02/04/2012 Afgelopen zaterdagavond was het toch even schrikken. Na het douchen
begon ik kringen voor mijn ogen te zien, aura's noemen ze dat in
dokterstermen. Dat heb ik vroeger nogal gehad maar dat trok altijd weer
weg, dus was ik niet direct verontrust. Even later begon mijn keel
dicht te trekken, wat mij wel verontrustte en heb ik Marcel geroepen.
Die hoorde mij gelukkig vrij snel en schoot mij ter hulp. Hij belde
onmiddellijk de dokter van wacht, die gelukkig toch wou langskomen omdat
wij geen vervoer hadden en omwille van mijn CVA van vorig jaar. Die
was hier vrij snel en besloot al vlug om een ziekenwagen te bellen.
Daarna ging alles heel vlug. In geen tijd kreeg ik zuurstof toegediend,
waren we in Gasthuisberg en lag ik onder de scanner. Daar stelden ze
ons direct gerust dat het niet om een nieuwe hersenbloeding ging. Oef,
dat was onze grootste vrees. Later die avond kwam de neurologe mij
vertellen dat het om een epileptische reactie ging op migraine en
dat ik best 24 u in observatie zou blijven op de spoedafdeling van
Gasthuisberg. Dit was de eerste epilepsie-aanval die ik bewust heb
meegemaakt. Voor Marcel was dit een pijnlijke déjà vue, de vorige kan ik mij niet herinneren. Toevallig stond er in het UZ-magazine, het tijdschrift van het ziekenhuis net een artikel over migraine. Nu weet ik dat ik enkele jaren terug last ben beginnen krijgen van migraine (die aura's zijn één van de eerste symptomen later komt daar zware hoofdpijn bij en komt meestal voor bij volwassenen tussen 20 en 40 j). Kinderen die last hebben van wagenziekte krijgen op latere leeftijd heel gemakkelijk last van migraine. Ik heb als kind serieus last gehad van wagenziekte. Als wij naar Turnhout reden was Aarschot al de eerste noodzakelijke stopplaats en dat is écht niet ver van Leuven hoor. Nu moet ik deze week nog enkele neurologische testen laten doen in de hoop de oorzaak van die bijkomende epilepsie te vinden. Ik was al blij dat al die onderzoeken van vorige week achter de rug waren en dan nu dit. Ik kan jullie verzekeren op 1 april wordt er NIET gelachen op spoed, hoogstens een beetje groen door de aanwezige patiënten. Nu ben ik gelukkig terug thuis maar een volgende aanval is niet uitgesloten en dat knaagt wel wat een je zelfvertrouwen. Hopelijk brengen die bijkomende onderzoeken wat duidelijkheid en is de uitslag niet te dramatisch.
Reacties op bericht (2)
03-04-2012
Dat was schrikken...
Hallo Lieve,
Het was schrikken, op zondag in de kerk, toen het nieuws over je hernieuwde opname in het ziekenhuis rondging. Iedereen stond perplex... Ik ben blij te lezen in je bericht dat het niet 'erger' is dan aanvankelijk gedacht. We vreesden namelijk het ergste. Verlies de moed niet. Hou vol. Vele groeten uit Dortmund!
03-04-2012 om 09:00
geschreven door Bert
sterkte
Dag Lieve,
Ik begrijp dat je nogal geschrokken bent. ik hoop dat de onderzoeken je gauw duidelijkheid brengen en dat ze zo het onder controle kunnen krijgen.
(ik heb toch in het ziekenhuis al wel wat uitgespookt en gelachen hoor maar ik heb er ook wel heel dikwijls ingelegen he)
groetjes,
Yvonne
