Maandag - 09/07/2012 - Ik begin wat last te krijgen van sluipend pessimisme, gedachten als : 1) zal ik wel volledig herstellen ? Als ik er wat aan kan doen, wel natuurlijk. Mijn 'goede' voorbeelden blijken beide niet zo erg verlamd geweest te zijn als ik, hebben ook geen schedeloperatie gehad. 2) Had ik die pil maar nooit genomen, hadden ze me maar gewaarschuwd voor de gevaren als je de 50 voorbij bent. Maar daarmee kom je niet vooruit, dus schud ik ze liefst zo gauw mogelijk van mij af en probeer te kijken naar wat ik al wel kan. Toen ik net uit de coma was, kon ik niets : nog geen 15 minuten rechtop zitten, aanvankelijk niet praten, maar dat kan ik mij niet herinneren, niet lezen. Zelfs mijn eigen dromen (echte nachtmerries) beleefde ik als werkelijkheid en als ik daar iets over vertelde, werd dat geïnterpreteerd als wartaal. Stilaan beterde dat. Pas in Pellenberg begreep waarvoor dat opzitten nodig was. Ik had een minimum aan conditie nodig om de revalidatie aan te kunnen. Van de ene dag op de andere moest ik van de ganse dag liggen, in staat zijn om de hele dag van de ene therapie naar de andere te gaan, van 10 u 's morgens tot 5 u in de namiddag. Gelukkig kreeg ik 's middags een uurtje platte rust. Dat neem ik nu nog steeds om mijn romp ook wat rust te gunnen. Die moet nog steeds het gewicht van de lamme kant mee overeind houden en tegen de middag voel ik dat wel. Nu kan ik lezen, kruiswoordraadsels oplossen, breien, op mijn laptop het één en ander doen, vooral contact houden met de buitenwereld (naar mijn gevoel ben ik er een jaar niet bij geweest. Ik heb één en ander niet meegemaakt zoals de toestanden in Japan. Stel u voor dat we daar geweest waren tijdens die natuurrampen ! Ik kan het me amper voordtellen !!! Dan hadden we samen met Wim en Noëlle een oplossing moeten zoeken om terug thuis te geraken. Ik ben zo blij dat we 5 jaar eerder al de reis van ons leven maakten naar Mexico (alles volgens plan) met de luxe van een week All-in aan het eind. We hebben daarna nog enkele kortere reizen gemaakt naar Europese eilanden waarmee we ons deel gehad hadden, naar mijn gevoel toch alleszins. Toen de kinderen nog klein waren, hadden we maar een beperkt budget en probeerden we er het beste van te maken met onze tent en onze creativiteit bij het kamperen in eigen land tot Sabena overkop ging. Toen vond ik heel snel werk, waar ik me vrij snel goed bij voelde. Als ik er zo op terugkijk, kan ik alleen maar blij zijn met alles wat ik al gehad heb. Als ik dan sommige mensen hoor klagen, denk ik : Mens zolang je mobiel bent, valt het allemaal nog mee. Als je zoals ik ineens aan je bed en je rolstoel gekluisterd wordt, dat is iets heel anders. Ik hoop dat het stappen met mijn nieuwe, orthopedische schoen snel betert en dat we dan deze bladzijde kunnen omslaan en er voor de rest weer het beste van kunnen maken. Vooruit, ik wil alleen maar vooruit. Dat ter plaatse trappelen van de afgelopen 6 maanden begin ik stilaan beu te worden. Ik denk dat ik mijn blog maar eens ga herlezen. ik kan wel een 'oppepper' gebruiken en waarom niet één van mijn eigen hand ? Van mijn huisarts heb ik het heuglijke nieuws gekregen dat in de nieuwe generatie anticonceptiepillen een bloedverdunner is ingebouwd waardoor zo'n zware accidenten als het mijn vermeden worden. Daar was ik heel blij mee. Voor mij komt dat wel rijkelijk te laat maar dan zal het anderen toch niet meer overkomen. Deze situatie is echt geen lachertje, zelfs voor een geboren optimist.
Reacties op bericht (1)
24-07-2012
het verleden...
Lieve,
Jij zou niet normaal zijn... en dat durf ik toch niet zeggen ;) moest je niet af en toe een baaldag hebt. Van een zeer mobiele vrouw naar een zeer beperkte vrouw is niet gemakkelijk om te slikken. Maar hoe je het draait of keert ... dank zij jou ventje en je familie en vrienden ben je vanaf de eerste ( voor jou ongekende dag ) gedragen en gesteund om te worden wie je nu al ben. En dank zij jou gedrevenheid ben je wie je bent!
Maar dat je af en toe eens achteruit kijkt en ziet wat je moet missen ja ... dan moet je slikken.
Maar jij hebt bij vele mensen ... het allerbeste naar boven gehaald, iets dat er nooit zou gekomen zijn als jou dit niet was overkomen. Oké jij wilde dit niet en dat begrijp ik maar ... alles heeft een doel, een zin. Hierboven vonden ze dat jij dat zou kunnen...
Dit klinkt misschien hard, sorry
Maar wat een vent dat je hebt, wat een fijne zonen, wat fijne familieleden en vrienden...
Jij bent in een wereld terecht gekomen waar je niet in wilde komen maar hierboven ... vonden ze dat je, ook al was je ... meer dood dan levend... (sorry dat ik het je zo zeg) nog niet mocht vertrekken omdat jij ... bij zoveel mensen 'het goede' naar boven hebt gebracht!
Ondanks deze toestand hoop ik dat je toch wat innerlijke rust krijgt. Niet een berusting, verre van dat maar ... een rust met een echte dagtaak en die is jouw revalidatie. Met je kennis ga je nog andere dingen gaan doen, later... geduld. Veel liefs en dikke knuffel
