|
Vrijdag - 18/01/2013 - mijn operatiedatum (07/02, nog 3
weken !) nadert met rasse schreden. Ik probeer de spanning wat onder
controle te houden met valeriaan, zo lig ik toch al minder wakker 's
nachts. Nu in Gasthuisberg nog een bed vastkrijgen met het scherm aan de
linkerkant. Elke patiënt heeft daar nu ook een individueel scherm (om tv
te kijken en te internetten) zoals in Pellenberg. Als ik aan de
rechterkant van mijn hoofd geopereerd wordt, gaat het niet lukken om op die
kant te liggen, dat lukt nu nog altijd niet trouwens. Gelukkig kent
Marcel de hoofdverpleger van de afdeling Neurochirurgie, hij gaat dat proberen
te regelen (my man inside). Mijn
kinesisten gaan de kinesist van die afdeling contacteren om wat kine te regelen
voor mij. Dat zou leuk zijn. Dan gebeurt er toch iets af en toe ! Het staat me nog levendig voor de geest hoe
ik mij daar verveelde in 2011. Ik neem
alleszins mijn breiwerk mee en wat boeken, dan gaat de tijd wat sneller. Gisteravond ben ik dan toch eindelijk in het
Gemeentehuis van Kessel-Lo geraakt om mij te laten registreren als
orgaandonor. Mocht er toch iets fout
gaan bij de operatie dan kan ik nog vele mensen gelukkig maken met mijn gezonde
onderdelen. Mijn nachtmerries na de coma
van 2011 staan ook nog vers in mijn geheugen.
Volgens mijn thuisverpleging (die ook nog deeltijds in het
operatiekwartier op Gasthuisberg werkt, waren dat de geluiden van de operatie
die in mijn dromen telkens terugkwamen (kloppen, boren en vuur). Dat vuur gebruiken ze om aders toe te branden
en dat stinkt dan ook naar verbrand vlees (heel griezelig en net echt als je
niet beseft dat het een droom is). Nu
ben ik beter voorbereid en bewust van wat er gaat gebeuren. Dat zou toch moeten helpen deze keer. Nu weet ik ook dat je neen kan zeggen tegen
een nachtmerrie en dan hoef je ze niet uit te zitten tot je wakker wordt. Dan blijft er nog de vreselijke pijn na de
narcose. De misselijkheid heb ik al
gesignaleerd, dat kunnen ze vermijden door andere geneesmiddelen te gebruiken
dan vorige keer. Woensdag had Marcel een
snipperdag genomen en zijn we toch even in de stad geraakt om mijn brilmontuur
wat te laten bijregelen. Dat drukt nogal
boven mijn rechteroor. Nu dat wat minder
is, heb ik ook minder pijnstillers nodig.
Die hielpen trouwens weer niet veel meer door de gewenning (als je dat
dagelijks neemt !). Nu kan ik ze weer
beperken tot 2 maal per week met de gewenste uitwerking ! Volgende week doet mijn jongste zijn laatste
2 examens. Als die goed zijn, studeert
hij af als industriële laborant. Hij
kijkt al een hele tijd uit naar werk.
Hopelijk vlot het bij hem wat beter zodat hij niet te lang werkloos
thuis rondhangt. Onze oudste (overgekwalificeerde
universitair) heeft nu een tijdelijke job aanvaardt om eindelijk een inkomen te
hebben. In onze straat komt binnenkort
een huis te koop. Dat gezin gaat
emigreren. We vrezen echter dat het te
duur gaat zijn voor ons. Op onze
leeftijd krijg je niet meer zo vlot een lening en mits wat aanpassingen aan ons
huis kunnen we het hier nog wel redden tot we een sociale woning toegewezen
krijgen. Onze oude traplift heeft de
geest gegeven, onze badkamer kan nog heel wat handiger (nieuw sanitair verkoopt
ook vlotter dan oud) en we gaan ons dak dan toch eindelijk laten isoleren (onze
naaste buren hadden al een dakwerker gevonden en die is niet te duur). Zo kunnen we toch nog een paar jaar zelf genieten
van onze investering en is ons huis weer wat meer waard !
|
