Foto
Foto

ik ben Loewiesa
ik ben belgo-néerlandaise of neder-waalse
Ik woon in "Le Hainaut"
In dit blog probeer ik te schrijven
over dingen die mij aan het denken zetten
dingen die mij aan het lachen maken
dingen waarover ik me zorgen maak
en dingen die ik gewoon uit mijn duim zuig

Categorieën
  • Rodejeweetwelkater (3)
  • Amsterdam (3)
  • dromen (7)
  • ergernissen (9)
  • fijne momenten (17)
  • gedichtjes (14)
  • gefrustreerde vijftigster + luduvudu (12)
  • heksensoep (2)
  • jeugdherinneringen (19)
  • Kerstmarkten enzo (4)
  • kinderen en kleinkinderen (47)
  • mijn broertje (1)
  • mijn mini Belsjiekske (4)
  • Murphy moment (5)
  • ondefinieerbaar (54)
  • onnavolgbare huishoudelijke tips (6)
  • op de sportieve tour (6)
  • ouders (30)
  • soaps enzo (3)
  • toestanden (72)
  • treinperikelen (10)
  • verhaaltjes (19)
  • voedsel voor de ziel (0)
  • winterdingen (15)
  • ziek, zwak en misselijk (21)
  • Laatste commentaren
  • Hallo Loewiesa xxx (Lenie)
        op Onderweg
  • een warme herfstgroet ! (meeuw)
        op Onderweg
  • Goedenavond lieve Loewisa (Lenie)
        op Onderweg
  • Goedemorgen (Dirk)
        op Onderweg
  • Hallo Loewiesa (alfyvo)
        op Onderweg
  • Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Ik zal m'n vrienden niet vergeten.
    Want wie mij lief is,
    blijft me lief.

    Ramses Shaffy
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Inhoud blog
  • Onderweg
  • Dolce far niente
  • Alle (her) begin is moeilijk
  • Test
  • clean house
  • om mani padme hum
  • muurtje
  • heldin
  • gedroomd
  • afleiding
  • met alle chinezen, maar ......
  • lief
  • emancipatie
  • plakband
  • de redding nabij
  • een kwestie van interpretatie
  • zei u platonisch?
  • en ondertussen in haar tuin...
  • preventief
  • van die dingen

    Als je je beperkingen kent,
    kun je daarbinnen,
    onbeperkt te
    werk gaan

    Jules Deelder
    schrijver,dichter

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Don't walk behind me
    I may not lead
    Don't walk in front of me
    I may not follow
    Walk beside me
    That we may be as one

    I'm Out Of Estrogen

    AND I HAVE A GUN!

    Foto
    Foto
    gedachtespinsels, dagelijkse onzin en andere beslommeringen van een jonge vijftigster

    Loewiesa
    Welkom op mijn webblog :-)

    05-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.déjà vu
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het was weer zover…….Toen ik deze morgen op het Centraal Station van Amsterdam aan kwam werd er juist met een vrolijke niets aan de hand stem afgeroepen dat de IC trein met bestemming Brussel Zuid  van 9.46 i.v.m. “mompel, mompel , mompel ....  (en dat in 4 talen) was afgeschaft! Ik werd niet vrolijker dan ik al was met het vooruitzicht om een uur te moeten rond dwalen in een tochtige stationshal.

    Op zoek naar een plekje om in afwachting van de trein even ergens te gaan zitten om een koffietje te drinken en om er een van de gratis perron krantjes te lezen, ging ik met de roltrap naar boven en kwam ik éven voorbij de Burger King, voorbij "het balkon" en voorbij de Starbucks, ergens tussen 2a en 2b...... je-weet-wel nààst het perron waar de Zweinsteinexpres  naar Zweinstein vertrekt en dus alleen toegankelijk voor heksen en tovenaars en niet voor Dreuzels! Boven het geroezemoes van de stationshal en nààst de Koninklijke wachtkamer met het imposante hek, waar Hare Majesteit mag wachten als ze met de trein gaat rijden. (Want zèlfs voor de Kwien rijden de treinen blijkbaar niet altijd op tijd… )  En daar, bijna helemaal achteraan ontdekte ik een bijna geheime plek, een café geïnstalleerd in de vroegere wachtkamer van de 1e klas treinpassagiers en waarvan het schemerige, bijna imponerende interieur stamt ergens tussen 1881-1889 de periode dat het Centraal Station werd gebouwd. Een plek uit een tijd toen reizen met de trein nog een bijzondere ervaring was en mensen niet zoveel haast hadden. Ik nam plaats aan een tafeltje waar ik zicht had op de bar waarop een echte witte Kaketoe onder een bordje met de meer dan duidelijke tekst: “afblijven” de klanten in de gaten hield.  Ik schrok mij een hoedje toen er ineens twee obers met zwarte strikjes op hun witte overhemden tegelijk naast mij stonden. Eentje links en eentje rechts. “Goedemorgen mevrouw!” klonk het in stereo. Jansen en Janssen, al dragen die stropdassen, maar toch… en dat allemaal voor één kopje koffie.

     

    05-11-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (11)
    30-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sorry
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De volgende dag aan de telefoon nog een heleboel keer sorry, sorry, sorry gehoord,slap gelul,  zonder verdere uitleg.  Sorry, sorry, sorry, een te gemakkelijk, leeg, hol en niets zeggend woord, volgens "Elton John" het moeilijkste woord. SORRY is een doewoord en sorry moet je doen of je zorgt er voor dat je nooit sorry hoeft te zeggen.

    En zij spinde verder en bedacht hoe het verder zou zijn gegaan indien deze avond nooit had bestaan. Wanneer  er na de eerste spannende weken samen, verder niets te delen blijkt te zijn. Wanneer het  geluid van het geschuifel op de vloer, zo eigen aan Parkinson, de slapeloze nachten,het altijd moe zijn, het nooit samen dingen doen, die zij zo leuk vind en zijn soms onduidelijke manier van spreken, de geldproblemen vanwege de hoge kosten van de medicatie, alleen maar ergernis zou opwekken. Wat was zij blij, dat het moment nooit zou komen dat zij hem, om die redenen, Sorry zou moeten zeggen. 

    30-10-2012 om 22:48 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (11)
    29-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.klucht voor 3 personen







     “Kijk maar uit” zei haar beste vriendin, terwijl zij zorgelijk klonk, “Die Parkies zijn bijna allemaal seks en gokverslaafd en zij kon het weten, want zij had jaren op de neurologische afdeling van een ziekenhuis gewerkt. Maar uw jonge gedachtespinnendevijftigster had liefde en aandacht nodig en hoe had zij hem in hemelsnaam kunnen weerstaan  (terwijl de dopamines en andere mines, die bij haar natuurlijk waren maar bij hem uit een potje kwamen)  hen rond de oren vlogen en hij You are so beautiful voor haar zong terwijl hij het oooh zo gevoelige plekje in haar hals exploreerde en…… ach zij was toen nog jong, pas 57 en ook dan, wil je nog wel eens wat.)

    En hoewel Uw jonge gedachtespinnendevijftigster genoot van de quality time samen, maakte zij zich zorgen over zijn ziekte en hoe of het nu verder moest, en natuurlijk had hij ook schulden en nooit geld genoeg, zodat het plaatje dat haar beste vriendin had gemaakt uiteindelijk klopte. Hoewel hij (Blame it on me, blame it on him,  blame it on the sunshine, blame it on the moonlight, blame it on the boogie, blame it on Levodopa®) (maar niet "on" Mr. Parkinson, want dat is veel te veel eer voor deze kloteziekte) altijd zin had in seks, was hij al moe na een rondje schuifelen rond de kerk. Samen zouden zij nooit lange wandelingen of fietstochten kunnen maken of heel lang ergens onderweg zijn. Over een paar jaar, bedacht zij zich met triestheid,  zou zij samen met hem op een soort van "eilandje" zitten.Waarschijnlijk zou zij zijn rolstoel duwen en zou zij zijn verpleegster zijn, moest dat haar toekomst zijn?  Bij momenten sprak hij wat onsamenhangend en zijn geheugen was soms als een zeef, ook dat kon alleen maar erger worden,  en op een weekend toen zij bij haar vader was, vergat hij haar gewoon (n.v.d.r. een niet echt bijzonder fenomeen dat bij sommige mannen (en vrouwen) wel vaker voor schijnt te komen.) ondanks de sms’en dat hij haar zo miste en niet kon wachten haar weer in zijn armen te kunnen sluiten...

    En om een lang liedje kort te maken: Toen zij op maandagavond, weer bij hem was, werd zij  de hemel zij dank, GERED door een vrouw die hij een paar maanden geleden had ontmoet en die, toen geen zin in hem had, maar nu in een moeilijke echtscheiding zat en daardoor wel wat afleiding kon gebruiken…..

    Waarschijnlijk kunt u wel raden (maar misschien ook niet) Uw jonge gedachtespinnendevijftigster voelde zich op dat moment toch wel een heel klein beetje belazerd en had hem het liefst met heel veel liefde al zijn erectiepillen door zijn strot geduwd. Ware het niet, dat zijn mond op dat moment al vol zat met......tanden.

    De keuze om wel of niet te breken met deze lieve, zachtaardige maar oooh zo onbetrouwbare man was snel gemaakt. En zij leeft nog lang, hopelijk gezond en misschien zelfs gelukkig en is blij haar bed weer voor zich alleen te hebben.



    29-10-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    Tags:Parkinson,Levodopa,seksverslaving,
    >> Reageer (18)
    27-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.irrationeel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Want zij moet u natuurlijk nog alles vertellen over die lange hete zomer van 2012 (I quess nothing could last forever)  en over Parki, die haar op dag één vertelde dat hij een d.b.s. operatie had ondergaan, een elektrode in zijn hersens, waarvan de geleidedraden van zijn hoofd via zijn hals naar het sleutelbeen liepen waar achter een neurostimulator zat, zodat hij het één en ander kon regelen. Zij mocht zelfs even voelen, waarbij hij een rare beweging maakte en zij zich een hoedje schrok, waarna zij beiden omrolden van het lachen. (Stupid is as stupid does)*  (Weer een afstandsbediening erbij op de tafel, dacht uw jonge gedachtespinnendevijftigster nog even.)

    En hoe zij,  i.p.v. heel hard weg te lopen van deze man, opgesloten in zijn eigen lichaam en aan wie een klein kind zelfs kon zien dat er iets mis met hem was (le coeur a ses raisons que la raison ne connaît pas)* en hoe zij zich vervolgens door die aardige man liet vertellen hoe lief en hoe mooi en hoe knap en hoe geweldig zij wel was, en hoe goed zij alles deed (wat zij natuurlijk al wist, maar het was fijn om hier weer eens een bevestiging van te krijgen, waardoor haar zelfvertrouwen, dat de laatste maanden een beetje in een dip had gezeten, sinds de breuk met haar lief) terug steeg naar een acceptabele hoogte en haar voor het eerst sinds maanden weer deed lachen. (n.v.d.r. Hij wilde zelfs met haar trouwen, maar dat vond uw jonge gedachtespinnendevijftigster  dan weer zwaar overdreven.) Of over de slapeloze nachten wanneer mr. Parkinson kwam spoken en deze leuke en slimme man, veranderde in een zielepoot, die zichzelf en zijn klote ziekte haatte.

    Dààr over zou zij u kunnen vertellen….. als niet iedere keer, wanneer haar vingers op het toetsenbord liggen en zij probeert een lege Wordpagina te vullen er, steeds iets in haar opkomt, dat haar doet besluiten om op de deleteknop te duwen….

     Maar misschien wilt u wel weten (al heeft zij haar twijfels, want waarschijnlijk weet u dat wel) waarom la place de la Cathédrale in Luik, la place de la Cathédrale wordt genoemd. Of over die keer dat zij zich, in het zoveelste moment van gekte, kunstnagels heeft laten aanmeten, waarmee het heel lastig sms’en is op een mobiel met gewone toetsjes en wanneer zij centjes moet vissen uit haar portemonneetje  En over… Joepie! Het einde van haar hinderlijk leven als….. motormaagd! Het beste moet vast nog komen.….




    * Forrest Gump 

    * Blaise Pascal

    27-10-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    Tags:Parkinson,D.S.B.,
    >> Reageer (11)
    13-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.handwerk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De man besloot toch maar even een t shirt aan te trekken en toen ging de camera aan. Het was best een leuke man om te zien, geen engerd en beslist geen uitgezakte, vermoeide, grijze senioor en ook veel jonger dan zij had gedacht Vijftig zei hij, maar wanneer hij 40 had gezegd had zij het ook geloofd. Op messenger, die ze niet open had gehad sinds de laatste keer met haarliefdiehaarliefnietmeeris stond nog een foto van haar, genomen in gelukkiger tijden. Zij herinnerde zich dat haar lief voor dat hij de foto maakte, had gezegd aan iets fijns te denken. De man vond dat ze er leuk en vrolijk uitzag, met een open lach. (Hij zou haar nu eens moeten zien, nu die lach al maanden van haar gezicht is verdwenen.

     Er werd wat gekletst heen en weer over windsurf waaraan hij deed en over zeilen, waar zij vroeger in haar schooltijd aan heeft gedaan. En over Relatieplanet waar hij zich na zijn scheiding had ingeschreven op zoek naar iemand nieuw.  Hij vond haar een interessante vrouw, een vrouw mèt inhoud! (Nou, dàt gegeven zou zij meenemen, maar wat zij van hèm vond? Dat wist zij eigenlijk niet, maar dàt zei, zij hem natuurlijk niet.) Zij was allang blij dat zij het gesprek in een rustiger vaarwater had kunnen leiden. (Maar dat had zij verkeerd gedacht, bleek even later.) 

    En toen vond zij het welletjes. Hij bedankte haar voor het fijne gesprek en zei toen dat zijn lichaam reageerde: “OEPS!” dacht uw jonge gedachtespinnendevijftigster "ONTZET"  straks vliegt die handdoek hier toch nog af. En zij typte sullig: “hahahaha” en zij voegde een smiley in en stuurde een buzzer. En toen vervolgde de man: “Ik zal hier eerst nog wat handwerk moeten verrichten!” En zij begon nog harder te lachen (maar dat typte ze niet) en daar zij er geen zin in had om zo'n man te zien ex-hi-bi-ti-o-ne-ren, wenste zij hem vlug een: “ Nog veel plezier met het handwerk ennuh…. Kijk uit voor je schermpje!” Waarna zij snel messenger en haar computer uit zette.

    Nog nalachend en een ietsiepietsie beschaamd ging zij naar de keuken om de afwasmachine leeg te halen. Daarna zou zij gaan slapen, maar eerst controleerde zij of de achterdeur goed was afgesloten, want je hoort het wel eens, alleenstaande vrouwen die worden vermoord...   

    13-06-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (24)
    10-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.LOL
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Laatst besloot ik in een eenzaam verveel moment met behoefte aan wat afleiding zodat ik niet te veel moet denken, eens in te loggen op de chatbox van Sennet. Gezellig tussen de senioren… chatten over de kleinkinderen, over pijnlijke gewrichten, over protheses, lekkere ziekten of over incontinentielappen. Misschien zelfs, droegen ze voor uit “eigen” werk en kon ik er wat tuintips krijgen van oudere wijze mannen die de hele dag in hun tuin over hun schoppen hadden staan staren, en nu kwamen ontspannen op de computer (?)  

    Ik koos mij een nick en logde mij in. Viel dat even tegen. Er werd hoofdzakelijk gegroet en ik volgde een tijdje de “conversatie.”  Een paar seniorenvrouwtjes waren in de chatroom bezig elkaar een seniorenmannetje af te snoepen, toen ik vroeg waarover het ging, kreeg ik geen antwoord.

     Er floepte een schermpje open. Ik was aangeklikt door M57wvl die mijn ASL vroeg. Vr57H antwoordde ik, waarop M57wvl mij vroeg of ik een vrouw was? AFAIK (voor zover ik weet) antwoordde ik, terwijl ik lachkriebels voelde opkomen.  Er ging er nog een schermpje open. En kreeg ik bezoek van M58L Binnen de 10 minuten zat ik met 7 mannen (Kijk mij eens populair zijn!) in mijn werkbalk. Van de 7 waren er 5 1/2 getrouwd en allemaal hadden ze thuis een ongeïnteresseerde frigide vrouw  (ik zou ze de kost niet willen geven, al die hunkerende, klagende, eenzame, brave huisvaders en opa’s en al die ongeïnteresseerde vrouwen die het moeten doen met een (stiekem) chattende of, lui voor de tv, weinig opwindende, uitgezakte vent)  Eentje viel meteen met de deur in huis en wilde mijn cupje weten (?) Cupje??? (Uw jonge gedachtespinnendevijftigster die behalve lachkriebels ook behoefte kreeg om er eens flink mee te rammelen heeft ooit eens een Senseo koffieapparaat van haar liefdiehaarliefnietmeeris gekregen en zij antwoordde: “Cupjes….? Die van “Den Aldi” vind-ik-wel -goed!”)
     
    Zij werd ook aangeklikt door Jefke uit Brugge, Jef de Bruges  chocolade denkt zij dan, maar Jefke had iets anders lekkers in gedachten. Even later kreeg Jefke een ban, omdat hij “Wie wil er n****n?" in de volle chatroom had geroepen.

    Gossie,  het is me toch wat! Een van de mannen die beweerde single te zijn vroeg of ik messenger had, dan konden wij daar, waar het rustiger was “kennismaken” en samen wat praten.  Waarom niet, dacht zij, die al 9 maanden single is en dus aan niemand rekenschap hoeft te geven. En zeker niet aan harmonicaman met wie zij al bijna 8 maanden dagelijks een telefoonlijntje deelt van 130 km en die het druk heeft met vogels te tellen en andere opwindende dingen met zijn buurvrouw en de weeuwtjes van het weeuwtjesgenootschap.  Even later vroeg de man of zij een cam had, wat zij (gelukkig) moest ontkennen en hij vroeg of hij de zijne aan mocht zetten. Hij had wel net gedoucht en alleen een handdoek om,  of dat een bezwaar was? Oeps, dacht uw jonge gedachtespinnendevijfigster, straks ga ik nog moeten schrikken…….

     

    10-06-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (28)
    08-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dipje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Druk, druk, druk de laatste weken. Mijn blog en mijn blog vrienden verwaarloost. Bezig geweest met de lente en de zomer te vieren. Het gras te maaien, een gevecht tegen het onkruid aangegaan en wederom verloren. Spuugbeestjes van de rozen gespoten. Op sommige slakken zout gelegd.  Op vinkentouw gezeten en oplossingen bedacht om de vogels die het op mijn moestuintje voorzien hadden weg te jagen. 

    Eindelijk die, volgens Stephen King (en gelijk had hij) geweldige en romantische leeservaring* van 543 bladzijden beleefd en een dunner boekje net zo saai en vervelend als de auteur, dat ik, na het in de trein metgrotesprongengauwthuis gelezen te hebben, bij mijn aankomst in Amsterdam heb gedropt op het bankje aan een bushalte op de Prins Hendrikkade.

    Ik heb op mijn kleinkinderen gepast en naar mijn verdrietige buurvrouw geluisterd die haar overleden echtgenoot onlangs heeft begraven, waardoor het ineens...uh... prettig stil is wanneer ik ‘s morgens wakker word nu het outdoor rochelmoment* van de buurman is gestaakt…

    Vroeg opgestaan en sapjes uitgeperst voor mijn zoon die in examen is in de valse hoop dat de extra vitamientjes hem er door zullen helpen.

    Heen en weer gereden van LL naar B en van B naar A om mijn vader te bezoeken, die niet meer wil en vooral anderen… (lees: mij) niet langer tot last wil zijn. Een zielig hoopje mens, dat zich steeds meer van mij verwijdert. Na zo’n heel lang weekend, waar ik soms het gevoel heb te stikken in onuitgesproken woorden die nooit uitgesproken zullen worden en behoefte heb om te gillen en aan een schouder om even op uit te huilen, vertrek ik gevangen in gedachten waarvan ik u de details bespaar, maar psychologen ongetwijfeld doen likkenbaarden, verdrietig en boos terug naar huis en heb ik zin in om dagen lang te slapen en verder… niets.





    *De schaduw van de wind. Carlos Ruiz Zafón

    *archief 24-3-2012 Lentebode

    08-06-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (18)
    08-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mannetje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het vakantiegevoel nog een paar dagen vast kunnen houden. Vrijdagmorgen, in de ochtendtrein op weg naar Amsterdam, net voorbij Brussel, ergens tussen kwart over 8 en kwart voor negen, ineens was het weg.  

    Vrijdagmiddag een afspraak met de ergotherapeute die verleden week met het oog op mijn vaders spoedige thuiskomst diens appartement heeft bezocht.  Er moesten wat meubels verplaatst worden, een tapijt verwijderd en ook de koelkast moest op een ander plek. De microgolfoven, die op rolstoelhoogte geplaatst moest worden, was echter een maatje te groot en te zwaar voor uw jonge gedachtespinnendevijftigster die ook haar beperkingen heeft. “Kan ik je helpen….?” vroeg mijn vaders 92 jarige buurvrouw, die mij met het tapijt naar de container had zien lopen en even kwam curieuzeneuzen, waarna zij het volgende irritante zinnetje uitsprak: “Zeg...... Weet je wat jij nodig hebt.....? Een mannetje!”



    UPDATE: (naar aanleiding van de reactie van Petra.) Het “service” mannetje uit de “service” flat van mijn vader levert geen “service” tijdens zon, zater en andere feestdagen, niet tijdens de weekenden, niet tijdens weekdagen of tijdens de uren wanneer hij eet, niet tijdens het apéro. En ook niet tijdens, voor, na, achter, op of onder zijn uren en telkens wanneer het niet zijn uren zijn.  Hij levert dus ook geen “service” tijdens zijn welverdiend middagdutje, wanneer hij zijn boodschapjes doet of wanneer hij het druk heeft met heen en weer te lopen of gewoon ergens staat te lullen.

    08-05-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (22)
    04-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.weegschaal
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Humor hebben ze ook, die Turken. In Bodrum staan ze met weegschalen en vragen ze je of je wilt weten hoeveel je weegt?

     

    “Zalig zijn de vreeTzamen, want zij zullen dikbuikjes worden” zei Rinus, een joviale 80 jarige Amsterdammer. Toen uw jonge gedachtespinnendevijftigster  en haar vriendin zich nog eens te goed deden aan al die lekkere Turkse gebakjes...
    Trouwens, Turkse kazen………!

    Beloofd, Maandag begin ik……..!

    04-05-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (29)
    22-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ik ga op vakantie en ik neem mee...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Nog anderhalve dag en het is zo ver. Mijn oudste dochter had, toen ik vertelde dat ik op vakantie zou gaan, spontaan aangeboden mij naar Zaventem te voeren, zij zou die dag gewoon vrij nemen. Toen zij echter hoorde dat wij ons om 4.00 ’s nachts, wanneer elk normaal mens, die niet aan slapeloosheid lijdt, of noodzakelijk iets moet doen, nog lekker ligt te slapen, al bij de incheckbalie moesten melden, krabbelde zij een ietsepietsie terug. “Waar moet ik van de ring af? Staat dat daar allemaal wel goed aangegeven?” Vroeg zij, die overal naar toe rijdt, met een quasi benauwd gezicht. “De plekken waar vlieghavens zich bevinden staan nergens aangegeven, want Ze willen liever niet dat iedereen daar van op de hoogte is en daarom worden die plekken geheim gehouden ….!” antwoordde mijn leuke schoonzoon op een serieuze en samenzwerende toon. Gelukkig behoort mijn schoonzoon tot de uitverkorenen die wèl zijn ingewijd in deze…

    Ik ga op vakantie en neem mee... kleding voor elk weer type, want- je- weet- maar- nooit…. maar hoofdzakelijk  kleurige zomerdingetjes en zonnecrème met een hoge beschermingsfactor die mijn huidje zal beschermen tegen schadelijke zonnestralen, althans dat beloven ze toch. Vanavond en morgen de hele dag, ben ik nog oppasoma en dan volgt er een rare, veel te korte en tevens lange nacht.

     De Do en Don’ts lijst voor de zoon is alleen nog maar in mijn hoofd gemaakt en opgeschreven….

    22-04-2012 om 13:21 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (43)
    19-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.turbulentie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een tijdje geleden besloot ik dat ik toe was aan vakantie, even de meters op nul. Misschien kon ik wel weer eens naar een van de Waddeneilanden gaan.  Ik hou wel van de brede zandstranden, de ongerepte duinen en graslanden, de heide, de bossen en de kwelders. Texel is vanuit Amsterdam het gemakkelijkst te bereiken. “Belle Maman.. à Texel.. t’es seul” grapte een van mijn schoonzonen met een kleine woordspeling. En gelijk had hij, want hoewel ik wel van de stilte daar hou, ik ben geen kluizenaarster. En stel dat het elke dag regent, dan zit ik daar, in mijn up, zonder computer, met dezelfde nergens toe leidende gedachten als thuis. Alleen, ben je het best met z’n tweeën. Al kun je met z’n tweeën ook best heel alleen en eenzaam zijn.  

    Toen kreeg ik mijn Brugse vriendin aan de telefoon. Ook zij had behoefte aan even er tussenuit en dacht daarbij aan Turkije waar zij al een paar keer was geweest en waar het haar goed was bevallen. En zo spraken wij af om samen te vertrekken. Wie had dat ooit gedacht? Ik, die altijd riep dat die grote hotels in drukke toeristische badplaatsen niets voor mij waren. Maar nu het moment van vertrek steeds dichterbij komt, vraag ik mij toch een beetje benauwd af (n.v.d.r. Uw jonge gedachtespinnendevijftigster is namelijk bang van terroristen, van dronken piloten, van vogels in de propellers, van metaalmoeheid en defecte hoogtemeters, van luchtzakken en andere turbulenties)…..moest dit nou zo nodig?

    19-04-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (26)
    06-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Loewiesa goes surrealistisch
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het was weer vrijdag en zoals iedere veertien dagen in alle vroegte weer naar Amsterdam vertrokken. De trein was op tijd en alles dreigde akelig goed te gaan, het was stil en ik ben zelfs een paar keer ingedut, want ik was nog moe, deze dag nà het 2e afspraakje met harmonicaman deze keer in Brussel waar wij de hele dag door de stad hebben geslenterd en een bezoek gebracht aan het Magritte museum op het Koningsplein. René Magritte u weet wel, de Belgische kunstschilder van o.a. Het verraad van de voorstelling  dat schilderij van die pijp, die geen echte pijp is, maar gewoon een doek met een afbeelding van een pijp waarmee de kunstenaar ons wil duidelijk maken dat het idee van de pijp slechts in onze verbeelding bestaat en waardoor hij ons dwingt om (over kunst) na te denken. Het was weer eens een bijzonder vermoeiende maar leerzame dag voor uw jonge gedachtespinnendevijftigster.

    Voor de verdere gebeurtenissen van deze gedenkwaardige dag raad ik u over 50 jaar mijn memoires eens te lezen.  Na vier maanden en een beetje,  een paar honderd uur belplezier en het niet onprettige idee dat er dagelijks iemand even aan je denkt behoort mijn telefoon relatie met harmonicaman bijna tot het surrealisme.

    Op het einde van de dag stelde harmonicaman voor om onze treinen te laten passeren en nog iets te gaan drinken. “Nu gaat het gebeuren!” dacht uw jonge romantische gedachtespinnendevijftigster verheugd “misschien zegt hij nu eindelijk eens iets.... aardigs?" Maar het was gewoon … vanwege… de veel te drukke … SPITS!

    06-03-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (25)
    15-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vatendoeken
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Verleden week was ik in Brugge. Ik was er al eens eerder geweest.  De eerste keer, op bezoek bij een maat (van hem) en zijn Brugse vriendin. Toen bijna een Cultuurshock.  Toen geluisterd en geprobeerd mij in te leven in hun gefrustreerdheid, hun gefit en de eeuwige clichés over de zuinigheid van de Hollanders, de luie en arrogante Walen die niet willen werken, weigeren  Nederlands te leren en profiteren van de zuurverdiende belastingcenten van de hardwerkende Vlaming. Even werd ik geconfronteerd met mijn eigen existentiële crisis en voelde ik mij als werkloze Neder-Waalse bijna als de vijand. Ondertussen maakten mijn hersens overuren om de voor mij soms onbegrijpelijke klanken van de vriendin te begrijpen. Brugge zag ik die dag vanaf het dakterras van het concertgebouw, waar je een zicht hebt over de stad en de omgeving. Ik zag de markt, een paar torens, een paar winkelstraatjes en een paar kroegen en vooral heel veel van hun pas gerenoveerde keuken en hun nieuwe koffiemachine. “Brugge die schone” vond ik wat overroepen.

    Niet lang daarna is er aan deze mooie vriendschap een einde gekomen, misschien wel door mijn toedoen (W.T.F) wanneer ik de slappe lach kreeg toen zij vertelden dat zij de grens waren over gereden voor ……. vatendoeken! Want die waren in Holland goeie koop!


    Wordt vervolgd
    (maar misschien ook niet)

    15-02-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (24)
    12-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.owkeey
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Al 10 dagen niet meer geblogd. Geen nieuws is goed nieuws zeggen ze dan. En dat is het dus….. ik ben helemaal owkeey!!! 

    Verleden week vrijdag extra vroeg naar Amsterdam vertrokken zodat ik er extra vroeg zou aankomen. Extra laat aan gekomen vanwege een trein in panne, een heuse sneeuwstorm en een onbereikbaar Centraal Station.

    Mijn vader zit nu in een revalidatiecentrum waar hij moet revalideren. Hij krijgt straffe pillen tegen de pijn en ziet Bijbelse taferelen op de muur. “Kijk” zegt mijn pa terwijl hij naar de witte muur tegen over hem wijst. “Vlekjes, die als bloemen in prachtige kleuren uiteen spatten….. zo ontzettend aardig!”

    Op zaterdagmorgen in de stad. Tussen het Damrak en de Nieuwendijk liggen van die grijze tegels die dodelijk zijn bij nattigheid en ijs. Nog net niet onderuit gegaan, geconstateerd dat er overal in de stad van dat soort tegels en andere glibberige kasseien liggen. De schrik om met al die gladde glibberigheid (of glibberige gladheid) een smak te maken en iets te breken zat er daarna goed in. (n.v.d.r. Uw jonge gedachtespinnendevijftigster wordt/is een echte schijtster.)

    Terug naar het huis van mijn vader en terwijl de sneeuw, die op sommige plaatsen nog vers was onder mijn voeten kraakte, passeerde ik twee Amsterdams knulletjes “Dàààg mevrouw, alles goed???” Twee paar glunderende ogen keken mij aan. “Alles goed hoor!” lachte ik niets vermoedend terug en terwijl ik vrolijk verder liep genietend van de zon, de sneeuw, de mooie blauwe lucht en die aardige jochies, kreeg ik (en ik had het kunnen weten bij zoveel vriendelijkheid) een keiharde sneeuwbal in mijn nek. Waar is de tijd gebleven dat uw jonge gedachtespinnendevijftigster deze etters van k*tgastjes  bij hun kladden zou hebben gegrepen en ze met veel plezier had ingepeperd met sneeuw?  Nu zou het eerder op kindermishandeling lijken. Met tranen in mijn ogen liep ik verder, het voelde bijna als verraad.

    Alleen. In de stilte van het appartement van mijn vader, zonder het irritante eentonig getik van de klok aan de muur, dat verstomd is op de dag dat mijn vader naar het ziekenhuis werd gebracht, kom ik tot rust….

    12-02-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (26)
    10-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stel uw horoscoop niet teleur
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Mijn horoscoop: Het is geen week om uw netwerk aan te boren als u hulp nodig hebt. U kunt boren wat u wilt, maar iedereen heeft “net” iets anders te doen. Stel de klus uit of doe het boos in uw up!

    In mijn up dus: Maandagmorgen, de kerstvakantie is voorbij en de zoon is aan zijn eerste examendag begonnen. Ik heb het huis weer een paar uurtjes voor mij alleen. Na mijn zoon het huis uit gewerkt te hebben met een zoals ze hier zeggen “Bonne Merde!”  Wat niet betekent dat ik hem stront toe wens, maar alles met “veel succes  of eigenlijk: veel geluk met de strontklus!. ik besluit de computer even aan te zetten. Deze start niet op zoals het moet.  Het scherm blijft hangen op het zwart-witte opstartscherm.  ik druk de computer weer uit en probeer het nog een keer. Dan krijg ik de melding “no keyboard detected” ik denk: De kaboutertjes zullen vannacht zijn langsgekomen (de kaboutertjes die zich met dit soort dingen bezig houden maar die weigeren de strijk te doen of iets anders nuttigs). En ik word een beetje boos. Ik controleer of het ding goed is aangesloten. Voor de zekerheid doe ik een systeemherstel naar een paar dagen geleden en vervolgens blijft ook de muis bewegingsloos. Ik word nog bozer, want ik heb een onbedwingbare zin om te computeren! Mijn netwerken zijn verbroken of hebben “net” iets anders te doen.

    Ik trek dus mijn eigen plan. Op de computer van mijn zoon, zoek ik op computerfora naar oplossingen over foutmeldingen van toetsenbord en muis. Terug beneden trek ik de stekkertjes van de muis en het toetsenbord uit de toren en steek ze er terug in. Wanneer  de computer op start vliegen de muis en het toetsenbord weer aan. Voor de zekerheid laat ik de virusscanner lopen. Ondertussen maar even stofzuigen boven, ik breek een lamp op mijn nachtkastje door mijn klunzigheid. Wanneer ik het gordijn in de badkamer open trek valt de gordijnroe aan een kant uit de muur. Ik haal terwijl ik baal (..) het laddertje en een schroevendraaier uit de garage. Beneden breek ik even later ook nog een glas, scherven brengen geluk , maak ik mijzelf wijs.  Ondertussen  heeft de virusscanner gedaan met scannen. Ik word gefeliciteerd, er zijn geen bedreigingen op mijn computer gevonden. En.... Yessssss!!! Alles werkt weer als vanouds en ik ben ondanks wat breekwerk, heel erg blij in mijn up.

    10-01-2012 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (28)
    28-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rogertje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Rogertje kwam op bezoek. Rogertje met zijn eeuwige klakske en zijn sigaartje. Rogertje vroeger onafscheidelijk van zijn Marianne die in de laatste lente is overleden. Ik was hem afgelopen zondag tijdens een wandeling tegengekomen “Roger als je in de buurt bent kom eens langs voor een bakje koffie”. Rogertje liet er duidelijk geen gras over groeien, want hij bleek de afgelopen week al eerder te zijn langs geweest.  Rogertje is een stuk in de zeventig.  Na het overlijden van hun moeder waren haar kinderen niet akkoord dat Rogertje in het huis bleef wonen, want er waren toestanden, zoals er wel vaker toestanden zijn in dit soort gevallen.  En Rogertje had drie maanden om zijn biezen te pakken. Nu woont hij in een appartementje voor oudere mensen achter het gemeentehuis. Op dag één kwam er al een buurvrouw voor een praatje. Hij nodigde haar uit maar zij bleek hardnekkig. “Wanneer ik wil gaan eten” zo klaagt Rogertje "dan blijft ze zitten. En dan ik kan toch niet alleen eten? Dat vind ik zielig dus geef ik haar ook een bordje en nu wil ze niet meer weg. ’s Middags wil ik tv kijken en dan begint zij te praten en ze verteld honderd keer het zelfde. Dan vertel ik haar ook 100 keer hetzelfde expres! Waarna ze mij afsnauwt, dat heb je mij al honderd keer gezegd. En dan zeg ik, ja dat doe jij ook, zo zie je eens hoe vervelend dat eigenlijk is.” En zo gaat Rogertje nog een tijdje door. ‘ s Avonds komt haar zoon haar pilletjes brengen. En hij wil de koelkast vullen. Want ma moet niet op Rogertje's kosten eten. “Maar” zo zegt Rogertje: “Ik moet die zeurende vrouw niet elke dag”. Dus ik zet haar buiten door te zeggen dat ik ergens naar toe moet. En dan begint ze te huilen. En wanneer ik weer terug kom, kom ik binnen via achter en kijk tv zonder geluid. Want anders hoort ze dat en staat ze er weer”. Hij leunt eens achter over in de zetel en kijkt tevreden rond en doopt nog eens een koekje in de koffie. De Moeder Theresa in mij trekt zich diep terug en pakt haar schoenen, kijkt op de klok en zegt:” Rogertje ik moet nog een paar boodschappen doen, dus als je het niet erg vind?”  Rogertje is vlug van begrip en stapt op, bedankt voor de koffie en mijn ontvangst en sukkelt de weg af. Ik de heldin van de dag trek mijn schoenen weer uit.

    28-10-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (35)
    24-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.oeps
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Nog vrolijk verbaast over mijn zoon met het dienblad, weer eens naar de wekelijks markt in het dorp geweest. Daar een kennis tegengekomen bisou, bisou (bij ons zijn het er twee) en geduldig geluisterd naar haar klachten waarvan zij er velen heeft en waar als zij eenmaal op gang, geen speld is tussen te krijgen. Daarna zag ik een van de zwemvriendinnen bisou, bisou  en weer bla bla en tot maandag. Bij het kippenkraam een reeds gebraden kip gekocht, wel zo gemakkelijk. Bij de Marokkaan  zalige olijven en brood. Toen kwam ik de 3 Italiaanse sorelle tegen bacio bacio bacio bacio bacio bacio.  Blablablabla.  Zij wonen als sinds hun geboorte samen in het zelfde huis. Al heeft een van hen wel eens ooit een man gehad, al is dat een beetje een mysterie, want ze heeft een zoon. (tenzij zij een engel op bezoek heeft gekregen en van niets meer weet) Daarna weer naar huis om te gaan eten. Mij ’s middags geestelijk voor bereid op het verfklusje dat ik maanden geleden al had bedacht en dat voor de volgende dag geplant was. Dit weekend ook nog mijn persoonlijke record non stop telefoneren verbeterd. Het staat nu op 2 uur en 30 minuten en het had nog veel langer kunnen duren,  indien ik niet zo beroerd had gezeten, vast aan een ietsje te kort snoer, onderaan de trap, naast de kapstok, onder een berg jassen. En mijn zoon maar roepen. “Mààààààm kom je eten?”

    24-10-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (27)
    19-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Loewiesa alarm
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    "Shop until you drop" Afgelopen zaterdag in de Amsterdamse Kalverstraat. Dat werd het dus niet, want mijn geld was al eerder op en ik kon nog uren door, al was het alleen maar in het opgaan in de mensenmassa. Schoenen gekocht en even later bedacht dat ik mij verleden jaar in Gent een bijna identiek paar had aangeschaft. Dat is mij nog nooit overkomen. Maar er is nu eenmaal een eerste keer voor alles. Daarna nog even elders gaan snuffelen. Bij het binnengaan door de alarmpoortjes hoorde ik een diskreet gepiep maar ik besteedde er verder geen aandacht aan. Wel even om gekeken, maar de mensen achter mij piepten ook. Het piept trouwens overal in de stad. Dus een piep meer of minder, wat maakt het uit. Er kwam een verkoopster van tussen de rayons die mij met bijzonder veel belangstelling vriendelijk groette! Bij het naar buiten gaan, piepte het weer. Vervolgens een andere winkel in. Daar brak het los en uw jonge gedachtespinnendevijftigster had zelfs recht op een heuse lichtshow. Biep, biep, biep, biep…! “hahaha hohoho hiiiii” Wauw! Wat een entree! Alle ogen gericht op Kwatta!  Gekke bekken trekkend en huppelend door het alarmpoortje omringd door een knipperend rood aura. Want je moet er natuurlijk zelf iets van maken. Sommige mensen vinden het om je dood te schamen, maar waarom? Als je niks hebt gestolen.

    “Geef uw tas met aankopen maar even hier, waarschijnlijk is men de beveiliging vergeten te deactiveren,  dan haal ik het hier even over mijn ding anders blijft u piepen” zei de verkoper aan de kassa.  Wauw.... Het hoogtepunt van die dag. 

    19-10-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (30)
    07-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kick me
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De laatste weken doorgebracht als op de automatische piloot, zonder veel enthousiasme, niets en niemand is leuk, alles is saai en irriteert. Ik baal van mijzelf. Woensdag omadag. Mijn jongste kleindochter Chloé net 1 jaar. Lief, klein, goedlachs. Zij strekt haar armpjes en straalt wanneer zij naar mij kijkt. On-voor-waar-de-lijke liefde.

    Ik heb besloten mijzelf  een schop onder mijn kont te geven en ben gisteren naar de Fitness geweest waar ik sinds die toestand met mijn knie afgelopen maand juni, niet meer kwam. Vanwege toen, elke dag tot vervelends toe, de oefeningen bij de kine en later kwam er een periode van “overal en nergens en altijd onderweg” en smoezen als “bezig met andere dingen”. En nu het buiten kouder wordt, de dagen beginnen te korten, de eerste blaadjes vallen met de “noodzakelijke” (ons kent ons) vreetbuien in het verschiet. Er voorlopig geen fietstochtjes meer worden gemaakt en de wekelijkse sexercise sessies met hem er ook opzitten heb ik me voorgenomen om…... mens sana in corpore sano…… wat aan mijn conditie te gaan werken. Dus op naar de sportzaal in de hoop onder de smeulende puinhoop mijzelf terug te vinden. 

     

    07-10-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (25)
    05-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dwaas
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Mijn vader heeft gekookt. Boerenkool met worst, maaltijdschotels van Albert Hein op te warmen in de Magnetron. Na het eten (en de afwas!) op de bank met mijn pa. Ieder zijn eigen bankje. Ieder met eigen gedachten, eigen verdriet, eigen eenzaamheid. Mijn vader de meester van de afstandbediening. Wij kijken naar De Wereld Draait Door Hij zapt tussen de irritante reclame tijdens een van de oersoaps van de Nederlandse tv. Totale verveling. Wordt het  “The Voice of Holland” of, toch het programma waar pa het liefst naar kijkt, een voetbalklets van en voor grote jongens dat onder begeleiding van veel jolijt meestal nergens over gaat behalve soms over voetbal. Het wordt het laatste. Wanneer een van de voetbalanalisten aan de tafel het ineens heeft over witte negers en over Buddy Holly kom ik heel even bij uit mijn vegetatieve toestand op de bank. Daarna ga ik naar bed. Alleen, in het superkingsize bed waar wij het laatste weekend samen nog hebben liggen rollebollen ben ik met mijn hoofd op zijn hoofdkussen gaan liggen en ik meen nog heel vaag de geur van zijn aftershave te ruiken. Even voel ik mij zielig en pathetisch. Het kussen weggesmeten, en op het uiterste puntje van het bed met mijn rug naar een denkbeeldige hem in slaap gevallen. Midden in de nacht word ik wakker ( het is half 7) Ik heb het koud.

    Op zaterdag, de 3e dag van de drie dwaze dagen in De Bijenkorf een ieder jaar terugkomend fenomeen bedoeld om de koopdrift van allerhande koopvee te bevredigen. (Je moet al dwaas aangelegd zijn om überhaupt iets bij De Bijenkorf te kopen.) Het was druk overal, dwaas druk. Ik voel mij een dwaas mens in een dwaze winkel in een dwaze stad. Ik ben de winkel aan Damkant binnen gelopen, door de parfumerie afdeling gesneld waar het rook naar j’adore en er (moi j’adore pas (la foule)… aan de Beurskant zo weer uitgelopen. Het hoogtepunt van die dag is de omleiding van de tram vanwege relletjes veroorzaakt door een groepje dwaze krakers. De dwaze rastaman die de knoppen van de tram bediend komt er na drie rondjes rond het Weteringplantsoen achter dat hij de wissels misschien eens moet verstellen en komt met een grote ijzeren staaf uit zijn cabine waarmee hij met een grote grijns op zijn gezicht, vreemde geluiden makend naar buiten stapt. Een dwaze moslima raakt in paniek. Cool! Cool! Oh Gossie, Wat hebben wij gelachen.

     

     

    They say that time’s a healer

    And I’m better without you

    It’s gonna take time I know

    But i’ll get over you

    (Gabrielle -Rise)

    05-10-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (24)


    Foto

    dit blog
    ondersteunt
    oude spelling
    nieuwe spelling
    oude nieuwe spelling
    onnodig Frans
    onnodig Engels
    verkeerd geplaatste leestekens
    stijl en
    spelfouten

    Foto


    Foto

    OVER VRIJE MENINGSUITING!

    "Het mooie van vrije meningsuiting
    is dat je altijd weer verrast wordt
    door de schaamteloosheid
    van degenen die haar willen beknotten"

    THEO VAN GOGH
    (VERMOORDE COLUMNIST EN CINEAST)




    Foto


    Foto

    Foto


    Foto



    Foto


    Foto

    OVER LIEFDE

    "LIEFDE IS DAT JIJ HET MES BENT
    WAARMEE IK IN MIJZELF WROET"

    FRANZ KAFKA
    (overleden Tjechisch romanschrijver)


    Foto

    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    ik ben er nog steeds van overtuigd
    dat het moet zoals ik het doe,
    anders zou ik het niet doen.

    Johan Cruijff

    (Nog levende)
    ex voetballer,trainer
    zakenman
    en filosoof


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    "I guess nothing could last forever "

    Brian Adams
    "Summer of 69"


    Foto

    to do list

    kasten opruimen
    stofzuigen
    strijken
    ruiten kuisen
    boodschappen
    bloggen


    Foto

    May the sun.
    Bring you new energy bij day.
    May the moon.
    Softly restore you by night.
    May the rain.
    Wash away your worries.
    May the breeze.
    Blow new strenght into your being.
    May you walk.
    Gently through the world and know.
    Its beauty all the days of your life.

    Apache blessing


    Foto

    my favorite doctor


    Foto

    dance

    as though no one is watching you

    love

    as though you have never been hurt before

    sing

    as though no one can hear you

    live

    though as heaven is on earth


    Foto

    Foto


    Archief per jaar
  • 2018
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!