De pater Capucijn en ik hebben in de namiddag een eeuwenoud koninklijk paleis en een grote waterval bezocht. Buiten de hindoe-tempel waren dat de enige bezienswaardigheden, waar ik naartoe ben gegaan. De hoofdbedoeling van mijn reis was immers mensen ontmoeten en hen steunen. Ik wou ook een zicht krijgen hoe de gewone mensen moesten leven.

In het paleis was er een danszaal met een parketvloer. Alleen mannen mochten toezien maar daarnaast was er wel ter hoogte van het plafond een vrouwenvertrek met kijkgaatjes. Het paleis had ook een eetzaal voor 2000 gasten. Het plafond werd over de hele breedte gedragen door eiken balken uit één stuk.

De waterval was breed en hoog en het geluid stoorde het gesprek met zuster Dina. We zijn wat verder gaan zitten om gemakkelijker te kunnen praten. Ons denken en aanvoelen gaat nogal dezelfde richting uit. In het klooster hadden we al diepzinnige geprekken gehouden en nu beleefden wij er allebei weer deugd aan.

Al vele jaren steunt de gemeentelijke school van Essen-Wildert de school in Jampatti niet meer. De gemeente heeft het project overgeschakeld naar Zuid-Afrika. Deze twee kinderen blijf ik de kans geven om naar school te gaan.