Als de moed je in de schoenen zakt, ga dan op je kop staan.Gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Ik heb alles wel op een rijtje, maar niet in de goede volgorde.Je kan beter een muisarm hebben dan een apestaartje.
Over mijzelf
Ik ben 79 jaar jong.
De twee " oudjes"
24-04-2022
Wil je een treinkaartje kopen,
Nee, niet naar de balie lopen,
Daar is niemand meer te zien,
je kaartje komt uit een machine.
Je moet dan overal op drukken
in de hoop dat het zal lukken.
Pure zenuwsloperij,
achter jou zie je een rij
kwaad en tandenknarsend staan,
want de trein komt er al aan.
Bij de bank wordt er geen geld
netjes voor je uitgeteld.
Want dat is tegen de cultuur,
nee je geld komt uit de muur.
Als je maar de code kent,
anders krijg je nog geen cent.
Om je nog meer te plezieren,
mag je internetbankieren.
Allemaal voor jouw gemak,
alles onder eigen dak.
Niemand die er ooit om vroeg:
blijkbaar is het nooit genoeg.
Man, man, man wat een geploeter,
alles moet met een computer
Anders doe je echt niet mee.
Op www en punt Be
vind je alle informatie,
wie behoedt je voor frustratie?
Als dat ding het dan niet doet,
dan word je toch niet goed.
Maar dan roept men dat je boft,
je hebt immers Microsoft.
Ach, je gaat er onderdoor,
je raakt gewoonweg buiten spoor.
Nee het is geen kleinigheid,
oud worden in deze tijd.
24-04-2022 om 00:00
geschreven door Natoken
Categorie :poëzie
16-01-2022
Voor alles wat gebeurt is er een uur,
een tijd voor alles wat er is onder de hemel.
Er is een tijd om te baren
en een tijd om te sterven,
een tijd om te planten
en een tijd om te rooien.
Er is een tijd om te huilen
en een tijd om te lachen,
een tijd om te rouwen
en een tijd om te dansen.
Er is een tijd om te ontvlammen
en een tijd om te verkillen,
een tijd om te omhelzen
en een tijd om af te weren.
Er is een tijd om te zoeken
en een tijd om te verliezen,
een tijd om te bewaren
en een tijd om weg te gooien.
Er is een tijd om te scheuren
en een tijd om te herstellen,
een tijd om te zwijgen
en een tijd om te spreken.
Er is een tijd om lief te hebben
en een tijd om te haten.
Er is een tijd voor oorlog
en er is een tijd voor vrede.
Er is een tijd voor corona
En hopelijk een tijd na corona.
16-01-2022 om 00:00
geschreven door Natoken
Categorie :poëzie
11-01-2022
Er is een tijd van komen.
Er is een tijd van gaan.
Er is een tijd van vallen
Om vervolgens weer op te staan.
Soms ben je even kwetsbaar
Om straks weer aan te sterken.
Soms kost het even tijd
En moet je aan jezelf werken.
De sporen die je nalaat
Ze vertellen een verhaal.
Het puur geluk, een tranendal
Het staat er allemaal.
Dus al maak ik zo mijn fouten
En loopt mijn pad niet recht
Mijn verhaal is van het hart
Elke stap, dat ben ik echt.
11-01-2022 om 00:00
geschreven door Natoken
Categorie :poëzie
09-05-2021
Vandaag verwent men alle moeders
En dat is ook verdiend.
Maar toch wil ik even denken
en ook wat aandacht schenken
aan alle vrouwen zonder kinderen.
Dat mag ons niet verhinderen
ook zij hadden moeder kunnen zijn
…even goed.
Het zit in iedere vrouw haar aders
en haar bloed.
Alleen het lot heeft het zo bepaald
dat ze het moederschap niet hebben gehaald.
Ook diegene die terug hebben moeten geven
een ongeboren leven.
Voor hen doet het extra pijn
om kinderloos, een moeder te zijn.
Ook moeders die door overmacht
hun kind te graven hebben gebracht.
Daarom wil ik even zeggen
ik wil voor jullie ook een bloempje leggen.
09-05-2021 om 00:00
geschreven door Natoken
Categorie :poëzie
04-02-2021
De levenscyclus van geboorte en veroudering kan iets bitters zijn want we zijn allemaal gevoelig voor verandering, vooral als dit snel gebeurt.
De brief van deze moeder, opgedragen aan haar dochter maar het kan evengod voor haar zoon zijn. De brief gaat over een onderwerp dat ons allen vroeg of laat bezighoudt: de veroudering van de ouders en de omgedraaide rollen, van verzorgen tot verzorgd worden.
Het zijn woorden die me geëmotioneerd hebben want het is zo dat op een dag de rollen tussen kinderen en ouders zullen omgedraaid worden.
Als het gaat om nieuwe technologieën,
geef me dan de tijd om te leren en niet op die manier naar me te kijken...
Onthoud hoeveel geduld ik heb gehad om je al die dingen te leren,
om netjes te eten, jezelf aan te kleden, je haar te doen,
problemen van het leven op te lossen, elke dag weer...
De dag waarop je me oud zult zien worden,
vraag ik je om geduldig te zijn,
maar vooral om te proberen te begrijpen wat ik doormaak.
Als ik toevallig de draad van een gesprek kwijtraak,
geef me dan de tijd om het me te herinneren en,
als ik het niet kan, niet nerveus te worden; wees niet ongeduldig of arrogant.
Je moet weten dat het belangrijkste voor mij is om bij je te zijn.
Wanneer mijn oude vermoeide benen me niet meer zullen laten lopen zoals eerder,
pak dan mijn hand op dezelfde manier waarop ik je de mijne aanbood
toen je je eerste stappen zette.
Wanneer deze dagen komen, wees dan niet verdrietig...
ik wil gewoon dat je dicht bij me bent
en beseffen dat het goed is dat ik mijn plaats verlaat voor iemand anders.
Ik zal me graag de tijd herinneren die we deelden.
Met een grote glimlach en met alle liefde die ik altijd voor je heb gevoeld,
wil ik alleen maar zeggen:
"Ik hou van je, mijn lieve dochter."
04-02-2021 om 02:48
geschreven door Natoken
Categorie :poëzie
17-01-2021
Ik werd heel langzaam wakker,
ik wreef m'n ogen uit.
Ik kon het niet geloven,
maar voor de vensterruit
Viel zacht naar beneden,
de eerste sneeuw
M'n mama kwam naar boven,
't is tijd om op te staan
M'n mama kwam naar boven,
kom trek je kleren aan.
Mama, lieve mama,
kijk eens naar benee
Ga je met me mee,
in de eerste sneeuw…….
Nu zoveel jaren later ,
kijk ik weer uit het raam.
De lucht is grijs en zit vol vlokken.
M'n mama zal niet komen,
m'n mama is al lang dood.
Waar is m'n wollen muts nu,
waar is m'n dikke sjaal?
Ik heb zin om weer eens in die sneeuw te staan.
'k Wou dat dit een tijdje kon blijven duren,
dat het niet direct zou stoppen.
Dat ik even kan stappen
In de eerste sneeuw…… In de eerste sneeuw…. In de eerste sneeuw
17-01-2021 om 00:00
geschreven door Natoken
Categorie :poëzie
14-01-2021
Vroeger ……
De keuken uit mijn kindertijd was altijd vol met mensen.
Er stond 'n warme kachel, wat had je meer te wensen?
De was hing er te drogen en de worst hing aan een spijker.
De koffie stond te pruttelen, waar was het leven rijker?
We zaten in ons keukentje met negen man te eten
soep vooraf en pudding toe,ik zal 't nooit vergeten.
De afwas was het ergste niet, dan stonden we te zingen.
'n Grote zinken teil, dat was ons bad, er waren ergere dingen.
Vader kwam van de markt, ik zie hem nog zweten
de armen vol met groenten we hadden weer te eten.
Brood was er altijd op de plank en een varken in de kelder.
Was 't vuil dan ging de dweil erdoor en alles was weer helder.
en NU…. .
De keuken van onze kinderen, staat vol met apparaten
het nieuwste van het nieuwste, maar je kunt er niet mee praten.
De was zit in de droger, in de vriezer zit het eten.
Het is ongekende luxe, als ik niet beter zou weten.
Ze eten in het keukentje, ja wie dat toch verzon
'n Twee minuten maaltijd, recht uit de magnetron.
De afwas die gaat in de machine, daar zitten ze niet mee
en zingen dat hoeft ook al niet, ze draaien een cd.
Geen teil meer, maar een bubbelbad, 'n auto voor de deur
wie nou niet tevreden is, dat is een ouwe zeur.
Wij hadden al die dingen niet, maar toch wel ietsje meer.
'n Kostbaarheid in 't leven: gezelligheid en sfeer.
14-01-2021 om 16:26
geschreven door Natoken
Categorie :poëzie
15-12-2020
Ik weet niet wie deze tekst heeft geschreven, maar petje af!
Zij gaan dood !
De beste generatie sterft.
Degenen en zij die zonder lange studies alles gaven voor hun kinderen.
Degenen die zonder grote middelen hebben geholpen en financiële crises hebben doorgemaakt.
Ze zijn stervende.
Ze hebben tijden van oorlog gekend, beperkingen, genoegen genomen met weinig,
Ze hadden pijn en lijden, maar zeiden het niet.
Soms werkten ze als beesten
Ze zouden kwetsbaarder zijn dan wie dan ook.
Zoals het was in hun leven, sterven ze in stilte.
Ze durfden er nooit aan te denken het land op te voeden en toch!
Ze waren op zoek naar eenvoudige geneugten,
zoals een stukje van het leven van hun kleinkinderen delen.
De samenleving laat hen deze wereld verlaten,
alleen en nog steeds in de steek gelaten,
ondanks de mooie beloften van alle politici die ze hebben gekoesterd.
Ze vertrekken zonder te storen,
zij zullen altijd degenen zijn die het minst storen,
ze vertrekken zonder afscheid.
Dus voor degenen die de hele tijd klagen
dat ze thuis opgesloten zitten, omdat hun kapsalons,
nagelstudio's of zelfs hun sporthallen gesloten blijven... dat ze niet kunnen feesten, op vakantie gaan..
en altijd meer geld eisen van de staat ......
Uit RESPECT voor deze generatie die ons stilletjes verlaat ... maar met waardigheid.
"Denk na voordat je over je kleine zelf praat ..."
15-12-2020 om 00:00
geschreven door Natoken
Categorie :poëzie
03-12-2020
LAAT HET TERUGKEREN Laat het terugkeren de omhelzing, de stralende glimlach, het ‘levendige’ van de jeugd, hun bijbaantjes in de horeca. Groepen die samen zingen en muziek maken, de hartstocht laat het terugkeren… Laat het terugkeren het elkaar kussen, de schaterlach, het geluid van stemmen in volle kroegen. Het passievol juichen tijdens een wedstrijd, bier drinken in de kantine Laat het terugkeren… Laat het terugkeren de bioscopen, de popcorn, de kermissen en circussen, de theaters vol artiesten, het applaus. De concerten die kippenvel bezorgen, de ontroering laat het terugkeren… Laat het terugkeren de drukte tijdens feestdagen, de volle straten, de rumoerige restaurants, goed nieuws op televisie. Alleenstaanden die zoeken naar romantiek, de vlinders in de buik, vuurwerk Laat het terugkeren… Laat het terugkeren de onbetekenende verkoudheid, een onschuldige niesbui, mondkaploze gezichten, de aanraking. Genoeg plek voor iedereen in ziekenhuizen, gezondheid Laat het terugkeren… Laat het terugkeren het op vakantie gaan, de volle treinen en bussen, je verjaardag vieren met 20 man. Niet meer bang zijn om dicht bij elkaar te zijn, nabijheid Laat het terugkeren… Laat het terugkeren het zorgeloos shoppen, de groepslessen, de files op de snelweg. Leven zonder richtlijnen, de bingo’s. Laat het terugkeren… Het zal terugkeren het normale, de zorgeloosheid, het genieten, het samen zijn… Al het enge, stiekeme en beperkende zal in één zucht gaan, polariteit We zullen weer zingen in plaats van treuren! Suzan Blanco 03-12-2020 om 00:00
geschreven door Natoken
Categorie :poëzie
08-11-2020
Vorig jaar deze tijd keken we vol verwachting uit naar het feest om onze gouden Bruiloft te vieren want 8 nov blijft met grote stip in ons geheugen gegrift. Wat een geluk dat corona daar toen geen stokken in de wielen stak want dan hadden we een schitterend en onvergeetbaar feest gemist!
Als je al zolang bij elkaar bent, ben je ook aan elkaar gewend. Alle gewoontes en eigenaardigheden, manieren en hoffelijkheden. Het houden van en de liefde voor elkaar, respect, begrip, elkanders steunpilaar. Het samen nemen van alle hindernissen, een leven vol belevenissen. Kijken naar elkaar en ervan leren, de bijzondere momenten in het leven waarderen. Het delen van vreugde en pijn, in stilte genieten van het samen zijn. Een kus, een traan, een lach, samen beginnen aan elke nieuwe dag. Dat het nog lang zo blijven mag! 08-11-2020 om 00:00
geschreven door Natoken
Categorie :poëzie
03-08-2020
Een nadenkertje!
ONZE WERELD
We vielen in slaap in de ene wereld en werden wakker in de andere.
Plots heeft Disney geen magie meer,
Parijs is niet meer romantisch,
New York staat niet meer op,
De Chinese muur is geen fort meeren Mekka is leeg.
Knuffels & kusjes worden ineens wapens.
Niet bezoeken van ouders & vriendenwordt een daad van liefde.
Plotseling besef je dat macht,schoonheid & geld waardeloos zijn,
en je niet de zuurstof kunnen geven waar je voor vecht.
De wereld gaat verder met zijn leven en het is prachtig.
Het zet alleen mensen in kooien.
Ik denk dat de aarde ons een berichtje stuurt:
MENS: "Je bent niet nodig.
De lucht, aarde, water en hemel zonder jou zijn prima.
Als je terugkomt,vergeet dan niet dat jullie mijn gasten zijn.
Niet mijn meesters".
Onbekende auteur
03-08-2020 om 00:00
geschreven door Natoken
Categorie :poëzie
10-05-2020
Gelukkig zal vanaf vandaag voor sommigen dat opgesloten zitten wat verslappen!
Achter de gesloten deuren
zitten oudjes op een stoel
aan een houten ronde tafel.
Heeft hun leven nog een doel?
Oudjes volgen ’t vaste ritme
in de dagelijkse sleur.
Zo verslijten ze hun dagen
achter de gesloten deur.
Achter de gesloten deuren
zijn de oudjes zoveel kwijt.
Een man roept om zijn moeder,
zijn symbool van veiligheid.
Als hij rammelt aan de deurknop,
met de angst op zijn gezicht,
komt de zuster hem wel troosten,
maar de deur die blijft potdicht.
Achter de gesloten deuren
liggen oudjes in hun bed.
Aan de muur tikt de pendule
in een monotone tred.
Tikt naar afscheid van het leven,
naar het vroege morgenlicht.
Eens gaan alle deuren open,
gaat geen enkele deur meer dicht.
Frank Cieremans
10-05-2020 om 00:00
geschreven door Natoken
Categorie :poëzie
05-05-2020
Geen uitleg nodig denk ik!
Wanneer jij uittreedt
zullen de klokken luiden
komen we op straat en
zullen we mekaar
omhelzen en knuffelen
als nooit tevoren.
Wanneer jij uittreedt
zullen we mekaar bewonderen
voor zoveel veerkracht
zoveel doorzetting
zoveel solidariteit.
Wanneer jij uittreedt
is jouw bezette oorlog
geschiedenis, ben jij
geïsoleerd en wij niet meer .
Wanneer jij uittreedt
gaan we ons milieu omarmen.
Wanneer jij uittreedt
zullen we woorden tekort komen.
Wanneer jij uittreedt……
(Dimitri Casteleyn)
05-05-2020 om 10:50
geschreven door Natoken
Categorie :poëzie
)
