Voor het feest losbarst zijn de laatste dagen van een jaar gereserveerd om even terug te kijken. De kranten staan vol met lijstjes van de beste boeken, cd’s, films ...... Op televisie zie je alle ellende die je eigenlijk niet had willen weten, nog een keer voorbij komen, in ontelbare jaaroverzichten. Op de radio zijn ze bezig aan de top 1000 en zo gaat het verder. Ik lees, kijk en luister er liever niet naar.
Als het einde van een jaar nadert dan voelt het alsof je iets verloren hebt… tijd die voorbij gevlogen is zonder dat je er erg in had. Dan heeft een mens vaak de neiging om eens achterom te kijken om te zien of je niets vergeten bent, wie je verloren bent in de loop van het jaar maar ook naar de mooie momenten. Ik betrap mezelf ieder jaar weer op dat evaluatie moment. Wat heb ik het afgelopen jaar allemaal gedaan?
Globaal genomen was het voor ons best een goed jaar. Voor sommige blogvrienden dan weer wat minder en kan het niet snel genoeg voorbij zijn! Naast de grote lijn en vele hoogtepunten, waren er ook mindere punten. Er waren nog genoeg fouten te maken en diepe kuilen om in te vallen. Maar dat maakt niet uit. Ik ben dit jaar gelukkig geweest en er is niets dat ik anders had willen doen.
De volgende stap is het bedenken van goede voornemens. Ik weet geen dingen die ik het afgelopen jaar gedaan heb, die ik komend jaar niet meer wil doen. Goede voornemens, zeker als ze ingaan op 1 januari, zijn volgens mij gedoemd te mislukken.
Daarom blijf ik mijn leuze “ carpe diem” trouw en geniet met volle teugen van elke dag ook tot het einde van dit jaar en dan opnieuw beginnen zeker?
Daar komt ie weer al in het zicht die laatste dag van het jaar, vol sfeervolle lichtjes en feesten in welke vorm en betekenis ook. We komen bij elkaar, bijvoorbeeld om samen te eten, vaak lekker en meestal te veel. We verrassen elkaar met iets extra’s, knallen met kurken en vuurwerk en genieten van de tijd samen. Dat allemaal is bedoeld om er iets aangenaams van te maken, een knusse boel, alleen wordt voor mij al dat geloop vooraf soms een beetje van het goede teveel! Maar....
Hier ten huize Natoken is die drukte al wat gaan liggen omdat we zondag gezellig bijeen waren voor een verjaardagsdrankje en een Kerstmaaltijd.
Voor de blogvrienden die tot aan de laatste dag van het jaar trouw blijven langskomen.. houd het hoofd koel en het hart warm!
Vandaag houd ik het kort want vanavond valt hier ons " bende" binnen om de verjaardag van de dochter te vieren en dan ook traditiegetrouw Kerstavond ...Als ik wil dat al die " hongerigen" hun buikje vol krijgen dan is het alle hens aan dek bij Natoken!
De Kerstboom schittert en de pakjes eronder liggen al uitnodigend te kijken. De kalkoen zal in de late namiddag zijn uurtjes aan het spit draaien want een beest van 4 kg heeft tijd nodig om heerlijk mals te worden,
Wacht, even alle to do's op een rij zetten...
Ik moet nog de hapjes voor bij een glas bubbels maken.
Als voorgerechtje heb ik garnalencoctail voorzien dat lust iedereen, gelukkig kan je die "krulbeestjes" al gepeld kopen want voor 12 personen zelf aan het pellen slaan, is niet te doen! Mijn " coupkes" en groenten staan klaar om af te werken .
De soep ( pompoensoep)en de 120 balletjes die erin gaan, heb ik gisteren al gemaakt...De peterselie moet ik nog fijn maken...
De groenten voor bij " the beast" , het hoofdgerecht, heb ik ook al in mijn hoofd.. veenbessen voor een paar kleinkinderen die er verzot op zijn, erwtjes en worteltjes voor een ander groepje en campignons voor de volwassenene! 100 Duchesseaardappeltjes .. dat zal genoeg zijn zeker? Als 6 tieners en 6 volwassenen hun voeten onder tafel steken dan zie je de " patatjes" zo vliegen!
Als dessert heb ik ijscrème gepland met fruit en een bavaroise taartje en dat kan ik pas op het moment zelf klaarmaken!
Bij de koffie/ thee heb ik 2 taarten voorzien, eentje voor de jarige en een buche voor Kerst . Ik heb ze gisteren gebakken en vandaag worden ze versierd.
De tafel en het versieren ervan dat is voor mijn slaapgenoot.... ik heb mijn " instructies" al klaar ....
Jaja ik zie het voorlopig nog zitten hoor...
Voor de dochter alvast een dikke proficiat met je 43 lentes .. ( ik voel me oud als ik dat lees) en vanavond drinken we erop!
Het einde van het jaar komt er weer aan en omdat ik niet op het laatste moment in de drukte van de eindejaarsdagen wil winkelen, trokken we naar een supergrote winkelketen waar je bijna alles in één zaak vindt!
Normaal doe ik mijn inkopen hoofdzakelijk in dezelfde voordelige winkelketen. Op die dag valt dan de beslissing van wat er ten huize Natoken de komende dagen zal gegeten en gedronken worden. De benodigdheden hiervoor schrijf ik nauwgezet en gedetailleerd op een boodschappenlijstje, eventueel aangevuld met niet eetbare huishoudproducten. Die notities worden al winkelend bijzonder strikt opgevolgd al vindt er af en toe wel eens een 'spontane' extra aankoop de weg naar m'n boodschappentas. Alleen het hoogst noodzakelijkste belandt uiteindelijk in m'n kasten, dus weggooien komt hier zo goed als nooit voor.
Een bezoek aan zulk een reuzegrote hypermarkt laat je altijd wat in shock achter! Absoluut àlles kan je er kopen, àlle soorten voedingswaren van àlle denkbare merken in àlle mogelijke grootten en in àlle smaken, kleuren en verpakkingen die je in je wildste fantasie maar kan verzinnen. Torenhoog. Rek na rek. Rij na rij na rij na rij....
De onmetelijke hoeveelheid producten overspoelde me als een ware tsunami en meteen zat m'n hoofd vol prangende vragen. Wie produceert dat allemaal? En wie kóópt dat dan allemaal? Eten ze dat àllemaal op? En, in godsnaam, wie heeft er zóvéél nodig???...
Onmiddellijk zie ik dan op m'n netvlies de weerzinwekkende beelden van de televisieprogramma's over de kolossale hoeveelheden waardevol en perfect eetbaar voedsel, al tijdens de teelt gedumpt wegens 'nét niet volmaakt genoeg' samen met de enorme berg wél goedgekeurde zaken, ook nog perfect eetbaar doch onverkocht, die bij de supermarkten in de afvalcontainers verdwijnen.
Hoeveel dieren kweekt en slacht men - al dan niet onder vreselijke omstandigheden - om dan op zaterdag, zélfs aan halve prijs door niemand gewild en door niemand opgegeten, achteloos als vuilnis afgedankt te worden? En dan zijn er ook nog de ontelbare uiteindelijk tóch aangekochte voedingswaren die, onaangeroerd, overbodig en vergeten, wegrotten in ijskasten, diepvriezers en andere opbergruimtes...
Dat ene bezoekje aan die reuzegrote supermarkt drukte me genadeloos weer op de feiten: we leven zonder enige twijfel in een échte consumptie- en wegwerpmaatschappij.
Ach, ik wil hier niets prediken, hoor, of iemand de les lezen. Ik weet alleen heel erg goed dat je perfect gelukkig, voldaan en tevreden kan zijn met zoveel minder. Dat hebben we gedurende onze 13 jaar in ontwikkelingslanden ervaren! We zijn té gewend aan overvloed en aan 'vervangbaarheid' want wat koester je nog, wat schat je nog naar waarde, als er van alles toch veel te veel is....? En zeg eens eerlijk: wat heb je uiteindelijk écht nódig?
Het woord 'genoeg' speelt hierin een grote rol, denk ik...
We sloten dat shoppen af met een deugddoende koffie en thee, mijn slaapgenoot en ik. En ik durf hier gerust neerschrijven dat ik die thee toen echt wel 'nodig' had, maar met ééntje ook ruimschoots 'genoeg'!
Half december, grijs en donker, een mens zou van minder de winterblues krijgen. Mijn ziel snakt naar kleur en zon. Maar er is licht aan het einde van de donkere wintertunnel, binnen twee weken beginnen de dagen alweer te lengen.
Het voordeel van deze korte dagen is dat we 's morgens lekker in ons bed, lepeltje/lepeltje, naar ons klokradiootje horizontaal blijven luisteren. Geen reden om in het halfduister op te staan, dicht bij elkaar liggen soezen, heerlijk. Als het frisse lentegroen het land binnen enkele maanden een dynamische boost zal geven, dan heeft de morgenstond weer goud in de mond.
Maar dit is het perfecte seizoen om mijn computer te laten draaien en te mailen, het internet te verkennen en mijn klavier te verslijten door deze blog te vullen met een woordenmassa. De winterblues afreageren met wat geschrijf is blijkbaar therapeutisch voor mij. Maar muziek blijft de perfecte opkikker. Hoe komt het dat muziek zo een goed gevoel kan opwekken? Wonderbaarlijk omdat een liedje van amper drie minuten een hele sfeer kan oproepen. Zeker als Adele zingt over "someone like you". Muziek dat kan als een wondermedicijn werken. Dus zing maar mee...
Deze week gehoord en gelezen: Vlaamse leerlingen presteren ondermaats voor begrijpend lezen. Dat blijkt uit een internationaal onderzoek.
In vergelijking met tien jaar geleden is het gemiddelde niveau fors gedaald. Leerlingen in Vlaanderen doen het minder goed dan gemiddeld in West-Europa. De resultaten komen uit het PIRLS-onderzoek (“Progress in International Reading Literacy Study”), dat de prestaties van leerlingen op het vlak van begrijpend lezen bekijkt. Bijna alle Vlaamse leerlingen (97 procent) slagen erin om het basisniveau begrijpend lezen te halen. Maar in vergelijking met tien jaar geleden daalt het gemiddelde niveau fors, zowel bij sterk presterende als bij zwak presterende leerlingen.
De Vlaamse leerlingen doen het minder goed dan leerlingen in Nederland, Duitsland, Engeland of Scandinavië. Binnen West-Europa is Vlaanderen echter de grootste daler. Het onderzoek geeft aan dat scholen in Vlaanderen duidelijk minder tijd besteden aan taal en lezen dan in andere landen. De “instructietijd” voor taal en lezen is in de loop van de jaren gedaald.
Veel leerlingen en ouders staan ook weinig positief tegenover lezen. Leerlingen die elke dag lezen, schoren nochtans merkelijk beter. Dit baart mij zeer grote zorgen,” zegt Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits (CD&V). “Geletterdheid betekent niet alleen dat je technisch goed kan lezen, je moet ook begrijpen wat er in teksten staat”. De minister wil alvast dat de inspectie de focus op begrijpend lezen versterkt. Ze gaat ook met het onderwijsveld overleggen over de aanbevelingen die de onderzoekers doen.
Tot daar het verslag.
Mijn mening…
Laat Nederlands de enige gebruikstaal zijn in de lessen… pas zo wordt men een taal machtig. Elk kind wil een goed AV niveau halen en daarom zijn de meesten door de tekst aan het 'racen'. Met het gevolg dat het lijkt op een robot, zo monotoon en snel. Geen tijd voor punten of uitroeptekens. Dat aangeleerde getrainde sneller lezen is mede de reden van een zwak begrijpend lezen maar als ze rustiger moeten lezen om in een keer de tekst te begrijpen, halen ze hun gewenste AV niet.
Moet dat zo nodig op zo’n tempo .. leer een kind begrijpen wat het leest, dat is veel belangrijker .. Kauw niet alles voor qua schrijven en noteren… Waar wij uren zoet waren in de klas met het neerpennen van lessen en het instuderen ervan zien we dat de dag van vandaag kinderen gewoon woordjes moeten invullen .. nogal snel kennen ze die van buiten maar of ze de context begrijpen waarin die staan is maar de vraag .
Universiteit en hogeschool professoren klagen steen en been dat de jeugd niet meer foutloos kan schrijven en met de huidige SMS taal zal dat niet beteren! Waarmee ik niet pleit om terug te gaan naar onze tijd maar een beter alternatief moet er toch bestaan!
Hoeveel schoolkinderen slijten uren in een zetel met een tof boek zoals wij deden? De cyberwereld , GSM en Ipads hebben dat lezen overwonnen….Vandaag zag ik TV dat de sint een tablet gebracht had voor lagere school kinderen .. waar zijn de poppen en legodozen en puzzels , springtouwen , leesboekjes of strips enz naar toe ? Nochtans wie veel leest zal de taal ook beter begrijpen…
Wij moesten per maand minstens 1 boek lezen… ik las er twee of meer per week! Misschien moeten ze dat nu per jaar …….!
Tsja…. En dan maar klagen dat het niveau van begrijpend lezen daalt!
Om verder te gaan op wat ik gisteren schreef .. de stoten van die groten zijn nog niet voorbij! Ze bedreigen niet alleen de wereld vrede maar dat KIEKEN van een Trump ook nog eens de natuur …en waarom ? Geld , geld en nog een eens geld ..
Hierover gaat die monumentale blunder.
De Amerikaanse president Donald Trump heeft maandag in Utah aangekondigd dat hij (de omvang van) twee nationale monumenten in die deelstaat drastisch gaat inkrimpen. De beschermde gebieden in kwestie zijn Bears Ears National Monument, in december vorig jaar door Trumps voorganger Barack Obama als monument gedecreteerd, en Grand Staircase-Escalante, in 1996 door toenmalig president Bill Clinton tot beschermd gebied uitgeroepen.Bears Ears, genoemd naar twee mesas (tafelplateaus) in het gebied, strekt zich momenteel als beschermd gebied uit over 5.471 vierkante kilometer. De Grand Staircase-Escalante, een paradijs voor geologen, telt in zijn huidige omvang 7.571 km2. Trump wil de oppervlakte van zowel Bears Ears als van Grand staircase met 85 procent inkrimpen.
Naar de VS-president bij de aankondiging verklaarde, wil hij met het besluit de federale bemoeienis terugdringen en publieke eigendom 'aan het publiek teruggeven'.
Dat publiek zou wel eens kunnen bestaan uit prospectoren naar gas, olie en mineralen.
Volgens milieubeschermers begaat Trump dan ook een -uit ecologisch standpunt- monumentale blunder. Afgevaardigden van de vijf Native Tribes (Indianen) in Bear Ears hebben al aangekondigd dinsdag de regering-Trump gerechtelijk te zullen vervolgen. Overigens zitten nog 25 andere nationale monumenten op de schop, waaronder Gold Butte in Nevada en Vermillion Cliffs in Arizona.
Stilaan zou ik de vraag van het boek van de Vlaamse schrijver Lode Zielens uit 1932 willen herhalen:
Als lid van de club zeventigers ben ik aangekomen in de ouderdom van de jeugd of je kan het ook anders zeggen in de jeugd van de ouderdom en het houdt mij natuurlijk bezig................
Maar wat me nog meer bezig houdt is de gedachte aan de toekomst van onze kleinkinderen. In welk een wereld komen die terecht? Kunnen we onszelf nog in de spiegel in de ogen zien?
Wetenschappers beweren dat de wereldbevolking tegen 2045 groeit naar 9 miljard. De uitdaging is: hoe verdelen we de eindige hulpbronnen van onze planeet eerlijk, terwijl de levensstandaard van steeds meer mensen toeneemt?
We hebben 38% van het niet door ijs bedekte aardoppervlak nodig om 7 miljard monden te voeden en er komen er nog minimaal 2 miljard bij. Kunstmest en pesticiden staan aan de basis van rijke oogsten en perfecte producten. Maar de bemesting brengt stikstof in het milieu, waardoor er in veel riviermondingen geen leven meer zit.
Grootschalige, wereldwijde houtkap zorgt voor toename van erosie en leidt tot het uitsterven van veel soorten.
De belangrijkste verandering, vanuit geologisch oogpunt is met het oog niet waar te nemen: de gewijzigde samenstelling van de atmosfeer. De uitstoot van kooldioxide is kleurloos, geurloos en op zeer korte termijn onschadelijk. Maar de opwarming die het veroorzaakt, zou de temperatuur op aarde gemakkelijk kunnen opstuwen tot een hoogte die de aarde in geen miljoenen jaren heeft gekend. De zeespiegel kan tot wel 6 meter of nog meer stijgen. Ik wil me niet voorstellen wat er dan nog van ons landeke overblijft!
De dreiging van atoomwapens wordt steeds actueler met alle gevolgen van dien .
Bij alle 5 massa-uitroeiingen die zich op aarde de afgelopen half miljard jaar hebben voorgedaan, was de recentste, die veroorzaakt zou zijn door de inslag van een planetoïde 65 miljoen jaar geleden, de oorzaak van het uitsterven van dinosauriërs en zo meer. Er bestaat een grote kans dat de mens mogelijk de zesde uitroeiing veroorzaakt zeker met staatshoofden à la Trump en Kim Jong-un en hun scherpe en onheilspellende bedreigingen.Wanneer wordt de mens echt wakker?
Wij babyboomers groeiden op in een tijd van economische opbouw, technologische vooruitgang en maatschappelijke ontwikkeling. We werden opgevolgd door de generatie, tussen 1965 en 1979. Volgens velen is dit de verloren generatie, die het nooit goed is gelukt onder de vleugels van de babyboomers uit te komen. Geboren vanaf 1980 spreken we van de generatie die opgegroeid is met internet, mobiele telefoon en e-mail, maar ze kan zich nog wel een wereld zonder herinneren. Vanaf 1992 hebben we de generatie die nu al ziet dat het tekort aan natuurlijke bronnen (zoetwater, energie, voedsel, schone lucht en klimaat) veel invloed zal krijgen. Zij willen vooruit en alles oplossen.
Onze kleinkinderen behoren tot die laatste generatie. Straks zijn die kleinkinderen groot en dreigt voor hen een planetaire roodstand: hun planetair kredietlimiet is nagenoeg overschreden. Straks kunnen ze niet meer pinnen, want er staat hoegenaamd geen tegoed meer op hun rekening. Het natuurlijk kapitaal van de aarde raakt uitgeput.
Mijn pleidooi dus: Geef deze laatste generatie alle inspiratie die hiervoor nodig is. Stop de overbevolking, overbevissing, ontbossing. Verminder de CO2 uitstoot, de defensie uitgaven, inclusief de atoomwapens en bescherm het milieu wereldwijd.
Vandaag bij de bakker de krant " De Zondag" meegenomen en wat ik daarin las onder de zondag van Sven deed me weer even zuchten. Lees zelf maar en spaar jullie commentaar niet.
"Voor mij hoefde die hele discussie over Zwarte Piet niet. Zes december is een kinderfeest en dat moet het ook gewoon blijven. Zwarte Piet mocht er van mij dus gerust schoensmeerzwart blijven uitzien want in mijn ogen was de zwartgeverfde knecht van de Sint nooit een racistisch statement. Maar kijk in de ogen van andere mensen dus wel en wie ben ik om iemand anders zijn gevoelens in te schatten? De belangrijdkste vraag blijft: is het feest van de Sint nu minder leuk geworden omdat de Pieten enkel onder het roet zitten omdat ze door al die schoorstenen moeten kruipen? Het antwoord is natuurlijk neen, de kinderen liggen daar heus niet van wakker! Dus laat ons het nostalgisch argument dat we met die Zwarte Pieten opgegroeid zijn niet tot in de treure blijven uitputten. We zijn intussen allemaal grote jongens en meisjes en zullen die roetpieten dus ook wel overleven!
Maar dat het Kruis nu ook al van de mijter van de Sint moet, kijk daar heb ik het wel moeilijk mee! Drie sterretjes of bolletjes of steepjes in plaats van het kruis? Werkt Klaas nu voor de Nationale loterij of wordt hij door Adidas gesponserd? Ik zeg bewust Klaas en niet Sinterklaas want die Sint krijgen ze binnenkort wellicht ook van zijn naam net zoals "Kerstmarkten" de dag van vandaag " wintermarkten" worden. Ik ben dan misschien een afvallige katholiek en niet meer zo gelovig om eerlijk te zijn, maar hoe harder ze mijn roots willen wegvegen, hoe meer ik weer zou willen leren geloven!
De Kerk heeft veel dingen verkeerd gedaan dat is zeker zo, maar " het geloof" uit mijn kindertijd met de rituelen en de zaligheid van de blijde boodschap, ik heb daar ooit veel aan gehad!
Kerstmis gaat niet enkel over jingle bells, kalkoenen en cadeautjes, het gaat vooral over het kindeke Jezus dat geboren werd in een stal omdat niemand zijn familie wou opvangen! Hij was de Zwarte Piet van zijn generatie, ik wil dat nooit vergeten. Bijna zou ik weer naar de Zondagse mis gaan om te bidden voor Sinterklaas die zalige heilige uit een ver verleden!"
Toen ik dat gelezen had vroeg ik me af : wanneer stoppen die haarklieverijen ... moeten we nu helemaal onze tradities afzweren omdat we stilaan overrompeld worden door mensen met een ander geloof die wel hun stempel willen drukken op onze maatschappij? Ik wil geen racist worden maar laat me dan verder mijn waarden en gewoontes behouden.. ze gaan al eeuwen lang mee.
Vanmorgen opgestaan met mist die wat aangevroren is en dat bij -0,7 momenteel. Het wordt dus een dag om binnen te blijven en hier wat orde te scheppen want de voorbije dagen waren druk. Donderdag hebben we geholpen met een verhuis van iemand die na zoveel jaren noodgedwongen zijn huis ruilt voor een appartement, niet altijd gemakkelijk! Wat een mens in al die jaren niet bijeenhaalt.... keuzes maken is dan zo moeilijk! Ik mag/ wil er niet aan denken dat we hier ooit dezelfde keuze zouden moeten maken .. Al die herinneringen, je kan er zo moeilijk van scheiden! Het "jonge" volkje -als je 40ers jong kan vinden - had bedenkingen bij de vele dozen die maar bleven komen. Er komt een tijd dat ze evenveel herinneringen zullen hebben , wees daar maar zeker van!
In ieder geval, na een dag druk bezig te zijn , begon mijn rug te protesteren en doet dat nog. Gisteren was dan wel weer mijn rustdag en welk een dag .. de eerste vrijdag van de maand die in het teken staat van ons uitje met een groepje blogvriendinnen. Er wordt daar gelachen, geklets wat gedronken en geloof me, het spaart telkens voor de één of andere een bezoek aan de psychiater uit. Neen, zover gaat het niet maar eens vrij over wat er wringt of wat stroef loopt kunnen praten dat doet wonderen.
Vandaag kom ik tot de " heerlijke" vaststelling dat ik nog een paar wasjes en plasjes moet doen, dat de keuken en co wel een dweilbeurt kan verdragen, dat er na dat wasje een strijkje wacht en dat ik graag of niet toch mijn neus moet buiten steken om te zorgen voor de inwendige mens want geloof me ..als je die niet zoet houdt dan kan die nogal opspelen!!
Ik wens jullie in ieder geval een fijn weekend,de studenten zullen ook een tandje mogen bijsteken want volgende week beginnen voor de meesten de examens... je zal zo de stress coëfficient in de lucht voelen toenemen... als dat maar geen winters weer oplevert !
Ik vroeg me af waar ze dat nu weer vandaan haalden , dus ging ik op zoek . Dat is wat ik vond
Doorheen de tijd is er altijd een evolutie geweest, van mens tot aap en van brief tot mail. Door veranderingen doorheen de tijd zijn ook de mensen gaan veranderen. Niet enkel lichamelijk maar ook geestelijk. Vijftig jaar geleden bestond er nog geen internet en was directe communicatie met de andere kant van de wereld science fiction. Nu kan het allemaal wel. Toch gaan de verschillende generaties mensen hier anders mee om. Dit heeft te maken met het verschil of ze ermee zijn opgegroeid of niet. Hierdoor gaan ze het zien als een vernieuwing of een gewoonte.
De mensen die nu op deze aarde wonen worden op gedeeld in vier verschillende soorten generaties. De Babyboomers, de generatie x, generatie Y en de generatie Z. Elke generatie wordt gekenmerkt door andere eigenschappen en karakter trekken naar gelang de mentaliteit waarin ze zijn opgegroeid.
De eerste generatie die werd vernoemd zijn de Babyboomers, zij zijn geboren vlak na de eerste wereldoorlog. De generatie gaat van 1946 tot 1955. Na de oorlog zagen veel mensen de toekomst rooskleurig en begonnen veel gezinnen aan kinderen. Hierdoor werden zeer veel baby’s te gelijk geboren, vandaar de naam Babyboom.
Na deze generatie kwam de x-generatie, zij zijn geboren van 1956 tot 1980. De generatie x werd ook wel de verloren generatie of de generatie nix genoemd. Deze generatie kreeg te kampen met stijgende jeugdwerkloosheid en experimenteerden met verschillende samenlevingsvormen. Maar ze maakten een kanteling. Door deze generatie werd de nadruk verschoven naar de kwaliteit van ons leven. Deeltijdswerken en vrijetijd deden hun intrede. Kernwoorden voor deze generatie zijn praktisch, zelfredzaam, relativerend en no-nonsense. Deze generatie is vooral gericht op gericht op samen doen, toegevoegde waarde, duurzame processen en het constructief benutten van de toenemende diversiteit.
De volgende generatie is geboren in de periode van 1980 tot 2001, zij worden de y-generatie genoemd of de pragmatische generatie. Deze generatie kreeg veel kansen , vrijheden en keuzes. Opkomen voor jezelf werd normaal en risico’s mochten genomen worden. Vanuit de marketing wordt deze generatie benaderd als de achterbankgeneratie (ouders regelen alles voor hen) , knip-en-plakgeneratie (alles is al eens bedacht), mediageneratie (communiceert gemakkelijker digitaal dan van persoon tot persoon).
Mensen die vanaf 1986 werden geboren worden ook wel grenzeloze generatie, digitale generatie, screenagers, generatie Einstein genoemd. Zij zijn nog zelfstandiger en individualistischer dan hun leeftijdsgenoten van tien jaar eerder.We beschrijven heel de generatie y als vertroeteld, zelfverzekerd en opgegroeid met grote technologische vooruitgang.
De nieuwste generatie zijn de mensen geboren vanaf 1990 tot en met heden. Zij mogen zichzelf generatie Z noemen of digital natives. Mark Prensky (2001) bedacht de term digitale natives omdat hij stelt dat deze generatie geboren is in een tijdsgewricht waarin de vergaande aanwezigheid van digitale technologie de norm is, dit in tegenstelling tot alle voorgaande generaties.
De digitale natives gaan in tegenstelling tot hun ouders op een andere manier om met de technologieën. Het verschil tussen de twee generaties zit hem in hun mentaliteit. De oudere generatie is opgegroeid met drie mogelijkheden voor het voeren van een gesprek: via face-to-face, telefoon of de brief. Terwijl de digitale natives verschillende manieren hebben aangeleerd om contact te onderhouden: sms, chat, sociale media, blogs,….
Binnen tien jaar komt een groot deel van de digitale native generatie op de arbeidsmarkt. Wat het effect hiervan zal zijn is nog niet duidelijk. Deze generatie is een 24/7 informatie maatschappij gewoon en zappen door het leven. Ze zullen ook niet zo trouw zijn aan hun job door hun nood aan variatie. De nieuwste generatie zal de arbeidsmarkt grondig veranderen, op welke manier valt nog af te wachten. De mentaliteit van de komende generaties zullen ook nog veranderende, maar met een open geest zal dit geen probleem vormen.
Vandaag is het een sombere en koude dag, de eerste winterprik lijkt er aan te komen en daarom zocht ik vandaag de warme op van blogvrienden. Een aangenaam tijdverdrijf want de onderwerpen waren heel variërend. Zie maar...
Eentje had het over de rellen in Brussel …
Inderdaad een enorm probleem voor de overheid want zaterdag mondde een aanvankelijk onschuldige betoging tegen slavernij opnieuw uit in baldadigheden. Tientallen relschoppers richtten vernielingen aan in winkels in de chique Louizalaan. Een politieman liep een schedelbreuk op. Een spontane of geplande betoging wordt de dag van vandaag geïnfiltreerd door herrieschoppers. Het gaat vaak om dezelfde personen. Het is al de derde maal in drie weken tijd dat een dergelijk incident zich heeft voorgedaan in de hoofdstad van Europa. Je zou er moedeloos van worden als je als zelfstandige in die stad je kost moet verdienen en je inboedel telkens opnieuw kapot geslagen of geplunderd wordt.
Eentje zegt dat ze op de leeftijd gekomen is dat haar lichaam de volgende dag in haar oor fluistert dat ze dat niet meer moet doen.
Als het een troost is Ani...ik krijg dezelfde boodschappen door , nu alleen nog luisteren
Een andere had iets te zeggen oven Black Friday..
Tsja ik heb daar ook mijn bedenkingen bij. Zijn we nu echt zo’n sukkelaars geworden dat we alles zomaar klakkeloos van de States overnemen? Hebben we dan zelf geen intiatieven meer? Geld besparen op een klantvriendelijke manier zegt men dan. Vergeet het.. het is gewoon een verkapte vorm van vervroegde solden. Wat namen we al niet over van die Amerikanen.. Halloween, Thanksgiving, black Friday , cyber monday.. …Zolang het maar daar bij blijft en we Trump maar niet overnemen zoals Myette schreef haha
Een dierenvriend vond dat katten slimmer zijn dan je denkt.
Natuurlijk zijn katten slimme beestjes, heb je een poes al eens goed bezig gezien hoe ze haar prooi beloert en vangt, hoe ze ons signalen stuurt of ze al dan niet goed gezind is en .. hoe ze perfect weet wat te doen als de haren in haar maag het haar even moeilijk maken? Als je de signalen van een kat eenmaal snapt maak je het communiceren met je viervoeter een stuk gemakkelijker.
Eentje wil al ontsnappen aan de komende winter ..
Toekomstplannen maken. Het koude weer dat eraan komt ,nodigt sommige blogsters blijkbaar al uit om uit te kijken naar warmere vakantieoorden om zo de kilte even te vergeten. Ik doe mee !
Iemand ontdekte de kracht van kleuren in ons leven.
Natuurlijk oefenen kleuren een enorme invloed uit op de mens . Zij zetten bepaalde psychologische en biologische processen in gang en kleuren op die manier onze gedachten. Je kunt blij worden van een bepaalde kleur of er juist een uitgesproken hekel aan hebben. In het eerste geval zal de energie van die favoriete kleur goed bij je passen en/of je eigen energie aanvullen. In het tweede geval zal de energie van de gehate kleur niet bij je passen en/of je hebt zelf al genoeg van deze kleurenergie in je lichaam (of aura) opgeslagen.
Daarom dat mijn omgeving kleurvol is, het geeft energie en warmt mijn “ ouder wordende” botten op..
Nog een groepje hield het bij het plaatsten van een spreuk in een mooie PPS ..
Zo zingt ieder vogeltje zoals het gebekt en dat maakt bloggenland soms toch boeiend!
Intussen zit ik hier weer al een paar uurtjes achter mijn scherm! Ik ga mijn halfbedde eens verrassen op een kopje koffie en ik doe gezellig mee!
Mooie herfstfoto's zoals bij Ani op haar blog en de taferelen die we zelf zien op onze dagelijkse wandeling ( als het niet regent!!) hebben toch een effect op mij!
Al is de herfst niet echt mijn favorietste seizoen toch kan ik het niet nalaten om met open mond de gigantische diversiteit van najaarstinten vol bewondering in me op te nemen.
Ik zie het vlammende warm oranje, het bijna lichtgevende goudgeel, het intens diepe fluweelrood, het zandstrand oker, het knuffelzachte bruin, in alle mogelijke nuances en met alle denkbare schakeringen er tussen waarmee plots als bij toverslag elke boom zich zelfverzekert en zonder enige vorm van terughoudendheid meer dan overdadig flamboyant tooit. Alles schittert en gloeit in de laatste zonnestralen of blinkt en glimt na een plenzende regenbui. Van superlatieven gesproken...
Sommige bomen gaan voluit voor één enkele kleur, soms met z'n allen, soms opvallend contrasterend tussen soortgenoten. Andere bomen kiezen voor meer ingetogen schakeringen en één enkeling was blijkbaar zo danig besluiteloos dat hij dan maar àlle kleuren door elkaar aantrok, soms zelfs 3 of 4 op één blad...
De voorbije warme nazomerdagen genoot ik met volle teugen van al die pracht en praal. Wandelend met knisperend lover onder mijn schoenen bekeek ik de bomen van kop tot teen, allé ja, hun volledige kruin dus, nog mooi dik in 't blad, maar niet meer in een vertrouwde groene tint. De reeds losgelaten blaadjes dansten en huppelden speels en vrolijk achter de passerende auto's aan. Hier en daar vormden ze het begin van een sierlijk tapijt, een beetje als een knus warm deken op de al koude aarde en verbergen, alsof ze er toch wat beschaamd over zijn, de fenomenale overdosis aan eikels, kastanjes, noten en andere voortbrengsels dit jaar.
In de grauwheid van vanochtend bleken ineens vele bomen zich toch te hebben overgegeven aan de winter: hun opgewekt fladderende herfstkostuum maakt stilaan plaats voor een naakt bewegingloos takkenschouwspel. Het aroma van het onverwacht dikke bladerdek op de grond is zwaar en bijna tastbaar. Ook daar geniet ik intens van, al maakt het me eveneens weemoedig, deze zo aardse zoete geur van vergankelijkheid en sterfelijkheid lijkt wel een melancholische parfum die herinnert aan de eindigheid der dingen.
Mijn meter zei altijd dat een najaar, met zeer veel vruchten en lang blad aan de bomen, de voorbode is van een uitzonderlijk koude winter met, vast en zeker, behoorlijk wat sneeuw- en ijspret.
Dat is al lang geen zekerheid meer, de winters zijn niet meer wat ze waren. In afwachting van wat komen zal, snoep ik behaaglijk diep weggedoken in mijn comfortabele zachte sofa, van kastanjes ( de laatste die ik in de buurt vond) en noten ( eigen kweek) en bereid ik me voor op een zalig lange en deugddoende winterslaap. ;-). Soes jij mee?
Vandaag was het prachtig herfstweer en we profiteerden ervan om een laatste keer in 2017 het gras af te rijden !
Meteen was dat voor mij het moment om nog rap een paar shoots te nemen . Wat me zomaar in het oog viel waren de late paddenstoelen die stilaan ook aan het afsterven zijn . Een witte en zwarte paddenstoel rustig naast elkaar trokken mijn aandacht... zo simpel kan het zijn in de plantenwereld. Waarom niet bij de mens?
Je kan het ook van de grappige kant bekijken en er een tijdsgebonden symboliek in zien zoals dat er blijkbaar ook in de plantenwereld Zwarte Pieten zijn?
Nu het in de vroege ochtend weer donker is, slaap ik langer. Een maand geleden was ik voor de wekker meestal helemaal uitgeslapen.. Maar nu schrik ik vaak wakker van de wekker. Waarschijnlijk is mijn bio-ritme zich nog aan het aanpassen of ligt het aan de nieuwe matras die heel goed meevalt?
Ik las dat weinig behoefte aan slaap te maken heeft met de mutatie van een gen. Er zijn mensen die maar 4 tot 5 uur slaap nodig hebben en toch goed functioneren. Dat lijkt me plezierig. Zij hebben meer vrije tijd dan de gemiddelde mens.
Maar onderzoeken wijzen ook op de risico's van een chronisch slaaptekort. Vooral het gebrek aan concentratie en minder heldere besluitvorming treden al snel op. Soms denk ik wel eens aan jonge artsen, die hele lange werkweken maken en dus te weinig slapen. Je zult maar een consult of behandeling hebben als ze er al 50 uur op hebben zitten. Of een buschauffeur met een huilbaby, die zal dan ook minder alèrt zijn.
Als ik dan lees dat zoveel mensen slaapproblemen hebben dan besef ik bij de kleine groep redelijk goede slapers te horen. Ik kan wel eens een slapeloze nacht hebben maar dat is niet elke nacht zo. Zelfs overdag doe ik moeiteloos een power-nap vooral 's middags bij het TV nieuws!! Dan vallen mijn ogen vanzelf dicht en schrik ik na zo'n 15 min wakker meestal op tijd om het weerverslag te volgen want al dat politiek gedoe is blijkbaar slaapverwekkend!
Waarmee ik wil zeggen dat slapen momenteel nog geen erg probleem is....en dat ik zo weer een logje in mekaar geflanst heb.
Heb je woensdagavond ook gekeken naar telefacts over cyborgs en heb je ook je bedenkingen gehad na het zien van het programma?
Om het even kort uit te leggen cyborgs zijn mensen met een fysieke samensmelting van mens en machine.
Het programma toonde hoe Neil niet langer kleurenblind is, dankzij een chip en antenne in zijn hoofd en hoe Magnus met zijn bionische arm meer kan dan hij ooit kon met zijn echte arm!
Mens en machine in één zijn geen sciencefiction meer maar bevinden zich onder ons!
In een wereld vol oorlog, geweld, crisissen en chaos zijn slechts weinig mensen op de hoogte van het feit dat binnen de wetenschap en de technologie ontwikkelingen plaatsvinden die ons mens-zijn volledig dreigen te veranderen, met zelfs het risico van het einde van de menselijke soort.
Talloze topwetenschappers werken momenteel aan de zogenaamde ‘verbetering’ van de mens, aan een nieuw type mens, een soort übermensch, een kruising tussen mens en machine, de cyborg.
Ik sta volledig achter de vooruitgang en het comfort van de moderne technologie maar hier roept het bij mij vraagtekens op of ik het voor mezelf zou willen. Technologie in mijn lijf of technologie die ervoor zorgt dat ik weer menswaardig kan functioneren ok maar om me de grens van de ouderdom te laten overschrijden , daar heb ik mijn bedenkingen bij! Het klinkt allemaal als science fiction maar dat wordt het steeds minder.
We bouwen al een poosje machientjes en chips in bij mensen en dan denk ik aan mensen met een pacemakers of een robotarm of - been. Ook hen kunnen we in zekere vorm als cyborgs zien .Zij hebben ten slotte een werkend apparaat binnenin of bevestigd aan hun lichaam dat hen in staat stelt iets te doen dat ze zonder het apparaat niet zouden kunnen doen, zoals een arm gebruiken die ze niet meer hebben of doorleven met een zwak hart.
Voor mensen met een fysieke handicap is die technologie wellicht het redmiddel. Maar wat als en wanneer gaat technologie ook bij mensen zonder handicap een rol spelen?
Eigenlijk doet dat het nu al. In hoeveel gevallen nemen robots en technologische snufjes het al niet over van de mens? De mens van de toekomst zal steeds meer een samensmelting vormen van lichaam en techniek. Het klinkt allemaal aanlokkelijk en dat is het ook voor de enkelingen met specifieke problematiek. Maar veroudering is een generisch proces en als men dan de technoligie misbruikt om de mens een “ eeuwig leven “ aan te kaarten dan haak ik af!
Als we eenmaal zover staan hoe groot is dan niet de kans dat we allemaal het loodje leggen door een virus of bacterie en dan bedoel ik een computervirus natuurlijk, want als computers deel gaan uitmaken van ons, kunnen we ons maar beter flink zorgen maken over een nieuwe uitbraak van een internetworm.
Maar voorlopig kunnen we nog allemaal rustig gaan slapen : cyborgs zijn nog niet massaal onder ons en ook jij en ik zijn geen cyborgs – niet in de letterlijke zin tenminste. Wat voor technologie je ook in je lichaam stopt, zolang er geen onbewuste communicatie tussen jou en de technologie is, ben je niets meer dan een mens met een stukje elektronica in zich.
Na het programma hebben we hier onder ons tweetjes nog wat nagekaart… Voor velen is die evolutie een schrikbeeld maar voor sommigen de ultieme droom. De mens die versmolten is met technologie. Angstaanjagend, droom of realiteit?
Herken je dat? Je bent aan het wandelen, je komt mensen tegen die alleen maar met elkaar aan het praten zijn. Ik vraag me dan wel eens af waarom ze zo aan het praten zijn. Is het omdat het niet hoort dat je stil bent? Is het daadwerkelijke interesse in elkaar? Het tegenovergestelde komt dan natuurlijk ook naar voren. Is stil zijn dan desinteresse in elkaar? Hoe eng is het als je niet praat?
Al ben ik normaal wel een tateraar, ik vind het heerlijk om af en toe in stilte te lopen, alles te zien en te horen wat er om mij heen gebeurt. Als je in stilte wandelt… dan hoor je de vogels, je hoort het ruisen van de bladeren, je hoort de wind door de takken en misschien nog wel het belangrijkste, je hoort de stilte. Je zou bijna de grassprietjes kunnen horen bewegen. Ook als ik met mijn slaapgenoot wandel, is er ruimte voor stilte en voor gesprek. Door de stilte geef je ook je eigen gedachten de ruimte en kan je ook datgene wat gezegd is laten bezinken.
Op het moment dat je met aandacht wandelt zie je ook meer. Ineens valt een boom op, die je misschien al veel vaker hebt gezien omdat je regelmatig hetzelfde rondje wandelt. Ik blijf dat bijzonder vinden… We lopen zo vaak in hetzelfde bosgebied en toch zijn er af en toe weer andere dingen die opvallen, bomen, takken, paddenstoelen die je ineens echt ziet, het licht dat anders valt, de seizoenen die invloed hebben, het vallen van de blaadjes maar ook de eerste groene knoppen die weer ontluiken. De vergankelijkheid en de groei, situaties afsluiten en nieuwe situaties omarmen.
Hoe ervaar jij het om stil te zijn als je samen wandelt?
Onze tweeling , zo noem ik de meisjes van de zoon, wordt vandaag 12. Wat op die dag - 12 j geleden- even diep ademhalen was - want er was al een broer van 3 en een zus van 2 - lijkt nu alsof het zo moest zijn en iets anders ondenkbaar is.
In september zetten ze al hun eerste stappen in het middelbaar en vinden er voorlopig allebei goed hun weg! Kleine kindjes worden groot maar toch genieten ze ook nu nog van een kaartje en een cadeautje voor hun verjaardag!
Een dikke knuffel voor beiden. We kunnen ons de wereld zonder hen niet meer voorstellen!
Geen voetbal in de Jupiler League dit weekend want onze Rode Duivels spelen twee oefenmatchen. Ik ben een voetbalfan en ook een beetje van onze Rode Duivels
Ik heb het volkslied van de Belgen vrijdag nog eens teruggespoeld. Niet omdat de Brabançonne het meest briljante stuk uit de muziekgeschiedenis is, maar om de smoelewerken van onze Rode Duivels te bestuderen. Die geven op zulke momenten altijd een stukje van hun karakter prijs.
Eden Hazard bv zingt nooit mee. Dat stukje playbacken kan zijn rug op. Hij staat er gewoonlijk bij alsof hij op het punt staat een gintonic te gaan bestellen aan de bar van de Carré. Nonchalant en stressloos.
Kevin De Bruyne kijktmet de zelfzekere blik van een speler die graag voor de Rode Duivels speelt maar van zijn gezicht lees je af “Zingen is voor janetten.”
Romelu Lukakuis Cool, zoals hij wil zijn maar prevelt toch mee.
Thibaut Courtois zingt met het zelfvertrouwen van de keeper in vorm.
Mertens tussen Ciman en Witsel houdt wijselijk de mond want die Franse versie ligt hem niet
En zo kan ik verder gaan maar ik heb ze niet allemaal lang kunnen bekijken!
Aan de vurigheid waarmee een elftal zijn volkslied zingt, kan je de vaderlandsliefde van een volk afmeten. Denk aan de manier waarop de Brazilianen op het WK, dat hún WK moest worden, de Hino Nacional Brasieliero meebrulden. Met de hoeveelheden stoom die uit hun oren kwam, hadden ze zelfs hun ex-speerpunt Ronaldo uit zijn zetel kunnen blazen. Daar stonden geen 11 verwende miljonairs die een balletje gingen trappen. Daar stond een hele natie, schuimbekkend van de goesting, met maar één doel: winnen.
Het kan ook in Europa. De manier waarop de Engelsen én hun supporters van God Save the Queen telkens een nationale viering van hun voetbalcultuur maken, is al even indrukwekkend. Op dat vlak hebben de Belgen nog wel een weg te gaan.
Bondscoach Marc Wilmots kreeg van de Rode Duivels gedaan dat ze voortaan hun hand op hun borst leggen en dat er hier en daar eentje mee fluistert. Onder Martinez blijft die gewoonte verder bestaan. Een verbetering ten opzichte van de jaren ervoor toen ze alle 11 het gezicht trokken van een plechtige communicant die hoopt dat de misviering stilaan op zijn einde loopt. Maar veel nationale eenheid stralen we met dat rondje playback nog altijd niet uit. Laat staan dat we op dat punt de tegenstander angst inboezemen.
Daarom: laat onze jongens eens iets strafs doen. Dat afschrikwekkend choreonummertje van de nationale rugbybeesten van Nieuw-Zeeland, bijvoorbeeld. Een Belgische haka met Kompany, Naingolan en Defour vooraan ( als die al meespelen!) . Een vurig “Waar is da feestje!”, ingezet door Eden Hazard. Of een rondje “Al wie dan nie springt, waarbij iedereen naar de scheidsrechter wijst.” Concentratieverlies bij de tegenstander verzekerd!
Dinsdag zullen we zien of mijn verzoek gehoord werd
Ja ze bestaan nog die landelijke kapelletjes. Ik heb dit dinsdag ontdekt en dat op de eerste wintermorgen van 2017... Het past eigenlijk bij mijn herinneringen aan vroeger, toen vond je die overal " ten velde" !
Vooral in de meimaand waren die OLV kapelletjes heel populair Ik herinner me nog hoe we dan het lied zongen van O.L.Vrouw van Vlaanderen
Liefde gaf U duizend namen
Groot en edel, schoon en zoet
Maar geen een die 't hart der Vlamen
Even hoog verblijden doet ......
Neen ik ben het nog niet vergeten.... ik denk dat al die gewoontes van vroeger er zo ingeprent werden dat ze op ons netvlies blijven hangen of we nu nog al dan niet praktiserend zijn....
In ieder geval leverde het een mooie, landelijke streekfoto op!
Ken je dat liedje van Joe Dassin. L'été indien? Ik blijf het een pracht lied vinden en daarom koos ik een stukje eruit om onze 48 j samen vandaag in de picture te zetten. Het is onze leiddraad geweest toen we 13 j lang van het ene land naar het andere uitweken voor het werk van T! Maar nog steeds is het zo...
Deze morgen opgestaan met zon zowel buiten als binnen want gisteren een gezellig namiddag gehad met een paar vriendinnen bij ons jaarlijks etentje! Hoewel ik misschien met mijn West Vlaams voor een beetje babylonisch verwarring zorg, klikt het toch goed hoor en is het altijd een positieve duw in de rug na een namiddag bijpraten bij een natje en een droogje! Spijtig dat we van de 6 maar met drie meer bloggen en dat is ook niet meer met de regelmaat van de klok maar de klik blijft en daar draait het om!
De dag voordien waren we in de Ardennen om de verjaardag van onze kleinzoon 2 te vieren die 13 geworden is en het weer zat echt mee zodat we zelfs een wandeling konden maken! Vandaag dan maar wat bezig geweest met klusjes die de voorbije 2 dagen zijn blijven liggen en zo vliegt de tijd!
Toen ik gisteren thuiskwam lag een doodsbrief te wachten van een klasgenote uit de jaren 1960 ( humanioratijd) die opeens gestorven is wellicht door een hartprobleem want ze hebben haar maar na twee dagen gevonden. Ze is alleenstaande en toen het gebeurde was er blijkbaar niemand in de buurt! In april zijn we nog samengekomen voor ons jaarlijks etentje met de klasgenoten van toen en niets wees erop dat ze er volgend jaar niet meer zal bijzijn! Het is toch even slikken.
En zo gaat het leven verder met zijn mooie en droevige gebeurtenissen en kan ik alleen maar blijven zeggen.. geniet lieve mensen van elke extra dag die je krijg want lang leven is geen evidentie!
Allerzielen is weer voorbij. Voor ons blijft het altijd een speciale dag omdat ons ma op een Allerzielen gestorven is maar al sinds mensenheugnis is Allerzielen een speciale dag.
Van oorsprong was dit de dag waarop gelovige rooms-katholieken hun dierbare overledenen ‘de hemel in’ konden bidden. Van die hemel hebben velen intussen afstand genomen, maar daarmee is de behoefte aan een ritueel om onze doden te herdenken natuurlijk niet gestild. En dus zie je op 2 november steeds meer moderne herdenkingsrituelen ontstaan, bijvoorbeeld in de vorm van lichtjestochten op begraafplaatsen. Samen staan we stil bij al die geleefde levens, samen vieren en gedenken we die in het openbaar. We laten ermee zien dat ze – ook zonder hemel – heus niet ‘weg’ zijn, onze doden.
Op de vraag waar ze dan wel zijn, antwoordde ene Carel ter Linden eens dit: "ze hebben zich verplaatst, ze gingen van buiten naar binnen. Buiten kan je ze niet meer ontmoeten, van binnen des te beter: in de herinnering, in je hart, in je levensverhaal. Daar leven ze verder."
En op Allerzielen maken we die doorgaande verbinding tastbaar en zichtbaar, door haar weer eventjes buiten, in het licht te zetten.
Het is bijna weer zover, morgen vieren we halloween...
In tegenstelling tot wat iedereen denkt is Halloween van origine géén Amerikaans feest! Halloween is afgeleid van Hallow Even (Hallow-e'en), oftewel All Hallows Eve: de avond voor het Katholieke 'Allerheiligen'. Op die dag worden de heiligen herdacht, de volgende dag, op 2 november (Allerzielen) herdenkt men de doden.
In Amerika vieren ze op 31 oktober Halloween. Zowel Halloween als Allerzielen verwijzen dus naar de herdenking van de doden. Eén van de rituelen bij het vieren van Halloween is Trick or Treat, het bedelen om snoep.
Voor wie veel tijd en interesse heeft even wat historische uitleg .
OORSPRONG VAN HALLOWEEN
Bij de oude Kelten speelden doden en geesten een belangrijke rol. Al in de 5e Eeuw voor Christus vierden de Kelten (Groot Brittanië) Samain of Samhain, het Keltische nieuwjaarfeest aan de vooravond van 31 oktober. De overgang van de zomer naar de winter werd dan gevierd. De Kelten geloofden dat op Samain (All Hallows Eve) alle doden van het voorbije jaar samen kwamen om een lichaam van mens of dier te kiezen waarin ze de komende 12 maanden zouden blijven wonen, totdat ze in vrede mochten gaan rusten in het hiernamaals. Keltische gezinnen maakten daarom hun huizen zo onaantrekkelijk en koud mogelijk voor de dwalende geesten. Ze doofden hun haard en verzamelden zich buiten rondom een groot vuur, ontstoken door de Druide priester, om de zonnegod te eren en de geesten af te schrikken.
Daarom maakten de Kelten zichzelf zo weerzinwekkend mogelijk door zich te vermommen als demonen, heksen, gnomen en andere boosaardige wezens. Om de geesten af te weren paradeerden ze met zoveel mogelijk herrie in en om het huis en vervolgden een optocht naar het grote vuur buiten het dorp. Wanneer een dorpeling de indruk wekte te zijn bezeten door een geest, werd hij geofferd aan het vuur, als een lesje voor de andere dwalende geesten die mensen probeerden te bezitten.
De Romeinen die later binnenvielen namen de viering over, maar verboden het offeren van mensen. Het geloof in bezetenheid door geesten vervaagde langzaam maar zeker en Halloween werd meer en meer een feest voor het vermaak.
In de negende eeuw steekt het christendom de zee over. Het heidense Halloweenfeest wordt geconformeerd aan de christelijke religie: Allerzielen. In lompen gehuld bedelde men van deur tot deur om zielencake (brood met krenten). Voor elk brood beloofden ze te bidden voor dode verwanten van de schenker, zodat deze sneller in de hemel zouden worden toegelaten. Het "Trick or Treat" spelletje vindt wellicht daar zijn oorsprong.
De pompoen lantaarn (Jack-o-lantern in het Engels) komt waarschijnlijk uit een Iers volkslied. Het gaat over Jack, een dronkaard en een bedrieger die de duivel in een boom opsluit. Hij belooft de duivel weer vrij te laten, maar dat doet hij niet. Wanneer Jack sterft, mag hij niet naar de hemel, omdat hij zo slecht is geweest. Omdat hij de duivel heeft belazerd, mag hij ook niet naar de hel. De duivel geeft hem een gloeiend kooltje waarmee hij zijn weg door het enge duister kan verlichten. Om dit kooltje langer te laten branden, stopt Jack het in een uitgeholde biet. De immigranten die dit feest in Amerika introduceerden, vonden een pompoen mooier. Zo werd de pompoen een onderdeel van Halloween.
Toch interessant om te weten hoe gebruiken uit een heel ver verleden nu op de één of andere manier nog verder leven!
In de nacht van zaterdag op zondag is het klokverzetcircus weer eens actief geweest en schakelden we over van zomertijd op wintertijd. De klok gaat één uur achteruit en we mogen een uur langer in bed blijven liggen. Vanaf dan komt de zon een uur vroeger op en gaat ze een uur vroeger onder en dat tot 25 maart 2018, wanneer we opnieuw overschakelen op zomertijd.
De meeste klokken en toestellen hebben zich al aangepast al zijn er ook nog een reeks die een manuele terugduw moeten krijgen!
“De zomertijd heeft zijn beste tijd gehad.” Het is inmiddels een bekende uitspraak van weerman Frank Deboosere. Hij is een grote fan van de wintertijd, die eigenlijk de ‘echte’ tijd is.
Is die omschakeling nu de laatste keer en waarom de zomertijd afschaffen en niet de wintertijd?
Algemeen gezien is het gepruts met de tijd een erg ingrijpend gebeuren. Wereldwijd zorgt het voor een hoop ellende en gemiste afspraken, aanpassingsproblemen in het gezin en het bedrijfsleven. De overgang van winter- naar zomertijd en omgekeerd heeft volgens studies ook een niet te negeren invloed op onze biologische klok en onze gezondheid. In de dagen na een tijdsovergang is er een stijging in het aantal beroertes, hartaanvallen en verkeersongevallen. Kortom, het artificiële spelletje met de tijd heeft een heleboel nadelige effecten. En dat twee keer per jaar.
“Blijf gewoon van de tijd af”, argumenteert weerman Frank Deboosere geregeld. Als het aan een groep van 70 Europarlementsleden ligt, is het in ieder geval mogelijk een van de laatste keren dat we ‘sjoemelen’ met de tijd. De afwisseling tussen zomer- en wintertijd heeft volgens de Europarlementsleden, uit alle acht fracties van het parlement, veel meer nadelen dan voordelen. In december wordt gestemd over een resolutie en als die wordt aangenomen, buigt de Europese Commissie zich over het vraagstuk. Als een meerderheid van de EU-landen voorstander blijkt van afschaffing, dan komt er een eind aan de zomer- en wintertijd. Maar welke tijd zullen we dan gebruiken? De zomertijd of de wintertijd?
Stof voor nieuwe discussies en ik vrees dat de oplossing nog niet in de directe toekomst ligt.
Wij hebben de laatste tijd weer last van gluurders. Niet dat er bij ons veel te zien valt, maar toch zijn er steeds van die ongewenste ogen die ons gadeslaan. We proberen het zoveel mogelijk te negeren en doen, vanwege onze privacy, maar vroeg de gordijnen dicht.
Het begon met één, maar inmiddels zijn het er meer geworden. Ze hebben het zich makkelijk gemaakt door zich tegen een raam of deur te installeren . Wie vraag je?
September / oktober is de tijd van het jaar dat de spinnenbevolking zich nog een laatste keer lekker kan vol eten voordat ze aan hun winterslaap gaan beginnen. Hun nevelige webben hangen zomaar ineens voor het raam en tussen de struiken. Eigenlijk zitten ze ons niet in de weg zolang ze maar op gepaste afstand van de deur blijven, maar dat is niet altijd het geval. Soms verlaat ik het huis als een wijwater sprenkelende priesteres als ik 's morgens de krant uit de brievenbus haal om maar niet in aanraking te komen met die kleverige draden die zich op korte tijd ergens vastplakken. Als het een beetje tegenzit, kan je nog uren het gevoel hebben dat behalve het web ook de bewoner zich tussen je kleren heeft gehuisvest.
Dat ze buiten hun web spinnen daar kan ik nog inkomen, maar binnen zijn die snelle "monsters" op acht poten niet echt welkom al denken ze soms van wel. Ik loop regelmatig op speurtocht ( ik wil niet dat men denkt dat ik ons huis niet netjes houd ) en kom ik er eentje tegen dan maken we daar snel korte metten mee. Zei ik we? Ik bedoel natuurlijk mijn slaapgenoot want ikzelf heb het er moeilijk mee al ben ik niet zo'n voorstander van die beestjes.
Nog even geduld en dan zijn ze weer in diepe slaap, waarmee ook de zomer en al een groot deel van de herfst voorbij zal zijn.
We leven al een paar dagen boven onze stand wat het weer betreft maar het onvermijdelijke komt er toch aan nl de herfst en alles wat er bij hoort.
Hebben jullie dat ook soms, dat weemoedig gevoel in oktober dat langzaam vanuit je tenen opstijgt? Horen jullie ook een stemmetje dat je influistert dat die mooie zomer weer eens voorbij is? En flits dan ook wel eens het liedje “’t is weer voorbij die mooie zomer” van Gerard Cox door je hoofd? Welkom in my world!
In onze natte lage landen kijken we maandenlang uit naar die lange zomerse dagen, maar voor we ’t weten zijn die weer allemaal voorbij. Ik heb het liedje nog eens beluisterd op Youtube, doe dat ook maar eens en dan zal je het meer dan normaal vinden dat ik een beetje weemoedig de herfst tegemoet zie.
Maar wat is weemoed en waar komt die vandaan? Waarom voelen we ons soms weemoedig en kijken we nostalgisch terug naar het verleden?
Ik vind weemoed een raadselachtig woord met een even raadselachtig gevoel. Ik ben blij en gelukkig, maar ineens koppel ik een lied, een beeld, een geluid … aan iets van vroeger en bekruipt me een warm verlangen naar toen, ik word overvallen door een soort heimwee en voel een zachte treurnis om wat voorbij is.
Nostalgie ervaar ik als gedachten van vroeger gestript van het gedoe van toen. Als ik dieper in mijn nostalgische herinneringen graaf, dan merk ik wel dat in iedere moment van mijn leven wel wat ‘gedoe’ was.
Een mooie zomer met uitgeregende uitstapjes en doornatte bbq’s.
Schattige baby’s met kilo’s pampers, uren gekrijs en hoofdpijn.
Interessante uitjes met vrienden, maar waar we niet altijd op dezelfde golflengte zaten.
Een mooi huis, maar ook een periode van stresserende financiën.
Toffe familiefeestjes, maar ook slepende conflicten.
Veel plezier op school, maar ook deadlines en moeilijke taken.
Geliefden moeten afgeven en het gemis dat blijft hangen.
En zo kan ik verder gaan.. Nostalgie doet ons dat allemaal vergeten.
Iemand zei ooit eens Nostalgie is een slijpmachine die onze herinneringen bewerkt alsof het ruwe diamanten zijn: grillige hoekjes worden afgeschaafd en het oppervlak opgepoetst tot ons verleden dermate schittert dat het iets begeerlijks lijkt.
Voorbije dingen lijken soms zo volmaakt. De snoepjes uit onze jeugd waren veel lekkerder, de liedjes veel mooier, het eten gezonder, de vriendschappen intenser en het leven zorgelozer en minder ingewikkeld... vul maar aan.
In het Engels bestaat een mooi gezegde Nostalgia is like a grammar lesson: you find the present tense, but the past perfect.
Misschien voelen we ons veilig in die nostalgische momenten omdat vroeger toch nooit terug kan komen. Vele dingen willen we echt niet opnieuw beleven. Weemoed wordt wel eens de brug tussen toen en nu genoemd. Maar ik begrijp echt wel dat ‘toen’ niet terugkomt.
Weemoed, nostalgie, dit kan een genezende balsem zijn voor wonden uit ons verleden, maar we mogen er niet in blijven hangen.
Ik ga genieten van misschien de laatste mooie nazomerdag en misschien zullen de kortere dagen me af en toe weemoedig maken. Maar hé, de herfst met al zijn kleuren is er en in de verte fonkelen al kerstlichtjes. Ik ga genieten van al het moois op mijn pad, het leven gaat al vlug genoeg.
Met de winter die eraan komt en een tuin die winterklaar moet gemaakt worden, is hier nog veel te doen maar .. ik probeer af en toe mijn rem op te zetten!
Van mensen met ADHD is bekend dat ze geen of een slechte rem hebben. Vol energie en overgave je ergens instorten en lekker doordraven. Als je dat als maatstaf neemt voor ADHD -en ik wil even heel duidelijk stellen dat dat niet de maatstaf is- dan zijn er wel heeeeel veel mensen met ADHD. Want je zelf een halt toeroepen omdat het echt even genoeg is, is lastiger dan veel mensen denken. Je hoeft dus geen ADHD te hebben om daar moeite mee te hebben.
Klinkt het vertrouwd in je oren als je het volgende leest?
“Nog even dit afmaken, dan kom ik.”
“Geen tijd voor pauze, want ik wil dit nog even afmaken.”
“Ik maak het vanavond nog wel even af.”.......
Hoor je het jezelf zeggen?
Kunnen stoppen omdat je genoeg gewerkt hebt en denken “Morgen is er weer een dag”. Kan jij dat? Of ga je elke dag over je grenzen heen?
In onze maatschappij is alles druk, druk, druk. We vergeten en onderschatten vaak het belang van rust. Het is moeilijk om niet bedolven te raken.
Tot recent had ik het er ook moeilijk mee maar ik begin het te leren om mezelf af te remmen en op tijd pauze te nemen. Het is nu toch al een poosje dat ik niet de opmerking kreeg van mijn slaapgenoot" wanneer ga je nu eens stoppen en gaan zitten het is genoeg geweest voor vandaag" ....
Het is al vaak genoeg aangetoond dat pauze nemen je productiviteit ten goede komt. Jezelf regelmatig opladen is nodig om er weer met nieuwe energie tegenaan te gaan en de kans is groot dat je weer frisse ideeën hebt.
Dit gezegd zijnde laat ik jullie alleen met dit logje, ik rem vandaag af en geniet van de zomerse dagen die we extra krijgen!
Hebben jullie ook pano gezien gisterenavond op éen! Ik ben er nog niet goed van!
Het ging over private verzorgingshuizen met een prijskaartje tussen de 2500 en 7500 euro per maand per persoon . Van de 809 woon-zorgcentra in Vlaanderen zijn er zo’n 138 in handen van private ondernemingen ( vaak multinationals ) waar gemiddeld minder personeel werkt dan in woon-zorgcentra van het OCMW of vzw en waar de dagprijs varieert tussen 59 euro ipv 52 of 54 en er zijn zelfs plaatsen waar men 250 euro per dag betaalt! Als je denkt voor die prijs een goede oude dag te krijgen dan sla er helemaal naast! Kleden ,wassen , verzorgen en eten moet in amper 12 min minuten per persoon en dat allemaal door een schrijnende gebrek aan personeel! Het is moeilijk om dan je job goed te doen, laat staan dat er tijd is om met de bewoners een praatje te slaan of te gaan wandelen! Winstbejag primeert op aandacht voor de levenskwaliteit van de oudjes . De isolatie , eenzaamheid en moedeloosheid was bij sommigen zo groot dat ze liever zouden sterven.
Luxe, personeel dat altijd klaarstaat, heerlijke menu’s bedacht door sterrenchefs… in de reclamefilmpjes van sommige centra lijkt het wel vakantie . Helaas de realiteit is helemaal anders. De heerlijke menu’s bestaat meestal uit een goedkope bruine brij. Volle plateaus werden weer meegenomen uit de kamer van oudjes die zelf niet meer konden eten maar ook geen hulp kregen. Gevolg is dat velen ondervoed geraken en daarom krijgen ze dan voedingssupplementen als ze er ten minste voor betalen!
De overheid zegt dat ze beseffen dat er een probleem is en dat er nieuwe afspraken met de sector moeten gemaakt worden..Zolang winstbejag primeert op levenskwaliteit , blijft het probleem bestaan!
We waren / zijn er allebei niet goed van …Je zou er zelfs een potje bij huilen als dat je eigen oude dag moet worden. Die eenzaamheid en dat wachten tot het einde .. dat is onze grootste angst en voor ons beiden hoeft het ook niet zo.
De ochtend is van mij. Niet dat ik dat wil of dat ik daar voor ijver. Het is gewoon zo. De vroege ochtend en ik wij zijn een duo gegroeid in de tijd. Ik ben diegene die de lichten aansteekt, de verwarming aan het werk zet en de ontbijttafel dekt. Die gewoonte is door de jaren heen zo gegroeid want mijn slaapgenoot is absoluut geen ochtendmens! Ik ben ook diegene die mijn planten als eerste aanspreek en ik wacht na al die jaren nog steeds op een antwoord.
De ochtend weet hoe ik geniet onder de douche en soms mijn dag neuriënd inzet maar ook hoe ik snel mijn mond houd als ik een deur hoor piepen. De ochtend weet dat ik niet voor mijn kleerkast moet staan omdat ik de avond voordien al alles klaargelegd heb wat past bij de nieuwe dag. Wanneer de keuken ondertussen opgewarmd is en het ontbij klaar staat, neemt de ochtend zijn biezen. Dan is het tijd om mijn halfbedde wakker te schudden. Door de jaren heen heb ik het geleerd om het niet erg te vinden dat ik altijd als eerste mijn benen vanonder het warme dekbed moet zwieren want zo is de ochtend en de rust die hij met zich meebrengt, van mij.
Alhoewel paddestoelen het hele jaar voorkomen worden ze door vrijwel iedereen geassocieerd met de herfst en dat is nu dus zover.
Vroeger verbaasde de mensen zich over paddestoelen. De mensen waren er zelfs een beetje bang voor. Paddestoelen verschijnen zomaar, lijkt het, en de mensen begrepen niet waar ze vandaan kwamen. Paddestoelen werden dan ook in verband gebracht met bovennatuurlijke zaken, zoals duivels, heksen en elfen. Aan veel namen van paddestoelen kan je dat nu nog merken: duivelsei, duivelsbrood, heksenboleet, heksenkringen en elfenbankjes. Omdat er geen duidelijke reden was waarom er soms wel en soms geen paddestoelen groeiden, verzonnen de mensen vroeger zelf maar een verklaring. Heksenkringen zouden ontstaan waar 's nachts heksen gedanst hadden. Elfen gebruikte paddestoelen om op te zitten: het elfenbankje.
Ook de naam paddestoel verwijst nog naar die verzonnen verklaringen. Padden, zo dacht men vroeger, waren de huisdieren van heksen en tovenaars. De paddestoel is hun zitplaats. Ook werd wel gedacht dat paddestoelen kabouterhuisjes waren.
Terwijl aan de ene kant van de tuin de laatste bloemen nog even herinneren aan de zomer, ademt de andere kant pure weemoed en nostalgie … en toch kan ook dat prachtig zijn. Ik heb me laten gaan want de variatie is enorm en daar mogen we even van genieten en dat op ons eigen stekje...daarom ging ik op shoot
Dit is de laatste lading komkommer van dit jaar! Onze enige stengel in de serre gaf ons zomaar 42 komkommers! Onze kleinzoon 2 heeft er kunnen eten tot ze zijn oren uitkwamen want hij is daar verzot op!
Maar wist je dat komkommers boordevol zitten met belangrijke voedingsstoffen, zoals vitamines B en C, foliumzuur, calcium, ijzer, magnesium, kalium en zink. Deze frisse groente is ideaal om je energie op te krikken in de namiddag, maar net zo goed om je honger te stillen of een glas water wat meer smaak te geven.
Gisteren las ik dat je echter nog veel meer mee kan doen met komkommer dan enkel opeten. Te laat voor mij want ik heb bijna alles weggegeven…
Met schijfjes komkommer kan je ook...
...het aandampen van je spiegel vermijden Door met schijfjes komkommer over het spiegeloppervlak te wrijven, maak je komaf met een aangedampte spiegel. Bovendien krijgt je badkamer ook een fris aroma.
...op een groene manier poetsen Vergeet zware chemicaliën want kranen, lavabo’s en roestvrij staal kan je ook reinigen met een schijfje komkommer. Het laat geen strepen achter, beschadigt je vingers en nagels niet én zorgt voor een mooie glans.
...schoenen opblinken Een belangrijke afspraak op de planning en geen tijd om je schoenen nog uitgebreid op te blinken? Snijd dan een vers schijfje komkommer af en ga ermee over de schoenen. Ze zullen niet alleen een duurzame glans krijgen, maar ook ineens beter bestand zijn tegen water.
...piepende scharnieren te sussen Geen olie in huis om een piepende deur het zwijgen op te leggen? Wrijf erover met een schijfje komkommer en het probleem zou opgelost moeten zijn. ...ongewenste wasco- en stylostrepen weg te wissen Heeft je kleintje de muur gedecoreerd met wasco’s? Geen nood. Met een geschilde komkommer kan je ongewenste strepen langzaam wegwissen.
Om af te sluiten toch nog één eetbaar trucje met komkommer: wie na de maaltijd last heeft van een stinkende adem, kan een schijfje komkommer tegen het gehemelte duwen met de tong, gedurende 30 seconden. De bacteriën die voor de vieze geur zorgen, zullen verdwijnen.
In onze straat staan wilde kastanjebomen en in het najaar hebben we dat geweten. Niet alleen ligt de baan vol met platgereden kastanjes de voortuinen en opritten kleuren bruin van de afgevallen bladeren. Als ik dat zie dan denk ik aan een gedicht van G. Gezelle dat we in de lagere school nog geleerd hebben:
Hoe zeere vallen ze af,
de zieke zomerblâren;
hoe zinken ze, altemaal,
die eer zo groene waren,
te grondewaart!..........
( Guido Gezelle)
Dat is nog maar het begin!! Het ziet er dan misschien heel idyllisch uit maar dat is dan ook het enige positieve aan heel de situatie want die overlast van bladeren als de wind eens goed huisgehouden heeft of de eerste vorst de nachten teisterde die kan me niet bekoren hoor zeker niet als ze de oprit kleuren of tegen de voordeur gewaaid liggen!
Momenteel is het dus genieten van een fotootje .. deze morgen was het al heel wat minder want een flinke wind waaide een hele lading kastanjebladeren richting voordeur... en zo gaan de seizoenen voorspelbaar verder!
Stilaan begint de moestuin uitgebloeid te geraken maar in de serre is het nog ver van gedaan. De komkommerplant en onze speciale tomatenplanten blijven bloeien en wij blijven smullen!
Ik las de reactie van Ani en wil even reageren... Die tomaatjes hangen hier zo aan de stengel te pralen, ik heb ze niet opgeblonken hoor! IK denk dat ze stralen omdat ze nu het laatste woord hebben in de serre!
Hier zit ik dan weer achter mijn vertrouwde schermpje, de zondag deuntjes klinken zacht op de achtergrond en mijn kopje koffie geurt heerlijk naast mij. Ik haal eens diep adem en denk even na…hoe ik mijn mijmeringen op deze eerste oktober dag als een nuchter persoon kan overbrengen zonder direct als zweefteef te worden afgeschilderd ?
Tja.. misschien zo !
Aan welke kleur denk jij als het over oktober gaat?
Ik denk gewoonlijk aan allerlei bruin- en oranjetinten aan dwarrelende bladeren en het grijs van een lucht vol regen..
Rugpijn daar weet ik - zoals zovelen - over mee te praten en al beweeg ik zoveel mogelijk het blijft een feit dat een rug heel wat te verduren krijgt en soms is het kwaad al geschied voor je het weet en loop je voor de rest van de dag met een zeurende pijn in de onderrug rond.
Na de spuiten die ik recent kreeg, gaat het toch wat beter maar om op zeker te spelen hebben we ook voor een andere matras en hoofdkussens gezorgd. Veel rugklachten ontstaan door een verkeerde houding of een verkeerde beweging. Ook tijdens de slaap neemt men al snel een verkeerde houding aan, waardoor de klachten, die tijdens de slaap eigenlijk verlicht zouden moeten worden, tijdens de nachtrust toenemen. Een verkeerde (slaap)houding kan, op zowel korte als lange termijn, rugklachten veroorzaken of verergeren. Een goede matras ondersteunt het lichaam op de juiste plaatsen en zorgt ervoor dat de wervelkolom in de correcte positie ligt, zodat deze minimaal wordt belast. Met al die gegevens en goede raad in het achterhoofd gingen we shoppen en geloof me .. dat was geen gemakkelijk en simpele aanschaf..
De ene zweert bij een waterbed, de andere houdt het bij een bed van geheugenschuim, een derde verkondigt soelaas door een hardere matras te kiezen en zo kan ik nog even doorgaan. Er bestaat geen 'beste matras' voor mensen met rugklachten, omdat de keuze voor een matras erg persoonlijk is. Wij hebben dan ook onze tijd genomen en ons laten begeleiden door deskundigen om hopelijk de juiste keuze te maken. Gelukkig mocht ik veel matrassen uitproberen en na 6 weken wachten slapen we nu op een nieuwe matras! Dat een nieuwe matras pijnklachten kan verminderen dat wil ik best geloven al verwacht ik er geen wonderen van maar een juiste slaaphouding zal zeker helpen! Een goed bed kan het verschil maken tussen een slechte of goede nacht Ik ben benieuwd .Wordt zeker vervolgd.
Ze zijn niet meer zo talrijk als ze ooit geweest zijn maar onze gevleugelde insecten blijven me boeien en gelukkig hebben we nog bloemen in de tuin staan die hen aantrekken...Ik ging op vlindershoot in mijn tuin nu het weer nog meezit! Heerlijk!
Eigenlijk heb ik niets speciaals te melden of te vertellen maar tussen twee tuinbeurten in kom ik toch even langs ..
Vanaf vandaag wordt het droog, gaat de zon schijnen en stijgt het kwik naar ongeveer 20 graden. Echt een feest, dus. Maar helaas: de aanstaande periode van mooier weer duurt naar verwachting niet erg lang maar dat mag toch de pret van het nazomerweer niet drukken: we gaan genieten van elk straaltje zon. Een wandeling in de natuur is ook een optie want stilaan trekt die weer haar bontgekleurde herfstjas aan .. prachtig die verschillende kleurentinten. Ik ga één van de volgende dagen zeker met mijn cameraatje in aanslag op fotojacht! Ga je mee?
In mijn vorig logje zei ik het al :Ouder worden is onoverkomelijk. Het brengt mooie, nieuwe dingen met zich mee, maar is af en toe ook gewoon niet leuk (waar blijven die jaren..?).
Wat jouw gevoel er ook bij is, het helpt om het zo nu en dan even te relativeren en het vanuit een humoristisch perspectief te bekijken. Om even de draak met onszelf en het hele ouder worden te steken en er vooral niet te zwaar aan te tillen. Want zoals George Bernard Shaw zei: “Je stopt niet met lachen wanneer je oud wordt, je wordt oud wanneer je stopt met lachen.”
Daarom zet ik hier en paar quotes met een knipoog naar het ouder worden . Een paar extra lachrimpels kunnen er nog wel bij..
Als het regent en de zon schijnt, is het kermis in de hel.
Deze week regende het terwijl de zon scheen en dan zeggen we : Het is kermis in de hel . Wij West Vlamingen zeggen het nog sappiger : Het is kermis in de pastoor zijne lochting!!
Ik weet ook niet hoe we aan die uitdrukking " kermis in de hel" gekomen zijn. Ik stel me zo voor dat ze in de hel best blij zouden zijn met een regenbui omdat het er erg heet zou zijn. Nu, als de zon schijnt kunt je dat associëren met de hel en de regen is dan dus de kermis. (mensen worden vaak ook blij van de kermis toch?). De hel wordt vaak voorgesteld als iets vreselijks, iets waar het in ieder geval niet leuk is.
Kermis wordt over het algemeen gezien als iets dat juist wel leuk is. Als het dus "kermis in de hel" is, dan is dat heel bijzonder, iets dat zelden voorkomt. Die overeenkomst kan ook de reden zijn waaruit de uitdrukking ontstaan is.
Maar wisten jullie dat ‘kermis’ meer betekenissen dan het bekende volksfeest?
Zo wordt van een vrouw in de menstruatie gezegd, dat het bij haar kermis is (de rode vlag hangt uit).
Het is Breugel-kermis wil zeggen van een vrouw, dat ze ‘vlagt’ (haar onderrok onder haar rok uitkomt).
Ook kan kermis de betekenis hebben van ‘een huiselijke ruzie’. Men zegt dan: Het is er kermis: er wordt getwist en lawaai gemaakt.
In Antwerpen hebben ze het over duiveltjeskermis, in de Kempen is ’t duveltjes-, duvelkenskermis of de duvels houwe keeremesse.
Hoe dan ook mijne lochting was content met wat regen en zon samen want ik had juist een paar struiken uitgedund en verplaatst en dan zijn regen en zon een zegen voor de fijne worteltjes.
Als we met vrienden op stap gaan zijn het natuurlijk ook 55 plussers of ouder en wat valt me dan op.... dat we zo vaak jammeren over ouderdom.
Ja, er zitten een paar nadelen aan maar als je door het gejammer heen kijkt dan kan je toch nog genieten van ouder worden, vind ik.
Ouder worden wordt voorgesteld als iets afschuwelijks waaraan je maar op één manier kan ontsnappen nl doorgaan of doodgaan en dat laatste is geen optie ( voorlopig)!
Doorgaan betekent cru gezegd lelijker worden, permanent moe zijn vaak zonder enige notie van moderne ontwikkelingen, door urine wadend, semi-dement en daardoor keihard via verpleeghuis en verzorgingshuis op weg naar het graf. Als je het zo bekijkt dan lijkt het alsof oud zijn iets verschrikkelijks is en als je niet oppast, ga je dat nog geloven ook. Een voorbeeld , als een jongere zijn sleutels kwijt is, denkt hij: ik ben mijn sleutels kwijt. Als ik, zeventig plusser ze kwijt ben, denk ik: ik word dement.
Ouder worden begint al wanneer je, nota bene, halverwege de vijftig bent. Dan ga je een onzichtbare grens over en heet je plotseling 55plusser en dat is blijkbaar een afhankelijke kneus die bij alles moet worden begeleid. Je komt in aanmerking voor een ‘seniorenwoning’, met handige traplift en beugel in het bad. Je moet immers gaan nadenken over de manier waarop je je laatste levensdagen wilt slijten, want die staan om de hoek.
Ik weiger me te spiegelen aan dat beeld . Ouder worden heeft ook voordelen en bevrijdende inzichten. Het is tijd dat we dat inzien. Maar waar praten vijftigplussers over? Hoe vervelend het is om een bril te moeten dragen. Dat het gehoor achteruitgaat. Dat ze niet meer zo snel reageren, soms bang zijn. Dat ze niet meer snel op namen kunnen komen, niet meer goed tegen drank kunnen, vergeetachtig worden. Je zet thee, maar vergeet het op te drinken. Je googelt iets, maar uh… wat ook weer?
Ja, de jeugd gaat voorbij en al spuit je je vol met botox, jong word je niet meer. Het is dus zinloos om daarover te jammeren . Daarom nodig ik hier alle 55/65/75 en meer plussers die hier voorbij komen uit om het leven dat we hebben te omarmen en ervan te genieten zolang het kan!
Of ik met mijn vorig logje de bedoeling had om de bezoekers wakker te schudden zoals Chris in een reactie zei? Niet echt, ik ventileerde gewoon mijn verontwaardigheid over wat er gaande is in onze maatschappij ...
Deze morgen bij het wakker worden door de klokradio werd ik weer eens met de realiteit geconfronteerd.. een burgemeester werd door een jonge 18 jarige zomaar vermoord omdat hij de zelfdoding van zijn vader nog niet verwerkt had ... en dan denk ik " komaan gast lost dat nu iets op, je pa komt er niet mee terug!"... En dan hoor ik hoe een tweede slachthuis in zo'n 6maanden tijd betrapt wordt op foltertechnieken bij het slachten van varkens ... Tsja, verschiet iemand daar nog van? Als er al geen respect is voor een mensenleven dan kan je dat ook niet verwachten voor een dierenleven... Waarden, gewoon weg waarden, die kregen we met de paplepel binnen , waar zijn die nu gebleven? Allemaal de schuld van onze losbandige jeugd wordt er dan gezegd! Niet helemaal antwoord ik daar op, misschien moet onze generatie maar eens de hand in eigen boezem steken! Durven we nog waarden doorgeven of vinden we onszelf watjes als we aan bepaalden waarden vasthouden?
Triest, intriest... en toen ik deze morgen ging boodschappen werd ik er ook niet vrolijker van. Ik stond in de krantenwinkel mijn beurt af te wachten . Aan de kassa stond een dame met een boodschappenrollator en aan haar manier van luid praten kon je horen dat ze een bewoonster was van een psychiatrisch instelling in de buurt. Die dame had 2 busjes cola besteld en stond daar met het wisselgeld, de busjes in de hand en haar handtas te sukkelen om die handtas te openen terwijl ze krampachtig haar rollator vasthield. Voor mij stonden drie dames stoicijns hun beurt af te wachten .. de ene keek de andere eens aan maar daar bleef het bij. Uiteindelijk werd het mij te veel, ik schoot uit de rij, liep naar de dame in kwestie toe en stelde voor om haar te helpen. Ik ritste haar handtas open, stak de busjes er in , deed ze terug toe, hing de handtas aan de rollator en hielp de vrouw om te draaien met dat ding... Het wisselgeld had ze nog in haar handen toen ze mij luid bedankte en me dat wilde geven.. Ik heb haar gezegd dat wisselgeld goed weg te steken en keerde terug naar mijn plaats in de rij...De drie dames voor mij verpinkten niet, ze keken me zelfs niet aan en ik voelde me langzaam boos worden en had veel zin om luidop te zeggen... jullie zijn dan misschien mentaal ok maar sociaal/menselijk zit het daar binnen helemaal niet snor. Maar dan dacht ik .. Natoken houd je in het heeft geen zin!
En dan denk ik ( en daar gaat het oudje in mij dan weer ) in mijn tijd... Ons ma zou gezegd hebben, help dat vrouwtje eens , zoals ze ook wilde dat we onze stoel afstonden aan anderen als we in een volle wachtkamer van de dokter zaten, of dat we merci zegden als we van iemand iets kregen of dat wij grote mensen lieten voorgaan als we bij de deur kwamen... Maar ik heb de indruk dat dit allemaal passé is. Veel jongeren kennen het woord merci niet eens meer, ze vinden " krijgen" de gewoonste zaak van de wereld en van een plaats afstaan aan ouderen of zwangere vrouwen op bus, tram of trein hebben sommigen blijkbaar nog nooit gehoord! Neen ze zitten liever op hun luie kont te SMSen of te chatten en durven je dan ook nog vrank in het gezicht te bekijken zo met de air van .. hewel madammeke staat het u niet aan?
Zoals ik al zei triest, intriest al denk ik dat we de fout niet volledig bij die jongeren moeten leggen.. velen krijgen die waarden gewoon niet meer mee. De fout ligt bij sommigen van onze generatie die blijkbaar denk dat waarden nu niet meer "in" zijn dat het niet meer "cool" is tov je kinderen of jongeren om nog zo'n attenties te verwachten.
Word ik echt oud als ik zo'n dingen nog belangrijk vind? So be it, maar zolang ik leef en mentaal alles nog op een rijtje heb blijven ze voor mij een levenshouding waar ik trots op ben dat ik ze meekreeg!
Ik las bij Myette dat de natuur boos is op ons en ik geef haar volop gelijk want die mooie natuur wreekt zich momenteel met tornado’s, aardbevingen, tsunamis en andere rampen.
Dat de gevolgen van het onvoorzichtig omgaan met de natuur zo groot zouden zijn, stond in de sterren geschreven. Iedereen staart nu in ongeloof naar Irma die aan de overkant van de Atlantische oceaan lelijk huis houdt . Langs alle kanten klinkt nu dat de opwarming van de aarde de oorzaak is van al die miserie. De opwarming van de aarde heeft die orkaan niet veroorzaakt, maar wel de gevolgen erger gemaakt.
Is er een verband tussen orkanen en klimaatverandering?
De wetenschap is daar nog niet helemaal uit. Het zou logisch zijn dat de intensiteit van orkanen toeneemt, doordat het oceaanwater opwarmt. Er zijn ook nog andere, minder directe manieren waarop het veranderende klimaat van invloed is op orkanen. Orkanen veroorzaken vaak een stormvloed. En omdat de opwarming van de aarde zorgt voor zeespiegelstijging, neemt de kracht van zo’n stormvloed toe. En komt het water veel verder landinwaarts. Tot daar de vaststelling en spijtig genoeg is voor velen daarmee de kous af en zijn ze nog steeds niet overtuigd dat we dringend bepaalde zaken moeten veranderen willen we de aarde leefbaar houden voor onze nakomelingen!
Daarnaast zitten we ook nog met die opgeblazen ego’s van bepaalde staatshoofden die absoluut willen bewijzen dat zij de machtigste en krachtigste van deze knikker zijn en daardoor blind lijken voor de gevolgen van hun daden!
Kijk nu eens naar N Korea dat heeft bevestigd dat het een "geslaagde" kernproef heeft gehouden, de vijfde ooit in het land. De test veroorzaakte een aardbeving met een kracht van 5.3. Allemaal ondergronds alsof dat geen weerslag heeft op wat er zich bovengronds afspeelt. Ik kan me niet van het gevoel ontdoen dat de recente zware aardbeving in Mexico een gevolg is van die kernproeven.
Niet alleen is het zo dat volgens de normale evolutie van de aarde de continenten beetje bij beetje naar mekaar toeschuiven met alle gevolgen van dien ,neen sommigen denken dat ze door krachtige , zinloze ontploffingen die bewegingen nog eens moet verstoren.
Arm mens”dom”!!
Wanneer worden we wijzer en wie durft het aan om eens heel hard aan de alarmbel te trekken?
Iedereen die boven de 50 is kent dat wel die bruine plekjes die overal op je huid verschijnen, sommige miniem andere willen zich blijkbaar manisfesteren. Iedereen heeft daar dan een eigen mening over zo van ... ik heb dat ook tot .. ik zou daar toch eens laten naar kijken! Dat laatste hebben mijn slaapgenoot en ik dan maar gedaan , kwestie van ons daar geen zorgen over te moeten maken!
Het onderzoek ging vlot, de beide bodies waren rap met een loep overlopen en het verdict was .. wijsheidsvlekjes! Daar kan ik me nu mee verzoenen zie, klinkt toch stukken beter dan ouderdomsvlekjes niet?
De zomervakantie zit er op. De kleinkinderen zijn allemaal goed gestart en zien het " voorlopig" zitten Hier komt de rust ook stilaan terug! Gisteren mochten we nog eens de voeten onder tafel steken om een 50j huwelijk te vieren. Volgende week hebben we nog een bijeenkomst met de mensen met wie we in Nigeria gewoond hebben en op het einde van de maand nog een feestje en dan kunnen we stilaan uitblazen want van al dat feesten word je ook niet fitter! Ikzelf heb daar niet zoveel last van maar mijn slaapgenoot verwerkt al dat gefeest en speciaal eten en drinken minder goed!
Toen ik gisteren aan de oudste kleinzoon vroeg wat hem het meest bijgebleven is van zijn vakantie ( die tussen haakjes eivol zat!!) was zijn spontane reactie Senegal. Hij vond dat een enorme confrontatie en merkte op dat iedereen daar eens zou moeten meedraaien om een idee te krijgen hoe luxueus en rijkelijk we hier in het Westen leven. Een wijze opmerking van een 15 j en dat was uiteindelijk ook de bedoeling van de zoon toen hij die reis boekte. Wij hebben 8 jaar in Afrika gewoon en geleefd en kennen het verschil, maar de jonge mensen van vandaag vinden hun leventje normaal terwijl veel jongeren een totaal andere jeugd hebben!
De natuur begint stilaan ook tekenen van een nakende herfst te vertonen en mijn vingers kriebelen om terug orde en lucht in mijn bloementuin te scheppen maar nog even geduld zeker want veel planten staan nog in bloem!
Over het wereldnieuws zullen we het niet hebben want dat wordt er maar niet beter op.. . en als dan nog eens de natuur ook voor ellende zorgt dan word je er niet vrolijker van wat de toekonstverwachtingen betreft.
Maar we gaan door, we blijven ons vasthouden aan dat sprankeltje geloof dat niet iedereen zot of onverantwoordelijk is en dat voor onze nakomelingen toch nog een mooie toekomst kan weggelegd zijn!
Vandaag zijn ze weer alle 6 gestart! Voor onze tweeling een grote stap naar het middelbaar , voor hun broer en zus een weerzien van klasgenoten en voor onze pruts de eerste dag in het vierde leerjaar!
Vannacht hebben we de beloofde regen gekregen. Het tikken van de druppels op het dak werkt precies slaapverwekkend want ik heb de nacht doorgeslapen zonder maar één keer wakker te worden en dat op zich is al een hele prestatie. Nu probeert de zon er terug door te komen.
Ik hoor de bloemen en planten zingen tot hier achter mijn PC want die smeekten om water...Die droogte van de laatste weken liet ook op de natuur sporen na. De natuur lijkt vroeger dan normaal zijn groen te verliezen, bloemen zijn te vroeg uitgebloeid, bomen verliezen te snel hun blad maar dat er aan deze toch wel mooie zomer stilaan weer een einde komt dat staat vast. Maar klagen zullen we niet doen zeker, want als ik de ellende en miserie zie in de States na de passage van de orkaan Harvey dan zeg ik " praise the lord" dat we daaraan ontsnappen!
Intussen stomen de mama's hun kroost weer klaar voor een nieuw schooljaar dat op gemengde gevoelens verwelkomd wordt bij onze kleinkinderen. De tweeling kijkt er al naar uit om de grote stap te zetten naar het middelbaar. Grote broer en zus die het al gewoon zijn , reageren lauwer op die eerste september. Kleinzoon 2 heeft blijkbaar wel zin om zijn vrienden van vorig jaar terug te zien want heeft die bibber om de eerste schooldag op de " grote" school al gehad vorig jaar! Onze jongste vindt het leuk om naar het vierde leerjaar te mogen en heeft haar klasje en juf al ontmoet. !
Mijn rug schijnt zich stilaan terug met mijn leeftijd te verzoenen en houdt zich momenteel koest, de grote zomerdrukte is hier voorbij al wachten deze maand wel nog een paar feesten maar nu mag IK eens de voeten onder tafel steken!
En zo gaat het ritme van het leven verder en worden wij "oudjes" ook stilaan weer een zomer ouder.
Gisteren de laatste BBQ van deze zomer gehad en een afsluiter die kan tellen mooi weer ( dank u weerman!), prima gezelschap, het eten mocht er ook zijn ( ik kan toch moeilijk iets anders zeggen hé ) en veel positieve reacties gekregen op van alles en nog wat .. en de gasten content en de buik volgeladen ( en de handen ook met fruit en groenten uit de tuin!!) terug naar huis ,meer moet het niet zijn hé.
Natuurlijk was biebie 's avonds doodop, pijpje uit al heeft iedereen een handje toegestoken maar ja uiteindelijk ben je de gastvrouw en blijf je bezig! Het gevolg was dat ik om 2u doodmoe maar nog klaarwakker in bed lag te koekeloeren. IK ben er dan maar terug uitgekropen, heb de vaatwasser uitgeladen, alles weggezet, de keuken terug toonbaar gemaakt en daarna omdat ik niet te druk mocht zijn nog wat op mijn PC getokkeld. Rond 5 u ben ik uiteindelijk terug in bed gekropen naast een ronkende slaapgenoot die nooit merkte dat ik er niet was.. Ik heb me nog eens in de warmte van lepeltje lepeltje genesteld en ben pas om 8u deze morgen wakker geworden! Ik voel me wonderlijk fris en zal rond de middag de bots wel krijgen vrees ik. Alleen die rug van mij geeft weer wat van Jetje maar ja ik verwachtte niets anders!
Door onze Nederlandse vrienden werden we echt verwend de dames ( ik de dochter en schoondochter) met een hippe boodschappentas , de kids met een reuzenbokaal snoep. Wie beweert dat Nederlanders krenterig zijn die kent onze vrienden niet!
We hebben heerlijk gekeuveld over de tijd van "toen" en " nu".. jong en oud samen en het was soms hilarisch! Onze jongste zei op een gegeven moment :" oma dit is hier precies een lachfeest".. het mooiste complement toch?
Vandaag ben ik lui, kijk ik tussen de vingers naar de taken hier want ik weet dat het werk niet wegloopt! Dat is een zekerheid die we allemaal hebben!
Af en toe loop ik hier met mijn cameraatje rond om wat mooie plaatjes te vereeuwigen zo ook deze week en zo lukte ik een paar leuke wolkenfoto's en dat bracht mij terug naar mijn studietijd!
In die tijd was het een klassieker om het gedicht van Martinus Nijhoff te bestuderen en toen al vond ik dit gedicht prachtig. Ik vind het ook erg passen in elke tijd: het verlies van de onschuld en dat met volwassenheid het leven er niet altijd leuker op wordt. Ik kijk zelf ook vaak naar mijn kleinkinderen en denk dan “ geniet nog wat van dat onbevangen en veilig gevoel en koester dit gevoel. “ Amen.
Terwijl mijn slaapgenoot een programma volgt over het eten van insecten, trek ik me hier terug want de gedachte dat we ooit van dat klein grut zullen eten kan me momenteel niet bekoren!
Na de infiltratie begint mijn rug terug redelijk aan te voelen al is het nog steeds uitkijken geblazen. Maar vandaag heb ik dan toch weer samen met mijn slaapgenoot een korte wandeling gemaakt en dat viel redelijk mee! Op aanraden van de dokter zijn we ook gaan zien voor een type matras die beter zou moeten zijn voor mijn rug.. Heb er dan maar meteen een aangepast hoofdkussen bij genomen... Als mijn rug binnenkort niet weer top wordt dan zal het zeker niet daar aan liggen... Eigenlijk zou het simpel zijn om elk zijn eigen matras te hebben maar als je lepeltje, lepeltje slaapt is dat moeilijk hé?
Gisteren viel dan ook nog eens de vaatwasser in panne en met onze laatste BBQ van de zomer volgende zondag is dat geen overdreven luxe dus zijn we nog rap gaan zien voor een nieuwe vaatwasser. Die wordt morgen geleverd zodat ik me zondag geen zorgen moet maken om de stapels borden, bestekken, glazen ...
Intussen zit mijn ventje hier de menu champignons met termieten en rat te promoten.... Bush meat zoals ze in Nigeria zegden. Zelf heb ik nooit bush meat ( slang , rat enz..) gegeten maar T wel toen hij voor de job naar het binnenland moest!
Toen we terug waren van de wandeling ergerde ik me voor de zoveelste keer aan de haag langs onze oprit! De plaag heeft zich erin gezet en nu zie je overal roeste plekken en coniferen die kapot gaan... Dat wordt nog een jobke dat we voor de winter willen laten opknappen, daarom belde ik vandaag naar een tuinman om te zien wat er als alteratief mogelijk is! Dat wordt wellicht haag er uit en een nieuwe in de plaats. Even afwachten wat daar het prijskaartje van wordt! Wij zijn dus niet de enigen die ouderdomsverschijnselen vertonen.. die haag werd gezet zo'n 35 j geleden en heeft ook haar beste tijd gehad....
Mijn voorkeur ging naar schanskorven van zo'n 1,8m hoog maar na even navraag gedaan te hebben in de gemeente moet ik die tand uittrekken. Vadertje staat moeit zich overal mee en de verkavelingsvoorwaarden sluiten zo iets uit als afsluiting met het andere perceel.
"Je moet toch een komen zien..."
Ik draai me om zie een pan met wormen die in een saus aan het sudderen zijn en mijn maag begint al te protesteren..
"Ze vinden het nochtans heel lekker" is de commentaar hier!
Inderdaad die manen zitten hun vingers af te likken en beschrijven het eten als " orgastisch". Sorry bij orgastisch stel ik me iets anders voor !
Kan best zijn dat insecten lekker smaken maar ik ben er nog niet klaar voor en zal maar niet te lang kijken of ik eet gans de nacht kevers en wormen en mieren en maden ....
Heb jij nog zin om de TV of de radio aan te zetten? Voor mij hoeft het stilaan niet meer want bij elk journaal worden we geconfronteerd met nieuwe aanslagen of geweld...Het lijkt wel alsof al die gebeurtenissen een epidemie veroorzaken en de wereld vol loopt met gestoorde geesten al dan niet geïndoctrineerd of psychisch gestoord!
Vandaag gelezen in de krant.
Vrouw op klaarlichte dag doodgeschoten achter loket van ACV-kantoor ● Auto rijdt twee keer bewust in op bushokjes in Marseille: vrouw (42) overleeft klap niet ● "Terrorist stapte uit busje, zette zonnebril op en mengde zich in de massa. Daarna stak hij man dood"...
En zo is het elke dag wel ergens iets!
Wie gevoelig is voor al dat geweld durft haast niet meer buiten te komen want er kan altijd een gestoorde geest rondlopen met een wapen om zomaar willekeurig aan te vallen!
Inderdaad geweld is van alle tijden maar zoals het er nu aan toegaat is het wraakroepend en heel verontrustend. Niemand kan nog zeggen "dit is een ver van mijn bed show" want voor je het weet sta je met je neus voor de feiten want ook supermarkten , winkelcentra, kantoren, vlieghavens .. worden een doelwit!
Maar we mogen die waanzinnigen niet laten zegevieren, het leven gaat door en we moeten ons daar aan optrekken en ook aan de woorden van een heel wijze man ..
Ik blijf voorlopig maar aanmodderen met die rug , de spuiten geven niet direct een spectaculaire verbetering!
Dan maar met wat humor proberen de dag rooskleurig te zien zeker?
Tijdens een wandeling door het woud hoorde een atheïst geritsel in het struikgewas. Hij draaide zich om en zag een enorme grizzlybeer op zich afkomen. De man probeerde zich uit de voeten te maken, maar struikelde over een boomstronk en viel.
Terwijl de beer zijn machtige voorpoten ophief om toe te slaan gilde de man: "God! Help me!"
De tijd stond stil. De beer bleef als bevroren staan, het bos zweeg en het beekje hield op met kabbelen.
Toen hoorde de atheïst een machtige stem:
"Je ontkent mijn bestaan al jaren, hebt anderen verteld dat ik een verzinsel ben en al mijn werken toegedicht aan een samenloop van kosmische omstandigheden. Waarom zou ik je helpen?"
"Ja, het zou hypocriet zijn om u nu om hulp te vragen", gaf de atheïst toe. "Maar misschien kunt u de beer bekeren?"
Op hetzelfde moment kwam het bos weer tot leven en begon de beek opnieuw te stromen. De beer viel op zijn knieën, vouwde zijn klauwen en sprak:
Ons zomer ritueel BBQ met vrienden of familie ... zolang het kan willen we het volhouden want na het eten en alles wat erbij hoort zijn de momenten van gezellig kletsen het vasthouden waard .
Ook op de 15e werd het weer eens één van die gesprekken die zo typisch zijn voor de zomer. We zaten buiten in de tuin want op de middag brak de zon door, de resten van het eten waren nog niet afgeruimd want we genoten van de bloemen, het gezelschap en een deugddoend zonnetje en dat alles bij een heerlijk glaasje wat wil je nog meer? De vogelgeluiden vulden de achtergrond terwijl wij genoten met mensen die we graag zien. Voor ons hoeft niets te veranderen tenzij misschien een rug hebben die geen stokken in de wielen steekt op cruciale momenten!! Maar dat is een ander hoofdstuk!
Als ik al een romanticus ben, dan zeker niet de enige dat hebben we ervaren. Gelukkig.
11 redenen waarom het vandaag en alléén vandaag Moederdag isvolgens de Antwerpenaren!
Vandaag is het een feestdag in het Antwerpse! En waarom? Wel, dat is omdat het vandaag Moederdag is. Ja, je hoort het goed: VANDAAG en dus niet in mei zeggen ze hier.
In Antwerpen wordt al meer dan 100 jaar Moederdag gevierd op 15 augustus en daar hebben de Antwerpenaren 11 steengoeie redenen voor:
1. Deze Moederdag valt ALTIJD op 15 augustus ... Dus je hoeft niet uit te rekenen wanneer de tweede zondag van mei valt.
2. ... en niet zomaar: want vandaag is het Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaart. Het is absoluut geen willekeurige dag hoor.
3. 15 augustus is een Bijbelse hoogdag waarop Maria, de moeder van alle moeders, gevierd wordt. Er bestaat toch geen beter moment om alle mama's in de bloemetjes te zetten.
4. Het is zelfs een officiële verlofdag, waarop iedereen vrij krijgt. Dus kan je de hele dag je mama verwennen.
5. Deze Moederdag werd trouwens al in 1913 opgericht ... Meer dan 100 jaar geleden!
6. ... terwijl de Moederdag in mei een jaar later werd opgericht in Amerika ... Antwerpen was dus trendsetter van de wereld!
7. ... en moederdag in mei is pas in de jaren 20 overgewaaid naar Europa toen ze in Antwerpen dus al zo'n 10 jaar lang hun mama's bedankten.
8. Moederdag vieren in de zomer heeft niets dan voordelen: je kan je mama bijvoorbeeld trakteren op een dagje aan de zee ... En samen een ijsje eten, natuurlijk.
9. ... of haar een boeket geven van zelfgeplukte bloemen. Een persoonlijk cadeau!
10. Bovendien vieren ze niet alleen in Antwerpen Moederdag op 15 augustus, maar ook in Costa Rica Aha, dat is dus echt niet omdat 'de Antwerpenaren weer speciaal moeten doen'.
11. En tot slot: Antwerpenaren hebben altijd gelijk, dus nu ook.
Case closed.
Maar wanneer je moeder ook viert, geef haar een dikke zoen als dat nog kan want een moeder kan je nooit genoeg bedanken!
Even dromen ook als je op trammetje zeven zit .. moet toch kunnen?
Met al die onrust in de wereld momenteel en twee opgefokte egotrippers die de wereldvrede bijna op zijn kop zetten , trek ik me terug in mijn dromen...
Moest ik kunnen, ik opende een winkel , een wereldwinkel , ras , huidskleur, blank, bruin, geel of pikkezwart het zou van geen enkel belang zijn. Iedereen zou iedereen verstaan, welke taal men ook zou spreken, alles zou zo klaar als een klontje klinken, jongen, meisje, man of vrouw van welke cultuur of religie ook, iedereen zou evenveel rechten hebben. Elk woord zou liefdevol uitgesproken worden, pretlichtjes zou ik in de uitverkoop zetten voor wie het leven even niet zo rooskleurig zou zien, regenbogen om door de haren te weven , sterrenregen om een sjaal mee te breien en roze wolken om door het leven te zweven. Alleen maar lachbuien en glimlachen zouden in de rekken mogen liggen om nog maar te zwijgen over de dagvers gebakken nog warme kusjes , helemaal gratis en voor niets zou je er nog een natte klapzoen bij krijgen , alles verpakt in een gelukzak met een enorme rode strik toe gebonden.....
Een dag - en nacht winkel zou het zijn, geen deur om te openen of te sluiten, geen licht om te doven of om aan te steken, een warme zachte gloed zou er hangen om iedereen naar binnen te lokken. Zachte heel melodieuze klanken zouden als uit een voile plafond naar beneden sijpelen, af en toe zou er een vuurwerk van de mooiste kleuren doorheen knallen.
"De wereld is van iedereen" ..... dat zou de naam van mijn winkel zijn!!!
neemt vlees uit de diepvries voor het avondeten morgen,
controleert of er nog cornflakes zijn,
vult de suikerpot,
legt lepels en zet schaaltjes op de tafel
zet de koffie klaar voor morgenvroeg.
Dan stopt ze de was in de droger,
een nieuwe was in de machine,
strijkt een hemd en naait er een knoop aan.
Ze ruimt de kranten en het kaartenspel dat nog op tafel ligt op
en legt het telefoonboek op zijn plaats.
Ze maakt de wasmanden leeg
en legt de handdoeken gespreid om te drogen.
Ze geeuwt, rekt zich uit,
en wanneer ze richting badkamer gaat,
stopt ze bij het bureau,
schrijft een briefje voor de leraar van haar zoon, legt er geld bij
en neemt een boek mee dat op een stoel lag.
Ze tekent een feestkaartje voor een vriend,
schrijft er het adres op en plakt er een postzegel op.
Daarnaast maakt ze ook nog haar boodschappenlijstje.
Ze legt de kaart en Het briefje naast haar tas
en schrijft nog 3 dingen op het briefje die ze morgen nog moet doen.
Ze gaat naar de badkamer,
brengt een nachtcréme op haar gezicht aan,
poetst haar tanden en doet haar nagels.
Haar man zegt: 'Ik dacht dat je ging slapen!'
'Ja ga ik ook.'antwoordt ze.
Ze vult de schaal met water voor de hond en zet de kat buiten,
dan controleert ze of alle deuren dicht zijn.
Ze loopt nog eens langs de kamers van de kinderen,
geeft een hoestpastille aan het kind dat hoest,
vervangt een lamp, legt de sokken in de wasmand
en praat nog even met een van de grotere kinderen dat nog zijn huiswerk maakt.
Eenmaal in de slaapkamer stelt ze de wekker in
en legt haar kleding voor morgen klaar.
Terwijl ze dit doet, zet haar man de televisie af en zegt doodleuk:
'Ik ga ook slapen'.
Hij gaat naar de slaapkamer,
stapt in bed en gaat slapen.
Doet dit alles je denken aan iemand die je kent??? Bovendien moet ze altijd mooi en sexy zijn, altijd lachen en goedgezind zijn en zeker niet chagrijnig! Zo zie je maar wat voor een SUPERRAS wij vrouwen zijn!
Ben ik stilaan van die draaiingen verlost dan loop ik nu rond zoals een oud " metje" half gebogen omdat rechtop lopen niet kan momenteel!
Omdat ik dagelijks druppels in mijn oor moest doen, heb ik blijkbaar te lang in een verkeerde houding gezeten om die druppels in mijn oor te houden met als gevolg dat er iets in de rechterkant van de rug geschoten is en ik nu inactief ben door een heel vervelende rugpijn! Mij huisdokter zei direct " oei dat was niet goed" toen hij hoorde hoe ik mijn hoofd schuin gehouden heb zeker niet omdat ik vanaf mijn 18e een rugletsel heb en dat zich daar nu artrose op vormt met alle gevolgen van dien!
Doeme toch, (vergeef me ik weet dat ik niet mag vloeken) maar ik blijf me hier maar opjutten omdat er volgende week weer een BBQ op het programma staat en ik dat momenteel niet aankan!
Klaag, klaag, klaag... en sakkerdepietjes toch, wat ben je met een redelijk jonge geest in een redelijk oud lijf!!!!
De lichamelijke veranderingen in mijn lichaam zijn niet tegen te houden. Je kan niet voorkomen dat je lichaam door veelvuldig gebruik wat slijt, al kan je deze processen wel vertragen door een gezonde leefstijl wat ik dan ook probeer te doen. Ik ben overtuigd van het cliché dat je zo oud bent als je je voelt en dat is afhankelijk van slechts één ding: je mindset. Twee mensen kunnen dezelfde leeftijd hebben maar tegelijkertijd niet even oud zijn. Het verschil zit hem dan vaak niet zozeer in de mate van lichamelijke achteruitgang, maar in hoe je in het leven staat.
Ik probeer positief mijn dagen door te brengen maar momenteel is dat een beetje moeilijk omdat ik beperkt ben in mijn bewegingen en laat DAT een groot probleem zijn voor mijn egootje!!
Eigenlijk niet veel te protokollen vandaag want dat gedraai in mijn hoofd speelt me nog steeds parten. Vrijdag had ik ( gelukkig) een betere dag zodat ik kon genieten van de maandelijkse bijeenkomst met een paar vriendinnen maar gisteren was het weer van af en vandaag is het niets beter. Ik denk morgen nog eens langs de dokter te gaan maar weet nu al het verdict, wandelende kristallen of iets met mijn buis van Eustachius .... ik vrees eerder de ouderdom ... want je kan niet " ongestraft" ouder worden dat waren de woorden van ons ma haar huisdokter...Toen vond ik dat geen gezegde maar nu begin ik het te geloven..
Dus lieve mensen bij leven en welzijn een aangename zondag en tot de volgende!
Ik wist het al van zodra ik mijn ogen open deed deze morgen .. die wordt niet mijn dag! Zo om de x aantal weken heb ik ervan waardoor of waarom , ik weet het ook niet maar dan draait en schommelt het in mijn bovenkamer van zodra ik een beweging maak met mijn hoofd en wel zodanig dat ik er mottig van word...Ik ken betere dagen.
Het wordt dus een off day vandaag en ik kijk maar best gewoon voor mij uit en niet naar boven of beneden of de kermis komt er aan! Eén voordeel ... zo zie ik ook geen spinnenwebben hangen of vuile strepen op de vloer. Het is precies een familiekwaaltje, ons ma had er met ouder worden last van , mijn oudere zus kent er ook wat van om af en toe op de " kermesseboem " te zitten en ik doe niet graag onder... Heerlijk toch oud(er) worden.
Ik zet vandaag alle middelen in om beter te worden want morgen is de maandelijkse bijeenkomst met een paar vriendinnen en ik wil dat niet missen maar dan moet mijn bovenkamer wel terug stabiel zijn .
Zij die terug wat gaat uitschommelen in haar zetel groet u!
Ik kreeg het volgende in mijn mailbox en van een hoofdbreker gesproken! Ik wist niet dat familie zo complex kan zijn!
"Vertel eens wat er scheelt," vraagt de psychiater aan de overspannen man.
"Het is allemaal gekomen door mijn huwelijk."
"Ik trouwde met een weduwe die een volwassen dochter had. Zij werd mijn stiefdochter. Mijn vader kwam op bezoek, werd verliefd op mijn stiefdochter en trouwde met haar. Zo werd mijn stiefdochter mijn stiefmoeder. Mijn vrouw kreeg een zoon. Die werd automatisch de schoonbroer van mijn vader, want hij is de halfbroer van mijn stiefdochter, die met mijn vader is getrouwd. Aangezien mijn zoon de broer is van mijn stiefmoeder, is hij ook mijn oom. De vrouw van mijn vader kreeg ook een zoon. Dat is dus mijn broer, want hij is de zoon van mijn vader. Maar hij is ook mijn kleinkind, want hij is de zoon van mijn stiefdochter. Mijn vrouw is mijn grootmoeder, omdat ze mijn stiefmoeders moeder is, waardoor ik de kleinzoon van mijn eigen vrouw ben. Aangezien ik getrouwd ben met mijn grootmoeder, ben ik niet alleen de echtgenoot en kleinzoon van mijn vrouw, maar ben ik ook mijn eigen grootvader! Daarom ben ik een beetje overspannen."
Vandaag naar de markt geweest en daar staat maandelijks een man met tweedehands boeken. Omdat hij ook boeken opkoopt en ik op zolder en in de reservekamer rekken vol boeken heb, vroeg ik of hij even wilde langskomen. Ik had gehoopt dat er hier een lading zou meegenomen worden want de meeste boeken zijn nog in goede staat ook oudere kinderboeken, een volledige encyclopdie die door niemand meer gebruikt wordt, Eos tijdschriften van wel 10 jaargangen ver evenals National Geographics van jaren ... teveel om op te noemen.Toen die man op onze zolder kwam zei hij, jullie kunnen een eigen bibliotheek beginnen .. Inderdaad , ik heb al die boeken bijgehouden omdat ik hoopte dat er toch een paar van de 6 kleinkinderen de microbe van oma zou geërfd hebben maar helaas , drie keer helaas, de Ipad , de tablet en de Tv liggen precies beter in de markt dan een goed boek. Twee zakken heeft die brave man meegenomen, amper twee schamele zakken omdat de meeste boeken verouderd waren of niet "in" genoeg! Zelfs boeken van Marc De Bel - zo goed als nieuw - bleven staan, geen interesse meer ervoor zei hij ...
Ik ben nu 12 euro rijker maar zit nog steeds met die lading boeken. Morgen is het hier oud papier en in een opwelling en furie heb ik alle kartonnen dozen die we hier staan hadden, gevuld ...12 stuks aub en die staan nu op straat om eindelijk uit mijn ogen te verdwijnen...Ik zal nog veel dozen mogen vullen voor alles weg is... Waarom ik ze niet laat staan? Omdat de kinderen ze later ook niet moeten hebben en ik hen de moeite van het wegdoen wil besparen! Er zal hier nog genoeg op te ruimen zijn als we eenmaal ons hoofd neergelegd hebben want mijn slaapgenoot houdt van alles en nog wat bij en iedere kast, vrije kamer of het tuinhuis staat vol om nog maar niet over de zolder te spreken. Een mens vergaart toch nog al wat in zijn leven mijn gedacht.
Al dat gesleur en gedoe kruipt wel in de kleren en hier zit ik nu te tokkelen terwijl ik eigenlijk liever in mijn zetel zou zitten maar ik vrees als ik daar neerval dat ik niet meer rechtgeraak....Eigen schuld dikke bult zeggen ze dan!!!
Komkommertijd, zo kan ik het best omschrijven wat er nu op seniorennet leeft.... Veel blogvrienden zijn ofwel op reis of door omstandigheden er even uit of anderen zijn gewoon even inspiratieloos .
Zelf heb ik ook niet veel te vertellen tenzij het jullie interesseert dat ik al een was opgehangen heb en groenten gekuist voor het middagmaal ( een heerlijke mix van salade, tomaten en komkommer uit eigen tuin met verse aardappeltjes ook van eigen kweek!)... dat ik de toer van de tuin gedaan heb om die vervelende slingerbloemen van tussen mijn planten te ontwarren.. een echte pest is dat en het blijft maar komen. Ik heb hier al lang het bewijs gekregen voor het gezegde " onkruid vergaat niet"!!
Deze week zijn de twee van de dochter even op logement geweest... ons glutenkindje vond zelfs dat ze te weinig kwamen logeren... tsja .. hier heeft ze oma die ze continu voor haar karretje spant om te fietsen of te skeeleren of spelletjes te spelen of gewoon samen te kokerellen...maw.. ons prinsesje heeft alle aandacht die ze wil en 's avonds hangt oma's tong op haar buik!! IK WORD OUD!!!
Maar anderzijds moet ik ervan profiteren want eenmaal groot is het niet meer zo evident dat ze nog bij oma en opa logeren!! Opa heeft daar geen moeite mee, hij ziet hen graag komen maar dat verandert weinig aan zijn dagplanning! Die slaapgenoot van mij heeft echt geen zittend gat en vooral in de zomer is hij elke dag druk bezig buiten.. en er valt hier nog veel te doen.. Daarom zeg ik hem altijd .. "goed blijven ademen dat is het lang leven want dat heb jij nodig met al de plannen die jij nog hebt".
Kleinzoon is een freak in het bouwen van legowagens of futuristische creaties, uuuuuuuren kan hij daar mee bezig zijn en intussen staat zijn koptelefoon op en op zijn tablet volgt/ luistert hij naar afleveringen van FC de Kampioenen!! Niet te geloven hoe zot dat jong volkske hier is van die reeks .. ik ga al lopen als ik het zie of hoor want we kregen al teveel herhalingen. Maar blijkbar kan je al de afleveringen ergens downloaden en bekijken en dat is wat de kleinzoon doet terwijl hij bezig is .En dan zeggen ze dat mannen niet kunnen multitasken!!!!
Oh ja, als afsluiter .. het voetbal seizoen is weer gestart, mijn abonnement om mijn club op TV te volgen is terug aangesloten en ik kan weer vanuit mijn luie zetel sjotten en sakkeren en juichen... GOAAAAAL
Ik was daar juist op de blog van Rozemarijn ( zie mijn favorieten), een hartelijke en lieve dame die haar hart op de juiste plaats droeg en die ik langs deze weg heb leren kennen. Ze was al een tijdje op de sukkel en haar echtgenoot had op haar blog geschreven dat ze even niet zou te lezen zijn. Omdat het wel heel lang duurde voor we haar rijmen en gedachten terug zagen, vermoedde ik al het ergste en haar kleinzoon heeft dat op haar blog bevestigd.
Het raakt me ook al hebben we mekaar nooit gezien en was er enkel een virtuele band ... sommige mensen kloppen aan, blijven hangen en worden je dierbaar...Daarom dat ik hier blijf verder gaan in bloggenland niettegenstaande ik af en toe eraan denk om te stoppen maar soms wil je bepaalde contacten toch behouden omdat die mensen iets betekenen voor jou...Roze was er ook zo eentje.
Onze araucaria araucana of beter bekend als apenverdriet!
Dag boom van mij, dag grote vriend.
Heel erg lang geleden, toen de wereld een pure en nog volledig te ontdekken magische en wonderbaarlijke plek was, bracht ik je mee voor de voortuin . Zelfs met alle fantasie van de wereld die me toen ook al eigen was, had ik nooit kunnen bedenken dat, meer dan 40 jaar later, zulk een teer begin uitgegroeid zou zijn tot een metershoge indrukwekkende reus met een stekelige stam die ik niet eens meer kan omarmen. Ik begrijp waarom je apenverdriet heet!
Elke keer als ik het gras afrijd zeg ik vriendelijk: ” Dag boom, dag grote, mooie, sterke boom van me” in de hoop dat je door die paar lieve woorden bezwijkt en me niet stiekem met jouw lange stekelige armen een extra duwtje in de poep geeft. Ik moet verdorie goed opletten dat ik niet tegen jouw tentakels loopt of ik spring meteen een stuk sneller vooruit met de grasmachine .
Wat ooit zo’n schattig klein “ stekelvarkentje” was, is nu uitgegroeid tot wat ze in de volkstaal apenverdriet noemen en welk één! Hij pronkt nu in volle fierheid in de voortuin en is de blikkentrekker van de straat . Hoe lang hij daar nog zal blijven staan, weet ik niet. Hoe oud kan zo’n boom worden, blijft hij met ons hier huizen tot het uiterste einde? Ik hoop het want hij is ons zo eigen geworden niettegenstaande zijn stekelarmen.
Ik weet het wel: alles heeft z'n tijd, niets is voor eeuwig. Het leven is een aaneenschakeling van afscheid nemen en loslaten. En hoe gek het ook klinkt, deze kolossale, sensationeel prachtige en o zo geliefde boom, waar ik stiekem toch trots op ben, is nu het tastbaar symbool geworden van een levensperiode die we hier op ons eigen plekje al achter ons hebben. Maar in zijn fierheid blijft hij vooruitkijken… en dat doen we ook zolang het ons gegund is.
O dierbaar België, o heilig land der vaad'ren.....
Of de tekst van ons volkslied nog up to date is, laat ik in het midden. Waarom juist op 21 juli onze Nationale feestdag gezongen wordt vraagt even wat meer aandacht.
Van de Vlaamse feestdag op 11 juli weet bijna iedereen dat die verwijst naar de Guldensporenslag in 1302, maar waarom wordt de Belgische nationale feestdag op 21 juli gevierd?
Nadat de Belgische revolutie van 1830 succesvol was afgelopen, moest de jonge Belgische staat op zoek naar een staatshoofd. Wanneer enkele andere potentiële kandidaten het aanbod afwezen, viel uiteindelijk het oog op de jonge Duitse prins Leopold van Saksen-Coburg-Gotha. Die aanvaardde de uitnodiging en werd op 4 juni 1831 uitgeroepen tot koning der Belgen. Op 21 juli legde Leopold de eed af en aanvaardde hij de grondwet.Nu de nieuwe natie ook een koning had, was het Koninkrijk België definitief een feit. Het is dan ook naar deze gebeurtenis dat de huidige nationale feestdag verwijst.
21 juli is wel niet altijd onze nationale feestdag geweest. De datum voor de nationale feestdag is doorheen de jaren verschillende keren aangepast. Kort na de onafhankelijkheid werd in de maand september de strijd tegen de Nederlanders uit de revolutie herdacht, maar toen in de jaren 1880 de relaties met onze noorderburen terug verbeterden, werden de feesten verplaatst naar augustus. Lukraak werd 16 augustus gekozen als nationale feestdag, maar omdat er niet echt een historische gebeurtenis werd herdacht, was deze datum niet erg populair. In 1890 werd uiteindelijk de huidige datum, 21 juli, gekozen.
Met 6 kleinkinderen hebben we hier in een kort verleden vaak oppas gespeeld. Nu gebeurt dat nog sporadisch en dan meestal met de twee van de dochter. De kids van de zoon zijn 15j, 13j en 12j en hebben zo'n drukke vakantieplanning dat logeren bij oma en opa er niet meer tussen kan. En toch zijn we momenteel van corvée maar dan met het hondje van de buren. Hij is een echt oudje 16j zo grijs als een overjarige, hoort bijna niets meer, ziet ook maar half , heeft hartproblemen enz maar voor de rest een schat van een hond. Omdat ik geen plasjes of drollen in de tuin wil, ben ik vandaag dan maar 4 keer op wandel geweest .. amai was me dat een gedoe. Elke boom of struik of berm werd besnuffeld of besproeid! Hoe die dat doen weet ik niet maar als ik eenmaal begin te " sproeien" dan is het tot mijn blaas leeg is. Een hond kan dat blijkbaar wel 10 keer of meer , telkens zijn adres achterlaten heet dat dan .
Ik heb altijd in mijn achterhoofd gedacht om later een hond te houden maar ik ben stilaan van idee aan het veranderen. Voor de beweging moet ik het niet doen, wij maken hier dagelijks wel een wandeling van zo'n 45 min tot een uur. Voor de aanspraak ook al niet want dat beestje zegt niets terug en ik heb hier nog altijd een klankbord in huis . Dat vroeg eruit 's morgens en dat kort stapje in de late avond daar sta ik ook niet om te springen... Neen hoe lief ze soms ook zijn , geen handenbindertjes meer op onze leeftijd zeg ik dan . Trouwens nu aan een hond beginnen is altijd een gok. Stel dat je vroeger sterft dan het beestje,wat moet er dan mee gebeuren? We hebben het meegemaakt met onze hond toen mijn pa stierf. Niemand had er erg in dat het beestje alles van dichtbij meegemaakt had, het sterven van ons pa waar hij getuige van was, het afvoeren van ons pa in een plastiek zak en hoe hij in de lijkwagen gelegd werd.... Twee dagen bleef hij maar janken aan de voordeur en naar buiten lopen en snuffelen.. finaal is het beestje 5 dagen later gestorven door een hartprobleem ...
Neen, ik denk dat ik het houd bij oppas spelen voor onze buurviervoeter ... of het hondje van de dochter.
Ik geef het toe, ik ben niet altijd de meest verdraagzame mens. U fietst traag voor mijn neus en ik kan niet voorbij daar word ik redelijk nerveus van. U rijdt als een gek met uw auto voorbij en ik denk aan de kinderen die hiervan het slachtoffer kunnen worden: ik wens u een boete toe. U legt een cd van Will Tura op: daar heb ik zelfs geen woorden voor. Maar anderzijds moeten we toegeven dat dit allemaal maar kleine ergernissen zijn die zich niet uiten in agressief gedrag ten opzichte van anderen. In mijn auto of in mijn hoofd vloeken, daar heeft amper iemand last van, denk ik zo .Het is niet zo dat ik een boom op een hardrijder ga gooien (als ik dat al zou kunnen) of dat ik de trage fietser ga omver duwen. Over de cd van Will Tura zwijg ik even wijselijk, die tart de grenzen van mijn verdraagzaamheid.
Het is dan ook geweldig shockerend om op FB of andere sociale media berichten te zien van mensen die je normaal vredelievend en intelligent beschouwde. De praat die daar soms uitgekraamd wordt, is werkelijk hemeltergend.
Het is ronduit beangstigend dat de grenzen van de verdraagzaamheid steeds enger worden. Iedereen valt elkaar maar aan, op elke mogelijke manier en op zowat elk medium. Zelfs een president ( Trump) kan het niet laten om daar dreigend en agressief uit de hoek te komen. Het is allemaal nog te begrijpen als er humor mee gepaard gaat, maar in vele gevallen is de humor weg en wordt het griezelig.
Ook de verklikmaatschappij is niet ver weg meer en een mens zou bang worden om zijn mening te geven (al lijken velen daar niet echt last van te hebben). Wie nu een vriend is, kan snel een vijand worden. Men kan niks meer verdragen van elkaar, de ander moet kapot, het maakt soms niet uit op welke wijze. Iedereen vindt het maar nodig om het te zeggen, in geuren en kleuren.
Ligt dat nu aan het feit dat we op deze aardbol met zovelen bijna letterlijk op elkaar zitten of aan het feit dat we in een maatschappij leven waarin geld en bezit het belangrijkste goed is en iedereen die dat belemmert er maar aan moet? Of speelt het feit dat zovelen niet meer content en blij zijn een rol ? Moeten we de oorzaak zoeken bij het feit dat we met zijn allen alles moeten en amper nog wat mogen, zelfs van onszelf? Misschien ligt het aan het feit dat er steeds een schuldige moet aangewezen worden! Het zoeken naar een schuldige lijkt trouwens de hoofdbekommernis geworden van mensen die zich willen laten horen. Of het nu de crisis is, de vergrijzing, de politiek of god weet wat, ik vind dat een kwalijke zaak. Het zoeken van een schuldige voor dergelijke allesomvattende problemen is tijdrovend en leidt zelden tot oplossingen. Ze hebben dat ook al eens geprobeerd in de jaren '30 en vele keren daarvoor. Het smaakt alleen maar wrang achteraf voor iedereen.
Gelukkig zijn er op die sociale media ook nog filmpjes met baby's die huilen als hun moeder zingt of vertederende puppy's die ons met hondenoogjes aankijken . Dat maakt veel weer goed. Tjah.
Elk jaar zijn er zo een goeie 4 maanden dat mijn ventje mij plagend zijn " oudje" noemt tot zijn dag 15 juli er aankomt dan verwelkom ik hem in de club van de " wijzen" en is hij weer snotneus af!
Vandaag is de dag dat we terug tot maart van volgend jaar in hetzelfde trammetje zitten en dan begint de plagerij opnieuw!
Tussen de 50 en de 69 j word je om de 2 jaar uitgenodigd voor een gratis borstonderzoek daarna moet je het zelf maar bezien of je nog onder die pletrol wil of niet. Ik heb me altijd trouw aan dit onderzoek gehouden en nu ik 72 ben staat het onderzoek weer op mijn to do lijst weliswaar zelf te betalen!
Het borstonderzoek waartoe vrouwen van boven 50 jaar gratis worden uitgenodigd dient om eventuele borstkanker vroegtijdig op te sporen. Even sta je er dan weer bij stil dat het je zou kunnen overkomen. Dat het vrouwen overkomt met alle gevolgen van dien. Na die scan is het toch altijd wel even afwachten of je verder kan of niet. Het onderzoek zelf, zonder kleinzerig te zijn, echt als een pretje ervaren doe ik niet. Maar mijn tijd is er dus zal ik maar een afspraak vastleggen zeker?
De laatste keer grapte nog ik tegen de mevrouw die het vakkundig uitvoerde: "Al een geluk dat we niet voorzien zijn zoals de varkens!" Ik weet niet meer of ze dat al dan niet grappig vond!
Ik prijs me dan ook gelukkig dat we maar met twee exemplaren zijn voorzien. Acht of tien borsten en die dan tegelijk laten pletwalsen dat zou ik ook niet bepaald zien zitten...
Vanmorgen werd ik wakker en startte mijn dag zoals altijd met een wc bezoekje en daar is het allemaal begonnen.. Terwijl ik met halfopen ogen dat ochtendritueel afwerkte , flitste opeens de gedachte door mijn hoofd wat een wonderbare machine ons lichaam is .Terwijl we slapen gaat het verder met zijn taak zoals het verwerken van alles wat we de dag ervoor ingevoerd hebben zowel fysiek als mentaal en dat al vanaf de geboorte… Ingenieus toch en we staan er zo weinig bij stil , we eten, drinken, werken, rusten, ontspannen ..en ga zo verder alles zonder stil te staan bij het feit dat ons lichaam een wonderlijke machine is van vlees, bloed en botten. Een machine die kan bewegen, zien, horen en denken en die met een beetje geluk zo’n tachtig/ negentig jaar mee gaat zonder garantie, dat wel…een gedachte die ik al gans de dag met me meedraag….
Neen, het is geen wereldnieuws maar toch kijken we er altijd naar uit naar die eerste nieuwe patatjes uit onze moestuin! Dat is het heerlijke ervan, verser kan een oogst niet zijn
Ik ben van plan om ze eerst te koken en daarna te bakken . Lekker.
Ik schat de hoeveelheid aardappelen die ik nodig heb en bedenk ondertussen hoe ik ze van hun schil ga ontdoen. De schil van die patatjes is nog heel dun. Ik herinner me hoe we dat vroeger deden toen ik nog thuis woonde. De aardappelen werden in een emmer halfvol water gedaan om er dan met een bezem met volle kracht in te stompen net zo lang tot alle velletjes eraf geschampt waren. Die aardappelen had ons ma of peter dikwijls nog eerst in de moestuin moeten uitsteken met een riek.
Een bezem heb ik niet bij de hand om mijn nieuwe patatten van hun schil te ontdoen. Ik besluit dan maar om het met een stalen pannensponsje te proberen en .. het lukt prima, onder stromend water wrijvend met het sponsje krijg ik de schil er helemaal en heel dunnetjes af.
De patatjes zien er goed uit maar dat sponsje dat is een ander paar mouwen!! De velletjes van de aardappelschil zijn niet weg te spoelen tussen het kroezige staal.
De volgende keer moet ik dringend iets anders bedenken! Maar vandaag is het lekker smullen van onze eigen oogst!
Niettegenstaande de hitte deden mijn rozen het tot vandaag heel goed. Ze stonden er mooi bij en in overvloed maar de aanhoudende hitte eist ook hier zijn tol en omdat ze snel verslensen heb ik even een foto gemaakt van een paar om daarna nog te kunnen genieten!
Een buikje of een Michelinbandje.. anti schoonheidsidealen?
Straks vallen ze weer "en masse" in onze brievenbussen , de magazines en reclamefolders met zomer outfits en solden.
Wanneer ik alle reclameaffiches met slanke modellen zie die pronken met maatje 34/36 dan besef ik hoe groot de nood is aan echte lijven met een rimpeltje, een bultje en bobbeltje. En daarom ben ik opgelucht wanneer ik in de media eindelijk een lijf zie zoals het mijne. Met een Michelin bandeke bv..
Wanneer kwam een vrouw met een niet zo platte buik prominent in beeld bij een reclamespot?
Wanneer erkenden we voor het laatst dat vrijwel iedere vrouw een vetrol, een bobbeltje of een vleugje cellulitis heeft?
Oeps, er is daar eentje dat wat ongemakkelijk wordt .. mijn lijf!
Begrijp me niet verkeerd, liefste lijf: ik ben niet ontevreden over jou. Ik zie je als iets unieks. Iets wat helemaal van mezelf is. Dankzij jou kan ik mijn persoonlijkheid delen met de buitenwereld. Je bent een leeg canvas waarop ik mezelf kan uitdrukken met hier en daar wat extra kleur in mijn haren of op mijn lippen, een paar leuke outfits dan lukt dat wel .
Er was een tijd dat onzekerheid soms wat bleef nazinderen. En is dat niet normaal? Het kan als vrouw zo moeilijk te zijn om vrede te vinden met je lichaam wanneer de ene zegt dat je je rondingen mag tonen, terwijl de ander je op het hart drukt dat iedere zichzelf respecterende vrouw zichzelf bedekt.
Liefste lijf, de wereld maakt het ons vrouwen niet altijd even gemakkelijk om onszelf te appreciëren zoals we zijn. De weg naar zelfliefde legde ik, zoals zo veel vrouwen van mijn leeftijd, niet altijd even snel af. Het besef dat ik de macht heb om zelf te bepalen hoe ik er mag uitzien, geeft me de kracht om trots te zijn op jou .
Liefste lijf, je bent helemaal goed zoals je bent. Natuurlijk wens ik wel eens dat mijn buikje wat platter was. Natuurlijk zou ik soms willen dat ik enkele kilo’s als sneeuw voor de zon kon laten verdwijnen.. Natuurlijk zou ik die rimpeltjes rond mijn ogen en mond willen wegwerken.. Ach hoe gespierd, slank of rond we ook zijn, iedere vrouw heeft haar complexen. Maar misschien doen we het onszelf wel aan, die onzekerheden. Want hoewel ik niet in het gedoodverfde maatje S pas, voel ik me toch dankbaar dat ik vooral nog redelijk gezond ben voor mij “ lentes” .
Ja, liefste lijf. We kennen elkaar heel goed na al die jaren samen. Ik ben goed zo en jij ook. Zo hoort het.
Ik heb het tot nu toe volgehouden om niet te zagen en te klagen over het weer want als het hier eens omslaat dan weet het ook van geen ophouden. Maar momenteel is het echt van het goede teveel. We zitten hier met alles dicht, de luifel is uitgeschoven, de overgordijnen zijn toe en dat allemaal om de zon weg te houden, maar toch is het momenteel 25,2 gr binnen! Mijn slaapgenoot oppert dat hij eraan denkt om in de toekomst airco te laten installeren als het zo blijft duren ! Maar hier in ons Belgiekske is er nooit zekerheid op termijn!
Jaren hebben we in de tropen gewoond en dan zouden dergelijke temperaturen niet zo exeptioneel mogen aanvoelen maar we zaten wel altijd met airco binnen en geloof me dat scheelde een slok op de borrel . En zeggen dat er mensen zijn op onze knikker die maanden na elkaar zo'n hitte of nog warmer moeten verdragen zonder de luxe van overgordijnen, dubbel of driedubbel glas en een serieuze isolatie en zeker geen airco! Mag ik dan wel klagen voor die paar weken dat het hier tropisch warm is?
Waar mijn hart wel pijn van doet is dat mijn bloementuin die zo mooi in de groei stond nu te vroeg in de bloei gaat met als gevolg dat de bloemen verslensen terwijl je er naar kijktl Ze zijn bijlange ook niet zo groot uitgevallen als ander jaren en een boeket ervan maken is niet simpel! Ook de natuur snakt naar regen en de boeren vrezen dat na de natte, tegenvallende oogst van vorig jaar de hitte hen nu wel eens een flink gat in hun inkomsten zou kunnen kosten. En dan zijn er nog " hoge Pieten" die beweren dat er niets aan de hand is met ons klimaat...
Terwijl de strijkstapel hier elke dag aangroeit, zoek ik naar een geschikt moment om die een kopje kleiner te maken maar enkel de late avonduren komen in aanmerking en daar heb ik nu ook geen zin in! Mijn slaapgenoot stelde voor om buiten onder de bomen aan de slag te gaan .. hij is zelfs bereid om alles naar buiten te brengen en te installeren om te kunnen strijken...maar vandaag is dat geen optie! Als het blijft bakken en braden , zal ik toch eens in gang moeten schieten daar in de lommerte van de bomen.
Ik ga daar eens serieus over nadenken zie maar ik vrees dat ook die inspanning teveel energie zal kosten!
Wat er zich nu in Portugal voordoet is een echt inferno en dat wil je nooit meemaken. Wat een ellende. Ik sta er toch we even bij stil want ook wij wonen in een bosrijke omgeving en je ziet het is zo gebeurd.
Men schrijft wel dat bosbranden nuttig kunnen zijn voor het voortbestaan van het bos. Door een bosbrand komt een volgegroeid deel van het bos weer vrij. De voedingsstoffen, die opgeslagen waren in dood hout, komen via de as weer terug in de bodem. Op de open plek zullen al snel nieuwe planten en bomen opschieten.
Branden die op een natuurlijke manier ontstaan, zoals door droogte, blikseminslag, de wrijving van de takken tegen elkaar een achteloos weggegooide sigaret of een fles die de zonnestralen reflecteert daar valt meestal weinig tegen te doen.
Wat mij vooral ergert zijn de bewust aangestoken branden van één of andere gestoorde geest of van de maffia. Wanneer ze onvoldoende terreinen vinden om te bouwen, steken ze bewust een stuk bos in brand om dan later na een paar jaar die grond toch als bouwgrond te kunnen kopen. Geldgewin, pure business ten koste van de natuur en de habitat van dieren en mensen. Deze branden veroorzaken grote schade in menselijk opzicht (verlies van mensenlevens) en voor het milieu (aantasting van de flora en fauna). Ook de economisch gevolgen zijn niet gering: vernietiging van woningen, schade aan de bosbouw, kosten van de brandbestrijding enz.
Wat nu in Portugal gebeurt is een spijtige speling van het lot maar meestal zijn mensen de daders van zo'n gebeuren!
Het wordt warm onder onze voeten soms letterlijk maar ook figuurlijk; maar alle alarmsignalen van Al Gore en soortgenoten, alle Kyoto plannen ten spijt, men blijft roofmoord plegen op de rug van onze kleinkinderen en achtekkleinkinderen. De cijfers over de ontwikkelingen van fauna, flora en habitats zijn regionaal en vaak ook mondiaal zorgwekkend. Dat soorten uitsterven is op zich een doodnormaal fenomeen, maar de snelheid waarmee boeiende componenten van onze biodiversiteit er de brui aan geven is dat niet.
Bij zo'n rampen denk ik dan weer eens aan diegenen die na ons komen en waar de jonge mensen de moed en de hoop nog blijven halen om verder kinderen op de wereld zetten….. Ik moest dit even kwijt, een spatje op een hete plaat ... en we leven verder....
Een moeder komt met haar dochter van zestien aan bij haar gynaecoloog. "Wat is uw probleem?" vraagt de arts aan de moeder.
"Ik heb geen probleem dokter, maar er is iets met mijn dochter. Ze is de laatste tijd steeds misselijk, moet overgeven en ze komt plots aan."
De dokter onderzoekt de dochter zorgvuldig. "Mevrouw, ik weet niet hoe ik het u moet zeggen, maar uw dochter is zwanger. En ik denk al ongeveer een kleine drie maanden."
"Wat?" roept de moeder uit,"Dat kan niet. Mijn dochter is zelfs nog nooit in de buurt van een man geweest. Is het niet, schat?"
De dochter knikt bevestigend. "En ik heb zelfs nog nooit een man gekust," vult deze laatste nog aan.
De dokter strijkt bedenkelijk over zijn gezicht en gaat naar het raam. Daar gekomen kijkt hij aandachtig naar buiten. Er valt een langdurige stilte. De moeder weet niet goed wat er gebeurt en wacht af. Na zo'n vijf minuten, vraagt ze uiteindelijk.
"Dokter, is er iets daarbuiten, dat u zo blijft staren?"
"Ja," antwoordt de dokter, "de laatste keer dat dit gebeurde, schoot er een ster langs de hemel en kwamen er drie wijze koningen uit het oosten. Dat schouwspel wil ik absoluut niet missen."
Diep in mijn hart blijft er altijd een kind zitten. Een kind dat enthousiast naar haar kleinkinderen van "kijk een regenboog" doet en "kom buiten kijken" roept als er een luchtballon over vliegt. De pubers doen dan hun best, ze komen kijken en doen enthousiast en denken vermoedelijk: "oh oma krijgt het weer". Maar ik denk dat ze het later ook met hun kinderen zullen doen die op hun beurt hetzelfde zullen denken eens ze tussen de 11 en de 18 zijn. Dat laatste is een gok, ze zitten zo ver nog niet. Ik laat het weten wanneer hun ogen rollen wijzigt naar echt enthousiasme.
Ik vermoed dat veel volwassenen het regenboog- en luchtballonkind in zichzelf nog zitten hebben. Ik ben alleen niet zo zeker dat veel volwassenen het bellen blazend en kleurend kind nog in zich hebben. Dat is allemaal wel leuk en fijn als je eigen kinderen nog klein zijn of als je kleinkinderen hebt. De weg naar even in hun kleurboeken kleuren ("geef nu toch EINDELIJK mijn boek eens terug, oma) en even bellen blazen is begaanbaar. Helaas worden ze groter en dan ben je bijna verplicht om een potje bellenblaas en een kleurboek voor jezelf te gaan kopen. Op kleurboekniveau bestaat het al, er zijn kleurboeken voor volwassenen. Ik vind ze echter nogal saai, dus ik heb het nog niet gedaan.
Op bellenblaasniveau is het andere koek. Je kan er natuurlijk kopen onder het mom dat het voor je kleinkinderen is. Weten die winkeljuffrouwen veel. Maar dan moet je in het geniep gaan blazen tenzij je een grote tuin hebt waar het niet opvalt!
Waarom ik het hier over bellen blazen heb? Omdat ik daar juist op straat twee kinderen uit de buurt daarmee bezig zag. Ik heb hier ook nog zo'n potjes staan... en nu bekruipt me toch wel de drang zeker om ook nog eens stiekem bellen te blazen ergens verweg in de tuin waar niemand mij kan zien. Ik vrees dat zelfs mijn slaapgenoot even fronst mocht hij mij bezig zien!! Als er dus een zeepbel overzweeft .. misschien is het wel één van mij!
We zijn voor een verlengd weekend even naar Calais geweest en wat hadden we geluk, het weer was top, het hotel was comme il faut, het gezelschap kon niet beter enkel mijn slaapgenoot en ik.
Natuurlijk stonden de 2 Caps op ons lijstje en door het heldere weer konden we vanop cap Blanc -Nez de cliffs of Dover heeeeel duidelijk zien!
The White Cliffs of Dover
Cap Blanc- Nez
We hadden alle plaats voor onszelf op een ongerept strand
Enkel op het kanaal was het druk met een komen en gaan van schepen..
Opeens vraagt hij: "Juffrouw, hoe schrijf je 'memmen'?"
De juf kijkt verbaasd op en antwoordt: "M-e-m-m-e-n, Jantje."
Een paar minuten later klinkt het: "Juffrouw, hoe schrijf je 'tetteke'?"De juffrouw fronst haar wenkbrauwen, maar besluit toch te antwoorden:"T-e-t-t-e-k-e."
"Dank u, juf!"
Jantje schrijft geconcentreerd verder, maar twijfelt opnieuw aan de spelling van een woord.
"Juffrouw, hoe wordt 'bollen' geschreven?"
De juf vindt zijn woordkeuze nu toch wel heel bizar en maakt zich zorgen: "Maar Jantje toch, waarom heb jij al die woorden nodig? Lees eens voor wat al op je papiertje staat."
Waarop Jantje begint te lezen: "Memmen ne nieven otto gekocht, maar 't zal nog een tetteke duren eer em kan bollen."
Je had toch niets anders in je hoofd hé? Die juf blijkbaar wel ...
Mei is voorbij, de eitjes zijn gelegd en straks zijn alle vogels weer blij...
Voilà als dat geen onzinnige opener is van een logje dan ken ik er niets van
Hebben jullie het ook gezien , hier staat al 5 juni .. de tijd rent ons voorbij en we moeten ons aan het gras vasthouden om mee te zijn de dag van vandaag..
Maar nu wil ik het even over de braderij van vrijdagavond in ons dorp hebben!
Het is jaarlijks een drukke bedoening met veel volk vooral de jongeren uit het dorp die de massa aanvullen, veel kraampjes , enkele animaties en attracties voor dat jong volkske en vooral een doordringende stank.
Ik weet niet hoe jullie daar tegenover staan maar al die frietkramen en oliebollen kramen en hamburgertenten .. en andere olie omstanigheden .. ze doe je walgen in plaats van goesting krijgen. Normaal laat mijn slaapgenoot zo'n momenten nooit voorbij gaan want dan is het oliebollendag maar na de minder leuke ervaring van vorig jaar toen de bollen helemaal niet uitgebakken waren en urenlang op de maag bleven liggen, was het nu de geur van verbrand vet die elke zin in oliebollen wegnam.. Ik hoop dat iedereen zich aan de normen houdt qua verversen van vet maar zo rook het vrijdag niet .. dus hebben we het maar bij een wafel gehouden en hebben het lawaai en de drukte snel achter ons gelaten.. Tiens zouden we oud worden misschien?
En om niet uit de begintoon te vallen ...
Ergens gezien en vond dit een geslaagde woordspeling daarom .. even onzinnig afsluiten als ik begonnen ben
Ani zei in een reactie .. je hebt nog chance gehad met het weer en of we geluk hadden.. niet te warm maar een aangename warmte , geen regen of dreigingen dus wat wil je nog meer op een lentefeest?
Ik weet het : gezelligheid, sfeer, aangenaam gezelschap en toffe feestvierdertjes .. en natuurlijk mag iets lekkers voor tussen de kiezen ook altijd . Hewel we hadden het allemaal en iedereen genoot volop van het feest ... Het doet zo'n deugd aan ons oma en opa hart om onze kleinkinderen te zien opgroeien en weer een stap verder te zetten in hun jong leven..maar vooral dat we er nog kunnen bij zijn. Dit zijn zo van die momenten met stip voor ons.
Deel drie wordt opgebouwd rond alles wat te maken heeft met de Kip en het ei en vormt de apotheose van de stoet Vendeliers, parakorpsen uit binnen – en buitenland en spectaculaire folkloregroepen zoals de Steltlopers van Merchtem trakteren het publiek op een wervelende parade .
De Prins en de Prinses zorgen op hun met bloemen versierde praalwagen voor een waardig slot.
Maar alle blikken zijn gericht op de fiere haan Canteclaer.
Deel twee toonde “Deinze in beweging” met de economische bedrijvigheid en beroemde ereburgers. De uitbeelding van de leurders, de houten vaten met alcohol van de jeneverstokerij Filliers, de productie van kinderwagens en speelgoed en de Molens van Deinze gaven aan dat het economisch leven nooit heeft stilgestaan.
Ik kan niet alle groepen tonen dus hier een kleine selectie..
Op zondag 23 mei trok de stoet van Canteclaer door Deinze en vermits we juist op die locatie waren een paar fotookes en wat achtergrond info. De hoofdreden van de stoet is om een volksspektakel te houden als ode aan de kip en het pluimvee waarvan Deinze het belangrijkste van het land blijft.
Lag de installatie van de Nationale prijzencommissie voor het levend pluimvee in 1961 aan de basis van het ontstaan van de Canteclaerstoet in 1962 , dan liggen de accenten na 55 j nog altijd op de kip in al haar gedaanten, van levenslustige vogel op het erf tot een lekker hapje op iedere Vlaamse dis en feest! De tragiek van deze lotsbestemming komt tot uiting in het ons bekende dierenepos “ Van de Vos Reynaert”.
De stoet bestond uit 3 delen waar zo’n 200 wagens en groepen deelnamen. Eerst werd de geschiedenis van Deinze getoond met een reis door de tijd vanaf de Gallo Romeinen, de Noormannen en de heilige Poppo ( in Deinze geboren in 978 en gestorven in 1048.) Hij wordt aanroepen als steun tegen oververmoeidheid, angst , prikkelbaarheid , zenuwpijnen en reuma.
Daarna kwam de bouw van het stadhuis en het heksenproces van Tanneken Coninx aan bod met de naar de USA uitgeweken Deinzenaars.
Ik zong het mee uit volle borst. Het overbekende liedje van Gérard Lenormand dat op de radio speelde: "La ballade des gens heureux." Met dat meezingen bezorgde ik niemands oren overlast, want ik was even alleen in huis.
Waar dat plotse geluksgevoel nu toch vandaan kwam, vroeg ik mezelf af. Was het misschien omdat de zon toch nog een beetje van de partij was al hadden ze regen voorspeld, of van de mooie kleur van de eerste aardbeien die ik gekocht had? Eigenlijk had Meeuw me ertoe aangezet toen ik haar blog las !
Een poos later liep ik nog te denken over die blijde stemming. Mijmerde ik over wat "geluk" eigenlijk is.
Misschien gewoon je niet laten ringeloren door die kommer en zorg. Weigeren jezelf zielig te vinden en openstaan voor elk heerlijk geniet-momentje.
Daarom , zing met me mee.. je viens te chanter la ballade, la ballade des gens heureux...
Ik weet niet hoe het met jullie zit maar zodra de zon er echt voor gaat, begint het bij mij ook te kriebelen..
De voorbije weken stonden in het teken van de tuin zowel bloementuin als moestuin! Eindelijk liggen beide er goed bij en is het nu wachten op zon en af en toe een kleine bui om alles aan het groeien en bloeien te krijgen...
Het terras, de paden rond het huis en de oprit zaten behoorlijk onder het mos en de frisse kleur was ook weg dus hadden ze dringend een opfrisbeurt nodig. Gelukkig is mijn slaapgenoot er ook nog en heeft hij het grootste deel van die karwei voor zijn rekening genomen want met een drukspuit uren aan een stuk bezig zijn is geen lachertje.. Ik ben dan gevolgd om de ramen en muren die door de drukspuit vuil gemaakt waren terug proper te maken en zie ... langs buiten is alles ok!
Misschien is het bij jullie ook zo maar elk jaar rond deze periode komt de " goesting" om aan de lentekuis te beginnen er ook aan en daar ben ik vandaag ingevlogen.. Het slaapgedeelte en de badkamer zijn weer spic en span , alles glanst en ruikt heerlijk , voldaan maar wel met een lege pijp viel ik deze avond in de zetel...
De komende dagen volgt de rest van het huis maar alles met mate .. wat vandaag niet gedaan is doe ik morgen wel zeg ik dan... Ik sta verbaasd over mezelf want normaal was dat vroeger doorzwoegen tot alles klaar was. Maar het lukt me helemaal niet meer om alles op een paar dagen rond te krijgen... de wil is wel nog sterk maar het vlees protesteert en dan meer bepaald de rug...
En toch ... het voelt zo goed aan 's avonds in de zetel neer te ploffen en de geur van zeep en boenwas op te snuiven... en als de zon dan ook nog van de partij is dan gaat alles zoveel beter.
Of ik dan gans de tijd binnen bezig was? Neen hoor, in de namiddag hield ik het voor gezien en met een lekker kopje koffie en languit in een relax op het terras heb ik genoten van de rust hier in de buurt en het gezang van de vogels... Het mag voor mij zomers blijven hoor...daar krijgt een mens niet alleen mentaal maar fysisch een opkikker van.
Tot daar mijn agenda van de voorbije en de komende dagen...
Sinds mensenheugenis worden op de tweede zondag van mei alle moeders in de bloemen gezet een mooie traditie die we in eer moeten houden en wat horen we deze week op radio en TV?
'Singelijn', een kleuter- en lagere school uit Sint-Lambrechts-Woluwe bericht dat er dit jaar geen cadeaus voor Moederdag zouden worden gemaakt. De kleuter- en lagere school uit Sint-Lambrechts-Woluwe doet dit "omwille van diversiteit in families en culturen".
Vaders moeten ook niet hopen op een cadeautje, luidt het in de mail van de school uit de Brusselse deelgemeente. "Omdat er verschillende culturen in onze school vertegenwoordigd zijn. En die vieren dat niet allemaal", zegt directeur Dominique Paquot. "We speelden al langer met dat idee. Ook al omdat steeds meer kinderen gescheiden ouders hebben. Sommigen hebben twee moeders of twee vaders, anderen hebben dan weer geen papa of mama meer", zegt de directeur nog. "Dat zadelt veel kinderen met nogal wat stress op".
De redenering van de directie kan niet bij alle ouders op begrip rekenen. "Dit is een traditie die niets met godsdienst te maken heeft", klinkt het bij een moeder.
Of nog: "Wat is er mooier dan op Moederdag verwend te worden met een geschenkje dat je kind op school in elkaar heeft geknutseld? Dat is toch van alle culturen?", zegt een boze vader op Facebook.
Naast de afkeurende reacties van vele ouders, roert ook de politiek zich. Zuhal Demir (N-VA), staatssecretaris voor Gelijke Kansen, was de eerste om op Twitter de trom te roeren. "Hebben we integratie dan echt helemaal opgegeven? Dit is geen uiting van respect. Wel van lafheid", luidde het.
Onderwijsminister . Hilde Crevits (CD&V) liet zich intussen ook niet onbetuigd. "Moeders & vaders. Laat ze ons koesteren, meer dan ooit. En ja, ook hun dag", klinkt het vandaag op Twitter.
Ik kan me toch niet voorstellen dat iemand of een gemeenschap problemen heeft met vieren van mama of papa. Wat een totaal ongelukkig signaal.
In wat voor een land leven wij? Alle tradities gaan verloren door de beslissing van enkelingen! Kerststal, Zwarte Piet, Moederdag enz...Is er nu geen enkel respect meer voor onze eeuwenoude gebruiken? Triestige mentaliteit.
Ik vraag me soms af: Leven wij nog wel in België? Dit gaat er echt over!!! Dat kan niet meer. Ik dacht dat ze in elke cultuur hun moeder eren... Waar gaat dit naar toe? Wat is het volgende dat ze ons gaan afnemen na de zwarte pieten en nu moeder/ vaderdag?
En voor één keer vind ik het een verkeerd verwijzen naar Moslims toe want die hebben meer over voor hun moeder dan sommige vlamingen, dus ze hebben hier niets mee te maken. Het is de directie die aan het flippen is!!!
Ga zo maar door, over 10/15 j zwaaien anderen de plak en hebben we alle mooie tradities en gebruiken weggegooid in naam van wie of wat?
Maar zolang ik hier op deze knikker rondloop staat voor mijn deze zondag steeds in teken van alle mama’s!
Tja, wie kent het madeliefje niet? Wie heeft als kind geen madeliefjes geplukt om, geklemd in een smoezelig kinderknuistje, vol trots aan mama aan te bieden, of om er prachtige halskettingen en haarkransjes mee te maken en je helemaal een bloemenfee te wanen?
Hoewel het schijnt dat er mensen zijn die madeliefjes ten allen prijze uit hun gazonnetje willen weren (ik niet dus, ik heb ze eigenhandig in mijn grasveld geplant), toch kan ik me nauwelijks voorstellen dat iemand het ‘echt’ als een onkruid beschouwt.
Meizoentjes of madeliefjes zie je overal in het gras en in bermen weer verschijnen. Een mooi plaatje maar er zit meer achter dit bloemetje.
Je kunt zowel de bloemetjes als het blad eten; ze bevatten veel goede stoffen. Wel opletten waar je ze plukt!
Het blad is onder andere te gebruiken om bloed te stelpen (je kneust het blad en legt het op de wonde). De Romeinse soldaten wisten dat al en gebruikten de plant daarvoor.
Je kunt een schaafwond, kneuzing of blauwe plek ook met een aftreksel (= een sterke thee) van deze planten behandelen.
Madeliefjesbloemen die nog in de knop zitten of slechts gedeeltelijk zijn geopend, smaken nootachtig. Een geopende bloem smaakt wat bitter. Er zitten dan ook veel bitterstoffen in de plant die de spijsvertering ondersteunen.
Van de bloemknoppen kun je een soort kappertjes maken als je ze in het zuur inlegt. De bloemen sluiten zich zodra je ze plukt, maar als je ze daarna in een hete soep gebruikt, gaan ze weer open door de warmte. De inhoudsstoffen van het madeliefje worden ook gebruikt om problemen met de huid te behandelen, zoals huidontstekingen met jeuk en eczeem.
Maar of wij met onze moderne geneesmiddelen nog naar die tips luisteren.. ik denk weinig al wisten onze voorouders beter!
De meimaand (bloeimaand of Mariamaand) heeft in veel tradities te maken met vruchtbaarheid, liefde en groei. Niet voor niets luidt het spreekwoord: 'In mei leggen alle vogels een ei', met het ei als symbool van nieuw leven.
Historisch gezien was bij de Kelten 1 mei het begin van de zomer, dat werd gevierd met het Beltanefeest, waarin de God Belenos, god van de zon, lucht en genezing, werd geëerd.
De meimaand is door de Romeinen vernoemd naar de Griekse moedergodin Maia, die werd vereerd om ervoor te zorgen dat zij de natuur weer zou laten groeien.
Het Griekse woord 'maia' betekent 'moeder'.
De Katholieke kerk heeft vanaf de Middeleeuwen de maand mei gewijd aan Maria, Moeder van God.
In mijn kindertijd hingen tegen veel huizen kapelletjes met een Mariabeeld in of soms was het een eenvoudig kastje aan een boom. Soms was het een echt gebouwtje ergens op de hoek van twee straten mey daarin een beeld van Maria met een klein kindje op de arm: Jezus. In de meimaand stonden daar altijd bloemen bij. Ik vraag me af of "ten lande "deze tradities nog bestaan?
Meispreuken
Een bijenzwerm in mei, goed teken voor de wei.
Een bijenzwerm in mei, maakt de hooiboer blij.
In de maand mei leggen alle vogels een ei; behalve de kwartel en de griet, die leggen in de meimaand niet.
In mei leggen alle vogels een ei; behalve de koekoek en de spriet, want die kennen hun nest nog niet.
Mei-kever jaar. Goed jaar.
Zingt de vink vroeg in de meimorgen, dan zal die dag voor regen zorgen.
Het planten van een meiboom is een erg oud gebruik dat nog altijd voorkomt in grote delen van Europa. Het is een vruchtbaarheidsrite om bij het begin van de zomer de natuur te huldigen. Men gelooft dat het planten van de boom leidt tot vruchtbaarheid voor vee, akkers en mensen.
Het planten van de meiboom is in sommige gemeenten nog een erg levend ritueel dat gepaard gaat met feestelijkheden en uitingen van liefde voor de gemeente waarin men woont.
Een meiboom is een versierde paal of boom. Het oprichten van de boom gaat gepaard met verschillende rituelen, deze verschillen per gebied.
De boom wordt vaak geplant op 1 mei, of op de vooravond daarvan (30 april). In andere gebieden gebeurt dit tijdens het Midzomerfeest of Pinksteren.
De meiboom wordt in veel gevallen op het dorpsplein tussen de kerk en de herberg, geplant. Er worden verschillende soorten bomen gebruikt, zoals de conifeer, es, den, spar en berk. De boom werd in optocht vervoerd met één of meer versierde wagens, de zogenaamde meiwagens. In sommige gevallen werd de optocht vergezeld door een muziekkorps en werd gebruikgemaakt van zelfgemaakte waldhoorns (vergelijkbaar met de midwinterhoorn), meifluitjes, hoppen of pijpen. Deze fluitjes werden gebruikt om de heksen, de boze geesten die het meifeest konden bederven, te verjagen.
De meiboom wordt versierd met een vlag of vlaggetjes, strikken, linten, kronen, bladeren, bloemen en planten (zoals de jeneverbes, fluitekruid, boterbloemen), gekleurde wol, papier (crêpepapier) en slingers. Boven op de meiboom wordt wel een meidoorntak geplaatst.
In andere gevallen worden de takken van de boom verwijderd en blijft een kale stam met kroon over. Ook wordt wel een (gestolen) haan in een kooi omhoog gebracht.
Weer andere gebieden hebben kransen of een zon (of zonnewiel) op of aan de paal, wimpel(s) en windwijzers.
De wijze van versieren verschilt per gebied. Spiritueel betekent de meiboom dat alle lintjes (wij, zielen) verbonden zitten met het 'centrale' en of we nou levend of dood zijn, we toch met elkaar, andere zielen kunnen verbinden.
De meiboom wordt (na de meimaand) afgebroken. In bepaalde gebieden zoals Zuid-Duitsland blijft de meiboom het gehele jaar staan.
Na de reformatie werd in veel gebieden opgetreden tegen het gebruik, waardoor het in bepaalde gebieden verdwenen is. Toch bleven meifeesten rond meibomen (met meidansen, meikoninginnen en meigraven) ook na de kerstening van Europa voortbestaan.
De meikever is een insect dat voorkomt in heel Europa. Je ziet hem het meest in mei, vandaar zijn naam. Het duurt drie tot vier jaar voor er vanuit een eitje een volwassen kever komt.
Uiterlijk
Deze 2 tot 3 cm grote meikever is een van de bekendste inheemse kevers. De dekschilden, die meestal roodbruin van kleur zijn, laten de punt aan het achterlijf onbedekt en hebben ribbels in de lengte. De kop en het halsschild van de meikever zijn zwart.
De mannetjes en wijfjes zijn gemakkelijk van elkaar te onderscheiden en de antennen van het mannelijke dier bestaan uit zeven lange bladen, die van het wijfje uit zes korte.
Verspreidingsgebied
De meikever is vooral in het laagland te vinden en in de bergen komt hij slechts tot op een hoogte van ca. 1000m voor. Hij leeft aan bosranden, op akkers en in tuinen. Als gevolg van intensieve bestrijding is de meikever heel zeldzaam geworden.
De kever zelf leeft maar enkele weken. Het valt op dat er nu heel wat minder meikevers zijn dan voeger, toen gingen we aan de hagen schudden en ze vielen in trosjes neer! Raar maar waar.. hoewel het grote kevers zijn, hadden we er geen schrik van en namen we die zelfs in de hand om mee te spelen!
Ook over de meikever zijn verschillende spreekwoorden, liedjes en versjes gemaakt. Eentje luidt
'Ne meikever in april, is ne zot die niet weet wat hij wil'.
Daar is de lente, daar is de zon …allé bijna, maar in mei zal zij er zeker zijn want de meimaand is de bloemenmaand bij uitstek … We vullen de bloembakken, we geven bloemen bij alle feestdagen, bloemen staan centraal in deze maand.
De traditie wil dat we op 1 mei een bosje meiklokjes aan iemand geven als geluksbrenger. Er wordt gezegd dat lelietjes van dalen geluk brengen in de liefde.
Meiklokjes (beter bekend als Lelietjes van dalen: Convallaria Majalis) geuren heerlijk. Sommige mensen hebben een vreselijke hekel aan deze plant omdat hij behoorlijk kan woekeren. Anderen zijn helemaal weg van de geur en willen de plant daarom graag in de tuin.
Je moet wel goed opletten want achter het lieflijke uiterlijk gaat een giftige plant schuil. Alle delen van de plant zijn giftig, ook het water waar ze in staan als snijbloem! Niemand die eraan denkt dat zo een schattig en geurig bloempje schadelijk kan zijn voor de gezondheid, en toch! Bij inname veroorzaakt de plant een verhoogde bloeddruk en een prikkeling van de hartspiercellen.
Ik schenk julie daarom op deze eerste mei gewoon een virtueel bosje meiklokjes .. welgemeend en geen gevaar aan verbonden...
Het zou een online wijsheid kunnen zijn - en dat is het waarschijnlijk ook - maar dit zinnetje heb ik niet van één of ander scherm geplukt. Het is een zinnetje dat ik mezelf af en toe voorzeg als ik pieker over gisteren en me al druk maak over morgen.
'Het leven is nu', dacht ik innig tevreden in mijn luie stoel tijdens onze vakantie nadat we 's morgens van de zon hadden genoten toen we door de Spaanse bergen gewandeld hadden.
'Het leven is nu', dacht ik toen we 's avonds nog even in de buurt rondwandelden en genoten van de lichtjes die hier en daar brandden terwijl mensen zacht keuvelden bij een fles Rioja of weggedoken in een boek.
'Het leven is nu', flitst het zo vaak door mijn hoofd sinds we terug zijn na die enge ervaring op het einde van ons verblijf!
Op vakantie is het makkelijk om dat zinnetje te zeggen, de dagen zijn vol en traag. Maar nu, met een lente die nog steeds niet echt doet wat ze geacht is te doen en een tsjokvolle agenda met to do's denk ik soms heel stiekem:
'Ik wou dat het leven nog vorige maand was.'
Maar 't kan verkeren zei Brederode en hij wist wat hij zei .. dus zeg ik het ook .. als de zon er eenmaal voor echt is dan is het hier even goed en mooi als in vakantie oorden! Dan is het leven nu.
Gisteren zijn we naar de crematie geweest van een goede vriend van T. Het viel me op dat er zoveel ouderen aanwezig waren op dit ultieme afscheid . Allemaal mensen die ook aan hun laatste termijn bezig zijn.Toen we thuis kwamen kregen we bericht dat een andere vriend ook overleden was na en domme val. Hij was 4 uur blijven liggen voor er iemand bij kwam, liep daardoor een longontsteking op die hem fataal werd.... Ze vallen hier de laatste tijd als vliegen rondom ons weg...
Die laatste termijn in een mensenleven, ook voor wie heel oud wordt, is een intense en bijzondere periode. Een periode waarin een mens zijn leven "afmaakt" en ook langzaam aan "loslaat".
Wat vind je van de volgende metafoor:
Een sjaal als levensverhaal
Het leven is als het breien van een sjaal.
De sjaal zelf is het levensverhaal.
En helemaal op het einde moet die afgezet worden.
Steek voor steek wordt hij van de naalden afgehaald,
dan pas is hij af.
Ondertussen is hij al vaak in de hoogte gehouden,
om hem te keuren.
Nagekeken op losse lussen. Op gebroddel hier en daar.
En vooraleer hij afgezet wordt,
moeten al zeker de gevallen steken worden opgeraapt,
voor zover dat al niet eerder was gebeurd.
Iedereen die al eens gebreid heeft weet
dat "het afzetten" van het breiwerk een bijzonder moment is.
De Dag van de Aarde (Earth Day) is sinds 1970 een jaarlijkse feestdag op 22 april, waarop wereldwijd evenementen worden gehouden voor milieubehoud. In 2009 werd 22 april op initiatief van de Boliviaanse president Evo Morales door de Verenigde Naties uitgeroepen tot Internationale Dag van Moeder Aarde.
Elk jaar wordt maar liefst in 192 landen de Dag van de Aarde gevierd. Er wordt vooral aandacht gevraagd vor de klimaatverandering, één van de grootste gevaren voor het milieu en het sociale en economische leven op aarde.
Bij de verbranding van fossiele brandstoffen worden er broeikasgassen uitgestoten. Als gevolg daarvan absorbeert de aarde meer licht van de zon dan ze terug uitstoot in de ruimte. Daardoor wordt het steeds warmer op onze planeet.
We moeten dus streven naar lagere broeikasemissies, een efficiënter gebruik van fossiele brandstoffen en de vervanging ervan door hernieuwbare energiebronnen zoals wind- en zonne energie .
Als we een leefbare aarde willen achterlaten voor onze nakomers dan moeten we dringend een tandje bijsteken!
Gisteren - zoals elk jaar in het verleden - op tweede Paasdag terug samengekomen met de klasgenoten van 1963. Traditiegetrouw komen op die dag jaarlijks samen we voor een etentje en een babbel ergens in het Wilde Westen in een gezellig restaurantje . IK ben de enige die mijn kilometers moet afleggen om erbij te zijn maar ik heb het er echt voor over!
Van de 24 afgestudeerden zijn we meestal met 13/14 getrouwen.. Gisteren ontbraken er twee omdat ze problemen hadden met de gezondheid van hun slaapgenoot.. Ja, we komen stilaan in de hoek te staan waar de klappen kunnen vallen daarom genieten we er zo van want 4 klasgenoten zijn er al niet meer …
Het is altijd een heerlijk weerzien met de nodige grappen en grollen aan het eigen adres of dat van de anderen… Een paar hebben de tand des tijds dapper doorstaan, een paar dragen echt de tekenen van de tijd door allerlei redenen maar au fond zijn we nog steeds die berenklas van toen, gekend en berucht in de jaren 60 op een heel streng internaat in Tielt…
Velen kozen voor het onderwijs ( dat verklaart wellicht de decibellen bij onze samenkomst) een paar gooiden het over een andere boeg. De meesten zijn getrouwd, hebben kinderen en kleinkinderen en dan is er altijd wel een reden om te vertellen. Eentje trad binnen in de orde van het klooster waar we studeerden, een paar bleven vrijgezel en zo blijven we een interessant groepje ..
We zegden nog dat het wellicht een unicum is dat we al meer dan 50 j jaarlijks bijeenkomen. Wellicht heeft die vaste datum er ook wel iets mee te maken!
Wij zegden mekaar geen vaarwel maar tot volgend jaar bij leven en welzijn….
Op Fb zag ik een foto van een lessenaar zoals we vroeger kenden in de lagere school met zo’n inktpot in het midden en een deksel dat je kon oplichten om dan je schriften en zo in de lessenaarsbak te leggen…en als in een film kwamen al die herinneringen van vroeger op school weer boven..
Achteraf gezien hebben we toch een hele weg afgelegd.. van die harde houten bankjes die aan zo’n lessenaar vasthingen tot de inktpot in het bankje en de pen op een houden houdertje gezet om dan voorzichtig mee in je schrift te schrijven met of zonder inktvlekken; de griffel en de lei waar je de rekenoefeningen op maakte om ze dan met een nat sponsje weer af te vegen om de volgende erop te zetten…En dan die zware boekentassen die aan een haakje aan dat schoolbankje hingen om te voorkomen dat je er om te haverklap tegen liep als je vooraan moest komen..
Ken je ook nog dat houten bakje met een schuifdeksel waar je pennen en potloden en een gom in stak? Als ik nu de pennenzakken van de jeugd zie?
Ik heb altijd op een nonnenschool gezeten zowel in de lagere school als in het middelbaar en eerlijk.. we kregen meestal heel bekwame leerkrachten die de passie van het lesgeven hadden maar hun methodes waren niet altijd “ comme il faut!” De lat waarmee ze op je vingers tikten of de bordveger die door de klas vloog .. ze verscherpten wel je reflexen!!
Ken je nog de reverences waarmee je hen ’s morgens moest begroeten voor je de klas inkwam? Ik zie dat onze jonge mensen niet meer doen!!
Maar wat me het meest bijgebleven is en nu nog niet verteerd lijkt, is die lange rode tong die ze om je nek hingen en waar je op de speelplaats moest mee rondlopen omdat je blijkbaar een keer teveel gepraat had in de klas!!
Je kent dat niet? Dan was je een braaf kind, helaas heb ik een paar keer de “eer” gehad om met zo’n ding te moeten rondlopen en ik voel nu nog een beetje de frustratie die dat gaf alleen .. toen zegde je niets !!
En nu we in de Goede Week zijn, zou ik ook nog vellen kunnen neerschrijven van wat ons toen allemaal opgelegd werd…Hoe oud of jong je ook was .. er werd gebeden en naar kerkdiensten gegaan waar je uren na elkaar op een harde rieten stoel op je knieën moest zitten en bedwelmd geraakte van wierook en zweet van de massa in de kerk en dan die kruisgang , er kwam maar geen einde aan en heeft me dat nu een betere christen gemaakt?
Soms zegt men overdaad schaadt en nadat ik op 20 j de nonnen verliet , had ik eerder een dégout gekregen van al die rituelen dan een overtuiging dat het de juiste levenswijze was.. We wijzen met de vingen naar de Islamjongeren die geïndoctrineerd zijn.. maar waren wij dat ook niet in de jaren 50/60?
Maar ik wil hier niet verder op in gaan , zoals ik al zei ieder zijn leven en mening . Ik sta nu gewoon even stil bij mijn schooljaren eind jaren ‘40/’ 50 en later… wij zijn curiosa aan het worden met onze herinneringen.
De meeste mensen weten wel wat het paasfeest is en wat gevierd (herdacht) wordt gedurende deze dagen. Vanuit het Christelijk geloof weet men wat Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Pasen betekenen. De paashaas heeft echter niks met het Bijbelse Pasen te maken. Evenmin de eieren, de gele konijntjes en chocola. Toch horen deze dingen voor de westerse mens vanzelfsprekend bij elkaar. Niemand denkt meer na over het paaseitje of over de konijntjes die we vanaf onze jonge jaren respectievelijk beschilderden of uitknipten en geel kleurden. Geel… heeft u ooit een geel konijntje of haas gezien?
Van oorsprong is Pasen een heidens feest ofwel een feest van niet gelovigen. Pasen is oorspronkelijk een lentefeest ter ere van de godin van licht en lente. : Eastre en valt op de zondag na de eerste volle maan in de lente. Het werd gehouden om de vernieuwing van de het leven in de lente te vieren. Daarom werden vruchtbaarheidsymbolen zoals eieren en hazen erin opgenomen!
Pas later heeft Pasen voor de gelovigen een eigen betekenis gekregen die wel aansloot bij de oorspronkelijke betekenis! De gelovigen vieren op Pasen de opstanding van Jezus Christus . Pasen wordt gevierd op de zondag na de eerste volle maan in de lente (na 21 maart). Pasen valt dus elk jaar op een verschillende datum, maar wel altijd op een zondag in tegenstelling tot de viering van de geboorte van Jezus met kerst.
Pasen valt dus altijd in de lente. De lente is periode van het jaar waar alles in bloei staat en het teken van ‘een nieuw leven’. In bijna alle landen wordt Pasen gevierd maar de manier waarop is voor elk land anders. Verschillende culturen, volkeren en religies vieren Pasen of een gebeurtenis met dezelfde betekenis; de legendes en gewoonten zijn soms wel verschillend.
Een paar vb.
De Joodse religie viert in dezelfde periode ‘Passover’. Een feest dat gedurende acht dagen wordt gevierd ter herinnering aan de vrijheid van de Israëliërs van de slavernij in Egypte. Een ander woord voor Passover is Pesach dat is afgeleid van Pasch. In Duitsland is de paashaas net zo belangrijk als Santa Claus in de Verenigde Staten.
In Duitsland geloofde men dat de haas verantwoordelijk was voor het leggen van de eieren en deze ook te verstoppen. Kinderen die naar de eieren zochten zagen ook konijnen en hazen vluchten en waren daarom overtuigd dat de eieren van de konijnen waren.
In Zweden heerste lang het bijgeloof dat de toverkracht van heksen rond Pasen op zijn sterkst is en dat ze dan ook extra actief zijn. Op Witte Donderdag vliegen ze op hun bezems naar een bijeenkomst met de duivel op een plaats die 'blåkulla' wordt genoemd, om pas de zaterdag erna weer terug te keren.
In Nederland eet men een paasontbijt bestaande uit ei, paasbrood en een boterlam (boter in de vorm van een lammetje).
In Griekenland is Pasen een belangrijk feest. Het feest begint al op 'kathari Devtera', Schone Maandag; dat is de maandag 40 dagen voor Pasen.
Tweede vakantieweek .. of de week voor Pasen.Voor onze jeugd een toffe periode...
In mijn herinnering was de week voor Pasen altijd een drukke week op internaat want het was de Goede Week... Wij werden haast elke dag naar de kapel " gesleurd" voor allehande diensten of bidoefeningen of wakes...Er was een tijd dat ik daaraan meedeed ...
Nu zoveel jaren later heb ik die traditie naast mij gelegd om zoveel redenen die ik hier niet wil neerpennen al heb ik respect voor diegenen voor wie het zinvol is. Leven en laten leven is intussen mijn motto geworden en ieder heeft recht op een eigen levensvisie ..zolang ze die maar niet opdringen aan derden...
Daarom is bij ons in huis sporadisch nog iets te vinden van de christelijke opvoeding die we van thuis meekregen. Er zijn nog een paar items die ik moeilijk kan wegstoppen of weggooien omdat ze herinneren aan mijn ouders of die van T. zoals het koperen kruisbeeld dat op de kist van mijn schoonvader lag en dat T als enige zoon meekreeg...en een verdroogd palmtakje dat achter een schilderijtje hangt in de garage, een laatste takje dat ons ma voor mij bewaard had!
Bij mijn schoonzus hangt Jezus nog in alle kamers denk ik. Zo ook tegen de muur van de logeerkamer. Onlangs kwam haar driejarig kleinzoontje overnachten. Een klein lichtje moest blijven branden. Op een bepaald moment rende schoonzus terug naar boven bij het horen van hysterisch gekrijs van de kleine. Wat bleek nu? Wel, dat dutske had Jezus in het visier gekregen, hoog tegen de muur aan het kruis genageld. Kleinzoontje vond dat hij er boos uitzag en vroeg waarom hij "vasthing". M'n schoonzus legde uit dat die meneer "Jezus" is, en dat hij heel goed zorgt voor iedereen die hem graag ziet!
Over dat "vasthangen" denk ik niet dat zij veel heeft uitgelegd aan de peuter. Ze troostte de kleine met de woorden, "laat hem daar maar hangen, en je moet niet bang zijn, hij is lief voor jou!"
Dat dutske had het toch niet zo begrepen en riep, "Jezus moet verstopt!" Hij mocht blijven hangen, maar oma moest hem maar verstoppen. En ja, sindsdien hangt Jezus daar aan het kruis met een keukenhanddoek over zijn hoofd.
Het voorval heeft me doen lachen en doen nadenken over vroeger en nu. Gezegende palmtakjes rond Pasen en het Sint Hubertusbrood tegen dolle hond en het koperen kruis in de gang ... een vervlogen traditie die mooi was zolang ik erin geloofde ...
Ben ik nu een ketter? Neen , dat vind ik niet, want ik heb die vele tradities vervangen door andere waarden die me nu meer aanspreken dan wat mij 60 j geleden opgedrongen werd en zo vaak bang maakte! Als ik het nu bekijk dan was er weinig positiefs aan de godsdienst in onze kindertijd, bij elke fout hing het zwaard van Damocles onder de noemer "Hel" boven ons hoofd... Je werd er als levenslustige kleuter/ tiener niet vrolijk van... alleen durfden we toen niet zeggen :"Jezus moet verstopt"
Net een drukke week achter de rug met vooral geloop om alle papieren voor ziekenkas en verzekering in orde te krijgen ivm het accident van mijn slaapgenoot! Zijn oog begint er stilaan al wat normaler uit te zien maar de hoofdpijn blijft .. dus moet de tuin nog even wachten en gaan we maandag nog eens langs de dokter!
Ik probeer zelf zoveel mogelijk te doen buiten maar bepaalde zaken gaan gewoon niet .. Och werk loopt nooit weg dus...en morgen moeten we genieten want blijkbaar is het daarna weer even gedaan!
Met de mooie dagen die we deze week al kregen, beginnen de lentekriebels zich te laten voelen en als ik de tuin zo eens bekijk dan wacht er nog behoorlijk wat werk .. Vroeger -en dan moet ik niet zover terug gaan- vloog ik er in alsof alles op één dag moest afgewerkt worden met alle gevolgen van dien... Nu ben ik " wijzer" geworden en neem gewoon mijn tijd, de lente is nog pril, de tuin komt wel in orde en ik blijf zo de vriend van mijn rug en soortgenoten.
Mijn bloementuin komt het eerst aan de beurt .. winter afval wegwerken, bijsnoeien waar het nog moet, het onkruid verwijderen en de ontluikende bloemen zachtjes aanmoedigen .. Op het eind van de dag kijk ik dan tevreden terug op het stukje dat er weer netjes bijligt. De moestuin moet nog even wachten al heb ik in de serre toch al wat groenten geplant! Het gaat langzaam aan omdat mijn slaapgenoot even time out moet nemen!
Elk jaar zeggen we dat het de laatste keer is, dat het teveel werk en labeur vraagt , maar na de winter hebben we er toch nog steeds zin in.. Het is heerlijk om van je eigen gekweekte biologische groenten te kunnen smullen.. Zolang de gezondheid het toelaat en het niet als een " must" aanvoelt, gaan we door!
Heel even wil ik terug komen op mijn vorig logje omdat sommigen de bedenking hadden dat het leek alsof mijn einde nadert!
Naar mijn weten nog niet al moet je dat altijd onder voorbehoud zeggen want de toekomst kennen we niet, maar vorige week stond mijn slaapgenoot wel heel dicht aan de port van Sint Pieter nadat hij door een bus werd aangereden toen hij bij groen licht het zebrapad wilde oversteken.. De buschauffeur had de rode lichten genegeerd. T. stelt het relatief goed ,op de naweeën van een hersenschudding na genezen de andere blessures stilaan..Maar ik ga nu al een week met een piraat aan mijn zijde door het leven want zijn linkeroog en oogkas zien er niet uit!
Als je zo dicht bij de kans staat van een groot verlies mee te maken dan ga je toch even nadenken vandaar mijn bedenking Meer wil ik er niet over zeggen .. ik probeer alles zo snel mogelijk achter ons te laten en te leven...
Deze week een confronterende belevenis gehad en dan komt de volgende bedenking...
Natuurlijk, we weten het allemaal: de tijd gaat sneller dan je denkt. Voor je het weet ben je in de winter van je leven. Maar toch laten we het leven vaak gewoon maar aan ons voorbij glijden, staan we er meestal niet bij stil dat het ook zomaar afgelopen kan zijn. En eigenlijk is dat zonde.
Waarom durven velen niet echt te genieten van het leven en laten alles gewoon sudderend voorbij kabbelen?
Heel simpel: omdat het mens-eigen is om niet geconfronteerd te willen worden met onze eigen sterfelijkheid, met de wetenschap dat het toch echt een keer ophoudt. Ergens is dat ook wel goed, want stel je voor dat we altijd maar bang zouden zijn voor ons eigen levenseinde, of dat van onze dierbaren. Dan kun je niet meer normaal functioneren, raak je verlamd door angst.
Zouden we eigenlijk beter stil kunnen staan bij onze kwetsbaarheid en het feit dat ons leven eindig is?
Nee, want dan zou je wel een heel depressief leven leiden.
Maar er af aen toe bij stilstaan kan geen kwaad. In plaats van de dood te vermijden, kunnen we hem beter zien als een hulpmiddel om ons heel bewust te zijn van het leven.
Je af en toe realiseren dat het in principe ieder moment afgelopen kan zijn, maakt je meer bewust van de waarde van wat je hebt en stimuleert je om te gaan halen wat je nog zou willen hebben. Alhoewel het leven uiteindelijk bepaalt wanneer jouw persoonlijke doek valt, speel je toch voor een groot deel zelf de hoofdrol. En het zou zonde zijn om die plek op het podium niet in te nemen.
Je knippert één keer met je ogen en je zit in het bejaardentehuis achter de geraniums, je bent even op een verkeerde oplek op het verkeerde moment en je draad wordt doorgeknipt.. daarom lieve mensen
Dag trouwe bezoeker. Ik was er inderdaad een paar dagen niet maar het komt allemaal in orde hoor. We zijn juist terug van weggeweest en dan ligt er een stapel werk te wachten dus alles op zijn tijd!
Jullie zien het wel wanneer ik hier wieer mijn ei kwijt wil. Tot dan bedankt om aan te kloppen, ik zal binnen kort ook weer jullie deur platlopen!
Geniet van vandaag, gisteren is voorbij en morgen .... bestaat voorlopig niet!
Een ezelsbruggetje is een vuistregel, rijmpje, handigheidje of hulpmiddel om iets te onthouden.
Het weekend dat eraan komt ( dus ts 25 en 26 maart) mogen we weer eens de klok verzetten naar zomertijd. Voor velen is het dan de vraag moet de klok nu vooruit of achteruit gezet worden?
Ook daarvoor bestaat er een ezelsbruggetje
Wintertijd: In het NAjaar (ACHTER in het jaar), gaat de klok een uur ACHTeruit.
Zomertijd : In het VOORjaar gaat de klok een uur VOORuit.
Daarom draaien we zaterdagnacht het knokje vooruit al mogen ze voor mij al dat gedraai afschaffen!
Bij ‘meer sporten’ denk je niet meteen aan wandelen. Het wordt dan ook wel degelijk onderschat als sportieve inspanning . En toch is wandelen ideaal voor al wie actiever door het leven wil gaan. Het kost je niets en je kan het overal doen, alleen of in gezelschap. Het is geschikt voor jong en oud en het past in elk fitnessprofiel: zowel de sportieveling als wie geen beweging of fysieke inspanning gewend is, vindt er zijn meug.
De wandelsport is een weldaad voor je gezondheid. Door regelmatig te wandelen verminder je je risico op bepaalde chronische ziektes zoals astma, diabetes type 2, en zelfs op sommige vormen van kanker. Wandelen maakt je hart sterker, het verlaagt je bloeddruk en je slechte cholesterol (LDL) en het vermindert je risico op een beroerte. Het maakt ook je botten en beenspieren steviger en als je bergop stapt, varen ook je bilspieren er wel bij.
Stappen is minder belastend voor je gewrichten dan lopen. En een fikse wandeling ondersteunt niet alleen je fysieke gezondheid, het geeft je ook een mentale boost: het helpt om stress onder controle te houden, beter te slapen en je spirit fris te houden. En als je een stevig tempo aanhoudt, verbrand je ook extra calorieën.
Hoeveel moet je wandelen?
Wandelen beïnvloedt je gezondheid op een positieve manier, maar … om van die voordelen te kunnen genieten moet je wel voldoende lang op een gematigd intensief niveau bewegen. Met andere woorden: het tempo moet hoger liggen dan rustig rondkuieren, de inspanning moet voldoende groot zijn.
Dit zijn de aanbevolen minimum activiteitsniveaus per leeftijdscategorie (bron: nhs.uk):
- kinderen onder de 5 jaar: 180 minuten beweging per dag
- jongeren (5-18 jaar): 60 minuten beweging per dag
- volwassenen (19-64 jaar): 150 minuten beweging per week
- oudere volwassenen (65plusers): idem Als je als volwassene elke dag een half uur wandelt aan een fiks tempo, ben je dus heel goed bezig.
Als het weer ok is wandelen mijn half bedde en ik elke dag ongeveel een uur .. nu ik dat artikel hierboven las, ben ik er nog meer van overtuigd dat we moeten volhouden.. Dus als de zon ook ons Belgiekske wil bezoeken dan proberen we ons gezond te wandelen.
Spring is in he air…klinkt goed maar is nog ver van realiteit in ons Belgiekske De lente! Misschien wel het mooiste seizoen van het jaar! Lammetjes, een voorzichtig zonnetje en prachtige bloemenvelden. Niets voor niets gaat het in de lente dan ook bij velen kriebelen om buiten te komen.
Ik denk dat de meesten stilaan aan wat lenteweer toe zijn want de verkoudheden blijven maar in de lucht hangen. Onze jongste spruit ligt ook al een ganse week ziek en koortsig in bed en vandaag was het nog niet beter dus nog eens de dokter erbij gehaald en bleek dat ze een luchtwegeninfectie heeft… Alleen zon kan voor zuivere lucht zorgen vrees ik ! Dus mensen duimen dat de lente haar plicht doet!
Lachen is gezond en dan nemen we er de lachrimpeltjes maar bij zeker...
Een nonnetje van rond de dertig is overleden door een verkeersongeval. Ze reist spoedig door naar de hemelpoort. Daar aangekomen staat ze in de rij aan te schuiven. Als het haar beurt is vraagt Sint-Pieter:
" Wie bent u?"
Het zustertje zegt:" Ik ben de bruid van Jezus."
Verrast door deze boodschap, roept Sint-Pieter de aartsengel Michaël en vraagt:
" Michaël, wist jij ervan dat de kleine op punt staat te trouwen?"
De Paashaas in waarschijnlijk al bezig met het voorbereiden van al die lekkere chocolade eieren die straks terug in tuinen en andere plaatsten verstopt liggen. Denk je dat die zoetigheid voor jou taboe is dan heb ik goed nieuws
Chocolade is een groente en zo...
Chocolade wordt uit bonen van de cacaoboom gewonnen.
Bonen zijn een groente.
Suiker wordt uit suikerbieten gewonnen.
Beide behoren tot de categorie groente.
Dus is chocolade groente.
Om nog een stap verder te gaan
- Chocolade bevat melk, dus zijn chocoladerepen goed voor de gezondheid.
- Rozijnen, kersen, sinaasappelschillen en aardbeien omhuld met chocolade,
behoren tot de categorie fruit, dus eet er zo veel van als je wil.
- Chocolade is goed tegen stress:denk eraan:
StresseD achterstevoren gelezen luidt: DessertS
Met die gedachte in het achterhoofd ...geef de Paashaas maar een seintje voor volgende maand!
Vandaag 8 maart is het Internationale Vrouwendag, een Dag die bedoeld is om aandacht te vragen voor de positie van vrouwen in de maatschappij. Want ondanks dat het vrouwenkiesrecht in de meeste landen al jarenlang gemeengoed is, zijn er diverse landen in bijvoorbeeld het Midden-Oosten of Afrika waar vrouwen nog niet eens mee mogen praten over hoe een land bestuurd moet worden.
Maar ook in het bedrijfsleven zit niet genoeg vrouwvolk, en dat steekt.. Want man of vrouw, dat moet allemaal niet meer uitmaken in deze moderne tijden. We zijn immers allemaal gelijk, nietwaar? Precies.
En daarvoor vechten de Verenigde Naties, samen met vrouwenverenigingen van over de hele wereld.
Waarom 8 maart?
Op 8 maart 1908 legden vrouwen in de textielindustrie in New York voor het eerst het werk neer. Ze staakten voor een achturige werkdag, voor betere arbeidsomstandigheden en kiesrecht. Deze staking betekende het begin van emancipatie van vrouwen en strijd tegen vrouwendiscriminatie. Sindsdien ‘vieren’ vrouwen op vele plaatsen in de wereld, elk jaar opnieuw 8 maart. We vieren de verworven rechten en zetten de gemeenschappelijke strijdpunten van vrouwen in de verf.
Enkele feiten en cijfers over vrouwen:
Vrouwen vormen 50% van de wereldbevolking. Vrouwen doen 66% van al het werk. Vrouwen verdienen 10% van het wereldinkomen. Vrouwen hebben 1% van alle bezittingen. Van alle regeringsleiders op de wereld is 5% vrouw. Van alle armen op de wereld is 75% vrouw. Van alle analfabeten op de wereld is 66% vrouw. Van alle vluchtelingen op de wereld is 75% vrouw. In België verdienen vrouwen gemiddeld 20% minder dan mannen.
Wij luisteren nog al veel naar muziek op de radio en onlangs hoorde ik 'De Steen' van Bram Vermeulen over het verleggen van een steen in de rivier. Toen hij klaar was dacht ik welke steen heb ik verlegd?
Ik dacht diep na en ontdekte dat ik eigenlijk al gans mijn leven bezig ben stenen te verleggen in mijn rivier op aarde. Ik wist alleen niet dat dat zo heette.
Eerst waren het hele kleine kiezelsteentjes, toen wat grotere en inderdaad, het water is anders gaan lopen. Beter, schoner, vloeiender, frisser, sterker…
Natuurlijk heb ik het over spreekwoordelijke stenen, want anders zou je wel denken: 'Goh, die heeft zeker tijd over om de hele dag tot haar knieën in het water een rivier her in te richten.'
Mijn stenen zijn o.a. de dingen die ik doe en geloof, voor waarheid heb aangenomen of het vele malen bevestigd heb gezien. En het water stroomt maar en stroomt. Dag in, dag uit. En de gedachten, de gewoontes, de rituelen herhalen zich.
Dit is het lied, voor het geval je het niet kent:
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier hou je niet tegen.
Het water vindt altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld door sneeuw en regen,
neemt de rivier mijn kiezel met zich mee.
Om hem dan glad en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg kan gaan.
Bram Vermeulen
Mooi hé?
En? Hoe stroomt jouw rivier? Ben je er tevreden over? Welke stenen belemmeren jouw rivier om goed, sterk en helder te stromen?
Weet je dat je ze kunt verleggen dus waarom zou je ze laten liggen?
Het waren geen toeters en bellen maar heel hartelijke wensen die ik hier op mijn blog kreeg van mijn trouwe blogvrienden. Meer moet het niet zijn om een dag een speciaal tintje te geven.
Vandaag is het al 72 jaar geleden dat ik ons ma’s lichaam verliet.. er moest wat geduw en getrek aan te pas komen maar voor de rest is alles goed gekomen.. naar 't schijnt..
Ik laat me dus feliciteren dat ik vandaag mijn 72ste levensjaar inzet.. en ik mag terugkijken op 71 jaar gedoe en herinneringen.. 71 jaar jaar vol met dagen die ik spendeerde aan de meest gekke dingen.. maar ook aan de liefde.. en ondanks er dagen van verdriet bij waren, blijven het toch 71 mooie jaren..en al wat ik nog mag krijgen is mooi meegenomen... denk ik dan maar!
Het lijkt gisteren dat ik met m'n oudere zus op de kermis poseerde voor het schietkraam terwijl pa in de roos schoot. Mijn schooljaren, de jaren dat ik lesgaf, de dag ik de liefde van mijn leven tegenkwam en we samen 13 jaar in het buitenland verbleven.. alles ligt nog zo helder in mijn geheugen.
Er waren de overlijdens van hen die ik mis.. de laatste woorden en het verdriet van die dagen.. maar er waren ook dagen van intens geluk.. onze trouwdag, de momenten dat ik onze kinderen voor het eerst in m’n armen hield, de kleinkinderen daarna.. de aankoop van ons huis en zoveel meer en nu mijn 72ste verjaardag..
Ik zeg maar.. tijd vliegt.. en zeker als je ouder wordt.. het lijkt nog zo dichtbij dat ik 50 werd.. en ik dacht nu ben ik op mijn hoogtepunt.. en kijk.. een zucht en een aantal jaren verder en ik ben al een heel stuk over m'n hoogtepunt heen..
Daarom heb ik dit jaar besloten om jarig te zijn zonder de eeuwige toeters en de bekende bellen.. geen slingers en geen ballonnen.. uiteraard mag je mij wel uitgebreid feliciteren met deze heuglijke gebeurtenis.. alvast bedankt en als ik jou ne keer tegenkom dan mag je mij drie dikke kussen geven.. je staat al te popelen zie ik..
Over een paar dagen staat er weer een cijfertje bij op mijn teller . Of ik daar blij om ben of triest of depri ? Eigenlijk niets van dit alles want dat gebeurt niet zomaar ineens , dag na dag ga je een trapje hoger op de ladder staan tot je er definitief afdondert en dan is het gedaan…. Foetsjie .. een lang leven dat voorbij is..
Eigenlijk begin je aan die aftellening van zodra je trammetje 5 opstapt. Dan lijkt het alsof elk laatste restje jeugdigheid uit je zal verdwijnen nochtans.. Zodra je 50 bent bereik je een toppunt in je leven.. De kinderen zijn stilaan groot, de meeste schulden zijn afbetaald en je bent nog fit genoeg om van alles te doen! Je staat nu ook een stuk zelfverzekerder in het leven en dat komt door de leerschool die je hebt gehad.
Trammetje 6 verandert daar niet zo heel veel aan, je krijgt echter wel meer tijd omdat sommigen al van een prepensioen kunnen genieten . Er openen zich andere deuren dan die van werken, kinderen grootbrengen ( tenzij je de kleinkinderen absoluut wil helpen opgroeien) zorgen dat er brood op de plank komt!
Trammetje 7 .. als je daar geraakt dan heb je het stilaan allemaal gehad. Je bent gewoon niet zo snel meer uit je lood te slaan en dat is maar goed ook want alles begint wat moeilijker te buigen en te plooien . Je verschiet niet meer van de lijntjes en de rimpeltjes als je in de spiegel kijkt .. alles is zo relatief aan het worden! Je kent jezelf van binnen je bent je beste criticaster ..
Sommigen doen er iets aan om niet te verouderen… ik niet, ik smijt me nog steeds als het lukt om te genieten van elke dag soms met de gevolgen van dien …het is sterker dan mezelf .. Je bent niet langer de babysit van de kinderen of de zorgende mama , je hebt stilaan de handen vol met jezelf en met je partner als je nog het geluk hebt om samen oud te worden!
Hoe trammetje 8 aanvoelt? Dat hoop ik hier ooit nog te kunnen vertellen! Maar eerst nog wat tuffen op tram 7...
Vanavond heb ik gekeken naar het talkprogramma van Van Gils en gasten, éen van de betere talkprogramma’s volgens mij. Eén van de thema’s was dat de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA bekend maakte dat er zeven aarde-achtige planeten zijn ontdekt rond de dwergster Trappist-1. ( wat een naam!!) Drie van die planeten bevinden zich dicht genoeg bij de warmte van de ster om leefbaar te zijn en lijken qua omvang op de aarde. "Buitenaards leven is dus mogelijk", klonk het.
"De vraag volgens mij is niet of we ooit een tweede aarde zullen vinden, maar wel wanneer?"
Zij die beweren dat het onmogelijk is zien iets over het hoofd.
120 jaar geleden was vliegen voor de mens onmogelijk. Nu nemen velen het vliegtuig om op vakantie te gaan, wat vroeger ook niet bestond voor velen.
70 jaar geleden was ruimtevaart onbestaande, we hebben een voet op de maan gezet en zijn nog steeds bezig om veel andere planeten van ons zonnestelsel van dichtbij bekeken.
Ik weet dat ik het niet meer ga meemaken, maar zeggen dat het onmogelijk is dat er nog leven is buiten ons stelsel - in welke vorm dan ook - is de geschiedenis verloochenen.
Dus 40 lichtjaar is mogelijk ooit wel te overbruggen. De wetenschap evolueert zo snel en ik vind het allemaal zo fascinerend wat er nog staat te gebeuren .
Helaas het zal niet meer voor mijn leven zijn tenzij ik nog minstens 7 levens krijg om in het laatste daarginds een glaasje te kunnen drinken bij een zonsondergang.
Zonde dat we moeten doodgaan, evolutie van de mensheid, negatief of positief, is o zo interessant....
In mijn hoofd en ook mijn body , ben ik al lang niet meer zo jong als jij. Daar gaan mijn hersens een beetje van kraken.
Is het al bijna 59 jaar geleden dat ik zo oud was als jij ? Jij vindt mij nu waarschijnlijk verschrikkelijk oud. Ik vind dat niet zo erg, ik ben alleen wat wijsheid rijker.
Vandaag wil ik jou een heel fijne verjaardag wensen.
Heeft iemand je wel eens gevraagd of je je niet lekker voelde, terwijl je je prima voelde en er niets aan de hand was? Dat ze dat tegen je zegden had niks te maken met jouw fysieke gesteldheid maar alles met de kleuren die je op dat moment droeg. Want als je de ‘verkeerde’ kleuren draagt kan je er ‘ziek’ uitzien.
Het omgekeerde komt natuurlijk ook voor: je voelt je niet zo fit maar je krijgt complimentjes dat je er zo goed uitziet. Daar word je dan weer vrolijk van en draag je kleuren die je wel goed staan. Je kan natuurlijk een kleuren analyse voor jezelf laten doen maar de meesten weten zo wel welke kleur de voorkeur krijgt. Kleuren hebben niet voor alle mensen dezelfde emotionele waarde want ieder mens heeft een favoriete kleur en minder geliefde kleur. De volksmond heeft zijn eigen kleurensymboliek.
Groen is de kleur van de hoop. Blauw van de trouw. Geel staat voor haat en nijd. Rood is de kleur van liefde en gevaar. Wit staat voor onschuld. Zwart voor de dood.
Ik opteer vooral voor blauw en rood in alle tinten twee uiteenliggende kleuren en toch voel ik me er goed in. Je zal mij nooit in zwart zien, heb ik ook niet in mijn kleerkast hangen. Donkere kleuren zijn niet aan mij besteed , ik hou eerder van frisse tinten , pastelkleuren….en dan ben ik maar eens gaan googlen naar de betekenis van mijn favoriete kleuren.
Rood De mens is zeer gevoelig voor de kleur rood. Het is een hele sterke kleur die verbonden is aan veel opvallende zaken bijvoorbeeld aan bloed en vuur. Ook is het in de hele wereld een belangrijke kleur om signalen af te geven. Verkeerslichten, verkeersborden en remlichten bevatten allemaal de kleur rood. Rood is ook een warme kleur. Het is daarom ook de kleur van de liefde en hartstocht. Rood windt op en wekt onrust. Het veroorzaakt een stoot adrenaline in het bloed en versnelt hiermee de hartslag en het verhoogt de bloeddruk. Tijdens de Middeleeuwen werd rood gezien als de kleur van zonde en vernietigend geweld. Roodharige vrouwen werden van hekserij verdacht en op de brandstapel gegooid. Ook de duivel is rood. In die tijd droegen priesters rode gewaden om zich te beschermen tegen duivelse krachten.
Is rood ook je lievelingskleur? Volgens kleurpsychologen heb je dan de behoefte om krachtig te lijken. Je wilt indruk maken. Presteren en inzet vind je zeer belangrijk. Ook zou je van avontuur en afwisseling houden. Je bent strijdlustig, impulsief, jaloers, moedig en geestdriftig. Iemand die met jou omgaat, zal zich niet snel vervelen.
En dan is er blauw. De kleur blauw werkt kalmerend en verzachtend en is een koele, rustige en neutrale kleur. Het is de kleur van sprookjes en opent de geest voor intuïtie. Ook is blauw de kleur van de hemel. Door de tijden heen en bij alle culturen is de hemel de verblijfplaats van goden en godinnen. In de klassieke oudheid was blauw een bovenaardse kleur. Dit omdat het de kleur van de oppergod was. In latere tijden werd het de kleur van de adel omdat men vond dat deze verheven waren boven het gewone volk. Vroeger werden deuren en luiken van huizen vaak blauw geverfd omdat men dacht dat de kleur blauw de kracht had om kwade machten te verjagen. In Zuid-Europa zie je nog steeds veel blauw aan huizen. Dit is niet meer om de kwade machten buiten te houden maar vliegen. Deze hebben namelijk een hekel aan de kleur blauw. Over de hele wereld wordt blauw gebruikt voor pictogrammen, openbare mededelingen en verkeersborden. Voor teksten die van afstand gelezen moeten worden, is de beste combinatie wit op blauw.
Is blauw jouw lievelingskleur? Dan blijf je meestal kalm en nuchter. Je hebt een vreedzaam karakter en een sterk gevoel voor verantwoordelijkheid. Verder ben je trouw, eerlijk, verstandig en werk je hard.
Allé als ik dat allemaal lees en mijn twee lievelingskleuren door elkaar gooi dan zit het qua kenmerken toch goed .
De soldenperiode zit er weer op. Voor sommigen is dat het moment om voor een redelijk prijsje de kleerkast een ander uitzicht te geven, voor anderen het ideale moment om dat ene dure bloesje of zo voor een aanvaardbare prijs op de kop te tikken.
Ik hoorde onlangs nog iemand zeggen:"Je kunt echt aan iemands kleding zien wat voor persoon het is."
Daarop stelde ik mij de vraag kan je echt iemands persoonlijkheid in zijn/haar kleding zien?
Er is een gezegde .. aan de kleren herkent men de man….of aan de veren herken je de vogel het is maar hoe je het bekijkt
Ons ma zei altijd:" Aan de das en de col herkent men de vrouw.." dat was van de tijd toen mannen nog hemden met stijve, losse cols droegen! Waarmee ik wil zeggen dat het uiterlijke van een persoon al altijd een rol gespeeld heeft.
Wat denk jij? Maken kleren de man/ vrouw? Kun je echt zien hoe iemand is aan wat hij draagt? En als dat zo is, denk jij dan ’s ochtends na over welke delen van je persoonlijkheid je in de spotlight wil zetten als je je aankleedt?
Spijtig genoeg trekken we te vaak conclusies gebaseerd op de buitenkant – een persoon in een bepaald hokje plaatsen door wat hij aan heeft – zelfs al doen we nog zo hard onze best om het niet te doen. Het is nu eenmaal de eerste indruk en daar kun je hoe dan ook niet omheen.
Daarom mijn vraag: maken de kleren de man/vrouw?
ps. Voor diegenen die belang hechten aan morgen "Valentijnsdag"... hopelijk word je verrast en is dat niet zo .. verras dan gewoon jezelf met dat hebbedingetje dat je zo graag wilde kopen....
‘Add a smile to your life!’ of voeg een glimlach toe aan je leven...
Dat is ook één van de redenen waarom ik jullie hier regelmatig opfleur met een mop . Geniet ervan! Want het is wetenschappelijk bewezen dat lachen je leven verlengt.
Een vrouw belt 112, want ze moet bevallen, dus komt er een ambulance met twee ziekenbroeders. Maar intussen is de bevalling eigenlijk al begonnen, zodoende besluiten zij om de vrouw niet naar het ziekenhuis te brengen, maar haar te helpen om thuis te bevallen.
Het huis is echter nogal somber, weinig licht, omdat er niemand anders thuis is vraagt een van de broeders aan Katrientje, het 3-jarige dochtertje van de vrouw, of zij de zaklantaarn wil vasthouden om bij te lichten. Katrientje kwijt zich uitstekend van haar taak en de ziekenbroeders kunnen zich dus helemaal concentreren op hun werk. De moeder perst, perst, perst en na enige tijd is het zover en bevalt zij van een welgeschapen zoon. Een van de ziekenbroeders tilt de baby op en geeft hem een paar forse tikken op zijn billen, waarop het jochie begint te huilen en aan zijn moeder wordt teruggegeven. De ziekenbroeders bedanken de kleine Katrien voor haar hulp en vragen haar of iets van wat zij heeft gezien haar verbaasd heeft, waarop het meisje antwoordt:
'Die klappen op zijn billen heeft hij wel verdiend! Hij had daar nooit naar binnen moeten kruipen!'
Valt het jullie ook op dat mensen last krijgen van hun humeur als er maar geen einde lijkt te komen aan de bewolkte, sombere koude en regenachtige dagen? Wel lieve mensen, dan kunnen de bevindingen van een Australisch onderzoeksteam ons misschien opmonteren. Zij ontdekten namelijk dat somber weer je geheugenprestaties verbetert.
Hoe dat komt?
Volgens de onderzoekers raken mensen bij slecht weer sneller in een sombere stemming, waardoor ze kritischer om zich heen kijken en zich achteraf alles beter kunnen herinneren.
Op zonnige dagen hebben we dan weer de neiging zorgeloos en vrolijk door het leven te huppelen, maar daarbij ontgaat ons ook van alles.
Conclusie van het onderzoek: een beetje somberheid is goed, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt .
Maar geef mij toch maar zon, ik zal mijn ogen goed gebruiken want een verwittigd mens is er twee waard !
Heb je gemerkt dat de trappen elke dag steiler worden? De boodschappen worden steeds zwaarder en de afstanden steeds groter. Gisteren ging ik de deur uit en was verbluft hoe lang onze straat is geworden!
En de mensen houden steeds minder rekening met elkaar, vooral de jongeren. Ze fluisteren de hele tijd! Als je ze vraagt luider te spreken, blijven ze, wat ze zeggen herhalen tot ze er rood van worden. Je ziet alleen hun lippen bewegen. Wat denken ze wel, dat ik een liplezer ben?
Ik vind ook dat de mensen veel jonger zijn dan ik was op die leeftijd.. Aan de andere kant zien mensen van mijn leeftijd er een stuk ouder uit dan ikzelf. Onlangs zag ik een oude bekende en die is zo oud geworden dat zij mij niet eens herkende! Ik zat aan haar te denken toen ik mijn haar kamde en in de spiegel mezelf zag. En, ECHT WAAR, zelfs spiegels zijn niet meer zoals ze vroeger waren.
De zwaartekracht is de laatste dertig jaar ook flink toegenomen. Ik merk het vooral bij het opstaan vanaf de bank. En iedereen rijdt zo vreselijk hard tegenwoordig. Je riskeert zo'n beetje je leven als je vlak voor die jonge mensen de snelweg oprijdt. En als ik ze in mijn achteruitkijkspiegel met gierende remmen zie slingeren, kan ik wel zeggen dat hun remmen wel uitzonderlijk snel zullen slijten.
Ook de kledingfabrikanten maken er maar een potje van. Waarom is maat 38 of 40 ineens 44 of 46 geworden? Denken ze soms dat niemand het merkt? De fabrikanten die de weegschalen maken doen al net zo vreemd. Denken ze echt dat ik "geloof" dat ik weeg wat ik daarop zie? Ha! Ik zou nooit zoveel willen wegen! Wie denken die fabrikanten eigenlijk voor de gek te houden?
Ik wilde iemand bellen om te vertellen wat er allemaal gebeurt maar zelfs Belgacom zit in het complot. Ze maken de cijfers en letters in het telefoonboek zo klein dat niemand ooit meer een nummer kan vinden! Het enige wat ik nog kan doen is deze boodschap door sturen WE WORDEN AANGEVALLEN! Er moet hoog nodig iets gedaan worden anders zal iedereen deze verschrikkelijke mensonterende paktijken ondervinden. Alstublieft, stuur deze boodschap zo snel mogelijk aan iedereen van boven de 50, zodat dit onmenselijke complot gestopt kan worden.
PS: Ik stuur dit bericht in een groot lettertype want met de tekst op mijn computer is ook iets vreemds. Het is kleiner dan het vroeger ooit was.
Natuurlijk weten we allemaal dat het heerlijk is om te lachen, dat je je na een flinke lachbui heel blij voelt en dat lachende mensen prettig en aantrekkelijk zijn om naar te kijken. Maar als je je echt gaat verdiepen in fysieke en sociale effecten dan zul je ervaren dat het de moeite waard is die mondhoekjes wat vaker op te trekken, juist op de momenten dat die lach niet zo spontaan wil komen.
Ikzelf ben altijd gezegend geweest met een lach die zich niet laat tegenhouden. Ik kan en durf breed, voluit en luid te lachen en heb het talent om altijd weer mijn lach te vinden, ook door tranen heen. Mijn lach heeft me al door heel veel minder leuke momenten heengesleept en ik ben trots op de rimpels die dit op mijn gezicht heeft achtergelaten, precies op die plekken waar de lach zich op mijn gezicht laat zien.
Een lach is een goedkope manier om je uiterlijk te veranderen, daar kan geen make up of facelift tegenop. Een lachend gezicht is aantrekkelijk en prettig om naar te kijken en het laat je als vanzelf meelachen. Wanneer iemand op straat je zomaar een glimlach schenkt dan heeft dat direct een heel positief effect op je en geef je die persoon spontaan een glimlach terug. Dat moment - wat vaak maar een seconde duurt - kan jou en de ander zijn/haar dag compleet in positieve zin veranderen.
Wanneer ik me stralend en gelukkig voel, gebeurt dit allemaal natuurlijk als vanzelf, maar juist wanneer ik me verdrietig, boos of gefrustreerd voel geef ik mezelf de opdracht om juist dan iedereen die lach te schenken. Ten eerste helpt de lach van de ander je om je beter te voelen maar er gebeurt ook daadwerkelijk iets in je lichaam. Lachen stimuleert nl de productie van Endorfinen. Endorfinen zijn natuurlijke pijnstillers en gelukmakers. En dit is één van de weinige dingen waarmee we het lichaam voor de gek kunnen houden, de lach hoeft nl in eerste instantie niet echt te zijn, je lichaam merkt het verschil niet op.
Wetenschappers beweren dat lachen het immuunsysteem versterkt. Er worden antistoffen aangemaakt die o.a. het stresshormon Cortisol liefdevol uit je lichaam verwijderen. Ook worden er stoffen aangemaakt die alles uit je lichaam willen verwijderen wat er niet hoort.,
Voor mij is ook een heel belangrijke werking van de glimlach dat je de wereld letterlijk anders gaat zien. Wanneer je ergens naar kijkt met een glimlach op je gezicht dan kijk je als vanzelf meer vanuit je hart waardoor je al het moois beter ziet. Dus kijken naar jezelf in de spiegel met een glimlach werkt positief op je zelfbeeld
Eigenlijk heb ik met dit stukje een hele filosofie neergeschreven gewoon om te zeggen dat lachen gezond is .
Een glimlach bereikt plekken die onbereikbaar zijn zegt Christine Pannebakker in haar boek :Vrouwenpower en ik wil graag al die onbegaanbare plekken ontdekken in 2017. Doen jullie mee?
Silence is golden, naar het schijnt, maar daar heeft een mens op een blog natuurlijk niet veel aan. Al zou het in sommige gevallen toch beter zijn om te zwijgen. Het internet is al zo vervuild, nietwaar?
Daarom gewoon dit kort berichtje om jullie te laten weten dat ik sta te kijken hoe de tijd vliegt.. januari loopt weer al op zijn einde en heeft ons ook al een paar keer laten verschieten maar het grootste verschot zal toch wel Trump als President van Amerika geweest zijn , denk ik ...En zoals hij zijn ambtstermijn start ,staat ons één en ander te wachten ..Obamacare afgeschaft, een muur oprichten tussen Amerika en Mexico en nu zelfs de luchtvaart op zijn kop zetten door de mensen met een " green card" maar van de verkeerde afkomst niet meer het land binnen te laten..; Sorry maar als die kerel zo doorgaat dan komt dat nooit goed vrees ik want zoals hij tegen schenen schopt .. dat kan nooit goed aflopen...
Dat is wat nu even door mijn hoofd gaat . Nog een fijn weekend mensen.
Een spelletje van kat en muis met het ouder worden..
Oud worden is niet leuk ! Het alternatief, niet ouder worden en dus jong sterven is nog minder aantrekkelijk. We maken er dus maar het beste van. Aan de fysische " aftakeling" kunnen we niet altijd iets doen maar aan de rest....
Daarom heb ik zojuist heel kritisch een paar snorhaartjes verwijderd. Eén van de vele ouderdomsprobleempjes. Waar veel en mooi haar moet staan, verdwijnt het, waar er geen moet zijn, groeit het altijd maar vlugger bij. Ook mijn nagels worden brozer, daar bestaan nu wel gelnagels voor maar als je veel bezig bent in en rond het huis is dat geen alternatief!
Nog zo'n nagelbijter : de kilootjes die er zo er zo gemakkelijk bijkomen waardoor alles een beetje gaat hangen, daar bestaan turnlessen voor senioren voor, ook goed voor stramme spieren en om het uithoudingsvermogen op peil te houden....En de tongspier wordt meteen meegeoefend , dus daarom dat ik eraan meedoe!!
Spiegeltje , spiegeltje ... die tijd is al lang voorbij , ik weet ook zo wel dat er altijd maar rimpeltjes bijkomen. Daar zijn gelaatsmaskertjes voor. Decadent die maskertjes? Moet kunnen zo af en toe eens....het gedacht alleen al helpt!!! Natuurlijk bestaat er ook een veel gemakkelijkere remedie en die heb je steeds bij de hand .. lachen, dan kan je op zijn minst zeggen dat die rimpeltjes daarvandaan komen!
Als ik het zo bekijk, wat zouden we dan klagen? Voor elk probleem is er toch een oplossing!
Voor diegenen die het echt niet meer zien zitten is er natuurlijk nog plastische chirurgie ? Niet aan mij besteed, ik ben al plastisch genoeg
Bij gebrek aan inspiratie en om het hier toch wat gezellig te houden ....
Freddy kwam Frank tegen op de markt.
Frank vroeg: 'Heb je nog iets van Fons gehoord? 'k heb hem al lang niet meer gezien".
"Maar die is toch gestorven, Frank."
"Dat wist ik niet. Wanneer dan en wat heeft hij gehad?"
"Hij leed aan een hartziekte en toen heeft hij een 'pesewever' gekregen. Dat was allemaal goed en wel. Daarna zat hij met een pijnlijke ‘musicus’ die maar niet wou genezen. Na enkele maanden werd hij ziek aan de 'protestant'. En nu is hij overleden. 'k Ben hem een kruiske gaan geven in het ‘dolfinarium’ in Zedelgem. Hij lag er heel mooi ‘geopenbaard’ en ik ben ook naar de begrafenis geweest. De pastoor heeft een schone ‘homofilie’ gehouden over hem. Na de viering werd hij niet op het kerkhof begraven. Ze brachten hem naar de ‘crèmerie’ in Brugge." Hij kreeg daar een ‘verrassing’...
Af en toe ga ik al eens de filisofische toer op , zo ook in dit logje..
Ken je dat ook dat gevoel dat je warm maakt, dat je tevreden stemt , dat je gelukkig maakt? Hopelijk heb je dat ook al vaak ervaren.
En dan stel ik mij de vraag : maar wat is gelukkig zijn en is dat voor iedereen hetzelfde?
Stel je eens voor…
Het moment waarop een moeder haar pasgeboren baby voor het eerst in haar armen sluit.
Het moment waarop een kleine jongen op zijn verjaardag wordt verrast met een nieuwe fiets.
Het moment waarop een werknemer totaal onverwachts van zijn baas een fikse promotie krijgt.
Is dit geluk?
Stel je nu ook eens voor…
Dat de baby voor de moeder ongewenst is.
Dat het jongetje al tijden uitkijkt naar een trapauto.
Dat de werknemer droomt van verre reizen en in wezen zijn baan verschrikkelijk vindt.
Hoe voelt dit?
Wat voor de één geluk is, kan de ander ervaren als dikke pech. Zo kan mijn diepste verlangen of bewondering, jouw grootste afkeer zijn, we leven nu eenmaal in een wereld vol verschillen. Hierdoor zijn we geneigd om ons van elkaar af te scheiden. We veroordelen of beoordelen elkaar, stellen normen, waarden, wetten en regels, proberen elkaar van ons gelijk te overtuigen, bestempelen de ander als vriend, familie, concurrent of zelfs vijand. Maar in ons hart zijn we allemaal gelijk. Diep in ons hart verlangen we allemaal naar hetzelfde: Gelukkig zijn.
Ieder op zijn eigen, unieke, speciale manier.
Ik weet een tip om even dat gelukkig gevoel te ervaren….
Zet terwijl je dit leest eens een lichte glimlach op je gezicht. Neem de tijd om de losse woorden die hieronder staan in je op te nemen. Spreek ze in gedachten uit en sluit hierbij je ogen. Laat je gedachten even rusten en voel hoe die woorden resoneren met jouw hart en stel je open voor de beelden of herinneringen die ze bij je oproepen.
Warmte
Vreugde
Vrijheid
Vertrouwen
Liefde
Verbondenheid
Was het voor jou ook een ontdekkingsreis? Heb je heel even dat gevoel ervaren dat sommigen geluk noemen?
Geluk is overal om je heen maar zit vooral in jou. Voor mij is geluk namelijk geen ‘ding’, maar een gevoelsbeleving. Het is geen zoektocht naar ‘gelukkig worden’, maar een ontdekkingsreis van ‘gelukkig zijn’ en als ik intens geraakt word of ergens ineens heel enthousiast of blij van word dan maakt mijn hart een sprong van vreugde ! Joepie!
Dat heet dan gelukkig zijn , een deur die pas opengaat..
Op de tonen van dit lied van onze betreurde Ann Christy dacht ik na wat mij gelukkig maakt en .. zie het zijn meestal kleine of doodgewone dingen , hier mijn lijstje.
Fietsen onder een stralende zon met mijn lievelingsliedje in mijn hoofd.
De eerste slok thee in de morgenbij voorkeur als het nog stil is .
De eerste bladzijde van een nieuw boek lezen en voelen hoe ik meteen in het verhaal getrokken wordt.
De laatste bladzijde van een boek lezen en me afvragen wanneer ik ooit nog een boek zal vinden dat zo goed is.
Kleinzoon 2 gadeslaan als ze hij weer eens erin slaagt om een ingewikkelde lego tot een goed einde in mekaar te steken.
Het tongetje van de kleinzoon dat altijd wat tussen zijn lippen doorpiept als hij zich concentreert. Doet zijn pa en opa ook … een familietrekje?
Wanneer dat wat in mijn hoofd zit in één vloeiende beweging ook zo op papier komt te staan.
Eindeloos baantjes trekken in het zwembad en merken dat het opeens even stil wordt in mijn hoofd.
Warme zomeravonden met vrienden rond de tuintafel.
Kijken naar slapende kindjes, nog liefst van al die van mij.
Een mooie zonsopgang of zonsondergang.
Over een leeg strand wandelen.
Met blote voeten 's morgens door het koude, natte gras lopen. Zomaar.
Buiten eten, voor het eerst in het jaar.
Wat is jouw lijstje met doodgewone dingen die je hart doen zingen ?
Vandaag doe ik eens niks hoor je soms zeggen. Wat is het dan, dat “niks doen”?
Veel mensen beweren dat niets doen niet bestaat, want je doet altijd wel iets (ademhalen, rondkijken, met de sleutels spelen die je in je hand hebt). Het is dan ook niet makkelijk om een duidelijke definitie voor “niets doen” te vinden. Er bestaan alleen maar synoniemen, als ik de woordenboeken moet geloven. Bij gebrek aan beter dus maar mijn definitie van niets doen: met “niets doen” bedoel ik dat je even tot rust komt.
Niets doen.
Gewoon, op een bankje in het park zitten en voor je uit staren. Onthaasten. In bed liggen en nergens aan denken, niets lezen en je telefoon uitzetten. Achter je bureau even een momentje voor jezelf, even alles laten liggen en niets doen.
Of mijn favoriet: op het strand zitten en met je ogen dicht luisteren naar de golven die binnen komen rollen. Niets doen, niets denken, niets moeten.
Ja, misschien is dat wel makkelijker gezegd dan gedaan. Het gaat hier om het doorbreken van een patroon, iets doen wat tegen je natuur in lijkt te gaan. Maar ik beloof je: het is het waard. En, zoals met elke kunstvorm (en ja, ik vind het een kunst om niets te doen) gaat het niet altijd perse om talent, maar om discipline, doorzettingsvermogen en oefenen, oefenen, oefenen. Dus ook de kunst van het nietsdoen kun je onder de knie krijgen. En maak je maar niet druk om dat talent, ik ben ervan overtuigd dat we het allemaal ergens diep van binnen hebben zitten. Drie stappen om dat dolce far niente toe te passen
1. Stop met het denken dat je pas leeft als je het druk hebt. Je leeft pas als je de tijd en de ruimte creëert om te genieten van alles wat je hebt, wie je bent en wat er om je heen gebeurt. 2. Laat het op je afkomen en gelijk weer van je afglijden. De gedachten, alle dingen die je nog moet doen, alles wat je nog wilt bereiken, laat ze op je afkomen, zie dat ze er zijn, en laat ze dan weer los. Je hoeft even helemaal nergens op te reageren. 3. Geniet
Melchior, de koning van Arabië, Caspar, de koning van Tarsis, en Balthasar, de koning van Ethiopië – waren de drie wijzen uit het oosten die een opgaande ster zagen en daarop de koning der Joden gingen zoeken. Ze kwamen in Bethlehem en vonden daar Jezus, de pasgeboren koning der Joden in een stalleke. Ze hadden goud, mirre en wierook bij zich.
De drie koningen van vandaag zijn nu zanger(tje)s..
Met Driekoningen, op 6 januari, trekt men in onze streek van huis tot huis, zij het wel minder talrijk dan op oudejaarsdag met nieuwjaarke zoete
Het liedje gaat zo:
‘Driekoningen,Driekoningen,
koopt mij ne nieuwen hoed.
Mijne oude is versleten,
ons moeder mag het niet weten.
Ons vader heeft het geld op de rooster geteld.’
Professor Volkskunde Stefaan Top (KUL) situeert het ontstaan van het driekoningenzingen in onze streken omstreeks de vijftiende - zestiende eeuw. Men mocht het kerstfeest toen niet langer in de kerk vieren met een uitgebreide feest. Verstoken van gratis drank en eten trokken vele minderbedeelden dan maar noodgedwongen de straat op.
Driekoningen was eeuwenlang het feest van de armen. Zingend van deur tot deur scharrelden ze iets eetbaars en liever nog geld, bij elkaar. Bedelzingen was toegelaten van kerstmis tot de dertiende dag die er op volgde, 6 januari dus.
Toen er geen grote armoede meer heerste, kreeg het zingen met driekoningen een filantropisch tintje. Vandaag wordt er dikwijls voor het goede doel gezongen al denk ik dat de meesten zingen voor zichzelf!!
Ik sleep mezelf slaapdronken uit bed. Ja, het maakt niet uit hoe warm het is in mijn dekenfort ik sta steevast als eerste op. Neen, natuurlijk is het in onze kamer niet snikheet al is het een hele grote verbetering met de slaapkaner in mijn kindertijd. Mijn blote tenen haasten zich vanzelf in mijn pantoffels die naast het bed staan als ze de vloer raken. Maar kom, ik bijt door het is tijd om op te staan.
Douchen, dat doe ik natuurlijk met warm water, ik ken mijn grenzen. Daarna ga ik naar de keuken , dek de tafel , zet de dagelijkse thee en of koffie maak mijn slaapgenoot wakker. Ik smeer en eet geen brood, neen ik hou het bij wat fruit en cornflakes. Er past zelfs een tas thee bij dat is goed om een sliert slaap weg te blazen, een compleet wolkendek zoals ik daar juist buiten zag, daar is geen gat in te slaan.
Ik kijk elke ochtend naar buiten. Is het donker? Zie ik wolkjes komen uit de monden van voorbijrijdende fietsers? Glinstert de weg met ijzel of buigen de bomen gewillig op de adem van de wind? Zie ik mensen ploeteren terwijl regenwolken hen voorzien van een tweede douche? Of is de eerste sneeuw er al?
Voor mij heel belangrijk om dat te weten voor ik mij buiten waag om de krant uit de brievenbus te halen!
Later na wat ochtendklusjes spring - neen dat is weer teveel gevraagd - hijs ik mezelf in de auto om nog een paar boodschappen te doen. Ik werp eerst een blik op de thermometer die tegen de muur hangt .Ik vergeet voor alle zekerheid mijn muts en handschoenen niet. Een jas en sjaal trek ik ook aan , opnieuw ik ken mijn grenzen. Wakker ben ik nu zeker.
Opnieuw staan we voor een nieuw jaar! Zijn er werkelijk 12 maanden vergleden? 52 weken, 366 dagen? Hoeveel uren zijn dat wel? Is het nodig dat ik al die uren tel?
Misschien alleen de uren die ik als een kostbaar pand bewaar, diep in mijn hart gedragen.... uren van geluk en vrede die er waren, zomaar, zonder reden!
Of de uren die ik deelde met een ander mens soms in liefde, soms in vriendschap, met een handdruk, soms een zoen. In ons ogen lag dan vaak de wens tot wat meer geluk en beterschap! Die uren zou ik nog eens willen overdoen!
Of tellen ook de uren waarin ik de duivels heb bestreden die niet van mijn zijde weken? De uren van het zuchten en het klagen, van het aandacht vragen, het verdoezelen van gebreken, het ontbreken van de rede..... Is het werkelijk al een jaar geleden dat ik alles beter wilde doen?
Kom, ik geef mezelf en U een zoen en beloof zoals verleden jaar alle dagen toch mijn best te doen!
)
....
