De meikever is een insect dat voorkomt in heel Europa. Je ziet hem het meest in mei, vandaar zijn naam. Het duurt drie tot vier jaar voor er vanuit een eitje een volwassen kever komt.
Uiterlijk
Deze 2 tot 3 cm grote meikever is een van de bekendste inheemse kevers. De dekschilden, die meestal roodbruin van kleur zijn, laten de punt aan het achterlijf onbedekt en hebben ribbels in de lengte. De kop en het halsschild van de meikever zijn zwart.
De mannetjes en wijfjes zijn gemakkelijk van elkaar te onderscheiden en de antennen van het mannelijke dier bestaan uit zeven lange bladen, die van het wijfje uit zes korte.
Verspreidingsgebied
De meikever is vooral in het laagland te vinden en in de bergen komt hij slechts tot op een hoogte van ca. 1000m voor. Hij leeft aan bosranden, op akkers en in tuinen. Als gevolg van intensieve bestrijding is de meikever heel zeldzaam geworden.
De kever zelf leeft maar enkele weken. Het valt op dat er nu heel wat minder meikevers zijn dan voeger, toen gingen we aan de hagen schudden en ze vielen in trosjes neer! Raar maar waar.. hoewel het grote kevers zijn, hadden we er geen schrik van en namen we die zelfs in de hand om mee te spelen!
Ook over de meikever zijn verschillende spreekwoorden, liedjes en versjes gemaakt. Eentje luidt
'Ne meikever in april, is ne zot die niet weet wat hij wil'.
Daar is de lente, daar is de zon …allé bijna, maar in mei zal zij er zeker zijn want de meimaand is de bloemenmaand bij uitstek … We vullen de bloembakken, we geven bloemen bij alle feestdagen, bloemen staan centraal in deze maand.
De traditie wil dat we op 1 mei een bosje meiklokjes aan iemand geven als geluksbrenger. Er wordt gezegd dat lelietjes van dalen geluk brengen in de liefde.
Meiklokjes (beter bekend als Lelietjes van dalen: Convallaria Majalis) geuren heerlijk. Sommige mensen hebben een vreselijke hekel aan deze plant omdat hij behoorlijk kan woekeren. Anderen zijn helemaal weg van de geur en willen de plant daarom graag in de tuin.
Je moet wel goed opletten want achter het lieflijke uiterlijk gaat een giftige plant schuil. Alle delen van de plant zijn giftig, ook het water waar ze in staan als snijbloem! Niemand die eraan denkt dat zo een schattig en geurig bloempje schadelijk kan zijn voor de gezondheid, en toch! Bij inname veroorzaakt de plant een verhoogde bloeddruk en een prikkeling van de hartspiercellen.
Ik schenk julie daarom op deze eerste mei gewoon een virtueel bosje meiklokjes .. welgemeend en geen gevaar aan verbonden...
Het zou een online wijsheid kunnen zijn - en dat is het waarschijnlijk ook - maar dit zinnetje heb ik niet van één of ander scherm geplukt. Het is een zinnetje dat ik mezelf af en toe voorzeg als ik pieker over gisteren en me al druk maak over morgen.
'Het leven is nu', dacht ik innig tevreden in mijn luie stoel tijdens onze vakantie nadat we 's morgens van de zon hadden genoten toen we door de Spaanse bergen gewandeld hadden.
'Het leven is nu', dacht ik toen we 's avonds nog even in de buurt rondwandelden en genoten van de lichtjes die hier en daar brandden terwijl mensen zacht keuvelden bij een fles Rioja of weggedoken in een boek.
'Het leven is nu', flitst het zo vaak door mijn hoofd sinds we terug zijn na die enge ervaring op het einde van ons verblijf!
Op vakantie is het makkelijk om dat zinnetje te zeggen, de dagen zijn vol en traag. Maar nu, met een lente die nog steeds niet echt doet wat ze geacht is te doen en een tsjokvolle agenda met to do's denk ik soms heel stiekem:
'Ik wou dat het leven nog vorige maand was.'
Maar 't kan verkeren zei Brederode en hij wist wat hij zei .. dus zeg ik het ook .. als de zon er eenmaal voor echt is dan is het hier even goed en mooi als in vakantie oorden! Dan is het leven nu.
Gisteren zijn we naar de crematie geweest van een goede vriend van T. Het viel me op dat er zoveel ouderen aanwezig waren op dit ultieme afscheid . Allemaal mensen die ook aan hun laatste termijn bezig zijn.Toen we thuis kwamen kregen we bericht dat een andere vriend ook overleden was na en domme val. Hij was 4 uur blijven liggen voor er iemand bij kwam, liep daardoor een longontsteking op die hem fataal werd.... Ze vallen hier de laatste tijd als vliegen rondom ons weg...
Die laatste termijn in een mensenleven, ook voor wie heel oud wordt, is een intense en bijzondere periode. Een periode waarin een mens zijn leven "afmaakt" en ook langzaam aan "loslaat".
Wat vind je van de volgende metafoor:
Een sjaal als levensverhaal
Het leven is als het breien van een sjaal.
De sjaal zelf is het levensverhaal.
En helemaal op het einde moet die afgezet worden.
Steek voor steek wordt hij van de naalden afgehaald,
dan pas is hij af.
Ondertussen is hij al vaak in de hoogte gehouden,
om hem te keuren.
Nagekeken op losse lussen. Op gebroddel hier en daar.
En vooraleer hij afgezet wordt,
moeten al zeker de gevallen steken worden opgeraapt,
voor zover dat al niet eerder was gebeurd.
Iedereen die al eens gebreid heeft weet
dat "het afzetten" van het breiwerk een bijzonder moment is.
De Dag van de Aarde (Earth Day) is sinds 1970 een jaarlijkse feestdag op 22 april, waarop wereldwijd evenementen worden gehouden voor milieubehoud. In 2009 werd 22 april op initiatief van de Boliviaanse president Evo Morales door de Verenigde Naties uitgeroepen tot Internationale Dag van Moeder Aarde.
Elk jaar wordt maar liefst in 192 landen de Dag van de Aarde gevierd. Er wordt vooral aandacht gevraagd vor de klimaatverandering, één van de grootste gevaren voor het milieu en het sociale en economische leven op aarde.
Bij de verbranding van fossiele brandstoffen worden er broeikasgassen uitgestoten. Als gevolg daarvan absorbeert de aarde meer licht van de zon dan ze terug uitstoot in de ruimte. Daardoor wordt het steeds warmer op onze planeet.
We moeten dus streven naar lagere broeikasemissies, een efficiënter gebruik van fossiele brandstoffen en de vervanging ervan door hernieuwbare energiebronnen zoals wind- en zonne energie .
Als we een leefbare aarde willen achterlaten voor onze nakomers dan moeten we dringend een tandje bijsteken!
Gisteren - zoals elk jaar in het verleden - op tweede Paasdag terug samengekomen met de klasgenoten van 1963. Traditiegetrouw komen op die dag jaarlijks samen we voor een etentje en een babbel ergens in het Wilde Westen in een gezellig restaurantje . IK ben de enige die mijn kilometers moet afleggen om erbij te zijn maar ik heb het er echt voor over!
Van de 24 afgestudeerden zijn we meestal met 13/14 getrouwen.. Gisteren ontbraken er twee omdat ze problemen hadden met de gezondheid van hun slaapgenoot.. Ja, we komen stilaan in de hoek te staan waar de klappen kunnen vallen daarom genieten we er zo van want 4 klasgenoten zijn er al niet meer …
Het is altijd een heerlijk weerzien met de nodige grappen en grollen aan het eigen adres of dat van de anderen… Een paar hebben de tand des tijds dapper doorstaan, een paar dragen echt de tekenen van de tijd door allerlei redenen maar au fond zijn we nog steeds die berenklas van toen, gekend en berucht in de jaren 60 op een heel streng internaat in Tielt…
Velen kozen voor het onderwijs ( dat verklaart wellicht de decibellen bij onze samenkomst) een paar gooiden het over een andere boeg. De meesten zijn getrouwd, hebben kinderen en kleinkinderen en dan is er altijd wel een reden om te vertellen. Eentje trad binnen in de orde van het klooster waar we studeerden, een paar bleven vrijgezel en zo blijven we een interessant groepje ..
We zegden nog dat het wellicht een unicum is dat we al meer dan 50 j jaarlijks bijeenkomen. Wellicht heeft die vaste datum er ook wel iets mee te maken!
Wij zegden mekaar geen vaarwel maar tot volgend jaar bij leven en welzijn….
Op Fb zag ik een foto van een lessenaar zoals we vroeger kenden in de lagere school met zo’n inktpot in het midden en een deksel dat je kon oplichten om dan je schriften en zo in de lessenaarsbak te leggen…en als in een film kwamen al die herinneringen van vroeger op school weer boven..
Achteraf gezien hebben we toch een hele weg afgelegd.. van die harde houten bankjes die aan zo’n lessenaar vasthingen tot de inktpot in het bankje en de pen op een houden houdertje gezet om dan voorzichtig mee in je schrift te schrijven met of zonder inktvlekken; de griffel en de lei waar je de rekenoefeningen op maakte om ze dan met een nat sponsje weer af te vegen om de volgende erop te zetten…En dan die zware boekentassen die aan een haakje aan dat schoolbankje hingen om te voorkomen dat je er om te haverklap tegen liep als je vooraan moest komen..
Ken je ook nog dat houten bakje met een schuifdeksel waar je pennen en potloden en een gom in stak? Als ik nu de pennenzakken van de jeugd zie?
Ik heb altijd op een nonnenschool gezeten zowel in de lagere school als in het middelbaar en eerlijk.. we kregen meestal heel bekwame leerkrachten die de passie van het lesgeven hadden maar hun methodes waren niet altijd “ comme il faut!” De lat waarmee ze op je vingers tikten of de bordveger die door de klas vloog .. ze verscherpten wel je reflexen!!
Ken je nog de reverences waarmee je hen ’s morgens moest begroeten voor je de klas inkwam? Ik zie dat onze jonge mensen niet meer doen!!
Maar wat me het meest bijgebleven is en nu nog niet verteerd lijkt, is die lange rode tong die ze om je nek hingen en waar je op de speelplaats moest mee rondlopen omdat je blijkbaar een keer teveel gepraat had in de klas!!
Je kent dat niet? Dan was je een braaf kind, helaas heb ik een paar keer de “eer” gehad om met zo’n ding te moeten rondlopen en ik voel nu nog een beetje de frustratie die dat gaf alleen .. toen zegde je niets !!
En nu we in de Goede Week zijn, zou ik ook nog vellen kunnen neerschrijven van wat ons toen allemaal opgelegd werd…Hoe oud of jong je ook was .. er werd gebeden en naar kerkdiensten gegaan waar je uren na elkaar op een harde rieten stoel op je knieën moest zitten en bedwelmd geraakte van wierook en zweet van de massa in de kerk en dan die kruisgang , er kwam maar geen einde aan en heeft me dat nu een betere christen gemaakt?
Soms zegt men overdaad schaadt en nadat ik op 20 j de nonnen verliet , had ik eerder een dégout gekregen van al die rituelen dan een overtuiging dat het de juiste levenswijze was.. We wijzen met de vingen naar de Islamjongeren die geïndoctrineerd zijn.. maar waren wij dat ook niet in de jaren 50/60?
Maar ik wil hier niet verder op in gaan , zoals ik al zei ieder zijn leven en mening . Ik sta nu gewoon even stil bij mijn schooljaren eind jaren ‘40/’ 50 en later… wij zijn curiosa aan het worden met onze herinneringen.
De meeste mensen weten wel wat het paasfeest is en wat gevierd (herdacht) wordt gedurende deze dagen. Vanuit het Christelijk geloof weet men wat Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Pasen betekenen. De paashaas heeft echter niks met het Bijbelse Pasen te maken. Evenmin de eieren, de gele konijntjes en chocola. Toch horen deze dingen voor de westerse mens vanzelfsprekend bij elkaar. Niemand denkt meer na over het paaseitje of over de konijntjes die we vanaf onze jonge jaren respectievelijk beschilderden of uitknipten en geel kleurden. Geel… heeft u ooit een geel konijntje of haas gezien?
Van oorsprong is Pasen een heidens feest ofwel een feest van niet gelovigen. Pasen is oorspronkelijk een lentefeest ter ere van de godin van licht en lente. : Eastre en valt op de zondag na de eerste volle maan in de lente. Het werd gehouden om de vernieuwing van de het leven in de lente te vieren. Daarom werden vruchtbaarheidsymbolen zoals eieren en hazen erin opgenomen!
Pas later heeft Pasen voor de gelovigen een eigen betekenis gekregen die wel aansloot bij de oorspronkelijke betekenis! De gelovigen vieren op Pasen de opstanding van Jezus Christus . Pasen wordt gevierd op de zondag na de eerste volle maan in de lente (na 21 maart). Pasen valt dus elk jaar op een verschillende datum, maar wel altijd op een zondag in tegenstelling tot de viering van de geboorte van Jezus met kerst.
Pasen valt dus altijd in de lente. De lente is periode van het jaar waar alles in bloei staat en het teken van ‘een nieuw leven’. In bijna alle landen wordt Pasen gevierd maar de manier waarop is voor elk land anders. Verschillende culturen, volkeren en religies vieren Pasen of een gebeurtenis met dezelfde betekenis; de legendes en gewoonten zijn soms wel verschillend.
Een paar vb.
De Joodse religie viert in dezelfde periode ‘Passover’. Een feest dat gedurende acht dagen wordt gevierd ter herinnering aan de vrijheid van de Israëliërs van de slavernij in Egypte. Een ander woord voor Passover is Pesach dat is afgeleid van Pasch. In Duitsland is de paashaas net zo belangrijk als Santa Claus in de Verenigde Staten.
In Duitsland geloofde men dat de haas verantwoordelijk was voor het leggen van de eieren en deze ook te verstoppen. Kinderen die naar de eieren zochten zagen ook konijnen en hazen vluchten en waren daarom overtuigd dat de eieren van de konijnen waren.
In Zweden heerste lang het bijgeloof dat de toverkracht van heksen rond Pasen op zijn sterkst is en dat ze dan ook extra actief zijn. Op Witte Donderdag vliegen ze op hun bezems naar een bijeenkomst met de duivel op een plaats die 'blåkulla' wordt genoemd, om pas de zaterdag erna weer terug te keren.
In Nederland eet men een paasontbijt bestaande uit ei, paasbrood en een boterlam (boter in de vorm van een lammetje).
In Griekenland is Pasen een belangrijk feest. Het feest begint al op 'kathari Devtera', Schone Maandag; dat is de maandag 40 dagen voor Pasen.
Tweede vakantieweek .. of de week voor Pasen.Voor onze jeugd een toffe periode...
In mijn herinnering was de week voor Pasen altijd een drukke week op internaat want het was de Goede Week... Wij werden haast elke dag naar de kapel " gesleurd" voor allehande diensten of bidoefeningen of wakes...Er was een tijd dat ik daaraan meedeed ...
Nu zoveel jaren later heb ik die traditie naast mij gelegd om zoveel redenen die ik hier niet wil neerpennen al heb ik respect voor diegenen voor wie het zinvol is. Leven en laten leven is intussen mijn motto geworden en ieder heeft recht op een eigen levensvisie ..zolang ze die maar niet opdringen aan derden...
Daarom is bij ons in huis sporadisch nog iets te vinden van de christelijke opvoeding die we van thuis meekregen. Er zijn nog een paar items die ik moeilijk kan wegstoppen of weggooien omdat ze herinneren aan mijn ouders of die van T. zoals het koperen kruisbeeld dat op de kist van mijn schoonvader lag en dat T als enige zoon meekreeg...en een verdroogd palmtakje dat achter een schilderijtje hangt in de garage, een laatste takje dat ons ma voor mij bewaard had!
Bij mijn schoonzus hangt Jezus nog in alle kamers denk ik. Zo ook tegen de muur van de logeerkamer. Onlangs kwam haar driejarig kleinzoontje overnachten. Een klein lichtje moest blijven branden. Op een bepaald moment rende schoonzus terug naar boven bij het horen van hysterisch gekrijs van de kleine. Wat bleek nu? Wel, dat dutske had Jezus in het visier gekregen, hoog tegen de muur aan het kruis genageld. Kleinzoontje vond dat hij er boos uitzag en vroeg waarom hij "vasthing". M'n schoonzus legde uit dat die meneer "Jezus" is, en dat hij heel goed zorgt voor iedereen die hem graag ziet!
Over dat "vasthangen" denk ik niet dat zij veel heeft uitgelegd aan de peuter. Ze troostte de kleine met de woorden, "laat hem daar maar hangen, en je moet niet bang zijn, hij is lief voor jou!"
Dat dutske had het toch niet zo begrepen en riep, "Jezus moet verstopt!" Hij mocht blijven hangen, maar oma moest hem maar verstoppen. En ja, sindsdien hangt Jezus daar aan het kruis met een keukenhanddoek over zijn hoofd.
Het voorval heeft me doen lachen en doen nadenken over vroeger en nu. Gezegende palmtakjes rond Pasen en het Sint Hubertusbrood tegen dolle hond en het koperen kruis in de gang ... een vervlogen traditie die mooi was zolang ik erin geloofde ...
Ben ik nu een ketter? Neen , dat vind ik niet, want ik heb die vele tradities vervangen door andere waarden die me nu meer aanspreken dan wat mij 60 j geleden opgedrongen werd en zo vaak bang maakte! Als ik het nu bekijk dan was er weinig positiefs aan de godsdienst in onze kindertijd, bij elke fout hing het zwaard van Damocles onder de noemer "Hel" boven ons hoofd... Je werd er als levenslustige kleuter/ tiener niet vrolijk van... alleen durfden we toen niet zeggen :"Jezus moet verstopt"
Net een drukke week achter de rug met vooral geloop om alle papieren voor ziekenkas en verzekering in orde te krijgen ivm het accident van mijn slaapgenoot! Zijn oog begint er stilaan al wat normaler uit te zien maar de hoofdpijn blijft .. dus moet de tuin nog even wachten en gaan we maandag nog eens langs de dokter!
Ik probeer zelf zoveel mogelijk te doen buiten maar bepaalde zaken gaan gewoon niet .. Och werk loopt nooit weg dus...en morgen moeten we genieten want blijkbaar is het daarna weer even gedaan!
Met de mooie dagen die we deze week al kregen, beginnen de lentekriebels zich te laten voelen en als ik de tuin zo eens bekijk dan wacht er nog behoorlijk wat werk .. Vroeger -en dan moet ik niet zover terug gaan- vloog ik er in alsof alles op één dag moest afgewerkt worden met alle gevolgen van dien... Nu ben ik " wijzer" geworden en neem gewoon mijn tijd, de lente is nog pril, de tuin komt wel in orde en ik blijf zo de vriend van mijn rug en soortgenoten.
Mijn bloementuin komt het eerst aan de beurt .. winter afval wegwerken, bijsnoeien waar het nog moet, het onkruid verwijderen en de ontluikende bloemen zachtjes aanmoedigen .. Op het eind van de dag kijk ik dan tevreden terug op het stukje dat er weer netjes bijligt. De moestuin moet nog even wachten al heb ik in de serre toch al wat groenten geplant! Het gaat langzaam aan omdat mijn slaapgenoot even time out moet nemen!
Elk jaar zeggen we dat het de laatste keer is, dat het teveel werk en labeur vraagt , maar na de winter hebben we er toch nog steeds zin in.. Het is heerlijk om van je eigen gekweekte biologische groenten te kunnen smullen.. Zolang de gezondheid het toelaat en het niet als een " must" aanvoelt, gaan we door!
Heel even wil ik terug komen op mijn vorig logje omdat sommigen de bedenking hadden dat het leek alsof mijn einde nadert!
Naar mijn weten nog niet al moet je dat altijd onder voorbehoud zeggen want de toekomst kennen we niet, maar vorige week stond mijn slaapgenoot wel heel dicht aan de port van Sint Pieter nadat hij door een bus werd aangereden toen hij bij groen licht het zebrapad wilde oversteken.. De buschauffeur had de rode lichten genegeerd. T. stelt het relatief goed ,op de naweeën van een hersenschudding na genezen de andere blessures stilaan..Maar ik ga nu al een week met een piraat aan mijn zijde door het leven want zijn linkeroog en oogkas zien er niet uit!
Als je zo dicht bij de kans staat van een groot verlies mee te maken dan ga je toch even nadenken vandaar mijn bedenking Meer wil ik er niet over zeggen .. ik probeer alles zo snel mogelijk achter ons te laten en te leven...
Deze week een confronterende belevenis gehad en dan komt de volgende bedenking...
Natuurlijk, we weten het allemaal: de tijd gaat sneller dan je denkt. Voor je het weet ben je in de winter van je leven. Maar toch laten we het leven vaak gewoon maar aan ons voorbij glijden, staan we er meestal niet bij stil dat het ook zomaar afgelopen kan zijn. En eigenlijk is dat zonde.
Waarom durven velen niet echt te genieten van het leven en laten alles gewoon sudderend voorbij kabbelen?
Heel simpel: omdat het mens-eigen is om niet geconfronteerd te willen worden met onze eigen sterfelijkheid, met de wetenschap dat het toch echt een keer ophoudt. Ergens is dat ook wel goed, want stel je voor dat we altijd maar bang zouden zijn voor ons eigen levenseinde, of dat van onze dierbaren. Dan kun je niet meer normaal functioneren, raak je verlamd door angst.
Zouden we eigenlijk beter stil kunnen staan bij onze kwetsbaarheid en het feit dat ons leven eindig is?
Nee, want dan zou je wel een heel depressief leven leiden.
Maar er af aen toe bij stilstaan kan geen kwaad. In plaats van de dood te vermijden, kunnen we hem beter zien als een hulpmiddel om ons heel bewust te zijn van het leven.
Je af en toe realiseren dat het in principe ieder moment afgelopen kan zijn, maakt je meer bewust van de waarde van wat je hebt en stimuleert je om te gaan halen wat je nog zou willen hebben. Alhoewel het leven uiteindelijk bepaalt wanneer jouw persoonlijke doek valt, speel je toch voor een groot deel zelf de hoofdrol. En het zou zonde zijn om die plek op het podium niet in te nemen.
Je knippert één keer met je ogen en je zit in het bejaardentehuis achter de geraniums, je bent even op een verkeerde oplek op het verkeerde moment en je draad wordt doorgeknipt.. daarom lieve mensen
Dag trouwe bezoeker. Ik was er inderdaad een paar dagen niet maar het komt allemaal in orde hoor. We zijn juist terug van weggeweest en dan ligt er een stapel werk te wachten dus alles op zijn tijd!
Jullie zien het wel wanneer ik hier wieer mijn ei kwijt wil. Tot dan bedankt om aan te kloppen, ik zal binnen kort ook weer jullie deur platlopen!
Geniet van vandaag, gisteren is voorbij en morgen .... bestaat voorlopig niet!
Een ezelsbruggetje is een vuistregel, rijmpje, handigheidje of hulpmiddel om iets te onthouden.
Het weekend dat eraan komt ( dus ts 25 en 26 maart) mogen we weer eens de klok verzetten naar zomertijd. Voor velen is het dan de vraag moet de klok nu vooruit of achteruit gezet worden?
Ook daarvoor bestaat er een ezelsbruggetje
Wintertijd: In het NAjaar (ACHTER in het jaar), gaat de klok een uur ACHTeruit.
Zomertijd : In het VOORjaar gaat de klok een uur VOORuit.
Daarom draaien we zaterdagnacht het knokje vooruit al mogen ze voor mij al dat gedraai afschaffen!
Bij ‘meer sporten’ denk je niet meteen aan wandelen. Het wordt dan ook wel degelijk onderschat als sportieve inspanning . En toch is wandelen ideaal voor al wie actiever door het leven wil gaan. Het kost je niets en je kan het overal doen, alleen of in gezelschap. Het is geschikt voor jong en oud en het past in elk fitnessprofiel: zowel de sportieveling als wie geen beweging of fysieke inspanning gewend is, vindt er zijn meug.
De wandelsport is een weldaad voor je gezondheid. Door regelmatig te wandelen verminder je je risico op bepaalde chronische ziektes zoals astma, diabetes type 2, en zelfs op sommige vormen van kanker. Wandelen maakt je hart sterker, het verlaagt je bloeddruk en je slechte cholesterol (LDL) en het vermindert je risico op een beroerte. Het maakt ook je botten en beenspieren steviger en als je bergop stapt, varen ook je bilspieren er wel bij.
Stappen is minder belastend voor je gewrichten dan lopen. En een fikse wandeling ondersteunt niet alleen je fysieke gezondheid, het geeft je ook een mentale boost: het helpt om stress onder controle te houden, beter te slapen en je spirit fris te houden. En als je een stevig tempo aanhoudt, verbrand je ook extra calorieën.
Hoeveel moet je wandelen?
Wandelen beïnvloedt je gezondheid op een positieve manier, maar … om van die voordelen te kunnen genieten moet je wel voldoende lang op een gematigd intensief niveau bewegen. Met andere woorden: het tempo moet hoger liggen dan rustig rondkuieren, de inspanning moet voldoende groot zijn.
Dit zijn de aanbevolen minimum activiteitsniveaus per leeftijdscategorie (bron: nhs.uk):
- kinderen onder de 5 jaar: 180 minuten beweging per dag
- jongeren (5-18 jaar): 60 minuten beweging per dag
- volwassenen (19-64 jaar): 150 minuten beweging per week
- oudere volwassenen (65plusers): idem Als je als volwassene elke dag een half uur wandelt aan een fiks tempo, ben je dus heel goed bezig.
Als het weer ok is wandelen mijn half bedde en ik elke dag ongeveel een uur .. nu ik dat artikel hierboven las, ben ik er nog meer van overtuigd dat we moeten volhouden.. Dus als de zon ook ons Belgiekske wil bezoeken dan proberen we ons gezond te wandelen.
)
