|
Gisteren - zoals elk jaar in het verleden - op tweede Paasdag terug samengekomen met de klasgenoten van 1963. Traditiegetrouw komen op die dag jaarlijks samen we voor een etentje en een babbel ergens in het Wilde Westen in een gezellig restaurantje . IK ben de enige die mijn kilometers moet afleggen om erbij te zijn maar ik heb het er echt voor over!
Van de 24 afgestudeerden zijn we meestal met 13/14 getrouwen.. Gisteren ontbraken er twee omdat ze problemen hadden met de gezondheid van hun slaapgenoot.. Ja, we komen stilaan in de hoek te staan waar de klappen kunnen vallen daarom genieten we er zo van want 4 klasgenoten zijn er al niet meer …
Het is altijd een heerlijk weerzien met de nodige grappen en grollen aan het eigen adres of dat van de anderen… Een paar hebben de tand des tijds dapper doorstaan, een paar dragen echt de tekenen van de tijd door allerlei redenen maar au fond zijn we nog steeds die berenklas van toen, gekend en berucht in de jaren 60 op een heel streng internaat in Tielt…
Velen kozen voor het onderwijs ( dat verklaart wellicht de decibellen bij onze samenkomst)  een paar gooiden het over een andere boeg. De meesten zijn getrouwd, hebben kinderen en kleinkinderen en dan is er altijd wel een reden om te vertellen. Eentje trad binnen in de orde van het klooster waar we studeerden, een paar bleven vrijgezel en zo blijven we een interessant groepje ..
We zegden nog dat het wellicht een unicum is dat we al meer dan 50 j jaarlijks bijeenkomen. Wellicht heeft die vaste datum er ook wel iets mee te maken!
Wij zegden mekaar geen vaarwel maar tot volgend jaar bij leven en welzijn….
|
)
