Donderdag start 2015. En net als voorgaanden jaren is alles op 1 januari gewoon hetzelfde. En dus ga ik door met alle ontelbare dingen die ik doe omdat dit het lang leven is hoop ik dan maar!
Daarom voor het nieuwe jaar geen voornemens, voorspellingen of filosofieën. Hopelijk zijn we (mijn dierbaren en ik) gewoon weer een jaar gelukkig en gezond.
Ik neem afscheid van 2014 en verwelkom het nieuwe jaar ....Gaan jullie mee met mij 2015 tegemoet?
O what a beautiful morning... Laat je niet misleiden door de titel. Er volgt nu geen cursus Engels. Alleen omdat ik die woorden nu zelf eens zo mooi vind. Let op, ik ben Vlaming in hart en nieren maar ik vind dat bepaalde woorden en uitdrukkingen soms beter klinken in een andere taal. Want zeg nu zelf, o wat een wondermooie morgen, dat klinkt niet echt. Goede morgen vind ik dan wel beter dan die trage good morning. Goede morgen, dat klinkt krachtig, daar zit pit in.
Maar gisterenmorgen was het dus een beautiful morning. Toen ik opstond scheen er zo een ondefinieerbaar licht. Geen rode gloed maar meer een wit satijnen schijn die zich uitspreidde over het landschap. Ik heb wel geen panoramisch uitzicht vanuit het raam maar ik vond het schitterend. Op zo een morgen genieten bij een goeie tasse kaffie (de West-Vlaamse vertaling van een kop koffie) is heerlijk, maar een kopje thee valt ook niet te versmaden. Er lag een redelijk pak sneeuw gestrooid over mijn tuin. Heerlijk mooi. Maar ik stond nogal vlug met mijn beide voeten op de grond toen mijn halfbedde de opmerking maakte:
"Ik vind daar eigenlijk niks heerlijks aan na de warme winterdagen van de voorbije weken!Het vriest en er waait een bijtend windje. Al eens buiten geweest?" Ik niet ....en ik moest inderdaad geen sneeuw ruimen ...Tja, daar sta je dan.
Gisterenavond even met de auto op weg geweest en dit zijn mijn bedenkingen..
De avond is donker en de weg is wit. Een onbekende zanger zingt een slaapachtig liedje en soms voel ik dat ik mijn ogen echt moet openhouden. Het is lastig rijden want het sneeuwt en ik zie de strepen van de weg niet goed meer. Op de weg waar je gewoon 90 mag rijden, tuf ik met een snelheid van 45. Harder rijden is niet verantwoord en dat doe ik dan ook niet. De weghelft naast me is helemaal wit besneeuwd en het risico op slippen is aanwezig. Ik vraag mezelf af of ik bang ben. Nee, dat ben ik niet. Ik voel me eigenlijk redelijk relaxed. Geen spierspanning in mijn lichaam die het tegendeel bewijst. Ik probeer mezelf alert te houden door een rampscenario te bedenken met remmen, slippen en in de berm terecht komen. Het helpt niet. Ik weet niet of het me niet kan schelen of omdat ik gewoon weg écht niet bang ben. Ik word immers een oud Besje voor minder ga ik niet, dus mijn tijd is nog niet aangebroken.
Mijn diepvries raakt nooit leeg, dat is iets wat hier onmogelijk is. Er wordt regelmatig van alles uitgehaald maar even regelmatig wordt er van alles bijgestoken. In feite is dat geen probleem, één keer per jaar wordt hij geleegd en gereinigd en dat in het putje van de winter, als het goed vriest. Al wat op dat ogenblik in de vriezer zit, steek ik in plastiek boxen die dan worden buitengezet. Dankzij meneertje Vorst blijft alles bevroren en kan de diepvries terwijl rustig ontdooien.
Toen we twee jaar terug een nieuwe diepvriezer kochten, kozen we voor één die niet aanvriest . Dat werkt uitstekend maar toch hou ik er aan om 1 keer per jaar alles uit te halen en te herschikken en ook om te zien wat er nog precies inzit!
Nu ben ik al weken aan het wachten om aan die klus te beginnen MAAR het vertikt het om te winteren. Ik wil die diepvriezer ledigen en eens uitkuisen met een verfrissend sopje maar het blijft herfstweer....Straks is het weer lente!
Een zachte winter is best aangenaam maar...moest het nu toch eens één dag of twee goed vriezen dan hoor je mij niet klagen. Trouwens vorst is goed om eens al de microben uit de lucht te halen, iedereen zou daar baat bij hebben en ik zou van de gelegenheid gebruik maken om te doen wat moet gedaan worden .
Ik kom even boven water na de drukte van Kerstavond en Kerstdag zelf. Zoals bij velen van jullie zijn de voorbije dagen hier ontzettend druk geweest al begint dat stilaan minder zwaar te wegen nu de kleinkinderen ouder worden maar toch .. een etentje voor 12 in elkaar steken laat zich toch voelen hoor!
Kerstavond is nog steeds het moment om gezellig hier bij ons bij een feestetentje en de kerstboom te genieten en ook de verjaardag van onze dochter te vieren. Pakjes horen er natuurlijk ook bij al gaat het er stilaan minder chaotisch aan toe. Dit jaar had ik voor elk kleinkind een ingepakt versje in de kerstboom gehangen. Dat moesten ze zoeken en luidop voorlezen en daar kregen ze een tip ivm hun Kerstcadeau ...zo werd het zoeken uit de " stapel" minder chaotisch.... Diep verborgen tussen de takken van de boom hing er ook voor iedereen een huisje met de naam erop en daarin zat dan een eurobriefje in .. want met de jaren wordt het stilaan moeilijker om iets te vinden voor onze opgroeiende schatten .. De meesten onder hen zijn aan het sparen voor één of ander gadget dat ze niet zomaar krijgen van mama en papa en dan is zo'n spaarhuisje welkom...een paar kleine extraatje maken dan meestal het geheel af ...bij Kerst horen nu eenmaal pakjes.
De groten konden we ook niet zonder pakje naar huis sturen en zelf bleven we ook niet met legen handen achter..Dus moe maar tevreden en de buik volgeladen kon iedereen op Kerstavond zijn / haar bed induiken. Gisteren zijn we bij de dochter gaan verder vieren en vandaag loop ik de weegschaal in een grote boog voorbij... Nog één feest te gaan en dan met een nieuwe lei en de buikriem aangesnoerd het nieuwe jaar weer in!
Meer dan ooit krijgen die wensen een betekenis de dag van vandaag waar oorlog en mekaar uitmoorden schering en inslag zijn. Daarom heb ik vandaag maar één wens
Vrede op aarde aan alle mensen van goede wil!!
Maar vandaag staat het feesten van ons niet alleen in het teken van Kerst maar ook in het teken van de verjaardag van onze dochter ...40 j is het al geleden dat we haar voor het eerst in de armen hielden! Nu zou dat wat moeilijk zijn maar we vieren dat wel op een andere manier vanavond!
Met kerst zitten de kerken voller dan in de rest van het jaar. En dat terwijl de wortels van dit feest eigenlijk helemaal niet zo christelijk zijn.
De geschiedenis van kerstmis begon duizenden jaren geleden, ver voor de geboorte van Christus. In Noord-Europa woonden vooral boeren. Om te kunnen overleven waren zij afhankelijk van de natuur en de seizoenen. Daarbinnen was de winter een speciale tijd. Het werk was gedaan: de oogst was binnen en het vee was geslacht. Maar er groeide nog niets op de bevroren grond en het vee had nog geen enkele aandrang zich voort te planten. Hoe fijn het ook was even niets te doen te hebben, toch verlangden de boeren naar het licht van de lente. Daarom vierden ze rond de langste nacht (21 december) allerlei lichtfeesten. Ze offerden aan de goden, stookten grote vreugdevuren om de goden gunstig te stemmen en maakten kabaal om de boze geesten te verjagen. Zo probeerden ze een goede oogst af te dwingen voor het volgende jaar.
Dit ging eeuwen zo door, totdat in de negende eeuw (in de vroege Middeleeuwen) de Franken, onder leiding van Karel de Grote, een groot deel van Noord-Europa veroverden. Met harde hand voerden zij hun nieuwe geloof in; wie geen christen wilde worden, moest dat met de dood bekopen. Hoewel de mensen zich officieel bekeerden, bleven ze hun oude feesten vieren. De kerkleiders deden toen een slimme zet. Ze koppelden de natuurfeesten aan de belangrijkste christelijke momenten. Zo besloten ze de geboorte van Christus voortaan te vieren op 25 december, de tijd van de lichtfeesten. Langzaam vergaten mensen de oude betekenis van die dag en tijdens de Middeleeuwen groeide kerstmis uit tot een belangrijk kerkelijk feest.
Ik wil even mijn hart luchten over ritsen. Nee, niet over die dingen die op de meest onmogelijke momenten klem zitten en omhoog noch omlaag willen, maar over het fenomeen waarbij je een automobilist in de file laat tussenschuiven.
Terwijl ik rijd , luister ik meestal naar de radio . Onlangs belandde ik midden in een verhaal over ritsen, dat met die auto's dus. Wie de "weet-mens-van-dienst" was, weet ik niet, maar hij vond dat een chauffeur optimaal van de ruimte gebruik moest maken. Dat heet dan doorstoten tot helemaal vooraan in de file, tot net voor de plek waar de chauffeur die al een half uur aanschuift eindelijk denkt dat hij aan de beurt is, om zich dan ritsend in de file te nestelen. Dat wordt hoffelijkheid genoemd.
Ik noem dat profitariaat en ik was heel content toen ik de presentatrice hoorde zeggen dat ze vond dat het eens tijd werd dat dergelijke wegpiraten aangepakt werden.
Nee, hoor, zei de "weet-mens" , dat is juist heel onjuist. Trouwens, je moet er altijd van uit gaan dat een chauffeur eigenlijk niet weet dat hij naar een wegversmalling komt. En hij pikte in op het voorbeeld van de presentatrice, over een splitsing ergens van een autosnelweg, waarbij de dikke nekken maar blijven doorrijden op het lege vak en dan vlak voor de afslag toch nog vlug, hup, tussen de aanschuivende chauffeurs, in het goede vak springen.
Terwijl ik op mijn stukje snelweg reed, zag ik in gedachten de "weet-mens" na het programma in zijn dure wagen van het werk of dergelijke meer springen en de weg opstuiven. Er zal altijd wel eentje zo vriendelijk zijn om hem te laten ritsen. Een "weet-mens" laat je immers niet wachten.
En neen die ergernis neem ik niet mee met de Kerstdagen .. het moest me gewoon even van het hart omdat gisteren weer zo'n " engerd" mij bijna de neus afsneed toen ik de parking van een supermarkt wilde verlaten.. Zeg nu zelf .. Natoken zonder neus.. dat staat niet hé?
Het is weer zover: het jaar is bijna voorbij. Voor het feest losbarst zijn de laatste dagen van een jaar gereserveerd voor terugkijken. De kranten staan vol met lijstjes van de beste boeken en cd’s. Op televisie zie je alle ellende die je eigenlijk niet had willen weten, nog een keer voorbij komen, in ontelbare jaaroverzichten. Op de radio zijn ze bezig aan de top 1000 en zo gaat het verder. Ik lees, kijk en luister er liever niet naar.
Als het einde van een jaar nadert dan voelt het alsof je iets verloren hebt… tijd die voorbij gevlogen is zonder dat je er erg in had. Dan heeft een mens vaak de neiging om eens achterom te kijken om te zien of je niets vergeten bent, wie je verloren bent in de loop van het jaar maar ook naar de mooie momenten van tevredenheid.
Ik betrap mezelf ieder jaar weer op het evaluatie moment. Wat heb ik het afgelopen jaar allemaal gedaan? Naar de grote lijn gekeken was het voor ons best een goed jaar. Voor sommige blogvrienden dan weer wat minder en kan het niet snel genoeg voorbij zijn! Naast de grote lijn en vele hoogtepunten, waren er ook dieptepunten. Er waren nog genoeg fouten te maken en diepe kuilen om in te vallen.
Maar dat maakt niet uit. Ik ben dit jaar gelukkig geweest en er is niets dat ik anders had willen doen. De volgende stap is het bedenken van goede voornemens. Ik weet geen dingen die ik het afgelopen jaar gedaan heb, die ik komend jaar niet meer wil doen. Goede voornemens, zeker als ze ingaan op 1 januari, zijn volgens mij gedoemd te mislukken. Daarom blijf ik mijn leuze “ carpe diem” trouw en geniet met volle teugen van elke dag ook tot het einde van dit jaar en dan opnieuw beginnen zeker?
De kerstboom staat, kerstdecoratie heeft een plaats gekregen en alle pakjes zijn gekocht al zijn er dit jaar heel wat minder dan ander jaren. De kleinkinderen worden groter en kiezen stilaan voor wat Eurootjes om zelf te besteden .. Lekker gemakkelijk en oma heeft een leuke manier bedacht om die centen te verpakken.. Ze hangen netjes op naam verborgen in de kerstboom.. Dat wordt zoeken en plukken!
Op het menu na zijn dus alle voorbereidingen getroffen voor het jaarlijkse kerstfeest hier ten huize. Wat het eten betreft, daar ga ik mijn hoofd eens moeten op breken. Elk jaar was er een kalkoen die zijn hoofd op de kapblok gelegd had maar dit jaar wil ik eens iets anders! Geen flauw idee wat ik dit jaar op de feesttafel zal toveren. Aperitief met hapjes, voorgerechtje, hoofdschotel en dessert....zover ben ik al. Niet moeilijk, zo is het ieder jaar. Nu alleen nog beslissen wat het effectief zal worden. Hoog tijd om de hersenen in werking te zetten want binnen een week is het zover ....
Ik heb goed geslapen en ben dus in mijn "fleur". Dat kan evenwel snel veranderen. Er zijn van die lullige kleinigheden waar ik eigenlijk niet zwaar aan zou moeten tillen, maar die niettemin mijn " fleur" kunnen bederven. Zo ben ik bijvoorbeeld absoluut niet blij:
- als ik me in gezelschap op of in een zitmeubel neerlaat en de bekleding daarvan een geluid maakt dat heel erg op een onbeheerste scheet lijkt. Als ik dan probeer dat geluid te reproduceren om mijn onschuld te laten blijken, wil dat meestal niet lukken.
- als ik in de supermarkt in alle afdelingen voortdurend dezelfde persoon ontmoet.
- als ik tijdens het nagels knippen een weggesprongen exemplaar niet terugvind.
- als iemand me de weg vraagt en ik pas achteraf besef dat ik foute instructies heb gegeven.
- als ik in een oude film zo’n imitatielandschap zie voorbijschuiven achter personen die in een auto zitten, waarvan de chauffeur onophoudelijk het stuurwiel corrigeert.
- als de fles ketchup die ik boven mijn maaltijd omkeer eerst een kwak rood water loslaat.
- als een banaan die er perfect uitziet na het pellen toch bruine vlekken vertoont.
- als een publiek dat ritmisch met een lied probeert mee te klappen geen maat kan houden.
- als ik er niet in slaag het deksel van een bokaal los te schroeven en de persoon die het van me overneemt wel.
"Geen enkel levenspad is een rechte weg" schreef Ani op haar blog en inderdaad elk levenspad kent bochten en kronkels voor de ene al meer dan voor de andere.
Iedereen zou graag hebben dat zijn levenspad de zwarte lijn is van de afbeelding hierboven. Dan betekent het simpelweg dat jouw levenspad zo loopt dat alles voor de wind gaat. Maar voor de meesten kleurt het pad toch in één van de andere kleuren.
De meeste levenspaden lopen niet zoals die zwarte lijn. Ze maken teveel kreukels en bochten waarvan je niet wist dat ik je dat pad kon overleven. Soms is het pad weer eventjes recht en lijkt het alsof je loopt op een loopband waardoor alles vanzelf gaat. Soms dan zit er zo'n kreukel in waardoor het lijkt alsof je tegen de loopband in moet lopen. Dan is het donker, koud en kil. Het is moeilijk om dan het masker op te zetten waardoor het nog steeds lijkt alsof je op de loopband loop waar alles vanzelf gaat. Voor velen is het dan moeilijk om niet eventjes de strijd op te geven .
Maar dan -uiteindelijk- loopt je pad meestal terug in de richting die je ook wil. Dan verdwijnt het donker en krijg je weer het gevoel datje weer eventjes op het pad zit dat recht loopt en dat alles vanzelf gaat. Dan geniet je van die momenten. Als dan weer het moment komt dat jouw levenspad die vervelende kreukel maakt waardoor het weer moeilijk wordt dan weet je dat je daardoor heen komt want langs die vervelende kreukels staan namelijk je familie en vrienden. En elke keer als je hen dan langs de zijlijn ziet staan, dan weet je weer waar je elke keer weer opnieuw de bochten voor overwon.
Voor jou lieve bezoeker hoop ik dat er niet teveel kreukels en bochten jouw levenspad bemoeilijken!
Ik ben de twee laatste dagen druk bezig geweest nu het weer nog even meezit om ervoor te zorgen dat we volgend jaar geen rampentuin hebben. Tot nu toe is het nog steeds herfst en tot die tijd is alles in de tuin redelijk veilig, zeker met wat aangeharkt blad in de borders voor de teerste planten. Mijn tuin maakt zichzelf klaar voor de winter. De bloemen van de hortensia’s drogen vanzelf en dat is prachtig om te zien. Zij vormen natuurlijke droogboeketten in mijn wintertuin. Het bijeenharken van de bladeren op het gazon en het verzetten van enkele planten is op zonnige dagen meer ontspanning dan werk en bovendien goed voor de luie spieren.
In principe kan ik de tuin vanaf het najaar een hele tijd met rust laten. In de natuur gaat het net zo en daar overleven de planten het ook allemaal prima. Maar het grote verschil tussen onze tuin en ‘de natuur’ is echter dat we van onze tuin net iets meer verwachten dan van de natuurlijke biotopen in de buurt. We planten er vorstgevoelige planten in omdat we ze mooi vinden of kiezen planten die eigenlijk niet zo geschikt zijn voor onze tuingrond. En dan moeten we natuurlijk aan de slag om alles terug op punt te zetten tegen dat de winter zich echt aankondigt .
Daar ben ik dus druk mee bezig geweest en kijk nu voldaan terug op mijn werk… Ik – of beter- mijn tuin is klaar voor de winterslaap! ZZZZZZZZZ
Je hoort de dag van vandaag niets anders. Er was een tijd dat de vakbonden nodig waren om de werknemer te beschermen en zijn rechten te laten erkennen maar wat ze nu doen daar heb ik toch mijn bedenkingen bij….
Iedereen weet dat we al jaren boven onze stand leven en het zo niet verder kan, maar niemand die er echt iets aan deed. Willen we niet de weg van Griekenland, Ierland of Italië opgaan dan moest er dringend iets gedaan worden. Ik weet het, inleveren vindt niemand leuk en iedereen wil dat een ander een stukje van zijn “ luxe” afgeeft .. maar spijtig genoeg leven we niet in een wereld voor ons alleen maar in een gemeenschap. En die gemeenschap geeft ons veel voorzieningen die je in andere landen niet vindt en dat is goed . Maar met de huidige economische toestand moeten we realistisch zijn en dan betekent dat meestal de broeksriem aanspannen. Minder werken en meer verdienen, dat zal helaas niet kunnen willen we alles nog betaalbaar houden…
Ik begrijp bepaalde bevolkingsgroepen perfect en bepaalde jobs kunnen niet tot hun 68ste uitgeoefend worden maar om dan maar een ganse maatschappij lam te leggen… neen in mijn ogen is dat geen oplossing!
Maar nog erger vind ik wat er zich recent afspeelt in de maatschappij.. kinderen worden verkracht en vermoord op weg naar school, onschuldige baby’s worden met een schroevendraaien lelijk verminkt in het gezicht… Wie durft er nu nog zijn kind alleen op straat laten spelen of rondlopen? Hoe leg je dat uit aan een kind dat de wereld niet meer te vertrouwen is dat je tegenover iedereen met een zeker wantrouwen moet staan? Is dat de boodschap die we aan hen moeten meegeven, een van angst voor de medemensen?
De wereld draait niet alleen in de soep wat de natuur betreft maar er lopen de dag van vandaag toch veel gestoorde zielen rond ….Een bedenking die mij niet gelukkig stemt!
Het was mij het weekendje wel met het grote afscheid van Luc Devos en het overlijden van koningin Fabiola. De media stond er vol van, radio en TV draaiden overuren en als je er bij stilstaat dan kan jou een stukje angst overvallen...
Maar angst, wat is dat?
In veel opzichten ben ik ‘net’ een normale vrouw: spinnen zijn eng want ze kunnen zo je tenen eraf bijten, maar aan de andere kant: muisjes zijn wel weer lief al wil ik ze niet in huis. Mensen kunnen wel een grapje met me uithalen en ik ben niet zo’n iemand die als ergens het woordje ‘tiet’ valt meteen een advocaat zal bellen. Dus bang voor dat soort conversaties ben ik ook niet.
Ik ben eigenlijk niet zo bang aangelegd. Ik denk dat mijn grootste angst is dat er iets met mijn partner gebeurt, of met mijn kinderen of kleinkinderen. Maar nog erger - en daarin zullen velen zich misschien herkennen - is de angst om alleen over te blijven.
Voor mij geen eeuwig leven, geen drankje om mijn leven een flink aantal jaren op te krikken. Als het mijn tijd is, kan ik er toch niets aan veranderen, dan moet dat gewoon zo zijn.
Wat heb je er aan om zo oud te worden dat als je dood bent, of liever gezegd, nog net voordat je dood bent…, niemand jou meer kent?
Je ouders weg, je partner weg, kinderen misschien ook weg als je heel oud wordt… niemand die kan vertellen over wie je ben en wat je belangrijk vond in het leven. Dat je dat bepaald liedje wil laten horen als je dood ben en dat dat stukje viool daarin eigenlijk het mooiste is.
Niemand die nog weet wat nu eigenlijk de reden dat je die beslissing in je leven genomen hebt of waarom je zo van muziek houdt of Ramses Shaffy geweldig vindt…
Niemand die weet dat er soms mensen zijn van wie je de kriebels krijg als je ze alleen maar hoort praten.
Of waarom deze blog Natoken heet en waar ik dat vandaan heb gehaald… of dat niemand weet dat ik liever thee drink dan alcohol.
Of misschien omdat niemand dan weet dat ik emotioneel kan worden van een schilderij, een boek of een foto.
Of dat ik er niet tegen kan als ik een man op TV zie huilen of in het echte leven, omdat ik de neiging heb om mee te huilen.
Of waarom ik spullen per se wil bewaren omdat ik bang ben een stukje van mezelf weg te gooien.
En waar ik graag wil dat mijn as wordt uitgestrooid.
Als ik te laat dood ga, weten veel mensen niet wie ik écht ben. Ach, misschien beter zo. Dan heb ik toch iets voor mezelf…
Vandaag weet je of je in het grote boek van de Sint staat of niet ... Is hij jouw huisje voorbijgegaan .. dan ben je beslist niet braaf geweest. Foei!
Ik verklap jullie lekker niet of mijn schoentje gevuld was of niet..
Ook toen ik nog met strikjes in de haren liep, ging Sinterklaas al weldoende rond. De brave man was toen wel iets minder gul met snoep en speelgoed maar dat deerde ons niet. Ik wachtte de komst van de Sint wekenlang in spanning af. Samen met mijn zus werd de laatste week elke avond het schoentje gezet. Dat werd gevuld met een wortel of een raap voor de ezel van Sinterklaas. En elke ochtend vonden we wat snoepgoed in ruil. Enkele dagen voor de grote dag werd dan de brief aan Sinterklaas geschreven.
Wat vroegen meisjes in de jaren eind ‘40 en begin '50 aan Sinterklaas? Een poppenwagen en een echte pop ipv zo’n bébé pop zonder haren .....kleurboeken en kleurpotloden, een springtouw en .. ik ook een zakje knikkers. Een Playstation, een gsm of een computer stonden toen nog lang niet op het verlanglijstje.
Soms kwam Sinterklaas de avond voor 6 december nog eens hoogst persoonlijk langs. Niet dat ik daar naar uitkeek want de gemijterde en wat streng uitziende man kreeg me toch stil al was ik anders geen “ doetje” . Ik had liever dat hij ongezien 's nachts langskwam om zijn geschenken af te leveren.
Het Sinterklaasliedje dat we toen zongen is ook nu nog gekend:
Sinterklaas kapoentje
Leg wat in mijn schoentje
Leg wat in mijn laarsje
dank u Sinterklaasje.
Ik leerde dat op school en zong het vaak bij mijn peter. Hij maakte mij soms doodsbang voor Zwarte Piet en om de Sint gunstig te stemmen zong ik dan maar uit volle borst! Peter slaagde er telkens weer in om de knecht van Sinterklaas als een echte boeman voor te stellen. Piet kondigde steevast met een luide bonk op de deur zijn komst aan ten huize Natoken en gooide dan vanaf de gang ongezien een handvol snoep de eetkamer in. Pas later kwam ik te weten dat peter de rol van Piet speelde. Heerlijke herinneringen toch?
Veel kinderen hebben vragen over Sinterklaas , zeker nu de grote dag weer nadert en hieronder kan je de antwoorden op veelgestelde vragen lezen:
1. Hoe heet de goedheiligman nou echt, Sinterklaas, de Sint of Sint Nicolaas? Toen hij geboren werd, kreeg hij de naam "Nicolaas". Het "Sint" werd later toegevoegd, toen hij bisschop werd. Het is dus eigenlijk Sint Nicolaas, maar Sinterklaas mag natuurlijk ook.
2. Hoe oud is Sinterklaas? Nicolaas, zoals hij toen heette, werd in het jaar 270 geboren en is nu dus 1741 jaar oud!
3. Heeft hij altijd in Spanje gewoond? Nee. Hij werd geboren in Lycië, een land dat toen het "Oost Romeinse Rijk" heette. Toen hij bisschop werd, was dat in het plaatsje Myra. Myra is gelegen in het huidige Turkije. Door de handel met Italië kwam hij ook in dat land. Toen waren de grenzen anders dan nu en toen hoorde een stuk van Italië bij Spanje. In die tijd was Spanje een erg rijk land waar veel dure dingen vandaan kwamen. Vandaar dat Sinterklaas vanaf die tijd uit Spanje komt.
4. Waarom rijdt de Sint op een paard? Vroeger geloofden de mensen in een god, "Wodan". Deze Wodan reed op een groot wit paard. Rijke mensen van vroeger vonden dat mooi en reden ook graag op schimmels. Sinterklaas vindt dat nog steeds mooi en daarom rijdt hij nu nog steeds op een schimmel.
5. Waarom zijn Zwarte Pieten niet wit of geel of een andere kleur? Hoe Zwarte Pieten er eerst uit hebben gezien, weet niemand en een huidskleur is ook niet belangrijk, ook niet voor Sinterklaas. Zeker is wel, dat de Pieten zwart zijn geworden door de schoorstenen waar ze jarenlang doorheen zijn gegaan.
6. Zijn de zakken bedoeld om kinderen mee te nemen naar Spanje? Nee hoor, dat gebeurt echt niet. Sinterklaas is een kindervriend, ook voor kinderen die wel eens een beetje stout zijn. Hij vindt stoute kinderen wel iets minder lief en hij geeft ze misschien een cadeautje minder. Maar meenemen naar Spanje? Nee, dat doet Sinterklaas nooit!
7. Waarom worden er ook vaak zakjes met chocoladegeld door de Sint weggegeven? Dat stamt uit een ver verleden van Sinterklaas, iets wat eeuwen geleden gebeurd is. Sinterklaas kwam drie zusjes tegen. Hun vader was zo arm dat hij hun niet kon onderhouden. Daarom waren de zusjes gedwongen zichzelf te verkopen. Toen heeft de Sint drie nachten achter elkaar een zakje met geld door hun schoorsteen gegooid. Nu konden de zusjes trouwen, want het geld konden zij als bruidsschat gebruiken. Om dit te herdenken geeft de Sint nu nog steeds `geld` weg.
8. Waarom mogen kinderen hun schoen zetten? Sinterklaas wil de kinderen zo alvast voorbereiden op het grote feest van 6 december. Hij probeert zo ook om het nog een beetje spannender te maken dan het allemaal al is. De cadeautjes horen in een schoen te komen, omdat ieder kind zijn eigen schoen heeft. Zo kan Zwarte Piet zich niet vergissen in het verdelen van de cadeau`s.
Voilà zie mensen we zitten weeral in de laatste maand van het jaar voor velen een drukke maand met de Sint en Kerst en oudejaarsavond. Voor anderen dan weer een sombere maand omdat een jaar er weer bijna op zit. Maar zie het zo .. we zijn er nog en dat is ook niet aan iedereen gegund, dus maken we er het beste van!
December geeft mij de laatste jaren een wat dubbel gevoel. Ik hou van de feestdagen, de donkere avonden op de bank met alleen kaarsjes en de lichtjes in de kerstboom aan. Maar anderzijds word ik ook vaak overvallen door decemberblues. Dat neemt niet weg dat er ook genoeg te vieren is deze maand. Move over Sinterklaas, here comes Santa! Als ik moet kiezen tussen Sinterklaas en Santa Claus, kies ik direct voor die laatste. Kerstmis vind ik nu eenmaal leuker sfeervoller...
Ik schreef hier dat ik bezig was om een foto-album te maken over Euro Disney … Die is nu klaar en doorgestuurd om af te printen. Dat wordt weer een extra pakje onder de kerstboom voor de kinderen!
Ik maak er geen gewone album van. Ik gebruik een programma van Albelli om daar alles in te verwerken. Vroeger werkte ik altijd met een Spaans programma omdat de resultaten steeds optimaal waren. Maar ik heb nu al een 5tal fotoboeken gemaakt met Albelli en ook die voldoen voor 100% aan mijn verwachtingen en qua prijs scheelt het niet veel ….
Ik neem jullie eens mee om te tonen hoe ik zo’n album aanpak en waarom dat zoveel tijd in beslag neemt dat ik jullie wat verwaarloosde !!!
Eerst moet ik de foto’s van ons, de schoonzoon en schoondochter bijeen zetten, selecteren, de slechte eruit halen, de foto’s die ik zou gebruiken even bijwerken. Soms moet de belichting aangepast worden of een foto recht gezet worden of de kleuren aangepast zeker die foto’s die binnen getrokken zijn met flash! Dat neem al een paar dagen in beslag…
Daarna komt het er op aan een verhaallijn te vinden want ik plak de foto’s niet zomaar op een blad… Soms komt er een grappige nota bij of een beschrijving van wat te zien is of een anekdote bij de foto. Eens dat gedaan is, werk ik aan de lay out! Per pagina pas ik de achtergrond kleur aan , zet ik rond alle foto’s éénzelfde kader, komt hier en daar een clip art plaatje om voor sfeer te zorgen …. Ik zorg dat alle teksten in dezelfde grootte en lettertype staan. Daarna laat ik het geheel nog eens de revue passeren om hier en daar nog wat aan te passen. Intussen zijn we al een paar dagen verder! Dan laat ik het gewoon even liggen, enkel eens bekijken en laten rusten… Als er geen inspiratie of foto’s meer bij komen dan rond ik het geheel af door te kiezen hoe het foto album er langs de buitenzijde moet uitzien qua materiaal en kleur en dan kan ik het doorsturen en bestellen.
Als alles meezit dan liggen volgende week de 3 albums hier thuis. Zo simpel als wat niet?
Ik ben een paar dagen niet op de blog geweest want ik ben hier bezig om een foto-album samen te stellen van ons uitje met gans de familie naar Euro Disney en dat is een jobke dat veel tijd vraagt. Ik kreeg hier een offerte binnen om 20% vermindering te krijgen op elke album als ik die voor 3/12 doorstuur en vermits ik er drie moet bestellen is dat toch de moeite hé vandaar dat ik even andere prioriteiten had/heb lieve mensen want de tijd dringt! Maar ik beloof dat ik snel terug mijn dagelijks bezoekje afleg en een logje plaats .. ik kan intussen mijn batterijtje wat opladen want ik sta een beetje droog qua logjes .. Er valt momenteel ook weinig te beleven al kan dat met de komende maand voor de deur snel veranderen.
Daarom langs deze weg voor alle trouwe bezoekers/sters een dikke knuffel en bedankt om hier even binnen te springen!
Ouder worden is niet altijd een pretje. Iedereen kent de typische kwaaltjes wel: een verrimpelde huid, een slechte spijsvertering, slapeloze nachten, krakenden gewrichten…vul zelf maar aan! Toen je jonger was en de kinderen nog thuis woonden, stond je probleemloos op om 7 uur of vroeger. Elke maaltijd smaakte even goed en als je naar het toilet moest gaan dan ging dat vlot. Vanaf je 50st begon dat te veranderen broze botten, moeheid , de weegschaal die je steeds maar een hoger getal ziet aangeven ….zijn geen ver van mijn bedshow meer want alles verloopt moeilijker. Een tovermedicijn tegen al die kwaaltjes bestaat er niet en toch vind ik dat we niet moeten panikeren.
Sommigen gaan dan heel fanatiek aan het diëten , ze durven bijna niets meer te eten tenzij magere voedingsmiddelen. Dat ze er vaak chagrijnig van worden dan nemen ze er dan maar bij! . Ik houd het bij gezond en verstandig eten voldoende buiten gaan en bewegen.. Je hoeft echt niet alles op te geven en gooi dat lijstje met verboden produkten maar weg en haal dat met aanbevolen voedingsmiddelen maar boven. En tussendoor beweeg ik aardig wat, dat is essentieel voor een gezonde oude dag en blijkbaar heeft dat ook nog eens een positieve invloed op het afsterven van he DNA . Daarom dat ik elke week ga turnen en af en toe een aquagym eraan toe voeg. Zo train ik niet alleen mijn lichaam maar blijkbaar maakt dat ook het hart sterker en niet te vergeten.. het brengt me bij andere senioren met dezelfde ongemakken en geloof me er kan daarmee aardig wat afgelachen worden!
Waarom ik dat schrijf? Elke derde vrijdag van de maand komen we met senioren zendamateurs bijeen en daar zitten een paar echte senioren tussen (88j en 84j) en het valt me op hoe goed die mannen nog zijn. Hun alertheid , hun kennis , hun reactievermogen .. dat is nog steeds top, wij zeggen dan “ ze zijn nog goed bij de pinken”.. En dan denk ik maar.. zo wil ik ook oud worden . Hun remedie? Alles met mate en bezig blijven zowel fysiek als mentaal….
Dus lieve senioren die dit hier lezen…laat die excuses over hoge bloeddruk of pijnlijke benen/voeten maar achterwege… geniet van het mooie herfstweer dat we nog steeds krijgen om eens een wandeling in te lassen want rust roest ( nog altijd).
Heb ik het al eens over november gehad ? Sorry als ik er nog eens op terug kom maar ik kan het niet verhelpen dat ik november een miserabele maand vind. En neen ik zit niet in de put maar niettegenstaande al de moeite die ik doe , blijft het voor mij tobben met die elfde maand. Het enige lichtpuntje dat ik in de maand november kan ontdekken, is dat ze dertig dagen telt. Voor de rest scoort ze laag op de ranglijst van maanden die het meest bij mij in de smaak vallen. Ze prijkt in feite op de onderste plaats en beslist met recht en reden. Want wat valt er nu echt te genieten in die hele maand?
We herdenken de doden, Sinterklaas arriveert, er is nog zoiets als Sint Maarten en het carnavalsseizoen wordt ingeluid. Daar moeten we het dus helemaal mee doen en voor de rest schiet er niets over dat de geest zou kunnen verlichten.
Van herfststormen valt hoegenaamd niets te verwachten al mogen we dit jaar niet klagen, net zo min van het vooruitzicht dat alle gevallen bladeren geveegd en verzameld moeten worden. Zie daar maar eens vrolijk bij te blijven als de winterblues je tenminste al niet te pakken hebben nadat de wintertijd is ingegaan en de nadering van die verstikkende feestmaand zich steeds meer manifesteert. En dan is de echte kou nog niet eens daadwerkelijk daar, maar wel de wetenschap en de zekerheid dat we nagenoeg drie maanden daarmee voor de boeg hebben.
Op zijn minst zo drukkend is die eindeloze reeks van dagen waar november zich moordend langzaam mee vult en die ook maar niet voorbij lijken te gaan omdat ze zich steeds meer in het duister hullen. Meer kan ik niet maken van die miserabele maand, waaraan nog niet eens een lied of een gedicht is gewijd. Zo erg is het met haar treurnis gesteld, dat ze dus niets en niemand ooit inspireerde tot een loflied, een ballade of een treurdicht voor mijn part. Voor mij is november slechts een stoplap om de seizoenen de kans te geven om in evenwicht met elkaar te passeren en om het jaar met 365 dagen gevuld te krijgen.
Dus samengevat stelt deze hele maand niet veel voor maar dit jaar herken ik november niet want het blijft uitzonderlijk zacht . Als ik kijk op TV dan ziet het er elders op de wereld vaak heel anders uit, sneeuw met hopen in de States ,regen die maar niet ophoudt in het zuiden van Europa....Niet daar ik daar jaloers op ben. Zo zie je maar vaak is niets meer wat het ooit was!
Maar, misschien moet ik toch wat nuanceren wat november betreft want in deze maand vieren 4 van onze 6 kleinkinderen hun verjaardag.. Misschien moet ik juist daarom maar leren november toch in mijn hart op te nemen!
Een tijdje terughad ik het al sporadisch over eenzaamheid maar vandaag kom ik er even op terug naar aanleiding van een gebeuren dat me deze week enorm trof en waar de eenzaamheid van afdroop!!
Er bestaan veel kankers en iedereen heeft schrik van die grote K maar velen vergeten dat een andere vorm van kanker in onze tijd de eenzaamheid is!
In een cultuur waar individualisme primeert, ontbreekt vaak de reflex om ongevraagd en ongedwongen op de ander toe te stappen en contacten te verdiepen buiten en boven het oppervlakkige van de nieuwe sociale media.
Zegt men niet dat een mens niet geschapen is – dus fundamenteel niet gemaakt is – om alleen te zijn?
En toch iedereen voelt zich wel eens eenzaam of verlaten. Geen prettig gevoel, maar het gaat meestal weer over. Je kan 422 vrienden hebben op FB en toch eenzaam zijn want het gaat hier om virtuele vrienden via de sociale media. Mensen die je nooit in het echt ziet of recht in de ogen kijkt, maar waar je wel een groot deel van je tijd aan besteedt.
Onze hedendaagse maatschappij is er één waarin wij voor een belangrijk deel kijkend naar het scherm van TV, een telefoon of een computer onze tijd doorbrengen met wat niets anders is dan een illusie. Waar vroeger kinderen opgroeiden en buiten speelden, zie je nu vrijwel lege parken en speelplaatsten. Vanaf het moment dat we kunnen communiceren brengen ook deze jonge kinderen het grootste deel van hun leven door achter een scherm. We praten niet meer met elkaar, hebben geen echt contact. En zelfs op díe plekken waar je vroeger altijd gewoon intermenselijk contact had, gebeurt dit niet meer. De wereld is een plek geworden waarin we slaaf zijn van de technologie die we zelf hebben uitgevonden.
Er is niets mis mee om alleen te zijn wanneer je je creatief bezighoudt met iets zoals het lezen van een boek of het maken van een schilderij of het schrijven van een logje . Je bent echter pas eenzaam als je door de illusie van je honderden virtuele vrienden heen prikt. Dan zie je dat bijna niemand meer in staat is om écht contact te maken. Je ziet het in de drukke trein ’s ochtends, of op de bus of gewoonweg in een park , restaurant .. café…. Iedereen staart naar een scherm en niemand neemt de moeite om maar iets te zeggen, uit angst om voor gek te worden versleten. Ken ik jou?
De technologie waar wij de beschikking over hebben is een prachtig hulpmiddel, maar wat we absoluut niet mogen vergeten is dat we ook in een niet virtuele wereld leven, onze fysieke 3D wereld, waar dringend behoefte bestaat aan mensen die écht contact met elkaar maken.
Ik weet het wel .. wie ben ik om daarover mijn gal te spuwen maar toch... de heisa die nu rond Zwarte Pieten gevoerd wordt, vind ik gewoonweg belachelijk. Blijkbaar is het "in" om te protesteren tegen alle vaste waarden en heilige huisjes de dag van vandaag. Wat hebben onze ouders, voorouders en wij toch verkeerd geleefd...
Komaan zeg.. om wat gaat het hier?
Volgens mijn om een jarenlange traditie om de kinderen te plezieren.. Een mythe waar we allemaal in geloofd hebben en die we doorgaven aan onze kinderen omdat het zo zalig is om die gezichtjes te zien stralen of openbloeien bij het zien van Sint en Piet.... En dat deze laatste zwart is daar maakten we toch geen problemen rond, hij was wel door de schoorsteen naar binnen gekomen he!! Maar ja, de minderheden schijnen de dag van vandaag de meerderheid te overstemmen op alle gebied...sociaal , religieus...ethisch en etnologisch. Zovelen hebben de dag van vandaag zo'n lange tenen en vinden in alles een teken van racisme ook al is dat nooit de bedoeling geweest!
Staat men de dag van vandaag wel stil bij wat het voor de kinderwereld betekent? De Sint en Piet waren toch al altijd van hen en nu wordt het een politieke kwestie .. een ver van hun bedschow want zij willen enkel maar de Sint en zijn roetzwarte Piet zien!
Ik vraag me af waarom in alles het slechtste dient te worden gezocht. Als ouder worden we er attent op gemaakt je kind positief te benaderen. Niet zeggen je bent stout maar wel dat is niet flink. Dit geeft een heel andere klank aan de negatieve handeling. In de media wordt nu volop vermeld hoe negatief de uitstraling is van Zwarte Piet. Ik vraag me af of iemand onder ons vroeger ooit gedacht heeft dat men met Deze Piet verwees naar de tijd van de slavernij? Een domme knecht, zwart van huidskleur die een blanke man helpt… Is dit nu niet helemaal uit zijn context getrokken?
Het gaat over een oude, goede man die geholpen wordt door speelse mannetjes die over daken lopen en zich vele nachten door schoorstenen laten zakken om al die kinderen te verrassen met wat leuks en lekkers toch? Helaas trekt men alles uit z’n context, komen er frustraties tov andere bevolkingsgroepen naar boven omdat enkelen het een hetze waard vinden. Zielig toch?
Hier zou gewoon nog niet over gediscussieerd mogen worden. Je kan in alles en iedereen iets slecht vinden maar even makkelijk het positieve.. Tjongejonge, en gaat daar ons belastinggeld naartoe, naar ministers die zich bezighouden met hoe zwart en wanneer zwarte Piet zwart mag zien? Je zou beginnen denken dat die ministers “werkzoekende” zijn hè?
Zwarte piet is er al altijd geweest, waarom moet men overal iets achter zoeken. Ben ik racist omdat ik opgegroeid ben met Zwarte Piet? Leer ik mijn kinderen racisme aan omdat ze opgegroeid zijn met Zwart Piet en de Sint? Laat de Sint en de Piet gewoon hun ding doen zoals dansen, zingen, springen.....Net zij maken het feest van de Sint belangrijk en niet zij zijn de slaafjes dit heb ik nooit zo geleerd dit heb ik nooit zo aangeleerd aan mijn kinderen Het is een warme traditie voor onze kinderen die in ere dient gehouden te worden!
Alle waarden waarop onze maatschappij al eeuwen draait, worden stilaan met een grote korrel zout genomen en vaak wordt het kind met het badwater weggegooid!
Gisteren zag ik een Piet met een geel gezicht op TV. Geel lieve mensen!! Moeten we straks vrezen dat de Aziaten die hier wonen op straat komen...?
Waarom is het zo moeilijk de dag van vandaag om bij de essentie te blijven? Of worden wij oud? Zeg het mij ik volg soms al lang niet meer!
Nog niet zo lang geleden schreef ik hier dat we muizen in huis hadden die meegekomen waren met het hout voor de kachel. Maar lieve mensen het kan nog erger!
Twee dagen geleden had ik pannenkoeken gebakken. November vind ik een ideale maand daarvoor! Omdat er wat over waren , had ik die op een bord met alluminiumfolie in de frigo gezet. Toen ik deze middag het bord uit de frigo haalde om samen met een kopje koffie die laatste gouden lekkernijen op te eten, stelde ik tot mijn ontzetting vast dat het bord leeg was...( ik vond al dat de folie niet meer zo goed op het bord lag). En je gelooft het nooit .. niemand weet van iets! Vermits er geen kleinkinderen noch kinderen in de buurt waren, heb ik een sterk vermoeden waar die grote muis rondloopt. Ik keek er eens naar maar met een uitgelezen pokerface beweerde "Grote Muis" van niets te weten.. alleen dat stoute lachje .. na 45 j herken ik dat met de ogen dicht.
Het is nu wel definitief, de herfst is volop in aantocht daarom een ode aan de tuin. Klinkt zo vertrouwd.
Laat mijn tuin een tuin zijn waar de herfst weer spreekt, als de bloemen droevig lijken en mijn zomertuin breekt.
Laat mijn tuin een tuin zijn waar de herfst mijn verlangen voedt naar lentebloesems, voorjaarskleur en zomergloed.
Laat mijn tuin een tuin zijn met bomen van vruchten verlaten, verdeeld als een kleurenpalet op het gras, waar voordien mijn krokussen zaten.
Mijn tuin mag er nu een zijn van roestbruine en kalende bomen, rottend blad bedekt met een nevelkleed en de winter die moet komen.
Eén enkele boom houdt zijn kleur nog vast. Andere, met spinrag behangen, bevangen mij met vreemde weemoed en een heel diep lenteverlangen.
Maar zie, de herfst heeft reeds met tomeloze drift zaad en kiemen gestrooid. Kwistig wordt straks mijn kwijnende oase weer tot leven gewekt, Want mijn tuin sterft nooit!
Gisteren stond ik het teken van de herdenking daarom dat ik een dagje later ben met een korte nabeschouwing ivm onze trip.
Na een driedaags verblijf in Euro Disney Parijs samen met de kinderen en kleinkinderen zijn we nu aan het bekomen van een top belevenis.
Het begon allemaal 45 j geleden met twee en zoveel jaren later zijn we met 12! Om onze huwelijksverjaardag te vieren hadden we geopteerd voor een bezoek aan Disneyland.
Waarom nu en niet over 5 j om die gouden bruiloft te vieren?
Oma en opa zijn nu nog in redelijke goede conditie, de kleinkinderen hebben nu de beste leeftijd om volop te genieten samen met hun oudjes en oma en opa en die extra dag verlof voor de schoolgangertjes en de papa’s was meegenomen. Ik zie het jong volkske over 5 jaar als we samen 50 jaar mogen/kunnen vieren niet meer staan springen om met oma en opa en hun oudjes naar Euro Disney te gaan ..
We hadden er al maanden naar uitgekeken en het overtrof onze verwachtingen. Het weer zat goed mee, de bezetting in het park ook nog ( op maandag was het echter niet meer te doen) en de sfeer en ambiance was toppie. Een paar springkonijntjes hebben de dag van het jaar beleefd en hun duracelleke leek maar niet op te geraken terwijn wij allang op reserve draaiden. De rest genoot ook met volle teugen en oma en opa zagen dat het goed was! Wat deed het deugd om met gans ons bendeke dit samen te beleven .. een herinnering die we nog lang zullen meedragen en koesteren!
Een dankbetoon aan al die gesneuvelden van WOI en WOII
Sinds decennia is de Westhoek een uitgelezen plek om meer te weten te komen over oorlog en geweld. De littekens in het landschap getuigen samen met de duizenden graven van een vreselijke oorlog. Getuigenissen die niemand onberoerd laten, resten die bij de ouderen wellicht meer dan de jongeren verontwaardiging blijven oproepen blijven de harten raken.
Jongeren van 18 jaar en ouder werden opgeroepen om zich te registreren als vrijwilliger om naar 'de Groote Oorlog' te trekken... Soldaten van 18 jaar en ouder stapten op de trein of scheepten in op boten die hen naar Europa en het front brachten om dan te sterven bij bosjes en netjes – in rijen- begraven te worden op één of andere militaire begraafplaats. Ze meldden zich aan in rij, ze trokken naar het front in rij, ze liepen ten aanval in rij…. Ze liggen begraven in rij….
Hoe komt het toch dat de herdenking van WO I nog steeds zoveel emoties oproept, dat een serie als “In Vlaamse velden” niet alleen een kijkcijferkanon was, dat de boekenmarkt overstroomd wordt door memoires, fotoboeken en historische analyses?De directe betrokkenen zijn al jaren dood, de strijdende landen zijn bevriende naties geworden, de verwoeste gebieden al lang terug groen en rood in hun landelijke rust .
Antwoord...Wellicht omdat die oorlogsverhalen een stuk van ons collectief geheugen geworden zijn. Elke familie in Vlaanderen had zijn eigen kleine “Groote Oorlog”.
Nochtans heeft De Eerste Wereldoorlog een kloof in de tijd geslagen. Op de eerste plaats tekende de oorlog het leven van miljoenen en miljoenen individuen. “Altijd iemands vader, altijd iemands kind,” is een regel uit het prachtig lied " Duizend en duizend soldaten" van de West-Vlaamse zanger Willem Vermandere. Het handelt over het onbeschrijflijke leed in al die familiekringen. Maar de samenleving als geheel was ook uit haar lood geslagen. De miljoenen mannen die niet terugkeerden, anderen wel soms zwaar verminkt of zwaar getraumatiseerd . Prikkeldraad en modder, dat is het beeld dat de Eerste Wereldoorlog bij ons oproept. Als een loutering hadden ze de oorlog in het begin gezien. Aan het einde wist iedereen hoe de oorlog er in werkelijkheid uitzag: als de hel van Dante. Wie over de Eerste Wereldoorlog leest en leest en leest, die blijft zich afvragen: waarom moest dit allemaal gebeuren?
Maar de volgende vraag is nog veel grotesker: waarom moest het opnieuw gebeuren ( WOII), maar dan nog erger?
De oorlog die in augustus 1914 overal bejubeld werd – in Berlijn, Londen, Parijs, Wenen en St. Petersburg zou een eind aan alle oorlogen maken. The war to end all wars. Maar de vrede na 14-18 was niet meer dan een beroerd voorspel van de volgende oorlog.
Stom begonnen, stom gevoerd en stom beeindigd: zo mag je de Eerste Wereldoorlog gerust samenvatten.
Het is goed dat we dat allemaal terug herdenken maar of we er veel uit geleerd hebben? Als ik kijk naar de vele oorlogen wereldwijds die nu nog uitgevochten worden …. Nog niet zoveel!
Gisteren stond ik terug op die stooiweide zoals 6 jaar geleden en dat is wat ik dacht...
Ik weet het ma, je bent daar niet, tussen het gras van de weide. Toch sta ik hier met een pot chrysanten omdat ik je even groeten wou.
Ik weet nog, ma, hoe het was, de wind speelde met je as en voerde je tot hoog in de bomen. Ik keek je na, mijn ogen droog, mijn hart gebed in tranen. In mij zoveel verdriet omdat we moesten scheiden. Soms denk ik, in een stil moment, dat ik je voel dat je dicht bij me bent, soms kom je in mijn dromen. Weet jij het nu, ma, is er een leven na dit leven? Is er een hemel? Is er een God? Wat is het doel? Wat is het lot? Gaan wij elkaar weer tegenkomen? Kun je mij antwoord geven? Ik zit zo vol met vragen ..
Ach, lieve ma, we zijn niet meer alleen, er zijn mensen om ons heen. Kijk hoe ze met gevoel hun vele bloemen dragen. De weide wordt een bloemtapijt.
Ik kijk toe , mijn ogen droog, Mijn hart gebed in tranen. Straks, thuis, zal ik in stille,
stille weemoed jou missen. Nu, lieve ma, reik ik jou die pot chrysanten. Omdat ik nog altijd van je hou!
Ik kijk al lang niet meer naar mijn teller want als het klopt dan komen hier dagelijks zo'n honderd mensen lezen...Het is voor die paar die op elk logje trouw een woordje schrijven dat ik vandaag een extra woordje van dank heb!
Elke dag kom ik even op mijn blog zoals ik ook even op FB ga...want die paar minuten of half uur .. wat betekent dat op 24u? En toch .. het doet goed te weten dat anderen op dezelfde golflengte zitten ,dezelfde stap zetten om mekaar te ontmoeten al is het virtueel...Ik ben geen einzelganger, niet iemand die zonder contacten kan leven. Oh ja, ik ben nog bij de gelukkigen want heb hier naast mij nog mijn trouwste vriend en schat, heb 6 kleinkinderen die mijn leven vullen, hartelijke buren , een redelijke kennissenkring en verre familie waarmee ik de band ook aanhoud en toch... Sommigen van jullie zijn er dagelijks, de trouwe makkers, diegenen die ook tussen de lijnen lezen. En dan denk ik .... mocht iedereen elke dag één luttel minuutje vrijmaken om even contact te leggen met een bekende/onbekende hoe op of welke manier dan ook.. zou de wereld dan niet een beetje warmer zijn?
November en de sombere dagen die eraan komen, zetten me altijd wat aan het denken aan hoe onverschillig we soms zijn tegenover elkaar of hoe we het niet kunnen opbrengen om even tijd te maken voor elkaar omdat we gewoon zijn aan het excuus... geen tijd!
Tijd. Dat maak je zelf! Iedereen krijgt tijd maar niet iedereen gaat er op dezelfde manier mee om. Prioriteiten stellen dat is wat ik altijd aan de kinderen meegaf en nog meegeef! Dat valt niet altijd in goede aarde want dan moet je soms je eigen "ikje" op de tweede plaats zetten..
Wij hebben zoveel meer dan onze ouders en voorouders en dan bedoel ik qua communicatie, Email, GSM, twitter, FB , een blog om er enkele te noemen . Egenlijk zou niemand zich meer eenzaam mogen voelen en toch .. ik vrees dat die eenzaamheid de dag van vandaag nog dieper schuilt en schrijnender is dan vroeger.. want echte innige contacten werden vervangen door vluchtige berichtjes waarbij de meesten het gevoel hebben van .. ik heb toch even aangeklopt! Maar wat als dat kloppen niet volstaat? Ik hoop dat die eenzaamheid nooit mijn deel wordt al wordt de wereld met ouder worden steeds beperkter en kleiner ...
Maar eigenlijk wilde ik gewoon dank u zeggen aan mijn trouwe blogvrienden/ vriendinnen...
Mag ik even op een alternatieve manier reageren op Allerheiligen?
Bloemen Bloemen, bloemen en nog eens bloemen. Ze liggen er in alle soorten ontwaakt uit een bloemenbed uit bloembollen gegroeid. Zelfs de straat krijgt een bloemendek gekleurd op grijs beton. Bloembakken, vazen of manden nog groter is het bloementapijt.
En ik? Ik kom naar het schijnt uit een bloemkool ver van een bloem te zijn want onkruid vergaat niet tot op de dag dat ook ik een bloemenkrans krijg.
Is het echt al 6 jaar geleden dat je van ons wegging ma?
Ooit was jij er, ik (nog) niet. Ooit zal ik er zijn, zal jij er zijn daar waar alles is, waar niets is waar ik jou zal terugvinden. Zal jij mij herkennen ? Zal ik weten dat jij het bent nooit bij mij, altijd in mij tijdloos aanwezig ? Ik mis je soms denk ik soms.
In massa trekken ze weer naar de kerkhoven de komende dagen, al die mensen die een geliefde even wilden herdenken met een bloem ..
Mijn grootmoeder langs moeders was erg gesteld op een netjes verzorgd graf. Vooral met Allerheiligen en Allerzielen moest alles piekfijn in orde zijn. Zo ver ik me als kind kan herinneren, gingen we op Allerheiligen met haar naar het kerkhof. Eerst werden de dichtste familiegraven bezocht. Nauwkeurig onderzocht ze of elk familielid wel een pot chrysanten op het graf gezet had en vooral, hoeveel koppen die chrysant wel had. Ach, die chrysanten met koppen ... je ziet ze haast nooit meer, althans niet in mijn streek. Op een dag waren ze verdwenen, vervangen door die massieve toestanden met kleine bloempjes. En nog wat later vond je zo ook nog in allerlei kleuren.
Kleur op een kerkhof ... In mijn kinderherinneringen is een kerkhof een oase van wit en rust, met het zacht ritselen van bladeren, het stille voortkabbelen van gesprekken, soms met een onderdrukte snik voor een onlangs overleden geliefde, met ontmoetingen van oude bekenden ... Na het kerkhofbezoek gingen we bij mijn grootouders koffie drinken, met een bruine boterham en boerenhesp en smout. Het grote brood werd met het broodmes voorzien van een kruis en dan driftig op de boezem gesneden. De hesp, dat was de taak van mijn grootvader. Plechtig werd de hesp van de haak getild, van zijn witte hoes ontdaan en dan sneed peter met een vlijmscherp mes heerlijke sneetjes boerenhesp af. In die tijd zaten de mensen nog in het schemerdonker, bij de Leuvense stoof, peter in zijn zetel, met zijn voeten op de kachel, meter aan de andere kant en wij, mijn ouders en ik, op stoelen errond. Eigenlijk, nee, ik zat op een voetbankje, zodat ik de kooltjes hoorde snorren in de kachelpot. Toen ze er niet meer was nam ma over zoals ze gevraagd had.
"Ga je voor mijn graf zorgen?" vroeg ze met aandrang, toen ze wist dat het einde naderde. We beloofden het haar plechtig.
Toen ik klein was en ik voor het eerst mee ging naar het kerkhof vroeg ik verwonderd:
"Wat is dat hier?".
"Dat zijn de tuintjes van de dode mensen", zei ons ma.
"Sommige mensen willen een tuintje, als ze dood zijn". Ik vond het niet zo gek. Pepe had ook een tuin, een grote dan, waar hij graag in werkte. En dood, ja dat kende ik ook wel. Had ik al niet een poes in een doosje in de tuin begraven ?... Dus waarom zouden sommige dode mensen geen tuintje willen. En ijverig hielp ik mee bloemetjes planten en harken.
Veel later zaten T en ik op een ijskoude oktoberdag de zwarte letters op de witte arduinsteen van mijn pa te schilderen, want de tijd had ze doen verbleken. Onze vingers waren verkleumd, maar het was zo'n intiem moment, zoveel harmonie, dat ik er nog altijd een warm gevoel aan overhoud. Nu, zoveel jaren later ga ik nog zelden naar het kerkhof. Pa ligt op het deel van de oudstrijders en ma is uitgestrooid op de stooiweide. Voor haar moest al dat gedoe rond de verzorging van een zerk niet! Mijn grootouders zijn al zolang gestorven dat hun graven verwijderd zijn .
In gedachten zet ik een chrysant op het graf van pa en ook een bloemetje op de stooiweide. Later op de week doe ik het in het echt. Voor mij hoeft het niet op die specifieke dag, ik hou niet van die drukte op kerkhoven of strooiweiden!
Roze had het gezien.. ze las...op los s in g == oplossing! Proficiat.
Myette daagde ons op Fb uit om na te gaan welke heks we waren... hewel Myette ik ben er klaar voor en houd je deuren en ramen maar dicht vandaag, ik kom er aan!
Gisteren met de dochter en co in de Ardennen de citadel van Dinant bezocht....
De dochter: “Wat wordt het de kabellift of de trappen?”
Zij overmoedig : “De trappen natuurlijk ."
Dochter: “Dat zijn er wel 408 ma.”
Zij: “ Een beetje bewegen kan geen kwaad het houdt een mens fit!”
En in het spoor van een deel van het jong geweld met een verrassende opa op kop volgt Zij in een hip hop tempo!!
Na +-100 trappen
Zij kijkt naar beneden en daarna naar boven… “ Sh..t”…
Maar ze zet door al is van die hip hop niet veel meer te zien!
Na +- 200 trappen zweeft de kabellift met het zwaaiende gedeelte van het bendeke voorbij.
Zij: “ Pfffft”
Met stapjes licht maar met de beurze zwaar of is het omgekeerd trekt ze zich omhoog!
Na +-300 trappen…hoort ze daar ergens boven haar Thanis zeggen
“ Even wachten de oma is er nog niet”…
Haar stilaan gefrustreerd egootje (!) krijgt een pleistertje op de wonde als ze opa hoort zeggen
“ Niet te geloven hoe snel die spieren verzuren”… en denkt .. waren het maar die spieren want daar heeft Zij niet direct last van.
“ En oma , gaat het nog”, vraagt Thanis.
Blijkbaar is hij de enige die in " de mot" heeft dat oma precies een toontje lager zingt
Zij: “Ja hoor, maar het zijn niet de benen maar die tikker die bijna in overdrive gaat.. gaan jullie maar , ik volg wel op mijn tempo!”
Na 408 trappen:
“Bravo, goed gedaan oma en dat voor iemand die bijna 70 is “ zeggen zij die de lift namen en de voorlopers!!
Zij met piepend stemmetje : “ ’t Was toch zwaarder dan ik dacht, BUT I DID IT..”
Ze vertelde er niet bij wat ze nog dacht:
Primo.. dat die boost van die bravo meteen een mokerslag kreeg toen dat verdomde cijfer 7 en nog iets volgde..
Secundo: Dat het verstand niet voor de jaren komt en vermits ze inderdaad straks op trammetje 7 stapt het in haar geval hopeloos is… Die jaren van verstand zijn al lang voorbij.
Tertio: Dat haar wil nog altijd even sterk is als vroeger maar het vlees stilaan zwak wordt!!
Zij die bijna stierf, groet u nu om 3u10 in de nacht...
Laat jij je nog verleiden door klassieke vormen van reclame? Door een "gewone" radio- of tv-spot?
Je kan nergens nog een TV programma bekijken of je wordt vooraf of tussenin overladen met reclameblokken. Soms kan daar al eens een goeie of grappige reclame tussen zitten maar de meeste zorgen enkel nog voor verwarring. Was ik nu witter met dreft of dixan of stap ik toch maar over naar dat andere merk? Als je hen gelooft zijn ze allemaal uniek met hun product . Hou ik het nu bij cola light of verkies ik fanta light? ......
Zelfs na de 100er keer de reclameblokken gezien te hebben, ben ik nog niet overtuigd!
Films kijk ik niet meer op TV, die neem ik op en knip later de reclame ertussenuit, zodat ik niet vijf keer per uur naar het toilet hoef te rennen om de reclameblokken te ontduiken. Zo erger ik mij minder.. Als je dat doet hou je zo ontzettend veel vrije tijd over!
Vroeger was echt niet alles beter en ik geloof in verandering en progressie in deze tijd. Ik juich het ook toe. Maar alsjeblieft…een klant is misschien geen Keizer, maar toch op zijn minst nog altijd Koning dus pleit ik ervoor om te stoppen met die reclames, we betalen toch voor goede programma’s dacht ik altijd?
En niet enkel op Tv worden we met reclame lastig gevallen. Ook op de radio worden we niet gerust gelaten nochtans blijkt dat Vlamingen minder snel geneigd zijn om tijdens reclameblokken van radiozender te veranderen in vergelijking met televisie.
Deze morgen ergerde ik me voor de zoveelste keer aan de reclame over Pelckmans. ” Mijnheer Pelckmans hou jij er zelf nog iets aan over?” ..
Alsof iemand zich al ooit eens die vraag gesteld heeft bij één of ander reclame… Daar gaat het hem nu toch niet over of wel?
Ach, ik heb mijn ergernis even gezegd, niets zal erdoor veranderen, reclame op de radio of TV . je kan er niet omheen tenzij je de radio of Tv uitzet .
Het leven is mooi of op zijn Italiaans la vita è bella!!
Ik heb het warm, heel erg warm. De aquagym na het uurtje turnen hebben mijn bloed op topsnelheid door mijn corpus gestuurd! Ik stap uit het zwembad en loop naar mijn stapeltje kleren dat ik al heb klaargelegd. Ik droog me af en smeer me in met één of ander lekker ruikend smeersel. Ik kleed me aan en föhn een beetje mijn haren. Ik stap in de auto en zet de muziek aan. Ik kan niet meezingen, maar lalala heel hard mee. De muziek is opzwepend en ik wil de wind voelen. Ik draai mijn raam open en steek mijn hand naar buiten. Het regent zachtjes. Ik draai mijn raam helemaal open en lalala naar de auto naast me. De man blijft recht voor zich uit staren en doet alsof hij mij niet ziet. Ik zet de muziek wat harder. Stoplicht. Nog harder. Mijn keel doet pijn, maar ik blijf doorgaan. Ik voel dat verdwaalde regendruppels op mijn dijbeen terecht komt. Het kan me niks schelen. Het is de natuur en de herfst voelt fijn aan. Ik hou mijn hoofd een stukje uit het raam en besef dat ik leef. Ik weet niet of het door de herfst komt die me parten speelt.... Misschien de muziek. Het kan me niet schelen maar ik leef.
In één van mijn vorige logjes had ik het over oudewijvenzomer.
Een periode van mooi weer in de herfst wordt ook wel aangeduid als 'oudewijvenzomer'. Waar komt deze term vandaan en hoe wordt zo`n periode met mooi en warm weer in de herfst in andere landen genoemd?
Met de term 'Oudewijvenzomer' wordt natuurlijk niet bedoeld dat het mooi nazomerweer zou zijn voor oude wijven. Tot ver in de achttiende eeuw was wijf het gewone woord voor vrouw, daar is niets denigrerends aan.
De oorsprong van de Oudewijvenzomer brengt ons terug naar een ver verleden, namelijk de Germaanse of Noorse Mythologie. Na een mooie zonnige septemberdag kan het in de nacht sterk afkoelen waardoor in de vroege ochtend, mede door de dauw, de spinnenwebben goed herkenbaar zijn. De talrijke draden van het web glinsteren vervolgens in het zonlicht als lange zilverachtige draden. In het verleden dachten de mensen dat dit 'haar' was verloren tijdens het kammen en dat dit het werk was van de noodlotsgodinnen. Ze beelden daarmee de menselijke levensdraden uit.
Later werd het toegeschreven aan jonge kleine veldspinnen die alleen bij mooi en rustig nazomerweer draden spinnen. Spinnenwebben die in de herfst tussen de takken, struiken en het gras e.d. voorkomen zijn vaak een voorbode van een mooie dag met veel zonneschijn waardoor nog altijd over een Oudewijvenzomer wordt gesproken. Of men nu gelooft in de Germaanse Godinnen of liever luistert naar de weerman, tijdens een Oudewijvenzomer kan genoten worden van het mooie weer. Volgens oude gezegden mag alleen warmte rond 8 november zo worden genoemd, maar volgens klimatologen gaat het om warme dagen tussen 17 en 25 september.
Naast Oudewijvenzomer worden in ons land meer benamingen gebruikt.
Op 17 september wordt gesproken over het Sint Lambertuszomertje.
Rond 29 september wordt ook wel gesproken over Sint Michielszomer. De volksweerkunde zegt daarover: "Is er met Acht dagen zonneschijn, brengt Sint Michiel om wél te zijn" of "Is de nacht van Sint Michiel klaar en hel dan is de winter koud van gestel".
Begin oktober wordt gesproken over een Kranenzomer, wellicht verwijst het naar de kraanvogels die dan over ons land trekken.
Op 11 oktober spreken we over Sint Gummaruszomertje en volgens de volksweerkunde zegt deze dag wat over de komende zomer: "Treedt Gummarus met droogte in, de zomer zal nat zijn van in 't begin".
En als laatste is er nog op 11 november het Sint Maartenszomertje.
In Amerika wordt gesproken over Indian Summer. De Indian Summer is bekend om zijn prachtige herfstkleuren aan de loofbomen. De naam Indian Summer is gebaseerd op een oude Indiaanse legende. In het noordoosten van Amerika en het zuidoosten van Canada zijn de esdoornbossen dan vlammend rood en geel gekleurd en is het één van de mooiste seizoenen. Volgens de Indianen is dat het symbool van het bloed van een gedode beer.
Mijn nieuwsgierigheid is voldaan die van jullie ook?
Het wordt weer de tijd van regen en buien daar kregen we gisteren een voorsmaakje van en ook al bestaan er buienradars, een ongeluk zit in een klein hoekje. Met een paraplu de straat op stappen lijkt in onze contreien dan ook een logische keuze. Het alternatief: een regenkapje, is immers nauwelijks verdedigbaar.
Paraplus hebben vele voordelen. Niet alleen kan je fijn à la Gene Kelly een choreografie opvoeren op de stoep, of à la Mary Poppins door het luchtruim zweven, in een jolige bui kan je ook zonnig pluutje draaiend door het leven huppelen. Met buitenissige modellen tover je kleur op straat en een glimlach op het gezicht van menig passant (ook al is het een meewarige glimlach, het is er eentje). Bovendien word je niet nat. En dat is prettig voor het kapsel en globaal welbevinden. Kortom: meenemen die paraplu!
Maar in de praktijk worstelt Natoken met dit nuttige advies. Om de een of andere onverklaarbare reden wensen paraplus immers niet lang in mijn buurt te vertoeven. Eerder vroeg dan laat nemen ze onherroepelijk de benen. Dit bij voorkeur tijdens haar zeldzame ritjes met het openbaar vervoer, al zijn er ook een aantal tussenuit geknepen bij een trip met het openbaar vervoer of knusse winkel. Héél flauw! Daarom bedacht ik een slimme strategie. Voor mij van nu af aan enkel kleine, opvouwbare pluutjes, bovendien van de goedkope soort. Je hebt ze steeds bij de hand en verlies doet dan minder zeer, is de redenering. Probleem voorgoed opgelost? Helaas!
Kleine, goedkope regenschermpjes hebben namelijk de neiging kritiekloos met alle winden mee te waaien. Ze plooien zich werkelijk naar àlle grillen van de natuur. Natoken probeert dat op te lossen door zelf elastisch in te spelen op plu’s grillen. Maar uiteindelijk wint de paraplu altijd. En hoe nijdig ik dit exemplaar ook in een vuilnisbak propt, de volgende plu is altijd even eigenzinnig. Volgens mij is er in het collectieve onderbewustzijn van paraplus een samenzwering tegen mij op til. Maar ik geeft me niet gewonnen want een regenkapje? Dat nooit! Ik heb er in mijn jonge jaren teveel gedragen!
Ik had zaterdagmorgen morgen iets aangetrokken dat mooi samenging met de herfstkleuren maar toch klopte er iets niet, het was warm! Heel warm voor oktober , zo’n dag waarop het verlangen om naar buiten te gaan en van het lekkere weer te genieten boven aan je verlanglijstje komt te staan. We hebben in de namiddag een herfstwandeling gemaakt in zomerkleding, wat een gekke gewaarwording is dat. In een bijna brandend zonnetje struinden we door de bladeren, zagen we paddestoelen tussen de roodbruine bladeren die op het grasveld nog wat zonnestralen lagen op te vangen. Ik moet zeggen dat ik hiermee de herfst best een prettig seizoen vind gewoon lekker de regen en de wind weglaten, de prachtige kleuren en geuren behouden en wat extra zonlicht en warmte om de winter goed door te komen, hier kan ik best aan wennen!
Mensen, mensen, wat een toemaatje was me dat, ik waande mij bijna aan de Spaanse Costa Brava.. Na gisteren is het afgelopen met de nazomer die ook wel 'Indian Summer' of oudewijvenzomer wordt genoemd. Waarom precies oude wijven zomer weet ik ook niet! Dat moet ik even opzoeken!
Vandaag wordt een overgangsdag met hier en daar een bui en dinsdag en woensdag is het gewoon herfst met veel regen en harde wind. Het is allemaal het gevolg van een storing, waarin de restanten van orkaan Gonzalo zijn opgenomen, wist de weerman te vertellen. Maar ik onthoud die 24 gr die we hier zaterdag in de Kempen haalden . Hebben jullie ook zo genoten? Ik wel hoor, heerlijk de zon in mij opgenomen geen muizenissen in het hoofd noch in huis haha gewoon relaxen… Ik was even bezig in de tuin maar heb het tot een minimum beperkt… want zo’n nazomerse dagen krijgen we niet veel meer dit jaar…
Half oktober en we hebben nog kunnen buiten koffie drinken, zonder jas of muts aan nog wel! Wat een luxe (en wat loopt er fout met de wereld , denk ik dan ook steeds?!)
Even ter zijde, ik heb geen schrik van muizen hoor lieve mensen maar ik hou voet bij stuk dat muizen niet in huis horen. Inderdaad op “den buiten” horen die beestjes er wel bij maar daarom hebben we hier in de tuin voor voldoende plaatsen gezorgd voor die “ schatjes”, hout met hopen!! En het plaatje naast de deur “ weer of geen weer altijd welkom” ja dat geldt dus blijkbaar niet voor iedereen !!
Maar nu iets anders.
Nu ik me min of meer verzoend heb met het idee herfst, ben ik helemaal klaar voor knusheid en gemüdlichkeit. Iik begin al te kirren bij de gedachte aan knetterende haardvuren, warme pantoffels, knuffelkatten, ovenverse cake en natuurlijk liters warme thee! Maar helaas, de idylle zal niet lang duren, want het aanbreken van dergelijke aanlokkelijke tijden wordt de komende dagen weer danig verstoord en dat niet door storm en onweder, maar door een plotse invasie van allerhande prullaria in de winkels en op straat.
Waar men vroeger de blijde intrede van prins herfst op beschaafde wijze vierde met een toename aan flakkerende kaarsjes of een kunstig gevlochten bladerslinger, wordt de deur van menig woning heden ten dage ontsierd door wanstaltige gedrochten. O, gruwel, inderdaad. Nu kan ik best nog begrijpen dat een oranje pompoen enig esthetische extases kan opwekken maar moeten daar echt van die geniepige oogjes en een akelige grijns in worden uitgesneden? En dan heb ik het nog niet eens over die andere vormen van misplaatste creativiteit die het netvlies teisteren.
Neen, ik heb het niet zo voor weelderige webben met spichtige spinnen, akelige tronies en ellendig giechelende schedels maken bij mij geen goede beurt. En ook aan een strop wiebelende skeletten (al dan niet lichtgevend) keer ik met een zucht de rug toe. Voor zo’n danse macabre ben ik echt niet te vinden, jammer voor eenieder die zich zo heeft uitgesloofd. Halloween, ieder zijn meug, denk ik dan...
Tradities en volkscultuur: het is in theorie allemaal prachtig. Maar mag er iets meer bekommernis zijn om schoonheid en de zielenrust van de passerende medemens? Want het is nu wel angst en beven tijdens de ochtendwandeling zegt Natoken met enige zin voor pathos!!
Misschien moet ik mij twee zwarte katten aanschaffen die me kunnen vergezellen op mijn wandelingen! Nu alleen nog even een akelig lachje instuderen en dan mijn bezemsteel op...
Het is nu volop herfst en de avonden zijn te fris geworden om zonder verwarming te zitten. Omdat we van de warmte van een echte vlam houden , steken we hier voorlopig ’s avonds de kachel aan met hout .. heerlijk! Dat was deze week ook zo..
Deze zomer had mijn vooruitziende slaapgenoot al bakken gevuld met kleine houtblokjes en takjes en houtafval precies wat we nu nodig hebben. Hij bracht twee draagbakken binnen en zette die in de keuken , dus binnen ons bereik. Toen we ’s avonds onze knusse zetel wilden ruilen voor het bed zag T plots een muis langs de plinten voorbij schieten. Een muis in huis!! Paniek en biebie zou niet gaan slapen voor dat beestje gevonden werd! De bakken met hout werden buiten gezet en de jacht was geopend en uiteindelijk schoot het beestje de keuken binnen.. Daar heeft mijn “ held” met een stamp van zijn voet het beestje naar de eeuwigheid gestuurd. Maar gerust was ik helemaal niet meer en van slapen zou er niet direct iets in huis komen dus zetten we een muizenval of twee in keuken en living en bleven we nog wat naar TV kijken hoewel.. mijn ogen tuurden eerder de living rond om te zien of daar nog zo’n stiekemerd rondliep.
Na een halfuur vonden we toch dat we naar de “ bedstede” konden trekken maar niet vooraleer de vallen nagezien werden en… tot onze consternatie zagen we dat de kaas van de val in de keuken weg was maar geen muis te zien. Er zat dus nog zo’n engerd in huis.. De vallen werden opnieuw gevuld en nog eens goed afgesteld en dan gingen we maar met tegenzin slapen. We wrongen ons door de kleinste deuropening zodat de beestjes niet naar de rest van huis zouden vluchten…
Uiteindelijk heb ik toch nog goed geslapen maar mijn eerste werk bij het opstaan was de valletjes checken en .. jawel hoor er zat een muis in één van de vallen….Nu moet mijn schat elke bak die hij nog naar binnen brengt eerst grondig nazien en de blokjes er één na één inleggen .. want ik wil geen tweede keer voor zo’n verrassing staan…Het belooft een warme winter te worden hier ten huize Natoken letterlijk en figuurlijk.
Bij het opstaan deze morgen werden we begroet door een stralend oktoberzonnetje en direct had ik al heel wat plannen in mijn hoofd om buiten bezit te zijn . Helaas drie keer helaas, die euforie heeft maar een paar uurtjes geduurd want tegen de middag was het al bewolkt en voorspelden de wolken niets goeds. Dan maar gezocht naar een bezigheid binnen en zoals elk jaar wacht hier nog de “ changement de garderobe”…
Alle zomerkleren mogen stilaan opgeborgen worden tot volgend jaar.. wat klinkt dat lang . Ik denk dat ik ergens een gaatje zoek om er deze winter toch nog wat gebruik van te maken! En zoals ieder jaar sta ik voor het dilemma : houd ik dat bloesje of pulletje of die broek nog bij of doe ik het weg? Dan maak ik stapeltjes met wat ik niet gedragen heb en wat weg mag en zie dan tot mijn ontzetting dat die stapeltjes groter zijn dan de rest. Ja een mens heeft zo van die voorkeuren wat kledij betreft waardoor je vergeet dat er nog andere leuke outfitjes in de kast hangen.. Zoals naar gewoonte kon ik bijlange niet alle spulletjes van de weggooistapel effectief wegdoen en zo blijft de kast maar volhangen en liggen …
Ik zie bij ons jong volkje dat ze daar minder last van hebben.. elke zomer staat een flinke zak met spullen klaar voor de ophaling… Zou dat iets met ouder worden te maken hebben of zijn wij wat weggooien betreft inderdaad drager van een andere gen dan de huidige generatie? Weggooien , vernieuwen, de laatste snufjes hebben…ik denk dat wij er minder door gebeten zijn dan de jonge mensen van vandaag.. Och ja.. zij helpen misschien liever de economie draaiende te houden .. Ik heb het afgeleerd om daar mijn mening over te spuwen…want af en toe betrap ik me er ook al op dat er wat van die nieuwe genen binnen sluipen .. Besmetting heten ze dat dan haha..
Maar intussen was mijn dag goed gevuld, ben ik klaar voor de herfst en de winter en heb ik niet zoveel nieuwe spulletjes nodig zo te zien.
Natoken is tuk op seizoenswisselingen! Een nieuw jaargetijde begroet ze steevast op uitbundige wijze, al dan niet met een jubelkreet. Meteen is ze druk doende snode plannen te smeden, aangepast aan de nieuwe context zoals bijvoorbeeld de menukeuze, de beplanting, de garderobe en de “algehele festiviteitenopluistering”! Ja, variatie en flexibiliteit brengen het beste in de mens naar boven, of toch in elk geval in haar.
Maar dit jaar is een uitzondering. Terwijl de bomen beslissen om zich te tooien met felle kleuren (doorgaans Natokens favoriete look) haalde ze mismoedig de schouders op. En ook de kastanjes die haar pad kruisten, liep ze hoofdschuddend voorbij. Andere jaren daarentegen is ze vaak niet in te tomen en propt ze haar zakken vol met die glanzende pracht (niet dat je er ook iets mee kunt doen, maar ze vindt het gewoon te mooi om te laten liggen!). Neen, de afgelopen dagen waren er geen vreugdedansjes of pretoogjes te bespeuren, noch leidde het nieuwe jaargetijde tot tomeloze inspiratie want met de muze was het ook geen weelde!
Nu staat ze in twijfel, zal ze zich wentelen in zelfmedelijden, sjokt ze zich door het leven, mismoedig met gebogen rug en een slepende tred (ochottekes, ocharmekes!). Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid is dat gevoel van niet goed weten wat te voelen te wijten aan een gebrek aan zomer. O ja, september was prima maar de augustus een flop en daarom... Je moet immers wél een seizoen kunnen afsluiten, voor je een nieuwkomer kan verwelkomen. Het is namelijk de contrastwerking die het hem doet! Wat de zomer betreft wil dat zeggen dat je genoeg warmte moet hebben gehad om weer te snakken naar frisse briesjes en haardvuren. En laat daar nu net het schoentje wringen…
Maar, Natoken heeft in wezen beslist een opgeruimd karakter. Ze weet wel van wanten en dus haalde ze prompt een kop thee te voorschijn om haar gemoedsstemming op te vrolijken. Deze keer koos ze voor kaneelthee en dat is zeker niet toevallig, want ze verbindt deze drank mentaal onmiddellijk met herfstige sferen, mist en eekhoorntjes, bambi'tjes en andere herfstpret.
En jawel zie de lucht klaarde op! Ze heeft zelfs een flinke herfstwandeling gemaakt samen met haar schat en kijk eens aan, daar kwam het terug. Hop, de vlam ging in de eerste kaars! Niet lang daarna volgde de pompoensoep en dan nam ze wol en haaknaald ter hand om knus en vol ijver koudebestendige accessoires te vervaardigen. Ja, geuren en smaak zijn misschien nog wel de meest krachtige gids voor ons geheugen. Zij voeren ons gemakkelijker dan teksten, foto’s of geluiden terug in de tijd.
Dus ruik vooral goed rond, proef het seizoen en dan komt de rest vanzelf! Natoken heeft het ondervonden!
Sinds een tijdje zie ik hem regelmatig in onze tuin, een bruin/zwarte merel met de bijna kale kop. Op het eerste zicht lijkt hij echt een sukkeltje en toch heeft hij iets grappigs.
Vanuit de keuken doet hij me aan een kleine gier denken. Samen met andere vogels komt hij regelmatig een kruimeltje meepikken van de broodkorrels die ik af en toe op het terras gooi. Volgens mij is het een vrouwtje, bruine veren weetje wel, maar dan wel een oud vrouwtje. Echt vinnig is zij niet meer.
Vandaag zat ze rustig op de tuintafel en keek ons tussen de regendruppels gewoon aan. Het leek wel of ze ons iets wilde vragen of was ze gewoon verdwaald in haar vogelwereld? Volgens mij is ze niet alleen oud maar ook dement zoals ze erbij zat. Nadat ze nog een souvenirtje op de tafel had achtergelaten, is ze weggevlogen. Het zou mij niet verwonderen als het één van de laatste keren was dat we haar zagen. Eén ding staat vast de winter zal ze echt niet overleven zonder haar hoofddeksel.
Het is dat jaar blijkbaar niet echt ons jaar waar het planning betreft… Elke zomer hebben we hier een 5/6 tal BBQ met familie en vrienden verspreid over de maanden juli en augustus en laat het nu uitgerekend op bijna al die dagen geregend of gemiezerd hebben . Enkel in juli hebben we 2 maal geluk gehad.. tsja ook dat is onze Belgische zomer! Ondat onze vrienden zondag terug afreizen naar Spanje tot volgend jaar mei, besloten we nog even samen van een etentje en wandeling te genieten aan zee en omdat de weermannen allemaal maandag als een zonnige dag voorspelden , prikten we ook die dag uit, maar nougabollen.. zoals zo vaak al deze zomer was het ook weer eens een verkeerde keuze.. We hadden een bewolkte dag met af en toe wat regen.. Gelukkig compenseerde het gezelschap veel en onze traditionele wafel aan zee die hebben we toch gehad hoor!! Dat het sindsdien beter weer was, doet me sakkeren maar nu ben ik in spanning voor de volgende afspraak. We hebben met gans ons gezin, kinderen en kleinkinderen plannen voor het tweede weekend van november… Als er iemand goeie connecties heeft met de weergoden please vraag hen om voor die dagen en de gekozen locatie voor goed weer te zorgen. Ik weet het wel , zomerse temperaturen zullen we niet krijgen maar als het weer al meezit dan valt de rest ook in de plooi! Ik zal eens uitzoeken waar ik nog eieren kan brengen bij de zusters Clarissen!! Jullie horen er nog wel van!
Naar aanleiding van een logje bij Ani moet er mij ook iets van het hart. Zij en haar vriendin kregen bij het uitstappen uit de auto van twee jonge gasten die op skateboarden voorbij kwamen het volgend te horen:
“KAN JE NIET RAPPER OUDE “?
Dat bij Ani en haar vriendin de mond open viel , kan ik best begrijpen hoewel… maandag op de kusttram kregen we ook een staaltje van gebrek aan respect te verwerken…
De tram was tamelijk gevuld toen we opstapten omdat hier en daar de scholen al uit waren dus stonden we met ons vier mee te deinen en klampten ons vast aan de metalen palen op de tram tot mijn lodderig oog op de zetel naast viel ons waar 2 jonge gasten met hun GSM druk doende waren. De derde zitplaats werd bezet door een grote rugzak. We hadden wel al een blik gekregen van hen maar verder geen reactie. Omdat mijn vriendin een paar jaar ouder is dan ik en ik plots zo’n drang had om die knullen eens op hun plaats te zetten, nam ik spontaan de rugzak vast, zette die op die eigenaar zijn schoot en zei tegen mijn vriendin:
"jij kan die plaats beter gebruiken dat die rugzak!"
Jongens, je had die 2 gasten hun gezicht moeten zien… ik denk dat ik hen in snelheid gepakt heb want hun mond viel bijna letterlijk open… wat ze daarna tegen elkaar gezegd hebben, weet ik niet , het interesseerde me ook niet maar mijn vriendin zat neer! Blijkbaar moeten een paar jongeren die verder zaten het geval gezien hebben want spontaan klonk de vraag..
” Wil je hier zitten wij kunnen wel rechtstaan”…
Nu viel mijn mond bijna open want zo kan het dus toch nog. Waaruit ik besluit dat we niet alle jongeren over dezelfde kam mogen scheren .. Ik heb zelfs nog een gezellige babbel gehad met het meisje en haar vriendje die aan mij en T hun plaats afstonden.. Echte tieners waren ze hij met de pet achterste voren op het hoofd zij met een kleine piercing in de neus maar verder heel beleefd en van het genre dat je zelfs een lach ontfutselt…We kregen nog een goeie vakantie toegewenst toen ze afstapten.. daardoor voelde ik me weer verzoend met de wereld al had mijn vriendin zich bijna doodgeergerd aan haar gezelschap. Bleek dat één van de twee op zijn GSM naast een telefoonnr SLET had staan en op de vraag wie dat was zei hij dat is mijn moeder. Zijn vriend vond het blijkbaar ook iets te ver gezocht en vroeg :
"Haat jij je moeder dan zo erg?”
Waarop die gast luidop zei: “ mijn moeder is een slet en ze heeft twee tetten en zo verder..”
Ja nu begrijp ik waarom hij me zo scheef bekeek toen ik zijn rugzak op zijn schoot zette.. Gelukkig was mijn vriendin wijs genoeg om haar tong 10 keer om te draaien en te zwijgen. . Ik denk dat ik die kerel met donderse blikken zou aangekeken hebben …
En dan vraag je je af.. hoe moet dat morgen als die kerels de volwassenen van de maatschappij worden? Maar gelukkig bestaan er ook anderen dus ik verlies nog niet helemaal mijn geloof in de jeugd!
Het was pas nadat ik de reactie van Roze gelezen had met de gelukwensen voor mijn 6 jarig blogje dat ik me realiseerde dat het inderdaad al zo lang was dat ik hier van alles en nog wat op dit blogje neergooi!
Intussen zijn veel maatjes naar andere mediaoorden vertrokken maar anderen bijgekomen of gewoon trouw blijven langskomen. Door die twee laatsten ben ik ook een blijver en het is goed dat ik hier af en toe mijn ei kwijt kan. Voor sommigen is bloggen wellicht passé omdat er een veel directere weg is de dag van vandaag maar ik blijf ervan overtuigd dat je hier beter contacten legt in de ware betekenis van het woord dan op FG of twitter waar iedereen zomaar wat neergooit en een like of af en toe een regeltje je laat weten dat iemand langskwam… Geef mij dan maar die paar mensen die hun mening of visie of meeleven neerpennen in een reactie hier .. Denk je ook niet dat we allemaal al voldoende overladen zijn met al die vluchtige contacten? Voor mij wegen 10 likes niet op tegen 1 welgemeende reactie op mijn blog.
Maar ja ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is hé en ik ben nu eenmaal iemand die echte contacten koester en nodig heb.. En af en toe blijft er dan zo ééntje uitspringen waarmee de band iets meer aangetrokken wordt .. en dat werkt verrijkend , vind ik!
Dit gezegd zijnde ( haha) ga ik er nog maar een jaartje mee door zeker en klinkt het niet dan botst het maar!!
Dit is het seizoen waar ik naast de zomer het meest van hou en om zoveel redenen. Wil je ze weten en wat ze bij mij oproepen? Ik kijk om me heen en dat is wat ik zie; wat ik voel...
De berken in de tuin verliezen alweer hun blad. Iedere dag liggen er weer meer blaadjes dan de dag ervoor. Het groen verdwijnt zo langzaamaan uit de tuin. Langs de haag naast ons huis vang ik bijna iedere ochtend een spinnenweb op met mijn gezicht. De zon staat alweer lager dan een maand geleden en om zeven uur valt de avond. . De herfstkleuren zijn op zijn mooist. Geel oker, rood, roodbruin, bruin en hier en daar toch wat groen. Een beetje ontroerd kijk ik ernaar beseffend dat de cyclus verder gaat, zoals met alles. En elke keer opnieuw. En al is de temperatuur nog goed, voor m’n gevoel gaat dit proces ieder jaar weer veel te snel.
‘Het is wennen aan september de herfstblues als voorloper op de winterblues. Ja, het is ieder jaar weer wennen aan september en daarna… oktober. En opeens is het weer fris buiten, is het gras ‘s avonds nat en lijkt de zomer voorbij .Ik zie in elk geval veel appels en peren om me heen plukrijp worden, dus iets met oogsten kan ik me voorstellen. De koude wind nodigt me uit om naar binnen te gaan en de houtkachel zal stilaan weer actief worden. Ik realiseer me dat het alweer eind september is en dat de herfst begonnen is.
Herfst. Het woord alleen al vind ik heel erg mooi het heeft voor mij zelfs een diepere betekenis dan alleen de naam van een seizoen. Met het begin van de herfst breekt namelijk het verval van seizoenen aan. Het doet mij denken aan sterfelijkheid. Het is iets afschuwelijks, maar van de andere kant ook een unieke en mystieke gebeurtenis. Het doet bezinnen, stilstaan bij het leven en brengt mensen vaak dichter bij elkaar. Voor hen die het bijzondere niet kunnen zien, is herfst vaak een spelbreker en ‘slechts’ het verlengde van de winter. Net als bij de sterfelijkheid kunnen de herfst (en ook de winter) op twee manieren worden bekeken. Het is een tijd om het leven te herinneren òf een tijd voor de herinnering van verlies.
Verlies is nodig voor groei. Zoals een boom zijn bladeren laat vallen om zijn energie te sparen om de winter te overleven om daarna weer opnieuw uit te lopen en op te bloeien, zo bloeien wij mensen met de seizoenen van het leven mee en zelfs als we dood gaan vergaat ons lichaam weer tot stof van de aarde, die de voedingsbodem is voor het primaire leven op aarde: de planten. Zij voeden de herbivoren, omnivoren enz . The circle of life!.
Soms kost het mij ook moeite, maar ik sta hier toch bij stil. En op die manier krijgt de herfst iets magisch in plaats van iets dors en doods. De herfst voelt lieflijk en zacht. Hij is van goud. De herfst die je af en toe nog kan verrassen met een onverwachte zon, de gouden gloed in de lucht door de zon die op de verkleurde bladerden schijnt. Bladeren die rustig naar beneden dwarrelen, het wandelpad bedekkend met een zachte laag, blaadjes die voor je voeten dansen als het waait. De herfst brengt frisse appels, verse noten, prachtige paddenstoelen, een donker paars gekleurde heide, lange wandelingen om te genieten van al het moois, wandelingen waarbij je wordt vergezeld door een fikse wind die je aanzet om een dikke sjaal en laarzen met extra sokken te dragen.
Herfst betekent niet meer naar buiten te moeten voor een tuinfeest of barbecue, maar heerlijk boeken lezen, bij een glaasje wijn .
Herfst betekent ook gezelligheid ! Wollen sokken en lekkere sjaals waarin je je eindeloos kunt wikkelen. Taartjes bakken en veel thee of koffie drinken, met de voeten opgetrokken op de bank. Kaarsjes, warme chocolademelk, een volle heldere maan, zoete honing, geurende bessen. Een cinemaatje pakken, uitslapen op een regenachtige dag. Een extra lange boswandeling, mooie kastanjes uitzoeken en in je zak steken. Thuis worden ze opgepoetst en in schalen gelegd, als versiersels voor de sfeerkaarsen in de lange avonden.
Herfst is de tijd van halloween als huizen en winkels versierd worden met lampionnen, pompoenen in alle soorten en maten, maskers…oranje-bruine-rode-zwarte kleuren nemen de overhand. Kinderen lopen verkleed als heksen, feeën en zelfs in pompoenenpakken over straat.
De herfst vervult, de herfst raakt me zachtjes aan, omarmt me. Mij maakt hij in elk geval aan het mijmeren en glimlachen. Hmmm…Herfst!
Ik vergeet nooit een gezicht. Maar voor sommigen maak ik graag een uitzondering.
In wat voor een tijd leven wij! We geven geld uit dat we niet hebben, voor dingen die we niet nodig hebben, om indruk te maken op mensen die we niet kennen.
Je moet altijd twee scharen bij elkaar leggen. De tweede schaar kun je dan gebruiken in de plaats van de schaar die nooit ligt waar ze altijd zou moeten liggen.
Liegt een leugenaar als hij zegt dat hij liegt?
Liever een blauwtje lopen dan een groentje blijven.
Voor elke eenvoudige oplossing is er wel een aantal complexe problemen te vinden.
Vriendelijke woorden zijn soms kort, maar hun echo sterft nooit uit.
Vrouwen hebben meestal niets om aan te trekken, en geen plaats om het allemaal op te hangen!
Waarom de USA mensen in de ruimte stuurt: "De mens", zegt een NASA-rapport van 1965 over bemande ruimtetuigen, "is het goedkoopste en veelzijdigste computersysteem dat in massa geproduceerd kan worden door ongeschoolde arbeidskrachten."
Waarom is het zo dat mensen die het minst weten, dit het luidst weten?
Waarom krimpen schapen niet als het regent?
Wanneer de mensen alleen praatten over wat zij begrepen zou er maar weinig op de wereld gezegd worden.
Wees jezelf! Er zijn al anderen genoeg.
Wie een gat graaft voor een ander is tenminste geen egoïst!
Wie het laatst lacht, is het langzaamst van begrip.
Wie niet een beetje kan lachen met ernstige dingen, is geen serieus mens.
Jan heeft last van een 'tic nerveux' op zijn linkeroog zodat het lijkt alsof hij een knipoog geeft.
Op een dag gaat hij solliciteren als handelsvertegenwoordiger voor een bedrijf. De personeelschef bestudeert zijn cv en zegt:
"Wel, dat ziet er goed uit. Goede opleiding en ook goede referenties. Normaal gezien zouden we u onmiddellijk in dienst nemen. Maar zoals u weet gaan de mensen bij een handelsvertegenwoordiger erg af op het uiterlijk. En dat geknipoog van u, dat kan de potentiële klanten afschrikken. Het spijt me, meneer, maar we kunnen u niet in dienst nemen..."
"Wacht" roept Jan. "Wanneer ik 2 aspirientjes neem, dan gaat het knipogen dadelijk over! "
"Ah, is dat echt? Dat is fantastisch! Laat maar eens zien"
Jan gaat in zijn zakken en begint er te zoeken, alles wat hij tegenkomt legt hij op de bureeltafel: rode condooms, blauwe condooms, geribbelde condooms, condooms met aardbei, frambozen en chocoladesmaak. Uiteindelijk vindt hij de strip met aspirines, neemt er twee uit, slikt ze in en stopt onmiddellijk met knipogen.
"Formidabel, dat blijkt inderdaad te werken," zegt de personeelschef. "Maar eerlijk gezegd: wij zijn een fatsoenlijk bedrijf en een man die blijkbaar zoveel achter de vrouwen aan zit, dat hebben wij niet nodig."
"Achter de vrouwen zitten? Hoe bedoelt u? Ik ben een gelukkig getrouwd man !"
"Tja, meneer, hoe verklaart u dan al die condooms? "
"Oh, dat," zucht Jan. " Bent u al eens een apotheek binnengestapt en hebt u er al knipogend, naar aspirientjes gevraagd?"
Elke minuut van je dag is goed gevuld. Je bent altijd bezig. Je agenda puilt uit, je haast je continu van hot naar her, je werkt hard om je planning af te krijgen en als je even niets doet dan ben je wel extra hard bezig in je hoofd omdat je nog zoveel dingen moet doen.
's Avonds plof je moe en uitgeput in de zetel om tv te kijken of ga je toch nog maar even door met facebook, bloggen of surfen op het internet. Op die manier probeer je je hoofd leeg te maken want je hebt eindelijk tijd voor jezelf! Het gevolg: je doet weer IETS terwijl je eigenlijk misschien behoefte hebt aan NIETS. En wees gerust, dat is precies wat wij allemaal geleerd hebben.
Maar hoe zit dat dan eigenlijk met NIETS doen? Dat kan toch helemaal niet hoor ik je denken. Jawel hoor. Tenminste, als we er even niet bij rekenen dat zitten, liggen, ademen ook iets doen is. Het kenmerk van deze laatste werkwoorden is dat zij allemaal geen lijdend voorwerp nodig hebben en dus op zich zelf kunnen bestaan.
Maar NIETS doen ? Lege tijd die moet je toch ergens mee vullen? Je kan toch niet zomaar NIETS doen?! Je tijd verspillen?
Jawel en sterker nog: het is heel erg goed om dat regelmatig te doen! We hebben dat gewoon nodig om de volgende dag weer op volle toeren aan het werk te kunnen. Maar hoe doe je dat dan, niets doen als bezig zijn in je gebakken zit?
Het is makkelijker dan je denkt. Misschien herinner je je nog dat je als kind wel eens gewoon aan het dagdromen was, aan het mijmeren, dat je gewoon op de bank zat voor je uit te staren. Dat is één manier. Een andere is om creatief bezig te zijn en dat te doen waar je echt zin in hebt en dan speelt het geen rol wat je ook bezig houdt.
Mijn "niets doen" bestond vandaag in lekker een film bekijken die hier al maanden op de harde schijf van de TV staat bij een heerlijk kopje thee en een stukje cake... heel ongewoon voor mij als je me kent, maar ik voel me niet schuldig!!
Sinds zondag zitten we in de herfst en ook aan de natuur kan je het stilaan zien. Door die vroege zomer en een tegenzittende augustus lijkt alles in versneld tempo te evolueren. In de natuur ontstaat langzaamaan een warm kleurenpalet van bruine, gele en rode tinten. Bladeren beginnen te verkleuren en ik... ik verf mijn haar ook in een soort kastanjebruin …
Paddenstoelen herinneren weer aan het vergankelijke van al wat leven is al ben ik ook geboeid door de pracht van sommige exemplaren. Die vond ik in onze buurt.
Ook de dagen beginnen korter te worden, het wordt al vroeger donker. In eerste instantie ben je je er nog niet zo bewust van maar dan opeens… besef je dat het al om een uur of 7 schemerdonker is. Met een schok realiseer je je ‘Oh nee … de herfst komt er aan!’.
Voor velen is deze tijd van het jaar een uitdaging om positief, gemotiveerd en vol energie te blijven want een najaarsdip ligt zomaar op de loer. Misschien zou je het liefst de dekens over je hoofd willen trekken en dit seizoen willen overslaan. Toch kan de herfst je veel brengen. Door naar de natuur en vooral naar de bomen te kijken, kan je leren wat je kan doen om door de donkere helft van het jaar te komen nl loslaten.
In de herfst houden de bomen zich niet koppig vast aan hun bladeren, omdat ze die volgend jaar weer nodig kunnen hebben. De prachtige herfstbomen laten hun bladeren moeiteloos vallen. Wij, daarentegen, houden vaak vast aan gewoontes, gedachtes en mensen die onnodig veel tijd en energie kosten. Hierdoor belemmeren we positieve veranderingen in ons leven.
Het regent af en toe zachtjes vandaag en sommigen voelen zich gevangen in een web van weemoed die om hen heen hangt. Niet aan toegeven lieve mensen we gaan gewoon door, plukken mispels, rapen appeltjes, zoeken paddenstoelen, stoven peertjes en nog veel meer. We snoeien, kloven, hakken en stapelen het hout voor de kachel of de open haard. We halen wijn in huis, merlots met namen als Stormhoek en andere Vonkelwynen. We heffen het glas op de seizoenen, we zijn er nog, dat is het enige dat telt! De hemel willen we later ontdekken, we hebben geen haast. We hebben leeftijd, maar geen ouderdom.
Goeie zondag aan iedereen en een goeie start van de herfst..
Het grijs heeft zich hier ingeruild voor de zon en daar moeten we nog van genieten want ik vrees dat we het beste gehad hebben! Maar daarover een andere keer. Waar ik het wel over heb is die onberekenbaarheid van onze geest ..
Vanmorgen kwam ik wakker uit een aangename maar rare droom! Ik was samen met blogmaatjes Jeske en Ani het Westen van ons landeke onveilig aan het maken. Dat Jeske met een arm in de gips zat dat namen er maar bij we haakten in langs haar goede kant. Ik herinner mij dat we veel gelachen hebben maar vraag me niet waarmee? Bekaf van onze terrassentocht en wandelingen hebben we dan maar uitgeslapen in mijn ouderlijke thuis. Nog zo iets, die thuis is al een tijdje mijn thuis niet meer en onlangs kwam ik er voorbij en herkende het huis bijna niet meer. De jonge eigenaar maakt er een moderne beauty van zowel van binnen als van buiten. Ik mocht even binnenkomen om alles te bewonderen. Ons ma zou nogal een borst opzetten moest ze zien hoe haar stulpje omgebouwd werd!!
Maar het gekste is dat ik zo'n duidelijk beeld had van de blogmaatjes al heb ik Ani nog nooit gezien. Jeske ken ik wel dus haar beeld kwam normaal binnen maar Ani heb ik blijkbaar geschets aan de hand van de contacten die we hier hebben en wat ze bij mij oproepen. Ik kan niet zeggen of het echt klopt, volgens Ani blijkbaar wel maar toch sta ik verbaasd hoe in onze geest een beeld gevormd wordt van de personen die we in ons leven ontmoeten al dan niet visueel! Dat Myette ons 's morgens aan de koffie tafel vergezelde, verwondert me niet want dat maatje ken ik beter en die houdt ook wel van een onderonsje .
Zeg nu nog eens dat sennet geen deuren opent en diegenen die ervan weglopen hebben ongelijk!
Kleinzoon 2 is al een ganse week ziek en komt al een tweetal dagen bij oma en opa uitzieken want mama en papa moeten werken. Goed dat de grootouders er nog zijn om in zo'n geval in te springen want opvang de dag van vandaag kost ook handen van mensen. Het ventje zit geplaagd met een angine en door die keelpijn heeft hij koorts. Hij maakt nu wel snel koorts maar alles wat boven de 38 is , is teveel om naar school te sturen. Omdat hij niet te snel zou achter lopen van bij het begin van het schooljaar, heeft mama wat bijwerkingsoefeningen opgevraagd aan de juf en zodoende zat ik even weer met onze schat op de denkbeeldige bankjes. Hij zit in het vijfde leerjaar en dan beginnen die eerste lessen Frans…en ik ben nog steeds de mening toegedaan dat een taal moet gedrild worden…Wat de opmerking uitlokte bij onze schat…” Milan ( kleinzoon 1 ) heeft het gezegd.. amai als je met oma moet oefenen ..die weet van geen ophouden!!" Lap dat weet ik ook weeral maar allé zeg, zo erg is het toch niet of wel?
Na Frans kwamen die "heerlijke" vraagstukken en bewerking met metriek stelsel zoals we dat toen zo noemden , liter en dl en cl en gr en dg en mg enz zo, weet je nog?! Nu herinner ik me weer dat dit inderdaad voor velen een groot struikelblok was en ik heb hem de truckjes van “ onze tijd” meegegeven. Nu kan en mag dat allemaal niet meer maar nougabollen.. we hebben het jaren zo gedaan en er onze plan mee getrokken dus… waarom nu niet meer!
"Zo is het gemakkelijker oma," zei hij "maar dat mag niet van de juf."
Dat kereltje is nog inbraaf en gehoorzaam en ik wil hem nu echt niet op het verkeerde pad zetten maar ik fluisterde hem toch in om stiekem op een blaadje oma’s kneepje toe te passen .. soms moet je al eens je eigen gemak opzoeken! Als hij dan de komende weken een opmerking krijgt wanneer hij toch gesnapt wordt dan vliegt oma op de juf haar boekje.. En toch kan ik het mij niet aantrekken want ik vraag me af waarom alles nu zo geheel anders moet dan in onze tijd…Tsja… ik word zeker ouder.
Ik botste op het volgende gedicht dat aangeeft dat de rijkdom van kennis overal aanwezig is …je moet er alleen voor open staan!! Ik vond het de moeite om hier even neer te zetten.
Van de zon leren om te warmen
Van de wolken leren om te zweven
Van de wind leren om impulsen te geven
Van de vogels leren om hoogte te winnen
Van de bomen leren om standvastig te zijn
Van de bloemen leren om te schitteren
Van de stenen leren om te blijven
Van de struiken leren om in het voorjaar te vernieuwen
Van de bladeren leren om in de herfst los te laten
Van de storm hartstocht leren
Van de regen leren te vervloeien
Van de aarde leren ontvankelijk te zijn
Van de maan leren te veranderen
Van de sterren leren één onder velen te zijn
Van de jaargetijden leren dat het leven telkens opnieuw begint
Iedere zondagmorgen nam opa zijn 7 jarige kleindochter mee uit in de auto om de band tussen opa en kleinkind levendig te houden, dus toog hij samen met zijn kleindochter in de auto op pad. Tot op een zondag opa zich vreselijk ziek voelde van een verkoudheid en beter in bed bleef liggen. Gelukkig kwam oma met het idee om de plaats van opa in te nemen die dag en zei:
''Ik neem onze kleindochter vandaag wel mee uit met de auto, blijf jij maar liggen en ziek jij maar uit in bed!''
Toen ze terug waren van de autorit rende het meisje opgewonden de trap op om te kijken hoe het met opa ging.
" En, was het leuk in de auto met oma vandaag?" vroeg opa.
" Ja, geweldig leuk!" antwoordde het meisje "en weet je wat opa ?
“ We zijn vandaag geen enkele klootzak, blinde oen, zondagsrijder, amateur, dikke nek, kuttekop, onnozelaar, ouwe zak, mietje, sukkel, stomme huppeltrut of wegpiraat op de weg tegengekomen... geen enkele! Fijn hé Opa! "
Hoeveel keer zou een mens in zijn leven al eens een autoportier dichtgegooien? In elk geval genoeg om daar expert in te zijn, zou men denken. Vraag mij dus niet hoe het in godsnaam mogelijk is, maar een vriendin slaagde erin bij het uitstappen haar duim tussen de deur te klemmen. Nadat ze de initiële flauwvalneiging en golf van misselijkheid overwonnen had, bekeek ze het slachtoffer. Een prachtig discoblauw verspreidde zich in ijltempo over de nagel.
"Ga naar de dokter", zei ik toen ik het pronkstuk ontwaarde.
"Maar waarom zou ik" antwoordde ze, "er is toch nog nooit iemand gestorven van wat kleur op een nagel. Als het teveel pijn doet dan neem ik wel een Nurofen geen probleem".
Maar de volgende dag kwam de zwelling. Niet alleen de nagel zag blauw, maar ook een stuk daaronder. De duim kreeg het formaat van die van een obese reus. Nog steeds had zij er het volste vertrouwen in.
"Ga naar de dokter, subiet hebt ge een infectie of sterft er wat af" zei ik want mijn vriendin is weduwe en niemand die haar direct goede raad geeft. Ik zag de transformatie met lede ogen aan. 5 dagen later gaf ze toe. Vooral omdat haar vel ondertussen te klein leek te worden om de duim te herbergen. De dokteres schrok en zei "O mijn god". Ik zou eerder " o wat een nagel " verwacht hebben maar soit! Het bloed uit de nagel en omstreken diende gedraind met- ik hou u niet voor het lapje- een gloeiend hete, opengevouwen paperclip zo vertelde mijn vriendin achteraf!. Er werd een doek over haar jurk gelegd, zodat ze haar niet vol met bloed terug de straat moest opsturen en haar nagel werd van twee gaatjes voorzien wat blijkbaar minder pijn deed dan u misschien zou vermoeden.
Nu is ze de gelukkige bezitter van een niet meer zo blauwe nagel, dubbel gepierced en slechts een klein beetje etterend, een doos penicilline en daarenboven waarschijnlijk een gebroken kootje.
In plaats van tegen een kind 'handjes weg' te roepen, zal ik haar daar in het vervolg maar op attent maken.
hopladi, hoplada mijn wagentje is weer eens voor een jaar goedgekeurd!
Ieder jaar krijg ik een beetje stress als die groene kaart in de brievenbus zit. En waarom eigenlijk? De uitkomst is nochtans overduidelijk of je geraakt door de keuring zonder kosten, in het ander geval moet je nog eens terug na eerst een herstelling te laten uitvoeren of je krijgt een roze kaart en dan kan je nog doen wat je wil: herstellen of een andere wagen kopen. Allé dat laatste klinkt eenvoudiger dan het is...
Terwijl mijn wagentje en ik een laatste onderonsje hadden voor ik ermee naar de keuring reed, wisten we allebei dat de tand des tijds ook bij mijn lieve vierwieler wat slijtage naliet. Volgend jaar zijn we al 20 j buddies en we kennen mekaar zo door en door dat we bereid zijn verder lief en leed samen te dragen. Mijn slaapgenoot met de goudenhanden heeft nog maar eens een paar opvallende kwaaltjes weggewerkt of opgelost maar suggereert al een tijdje dat het beste van onze "auto -ik relatie" er op zit en ik ofwel de grote broer van mijn bakje een kans moet geven ofwel opteren voor een andere kleine wagen...Maar mannen weten niet wat de band is tussen de vrouw en haar wagentje. We hebben samen zoveel beleefd , samen gesakkerd in het verkeerd, samen gelachen met knotsgekke situaties op de baan, samen gehuild bij het terugkomen van een definitief afscheid, samen de kleinkinderen afgehaald en teruggebracht, samen gezongen met een topper op de radio samen genoten van een ritje zomaar .. och zo kan ik doorgaan.
Mijn wagentje is na al die jaren een stukje van mezelf op een heel speciale manier en grote broer kan met al zijn comfort en ruimte en zuinigheid nooit dat gevoel geven dat mijn wagentje mij geeft. Ik ken elke zucht elke verandering in geluid, elk schakelpuntje elk kwaaltje van mijn beauty want hoewel mijn bakje al zo oud is, staat het er nog steeds blinkend en stijlvol bij..
Dat allemaal zat ik te bedenken terwijl ik in de rij stond te wachten op mijn beurt. Ik heb mijn vriend nog eens moed ingesproken, gezegd dat ik niet van zijn zijde zou wijken en dat ik met mijn mooiste lach de keurders zou aankijken... A woman has to do what a woman can do .
Intussen viel mijn oog op de andere wachtenden en was ik blij dat ik niet in de rij naast mij stond. De kerel die daar de keuringen voor zijn rekening nam, leek me geen erg vriendelijke man. Een vrouw kreeg daar een hele litanie te horen omdat de cijfers en letters van haar achterste nummerplaat (volgens hem want ik kon ze duidelijk lezen) niet duidelijk meer te lezen waren. De acht kon verward worden met een drie of een zes....blablabla... Het gezicht van die vrouw stond overduidelijk op onweer, dat was iets wat ze waarschijnlijk ook niet verwacht had te horen. Ik vroeg me af of je daarvoor zou moeten teruggaan en bedacht ondertussen dat je het ook nog een beetje moet treffen met wie de keuring doet.
Mijn keurder was streng maar eerlijk, de paar opmerkingen die ik kreeg, had ik ook verwacht. Na bijna 20 j komt er aan elke carrosserie wat slijtage.. en die ene achterband... tsja heupen moeten bij mensen soms ook vervangen worden.
"Je wagentje is in orde mevrouw , er zijn een paar opmerkingen maar ja het is ook al een wagentje van jaren hé . "
Op mijn vraag of ik moest terugkomen zei hij :" Neen, we zullen het wel in de gaten houden"..
Ik kon toch moeilijk die man strelen of een kus geven van contentement dat zou als omkoping kunnen gezien worden, dus bedankte ik hem met mijn mooiste lach en heb ik mijn wagentje dan maar even gestreeld toen ik met een witte kaart en 33,80 Euro lichter buiten kwam en die paar opmerkingen daar doen we wel wat aan. Alleen nog het manneke overtuigen want ik weet dat hij zal opperen dat de kosten die we maken misschien niet meer opwegen tegen een auto die nogal wat slikt en oud is.. moderne wagentjes zijn zuiniger enz enz.. Maar hij begrijpt niet dat er hier meer gaande is tussen ons..en dat ik vind dat je niet zomaar moet opzij gezet worden omdat er al wat cijfers op je teller staan... Ja hij is de realist en ik de romanticus.. en zo vullen we mekaar al 45 j aan!
Soit, ik ben er weer vanaf voor een jaartje. De keuringsstress is weer achter de rug en ik voel me vrolijk....wat een simpel papiertje bij een mens niet kan teweegbrengen
De fiere papa( schoonzoon) plaatst zo af en toe graag een fotootje van zijn kids op FB. Sommigen hebben daar misschien bedenkingen bij omdat Fb een open medium is en je nooit weet welke ziekelijke geest zich “ verstaart” aan een foto maar als ik dan die glimlach zie dan vertedert mijn hart ook en begrijp ik de papa zo goed.
En over die kinderlach wil ik het hebben.
Hier lopen er af en toe 6 kinderen/ tieners in spe rond. Vier dragen steeds de mooiste glimlach op hun nog onschuldig gezichtje twee hebben eerder een zetje nodig om hun snoetje om te toveren tot een zonnetje, tsja ieder heeft zijn karaktertje niet?
Toen ik zondag de opmerking kreeg dat één van hen altijd lachte en het precies een zonnetje was, dan was het precies dat straaltje zon dat ontbrak dat ik aanvoelde. Want in mijn ogen moet een kind nog onschuldig kunnen glimlachen/ lachen mogen geen zorgen of gruwelbelevenissen hun jonge leventje besmeuren en dan denk ik met pijn in het hart aan al die kinderen ergens op onze blauwe bol die uit de boot vallen : ze worden het slachtoffer van geweld, worden op de vlucht gedreven of krijgen niet de kansen en het respect dat ze verdienen. Ook zij verdienen een zonnige start in de mallemolen van het leven om niet getekend de volwassenheid in te gaan…
De glimlach van een kind! Wie kan daar overschillig onder blijven? Of om het met de woorden van Willeke Alberti te zeggen:
Na een drukke week en een zaterdag waarin de drukte een climax bereikte, kom ik nu op zondagavond om 22u stilaan weer boven water.
Tuin en huis lagen er tegen het weekend netjes bij; de BBq was tot in de puntjes voorbereid want 19 man van spijs en drank voorzien vraagt ook de nodige voorbereiding en logistiek.
Het weer op vrijdag zag er veelbelovend uit om er de volgende dag een mooie afsluiter van onze jaarlijkse zomerbijeenkomsten van te maken tot ik op zaterdagmorgen opstond en me afvroeg waar die zon van de dag ervoor was? Het was een bewolkte , licht mistige morgen. Omdat ik nogal vroeg uit de veren was, hoopte ik dat het wolkendek wel zou opentrekken maar helaas ,drie werf helaas.. Nochtans was het niet koud en finaal besloten we om toch alles buiten te laten doorgaan zoals gepland .
Toen de eerste gasten eraan kwamen , vroegen ze met een kwinkslag.. “ Hewel waar is die kempische zon, het is hier meestal toch beter dan in het Wilde Westen?”
Ik had maar één antwoord en dat was dat ze hierboven dit jaar niet met ons meegingen in het vieren en feesten maar dat we het niet aan ons hart zouden laten komen.. Hoewel.. dat hart heeft toch zijn deel gehad, we hebben genoten met hart en ziel en voor de 7 kinderen was het even een korte voortzetting van een vakantie die al een week achter hen lag..
‘s Avonds laat vertrok iedereen met “ het maagje vol en het hoofdje licht” naar huis en konden we al bij al terugkijken op een gezellige chaos hier maar vooral een geslaagde dag! Ik was gewoon bekaf, mijn rug deed pijn, mijn voeten waren oververhit van het geloop de ganse dag rond maar de celletjes van mijn bovenkamer geraakten maar niet in slaapmodus zodat ik om 2u15 terug rond liep in de living , om 3u20 terug in bed kroop om er tegen 4u45 nog maar eens uit te kruipen nog steeds zo wakker als wat..Tegen 6u zag de living er weer al behoorlijk uit, besloot Morpheus me toch stilaan te omarmen en deed ik nog eens een poging om nog wat te slapen. . Ik slaagde daar eindelijk in tot de wekker om 7u50 afliep….en mijn lieve slaapgenoot uitgeslapen vroeg…" Kan het dat je vannacht eventjes opgeweest bent, ik voelde je niet naast mij"!!
Ik heb het maar bij dat eventjes gelaten en gezegd dat ik mijn dromen van de voorbije nacht wel eens op een andere keer zou vertellen..
Vandaag liep ik er dan ook als een zombie bij en wat dacht je? Van in de vroege morgen scheen hier weer de zon.. Hadden we toch uitgerekend die enen dag van het weekend gekozen dat ze even niet thuis gaf zeker?
Nu staat de avond weer voor de deur en .. geloof het of niet maar stilaan ben ik terug alive and kicking waaruit ik enkel kan concluderen dat ik ook stilaan de tol van het ouder worden ervaar en al die drukte me fysisch wel vermoeid maar mijn geest na zo'n drukte niet zomaar op commando het zwijgen kan opgelegd worden… De nacht moet blijkbaar stilaan op een rustiger manier ingeleid worden...
Maar straks begint een nieuwe week en zal ik wel weer terug oké zijn en in alle rust kunnen nagenieten van een geslaagde zomer qua bijeenkomsten en vriendschap en familiewarmte .. en daarop verder teren want de winter kan lang zijn en al geef ik het niet graag toe… de tijd van lang opzitten en druk bezig zijn en van geen ophouden weten, wordt ook voor mij stilaan moeilijker om in harmonie te blijven met de jaartjes op mijn teller!
En om dat toe te geven heb ik al mijn eerste, moeilijke opgave van de week gedaan !!
We zijn augustus weer al gepasseerd en september ingestapt en zoals elk jaar overvalt me dan een gevoel van weemoed . Misschien omdat die weemoed stilaan ook al over de velden hangt en de zomer naar het einde toe gaat. De zon verliest aan kracht, de dagen worden korter, de nachten koeler, in de winkels is het alweer uitkijken naar de winter …Straks hangt onze tuin opnieuw vol dikke kruisspinnen, laten de bomen hun bladeren vallen en is het weer tijd voor winterblues.
In de maand September denken we meestal met weemoed terug aan de warme zomerdagen die achter ons liggen. Het is niet dat ik een hekel heb aan de herfst of de winter, ik hou eigenlijk van alle seizoenen. Maar de lente en vooral de zomer, dat zijn toch mijn favorieten. De natuur in volle bloei, de geur van bloemen, overal mooie mensen, ondanks de soms wat weinige kledij (of net daardoor…). Bij mij voelt september elk jaar aan als de start van het aftellen naar het nieuwe jaar en laat ik de voorbije maanden achter mij .
Voorlopig was het een jaar met een zachte winter, een heerlijk warme lente een tegenvallende zomer waar men normaal een climax verwacht in juli/augustus… Waar is die zomerse tijd gebleven? Het zalig niets doen, met vrienden genieten van muziek, de warmte, de barbecue, .... Maar ik wanhoop niet, ik reken nog op een warme periode te beginnen bij zaterdag als we hier 19 man verwachten voor een BBQ.( duimen mensen !) Die warme periode in september noemt men in VS of Canada een Indian Summer, de periode van half september tot half november waarin het nog zomerachtig weer kan zijn. Weliswaar daalt de temperatuur dan wel gemiddeld naar 9 graden, maar af en toe steekt een warme dag de kop nog eens op. Maar ik voel het stilaan komen .. het is weer zover, de jaarlijkse weemoed is in aantocht. De zomervakantie is voorbij, de ochtenden beginnen herfstig te ruiken, de avonden worden vroeger en vroeger donker. De zomer loopt ten einde, het verval van het volgende seizoen zet in…en ik voel het aankomen.... Weemoed.
Zoals bij de andere maanden sta ik ook hier even stil.
S E P T E M B E R Ook genaamd: HERFSTMAAND,
Is de maand waarin de zomer overgaat in de herfst. In sommige landsgedeelten werd ook gesproken over " D' ANDER OOGSTMAAND. " Dit verwijst naar het feit dat late graangewassen, zoals haver, pas in september worden geoogst.
September is de negende maand van het jaar in de gregoriaanse kalender en heeft 30 dagen. De naam komt van het Latijnse woord septembris wat afkomstig is van het woord septem dat zeven betekent — september was de 7e maand van het jaar, omdat het Romeinse kalenderjaar tot 153 v.Chr op 1 maart begon.
Nog andere namen: GERSTMAAND ( GHEERSTMAAND ) - EVENEMAENT ( komt van avena = haver ) en ook nog BACCHUSMAAND => september is de maand waarin in de wijngaarden de druivenoogst begint.
Weerspreuken:
Als in september de donder knalt, met kerst sneeuw met hopen valt.
Vallen de bladeren vroeg, dan wordt de herfst niet oud.
Een warme september, een droge oktober.
Schijnt de herfstzon met zomerkracht, maakt veelal de winter zacht.
Vallen de eikels al voor St. Michiel (29sept.) , dan snijdt de winter door lijf en ziel.
Schijnt echter een stralende zon, wordt de winter een demon.
Heerst in september avond vree, dan brengt dat spinnenkoppen mee.
Hoe zou het zijn, vraag ik mij af als ik denk aan die eerste schooldag, het begin van de volgende 6 jaren van kleinzoon 1. Het doet me toch wat en ik denk zijn mama ook. Zou ze het ook voelen die loslaatsteek want dat is het, het besef dat hij weer een stapje verder zet, dat hij op het punt staat in een nieuwe wereld te stappen en hij het al met al toch zelf moet doen ? En daar gaat het natuurlijk om, alle emoties die daarbij komen kijken en waar hij zich ook alleen door zal moeten slaan ( andere vrienden, andere school , andere leerkrachten weg van de omgeving waaraan hij toch gehecht was..) daar denkt een moeder aan op zo'n momenten. Ja, zo'n steek krijgt beslist elke mama als ze haar kind de volgende stap ziet zetten en beseft dat haar kind groter wordt en zich stilaan uit het het warme, vertrouwde nest opricht! Ik weet het, c'est la vie, je kan je kinderen niet altijd een hand boven het hoofd houden, maar soms druist dat gewoon zo in tegen wat je moederhart ingeeft. Maar naast die loslaatsteek is er ook een gloed van trots dat een kind kan en mag verder gaan, hopelijk een gelukkig leven tegemoet. Ja... tot de volgende steek zich weer aandient, zo werkt toch een moederhart of niet? En dan te bedenken dat ik gewoon spreek als oma!!
Ani vraagt zich af of ik Sennet inruil voor FB? Neen hoor mannekes, mij eerste liefde is sennet en daar blijk ik trouw aan. FB is goed om met bepaalde mensen contact te houden die het hier afgebold zijn ( die stouterds!!) en een paar anderen die ik op mijn FB toelaat…
Echt het was hier een drukke week met een BBQ die door de weergoden in het water viel ( letterlijk) de kleinkinderen die een dagje langs kwamen, een bezoek(je ) van 5u aan de kapper omdat ik mijn scalp dringend moest laten bijwerken. Op mij opmerking dat mij kleurtje wel snel vervaagt, antwoordde de kapper..” dat komt door de zon”!! Ofwel leeft hij op een andere planeet ofwel is het wishfull thinking van hem maar ik heb in augustus maar weinig zon gezien…Jij wel?
Laat nu uitgerekend gisteren de straat hier afgezet worden als speelstraat voor 1 dag.. met allerhande attracties en activiteiten voor de kinderen en wat deed het? Miezeren… Ik heb het al ergens gezegd dat die van hierboven niet kindvriendelijk is want hoorden jullie het ook? Vanaf volgende week krijgen we een nazomertje! Niet dat dit niet welkom is maar de laatste vakantiemaand was voor de kinderen en verlofgangers een ramp!! Ik denk dat we eens een manifestatie zullen moeten organiseren tegen die weerman hierboven alhoewel… ik wil niet graag te dicht in zijn buurt komen.. hij mocht een gecharmeerd zijn door mijn - Ja door wat ? - haha en mij willen houden!! Ik opteer nog voor veel jaartjes hier op die natte maar o zo dierbare blauwe knikker.
Gisteren na het boodschappen doen, draaide ik een zijstraat in die naar huis leidt en opeens overviel me een gevoel van welbehagen , van v(b) erwondering van de natuur naar hier toe. De baan is weer overkoepeld door een arcade van groen omdat de bomen mekaar raken.. een zicht om ontroerd bij stil te staan…Die straat- en laanbomen vormen de ruggengraat van groen hier in de buurt een uitnodiging naar het bos dat juist hiernaast ligt . Ik kan me onze omgeving niet voorstellen zonder bomen, ze zou niet dezelfde zijn. Dit is mijn wereldje waar ik zo van hou en hoop dat het me nooit wordt ontnomen. Hier vind ik rust, geluk en tevredenheid… Ik heb het al gezegd .. ik ben geen stadsmens ik zou er zo ongelukkig zijn! Meer heb ik er vandaag niet aan toe te voegen
Ik had me net omgedraaid om mijn jasje aan de kapstok te hangen toen ik tik-tik-tik-tik....hoorde. Ik draaide mij terug om, keek naar dame naast mij die verbaasd naar de grond zat te kijken, keek ook naar beneden en zag daar tientallen bolletjes op en neer huppelen. Ik voelde aan mijn hals en wist meteen wat er gebeurd was! Hoe het gegaan is ik weet het niet. Feit was dat mijn parelsnoer geen parelsnoer meer was. De kapper die bezig was met het wassen van iemands haar keek op om te zien wat er gaande was.
"Niet erg, "zei ik, "mijn collier heeft het begeven". De bolletjes sprongen naar overal en ik hurkte om ze op te rapen. Liefst had ik ze laten liggen de meeste kwamen in afgeknipt haar terecht dat de kapper nog niet had weggeveegd maar dat zou niet echt verantwoord geweest zijn om die kleine bolletjes te laten liggen stel dat iemand er zou op trappen, het kon grote gevolgen hebben.
De dame die ook aan het wachten was , was zo lief om mij instructies te geven waar ik moest rapen : "Daar ligt er ene, daar ook, daar nog ene...".en ik maar huppelen om ze te pakken. Een handvol bolletjes raapte ik op net genoeg om er een armband van te maken en hoe ik ook keek, ik zag er geen meer. Veel waren ergens onder gerold waar ik niet bij kon maar ze lagen daar goed vond ik. Niemand die er over kon uitschuiven en als de kapper straks grote schoonmaak hield zou hij ze wel terugvinden.
Daar stond ik dan met een hand vol bolletjes, wat moest ik er mee? In mijn handtas zat nog een plastiekzakje en ik besloot ze daar in te steken alhoewel ik ze liefst in de vuilbak had gekieperd.. Met mijn vrije hand graaide ik het zakje uit mijn handtas en zo zag ik mijn fototoestel zitten dat ik toevallig bijhad.
De kapper zag het fototoestel, keek naar de bolletjes in mijn hand en vroeg heel ernstig:" Ga je daar een foto van nemen? Voor de verzekering?"
"Tsja, een nep parelmoeren ketting .. zou dat het proberen waard zijn om die terugbetaald te krijgen?" vroeg ik hem
Toen ik terug thuis was, haalde ik de zak uit mijn handtas en hoorde tik-tik-tik...Verrast zag ik bolletjes vallen uit een gaatje onderaan het plastiek zakje. Alles opgeveegd en de vuilbak in. Het is eens iets anders dan altijd regen te horen tikken...
Het wil niet stoppen met regenen .Ik dacht dat ze in de hemel al lang die schoonmaak achter de rug hadden maar neen hoor nochtans zo vuil kan het daar toch niet zijn? Volgens mij zijn daar alle buizen van de waterleidingen gesprongen en heeft Sint Pieter de loodgieters om de één of andere reden niet binnengelaten . En zeggen dat zoveel mensen weersafhankelijk zijn wat hun humeur betreft. Niet dat ze er constant als een donderwolk bijlopen maar bij velen scheelt het niet veel. Gelukkig heb ik daar minder last van maar menslief ik snak toch naar nog wat zon hoor en ik zal wel niet de enige zijn maar eerlijk, dat is geen troost. De regen blijft maar komen . De enige die zich er niet veel van aantrekken zijn de vogels die vrolijk pieren uit onze gazon pikken. Als je ze dan wil fotograferen, vliegen de meeste weg.
Tja....ik zal maar genieten van een koekje, goed voor de moraal. We gaan dan nog eens over de moraal spreken als het zomerweer terug is.....en ik aan mijn frisse kledij merk dat ik een koekje teveel gegeten heb.
Onlangs was ik te gast in een bevriend gezin. Ik zat nog maar pas neer of hun dochtertje van zeven, kwam voor me staan met drie spelen in haar hand. De vraag was niet òf we zouden spelen maar wel wélk spel we zouden spelen.
Kinderen hebben iets van robotjes: ze lijken wel geprogrammeerd om te spelen, pret te beleven en te genieten. Volwassenen kunnen veel leren van hun levensvreugde en hun creativiteit. Maar om zomaar meteen met de deur of hier het spel in huis te vallen…. Gelukkig kan een vrouw multitasken in mijn geval spelen en aan de conversatie deelnemen…En bij dat multitasken wil ik even stilstaan.
Is het je ook al opgevallen dat een man het moeilijk heeft terwijl hij aan het klussen is om op een vraag te antwoorden?Vrouwen daarentegen blijken wel meerdere opgaven in één keer aan te kunnen! En onze moderne tijd heeft daar een term voor nl multitasken.
We vinden het handig dat we meerdere dingen tegelijk kunnen doen want we willen zoveel mogelijk zaken in een zo beperkt mogelijke tijd doen. Vrouwen schijnen er beter in te zijn dan mannen. Toch speelt al enige tijd de vraag in hoeverre het handig en efficiënt is?
Op zich kunnen wij best meerdere dingen tegelijk doen, zoals een boterham eten terwijl we zitten te lezen. Het eten en slikken is zo ingebakken in het brein dat je daar niet over na hoeft te denken en het automatisch gaat. Je kunt je blijven concentreren op het lezen. Maar zodra je je op twee dingen tegelijk moet concentreren kan het fout gaan zoals bij autorijden en bellen. Als je bellend autorijdt is het onmogelijk dat je je tegelijk goed op het verkeer én op je telefoongesprek concentreert. Of je rijdt op de automatische piloot en je aandacht richt zich vooral op het gesprek, of je rijdt geconcentreerd en je gesprekspartner denkt een luisterend oor te hebben. Hier is het veiliger om tijdens intensieve gesprekken je auto even langs de kant te zetten.
Ons brein werkt het best als we ons compleet op één taak tegelijk kunnen richten. Meerdere dingen tegelijk doen, is veel minder efficiënt dan ze snel na elkaar doen. Gedragswetenschappers van de Warwick Business School hebben onderzocht wat er precies in het brein gebeurt wanneer we verschillende taken tegelijk proberen uit te voeren. Terwijl we al kokend en bellend tegelijk misschien denken dat we zo lekker aan het multitasken zijn, springt de hersenactiviteit in feite steeds heen en weer van het ene naar het andere gebied. In werkelijkheid bestaat multitasken dus helemaal niet, maar bij activiteiten waarin we goed zijn getraind (zoals autorijden en radio luisteren) gaat het wisselen tussen hersengebieden zo snel dat we het niet door hebben. Blijkbaar kunnen onze hersenen helemaal niet meerdere dingen écht tegelijk doen. Multitasken is dus eigenlijk onmogelijk, het is vooral een kwestie van snel te kunnen switchen. En dat deed ik ook spelen een deelnemen aan het gesprek...
Als je in een file staat, heb je tijd om rond te kijken. Je ziet dingen waar je anders niet op zou letten, gewoon omdat je er zonder file voorbijraast.
Vandaag had ik weer de 'luxe' om te observeren. Terwijl we stonden te wachten om enkele cm's vooruit te kunnen rijden, keek ik links van mij. Aan de overkant van de straat stond een camionette geparkeerd. De chauffeur zat een potje yoghurt uit te lepelen. Ik zag hem scheppen, de lepel naar zijn mond brengen....vanaf dan zat ik inwendig te lachen. Telkens, net voor hij de lepel in zijn mond stak, verscheen zijn tong alsof hij bang was dat er anders een drupje yoghurt zou verloren gaan: scheppen, naar zijn mond, tong uit, happen. Dat herhaalde zich meerdere keren voor we eindelijk konden doorrijden. Ik begon mij af te vragen of ik ook, als iets moet gelepeld worden, op die manier at.
Als je er zit op te kijken is het eigenlijk maar een raar zicht, die tong die steeds verschijnt net voor de lepel in de mond gaat. Sommige handelingen gebeuren zodanig automatisch dat we mss niet beseffen dat iets wat vreemd lijkt. Ik heb ondertussen mijzelf gerustgesteld: mijn tong blijft in mijn mond als ik iets eet met een lepel of een vork. Maar geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om aan ook maar éen iemand te vertellen dat ik voor de spiegel enkele happen yoghurt at, bij wijze van test.
Ik ga mezelf niet bestempelen als het toonbeeld van geduld maar ook niet als de ongeduldigste eerder de middelmaat geduldig tot het iets te lang gaat duren
En dat geduld wordt meestal getetst bij een bezoekje aan onze huisarts . Hij werkt niet op afspraak en daarom dat sommige patienten al voor aanvang van zijn consultaties aan de deur gaan staan zo zijn ze zeker de eerste of eventueel de tweede. Ik weet dat dit veruit het beste is om daar snel aan de beurt te zijn maar daar een halfuur of meer te staan draaien tot de deur opengaat, dat is iets te verregaand voor mij. En dus was ik daar vanmorgen 5 minuten nadat zijn spreekuur begon . 1 patient was al binnen en er zaten er nog 4 in de wachtkamer. Snel maakte ik de rekening: een kwartier per patient, een goed uur wachten en het was mijn beurt. Niets aan te doen, wat is een uurtje in een mensenleven?
25 minuten later was de situatie nog steeds dezelfde: 1 binnen, 4 voor mij. Het begon danig op mijn zenuwen te werken dat er geen vooruitgang was. Ik prijsde mezelf gelukkig dat ik niet ernstig ziek was anders zou ik misschien gestorven zijn voor het mijn beurt was .
Nog 10 minuten later, nog steeds geen verandering, werd het al heel moeilijk om niet op mijn stoel te zitten draaien en om niet te zuchten maar ik bleef stoïcijns kalm alhoewel ik mij ergerde dat het geen naam had. Verdikke, dacht ik in mezelf, mijn bloeddruk zal stilaan aan de hoge kant zijn al mankeer ik niets aan mijn tikker!..... Als hij met die vier voor mij ook minstens een halfuur zou bezig zijn, dan zat ik daar tot de middag....foert! Ik stond op en vertrok. 40 minuten van mijn schone tijd daar verspild voor niets, behalve dat ik mij opgefokt voel en eerlijk gezegd dat wachten werkt prima mocht je enig spoor van futloosheid voelen
Het is maar dat een mens boodschappen moet doen, wil hij niet verhongeren of de genodigden zonder eten zetten, maar het is niet mijn favoriete bezigheid. Soms vind ik het puur tijdsverlies, eigenlijk vind ik het altijd tijdverlies maar soms valt het echt wel mee.
Normaal verloopt het winkelen vlot, vind ik wat ik nodig heb en ga ik dan naar de kassa....en dan zien dat er wel 10 man voor staat. Normaal gezien word ik dan lichtjes zenuwachtig, vooral als ik merk dat het niet echt vooruitgaat.
Zaterdag kreeg ik geen kans om me te ergeren aan het feit dat niet alle kassa's open waren ondanks het feit dat er veel mensen stonden aan te schuiven.
De man voor mij draaide zich om en zei meteen: " U weet zeker niet waar hier de eieren liggen?"
Ik had me eerder aan een verzuchting of een klaagzang omwille van de lange rij verwacht, zeker geen vraag over eieren. Waarschijnlijk zal ik daarom een beetje raar gekeken hebben, weet ik veel. In ieder geval, de man zal gevonden hebben dat ik er verbaasd uitzag al interpreteerde hij mijn blik verkeerd. Hij dacht waarschijnlijk dat ik de vraag niet begrepen had en herhaalde in iets deftiger nederlands:
"Eitjes? Weet u waar hier de eitjes liggen?"
Zoals dat klonk : E I T J E S, jeezes....de man was zeker 1.90, dat woord klopte niet bij zijn formaat. Ik voelde een lach opkomen en ik wist dat als ik die zijn gang zou laten gaan ik het eerste halfuur niet meer zou kunnen stoppen en dat ik zeker voor geschift zou aanzien worden. Geen mens zou het doorgehad hebben waarom ik zo zou moeten lachen... In minder dan een seconde had ik mezelf onder controle en zonder ook maar een grijnsje te laten verschijnen, antwoordde ik waarheidsgetrouw dat ik hem niet kon helpen. Op dat moment kon ik de eieren echt niet lokaliseren zozeer was ik bezig om mijn lach te onderdrukken.
"Tja," zei hij, "dan zal het zonder eieren zijn want ik heb ook geen zin om nog eens gans de winkel te doorlopen."
Heel traag werd de rij kleiner en toen er nog een man of vier voor mijn voorganger stond, draaide die zich nogmaals om en zei dat het verdorie wel heel traag vooruit ging.
"Zeker weten," antwoordde ik, "in die tijd had je al vier keer de winkel kunnen doorlopen om eieren te vinden" .
Hij gniffelde eens, knikte van ja en bleef net als ik geduldig zijn beurt afwachten. Ik ben er nochtans zeker van dat hij zou gevonden hebben wat hij eerst niet vond tegen de tijd dat het zijn beurt was aan de kassa.
Vrijdag zijn de dochter en co gelukkig veilig thuisgekomen van wat bijna een horrorvakantie heet!
Op amper 14 dagen kan er één en ander gebeuren
Ze hadden in het zuiden van Frankrijk een huisje gehuurd en toen ze eraan kwamen bleek onze jongste schat ziek te zijn.. dus even de dokter raadplegen. Na een paar dagen werd er -toen ze gaan zwemmen waren in zee - ingebroken in hun huisje en waren een paar waardevolle spullen meegenomen zoals pc , IPhone , tablet…
Nog een paar dagen later werd hun hondje een Jack Russel aangevallen door de kat van de buren.. krab op het hoofdje, een gaatje op de rug en een flink stuk vlees afgescheurd op de linker dij. Het werd dus zoeken naar een dierenarts op zaterdagavond 17u!! Nog op het nippertje één gevonden die bereid was om hen te helpen… Hondje met drie haken in de bil om de wonde dicht te maken, een kap over het kopje om te voorkomen dat ze die krammer eruit trok en een spuitje met antibiotica….Die kap begint ze vervelend te vinden en pas volgende week mogen de krammen er uit...
Verder verliep alles “ normaal” tot ze naar huis kwamen en bij het wegrijden van een parking op hun route terug vaststelden dat iemand tegen hun “ recent nieuwe wagen” gereden had en vluchtmisdrijf gepleegd had….
Kan je geloven dat we blij zijn dat ze veilig en wel thuis zijn want het was blijkbaar niet “ hun” vakantie…
En zeggen dat ze er uiteindelijk nog opgewekt en optimistisch bijlopen…"Wij zijn nog gaaf en heel"… is hun opmerking!
Inderdaad lieve blogvrienden, vandaag is het hier platte rust. Straks gaan we een kopje koffie drinken bij de dochter en co die gisteren thuis gekomen zijn van de reis en voor de rest... bekomen van een drukke dag gisteren. Al bij al viel het nog mee, we hadden af en toe zon enkel op het moment van de BBQ zelf begon het te druppelen zodat mijn lieve slaapgenoot onder een grote parasol ( what's in a name!!) moest bakken en onder een paraplu het eten binnen " liep". In de namiddag hebben we zelfs nog een wandelingetje gedaan en bij het terugkomen achteraan de tuin in een waterzonnetje kunnen bekomen. Maar aan de snaterjes heeft het niet gelegen hoor! Die deden hun best en het geluid ging crescendo omhoog naar mate de dag vorderde.. wat zeker aan een straaltje zon lag waaraan we ons konden verzadigen .
In ieder geval iedereen ging content naar huis , wij content dat- niettegenstaande de slechte weersvoorspellingen - het weer nog relatief meeviel om dan behoorlijk moe te gaan slapen... Nu is het de bedoeling om 2 dagen bij te tanken want maandag doen we het nog eens over met een 8 tal vrienden. Als het weer zou kunnen zijn zoals gisteren dan is "biebie" tevreden...
Ik lag daar juist even buiten te " waterzonnen" en werd geboeid door een prachtige wolkenformatie .. geniet maar mee... Jaja, ik kijk nog steeds naar boven en naar de wolken...eenmaal een romantcus altijd ééntje .
Voor de Antwerpse moeders is het vandaag hun dag.. wij ( de West Vlaamse moeders) kregen reeds onze dag in mei maar voor mij mag iedere moeder eens extra in de bloemen gezet worden zelfs 2 x per jaar dus...voor alle moeders /oma's
Heb je na mijn logje van gisteren ook naar de maan gekeken en ook Janneke Maan zien rondlopen?
Alle gekheid op een stokje.( waar komt die uitdrukking vandaan? Weer iets voor een volgend logje )
Ik ben erg geïnteresseerd in alles wat met de aarde , de wolken en het heelal te maken meeft en zo kwam spontaan de vraag bij mij op :
" Wat als die aarde nu eens stopt met draaien?" ..
Zelf kan ik mij daar één en ander bij voorstellen maar er zijn andere die veel wijze zijn dan ik die daar een goede visie op hebben en bij hen ging ik mijn logje halen? Heb je even de tijd en ben je ook geïnteresserd? Lees dan maar verder, indien niet... stuur ik jullie niet naar de maan hoor het is hier te goed en te mooi op onze blauwe knikker!
Wat als de wereld stopt met draaien?
Wat gebeurt er als de aarde stopt met draaien? We hoeven niet bang te zijn dat dit de komende miljoenen millennia gaat gebeuren, maar het is wel interessant om te kijken wat de gevolgen zouden kunnen zijn. De aarde draait in ongeveer 24 uur om de eigen as. En onze planeet is daarin natuurlijk niet alleen. Ook bijvoorbeeld Mercurius tolt om de eigen as heen. Maar het kleine planeetje doet daar een stuk langer over: zo’n 59 aardse dagen. Venus neemt er nog meer tijd voor: een dag duurt op die planeet net zo lang als 243 dagen op aarde. Op dit moment draait onze planeet nabij de evenaar met een snelheid van 1.667 kilometer per uur om haar as. Hierdoor wordt de massa van water naar de evenaar getrokken. Wanneer de centrifugale kracht afwezig is, zakken de oceanen af naar beide polen. Er is dan sprake van twee grote oceanen: de Noordelijke Oceaan en de Zuidelijke Oceaan. Tussen de twee oceanen bevindt zich een brede strook land met enkele kleine zeeën. Geleidelijk aan stoppen Een iets waarschijnlijker scenario is dat de aarde voortdurend ietsje vertraagd wordt en zo heel geleidelijk tot stilstand komt. Ook dat scenario heeft grote gevolgen voor de aarde. Een dag duurt dan niet langer 24 uur, maar 365 dagen. De ene helft van de aarde is dus een half jaar op de zon gericht. Deze helft zal flink warm zijn en geen duisternis kennen. De andere helft is ondertussen een half jaar koud en donker. Vinden we een zonsopgang en -ondergang nu nog heel gewoontjes, in de geschetste situatie wordt het iets bijzonders. Twijfelachtig is echter of mensen daar getuige van zouden zijn: een aarde die langzamer gaat draaien of stilstaat doet de leefbaarheid geen goed. Sterker nog: de aarde is mogelijk onherkenbaar als deze tot stilstand is gekomen. Dit komt doordat de middelpuntvliedende kracht – die wordt ingegeven door het roteren van de aarde – verdwijnt. Die middelpuntvliedende kracht zorgt er nu voor dat water naar de evenaar wordt getrokken. Als de kracht verdwijnt, zal het water afzakken naar de polen. Het resultaat is dat grote delen land onder water komen te staan en er eigenlijk twee grote oceanen ontstaan: eentje in het zuiden en eentje in het noorden. Daartussen vinden we een brede strook land U begrijpt wel dat het op een stilstaande wereld een stuk heuvelachtiger is. Het verschil tussen het laagst gelegen land en de Mount Everest is op de huidige aarde zo’n 9.000 meter. Op de toekomstige aarde bedraagt het verschil bijna 20.000 meter.
Roteren
U ziet: een tollende planeet is dus heel normaal. Maar waarom roteren planeten zoals de aarde, Venus en Mercurius? Om dat te begrijpen, moeten we terug naar de tijd waarin ons zonnestelsel ontstond. Er was nog geen zon en er waren nog geen planeten. Er was enkel een wolk bestaande uit stof en gas. Die wolk stortte in en vormde zo een platte schijf die steeds sneller ging draaien. In het hart van de schijf ontstond de zon. Het draaiende stof en gas eromheen klampte zich samen en vormde zo de planeten. De draaiende beweging die in de schijf zat – ook wel impulsmoment genoemd – werd door de samenklonterende materie overgenomen. De samenklonterende materie groeide vervolgens uit tot roterende planeten, waaronder de aarde.
Een dag van twee uur Tegenwoordig heeft de aarde ongeveer 24 uur nodig om een rondje rond de eigen as te voltooien. Maar dat is niet altijd zo geweest, zo denken wetenschappers. Voor de totstandkoming van de maan zouden de dagen op onze planeet slechts twee tot drie uur lang zijn geweest. Dat de dagen tegenwoordig veel meer uren tellen, hebben we maar aan één hemellichaam te danken: de maan. Deze vertraagt de aarde namelijk. Hoe de maan dat precies doet? Met behulp van de zwaartekracht! De maan en de aarde trekken aan elkaar. En omdat de aarde sneller om de as draait (in 24 uur) dan de maan om de aarde draait (27,3 dagen) schiet dat getrek vanuit het oogpunt van de aarde gezien niet erg op. Vergelijk het met een hardloper die een flinke lederschildpad met zich mee probeert te trekken. De schildpad kan niet zo hard en zal de hardloper ophouden. Zo houdt ook de maan de aarde op en zorgt ervoor dat onze planeet langzamer gaat draaien. Dat gaat heel geleidelijk. Zo geleidelijk dat we daar in de praktijk niets van zullen merken. Over zo’n 100 jaar is een dag op aarde ongeveer 2 milliseconden korter dan nu het geval is. Abrupt stoppen De rotatie van de aarde is dus niet helemaal stabiel. Een mooi moment om terug te keren naar de hoofdvraag: wat zou er gebeuren als de aarde zou stoppen met draaien? Stel dat onze planeet dat abrupt zou doen, dan zouden de gevolgen enorm zijn. Want als de aarde stopt met draaien, blijft alles wat niet echt aan de aarde vastzit toch met dezelfde snelheid roteren. Dat heeft alles te maken met het behoud van impulsmoment: als een voorwerp eenmaal draait, is het geneigd dat te blijven doen. Dat geldt voor gebouwen, maar ook voor mensen, bomen, stenen, oceanen en zelfs de atmosfeer. Alle landmassa’s worden ontdaan van hetgeen zich op deze massa’s bevindt en belandt in de atmosfeer. Het is een heel heftig, maar ook een zeer onwaarschijnlijk scenario.
Nu we duidelijk hebben wat er allemaal kan gebeuren als de aarde stopt met draaien, is het tijd voor die ene belangrijke vraag: gaat het ooit gebeuren?
De kans dat de aarde abrupt stopt, is sowieso heel klein. De aarde kan namelijk niet uit zichzelf stoppen. De enige manier om de rotatie abrupt stil te leggen, is een flinke botsing met een ander (groot) hemellichaam. En dat staat op korte termijn zeker niet op de planning. Ondertussen roteert de aarde door toedoen van de maan natuurlijk wel steeds trager. Maar dat effect is zo klein dat het nog miljarden jaren kan duren voor de dagen op aarde ten opzichte van nu gehalveerd zijn. Het lijkt er dan ook op dat we ons voorlopig geen zorgen hoeven te maken over het moment waarop de aarde stopt met roteren.
Zondagavond ook naar de maan gekeken? Blijkbaar stond ze uitzonderlijk dicht bij de aarde en inderdaad die indruk had ik ook . Je zag duidelijk de donkere plekken op de maan en met wat verbeelding zelfs Janneke maan rondlopen.
Onze Aarde koerst weer door de meteorenzwerm Perseïden, wat vallende sterren oplevert. Maar deze keer krijgt de hemelshow concurrentie van de supermaan. Elke zomer trekt de Aarde door die meteorenzwerm: een wolk van stofdeeltjes achtergelaten door de komeet Swift-Tuttle. Vele stofdeeltjes komen dan aan 60 km per seconde in botsing met de dampkring van de Aarde en veroorzaken kortstondig een lichtstreep aan de hemel: een vallende ster of meteoor.
De vallende sterren zijn zichtbaar tussen zondag 10 augustus en woensdag 13 augustus. Om deze meteoren waar te nemen is geen telescoop of verrekijker nodig. Het volstaat om vanop een donkere plaats buiten een stedelijk gebied met het blote oog minstens 15 minuten te kijken naar een willekeurige plaats aan de nachthemel.
Toch is deze zwerm dit keer minder spectaculair dan andere jaren omdat ze concurrentie krijgt van de supermaan die in de nacht van 10 augustus zal verschijnen en is nog tot de 13e zo dicht bij ons. Dan staat de maan op de nabije afstand tot de Aarde van slechts 356.895 km. Een supermaan is 14 procent groter en 30 procent helderder dan een traditionele volle maan.
En zoals gezegd .. ik heb dat gezien en voor diegenen die het gemist hebben .. jullie hebben nog een nacht de tijd om te kijken!
Ik zei toch dat het poepsimpel was. Inderdaad de rebus was: op ieder potje past een dekseltje!
Maar nu iets anders.
Ik was het bijna vergeten maar elke maand geef ik hier in het kort hoe die maand aan zijn naam komt vandaar dat ik even stilsta bij augustus.
Augustus is de achtste maand van het jaar in de gregoriaanse kalender en heeft 31 dagen. De maand is vernoemd naar keizer Augustus (letterlijk 'de verhevene'), de eerste keizer van het Romeinse Rijk.
Augustus is op het noordelijk halfrond ook de maand om te oogsten en wordt daarom vaak OOGSTMAAND genoemd. Deze maand is toegewijd aan Ceres, de Romeinse godin van de oogst.
15 augustus is in België een officiële feestdag (Maria-Tenhemelopneming) en wordt ook Halfoogst genoemd.
In augustus korten de dagen het méést, nl. 1 uur en 58 minuten ten voordele van de nacht.
De spreuken die in augustus op de volkskalender voorkomen handelen bijna allemaal over de oogst:
Geeft augustus niet veel regen, maar wel veel zonneschijn, dan krijgen we zeker goede wijn.
Als augustus zonder regen henen gaat, zal men zien dat de koe mager voor de kribbe staat.
Augustus eerste week heet en laf, ziet men veel winterse sneeuw, wacht maar af.
Noordenwind in augustus opgestaan, brengt standvastig weder aan.
Sinds de dochter de schoonzoon kent en ze samen in de zomer op vakantie gaan, is het hier altijd standby modus in de zin van “ en wat nu?”
Het is altijd met een gemengd gevoel dat ik hun SMSjes lees want dikwijls is het geen goed nieuws. Je kijkt altijd uit naar een berichtje als de kinderen op reis zijn om te horen of ze goed aankwamen en of alles ok is. Die krijgen we uiteraard ook maar elk jaar wordt die vreugde na een paar dagen verstoord. Soms zijn het maar kleine praktische zaken zoals een nieuwe slaapzak die bij het opblazen al een gat had en ze op de grond moesten slapen tot de auto die defect staat ergens op een verloren strand en dat ze wachten op assistentie om terug naar hun locatie te kunnen maar niemand kunnen bereiken. Ze houden ervan om de rust en stilte op te zoeken en belanden zo vaak in het hol van Pluto zoals wij zeggen dat was toen ook zo.
Een andere keer waren ze met een opblaasbaar bootje de zee opgegaan , beiden in slaap gevallen en afgedreven. De schoonzoon had een zonnesteek en de dochter kon de zee in duiken en met een touw rond haar midden met de boot terug naar het strand zwemmen. Gelukkig heeft ze het brevet van redder en kan ze goed zwemmen.
Het jaar erop werd ze gestoken door een zee-egel en moest ze dringend naar een ziekenhuis.
Toen de kids er waren, werd het er niet beter op zoals die keer dat ons kleindochtertje aan het zwembad gevallen was en moest genaaid worden aan de kin. En zo kan ik maar doorgaan.
Op hun feest vorige maand had ik het er nog over dat een sms van hen altijd spanning is zo in de aard van.. goed nieuws of slecht nieuws? Gisterenavond kregen we terug een sms vanuit Frankrijk waar ze sinds vorige week een huisje huren.. Terwijl ze even weg waren, hadden dieven de deur van het huisje geforceerd en alles meegenomen dat enigszins van waarde was.. laptop, IPhone , tablet en nog wat spullen.. De politie werd erbij gehaald maar ik vrees dat ze naar hun hebbedingetjes mogen fluiten. En dan maar gaan slapen met een geforceerde deur.. "Ach, die mannen keren nooit geen tweede keer terug naar dezelfde plaats", wist de agent te vertellen.. Een schamele troost! Ik hoop voor hen dat ze het nu weer gehad hebben en de rest van de vakantie “ normaal” verloopt..
Grappige nota hierbij. Hun hondje een 13j oude Jack Russel was thuis gebleven omdat ze niet lang wegbleven en hij had blijkbaar de dieven niet afgeschrikt. Dus als waakhond is die ook al niet geslaagd! Ik durf er op te wedden dat hij nog zal gekwispelstaart hebben toen hij volk zag, zo’n sociaal beestje als hij is.
Wij houden hier onze vingers weer gekruist tot ze thuis zijn…
Ik ben nog de kwaadste niet al zeg ik het zelf. Het is al meermaals gebeurd dat ik iemand voorliet aan de kassa. Niet dat het een constante is maar zo af en toe komt het eens voor dat ik in een gulle bui ben. Meestal hadden die mensen maar enkele aankopen bij en vroegen ze beleefd of het mocht. Zelf doe ik dat alleen als ik super gehaast ben en enkel één of twee aankopen heb. Je beurt afwachten hoort erbij.
Gebeurt het dat iemand mij vraagt om voor te gaan met een goede reden dan overtreft mijn goedheid ( euh euh) mijn slechte kant en in plaats van te zeggen wat soms op het puntje van mijn tong ligt, knik ik ze vriendelijk toe terwijl ik "tuurlijk, doe maar" zeg. Nadat ze betaald hebben krijg ik dan als tegenprestatie een knikje als bedanking en iedereen is weer een tevreden mens .
Vandaag was het weer prijs. Juist toen ik mijn kar aan de kassa wilde uitladen , kwam er een vent (man is een te mooi woord voor dat geval) naast me staan met een kartonnen schaal met ik schat 12 yoghurtpotjes in zijn handen en op die potjes lagen er nog twee flessen drinkyoghurt. Hij keek me aan met een koele blik, keek van mij naar zijn aankopen en schudde toen met zijn hoofd richting de transportband waarmee hij bedoelde: mag het er op, mag ik voor? Hij was van vreemde origine en ik dacht met mijn "koekegoed hart" dat hij onze taal niet genoeg machtig was om duidelijk te maken wat hij wou en het daarom met hoofdbewegingen deed. Even flitste de gedachte door mijn hoofd om zo'n lomperik gewoon voor te laten. Waarschijnlijk zaten zijn bloedjes van kindjes te wachten tot hij thuiskwam zodat ze een yoghurtje bij het ontbijt konden eten. Maar dat knikje met het hoofd en die blik vol overtuiging dat hij wel voor mocht , stak me en ik vroeg hem beleefd zijn beurt af te wachten.
Toevallig ging de kassa naast mij open. Met een vaart schoot hij uit de rij , iedereen voorbij om als eerste aan te schuiven. Een onbeleefde schoft was het! Bovendien sprak hij perfect nederlands, dat hoorde ik toen hij het meisje aan de kassa deed schrikken toen ze hem het kasticket overhandigde.
"Ik moet die brol niet, "sprak hij luid en de daad bij het woord voegend, smeet hij het kasticket met een air op de grond en weg was hij. Het was met plezier dat ik u niet voorliet, dacht ik....eigenlijk had ik het luidop moeten zeggen maar aan zo'n lomperik verspil ik geen woord!.
Alhoewel het geen hobby van me is, doe ik het. Meestal niet met volle goesting maar eenmaal ik gestart ben, valt het zo af en toe wel mee. Soms vind ik het dan zelfs prettig vooral als ik de ongestreken stapel zie minderen terwijl de netjes gestreken stukken vermeerderen.
Het onderwerp 'strijken' werd onlangs tijdens een uitje met vrienden plots aangesneden alsof we het over geen leukere dingen konden hebben.
"Strijk jij veel?" vroeg ze.
"Alles," antwoordde ik naar waarheid.
"Alles???"
"Bijna alles, behalve ondergoed en sponsen handdoeken."
"Komaan! Meen je dat? Ook zakkendoeken? Keukenhanddoeken? Beddelakens en overtrekken? "
Mijn verbazing was groot toen ik hoorde dat zij dat niet deed. Blijkbaar ben ik niet de enige die een broertje dood heeft aan strijken maar mijn afkeer is minder groot dan die van haar. Ik kan me dus niet voorstellen dat ik een gewassen, gekreukelde zakdoek zou bovenhalen om er mijn neus in te snuiten of om er om het even wat mee te doen. Een ongestreken zakkendoek ziet er zo 'slonzig' uit. Meestal gebruik ik papieren zakdoekjes om die strijk te vermijden, niets saaier dan zakkendoeken strijken. Zelfs keukenhanddoeken die na het wassen netjes opgeplooid kunnen worden....het is sterker dan mezelf, die moeten gestreken de lade in. En het beddengoed, geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om dat niet te strijken alhoewel het een helse karwei is. Het oogt niet alleen mooier maar het ligt zooooo zalig. Niets zo plezant als in een bed te kruipen waar versgewassen en gestreken lakens op liggen. Lekker strak en goedgeurend, mijn garantie voor een heerlijke nachtrust.
De reactie op mijn 'waarom ik dat alles strijk' was:
"Goed zot! Na minder dan een kwartier is alles terug verrompeld, zie je niet meer dat het gestreken was."
Het is waar alhoewel een kwartier nu ook sterk overdreven is, wat gestreken is blijft niet rimpelloos na gebruik maar wat gewassen is blijft evenzeer smetteloos .
Conclusie:
Ik ben geen fan van strijken maar ik vermoed dat ik me toch niet goed zou voelen als mijn versgewassen dingen niet netjes gestreken zijn. Het ene is onlosmakelijk verbonden met het andere....was/strijk, een siamese tweeling. En omdat deze week nogal bezet was , bleef de stapel hier groeien en "mocht" ik er zaterdag invliegen kwestie van het saunagevoel dat al gans de dag overheerste nog wat op te drijven...Maar zoals jullie zien ik heb het overleefd
Donderdag was onze afspraak met vrienden om met de kusttram weer eens de kust af te rijden , ergens een etentje mee te pikken en te genieten van de zon en het gezelschap. Bij het terugkeren passeerden we Heist . Tijdens juli en augustus vindt in Heist elke donderdagnamiddag een gezellige folkloremarkt plaats. Je maakt er kennis met oude ambachten en demonstraties en kunt er naar hartenlust grasduinen langs de talrijke kraampjes. Dat is wat we ook deden en we kwamen naar huis met een kilo ambachtelijk gebakken pannenkoeken en een paar mooie foto’s.. Geniet maar mee, de pannenkoeken eten we hier wel op.
Spinnen
Losse vezels van materialen als wol, vlas en katoen zijn niet geschikt om mee te weven, naaien, breien, haken of touw te slaan. Ze moeten daarom eerst tot bruikbare draden verwerkt worden.Dat is wat die dame deed...
Klompen maken
Om klompen te maken moet men wilgen- of populierenhout hebben. De bollen worden open gekloofd met kloofmessen in 4-5-6 stukken en vervolgens met een bijl met een scheve hecht in model geslagen. Daarna worden ze op het snijpaard met een lang mes, ook wel paalmes of klotsmes genaamd, op model gesneden. De man hier gebruikt wilgenhout of hout van een canadaboom ( achtkant in het WVL dialect) omdat dat zacht is...
Klossen
Kloskant wordt gemaakt met behulp van kantklosjes. Deze klosjes worden altijd in paren gebruikt, die over het gehele werk bij elkaar blijven behoren. Op deze klosjes worden draden gewikkeld. Een ervaren kantklosster kan werken met honderden klosjes tegelijk, die zeer snel om elkaar heen geslagen worden. Na het maken van een aantal slagen wordt een speld in het patroon gestoken, wat het vlechtwerk op zijn plaats houdt.Vingervlug is deze dame hier...
Smeden
De smid was vroeger een zeer veelvoorkomend beroep, ieder dorp had er wel een. Hij was de belangrijke persoon die alle ijzeren voorwerpen maakte die in de maatschappij nodig waren. De smid was onmisbaar voor de boeren, want hij maakte voor hen al het benodigde gereedschap zoals ploegen, schoppen, harken en schoffels.
Tegenwoordig is de 'algemene' smid vrijwel verdwenen en is zijn taak overgenomen door machinefabrieken die met grote productiesnelheid de metalen voorwerpen maken die voor het dagelijkse leven nodig zijn. Alleen het oude beroep van hoefsmid is nog steeds vrijwel onveranderd gebleven. Ook is er nog vraag naar producten van de edelsmid voor juwelierswerk.
Deze smid maakte gepersonaliseerde hoefijzertjes ...
Mandenvlechten
Een mandenvlechter of korver is een ambachtsman die voor zijn hobby of beroep manden vlecht met allerlei natuurlijke materialen zoals wilgentenen, rotan, stro of rietstengels. Het is een oud ambacht, dat in de westerse wereld enkel nog als hobby wordt beoefend en gedemonstreerd. Onze vlechter gebruikte bamboe dat hij eerst geweekt had om het soepel te maken. Maar soms werkt hij ook met roggestro.
Regelmatig vallen mensen zomaar over hun eigen voeten, ze glijden uit of ze struikelen over iets je kan het zo gek niet bedenken en breken daardoor soms een arm of een been. Het kan gebeuren, het is menselijk.
Zelf ben ik geen liefhebber van valpartijtjes zeker niet als het over mezelf gaat. Als de situatie zich voordoet, zal ik er alles aan doen om recht te blijven vooral als er toeschouwers in de buurt zijn. Dat de poging om staande te blijven een gekker zicht is dan meteen op de grond te donderen, daar denk ik dan niet aan. De bewegingen die ik dan maak vooral met mijn armen...ik kan me voorstellen hoe het er uit ziet .
Gisterenmorgen was het zover, ik viel in de prijzen toen ik in een buurtwinkeltje wilde binnengaan. Ik zette één voet op de dorpel en voelde meteen hoe mijn knie vooruit schoof. Die miserabele gladde sandalen ook! Ondanks de ellendige situatie zag ik direct de klanten en de winkelier waardoor mijn armen onmiddellijk in de verdediging gingen en de gekende spastische bewegingen maakten in een poging om niet languit in het deurgat te gaan liggen. Net toen ik de grond zag naderen kon ik met één hand de deur grijpen waardoor ik half gebogen de winkel in strompelde. Oef...niet gevallen. De aanwezigen stonden mij geschrokken aan te kijken en om mijn eer te redden zei ik gewoon:
"Ziezo, zo ben ik snel binnen."
De winkelier grijnsde terwijl hij lachend vroeg of er misschien veel wind was? "Neen," antwoordde ik, "het komt door door uw dorpel."
"Die ligt hier nochtans al heel lang was zijn repliek."
Een beleefde manier om te zeggen dat het mijn eigen schuld was .
Terwijl ik mijn beurt afwachtte, voelde ik dat mijn pols ietwat stug was ondertussen is er niets meer van te voelen. Waarschijnlijk van de snelle slag met mijn hand toen ik de deur vastgreep. Ik stond te denken dat ik alsnog een breuk had kunnen oplopen, eigenlijk had ik best geluk gehad.
"Wat is het voor u?", hoorde ik de winkelier vragen. In al mijn overpeinzingen had ik niet gezien dat ik aan de beurt was en zijn vraag overrompelde mij.
"Een klein groot bruin brood," antwoordde ik.
"Mevrouw," zei de man met een ernstig gezicht terwijl ik zag dat hij ieder moment in lachen kon uitbarsten, "het is precies uw dagje niet vandaag."
Vol medelijden met mezelf schudde ik met mijn hoofd van neen en vroeg een klein bruin brood. Het was pas toen ik thuis was dat het mij inviel dat ik eigenlijk een stokbrood nodig had. Neen ,het was mijn dagje niet.....
Recept voor elke dag ....Niet gemakkelijk maar als je het blijft proberen dan lukt het wel
Neem zes opgehoopte lepels optimisme , een theelepel verdraagzaamheid, een snufje tact en een paar pittige korrels volharding. Om het gerecht luchtig te maken, voegt men er een flinke dosis levensblijheid aan toe, die eerst gezeefd dient te worden, om harde stukjes tegenslag te vermijden .
Mochten deze toch in het beslag voorkomen, indien de gaatjes in de zeef te groot zijn, dan dient men zich er doorheen te bijten . Kneed de massa vervolgens door elkaar, met milde en gulle hand . Ten einde het geheel smeuïg te maken, roert men er een rijkelijke hoeveelheid liefde doorheen .
Als het gerecht klaar is, garneert men het met kleine takjes attenties, verkrijgbaar in het magazijn " De Goede Wil ". Serveer het dagelijks met een opgewekt gezicht, op een glanzende schotel van bereidwilligheid .
Dit recept is goedgekeurd , door het Ministerie van "GEESTELIJKEVOLKSGEZONDHEID " met de aanbeveling het dagelijks te gebruiken , wegens zijn hoge voedingswaarde .
Het wordt hier even uitblazen en bekomen van een superleuk en geslaagd weekend. Dochter en schoonzoon worden beiden 40 j dit jaar en zijn deze maand ook 15 j getrouwd en daarom planden ze een poolparty ...Dat is durven in ons Belgiekske waar het weer nooit voorspelbaar is maar kom ze hadden de goden met zich.. Stel je voor dat dit vandaag zou gepland zijn!
Nu nat werden we zaterdag hoe dan ook. Wie dacht via een zijpoortje droog binnen te geraken kwam van een natte reis terug want iedereen werd verwelkomd met een tuinsproe!er waar je door moest... De sfeer zat er meteen in en bij een natje en een droogje voor de inwendige mens ging de lol crecendo omhoog! Deze oma heeft het zelfs gedurfd om een mojito te drinken...al is alcohol niet direct mijn ding! Het feestje liep uit tot laat in de avond om voor de geïnteresseerden te eindigen in een sfeervol bubbelbad met de nodige bubbels (letterlijk) en lichtjes...
Gisteren waren dan de 4 van de zoon hier want mama en papa zouden in hun " oude dag" de sfeer in Tomorrowand opsnuiven. We brachten de kids terug naar huis om hen in hun eigen bedje te laten uitslapen want na een week talenkamp en dan de party op zaterdag waar de animatie voor de kids tiptop was , vielen die bijna om van de vaak en vandaag start hun sportkamp!
Wij oudjes hebben dan maar met één oog open en het ander op half tien bij hen thuis gewacht tot hun fuivers thuiskwamen ...Tegen dat wij dan in onze bivak lagen was het al een stukje nacht ,daarom dat ik pas nu tijd vind voor een logje. Het wordt pas vandaag rustig ten huize Natoken Vifke!
Voor iedereen een toffe week en die regen mag al stoppen . Hier viel in 24 u al 48l water!!!
Als ik kijk naar onze twee prachtige kinderen, besef ik dat we geluk hebben. Met vallen en opstaan hebben wij elkaar opgevoed. Ik hen als mijn kinderen… zij mij als hun moeder. Ik heb veel van hen geleerd, stond daar ook open voor. En zij… zij op hun beurt hebben veel van mij geleerd. Hebben geleerd dat emoties niet verkeerd zijn, dat houden van uitgesproken mag worden, dat je goed bent zoals je bent, dat je respect voor anderen en andermans mening moet hebben maar ook dat je met respect voor je zelf en je eigen mening mag opkomen…..
Betekent dit nu dat ik achterover mag gaan hangen en denken dat mijn werk gedaan is nu ze 42 en 40 zijn? Nee dat denk ik niet. Een moeder ben je vanaf het moment van bevruchting en eindigt met je dood. Dankbaar ben ik wel dat wij het tot hier met elkaar gered hebben, want soms is er niets voor nodig om je kind af te zien glijden naar de groep jongeren die schreeuwen om iemand die hun grenzen vastlegt, omdat zij het zelf niet kunnen…
Maar het meest dankbaar ben ik voor de kleinkinderen die ze ons schonken...die voor zoveel drukte zorgen als ze hier zijn maar die we ook missen zodra ze weg zijn...gelukkig zijn daar dan de vakanties om wat schade in te halen
In mijn mailbox krijg ik met de regelmaat van een klok tips door om gezond te leven .. Ik krijg daar stilaan mijn bedenkingen bij.
Even kijken...
Ons gewicht moet heel dicht bij een door doktoren of wetenschapper uitgedacht gemiddelde liggen anders zijn we ongezond.
We moeten daarbij gemiddeld zoveel uur per week sporten en we moeten ons aan de schijf van vijf houden met ons eten, dan krijgen we binnen wat we gemiddeld binnen moeten krijgen.
Er is uitgedacht hoeveel we gemiddeld moeten slapen, mogen zitten en moeten bewegen.
Bloeddruk moet ook vooral binnen de uitgerekende en vastgestelde waarden blijven, anders moet er afgevallen, gesport of pillen worden geslikt. Bloeddruk mag eigenlijk geen paar streepjes afwijken van wat ze gemiddeld vinden, want dan kijkt men al bezorgd. Een hartaanval of beroerte ligt al op de loer.
Ze kunnen tegenwoordig precies vertellen wat je gemiddelde levensverwachting is als je gezond of ongezond gegeten hebt en daarbij wel of niet gerookt en alcohol gedronken hebt.
Dan hebben ze ook weer andere gemiddelden als je veel of weinig gesport hebt en veel of weinig stress ondervonden hebt.
Maar is het niet vaak zo: gebruik je gezond verstand en luister naar je lichaam en als het nodig is naar de dokter. Want geen mens is hetzelfde. We zijn geen eenheidsworsten.
Het vasthouden aan die heilige gemiddelden maakt ons vaak ontevreden daarom zeg ik op mijn manier :
Wereldwijd reageert men nog steeds vol afschuw en met ongeloof op de ramp met vlucht MH17 van Malaysia Airlines donderdag ll Met 193 Nederlandse slachtoffers is niet alleen Nederland maar de hele wereld geschokt. Het is een zinloze en verschrikkelijke catastrofe . Er is zeker een behoefte om de zo breed gevoelde pijn te benoemen, om aan te geven dat een land zich in het hart geraakt voelt. 193. Het is een getal met vele gezichten, vele dieptrieste verhalen, van rouw in vele variaties. Deze ramp, deze aanslag, raakt ons allemaal Belgen Australiërs , Nederlanders en zoveel meer … Als je meevoelt met de slachtoffers .. laat het weten
En dan bedoel ik de stilte hier ten huize van Natoken na een week van jong geweld. Het was een toffe week met onze 6 schatten , ze zijn om te stelen ieder op zijn / haar manier maar ... ik draai niet om de pot, het is stilaan een vermoeiende bezighouding! Ik heb een schat van een slaapgenoot die altijd bezig is ,iedereen helpt waar hij kan en die zijn nakomelingen dolgraag ziet. Ze weten perfect bij wie ze moeten zijn als er iets kapot is want.. opa kan alles maken maar ... diezelfde opa heeft het niet echt in de genen om hen echt bezig te houden. Daarom dat deze oma na een week even moet bij tanken, gewoon even alleen wil zijn met haar gedachten want die snatertjes staan geen seconde stil en willen respons en ook dat kan vermoeiend zijn! Komt daarbij dat ik iets extra wil koken zoals hun lievelingsgerechtjes en hun dessertjes.. ik wil er even op uit trekken met de fiets s om hen te leren genieten van de stilte van het bos en van het groen en het leven dat tussen de struiken leeft... Ik moest af en toe eens tussenkomen als het er te levendig aan toe ging, meespelen als er eentje uit de boot viel , voor doktertje spelen als een wondje voor pijn zorgde en intussen zien dat onze eigen huishouding bleef draaien, dat de boodschappen gedaan werden, dat het huis geen te grote chaos werd dat..
Och stop Natoken en geef toe dat je niettegenstaande alles genoten hebt en je al die drukte zal missen als ze eenmaal groter zijn. Dus ga nu slapen en droom maar verder van je schatten want morgen zijn het volwassenen en ben jij misschien diegene die oppas nodig heeft!!Ook geen gedachte om vrolijk van te worden dus zal ik me maar focussen op de gezellige drukte van de voorbije week ...
Vandaag is mijn schat jarig. Hij stapt ook op het laatste wagonneke van tram zes . Met de vier van de zoon hier wordt een drukke maar gezellig dag en als het weer meezit dan doen we samen wel iets!
Voor jou T een dikke kus en proficiat met je verjaardag.
Als zelfs de tour de France een stukje van Flanders Fields - het decor van éen van de meest verwoestende conflicten uit de geschiedenis- in zijn ritten opneemt dan wil dat wat zeggen en daarom sta ik ook even stil bij wat zich daar 100j geleden afspeelde. De beelden van die duizenden kruisjes netjes naast elkaar met enkel een bloemetje als waardering, daar word je stil van, het grijpt je naar de keel. Al die levens, in rijen naast elkaar gevochten, in rijen naast elkaar gesneuveld en nu in rijen naast elkaar begraven. Wat een zinloos verlies en toch.. helemaal zinoos is het niet want aan hen die daar al een eeuw liggen danken we ons leven.
Daarom het lied van Willem Vermandere dat ze deze week als afsluiter bij Vive le vélo speelden... ontroerend mooi!
Terwijl ik hier in een vorig logje vertelde van de rariteiten in mijn tuin door de regenval “sakkeren “ sommige blogvriendinnen dat de regen hun plannetje om te gaan shoppen letterlijk in het water deed vallen. Kijk zie dat is nu eens iets waar ik geen last van heb. Het is voor mij eerder een marteling als je me meeneemt op kroegen of -winkeltocht. Ik heb daar echt zelden behoefte aan. Ik moet daar niet aan denken. Urenlang tutten in een winkel vind ik horror. Met een vriendin een middagje door de stad lopen vind ik wel leuk, maar niet zozeer voor de kleren. Ik hoor andere vrouwen vaak over 'lekker shoppen' praten. Ben ik nu echt zo apart? Soms vraag ik me af of ze bij het samenstellen van mijn persoontje niet bepaalde typische eigenschappen opzettelijk weggelaten hebben ? Eerlijk? Ik luister nog liever naar de klaagzang van mijn tuin die door de regen overrompeld wordt door onkruid dat je hoort en ziet groeien dan te moeten gaan winkelshoppen..
Julllie horen dat klagen niet hé maar ik wel zelfs tot achter mijn pceeke …Mijn bloemen roepen moord en brand omdat dat verdomd slingergroen hen bijna versmacht! Jaja ,ik zal nog maar eens in gang schieten zodat mijn bloemen weer in alle glans en glorie kunnen stralen…………….
En voor diegenen die het niet kunnen laten… shop meteen voor mij!
Ik had dit logje gisteren al geplaats maar er even weer afgehaald omdat mijn sporthart even stoom moest aflaten! Maar nu is het logje terug!
Hier staat in de voormiddag de radio altijd aan kwestie van het wat levendig te houden terwijl ik klus. Maar moeten ze ons dan ook elke dag om de haverklap met de tune..“ Radio twee de zomer is van jou” om de oren slaan terwijl het hier al een paar dagen regent? Galgenhumor noem ik dat! Meer nog .. die radiolui hebben lef om zomaar een x keer per dag te zeggen dat de zomer van ons is. Willen ze een schuldige zoeken voor de regen en het tegenvallend weer? Moest die zomer van mij zijn dan zouden we ’s nachts een verkwikkend buitje krijgen en overdag zon en een staalblauwe hemel. ..Maar de zomer is niet van mij maar van deze hierboven en niettegenstaande Hij zijn werk al eeuwen geleden gedaan heeft, denkt Hij nog steeds dat Hij ons af en toe eraan moet herinneren dat het hier beneden geen paradijs maar een tranendal is maar moet dat dan zo letterlijk?
Je gelooft het nooit maar ik zag vanmorgen een regenworm boven piepen en tot mijn ontzetting droeg dat ding een regenkapje… En neen Vifke ik was op dat moment mijn gedachten niet kwijt ! Blijkbaar is het ondergronds ook " genen vetten". En mijn buurman die al jaren klaagt van eksterogen en vaak op blote voeten loopt om die dingen wat ruimte te geven, geloofde zijn ogen niet toen hij zag dat zijn eksterogen ruitenwissers voor hadden…Tsonge tsjonge waar gaan we naar toe? Ik weet het, er staat veel op zijn kop in de wereld de dag van vandaag maar zoiets…Ne jamais vu…
En zeggen dat ik met mijn nieuwe e-bike terug fietsambities kreeg! Ik had al gedacht dat de zon zich wel heel erg bereidwillig toonde in de afgelopen maanden, alsof ook zij echt wilde dat ik mijn fietsambities waar zou maken. Maar nu ik wat kilometers in de benen heb, is zij duidelijk van mening dat een extra uitdaging er nog wel bij kan. Ik probeerde met de dapperste glimlach de regen te overwinnen. Maar nu piep ik al anders en beginnen allerlei vreemde uitvluchten vorm te krijgen in mijn hoofd zo in de zin van :dat ik dat mijn Beauty toch niet kan aandoen ( en dan heb ik het over mijn e-bike voor diegenen die aan iets anders dachten!!) je moet dat ding erna schoonmaken als je door modderplassen rijdt. Of dat het toch ook niet ongevaarlijk is. Maar je hoort mij nog niet sakkeren hoor de natuur had regen nodig zolang het maar geen 40 dagen regent.
Waarom ik naar die 40 verwijs… ja ik heb ooit eens - in een ver verleden - een verhaal gehoord waarin het 40 dagen regende en hoe alleen een paar enkelingen in een ark overleefden. Ik houd in ieder geval de duifjes in de gaten en zolang ze terug komen met een takje in hun bekje is er nog hoop! Je weet niet waarover ik het hier heb? Tsja… dan heb je de verhalen van de nonnekes gemist!!
Ik had reeds een ander logje geplaatst maar dit moet even wijken ….
Heb je gisterenavond ook de match Brazilië- Duitsland gezien? 1-7 !
Dat Brazilië sterspeler Neymar zou missen in de halve finale tegen Duitsland, was vooraf voorspeld. Maar dat Duitsland de vloer zou aanvegen met het gastland, dat verwachtte niemand. De Mannschaft had alleszins geen medelijden en vernederde 'La Seleçao' met waanzinnige 1-7-cijfers, Al na een halfuur voetballen stond het maar liefst 0-5! 'Duitsland speelde hogeschoolvoetbal, terwijl Brazilië onder aanvoering van die twee treurwilgen centraal vanachter, onvoorstelbaar slecht voor de dag kwam', zei de flamboyante Nederlander Jan Mulder in de nabespreking van de wedstrijd. Wat hoor ik die man graag bezig!!
Brazilië huilde van schaamt en verdriet. De wedstrijd was pure afgang, vernedering , ellende , verdriet , woede, ontgoocheling , frustratie, een bom van emoties die zich ontlaadden na een wedstrijd die nooit een wedstrijd was…Het spel van de Duitsers was subliem, perfect en de Brazilianen die liepen erbij en keken ernaar…Als zich dat maar niet vertaalt in oproeringen buiten het stadium?
De doorsnee Braziliaan is al niet tevreden met het kostenplaatje dat het WK met zich meebrengt terwijl er geen geld is voor dringende maatschappelijke aanpassing maar de successen van de Brazilaanse ploeg waren tot op vandaag een pleister op de wonde maar na die nederlaag zou de etterbuil wel eens kunnen ontploffen. De Brazilianen zijn boos en verdrietig .Het land dat al weken geel blauw gekleurd is , rouwt ,Duitsland jubelt…
Ik kijk al uit naar de krant deze morgen en naar de wedstrijd Nederland- Argentinië vanavond. Voor één keer supporter ik voor onze noorderburen en hoop dat ze die Argentijnen die onze Duivels eruit wipten van hetzelfde laken een broek geven!
Weten jullie ook hoe moeilijk het soms is om een pak gemalen koffie te openen zonder dat er korrels naast het pak vallen? En het vreemde aan de zaak is, wie hier in huis heeft het steeds aan haar been om een pak koffie te openen? Inderdaad, ik...
Vanmiddag was het weer van dat. Koffieblik leeg, zin in een kop koffie? Ja hoor.. dan maar een nieuw pak openen. Het zweet begon uit mijn poriën te gutsen, mijn handen trilden bij het idee... Wat een pak koffie toch niet kan doen hé. Ok, ik nam een huishoudschaar uit de keukenlade, een pakje koffie uit de kast en daar ging ik dan.
Fase 1: leverde geen problemen op, het verwijderen van de verpakking is kinderspel.
Fase 2: was een stuk delicater. Het openknippen van de vacuümverpakking is geen lachertje. Voor je het weet zijn een aantal koffiekorrels ontsnapt. Maar ook deze fase leverde geen problemen op, geen korreltje dat erin slaagde om vervelend te doen. Prachtig dacht ik bij mezelf. Ik zal het toch nog leren.
Fase 3: het okselzweet begon in straaltjes naast mijn zijden naar beneden te lopen. The final test... Volledig geconcentreerd met mijn focus op het pak en het blik, iedere beweging gecontroleerd... tot mijn handen opeens weer een zenuwtrek vertoonden die niet in het plaatje pasten. En ja hoor, een gigantische berg koffie naast het blik. O jee, zie je wel? Ik zal het nooit leren. Met het koffieschepje de koffieberg gereduceerd tot een minihoopje, maar hoe zal ik dat aanpakken om die restjes koffiekorrels te verwijderen zonder dat die op de keukenvloer belanden, want dat zou betekenen dat ik de keukenvloer zou moeten dweilen? Ah, neen hé, niet met mij hoor! Dit was een crisissituatie, dus, even gaan zitten aan de keukentafel zonder kop koffie... en de ADS methode toegepast.
ADS?? Wel ja, analyse, doelstelling en strategie - methode. Een vereiste voor een situatie als dit.
Analyse: de koffiekorrels liggen naast het blik.
Doelstelling: de koffiekorrels verwijderen zonder dat die op de keukenvloer belanden.
Strategie: misschien stoffer en blik? Neen, er kunnen nog korrels ontsnappen. En de korrels met de vaatdoek naar de pompbak vegen? Neen, de vaatdoek is dan heel erg vuil èn verstoppinggevaar voor de pompbak... Eummm, wat zijn de opties dan nog??
Na mijn hersenen langdurig te hebben gepijnigd, vond ik DE oplossing!!! De stofzuiger!!! Wat is dat toch een schitterend apparaat. Het zuigt in een oogwenk alle stofjes, vuiltjes èn koffiekorrels weg. Ik was zodanig in mijn schik dat ook de keukentafel werd gezogen en de stoelen en .... En ondertussen een lachstuip van hier naar ginder, zo erg dat ik aan het gezicht van mijn liefste zag dat hij zich vragen ging stellen bij mijn geestelijke gezondheid.
Ondertussen is de stuip al over hoor èn zijn er een aantal elementaire huishoudelijke taakjes verricht mèt de stofzuiger. Wat moet het vroeger toch moeilijk zijn geweest zonder, ik kan het me gewoon niet voorstellen... Stofzuigergroeten,
Het regent na een periode van relatieve droogte en dat beetje water is welkom voor de tuin en de natuur!Ze hadden hierboven blijkbaar geen goed oog in de afloop voor onze Duivels en weenden al op voorhand! Maar toch een dikke proficiat aan onze jongens. Dit terzijde!
Wat zouden we zijn op deze aarde zonder water en lucht of anders gezegd zuurstof? Heb je daar ooit al eens bij stilgestaan?
We weten allemaal dat God 6 dagen nodig had voor zijn scheppingswerk en dat hij op zondag rustte maar is dat wel zo?
Ik geloof het niet. Ik verdenk hem ervan dat hij die dag niet echt gerust heeft. Op die 'zevende dag keek hij even rond zich heen en was verbaasd dat er niettegenstaande alles toch nog zoveel leegte was in zijn paradijs. Twee dikke tranen kwamen in Zijn ogen en Hij nam ze beide op, één links, één rechts en keek ernaar. Tussen duim en wijsvinger nam Hij die tranen en ...'ha', dacht hij, 'twee O!!' en zo ontstond H 2 O= water!!'
Verderop waren Adam en Eva bellen aan 't blazen want het was zondag en niemand werkte. Twee heel mooie grote blaasbollen vol kleurenglinsteringen dansten voorbij. Hé', dacht God toen hij die ballen zag 'O 2 !!" En zo ontstond zuurstofgas een belangrijk bestanddeel van lucht.
Toen was zijn schepping volledig! Geloof me maar want ik was er bij, stiekem als een oeratoompje!!
Ik had het niet beter kunnen doen: een dag voorbehouden enkel en alleen voor mezelf.
Vandaag. Zomerweer was het. Al van 's morgens had ik door dat het een meevaller op dat gebied zou worden en ik zat er recht op. Een normaal mens zou dan eens een stapje in de wereld zetten liefst met de fiets op zo'n mooie dag, ergens naartoe gaan en relaxen, genieten van de vrije tijd....ik ben niet normaal. Ik heb gewerkt alsof het voor een baas was maar ik vond het zo plezant, niet te geloven. De godganse dag ben ik in de tuin bezig geweest zodat die er weer een stuk netter uitzag
Tussen die bedrijvigheden door de wasmachine twee keer haar werk laten doen, twee keer de was buiten gehangen en terug binnengehaald toen ze droog was en de strijk....die is voor morgen of overmorgen. Een mens moet niet overdrijven .
Een middagmaal ineen geflanst en buiten opgegeten. Iets later buiten koffie gedronken met een koekje.
Eén keer naar het containerpark gereden met brol uit het tuinhuis en ik weet nu al dat ik morgen als een houten klaas zal rondlopen. Dat voel ik nu al, ik ben gekraakt en gebroken. De zon gaf mij een energieboost waar ik dankbaar gebruik van heb gemaakt maar....een beetje rustiger aan was misschien beter geweest maar eens ik bezig ben weet ik van geen ophouden. Soms vergeet ik dat ik geen twintig meer ben en mijn lijf denkt er ook maar aan als het te laat is . Maar die mooie, vruchtbare dag pakt niemand mij meer af. De tuin ziet er terug uit als een tuin in plaats van als een wildernis, een plezier om naar buiten te kijken nu. Als een voldaan mens zal ik heel waarschijnlijk een goede nachtrust tegemoet gaan. Constant bezig zijn in open lucht werkt heilzaam wat de slaap betreft. Of het morgen nog zo heilzaam zal zijn als het tijd is om op te staan....ik zal daar nu nog niet aan denken maar ik kan me voorstellen dat het zal spokken en kraken..
De maand juli is vernoemd naar Gaius Julius Ceasar. Deze Romeinse politicus, generaal en schrijver werd in het jaar 100 voor Christus geboren. In de maand juli, waarschijnlijk de 12e of de 13e. In 44 voor Christus besloot deze machtige man zijn geboortemaand naar zichzelf te vernoemen. Daarvoor werd deze maand ‘Quintilis’ genoemd, wat vijfde betekent. Dat lijkt misschien raar, maar omdat het jaar toen in maart begon was het toch echt de vijfde maand.
De meer Germaanse, alternatieve naam voor de maand juli is ‘hooimaand’ omdat in deze periode van oudsher het hooien plaatsvindt.
Weerspreuken Juli
Is in juli de morgen rood, ’s avonds verkeert het weer in nood.
Wil het in juni niet heten, zal men in augustus zweten.
Is juli heet en droog, dan houdt de winter een kwaad betoog.
Juli broeierige daagen, wordt gevolgd door donderslagen.
Regent het op St. Margriet (20 juli), krijgen we zes weken een natte tied.
Prijkt in juli hete gloed, dan zijn in het najaar de vruchten goed.
Wisselen in juli regen en zonneschijn, het zal het naaste jaar voor de boeren kermis zijn.
Is juli goed voor de bijen goed, boer kan dan maar hebben goede moed.
Brengt juli een hete gloed, zo gedijt september goed.
Is de eerste juli regenachtig, gans de maand is twijfelachtig.
Juli zonnebrand, wenst de man op het land.
Juli helder en klaar, heet altijd een goed jaar.
Blaast juli hard op de donderhoorn, dan doet dat geen kwaad aan het rijpen van de koren.
Als we de weermannen of- vrouw mogen geloven dan staan ons een paar zomerse dagen en zwoele nachten te wachten . Mogen we nu ten volle genieten van de eerste warme zomerdagen of laten we dat vergallen door de alarmerende berichten over de relatie tussen zon en huidkanker?
Ik blij ervan overtuigd dat de zon meer goeds dan kwaads voor ons in petto heeft en dat wij een natuurlijke behoefte aan zonlicht hebben..Is het niet zo dat onze huid zich aanpast aan de klimatologische omstandigheden waarin we leven? Vandaar dat wij in het noorden een blanke huid hebben en dat die huid steeds maar donkerder wordt naarmate we naar het zuiden schuiven.
Toch is het zo dat wij noorderlingen, die bovendien ook al veel meer binnenshuis werken dan onze voorouders, op een andere manier met de zon moeten omgaan dan vb de Italianen. Ik geloof dat als je je zonder overdrijving en met de juiste maatregelen tegen zonnebrand geregeld aan zonlicht blootstelt dat dat gezondheidsvoordelen zal opleveren zoals de nodige hoeveelheid vitamine D.
We leven in onze moderne tijd steeds minder volgens natuurlijke ritmes, we stellen ons overdag veel minder bloot aan zonlicht en ’s avonds blijven we veel langer wakker bij het kunstlicht van televisie en computerschermen. Daarom geloof ik dat het nodig is dat je overdag voldoende dag- en zonlicht krijgt. Natuurlijk is de zon bij ons veel minder fel dan in pakweg Zuid Europa daarom moeten we er ook anders mee omgaan. Met lichtbanktherapie heeft men al bewezen dat bij depressies en ook bij de ziekte van Parkinson voldoende licht van nut kan zijn. Waarom zouden we dan niet profiteren van het echte zonnelicht als we dat zomaar cadeau krijgen? Met een goeie crème besherm je je tegen verbranding al is die crème geen vrijgeleide om urenlang te liggen bakken . Neen het komt er op aan al naar gelang je huidtype en de omstandigheden op een verstandige manier met de zon om te gaan en één en ander geleidelijk op te bouwen. En dan zal de zon je niet enkel laten genieten maar ook je algemene gezondheid ten goede komen. Als we op een gezonde manier van de zon genieten moet dat toch een aanrader zijn? Dus beste bezoekers .. geniet met mate (n) van de komende zomerse dagen!
Een blanco blad, een blanco geest en toch een overvolle agenda bij het begin van de vakantie.. wat moet ik ermee? Voor menigeen is de zoektocht naar een ideale vakantiebestemming waarschijnlijk al weer even achter de rug, want vroeg boeken levert zo her en der nogal wat voordeel op. Nochtans hebben we geen reisplannen, die houden we voor een koudere periode in het jaar. Nu kan ik me perfect gelukkig en relaxed voelen thuis zelfs met de vele BBQ’s die hier weer gepland zijn. Dit is stilaan een ritueel geworden dat zich jaarlijks herhaalt . Of het een hete zomer wordt, moet nog blijken, maar het wordt alleszins weer een lange zomer. En wie geen zomerreis heeft gepland, , hoeft niet te wanhopen. De komende maanden zijn er overal evenementen genoeg om er iets tofs van te maken. Voor onze oudste kleinzoon zit de lagere school er op en zet hij in september de eerste stappen naar de grote school. Toen hij vrijdag opbelde met de schoolresultaten , klonk hij eerder verdrietig.. nochtans waren zijn punten ok! Toen ik hem naar de reden vroeg , zei hij dat hij een beetje geweend had omdat hij afscheid moest nemen van zijn vrienden en de meesten in september niet meer zou terug zien. Zo is onze prille tiener die zich vaak stoer wil voordoen maar toch een klein hartje heeft. Het vertedert deze oma en ik zou hem willen beschermen tegen dat kleine verdriet maar ook dat is groot worden en je kan hen het best dat verdriet laten tonen en een plaats geven … een afsluitende les na een geslaagde tijd op de lagere school….Nu waren ze de oudsten maar straks weer de jongsten. Hoe zal dat gaan? Kunnen ze dit wel aan? Zoveel vragen bij het afsluiten van 6 jaar onbezorgd leven. Daarom voor onze grote schat…
Vrijdag was het einde van jullie schooljaar.
En dit schooljaar was dan weer het einde van de basisschool.
Hopelijk wordt het niet het einde van vriendschappen
en bewaar je de mooie herinneringen.
Maar het is ook weer het begin,
het begin van groot worden,
het begin van nieuwe dingen ontdekken
het begin van nieuwe vriendschappen
en vooral van een mooie toekomst.
Grote jongen van ons veel succes in het middelbaar ….
Een blondje moet rijexamen doen. - Wees maar niet bang, zegt haar vriendin -ook een blondje- Het zal wel lukken, ik zal vanavond eens bellen om te horen hoe het gegaan is. 's Avonds belt ze haar vrioendin op die snikkend vertelt dat ze niet geslaagd is. - Hoe kan dat nu? Je hebt zoveel geoefend. Vertel! - Ik was nog maar net de weg opgereden of ik kwam aan een rond rotonde en daar stondeen bord met 30. Ik heb dus 30 toertjes op de rotonde gereden en toen zei de examinator dat ik niet geslaagd was en ik terug mocht rijdennaar het examencentrum. Ik weet echt niet wat ik verkeerd gedaan heb! Haar vriendin denkt even na en zegt dan troostend: - Maak je maar geen zorgen het kan geen zware fout geweest zijn. Je zal waarschijnlijk een rondje te veel of te weinig geteld hebben...
Maandag met vrienden Blankenberge onveilig gemaakt. Gelukkig kozen we de beste dag want normaal stond ons uitje voor vandaag donderdag gepland maar we veranderden zomaar en zie.. sinds dinsdag zitten we hier met kleinzoon 2 die ziek is, enkel koorts en voorlopig nog geen reden gevonden van waar die koorts komt. Het ventje heeft geen geluk want zo te zien zal hij de ganse week moeten uitzieken bij oma en mist hij de plezantste dagen van het schooljaar met sportdag en schoolreis en spelletjes want de toetsen zijn gedaan!
Maar ik wilde het over maandag hebben..
Terwijl onze vrienden op de dijk flaneerden , verkozen mijn ventje en ik de waterrand. Ik vind het zalig om zo pootje badend langs de waterlijn te lopen. Het was ontzettend druk op het strand want blijkbaar hadden veel scholen dezelfde dag uitgekozen voor een schoolreis. Nochtans.. zo veilig was het strand nu niet . Ik heb het nog nooit gezien maar het was echt een pest van aangespoelde kwallen. Bij elke zeegolf bleven er een groot getal achter en zo was het uitkijken geblazen om niet op zo’n glibberding te stappen met alle gevolgen van dien. Hopelijk is die kwallenplaag voorbij tegen de tijd dat de vakantiegangers naar zee trekken….Nu zit het weer eens mee en dan heb je dat…
Waar komen die” beestjes “ vandaan vraag je je af? Even gaan googlen..
Volwassen kwallen overleven normaal gezien de winter niet’, legt marien bioloog Karl Van Ginderdeuren uit. ‘Maar omdat het zacht bleef, zal dat dit jaar wel het geval zijn geweest, waardoor ze zijn blijven groeien. Dat is waarschijnlijk de verklaring voor hun grootte.’ ‘In een koude winter sterven de volwassen kwallen en blijven alleen de poliepen, die ontstaan uit kwalleneitjes, in leven. Pas aan het einde van de lente groeien daar weer nieuwe kwallen uit, waardoor ze ‘s zomers doorgaans veel kleiner zijn’, Maar door het zachte weer van de voorbije maanden is de kwallenpopulatie groot.
Gelukkig drogen die engerd snel uit als ze op het strand liggen zodat ze niet lang de kwelduivels van de badgasten zijn….en kunnen de vakantiegangers genieten van een zalig zeeweertje deze zomer!
Ik had gezworen nooit nog in een boot te stappen, het verleden heeft mij 2 keer bij de lurven gehad, dus geen derde keer! De eerste keer was de overtocht naar Engeland toen ik zo’n 20 was en ik was zo ziek als een hond. De tweede keer was in Florida 1998 toen we een tocht deden in een glass bottom boot .. Daar kon je niet ziek in worden werd me gezegd.. Tarara en nougabollen ,dees biebie hier hing meer met het hoofd over boord dan ze kon genieten van de schoonheid onder haar… Dus concludeerde ik dat mijn evenwichtsstelsel zich verzette tegen boottochten en ik nooit een goeie matroos zou worden.. Dat toekomstplan heb ik dan ook geschrapt .
Maar dochter lief en onze schoonzoon hebben daar een totaal andere mening over en nu hun boot eindelijk vaar-klaar is, vroegen ze ons zondag mee op een tochtje met de boot niet op de zee maar binnenvaart .. Ik heb hen gevraagd of ik de boot mocht onderkotsen want dat dit een voorwaarde was om op hun voorstel in te gaan… Dat bleek geen goed idee te zijn.
“Neem een reispilletje vooraf” kreeg ik als goede raad mee..alsof ik hier zomaar een hele apotheek in huis heb. Maar mijn nieuwsgierigheid om hun aanwinst Fistandantilus te zien ( what’s in a name?) overtrof mijn vrees om ziek te worden en dus waagde deze oma zich aan een tochtje. Opa die geniet van zoiets met volle teugen en stond vooraan naast de “ captain” de wind te trotseren… Hij opperde zelfs dat hij weer zin kreeg in waterskiën waar deze oma terug haar bedenkingen bij had want dat is van 1970 geleden dat hij dat nog deed ..al was hij er echt goed in…
Wat ik nooit gedacht had, is toch gebeurd.. ik heb genoten, ben niet ziek geweest en zie een tweede “vaartje” wel zitten.. Onze “ captain” trok wel af en toe het gas handle eens goed open tot groot jolijt van de kids , de opa’s en stiekem ook van mij… Tiens heb ik mijn roeping dan toch gemist?
En dan krijg je een paar deugdoende reacties en ben je terug verzoend met de situatie want het zijn juist die paar welgemeende reacties die een mens hier nog bezig houden. Die virtuele vriendschap daar trek ik me dan maar aan op om hier toch nog regelmatig iets te posten want het contact met sommige mensen wil ik niet kwijt.. het lijkt wel alsof er ergens een "bekende onbekende" of omgekeerd een snaar geraakt heeft en snaren moeten bespeeld worden hé?
Op bepaalde momenten in je leven heb je het zo druk dat je amper behoefte hebt aan sociale contacten, je leven lijkt voldoende gevuld en ingevuld maar soms komt een moment dat al die drukte en dat geloop en dat bezig zijn niet meer volstaat, zelfs even teveel wordt...Je wil leven zoals je zelf verkiest en niet geleefd worden. En inderdaad Pazke leven is evolueren maar ik geloof nog steeds dat mensen mensen nodig die gelijk gevooisd zijn met wie je kan praten en bij wie je je ei kwijt kan zoals Meeuwke zegt. Het gevoel dat er gelijkgestemden je pad kruisen en een spoor achter laten....dat houdt me bezig en boeit me. Ik ben nooit een " einzelganger" geweest en wil het in " mijn oude dag" ook niet worden.Al heb ik hier genoeg drukte rondom mij, toch voelt het goed aan dat ook mensen van buiten onze familiekring een plaats innemen op mijn levenspad...Ik denk dan maar ..een mens wordt ouder, de jeugd gaat zijn gang en moet vooruit, je kan/mag hun leven niet opeisen en wie zit er nu beter op de juiste golflengte dan zij die bijna hetzelfde parcours achter de rug hebben dan jijzelf?
Ik veroordeel ook niemand die het even elders gaat zoeken of gaat verpozen maar dat sluit niet uit dat ik bepaalden hier mis! Ken je nog dat lied: "People , people who need people .. are the luckiest people in the world..." Oeps dat ben ik ten voeten uit.. en dat blootgeven van mezelf... dat herhaal ik niet vaak hoor .
Van natuur ben ik een vasthouder, geen hip hopper, wat ik heb koester ik. Al die jaren buitenland waar we steeds opnieuw moesten beginnen hebben me geleerd dat contact houden ook een serieus werkwoord is dat enkel een waarde heeft als het langs twee kanten beoefend wordt....Spijtig dat niet iedereen er zo over denkt.
Ach, soms ben ik een denker en een prater. Rare combinatie zeg je? Toch niet wie me kent weet dat het zo is . Niet dat ik me hier zomaar "ten kijke stel" maar zo af en toe kan/kon ik mijn ei hier kwijt en geeft /gaf jullie reactie stof om dat ei uit te broeden of te laten vallen. Maar ja... volhouden is nog zo'n werkwoord dat rekbaar en interpreteerbaar is...
Soit ... ik zal hier nog maar niet vertrekken en doe mijn best om jullie -die me een goed gevoel geven door een reactie te plaatsen - niet te vergeten want weet je wat we zongen toen we jong waren?
"En as we dwood zin groeit er gras op onze buk, gras op onze buk, gras op onze buk...." en als je wil dat dat gras verzorgd wordt dan moet je hier en nu voor de tuiniers zorgen.....
Ik begin precies ook van de malaise te weten die er onder de blogvrienden heerst
Terwijl in ons groepje de éne na de andere afhaakte , bleef ik maar dapper verder bloggen in de hoop ze toch terug over de streep te trekken temeer omdat ik er ook later dan de meesten mee begonnen ben maar het wordt echt een triestige bedoening in bloggenland. Ligt het nu aan de zomer die voor de deur staat of aan FB waar iedereen naar toe vlucht of gewoon aan het feit dat we ouder worden, ik weet het niet maar het bloggen is niet meer wat het was. Je kan hier natuurlijk altijd nog je ei kwijt maar een ei dat zomaar in het "ijle" gelegd wordt , gaat stuk en wat dan meestal volgt zijn " windeieren" of in dit geval hier gewoon wat geklets ... Ja ik denk dat we allemaal een dagje ouder worden en luier en meer en meer op onszelf terugvallen ...Spijtig maar so be it!
Ik zal me dus maar focussen op de Rode Duivels te beginnen bij morgen en hopelijk laten die ons nu ook niet in de steek of het wordt een " Nationaal drama"!! En gelukkig is er ook nog een bomvol programma voor de komende weken met BBq en bezoekers hier dus .. vervelen zullen we ons niet doen!
En voor de sympathisanten .. Duimen omhoog morgen vanaf 18 u!!
Twee zestigers praten met elkaar over ouder worden.
Zegt karel:
" Het probleem bij vrouwen is dat ze weigeren te aanvaarden dat ze ouder worden. Ze gebruiken allerlei trucjes om het te verbergen."
"Dat klopt," zegt Ben, " maar ik ken een middel om hen te ontmaskeren. Als je wil weten of je vrouw hardhorig wordt, ga dan op 10 meter van haar vandaan zitten en stel een vraag. Als ze niet antwoordt ga dan op 5 meter staan en stel de vraag opnieuw, dan op 2m en ten slotte op 1 meter afstand."
Van zodra hij thuiskomt, neemt Karel de proef op de som. Terwijl vrouwlief in de tuin de was ophangt, gaat hij op een tiental meter van haar zitten en vraagt:
"Schat, wat eten we vanmiddag?"
Geen antwoord. Hij gaat wat dichter zitten en stelt de vraag opnieuw.
" Schat, wat eten we vanmiddag? "
Geen antwoord. Hij komt nog wat dichterbij en vraagt:
"Schat, wat eten we vanmiddag?"
Nog geen antwoord. Karel begrijpt er niets van, gaat naast zijn vrouw staan en roept:
" Schat, wat eten we vanmiddag?"
Zijn vrouw keert zich om, kijkt hem geërgerd aan en antwoordt:
De Rode Duivels zijn hun WK gestart met een 2-1 zege tegen Algerije. De spelers van bondscoach Marc Wilmots begonnen slapjes en kwamen zelfs op achterstand na een domme strafschopfout, maar invallers Fellaini en Mertens bezorgden ons land toch een eerste zege in groep G.
Het kostte bloed, zweet en tranen, maar België heeft Algerije met 2-1 geklopt. Zenuwen, zenuwen en nog eens zenuwen. Dat zagen we vooral in de eerste helft. Maar de inbreng van lefgozer Dries Mertens en de coole Divock Origi veranderden dat, en na de gelijkmaker van Fellaini stonden de Duivels op. En zo kwamen de Rode Duivels van de hel in de hemel. Eén goede pass en de wereld zag er helemaal anders uit.
Tot daar het korte verslag van een wedstrijd die zeker nog lang tot in de late uurtjes een weerklank zal gehad hebben op verschillende plaatsen in ons land. Ik vrees dat de profs vandaag meer buizen zullen afleveren dan normaal het geval is en de werkgevers zullen misschien best even door de vingers zien als sommige weknemers er nogal belabberd bij lopen!
Sommigen gaan totaal mee in de gekte en het delirium anderen verklaren de eersten dan weer knettergek maar het is een feit dat ons Belgiekske momenteel als één blok achter de ploeg staat en dat op zich is ook een hele prestatie! Voor mij mag het zegegevoel nog een tijdje doorgaan..
Vandaag om 18u Belgische tijd is het eindelijk van dat .. onze Rode Duivels starten dan aan hun WK campagne! Als ze die " hollanders" willen nadoen dan zullen ze meer dan hun beste beentje mogen voorzetten! In ieder geval .. ik ben er klaar voor en nu maar hopen dat al die heisa van de voorbije maanden geen " fata morgana" was... Verder zijn we hier weer fit en goed ,allé zo fit en zo goed als een senior kan zijn
De kleinkinderen zijn aan hun laatste toetsjes van het schooljaar bezig om daarna te kunnen genieten van een lange en hopelijk zomerse vakantie. Zo te horen zitten de agenda's van onze kroost en telgen weer bomvol en is het echt passen en zoeken om een gaatje te vinden om de komende maanden eens samen te genieten van een natje en een droogje hier...
Gelukkig hebben we zelf ook nog heel wat op stapel staan zodat juli en augustus niet saai zullen verlopen.. Hoe we het doen , weet ik ook niet maar die twee maanden zijn meestal heel druk voor ons en dan gaan we niet eens op vakantie . Maar ik kijk er nu al naar uit . Ik vind het zalig om vrienden en familie te ontvangen in de zomermaanden, alleen nog even Sint Pieter bellen om mooi weer te bestellen....dus de lijn niet bezet houden hé zodat ik hem kan bereiken!!
Zijn jullie er klaar voor? Heb je de sjaal al om de nek, de Fellanipruik op, de vlag in de hand en de trompet aan de lippen?
Heb je al een plan bedacht om je huisgenoten op één lijn te krijgen of hoe je ze kan overtuigen dat het WK het programma is dat ze absoluut niet kunnen /mogen missen?
Is je stem “ getuned” , je keel er klaar voor om af en toe uit te halen?
Staat de zetel in de juiste stand om languit te genieten van de komende wedstrijden?
Heb je de buren verwittigd dat er af en toe wel eens geluidsoverlast kan zijn op onverwachte uren de volgende weken?
Ben jij ook eentje dat wacht op het fluitje dat de voetbalgekte vanavond op gang fluit?
Moet er nog een laatste klus afgewerkt worden?
Haast je dan want vanavond begint het en na 2 afwezigheden zijn we er eindelijk weer bij en zullen de huiselijke werkjes een maand lang op een laag pitje staan. Ik weet het, België wordt geen wereldkampioen maar hopen op een rol van betekenis is toch een gezonde ambitie niet? De eerste ronde moeten we zeker overleven, de tweede ronde zou mooi zijn en alles vanaf de kwartfinales is een succes.. Iedereen die de Rode Duivels in het hart draagt hoopt dat het nooit geziene enthousiasme zich vertaalt in het concretiseren van de hoge verwachtingen.
Ik zal in ieder geval kijken naar de matchen van onze Duivels en hoop dat het er veel mogen zijn. Kleinzoon 2 heeft dezelfde microbe en zit met de pruik op in duiveltjes tenue te supporteren vanop de eerste rij! Ik hoop dat het ventje lang mag genieten!
Hoe dan ook, de wereld zal er de komende weken niet anders uitzien. Een oplossing voor de problemen in Israël en Syrië zal er niet komen. Over Oekraïne zullen we nog langer dan die 32 dagen praten en in ons land is het afwachten of we in die tijd al een federale regering zullen hebben! Maar dat neemt niet weg dat ik me voeg bij die velen om vreugde en verdriet, passie en ontgoocheling , geluk en leed te delen. Dat komt in Brazilië en op dat groene veld weer allemaal zo dicht bij elkaar te liggen ….Geen gebrek aan gespreksstof de komende weken zowel voor zowel voor-als tegenstanders.
Voor mij mag de bal beginnen rollen en het feest beginnen want een winnaar moet er ook nu weer zijn en al zal het niet ons landeke zijn, toch mogen we hopen en duimen op een goed tornooi voor onze Duivels.
De hype is intussen gaan liggen en pas nu heb ik de film gezien. We hadden die een tijdje geleden opgenomen van VTM en vermits de progamaa's in de zomer toch niet echt boeioend zijn, keken we gisteren naar "The broken circle breakdown".
Het verhaal van de film is ongemeen hard. Als ouder je kind moeten begraven is een bijzondere kwelling, die perfect wordt weergegeven door hoofdrolspelers Veerle Baetens en Johan Heldenbergh. Dit is voor allebei wellicht de beste acteerprestatie ooit: ze slagen er in om het dagelijkse gevecht met gevoelens van verdriet, en de daarbij horende relationele problemen fantastisch over te brengen op de kijker. The Broken Circle Breakdown boeide me vanaf de eerste tot de laatste seconde . Sommige scènes drukken je letterlijk achterover in je zetel en laten je verweesd en leeg achter al is er ook voldoende afwisselingen ook ruimte voor een glimlach of een spitsvondig gevonden grapje. Voor mij viel er slechts één scène uit de toon valt nl die waarin Didier voor een bomvolle concertzaal plotseling naar de microfoon grijpt en tot afgrijzen van Elise (en van onszelf) losbarst in een compleet overbodige en veel te nadrukkelijke monoloog over stamceltherapie. Maar samengevat ik heb geen één minuut het gevoel hebt dat iemand met overdreven geweld mijn gevoelens zit te bespelen . Het had een melige film kunnen zijn, of de zoveelste film over zieke kinderen die om je tranen vragen. Maar dankzij Felix van Groeningen, Johan Heldenbergh en Veerle Baetens is "The broken circle breakdown "niets van dit alles maar wel een hartverscheurende, goede film die je snoeihard treft tot je ontredderd achterblijft!
Daarom hype of geen hype kijken als je kan en hou maar een paar cleanexkes ...
Fantasie... Werkelijkheid lopen soms ineen. Het leven zelf heeft een realiteit die dromen onderscheidt. Ze worden door ieder anders beleefd soms ook gerealiseerd. Dromen die echte vormen krijgen niet door elfjes of spoken door jokers of trollen maar door je eigen handen en geest. Dat is een sprookje. Je leven dat je geheel doorleeft.
Ik ben eindelijk weer boven water geraakt. Verdorie die rotbeesten hadden me behoorlijk te pakken maar zoals ik al elders gezegd heb.. onkruid vergaat niet tenzij men het doodspuit en dat was geen optie!!
Wat mij vooral erboven hielp? Veel flessen en pillen en siroopjes maar vooral een vleugje humor vandaar...
Bij thuiskomst reed ik per ongeluk een verkeerde oprit in en ramde ik een boom die daar bij mij niet staat. Intussen is het loopgips van mijn rechterarm verwijderd.
Uw computer heeft mij een kind toebedeeld. Maar ik heb helemaal geen kind, en al helemaal niet van uw computer.
In Uw schrijven van 26.6 over de nieuwe eigen bijdrage heeft u mij allervriendelijkst tot mejuffrouw bevorderd, wat echter in samenhang met mijn voornaam, Henk, helaas aanleiding tot pijnlijke vermoedens kan geven.
In eerste instantie heb ik tegen de politie gezegd dat ik niet gewond was, maar toen ik mijn hoed afzette bemerkte ik de schedelbreuk.
De getuigen van de aanrijding zijn tegen de achterkant aangeniet. Laat u het mij a.u.b. weten indien u deze brief niet heeft ontvangen.
Ik heb geen levensverzekering nodig. Ik zou graag willen dat iedereen echt treurig is als ik eenmaal sterf.
Ik wil mijn kind niet laten inenten. Mijn vriendin heeft haar kind ook laten inenten en daarna is het uit het raam gevallen.
Meteen na de dood van mijn man ben ik weduwe geworden.
Ik heb een paar weken geleden een toiletborstel gekocht. Op zich een leuke uitvinding, maar ik ben toch maar weer overgeschakeld op toiletpapier. Toen had ik dit nog niet gelezen….
Eerst de oplossing van de rebus die door onze Roze gevonden werd. Proficiat!!
zee meer min = zeemeermin zo simpel als je het zo ziet staan!!
Voor de rest niets te vertellen tenzij jullie mijn chagrijnig gedoe willen aanhoren want die verkoudheid en pollenallergie spelen me nog steeds parten dus .. gooi ik het over een andere boeg.
Een boer is met zijn knecht op het land als hij tot aan zijn enkels in de blubber zakt. "Ga mijn laarzen halen", zegt de boer.
Als de knecht bij de boerderij is, komt hij de twee bloedmooie dochters van de boer tegen.
"He, wat doe jij nou hier", vragen de meiden.
"Ik mag van de boer met jullie allebei naar bed," zegt hij.
"Daar geloven we niks van", zeggen de meiden.
"Oh nee? Wacht maar dan vraag ik het hem", zegt de knecht.
Niets gaat boven het gevoel van 's morgensvroeg in pyjama even tussen de bloemen te lopen ongestoord en hier en daar een verwelkte bloem of een takje onkruid te verwijderen... Dan loopt mij hart over van een gevoel dat ik heb telkens als ik door mijn bloementuin wandel.. rust, verwondering, dankbaarheid en zoveel meer waar ik niet direct een naam kan op plakken...
Maar vandaag trokken mijn twee struiken aronskelken hier dicht tegen het terras mijn aandacht. Het eerste wat me te binnen schoot bij de aanblik van die pracht was ‘cool’.
Prachtig gevormde kelken rijzen sereen en onverstoorbaar op uit zacht groene lancetvormige bladen. Neen, deze plant is geen showgirl met franje, maar een zelfverzekerde stijlvolle dame die aan alle kanten charme uitstraalt en dan denk ik dat een aronskelk regelrecht uit een sprookje zou kunnen komen. Uit de grote bol ontwikkelt zich een grote plant met een spectaculaire bloem. Een echt in het oog springende plant die op haar plaats is in elke tuin.
De aronskelk wordt ook wel een grafbloem genoemd omdat ze veel verwerkt wordt in kransen.
Persoonlijk vind ik het een mooie, lieflijke en statige bloem. De karakteristieke witte bloemen van de aronskelk verschijnen in de periode juni-juli en staan op lange stelen. De hoogte van de witte aronskelk bedraagt tussen de 120 en 150 cm.
Dit jaar dragen mijn twee struiken samen 87 bloemen…een schoonheid waar ik elke dag met ver(be)wondering naar sta te kijken!.. Tot daar mijn kennis over de plant. Als je meer over die of andere planten wil weten dan moet je bij blogmaatje Jeske gaan kijken ( link staat links op mijn blog) niemand die meer over planten en bloemen weet dan zij!
Bij mij vind je eerder de “ poëtische” benadering van die pracht .. dat is meer mijn ding. Wat zouden we zijn zonder die prachtige natuur vraag ik me dan ook af en hoop dat onze nazaten daar over 50 jaar ook nog zo over denken….
Een andere keer heb ik het over de rozen in mijn tuin, die staan nu ook overal in volle pracht te bloeien en te geuren. Als ik dan 's morgens nog voor ik aangekleed ben even door mijn tuin wandel, dan zwelgt mijn hart en ben ik blij dat ik hier nog mag genieten van mijn " stekkie " en dan duw ik de gedachte dat ik ooit tussen de kilte van betonnen muren kan terechtkomen ver van me af....
Als ik mag kiezen.. laat me dan maar gaan van hieruit!
En ik was niet de enige die genoot van die prachtige plant..
Onlangs zei iemand: " Blog je nog steeds? Waar blijf je het halen om bijna elke dag een logje neer te zetten?"
Hoe probeer ik dat uit te leggen….?
Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is en de enen hebben meer nood aan contact dan de andere. Een blog blijkt een ideaal medium om even bij mekaar binnen te kijken zonder mekaar direct lastig te vallen. Eén logje volstaat om te weten hoe het met die andere is ook al moet je soms tussen de regels lezen…Vrienden leven met mekaar mee maar je moet ze ook de kans geven om mee te gaan in je gedachten en gevoelens en dat kan enkel als je er even de tijd voor neemt.
Voor mij is FB een goede manier om te tonen dat je nog leeft en blijkbaar voelt iedereen zich daar 100 % ok en happy want de meesten doen het altijd af met een lach en een grol.. Daar is niets mis mee en ik doe het ook omdat ik nooit langs deze weg mezelf zal blootgeven want teveel bekenden die ik niet echt in mijn leefwereld wil toelaten, komen er zien! FB vind ik heel onpersoonlijk. Maar soit misschien is dat voor 90% van de internetters dat wat ze juist willen . Als het enkel dat is dan weet ik nu al dat ik op termijn afhaak. Ik heb geen behoefte aan 100den zogenoemde “ vrienden” gewoon om te kunnen zeggen dat ik er zoveel heb want voor mij is vriendschap iets totaal anders. Dat onpersoonlijke gedoe ligt me niet echt .. Ik doe mee omdat velen meedoen en voel mij vaak een “ schaap” in de kudde… Het is wel zo dat je op deze manier contact houdt met mensen die je anders weinig hoort of ziet maar ja ..
Een blog en zoals ik sommigen onder jullie hier heb leren kennen -hoe verschillend we allemaal ook zijn- is voor mij iets totaal anders en daar wil ik mezelf ook laten kennen misschien niet altijd op de manier zoals sommigen verwachten maar ieder logje zegt iets over mezelf op de één of andere manier. Bij sommigen onder jullie is dat ook zo en dat vind ik veel hartverwarmender dan FB . Zoals het nu verloopt, houd ik het bloggen vol voor een paar mensen die ik ook langs deze weg heb leren kennen
Maar ja, misschien heb ik wel een te hoog knuffel gehalte en speelt echt contact met vrienden een grotere rol dan bij de meesten…Trouwens je kan niemand dwingen om te bloggen want dan sla je de bal ook mis, het moet oprecht zijn en een eigen keuze..
Ik heb in zo’n 6 j tijd 4 echte vriendinnen verloren en daaruit geleerd dat het echt wel loont om even de tijd te nemen voor mekaar want er is nooit een weg terug en ook al eist de familie me 100% op en krijg ik hier genegenheid met hopen terug toch blijkt dat ik nog ruimte en tijd heb voor of nood aan vrienden ….
Mannekes ik stop er mee want ik geloof dat die regen van de voorbije dagen me parten speelt, maar ik heb het toch maar gezegd!
In mei leggen alle vogels een ei dus als ik mijn eitje nog kwijt wil, moet ik me haasten want de maand zit er weeral bijna op!En dat eitje is eigenlijk een reuzengroot ei om trots op te zijn want het gaat over onze 4 kleinkinderen, de trots van onze zoon en schoondochter!
Zaterdag hadden ze hun jaarlijks schooloptreden en daar wil je als grootouders niet ontbreken…en we waren niet de enigen die vonden dat hun schatten het best wel goed deden en er schattig of schalks bijliepen…
Voor de kleinzoon was het zijn laatste optreden in de lagere school want in september start hij in het college… De omi en opi langs de andere zijde waren er gewoontegetrouw ook en de twee oma’s vonden dat het toch allemaal zo snel gegaan is.. Met weemoed dachten we terug aan dat eerste grootouderfeest van de kleinzoon en nu wordt hij er in sept al twaalf… Er lopen gelukkig nog drie zussen school zodat we nog voor zo’n drie jaar zoet zijn ….maar toch.. ze worden zo groot...
Grote zus Esmée was -zoals we van haar gewoon zijn - weer de elegantie zelf op de bühne .Haar dansje bracht ze zelfverzekerd met een lach en sierlijk alsof ze het elke dag doet. Met haar 10 jaar staat zij al op de onderste trede van de puberteit en is zich stilaan bewust van haar “charmes“. Onze tweeling kan je niet met elkaar vergelijken. Maura -de grootste van de twee - is wat onzekerder maar zo schattig en lief terwijl haar zus het podium opkomt en terug verlaat zonder haar zonnige lach te verliezen…Je kan het zien dat ze alle drie al een paar jaar turnlessen volgen, de bewegingen vloeien uit hun jonge lijfje…
Het verwondert jullie dan ook niet dat oma en de twee opa’s aan het filmen en foto shooten gingen, denk ik …Die beelden wil je vastleggen en blijkbaar denken de andere ouders en grootouders precies hetzelfde over hun oogappels…
Tussendoor hebben we de schoolkas wat gespijzigd door wat drankjes en ijsjes te kopen en deel te nemen aan de tombola …En de weergoden waren met ons want het bleef droog , zonnig al waaide er wel een fris windje…
Hier onze tweeling aan het dansen..
.
Grote zus in actie
Grote broer neemt gans dat gedoe met een zekere nonchalance erbij..
En zo zwaait hij zijn laatste optreden in zijn school uit...maar heeft blijbaar iemand anders in het oog dan de oma's en de opa's
‘Avonds moesten we dan naar de dochter omdat de schoonzoon een andere deur stak en dat mochten we meevieren met een etentje samen met de andere opa en de kids natuurlijk..
Neen , over het weekend hoor je mij niet klagen..vandaar dat laatste mei-eitje…
Ik om daar juist van de blog van Ani en las haar bedenking van wonen.. Ik heb al een tijdje in het snotje dat ik een zielsverwante gevonden in haar want ik zou het niet beter kunnen beschrijven. Je kan haar lezen door op haar link links van mijn blog te klikken daar vind je haar staan.
Ik zou het niet beter kunnen beschrijven Ani. Dat gevoel heb ik ook .." ce plat pays qui est le miens.." en dat gevoel krijg ik nooit in een stad. Sommigen vinden het platte land "te dicht bij mijn bed " omdat iedereen iedereen kent..daar heb ik geen last van want je bent ook hier nog steeds de baas wie je wel of niet toelaat in je wereld .. Ik voel me niet gelukkig in een massa die je opslorpt en waarin je verloren geraakt..Die drukte van de stad is niet mijn ding.. Je zal me ook nooit aan zee vinden op zondag of op feestdagen.. wegens te druk.. Ik wil ruimte, lucht, rust, het geluid van vogels, het ruisen van de bomen de geur van groen ,van den buiten... Ik geniet van de " goeiedag" van buren ,van de fietsers die voorbijkomen en even knikken... het geeft je een gevoel van ..ja van wat? Van niet zomaar opgeslorpt te zijn in de anonimiteit, in de massa ,van een nr te zijn tussen die anderen die je onverschillig voorbijgaan...
Huizen , gebouwen, mastodonten van hedendaagse woonkernen... neen ik ruil ze maar al te graag in om te genieten van mijn dorp, mijn tuin, mijn omgeving en de mensen die nog zin hebben om met iemand te praten ...Maar ja, iedereen is verschillend en maar goed ook want moest iedereen op de buiten willen wonen dan zou het ook hier weer te druk worden ..
Nog een fijne zondag en kies voor de goeden hé, heb ik al een uur geleden gedaan...
Afgelopen week had ik een discussie met iemand over of we nu liever op het platteland of in de stad wilden wonen en waarom.
Sommige mensen vinden het heerlijk om in een grote stad te wonen en moeten niet denken aan de stilte op het platteland en andere mensen (zoals ik) zouden absoluut niet middenin de stad willen wonen.
Beide opties hebben natuurlijk hun voor- en nadelen en ik denk dat het ook wel meespeelt of je in de stad bent opgegroeid. Wat vinden jullie bloggers? Waar wonen jullie het liefste en waarom? En wat mis je wél op die plek waar je woont? Brand los, ik ben benieuwd
Mijn opinie?
Op het platteland is het rustig is er weinig verkeer en veel groen waardoor het er aangenaam is om te wandelen of te fietsen. Daarom zeg ik absoluut het platteland. Ik ben opgegroeid in een dorp, vind een stad leuk voor één dag, maar moet zo snel mogelijk terug naar mijn eigen plekje.
Ook nu woon ik in een dorp op 25 minuten rijden van de stad maar ook op amper 100m van een heel groot bosgebied af. Ik heb ruimte nodig om te ademen en ook wil ik de natuur om me heen . Als ik in de stad kom, stinkt het daar, ik hou niet zo van de drukte om me heen.
In het buitenland heb ik jaren ( noodgedwongen) in de binnenstad gewoond, maar daar kan ik nu niet meer aarden. Hoewel ik het heerlijk vind om een dagje naar de stad te gaan, wil ik daarna graag weer naar mijn huis toe naar in mijn heerlijk rustig dorp. Ik mis het slenteren door de vele mastadonten van winkels niet en heb niet bepaald nood aan terrasjes en bioscopen op loopafstand. Begin jaren 2013 jaar publiceerde Test-Aankoop een studie waaruit blijkt dat stedelingen meer kans lopen op kanker van de luchtwegen dan plattelandsbewoners. Oorzaak: de luchtvervuiling. Een mens zou van minder schrik krijgen als je dat hoort. Moeten we ons zorgen maken? Mmm, zeg dat wel.
Ik las " dat je in de stad minder kans hebt op Alzheimer! De reden is simpel: in de stad word je voortdurend intellectueel gestimuleerd, terwijl oudjes op het platteland soms gewoon op hun dood zitten te wachten zonder hun verstand nog te gebruiken. Die zijn al dood, maar ze weten het nog niet".
Hallo, alsof wij buitenmensen intellectueel op onze honger blijven zitten!! Ik vind het toch wel ver gezocht! Sommigen schermen toch zo graag met het labeltje "intellectueel" om hun keuze voor de stad te staven... Ach, als hen dat content maakt voor mij geen probleem.. ik voel mij hier niet gepaald " afgestompt"!!
Neen, zolang ik mag en kan, blijf ik voor " den buiten" kiezen ik ben er geboren en opgegroeid en voor mij is het " mijn habitat" .
Elk jaar sta ik met dezelfde verwondering te kijken hoe de natuur terug ontluikt in alle pracht. Dit jaar zelfs wat vroeger dan andere jaren zodat de bloemenweelde hier niet alleen mijzelf maar ook de bijen aantrekt.. Ik volgde zo’n bijtje even vandaag ….
Dit jaar blijven de aronskelken maar ontluiken..
Ook de rozen staan al in volle bloei. .
De roze pioenen zijn een festijn voor de bijen...
Van de pioenen naar de lupinen ..
Witte rozen hangen over het pad...
De rododendros doet niet onder voor zijn buren de rozen...
Ik krijg maar niet genoeg van de pracht van een rode roos....
En dat is nog maar een tipje van de sluier... en of ik geniet!
Ik zal wel niet de enige zijn die het beu aan het worden is maar voor mijn part mag het al de 25ste zijn. De constante volpropping van de brievenbus met verkiezingsfolders, ik krijg er de kriebels van. Om nog maar te zwijgen van alle keren dat de bel gaat. Als je dan de deur opendoet staan er vriendelijke mensen voor de deur, die je kent van haar noch pluimen, om te vragen of je de 25ste aan hen zal denken. Denken? Aan hen?
Nog voor je de tijd hebt om hen vriendelijk wandelen te sturen, duwen zij je ook nog een foto van zichzelf in je handen, in de hoop dat je zo heel goed zal onthouden wie ze zijn. Godzijdank is de papierophaling gratis. Verkiezingen, al goed en wel maar ik ben dat gedoe voor het zover is stinkende beu. Courage...nog 3 dagen en dan is het voorbij. Dan gaan al die vriendelijke, onbekende mensen ons geen vragen meer stellen. Dan gaan ze ons voorbijlopen alsof we lucht zijn, zal er zelfs geen knikje ter herkenning meer afkunnen. Alles zal dan weer zijn gewoon gangetje gaan, niemand die nog hoeft te doen alsof. Zij die op de lijsten staan moeten niet meer veinzen dat iedereen hen nauw aan het hart ligt. Zij die niet op de lijsten staan hoeven niet meer te doen alsof ze het een eer vonden om tien keer op een dag de deur open en dicht te doen voor de stemmenjagers. We zijn er bijna! We zijn er bijna! Maar nog niet helemaal.....
Echte vrienden heb je maar heel weinig. Daar deel je lief en leed mee. Vriendschappen komen en houden op een gegeven moment op. Dat is een realistisch proces. Hoeveel is iemand je waard? Het is maar de vraag wat je onder een vriend verstaat.
Vriendschap is een ruim begrip dat tegenwoordig minder lijkt te betekenen dan het ooit was. Maar dat hoeft helemaal niet zo te gaan, vriendschap is belangrijk, vriendschap creëert een unieke relatie tussen mensen want echte vrienden doen veel voor mekaar. Men zegt niet voor niets, in de nood kent men zijn vrienden. Het is leuk om vrienden te hebben en te weten dat er altijd iemand is waar je terecht kan. Met een vriend kan je praten over alles, met een vriend kan je sporten, met een vriend kan je uitgaan, met een vriend heb je een band. Sommige vrienden heb je voor het leven, anderen komen en gaan. Zoals alles in het leven kom je dit alleen in de praktijk te weten.
Veel mensen zijn elkaars vrienden zolang ze iets van elkaar willen of krijgen. Als dat voldoende is, kun je de "vriendschap" laten voortduren al weet je dat er eens een einde aan komt. Trouwens echte vrienden bestaan wel maar zijn heel schaars.
Afstand kan soms funest zijn ondanks de goede voornemens. Het hangt natuurlijk ook af van de manier waarop je het bekijkt. Mensen komen en mensen gaan...ze komen je leven binnen en gaan er ook weer uit, bijna als personnages in een favoriet boek. Als je het boek uiteindelijk sluit, hebben de personnages hun verhaal verteld en begint nu een ander boek compleet met nieuwe personnages en avonturen. Dan merk je dat je je op de nieuwe concentreert niet op die uit het verleden. Klinkt dat nogal een beetje zwaar? Als je dat wil .. ja. Ik word een beetje " ouder " hé!
Deze keer was het eenvoudig want enkele bezoekers vonden de oplossing van de rebus. Voor zij die het nog niet helemaal doorhebben.. Er stond -8 in G dus samengevoegd is dat minachting! Proficiat voor de vinders!!
En nu wat anders. Het was hier in het weekend weer behoorlijk druk want zes liepen er hier weer rond en ieder op zich is enig en uniek! De nieuwe e-bikes van oma en opa waren het van het.. er werd geracet op de gazon en in de straat dat het niet gewoon was...Geen problemen voor die gasten om daarmee te rijden ze hebben de kneepjes rap onder de knie. Intussen stonden hun snaveltjes niet stil en ik zie hun kennis groeien. Er sijpelt hier en daar al eens wat binnen zoals " dat flauwvallen een soort van slapen is. Of een nieuw woord zoals verbrandingsoven bijvoorbeeld." Ja onze gesprekken zijn altijd heel " breeeeed" ..
Ik vond het heerlijk om met de kleinkinderen te" argumenteren" want geloof me ze weten soms meer over wat er rondom hen gebeurt dan je vermoedt. Het is dan aan ons om het juiste wereldbeeld in de juiste richting te duwen willen we de jongeren gevoelig maken voor de groeiende problematiek.
Dat probeerde ik ook te doen met een paar van de kleinkinderen want hun zachte , sponzige geest sprokkelt zo fragmentarisch alle elementen bijeen en hopelijk leren ze er iets uit!
Op de vraag waarom ik kartonnen bordjes gebruikte voor de snakjes ipv plastieken was het moment om iets te vertellen over de plasticverminder actie waarmee ik bezig ben. De jongste (6 1/2) luisterde ook aandachtig. Maar de informatie hangt daar in haar hoofdje zonder een duidelijk wereldbeeld om dat allemaal aan vast te hangen. Het zweeft. De kans dat het dan snel wegzweeft is reëel.
Ik legde hen uit de mensen niet moeten denken dat zij op dezelfde manier kunnen blijven leven en tegelijkertijd de wereld kunnen redden door een paar kleine aanpassingen te doen. Ik probeerde hen te vertellen dat er fundamentele wijzigingen moeten komen omdat de wereld er niet goed uitziet. De oudsten begrepen het al beter dan onze spruit, ze hadden ook wel iets te vertellen terwijl de jongste alweer naar het klimrek en de schommel keek.( ja het weer was gelukkig beter) En toch was er iets blijven hangen want even later spreekt ze me opeens streng toe. Dat auto’s ook niet goed zijn voor de wereld. Dat ik beter met de fiets zou gaan. Dat het van Z naar K een behoorlijke afstand is, vindt zij geen goed argument. Ik kan het haar niet kwalijk nemen. Afrika ligt immers ook maar een centimeter of drie van België in de atlas…Maar met mijn nieuwe fiets gaat het toch stukken sneller..
Ik weet niet precies hoe het nu op school verloopt maar ik herinner me wel dat " in mijnen tijd" verzen en gedichten schering en inslag waren. Ik kan ze niet tellen de korte en lange, de grappige en triestige, de bombastische en speelse gedichten die ik zowel in de lagere school als in het middelbaar te leren kreeg. Voordragen was één van mijn " passies" daardoor hangen de meeste gedichten nog relatief fris in mijn geheugen maar het gedicht dat ik zomaar tussen andere nota's vond laat een grote wazige plek na.. Enkel flarden herinnerde ik me nog al weet ik dat we het met veel " pathos" voorgedragen hebben. " O, Natoken" waar is de tijd.
Misschien zegt het gedicht jullie iets? Het was redelijk zware kost voor een 14 jarige als ik er nu op terugkijk....
DINSKA BRONSKA Karel van den Oever
Uit een oud dorp, - kameelbruin als de steppe - uit Plocka,
Over ongeveer 2 weken mogen we weer eens mee bepalen welke goede burgervaders (en moeders) aan het roer van ons vaak stuurloze schip mogen staan. Maar maakt het allemaal nog iets uit?
De afgelopen 4 jaar is duidelijk geworden dat het niet zo eenvoudig is welke partij het ook voor het zeggen heeft, er gebeurt zo weinig, de crisis is nog niet echt bedwongen , de gewone burger wordt verder uitgeperst en politici lopen meer ruzie te maken dan dat ze oplossingen aanbrengen. Moesten ze dit alles nu gratis doen dan had ik er niet zo wakker van gelegen… Maar om nu met belastings-centen betaald te worden om met je luie reet in een eikenhouten stoel, dure broodjes krabsla en spawater naar binnen buffelend, een beetje ruzie te zitten maken, dat is toch te grof voor woorden! Als je zo’n werknemer onder je hebt, dan grijp je die toch bij z’n nekvel, schreeuw je in z’n oor dat als ie dit nog één keer doet hij lekker z’n spulletjes kan pakken!
Toch komen onze regeringen er telkens weer makkelijk vanaf. En heb je de campagnes al gevolgd? Er wordt even over het programma gesproken en verder gaat het in het aanvallen en afbreken van andere partijen...ik ben die discussies nu al beu en het circus moet nog beginnen. Het is weer zover dat de kandidaten weer het straatbeeld kleuren en de kiesstrijd is volop bezig. Kiezen we voor een partij of kiezen we voor een persoon?
Neen ’t is niet gemakkelijk en ik zal weer met met wreed veel vragen in dat stemkot staan! Bij al onze politieke partijen heb ik het “net niet” gevoel, ofwel hebben ze een overtuigend kopstuk en valt het programma tegen, ofwel valt het programma mee maar word ik bij het zien van hun kopstuk heel verdrietig. Met de afgelopen 4 jaar in het achterhoofd wandel je toch nooit overtuigt het stemhokje in ? Jij wel?
In West Vlaanderen is het vandaag de dag om alle mama's in de bloemetjes te zetten. Hier in het Antwerpse vieren sommigen de mama's in aug . Maar een Antwerpenaar zou geen Antwerpenaar zijn om niet van beide te profiteren dus daardoor staan de mama's hier twee keer in het middelpunt. :
Ik heb werkelijk geen idee waarover ik wil schrijven en toch doe ik het want ik heb gewoon zin om de toetsen van mijn klavier aan te raken. En je weet hoe dat gaat, van het één komt het ander.
Ja, soms doe ik dingen waar mijn hoofd niets van snapt, dat denkt dan bij zichzelf:
“ O God… waar is Natoken nu weer mee bezig…en waarom?”
Maar mijn buikgevoel vertelt mij echter: “ Doe maar leuk verder...”
Wat jullie echter niet zien is dat ik tussen die vorige regels al een hele tijd voor mij uitgestaard heb, kijkend door het raam naar de regen en niet wetend wat hier nu verder op volgt… Niet dat de regen mij uitnodigde om erdoor te lopen.
Er was een tijd dat ik dat wel graag deed, lekker “ ingeduffeld” met een waterdichte ponco aan en rubber laarzen want dat geeft de beste bescherming als je bij regen het bos ingaat.
Als het regent, blijven de meeste mensen thuis. Slechts weinigen weten dat wandelen in de regen echter bijzonder goed is voor de gezondheid en vooral rustgevend is. Net als bij een nachtwandeling ziet de natuur er dan anders uit en zie je dieren die je bij mooi weer nooit zou hebben waargenomen. Niet alleen de regenworm kruipt bij slecht weer uit de grond, ook andere dieren wagen zich uit hun holen en gaan pas goed leven als het regent. Planten schieten de grond uit en het gras glinstert als zilver.
En na de regen is het dan genieten van de geurige lucht die uit de natte weiden en akkers opstijgt. Wie met open ogen door bos en de natuur wandelt, zal weer leren kijken en zich verwonderen. De natuur is vol wonderen en geheimen. We behoeven ze slechts te ontdekken.
Hallo.. Houston to Natoken…
Jaja mannekes ik ben terug… .ik weet nog altijd niet waarover ik wilde schrijven al staat mijn blad nu wel vol.. Daar houd ik het dan best maar bij zeker?
Vandaag zou ons ma 94 j geworden zijn . Ik mis haar nog steeds en dat stemt me wat weemoedig vandaar...
Soms denk ik… Als ik aan het einde van de weg zal zijn dan zal ik nog even willen omkijken en aarzelen vooraleer ik de hoogste top bestijg, dan zal ik weer heel even dat kind zijn dat iets heel moois verwacht. En als dan het morgenlicht tussen de bomen valt, en de onwetendheid van de verwachting
te groot is voor mijn mensenhart, dan zal ik nog even omkijken naar wat voorbij is, niet zonder schroom, maar met het gevoel dat het leven een boeiend gevecht was waarvoor ik dankbaar mag zijn. Waarom maakt die gedachte mij dan zo triest?
Voor diegenen die bezorgd waren.. het gaat al beter met mijn oog. We gingen zaterdag naar de spoed en zo kreeg ik rap de nodige verzorging .. ik kan wel nog niet te lang achter een scherm zitten want dat turen is niet optimaal dus houd ik het bij de oplossing van de rebus.
Roze deed een goede poging maar deze keer was de oplossing niet juist Fjak@ sloeg de nagel op de kop met achterbaks..Toch bedankt aan beiden om het te proberen
Even uitleggen:
achter b aks ( ander woord voor bijl) = Achterbaks
Vandaag begint de maand mei ook bloeimaand of Mariamaand genoemd en is de vijfde maand in het jaar van de gregoriaanse kalender en telt 31 dagen.
Mei valt op het noordelijk halfrond geheel in de lente en op het zuidelijk halfrond geheel in de herfst.
In de Keltische traditie is 1 mei het begin van de zomer, dat wordt gevierd met het Beltane-feest.
De Romeinen vierden diverse voorjaarsfeesten. Begin mei hadden ze het meerdaagse bloesemfeest, de Floralia geheten. Op de eerste dag van mei vierden ze het feest van de aardgodin Bona Dea ('de Goede Godin'), die later met de Griekse godin Maia werd geïdentificeerd. Zij was de oudste en mooiste van de Pleiaden, de zeven dochters van Atlas en Pleione. Het Griekse woord μαια (maia) betekende oorspronkelijk 'moeder' en later 'vroedvrouw' (μαιεια-maieia).
De Romeinen vereerden deze Griekse moedergodin opdat zij de dingen van de natuur zou laten groeien. Zij noemden de meimaand (Maius in het Latijn) naar haar. Het Latijnse woord maior (= 'groter') is aan maia verwant, zo ook het woord maiestas (= 'aanzien', 'pracht', 'het hoog in aanzien zijn', 'verheven zijn').
In de Middeleeuwen ontstond in Italië het gebruik om de maand mei te wijden aan Maria, de "Moeder van God".
6 spreekwoorden en uitdrukkingen bevatten `mei` :
- de mei van het leven (=de bloeitijd van het leven)
- de meitak op een werk zetten (=het werk afmaken)
- een natte mei geeft boter in de wei (=weerspreuk)
- in mei leggen alle vogels een ei (=weerspreuk - aanduiding dat in mei het broedseizoen begint)
- meisjes die bloemen vragen, mag je kussen zonder te vragen. (=een aanmoediging om meisjes met bloemen te kussen)
- regen in mei, dan is april voorbij. (=de natuur kiest vanzelf de goede volgorde.)
Weerspreuken ivm mei
- In mei een warme regen, betekent vruchtenzegen
- Onweer in mei, maakt de boeren blij.
- Is mei nat, een droge juni volgt zijn pad.
- Mei koel en te nat, brengt koren in het vat.
- Avonddauw en zon in mei, is hooi met karren op de wei.
- Is het weer in Mei te mooi, dan krijgt de schuur maar weinig hooi.
- Een natte mei geeft boter in de wei.
- Mei niet te koud en niet te nat, vult de schuur en ook het vat.
- Een bijenzwerm in mei,is een goed teken voor de wei.
- Mei tot jubelmaand verkoren, heeft toch rijm achter de oren.
- Het onweer in de schone mei, doet het koren bloeien op de hei.
en zo kan ik nog lang verder gaan.. maar zo te zien moet de meimaand wat regen krijgen... we zullen zien!
Maar voor jou trouwe bezoeker dit geluksbrengertje :
Vele jaren geleden toen ik nog kind was stond de meimaand gelijk aan meikevermaand. We gingen in het weggetje naast onze thuis aan de beukenhaag schudden en vonden onmiddellijk enkele prachtexemplaren op de grond. Wij deden ze in lucifersdoosjes en lieten ze, tot ongenoegen van ons ma, soms los in huis. Die grote kevers met twee langwerpige bruine schilden - die tevens als vleugels dienen - en achter de kop een zwart schouderpantsertje zijn al zoveel jaren uit mijn gezichtsveld verdwenen. Nooit meer zag ik er nog éen tot gisterenmorgen toen ik zo'n groot insect voor mijn voordeur vond. Ik kon hem gewoon oprapen en hij kroop rustig over mijn hand. Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om zomaar een ander soort kever op te nemen, maar die kever uit mijn kinderjaren .. daar vind ik niets engs of vies aan integendeel .. hij is pure nostalgie!
Na zoveel jaren weer eens een meikever! Hoe kan dit opeens? Herstel van de natuur? Of puur toeval? Ik heb hem in de beukenhaag van de buren neergezet en hoop voor hem op nog een lang leven.
Waarom heet een gedroogde druif rozijn en blijft een gedroogde vijg vijg?
Die vraag glipte zomaar in Klaproosje haar reactie op mijn uitleg over " vijgen na Pasen" … en natuurlijk ging ik op zoek.. Maar een antwoord vond ik niet maar misschien dat ….
Talen zijn afspraken. Wat in het Nederlands zo is, is in andere talen mogelijk anders. De eskimo's (of noem je ze beter Inuit) hebben vijf of zes of meer woorden voor alle schakeringen van wit, terwijl ze maar één woord hebben om zowel groen als blauw aan te duiden.
Ik stel dus voor dat je een gedroogde druif gewoon een rozijn noemt, of verkeis je toch een gedroogde druif? Er zijn ongetwijfeld talen waarin een gedroogde vijg een andere benaming heeft.Dus who cares?
Maar misschien toch een goede tip …noem een kat een kat, da's altijd handig voor je gesprekspartners.
Maar dat vond ik wel..
Waarom heet een gedroogde druif bij ons rozijn?
In de zeventiende eeuw werden ze ingevoerd vanuit Spanje, door Frankrijk, en waarschijnlijk kregen ze de naam mee van het land waarlangs ze geïmporteerd werden (het Frans voor druif = raisin; rozijn = raisin sec). Dus rozijn en niet gedroogde druif.Duidelijk?
Waarom heet een gedroogde pitloze druif trouwens krent?
Omdat die in onze streken voor de eerste maal binnenkwam vanuit Corinthe in Griekenland. En krent in het Frans? Raisin de Corinthe...
Gisteren was ik met oude foto's bezig omdat ik een familie album aan het maken ben en toen zag ik die foto van mijn peter met wie ik altijd een speciale band had. En ik dacht .. wat zou ik graag nog eens met hem praten en daarom schreef ik hem die brief.
Liefste peter,
De tijd kruipt altijd maar verder, stopt nooit en ik maak er deel van uit. Of ik nu zin heb of niet, elke dag sta ik op en doe mijn ding net zoals jij dat vele jaren geleden ook deed. Jij leefde op het ritme van de natuur want jij was zo'n eenvoudige maar echte buitenmens. Ik vecht al jaren tegen deze natuur en doe het een beetje anders maar toch loop ik mee met de klok waar we ons allen aan houden en die dag en nacht bepaalt. We lopen mee met de tijd die verleden maakt tot wat het is en toekomst brengt als we maar even wachten, een tijd die er vaak niet is voor het heden al is het "nu" nochtans het belangrijkste.
Genieten van het heden dat zijn zovelen verleerd, liefste peter. Jij kon bezig zijn met je tuin zonder ook maar aan iets anders te denken, jij kon je koffie drinken om vier uur zonder andere gedachten, genietend van die kop hete, zwarte troost. Toen je at, dronk, werkte, deed je het in het "nu". Wij eten ook, drinken ook, kijken tv en werken ook, maar onze gsm piept al voor de volgende afspraak tijdens het eten, de pc spuwt het zoveelste mailtje op ons scherm tijdens het drinken, de tv vertelt ons dat er op een andere post een programma start tijdens het kijken. Het werk sleurt ons mee in een tempo dat we niet willen maar dat nu eenmaal zo hoort. Voor het "nu" hebben we vaak geen tijd meer simpelweg omdat het nu binnen een paar seconden weer verleden tijd is en dat we te hard bezig zijn met dromen na te jagen die komen gaan. En dan op een dag ,peter, zitten we ook op die bank waar jij zo graag zat. Roken we ook onze pijp of niet en denken we aan die tijd die we vergeten waren, aan het geloop en de stress. Dan peter denken we na over de tijd die we verloren hebben omdat we te druk bezig waren met de toekomst. Dan overpeinzen we het verleden en dan, peter, is het te laat om nog te doen wat we ooit droomden te doen en blijft enkel het huidige moment over.
Liefste peter, de tijden ze zijn nog steeds hetzelfde maar toch... wij veranderen ze wel.
Ik las bij Ludovikus de vraag van Lipske… waarom men zegt: “ Vijgen na Pasen “ ?
Ja, jullie kennen me al een beetje hé en dus ging ik op zoek want volgens mij rijpen vijgen pas in de zomer en dat is toch altijd na Pasen?
Antwoord:
In de middeleeuwen waren de vastendagen zeer talrijk en vooral de veertig dagen voor Pasen . Na de wintertijd, de tijd van feesten en schrokpartijen, zorgde de Kerk voor afremming. Voor velen was het echter een onontkoombare noodzakelijkheid. De voorraden van vlees en dergelijke waren immers op en slechts een noodgedwongen vasten kon de burgers de lente doen bereiken.
Op vastendagen mocht er geen vlees en geen vette spijzen gegeten worden. Buiten de klassieke vastenspise, zoals vis, groenten en kaas werden er ook zaken gegeten zoals rozijnen, dadels, noten en gedroogd fruit. Ook vijgen behoorden daarbij omdat ze zeer voedzaam zijn en goed te bewaren zijn .Vandaar dat men vijgen importeerde maar enkel in gedroogde vorm.
Die droge vijgen behoorden dus niet tot de verboden voedingsmiddelen tijdens de katholieke vastenperiode en konden dus naar hartelust gegeten worden . Na Pasen, wanneer de vasten voorbij was, kon men zich weer te buiten gaan aan de gebruikelijke voeding en waren vijgen plots overbodig.
Als de vijgen te laat uit het verre Turkije arriveerden sprak men van vijgen na Pasen. Vastenspijs na de vasten.
Gisteren weer een top dag gehad met de klasgenoten van lang geleden... een goeie oefensessie gehad voor tong en lachspieren...en dat goed gevoel wil ik doorgeven .
Vandaag wil ik een goeie morgen wensen aan alle mensen
die het vanochtend niet zo een goeie morgen vinden. Aan diegenen die zich ziek voelen, aan diegenen die vernederd werden of de toekomst niet zo helder inzien
voor het moment ook aan die personen die door de bomen
het bos niet meer zien.
Vandaag wil ik ook een goeie morgen wensen aan alle gelukkige mensen die net nog zeiden: " Hé, er is weer een morgen en een nieuwe dag!"
Wanneer de kinderen en co hier geweest zijn, dan werkt mijn innerlijk systeem nog een hele tijd door nadat ze vertrokken zijn zodanig dat deze oma dan maar niet in slaap geraakt dus .. dan maar even bloggen...
Voor de rebuszoekers de oplossing:
ver man ( symbool staat er ) in g = vermaning
Proficiat voor Roze die echt een krack is in het ontcijferen en Fjak@ probeert het toch, dus dat verdient ook een pluim!
En nu iets anders..
We waren amper een week thuis van een deugdoende vakantie toen ik op een voormiddag het volgende telefoontje kreeg.
Beller: Do you speak English?( spreek je Engels?)
Ikke: Yes I do !( ja)
Beller: I'm so sorry to tell you that you'll have serious problems with your computer. ( Het spijt me u te zeggen dat je serieuze problemen zal hebben met je computer)
Door het accent en het gebrekkig Engels van de beller had ik al door dat er iets niet pluis was met het telefoontje. Maar ik was nog maar pas terug uit vakantie, relaxed en nog vol goede wil, dus bleef ik beleefd en vriendelijk ...
Ikke: Thank you for mentioning it, bye, bye ( bedankt om het te melden, dag!) en ik legde de telefoon kordaat in.
Ik bleef er niet langer bij stil staan want er was hier nog genoeg te doen tot ik twee dagen later terug een telefoon kreeg, een dame deze keer maar met een even slecht accent en in even gebrekkig Engels.
Belster: Do you speak English...?
Intussen was ik al een paar dagen langer uit vakantie en begon dat gebel op mijn systeem te werken temeer omdat ik wist dat het hier om hackers ging.
Ikke: NO, I don't and if I did I 'm not interested in what you have to tell me...( neen, en als ik al Engels sprak dan nog interesseert het me niet wat je te vertellen hebt) en met wat meer irritatie legde ik terug in.
Ik vond dat ik het nu toch wel aan mijn slaapgenoot moest vertellen waarop die even laconiek als ik de eerste keer gereageerd had, zei:
Trek je er niets van aan, over telefoon kunnen ze niets doen aan de computer zolang je die niet opstart...
Hoorde ik gisteren op het nieuws toch wel dat microsoft de mensen verwittigt dat er terug hackers aan het werk zijn die mensen willekeurig opbellen, zeggen dat er een probleem is met je computer, je die laten opstarten op een bepaalde site en vanaf dan heb je het " vlaggen" . Je computer wordt besmet en je krijgt dat er enkel af mits betaling....
Mijn intuitie was dus correct geweest... ik ben dan misschien wel niet meer zo jong maar aan die truckjes laat ik me nog niet vangen en zeggen dat er toch altijd mensen zijn die zomaar op aanraden van een onbekende beller hun pc laten hacken...Het is maar dat jullie verwittigd zijn...
Maar vandaag geen hackers om me te " ambeteren" want vandaag ga ik genieten van onze jaarlijkse bijeenkomst met de klasgenoten van 1965 ergens in het dierbare West Vlaanderen.. bij een hapje en een drankje...het is maar dat jullie het weten ... mochten jullie opgebeld worden .. ik ben het niet .
Als jullie even tijd hebben.. ga dan met mij mee in een ver verleden....
Vandaag hoorde ik toevallig op de radio iets over de vasten en meteen dacht ik aan mijn jonge jaren waar de vasten nog een vaststaand gebeuren was… Even een overzicht voor zover mijn geheugen nog juist is…
De vasten die loog er niet om. Die begon meestal met een bisschoppelijke vastenbrief die werd voorgelezen in alle kerken op de zondag die de vasten inluidde. Daarin preekten de bisschoppen vooral boete en gaven concreet aan waaraan hun “beminde gelovigen “ zich te houden hadden en waarvan zij zich moesten onthouden.
Alles begon feitelijk met Aswoensdag het begin van de 40 dagen durende Vastentijd, die loopt tot en met Paaszaterdag. Op Aswoensdag kregen we het askruisje. De koster had voor de mis oude palmtakjes, die op Palmzondag het jaar ervoor waren gewijd, verbrand en de gitzwarte as ervan op een schaal gelegd. Na de wijding van de as en de besprenkeling ervan met wijwater tekende de pastoor het askruisje met zijn vinger op het voorhoofd van zijn parochianen en we liepen zo een ganse dag rond zonder het kruisje af te vegen want o wee voor wie dat wel deed, je kreeg gegarandeerd een berisping op school! Maar ook volwassenen trokken zo naar het werk. Eigenlijk waren we een beetje fier op dat kruisje!
Al waren ze thuis niet echt fanatiek praktiserende katholieken, toch werd voor een groot deel het vastenreglement gevolgd! Op vrijdag werd er bij ons nooit vlees gegeten . Wie jonger dan zeven jaar was hoefde niet te vasten maar bij ons was het altijd allen of niet! Dat vond ik niet zo erg, moeilijker was het van dat vastentrommeltje te blijven. Alle snoepjes en andere zoete lekkernijen die we kregen, werden erin gedaan om pas op de zondagen een stukje van te eten. Dat sommige snoepjes in de nabijheid van andere zoetigheid tot een kleverige bal samen klonterden, dat trokken we ons niet aan! Het sparen was een soort sport en het opsnoepen was dat nog meer.
Nog zo’n topdag was Palmzondag de zondag vóór Pasen, Dan gingen we naar de kerk met een takje palm in de hand dat gedurende de mis gewijd werd. Bij ons thuis stond een grote buxus en zo was het geen probleem om aan een takje te geraken. Daar zaten we dan soms mee te zwaaien tijdens de kerkdienst wat vaak tot een paar strenge blikken leidde van ons moeder! Het hoogtepunt van die viering was het moment waarop de priester de palmtakjes wijdde . We zaten altijd in spanning te wachten wie er wel en wie niet de volle lading van het water dat uit de kwispel van de pastoor vloog, zou krijgen!! Bij ons stak er achter elk kruisbeeld een stukje palm of met andere woorden in elke kamer hing palm want ik geloof dat er overal een kruisbeeld hing ! Er werd ook een takje opgehangen in de hokken waar mijn grootouders dieren kweekten en op het land waar de groenten gekweekt werden. De laatste keer dat ik zo’n stukje palm kreeg was toen ons ma nog leefde. Zij zorgde er elk jaar voor dat iedereen zijn “ voorraad” kreeg.. wat we ermee deden liet ze aan ons over.. maar aan die traditie hield ze vol. Ik heb nog een herinnering aan dat laatste stukje palm.. Ik had er wat teveel van meegekregen en stak het stekje gewoon in de grond en nu staat daar al een mooie buxus die ik omwille van ons ma in ere houd!
Daarna volgde Witte Donderdag. De betekenis was even stil te staan bij het feit dat in de nacht van Witte Donderdag op Goede Vrijdag Jezus door Judas verraden werd en overvallen werd in de hof van Gethsemané. Vlak voordat de Romeinse soldaten hem gevangen namen, ging hij met een paar leerlingen naar deze hof om te bidden. Hij vroeg zijn leerlingen om met hem te waken. Zij vielen echter tot drie keer toe in slaap, waar Jezus erg verdrietig van werd. ,,Konden jullie niet eens één uur met mij waken?”
Vooral dat laatste was de boodschap die we op internaat meekregen. In shift werd er een ganse nacht gebeden in de kapel en wie zich “ geroepen” voelde, werd midden in de nacht wakker gemaakt om gedurende een uur de plaats van anderen in te nemen. In die tijd heb ik als “ goede gelovige” veel nachtwakes doorgebracht op mijn knieën in een koude kapel!!
Maar het ergste van al die herinneringen vond ik de viering op Goede Vrijdag . Dat was een dag van streng vasten en de dag van de kruisweg. Omdat die dag kwam op het einde van een trimester, keken we allemaal vol spanning uit naar het moment dat we na 4 of 6 weken internaat naar huis mochten. Het was dan meestal een marteling om eerst nog een paar uur in de kapel door te brengen. Om drie uur in de namiddag verzamelden we in de kapel voor De kruiswegoefening . Al wat ik me daarvan nog herinner zijn de harde rieten stoelen , de tientallen keren dat we door de knieën moesten buigen en dan weer op de knieën gingen zitten en als afsluiter de kruiswegoefening. Een kruisweg is een serie van veertien staties die in een kerk of kapel hangen en de lijdensweg van Jezus Christus in beeld brengen. Alle staties werden aangedaan, erbij stilgestaan en gebeden en als apotheose moesten we dan na een aantal kniebuigingen het kruisbeeld vooraan in de kerk kussen.. Als ik er zo over nadenk dan waren wij even erg geïndoctrineerd als de Moslims de dag van vandaag.
Goede vrijdag en Paas zaterdag waren dan de topdagen in de kerk met als topmoment de Paasbiecht! Een maal per jaar biechten was één van de 'Vijf geboden van de Heilige Kerk' en voor velen was dat moment vlak voor Pasen. De pastoor en onderpastoor hoorden uren aaneen biecht en telden tegelijk hun biechtelingen, zo wisten ze hoeveel parochianen hun paasbiecht niet hadden gesproken.
Aan die biechtstoel heb ik enkel onthouden dat het een donkere plek was, afgesloten met een gordijntje en waarin we moesten knielen en wachten tot het schuifdeurtje openging en de priester onze “ zonden “ aanhoordde. Ik heb het altijd een enge plaats gevonden die vaak rook naar tabak. De manier van biechten en de akte van Berouw werden uit het hoofd geleerd, maar als je een black out had, hielp de priester je wel verder. Wanneer de biechtstoel niet te donker was, hing er soms een spiekbriefje vlak naast het horretje waarachter de priester zat. Over dat biechten alleen kan ik vellenlang schrijven, wat een traumatische ervaring!
Maar het mooiste voor een kind uit gans die week was natuurlijk Paaszaterdag met in de kerkdienst de terugkeer van de klokken die een paar dagen door een ratel vervangen waren en dan wisten we het.. dat thuis de “klokken “ ook zouden langskomen, nu spreekt men liever over de Paashaas…Dan mochten we weer gewoon eten en snoepen en vooral …dan hadden we vakantie .. tenzij het Paasrapport tegenviel dan namen de klokken een paar paaseieren terug! Vraag me niet hoe die dit deden ..
Wat een belevenissen die nu enkel nog als herinneringen in mijn geheugen hangen . Met alle respect voor wie dat nu allemaal nog “ praktiseert” maar die” kelk” laat ik al lang aan mij voorbijgaan…
En toch….. ergens heeft die hele kermiswinkel zijn doel niet gemist.. we werden karaktergevormd op alle manieren en met de rituelen kregen we waarden mee die nu helaas vaak niet meer aan bod komen… Het is dan toch niet allemaal voor niets geweest, denk ik zo!
Dat las ik onlangs: "Heb je de indruk dat je vrienden en vriendinnen vooral over zichzelf praten? Dat klopt, maar het is de schuld van hun hersenen die volop vrolijke stoffen aanmaken terwijl ze dat doen."
Toen ik het stukje verder las, dacht ik : ach als het kind maar een naam heeft. Het is nu eenmaal de job van sommigen om te proberen aan alles een uitleg te geven en als het dan nog kan gerelateerd worden met sex dan heb je een topper! Beoordeel zelf en trek je conclusie! Dat heb ik gelezen..
"Mensen spenderen gemiddeld veertig procent van hun tijd met over zichzelf te praten. En volgens wetenschappers van de prestigieuze Universiteit van Harvard doen ze dat omdat dit in hun hersenen dezelfde chemische reactie losmaakt als seks, waardoor ze nog meer persoonlijke informatie gaan delen. De wetenschappers namen scans van de hersenen van 195 proefpersonen die gevraagd werden te praten over hun persoonlijke meningen en karaktertrekken. Terwijl ze over zichzelf praatten, stelden de wetenschappers een reactie vast in die delen van de hersenen die dopamine afscheiden. Die chemische stof zorgt ervoor dat onze hersenen signalen van beloning en plezier doorgeeft en komt ook vrij bij seks, het eten van zoet of vet eten of het gebruik van cocaïne. Wanneer de proefpersonen wisten dat de informatie over zichzelf gedeeld zou worden met anderen, steeg hun dopaminegehalte. "
Zou je nu nog iets over jezelf durven vertellen als je dit leest? Misschien verklaren ze je wel seksverslaafd !
Weet je wat ik er van maak...Even over jezelf praten kan soms helpen en leuk zijn, maar over jezelf praten tegen iemand die luistert, is nog leuker. En daar draait het volgens mij toch om of niet?
Zegt de ene tegen de andere: "Shit, m'n parachute gaat niet open!"
Zegt de andere: "Maak je niet druk, het is maar een oefening!"
Jantje en Pietje zitten in de klas te kletsen.
Zegt Jantje tegen Pietje: "Weet jij waarom de meester zo zit te lachen?"
Zegt Pietje: "Ik denk dat hij jouw rekensommen aan het nakijken is!"
Op het eerste eiland staat een man, op het tweede een ezel en op het derde een palmboom met een kokosnoot.
Wat moet de man doen om de kokosnoot te kunnen opeten?
De man maakt een plan, maar dat plan valt in duigen. Van de duigen maakt hij een ton. Hij laat de ton te water en gaat erin zitten. De ton zinkt, dat staat als een paal boven water. De man klimt in de paal en wacht tot hij een ons weegt. Dan laat hij zich naar het tweede eiland waaien. Daar pakt hij de ezel bij de staart en die begint meteen te balken. Van de balken maat hij een vlot en vaart naar het derde eiland. Daar gaat hij bij de pakken neer zitten. Hij stapelt de pakken op, en plukt de kokosnoot. Maar hij krijgt hem niet open. Hij legt het bijltje er bij neer, raapt dit op en slaat zo de kokosnoot kapot!
Sommigen wisten het of hadden het vermoed, anderen viel het niet op maar het doet er nu niet meer toe..We wilden gewoon geen slapende honden wakker maken als we weg zijn maar.... Ik heb het elders al gezegd maar ik doe het hier ook....Onze vakantie is voorbij.
Gedaan met luieren en niks doen.
Gedaan met veel eten en drinken.
Gedaan met elke dag mijn baantjes te zwemmen om de Michelinbandjes onder controel te houden!
Gedaan ook met naar de bruingebrande Spanjaarden te kijken.
Gedaan met vijftien keer seks per dag, al waren er dagen dat het iets minder was, maar ik mag wel een beetje overdrijven zeker. Oei.. ik ben eventjes vergeten dat dit het einde van een vakantie van 2 senioren was dus vergeet dat laatste, !! Gedaan met het goede leven zonder zorgen en gezeur.
Gedaan met een leven als god in Spanje. Ik ga er opnieuw invliegen. Met nieuwe moed ga ik er terug tegenaan. Met opgeladen batterijen, met een ongekende energie, met een voldaan gemoed zal ik het werk aanpakken. Al het werk dat ondertussen is blijven liggen, vooral de tuin is een ramp maar dat zal in de kortste tijd tot het verleden behoren!
En dan vraag ik mij af: welk werk eigenlijk? Eigenlijk heb ik niks meer dat "moet" gedaan worden. Ach, ik zal dan maar verder gaan met niks doen. Of leven alsof ik het hele jaar verlof heb. Dat lijkt mij nog het beste.
En? Heb je je gisteren een oor laten aannaaien? Neen, of was het eerder iets in de zin van .." de laatste van maart en de eerste van april zendt men de zotten waar men wil"?
Is dat ook met jou gebeurd ... troost .. zot zijn doet geen zeer het kriebelt alleen een beetje!
En dit gezegd zijnde, kriebelt het hier ook om jullie de volgende info mee te geven!
April (ook wel: grasmaand, paasmaand, eiermaand) is de vierde maand van het jaar in de gregoriaanse kalender en heeft 30 dagen.
Over het ontstaan van de naam is wat onzekerheid.
In de oud-Romeinse kalender was het de tweede maand. De Latijnse vorm was aprilis dat kan komen van een Etruskisch woord dat uiteindelijk teruggaat naar de naam Aphrodite ( de godin van de liefde)
Of april kan ook komen van het Latijnse woord aperire wat openen betekent. Waarschijnlijk refereert het naar de groei van de planten en bloemen in de lente. Ook wordt wel eens een verband gelegd met apricus wat het Latijn is voor “ door de zon beschenen”.
Wat er ook van zij... ik kijk uit naar wat april ons brengt laat dat geen aprilvis zijn!
1 April oppassen dat niemand jou een oor aannaait!
IK krijg via Taalpost regelmatig taalprikkeltjes door over hoe je iets zegt of waar een woord of uitdrukking vandaan komt. Zo leer je ook nog eens iets bij. Deze vond ik goed omdat ik niet wist waar het woord ezelsoren precies vandaan kwam. Wil je het ook weten?
Iemand een oor aannaaien betekent 'iemand iets wijsmaken', 'iemand voor de gek houden' en ook 'iemand bedonderen', 'iemand oplichten'.
Volgens het Groot Uitdrukkingenwoordenboek van Van Dale (2006) is deze uitdrukking ontstaan uit het gebruik om kinderen op school te straffen voor hun domheid door ze met ezelsoren op hun hoofd te laten rondlopen. Zo werden ze als domoren te kijk gezet. Dit gebruik is al zeer oud: volgens het Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT) kwam in de zestiende eeuw al iemand een paar oren aannaaien voor. De figuurlijke betekenis ontwikkelde zich van letterlijk 'iemand te kijk zetten als een ezel (= domoor)' tot het figuurlijke 'iemand om de tuin leiden, foppen'.
Hoelang ezels(oren) al worden beschouwd als een teken van domheid, blijkt uit een verhaal uit de Metamorphosen van Ovidius (43 v.Chr. - 17 n.Chr.). Dat verhaal gaat over een wedstrijd tussen de goden Pan en Apollo. Het ging erom wie de mooiste muziek maakte: Pan op zijn fluit of Apollo op zijn harp. Alle aanwezigen vonden dat Apollo had gewonnen, maar de Frygische koning Midas koos voor Pan. Apollo werd hier zo kwaad om dat hij koning Midas' oren veranderde in ezelsoren (vandaar ook de benaming midasoren voor ezelsoren). Midas zorgde er daarna voor dat zijn oren altijd onder zijn muts verborgen bleven, maar zijn kapper kende zijn geheim. Deze kapper had moeten zweren het geheim van de ezelsoren aan niemand te vertellen, maar op een dag werd hem dit te veel. Hij groef een gat in de grond en fluisterde daarin:
"Koning Midas heeft ezelsoren."
Later groeide er riet in dit gat. Toen het riet volgroeid was en de wind opstak, fluisterde het deze woorden verder, waardoor het geheim over de oren van de koning toch uitkwam.
Toen een vrouw langs de slaapkamerdeur van haar dochter liep, hoorde ze een vreemd zoemend geluid. Ze opende de deur en zag dat haar dochter zich flink lag te verwennen met een vibrator.
Geshockeerd vroeg ze: 'Wat in 's hemelsnaam ben jij aan het doen?'
De dochter antwoordde: 'Mam, ik ben 22 jaar, ongetrouwd en met dit ding lijkt het een beetje alsof ik een echtgenoot heb. Ga alsjeblieft weg en laat me alleen'.
De volgende dag hoorde de vader hetzelfde zoemende geluid vanuit zijn dochters slaapkamer. De deur openend, zag hij zijn dochter gepassioneerde sex hebben met een vibrator.
Op zijn vraag wat zij daar aan het doen was, antwoordde de dochter: 'Pap, ik ben 22 jaar, ongetrouwd en dit ding is zo'n beetje mijn echtgenoot. Ga alsjeblieft weg en laat me alleen!'
Een paar dagen later komen de moeder en dochter thuis van een middagje winkelen, zetten hun tassen in de gang en horen het bekende gezoem uit de woonkamer komen. Ze gaan de kamer binnen en zien de vader, zittend op de bank, tv kijken. Naast hem op de bank de vibrator, trillend en zoemend als een gek.
Vraagt zijn vrouw: 'Wat ben je in godsnaam aan het doen?'
Zegt de vader: 'Ik kijk naar een voetbalwedstrijd met mijn schoonzoon...'
In de nacht van zaterdag op zondag schakelen we over van wintertijd op zomertijd. Om juist te zijn: zondagochtend om twee uur 's ochtends draaien we de klok één uur vooruit, twee uur wordt drie uur.
De overschakeling naar zomertijd heeft drie directe gevolgen:
- je zal zondagochtend een uur minder kunnen uitslapen,
- de zon komt vanaf zondagochtend een uur later op en gaat een uur later onder.
- De zomertijd loopt tot 26 oktober 2014. Dan schakelen we weer over op wintertijd.
De huidige regeling voor de zomertijd dateert van 1977. Onder invloed van de economische crisis begon de overheid met de tijd te spelen. Door de uren met zonlicht meer te laten samenvallen met het leefpatroon van de mensen, hoopte men energie te besparen.
Ondertussen is dat energie-argument al voltooid verleden tijd. Verschillende studies hebben uitgewezen dat er niet of nauwelijks wordt bespaard en dat de invoering van de zomertijd talrijke nevengevolgen heeft. Ochtendfiles rijden langer in het donker, avondfiles rijden meer in verzengende ozon-hitte, biologische klokken raken ontregeld, de zomerhitte blijft een uur langer hangen in de slaapkamers.
Conclusie... schaf al dat schuiven met zomer en wintertijd af!
Je ziet iets of iemand en dan gaan je gedachten met jou op de loop....
Ze kruisten gisteren mijn pad, twee mannen hand in hand, de ene een kleerkast van je welste en om zijn torso te showen droeg hij een spannende T-Shirt, de andere een tengere lange slungel. David en Goliath dacht ik en ik kon een glimlachend moeilijk onderdrukken.. Ik moet zeggen dat ik niet de enige was die even haar hoofd draaide en dat het twee mannen waren die hand in hand liepen had er maar weinig mee te maken het was eerder de combinatie van die twee .
Nu moet ik zeggen dan het mij meestal niet veel uitmaakt hoe iemand er bij loopt , ieder zijn " meug" denk ik dan maar deze keer was het toch lachwekkend.
Ik moet altijd een beetje lachen om bodybuilders. Het is natuurlijk de bedoeling dat ze indruk maken, die sterke mannen, maar ze zien er eigenlijk eerder koddig uit. Topzwaar, die stierennek, die brede manga-bovenarmpjes die vrijwel horizontaal uit dat veel te grote lijf steken om maar te zwijgen van dat pedante gewaggel. Voor een vrouw lijkt me er ook weinig aantrekkelijks aan zo'n kleerkast. Ik heb het natuurlijk niet over zijn kleine piemeltje, dat zou flauw zijn. Bovendien zijn dat verhalen die ik nog nooit persoonlijk heb kunnen verifiëren. De meeste van die kereles zijn ook ijdel, en dan vraag ik mij af:
" Waar koopt een bodybuilder zijn kleding? Zijn er speciale kledingwinkels waar ze die overmaatse kleren verkopen?" De meesten lopen in ogenschijnlijk minuscule hemdjes,zoals die kerel van daar net, maar dat is slechts schijn. Als jij of ik zo’n hemdje zouden aantrekken dan zou het eerder een wigwam zijn en ik ben nu niet bepaald een bonenstaak! Het beste van die kerels is nog wel dat je helemaal niet bang voor ze hoeft te zijn. Bijna niemand weet dat. Iedereen denkt:
“Oei, die is sterk. Daar moet je voor oppassen,” maar niets is minder waar. Als je ze van achteren benadert zullen ze je nooit zien aankomen. En stel dat je ze dan een klein tikje op het achterhoofd zou geven (om redenen die je geheel voor jezelf mag houden, maar laten we er hier gewoon even van uitgaan dat dat voor de lol is), dan sta je al op de hoek van de straat voor hij zich alleen nog maar verbaasd heeft omgekeerd. Een straatlengte rennen is voor zo’n man onmogelijk. Ik vraag me soms af of dat oppompen van het lijf dient ter compensatie van onzekerheid?
Hopelijk stoot ik hier iemand tegen de borst met dit logje en zeker niet tegen die van een bodybuilder!! Voor alle duidelijkheid de spierbundels van tegenwoordig zijn niet meer de stoere helden die ze ooit waren en misschien zijn ze zachter van aard dan hun fysiek laat uitschijnen. Het zou natuurlijk flauw zijn hier nu te verkondigen dat ik zelf broodmager ben, dus dat doe ik niet. Maar het is wel zo, groot en sterk is uit de mode ...
Nederlands is niet de gemakkelijkste taal om te schrijven. En toch in sommige situaties is het gewoon fijn om foutloos je boodschap op papier te zetten, niet alleen in officiële documenten of in een sollicitatiebrief, maar ook als je een briefje schrijft naar bv de (klein)kinderen wil je toch zeker zijn van je stuk.
Volg dan maar best de regels! Welke 'regels', hoor ik jou denken?
Wel, die zijn in onze taal wel verdomd onregelmatig en zo is onze taal moeilijk (ook voor buitenlanders) om te leren.
Als we dit gedichtje lezen, weten we waarom.
We spreken van één lot en verschillende loten,
maar 't meervoud van pot is natuurlijk geen poten.
Zo zeggen we ook altijd één vat en twee vaten,
maar zult u ook zeggen: één kat en twee katen?
Laatst ging ik vliegen, dus zeg ik "ik vloog".
Maar zeg nou bij wiegen beslist niet: ik woog,
want woog is nog altijd afkomstig van wegen,
maar is dan 'ik voog' een vervoeging van vegen?
Wat hoort er bij 'zoeken'? Jazeker, ik zocht,
maar zeg je bij vloeken dan logisch: ik vlocht?
Welnee, beste mensen, want vlocht komt van vlechten.
En toch is ik 'hocht' niet afkomstig van hechten.
En bij lopen hoort liep, maar bij kopen geen kiep.
En evenmin zegt men bij slopen 'ik sliep'.
Want sliep moet u weten, dat komt weer van slapen.
Ani moet heel binnen kort een operatie ondergaan en had ons “ trouwe” bezoekers op de hoogte gebracht waarom ze wellicht een tijdje zal out zijn . Blijkbaar wordt het niet door iedereen zo begrepen dat je eventjes je eigen kommer op je blog zet want ze kreeg de reactie dat ze hier niet haar hele hebben en houden " bloot " moet geven.
Wanneer het de bedoeling is om Ani er op attent te maken dat teveel info hier wel eens door verkeerde ogen zou kunnen gelezen worden dan zou ik het nog kunnen begrijpen, hoewel het ver gezocht is. We moeten de wereld nu niet slechter beschouwen dan nodig. In elk ander geval vind ik het een verkeerde reactie.
Een blog is heel persoonlijk en je schrijft er op wat je zelf wil en je geeft van jezelf dat mee wat je kwijt wil. Ik ga akkoord met de gedachte dat niemand zit te wachten op een weeklacht en een jeremiade maar gewoon even zeggen wat er mis gaat, moet “volgens mij” kunnen.
Zelf ga ik hier maar af en toe eens de persoonlijke toer op en dan is het omdat het iets betreft wat mij erg raakt of dat ik vind dat het mag/ kan gezegd worden. Nooit is het de bedoeling om medelijden op te wekken en ik ben zeker dat onze lieve Ani dat ook niet bedoelt maar bloggen is ook meevoelen en meeleven met mekaar in goed en kwaad , for better or worse zeggen de Engelsen dan… Is er dan iemand die een logje te persoonlijk vindt dan moet die maar elders gaan lezen als het storend werkt want je weet nooit hoe erg de schrijver/ster betrokken is bij wat er geschreven werd! Ik heb het er steeds moeilijk mee als men goede en lieve mensen de mond snoert of onnodig bang maakt, vandaar.
Dit gezegd zijnde ben ik weer “ mijn lieve zelf” ..
Eerst de oplossing van de rebus : "als ik een pony in de wei zie staan, gaat mijn hart sneller slaan".
Het stond er feitelijk letterlijk bij maar velen zitten nog in een winterslaap die er feitelijk nooit één geweest is en zagen het niet!
En nu even gewoon "palaberen" over het leven.
Het leven is niet altijd makkelijk…Dat hoor je genoeg soms zeggen. Vaak heeft men het dan over zijn eigen problemen.
Iedereen heeft ook zo een eigen verhaal en dat staat geschreven in " Mijn levensboek". Dat boek bevat een verhaal. Dat verhaal is het leven. Als men ouder is draagt iedereen zo'n boek met zich mee. Recentelijk hoorde ik hier ook een paar verhalen , de ene mooi de andere zorgelijker!
Zoals wij weten bestaat een boek uit hoofdstukken, zo ook het leven. Elke dag is weer een nieuwe alinea, elke ingrijpende of belangrijke gebeurtenis een hoofstuk. Sommige hoofdstukken zijn langer dan de ander. Dit kan goed, maar ook minder goed zijn.
Iedereen draagt een boek met zich mee maar het wordt zelden uitgegeven bij een uitgever. Een aantal hoofdstukken durven wij vrij te geven door ze te vertellen aan anderen. Er zijn echter ook hoofdstukken die voor altijd gesloten zullen blijven voor anderen. Deze hoofstukken maken je tot wie je bent, creëeren je, maar omdat het zo gevoelig ligt, durf je ze niet vrij te geven.
Zelf heb ik, net als jullie, ook mijn eigen boek. Mijn boek bevat hele mooie verhalen vol geluk, liefde en plezier, maar zoals in elk boek bevat het ook een keerzijde.. Zo zie je maar weer dat boeken niet zomaar boeken zijn… .
Dat is wat statistieken ons vertellen nl dat éen vogel de lente nog niet maakt en zeg later niet dat ik jullie niet verwittigd heb al zal iedereen momenteel genieten van die " ene vogel"
Maart werd genoemd naar Mars, de god van de oorlog mogelijk zo genoemd omdat in het voorjaar de strijd, die 's winters stillag, weer hervat kon worden. Overigens kan de vernoeming naar Mars ook te maken hebben met het feit dat hij oorspronkelijk de god van de vegetatie was, in maart komt deze na de winter immers weer op.
Maar maart wordt in de volksmond ook lentemaand genoemd . Die naam dankt Maart niet aan het voorjaarskarakter maar aan het lengen van de dagen. Die vindt men terug in de naam 'Lenzinmanoth', zoals maart in de tijd van Karel de Grote heette. Daar zit het woord lente in.
Nog een andere benaming van maart is buienmaand. Dat past uitstekend bij het weerbeeld van de laatste jaren.
Weerspreuken .
Maart roert zijn staart.
Wil maart reeds donder, dan is sneeuw in mei geen wonder.
Maartse buien, die beduien, dat de lente aan komt kruien.
Donder in het dorre hout, geeft een voorjaar nat en koud.
Nooit is maart zo zoet, of hij sneeuwt een volle hoed of een variant:
Maart zo zoet, heeft nog wel eens een witte hoed.
Een droge maart is goud waard.
Een droge maart en een natte april is naar de boer zijn wil.
Natte maart, veel gras.
Maar voor mij heeft maart een speciale betekenis !!
Aan alle lieve mensen die hier of elders een wens , een bloemetje of een boodschap achterlieten, bedankt dat doet echt deugd.
Mijn verjaardag ligt weer al achter mij of zeg ik beter mijn birthday? Waarom ik het hier over beide heb, gewoon omdat ik twee soorten wensen kreeg : gelukkige verjaardag en happy birthday en dat voor hetzelfde gebeuren en dat zette mij aan het vergelijken...Verjaardag tegenover birthday.
Er zijn goede redenen om andere talen te prefereren boven je moedertaal, tenzij de taal die je weleens prefereert je moedertaal is, dan hoef je die keuze niet te maken en zou het zomaar zo kunnen zijn dat je je niet eens afvraagt wat andere talen zeggen als ze zeggen wat jij in jouw moedertaal zegt. ( volg je nog ) De reden die ik zie om van " birthday " te spreken ipv " verjaardag" is het simpele gegeven dat het ene woord iets anders uitdrukt dan het andere, al lijken beide woorden over dezelfde dag te gaan. Ze benaderen die dag vanuit een gans ander perspectief. Het is alsof de ene taal poëzie bezigt terwijl de andere in proza vervalt.
Waarom is dat in mijn ogen van belang?
Omdat het niet alleen een stijlverschil is, het is ook een verschil in visie. Waar het woord 'verjaardag' een prozaïsch feit is en uitdrukt dat de tijd voortschrijdt en diegene over wie het gaat het ene getal voor het andere getal heeft ingeruild, drukt het woord 'birthday' een gebeuren uit, iets dat plaatsvond in de tijd, een onderbreking van de lijn van de tijd, een inbreuk of beter doorbraak in dat wat gewoon zijn gangetje pleegt te gaan. 'Birthday' is de dag van geboorte, " giving birth" en dat klinkt toch beter dan verjaardag want birthday staat voor nieuw begin, de dag die maakt dat alle dagen die volgen voortaan anders zullen zijn.
Was dat een eenmalig gebeuren? Nee, dat vindt elk jaar opnieuw plaats, immers degene die die eerste dag meemaakte, bestond vanaf die dag en bij elke herinnering aan dat moment komen die dag en de dag van nu met elkaar in verbinding te staan en slaan zo een brug naar alle andere keren die nog kunnen komen. Daarom misschien .... "Birthday" of vinden jullie dat ik het allemaal te ingewikkeld gemaakt heb?
Tsja, als je ouder wordt dan duurt het wat langer voor je gezegd hebt wat je wil zeggen.
In onze straat was er enkele weken geleden eentje jarig en dat hebben we geweten door de spandoeken die aan haar huis hingen met het volgende erop: "Gisteren een ranke roos vandaag een oude doos"!
Ik kan bepaalde ludieke wensen smaken maar met deze slogan zou ik toch niet echt uit de bol gaan. Dat eerste stuk over ranke roos is misschien wat teveel vergane glorie maar die oude doos daar kan ik me moeilijk mee verzoenen al ben ik vandaag ook al 69 geworden!! Ik heb het er niet moeilijk mee om dat getal uit te spreken hoewel de derde leeftijd nu toch wel heel dicht komt. Maar ik blijf optimistisch, want ik voel me fysiek en mentaal nog behoorlijk op punt. Natuurlijk zijn er kwaaltjes. Natuurlijk hapert het geheugen soms al eens maar daar valt nog goed mee te leven. Actief bezig blijven, blijven lezen, blijven bloggen, blijven fietsen, blijven wandelen, blijven in de tuin bezig zijn, blijven oppas spelen…, dat is de boodschap. Ik probeer er met vallen en opstaan werk van te maken. Vooral het voldoende bewegen is heel belangrijk. Maar ik heb het voordeel van nu te leven.
In de 21ste eeuw is de levensverwachting drie keer hoger dan bij de start van het mensdom. Uit onderzoek van de schamele beenderresten van onze alleroudste voorvaderen blijkt dat ze gemiddeld niet veel ouder werden dan 30. Zelfs in de middeleeuwen was 45 worden maar voor weinigen weggelegd. De grote winst in gemiddelde levensduur voor het menselijk ras is tijdens de laatste 200 jaar geboekt. En de belangrijkste factor was en ís: het spectaculair terugdringen van de kindersterfte en van infectieziekten. Deze relatief gemakkelijk te bestrijden doodsoorzaken zijn nu vervangen door de complexere hartziekten en vooral kankerkwalen, die moeilijker te overwinnen zijn. Ik heb dus het geluk dat ik in 1945 het levenslicht zag en niet in 1345 bijvoorbeeld. Daarenboven heb ik ooit geleerd dat de cellen van het menselijk lichaam gemiddeld om de 7 jaar vervangen worden. Als je dan even rekent (69/7) dan weet je het zó:
Waarom dachten we vroeger dat kinderen door de ooievaar gebracht werden?
In naam van Esméeke, bedankt iedereen voor jullie wensen voor haar eerste tienerverjaardag!
Vroeger mocht er over veel dingen niet gepraat worden en de geboorte van een kindje was één van die taboes. Daarom vertelden ouders hun kinderen dat hun zusje of broertje uit de rode kool was gekomen bijvoorbeeld.
Nog vroeger dacht men zelfs dat de baby's in oude holle bomen hingen te wachten tot hun ouders hen kwamen halen.
De kindjes riepen dan: "Pluk mij, pluk mij, ik zal alle dagen zoet zijn."
Dat de ooievaar een kindertjesbrenger is geworden, komt omdat de ooievaar geluk zou brengen en ook een beetje op de mensen lijkt. Hij blijft bijvoorbeeld zijn leven lang bij zijn partner en als een ooievaarskindje dood gaat, hebben de ooievaarsouders erg veel verdriet.
De ooievaar werd in Nederland heel populair omdat hij in 1909 op het geboortekaartje van prinses (later koningin) Juliana stond. Dat was wel een deftige ooievaar, want hij was geridderd en kondigde het nieuwe prinsesje aan met een telefoon die toen net was uitgevonden.
De dag van vandaag weten onze internetkindjes wel beter zoals ik gisteren van ons jongste kleindochtertje hoorde! Zij vond dat het dringend nodig was dat oma op de hoogte gebracht werd van waar de kindjes kwamen en nog veel meer en dat na een bezoek aan een pasgeborene in de kraamkliniek!
Goddank dan onze kleinkinderen ons up to date houden.
We zaten met leeftijdgenoten wat te praten. Ze vonden het interessant om te weten dat ik op mijn leeftijd nog vol zat met plannen want zo stelden ze: Wij zitten per slot van rekening toch al in de herfst van ons leven.
Ik reageerde daar nogal rap op gezien mijn plan om nog lang te kunnen blijven genieten van het leven. De herfst van je leven klinkt namelijk of je al heel oud bent. Ik dacht er even niet aan dat er ook nog het winterseizoen is.
De lente staat synoniem voor nieuw leven,
de zomer is om te genieten,
de herfst zijn de vallende blaadjes,
en de winter de slapende levensenergie.
De opmerking van die vrienden heeft mij toch weer eens aan het denken gezet want verschillende kennissen in onze vriendenkring hebben maar amper de leeftijd van zestig gehaald.Terugkijkend betekent dit dat zij in feite al op hun 35 ste begonnen aan de herfst van hun leven. Kijk je dan naar de grens van 65 jaar waarop veel mensen zeggen te gaan genieten van het leven dan klopt dat verhaaltje totaal niet. Want velen zijn al overleden voor het 65 ste levensjaar. Velen komen dus vaak onbewust in de herfst en de winter van hun leven.
Iets kan ik mij daar wel bij voorstellen als je ziet dat bij sommige mensen lijkt alsof alle levensenergie al is uitgeblust. In de natuur kunnen we echter ondanks de harde datum die voor de vier seizoenen staat aangegeven spreken van een vroege lente, een lange zomer, een vroege of late herfst en een lange koude winter. De natuur is flexibel en veranderlijk.
Net zoals in de natuur, waar allerlei factoren een rol spelen, kun je zelf een grote invloed uitoefenen op de vier seizoenen van je eigen leven. Terwijl de één nog in de zomer zit, is bij de ander de herfst al voorbij.
Als het op gezondheid aankomt val ik nogal regelmatig terug op de vergelijking met een auto. We denken er eenvoudigweg niet over om op vakantie te gaan voordat de auto een beurt heeft gehad want, stel je voor dat hij stuk gaat en onze vakantie verpest.
Zo ben ik dat ook aan het doen met mijn gezondheid. Alleen ga ik nog een stapje verder dan uitsluitend een beurt geven.. Ik laat mijn gezondheid testen en bekijk wat ik voor opties heb . Net als in de autosport, kijken hoe hard we kunnen, de auto verder fijn afstellen desnoods oude of versleten stukken vervangen en dan opnieuw naar het circuit. Alleen is mijn concurrent op dat circuit de tand des tijd die ik zolang mogelijk wil verslaan...
Sommigen dromen er al van na die enkele zonnetsraaltjes...
Vroeg valt de avond in de naakte takken van de bomen waar een laatste blad nog hangt te dromen van voorbije zomerdagen.
Zwaar valt nu de avond op verlaten weiden en stille wegen waar de wolken zwaar van regen land en lucht tot één vervagen.
Lang zijn nu de nachten donker, somber eindeloos waarin stormen razen met vereende krachten over mens en dier, zo hulpeloos.
Kort zijn nu de dagen donker, somber vreugdeloos waarin mensen werken met vereende krachten aan hun toekomst, rusteloos.
Maar de uren in de vroege avond zijn zo innig, zo vol van dromen. Als je stilstaat onder naakte bomen geurt de aarde valt een laatste blad wijst ons op de diepste waarde van een leven dat men ondergaat.
Want dit blad zal zich transformeren overgaan tot voedsel voor de boom in winterslaap waardoor mensen nogmaals mogen leren dat er niets verloren gaat.
En plots weet je dat na die lange nachten al die stormen, al die uren vol van duisternis straks, nog eens zo vol, het licht zal wederkeren dat het dan weer lente is!
“Ik lig op mijn buik en met mijn armen ondersteun ik mijn hoofd. Ik kijk uit over de blauwe zee. Ik kijk uit over het niets. Een eindeloze stilte van rust en opeens word ik overspoeld met een gevoel van heimwee.”
En dan stel ik me de vraag waarom of waardoor?
Op dat moment ben ik blij dat ik nog iemand heel dicht bij me hebt om over dat gevoel te praten en dan denk ik ook "dat is liefde"!
Rond Valentijn wordt veel over liefde geschreven , een commerciële bedoening waar ik me al lang niet meer laat aan vangen. Liefde is voor elke dag, elk seizoen elk moment .
Er wordt zoveel over geschreven in gedichten, verhalen, teksten en liedjes. Liefde is iets moois in het leven. De kracht van de liefde is de oerkracht in de mens zijn hele bestaan.
Wat is houden van?
Een goede definitie is niet te verwoorden, je zegt het gewoon, of laat het merken dat je van iemand houdt. Maar wees van één ding zeker, het is nooit te laat om te zeggen tegen een ieder die je liefhebt op welke manier dan ook “ik hou van jou”, want elke minuut bestaat uit 60 seconden en die zijn zo voorbij tot je ineens – te laat - beseft dat je nog zoveel had willen zeggen zoals bijvoorbeeld “Ik hou van jou.”
Ben jij op iemand verliefd? Op Valentijnsdag kan je je geliefde stiekem een cadeautje sturen. Een Valentijnskaart bijvoorbeeld, of een rode roos.
Weet jij waar deze dag vandaag komt en wie was die Valentijn eigenlijk?
De Romeinen ( ja ,zij weeral we hebben toch één en ander aan hen te danken niet?) vierden op 14 februari het feest van Juno. Juno was de godin van het huwelijk. Alleenstaande mannen en vrouwen werden op deze dag aan elkaar gekoppeld.
Toen in Europa in de Middeleeuwen het christelijke geloof opkwam, werd het Romeinse liefdesfeest door de kerk verboden. Op 14 februari werd voortaan de heilige Valentijn herdacht.
Er bestaan verschillende legendes over de heilige Valentijn. Het bekendste verhaal gaat over de priester Valentijn. Nadat de Romeinse keizer Claudius het verboden had voor Romeinse soldaten om te trouwen, bleef Valentijn stiekem huwelijken sluiten tussen soldaten en hun geliefdes. Voor straf werd hij op 14 februari gedood.
Wist je dat de eerste Valentijnskaart al in de 15e eeuw werd verstuurd? Toen de Franse hertog van Orleans gevangen zat schreef hij brieven met liefdesgedichten naar zijn vrouw.
En die traditie bestaat blijkbaar nog al doen wij nu niet direct mee met al die modeverschijnselen die het eerder op jouw portemonnee dan op het doel zelf gemunt hebben!
Even verder breien aan mijn vorig logje met de cruciale vraag " waarom"...
Ken je dat ook een kleinkind dat in zijn/haar waarom-fase zit?
"Om gek van te worden", zeg je dan.
Waarom vragen wij, volwassenen, vaak ook nog "waarom"?
Een voorbeeld:
Is het glas halfleeg of halfvol?
Raar, maar hierop lijken er twee antwoorden mogelijk. Iets wat met vele vragen het geval is, toch?
Want, wat met de vragen:
Is die man goed of slecht?
Heeft dat kind talent of niet?
Een kind kan namelijk voor het ene wel en voor het andere geen talent hebben en een man kan in bepaalde opzichten goed en in andere slecht zijn.
In ieder geval, onze kleinkinderen doen wat wij allemaal doen, vragen stellen.
Waarom stellen we vragen?
Omdat we ons over bepaalde dingen verbazen. Omdat we kennis willen opdoen. Omdat we nieuwsgierig zijn. Omdat we iets hebben meegemaakt dat we niet begrijpen.
Wat zou het leven zijn zonder vragen?
Saai. Niets. Onmogelijk.
En zeggen dat dit al begint op ons vierde jaar, ja, soms zelfs nog vroeger en op je 68ste ben je nog niet uitgevraagd!
Daarom : weet jij waarom er nu zo'n rotwinter boven onze contreien hangt of moet ik zeggen een verlengde herfst?
Met Valentijn in aantocht wordt er overal weer veel over liefde gepraat , de winkels spelen daar op in en de media blijven ook niet achter.
Hoewel ik niet meedoe met die mediakermis sta ik toch wel even stil bij het thema van het moment.
De vraag die me al vaak bezighield hield, was: "Waarom juist hij?".
Het eerste antwoord was voor de hand liggend, maar onbevredigend: "Omdat ik van hem hou".
Het werd snel gevolgd door de vraag "Waarom?".
Dat krijg je natuurlijk als je als oma regelmatig die vraag hoort stellen,dan doeje het na een tijdje ook, maar eigenlijk is deze vraag een zoektocht naar de essentie van de dingen in het leven. Ik kan geen antwoord vinden.
Elk antwoord is ontwijkend: "omdat hij lief is" of "omdat we dezelfde interesses hebben" of "omdat ik mij goed voel bij hem" ... .
Mijn laatste antwoord was: "omdat hij hij is" en dat omvatte voor mij alles. Maar dan kwam natuurlijk de volgende vraag: "Waarom?" Daar zat ik dan.
Het is een mooie vraag: "Waarom juist die ene persoon?".
Als ik even terugdenk, ben ik in het verleden veel antwoorden tegengekomen uit verschillende hoeken. Sommigen beweerden dat het toeval was en dat de Ware Jacob een fabeltje was om ons te sussen. Anderen haalden psychologische theoriën boven en nog anderen zochten het in de biologie.
Voorgeprogrammeerd als we zouden zijn door moeder Natuur, zoekt een vrouw een man die haar een sterk nageslacht kan bieden. Waar een aantal decennia geleden hij nog een massa spieren moest hebben, moet hij nu een goede dosis gezond verstand bieden. Zo vergroten we de kans dat ons nageslacht intelligent zal zijn en meer succes zal hebben in het leven.
Heel even moet ik lachen als ik denk aan vroeger toen de mannen hun geliefden moesten beschermen en daarom best gespierd konden zijn. Mijn eerste verliefdheid was een jongen die prachtige gedichten schreef en schattig kon lachen maar gespierd was hij allesbehalve .Maar dat is nu niet meer nodig want veel vrouwen kunnen best zelf hun mannetje staan .
Primeren daarom andere factoren?
Intelligentie maar dan in de brede zin van het woord is nu heel belangrijk om succesvol te zijn in onze huidige maatschappij. Als je niet met een computer kan werken, ben je onmiddellijk uitgesloten van de meeste beroepen. De technologische evolutie staat ook niet stil waardoor een grotere kennis nodig is om succesvol te zijn.Een handige Harry is altijd een pluspunt
Mijn zwak voor blauwe ogen en een ranke grote persoon verklaart misschien waarom ik uiteindelijk voor T koos. Hoewel, fysiek is nooit mijn prioriteit geweest?
Volgens sommigen gaan we op zoek naar de persoon die ons aanvult. Die persoon zou dan eigenschappen hebben die ons in evenwicht brengen. Hij of zij zou als het ware een tweelingziel zijn die ons weer heel maakt.
In het geval van mijn wederhelft klopt dit wel: we zijn op veel vlakken elkaars tegengestelde. Terwijl ik eerder een waterval ben in het praten, is hij meestal stil. Ik ben dan weer de romantische ziel en hij de nuchtere maar zachte persoon en ik kan zo verder gaan. Gelukkig hebben we ook een heel aantal raakvlakken zoals onze liefde voor ons gezin , kinderen en kleinkinderen, een gemeenschappelijke hobby, beiden zijn we buitenmensen die graag bezig zijn in de tuin en zoveel meer... ..
De biologie heeft er dan weer een andere kijk op: we gaan gewoon op zoek naar iemand die genetisch veel van ons afwijkt omdat dit de kans op sterke nakomelingen vergroot.
Na al die bedenkingen heb ik nog altijd geen antwoord op mijn grote Valentijnsvraag.
Daarom houd ik het maar op mijn eerste antwoord: "Omdat hij hij is".
Hij is immers die persoon die alle kwaliteiten bezit die ik bewonder, die mij aanvult en die het beste bij mij past. Het antwoord kan soms zo simpel en voor de hand liggend zijn.
Ik heb zojuist een reclame in een lokaal blaadje bekeken en waar valt mijn oog op? Op contactlenzen!
Voor 12 Euro verander je jezelf van een grauw, grijs blauw wezen in een mysterieus groen of fel aqua ziende schoonheid!
De wereld ziet er dan misschien wel wat groentjes uit...maar allé...'t is toch een wonder dat je nu "sacoche", schoenen en ogen "assorti" kan laten samengaan, niet?
De lenzen zijn zonder sterkte. Dus je moet er zelfs nog niet slechter voor zien. Mannen, voor alle zekerheid: niet meer verliefd worden op "haar" ogen hé!
Toen ik onlangs de post in handen kreeg van de postbode ipv uit de bus te halen, bedacht ik het volgende…
Vroeger - en dan spreek ik over de tijd dat de mensen mekaar nog kenden, een praatje sloegen of bij elkaar binnenvielen zomaar- kende iedereen de postbode. Hij was de man van elke dag die hier en daar zijn praatje deed, iemand opbeurde of zijn eenzaamheid even doorbrak, alle roddels kende en ook bijna iedereen bij naam op zijn ronde. Geen huis was hem vreemd. De dag van vandaag ken niemand nog zijn postbode want die veranderen rapper dan de wind, een praatje kan er zeker niet meer af en zijn postzak wordt als maar dunnen en dunner terwijl hij nu wel over een elektrische fiets beschikt om de last te helpen vervoeren…
En dan denk ik stel…
Dat de Egyptenaren de elektronische mail ontdekt hadden ipv papier en dat die de duurzame materialen zoals kleitabletten, gedroogde boombast, botten, enz verving om korte notities neer te pennen of te krassen. Dat daardoor de houten bordjes met bijenwas bedekt plaats moesten ruimen voor die e-mail. Dat Jezus per mail zijn brief naar de Korintiërs gestuurd had en de monniken via hun tablet of Ipad hun manuscripten verstuurd hadden .....wat een revolutie zou het niet geweest zijn toen - zomaar opeens in het jaar 2014- iemand het papier ontdekte.
Wat een wereld zou er dan niet opengaan!
Gedaan met die onpersoonlijke berichten, gedaan met kleinkinderen die met de tablet in hun handen hun nieuwjaarsbrief aflezen…
Stel je de emotie voor die je dan ervaart bij het lezen van die liefdesbrief alsof je de passie en hartstocht die erin verwoord staat, kan voelen.
Stel dat je de onmacht en ellende die in je handen rust tastbaar voelt als je de haat leest die uit een krantenartikel springt.
Stel je de ontroering voor die je bijna het lezen belemmert als je de haperende krabbels van je kleinkinderen die met de tong ver uitgestoken hun wensje voor oma en opa zo vol liefde op die mooie brief hadden neergeschreven in handen krijgt. Je kan ze eindeloos herlezen ze verzamelen, koesteren in lege momenten.
En stel je dan dat prachtige boek voor dat in je schoot ligt terwijl je wegdroomt in het verhaal.
Stel dat je elke dag de post die in je bus valt kan ruiken, voelen, lezen en nog eens lezen
......wat een ontdekking zou dat niet zijn in onze stilaan onpersoonlijke maatschappij, het zou de wereld op zijn kop zetten …
Ik moet me niets voorstellen, wij hebben dat wonder al eeuwen en eeuwen en wat doen we er mee? We vervangen het door een onpersoonlijke mail of SMS bericht of electronische brief….arme wereld , waar het onpersoonlijk en de techniek de romantiek en het kostbare overroept… Soms mis ik die tijd van toen!
Er staat een lange rij bij de bushalte aan de kerk in Houthalen. Vooraan staat een oudere mooie blonde vrouw in een minirok. Dan verschijnt eindelijk de bus. Als die mooie vouw wil instappen, krijgt ze haar been niet ver genoeg omhoog. Meteen glijden haar handen naar de rits achteraan de rok, om haar minirok wat ruimer te maken. Ze doet een tweede poging om in te stappen, maar ook dat lukt niet. Weer glijden haar handen naar achter en prutst ze weer aan de rits. Ze doet een derde poging om de bus in te stappen, maar.... het lukt nog steeds niet! Een beetje geïrriteerd glijden haar handen opnieuw naar achter en begint ze wat steviger aan de rits te sjorren. Plotseling krijgt ze een lift onder haar kontje, zodat ze over het opstapje van de bus vliegt. Als ze omkijkt, staat er een heer in driedelig pak haar een beetje pissig aan te kijken.
"Zou je misschien even normaal willen doen?" , roept ze boos.
Zegt die heer geïrriteerd:
"Moet jij nodig zeggen,je hebt net drie keer mijn gulp opengemaakt."
De namen van de maanden komen uit de Romeinse tijd. Ze zijn genoemd naar goden, heersers en getallen. Bij de Romeinen liep het jaar van maart tot februari.
Vandaag begint februari.
Februari komt van het Latijnse februare, dat 'reinigen' betekent. Letterlijk 'de maand van het reinigingsfeest'. In deze laatste maand van het oude Romeinse jaar vierden de Romeinenhun Lupercalia dwz reinigings- en vruchtbaarheidsfeesten ter ere van de wolfsgod Lupercus.
In dezelfde periode vierden de Germaanse stammen langs de Romeinse grenzen een ontuchtig vrouwen- en vruchtbaarheidsfeest.
De Romeinen vonden die feesten heidense riten en duidden daarom deze feesten aan met de naam Spurcalia, naar het Latijnse woord spurcus dat smerig betekent. Van dit woord is het Oudnederlandse woord sprokkelen een etymologische afleiding.
De sprokkelmaand februari zoals februari ook vaak genoemd wordt, verwijst dus naar deze oude Germaanse vruchtbaarheidsfeesten.
Maar andere bronnen hebben dan ook weer hun verklaring voor de naam sprokkelmaand
Hiervoor moeten we teruggaan naar vroeger dagen, toen de huizen nog losse vuren hadden. Dat is een verwarming waarbij het vuur niet afgesloten is, daarin kon van alles gestookt worden alles wat er maar rondom het huis te vinden is. Het duurste hout is "kleufhout" en hakhout dat bleef het langst liggen en brandde het mooist. Het was vaak beukenhout en betaalbaar voor mensen met een gevulde beurs. In het verleden waren de winters streng en lang, dan begon zo langzamerhand de brandstof op te raken. Als men dicht bij het veen woonde dan werd er turf gestoken dat brandde niet zolang, maar men had toch brandstof, want ook het eten moest gekookt worden.
In februari gingen mensen naar het bos om hout te sprokkelen. Een sprokkel is een afgeknapte twijg. Vroeger werden die droge takjes op het eind van de winter verzameld om als brandhout te gebruiken. In de bossen en de houtwallen lag na een strenge winter veel dood hout. Wat ook belangrijk was, het kostte niks. Zo na de winter moesten bomen gesnoeid worden of omgehakt. De boomhouwers ( zo werden de mensen genoemd die dat werk deden) kregen het snoeihout en de stompen (wortels) als loon voor hun arbeid. Het snoeihout werd tot een bos bij elkaar gebonden en thuis op gestapeld, om te drogen, zo kreeg je de"bossemiete". Zo langzamerhand kwamen de kachels en het fornuis in opmars, daardoor ook de duurdere brandstof. Na de eerste wereldoorlog kwamen de kolen (gruus) vanuit Limburg en Duitsland voornamelijk per schip en trein aangevoerd. Voor de losse vuren had je daar weinig aan, maar deze waren er bijna niet meer. Zodoende werd het houtsprokkelen ook minder. Behalve in de tweede wereldoorlog toen werd er weer volop hout gesprokkeld en (gezaagd). Het sprokkelhout werd vroeger nog wel gebruikt in grote kachels en als aanmaak hout, op de boer werd het ook in de mantelpot gestookt, daarin werd het voer voor de varkens gekookt.
Maar in deze moderne tijd waar sprokkelen niet meer van doen is, vind ik de naam voorbijgestreefd tenzij het volgende een verklaring is...
In het Westvlaams betekent " sprok" : sprokkig , bros, fragile..;
Ijs dat kraakt als je erop loopt, is sprok. Daarom dat we door de late winters van de afgelopen jaren februari misschien wel " sprokmaand " kunnen noemen?
Toevallig hoorde ik gisteren die uitdrukking en vroeg me af van waar die kwam...
Blijkt dat een duig een gebogen houten plank is die gebruikt wordt bij het maken van houten vaten. Door een aantal duigen naast elkaar te plaatsen en samen te houden met enkele metalen of houten hoepels krijg je de volledige zijkant van een ton. De uitdrukking "het plan is in duigen gevallen" komt van deze term en slaat terug op het kapotvallen van een houten vat.
En van het één komt het ander en zo botste ik op het volgende....
Drie eilanden naast elkaar.
Op het ene eiland spoelt een matroos aan. Hij zit er al een dag of drie, maar op dat eiland is helemaal niks alleen maar zand. Hij heeft op een gegeven moment honger en dorst, hij kijkt naast zich en zit 15 meter verderop nog een eiland met een palmboom met kokosnoten en een bananenboom. Tussen de eilanden zwemmen allemaal bloeddorstige haaien.
Hoe komt de man op dat andere eiland?
Op het andere eiland staat een ezel en op het derde eiland staat een kokosnotenboom.
De matroos heeft honger en wil graag een kokosnoot. Hij maakt een plan om daar te komen, maar het plan valt in duigen. Van de duigen maakt hij een ton. Die zinkt, dat staat als een paal boven water. De matroos gaat op de paal zitten en wacht tot hij een ons weegt. Dan laat hij zich naar het tweede eiland waaien. Daar trekt hij de ezel aan de staart en die begint te balken. Van de balken maakt hij een vlot en zo vaart hij naar het derde eiland. Hij gaat bij de pakken neerzitten. Hij stapelt de pakken op elkaar en plukt een kokosnoot. Hij gooit het bijltje erbij neer, pakt het bijltje terug op en hakt de kokosnoot open...
Gisterenavond ontspon er zich bij een familiebezoek een discussie over het probleem dat ik hieronder samenvat:
In de supermarkt vormt zich een lange rij aan de enige kassa die bemand is. Er staan een twintigtal klanten voor je als je plots merkt dat men van plan is om een tweede kassa te openen. Je bent op je "qui-vive" en als dat inderdaad gebeurt, verlaat je snel de rij om als eerste bij die kassa aan te schuiven. De persoon die voor je stond, doet dat eveneens, zij het iets minder snel, waardoor die vlak achter je in de nieuwe rij terechtkomt, maar wel de eerste plaats opeist, omdat zij of hij bij de andere kassa eveneens voor je stond.
Moet je haar of hem inderdaad laten voorgaan, of geldt hier het principe dat wie het eerst komt, het eerst maalt?
Sommigen waren de mening toegedaan dat wie het eerst bij de nieuwe kassa aanschuift niemand moet laten voorgaan al klinkt dat misschien niet echt " galant". Niet iedereen was het daarmee eens en we zijn er dus niet uitgekomen.
Ik kan me voorstellen dat zoiets ook werkelijk gebeurt, dus vroeg ik me af of er eigenlijk een gedragsregel voor dergelijke incidenten bestaat?
Als een mens zo eens op straat loopt en hij komt toevallig iemand tegen, dan moet ge toch weten waarover te praten hé. Meestal begint het met de vraag “en hoe is ’t nog met u”, om dan meestal te eindigen over het weer.
Ja, dat zijn de grote klassiekers in de straatgesprekken als er geen verkiezingen zijn.
De laatste tijd kunnen we potverdekke elke dag over het weer klappen. Och…er is wel altijd kritiek te geven hoor! Vandaag is het te warm en morgen te koud. De aarde warmt op en daar gaan we de fout rap bij een ander leggen om zeker niet in een slecht daglicht te komen, want je weet maar nooit dat je tegen een groene aan het klappen bent. We hebben de zomer bijna kunnen rekken tot in december en ook nu is het weer te zacht voor de tijd van het jaar
Voeger zaten de mensen te klagen over hun stookkosten en dat hun lippen aan het slot van de wagen gevroren waren tijdens een poging om alles te ontdooien. Ja, dat waren nog eens winters. Waar is de tijd dat het varken van mijn grootouders dood gevroren was?Ja ja, vroeger hielden de mensen op den buiten een varken om vet te mesten, maar dat jaar was het al ingevroren voor ze het konden slachten. Ze gaven hun varken elk jaar een naam en toevallig heette het toen “Markies" om toch iets van adel in huis te hebben zeker? Maar tijdens die fameuse winter had het niet alleen blauw bloed zoals de adel het wil, maar zagen ook de varkenspoten en zijn krulstaartje blauw. Daar zal nu geen gevaar voor zijn!
Naar het schijnt zijn de seizoenen aan het opschuiven en begint de wereld vierkant te draaien.
Allé, neem nu de laatste stormen ergens in dec waar je die normaal in oktober /nov verwacht! Op zee een 12 beaufort gemeten, wat gelijkstaat met orkaankracht en in het binnenland kwamen we ook aan 9 beaufort. Ja, de storm raasde aan zee en over onze kleine dorpen! De hanen op de kerktorens konden niet rap genoeg hun gat draaien om te zien vanwaar de wind nu juist kwam. Ja, naar het schijnt zou het één van de zwaardere stormen geweest zijn die onze contreien te verduren kregen hoewel het al bij al nog meeviel. En als de storm dan gaat liggen, dan komt de mens terug naar buiten. Eerst om de schade op te nemen om daarna het gesprek over het weer terug aan te gaan met één of andere passant. Ondertussen staan onze monumenten al eeuwen de weergoden te trotseren en is het klappertanden van de dakpannen op één of ander huis of schuur de normaalste zaak. Het is soms eigenaardig hoe oude constructies stand houden tijdens zware stormen, daar waar de nieuwe al vlug een paar pluimen verliezen.
Ja, waar is den tijd van vroeger hé. Ik zit nu wel te praten over die storm omdat het winterweer uitblijft, maar met dubbel glas en een perfecte isolatie is daar niet veel meer van te merken.
Vroeger moest het zelfs niet stormen! Nee, dan lag ik in mijn bed dood van schrik te luisteren hoe de wind zijn deuntjes floot tussen de kieren van deur of raam. En in de gang voelde je zelfs hoe de koelte op je schouders viel en hoe de wind door je haren blies door de dakpannen van de zolder. Ik herinner me zelfs nog een jaar dat er op onze zolder een laagje sneeuw lag, omdat de stofsneeuw gewoon onder de dakpannen werd geblazen. Het is pas daarna dat mijn ouders het dak langs de binnenkant toegestoken hebben met platen.
’s Morgens waren er op mijn kamerraam mooie ijstekeningen te zien en onderaan schreef ik dan mijn naam alsof ikzelf de kunstenaar was. Buiten kraakte het gras onder je voeten en in een zinken emmer stond een grote klomp ijs. Water drinken van de pomp was in de winter onmogelijk want alles was bevroren.
Och…de weergoden met hun zachte winter geven mij de kans om eens terug te blikken naar vroeger en dat is een enorme waarde. Of het weer door de jaren veranderd is of dat het plots unieke weersverschijningen zijn zou ik niet durven zeggen.
Als ik vroeger mijn grootvader hoorde praten, werd er niet gezegd dat het weer aan het veranderen was en was het dan eens een jaar van extremen, dan moest de mens er maar tegen kunnen. In de zomer stonden de boeren ook onder de brandende zon te oogsten. De jonge gasten kwamen helpen in hun bloot vel, om ’s avonds met een rode rug aan tafel in een dikke boterham te bijten. Maar de echte boeren hielden hun hemd aan en na een paar sikkelslagen veegden ze hun zweet aan de mouw van hetzelfde hemd. Ik kan het mij nog zo goed voorstellen want één van mijn speelmaatjes was een boerendochter!
In de winter deed ma een paar extra scheppen kolen op de stoof en af en toe staken we de voeten tegen de stoof tot onze kousen begonnen te dampen. Ze lieten thuis de stoof uitbranden en we kropen ingeduffeld of met een warme waterkruik in het bed. En ondertussen gierde de wind tussen de spleten en maakte kunstenaar winter zijn ijstekeningen. Ja, waar is de tijd?
Vandaag waait het wel af en toe maar de ijstekeningen blijven achterwege. ’t Is zelfs warm voor de tijd van het jaar. Ja, het is al een paar jaar op rij dat we een weersverandering zien, maar of daarom alles gaat veranderen?
De geleerden praten over het weer in termen die we niet altijd verstaan en als we dan al eens iets verstaanbaars opgevangen hebben, dan is het om schrik van te krijgen. Ja, de vraag is wat we nu juist willen hé?
De mensen willen een warme zomer en trekken zelfs naar de heetste landen op vakantie. Anderen kunnen dan weer niet tegen de warmte en zitten een ganse zomer onder de parasol. Sommigen willen een echte winter, met een witte kerst en bevroren meren waar ze de schaatsen kunnen onderbinden. En anderen houden niet van de kou en willen de stookkosten beperken en kijken telkens uit naar een zachte winter.
En zo zitten we weer met het probleem dat we telkens ontmoeten bij de mens. Goed doen voor iedereen is onmogelijk en daarom zullen de weergoden zelf af en toe aanpassingen doen zeker?
Och…het weer is altijd een wreed spel geweest in de volksmond, gewoon omdat iedereen het anders aanvoelt.
Ik zou zeggen, laat de zon schijnen voor iedereen en het mag af en toe ook eens waaien of winteren.
Op sommige blogjes lees je .. "Tijd tekort, druk druk, ik geraak gewoon niet rond ", op andere " ik verveel me dood in de winter" ik sleep me door de dagen..."
Herken je dit, elke minuut van je dag die goed gevuld is? Je bent altijd bezig. Je agenda puilt uit, je haast je continu van hot naar her, je werkt hard om je planning en resultaten te halen… en als je even niets doet dan ben je wel extra hard bezig in je hoofd omdat je nog 1000 dingen moet doen.
‘s Avonds na een gevulde werkdag plof je in de zetel neer om tv te kijken of ga je toch nog maar even door met facebook, twitter of surfen op het internet. Op die manier probeer je je hoofd ‘leeg’ te maken want je hebt eindelijk tijd voor jezelf! Het gevolg: je doet weer IETS terwijl je eigenlijk misschien behoefte hebt aan NIETS. En wees gerust, dat is precies wat wij allemaal geleerd hebben. Tijd is schaars, dus besteed je tijd maar beter goed en nuttig! En, niet te vergeten: Tijd is geld!
Daarnaast zijn we allemaal wel bang om ons te vervelen omdat we dat als onprettig ervaren even niets doen .
En hoe zit dat dan eigenlijk met NIETS doen?
“Dat kan toch helemaal niet!” hoor ik mijn dochter al zeggen. Jawel hoor tenminste als we er even niet aan denken dat zitten, liggen, ademen ook iets doen is. Het kenmerk van deze laatste werkwoorden is dat zij allemaal geen lijdend voorwerp nodig hebben en dus op zich zelf kunnen bestaan .
Maar NIETS doen… Lege tijd… die moet je toch ergens mee vullen?! Je kunt toch niet zomaar NIETS doen ,je tijd verspillen?
Jawel. En sterker nog: het is heel erg goed om dat regelmatig te doen! Onze hersenen hebben gewoon af en toe hersteltijd nodig om de volgende dag weer op volle toeren aan het werk te kunnen. Als je je regelmatig deze luxe veroorlooft – ja, in deze tijd is lege tijd een absoluut luxe artikel! – zal je merken dat alle stress meteen is verdwenen.
Ik heb " gelezen" dat sommigen rebusjes zelfs " gezellig" vinden anderen smeekten om uit hun pijn verlost te worden al waren er toch twee " zonderling(en) " die de juiste oplossing zagen , hé Klaproosje en Michka?
Wat zag je?
Je leest gewoon wat je ziet:
z
onder
l
in g
=zonderling
na een tijdje heb je de manier van denken wel door! Ik heb er nog wat liggen maar ik laat jullie telkens wat bekomen
Glamour en glitter niet echt mijn ding maar soms is het zo dat " a woman has to do what a woman has to do" ! Maar..... Het wilde weer lukken. Net nu we 's avonds een etentje hadden, stond ik op met een koortsblaas op mijn lip en wallen onder mijn ogen. Ook zaten mijn haren in de war en zag ik er uit alsof ik er net een zware nacht had opzitten. Ik knipte gisteren nochtans uitzonderlijk vroeg - rond 12u - het licht uit. Manlief temperde mijn gezeur over mijn uiterlijk door te zeggen dat ik de kapper en mijn make-up maar hun werk moest laten doen. Zelf dacht ik dat gezonde voeding ook een handje kon helpen en dus perste ik alvast een sapje, at ik veel fruit en een volkoren boterham. Als dat op was, smeerde ik een zalfje op mijn koortslip. Dat deed ik de rest van de dag om het half uur. Ik ging ook even naar de kapper die me er wat glamoureuzer liet uitzien ( haha). Een tintje make up deed de rest.
Ik trok mijn betere kleren aan en dacht : " Ze zitten precies wat strak" maar volgens Manlief dacht ik dat alleen maar. Mijn schoenen en mijn tas nog en ik was klaar. Mij slaapgenoot keekt me goedkeurend aan en heel even vergat ik die verdomde koortsblaar.
We reden naar onze plaats van afspraak en ik voelde me stilaan stukken beter. Daar aangekomen stapte ik zelfzeker het plein over. Ik keek goed uit waar ik mijn voeten zette, want de kasseien lagen er wat nat bij. Net als ik daarover tegen mijn slaapgenoot iets wilde, voelde ik ‘platsch’… iets nats op mijn hoofd en nat in mijn gezicht. Een wit met zwarte smurrie drupte op mijn jas. Weg was het glamourgevoel. Met een "tissue " en een weggemoffelde lach depte Manlief zo goed en kwaad als het ging de viezigheid van mijn jas en uit mijn haar. Zelf veegde ik over mijn gezicht. Alle zakdoekjes die ik bij me had waren net opgebruikt toen de vrienden waarmee we een afspraak hadden eraan kwamen.
‘Niemand merkt het,’ knipoogde mijn schat . Maar eerlijk, elke cel in me verwenste het onrecht dat me was aangedaan. Ik wilde gewoon veel liever terug naar huis rijden. Gelukkig beterde mijn humeur na enkele aperitiefjes en een gezellig etentje. Het werd zelfs nog een fijne avond. De duivengrapjes lachte ik met gemak weg.
Amper halfweg januari en er komt al leven in de tuin. Als er toch nog een koude prik komt dan vrees ik voor de bloem en- bladknoppen.
Als in de zomer de bodeminsecten veelvoudig " wreten" aan de planten en groenten dan weten we ook al waar ze hun " mosterd" gehaald hebben .. in een kwakkelwinter!
Ik ben zo iemand die vaak rondloopt met een fototoestel. Zelfs mijn handtassen zijn erop voorzien dat mijn fototoestel er altijd in past.
Dit is nu het resultaat van zo'n momentopname niet zo lang geleden!
Ik was onderweg met de auto terwijl regen en wolken overwaaiden. Ik zette me langs de kant om een foto te nemen.
Ik vind de foto persoonlijk behoorlijk geslaagd. Het is alleen jammer dat er een deel van een huis op staat, maar het was me niet gelukt om én de lucht én de dikke en de dunne boom te fotograferen (ik vond de takken van de dikke schoon als contrast) zonder een stukje huis erbij… Misschien zou het gelukt zijn als ik op een ladder stond, maar die heb ik helaas niet altijd bij. (en op het dak van een natte auto kruipen leek me geen zo’n goed idee).
Normaal trek ik er rond deze tijd van het jaar op uit om foto's te nemen van witte landschappen, want ik hou van witte landschappen (om te fotograferen dan toch, erover uitglijden vind ik iets minder leuk).
Maar dit jaar zit het er voorlopig niet in. Het is trouwens nog niet écht koud geweest. Een muts en handschoenen draag ik enkel uit gewoonte (en dus niet omdat mijn vingertopjes of oorlelletjes er anders zonden afvriezen) en de andere helft het dubbel donsdeken ligt nog steeds in dekast… Vreemde winter dus.
Hier en daar lees ik ook over het dieren- en plantenrijk dat een beetje in de war is: vogels die te lang in ons Belgenlandje blijven, muggen en andere krioelende beestjes die je nu normaal niet meer tegenkomt, planten die terug beginnen uit te lopen.…
Zou het klimaat dan toch aan het veranderen zijn? Of zou de winter er alsnog aankomen? Wie weet…
Chapeau voor Roze, ze was blijkbaar de enige die de rebus doorzag. Voor diegenen die niet goed weten hoe je een rebus aanpakt.. je kijkt gewoon naar wat je ziet en waar het staan en dat verbind je aan elkaar zoals hier:
Onder vin den = ondervinden
Voor wie nog niet volgt:
onder de vin staat een den , link die woorden aan elkaar zoals hierboven en je hebt de oplossing : ondervinden!
Toen Louis Neefs in 1971 het liedje “ Laat ons een bloem “ schreef moet hij wel profetische gedachten gehad hebben want alles wat hij bezingt, wordt spijtig genoeg beetje bij beetje de waarheid.
We kunnen er niet genoeg over schrijven en praten om iedereen wakker te schudden of we laten een chaos over voor onze nakomelingen.
Beoordeel zelf maar na dit gelezen of meegezongen te hebben….
Dit is een lied voor de mensen die zorgen,
dat morgen de mensen al dood zullen zijn,
dit is een lied voor de doden van morgen,
begraven gekist in een stenen woestijn.
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is,
laat ons een boom en het zicht op de zee
vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is,
de wereld die moet nog een eeuwigheid mee.
Je preekt en je hakt en je boort door de bergen,
je maakt elke heuvel gelijk met de grond,
de reuzen van nu lijken morgen maar dwergen,
vooruitgang vernieuwd wat er gisteren nog stond.
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is,
laat ons een boom en het zicht op de zee
vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is,
de wereld die moet nog een eeuwigheid mee.
De vis in de zeeën vergiftigd gestorven,
het zand op de stranden vervuild door mazout,
en jij door je tankers en chequeboek bedorven,
je weet zelfs niet meer waar de meeuw heeft gebroed.
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is,
laat ons een boom en het zicht op de zee
vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is,
de wereld die moet nog een eeuwigheid mee.
En zo zal dan morgen het leven verdwijnen,
verslagen door staal en gewapend beton,
de maan zal dan koud op je nachtmerries schijnen,
geen mens die nog weet hoe het einde begon.
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is,
laat ons een boom en het zicht op de zee
vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is,
Nieuwjaar of ...een nieuw jaar met een nieuwe start...?
De feestroes is nu wel echt voorbij. Het leven herpakt zich met een slakkengangetje. Allerlei beloftes, veel wensen en nog meer goeie voornemens werden er gemaakt en gegeven. ’t Heeft iets dat nieuwjaarswensen-gedoe...en toch...er komt sleur op... We wénsen wel en maken wel goede voornemens maar diep in ons hart weten we allemaal dat de maand nog niet ten einde zal zijn of er sneuvelen al een deel van al die prachtige intenties... Een nieuw jaar...maar verandert dat iets aan ons leven, onze houding, onze opvattingen...? En als dat niet zo is, kan je dan spreken van een nieuwe start..? Ik denk het niet...Je kan nauwelijks spreken van een verlenging van het vorige jaar...De sleur blijft, de irritaties, de problemen, de dingen die je kotsbeu bent, je boekt ze gewoonweg over naar het nieuwe jaar,net als in de boekhouding... En mettertijd gaan die overgeboekte items doorwegen, je belasten...maar overboord werpen? Nieuwe, betere en aangenamere dingen en dingetjes in ons leven toelaten?...No way...! We zijn allemaal zo vastgeankerd aan gewoontes en routines dat we er bang van worden als we nog maar dénken aan enige aanpassing in ons leefpatroon, laat staan zo’n ingrepen uitvoeren!... En toch...toch zou het af en toe moeten... vernieuwen... aanpassen... mensen zouden er dan iets meer tevreden, iets zonniger, iets vrolijker uitzien. We zouden er weer meer zin in hebben, in leven, in beleven...We zouden weer kunnen genieten, koesteren...We zouden.. Ach...laat maar dit is een droomzeepbel van me...en als ik op enter duw, spat ze zomaar uiteen...
Gisteren mijn scheurkalender niet vergeten en dit is wat ik erop las en ik vond het de moeite om door te geven.
Driekoningen.
Een mooie beschrijving van het Nederlands Driekoningenfeest is die van de Spaanse kapitein Alonso Velasquez in een kroniek in 1614!!
" Op driekoningendag en de avond tevoren wordt in elk huishouden een koning door het lot aangewezen. Ieder moet hem gehoorzamen en onderdanig dienen! Als hij drinkt, juicht men hem luidruchtig toe.
Van daags voor Kerstmis tot Driekoningen toe -die zij dertiendag noemen - plaatsten ze in huis achter de vesters die op straat uitkomen, dertien waskaarsen op een rij. Die kaarsen zijn ter herdenking van de dertien nachten tussen Kerstmis en Driekoningen. Al die nachten lopen ze bij elkaar in en uit en bedrinken zich! "
Voilà Driekoningen eens op een andere manier bekeken . Ik heb de indruk dat het in de 17e eeuw feestgangers waren.
In de keuken hangt hier traditioneel de scheurkalender " de Druivelaar" maar als je die niet bekijkt of dagelijks een blaadje afscheurt dan sla je de bal mis zoals ik vandaag! Maar met een zieke slaapgenoot in huis had ik andere dingen te doen. Iedere vrouw die langskomt begrijpt me wel en dan vergeet een mens al eens iets hé?
Tsja als dat de trend van het jaar wordt dan is dat niet veelbelovend in mijn geval....
Ik was er gisteren heilig van overtuigd dat het Driekoningen was maar ook verwonderd dat niemand kwam zingen aan de deur. Daarom trok ik vandaag naar de bakker om verloren maandag te vieren met worstenbrood en appelbollen.. ( als een echte Antwerpse inwijkelinge wil je niet achter blijven!!) om tot mijn verbazing vast te stellen dat het anormaal kalm was en er ook niets was dat erop wees dat het verloren mandag was... Ik heb dan toch maar voet bij stuk gehouden en die broden en bollen besteld maar moet toegeven dat mijn interne jaarkalender blijkbaar niet juist staat!!
T wist de oplossing: " Volgende week opnieuw".. en zeggen dat ik vanaf morgen de riem wil aantrekken want mijn weegschaal heeft echt kuren .. ze blijft maar extra kilo's aanduiden sinds de feesten ....
Dit jaar wil ik met jullie even bekijken hoe de maanden aan hun naam gekomen zijn of welke volksnaam ze ook wel krijgen?
JANUARI
Januari is de eerste maand van het jaar op de Gregoriaanse kalender. Het is afgeleid van de Latijnse woorden mensis Ianuaris, de maand van Janus. Janus wordt in de Romeinse mythologie gezien als de god van de deuren, maar ook als de god van het begin en het einde. Janus wordt afgebeeld met twee gezichten, hij kijkt terug naar het verleden, maar kijkt ook vooruit naar de toekomst.
Januari bestaat uit 31 dagen en wordt in het Oud-Nederlands ook wel de louwmaand of wintermaand genoemd. Het woord ‘louw’ komt van het woord (leer)looien. Het was vroeger de gewoonte om de huiden van geslachte dieren in januari te looien.
Januari wordt gezien als de koudste maand van het jaar, met een gemiddelde van 2,6 graden Celsius.
Maar elke maand heeft ook zijn weerspreuken
Hier een greep uit de grote voorraad spreuken rond januari
Geeft januari een sneeuwtapijt, dan zijn we gauw de winter kwijt.
Gelijk januari, zo ook juli.
Groeide in januari het gras, nooit de zomer goed en was.
Heeft januari koude en droge dagen, dan zal in februari de sneeuw u plagen.
Heeft januari koude en droge dagen, dan zal in februari de winter u plagen.
Staat groen en fris het gras, het hele jaar heeft vaak een schraal gewas.
In januari veel regen, brengt de vruchten weinig zegen.
Wellicht hebben jullie ook genoten of een traantje weggepinkt terwijl één van de kleinkinderen vlot of moeizaam maar met zo'n overtuiging zijn /haar nieuwjaarsbrief aflas om dan met een zucht van opluchting te eindigen :
van je lieve kapoen
1 januari 2014.
Voor kinderen is het meestal een hele opdracht om een nieuwjaarsbrief voor te lezen voor een familie publiek. We weten intussen allemaal dat het voorlezen van de nieuwjaarsbrieven een zeer emotioneel moment is. We worden geraakt door het feit dat de kleintjes, maar ook de groten met een eigen inlevingsvermogen hun brief komen voorbrengen vol goede wensen en prachtige verzen. Er wordt dan ook altijd een zeer warme boodschap overgedragen waar het cruciaal is dat hierbij het beste gewenst wordt voor elkaar in het nieuwe jaar en dat men goede voornemens voor ogen neemt.
Ook dit jaar staan ze hier weer de op de kast die 6 nieuwjaarsbrieven, de trots van oma en opa, pareltjes stuk voor stuk!
Als je dat aan je voordeur hoort ( en dat hebben we gehoord!!) dan is het eind december en mag je de balans van een jaar opmaken.
Ik denk aan het afgelopen jaar met een glimlach, ik heb zo van alles genoten. Ik denk ook aan het afgelopen jaar met een traan, die traan is vooral voor die mensen die me zo na stonden en voor wie 2013 het eindstation was en die met deze feestdagen erg gemist worden! Een glimlach en een traan, ze zijn er beide om beurten het hele jaar door steeds geweest. Maar wat ik zeker vooraan zet is dankbaarheid voor zoveel in het voorbije jaar! Ik wil iedereen voor het komende jaar dat gevoel van dankbaarheid toewensen, in zware tijden valt dat soms niet mee, maar er blijft nog zoveel: de lach van je kinderen en kleinkinderen, de mensen die je groeten of je pad kruisen, de zon die elke morgen opkomt en al of niet straalt, het mogen genieten van een goede gezondheid.. en nog zo onnoemelijk veel meer dingen. En ik wens jullie nog veel meer.. Ik wens iedereen een jaar vol liefde... Ik wens iedereen een jaar vol zachtheid.. Ik wens iedereen vrede in zichzelf en innerlijke rust.. Ik wens iedereen vriendschap en vertrouwen...
Maar bovenal wens ik iedereen een goede gezondheid want daar start alles mee.
)
Nog één feest te gaan en dan met een nieuwe lei en de buikriem aangesnoerd het nieuwe jaar weer in! 
....
<
Ik heb het afgeleerd om daar mijn mening over te spuwen…want af en toe betrap ik me er ook al op dat er wat van die nieuwe genen binnen sluipen .. Besmetting heten ze dat dan haha.. 
