|
Vandaag weet je of je in het grote boek van de Sint staat of niet ... Is hij jouw huisje voorbijgegaan .. dan ben je beslist niet braaf geweest. Foei!
Ik verklap jullie lekker niet of mijn schoentje gevuld was of niet.. 
Ook toen ik nog met strikjes in de haren liep, ging Sinterklaas al weldoende rond. De brave man was toen wel iets minder gul met snoep en speelgoed maar dat deerde ons niet. Ik wachtte de komst van de Sint wekenlang in spanning af. Samen met mijn zus werd de laatste week elke avond het schoentje gezet. Dat werd gevuld met een wortel of een raap voor de ezel van Sinterklaas. En elke ochtend vonden we wat snoepgoed in ruil. Enkele dagen voor de grote dag werd dan de brief aan Sinterklaas geschreven.
Wat vroegen meisjes in de jaren eind ‘40 en begin '50 aan Sinterklaas? Een poppenwagen en een echte pop ipv zo’n bébé pop zonder haren .....kleurboeken en kleurpotloden, een springtouw en .. ik ook een zakje knikkers. Een Playstation, een gsm of een computer stonden toen nog lang niet op het verlanglijstje.
Soms kwam Sinterklaas de avond voor 6 december nog eens hoogst persoonlijk langs. Niet dat ik daar naar uitkeek want de gemijterde en wat streng uitziende man kreeg me toch stil al was ik anders geen “ doetje” . Ik had liever dat hij ongezien 's nachts langskwam om zijn geschenken af te leveren.
Het Sinterklaasliedje dat we toen zongen is ook nu nog gekend:
Sinterklaas kapoentje
Leg wat in mijn schoentje
Leg wat in mijn laarsje
dank u Sinterklaasje.
Ik leerde dat op school en zong het vaak bij mijn peter. Hij maakte mij soms doodsbang voor Zwarte Piet en om de Sint gunstig te stemmen zong ik dan maar uit volle borst! Peter slaagde er telkens weer in om de knecht van Sinterklaas als een echte boeman voor te stellen. Piet kondigde steevast met een luide bonk op de deur zijn komst aan ten huize Natoken en gooide dan vanaf de gang ongezien een handvol snoep de eetkamer in. Pas later kwam ik te weten dat peter de rol van Piet speelde. Heerlijke herinneringen toch?
|
)
.
.
