Geen nieuws is goed nieuws.... Een mens moet zijn eigen met iets paaien als er geen inspiratie tot schrijven (typen) is . Niettemin wil ik allen die hier komen lezen een goed jaareinde en een goed jaarbegin toewensen. Nieuwjaarswensen klinken meestal heel cliché: een goede gezondheid en veel geluk. Toch vind ik, cliché of niet, dat dit zowat het beste is wat je iemand kan toewensen.
Daarom, beste mensen: Proost op een gezond en heel gelukkig nieuw jaar!!
Voor hen die het (om het even op welk gebied) wat moeilijker hebben, ik wens jullie oprecht heel veel moed om door te gaan en te blijven hopen op beterschap.
TIJD is te traag voor wie hoopt TIJD IS te snel voor wie vreest TIJD is te lang voor wie treurt TIJD is te kort voor wie lacht TIJD is een eeuwigheid voor wie liefheeft
BABY-SITTER: Jongeling die zich moet gedragen als een volwassene opdat de volwassenen zouden kunnen uitgaan en zich gedragen als jongelingen.
BANKIER: Persoon die je een lening wil toestaan als je kan bewijzen dat je er geen nodig hebt.
SCOUT: Een kind dat gekleed is als een idioot en geleid wordt door een idioot die gekleed is als een kind.
KAPITALIST: Persoon die vanuit zijn kantoor met airco in een wagen met airco naar zijn club met airco rijdt om daar in de sauna te gaan.
ECONOMIST: Expert die morgen zal weten waarom vandaag niet uitgekomen is wat hij gisteren voorspeld heeft.
GYNECOLOOG: Persoon die op een plaats werkt waar anderen zich amuseren.
INTELLECTUEEL :Persoon die gedurende twee uur aan iets anders kan denken dan aan sex.
HOOFDPIJN: Het door de vrouw meest gebruikte voorbehoedsmiddel.
HUWELIJK: Verbond dat twee personen toelaat problemen op te lossen die ze niet zouden gehad hebben als ze vrijgezel gebleven waren.
ORTHODONTIST :Tovenaar die een deel van wat hij uit je zakken haalt in je mond steekt.
PESSIMIST: Optimist met ervaring.
PROGRAMMEUR: Onbegrepen persoon die op een onbegrijpelijke manier een onbegrijpelijk probleem oplost, dat enkel door een programmeur gecreëerd kon worden.
PSYCHOLOOG :Iemand die andere mensen bekijkt als er een mooie vrouw binnen komt.
SARDIENTJE :Visje zonder kop dat in olie leeft.
GEHEIM : Informatie die men slechts aan een persoon per keer doorgeeft.
SNOBISME: Zaken kopen die men niet graag ziet met geld dat men niet heeft om indruk te maken op mensen die men niet mag.
SYNONIEM :Woord dat men gebruikt in de plaats van een ander waarvan men de schrijfwijze niet kent.
GROEPSWERK :Mogelijkheid om fouten op de rug van een ander te schuiven.
VEDETTE: Persoon die zijn hele leven hard werkt om bekend te geraken en dan een donkere bril opzet om niet herkend te worden.
Ze zijn weer achter de rug de twee drukke dagen van Kerst.
Eerst was het hier op Kerstavond volle bak met 6 volwassenen en 6 kleinkinderen. Het begon met de dochter in de verjaardagsbloemetjes ( lees cadeautjes) te zetten. Ik heb daar al van kinds af aan een gewoonte van gemaakt om Kerst en verjaardag qua cadeautjes niet te combineren want als een kind in het jaar verjaart krijgt het ook iets extra en dat blijft ook nu zo!
Daarna was het gezellig eten en tussendoor een pakje van onder de kerstboom kiezen en verder eten en als afsluiter de nieuwjaarsbrieven van de kids van de zoon want die zien we niet op 1 jan, die van de dochter wel!
Mijn stapeltje brieven dikt elk jaar flink aan met 6 kleinkinderen (dit jaar maar 5 de oudste zit in het middelbaar) die op “ het toneel” verschijnen. Ik bewaar die brieven in mapjes per kind samen met alle briefjes en tekeningen en creaties die elk kind ons al gaf.. Ooit ..als ze trouwen of samenwonen of wie weet wat, verzamel ik dan hun hebbedingetjes en krijgen ze die met een strik terug!!
Maar ik dwaal af…
Bekaf en doodop vielen we hier op Kerstnacht rond 2 u in bed. Normaal heb ik dan al flink opgeruimd maar dit jaar bleef het meeste staan tot ’s morgens …Alleen de vaatwasser deed zijn nachtwerk … wat een verwondering toen ik ’s morgens opstond en dat ding nog aan het draaien was…Eerst dacht ik dat de kabouters ’s nachts de vaat eruit gehaald hadden en een tweede lading erin gestoken hadden.. maar helaas, twee maal helaas.. mijn vaatwasser was blijven hangen en heeft gans de nacht gedraaid voor niets want de vaat was niet gedaan en dat rotding weigerde dienst!!.. Dus mijn Kerst begon goed .. een huis op stelten of beter vol met pakjespapier en alles wat herinnert aan een gezellig bijeenzijn van 12 personen, een keuken nog vol met de herinneringen van de avond ervoor in geuren en kleuren en een stapeltje vaat om U tegen te zeggen.. Gelukkig mochten we tegen de middag de voetjes onder tafel steken bij de dochter .. dat was een zorg minder.
Mijn halfbedde heeft dan maar weer eens zijn magische handen bovengehaald terwijl ik probeerde om het kaf van het koren te scheiden of beter het vet van de vaat te halen en glazen te wassen en op te blinken tot ik er scheel van zag!! Vandaag werkt mijn vaatwasser terug maar ik vertrouw hem niet meer.. als hij nog eens blijft hangen hebben we misschien niet zoveel geluk meer want stel je voor wat er kan gebeuren met een machine die meer dan 5 uur op éénzelfde stand blijft draaien .. Dat ding stond bloedheet!! Het had eens letterlijk een hete kerst kunnen zijn …
Tot daar de perikelen, wat dan volgde was goed. Samen met de dochter , haar gezinnetje en de schoonpapa hebben we genoten van een lekker, origineel Kerstdiner.
We waren gisterenavond nog steeds moe maar eerder van de drukte … Vandaag is het relaxen en genieten van de stilte en de rust ten huize van Natoken..Op die vaatwasser na hebben we een heerlijke kerst gehad om weer met stip op te bergen in mijn geheugenkastje!
En nu op naar 31 december.. Tot dan staat mijn weegschaal gestraft in de hoek van de badkamer.. dat ding werkt tegen!!
Ik heb twee fantastische blind dates gehad in mijn leven.. de eerste in 1972 bij de geboorte van de zoon en de tweede 41 j terug bij de geboorte van onze dochter. Die tweede vieren we vandaag …. een dikke verjaardagskus lieve Nesky
Blijkbaar was het gisteren in bepaalde streken Sluiterkensdag. Ik heb dat ook vaak gedaan toen ik nog kind was ,maar wat is Sluiterkensdag?
Sluiterkensdag is een traditie die stilaan aan het verdwijnen is. Vandaag de dag weten nog maar weinig mensen wat sluiterkensdag inhoudt terwijl deze traditie vroeger algemeen gekend en verspreid was in Vlaanderen.
Op sluiterkensdag mocht iemand worden buiten- of opgesloten. Het zogenaamde slachtoffer werd pas weer vrijgelaten wanneer hij of zij beloofd had iets (niet) te zullen doen of wanneer hij of zij beloofd had de zogenaamde daders te zullen trakteren.
Oorspronkelijk werd het zowel door volwassenen als door kinderen gedaan, maar na verloop van tijd sloten enkel kinderen iemand buiten of op. De persoon die werd buiten- of opgesloten was meestal één van de ouders of de onderwijzer of de onderwijzeres. Wanneer bijvoorbeeld de leerkracht buiten de klas werd gesloten, moest deze eerst beloven geen huiswerk te zullen geven die dag. In bepaalde streken werd er gesproken over “iemand thomassen”. Dit refereert naar de heilige Thomas die vroeger op 21 december werd gevierd.
Sluiterkensdag wordt echter in verschillende streken op verschillende data gevierd. Zowel op de vier dagen voor Aswoensdag als op 21 december en ook op 28 december kon iemand worden buitengesloten of opgesloten, afhankelijk van de streek.
Ik denk dat die traditie vergeten is... spijtig want het was toch altijd spannend om te zien wat je kon " losweken" bij de opgeslotene.
December is alweer ruim twee weken onderweg. Mocht je dit nog niet gemerkt hebben aan die oude gek met dat wit paard die over de daken wandelde, dan heb je het wel gemerkt aan de wildgroei van kerstmarkten op dit moment. De kerst- en eindejaarsdagen zijn duidelijk in zicht. De winkeletalages, de straten, boompjes zijn weer versierd met wel duizend lichtjes. Ze geven een feeëriek schijnsel, een sprookje om in te wandelen..
Voor sommigen is het heerlijk al die standjes van een kerstmarkt " af te dweilen", de één nog meer troep dan de andere. Rondkuieren op zo'n kerstmarkt met al die hebbedingetjes, een kerstman die rondborstig en vrolijk roept: “ Ho, Ho, Ho”. De geur van glühwein en warme wafels, het heeft wel iets. Maar één kerstmarkt volstaat voor mij.
Af en toe kom je dan vrienden of bekenden tegen van wie er hier en daar soms ééntje rondloopt met een neus zo rood als een tomaat en dit jaar zeker niet van de koude dat is duidelijk te zien. Ik vraag me zelfs af of het dit jaar nog zal winteren?
Een bekende figuur tijdens de kerstdagen is de Kerstman. Met zijn arrenslee en rendieren brengt hij tijdens de kerstdagen cadeautjes rond. Vooral in Amerika is de Kerstman heel erg beroemd.Maar wist jij dat de Kerstman eigenlijk uit Nederland komt?
Rond 1600 gingen er Nederlanders in Amerika gingen wonen. Thuis vierden zij in december Sinterklaas. In Amerika vertelden deze Nederlanders het verhaal over Sinterklaas door aan de Amerikanen. Zo ontstond ook in Amerika een soort Sinterklaasfeest. Onder invloed van andere culturen veranderde deze Amerikaanse Sint Nicolaas wel steeds een beetje. Er kwamen rendieren, een arrenslee en elfjes bij. Ook werd hij (in 1773 voor het eerst) St. A Claus (St. er Klaas) genoemd. Later werd dit Santa Claus, de Amerikaanse naam voor de Kerstman. De datum van het Amerikaanse Sinterklaasfeest verschoof naar eind december. Zo kwam het feest samen te vallen met het Kerstfeest.
De Kerstman werd pas echt bij veel Amerikanen bekend door het bedrijf Coca Cola. In 1931 tekende een Amerikaanse reclamemaker voor een advertentie van Coca Cola een tekening van de Kerstman. De advertentie was een succes en de Kerstman werd beroemd. Omdat de Amerikaanse cultuur zo populair is, is de Kerstman ook hier bekend geworden. Nu vieren wij dus op 6 december Sinterklaas en komt met Kerstmis de Kerstman langs. Maar stiekem zijn zij dus dezelfde persoon!
De kerstboom staat er weer mooi bij, de pakjes liggen er onder en met 6 kleinkinderen kan dat al een stapeltje worden en dan willen de groten ook nog wat.. Het is elk jaar een hele opgave om altijd maar weer iets te bedenken al roep ik de laatste tijd de mama’s erbij , die weten beter wat er door het verlanghoofdje van de kleinkinderen gaat en we kopen liever iets dat ze willen dan zomaar lukraak te kiezen. Ik weet alleen dat tegen het einde van het jaar onze beurs altijd heel wat lichter is!! Maar ja we moeten de economie laten draaien hé lieve mensen , bij deze hebben we ons steentje weer bijgedragen!
Ook buiten zorgden we zoals naar jaarlijkse gewoonte voor kerstsfeer. Mijn ventje kroop nog maar eens in de mast met zijn zelfgemaakte lichtkrans die een ster op een kerstboom vormt in de grootte van die mast en de buren zijn weer blij met de lichtjes die je van ver in de straat al ziet stralen!
Normaal is T niet zo’n aanhanger van al dat kerstgedoe maar de mast dat is zijn terrein en een versierde mast hoort er nu eenmaal bij in deze periode van het jaar. En eerlijk, als die lichtjes er hangen dan kan ik het ook best smaken al ben ik anders niet zo’n voorstander van buitenversiering…!! En zo geraken we langzaam in de sfeer Toch een speciale periode van het jaar die decembermaand ..
Examens afschaffen in het middelbaar onderwijs of niet?
Sommige scholen denken eraan om de kerstexamens bijna volledig af te schaffen. Enkel voor de hoofdvakken zou er nog een examen zijn voor de kerstvakantie, voor de andere vakken komt er dan een permanente evaluatie.Volgens de scholen biedt dat twee voordelen: de leerlingen hebben minder stress en de leerkrachten kunnen langer les geven.
De gedachte is wel een beetje misleidend. Scholen zijn momenteel vrij om een evaluatiemethode te hanteren. Permanente evaluatie is er in elke Vlaamse secundaire school en moet er uiteraard blijven zijn. We zijn ten slotte met kinderen bezig, die niet altijd even veel zin hebben om uit zichzelf te studeren en op tijd en stond nood hebben aan bijsturing. Dat is onmogelijk zonder permanente evaluatie. Maar toch geloof ik dat examens een goede voorbereiding zijn op hoger onderwijs.
Studenten op het eerste jaar unief of hoger onderwijs zijn nu al weinig of niet voorbereid op de hoeveelheid examenleerstof en dan spreekt men van examens afschaffen in het middelbaar, dat gaat helpen! Manmanman
Zowel in hoger onderwijs als in een werksituatie moet je een grote hoeveelheid informatie op korte tijd kunnen verwerken. Een diploma zegt ook iets over stressbestendigheid. We kunnen de lat in het onderwijs zo laag leggen dat diploma’s helemaal niets meer waard worden. Dan wordt de finale test - en de rekening - naar de latere werkgever verschoven.
Examens hebben zoals alles hun voor- en nadelen maar ze zijn ook een karaktertest, vereisen discipline en planning, ze leren jongeren met stress en tegenslag om te gaan... ik denk dat iedereen daar op lange termijn alleen maar baat bij heeft . Daarom lijkt het mij verkeerd om examens definitief af te schaffen. Permanente evaluatie is goed, maar er dient een moment van spanning en hoogtepunt worden ingebouwd, waarbij studenten leren een extra inspanning te leveren die hen onder druk in een situatie van challenge plaatst.
Wat mij echter het meest bezorgd maakt is dat we stilaan het kind met het badwater weggooien en dat op allerlei gebieden!
"Stop het gepamper, doe normaal met onze jeugd en maak aub geen watjes van de jonge generatie!"
Ik vrees dat de minister een stok in het hoenderhok gegooid heeft met dit voorstel. En zoals bij elk voorstel zijn er voor en nadelen maar bij mij blijft de vraag hangen..”
Waren wij in het verleden dan zo fout bezig dat alles moet omver gegooid worden of in twijfel getrokken?”
Maar er is een alternatief...
In het Don Bosco college in Zwijnaarde doen ze het zo...
Veel belangrijker is het dat eerstegraadsleerlingen leren organiseren, routine aankweken, regelmatig studeren. Zodat ze niet de mentaliteit hebben van uitstellen en punten tellen. Daarom evalueren wij in onze eerste graad alleen met kleine en grote overhoringen. In de tweede graad hebben we examens voor de hoofdvakken, maar voor een beperkt aantal punten. Pas in de derde graad en vooral omdat we de druk van het hoger onderwijs voelen, is er een examensysteem. Leerlingen weten wanneer ze die grote overhoringen hebben. Ze krijgen een schema en kunnen dus plannen. In een klassiek systeem met een examenperiode gebeurt het wel eens dat alle leerkrachten gezamenlijk overhoringen beginnen te geven als het rapport eraan komt. Dat kan bij ons niet. De medaille heeft uiteraard wel een keerzijde: er is geen examenstress, maar wel gespreide stress. Leerlingen zijn eigenlijk nooit echt ‘gerust’ en daar klagen sommigen af en toe eens over. Elk vak komt zo’n vijf à zes keer aan bod. We verliezen op die manier geen vier weken voor examenperiodes. Bovendien hebben we veel vlugger al degelijke informatie over de leerlingen, zodat we vlugger kunnen remediëren. Bij ons rinkelt de alarmbel nooit pas met het kerst- of junirapport.»
De tijd zal wel uitwijzen wie gelijk had, denk ik dan maar!
Reeds 10 jaar kennen we mekaar ttz op mezelf na ik ben er pas twee jaar later bijgekomen. We? Een groepje van gezellige senioren die mekaar via sennet en de blog hebben leren kennen ( al zijn de meesten nu al terug weg van sennet) en op een bepaald moment afspraken om eens bijeen te komen. Het groeide uit tot één keer per maand samenkomen om ditjes en datjes uit te wisselen bij een koffie ofte drankje. Van het ene kwam het andere en nu vormen we een toffe vriendengroep die weet dat ze op elkaar kunnen rekenen.
Die 10 jaar, dat hebben we gevierd bij - wat hadden jullie gedacht- een lekker etentje op een gezellig locatie. Alleen spijtig dat onze lieve vriend Louis -die nu bijna 2 maanden gestorven is - dat niet heeft mogen meemaken. Hij zou nogal genoten hebben tussen zijn dames!!!! Maar in gedachten was hij bij ons.
Hoe verschillend we ook zijn, er is een klik die verder gaat dan gewoon hier een paar logjes neerzetten..We zijn van plan om dat etentje vanaf nu elk jaar te herhalen want er kan zoveel gebeuren in korte tijd en nog eens 10 j wachten...
Om jullie een idee te geven en te laten likkebaarden even een paar schoteltjes .. want er waren er meer omdat iedereen nam waar haar maagje zin in had.
De goede Sint en Zwarte Piet zijn weerom met lege zakken terug naar Spanje en zo zijn onze schoorstenen terug gekuist en kan Zwarte Piet het roet van zich afwassen met goed veel zeep. Fris en kort zijn nu de winterdagen aan het worden. In ons warme stulpje is het superdruk. De Kerstboom staat zoals elk jaar half december weer te flikkeren, de pakjes wachten aan zijn voet op Kerstavond om dan weer vol verwachting geopend te worden. Ik maakme ook dit jaar klaar om " de boom" te zetten maar eerst nog wat andere klusjes onder handen nemen.
Ik loop rond op roze pluchen pantoffeltjes (om een kat jaloers te maken ) een plumeau in de hand die dartel het stof wegborstelt. Op de radio klinken na de sinterklaas liedjes nog even de dagelijkse deuntjes want straks is het weer al kerstmuziek dat de klok slaat! Een keer per jaar wil ik de traditie eer aan doen! Mijn slaapgenoot zit in de zetel de gazet lezen. Als ik voorbij “dans” , kijkt hij even op en vraagt:
“ Wat is’t, zijt ge gebeten door mister Proper?” .
Tsja… hoe maak je een man duidelijk dat niet alleen de schoorsteen af en toe een beurt nodig heeft zeker met de feestdagen in het vooruitzicht?
Ja December is inderdaad al weer vier dagen oud maar de winkels zijn al een hele tijd bezig om zich voor te bereiden op het grote kinderfeest. Speculaas, chocolade, marsepein en veel meer zoetigheid liggen in alle vormen en kleuren al weken uitnodigend ons aan te staren.. niet goed voor de lijn ook niet voor onze jongsten . Maar voor deze ene keer maakt het niets uit als je die blije gezichtjes van de kinderen ziet. In veel huiskamers zitten ze af en toe uit volle borst te zingen van de Sint en zijn stoomboot, want als je lief bent geweest zit er zeker een cadeautje voor je in de zak van zwarte piet. Geen enkele volwassenen die zich op zo’n moment schuldig voelt al weten we allemaal dat we de leugen in stand houden van die man met die lange baard en de donker gekleurde piet in zijn mooie pak.
Niemand wacht op het moment dat je die kinderen moet vertellen dat Sinterklaas en Zwarte Piet eigenlijk niet bestaan en dat jij diegene bent die de beurs gebruikt om de cadeautjes in te slaan. Wij hebben er nog ééntje lopen dat echt in de Sint gelooft en zich helemaal geen vragen stelt wie dit alles toch betaalt.. Ze stelde alleen maar de vraag hoe het mogelijk is dat Klaas over het dak kan lopen mét paard en al? Het zaadje van de twijfel is gezaaid, vrees ik… maar voorlopig houdt ze zich aan de wetenschap dat - als je zorgt dat je het hele jaar lief bent en op 5 dec lekker meezingt met de deuntjes van al die Sinterklaas liedjes - er altijd wel iets in de zak zit, hoe klein dan ook.
Soms vraag ik me af hoe het komt dat ik met bepaalde mensen direct een klik heb en dat met anderen niet lukt...
Er zijn theorieën dat wij niet toevallig in onze relaties en vriendschappen verzeilen. Volgens een bepaalde theorie gaan we in dit leven verbindingen aan met mensen van wie hun zielen in een eerder leven al met ons verbonden waren en met wie wij nog iets uit te werken hebben, zo wordt toch vaak beweerd...Over dat " vorige leven" ga ik niet doorbomen...want ik geloof er al even min in als in één erna...
Maar " stel" dat het toch kan dan zou het in elk geval kunnen verklaren waarom je bij sommige personen direct iets hebt van: ik ken jou of waarom wij hardnekkig een bepaald type mensen blijven ontmoeten en patronen zich herhalen. Soms duurt het contact met zo iemand niet heel erg lang, bij anderen blijft het een leven lang....
Passanten of blijvers.... daar moet ik even over nadenken!
Vorig jaar of is het al langer stond Nederland op zijn kop met de discussie rond al of niet een Zwarte Piet bij de Sint! Ik denk dat door wat er recent allemaal in Europa gebeurt even geen tijd is om dat koetje terug uit de gracht te halen..
Maar het is bijna weer zover en dan vraag ik me af : Is er nu een Zwarte Piet bij de heilige man bij onze noorderburen of niet?
Persoonlijk vind ik dat hij er hoort bij te zijn en waarom? Dat lees je hier..
Ik heb even gewacht om te reageren op wat er de afgelopen tijd allemaal gebeurt maar ik denk dat iedereen nu al wel weet wat er gaande is..
De één trekt er zich allemaal niets van aan (tot het gevaar dichter bij blijkt dan gedacht), de ander worstelt er voortdurend mee. Weltschmerz heet ik dat dan = Wereldpijn, oftewel "melancholie die ontstaat door de onvolmaaktheid van de wereld" dit volgens Wikipedia. Ikzelf noem het 'samenlevingspijn'.
Mijn gevoel voor rechtvaardigheid maakt dat ik er van overtuigd ben dat ik die weltschmerz altijd al in mij gehad heb, maar sinds ik kinderen en kleinkinderen heb en me in meer of mindere mate verantwoordelijk voel voor hun geluk, heb ik er meer en meer last van. Iets in mij kan niet vatten dat er zoveel ruzie en oneerlijkheid is op deze aardbol en in de meeste gevallen gaat het dan nog om religie.
Dat een paar mensen beslissen hoe iedereen moet leven en dat al de rest zich daar maar naar moet schikken.. dat gaat mijn petje te boven. Voor mijn part mag iedereen geloven wat hij/zij wil en denken dat ze het bij de juiste godsdienst hebben .. Godsdienst is al sinds mensenheugnis de opium om het volk in bedwang te houden en dat zal altijd zo zijn. Maar via terreur of wreedheden jouw religieuze " waarden ?" opleggen aan anderen? Dat gaat voor mij een stap te ver.
Soms zou ik willen schreeuwen tegen de wreedheid in deze wereld en dan flits zomaar het beeld van " De Schreeuw" van Munch door mijn hoofd!
Munch Schilderde het zo mooi : de wereld die gilt naar ons en hoe reageren we? Velen bedekken hun oren omdat ze niet willen denken aan al die wreedheid in de wereld. Anderen besterven het bijna van angst. Maar angst kan ook leiden tot struisvogelpolitiek en dan merk je dat sommigen radio, nieuws, kranten en sociale media verbannen ter zelfbescherming. Ze hullen zichzelf in de veilige cocon van hun gezin, familie en geliefden. Ze proberen er vooral niemand anders mee te belasten, maar dat is onvermijdelijk. Dromen van wonen 'op een onbewoond eiland', dat is pure utopia en lost niets op.
Angst laten domineren heeft echter ook geen zin al is het normaal dat de dramatische gebeurtenissen van de afgelopen tijd afschuw en verdriet met zich meebrengen.
Iedereen zegt wel: 'Je mag geen angst hebben, want dan geef je toe aan de terroristen.' We weten dat we geen angst mogen hebben, maar soms hebben we dat wel . Angst voor de wereld waarin onze kinderen en kleinkinderen zullen leven, angst voor de toekomst, angst dat onze maatschappij nog meer verdeeld zal raken. We hebben mekaar nodig. We moeten juist samenspannen tegen die gevaarlijke en verwerpelijke ideologie die ons allen bedreigt. We moeten samenspannen ongeacht welk geloof (of geen geloof) we hebben. Dat lijkt voor mij de enige oplossing.
Ik besef dat ik waarschijnlijk heel naïef overkom, maar ik weet ook geen andere uitweg....
Nu is het stilaan gedaan na die ene nacht vorst( -2,5 gr)...
De laatste rozen uit de tuin heb ik snel afgesneden om er binnen nog even van te genieten. Er stonden ook nog 6 aronskelken die nog wilden opengaan. Ik heb ze ook afgesneden maar blijkbaar zijn die minder vorstbestendig en staan er nu maar bruintjes bij !!
Farid rijdt met zijn VW-busje en gezinnetje (Fatima en 9 schattige kinderen) voor het eerst naar het Noordzeestrand. In Bredene aangekomen bemerkt hij een bord met een tekst: "DUINWEG" "Nondeju" sakkert Farid," Duinen zijn weg".
Even later merkt hij een bord met "STRANDWEG" en daarna met "ZEEWEG". "Alles weg", sakkert hij nogmaals. Wij dan maar beter terug gaan naar huis, maar dan nog even iets eten onderweg".
Komen ze bij een bord "WEGRESTAURANT". Farid heeft het niet meer.
Het begint al te schemeren als een politiepatrouille Farid staande houdt op de autobaan.
"Uw rechtervoorlicht brandt niet" , meldt de agent.
"Lamp en licht ook weg" sakkert de radeloze Farid.
"Geen nood" , zegt de agent, " 3 km verder bevindt zich een benzinestation, daar kunt u een nieuwe lamp kopen".
Farid is opgelucht dat hij geen boete heeft gekregen.
Even later arriveert hij bij het benzinestation en bemerkt een bord met de tekst: " HALOGEENLAMPEN"
Ik heb in het bos een ‘geheime plek’. Je komt er via een klein paadje dat flink overwoekerd is. Ergens middenin is een kleine open plek waar een boomstronk ligt als een stoeltje. Je kunt erop zitten en met je rug leunen tegen de stam van een grote spar. Echt geheim is de plek overigens niet. Ik kom er soms een vrouw tegen die dan op de stronk een sigaretje rookt terwijl haar hond om haar heen scharrelt. Een sigaret roken in het bos vind ik onder ons gezegd niet echt verstandig, heb er al eens iets van gezegd maar blijkbaar is die dame langs één kant doof...
Maar meestal heb ik er het rijk alleen. Gisteren baande ik me nog dapper een weg langs natte takken en door natte sporen. Ik ging op de stronk zitten en sloot even mijn ogen. Er was een frisse wind die door de bomen ruiste. Af en toe voelde ik zelfs even de stam van de spar bewegen, een apart gevoel: een levende rugleuning. Het voelde aan alsof ik op schoot zat, op de schoot van een boom in het bos, mijn universum… Ik voelde me omvat door iets dat groter is dan ik en het voelde veilig, verruimend en ik nestelde me erin. De ideale plek om even onze verstoorde wereld te vergeten...
Eigenlijk wilde ik dit blogberichtje als titel “de bloemen van de nazomer” geven, want wat een heerlijke herfst hebben we achter de rug. Maar ineens realiseerde ik me dat we al half november gepasseerd zijn en dus moet ik dat toch eventjes laten binnensijpelen.
De zachte herfstdagen die we achter de rug hebben, waren toch een onverwachte luxe. Af en toe een warme nazomerse herfstdag met een teder zonnetje en niet te veel ochtend-grijs want daar houd ik echt niet van, dan lijkt alles zo grauw en griezelig , dat mag gerust elk jaar komen. En als het even kan ook zonder al die spinnenwebben waar ik gegarandeerd altijd tegenaan loop!
Maar wat me nog gelukkiger maakt zijn die late bloemen in mijnen hof er stonden er nog genoeg die ook het mooie weer maakten. Daarom ging ik gisteren nog even met mijn cameraatje op pad om jullie te laten meegenieten want tegen het einde van de week zou het kunnen vriezen en dan is al die late pracht snel weg!
Liberté, égalité en fraternité.... wat blijft er straks nog van over met al die terugkerende zinloze aanslagen... "De wereld is om zeep.. er gebeuren rare dingen rondom mij..." iets in die aard zong Urbanus....Triest, intriest ...
In onze tuin hebben deze zomer weer wat vlinders rondgevlogen in alle soorten en maten. De kleuren variërden van eenvoudig wit, naar warm geel of gitzwart met rode tekening op de vleugels. Ze fladderden sierlijk over de struiken en rustten af en toe uit op een bloeiende bloem. Een heel vrolijk gezicht.
Voordat de vlinder er zó uit ziet, heeft hij echter een heus transformatieproces doorlopen. Het begint zo eenvoudig.
Uit het ei gekropen, eet de larve zoveel groene blaadjes als hij kan vinden. Als de rups voldoende gegeten heeft, trekt hij zich terug in zijn schulp en voltrekt er in zijn cocon een klein wonder. Als vlinder kruipt hij uit de pop en mag hij de wereld verkennen. Deze reis duurt meestal enkele dagen, hooguit weken.
Dat principe intrigeert mij. Je hebt de wereld als larve en rups aanschouwt, je trekt je terug en sluit je af van de wereld en komt dan, als een soort Assepoester, tevoorschijn wonderschoon aangekleed in de meest prachtige kleuren klaar om de wereld te verkennen!
Stel nu dat jij zo'n vlinder bent en je krijgt te horen dat je in deze verschijning enkele dagen de wereld mag verkennen. Wat ga jij dan doen? Eerst een stukje van de wereld verkennen? Hoog in de lucht naar beneden kijken naar de bomen en weilanden vol veldbloemen?
En als je trekt krijgt? Waar ga je eten? Wat kom je tegen?
Ga je dan op je reukzin af en vlieg je tuinen en boomgaarden in? Drink je nectar uit bloemen en eet je appels en pruimen in de boomgaard en dit alles zonder invitatie? Vlieg je van tuin, naar tuin, naar tuin en geniet je van datgene wat er is? Zo eenvoudig kan het zijn ook in het gewone leven.
Rest echter de volgende vraag.
Wat ga jij doen als je ontpopt bent? Blijf je zitten op je tak of ga je, in je nieuwe hoedanigheid, de wereld verkennen door gebruik te maken van je mogelijkheden?
Interessante vraag nietwaar? Maar die vraag wordt aan ons " senioren" niet meer gesteld.. zal ik ze dan maar stellen aan onze kleinkinderen?
Het is weer zover. Het bos is weer een tapijt van vallende bladeren symbool van vergankelijkheid zoals het leven...
Gisteren een mooie herfstwandeling gemaakt in het bos in de buurt voor ik de ramen een beurt gaf! Had ik beter niet gedaan want een uur later regende het!! Maar van die natuur hebben we genoten. De bladeren beginnen stilaan te kleuren naar schakeringen van geel, oker, rood, roest en bruin. De stralen van de late waterige herfstzon schitterden tussen de kleurrijke bladeren en vormden zo een lichtspel van licht en schaduw.
Het is me wat als je de dag vandaag één of ander toestel aankoopt, die verpakking binnenin .. zo belastend voor de natuur. Toen ik gisteren bezig was met het opruimen van zo’n “ Isomo” verpakking kreeg ik van het geknirp weer dat rare gevoel over mij. Het deed me denken aan wat me indertijd bij het lesgeven ook een paar keer overkomen is toen ik bij het schrijven op het bord met een te kort stukje krijt met mijn vingernagels over het bord kraste: sniiiieerp! Een afgrijselijk geluid!
Wanneer je dat overkwam tijdens je opleiding of stagelessen dan kreeg je gegarandeerd een nota!! Zo’n gekras waarvan mijn haar en dat van mijn leerlingen ten berge rees en letterlijk kippenvel en een raar gevoel in de tanden bezorgde , dat kan Isomo je ook geven en mijn “ lieve slaapgenoot” kan het dan niet nalaten om plagend in mijn buurt zo’n plak door te snijden met een mes om het kleiner te maken.
Maar hoe komt het toch dat mensen zo uitgesproken huiverend reageren op dit soort geluid?
Het kan niet anders of ik ging op zoek naar een antwoord en kwam uit bij Randolph Blake die er in 2006 zelfs een Ig-Nobelprijs voor kreeg. Zijn onderzoek leidde tot de conclusie dat het niet de hoge tonen zijn in het gekras die ons op stang jagen, maar tonen uit het middengebied van de frequenties die we bij het gekras te verwerken krijgen. Dat had volgens Blake met onze herkomst te maken. Die middentonen komen immers overeen met de tonen van de angstkreten die chimpansees produceren als ze in gevaar zijn. Ons huiveren bij vingernagels op het bord of bij knisperende isomo zou dus een reflex zijn dat we van onze apenfamilie overgeërfd hebben. ..
Exact zeven jaar geleden namen we afscheid van ma. Mijn gedachten gaan vandaag naar een lieve, bijzondere vrouw, een moeder om trots op te zijn en die ik voor altijd meedraag in mijn hart. Vandaag mis ik haar nog steeds en toch is ze altijd heel dicht bij mij. Rust nu maar verder ma "daar" maar waar?
Onbereikbaar ben je in de mist van gezamenlijke gedachten
ik weet: je bent er maar ik zie je niet ik voel je maar ik vind je niet
Geen kerkhofbezoek vandaag, ik draag mijn dierbaren altijd in het hart....Maar voor sommigen is het een troost om vandaag even langs te gaan bij diegenen die hen verlieten..Voor hen...
Ze zijn er weer de drie fameuze dagen. Niemand kon eraan voorbij gaan zonder er op één of andere manier aan herinnerd te worden :31 oktober, 1 en 2 november. Halloween, Allerheiligen, Allerzielen: het is een soort drievoudige benadering van de dood, midden in het seizoen van het afsterven, de herfst. Drie manieren om met de dood om te gaan, om ermee te kunnen leven. Laten we het eens samen bekijken. Allerheiligen en Allerzielen, die twee vormen als het ware een kerkelijke twee-eiige tweeling. De laatste jaren heeft hun niet kerkelijk broertje Halloween uit Noord-Amerika de plas overgestoken. Halloween wordt op 31 oktober gevierd en is ook hier de laatste jaren nadrukkelijk in het straatbeeld aanwezig onder de vorm van vele pompoenen, schedels, grappige en macabere figuren en spoken aan de ingang van de huizen en in de tuinen. Halloween gaat om met de dood. Laten we er een grap van maken, de dood bezweren met ironie, ja cynisme bijna. Laten we een beetje chaos maken, want is dood niet een vorm van chaos, iets wat de goede orde van zaken en de agendas stevig verstoort? Of laat ons een feestje bouwen, een party waarop we ons als freaks verkleden. Een grap, een party, een snuifje cynisme we amuseren ons als het ware dood.
Het is een manier van omgaan met de dood eigen aan deze tijd en waarop de kerkelijke tweeling Allerheiligen en Allerzielen misschien wel eens heimelijk wat jaloers zijn, want die zijn zo ernstig, maar toch ook weer niet gelijk. De naam van Halloweens broer Allerheiligen verwijst dan weer naar het geheel van de heiligen. Dat zijn er nogal wat.
Een officiële heilige is iemand die overal in de wereld en niet enkel op een bepaalde plaats vereerd mag worden en uiteraard pas na zijn dood. Iemand wordt ook pas heilig verklaard als een onverklaarbare of miraculeuze genezing aan hem of haar toegeschreven kan worden. Akkoord, bij heiligverklaringen kunnen soms serieuze vraagtekens gesteld worden en dat heeft blijkbaar niet alleen met de heiligheidscoëfficiënt van de persoon te maken maar ook met kerkpolitiek en geld. De verbinding met iemand in het hiernamaals werpt een ander licht op de duistere dood van het hiernamaals. En dan is er zus Allerzielen: na de ironie van Halloween en de verering van Allerheiligen, is er de herdenking van Allerzielen. Na de pompoen aan de huisdeur en na de afbeelding van de heiligen in een kapel of kerk, is er de chrysant op het kerkhof. Zeg het met bloemen als je niet meer kunt praten met elkaar. Na het "pompoeneuse vertier" van Halloween en na de het kerkelijke van Allerheiligen, is er de bescheiden ingetogenheid van Allerzielen op de laatste rustplaats. De herinnering koesteren, niet willen vergeten, is ook een manier van omgaan met sterven en dood. "We zullen je nooit vergeten", wordt bij zoveel uitvaarten geschreven, maar geheugenverlies loert niettemin om het hoekje. Misschien dat juist daarom voor sommigen op Allerzielen een bezoek aan die laatste rustplaats voor de overledene helpt om hem of haar een plaats te kunnen geven op onze geheugenstick.
Ik heb dat in ieder geval niet nodigmijn dierbaren draag ik in mijn hart.
Er staat een oud opaatje naast de snelweg met zijn scootmobiel die pech heeft. Het eerstvolgende benzinestation is pas over 20km. Komt er ineens een BMW naast hem staan.
De bestuurder zegt tegen hem: “Als je wil kan ik je trekken tot het volgende benzinestation. Als ik te hard rijd, moet je toeteren.”
"Oké", zegt de opa.
Eenmaal op de snelweg komt er een Ferrari naast de BMW rijden en daagt hem uit voor een race. De BMW-bestuurder vergeet helemaal dat de opa nog achter zijn auto hangt. Een ooggetuige ziet dat. Die zegt tegen zijn vrouw :
"Je raadt nooit wat ik net zag! Een Ferrari en een BMW waren aan het racen en een scootmobiel was aan het toeteren of die er langs mocht "...
De maand oktober is weer bijna voorbij en iedereen heeft al op de één of ander manier ervaren dat het herfst is... alhoewel de paddenstoelen alweer voor een groot deel verdwenen zijn en de goudgele en amberrode bladeren de bomen aan het loslaten zijn.
En de natuur gaat maar door op het ritme van de seizoenen. De natuur is echter nooit in de war, wij zijn meestal degene die in de war zijn.
HOE DOET DE NATUUR DAT?
De bladeren vallen zodat de bomen de vrieskou aankunnen in de winter. De energie trekt zich terug in de stam en het blad valt met behulp van de herfstwind op de grond. Het zal daar de kleine plantjes beschermen in de winter en als voeding dienen in het voorjaar.
EN WIJ?
In de herfst was men in vroegere tijden nog druk bezig met de laatste oogst, het inmaken van groenten en met het sprokkelen van hout. In de wintermaanden gingen de mensen van den buiten vaak met de kippen op stok, dat gebeurt nu niet veel meer. Ons leven gaat in éénzelfde tempo door, je werk, gezin, school, alles in een vast ritme. Het hele jaar door. Dat is niet helemaal onze natuur. Door de jaren heen , zijn we er aan gewend geraakt, maar het zou beter zijn om het tempo wat te verlagen zodat ook ons lichaam zich kan voorbereiden op de winter. We moeten dus ook overtollige ballast loslaten en terug naar binnen kijken . En dat is wel wat we in deze tijd van het jaar meestal steeds doen: emoties loslaten in de herfst. Zoals het buiten regent, zo regent het binnen ook! We zijn wat gevoeliger, misschien hebben we een kort lontje, vermoeidheid speelt op. Het lichaam geeft aan dat je een tandje terug mag doen. Dat je naar binnen mag gaan in jezelf dat je mag loslaten…
Ik probeer het in ieder geval al is het niet eenvoudig maar hoe ouder je wordt hoe gemakkelijker het gaat… Doe je mee of ben je liever in de war?
Het verzetten van de klok, zoals we dit weekeinde weer meemaakten, confronteert mensen die daar gevoelig voor zijn met het verschil tussen de zogenaamde objectieve tijd (zoals die door instrumenten wordt geregistreerd) en subjectieve tijd, die een kwestie van gevoel is.
Zo is het toch… Ik vraag me telkens weer af wat de zin is van dat verzetten van de tijd ?
Zondagmorgen 25 oktober 2015!
Vanaf mijn kussen staar ik slaperig naar de digitale wekkerradio. 8.30. Ik schiet wakker. De klok! De klok moet verzet worden! Vooruit of achteruit? Dat ezelsbruggetje was toch 'vóórjaar is vóóruit', dan is najaar achteruit . Of juist niet? Waarom moet ik daar twee keer per jaar over nadenken?
De zondag na het ingaan van zomer- of wintertijd wordt in mijn geval al bijna veertig beheerst door de meest deprimerende handeling die ik ken: het verzetten van klokken. Op de pc en sommige toestellen gebeurt dat meestal automatisch, wat ik wonderlijk vind. Maar andere toestellen zoals de vaste telefoon, een oude DVD recorder, de radio in de auto, het polshorloge (waarvan ik er in alle kleuren heb! ) de magnetron, de wandel-GPS en de 'boordcomputer' op de fiets moeten allemaal een helpend handje hebben. Wat een tijdsverspilling om die allemaal juist te zetten .
Sommige mensen verzetten al op zaterdag overdag alle klokken ,dus lang vóórdat de 'tijd omgaat'. Dan zitten ze dus om middernacht naar televisie te kijken, maar hun klokken geven dan pas 23.00 uur aan. Dit is het soort efficiency dat sommigen blijkbaar een gevoel van rust en overzicht verschaft, maar bij mij juist het tegenovergestelde effect bereikt. Zo'n zondag na het verzetten van de klok verloopt altijd in een sfeer van lichte wezenloosheid. Ik begrijp heel goed dat onderzoek uitwijst dat kinderen er door ontregeld kunnen raken en dat koeien en boeren van slag zijn. Maar heb je huisdieren zoals katten of honden die nog steeds op zomertijd draaien, dan laten die zich niet beduvelen. Niks 'uurtje langer slapen'. Eten wilden ze!
Bij het hele ritueel van klokken verzetten kan je soms de neiging hebben om de lange wijzer gewoon een uur terug te draaien. Altijd moet ik die drang onderdrukken en met de gedachte - 'beter voor het mechanisme' – draai ik dan elf uur naar voren .
Je kunt heel dat gedoe ook achterwege laten, zoals een dame in de straat die nooit de klok van de autoradio bijstelt omdat ze de handleiding kwijt is. 'Over vijf maanden loopt ie weer goed', zegt ze dan met een Einstein-achtig gevoel voor relativiteit dat ik zeer bewonder.
De weerzin van deze 2x per jaar wederkerende handeling gaat maar niet weg want ik hoorde ooit op de radio een deskundige verklaren dat er eigenlijk nog nooit echt goed onderzoek was gedaan naar de effectiviteit van het verzetten van de klok. Iedereen neemt als vanzelfsprekend aan dat het energiebesparende effect - de hoofdreden voor dit halfjaarlijkse circus - immens moet zijn, waardoor het gefriemel met de klokken ook nog een heel groen, eigentijds labeltje krijgt. Maar is dat ook echt aangetoond?
Het energieargument is volgens sommige deskundigen onhoudbaar omdat het is gebaseerd op aannames uit de jaren zeventig. Er zijn, wereldwijd, genoeg tegenstanders van het draaien aan klokken. Ze bevinden zich in religieuze kringen (vooral als het geloof bidden relateert aan lokale zonsopgang- en zonsondergangtijden), ouderverenigingen (die problemen hebben met kinderen die in het duister naar school moeten) maar ook in kringen van computerfirma's en luchtvaartmaatschappijen die, claimen ze, veel geld verliezen. En dan spreken we nog niet over de funeste gevolgen voor het bioritme van kinderen na het verzetten van de klok. En er zijn ook sterke aanwijzingen dat ouderen er volkomen door van slag kunnen raken.
Ik weet niet hoe dat met u zit, maar ik heb altijd de neiging om me te verzetten tegen dat klokje van gehoorzaamheid. Maar ja… ik ben braaf opgevoed hé .. dus heb ik het maar weer eens gedaan!. Tot over 6 maanden voor mijn volgende tirade!!
Bij elke verjaardag of feestje hoort een goeie fles wijn.Wij openden er gisteren avond eentje bij een lekker etentje voor de verjaardag van de zoon die vandaag al 43 is!
Wijn ... een kenner ben ik niet, ik weet enkel dat een wijntje mij smaakt of niet mijn dada is...Daarom dat ik mij af en toe laat verleiden door de mooie woorden van een verkoper als ik zo'n flesje aanschaf!
De verkoper van deze wijn omschreef het alzo.
" De smaak van een mediterane bom explosie,
met de geur van gerookte ceders en geroosterd smeulend groen".
Kortom een fles wijn van ontplofte druiven, een vredevolle drank, waarna het drinken ervan je paraplu neervalt in uwen zetel.
En dit allemaal voor een fles van nog geen € 5.
Dat klinkt toch beter dan een "Chateau Petrus" waarvan je alleen al van de kostprijs, naar den hemel opstijgt.
Een dwaze mop als je weinig nspiratie, is ook een mooie bladvulling zeg ik dan...
Vrouw: 'Wat ben je aan het doen?'
Echtgenoot: 'Niets.'
Vrouw: 'Niets...? Je staart al een uur naar ons trouwboekje.'
Echtgenoot: 'Ik zoek de vervaldatum!'
Tot morgen bij even en welzijn en voor de geïnteresseerden.. mjn rug gaat in de goede richting vooruit de therapie ( 2x per week) werkt blijkbaar ! Nu alleen nog even " geduld" hebben en ik ben weer de " oude" .
Er wonen elfjes en kaboutertjes in onze tuin .. zie maar...
Jullie geloven het niet? Nochtans heb ik het in één mijn vorige logjes al getoond en er is nog meer ...ze hebben zelfs voor wat comfort gezorgd , zie maar zelf....
Het “ Wiel des tijds” draait maar verder en de natuur is nu volop in haar herfstkleed getooid. De bomen laten hun bladeren los en keren zich naar binnen.
Wat is dat toch, dat melancholische gevoel zo rond de wisseling van zomer naar herfst? Komt dit gevoel alleen door het afscheid van de zomer en komt hij er echt weer aan ... de herfstdip?
Voor velen is de periode van de vallende blaadjes echt een signaal om de dekens over het hoofd te trekken en even het daglicht te mijden. Dat de helft van onze bevolking er in meer of mindere mate last van heeft, wil zeggen dat er echt wat met onze bovenkamer gebeurt als de herfst echt ingezet is. Maar gelukkig is er wel wat aan te doen. Het is een dipje dat bij veel mensen plots kan opduiken bij de intrede van de herfstperiode. De koude wind, regen en weinige zonnestralen maken ons makkelijk somber.
Kan je dit voorkomen?
Meestal wel als je nu maar genoeg buitenlucht krijgen, is het probleem niet zo groot. En juist omdat die buitenlucht per dag zo belangrijk is, maken we hier dan ook - als het weer niet te erg tegenzit- onze dagelijkse wandeling van zo’n half uurtje . Verrassend hoe we elke dag toch iets nieuws ontdekken...
Natuurlijk is een fietstochtje, hardlopen of wat je ook maar wil, ook goed als je maar even buiten komt en daglicht krijgt, dat is de tip die je overal meekrijgt in deze periode van het jaar!
De gratis buitenlucht is dus het beste wat je kan doen als je denkt een herfstdip te hebben. Los van het feit dat het goed is voor je lichaam is het ook nog eens goed voor je geestelijke proces …
Dus wie gaat er mee wandelen of fietsen vandaag? Troost, het gaat allemaal in rustige modus want ik wil na het beetje vooruitgang met de rug niets forceren...
Voor de sportharten onder ons… Jullie hebben Sagan zeker zien Wereldkampioen worden en dan ook zijn toespraak gehoord.. toch iets speciaals voor een sportman op zo'n moment.
Gisteren kreeg hij de trofee voor Internationaal Flandrien 2015! En dat was zijn reactie erop en omdat het nu eens door een jonge persoon gezegd is ipv door "de oudjes” vind ik het de moeite waard om hier mee te geven want .. pure realiteit!!
Gehaald uit het Nieuwsblad van vrijdag 16 okt 2015
“Ik had het na mijn wereldtitel niet over het vluchtelingenprobleem in Europa, maar over de algemene problemen in de wereld. De mensen denken tegenwoordig niet veel na over hoe ze persoonlijk in het leven willen staan. We leven in de 21ste eeuw, maar veel mensen zijn niet aangepast in de wereld waarin we met al die technologie veel te snel verder moeten. Ik heb het gevoel dat we gedwongen worden onze leeftijd voorbij te hollen . Met die veranderde technologie en elektronica gaat het voor de mens veel te hard. Kijk naar de kinderen van nu, ze spelen niet meer buiten, maar ze tokkelen de ene na de andere "message " naar elkaar. Dat vind ik heel vreemd. Het is tijdverlies. Praat met elkaar. Ik haat technologie. Mijn droom is een rustig leven te leiden, niet te groot en niet te crazy en ook een familie en kinderen te krijgen. Het klinkt misschien naïef maar ik zou ook willen dat de mensen opnieuw in vrede met elkaar kunnen leven…”..
Blijkbaar zijn er dantoch nog jonge mensen die zich ook vragen stellen bij hoe het verder kan verlopen!
Koud en nat en somber weer, gelukkig is er ook nog iets positiefs als je buiten komt! Elk jaar zijn ze daar terug in alle kleuren en vormen, verrassend, mooi en zo vergankelijk.. de paddenstoelen. Af en toe blijft er eentje aan de lens van mijn fototoestelletje plakken..
Maandag naar de dokter geweest en via hem nog in het ziekenhuis geraakt voor een ct scan van de rug.... Het goede nieuws was dat er geen hernia zat op de rug , het mindere nieuws dat ik over gans de ruggewervel last heb van lumbo ischialgie en ts de 5e en 7e wervels bulging de kwaaddoener is. Voor de leken onder ons en ik reken mezelf daarbij is “Discusbulging” een medische term die verwijst naar de uitpuiling (of bulging) van de tussenwervelschijf (of discus). De discus kan naar één of beide kanten of, in bepaalde gevallen, zelfs naar achteren uitpuilen.Als gevolg van de uitstulping kantelen de wervels, waardoor ze onstandvastig tegenover elkaar bewegen en de rug van de patiënt wankel wordt. Er ontstaat een spanningsdruk waarbij de tussenwervelschijf tegen een zenuwwortel of het zenuwweefsel in het ruggenwervelkanaal kan drukken, waardoor deze een beperkte bewegingsvrijheid krijgt. Irritatie, pijn en mogelijke uitval van de zenuw is mogelijk.
Waarom die dokters altijd zo'n ingewikkelde woorden moeten gebruiken weet ik ook niet . Ik heb dan ook rechtaan tegen de dokter gezegd..." Ik ben maar een simpele mens , vertaal dat eens"
Tsja, of ik het nu wil of niet.. ik word stilaan ook ouder en er is de normale slijtage die zich in mijn geval wat meer manifesteert omdat ik op 18j leeftijd op die plek een wervelverschuiving had en dat het zwakke punt van mijn rug blijft!
Oplossing... een epidurale inspuiting in die bulging . Zou blijkbaar heel efficiënt zijn maar onlangs heeft een vriend een nieuwe heup laten steken onder epidurale verdoving die totaal verkeerd uitdraaide waardoor hij meer last heeft daarvan dan van de nieuwe heup dus voorlopig is epidurale dus voor mij geen optie.
Andere oplossing een sterke pijstiller maar daar heb ik onlangs heel slechte ervaring mee gehad toen ik op spoed opgenomen werd met een arm die ik niet meer kon bewegen dus ook dat is geen optie..Dan maar dafalgan forte slikken.. helpt ook!
Derde oplossing of lapsus is kine en ik ga daar donderdaag mee starten maar dan geen gewone kine maar fasciatherapie . Ik heb dat al een paar keer laten doen met behoorlijk resultaat.. Geen getrek of gesleur of geduw maar zachte therapie .. iets dat uit het Oosten overgewaaid is enkele jaren terug en dat goed resultaat geeft..
Voor de rest ermee leren leven ... Een mens moest zoals de computer over een refreh button beschikken om alles te herstellen en alle cookies en bugs te verwijderen .. zou dat niet heerlijk zijn als je ouder wordt?
We weten allemaal wat er bedoeld wordt met .. wij krijgen nog een Indian summer! Dan weten we dat we nog een korte opflakkering krijgen van de zomer, dat er geen wolkje valt te bespeuren en dat de lucht in de verte een beetje wazig en mistig is! Topdagen in de herfst zijn dat dan! Maar waar komt die benaming vandaan?
Heel veel verhalen vermelden dat de eerste Amerikaanse pioniers dachten dat de wazige herfstlucht van New England veroorzaakt werd door de rook afkomstig van de kampvuren van de indianen . Vandaar de benaming " Indian summer"!
Naar het schijnt krijgen we deze week een paar van die dagen.....waar die Indianen zitten dat is dan maar de vraag!
Mijn halfbedde doet echt zijn best als masseur, elke avond opnieuw .. en hij heeft stevige handen maar ik vrees dat er meer nodig is...daarom betwijfel ik dat dit plaatje hieronder zal helpen!! Maar jullie hebben allemaal gelijk... luisteren naar je lichaam is ook een kunst en de ene leert het sneller dan de andere...
Ik wil iedereen die bezorgd was geruststellen .. een dipje hier duurt niet lang .. aanschuiven in de file is hatelijk en ik sukkel de laatste dagen weer met de rug en dan heeft een mens niet veel nodig hé om even op de klaagstoel te zitten...Ik weet dat ik zelf wel schuld heb aan die rug door weer teveel hooi op mijn vork te nemen en niet te luisteren naar "mijne corpus" maar ja .. als het vlot gaat dan staat er geen rem op mijn enthousiasme en daarna moet ik op de blaren zitten.
Daarom ben ik van plan om volgende week terug eens langs de dokter te gaan want de pijn moet te verdragen zijn hé en al ben ik geen " mietje" trop is teveel en teveel is trop! Maar ja aan slijtage kan weinig gedaan worden en ik weet al wat hij zal zeggen.. . alleen stilzitten is nu echt iets waarmee ik zo'n moeite heb, rustig aan is al een " opgave" !!
Maar bedankt voor de goede raad en steun als er nu nog iemand het wondermiddel weet tegen rugpijn dan is de kans op een volgende dip heel klein!!
Nabeschouwing na anderhalf uur aanschuiven op de snelweg!
Geen regen deze morgen die het verkeer in de war kon brengen en toch ik zat op de snelweg, in de file wetende dat ik daardoor nog langer moest rijden dan ik zou gewild hebben.
Een bekende van mij zei ooit eens : “Als iedereen raar doet op de weg, dan ligt het meestal aan jezelf.”
Het is waar. Ik was slecht geluimd, net zoals het weer van de voorbije dagen. En ook vandaag deed ik wat ik het liefst doe als dingen niet gaan zoals ik wil: ik ‘tune-de’ uit en ik dacht aan andere, nieuwe dingen. Nieuwe plannen , nieuwe reizen, feestjes die op de planlijst staan…. Alles wat er nodig was, gooide ik in de strijd om te ontkomen aan dat negatieve gevoel. Fysiek was dat onmogelijk, omdat ik vastzat in een tergend trage file, dus probeerde ik het maar psychisch.
Wat ik hier beschrijf komt zeker bekend over . Het is herfst en er is geen ontkomen aan. Het is nog donker als je wakker wordt, het is vroeg donker. En het belooft er de komende maanden niet beter op te worden. Voor liefhebbers van de lente en zomer kan dit een regelrechte ramp zijn. Soms zelfs zo erg dat ze in een herfstdip belanden. Niet erg fijn als je dat ieder jaar weer moet meemaken.
De kleine negatieve dip waar ik in was beland, is er niet voor niks. Zodra ik er bij stil sta, kom ik erachter dat ik niet goed voor mezelf gezorgd heb deze week. Dat ik van hot naar her aan het rennen was. Dat ik, nu het donkerder wordt en meer slaap nodig heb, eigenlijk te weinig geslapen heb. Dat ik, ondanks de voorspellingen toch een kwartier te laat vertrokken was, waardoor ik in de file terecht gekomen ben. En dat ik, door even te ontspannen me al veel beter voelde dan toen ik aan het vechten was tegen al die gevoelens.
Het werd een najaarse wandeling door het bos eergisteren. De zon speelde nu en dan verstoppertjetussen de vele wolken, maar het kon de eekhoorn op onze weg niet deren. Het werd een staargevecht : de eekhoorn hield ons in het oog, wij hem. Wie zou het eerst wegwandelen ? De eekhoorn had meer geduld.
Ik vind het zalig zo, wandelen in de open natuur, terwijl het hele lichaam zich ontspant en je door de natuur op de juist plek komt.
We hielden een gesprek over ons "eenvoudig leven". Dat we moeten genieten van elk moment van ons samenzijn en er samen het maximum moeten uithalen!
We liepen door het bos en babbelden honderduit. Echte gesprekken gaan verdacht goed in dat bos, alsof je door de aarde zelf gekoesterd wordt, of misschien is het gewoon de stap die de ademhaling volgt en het ritme van het hart eindelijk niet meer in versnelling hoeft.
Thuis gekomen wachtte een lekker kopje koffie. Weer een rijke dag vond ik . Bijzonder voldaan voelde ik mij. Ach veel heeft een mens de dag van vandaag niet meer nodig om content te zijn! Misschien komt het door het gezelschap, misschien ook door de eenvoud van de dag. Of door alletwee.
Neen, dit is niet het begin van de noodlotssymfonie van Beethoven maar wel een manier om te zeggen dat het hier naast pompoenen ( totaal zo’n 25!!) ook het jaar van de appels is . We hebben zo maar eventjes 185,8 kg appels van de bomen geplukt.. Weliswaar geen record want twee jaar terug hadden we meer dan 250 kg maar sindsdien hebben we een paar bomen weggedaan.Er zijn misschien nog een 3 tal kilootjes blijven hangen omdat ze gepikt zin door vogels of biekes .. ach ja die mogen ook iets hebben niet?
Dus naast pompoenen , val ik nu ook al de buren lastig met appels…want echt..die overvloed kunnen we niet aan. En om jullie helemaal jaloers te maken.. onze notelaar draagt dit jaar voor het eerst ook volop ..al moesten we die al snel uit de boom kloppen want de eekhoorntjes lusten die precies ook!! Van een vruchtbaar fruitjaar gesproken en dan heb ik het nog niet over de braambessen , de frambozen en de rabarber….
En niet alleen het fruit zal mijn vriezer overuren laten loppen, de tomaten, witloof rode kool en andere groenten wachten ook op een " koude" beurt!
Spijtig dat ik jullie blogvrienden langs deze weg niet kan laten delen van onze overvloed...De buren hoor ik in ieder geval niet klagen
Niets gaat boven een wandeling in het bos op een mooie herfstdag! Hier en daar liggen nog steeds omgevallen bomen, gevelde woudreuzen waarvan het wortelstelsel nu open en bloot ligt. Tussen de omgekeerde kruinen begint in de loop der tijd van alles te groeien. Ze verteren langzamer dan de stammen die aan ze vast zitten. Bij een bepaalde lichtval vormen deze wortelknoesten met hun grillige vertakkingen vreemde wezens. Als ik er een paar in een groepje bij elkaar zie, lijkt het wel alsof ze samen staan te praten. Het schijnt zo te zijn dat bomen via hun wortelstelsels met elkaar communiceren, ondergronds verbonden zijn.
Ik mijmer dat misschien zelfs omgevallen bomen in gesprek blijven met elkaar (zoals wij mensen), terwijl ze langzaam vergaan, overwoekerd worden en zo een deel blijven van de aarde waarin ze eerst rechtop stonden.
Dat staat in schril contrast met de werken waarmee ze hier in een stuk van het bos bezig zijn. Een strook van zo'n 80m breed werd geveld om dan heraangelegd te worden met een wandelpad een fietspad en een kunstmatig aangelegde watergeul om in de winter het overtollige water van de beken en grachten af te voeren om zo overstromingen te voorkomen... Een stuk van onze groene long dat zomaar verdween.. het is even wennen maar de gemeente belooft dat er terug lokale bomen zullen aangeplant worden om zo snel weer een nieuw bos te creëren... Het wordt toch even aanpassen... en nu maar hopen dat veel wandelaars op termijn dat nieuw traject ontdekt ....
September eindigde dan toch met een positieve noot en daarom profiteerde ik er nog even van om een lange wandeling te maken. En daar zag ik ze liggen de eerste kastanjes, kleine, glanzende kastanjes. Voordien had ik ze al in hun groene bolster zien liggen maar nu pronken ze met hun naakte schoonheid. Ik heb er eentje opgeraapt en rook er aan...Ja, de herfst is weer eens begonnen.
Ze zijn nog nieuw die wilde, glanzende kastanjes met een tintje als mahoniehout. Als ik nog eens goed kijk valt me ineens op dat ze niet bepaald volmaakt zijn. Een rimpeltje of krasje hier, een uitstulping of een deukje daar. Net als wij mensen, mijmer ik. Zeker wij die in de herfst van het leven zijn aanbeland.
Ondanks hun imperfectie, misschien juist daardoor, zijn de kastanjes prachtig zoals ze daar liggen op mijn hand. Ik krijg de vreemde neiging er eentje te kussen en doe het - er is toch niemand die het ziet. Ik word er blij van, vrolijk zelfs.
Ben jij ooit door een kastanje terug gekust? Nou, ik wel, geloof ik…
Ik ga verder en geniet van al het moois dat de nakenden herfst brengt. De kastanjes zitten veilig in de zak van mijn fleece. Zij glimmend van buiten, ik van binnen, alleen spijtig dat er zoveel platgereden worden in onze straat die afgezoomd is met kastanjebomen en daardoor voor een vies papperig gedoe zorgen. Dat is de schaduwzijde aan wilde kastanjes ..niemand kan ze opeten en daarom blijven ze in massa liggen tot ze tot moes gereden worden...Maar die paar gave heb ik toch lekker meegebracht en die liggen nu te pronken in een schaal op de salontafel!
Daar dienen blogmaatjes voor om je eraan te herinneren dat je blog al 8 jaar bestaat. Bedankt lieve Roze voor de felicitaties en de attentie..
Ik kan het bijna zelf niet geloven dat ik al 8 jaar lang zin en onzin neerpen op dit blogje... Dat het voor mij een prima uitlaatklep is , dat hebben jullie intussen al gemerkt. Dat het ook een soort hobby is daar moet ik ook ja op knikken maar vooral dat ik hier een paar reuzetoffe en lieve mensen heb leren kennen dat staat helemaal bovenaan op het blaadje!
Al wonen we soms ver van elkaar en hebben we mekaar nog nooit ontmoet toch is er met de tijd een band gegroeid die ik koester en hopelijk nog lang mag meedragen...
Bedankt voor jullie bezoekjes en voor sommigen ook een dikke merci om te reageren op wat ik schrijf zodat ik niet het gevoel heb te spreken in de woestijn. Ik weet dat dit ook van jullie een inspanning vraagt en daarom een dikke knuffel als dank!
Hopelijk mogen we mekaar nog lang en vaak hier ontmoeten!
Veel mensen praten met een omweg wat bedoel ik daarmee?
Daarmee bedoel ik dat ze niet zeggen wat ze echt willen zeggen, maar ze zeggen iets dat bij de ander emoties moet oproepen die dan weer gaan resulteren in datgene wat je graag zou willen. Tenminste dat is de bedoeling maar het werkt zelden.
We doen het allemaal wel eens , rond de pot draaien heet dat dan.
Wacht ik zal eens even een situatie schetsen.
Je moet nog afwassen en stofzuigen en je partner zit in der zetel en vraagt wanneer je eindelijk eens klaar bent. Dat wekt op zichzelf al irritatie op natuurlijk want hij moet toch snappen dat de afwas en het stofzuigen gedaan moeten worden. En je zou het wel erg fijn vinden als hij daarmee zou helpen, maar dat wil je niet vragen want je vindt het fijner als hij het uit zichzelf doet. En als je het wel zou vragen wordt hij misschien sacherijnig want hij houdt er niet van als jij hem zegt wat hij moet doen. Dus je zegt niets. Totdat je het spuugzat bent.
En dan komen er allerlei emoties bij kijken. Je bent boos en verdrietig en teleurgesteld en moe. Je wilt dat hij je helpt, maar hoe ga je dat aanpakken?
Je kunt het proberen met verwijten:
” Ik moet ook altijd alles alleen doen hier, jij doet ook nooit iets.” Dat moet bij hem een schuldgevoel oproepen. Hij zal dan gaan stofzuigen omdat hij zich schuldig voelt.
Of je roept: “Je houdt niet meer van mij”, want als hij van je hield zou hij het je niet allemaal alleen laten doen, toch? Maar met verwijten lok je ruzie uit en dan heb je nog niet wat je wilt.
Je kunt ook roepen: “Je bent net je vader! Die steekt thuis ook geen vinger uit!”. En je hoopt dat hij dan gaat stofzuigen omdat hij toch niet op zijn vader wil lijken. Maar waarschijnlijk hoor je dan vanaf de zetel: “En jij zeurt al net zo als je moeder”.
Een andere strategie is: Eerst je slachtoffer in de val lokken met onschuldige vragen.
"Ben je druk? Nee? Dan kun je mooi even stofzuigen".
Of: "Is er nu reclame op tv? Ja? Dan kun je mooi even stofzuigen".
Of je kan het ook proberen met cynische humor:
“Als ik straks klaar ben met afwassen en stofzuigen, zal ik dan ook even koffie zetten en de krant voor je halen?”
De theorie hierachter is dat hij dan zal inzien dat je het wel erg moeilijk hebt en dat hij even moet helpen. Maar de kans is groot dat hij terugroept:
“Ik haal de krant zelf wel”.
Een laatste mogelijkheid is: gewoon vragen wat je wilt vóórdat de emoties oplaaien en zonder omwegen.
“Ik wil ook graag in de zetel zitten, maar ik moet echt nog even afwassen. En ik zou het heel fijn vinden als jij even zou willen stofzuigen,dan zijn we eerder klaar." (En dan natuurlijk niet klagen dat hij het niet goed genoeg doet).
Volgens mij heeft deze vraag de meeste kans op het resultaat dat je wilt. Dus: Gewoon vragen, zonder omweg.
Maar geloof me, iedereen praat wel eens met een omweg?
Hier even een paar voorbeelden: Jij zegt .. maar bedoelt!!
“Ik kijk alleen maar” = “Vind je het erg als ik wat koop?”
"Heb jij zaterdag wat te doen?" = "Ik zoek een vrijwilliger voor een vervelend karwijtje."
"...en ik moest nog naar de kapper vandaag" = "Kun je even een complimentje maken over mijn haar?"
“Jij hebt toch nooit tijd” = “Ik ben bang dat je mij niet belangrijk vindt”
“Marietje heeft een hele mooie bos bloemen gekregen van haar man” = “Ik zou ook graag eens bloemen van jou krijgen”
“Vroeger nam je me nog wel eens mee uit” = “Ik zou het leuk vinden om weer eens uit te gaan”
“Wat groeit dat gras toch hard”= “Zou je het niet eens gaan maaien?”
“Poehpoeh, wat zijn die boodschappen toch zwaar” = “Kun je me niet helpen dragen verdorie?”
“Laat maar” = “Ik hoop dat je nu een schuldgevoel krijgt en dat je volgende keer direct doet wat ik wil."
Weinig of beter gezegd niets al is er altijd wel een item waarover je kan bomen zoals die historie met de vluchtelingen maar als je daarover begint dan begeef je je op glad ijs want het onderwerp is momenteel te gevoelig om in een juist perspectief bekeken te worden. Ik heb wel een uitgesproken mening die ergens in het midden ligt maar momenteel heb ik geen zin om er verder op in te gaan dat doet de media wel volop…emolokkers en sensatiebeluste kringen zijn dat die al lang de speld in de hooiberg kwijt zijn! Trouwens wij “ simpele burgers” lossen dat probleem niet op en zij die het wel kunnen, hebben altijd wel een verborgen agenda die hen tegenhoudt om correct te handelen!! Tot daar dit item.
Het andere steeds terugkomend onderwerp is het weer maar daar hebben jullie wellicht -zoals ik - stilaan de buik van vol.. al herfst nog voor de zomer helemaal achter de rug is maar .. de ervaring heeft ons al lang geleerd dat de natuur zich herstelt en na regen komt zonneschijn zeker weten en dat zou zelfs al voor het weekend kunnen zijn! Dus op naar het volgende..
Hoe gaat het?
Ook een steeds terugkomende vraag als je een bekende ontmoet. Wat de gezondheid betreft hotst het hier verder op dezelfde hobbelige weg met ups en downs eigen aan het beestje of de leeftijd…Laat het me zo formuleren.. er zijn er die nog meer te klagen hebben!
Wat kunnen jullie nog vragen? Hoe ik mijn tijd passeer?
Momenteel is er nog genoeg te doen ten huize van Natoken… als ik van hieruit naar het druilerige weer kijk dan hoor ik bijna de ramen roepen om een beurt maar juist die regen houdt me tegen. De tuin kan stilaan een voorbereidende wintersessie verdragen en het invriezen van groenten is nog steeds een feit. T is aan de appelpluk begonnen en dat belooft weer een vrij ruime oogst te worden…en de tomaten lachen nog wat groentjes in de serre want ook zij wachten op nog wat zon om dan met rode wangen in het mandje te vallen!
Zoals ik zei… eigenlijk niets te vertellen en toch is dit logje weer vol!
Nog een fijne dag lieve mensen en tot de volgende..
Op zo'n druilerige dag als vandaag vind ik het heerlijk dat ik mijn blog heb waar ik even een paar bedenkingen kwijt kan. Zoals de volgende..
Elk seizoen heeft zijn eigen energie en die energie regelt de processen in de natuur, het gedrag van dieren maar dat heeft ook een invloed op ons, mensen.
Zoals een boom in de lente bladeren en bloemen maakt, in de zomer vruchten voortbrengt, in de herfst zijn vruchten (zaden) en bladeren laat vallen, en in de winter diep in zichzelf lijkt te wachten op de lente, zo hebben wij, mensen in de lente wilde plannen en verwachtingen, in de zomer is er feest en vrolijkheid, in de herfst worden we bewuster van onszelf en in de winter doen we het rustiger aan.
Het blijft een vreemd gegeven. Het weer en de seizoenen bepalen voor een groot stuk ons humeur en onze emoties: zomer – herfst – winter of lente – ieder seizoen heeft een typische weerslag op ons mensen. Toch raar dat dit ons kan beïnvloeden.. Ik neem je even mee om te zien bij wie jij hoort!
Misschien ben je wel een liefhebber van de zon en warmte ?
Dan heb je een prachtige zomer gehad en heb je nu zonder na te denken een enorme hekel aan de winterperiode die eraan komt. Ik wil niet moeilijk doen maar wellicht staat dit jou de komende maanden te wachten: vaak mopperen over de koude, snakken naar een tropische bestemming, het immuunsysteem dat schreeuwt naar zon en vitamine D, chagrijnig worden omdat de energiefactuur opnieuw de spuigaten uitloopt..
of ben je een echte winterfan?
Bakken sneeuw en strenge vorst doen dan jouw ijsberenhart sneller slaan. Je hebt een hekel aan de zweetdruppels van de zomerperiode en komt pas echt tot leven wanneer je zoals een kind in de sneeuw mag ploeteren. Je hebben geen schrik om buiten te komen maar je geniet van de bijzonder mooie landschappen die de sneeuw kan knutselen.
Als jij zo’n liefhebber bent, kan je de komende maanden misschien profiteren van: 1. een oplopende hartslag bij het zien van de eerste sneeuwvlokken.
2. met spanning de weerkaarten volgen en ’s nachts de buitenverlichting aansteken. 3. door het dolle heen zijn als er in de ochtend sneeuw ligt.
4. chagrijnig worden wanneer er over dooi gesproken wordt.
Maar er is ook nog een derde groep van mensen
Zij die geen voorkeur hebben voor bovenstaande seizoenen. Ze genieten iedere dag opnieuw van wat het weer hen brengt. Vaak is het voor hen dan ook veel gemakkelijker om diverse emoties van zowel de zomerperiode als de winterperiode te voelen. Ze waarderen sneeuw in de winter en kunnen ook goed tegen een hittegolf in de zomer. Misschien zijn het de lente- en herfstliefhebbers?
Heb je jezelf teruggevonden in één van die groepen of ben jij zo ééntje dat van elk seizoen kan genieten?
Ik denk dat ik tot die laatste groep hoor met misschien een lichte voorkeur voor warmte en zon
Zondag was de dag van de landbouw en omdat T verzot is op aardbeien besloten we eens een bezoek te brengen aan zo’n kwekerij waar er opendeurdag was! Interessant en de moeite waard en heerlijke vruchten maar ik onthield vooral het volgende…
In de serres wordt CO2 geblazen omdat dit de groei van de vruchtjes bevordert waarop de persoon die ons rondleidde zei.. “ daarom is het interessant om tegen je planten te praten, zo krijgen ze rechtstreeks CO2 via jouw adem op zich en dat bevordert hun groei..”
Ik had dat goed gehoord en daarom zei ik prompt tegen mijn slaapgenoot… “ je ziet dat je in het vervolg niet meer moet lachen als ik aan het praten ben tegen mijn planten”…
Of je mij nu gek vindt of niet maar ik doe dat al sinds heugenis en als mijn slaapgenoot dan toevallig in de living binnen komt dan vraagt hij meestal ” tegen wie ben jij nu aan het praten?” .. Om dan met opgetrokken wenkbrauwen weer te verdwijnen als ik zeg “ tegen mijn bloemen” !!!Wat ik hen allemaal vertel dat is " ons geheim"
Maar het bewijs werd gisteren gegeven door iemand die het kan weten als ik de aardbeien in de serres zag hangen…. Trouwens ik heb ook nog een paar extra tips om je bloemen te laten stralen.
De basisverzorging is natuurlijk het allerbelangrijkste. Hoe fijn de sfeer ook is, als een plant geen water en voedsel krijgt zal hij niet groeien. Daarom geef je plant geregeld voldoende water en zorg voor voldoende zonlicht.
Praat tegen je planten. Doe dit op een rustige toon, als je tegen ze schreeuwt werkt het averechts.
Als je je planten echt wil verwennen, streel je ook even de bladeren. Niet te vaak, dan wennen ze er te veel aan en gaan ze erop rekenen, maar af en toe een 'aai' moet vast hemels voor ze zijn! Dat is het voor ons ook dus … ik ga ervan uit dat planten ook levende wezens zijn!!
Probeer thuis te zijn voor je planten. Hoe vaker je van huis bent, hoe eenzamer de plant zich voelt. Wellicht is het voor de plant ook fijn om met een soortgenoot te vertoeven. Niet per se samen in één pot of bak, maar een meter verderop in de vensterbank vinden ze vast ook heerlijk!
Laat je planten luisteren naar rustige of klassieke muziek. Mijn planten moeten echter wel meeluisteren naar wat ik graag hoor ..maar tot nog toe hebben ze niet geprotesteerd!!
Verklaar jullie mij zot? Ach de wereld is voor de zotten en zot zijn doet geen zeer het kriebelt enkel een beetje!!
Ik had amper twee plantjes gezet omdat we altijd teveel pompoenen hebben en ik dan op de toer moet om ze kwijt te geraken! Hier is nu een beetje meer dan de HELFT van onze oogst dit jaar .. de andere helft is al uitgedeeld .. Is het hier vruchtbare grond of niet.. of deed mijn regelmatig klapke met de planten er iets aan?
Iemand zin in pompoenen... heerlijk voor in de soep!!
Eén van onze eerste vragen ’s morgens als we wakker worden is …
“ En goed geslapen..”? “
Dat is zowat routine hier aan huis. Het antwoord kan variëren al naar gelang Klaas Vaak zich over ons ontfermde of niet!
Terwijl ik na een goede nachtrust steevast zeg .. “ Ik heb geslapen als een roos” …. Zegt mijn halfbedde dan ..” Ik heb geslapen als een steen"…
Roos ,steen….Nog nooit heb ik hier bij stilgestaan tot deze morgen .. Ik vroeg me ineens af waar hij die uitdrukking vandaan haalde? Ik ken , slapen als een roos, of een marmot of als een otter maar als een steen?
Jullie kennen me al hé , dat liet me niet los. Dus ging ik daar straks even googlen maar nergens vond ik “slapen als een steen” .Ik weet wel dat je als een blok in bed kan neervallen en dan ook als een blok in slaap valt .. wellicht vandaar de inspiratie van mijn slaapgenoot? Misschien weet iemand van jullie wel waar dat kan vandaan komen?
Ach ik breek er mijn hoofd niet over zolang zijn antwoord positief is .. toch altijd beter dan .. "Ik heb de ganse nacht koppijn gehad of mijn buik protesteert"!
Aan iedere bezoeker een toffe en ontspannende zondag matekes!
Hier en daar lees ik soms bedenkingen in de aard van .. blijf ik nog bloggen of hou ik er mee op...? Ik ben dan blij dat bepaalde mensen ermee doorgaan zodat we kunnen blijven virtueel binnenkijken bij elkaar en zo contact houden. Sommige personen zien dat bloggen echter vanuit een heel andere hoek...
"Ik heb er geen behoefte aan om me op een blog bloot te geven, dit is precies een vorm van exhibitionisme!"
Dat werd me ooit eens gewoon gezegd toen we het over bloggen hadden terwijl de persoon in kwestie wel in geuren en kleuren op FB zijn dagelijkse handel en wandel uitstrijkt... alsof het iemand interesseert dat ja vandaag bloedworst met kool eet of languit op de sofa een boek aan het lezen bent.. .
Even was het "slik" aan deze kant, want bij een 7 lettergrepenwoord als exhibitionisme denk ik onmiddellijk aan één of andere gluiperd in het park met regenjas die zich met teveel gemak van zijn jasje ontdoet. Brrrr !
Even ben ik bij die uitspraak blijven hangen en stelde me de vraag :" Ben ik, als ik andere blogs lees, een voyeur "? (kwestie van in dezelfde logica te blijven).
Ik denk het niet en wel om de simpele reden dat de blogs waar ik langs kom geen exhibitionistische neigingen vertonen. Het is gewoon een vorm van weergeven van korte indrukken of belevenissen door de blogger in kwestie met een duidelijke persoonlijke invalshoek, een uitnodiging om zo contact te hebben met de buitenwereld. Trouwens de meeste blogjes lopen er zelfs uitzonderlijk goedgekleed bij zodat je ook al daarom zou binnenspringen.
Daarom dat ik me nog steeds beter thuis voel hier dan op die andere mediums zoals FB, Twitter enzo, dat laatste boeit me zelfs helemaal niet.
Laten we mekaar maar blijven lastig vallen met ditjes en datjes of bedenkingen lieve bloggers... mij deert het in ieder geval niet!
Spijtig genoeg blijven mooie liedjes niet duren evenmin als een mooie zomer want zeg nu eens zelf.. we mogen dit jaar echt niet klagen. De vit D is goed opgeslagen en hopelijk volstaat de voorraad voor de winter!
EN ... nu?
Zet je eigen volume maar eens goed open en zing maar mee.. dat heb ik daar juist ook gedaan..
Het Is Weer Voorbij Die Mooie Zomer
Na nana nana Na nana nanana nana Na nanana na na nanana nana Na nana na nana nanananananana
Je hebt er maandenlang naar uitgekeken De koude winter wou maar eerst niet om Traag en langzaam kropen langs de weken Maar eindelijk, daar was ie toch: de zon
De nachten kort, de dagen lang De ochtend vol van vogelzang Het scherpe, hoge zoemen van een mug
Dan denk je: ha, daar is ie dan Dit wordt minstens de zomer van een eeuw Maar lieve mensen, oh wat gaat 't vlug
't Is weer voorbij die mooie zomer Die zomer die begon zo wat in mei Ah, je dacht dat er geen einde aan kon komen Maar voor je 't weet is heel die zomer Al weer lang voorbij + De wereld was toen vol van licht en leven Van haring geur vermengd met zonnebrand Een parasol om 't felle licht te zeven
en in je kleren schuurde zacht het zand We speelde golf en jeux de boule
we zonden zalig in een stoel
we dreven met een vlot op de rivier We werden weken lang verwend
maar ach aan alles komt een end
nu zit ik met mijn dia's in de regen hier
+
't Is weer voorbij die mooie zomer Die zomer die begon zo wat in mei Ah, je dacht dat er geen einde aan kon komen Maar voor je 't weet is heel die zomer Al weer lang voorbij - Na nana nana Na nana nanana nana Na nanana na na nanana nana Na nana na nana nanananananana
Herfst verkleurt weer langzaam alle bomen 'k Heb 's nachts al lang weer m'n pyama aan Dan had je eens in juli moeten komen Toen sliepen we 's nachts buiten op 't strand
En 's morgens vissen in de zon En zwemmen zover als je kon We voeren met een boot een end op zee
't Is jammer dat het over ging 't Is allemaal herinnering Daar doen we dan de hele winter maar weer mee
't Is weer voorbij die mooie zomer Die zomer die begon zo wat in mei Ah, je dacht dat er geen einde aan kon komen Maar voor je 't weet is heel die zomer Al weer lang voorbij
Na nana nana Na nana nanana nana Na nanana na na nanana nana Na nana na nana nanananananana
Gerard Cox
Hopelijk blijft het ook geen ganse dag in jullie hoofd hangen zoals bij mij!!!
Soms kunnen dagen zo vol zijn dat je jezelf en de mensen rond je voorbijloopt zo erg dat je wanneer je eindelijk op een veel te laat uur in je bed rolt, letterlijk ligt te puffen. Een mens vraagt zich dan af waar je in godsnaam mee bezig bent?
Een echt lege dag kan dan ook zo bijzonder goed doen. Een dag, waarop je gewoon wat rondlummelt, niet direct iets plant en je hoofd leegmaakt. Maar net dan begint het te kriebelen, word je onrustig en loop je de muren op. Op zo’n dag begint rond een uur of vijf ’s middags een muis aan je geweten te knagen. Verdomd, een loze, nutteloze dag, die straks helemaal voorbij is zonder zinnige dingen. Dan denk je :ik moet gewoon dringend een tijdsopslorpende hobby vinden zoiets als postzegels verzamelen misschien?! Ach dat doe ik al...
Neen lieve mensen , geen paniek ik ben gewoon aan het gekken... de dagen zijn hier bijlange nog niet leeg maar ook niet meer zo overvol als een paar jaren terug... Het leven van senioren.... heerlijk toch als je de lege gaatjes opgevuld krijgt en alles op je eigen ritme mag afwerken!!
In een gesprek met kennissen wees iemand mij er op dat ik altijd zeg: “ onze zoon, of ons dochter” terwijl de meesten zeggen “mijn zoon, mijn dochter”.
Ik merkte op dat T ook steeds zegt “ Kijk wie we daar hebben, ons dochter of daar zie onze zoon…” Ik ben dus echt niet de enige die zo spreekt over ons gezinnetje…
Eigenlijk vind ik daar niets speciaals aan want een zoon of een dochter is nooit van jou alleen, je hebt mekaar nodig om zo’n exemplaartjes te maken dan is het ook logisch dat je in het meervoud spreekt in dat geval of niet?
Ik maak er geen punt van hoor maar ik ben benieuwd wie er nog in naam van beiden spreekt of liever het “ eigendomsrecht” opeist !
Zeg ik dan nooit van iets “ Mijn…..” ?
Jawel hoor, het is “ mijn autootje” omdat het van mij is en "mijnen tuin" als het over de bloementuin gaat want ik verzet daar het meeste werk in, ben er bijna dagelijks in bezig en de bloemen zijn mijn keuze!
En al ben je steeds welkom in ons huis weet dat het nog steeds … “ mijn ventje ofte slaapgenoot” …is
De periode net voor de herfst en juist aan het einde van de zomer is eigenlijk de meest veranderlijke van het jaar. Ik weet nog toen ik thuis woonde dat dit het moment was dat de boeren hun velden bemestten en omploegden… en dan die stank.. soms niet te harden .
Voor mij is de periode net voor de echte herfst begint , wanneer de oogst aan het rijpen is of al gedeeltelijk is binnengehaald, wanneer de warme dagen zich afwisselen met regen en wind en de bloemen een beetje uitgebloeid in de grasberm staan, de periode die zowel de kracht van de natuur om te produceren als ook de vergankelijkheid toont. Ik geniet alvast!
De laatste dagen zagen we weer huilende kindjes die zich vasthielden aan mama’s rok omdat die grote schooldeur hen schrik inboezemde.. Maar zeker weten dat over een tijdje bij de meesten de traantjes plaats maken voor een lach en nieuwe vriendjes en een lieve juf en school minder beangstigend is…
Eigenlijk herhaalt die geschiedenis zich al eeuwen alleen werd er vroeger geen aandacht gegeven aan die traantjes .. je moest naar school en daarmee basta. Eigenlijk was je bij de gelukkige als je naar school mocht want voor sommigen was dat toen nog niet zo vanzelfsprekend.. Zelf herinner ik mij niets van die eerste schooldag, kan moeilijk want ik was blijkbaar nog geen 3 j toen ik naar school ging . Wat ik wel nog weet is dat ik altijd graag naar school ging, een schoolbankje schrikte mij niet af al zat ik liever achteraan dan vooraan in de klas en vermits ik nogal rap de anderen voorbijstak qua grootte kreeg ik meestal mijn wens! haha!! Voor zover ik mij herinner heb ik altijd graag geleerd, thuis vonden ze studeren ook belangrijke en goeie punten hoorden daar bij. Was ik een “nerdje”? Absoluut niet daarvoor heb ik teveel fratsen uitgehaald maar steeds op een aanvaardbare manier. Lachen was een onderdeel van mijn schoolleven en omdat mijn punten prima waren, kreeg ik meestal geen grote “ ambras”!!
Ik herinner mij ook nog hoe we in de lagere school elk jaar in september geladen met een setje nieuwe griffels met een mooie papiertje eraan en een puntig , spiksplinternieuw potlood en gum fier de klas binnen stapten. In een houten pennenhouder staken ook nog een nieuwe pennenhouder, een setje pennen waaraan je eerst moest likken voor je die gebruikte, een regeltje en een sponsje om je lei nat te kunnen afvegen en dat was het zowat. Waarom we aan die pennen likten toen ze nieuw waren? Weet ik veel maar iedereen deed het dus.. Of ik daardoor mooier schreef? Neen hoor want dat was mijn grootste frustratie, leren ging vlot maar dat gekriebel van mij was blijkbaar niet wat de “ nonnen” wilden… Mijn schriftje schoonschrift was altijd rapper vol dan bij de anderen want ik kreeg steeds extra oefeningen mee helaas , drie werf helaas… Mijn geschrift is nog steeds geen “ beauty” maar wel met een eigen trekje… Toen ik veel later zelf voor de klas stond, gebeurde het meer dan eens dat mijn leerlingen problemen hadden met de juf haar “ hanenpoten” en zeker omdat het dan nog in een vreemde taal was.. Vandaar dat ik zelden commentaar gaf op hun geschrift zolang het maar verzorgd en leesbaar was!
Die schooltijd .. toch een beetje nostalgie. Hoe krijg ik dat nu “verkocht” aan mijn kleinkinderen hoewel.. ze zijn alle 6 goed gestart en blijkbaar met zin in de nieuwe klas en juf of leraars... Hoelang dat zal duren....???
Zoals de traditie het wil , sloten we de dag af aan de Menenpoort in Ieper waar 's avonds de “Last Post” gespeeld wordt! Volgende tekst staat op de Menenpoort gescheven...
Het viel ons op dat er veel Britten aanwezig waren voor die Last Post.
De Menenpoort kan beschouwd worden als het algemene symbool voor de Eerste Wereldoorlog. Het monument is een "memorial to the missing". Aan de binnenzijde zijn de namen van ongeveer 55.000 Commonwealth soldaten aangebracht, die voor 15 augustus 1917 als vermist werden opgegeven (de namen van de vermisten vanaf 16 augustus 1917 staan gebeiteld in Tyne Cot Cemetery te Passendale).
Elke avond, stipt om 20.00u, wordt hier de Last Post sonnerie geblazen door klaroeners van de Last Post Association, een eenvoudig maar ontroerend eerbetoon ter nagedachtenis van soldaten die in WO1 vochten en sneuvelden.
De Eerste Wereldoorlog eiste als tol in totaal een aantal doden dat nagenoeg gelijk is aan de bevolking van ons land, n.l. 9.737.000, waaronder één half miljoen burgers.
Eén van de meest beklijvende gedichten uit WOI is het gedicht ‘In Flanders Fields’ . Ik wil jullie dat niet onthouden....
John McCrae, een Canadese legerarts, schrijft het na de dood van zijn goede vriend en landgenoot luitenant Alexis Helmer. Helmer sneuvelt op 2 mei 1915, na de ontploffing van een granaat tijdens de tweede Duitse gasaanval. Omdat er geen aalmoezenier aanwezig is, verzorgt McCrae zelf de uitvaart van zijn vriend. Rouw en oorlogstrauma vormen dan ook de inspiratie voor zijn gedicht.
. vertaling van het gedicht "in Flanders fields"
In Vlaamse Velden
Klaprozen bloeien in Vlaamse klei Tussen duizenden kruisen, rij aan rij, Die onze ligging hier duiden; en in de lucht Zingen moedige leeuweriken, die tijdens hun vlucht Nauwelijks hoorbaar zijn, door het geschut hier beneden.
Wij zijn Dood. Enkele dagen geleden Leefden wij nog, voelden wij dag en dauw en smeedden Wij plannen met wie wij beminden, maar nu rusten wij stug In Vlaamse velden.
Zet onze strijd met de vijand voort: Falende handen reiken aan jullie de toorts; Aan jullie de taak deze hoog te houden. Vervul onze hoop, opdat wij eindelijk zouden Gemoedsrust vinden, tussen klaprozen, ongestoord In Vlaamse velden.
John McCrae Westelijk Front (nabij Ieper), 2/3 mei 1955.
Het was een zonnige, mooie maar bewogen dag waarin de waanzin van 100 j terug bijna lijfelijk voelbaar was, al die jonge levens abrupt afgebroken en waarom?
De klaprozen blijven bloeien , hun rood herinnert over de jaren heen nog steeds aan de dood en het vele bloedvergieten ...
We bleven met een wrang gevoel achter dat oorlogswaanzin spijtig genoeg ook nu nog blijft bestaan... de les die de geschiedenis ons doorgaf is nog steeds niet begrepen....
"Ben je ooit in de Westhoek geweest?” Een regel weggelopen uit een lied van Willem Vermandere.
De Westhoek met zijn ontelbare resten die herinneren aan de vreselijke ‘Grooten Oorlog’ die hier vier jaar heeft gewoed en die steden en dorpen met de grond gelijk heeft gemaakt, is en blijft het bezoeken waard.
Een uitstap naar die Westhoek was reeds lang gepland en zaterdag is het er dan eindelijk van gekomen. Samen met vrienden reden we naar Diksmuide waar onze dag begon met de dodengang.
Eens was die dodengang de meest vooruitgeschoven stelling van de Belgen. Zij zaten er maar enkele meters van de Duitsers. Deze waren hier de Ijzer overgestoken en zij hadden er een bunker kunnen bouwen op amper een vijftigtal meter van de Belgische loopgraven. De Dodengang was één van de gevaarlijkste plaatsen aan het front.
Het bezoek aan die Dodengang, die stevig werd gerestaureerd, is indrukwekkend. Van bij de ingang van het museum klommen wij naar de eerste verdieping, waar een reeks, vaak ontroerende, foto’s en filmen een beeld geven van hoe het er hier eens aan toeging. Dan gingen wij naar buiten, waar wij vanaf de eerste verdieping een beeld hadden van het vlakke Vlaamse land en als wij ons omkeerden zagen wij Diksmuide en de IJzertoren.
Een sprekende tekst voor je aan de dodengang begint.
De zandzakjes zijn vervangen door cementzakjes...de realiteit wordt hierdoor verbloemd!
Eens beneden wandelden wij door een wirwar van smalle gangen tussen muren van met beton opgevulde zakjes, die de oorspronkelijke zandzakjes vervangen. Maar wij kunnen ons niet voorstellen hoe het er hier vroeger is aan toegegaan. Nu wandelen wij er rustig door, maar toen! Wie zijn hoofd boven de zakjes uitstak was dood. Scherpschutters lagen immers op de loer om zoveel mogelijk slachtoffers te maken. Regelmatig vernietigde obussen een deel van de loopgraaf, gewoonlijk met doden en gewonden voor gevolg. Maar de stukgeschoten delen moesten hersteld worden, wat dan weer een levensgevaarlijke klus was. De doden werden vaak ter plaatse begraven. Ratten en ongedierte maakten het leven nagenoeg ondragelijk. De stank van rottende mensenresten en van uitwerpselen verpestten het leven in de Dodengang. Van dat alles was er nu niets meer te merken , maar wij kwamen toch diep onder de indruk van wat onze soldaten van toen daar hebben geleden.
Duizenden Belgische soldaten zijn er in de periode van 1914 tot 1918 omgekomen. Het is een plaats die erg veel menselijk leed draagt met een bijzonder bloedige geschiedenis en waar men het best de Eerste Wereldoorlog kan aanvoelen.
Wat me ontroerde waren de klaproosjes die hier en daar nog op de “zandzakken “van de dodengang groeien.. Het lijkt alsof nergens in ons land de klaprozen, de pappavers, zo dieprood, zo bloedrood, zijn als in de Westhoek, waar ze symbool staan voor het vele onzinnig bloedverlies en de doden...
Van hier reden we naar Diskmuide om de Ijzertoren te bezoeken. Een bezoek aan de IJzertoren is telkens opnieuw een verrijking!
Panoramazicht vanop de toren 24 verdiepingen hoog
De vernieuwde Ijzertoren..
Origineel materiaal, uniformen en wapens, levensechte decors betrekken je in een supermodern, interactief gebeuren, waarbij je geconfronteerd wordt met de gruwel van toen. Je proeft en beleeft er de sfeer van “Den Grooten Oorlog”, ruikt er chloor- en -mosterdgas, kan je de angst middenin de bombardementen of in de loopgraven bijna voelen bij het bekijken van de vele filmpjes.
Het leven van de soldaten speelde zich af zowel boven als onder de grond in de dug outs...Stel je dat voor in regen , sneeuw, koude en met gewonde, gekwetste en oververmoeide soldaten...
Toen werd het tijd om te eten ergens in een leuk restaurantje dat een typisch streekgerecht serveerde!
Van daar ging het richting Passendale waar we struinden door de Tyne Cot begraafplaats waar bijna 12.000 soldaten hun laatste rustplaats vonden. Het is een beklijvend beeld al die graven , zo mooi verzorgd met overal een bloemetje erbij.
Maar wat ons het meest raakte, waren die leeftijden, 19j, 20 j 21j 23j 30j 32j ...Allemaal mannen met nog een gans leven voor zich dat hun zomaar ontrukt werd door het waanzinnig oorlogsgebeuren...
Tyne cot...
Geen woorden zijn dragend genoeg om de verwoorden wat je hier voelt....
Tijdens de Derde Slag bij Ieper of de Slag om Passendale (1917) werd samen met het tot puin geschoten dorp Passendale een totaal verwoest terrein veroverd. De Britten noemden het ‘Passiondale' of dal van het lijden. De menselijke prijs was enorm en dit wordt onuitwisbaar bewezen op Tyne Cot Cemetery, de grootste Britse militaire begraafplaats op het vasteland
- Het is een plaats waar je even tot rust komt, reflectie naar het verleden toe, de waanzin en heldhaftigheid tot in het absurde, nadenken is hier niet moeilijk, met je voeten op de grond komen nog minder moeilijk.
In mijn vorig logj ehad ik het over tijd. Maar leven zonder de druk van tijd stel je voor dat je zou kunnen leven zonder 'tijd'. Wat een prachtige wereld zou het toch zijn.
Een wereld zonder tijd doet me automatisch denken aan: niet meer rushen om 'op tijd' op het werk te zijn, toekomen wanneer het je past, je werk doen en dan vertrekken, al is het midden in de nacht. Niets dat moet maar alles volgens dat het past.. Lijkt me echt irreeel....
Hoeveel 'tijd' wordt er niet verspild omdat mensen teveel 'tijd' hebben? Die vervelen zich steendood op hun werk en proberen met van alles hun tijd te vullen. En dan heb je anderen, die verdrinken in hun werk, nemen er nog mee naar huis, helpen hun privé - en gezinsleven naar de knoppen... Dus het begrip tijd zou moeten verdwijnen, maar ook het begrip werk. Dat zou ook aangepast moeten worden. Geen fabrieken meer met ploegen, geen diensten meer met 'kantooruren', geen winkels meer met openingsuren. Dan vraag je je af, wat is het alternatief? Even gesnuffeld in de geschiedenis.
De middeleeuwen leken me zo slecht nog niet. Mensen leefden op het ritme van de seizoenen, 's winters meer binnen, lente zomer met de zon op en het land bewerken. Maar dat was niet het enige dat ze deden. Naast het land verbouwen, bouwden ze hun huizen zelf, bakten ze hun brood , naaiden en breiden hun kleren, het waren in feite echte doe-het-zelvers. Ken je het doe-het-zelf gevoel? Je kunt enorm sukkelen en heel de straat samenvloeken omdat het niet direct lukt, maar het gevoel na het werk, schitterend!!!! Zo van, ik kan het!!! Je bent veel trotser dan dat een zogenaamde 'vakman' (waar je eindeloos hebt moeten op wachten) het had gedaan. En wat dan met die kleine schoonheidsfoutjes? Die bedek je toch met de mantel der liefde...
Dat brengt me op het aspect 'perfectie'. Veel mensen kunnen niet leven met schoonheidsfoutjes. Is dat een veruiterlijking van het innerlijke? Omdat ze niet kunnen leven met hun eigen imperfectie en dat veruiterlijken op het materiële? Waarom denk je dat beurzen zoals bouwbeurzen en zo zo'n succes hebben? Daar worden mensen ingelepeld dat hun intereieur zus of zo moet zijn, anders zijn ze niet 'hip'. Maar wat vandaag 'hip' is, is morgen 'out'.
Op het vlak van mode is tijd blijkbaar zeer relatief... Maar ja, als iedereen zijn interieur pas zou aanpassen omdat het versleten is... dan zou het geld niet meer rollen hé en daar komen we bij de economie waar we allen (ja, ook ik, maar ik doe mijn best om kritisch te blijven) 'slaaf' van zijn geworden. We zitten zo van de toren te blazen over de slavernij van vroeger en er wordt gepretendeerd dat we 'vrij' zijn, maar is dat werkelijk zo?
Verklaar me niet gek... ik ben begonnen met tijd, overgesprongen naar werk, dan naar de middeleeuwen, om over te gaan naar doe-het-zelven, perfectie, de economie en vrijheid... en dat alles in enkele regels... dat hoofd van me... het staat nooit stil.
Tot wat het 'tijds' evangelie van Natoken kan lei(ij)den....en eigenlijk draai ook ik gewoon mee met de tijd.
Daar juist mijn ploeg zien verliezen tegen een streekploeg en zeggen dat ik op de eerste rij zat of beter stond want ik deed intussen mijn maraton strijk! Het lijkt maar niet te lukken tot nu toe en voor zij die niet weten waarover ik het heb.. Ik supporter voor de enige goeie West Vlaamse ploeg hoor!! Al is dat momenteel teveel lof ..
Verder heb ik eens door de bevriende blogjes gewandeld en hier en daar even een reactie nagelaten want het is overal stillekes zo te zien! De mooie zomer zal daar ook voor iets tussen zitten zeker? Ooit was er een tijd dat we met de blogvrienden dagelijks bij mekaar op bezoek kwamen hier op sennet maar FB heeft daar een eind aan gemaakt. Iedereen zit daar nu te tokkelen , ik trouwens ook maar niet op dezelfde manier als hier!
Het weekend staat hier in het teken van ruste en stilte en samen genieten van een wandeling of een fietstocht door de bossen in de buurt nu het weer meezit! Wat een verschil met vorige week toen we hier met een BBQ zaten die letterlijk in het water viel! Dinsdag wagen we het nog eens met een paar vrienden, benieuwd of die hierboven weer dwars zal liggen!
Een fijne en gezellig weekend lieve blogvrienden ....
Wat valt er hier te vertellen? Eigenlijk niets tenzij jullie willen weten hoe ik bezig ben in de tuin en hierbinnen en ik denk niet dat dit iemand interesseert.
Maar misschien kan ik jullie zin laten krijgen in lekkere confituur van braambessen en rabarber? We hebben hier een struik die dit jaar voor het eerst volop draagt en eerlijk.. ik denk dat we gans de straat kunnen bevoorraden met bessen ,zo'n overvloed hebben we!
Vandaag heb ik weer een bomvol vergiet geplukt en raar maar waar aan deze bessen komen noch de vogels noch de bijen knibbelen. Ik had van Jeske twee jaar terug toen ik het stekje plantte de tip gekregen om er paardenmest bij te doen voor een goede oogst... Wat de paarden uit de buurt eten, weet ik niet maar dat het prima werkt dat kan ik jullie verzekeren. Bedankt voor de tip Jeske!
Ik weet niet hoe ik moet snoeien naar volgend jaar toe dus als ons dametje met de groene vingers eens langskomt dan weet zij het mij wellicht te vertellen! En zo blijft een mens bezig maar dat is ook het lang leven of niet?
Normaal houd ik het bij mijn sappig West Vlaams maar deze keer neem ik de Antwerpse uitdrukking graag over want het dekt de lading volledig!
Wat normaal een gezellig onderonsje moest worden rond de BBQ werd gisteren een triestige bedoening.
Traditiegetrouw komen we met de “ Bende van mijn ventje“ bijeen op 15 augustus . Dan genieten we buiten van zon en natuur bij de geur van een heerlijke BBQ om daarna even de benen te strekken in onze mooie bosrijke omgeving. Maar niets van dattem dit jaar. Onze “Schepper” heeft er nu toch wel een schepje teveel opgedaan . Het werd een ganse dag regen en een BBQ onder de parasol voor mijn ventje terwijl wij binnen zaten te keuvelen en te wachten op het " manna"!!!! GEZELLIG!!!
De mannen die op zo’n dag hier in de minderheid zijn, vonden dat de decibels van al die vrouwen binnen wel heel luid klonken en eerlijk .. T zijn zussen kennen er wat van al is yours truly ook niet op haar mondje gevallen maar ik spande echt niet de kroon!! Mijn ventje kreeg er warempel migraine van.
Maar ja , ook dat gaat voorbij en zie vandaag schijnt aarzelend de zon om er het schijt van te krijgen zeg ik dan maar West Vlaams stout!!
En voor de anderen natuurlijk ook. Met al die drukte hier was ik het totaal vergeten maar ja daar heb je kinderen voor hé?
Ik heb wel al mijn "deel" gehad in mei met het West Vlaams moederdagfeest .. maar ik profiteer 2 keer, haha!
Ik kan niet lang blijven hangen want straks vallen hier de gasten binnen! Ik ben er klaar voor, nu afwachten wat het weer doet! Momenteel bewolkt en dreigend... Maar wie weet blijft het droog!
Ik weet het ne mens mag niet vloeken vandaar die variant maar je zou voor minder. Elk jaar op 15 augustus komen de zussen en partners van T naar hier om te BBQen en laat het nu uitgesproken zaterdag slecht weer worden zeker met regen en zo! Ik had het allemaal al zo mooi gepland, de tuin ok, de bestelling ok, de hapjes al mooi in mijn hoofd voorbereid om samen gezellig buiten te eten ... Maar neen die van hierboven steekt weer stokken in de wielen. Ik denk dat ik toch eens ernstig met hem ga praten want vanaf zondag zou het terug droger worden en al voorspellen ze geen 30 gr meer zoals nu, een temperatuur ts de 22 en 25 is best goed ...
Mocht er iemand van jullie daar wat invloed hebben of de wolken boven onze locatie kunnen manipuleren... ik zou heel dankbaar zijn! Ik heb nog een sprankeltje hoop maar als ik naar de weersvoorspellingen kijk dan is dat hopen tegen beter weten in! Sakkerde nondepietjes!!
Is het jullie ook opgevallen dat er veel vliegen zijn, geen gewone vliegen maar van die dikke, vette, vuile strontvliegen.
Terwijl ik deze week wat in de tuin rondliep, zag ik hoe ze rond en op de bloemen vlogen en dacht: hmmm, ze houden niet alleen van drol (ik dacht een ander woord maar " durf" het hier niet zeggen ). Ik wou er niet veel aandacht aan schenken, leven en laten leven hé. Zolang ze mij niet ambeteerden of mijn huis binnendrongen, mochten ze vliegen waar ze wilden. Maar ineens werd ik er niet gerust in. Er zou toch nergens een kadaver liggen te rotten, een vogel of een muis die door de hitte de pijp aan Maarten gegeven had? Het was warm en ik had echt geen zin om ook maar iets te doen. Ik wou genieten (luieren), niets meer dan dat, maar besloot toch om een inspectie uit te voeren. Geen lijken in de tuin, blijkbaar komen die vieze wezens gewoon voor de gezelligheid
Gisteren was het nog warmer, veel warmer geen temperatuur om zware inspanningen te doen maar dat was buiten één van die zoemende misbaksels gerekend die op de één of andere manier toch binnengedrongen was. Ik hoorde ze zoemen, zag ze vliegen en zei: "Doe maar, het zal niet lang duren!"
De vliegenmepper werd uit de berging gehaald en de jacht begon. Zo lomp dat die rotvlieg eruitzag, zo snel kon ze vliegen! Ze vertikte het om ergens te gaan zitten, ze bleef maar vliegen en vliegen, zoemen en zoemen..... En ik bleef maar meppen en meppen....het zweet regende van mij.
"Lelijk, vuil strontdinges..," siste ik terwijl ik de vliegenmepper nog eens door de lucht liet gaan, zomaar, eentje om de frustratie kwijt te raken. Ik voelde en hoorde het tegelijk: ik had iets geraakt. Ik had ze geheel per toeval maar dat deed er niet toe, het mormel was dood....en ik kon gaan douchen.
Ik heb het lijk opgeschept en buiten gelegd zodat haar vrienden en familie konden zien wat er hen te wachten staat als ze het wagen mijn woning binnen te dringen.
Vandaag laat de zon het wat afweten maar we mogen echt niet klagen wat het weer betreft dit jaar! Gisteren gezellig een BBQ gehad met vrienden en lekker buiten kunnen genieten. Het was goed om bij een hapje en een drankje samen een dag onbezorgd door te brengen.
Sommigen vragen zich af waarom mijn vorig logje zo weemoedig was nu het nieuws hier toch ok was wat T betreft... Ach lieve mensen , soms ben je zo blij met een bericht en krijg je kort daarop een ander triestig bericht te verwerken. Een dierbare vriend is aan zijn laatste dagen bezig, geen kans op herstel of verbetering .. gewoon wachten op dat laatste moment en dat stemt me nu al een paar dagen wat weemoedig want het leven is zo relatief! Daarom dat ik gisteren blij was dat we genoten hebben van een samenzijn met leeftijdsgenoten . Niets moet nog, alles mag en kan .. heerlijk toch! Het is niet iedereen gegund dat leert het leven ons ook! Vandaar .. meer moeten jullie er niet achter zoeken .
Gisteren dan eindelijk de resultaten van de MR binnen gekregen. Op een paar details na, alles ok dus geen ernstige vaststellingen bij T. Nu weten we nog steeds niet wat de oorzaak van zijn probleem is maar de schrik voor die grote K is toch weg en geloof me dat is een hele opluchting!
We komen in een leeftijdsgroep waar er wel eens iets kan foutlopen en als we rondkijken in onze vrienden/ kennissenkring dan zien we zoveel darm-of buikkanker dat je altijd het ergst vreest! Ik zal mijn ventje maar blijven " soigneren" zoals ik bezig ben.Hij profiteert ervan en ik doe het graag We plannen wel nog een afspraak met de arts maar dan eerder om praktische tips.
Mijn zomer kan niet meer stuk en die van mijn lieve slaapgenoot ook niet... Als je daar straks twee "oudjes" ziet dollen op trammetje 7 ... wij zouden het wel eens kunnen zijn na die weken van spanning!
Bedankt lieve bezoekers die met ons meeleefden of interesse betoonden.. Jullie zijn de max!
Als alles aan mijn lijf staakt bij die hitte dan heb ik gelukkig nog een bovenkamer die perfect werkt en waar ik me kan in terugtrekken en dan onstaat een logje...
Omdat het buiten echt te heet was , besloot ik even op bloggenronde te gaan. Sommigen waren thuis, anderen aan het fietsen of rollerskaten , nog anderen aan het lezen in de tuin en dan ook een paar die me niet vertelden waarmee ze zich bezig hielden en dan heb je direct inspiratie..
Wat dat lezen in de tuin betreft .. sorry Myette maar dat is bij zo'n weer echt niet aan mij besteed . Buiten zitten bij zo'n hitte werkt op twee manieren bij mij .. het maakt me lui en dan wil ook de concentratie nodig om een boek te lezen niet mee of ik hoor en zie zoveel in de natuur dat al die indrukken die op me afkomen me aan het lijntje houden en me niet meer loslaten en dan denk ik wat een weelde en geluk heb ik toch dat ik dat allemaal nog mag beleven en ervan genieten. We staan er niet echt bij stil dat er momenteel mensen zijn die in ziekenhuizen liggen of ernstig ziek zijn of ergens in een stoel of rolstoel hangen te wachten op dat ene teken dat ze terug naar hun kamer mogen en meestal al dat moois moeten missen. Ja Meeuw heeft het mooi verwoord in haar " ode aan het leven"...Wat we allemaal zo normaal vinden is dat voor velen niet!
En we hebben zon gevraagd en voor één keer heeft "die van hierboven " echt geluisterd (nogal wat anders dan onze regering die helemaal niet luistert naar ons) en krijgen we een zomer on U tegen te zeggen! We zullen maar niet teveel zagen zeker want zoals de tijd vliegt is het straks weer herfst en winter en moeten we die weelde terug lang missen! Al durf ik het toch om een kleine nota te zetten bij het werk van "die van hierboven"...alles met mate en iets langer .. dan zou het perfect zijn!
Dit gezegd zijnde is mijn inspiratie weer op! Geniet lieve mensen, geniet van elke dag , elk moment .... dan is het leven mooi!
En hier ben ik dan toch nog steeds. Sommige bezoekers hier hebben me toch maar weer over de streep getrokken en ik zal jullie dan maar wat langer lastig vallen met mijn blablabla en overpeinzingen... Het contact met een paar mensen hier wil ik echt niet verliezen en dan is er maar één oplossing ... blijven bloggen.
Ach in de zomermaanden is het hier altijd wat hectisch.. de bloementuin en de moestuin vragen veel aandacht, onze jaarlijkse BBQ's nemen ook veel tijd in beslag en dan wil ik ook nog wat genieten van het mooie weer dit jaar vandaar misschien mijn eerdere bedenking.
Vroeger en dan spreek ik in een kort verleden, hadden we hier ook elke zomer de kleinkinderen afwisselend op logement omdat de ouders moesten werken maar intussen zijn ze groter geworden en is dat ook niet meer van doen. Mis ik dat een beetje? Ja, al kan het stilaan behoorlijk zwaar zijn met zo 2 of 4 extra mondjes om te vullen en voetjes die voor de mijne lopen . Maar nu hebben ze kampen en een reisje met hun gezinnetje en weten ze zelf beter hun tijd in te vullen.. Jaja , zij worden groter en wij ouder! Hoe je het ook draait en keert dat is de realiteit!
Ik wens jullie dan ook allemaal een goeie start van een nieuwe maand. Augustus al, wat vliegt de tijd! Bij leven en welzijn tot de volgende!
Enkel de contacten met sommige mensen overtuigen me ervan om hier door te gaan want ik wil het korte contact met hen niet verliezen maar soms overvalt me toch de twijfel..
Zoals sommigen nog weten moest T vandaag een MR van de buik laten maken. Dat is intussen gebeurd en vlot verlopen en nu moeten we gewoon een 5tal dagen geduld hebben om het resultaat te weten. Hopelijk zijn we dan wat wijzer en weten ze wat er kan gedaan worden.. zoalang het verdict maar niet te negatief is, blijven we hopen dat alles ok komt!
Voor iedereen alvast een mooi , gezellig en zonnig weekend!
Nu het wat minder heet is , heb ik ervan geprofiteerd om het huis eens een volledige schuurbeurt te geven zodat alles terug fris ruikt en blinkt. Dat fris ruiken was welkom.
Gisteren had ik wat rabarber gesneden om te laten stoven en intussen bracht ik de de afval naar de composthoop. Terug naar de keuken kwam ik langs mijn " saladetuin" en zag ik hier en daar onkruid tussen de kropjes. Dat moest er natuurlijk uit en terwijl ik bezig was dacht ik .. amai iemand laat hier iets goed verbranden .. Opeens schoot me te binnen dat mijn rabarber nog op het vuur stond .. met de keukendeur open kon je zo de verkoolde brokjes ruiken.. Ik wist niet dat ik nog zo'n sprintje in de benen had.. De pot was zo zwart als de nacht ,de rabarber verkoold maar jongens wat een stank! Mijn halfbedde kwam " eindelijk" uit zijn zendkamer met de opmerking.. "er brandt hier iets aan... " Allé zeg dat had hij vroeg geroken!! .
De rest van de dag hebben we hier alles opengezet, ramen en deuren maar de geur hing er deze morgen nog wat . Dat was meteen het startsein voor mijn kuisfurie en nu geurt alles weer naar spic en span of neen naar zwarte zeep ...en boenwas.
Vergeten... is dat het begin van? Niet aan denken het is gewoon dat ik niet kan nalaten om meerdere zaken samen te doen en blijkbaar kan dat toch eens mislopen! Die pot was voor mij eentje voor het stort maar mijn slaapgenoot heeft met een electrische schuurborstel de innoxbodem weer stralend gekregen .. Toch handig zo'n man in huis!!
Op deze nationale feestdag wil ik het over een totaal andere boeg gooien... ver van politiek en zo..
Het leven is een doolhof van deuren Soms stel ik mij vragen bij de doodeenvoudigste dingen en onlangs toen ik onze voordeur opende was het weer van dat. Ik vroeg mij in feite af hoeveel keer ik die deur al had geopend en hoeveel keren ik in mijn leven al een deur had geopend om de één af andere reden. Sommige deuren gingen vlot open en bij andere moest ik heel hard duwen terwijl er zelfs deuren waren die ik op mijn neus gekregen heb.
De eerste deur die ze voor mij geopend hebben moet deze in de kliniek van Izegem geweest zijn toen ze mij daar uit de verloskamer gevoerd hebben. Daarna draaiden mijn ouders de sleutel in het sleutelgat van ons huis in Ingelmunster. Zeer eigenaardig was dat die voordeur meestal gesloten was en maar juist werd geopend als de gang gekuist moest worden en voor de rest kwam iedereen via de achterdeur in de veranda binnen. Ja, in de tijd dat de Oostbloklanden nog verder van bij ons lagen stonden de deuren altijd op een kier en liepen familie, buren en kennissen binnen zonder kloppen. Dat was nog in de tijd waar de deur voor iedereen openstond en dat terwijl een deur een beetje de grens van het huis is.
Sommige deuren hadden iets speciaals, De wc die buiten stond was ook voorzien van een deur en wat er mij opviel was dat er kleine opening in de vorm van een hartje in gemaakt was. Was dat om naar binnen te kijken en te zien hoe je op de troon zat of was het om de stank naar buiten te laten en de vliegen een vluchtroute naar binnen te geven?
Ja, elke deur had wel zijn eigen karakter, sommigen waren vernist anderen geverfd . Er waren deuren die een schurend scharniertje hadden en waar we met de snelheid van het openen wisten wie er binnen gekomen was. Op bepaalde uren moest men de deuren voorzichtig openen en stilletjes sluiten omdat er nog iemand sliep of je stiekem naar binnen kwam...en als op een zomerse dag alle deuren openstonden om te verluchten dan was het vaak de wind die de deur met een harde smak dichtsloeg. Bij fel onweer rammelden sommige deuren en af en toe moest je dan met een mes een steentje van onder de deur verwijderen omdat ze anders bleef haperen en knarsen. En hoewel het verhaal de Ronde deed dat Sinterklaas door de schouw gekropen kwam om mijn pop en mijn puzzel in mijn twee schoenen te steken, kwam hij meestal met een harde klop op de deur en met veel zwier de snoep naar binnen gooien. Ja, iedereen kwam via de deur naar binnen, meneer Pastoor, meneer de dokter, de buren en zoveel anderen die hun voeten aan dezelfde mat wreven.
Naarmate het modernisme zijn intrede deed, zijn ook de deuren geëvolueerd. Een modern huis vroeg trendy deuren en sommigen werden zelfs van een naamplaatje zoals keuken, badkamer, slaapkamer enz voorzien. De herenhuizen hadden grote hoge deuren volgens de standing van de bewoners en op een boerenhof was een kleine deur voldoende om de warmte binnen te houden.
Maar niet alleen het huis opent zijn deuren ook de kleerkast, de koelkast, de keukenkast, allen hebben ze deuren om iets af te schermen. De auto, de tram, de trein hebben allen hun eigen deur met aangepast klinken. Duizenden keren heb ik al een deur geopend en gesloten en je kan het zo zot niet bedenken of je staat wel ergens voor een deur. Ja, er bestaan zelfs virtuele deuren waar je via de computer de digitale klink kunt bedienen om in een andere wereld of bij anderen binnen te stappen.
Men staat er niet bij stil welke functie en invloed een deur op ons leven wel heeft. Men voelt zich veiliger bij het afsluiten van de deur ’s avonds en als ik zo eens goed nadenk heeft een groot gedeelte van mijn jeugd zich afgespeeld tussen twee soorten deuren. De deuren thuis maar ook op op internaat waar ik opgesloten zat, zelfs al vloog ik voor straf in de gang en stond ik plots aan de andere kant van de deur. Voor sommige deuren stond ik met schrik zoals de deur van de dokter toen ik met buikpijn op visite ging en direct naar het ziekenhuis gevoerd werd met een accute appendix. Of de deur bij de tandarts waar de deur tussen de wachtzaal en de praktijk de grens was van schudden en beven.
En dan zijn er nog van die dagen waar ze in het leven voor u een deur openen terwijl er helemaal geen deur te bespeuren valt en dat zullen dus eerder ingebeelde deuren zijn.
Geen mens die kan zeggen hoeveel deuren hij al geopend heeft en niemand die ooit statistieken zag van de deurgang in ons leven. Ik weet het ’t is misschien onnozel omdat niemand er bij stilstaat en toch stel ik er mij vragen bij. En blijkbaar zal je als je je kaars uitgeblazen hebt ook nog voor een deur komen te staan .. die van Sint Pieter of is dat eerder een poort? Maar ja, over poorten ga ik niet uitweiden want dat is weer een ander verhaal, zeker als men weet dat men sommige deuren of poorten beter gesloten houdt.
Af en toe ben ik in een opruimbui en dan worden de kasten eens grondig onder handen genomen en wat blijkt… af en toe bots je dan op iets uit een ver verleden… in dit geval 58 j terug in de tijd...
Dat gebeurde deze week toen ik diep weggestoken in een kast mijn ‘grote missaal' vond, mijn grootste cadeau ter gelegenheid van mijn ‘Plechtige Communie' in 1957 Kennen jullie het ook nog dat misboek voor de leken-gelovigen waarmee we de misviering perfect konden volgen? Het bevat de Latijnse misgebeden aan de ene kant en de vertaling in het Nederlands aan de andere kant, zodat we de gebeden en Bijbelteksten zelf konden meebidden en begrijpen. Mijn missaal bestaat uit zo’n 1700 flinterdunne pagina's, met ‘goud-op-snee' en hier en daar steken oude gebedsprentjes met kanten boordjes en spreuken of bijbelteksten op tussen de blaadjes . Wat een herinnering aan die belangrijke dag uit mijn jeugd! Naast dat kerkboek lag ook nog een klein lederen zakje met mijn paternoster erin.. Ik zie mij nog gaan vanaf de meisjesschool in processie naar de kerk. De jongens droegen hun eerste kostuum, de meisjes waren in het wit uitgedost, precies alsof het hun trouwdag was. Jongens en meisjes liepen als koppeltjes naast elkaar . Allen hielden we een kaars in de ene hand en een missaal in een wit kanten zakdoekje in de andere hand . Weken hadden we uitgekeken naar die grote dag en dat missaal daar waren we fier op.
Zoals jullie zien is dat misboekje veel gebruikt en mijn paternoster is blijkbaar ook heel dikwijls door mijn vingers gegleden...
Ik wist niet dat ik er ooit zo " braaf" uitgezien heb en trots dat ik was op mijn missaal..
Vanaf vandaag tuf ik niet meer alleen op dat trammetje 7 maar krijg ik het gezelschap van mijn levengezel .. en nu maar hopen dat we samen de volle rit mogen uitrijden en nog veel verder!
Ik wilde vandaag een brief posten maar 'k vond dat de brievenbus vandaag toch wat laag hing. En ik vond de brievengleuf ook zo smal... raar... Waarschijnlijk een nieuw model...?
Enne... Het was al na 16 u normaal komt de postbode dan toch niet meer? Ik meen nochtans aan de brievenbus de man herkend te hebben. Ben niet zeker hoor... had mijn bril niet op. Heb voor alle zekerheid een foto genomen toen mijn buurvrouw ook een briefke ging posten...
Terwijl ik deze morgen de regendruppels van de tuinstoelen wreef, hoorde ik een gezoem dichtbij mijn oor: een bij. Ik heb niets tegen bijen maar liefst heb ik ze niet te dicht in mijn buurt want één steek is voldoende om een hevige reactie uit te lokken. Ik nam mijn zeemvel en mepte naar de bij die verdween...evenals het zeemvel dat ik niet zo goed vasthad. Het was blijven hangen in de rozenstruik achter mij. Ik moest reiken om er aan te kunnen en eventjes raakte mijn arm de fijne doorntjes , heel even maar ,maar dat was voldoende om een flinke kras op mijn arm te hebben... Tsja.. geen rozen zonder doornen zeker?
Maar dat is minder erg dan die jeukende arm als ik langs de sparren of bepaalde planten wrijf. Mijn lijf is de laatste tijd precies overgevoelig aan het worden aan van alles en nog wat. Als ik geen bobbels krijg van de kersen, dan krijg ik ze wel door aardbeien te eten...en nu ook door contact met een spar. In een volgend leven kom ik zeker terug als een knobbelzwijn....
Er was een tijd dat dit woord niet in mijn woordenschat stond altijd had ik wel iets om handen maar ik betrap me er op dat ik stilaan kan " genieten" van een dag niets doen of van gewoon te doen waar ik zin in heb..Zoals gisteren even bijlezen in de krant en weekboekje, voor de TV hangen en opschrikken bij die massale valpartij in de tour...(amai die mooie bodys die zo gehavend zijn), door de tuin wandelen zonder onkruid weg te halen of bij te snoeien of op te ruimen...de fiets nemen en gewoon even rondtoeren in het naburig bos of de verkaveling om te zien hoe ze bomen verwijderen om een fiets -en ruiterspad aan te leggen...en dat allemaal bij een heerlijk draagbare temperatuur! Zalig ..en al smeekt de tuin om water en regen , ik durf het niet luid uit te spreken want als Hij hierboven voor één keer luistert dan maakt hij een bocht van 180° en dat is nu ook niet nodig. Maar dat wat regen welkom zou zijn dat voelt mijn kleine teen aan. Zondag gingen we met onze gasten wat rondlopen in de tuin en lieten hen de verbrande appeltjes zien op de fruitbomen. Inderdaad hier en daar hebben de kleine vruchtjes verbrande plekken dat hebben we nog nooit meegemaakt maar hier in de Kempen was het de voorbije dagen echt niet te doen in die blakende zon... Maar de zomer is nog lang en hopelijk krijgen we nog veel mooie , zonnige dagen bij een verdraagbare temperatuur!
Gisteren een gezellige maar drukke dag gehad. De BBQ is prima geslaagd , de ambiance was verzekerd, het weer startte zelfs wat te heet. Ik vreesde dat door de warmte niemand veel eetlust zou hebben en de aperitief misschien wel iets te lang zou kunnen duren zodat we van het terras alles naar de schaduw onder de bomen verhuisden. T bakte en braadde onder een parasol want even na de middag was het dan toch wat te heet aan het worden tot er zo rond 15u30 een wind van jewelste opstak en het daar zelfs even te fris werd nu iedereen voor zomerse kledij gekozen had! Daarom dat we na een poosje alles maar weer naar het terras sleepten waar de zon ons snel weer opwarmde! Gelukkig waren er nu genoeg handen om te helpen!
Na de koffietafel zowat rond 17 u kregen we toch wel een bui op onze appel zeker zodat we naar binnen moesten vluchten. De bui was echte maar van korte duur , voldoende om nat te worden maar te weinig om de tuin content te stellen. Voor het avondeten opteerden we dan maar meteen om binnen te eten en toen iedereen rond 22u naar huis reed waren de buikjes volgeladen, de dorst gelest, de tatertjes stilaan heetgedraaid en de benen , rug en corpus loom en moe maar het hart vol van blijheid, hartelijkheid en gezelligheid. Terug afspraak volgend jaar werd er al gepolst? Zolang wij " oudjes" het aankunnen GRAAG! Onze eerste BBQ heeft dan ook de stempel prima geslaagd gekregen!
Vandaag is biebie aan het bekomen al ben ik wel al gans de voormiddag aan het opruimen en kuisen om alles terug op zijn plaats tezetten. . Gelukkig doet de vaatmachine overuren en ben ik van die klus gespaard want voor 15 man middageten, koffietafel en avondeten ( broodjes weliswaar) dan krijg je nogal wat vaatwerk bij elkaar! Maar ik heb mezelf beloofd dat ik deze namiddag in het lang en het breed naar de tour de France kijk om even terug bij te tanken.
Daarstraks ook nog het bericht gekregen dat voorlopig alle onderzoeken van T negatief zijn dus dat is goed nieuws hé? Nu nog even geduld tot 31 juli voor de MRI scan en dan hopelijk een grote zucht van opluchting slaken!
Teveel is trop en trop is teveel. Ik heb het al gezegd maar blijf het herhalen... Normaal moet ik nu volop bezig zijn om de dag van morgen voor te bereiden want we onvangen zo'n 15 gasten om te BBQen maar eerlijk... ik zit hier te puffen en even te bekomen achter mijn PC. Ik denk dat ik vanavond - als de zon weg is - wel in gang schiet want momenteel is het bij 36,8 gr niet te doen!! Morgen zou het iets frisser zijn. Ik hoop het echt want anders wordt het een drinkpartij en blijf ik met al het eten zitten want honger heeft niemand bij zo'n weer!!
Voor iedereen die nog de moed heeft om even langs te komen .. nog een fijn weekend en bij leven en welzijn tot maandag!!
Omdat het toch te warm is om buiten iets te doen dan maar wat op mijn PC bezig geweest om voor het één en ander een verklaring te zoeken.
De afgelopen dagen zijn zonnestormen in de klasse X gesignaleerd. Dit zijn uitbarstingen die op de aarde voor het uitvallen van radioverbindingen en van elektriciteitscentrales kunnen zorgen. Ook satellieten kunnen hierdoor ontregeld worden. Dat heeft dan weer grote gevolgen voor bijvoorbeeld het communicatieverkeer vandaag de dag, waarbij we vaak op de werking van satellieten zijn aangewezen.
Het was omdat wij zendamateurs de voorbije dagen wisselende en slechte ontvangsten hadden , sommigen banden waren zelfs volledig gestoord, dat ik mij hierover wilde informeren.
Zonnestormen zijn niet levensbedreigend en direct merk je er ook niets van. Alléén als door het uitvallen van satellieten communicatiemiddelen niet meer werken, dan is dat natuurlijk merkbaar. Vandaar slechte zendcondities! En natuurlijk vergaat niet meteen de aarde noch raken mensen gewond of sterven.
Wat zijn zonnestormen of zonneuitbarstingen?
Ik probeer het als leek eenvoudig te verwoorden. Onze zon, een G-ster, is naar melkwegbegrippen een rustige, beschaafde ster met af en toe zonnevlammen . Een zonnevlam is een magnetische uitbarsting op de zon en ontstaat (denkt men) doordat magnetische velden zich in één klap ontwarren (de zon, een gasbol, draait niet overal even snel rond, wat de magnetische velden in de knoop legt.
Vaak, maar niet altijd, komt tegelijkertijd met een zonnevlam ook een CME (“coronal mass ejection“) voor. Bij een krachtige CME wordt een miljard ton van geladen deeltjes met snelheden van meer dan een miljoen kilometer per uur uitgestoten. Er ontstaat dan een enorme boog gloeiend plasma, die uiteindelijk met hoge snelheid wordt weggeslingerd als een reusachtige wolk geladen deeltjes. Als die wolk het aardse magneetveld raakt (gelukkig is dat meestal niet het geval), wordt dit samengedrukt en verandert het veld snel van sterkte, wat enorme elektrische spanningen oplevert, dus sterke elektrische stromen in stukken metaal: een geomagnetische storm. Het noorderlicht is dan zichtbaar tot vlak bij de evenaar.
De zon zendt voortdurend geladen deeltjes in de ruimte. De oorzaak zijn de veldlijnen van het magnetisch veld. Je moet het zien als een web dat hangt over de zon. Door de rotatie van de zon wordt het web verstoord. Het web breekt. De lijnen gaan dan veranderen in “loshangende” lussen. En op een gegeven moment schieten ze los in een wolk van die geladen deeltjes. Regelmatig bereikt een kleine verzameling deeltjes de aarde wat het noorderlicht veroorzaakt. Totaal niet schadelijk, dus, totdat er opeens een gigantische stroom ontsnapt aan de zon. Die stroom dendert door de ruimte en jammer genoeg koerst het weleens op ons af. Wat dan een fikse chaos oplevert bij zeer grote stormen. Gelukkig komen ze zelden voor.
Wat zijn de gevolgen van een zonnestorm?
Het leven van onze planeet zal zeker niet vernietigd worden. Wat al die apocalyptische sites ook beweren mogen. Immers, dit effect is al miljoenen jaren oud. Dus zie ik wat dat betreft het zeker niet somber in.
Ook onze hersenen werken op elektriciteit. De werking wordt sterk beïnvloed door de zonnestorm die ook de technologie verstoort. Sommige mensen ervaren dan sterke emoties. Er zou zelfs een toename van het aantal zelfmoorden zijn. Hersenen wekken zwakke elektromagnetische velden op. Dat is de oorzaak van onze verstoorde gemoedstoestand.
Heel anders wordt het met onze technologie. Er was ooit een gigantische storm in 1856. De gevolgen waren rampzalig. Twee dagen lang kon er niet meer gecommuniceerd via de telegraaf. Overal braken er rampen uit. En als extraatje was het noorderlicht te zien tot in Rome en zelfs in Hawaï! Als dat toen voor de komst van de elektronica al zo erg was, hoe problematisch zal dat dan nu zijn wanneer er nog eens een grote storm komt? De elektronische-magnetische stralen van de zon zullen alle communicatie vermoedelijk platleggen. Computers en televisie zullen verstoord worden. Satellieten kunnen geen informatie meer verzenden. En dat zijn nog maar een paar gevolgen.
Gelukkig is zo een storm tijdelijk. We zijn nu veel afhankelijker van elektriciteit dan anderhalve eeuw geleden. Als wereldwijd een massale beschadiging van elektrische apparatuur optreedt, komen we in één klap in de steentijd terecht, want vrijwel al onze technologie is direct of indirect van elektriciteit afhankelijk. Auto’s werken niet meer, treinen, fabrieken, telefoons, internet: alles komt stil te liggen. De fiets wordt het snelste vervoermiddel. Paradoxaal genoeg zullen technisch minder ontwikkelde landen het veel beter doen. Daar is nog negentiende-eeuwse techniek voorhanden om op terug te vallen.
Het is echter de vraag of deze catastrofale beschadigingen ook wereldwijd op zullen treden. Het elektriciteitsnet wordt steeds beter beschermd. Ook hebben overheidseisen nu de kwaliteit van elektronica sterk verbeterd. Er zullen een groot aantal apparaten uitvallen, maar over het algemeen zal de schade hiertoe beperkt blijven.
Ik heb overal gecheckt of die zonneuitbarstingen iets met de huide hitte te maken hebben maar nergens staat vermeld dat die maar enige invloed zouden hebben op ons klimaat .Dus het zal gewoon een hittegolf zijn die we nu meemaken en uit ervaring weten we dat dit niet lang blijft duren.. dus nog even bakken en braden en hopelijk is de zomer dan niet over maar kabbelt die rustig verder bij zo’n 25 gr
Ik kan best genieten van moderne muziek zolang het niet teveel en te luid hoeft te zijn. Ik kan me er ook in vinden dat onze jonge mensen genieten van het totaal pakket dat hen daar 3 dagen wordt aangeboden. Ik ga ook mee in de gedachte “je bent maar 1 keer jong en wil er het maximum uithalen” . Maar als ik zie hoe na drie dagen de kampeerplekken en de wei achtergelaten zijn .. dan tart dat alle verbeelding! Om het met de worden van de jeugd te zeggen een grotere “shit “ bestaat er niet!
De lege weide en de kampterreinen vormden één grote smurrie van achtergelaten drankblikjes, tot pizzaresten en lege verpakkingen, ook tenten, slaapzakken en ander gebruikte materiaal werden simpelweg nagelaten .. en dat zijn dan die jongeren die enkele uren ervoor nog stonden mee te brullen met Lenny Kravitz en Selah Sue en Faith No More over “ freedom en “ a better world”…. Als ik op TV die ravage zie , dan maak ik de bedenking of eigenlijk iemand echt luistert naar de songs ?
Normaal laat je je verblijfplaats achter zoals je die gevonden hebt maar dat hebben die 150.000 festivalgangers niet gedaan. Waar moet die berg afval nu weer naar toe en hoeveel uren en onkosten zal het vragen om alles opgeruimd te krijgen? Ik voel mee met de arbeiders die daar aan de slag moeten .. en beelden geven dan nog geen geuren van urine en kots en wat al meer door. De porseleinen wc’s waren zo te zien niet direct een schot in de roos als ik de commentaren op plassen op ongelegen plaatsen mag geloven!! Ik vraag me af of mama lief dergelijke toestanden in haar tuin na een fuif zou tolereren?
Ik wil er niet teveel op ingaan want dan denken jullie misschien dat ik een oude zeur aan het worden ben maar een kampeerweide waar je een paar van de mooiste dagen uit je jeugd beleeft proper achter laten, is dat dan teveel gevraagd?
En of er zon is en ze beloven nog meer zon! Nu moeten ze hierboven weer niet overdrijven hé want dan weten we uit ervaring dat het schoon liedje niet blijft duren. Maar ik klaag ( voorlopig ) niet als de zomer in dezelfde trend verder gaat dan zijn we allemaal " brons" tegen september ook de niet zonnekloppers!
Vandaag gebeld om de uitslag van die biopsies te weten maar ze waren nog niet binnen en de dokter is tot maandag afwezig! Best vervelend zo aan het lijntje gehouden te worden maar aan de andere kant dan denk ik maar .. mochten ze iets ernstigs of dringends vastgesteld hebben dat ze ons wel zouden verwittigd hebben! Maar je wil natuurlijk altijd bevestigd zien wat je hoopt!
Mijn slaapgenoot " boert" maar verder met zijn niet opgelost probleem en ik probeer hem " culinair" zo goed mogelijk te verwennen . Anders ook hoor maar daar heeft hij geen " beperkingen"
Geniet van de zomer , de zon en mekaar lieve mensen en tot de volgende bij leven en welzijn!
Na 9/11, de metro in Londen, Charlie hebdo...hebben we nog steeds niets geleerd!
De Fransen en met hen de hele Westerse wereld zijn nog niet helemaal bekomen van Charlie Hebdo of een nieuwe aanslag in Lyon tart terug alle verbeelding. Gelijktijdig worden ook in Tunesië inwoners en toeristen in koelen bloede neergeschoten alsof het om een roulettespel gaat op de één of andere kermis! En dan vraag ik me af wat bezielt toch die daders? Zijn het idealisten, terroristen of sadisten?
Uit de geschiedenis weten we dat er in een ver en nabij verleden altijd wreedheden gebeurd zijn . De oudheid, Middelleeuwen , de Wereldoorlogen met hun Holocast , ze geven ons een beeld dat geen wezen zo wreed is als de mens. Dieren doden uit verdediging, honger, aanvalsdrift.. maar een mens die zogezegd “ gezegend” is met rede en verstand zou daar boven moeten staan maar neen.. we worden ten pas en ten onpas getrakteerd op moorden, aanslagen en bruut geweld.. Ieder heeft er wel een uitleg voor of een verklaring maar ik stel me de vraag of al dat geweld op TV en games bij onze jonge mensen geen verkeerd beeld van de waarden creërt of voor gewenning zorgt?
Gevaar in de tekenfilmpjes uit onze tijd beperkte zich tot Sneeuwwitje dat vergiftigd werd door de boze stiefmoeder of de boze wolf die grootmoeder opat in Rood Kapje maar kenden finaal een goede afloop.. Heb je al eens de tekenfilmpjes van onze kleuters en oudere kinderen bekeken? Gaat het niet om schieten en doden en geweld dan is het niet “ cool”… en op die manier doen wij ook aan gewenning bij onze jongeren evenzeer als die gebrainwashte Islamistische jongeren.
Voor de Westerse wereld is geweld in films een doodgewone zaak geworden al zijn er gelukkig nog enkelingen die gruwelen bij al die wreedheden. Daar staat dan in schril contrast de Midden Oosterse wereld met zijn armoede, zijn eigen ideologie , zijn nog steeds niet aanvaard worden van migranten tegenover. Gestoorde of gefrustreerde Islamisten en daar tegenover de " rijke" , vaak onverschillige Westerling, dat moet bosten!
We staan er misschien niet bij stil, maar sinds 2008 hebben de VS of hun bondgenoten acht landen belegerd of gebombardeerd: Afghanistan, Pakistan, Jemen, Somalië, Libië, Mali, Irak en Syrië. Toevallig allemaal moslimlanden. En dan hebben we er Gaza nog niet bijgeteld, dat sinds 2008 al driemaal verwoest werd door grootschalige bombardementen. Hoe werkt zoiets op een reeds gefrustreerde bevolkingsgroep? Wie haat en vernedering zaait zal radicalisering oogsten. Anderzijds moet het voor sommige Islamisten een doorn in het oog als ze die “ welstellende” westerling lui zien zonnen op hun lokale stranden terwijl er voor hen geen werk, huis of respect weggelegd is…
Als je dat allemaal op een rijtje zet, dan is het niet verwonderlijk dat de strategie van de jihadisering in het Midden-Oosten en Noord-Afrika als een boemerang in ons gezicht terugkomt. Combineer de strategie van de jihadisering met de toenemende haat en fobie voor de moslimgemeenschap en dan krijg je een explosieve cocktail waarvan extremisten of radicalisten graag misbruik maken. En die haat uit zich dan in aanvallen en wreedheden wat opnieuw de Westerse wereld op zijn “ poten” doet staan… Een uitzichtloze situatie als je het mij vraagt en dat in naam van een godsdienst , geld of één of ander gewin.
En neen ik verdedig helemaal niet wat nu weer eens gebeurd is, terreur van de allerergste soort! Ik heb alleen maar de bedenking dat we op veel gebieden fout bezig zijn. Blijkbaar moeten aanslagen de dag van vandaag vooral shockeren en zo wreed mogelijk zijn. Het begon met 9 /11 toen de wereld gruwelde en angstig werd bij zoveel wreedheid … en zoveel jaren later gruwelt de wereld nog steeds bij beelden van publieke onthoofdingen en massaal neerschieten van onschuldige burgers.. en dat spijtig genoeg vaak allemaal in de naam van Allah! Nog een geluk dat de Islam in zijn scheppingsverhaal niet zegt dat Allah de mens schiep naar zijn beeld en gelijkenis zoals het in de bijbel wel staat. Hoewel? Zijn wij Westerlingen beter? En als wij dan naar het beeld van God geschapen zijn ,is hij dan ook zo wreedzuchtig ? Nog eens neen, want wat er in het verleden en nu gebeurt, is louter een daad van de mens er is alleen maar de vraag wie gaat dit geweld en die terreur ooit kunnen en willen tegenhouden?
Mijn medeleven gaat uit naar weer eens zoveel onschuldigen die op een verkeerd moment op de verkeerde plaats waren!
Gisteren viel het mij al op dat er weer al vliegen zijn. Geen gewone vliegen maar van die dikke, vette, vuile vliegen. Ik zag hoe ze rond en op de bloemen vlogen maar wilde er niet veel aandacht aan schenken, leven en laten leven hé. Zolang ze mij niet ambeteren of mijn huis binnendringen, mogen ze vliegen waar ze willen. Maar omdat er zoveel vliegen waren was ik er niet gerust in. Er zou toch nergens een kadaver liggen te rotten, een vogel of een muis . Het was warm en ik had echt geen zin om ook maar iets te doen. Ik wou genieten (luieren), niets meer dan dat, maar besloot toch om een inspectie uit te voeren. Geen lijken in de tuin, blijkbaar komen die vieze wezens gewoon voor de gezelligheid
Vandaag was het nog warmer dan gisteren. Geen temperatuur om zware inspanningen te doen maar dat was buiten één van die zoemende misbaksels gerekend die binnengedrongen was. Ik hoorde ze zoemen, zag ze vliegen en zei: "Doe maar, het zal niet lang duren!"
De vliegenmepper werd uit de berging gehaald en de jacht begon. Zo lomp als die rotvlieg eruitzag, zo snel kon ze vliegen! Ze vertikte het om ergens te gaan zitten, ze bleef maar vliegen en vliegen, zoemen en zoemen..... En ik bleef maar meppen en meppen....
"Lelijke, vuile strontvlieg," siste ik terwijl ik de vliegenmepper nog eens door de lucht liet gaan, zomaar om de frustratie kwijt te raken. Ik voelde en hoorde het tegelijk: ik had iets geraakt. Ik had ze mee! Geheel per toeval maar dat deed er niet toe, het mormel was dood..... Ik heb het lijk opgeschept en buiten gelegd zodat haar vrienden en familie konden zien wat er hen te wachten staat als ze het wagen mijn woning binnen te dringen .
Die hitte doet iets met een mens.. je krijgt er wrede trekjes van!
Gisteren dan het onderzoek gehad. Ik stond erop om er bij te zijn en zelf te zien wat er al dan niet aan de hand was want T was onder lichte verdoving en zou het zich toch niet herinneren als de dokter iets zei! Gelukkig volgde de dokter mij bij mijn vraag en kreeg ik uitleg bij het onderzoek . Sommige artsen gaan dus echt al mee met wens van hun patiënten.
Zo op het eerste zicht lijkt de dikke darm ok. Er zijn wel een paar biopsies gedaan en daarvan krijgen we volgende week de uitslag maar er werd niet direct iets verontrustends gevonden. Maar de dunne darm waarin de crohnen zitten daar kon hij niet bij ( volgens de dokter heeft T blijkbaar een lange dikke darm ) en daarom moeten we eind juli naar een ander ziekenhuis voor een MR van die darm. Met die manier van onderzoek hebben ze een beter zicht op die darm .Het blijft dus nog even afwachten en spannend.Bedankt voor jullie meeleven!
Deze middag na het eten hoorde ik opeens een gesakker en gezucht van mijn slaapgenoot, blijkbaar heeft hij een probleem met een gevulde kies achteraan de mond.
"Nu dit weer," was zijn reactie..
"De tandarts bellen," was mijn reactie wat IK dan ook deed want zo'n held in dokters is mijn ventje niet!! Dinsdag gaan we dan maar samen op "visite" , ik voor de jaarlijkse controle, hij voor die opspelende tand!! Ik zei het al: we hebben hier blijkbaar - sinds we terug zijn uit vakantie begin april - een abonnement op doktersbezoeken geopend!! Het houdt niet op.Maar zolang het te behelpen is met één of ander hulpmiddel of medicament ben ik al content, hé dat rijmt!! ), er zijn ergere gevallen!
Het is niet ons weekend deze keer ...Ik geef in het kort mee wat hier voorviel!!
Mijn slaapgenoot heeft al lange tijd last van lichte tremor op de rechter hand en neemt daar medicatie voor maar omdat die niets uithaalt, schreef de huisarts deze week een nieuw medicament voor. Toen ik dat aankocht in de apothekerij en daarrond even een praatje sloeg met de eigenares verschoot ik toch even toen ze vertelde dat het medicament ook voorgeschreven wordt bij epilepsie! Ik vroeg of dat geen concentratieproblemen kon geven en zij suggereerde om te beginnen met een half pilletje. Toevallig moest ik vrijdag nog eens langs bij de dokter omdat ik de laatste maand af en toe last heb van draaiingen en zei hem wat de apothekeres gezegd had! Maar omdat hij de laagste dosis had voorgescheven , was er absoluut geen probleem en mocht T gerust met 1 pilletje starten. Eigenzinnig en voorzichtig als ik soms ben, gaf ik hem op zaterdagmorgen toch maar een half pilletje.. Tegen 10u begon hier de miserie.. T werd zo mottig als het maar mogelijk was met braakneigingen, duizeligheid en ijlheid in het hoofd, zijn zicht werd verstoord, zijn bloeddruk vloog de hoogte in, hij waggelde bij het gaan als de grootste zatlap en zijn ogen stonden alsof hij gedrogeerd was! Paniek dus tot mijn euro viel en ik aan de nieuwe medicatie dacht want met het ventje naar de dokter gaan was even geen optie ik kreeg hem gewoon niet mee! Dan maar de bijsluiter nog eens bovengehaald want ik herinnerde me bepaalde nevenverschijnselen! Hij had nu eens echt alle nevenwerkingen die erop stonden . Dus naar de dokter gebeld en die bevestigde dat T één van die enkelingen is die daarop zo kan reagren en dus adviseerde hij om te stoppen met de medicatie tot na de colonoscopie die morgen bij T uitgevoerd wordt! Alsof hij ooit nog tot het innemen van die pillen zal kunnen verleid worden! Eén ding moet ik wel toegeven de tremor was weg maar wat hij ervoor in " ruil" krijgt is geen optie, vrees ik!
Vandaag is het al beter, T zijn ogen staan weer normaal , hij stapt weer gewoon, de hoofdpijn is nog niet helemaal weg noch dat ijl gevoel maar hij funcioneert weer ok alleen.. straks om 17 u begint hij met zijn darmspoeling en om 20 u de tweede portie drank zodat ze morgen zicht hebben op zijn leidingen!! Geen aangenaam vooruitzicht en de spanning neemt hier dan ook toe... Hopelijk valt de uitslag mee!
Komt men opstoppingen, omleidingen en werken tegen! Myette vroeg zich af waar de uitdrukking " zo moe als een hond " vandaan kwam... En jullie kennen mij zo stilaan wel zeker? Ik ging het opzoeken en kijk Myette dat zou de verklaring zijn!
Ik heb twee verklaringen voor gevonden.
De eerste vindt de oorsprong in de hondenkar. Zo’n 100 jaar geleden was dit een normaal verschijnsel in het straatbeeld. Nadat een hond de hele dag had gelopen met een kar was het beest heel erg moe: hondsmoe. Dit werd een standaarduitdrukking die ook gebruikt werd voor mensen.
Een andere verklaring is de volgende. Die stamt uit het Engeland van de 9de eeuw. Alfred de Grote heerste toen. Hij zond zijn zonen uit voor de jacht met een meute honden diegene die met het beste resultaat thuiskwam, mocht aan de rechterkant van de vader aan het diner zitten, maar was ook erg uitgeput van de jacht: tired as a dog of dog-tired.
Dat de ene week als een sneltrein in de andere overgaat. Dat de kleinkinderen aan hun laatste toetsen van het schooljaar begonnen zijn en de oudste kleinzoon straks al zijn eerste jaar Latijnse achter de rug heeft. Dat de tuin er stilaan fleurig en geurig bijligt maar snakt naar een beetje water. Dat ik daarmee echt niet soliciteer om regen en als het dan toch moet , liefst 's nachts. Dat mijn arm bijna weer normaal functioneert enkel iets zwaars tillen of slapen langs die kant valt nog tegen. Dat het hier ten huize Natoken een stuk stiller geworden is nu mijn slaapgenoot zijn hoorapparaten draagt!! Dat morgen ook zijn ogen aan een laatste onderzoek onderworpen worden na de ingreep en we dan nog enkel de colloscopie van maandag moeten afwachten. Dat het weer fantastisch is wat de studenten niet graag zullen hebben maar de gepensioneerden des te liever! Dat ik in een opwelling oud saladezaad zomaar op een stuk grond in de tuin uitkieperde en er nu zeker meer dan honderd saladeplantjes uitgekomen zijn en ik er geen raad mee weet tot grote hilariteit van mijn halfbedde. Dat gisteren volgens afspraak de mannen die taxus ophalen de haagjes kwamen scheren maar zeker nog een stuk in de kraag hadden van de zondag ervoor want één haagje staat er " golvend" bij! Dat dit nogmaals bewijst dat wat je zelf doen niet kan verbeterd worden maar ja alles voor het goede doel zeker? Dat ik stilaan uitverteld ben en hier maar best in gang schiet want wassen en strijken dat is nog steeds mijn job!! Dat ik jullie allemaal een fijne en zonnige dag wens zonder zorgen maar in peins en vrede. Dat terwijl ik dit hier afsluit wolken voor de zon schuiven....Dat ik nu echt riebedebie ben!
Dag lieve bezoekers en vooral diegenen die de moeite doen om hier even iets te vertellen..
We hebben een drietal rustige en ontspannen dagen achter de rug . We hadden drie dagen zee geboekt dank zij een Bongobon die we van de kinderen en kleinkindern gekregen hadden en het was de bedoeling daar ook wat te fietsen maar door dat arm akkefietje kon dat laatste natuurlijk niet maar het was wel een extra gelegenheid om de arm rust te geven die hij nodig had en ik moet zeggen dat de pijn veel verminderd is. Ik kan de arm al redelijk bewegen al zijn bepaalde bewegingen nog taboe maar dan heb ik mijn halfbedde om te helpen. Ik had nooit gedacht dat ik na een week weer al zover zou staan. Ik zou de arm wel wat meer in de brace moeten dragen om af en toe te laten ontspannen maar dat zie ik minder zitten dus ondersteun ik hem met de andere arm als het moet of laat hem rustig hangen...Trouwens in de kliniek hebben ze gezegd dat ik af en toe de arm uit de brace moest laten en proberen de arm wat te bewegen om te voorkomen dat hij helemaal verstijft en dat heb ik "goed gehoord" Maar ik weet al lang dat " onkruid" niet zomaar stuk te krijgen is al krijg ik wel af en toe tegen mijn voeten van mijn slaapgenoot als ik probeer meer te doen met de arm dan mag! Gelukkig is een pijnsteek nog de beste leerschool en zo weet je wel als je tever gaat maar .. het komt in orde en sneller dan ik denk! Ik hoop nu maar dat ik niet te luid geroepen heb en de Goden niet erger met mijn mooie voorspellingen.
Het weer en de lokatie waren echte meevallers de voorbije dagen en het gezelschap af en toe was ook prima. De eerste dag aan zee werden we wel nog bijna gezandstraald maar de andere dagen was de wind wat gaan liggen en stak de zon een tandje bij dus hebben we heerlijk gewandeld en genoten. Ik vind ons stekje hier prima en hou van het groen en de bossen in de omgeving maar af en toe eens een dagje zee en dan de zeelucht opsnuiven en het zand tussen je tenen voelen .. daar kan ik zo van genieten. We zijn geen zonnekloppers die uren op het strand liggen maar eerder wandelaars en "pootje baders" langs de waterlijn...
Ons midweekje is voor herhaling vatbaar dus als de kids niet weten wat gedaan met hun centen we bieden ons graag aan als verbruikers
Nu zijn we terug thuis en genieten we van de rust en het mooie weer hier al valt het momenteel wat tegen maar de natuur zal niet sakkeren om een druppeltje regen!
Het wordt een kort logje want met mijn arm in een draagband lukt typen niet goed! Ik neem braaf de nodige medicatie, spaar mijn arm en verveel me stierdood omdat ik niets kan doen. Lezen zou een alternatief zijn maar daar heb ik momenteel geen zin in! Het wordt gewoon een gevalletje van tijd nemen om te genezen!! . Bedankt voor jullie reacties en meevoelen.
Bezoekjes afleggen gaat nu ook nog moeilijk maar zodra dat wat lukt zien jullie me weer aankloppen.
Ik probeer hier zo goed als ik kan een logje in te tikken want mijn rechterarm wil niet echt mee ...
Na een pijnlijke en slapeloze nacht deze morgen naar de spoed getrokken want ik maakte me ongerust over mijn rechterschouder! Er werd een echo genomen en blijkbaar zit ik met een ontsteking op de rechterschouder en een scheurtje in een pees aan die schouder. Ik wist niet dat het zo'n pijn kon doen .. ik kan gewoonweg mijn arm niet optillen en mocht ik nu nog weten waardoor. Maar volgens de dokter moet daar niet direct een verklaring voor zijn het is gewoon slijtage en " ouder" worden en misschien een beetje overbelasting en dan is het zo gebeurd! Maar daar wringt hem juist het schoentje. Gisteren zijn we naar het schoolfeest van de kleindochters geweest en daarna hebben we nagenoten bij de zoon dus heb ik niets verkeerds gedaan en opeens juist voor het slapen gaan, schiet er dan iets in die schouder! Ik heb ontstekingsremmers gekregen en de arm zit nu in een draagverband en juist deze week hebben we een uitje gepland!! Ik moet nu een afspraak maken voor een bijkomend onderzoek om dat geval van scheurtje juist te evalueren en om te zien of de pees niet helemaal afgescheurd is omwille van de pijn en het moeilijk bewegen van de arm!
Jaja, iedereen zegt wel dat ik er niet uitzie alsof ik op trammetje 7 zit maar op momenten zoals vandaag voel ik dat de jaren er toch staan hoor ! Hopelijk kan ik vannacht wel slapen en is morgen de pijn al wat afgenomen...Van fietsen tijdens ons uitje zal wel niets in huis komen want dat lukt helemaal niet! Als nu de zon nog maar van de partij blijft anders valt dat extraatje helemaal in duigen!
Ik moet er echt mee stoppen mensen want bloggen valt helemaal niet mee met die tegensputterende arm!
Ze was al een tijdje beloofd en daar is ze nu die langverwachte zon en alles groeit en bloeit dat het een streling voor het oog is. Meteen hebben we hier van de gelegenheid gebruik gemaakt om de hagen te scheren, een lastig jobke maar eentje dat veel voldoenig geeft als het gedaan is...Voor de rest is de tuin klaar voor de zomer, alles is geplant, de bloemen steken hun kopje boven de grond op zoek naar die eerste zonnestralen, het gras is niet meer groener aan de andere kant van het haagje , de fruitbomen hebben hun bloei gehad en nu maar hopen dat er veel fruit volgt...de vogels fluiten dat het een orkest lijkt en verder de rust, de stilte, het zalig genieten ... Hier wil ik nog lang blijven want die openheid van de natuur, het ongestoord kunnen rondlopen al dan niet in zomertenu zonder pottenkijkers, het heerlijke nietsdoen op het terras bij een kopje koffie.. Meer moet een mens niet hebben om gelukkig te zijn.
We plannen wel nog ergens in juni - nu het nog rustig is - om een midweek aan zee te verblijven want daar kan ik ook genieten en samen met mijn slaapgenoot wandelen en fietsen. Ik betrap mij erop dat naar mate de jaartjes vorderen ik meer en meer op mijn pricacy gesteld ben en de rust waardeer...Neen, ik ben geen stadsmens en mis daarom de drukte van de stad ook niet ik heb dat trouwens nooit gemist. Mijn ventje de kinderen en kleinkinderen en die paar heel goede vrienden die graag langskomen of waar wij graag mee afspreken... daarmee is mijn leven voorlopig voldoende gevuld! Ben ik dan een einzelganger geworden? Neen hoor, de zomeragenda staat hier al weer goed vol met BBQ en gezellig samen zijn ten huize van Natoken, ik kan daar echt van genieten omhier mensen te ontvangen meer soms dan zelf erop uit te trekken..Maar voor het ogenblik koester ik de rust en de stilte! Voor sommigen lijkt dat misschien een eentonige bedoening maar zo is het hoe ik het wil en mijn slaapgenoot die zit ( gelukkig) volledig op dezelfde golflengte.....en nu hij zijn hoorapparaatjes uitprobeert , kan hij ook weer genieten van alle zo lang gemiste natuurgeluiden ( al vraagt dat wel een aanpassing)
Eigenlijk niet veel. Dat het weer nog even niet thuis speelt dat ondervinden jullie zelf wel maar ze beloven beterschap. Hopelijk klopt dat want zaterdag is er schoolfeest bij de kinderen van de zoon en die treden elk jaar op de speelplaats op met hun respectievelijk klasje ... dus liefst bij droog en zonnig weer!
Mijn slaapgenoot probeert sinds vandaag hoorapparaten uit en ik ben benieuwd hoe dat zal aflopen. Morgen gaat hij in ieder geval al terug om een beetje aan te passen. Ik kan me voorstelen dat het wennen wordt als je zo lang niet goed meer gehoord hebt!
Voor de sportievelingen is er elke dag ook wel wat nieuws. Een bondscoach die wel of niet aanblijft, Blatter die toch een stapje terug zet, Alison Van Uytvanck die morgen als enige overgebleven Belgische tenniskandidate de kwartfinale speelt op Roland Garros. Onze Rode Duivels die op voorbereiding zijn ergens in het zuiden van Frankrijk om de komende twee matchen voor te bereiden. Dirk Advokaat die zonder blozen beweert dat hij na zijn aftocht enkel jaren terug klaar staat om als bondscoach een eventueel vertrekkende Wilmots te vervangen bij die Rode Duivels en nog zoveel meer op sportgebied...
Pijnlijk was het toen de verkeerde winnares op het podium geroepen en terug weggestuurd werd bij de Koningin Elisabethwedstrijd.. Och arme de virtuose die even dacht dat ze gewonnen had!
Maar de blikvanger momenteel of beter gezegd de " stankvanger" is toch de staking van de vuilnismannen van Ivago in Gent. Overal in de stad liggen er metershoge stapels vuilniszakken. Het gebrek aan hygiëne bedreigt de volksgezondheid.Of zoals de Gentse burgemeester Daniël Termont zelf zegt :
‘Gent is een ontwikkelingsland geworden. Er zitten ratten op de Korenmarkt en er is tbc in de Brugse Poort‘.
En dat in de 21ste eeuw... Onze maatschappij gaat nog eens ten onder aan al die wilde stakingen van de laatste jaren...
Moet ik nog verder gaan of hebben jullie dit allemaal al te vaak gehoord?
Het wordt tijd dat de zomer eraan komt dan kunnen we terug buiten zitten ipv met de neus tegen het TV scherm geplakt om al dat negatiefs te moeten aanhoren!
Hij slaapt terug in zijn eigen wigwam onze indiaan!
Vrijdagavond kwamen onze indiaantjes terug thuis, doodop met walletjes onder de ogen, licht verbrande gezichtjes maar oh zo enthousiast na hun drie dagen in Poperinge.
“Is het meegevallen “, vroeg ik hem?
“Ja, het was heel erg leuk en tof “ en de verhalen konden beginnen.
Maar voor de volle lading moest iedereen toch wachten tot de volgende dag want blijkbaar was er van slapen niet veel in huis gekomen. Na een ganse dag buiten goed gevuld met allerhande activiteiten vielen de indiaantjes toch niet direct in slaap. Dat kan ook moeilijk anders als je met alle jongens van je klas in één en dezelfde tipi slaapt en zonder “ een opperhoofd” erbij! Er werd tot heel erg laat gekaart, moppen verteld en gegekt, ook uit de tent geslopen op zoek naar die van de meisjes om hen aan het schrikken te brengen ..maar daar lag wel een opperhoofd dus keerden de "dapperen" stilletjes terug!! Op zo’n sluiptocht was onze rakker zijn “sloefje” verloren… De volgende dag mocht hij het uitleggen… Maar een echte indiaan weet daar wel wat op te vinden…
“Pantoffel verloren toen ik op zoek ging naar het toilet in de nacht”…. Kan toch hé?
Hoogtepunten zoals kanovaren en met gans de boot kapseizen en kletsnat worden overkomt iedere aspirant indiaan..Boogschieten is ook zo’n staaltje van kunnen of niet kunnen en over de andere verhalen zwijg ik nog maar..
De enige licht valse noot was dat het 's nachts zo koud was in de tipi iedereen sliep met meerdere broeken en pulls boven elkaar want het weer in mei viel dit jaar nog niet echt mee vooral de nachten waren koud! Over dag viel dat blijkbaar mee want iedereen had licht verbrande kaken en armen...
In één woord een geslaagde uitstap met de klas en dat zal de groep alleen nog meer aan elkaar laten hangen om volgend jaar het laatste jaar van de lagere school aan te vangen ..Maar na de ontspanning volgen eerst nog de eindtoetsen van het 5e leerjaar ..Benieuwd of onze " bleekhuiden" ook zo enthousiast zullen zijn!!
Ik heb zo’n stil vermoeden dat de mama en de papa hun zoontje meer gemist hebben dan omgekeerd al zegt hij nu wel dat hij hen ook miste en bewijst dat met een stevige knuffel maar aan de reactie en de verhalen te horen zal dat wel meegevallen hebben…
Heerlijk toch als je kind zo blij, ontspannen en doodop thuiskomt van bos alias indianen klassen!! Ik val in herhaling .. daar konden wij alleen maar van dromen of in een jeugdbeweging gaan - wat ik dan ook gedaan heb - en zo ook leuke kampen meemaken.
In een zelfgemaakte indianenhemdje stapte onze schat moe maar tevreden naar zijn "opperhoofden "toe die vol ongeduld op hem stonden te wachten..
Vanavond naar Koppen gekeken waar men het had over " huiswerk maken of afschaffen" en daarna met heel wat bedenkingen blijven zitten...
En de eerste bedenking was : Hoe is ‘t mogelijk dat wij dat allemaal overleefd hebben?
Ik ben zelf een tijd lerares geweest en nog veel langer moeder van twee kinderen dus ken ik beide standpunten maar ik vrees dat men de laatste tijd te vaak het kind met het badwater weggooit als jullie begrijpen wat ik bedoel! ...
Wat hebben we vroeger niet allemaal thuis moeten doen? Ik denk dan niet enkel aan het huiswerk maar ook aan ‘prentjes zoeken’ voor de lessen geschiedenis, biologie, aardrijkskunde. Zoveel zinloze tijd, die ons afgepakt werd want eenmaal opgeplakt werd er nog zelden naar gekeken! En wat dat huiswerk betreft...meestal moesten we dat alleen afwerken en deden onze ouders daar niet moeilijk over!
Tegenwoordig dient alles tot in het oneindige bediscussieerd te worden alvorens er standpunten komen. Geloof me, men zal er nooit uit geraken huiswerk of niet. Als we alles afschaffen wat ondemocratisch is omdat sommigen daar wel en anderen daar niet voor kunnen zorgen, blijft er volgens mij nog weinig over. Dat mag niet de drijfveer zijn om huiswerk af te schaffen.
Ik denk dat het zeker voor de hoofdvakken belangrijk is om ook thuis regelmatig wat oefeningen te maken, die dan klassikaal worden verbeterd. Alleen zo zie je echt of je de les begrepen hebt, of je nog iets fout begrepen hebt, wat nog anders moet. Kunnen meevolgen met wat er aan het bord gezegd wordt, is niet hetzelfde als zelf kijken of het lukt. Oefening is echt wel nodig als controle en om methodes en technieken te automatiseren zoals de tafels, franse woorden memoriseren lezen....Hoe zal een kind in het eerste leerjaar ooit kunnen lezen als er thuis niet iedere avond even geoefend wordt?! Oefening baart kunst toch?
Geen huiswerk of thuis moeten leren, heeft vaak tot gevolg dat als de kinderen in het eerste middelbaar komen ze daar het deksel op de neus krijgen omdat ze niet weten hoe ze huiswerk en lessen moeten aanpakken met veel traantjes en een pest humeur tot gevolg. Eigenlijk is het in het middelbaar veel te laat om dan nog te moeten leren "leren" en planningen te maken voor school -en thuiswerk.
Volgens mij kan een beetje huiswerk maken heus geen kwaad. Teveel stress , wordt vaak als reden om geen huiswerk te maken aangegeven. Maar is het niet zo dat er buiten de school ook veel niet schoolse activiteiten op een kind afkomen die ook voor een hoop stress zorgen? Turnen, danslessen , tekenschool ,muziekschool, sporten, paardrijden .. noem maar op. Misschien daar wat in knippen? En dan spreek ik nog niet van alle sociale media, computerspelletjes, TV enz dat slorpt ook veel tijd op en of dat de jeugd veel bijbrengt is maar de vraag.. Als ik zie hoeveel tijd kinderen tegenwoordig verprutsen met TV kijken, Wii spelen, chatten, SMS-en, enzovoort dan kan ik begrijpen dat veel ouders en kinderen vinden dat er geen tijd overblijft en maar klagen dat kinderen te veel huiswerk moeten maken!
Weet je, ik vraag me af hoe wij allemaal onze kinder -en jeugdjaren overleefd hebben want men gaat er de laatste tijd nogal met de grove borstel door om al de waarden uit vervlogen tijden in vraag te stellen!
Toen wij nog school liepen .. in een heel ver verleden, stond elk jaar op het einde van het schooljaar een schoolreis op het programma! De trekpeissters waren dan de zee, Moeder Siska en Dadzele of heel soms Dinant met zijn citadel. Een dag met de bus er op uit was al een heel gebeuren en 's avonds kwamen we dan moe maar blij terug thuis...
Als ik nu de kleinkinderen hoor vertellen over hun bosklassen of sneeuwklassen of andere klassen .. dan kan ik me er alleen maar uit hun verhalen iets bij voorstellen. en het kan nog beter..
Morgen vertrekt kleinzoon met zijn klasje ( 5e leerjaar) naar Poperinge op Indianenkamp .. ze slapen in Tipi's en zo te horen staan alle actviteiten in het teken van de Indianen met boogschieten , eten rond een kampvuur enz ...Of ze zich ook zullen aankleden en schilderen als indianen dat hoor ik daarna wel!
Ik vermoed dat het reuze gezellig zal worden als nu maar gewoon het weer wat meezit want de vooruitzichten zijn niet denderend en dat zou toch heel spijtig zijn voor de schatten...Wordt vervolgd...
Ken je ze ook die SMSjes waarvan je denkt…ben ik nu mijn taal verleerd of hapert er iets aan mijn geheugen?
Waar is de tijd dat we nog genoten van een brief -eigenhandig geschreven - die we in de handen konden nemen om te lezen en te herlezen.. Kleinnoodjes vaak die we bewaarden omdat ze zo persoonlijk waren. Nu moet het jonge volkje het vaak doen met elektronische kattenbelletjes op een klein schermpje om hen bv "suc 6" te wensen met een examen of om een afspraak vast te leggen die afgesloten wordt met " cu "..Wat is er mis met tot ziens?
Ik vrees dat een Gezelle en een Hendrik Conscience en zoveel anderen die hun volk leerden schrijven, lezen en dichten zich in hun graf omkeren als ze dat zien. En wij “ oudjes” nemen dat dan maar over omdat het zo “ mega cool, zo kei tof, zo kei neig" is als je de taal van de “ jongeren” spreekt… en wij willen niet achter lopen en toch…
Ik heb mijn bedenkingen bij berichtjes in de aard van CU2 en 4U en mijn GED8, ieder1 , V= ( vis) enz enz… Voor mij klinkt dat ZOT maar opgepast dat ik dat woord Z11 niet schrijf want voor de jongeren betekent zot: ZIN OM TE?
Als dat zo verder gaat dan worden onze brieven , boeken en berichten over enkele decennia als rariteiten bekeken die onze nakomelingen niet meer verstaan omdat ze te langdradig , te vermoeiend en vooral zo tijdrovend zijn met al die spellingsregeltjes ! Ik begrijp de profs aan de universiteiten als ze aan de alarmbel trekken omdat onze jonge mensen niet meer kunnen schrijven… de tol van de technologie, tijdsgebrek, luiheid? Ik weet het niet , ik hoop dat het niet zo’n vaart loopt .
De enige afkorting die wij al van oudsher gebruiken is Zzz als we bijna in slaap vallen. Voor iedereen duidelijk zeker?
Iedereen kijkt uit naar het tweede verlengde weekend op rij al mogen wij senioren niet klagen .. Feitelijk zijn alle dagen weekends voor ons of niet? Jaja, ik weet het wel soms gaan we ook nog eens in overdrive in de tuin of met de lenteschoonmaak maar niets moet meer alles mag en kan. Daarom geniet van het komende weekend mensen en hopelijk krijgen we mooi weer!
Vandaag is de oogoperatie van mijn ventje gebeurd en voorlopig lijkt alles normaal te verlopen. Morgen een eerste controle en dan zien/ horen we het wel . Daarna kunnen we plannen voor het volgend onderzoek en hopelijk heb ik over een paar weken /maanden -als alle aanpassingen gebeurd zijn - een " goeie occasie" naast mij en dat is ook niet te versmaden hé?
PS Even reageren op Ani's reactie! Natuurlijk is en blijft hij mijn eerste keuze daarom dat ik hem zo goed mogelijk laat oplappen om nog heel lang mee te gaan mateke!!Maar je kent me hé, met een kwinkslag relativeren is de beste manier om met alles om te gaan...
Ik had het beloofd dat jullie een rebusje op jullie bord zouden krijgen.. maar ik maak het eenvoudig vandaag en met dat druilerige weertje hebben jullie tijd zat!
Eerst wilde ik jullie met een rebus aan het denken te zetten maar toen dacht ik eraan dat het weekend is en de meesten dan heerlijk willen ontspannen vandaar ...
Helemaal fout! Iedere maandagavond komen ze bij elkaar om te pokeren. Het was de vorige week erg laat geworden en Moos vroeg aan Bram wat zijn vrouw had gezegd toen hij om half vier was thuisgekomen.
Bram schudt zijn hoofd en zegt: "Spreek me er niet van. Ze lag te slapen en ik ben heel stil de slaapkamer binnengegaan. Maar ze werd wakker en heeft verder de hele nacht ruzie gemaakt."
"Fout! Helemaal fout!" zegt Moos. "Helemaal fout! Je had mijn methode moeten volgen. Als ik laat thuis kom, doe ik overal het licht aan, gooi de slaapkamer deur open en schreeuw:
"Kleed je uit, we gaan vadertje en moedertje spelen."
"En dan?" vraagt Bram.
"Negen van de tien keer doet ze dan net alsof ze slaapt."
Lang geleden dacht men dat het verschijsel" dauw" werd veroorzaakt door de tranen van Auror, de godin van de dageraad, of door de zweetdruppels van de paarden waarop de Walkuren reden, de oorlogsmaangden uit de Noorse mythologie.
Volgens de Joden ging dauw vooraf aan de manaregen in de woestijn ( je weet wel dat brood dat uit de hemel viel toen Mozes met zijn mannen door de woestijn trok en ze bijna geen eten meer hadden). Aan de dauw werd een genezende en verjongende kracht toegekend en het vermogen tot bescherming tegen hekserij, terwijl de landbouwers geloofden dat de dauw het vee melkrijker maakte.
Vandaar het " dauwtrappen", het gebruik om op Hemelvaartsdag om 3 uur 's nachts blootsvoets op het bedauwde gras te gaan dansen!
Het is de periode van het jaar waarop velen aan een check up beginnen om alles weer in een fris kleedje te zetten om dan de zomer stralend tegemoet te gaan... Soms moet dat ook met onze corpus gebeuren en zo is het bij mijn slaapgenoot!
De laatste tijd loopt het goed horen uit de hand ..Vaak denk ik ..hoort hij het nu niet of doet hij alsof? Maar neen hoor er is wel degelijk iets mis met mij ventje zijn gehoor want een gesprek volgen in gezelschap lukt niet door teveel geroezemoes en toneel volgen helemaal niet en onze TV speelt hier ook voor de buren ,zo luid staat hij! Daarom hebben we na aandringen een oorspecialist gecontacteerd en inderdaad .. hoorapparaten zijn een must! Nu nog mijn ventje zover krijgen dat hij daar in meegaat!
Maar gisteren gingen we eerst nog op controle voor de ogen .. volgende week wacht hem een operatie aan zijn " slecht" oog. Hij heeft daar zware cataract op en al ziet hij maar 4op 10 door dat oog hij gebruikt het wel voor zijn dieptezicht dus.. oorproblemen verschoven.. Daarna wacht hem ook nog een coloscopie om zijn darm- en of spijsverteringsproblemen aan te pakken zeker met zijn darmverleden... Dus we zullen nog maar een tijdje luider praten, veel geduld hebben door te herhalen want die hoorapparaatjes uittesten ( een maand) naast al die ander perikelen... niets voor een man .. die kan maar op één zaak te gelijk focussen..En tussendoor wil hij toch nog die isolatiewerken achter de rug hebben voor de grote warmte begint want dan is het op zolder te heet!
Maar kom, ik voel echt mee met mijn halfbedde want het is ook altijd wat! Daarom zal ik hier misschien af en toe even niet zijn maar ik kom als het lukt wel langs hoor!
Zoveel gebeurt er hier niet de laatste tijd, de lenteschoonmaak zit er bijna op, de tuin is ook klaar voor de bloei , de moestuin moet nog even wachten tot na de ijsheiligen want hier kan het altijd nog wat vriezen aan de grond en verder draait en keert het hier zoals naar gewoonte. Hoewel...
Deze week is mijn slaapgenoot begonnen met de isolatie van de zolder. Daar was al wel een dunne laag voorzien maar vermits iedereen nu voor 100% moet isoleren , opteerden we voor nog een extra laag tegen het dak.
Dat is het minste probleem ( voor mij althans!) maar laat die zolder nu eens de opslagplaats zijn van mijn ventje.. ( allé één van de vele!!) alles sleurt er hij er naar toe want hij kan niets wegdoen.. het mocht nog eens van pas komen! Voor mij is het dus het signaal om meteen grote kuis te houden . Voorlopig zit ik echter alleen op die golflengte want de plannen van mijn schat zijn .. isoleren en een man kan geen twee dingen samen doen hé? Ik ben dus met volle moed maar zelf aan het jobke begonnen maar de moed zit me nu al bijna in de schoenen. Waar haalt een mens al die " rommel" vandaan en waarom houden we toch zoveel bij dat nooit meer het daglicht zal zien? Mijn" rommel" zal rap geklaard zijn maar bij elke doos van het ventje die ik verzet en bekijk volgt steevast... dat mag nog niet weg ... het beloven dus een paar " hete weken " te worden want dat jobke is nog niet in één twee drie geklaard!!
De allereerste viering van Moederdag gaat terug naar de tijd van de oude Grieken die jaarlijks een Lentefeest wijdden aan de moeder der godinnen. Op deze dag eerden zij Rhea, de vrouw van Cronus en de moeder van vele goden uit de Griekse mythologie.
Het Lentefeest van de oude Romeinen heette Hilaria en was gewijd aan hun moedergodin Cybele, waarvan de eerste plechtigheden ongeveer 250 jaar voor Christus begonnen. Drie dagen lang werden er offers gebracht in de tempel van Cybele en verder omvatte het feest parades, spelen en maskerades. Later werden er zelfs volgelingen van Cybele uit Rome verbannen.
Mothering Sunday in Engeland De vroege christenen vierden een soort van Moederdag tijdens een groot feest op de vierde dag van de Vasten ter ere van de Maagd Maria, de moeder van Jezus Christus. Als reactie hierop breidde men dit in Engeland na verloop van tijd uit naar het eren van alle moeders; men noemde dit Mothering Sunday.
Het idee voor de officiële viering van Moederdag werd in de Verenigde Staten voor het eerst voorgesteld door Julia Ward Howe in 1872. Uiteindelijk werd niet Julia Ward Howe, maar Anna Marie Jarvis in de Verenigde Staten erkend als oprichtster van de officiële viering van Moederdag.
Anna Marie Jarvis kreeg de inspiratie voor een officiële viering van Moederdag in 1905 na het overlijden van haar eigen moeder: Ann Marie Reeves Jarvis, een activiste en maatschappelijk werkster. Ze wenste een dag waarop alle moeders, zowel dood als levend, zouden worden geëerd voor alles wat ze betekenen en betekend hadden. Vandaag de dag wordt Moederdag in vele landen op de tweede zondag in mei gevierd. Op deze dag nemen mensen de kans om hun moeder te eren en ze te danken voor al hun liefde en steun.
Een mooie traditie die in eer moet gehouden worden... daarom aan alle lieve mama's en oma's die vandaag langs komen ... proficiat!
Gisteren weer genoten van een bezoekje en etentje bij en met vrienden … ons clubje vanuit Spanje allemaal “ oudjes” maar zo gezellig samen en .. allemaal van onze regio.. Het voelt toch goed aan om zo terug te kunnen keuvelen in je eigenste dialect hoewel…. T. heeft er minder van overgehouden dan ik .. ik kan nog perfect in West Vlaamse modus overschakelen en doe dat dan ook vol overgave!!!
We zijn weer even bijgepraat, er was deze ochtend helaas bijna een kilootje erbij …. Als ik eens 1 dag gewoon mee doe en van alles wat op tafel komt geniet dan heb ik het de volgende dag al vlaggen… ik haat dat!!! T . mag eten zoveel hij wil er komt toch geen grammetje bij integendeel voor hem is het vechten om zijn kilootjes te behouden!!!! We komen nochtans allebei uit het “ zuinige” WVL maar blijkbaar ben ik nog spaarzamer dan hij.
Meteen hebben we ook gebruik gemaakt om heel even binnen te springen bij zus 1 om wat af te zetten en een goeie dag te zeggen en haar een riem onder het hart te steken want na haar laatste ingreep onder verdoving begin vorige maand is ze nog steeds haar stem kwijt en laat dat nu juist voor ons zussen een heel groot probleem zijn "zeggen de schoonbroers” !!!
Mannen!!!
Dat doet niet alleen deuren dicht ( of moet ik zeggen monden in dit specifiek geval ) ik krijg er zelfs geen bloginspiratie meer van!!!
En tussen haakjes .. vandaag zou ons ma precies 95 geworden zijn . Een gelukkige verjaardag ma waar je ook bent!
Het is weer een streling voor het oog als ik door de tuin wandel en de fruitbomen in bloei zie.. Als al die bloesem aanslaat dan wordt het weer een jaar van overvloed. Zo'n drietal jaren terug hebben we hier zo'n 250 kg appels geplukt en ook de pruimen deden het goed. Voor mij moet het niet zo'n vaart meer lopen want dan moet ik bedelen om die overvloed kwijt te geraken.
Ik geniet in ieder geval volop van de bloesem .. dat hebben we toch al gehad!!
Zie zelf eens en dat is nog maar één boom van de velen die hier staan...
Roze is de enige die een oplossing gaf voor de rebus .. het was nochtans niet moeilijk:
Pi sto(e)l (p)et==== pistolet
Ik weet het het was op een zondag en dan is dat rustdag maar rust roest hoor mensen dus oppassen daarmee.
De meimaand is ook weer begonnen. Persoonlijk vind ik dat een mooie maand, de natuur begint serieus in gang te schieten , het wordt langzaam warmer, de dieren denken stilaan aan nageslacht , de studenten zien een drukke periode aankomen maar daarna ook een lange vakantie ... de tuin begint kleur te krijgen en de batterijen zouden stilaan moeten volgeladen zijn om er weer in volle vaart tegenaan te gaan.. Ik heb er in ieder geval zin in!
Ik het weekend kreeg mijn ploeg wel een tik en vloog van de leidersplaats af maar met nog 4 matchen te gaan geef ik het nog niet op dus hopelijk zij ook niet! Ik zal zondag echter niet kunnen supporteren al is het een cruciale match maar 3 kleindochtertjes treden op met hun turnkring en daar moeten oma en opa zeker naar gaan zien!!
Momenteel schijnt hier de zon en dat maakt een mens content! Ik stuur die zonnenstralen graag door naar iedereen die hier aanklopt!
Ik zag daar juist dat mijn eerste aronskelk in de bloei staat.. Vorig jaar stonden er meer dan 30 bloemen aan die struik .. ben benieuwd of het terug zo'n weelde wordt!
Zoals ik in mijn vorig logje zei, vierden we gisteren het gouden bruiloftsfeest van de zus en schoonbroer van mijn slaapgenoot! Culinair was het top maar we hadden ook niets anders verwacht maar wat zeker even belangrijk was , was de sfeer.. De kinderen hadden voor een act gezorgd met heerlijke herinneringen en annecdotes uit lang vervlogen tijd en mijn slaapgenoot en ik hadden ook een verrassing in petto! Ergens in de archieven hadden we nog een 8mm film teruggevonden van de huwelijksdag 50 j geleden ..Via via hebben we die kunnen digitaliseren en met de hulp van de schoonzoon hebben we daar dan muziek en wat tekst toegevoegd .. Resultaat.... we raakten bij het afspelen op een groot scherm een heel gevoelige snaar bij veel aanwezigen bij het terugzien van ouders, familie enz en de kleinkinderen keken hun ogen uit naar oma en opa langs verschillende kanten en zagen eindelijk eens bewegende beelden van de overgrootouders om nog maar niet over de rituelen te spreken zoals de schutters de avond voor de trouw, de bloemenboog met tekst aan het huis van het meisje, de kapsels van tantes en nonkels of opa's en oma's !!! De stoet auto's van en naar de kerk en het " zedig" kusje van de bruidegom bij een " statische foto" ergens in de tuin zorgden voor de nodige ambiance ....Heerlijk was dat. We genoten even veel als de feestelingen. Iedereen content maar vooral de jubilarissen.
Vandaag lopen ze er blijkbaar nog niet nuchter bij (maar dan in de geest zoals mijn schoonbroer mailde ) door de vele emoties en verrassingen....A once in a lifte time belevenis... hopelijk mogen we dat ook meemaken over een 4tal jaartjes!!
Dat Gouden bruiloftsfeest is niet hier lieve bezoekers, ik ben daar blijkbaar niet heel duidelijk in geweest! Al de wensen die ik hier te lezen krijg, zal ik straks doorgeven hoor want wij vieren niet ons 50 j getrouwd zijn. Dat zou betekenen dat ik op mijn 20st al in het bootje stapte .. maar toen zat ik nog op school en T ook!! Vorig jaar in okt vierden T en ik ons 45 j getrouwd zijn en dat kan ook al tellen niet? De tijd vliegt al snel genoeg dus wil ik nog heel erg genieten van de 4 resterende jaren voor het voor ons zover is
Neen de jubilarissen zijn de oudste zus van T en haar man! Wij gaan dus met de voeten onder tafel zitten op een andere lokatie dan hier. Ik hoop dat we over 4 j dezelfde wensen, knuffels en kussen mogen koesteren maar dan wel degelijk voor ons beiden!
Waarover zal ik het hebben? Het mooie weer? Neen.. we houden dat beter stil want anders kan het verkeren. De dagelijkse bezigheden? Niemand zit daar op te wachten want iedereen heeft wel wat om handen. Dat mijn club gisteren verloren heeft? Spijtig en ik zat nu eens op de eerste rij mijn longen uit het lijf te roepen. Dat ik daar juist terug mijn turnen en aquagym opgenomen heb? Niemand zal jaloers zijn als ik straks stijve spieren heb hoewel dat viel precies nog mee ...maar ja ik ben de laatste tijd heel actief geweest. Dat we zondag met de voeten onder tafel zitten om een gouden bruiloft te vieren ? 50 jaar getrouwd zijn, wil ook zeggen dat je ergens midden trammetje 7 hangt en dat is nu ook niet zo'n wereldschokkend nieuws. Over de actualiteit? Mannekes daar zwijgen we best over want de media informeert ons al genoeg met negatief nieuws. Dat het in bloggenland stilaan een triestige bedoening wordt? Dat zeg ik niet alleen dat is oud nieuws...
Ik hou het dan maar bij dat ik gelukkig nog alive and kicking ben.. dat is altijd goed nieuws niet en daar trek ik mij ook aan op. Voor iedereen een gezellig, tof en relaxed weekend!
Even door bloggenland gewandeld en met gemengde gevoelens thuisgekomen…
Bij sommigen is alles kits achter de rits , bij anderen zijn er de dagelijkse beslommeringen en nog elders de zorgen om dierbaren die het niet meer alleen aankunnen of nog bij anderen het gevoel van stilaan geïsoleerd te geraken door het wegvallen van bekenden of vrienden..
Bij dit laatste had ik de spontane reactie dat ook mensen die niet weggevallen zijn langzaam uit je leven kunnen verdwijnen door andere interesses of doordat ze het niet echt belangrijk vinden om te “ werken” aan het onderhouden van contacten want zo zit het leven toch in elkaar niet? Wil je niet alleen zijn en wil je contact houden met vrienden, bekenden of familie dan moet je er op de één of ander manier voor gaan en juist daarin verschillen wij mensen nu eenmaal…Sommigen hebben genoeg aan hun leventje zoals het zich in hun onmiddellijke kring afspeelt en nemen de rest er wel bij als het past .. anderen hebben meer nood aan contact. Juist die verschillen maken het leven boeiend maar ook soms ontgoochelend ..
Het besef dat alles uiteindelijk zo relatief is en finaal voor iedereen maar één bestemming is …het wegvallen, het niet meer zijn, is dat een vorm van "oud" worden?
Neen ik zit niet in een dalletje maar de laatste maand zijn hier weer twee vrienden ontvallen die iets ouder zijn dan wij en dan word je toch met de feiten op de neus geduwd en besef je dat je nog zoveel uit het leven wil halen en wil genieten niet alleen met je familie maar ook met anderen die je pad kruisen en dat de tijd stilaan gelimiteerd is.
Gelukkig heb ik hier nog steeds mijn trouwe “ Emmausganger “ naast mij op wie ik steeds kan terugvallen als er al eens iets tegenzit of de dingen niet altijd verlopen zoals ik het gehoopt had! Dat is eigenlijk mijn grootste rijkdom momenteel, maar sssttt niet verder zeggen dat is tussen ons hé!!
Lieve bezoekers of passanten, veel valt hier momenteel niet te vertellen wegens altijd bezig zijn maar ook wegens genieten van het prachtige weer en ook wel wegens geen inspiratie!!
Voor mij mag het gerust zo blijven desnoods een spatje regen in de nacht en over dag zon! Ik vraag toch niet teveel hé?
Voor jullie een kleine attentie nl deze virtuele ruiker!
Bijna zomerweer was het vandaag. Al van 's morgens had ik door dat het een meevaller op dat gebied zou worden en ik zat er recht op. Een normaal mens zou dan eens een stapje in de wereld zetten liefst met de fiets op zo'n mooie dag, ergens naartoe gaan en relaxen, genieten van de zon maar....ik ben niet normaal. Ik heb gewerkt maar ik vond het zo plezant, niet te geloven. De godganse dag ben ik buiten bezig geweest. Voor het eerst dit jaar heeft mijn ventje het gras afgereden wat er voor zorgde dat de 'jardin' er meteen een heel stuk netter uitzag. Intussen heb ik hier en daar nog wat wat bijgesnoeid, samen met mijn slaapgenoot onze moestuin onder handen genomen zodat er kan geplant worden als het weer blijft meewerken en de grote, zware potten uit de serre gehaald en terug met bloemen in de open lucht gezet en dat het nu eerstdaags niet dramatisch begint te vriezen.
Tussen die bedrijvigheden door heb ik de wasmachine twee keer haar werk laten doen, twee keer de was buiten gehangen en terug binnengehaald toen ze droog was en de strijk....die is voor morgen of overmorgen. Een mens moet niet overdrijven. Daarnaast heb ik ook nog een gaatje gevonden om een middagmaal ineen te flansen en hebben we heerlijk buiten gegeten. Iets later buiten koffie gedronken met een koekje. Daarna naar het containerpark gereden met brol dat hier nog lag en met alles teruggekomen want ik was vergeten dat het containerpark op woensdag gesloten is.
Ik weet nu al dat ik morgen als een houten klaas zal rondlopen. Dat voel ik nu al, ik ben gekraakt en gebroken. De zon gaf mij een energieboost waar ik dankbaar gebruik van heb gemaakt maar....een beetje rustiger aan was misschien beter geweest maar eens ik bezig ben weet ik van geen ophouden. Soms vergeet ik dat ik geen twintig meer ben en mijn lijf denkt er ook maar aan als het te laat is . Maar die mooie, vruchtbare dag pakt niemand mij meer af. De tuin ziet er terug uit als een tuin in plaats van als een wildernis, een plezier om naar buiten te kijken .
Als een voldaan mens zal ik heel waarschijnlijk een goede nachtrust tegemoet gaan. Constant bezig zijn in de open lucht werkt heilzaam wat de slaap betreft. Of het morgen nog zo heilzaam zal zijn als het tijd is om op te staan daar wil ik nu nog niet aan denken maar ik kan me voorstellen dat het zal spokken en kraken.
"Wat een luxe en wat een comfort hebben we nu" ... dat is het wat je hoort als je vertelt hoe de communicatie vroeger verliep.. Geen GSM, geen mail , geen fax .. gewoon een brief of praten met elkaar. Maar hoe snel hebben we ons al niet aangepast aan al die moderne " snufjes" ? Dat ondervond ik gisteren.
Mailen dat is hier een alledaags gebeuren en normaal verloopt dat zonder probemen tot gisterennamiddag. Ik had een mail opgesteld , wilde hem zoals altijd versturen toen ik tot de ontdekking kwam dat mijn werkbalk en menubalk verdwenen waren en ik de mail op geen enkele manier kon versturen. Ik heb van alles uitgeprobeerd en uitgezocht of ik per toeval één of ander vinkje weggedaan had, maar zonder succes. Gelukkig heb ik hier iemand met meer geduld en kennis ter zaken maar mijn slaapgenoot is toch ook meer dan een uur bezig geweest met zoeken en uitproberen voor hij de oplossing vond! Een diepe zucht van opluchting bij mij en ook bij mijn slaapgenoot en alles werkt weer correct . Alleen weet ik nog steeds niet wat ik fout gedaan heb of waar ik per ongeluk op geklikt heb waardoor het probleem ontstond!
Jaja, leve de techniek en toch kunnen we niet meer zonder want bepaalde instanties werken enkel nog via internet ... Wat een " senior" lijden kan .
Het was net geen 9 uur toen er werd aangebeld. Toen ik opendeed stonden er twee vrouwen voor de deur waarvan er meteen ene een stap vooruit deed zodat ze met één voet op de dorpel stond.
"Wij komen eens spreken met de mensen over wat er in de bijbel staat", zei ze met een zachte stem. Getuigen van Jehova ging er door mijn hoofd! En ik die dacht dat ze het uiteindelijk opgegeven hadden om hier aan te bellen!! Om de één of andere reden krijg ik steeds de neiging om meteen de deur dich te gooien als ze voor de zoveelste keer aanbelen. Heel onbeleefd natuurlijk en ik doe het dan ook niet. Zelfs als ik het echt had gewild, zou het niet mogelijk geweest zijn want die ene voet stond in de weg.
"Nee...dank u geen interesse", floepte ik eruit terwijl ik me weer afvroeg waarom mensen persé hun geloof willen verkondigen bij wildvreemden. Wie getuige wil worden zal zijn eigen wel aanmelden zeker?
"Mag ik hier een foldertje achterlaten", vroeg ze met een vastberaden glimlach. Voor eventjes had ik echt genoeg van foldertjes. Er vallen hier zoveel foldertjes in de brievenbus dat ik er bijna een folderallergie aan overhoud. Ik heb al eens een sticker " geen reclame" op de bus gehagen maar veel haalt dat niet uit.
"Neen...dank u", zei ik nogmaals terwijl ik voorzichtig de deur begon dicht te doen (een hele opluchting dat ze meteen haar voet achteruit zette). Net voor de deur helemaal dicht was zei ze nog iets maar ik had alleen het woord 'bijbel' verstaan. Het maakte niets uit, ik had geen interesse. Ga in vrede, mompelde ik in gedachten. Ik heb respect voor eenieder die gelovig is, wat voor geloof dan ook, maar ik wil niet in mijn eigen huis (en nergens) iets opgedrongen worden met de bedoeling mij te bekeren.
Heerlijk toch hé als het weer zich stilaan van zijn betere kant laat zien. Warm is het nog niet maar bij die eerste zonnestralen is het heerlijk om de tuin eens goed onder handen te nemen zodat er over enkele weken kleur in mij tuin verschijnt.
Na de winter liggen de terrassen voor en achter het huis er altijd wat triestig bij . Ik heb zo maar eventjes 8 bussen van 5 l javel gebruikt om ze een eerste beurt te geven. Gewoon je neus volgen en je komt zo bij ons terecht !! Neen het valt echt nog mee. Over een tweetal weken zal ik met de drukspuit het jobke afwerken en dan kunnen we er weer tegen.
Op Paasdag zelf kwamen hier een paar kinderhandjes chocolade eitjes rapen. Gelukkig was het die dag zonnig zodat de klokken hun eitjes in de tuin lieten vallen. Het was genieten voor groot en klein!
Op tweede Paasdag was er onze jaarlijks bijeenkomst van de klasgenoten van het jaar 1963… Zo lang al en nog steeds zijn we met een 15 tal die trouw aanwezig zijn en .. wat het tateren betreft hebben we nog niets verleerd!!
Vandaag heb ik de lavendelplanten eens goed gesnoeid! Hopelijk heb ik lavendel deze zomer want ik heb precies nogal goed de snoeischaar erin gezet!!
Tussendoor zijn er natuurlijk ook nog de huiselijke taken en boodschappen en zo en af en toe ook nog het “ ventje” verwennen…
Dat was in een notendop wat er hier de laatste week gebeurd is en waarom ik niet veel op de blogs verschijn… druk lieve mensen druk!!
Gisteren een echte winderige dag gehad bij amper 10 gr.. Geen moment om je vast te houden aan de takken van de bomen en de lente laat nog even op zich wachten....
‘Op 1 april zend je de zotten waar je wil’, oftewel een lichtgelovige op pad sturen met een onmogelijke opdracht. Maar waar komt dit gebruik vandaan, om iemand van het kastje naar de muur te sturen wat in het Vlaams ook wel genoemd wordt: ‘Van Caïphas naar Pilatus'?
Voor het antwoord wordt verwezen naar de lijdensgeschiedenis van Jezus Christus. Hij werd eerst van hogepriester Annas naar Kajafas gezonden en van Kajafas naar Pilatus, om vervolgens door Pilatus naar Herodes te worden gestuurd en tenslotte van Herodes naar Pilatus. Het ‘poisson d’avril’ zou hiermee ook herleid kunnen worden tot ‘passion d’avril’ of ‘aprilpassie’.
En of we er weg mee wisten om mensen voor de zot te houden, hier een paar voorbeelden. Interessant is te zien hoe spitsvondig de mensen zijn om elkaar bij de neus te nemen.
Het meest klassieke grapje is een persoon om aprilzaad te sturen.
Nog een paar voorbeelden zijn
Naar een metselaar om een kasseischaar of een mortelvork.
Naar een kleermaker om knoopsgaten.
Naar een gareelmaker om een muizengareel of om een muizenbril.
Naar een schilder om verfzaad.
Naar een apotheker om olie van muizenbenen of om gestampte muggenteentjes. Naar de apotheker om 'een flesje van 't zelfde'. Meestal gaf men dan de naïeveling een gestopte fles mee, waarin men een wind had gelaten. Het resultaat bij de apotheker laat zich gemakkelijk raden.
Naar het café om de 'wrange' van de biljart of om zweet van de achterdeur.
Naar de boer om een palingschaar, om een patattenzeef of om borstelzaad, nagelzaad, blokzaad, pollepelzaad of kasseizaad.
Naar de kruidenier om vierkante 'rondetjes'.
Ook nu blijven de 1-aprilgrappen in gebruik. Ieder jaar wordt geprobeerd een zo geloofwaardige reden aan de man of vrouw te brengen en de lichtgelovige op pad te sturen. Ook de media draagt zijn steentje bij en hoewel niet alles meer klakkeloos wordt aangenomen op deze dag, brengen zij nog steeds mensen in verwarring. 1 april, kikker in je bil!
Komende zondag, 29 maart, is het weer tijd om de klok een uurtje door te draaien. Wintertijd gaat dan over in zomertijd. Minder lang slapen dus, want 2 uur wordt dan 3 uur.
Wil de lente nog niet komen dan kan een lach deugd doen..
Er is een ploeg van het elektriciteitsbedrijf bezig hoogspanningskabels te spannen in het weiland, als er een dom blondje langs komt. Zij kijkt omhoog en begint keihard te lachen. Nog geen 5 minuten later gebeurt hetzelfde, één van de medewerkers begint zich eraan te ergeren en denkt bij zich zelf als dit nog eens gebeurt ga ik verhaal halen. En ja hoor nog geen kwartier later komt er weer een dom blondje voorbij en die komt niet meer bij van het lachen. Hij klimt naar beneden en vraagt: "Je bent al de derde die niet meer bij komt van het lachen, waar lachen jullie om?" Zegt het domme blondje:
"Ach man, de koeien kunnen toch zo onder dat hek doorlopen."
Ik had het al op mijn FB gepost maar wil het hier ook eens kwijt...
Ken je dat ook?
Je ligt lekker warm in de armen van Morpheus of te luieren onder de Spaanse of andere zon en dan is het daar dat moment van inspiratie, dat moment waarop alle woorden en zinnen mooi in elkaar passen en je gedachten en ideeën eruit willen barsten .. Dan zou je dat moment toch moeten kunnen vastleggen en niet wachten tot je uit de luiheid van dat topmoment stapt want dan is de link al lang vervlogen en blijven de woorden en zinnen terug gevangen in hun beperkte ruimte daar ergens waar je grijze massa woont.
Op zo’n moment denk ik dan moest een mens over een USB poort beschikken waar je enkel door het inpluggen van een stick in lui genot kan downloaden wat je later wil neerzetten… Maar wie ben ik om aan de creatie van de “Schepper” te twijfelen of te sleutelen.. ? Ik ben niemand gewoon één van de miljarden die hier rondlopen op deze blauwe knikker, wat zou ik dan met een teletijd machine terug willen naar die zesde dag in het scheppingsverhaal om aan de “Goddelijke creator” te zeggen dat er iets beter kan aan zijn meesterwerk! Hij moet toch zelf ook geweten hebben dat zijn Neanderthalerversie af en toe zou moeten gemodifieerd worden? Neen , met Eva en haar appelhistorie in het achterhoofd bedank ik om miljoenen en miljoenen jaren later ook met het verwijt belast te worden omdat die USB poort de reden was van verdrijving uit het aards paradijs .Vergeet het! . Ik voel nog steeds mee met die arme Eval!!
Ik zal dan maar verder doen zoals ik bezig ben zeker en klinkt het niet dan botst het maar. Doch zeg nu zelf… zou het niet een fantastisch extraatje zijn? Maar ik ben er zeker van dat in de verre toekomst dit geen utopie blijft want ooit , ooit zal een veel wijzere man of vrouw dan ik die gedachte mogelijk maken.
En nu allemaal stemmen waar dat poortje zich het best en esthetisch zou moeten bevinden…
Mijn suggestie....Zeg nu zelf , ziet er niet slecht uit hé zo'n hoedje!!
Het is hier misschien wat stilletjes de laatste tijd maar als het kan of past dan kom ik toch regelmatig kijken of lezen alleen beoekjes brengen lukt niet zo goed momenteel maar dat wil niet zeggen dat ik jullie vergeet. Op tijd en stond geef ik wel wat meer uitleg, geen zorgen alles ok hier! Een dikke knuffel voor elke bezoeker!
Bijna elke dag worden we geconfronteerd met het één of ander dramatisch gebeuren waarbij jongeren betrokken zijn.. pesten op school met zelfmoord tot gevolg… drugs en alcohol die vaak tot drama’s leiden , hangjongeren die geen respect hebben voor de waarden in de maatschappij , joy riding die fataal afloopt.. moet ik nog doorgaan? En dan stel je je de vraag .. wat bezielt sommige jongeren de dag van vandaag?
Daarnaast hoor je ook dat de regering de ouderen langer aan het werk wil houden ten koste van wat dan ook.. en dan stel ik me ook de vraag.. zouden we niet beter die jongeren aan werk helpen, hen een doel geven in het leven, een plaats in de maatschappij… straks brengen sommige jongeren nog de oude werknemers om om toch maar aan een job te geraken.. Dat is misschien wel ver gezocht maar toch… jongeren moeten werk vinden en krijgen… ouderen moeten op een bepaald moment een stapje terug kunnen zetten..
Als dat dan toch een probleem is waarom de ouderen geen kans geven om op een bepaalde leeftijd deeltijds te werken met naast hen een jongere die veel kan opsteken van die oudere? Overdracht van kennis en ervaring? Maar neen, vakbonden en regering blijven maar bekvechten en intussen draait de economie maar vierkanter en vierkanter….Ik benijd onze kleinkinderen niet want als het zo blijft doorgaan dan komen ze in een heel rare maatschappij terecht!!
Het belang van onderwijs Internationale Vrouwendag staat elk jaar op 8 maart in het teken van strijdbaarheid en het gevoel van solidariteit van vrouwen overal ter wereld.
De internationale Vrouwendag is in de twintigste eeuw ontstaan doordat vrouwen opkwamen voor hun rechten, onder andere op het gebied van arbeid en kiesrecht. Vrouwen vormen 50% van de wereldbevolking.
Vrouwen doen 66% van al het werk.
Vrouwen verdienen 10% van het wereldinkomen.
Vrouwen hebben 1% van alle bezittingen.
Van alle regeringsleiders op de wereld is 5% vrouw.
Van alle armen op de wereld is 75% vrouw.
Van alle analfabeten op de wereld is 66% vrouw.
Van alle vluchtelingen op de wereld is 75% vrouw.
Onderwijs speelt een cruciale rol in het helpen van vrouwen en meisjes om gelijkheid te bereiken. Het is dus logisch dat dit jaar dit als één van de thema's voor de Internationale Vrouwendag werd gekozen.
Een jonge vrouw, die een jaar voor haar werk naar Australië was gegaan, heeft een brief van haar vriend die thuis gebleven was gekregen.
De brief ging als volgt:
Lieve Mary, Ik kan niet langer doorgaan met onze relatie. De afstand tussen ons is gewoon te groot. En ik moet toegeven dat ik enkele keren ben vreemdgegaan sinds je weg bent. Het spijt me. Kun je me alsjeblieft mijn foto terugsturen die ik jou meegegeven heb? Liefs, John.
Mary, met een gebroken hart, was flink kwaad. Maar ze bedacht het volgende: Ze vroeg aan haar collega`s om foto's van hun vriendjes, broers, neven enz. Mary deed de foto`s van de mannen bij de brief samen met de foto van John. Er zaten 83 foto`s in de envelop... met dit briefje erbij:
Lieve John, Het spijt me, maar ik kan me niet meer herinneren wie je ook alweer was. Neem alsjeblieft jouw foto van de stapel en stuur de rest terug naar mij. Hou je haaks, Mary.
Ik neem de teugels ( euh het stuur) zelf in handen
Zoals ik hier nu al uitgebreid uitlegde, stapte ik onlangs op trammetje zeven maar om zeker te spelen heb ik me maar zelf aan het stuur gezet.. je weet nooit hé?
Ik bleef ze maar aankrijgen (langs andere wegen ) wensen en virtuele bloemen en ben er dankbaar om!
Ik probeer zoveel mogelijk te genieten. We reizen vaak, ik heb veel contact met vrienden, ik geniet van lekker eten. Vroeger deed ik dat wat minder omdat ik op mijn lijn wilde letten. Mijn leeftijd kan ik aanvaarden. Al is zeventig wel anders dan vijftig of zestig.
Maar een vrouw die haar leeftijd verzwijgt vlakt het verleden uit, zegt Bernard Shaw. En ik heb een leuk verleden, dus dat wil ik niet. Als ik zie hoeveel mensen er al niet meer zijn, weet ik dat ik niet moet klagen.. en wordt er al eens een grapje gemaakt over de leeftijd.. ach dat hoort er bij zeker?
"In een klein stationneke 's morgens in de vroegte, stonden 7 wagentjes netjes op een rij... "
en voilà daar staan vanaf gisteren mijn zeven wagentjes ook en ik hoop dat ik nog lang niet weg moet gaan... laat ze maar rustig staan die wagonnetjes ik zal ze wel verzorgen....
Bedankt voor de wensen lieve mensen: " 't heeft me deugd gedaan, 't heeft me deugd gedaan aan mijn hartje, aan mijn hartje....
Ik houd van mooie kleren, ik houd van leuke schoenen, ik houd van toffe spullen, maar ik heb ze het liefst hier-en-nu-en-wel-meteen in mijn bezit. Ik winkel niet zo graag. Af en toe heb ik wel eens goesting in een namiddag shoppen, maar zo over het algemeen, nee, toch niet.
Als iemand iets leuks aanheeft en je vraagt waar ze dat gevonden heeft:
– ‘Oh, in de esprit/H&M/WE/kiestuzelfmaar’ – dan wéét je eigenlijk op voorhand al dat als je zelf gaat zien, er toch niks leuks in die godganse winkel te vinden zal zijn, maar toch ga je een kijkje nemen – ze moesten toevallig toch nog maar eens je maatje liggen hebben. Maar meestal kom je dubbel zo droef buiten: voor niks door die "grmmddppppffff" winkel gelopen èn dat leuke kledingsstuk niet gevonden.
Als je HET droompaar schoenen in een etalage ziet staan kan je er van op aan dat ze die niet meer in jouw maat zullen hebben want eenstandaardvoetje heb je niet!.
Als je iets in een bepaalde kleur zoekt, weet je op voorhand dat ze alle kleuren nog binnen zullen hebben, buiten die ene kleur die jij zo graag wou hebben.
Als je een winkel binnenwandelt en je vindt iets gigantisch leuk, zal het àltijd tot de nieuwe – dure – collectie behoren.
Een shopaholic kan je mij dus zeker niet noemen. Maar es af en toe goed gaan vitrines kijken, daar ben ik wel voor te vinden. Dat deed ik deze week en .. geloof het of niet ik heb ook iets gevonden naar mijn smaak!
Ik wil niet aftellen maar jammer genoeg doet de tijd het voor mij. Nog acht dagen en dan mag ik een magische zeven voor mijn leeftijd schrijven. Als eerste cijfer, wel te verstaan. 10 vorige zesjes heb ik al gehad. En dit zeventje is het eerste in een reeks van tien. Wat zullen me tien zeventjes brengen? Of beter, elf, want over zeven jaar mag ik er twee schrijven! Zal ik ze ooit omgekeerd mogen schrijven?
Laat ik er maar niet over piekeren en geloven dat die zeven een nieuwe wereld opent waarvan ik nog voluit kan genieten door nieuwe dingen te doen en oude vol te houden zoals deze blog .Ik laat hem zijn gang gaan, zijn eigen leven leiden, liefst niet lijden en zijn eigen kronkelingen volgen .. en ik .. ik volg hopelijk mee..
Jantje: "Mijn papa kan het beste autorijden, hij kan zelfs op twee wielen door de bocht."
Pietje: "Mijn Papa is de sterkste van alle papa's, die is voor niemand bang.
Henk: "Mijn Papa is juist geen held, dat is een bange schijter. Als m'n mama een nacht niet thuis is, is ie zo bang dat ie van schrik bij de buurvrouw gaat slapen."
Ik ben inderdaad “ gezegend “ met een goed geheugen en dat is iets wat mijn slaapgenoot mij af en toe benijdt.
“Had ik maar zo’n geheugen zoals jij “ is zijn vaak gehoorde klacht. Maar dan zeg is altijd dat een goed geheugen zijn pro en cons heeft want je onthoudt niet enkel de goede dingen maar ook de minder aangename herinneringen..
Ik ben er echter steevast van overtuigd dat mijn goed geheugen voor een groot deel gevormd werd in mijn kindertijd en vooral op school! Als driejarige zong ik al van op een tafel het lied “ Aan het strand stil en verlaten” al zal ik niet begrepen hebben wat ik zong haha..
Maar als ik zo eens terug denk aan mijn lagere schooltijd en mijn jaren middelbaar dan stel ik vast dat “ voordracht” een belangrijk vak was in onze schoolleven . Soms vraag ik me af of kinderen nu ook nog zoveel gedichten te leren krijgen en moeten voordragen.. Voordracht was in mijn school altijd een heerlijk lesuur… Ik herinner mij heel creatieve nonnen en leraars die de kunst van het voordragen hoog in hun vaandel droegen en bij wie we veel opgestoken hebben qua optreden..
Elk jaar was er op mijn lagere school een schoolfeest met dan als afsluiter een toneelstuk door de hoogste klassen met veel flair gebracht werd. De andere klassen lieten iemand een gedicht voordragen . Ook in het middelbaar hebben we elk jaar afgesloten met een toneel stuk .. als dat geen geheugentraining was!
Even plukken uit mijn “ repertoire” … Het eerste dat me te binnen schiet is uit het derde leerjaar “ Het gelapte voorschootje”. Ik herinner me geen schrijver… we stonden er bijna bij te wenen wat die stoute Fiene deed met Liesje…
Wat zegt jullie :“ De Grote hond en de kleine kat” van Albert Verwey? Nooit gehoord van : “ scheer je weg waf waf Scheer je weg , sis sis”.. ?
Misschien zijn “ De drie vliegen die zaten te liegen op een balkon” .. van Hans Andreus beter bekend. Niet?
Die nonnen hadden iets met dieren of Gezelle ( haha) want we leerden ook: " Het Mezennestje". Daar heb ik nog een pijnlijke herinneirng aan want de vleugeltjes van dat meesje zaten op de dag zelf letterlijk vast aan mijn schouder en niemand die het zag tot het gedaan was dan vloeiden de traantjes want die vleugeltjes hadden veel bewogen !!!
Ik ben zeker dat jullie het volgende kennen : “De Pruimeboom" van Hieronymus Van Alphen .. Jantje zag eens pruimen hangen.. weet je nog?
Of die: " Bibelelelabomse berg".. met dat bibelalelabomse huis en kinderen en pap? Als dat geen tongenbreker was!!!
Nog nooit van gehoord, zeg je? Maar dan zeker wel van:
"Boerke Naas “ van G.Gezelle..’t Is waar het was geen leeuwenhart maar toch ten was niet dwaas ..
Een beetje ouder leerden we de delicatesse van een kaasje te onderscheiden van het profane van een bloedworst in :“ Bloedworst en kaas” van Koos Speenhoff.
En dat we niet alleen waren die ’s morgens de dingen groetten, leerden we uit “ Marc groet ’s morgens de dingen “ van Paul van Ostaijen…
Dat niet alleen mensen pruiken droegen maar ook bomen, leerden we uit “ De wilgen” van Adema van Scheltema .. die droegen ook pruiken op hun houten kop .
En al hou ik niet van spinnen toch voelde ik mee met de eigenzinnige spin uit “ De spin Sebastiaan” van Annie MG Schmidt.
En we konden ons nog iets voorstellen bij het gedicht “ De kinderen van de Soetewey” van Alice Nahon bij dat "Klikkerdeklakker" zo kloef'ren de rijen, op blokskens voorbij langs de grauwe kasseien".
Pas veel later heb ik begrepen waar het in “ Die avond en die roze” van Gezelle echt om ging … Nu zou ik dat totaal anders brengen.
Er waren zeker nog wel meer gedichten maar dan laat mijn geheugen me toch even in de steek… !!
Er komt blijkbaar toch sleet op. Nu, met al die cijfertjes op mijn teller is dat niet moeilijk….
Het was heerlijk hier weer eens aan te denken en zeggen dat ik er nog een paar vlot van buiten ken!!
De laatste weken was het weer het beeld in de winkels .. Valentijn kwam er aan en iedereen werd er warm voor gemaakt! Ik herinner me niet dat in onze " jonge jaren" die 14e febr zo'n impact had . Sommigen zullen het wel gevierd hebben maar het was geen feest waar je moest aan meedoen om te bewijzen dat je partner je geliefde is!
Wij houden het hier bij een etentje met vrienden , de oudjes onder elkaar die niet zonodig 14 febr nodig hebben om te bewijzen dat je je goed voelt bij je levensgezel! Maar voor diegenen die er wel behoefte aanhebben... laat jullie maar gaan, elke reden is goed genoeg om te vieren zeker... ik heb er niets tegen in te brengen....alleen hou ik er niet van om door de media of de comerce in een vakje geduwd te worden!
Zij antwoordt gewoon : "Geen druk meer van leeftijdsgenoten".
Het voordeel van seniel worden is
dat je je eigen Paaseieren kunt verstoppen en er plezier aan beleeft ze te zoeken.
Ik ben zeker oud geworden!
'k Heb al twee overbruggingen, een nieuwe heup, nieuwe knieën, overwon prostaatkanker en diabetes.
'k Ben halfblind. 'k Hoor niks dat stiller is dan een jet-motor. 'k Slik per dag 40 medicaties die me duizelig, verdwaasd maken en me black-outs bezorgen.
'k Krijg symptomen van dementie.
'k Heb een slechte bloedcirculatie.'k Voel bijna m'n handen en voeten niet meer.
'k Weet niet meer of ik 86 of 92 jaar ben. 'k Ben al mijn vrienden kwijt.
Dank zij God heb ik m'n rijbewijs nog.
Mijn lichaam wil niet meer mee, m'n dokter stuurt me naar een fitness club. 'k Schrijf me in bij de aerobicgroep voor senioren. Ik buk, draai, duizel, spring op en neer, zweet een uur lang. Als ik mijn gymschoenen aan heb, is de aerobics voorbij.
Een oudere dame wil haar testament opstellen en stapt naar haar notaris. Ze heeft twee punten die zeker uitgevoerd moeten worden.
"Ik wil gecremeerd worden" zegt ze "en ... 'k wil in het winkelcentrum gestrooid worden".
"In het winkelcentrum ... gestrooid worden?" vraagt de notaris.
"Dan heb ik m'n dochter minstens 2x per week op bezoek" zegt ze.
Hoe vermijd je rimpels? Blijf eten tot je huid strak zit.
De koorts is weg, de hoest vermindert alleen dat slappe gevoel in de benen hangt er nog wat maar we zijn stilaan op de weg terug lieve mensen. Bedankt voor de vele beterschapsknuffels, ik heb ze tot hier gevoeld en dat deed deugd! We hebben wel een griepspuit gehad dit jaar maar blijkbaar was de griep resistent tegen dat goedje en ja..als we iets doen dan doen we het goed hé vandaar dat we hier bijna een week ziek lagen, ook onze vrienden geraken stilaan boven water... maar zo te horen zijn we niet alleen ..Nog een hartelijke groet en knuffel.
Ik heb het hier goed te pakken lieve mensen die griepmicroben hebben mijn corpus volledig in hun macht zodat de lust en de fut om te bloggen er niet is momenteel. Daarnaast heb ik bij momenten moeite om op sommige blogs te geraken door de vele plaatjes ... Dus geef me even de tijd om uit te zieken en dan zien we mekaar terug!
Luister naar je lichaam. Deze wijsheid gaf mijn ventje weg toen biebie toegegeven had dat ze zieker was dan nodig omdat ze niet meteen aan de signalen van haar vege lijf had toegegeven.
Ik stel mij een dialoog voor met mijn corpus .. zo zou het gaan, denk ik....
Gaan slapen. Mijn lichaam: Het is middernacht. Zou je niet gaan slapen? Biebie: Naah! Ik wil nog surfen en de blogjes lezen en het nieuws lezen. Mijn lichaam: Ik wil gaan liggen. Ik ben moe. Biebie: Hoe kun jij moe zijn. Je hebt niks gedaan vandaag. Mijn lichaam: Dat denk jij! Je hebt gekookt, je hebt de lakens ververst en je hebt de was gedaan. Ik ben echt aan rust toe! Biebie: Ok, Ok! Ik ben al weg, zaag!
Opstaan Biebie: t Is al licht buiten. Mijn lichaam: So what! Biebie: Dan is het tijd om op te staan. Mijn lichaam: Ik wil nog een uur blijven liggen. Biebie: Waarom? Mijn lichaam: Omdat ik nog niet uitgerust ben, tiens! Biebie: Ik moet gaan strijken Mijn Lichaam: Dat kan je deze namiddag ook. Biebie: t Is al goed, lui ding. Ik zal me nog eens omdraaien.
De strijk. Biebie: Ik moet strijken. Mijn lichaam: Ik heb geen goesting. Biebie: Ja maar, er staat wel een hele mand strijk, hè. Mijn lichaam: Er hangen nog kleren genoeg in de kast om aan te trekken. Biebie: Dat is waar. Mijn lichaam: Waarom zou je dan strijken? Ga voor je computer zitten. Dan word ik tenminste niet moe. Biebie: Ja zeg, wanneer heb jij terug goesting om te werken? Mijn lichaam: Morgen misschien, maar vandaag zeker niet.
De boodschappen. Biebie: Ik moet boodschappen doen. De kast is leeg. Mijn lichaam: Dat zou ik niet doen als ik jou was. t Is bitter koud en glad op de baan. Je gaat schuiven met de auto. Biebie: Jij weet wel mijn zwakste punten te bespelen, hè. Mijn lichaam: We are one, darling! Biebie: Maar wat moeten we dan eten? Mijn lichaam: Wat?! Je hebt verdorie een volle diepvriezer! Biebie: (zucht) Je wint weeral. Maar morgen, dans jij naar mijn pijpen. Capice! Mijn lichaam: Morgen ben jij helemaal van je griep en bronchitis vanaf. Dan sta ik weer helemaal ter beschikking, my lady.
AWELLLLLL… DAS DE OPLOSSING VAN ONZE GELDPROBLEMEN!
Het is september in een dorpje in onze mooie Ardennen. Het regent en het dorpje lijkt verlaten. Het is een moeilijke tijd. De inwoners hebben allemaal schulden, en leven op krediet.
Plots verschijnt een rijke toerist ter plaatse ... en stapt het enige hotel van het dorpje binnen. Hij legt een bankbiljet van €100 op de balie, en gaat naar de eerste verdieping om een kamer uit te zoeken. De hoteleigenaar pakt vlug de € 100, en rent naar de slager om zijn schulden te betalen. De slager pakt die €100 aan, en gaat spoorslags naar de varkensboer om zijn schulden te betalen. Op zijn beurt rent die naar de verpachter, en betaalt zijn schulden af. De verpachter haast zich naar de enige prostituee in het dorp die, vanwege de crisis, haar diensten op krediet aanbiedt... en betaalt haar zijn schulden. De prostituee haast zich naar het hotel, en betaalt de hotelier de kamerhuur. De hotelier legt de €100 weer op de balie. Op dat moment komt de rijke toerist naar beneden, neemt de €100 van de balie, omdat hij niet tevreden is over de kamer.
Niemand heeft iets verdiend, er is niets veranderd, maar het hele dorp is wel schuldenvrij…
De wereldeconomie teruggebracht tot de basics!!!!!
Moet je daar nu jaren voor naar de universiteit!!!!!
Als er niets anders te vertellen valt ..dan is er nog altijd een vleugje humor
Een man en een vrouw gingen met vakantie naar Jeruzalem. Tijdens hun verblijf aldaar overleed de echtgenote. De begrafenisaannemer troostte de echtgenoot en zei:
'Je kan het lichaam per schip naar huis sturen voor 5.000 dollar of je kan haar hier begraven, in het Heilige Land, het Uitverkoren Land tegen de prijs van 150 dollar.'
Wat denkt u dat de echtgenoot zal doen? En waarom hij doet wat hij meent te moeten doen?
De echtgenoot dacht even na maar zei uiteindelijk dat hij haar liever naar huis wou verschepen.
'Waarom toch', zei de begrafenisaannemer die niet begreep waarom de man zoveel geld wilde betalen.
'Waarom wil je 5.000 dollar uitgeven om haar per boot mee te nemen naar huis, terwijl het voor u toch heerlijk moet zijn te weten dat ze hier in het Beloofde Heilige Land kan begraven worden voor slechts 150 dollar?'
De man antwoordde op de koele, ernstige toon die hem al die jaren had getypeerd. 'Lang geleden,' zei de man, ' stierf hier een man, werd hier ook begraven en drie dagen later verrees hij. Ik kan dat risico niet nemen.'
Ken je de oorsprong en de betekenis van het woord: NACHT ?
Ziehier de uitleg
In heel wat Europese talen wordt het woord NACHT gevormd door de letter 'N' gevolgd door het cijfer '8' in de respectievelijke taal. De letter 'N' is het wiskundig symbool voor het oneindige, gevolgd door het cijfer 8, dat eveneens symbool staat voor het oneindige.
Dus, in al die talen, betekent NACHT de eenheid van oneindigheid.
Enkele voorbeelden:
PORTUGEES : noite = n + oito (8)
SPAANS : noche = n + ocho (8)
FRANS: nuit = n + huit (8)
ITALIAANS : notte = n + otto (8)
ENGELS : night = n + eight (8)
DUITS: Nacht = n + acht (8)
NEDERLANDS : nacht = n + acht (8)
Interessant, toch? Trouwens, als je 8 horizontaal neerlegt is dit ook het symbool voor... het oneindige!
Zalig diegene die de kennis doorgeeft en die je ten minste 8 uren slaap aanraadt!
Zondag nog een samen geweest met de familie langs T zijn kant .. een gezellige West Vlaamse bende waar een grol en geplaag niet uit de lucht is en dat allemaal overgoten in sappig West Vlaams.
Al zo lang ik hier op deze bol rondloop als Westvlaamse heb ik het gevoel dat wij meestal bekeken worden als “ die van achter de kuppe”… maar geloof mij die tijd van schuchtere en onmondige WVLamingen ligt allang achter ons.. Trouwens de geschiedenis heeft bewezen dat missionarissen en ondernemers vaak uit die verloren hoek kwamen.
Toen we hier in het Antwerpse kwamen wonen ( al zo’n 32jaar geleden) werd er vaak met een glimlach gereageerd op ons taaltje en het feit dat we van uit dat hol van pluto kwamen. Soms kon ik me eraan ergeren maar geloof me ik wist mijn mannetje te staan tussen “die Stedelingen”. Intussen trek ik me dat al lang niet meer aan en wordt er nog eens lachend verwezen naar mijn roots dan deert het me niet meer integendeel ik ben er fier op want wij hebben intussen die “ stedelingen” al lang bijgebeend!
Het was voeger wel zo dat veel mensen onze provincie verlieten na het studeren, maar dat betekent niet dat zij zich geen West-Vlaming meer voelen. En ga ik zo eens kijken dan valt me op dat onze maatschappij toch kleur krijgt dank zij bepaalde West Vlamingen. Wat zou het cabaretwereldje zonder Wouter Deprez, Kama, en Geert Hoste zijn? Wat zou de ruimtevaart zonder Dirk Frimout zijn? Wie heeft er nooit over het zogenaamde Flanders Language Valley gehoord met de oprichters Jo Lernout en Pol Hauspie? Weliswaar is dat fout afgelopen maar de basis van de spraaktechnologie komt toch uit die hoek! Er zou nooit een Omega Farma geweest zijn zonder Marc Coucke en zo kan ik ook in het verleden belangrijke West Vlamingen opnoemen.
Kortom West-Vlamingen blinken op veel domeinen uit, maar zijn vaak nog altijd veel te bescheiden. Daarom willen wij even stellen dat West-Vlamingen niet altijd bescheiden hoeven te zijn en best wel trots mogen zijn op hun cultuur, taal en inwoners. Uit onderzoek blijkt trouwens dat West-Vlamingen de slimsten van België zijn. Zij zouden de grootste slaagkansen hebben om hun bachelor in drie jaar af te werken.
Ik zou willen dat het spreekwoord “ Doe voort en zie niet om” veranderd wordt in “Doe voort, maar wees trots dat je West-Vlaming bent”
In ons Belgenland is het deze winter tot nu vooral al heel nat en regenachtig geweest al kregen we de laatste dagen toch een winterprikje.
Ik ging eens zien naar vroeger en vond dat in de overgang van 1962-63 Koning winter Europa zodanig in zijn greep had dat deze geboekt staat als de strengste winter van de 20e eeuw en de koudste sinds de revolutiewinter van 1789. Maar ik veronderstel dat velen van jullie zich dat niet meer zullen herinneren. Ik ben benieuwd of de 21ste eeeuw dat record ooit nog zal breken met de opwarming van onze aarde?
In 1962-63 heeft het van eind november tot half maart onafgebroken gevroren en regelmatig gesneeuwd. Door de langdurige vorst raakten bevaarbare waterlopen dicht gepakt van het ijs en ook de Schelde en het Albertkanaal moesten met de zware middelen open gehouden worden.
Op 15 januari 1963 werd zelfs een deel van de Noordzee in ijsschotsen herschapen, nooit meer gezien sedertdien. Het openbaar leven werd zwaar beïnvloed door deze barre Siberische toestanden. Scholen werden een tijdlang gesloten, de bevoorrading werd erg bemoeilijkt en het leger en de civiele bescherming werden ingezet om de bevolking van levensnoodzakelijke behoeften te voorzien. Isolatie in een woning was een onbekend begrip in die tijd en vele gezinnen vielen zonder water omdat de waterleidingen kapot vroren. Ook behoorlijke verwarming was een probleem, velen verwarmden toen hun huis met een kolenkachel en de bevoorrading van kolen verliep erg stroef.
Of het deze winter was, weet ik niet meer maar ik kan me wel nog strenge winters herinneren en hoe ons ma dan regelmatig emmertjes antraciet in het kot moet scheppen of de sneeuw van het trottoir moest ruimen om langs het huis te geraken en hoe de vorst kanten tekeningentjes op de slaapkamervenster toverde. Het was dan letterlijk alle hens aan dek . We hebben inderdaad geen winters meer als vroeger … gelukkig maar.
Pazke vroeg in een reactie of dat glijden op ijs van mij ( of de poging daartoe !!) betekent dat ik nog steeds een stukje kind in mij heb of dat het oud zot zich laat voelen?
Ik denk dat het beide is Paz…Ik verzet me nog steeds met hand en tand tegen dat cijfer dat er binnenkort bijkomt en eerlijk? Ik voel me nog relatief jong , niet meer piep maar dat hoeft ook niet want als ik de fratsen van mijn jeugd moet herhalen dan weet ik maar één plaats waar ze “oudjes” met zo’n gedrag steken en dat is geen optie..
En wat dat "oud zot " betreft… heerlijk toch zo af en toe , je krijgt er zelfs de slappe lach van en voor zover ik weet is lachen nog steeds een goede medicijn tegen alles en nog wat! Ik voel me bij lange na nog niet rijp om gewoon elke dag kaartje te leggen in een rusthuis… geef me maar de vrijheid en ik zal dat wel op mijn manier invullen en een stukje kind behouden .. als dat kan .. zalig gewoon! !
De winter laat zich eventjes voelen. Het wordt vroeg donker en de temperatuur daalt. Voor mij hoeft dat niet echt want ik heb niet direct iets met de winter. Kou, sneeuw, ijs, gladheid… ik moet er niets meer van hebben . Dat was vroeger wel anders. In de tijd dat ik nog een klein Natoken was, vond ik dat juist heel mooi. Spannend ook wel. Het kon me niet vroeg genoeg gaan vriezen en sneeuwen. Vooral sneeuwval in de avonduren vond ik prachtig. Er heerste dan een serene rust, de omgeving lichtte op. Dan zat ik met mijn neus tegen het raam gedrukt te kijken naar de neerdwarrelende sneeuwvlokken. En als ik dan de volgende ochtend naar buiten stapte en bij elke voetstap de sneeuw onder mijn botten hoorde knisperen, genoot ik met volle teugen. En dan ging ik samen met mijn zus een lange glijbaan maken. Dan werd eerst de sneeuw stevig platgetrapt en daarna aanloopjes en glijden maar. Langzaam maar zeker verscheen er dan een spiegelgladde ijsbaan. Het was dolle pret.
Maar ja, dat was toen. Inmiddels meer dan een halve eeuw geleden. Met het klimmen der jaren ben ik steeds minder van de winter gaan houden. Het gekke is dat ik het eigenlijk wel mooi vind als het sneeuwt. Er heerst dan nog altijd een serene rust en de omgeving licht mooi op. Maar ik zit niet meer met mijn neus tegen het raam gedrukt te kijken naar de neerdwarrelende sneeuwvlokken. Dat ik dan geen glijbaan meer maak in mijn tuin, vind ik niet erg ook die behoefte heb ik allang niet meer hoewel.... Ik heb me er toch ook een paar weken terug op betrapt dat ik nog even probeerde of de sneeuw wel glad genoeg was...Toch nog een restantje van vroeger?
Elke dag een stapje dichter bij dat volgend trammetje, dat is wat ik bij momenten denk de dag van vandaag. Maakt het mij blij of droevig of weemoedig? Het maakt mij in de eerste plaats blij dat ik dat wellicht haal wat 4 van mijn vriendinnen niet gegund was... en dan gaat een mens al eens mijmeren....
Kennen jullie het liedje “ Spiegelbeeld” van Willeke Alberti nog?
Ik maak er even een persoonlijke versie van …
Spiegelbeeld.
Ben ik heus zo oud als jij?
Is het waar, ben ik al bijna zeventig?
'k Zou zo graag hier en daar nog eens iets overdoen .
Spiegelbeeld.
'k Kan je haten
want je geeft geen dag terug.
Waarom gaan toch die jaren
als je jong bent zo vlug?
Er is enkel nog zoveel herinnering.
Spiegelbeeld.
Uit al die jaren
vergeet ik geen ding.
'k Heb alleen nog wat foto's en die zeggen het me weer
Het was voor ons hier niet de eerste sneeuw maar wat ik gisteren op de Druivelaar las , past volledig bij wat de sneeuw met me doet ....
Als de eerste sneeuw gevallen is, lijkt het alsof het huis waarin je woont , in een ander werelddeel is neergelaten. Zelfs binnen ziet het er anders uit! . Alle kamers lijken kleiner en gezelliger. Buiten, waar gisteren nog de tuin was, ligt nu een witte , glinsterende vlakte en het dorp daarachter lijkt op een sprookje van Grimm. Natuurlijk zijn de kinderen opgewonden, maar ook de volwassenen hangen langer rond en praten langer dan gewoonlijk voor ze aan het werk gaan. Niemand kan bij de ramen vandaan blijven. Het is niet zozeer de sneeuw zelf, de aanblik van de toegedekte wereld die zo betoverend is, als wel de komst van de sneeuw, de plotselinge verandering, een toverachtige gebeurtenis! ...
Jeske merkte op dat het al maandag is en inderdaad .. ik had het logje voor het weekend geschreven maar om de een of andere reden een verkeerde datum op gezet en daardoor nu pas geplaatst.. ik vrees dat die lumbago zich ook wat in mijn kopje genesteld heeft .. soit... intussen betert het verder elke dag een beetje dus zo ging het " verhaal" ...
Weeral een weekend voor de deur met gelukkig wat zon... De eerste zonnige dag van het jaar denk ik en daar hebben we van geprofiteerd om een wandeling te maken en wij waren niet de enigen die blij waren met die zon. Een dikke jas , muts op en dan goed doorstappen en zo krijg je het nog lekker warm ook!
Zelf ben ik een paar dagen uit circulatie geweest met een lumbago .Dat ding is nog niet helemaal weg maar kine en oefeningen doen hun werk.
Het begon vorig weekend na een pijnlijke nacht en een nog "pijnlijkere" rug bij het opstaan..
Wat had ik verkeerd gedaan? Google wist dat slijtage aan de basis kan liggen maar daar wil ik niet aan denken en nog minder bij stilstaan
T vroeg wat ik gedurende de nacht uitgespookt had want hij had me de dag voordien niet horen klagen.. Maar ik had het voelen aankomen al weet ik waarachtig niet waardoor het gebeurd is! De kine dacht dat turnen vrijdag niet direct een goed gedacht was maar ja .. biebie wilde het toch proberen ... De opwarming viel mee maar die grondoefeningen voor rug- en buikspieren kwamen inderdaad nog wat te vroeg... Ik heb dan maar gewoon wat zelfstandig geïnproviseerd met de beentjes in de lucht tot groot jolijt van de bende maar frustratie van mezelf. Tsja, hoe meer dat trammetje 7 nadert hoe "krakelmiekerig" het hier wordt en dat willen we niet hé?
Maar "' kzal moa ni kriepen zekre, kzin doa te out voorn?"
Vliegt er ergens een heks op een bezem rond en steelt ze mijn blogtijd ... of is het een voodoovloek? Nuchter blijven Natoken... ik moet het in die hoek niet zoeken het ontbreekt me momenteel gewoon aan tijd.
Al eens nagegaan in hoeveel uitspraken het woord tijd voorkomt?
- Je tijd verprutsen ( nodeloos werk doen)
- tot in de pruimentijd ( tot later )
- met tijd en boterhammen komt alles ok. ( iemand geruststellen)
- kwaliteitstijd ( tijd voor jezelf nemen)
- de goede oude tijd...daar moet ik geen tekeningetje bij maken zeker want wij senioren zijn in die tijd geboren.
En zo kan ik blijven doorgaan en wordt dit een ellenlang epistel maar het is slapendstijd dus...
Wij zijn de spruiten uit liefde gemaakt, meestal in het donker of met het licht uit..
Dit vond ik in mijn mailbox en dacht ... zo is het toch?
Geboren in de jaren 1940- 1960 , of sommigen (die nog taaier zijn) nog iets vroeger.
Wij waren de sterken uit de jaren '50... 60... 70 Vooreerst hebben wij een normale geboorte overleefd. Onze moeders namen aspirines, aten vinaigrettesaus, mayonaise en desserten en zij werden niet getest op suikerziekte of cholesterol. En na dat trauma werden wij op onze buik te slapen gelegd in kinderbedden geverfd met mooie blinkende loodverf. Er waren geen kindersloten op de deuren en als wij met de fiets reden, hadden wij basketbalpetten op en geen helmen. Als baby of kind reden wij mee op de schoot van moeder in auto’s zonder gordels, noch kinderstoelen of opblaasbare kussens. In de bak van een camionnette zitten, of op het paard van Boer Zutter, op een zonnige dag, was altijd een belevenisen iets héél speciaal. Wij dronken putwater of water van de kraan en geen water uit een plastic fles. Wij aten taartjes, wit brood, echte boter, spek met eieren en beukennootjes en walnoten die al op de grond lagen. Wij dronken warme chocolademelk met echte suiker erin. We hadden geen last van obesitas. WAAROM ? Omdat wij steeds buiten speelden. Daarom!!
Wij verlieten de woning ’s morgens vroeg om naar school te FIETSEN (er waren toen geen moeders die ons met de auto even konden brengen), of om heel de dag te spelen in de frisse lucht en dit op voorwaarde dat we ‘s avonds bij donker thuis waren. (of als de straatverlichting begon te branden) Onze ouders wisten helemaal niet waar we uithingen. We hadden geen gsm, maar we hadden ook Dutroux nog niet meegemaakt. We hadden "vuile kleren om te spelen" en "schone kleren" om op bezoek te gaan. Wij hadden uren nodig om ons speelgerief zelf te maken. Wij hadden geen Playstations, Nintendos, X-box, iPod enz. Er waren geen videospelen, geen 150 tv kanalen, geen videofilms of Dvd’s geen stereoketens. Voor 18 uur keek je alleen naar het 'testbeeld' (als er al een TV was) Er waren geen computers of internet.
WIJ HADDEN NOG VRIENDEN en wij gingen buiten om met hen te spelen. Wij vielen uit bomen, sneden ons, braken af en toe een arm, been of een tand, We gingen appels en peren "plukken" en er waren daar geen gerechtelijke vervolgingen voor, om iemand daarvoor de schuld te geven. Als we dan toch gepakt werden, dan kregen we een pak slaag en thuis hielden wij wijselijk onze mond. Wij kregen voor onze 12de verjaardag een grote fiets, speelden met stokken als degen, een deksel van de vuilbak als schild, katapulten, slingers, boog en rieten pijlen met vooraan een grote nagel... We maakten van oude messen, goede werpmessen en oefenden ons op een boomstam of een oude vogelpikdoel uit het café. Ondanks dat men ons vertelde dat wij ons ogen konden verliezen of ons gingen kwetsen met die dingen hebben wij dat allemaal overleefd.
Wij reden met de fiets of gingen te voet tot aan de woning van een vriend en gingen gewoon langs achter binnen. Wij waren er van harte welkom en schoven soms mee aan tafel voor het middagmaal. Het idee dat onze ouders ons uit de gevangenis dienden te halen, was absurd, dat bestond gewoon niet. Zij waren Met en Voor de wet en Met de leraars.Als we op school een straf kregen, kregen we thuis nog eens extra straf erbij!
Onze generaties hebben enkele van de beste ondernemers, denkers en uitvinders van alle tijden en van heel de wereld voortgebracht. Deze jaren brachten een explosie van nieuwigheden en nieuwe ideeën. Wij hadden de vrijheid om te proberen, de schrik voor het falen, het succes en de verantwoordelijkheid die er mee gepaard ging. Wij hebben geleerd om dat te beheersen en om daar mee om te gaan.
Het is helemaal niet mijn stijl en normaal geef ik er ook niet aan toe maar vandaag heb ik zin om sjagrijnig te zijn en het ook te vertellen…
“Ik hou van alle vrouwen…” euch .. dat is het liedje ik bedoel ik hou van alle seizoenen maar dan moeten ze ook geen verstoppertje spelen en uitkomen voor wat ze staan.. dat halfslachtige gedoe van de laatste weken, regen en wind en welke gure wind… nee dat is voor mij geen winter maar herfst en ik krijg zo stilaan het gevoel dat we meer herfst hebben in ons Belgiekske dan iets anders..en ik ben dat beu..
Ik voel de vochtige koude tussen mijn schouderbladen grienen en is het maar een gedacht of kraken die gewrichten ook meer dan anders? Aan het licht moeten we ons ook niet optrekken want de sombere dagen volgen mekaar razendsnel op en kunstlicht is nu niet echt iets wat een mens opkikkert! Ik kan aan het bakken slaan zoals Ani en zo een heerlijke geur door de keuken jagen maar ook daar word ik ook sjagrijnig van want dan denk ik aan die weegschaal die door de feestdagen meer omhoog kijkt dan omlaag en dan vergaat ook mijn zin in bakken…Opruimen heb ik al gedaan en ik heb geen zin om het zomaar opnieuw te doen en om een boek te lezen voel ik me momenteel te “onrustig” .. ze zouden in W VL zeggen :” ze heeft geen zittend gat”!!
Ja zo is het momenteel…Ik ben het binnenzitten zat , voor een wandeling vind ik die snijdende wind wat teveel eraan, mijn echte dierbare vriendinnen zijn ofwel al naar de eeuwige jachtvelden vertrokken of wonen te ver.. Mijn lieve buurvrouw zit in een serieuze depressie en het valt niet mee om lang op haar in te praten en mijn halfbedde kan ik niet blijven ambeteren hé? Ik denk dat ik zon nodig heb maar ja wie niet? En zeg me niet dat ik geen reden heb om sjagrijnig te zijn, ik weet het .. ik heb zoveel om content te zijn en toch gaat het me niet af…
Ach ik zal me maar niet teveel rollen in zelfmedelijden en geklaag zeker, tomorrow is another day en is het niet morgen dan maar overmorgen.. maar ik heb het eens gezegd en hoop nu maar dat het niet aanstekelijk is!
Als W.VL inwijkelinge doe ik nu al jaren mee met die Antwerpse traditie om op de eerste maandag na Driekonigen worstenbrood en appelbollen te eten. Een traditie die eeuwen teruggaat maar het is een lekkere gewoonte, dat kan ik jullie verzekeren!
Er zijn veel hypothesen wat het ontstaan van die verloren maandag en het eten van worstenbrood betreft Sommige bronnen gaan terug tot in de 13e 14e eeuw .In archiefstukken is soms sprake van een “verzworen maandag”: een Lorreinse akte uit 1231 verhaalt over de “lundi parjuré”, de dag waarop sommige ambtenaren hun eed aflegden. Andere bronnen zeggen dat machtige gilden rond het begin van de 18de eeuw hun nieuwjaarsfeest organiseerden op “Verloren Maandag”. Een ganse dag werd er gevierd, en kwamen de ambachtslui niet aan werken toe. Andere bronnen verwijzen dan weer naar de Antwerpse haven. Traditioneel mochten de havenarbeiders op de maandag na de eerste zondag na Driekoningen op kosten van de natiebazen drinken. Daarbij werd hen iets warms te eten aangeboden, samengesteld uit ‘onverkoopbaar’ vlees, en brood. Dat “verloren brood“ zou dan aan de oorsprong liggen van de specifieke naam van die dag. Het eten van écht worstenbrood, zoals wij dat nu kennen, wordt voor het eerst vermeld in 1913 in het boek van Edward Poffé; "Plezante mannen in een plezante stad”. Het gebruik zou volgens hem pas opgekomen zijn na 1880. Pas na de Tweede Wereldoorlog zorgde het worstenbrood bij de bakker voor een grote toeloop op "Verloren Maandag". Tot op heden wordt deze traditie gehandhaafd en worden in sommige, traditionele Antwerpse horecazaken de klanten vergast op worstenbrood en/of appelbollen.
Wat er ook van zij, wij doen mee en laten het ons smaken!
Eigenlijk had ik dit logje gisteren willen plaasen maar ik hoopte op een spoedig arrest van de moordenaars vandaar.. Mijn humor gisteren was misschien niet echt goed geplaatst maar anderzijds het leven " moet" doorgaan .. dit even ter zijde!
Het jaar 2015 is amper een week oud en de achtergrond kleurt al rood en zwart! Rood van de vele doden en gewonden bij een aanslag op een krant in Parijs en zwart van de haat die dat uitlokt!
De aanslag in Parijs op het satirische weekblad Charlie Hebdo is een aanslag op ons allen en ik begrijp niet dat mensen met zwaar wapentuig een krant kunnen aanvallen. Een krant is geen oorlogswapen. Charlie Hebdo was een kleine oase, niet veel mensen durfden wat zij durfden maar wat zij publiceerden, moet kunnen. Satire op godsdiensten of religieuze of andere prominente hoofden is van alle tijden . Wat woensdag gebeurde is een brutale aanval tegen onze fundamentele waarden, tegen de vrijheid van meningsuiting die een pijler is van onze democratie en waar we zo voor gestreden hebben. We mogen ons dat niet laten afpakken niet voor ons en niet voor de komende generaties. Die vrijheid moeten we behouden! Maar wat gebeurd is, zal angst zaaien onder mensen op een heel ander niveau dan we tot nu toe waren gewend en toch mogen we ons niet laten verleiden om haat met haat te beantwoorden want waar zou dat dan eindigen?Maar een wereld waarin mannen met kalashnikovs beslissen wat humor is en wat niet, daar kunnen we ons in elk geval ook niet bij neerleggen. En dan nog moorden in naam van de Islam dat is veel aanvallender dan een cartoon ook kan zijn!
O, triestige wereld, is dat dan de hedendaagse beschaving, teruggaan naar barbaarse toestanden zoals eeuwen terug? Arme kinderen en kleinkinderen als er niet drastisch ingegrepen wordt! Is dat de toekomst .. opstaan met terreur en gaan slapen met de volgende bedreiging in het vooruitzicht?
Angst, onrust, wrok, haat, wantrouwen.. moorden en aanslagen wordt dat de maatschappij van de 21ste eeuw? Willen we onze vrijheid en onze prachtige aarde waarop we leven in stand houden dan moeten alle volkeren die niet akkoord gaan met wat nu gebeurt als één blok die terreurtoestanden voor eens en voor altijd een halt toeroepen. De vraag is alleen hoe?
Moeder Overste van het klooster is wakker geworden in een opperbeste stemming, en beslist de ronde van de kloostercellen te doen.
- Goeie morgen, Zuster Marie-Josephine, ik vind je deze morgen zeer knap, en wat je draagt staat je beeldig!
- Ook goeie morgen, Moeder Overste, maar ik heb de indruk dat U de verkeerde kant uit bed bent gestapt!
Het antwoord beviel haar niet erg, maar toch besliste ze haar cellenrondgang voort te zetten.
- Goeie morgen Zuster Maria, ik vind je zeer goed deze morgen en wat je draagt staat je uitstekend!
- Dank U, Moeder Overste, ik vind U ook netjes, maar ik heb toch de indruk dat U de verkeerde kant uit bed bent gestapt!
De overste bijt zich op de lippen en vervolgt haar rondgang, maar van alle nonnen krijgt ze hetzelfde antwoord. Als ze zo bij de vijftiende non arriveert, staan haar zenuwen op springen en met de tanden op elkaar zegt ze:
- Dag Zuster Noëlla, wees eens vriendelijk en .... vind jij ook dat ik deze morgen de verkeerde kant uit bed ben gestapt?
- Ja, Moeder Overste...
- En waarop baseer je je ???
- U draagt de sandalen van Pater Jozef !!!!
Als W. VL afsluiterou ik hier zeggen
"Die nunnu is over de skreve gegoan!" = tever gegaan
Normaal is Driekoningen de dag waarop kinderen verkleed en zingend van deur tot deur gaan maar die gewoonte schijnt hier toch afgedaan te hebben want ik heb geen "koningen" gezien! Dan ben ik zelf maar beginnen zingen van "dien nieuwe hoed" en zo... tot mijn halfbedde vroeg of er iets scheelde of als ik een hint wilde geven... Ik heb daar een unieke kans laten liggen om iets extra op de kop te tikken .
Driekoningen is ook de dag waarop bij de meesten de kerstdecoratie weer verdwijnt. Ook hier ten huize is alles al weer opgeborgen tot volgende kerst. Nu wordt het tijd om aan de lente te denken zeker of is dat nog te vroeg? Als we de weerman mogen geloven dan krijgen we de volgende dagen een stevige herfst en dan vraag ik me af : waar blijft dan die winter? Neen ik vraag niet om sneeuw maar een goeie, stevige nachtvorst met dan de volgende dag een open, blauwe hemel en de zon.. dat heeft toch ook zijn charme of niet?
Intussen hebben jullie al gezien dat ik probeer om mijn Antwerpse vrienden wat W. VL aan te leren .. Tot nog toe geen reactie gekregen.... maar ik denk dat ze aan het oefenen zijn en dat ze
Lap .. het jaar is pas begonnen en het is al van datte.. niet alleen het jaar is nog een blanco blad ook mij inspiratie staat op een laag pitje. Ik weet alleen dat we vandaag de Driekoningen mogen verwachten met hun ster en een lied... Maar vooruit met de geit, we doen ons best al is het vandaag een miniversie.
Daarom een W.VL afsluiter:
"Achtr oes komn d'er nog veel andre" = ( laat de zorgen over je heen gaan en geniet van het moment!)
Een man was zijn gazon aan het maaien toen hij zijn aantrekkelijke blonde buurvrouw buiten zag komen en hoe ze in snel tempo naar haar brievenbus liep. Ze opende de bus, sloeg ze weer dicht en stormde terugnaar binnen.
Even later kwam ze terug buiten, ging weer naar de brievenbus, opende ze en sloeg ze brutaal weer dicht. Duidelijk boos liep ze terug naar binnen...
Toen de man zich klaarmaakte om de kantjes te maaien kwam het blondje voor de derde keer buiten, liep weer naar haar bus, opende ze en sloeg ze nog harder dicht dan ervoor.
'Is er iets mis?' vroeg de man verbaasd.?
'Zeer zeker is er iets mis. Mijn stomme computer blijft maar melden: ER IS POST VOOR U!!!' ER IS POST VOOR U!!!'
En omdat ik altijd graag mijn W.Vl moedertaaltje onderhoud, kan ik hier enkel maar op zeggen:
" Ze stond van achteren in de reke oat 't verstand uutgedeeld wierd"
Lieve lezer, Ik heb nog wensen voor jou voor 't nieuwe jaar en nu eens niet in het West Vlaams. Ik moet ook aan mijn Antwerpse vrienden denken hé :
Als je zoekt, dat je mag vinden als je werkt, dat je voldoening mag krijgen als je rust, dat je mag genieten als je feest, dat je mag bruisen als je om iemand geeft, dat je mag stralen.
Ik wens je een hart vol verlangen en hoofd vol ideeën een ziel vol vertrouwen
maar bovenal
wens ik jou een goede gezondheid en heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeeeeeeel LIEFS
)
. Niettemin wil ik allen die hier komen lezen een goed jaareinde en een goed jaarbegin toewensen. Nieuwjaarswensen klinken meestal heel cliché: een goede gezondheid en veel geluk. Toch vind ik, cliché of niet, dat dit zowat het beste is wat je iemand kan toewensen. 
.. Dus mijn Kerst begon goed .. een huis op stelten of beter vol met pakjespapier en alles wat herinnert aan een gezellig bijeenzijn van 12 personen, een keuken nog vol met de herinneringen van de avond ervoor in geuren en kleuren en een stapeltje vaat om U tegen te zeggen.. Gelukkig mochten we tegen de middag de voetjes onder tafel steken bij de dochter .. dat was een zorg minder. 
.
