Het was voor ons hier niet de eerste sneeuw maar wat ik gisteren op de Druivelaar las , past volledig bij wat de sneeuw met me doet ....
Als de eerste sneeuw gevallen is, lijkt het alsof het huis waarin je woont , in een ander werelddeel is neergelaten. Zelfs binnen ziet het er anders uit! . Alle kamers lijken kleiner en gezelliger. Buiten, waar gisteren nog de tuin was, ligt nu een witte , glinsterende vlakte en het dorp daarachter lijkt op een sprookje van Grimm. Natuurlijk zijn de kinderen opgewonden, maar ook de volwassenen hangen langer rond en praten langer dan gewoonlijk voor ze aan het werk gaan. Niemand kan bij de ramen vandaan blijven. Het is niet zozeer de sneeuw zelf, de aanblik van de toegedekte wereld die zo betoverend is, als wel de komst van de sneeuw, de plotselinge verandering, een toverachtige gebeurtenis! ...
Jeske merkte op dat het al maandag is en inderdaad .. ik had het logje voor het weekend geschreven maar om de een of andere reden een verkeerde datum op gezet en daardoor nu pas geplaatst.. ik vrees dat die lumbago zich ook wat in mijn kopje genesteld heeft .. soit... intussen betert het verder elke dag een beetje dus zo ging het " verhaal" ...
Weeral een weekend voor de deur met gelukkig wat zon... De eerste zonnige dag van het jaar denk ik en daar hebben we van geprofiteerd om een wandeling te maken en wij waren niet de enigen die blij waren met die zon. Een dikke jas , muts op en dan goed doorstappen en zo krijg je het nog lekker warm ook!
Zelf ben ik een paar dagen uit circulatie geweest met een lumbago .Dat ding is nog niet helemaal weg maar kine en oefeningen doen hun werk.
Het begon vorig weekend na een pijnlijke nacht en een nog "pijnlijkere" rug bij het opstaan..
Wat had ik verkeerd gedaan? Google wist dat slijtage aan de basis kan liggen maar daar wil ik niet aan denken en nog minder bij stilstaan
T vroeg wat ik gedurende de nacht uitgespookt had want hij had me de dag voordien niet horen klagen.. Maar ik had het voelen aankomen al weet ik waarachtig niet waardoor het gebeurd is! De kine dacht dat turnen vrijdag niet direct een goed gedacht was maar ja .. biebie wilde het toch proberen ... De opwarming viel mee maar die grondoefeningen voor rug- en buikspieren kwamen inderdaad nog wat te vroeg... Ik heb dan maar gewoon wat zelfstandig geïnproviseerd met de beentjes in de lucht tot groot jolijt van de bende maar frustratie van mezelf. Tsja, hoe meer dat trammetje 7 nadert hoe "krakelmiekerig" het hier wordt en dat willen we niet hé?
Maar "' kzal moa ni kriepen zekre, kzin doa te out voorn?"
Vliegt er ergens een heks op een bezem rond en steelt ze mijn blogtijd ... of is het een voodoovloek? Nuchter blijven Natoken... ik moet het in die hoek niet zoeken het ontbreekt me momenteel gewoon aan tijd.
Al eens nagegaan in hoeveel uitspraken het woord tijd voorkomt?
- Je tijd verprutsen ( nodeloos werk doen)
- tot in de pruimentijd ( tot later )
- met tijd en boterhammen komt alles ok. ( iemand geruststellen)
- kwaliteitstijd ( tijd voor jezelf nemen)
- de goede oude tijd...daar moet ik geen tekeningetje bij maken zeker want wij senioren zijn in die tijd geboren.
En zo kan ik blijven doorgaan en wordt dit een ellenlang epistel maar het is slapendstijd dus...
Wij zijn de spruiten uit liefde gemaakt, meestal in het donker of met het licht uit..
Dit vond ik in mijn mailbox en dacht ... zo is het toch?
Geboren in de jaren 1940- 1960 , of sommigen (die nog taaier zijn) nog iets vroeger.
Wij waren de sterken uit de jaren '50... 60... 70 Vooreerst hebben wij een normale geboorte overleefd. Onze moeders namen aspirines, aten vinaigrettesaus, mayonaise en desserten en zij werden niet getest op suikerziekte of cholesterol. En na dat trauma werden wij op onze buik te slapen gelegd in kinderbedden geverfd met mooie blinkende loodverf. Er waren geen kindersloten op de deuren en als wij met de fiets reden, hadden wij basketbalpetten op en geen helmen. Als baby of kind reden wij mee op de schoot van moeder in auto’s zonder gordels, noch kinderstoelen of opblaasbare kussens. In de bak van een camionnette zitten, of op het paard van Boer Zutter, op een zonnige dag, was altijd een belevenisen iets héél speciaal. Wij dronken putwater of water van de kraan en geen water uit een plastic fles. Wij aten taartjes, wit brood, echte boter, spek met eieren en beukennootjes en walnoten die al op de grond lagen. Wij dronken warme chocolademelk met echte suiker erin. We hadden geen last van obesitas. WAAROM ? Omdat wij steeds buiten speelden. Daarom!!
Wij verlieten de woning ’s morgens vroeg om naar school te FIETSEN (er waren toen geen moeders die ons met de auto even konden brengen), of om heel de dag te spelen in de frisse lucht en dit op voorwaarde dat we ‘s avonds bij donker thuis waren. (of als de straatverlichting begon te branden) Onze ouders wisten helemaal niet waar we uithingen. We hadden geen gsm, maar we hadden ook Dutroux nog niet meegemaakt. We hadden "vuile kleren om te spelen" en "schone kleren" om op bezoek te gaan. Wij hadden uren nodig om ons speelgerief zelf te maken. Wij hadden geen Playstations, Nintendos, X-box, iPod enz. Er waren geen videospelen, geen 150 tv kanalen, geen videofilms of Dvd’s geen stereoketens. Voor 18 uur keek je alleen naar het 'testbeeld' (als er al een TV was) Er waren geen computers of internet.
WIJ HADDEN NOG VRIENDEN en wij gingen buiten om met hen te spelen. Wij vielen uit bomen, sneden ons, braken af en toe een arm, been of een tand, We gingen appels en peren "plukken" en er waren daar geen gerechtelijke vervolgingen voor, om iemand daarvoor de schuld te geven. Als we dan toch gepakt werden, dan kregen we een pak slaag en thuis hielden wij wijselijk onze mond. Wij kregen voor onze 12de verjaardag een grote fiets, speelden met stokken als degen, een deksel van de vuilbak als schild, katapulten, slingers, boog en rieten pijlen met vooraan een grote nagel... We maakten van oude messen, goede werpmessen en oefenden ons op een boomstam of een oude vogelpikdoel uit het café. Ondanks dat men ons vertelde dat wij ons ogen konden verliezen of ons gingen kwetsen met die dingen hebben wij dat allemaal overleefd.
Wij reden met de fiets of gingen te voet tot aan de woning van een vriend en gingen gewoon langs achter binnen. Wij waren er van harte welkom en schoven soms mee aan tafel voor het middagmaal. Het idee dat onze ouders ons uit de gevangenis dienden te halen, was absurd, dat bestond gewoon niet. Zij waren Met en Voor de wet en Met de leraars.Als we op school een straf kregen, kregen we thuis nog eens extra straf erbij!
Onze generaties hebben enkele van de beste ondernemers, denkers en uitvinders van alle tijden en van heel de wereld voortgebracht. Deze jaren brachten een explosie van nieuwigheden en nieuwe ideeën. Wij hadden de vrijheid om te proberen, de schrik voor het falen, het succes en de verantwoordelijkheid die er mee gepaard ging. Wij hebben geleerd om dat te beheersen en om daar mee om te gaan.
Het is helemaal niet mijn stijl en normaal geef ik er ook niet aan toe maar vandaag heb ik zin om sjagrijnig te zijn en het ook te vertellen…
“Ik hou van alle vrouwen…” euch .. dat is het liedje ik bedoel ik hou van alle seizoenen maar dan moeten ze ook geen verstoppertje spelen en uitkomen voor wat ze staan.. dat halfslachtige gedoe van de laatste weken, regen en wind en welke gure wind… nee dat is voor mij geen winter maar herfst en ik krijg zo stilaan het gevoel dat we meer herfst hebben in ons Belgiekske dan iets anders..en ik ben dat beu..
Ik voel de vochtige koude tussen mijn schouderbladen grienen en is het maar een gedacht of kraken die gewrichten ook meer dan anders? Aan het licht moeten we ons ook niet optrekken want de sombere dagen volgen mekaar razendsnel op en kunstlicht is nu niet echt iets wat een mens opkikkert! Ik kan aan het bakken slaan zoals Ani en zo een heerlijke geur door de keuken jagen maar ook daar word ik ook sjagrijnig van want dan denk ik aan die weegschaal die door de feestdagen meer omhoog kijkt dan omlaag en dan vergaat ook mijn zin in bakken…Opruimen heb ik al gedaan en ik heb geen zin om het zomaar opnieuw te doen en om een boek te lezen voel ik me momenteel te “onrustig” .. ze zouden in W VL zeggen :” ze heeft geen zittend gat”!!
Ja zo is het momenteel…Ik ben het binnenzitten zat , voor een wandeling vind ik die snijdende wind wat teveel eraan, mijn echte dierbare vriendinnen zijn ofwel al naar de eeuwige jachtvelden vertrokken of wonen te ver.. Mijn lieve buurvrouw zit in een serieuze depressie en het valt niet mee om lang op haar in te praten en mijn halfbedde kan ik niet blijven ambeteren hé? Ik denk dat ik zon nodig heb maar ja wie niet? En zeg me niet dat ik geen reden heb om sjagrijnig te zijn, ik weet het .. ik heb zoveel om content te zijn en toch gaat het me niet af…
Ach ik zal me maar niet teveel rollen in zelfmedelijden en geklaag zeker, tomorrow is another day en is het niet morgen dan maar overmorgen.. maar ik heb het eens gezegd en hoop nu maar dat het niet aanstekelijk is!
Als W.VL inwijkelinge doe ik nu al jaren mee met die Antwerpse traditie om op de eerste maandag na Driekonigen worstenbrood en appelbollen te eten. Een traditie die eeuwen teruggaat maar het is een lekkere gewoonte, dat kan ik jullie verzekeren!
Er zijn veel hypothesen wat het ontstaan van die verloren maandag en het eten van worstenbrood betreft Sommige bronnen gaan terug tot in de 13e 14e eeuw .In archiefstukken is soms sprake van een “verzworen maandag”: een Lorreinse akte uit 1231 verhaalt over de “lundi parjuré”, de dag waarop sommige ambtenaren hun eed aflegden. Andere bronnen zeggen dat machtige gilden rond het begin van de 18de eeuw hun nieuwjaarsfeest organiseerden op “Verloren Maandag”. Een ganse dag werd er gevierd, en kwamen de ambachtslui niet aan werken toe. Andere bronnen verwijzen dan weer naar de Antwerpse haven. Traditioneel mochten de havenarbeiders op de maandag na de eerste zondag na Driekoningen op kosten van de natiebazen drinken. Daarbij werd hen iets warms te eten aangeboden, samengesteld uit ‘onverkoopbaar’ vlees, en brood. Dat “verloren brood“ zou dan aan de oorsprong liggen van de specifieke naam van die dag. Het eten van écht worstenbrood, zoals wij dat nu kennen, wordt voor het eerst vermeld in 1913 in het boek van Edward Poffé; "Plezante mannen in een plezante stad”. Het gebruik zou volgens hem pas opgekomen zijn na 1880. Pas na de Tweede Wereldoorlog zorgde het worstenbrood bij de bakker voor een grote toeloop op "Verloren Maandag". Tot op heden wordt deze traditie gehandhaafd en worden in sommige, traditionele Antwerpse horecazaken de klanten vergast op worstenbrood en/of appelbollen.
Wat er ook van zij, wij doen mee en laten het ons smaken!
Eigenlijk had ik dit logje gisteren willen plaasen maar ik hoopte op een spoedig arrest van de moordenaars vandaar.. Mijn humor gisteren was misschien niet echt goed geplaatst maar anderzijds het leven " moet" doorgaan .. dit even ter zijde!
Het jaar 2015 is amper een week oud en de achtergrond kleurt al rood en zwart! Rood van de vele doden en gewonden bij een aanslag op een krant in Parijs en zwart van de haat die dat uitlokt!
De aanslag in Parijs op het satirische weekblad Charlie Hebdo is een aanslag op ons allen en ik begrijp niet dat mensen met zwaar wapentuig een krant kunnen aanvallen. Een krant is geen oorlogswapen. Charlie Hebdo was een kleine oase, niet veel mensen durfden wat zij durfden maar wat zij publiceerden, moet kunnen. Satire op godsdiensten of religieuze of andere prominente hoofden is van alle tijden . Wat woensdag gebeurde is een brutale aanval tegen onze fundamentele waarden, tegen de vrijheid van meningsuiting die een pijler is van onze democratie en waar we zo voor gestreden hebben. We mogen ons dat niet laten afpakken niet voor ons en niet voor de komende generaties. Die vrijheid moeten we behouden! Maar wat gebeurd is, zal angst zaaien onder mensen op een heel ander niveau dan we tot nu toe waren gewend en toch mogen we ons niet laten verleiden om haat met haat te beantwoorden want waar zou dat dan eindigen?Maar een wereld waarin mannen met kalashnikovs beslissen wat humor is en wat niet, daar kunnen we ons in elk geval ook niet bij neerleggen. En dan nog moorden in naam van de Islam dat is veel aanvallender dan een cartoon ook kan zijn!
O, triestige wereld, is dat dan de hedendaagse beschaving, teruggaan naar barbaarse toestanden zoals eeuwen terug? Arme kinderen en kleinkinderen als er niet drastisch ingegrepen wordt! Is dat de toekomst .. opstaan met terreur en gaan slapen met de volgende bedreiging in het vooruitzicht?
Angst, onrust, wrok, haat, wantrouwen.. moorden en aanslagen wordt dat de maatschappij van de 21ste eeuw? Willen we onze vrijheid en onze prachtige aarde waarop we leven in stand houden dan moeten alle volkeren die niet akkoord gaan met wat nu gebeurt als één blok die terreurtoestanden voor eens en voor altijd een halt toeroepen. De vraag is alleen hoe?
Moeder Overste van het klooster is wakker geworden in een opperbeste stemming, en beslist de ronde van de kloostercellen te doen.
- Goeie morgen, Zuster Marie-Josephine, ik vind je deze morgen zeer knap, en wat je draagt staat je beeldig!
- Ook goeie morgen, Moeder Overste, maar ik heb de indruk dat U de verkeerde kant uit bed bent gestapt!
Het antwoord beviel haar niet erg, maar toch besliste ze haar cellenrondgang voort te zetten.
- Goeie morgen Zuster Maria, ik vind je zeer goed deze morgen en wat je draagt staat je uitstekend!
- Dank U, Moeder Overste, ik vind U ook netjes, maar ik heb toch de indruk dat U de verkeerde kant uit bed bent gestapt!
De overste bijt zich op de lippen en vervolgt haar rondgang, maar van alle nonnen krijgt ze hetzelfde antwoord. Als ze zo bij de vijftiende non arriveert, staan haar zenuwen op springen en met de tanden op elkaar zegt ze:
- Dag Zuster Noëlla, wees eens vriendelijk en .... vind jij ook dat ik deze morgen de verkeerde kant uit bed ben gestapt?
- Ja, Moeder Overste...
- En waarop baseer je je ???
- U draagt de sandalen van Pater Jozef !!!!
Als W. VL afsluiterou ik hier zeggen
"Die nunnu is over de skreve gegoan!" = tever gegaan
Normaal is Driekoningen de dag waarop kinderen verkleed en zingend van deur tot deur gaan maar die gewoonte schijnt hier toch afgedaan te hebben want ik heb geen "koningen" gezien! Dan ben ik zelf maar beginnen zingen van "dien nieuwe hoed" en zo... tot mijn halfbedde vroeg of er iets scheelde of als ik een hint wilde geven... Ik heb daar een unieke kans laten liggen om iets extra op de kop te tikken .
Driekoningen is ook de dag waarop bij de meesten de kerstdecoratie weer verdwijnt. Ook hier ten huize is alles al weer opgeborgen tot volgende kerst. Nu wordt het tijd om aan de lente te denken zeker of is dat nog te vroeg? Als we de weerman mogen geloven dan krijgen we de volgende dagen een stevige herfst en dan vraag ik me af : waar blijft dan die winter? Neen ik vraag niet om sneeuw maar een goeie, stevige nachtvorst met dan de volgende dag een open, blauwe hemel en de zon.. dat heeft toch ook zijn charme of niet?
Intussen hebben jullie al gezien dat ik probeer om mijn Antwerpse vrienden wat W. VL aan te leren .. Tot nog toe geen reactie gekregen.... maar ik denk dat ze aan het oefenen zijn en dat ze
Lap .. het jaar is pas begonnen en het is al van datte.. niet alleen het jaar is nog een blanco blad ook mij inspiratie staat op een laag pitje. Ik weet alleen dat we vandaag de Driekoningen mogen verwachten met hun ster en een lied... Maar vooruit met de geit, we doen ons best al is het vandaag een miniversie.
Daarom een W.VL afsluiter:
"Achtr oes komn d'er nog veel andre" = ( laat de zorgen over je heen gaan en geniet van het moment!)
Een man was zijn gazon aan het maaien toen hij zijn aantrekkelijke blonde buurvrouw buiten zag komen en hoe ze in snel tempo naar haar brievenbus liep. Ze opende de bus, sloeg ze weer dicht en stormde terugnaar binnen.
Even later kwam ze terug buiten, ging weer naar de brievenbus, opende ze en sloeg ze brutaal weer dicht. Duidelijk boos liep ze terug naar binnen...
Toen de man zich klaarmaakte om de kantjes te maaien kwam het blondje voor de derde keer buiten, liep weer naar haar bus, opende ze en sloeg ze nog harder dicht dan ervoor.
'Is er iets mis?' vroeg de man verbaasd.?
'Zeer zeker is er iets mis. Mijn stomme computer blijft maar melden: ER IS POST VOOR U!!!' ER IS POST VOOR U!!!'
En omdat ik altijd graag mijn W.Vl moedertaaltje onderhoud, kan ik hier enkel maar op zeggen:
" Ze stond van achteren in de reke oat 't verstand uutgedeeld wierd"
Lieve lezer, Ik heb nog wensen voor jou voor 't nieuwe jaar en nu eens niet in het West Vlaams. Ik moet ook aan mijn Antwerpse vrienden denken hé :
Als je zoekt, dat je mag vinden als je werkt, dat je voldoening mag krijgen als je rust, dat je mag genieten als je feest, dat je mag bruisen als je om iemand geeft, dat je mag stralen.
Ik wens je een hart vol verlangen en hoofd vol ideeën een ziel vol vertrouwen
maar bovenal
wens ik jou een goede gezondheid en heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeeeeeeel LIEFS
Donderdag start 2015. En net als voorgaanden jaren is alles op 1 januari gewoon hetzelfde. En dus ga ik door met alle ontelbare dingen die ik doe omdat dit het lang leven is hoop ik dan maar!
Daarom voor het nieuwe jaar geen voornemens, voorspellingen of filosofieën. Hopelijk zijn we (mijn dierbaren en ik) gewoon weer een jaar gelukkig en gezond.
Ik neem afscheid van 2014 en verwelkom het nieuwe jaar ....Gaan jullie mee met mij 2015 tegemoet?
O what a beautiful morning... Laat je niet misleiden door de titel. Er volgt nu geen cursus Engels. Alleen omdat ik die woorden nu zelf eens zo mooi vind. Let op, ik ben Vlaming in hart en nieren maar ik vind dat bepaalde woorden en uitdrukkingen soms beter klinken in een andere taal. Want zeg nu zelf, o wat een wondermooie morgen, dat klinkt niet echt. Goede morgen vind ik dan wel beter dan die trage good morning. Goede morgen, dat klinkt krachtig, daar zit pit in.
Maar gisterenmorgen was het dus een beautiful morning. Toen ik opstond scheen er zo een ondefinieerbaar licht. Geen rode gloed maar meer een wit satijnen schijn die zich uitspreidde over het landschap. Ik heb wel geen panoramisch uitzicht vanuit het raam maar ik vond het schitterend. Op zo een morgen genieten bij een goeie tasse kaffie (de West-Vlaamse vertaling van een kop koffie) is heerlijk, maar een kopje thee valt ook niet te versmaden. Er lag een redelijk pak sneeuw gestrooid over mijn tuin. Heerlijk mooi. Maar ik stond nogal vlug met mijn beide voeten op de grond toen mijn halfbedde de opmerking maakte:
"Ik vind daar eigenlijk niks heerlijks aan na de warme winterdagen van de voorbije weken!Het vriest en er waait een bijtend windje. Al eens buiten geweest?" Ik niet ....en ik moest inderdaad geen sneeuw ruimen ...Tja, daar sta je dan.
Gisterenavond even met de auto op weg geweest en dit zijn mijn bedenkingen..
De avond is donker en de weg is wit. Een onbekende zanger zingt een slaapachtig liedje en soms voel ik dat ik mijn ogen echt moet openhouden. Het is lastig rijden want het sneeuwt en ik zie de strepen van de weg niet goed meer. Op de weg waar je gewoon 90 mag rijden, tuf ik met een snelheid van 45. Harder rijden is niet verantwoord en dat doe ik dan ook niet. De weghelft naast me is helemaal wit besneeuwd en het risico op slippen is aanwezig. Ik vraag mezelf af of ik bang ben. Nee, dat ben ik niet. Ik voel me eigenlijk redelijk relaxed. Geen spierspanning in mijn lichaam die het tegendeel bewijst. Ik probeer mezelf alert te houden door een rampscenario te bedenken met remmen, slippen en in de berm terecht komen. Het helpt niet. Ik weet niet of het me niet kan schelen of omdat ik gewoon weg écht niet bang ben. Ik word immers een oud Besje voor minder ga ik niet, dus mijn tijd is nog niet aangebroken.
Mijn diepvries raakt nooit leeg, dat is iets wat hier onmogelijk is. Er wordt regelmatig van alles uitgehaald maar even regelmatig wordt er van alles bijgestoken. In feite is dat geen probleem, één keer per jaar wordt hij geleegd en gereinigd en dat in het putje van de winter, als het goed vriest. Al wat op dat ogenblik in de vriezer zit, steek ik in plastiek boxen die dan worden buitengezet. Dankzij meneertje Vorst blijft alles bevroren en kan de diepvries terwijl rustig ontdooien.
Toen we twee jaar terug een nieuwe diepvriezer kochten, kozen we voor één die niet aanvriest . Dat werkt uitstekend maar toch hou ik er aan om 1 keer per jaar alles uit te halen en te herschikken en ook om te zien wat er nog precies inzit!
Nu ben ik al weken aan het wachten om aan die klus te beginnen MAAR het vertikt het om te winteren. Ik wil die diepvriezer ledigen en eens uitkuisen met een verfrissend sopje maar het blijft herfstweer....Straks is het weer lente!
Een zachte winter is best aangenaam maar...moest het nu toch eens één dag of twee goed vriezen dan hoor je mij niet klagen. Trouwens vorst is goed om eens al de microben uit de lucht te halen, iedereen zou daar baat bij hebben en ik zou van de gelegenheid gebruik maken om te doen wat moet gedaan worden .
Ik kom even boven water na de drukte van Kerstavond en Kerstdag zelf. Zoals bij velen van jullie zijn de voorbije dagen hier ontzettend druk geweest al begint dat stilaan minder zwaar te wegen nu de kleinkinderen ouder worden maar toch .. een etentje voor 12 in elkaar steken laat zich toch voelen hoor!
Kerstavond is nog steeds het moment om gezellig hier bij ons bij een feestetentje en de kerstboom te genieten en ook de verjaardag van onze dochter te vieren. Pakjes horen er natuurlijk ook bij al gaat het er stilaan minder chaotisch aan toe. Dit jaar had ik voor elk kleinkind een ingepakt versje in de kerstboom gehangen. Dat moesten ze zoeken en luidop voorlezen en daar kregen ze een tip ivm hun Kerstcadeau ...zo werd het zoeken uit de " stapel" minder chaotisch.... Diep verborgen tussen de takken van de boom hing er ook voor iedereen een huisje met de naam erop en daarin zat dan een eurobriefje in .. want met de jaren wordt het stilaan moeilijker om iets te vinden voor onze opgroeiende schatten .. De meesten onder hen zijn aan het sparen voor één of ander gadget dat ze niet zomaar krijgen van mama en papa en dan is zo'n spaarhuisje welkom...een paar kleine extraatje maken dan meestal het geheel af ...bij Kerst horen nu eenmaal pakjes.
De groten konden we ook niet zonder pakje naar huis sturen en zelf bleven we ook niet met legen handen achter..Dus moe maar tevreden en de buik volgeladen kon iedereen op Kerstavond zijn / haar bed induiken. Gisteren zijn we bij de dochter gaan verder vieren en vandaag loop ik de weegschaal in een grote boog voorbij... Nog één feest te gaan en dan met een nieuwe lei en de buikriem aangesnoerd het nieuwe jaar weer in!
Meer dan ooit krijgen die wensen een betekenis de dag van vandaag waar oorlog en mekaar uitmoorden schering en inslag zijn. Daarom heb ik vandaag maar één wens
Vrede op aarde aan alle mensen van goede wil!!
Maar vandaag staat het feesten van ons niet alleen in het teken van Kerst maar ook in het teken van de verjaardag van onze dochter ...40 j is het al geleden dat we haar voor het eerst in de armen hielden! Nu zou dat wat moeilijk zijn maar we vieren dat wel op een andere manier vanavond!
)
