Elk jaar stellen mijn kinderen mij dezelfde vraag. Stilaan is mijn verlanglijstje opgebruikt en na wat denken, besloot ik ze mijn diepste wens te vertellen:
'Wat wil ik dit jaar? Ik wil jullie.
Ik wil dat jullie naar huis blijft komen, ik wil dat jullie mij vragen blijven stellen en mij om advies vragen , naar mijn mening vragen of zelfs nog om hulp vragen.
Ik wil dat jullie met me praten over jullie leven, wat dan ook.
Vertel me over jullie projecten, jullie dromen en doelen.
Vertel me over jullie werk, jullie zorgen, vooral nu omwille van Covid het leven in de wacht staat.
Ik wil dat jullie jullie leven met mij blijven delen. En geef ik al eens een verkeerde uitleg of doe ik iets doms en moeten jullie daarom hard lachen , het kan me echt niet schelen. Jullie horen lachen is als muziek voor mij.
Ik heb - samen met jullie pa - een deel van mijn leven besteed aan het opvoeden van jullie zo goed als ik kon en ik schep niet op, maar we hebben het goed gedaan.
Geef me nu de tijd om te gaan zitten en mijn werk te bewonderen, daar ben ik best trots op.
Ik wil dat jullie een goed leven hebben samen met jullie gezin. Ik wil jullie zien bloeien en gezond zijn en jullie kinderen zien groot worden.
Ik heb de dingen die ik nodig heb dus als jullie vragen welk cadeau ik wil om het jaar af te sluiten dan zeg ik "niets, ik wil enkel deel blijven uitmaken van jullie leven".
Het regent, het waait geen weer om er een hond door te jagen zeggen ze dan. Daarom het ideale moment om eens terug te denken aan vroeger toen nieuwjaar eraan kwam!
Toen ik nog een kleine snotter was, hadden ze nieuwjaar ook al uitgevonden. Iedereen trok dan zijn schoonste hemd of jurk aan om nieuwjaarsavond te vieren . Als iedereen - en dat waren meestal mijn ouders, grootouders ,de nevenburen , een paar vrienden en wij kinderen”- aanwezig was, was dat dan ook een getetter van jewelste. De vrouwen kletsten over de aankoop van hun nieuwste jurk en nylonkousen zonder naad en de mannen waren aan het stoefen over hun duiven en hun vinken dat de pluimen in het rond vlogen. Af en toe werd er ook tegen ons iets gezegd zo in de zin van :” Zeg, zie ne keer stille als de grote menschen klappen!”
Daarom gingen we liever buiten spelen tot we aan tafel mochten ,daar konden we ons eens uitleven. Soms hadden we wel eens geluk dat het gesneeuwd had en dan werd er duchtig met sneeuwballen gegooid of “glijdbanen” gemaakt. Als er dan al eens eentje uitgleed en de “ beste kleren” besmeurd waren, was dat plezant tot we binnen moesten om aan tafel te gaan. Het jaar was nog niet eens gans uit en we kregen nog een laatste preek te horen!
Als de opgevulde kalkoen zo goed als op was ,gingen de vrouwen weer aan den tetter bij de afwas en de mannen genoten van een extra “ druppel. Wij probeerden wakker te blijven tot het nieuwe jaar werd ingezet. Deze die om middernacht nog wakker waren, kregen de gekende nieuwjaarskussen, drie van de moeders, drie van de grootmoeders, drie van de vaders en drie van de grootvaders enz…. amai mijn voeten, daar kwam geen einde aan. Als dat kussengedoe afgelopen was, stond je meestal zodanig vol met lippenstift dat je een zakdoek met white spirit moest pakken om al die verf van je smoelenwerk te krijgen.
‘ s Anderdaags zetten we het nieuwe jaar goed in en gingen we met onze “beste” kleren aan bij meter en peter nieuwjaren. Wij moesten niet ver lopen want die woonden naast ons Daar kwam le moment suprème, waar we als kleine snotters onze nieuwjaarsbrief moesten voorlezen en dat per anciënniteit. Op school had de juffrouw een tekst op het bord geschreven die wij overgeschreven hadden op onze grote nieuwjaarsbrief en dat in ons schoonste doktersgeschrift . Fier als een gieter lazen we onze nieuwjaarsbrief voor en kregen als beloning een pakje, soms een schone enveloppe met een spaarcent in ! Terwijl we als jonge snotter nog niet echt de waarde van het geld kenden, keken we toch uit naar wie het schoonst gekleurde briefje zou krijgen. Ja, ik moet zeggen dat er in die tijd niet met geld gesmeten werd.
Op straat was het een komen en gaan van volwassenen die te voet en met een fles drank op zak gingen nieuwjaren! “ De wins van ‘t joar…” klonk het als ze mekaar voorbijstaken en “ van ’t zelfde” volgde er dan meestal daarop! Jaja, Iedereen wenste iedereen een gelukkig nieuwjaar en hoe later op de dag hoe luider en zelfs met gezang! Als dan de sneeuw of de vorst voor de extra sfeer zorgde, waren er zelfs die naar mate de avond naderde uit puur enthousiasme de grond kusten !
En zo ging het jaar na jaar. De tijden veranderen en nu staat 2021 voor de deur. Alles moet nu chic zijn en met veel luxe en vertoon, met overladen tafels en bubbels en drank en veel cadeautjes… Ok , we doen er allemaal aan mee maar of we de warmte ,de eenvoud en de gezelligheid van vroeger daarmee overtreffen? Als ik in mijn geheugenarsenaal grabbel dan weet ik het nog niet zo direct!
Jaja, de feestdagen verlopen nu anders dan vroeger hé en zeker dit jaar door corona!
Het kerstgevoel: velen hebben al geprobeerd te omschrijven wat het precies is. Geen gemakkelijke opgave, het is bijna ongrijpbaar. Het kerstgevoel overvalt je en geeft je even een ultiem geluksmoment. Het is een stukje ontsnappen aan de werkelijkheid en teruggaan naar de warme herinneringen uit je jeugd.
Tradities vervagen in het gejaagde leven dat we tegenwoordig leiden. Ze lijken soms veel minder aanwezig dan voorheen. Ikzelf kan intens genieten van de jaarlijks terugkerende tradities al ben ik meestal bekaf als de avond ten einde is maar ik zou het niet willen missen! Door alle drukte en afstand zien we elkaar helemaal niet zo vaak als we eigenlijk zouden willen. Het leven is kort en kan zo onverwachts voorbij zijn. Met kerst doen we gelukkig allemaal ons best om elkaar te zien, om met zijn allen samen te zijn en van elkaars gezelschap te genieten even echt aandacht voor elkaar en samenzijn met de mensen die er echt toe doen in je leven.
Kerst is ook bij uitstek de periode om helemaal uit te pakken. We vieren het leven, we genieten van alle geneugten die daarbij horen. Heerlijke kerstontbijtjes, diners, lekker gourmetten en smikkelen. Een heerlijk glaasje bubbels, het hoort er allemaal bij. Wie kan daar nu niet van genieten?
Kerst dan is iedereen lief en vriendelijk en laten we onszelf van onze beste kant zien. We kopen cadeaus voor elkaar, knuffelen elkaar eens extra goed. We geven elkaar wat extra aandacht. We denken natuurlijk ook aan mensen die er niet meer zijn en die we vreselijk missen. We halen herinneringen op. Er is ruimte voor een lach en een traan. Love for everyone.Tot daar hoe het was ....al zoveel jaren
Dit jaar moeten we het allemaal missen omdat een onuitgenodigde bezoeker het voor gans de wereld verpest! Sommigen proberen die sfeer toch te scheppen met lichtjes en kerstbomen in en rond het huis maar toch voelt het anders. We zullen " onze straf" maar uitzitten zeker en duimen dat het volgend jaar weer echt Kerst wordt!
Feesten of niet , ik krijg weer veel verzoeken om mijn overheerlijke Vodka Kerst Cake recept te delen... Tip: Kopieer het en bewaar het ergens, zodat ik het niet elk jaar opnieuw hoef uit te typen.
Begin met je vodka goed te proeven, je wilt natuurlijk wel zeker zijn van de kwaliteit.
Neem een grote kom, proef de vodka nog eens grondig om écht zeker te zijn.
Zoek de mixer.
Klop de boter in een grote zachte kom.
Voeg 1 tl suiker toe. Meng opnieuw.
Je checkt nu nog eens je vodka om er zeker van te zijn dat deze op kamertemperatuur is.
Doe je mix ding uit.
Breek 2 eieren en voeg de schalen toe aan de kom. Gooi er de gedroogde vruchten bij. Raap de vruchten op van de vloer, was ze en doe ze voorzichtig terug in de kom.
Proef nog eens van de vodka, zodat je kunt inschatten hoeveel suuker nog meer erbij moet.
Mix in de elektriciteit.
Als het gedruigd froot in de klopdinges vastzit maak het met je hand losss.
Vergeet ondertssssn devodka ni te proeve, want was deezzz al zoet genuug?
Zift nu 200g zout of zo en zeef het citroensap en plet je noten.
Voeg ene suuker leepel bij of zoiets.
Vet de oven in en zet de cake 175 uur op 1,5 grade.
Probeer rechtop te blievn.
Sthuur nu maar iemand narrrruh winkll vorr nieuwuhhh fffflesss vodka ennuh unne cake...
Jajaja, ik moet het niet herhalen zeker we horen het elke dag een paar keer dat we niet goed bezig zijn! Maar als ik hoor hoe snel het coronavirus muteert dan vraag ik me af of het echt wel enkel aan ons ligt! Dat venijnig ding heeft ons allemaal goed in de greep en toch mogen we niet wanhopen en opgeven maar gewoon voortdoen en volhouden . De natuur geeft ons een vb!
Om te voorkomen dat we zoals bij Zwarte Piet nog een keer gezeur en demonstraties krijgen, heb ik een paar verzoeken:
1. Wilt u die rendieren a.u.b. thuis laten. Gaia wordt gek en ik ook als Michel Vandenbosch op TV komt. Dus ook in vredesnaam geen jassen met bontkragen e.d.
2. Als u een slee meeneemt, dan graag incl. alle certificaten en testdocumentatie van de remmen, want anders staat die binnen een uur in de blokken.
3. Wilt u vooral geen aardige dingen zeggen of doen, want dan gaat iedereen op zoek naar bijbedoelingen. 4. Graag benadrukken dat u maar heel kort komt, alleen dingen komt brengen en geen asielaanvraag zult indienen. Dat voorkomt een boel gedoe.
5. Kunt u uw baard een beetje trimmen, zodat deze niet te gezichtsbedekkend is. Dit om te voorkomen dat dit associaties oproept met ... (ik wil ook geen gezeur, dus ben even niet te expliciet als u het niet erg vindt).
6. Vooral niks zeggen over uw helpers dit om elke schijn van slavernij te omzeilen.
7. Niet te veel verlichting gebruiken, denk aan de klimaatdoelen van Parijs!
8. Die zwarte laarzen zijn kwetsend voor mensen die WO-II nog hebben meegemaakt, thuis laten dus, slippers zijn prima. Geen crocs
9. Geen opmerkingen maken over kabouters! Dat is kwetsend voor kleine mensen
10. Graag voldoende gekleurde strepen schminken zodat u niet wit maar ook niet zwart bent.
Voor de rest: Alvast welkom in België, heel veel plezier gewenst en wees vooral uzelf in dit tolerante land!
Och, een vleugje humor in deze tijd dat moet kunnen ook al is de realiteit niet om te lachen!
Voor iedereen die dit jaar een kerststal 🎄wil opzetten, zorg dat je goed voorbereid bent, rekening houdend met de momenteel geldende regels:
Jezus 👶🏻 Maria 👩🏻🦰 en Jozef 🧔🏻= 1 huishouden, maar dan wordt het krap.
Daarnaast zijn er de herders 🐑🐑🐑 (volgens de traditie ten minste 2) PLUS de 3 wijzen👳🏻♂️👳🏾♀️👳🏻♀️
Als we aannemen dat de (minimaal) 2 herders 🐪🐪🐪 geen familie van elkaar zijn en de 3 wijzen 👳🏻♂️👳🏾♀️👳🏻♀️ niet samenwonen in een gedeeld appartement, dan zijn er in totaal ACHT mensen uit ZES huishoudens!
Wat kun je doen?
🤷🏼♀ Voeg de drie wijzen 👳🏻♂️👳🏾♀️👳🏻♀️ pas op 6 januari toe en stuur de herders 🐑🐑🐪 op 5 januari naar huis.
Laat een briefje invullen met naam, adres, aankomst- en vertrektijden, plaats desinfectiemiddeldispensers en, heel belangrijk... markeer duidelijk de afstanden voor de stal en de regels voor eenrichtingsverkeer met plakband.
Vergeet niet om beveiliging 👮🏻👮🏻♂️👮🏻♀️voor de ingang te plaatsen. 😇
Komen we terecht in een wereld van puur egoïsme? Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken!!
Als je denkt dat je alles al gehoord hebt dan moet je het volgende eens lezen! “ Chalet van broers met down moet weg na klacht van buurtbewoner”!! Een chalet in De Haan, dat was het “heiligdom” van de 18jarigen Niels en Jens. Het was de plek waar de broers met down tot rust kwamen. Toen die chalet onlangs moest afgebroken worden, bouwde de vader met het materiaal een lounge in de tuin. Maar door een klacht van een buur moet die nu ook terug afgebroken worden! Omdat de ouders met hun twee zonen met down - waarvan de ene ook nog autisme heeft en de andere diabetes - moeilijk kunnen reizen, hadden ze in De Haan een chalet waar de familie tot rust kwam. Bij het begin van de lockdown hoorden ze dat de chalet moest afgebroken worden.
Omdat de jongens er kapot van waren, beloofde de vader om thuis in de tuin een lounge te bouwen! Daar konden de jongens afkoelen als ze het moeilijk hadden en er ook coronaproof les volgen! Na de klacht van een buur kregen de ouders het bericht dat de “lounge” moest afgebroken worden tegen 16 jan wegens bouwovertreding! Het huis van die buur grens zelf niet aan het huis van de ouders. De ouders geven toe dat ze een fout gemaakt hebben met de bouwovertreding maar zouden dat graag willen oplossen en hopen op een uitzondering omdat het hart van de jongens gebroken is, ze slapen amper en bij ieder geluid vrezen ze dat de lounge afgebroken wordt . Door de stress krijgen ze ook aanvallen!
Ik wil daar even op ventileren want de reactie van die buur vind ik het toppunt van onverdraagzaamheid , egoïsme en zeker een gebrek aan empathie. Als buur had hij evengoed een gesprek kunnen aangaan met de ouders dan had hij misschien begrepen wat het betekent voor die mensen om hun 2 kinderen hun vertrouwde plekje terug te geven. Welke last heeft hij van een aanbouwing in een tuin die zelfs niet naast de zijne ligt? Hopelijk komt er enig begrip van stedenbouw in dit specifieke geval zodat die jongens hun eigen stekje terug krijgen.
Misschien kan die man beter eens kijken naar de reeks Down the road op Eén dan begrijpt hij misschien beter hoe het leven van mensen met Down in mekaar zit.
’t Was vijf na zes deze morgen toen ik wakker werd .Klaarwakker was ik en buiten was het nog schemerdonker want de paar sterren die ik gisterenavond nog zag, waren verdwenen. Waarschijnlijk waren de sterrenplukkers deze nacht aan het werk geweest . Eigenaardig hoe een mens steeds wakker wordt met vragen in zijn kop . Eén van de vragen die ik mij stelde toen ik deze morgen naar de wekker keek stelde , was “Zou ik opstaan of niet”?
Ik had de kans om nog een uur of twee te blijven liggen of zelfs langer maar na een kwartier was mijn besluit genomen. Eénmaal wakker kan ik niet lang blijven liggen ook niet als het fris en donker is. Dan begin ik te draaien en te keren en over van alles en nog wat na te denken en ik wil mijn halfbedde niet wakker maken! Mijn benen gingen over de rand van het bed en de rest van mijn lichaam trok zich recht. Daar zat ik nu op de warme bedrand met mijn voeten op een kille vloer. Stil, om mijn slaapgenoot niet wakker te maken, ging ik naar de badkamer waar ik wat knipperend voor de spiegel stond omdat mijn ogen nog gevoelig waren voor het licht.
Ja, daar stond ik dan zo vroeg.. Mijn handen legde ik steunend op de lavabo en mijn ogen richtten zich op mezelf . Ik zag mijn spiegelbeeld dat een dagelijkse foto uit mijn leven zou kunnen zijn met steeds dezelfde titel : “Ikke een dag later”. Mijn rechtstaande, verwarde haren gaven mij wel een moderne look maar dat was ook alles.
Een paar rimpels golfden op mijn voorhoofd en rond mijn mond, ze hebben mijn jeugdige jaren weggeëbd terwijl de vloed ze nooit heeft teruggebracht. En hoe lager ik mijn ogen liet zakken hoe groter het verval. Tussen mijn borsten en mijn pyjama was er zelfs een klein Michelin bandje aan het groeien ter vervanging van de buikspieren die er ooit lagen. De opslagplaats van het goede leven noem ik dat.
Van de badkamer ging het naar de keuken waar ik even het gordijn opentrok . De vroeger morgen zag er maar regenachtig uit . Gisterenmorgen lag onze gazon nog onder een dun laagje vorst en stonden de fruit - en andere bomen stokstijf van het verschot bij die eerste vorst met onder hun stammen de laatste blaadjes . Lang hebben de takken ze gedragen maar stilaan laten ze die los.Vanmorgen is het weer een gewone decemberdag , koud, bewolkt en wat “ gemiezer” . Straks als het wat klaarder is, dan komen er duiven op de gazon op zoek naar hun ontbijt.
Lang bleef ik niet kijken want het was nog te vroeg om de gordijnen open te schuiven. Ik zette een kopje thee en ging naar mijn computer, het muziekje van Windows verwelkomde mij en ik liep even mijn mailbox door. 10 Mailtjes en 1 in de junk mail box. Daar was ik snel klaar mee! Ik ging daar maar naar de schrijfpagina van Word om een paar letters aan elkaar te zetten voor mijn FB en blog! Ik kreeg plots een inval .. waarom zou ik mijn schrijfsel niet met :” Hallo iedereen” beginnen dan heb ik in één keer iedereen een goeie dag gezegd! Dan nog iets vinden waarover ik kon schrijven.
Soms borrelt er iets in mij en ben ik snel vertrokken, soms stap ik de wijde wereld in via een virtuele deur, soms schrijf ik zaken van mij af of meng ik realiteit met een portie fantasie. Soms redt een plaatje mijn inspiratieloosheid. Soms zijn de teksten veelzeggend voor mezelf en soms is het een verstrengeling van mijn hersenkronkels waar ik zelf moeite heb om ze te ontwarren. Ja, woorden zijn vaak zoveel meer dan gewoon wat leesvoer. Ik begon er vandaag alvast mijn dag mee en zette ze hier neer om jullie toch een leuke en gezellige dag te wensen.
Veel beterschap of een spoedig herstel aan ieder die het nodig heeft en aan al deze die in deze herfstige Coronaperiode in een dipje verzeild raken. Ik wens ieder van jullie alvast steun en warmte van de mensen die jullie dierbaar zijn!
Gé en Ingrid hebben de juiste oplossing gevonden . Ingrid gaf daar wel een ingewikkelde uitleg , ik probeer het eens wat gemakkelijker uit te leggen
Je hoeft geen Einstein te zijn om rekenopgaven zoals die van gisteren op te lossen. Je moet alleen de basisbewerkingen kennen ( optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen) en éénmaal je doorhebt wat het verband tussen de getallen is dan vooral goed kijken.
Wat zagen jullie?
Twee rijen getallen .
De meesten hebben ook gezien dat je van de linkse kolom telkens het product (= vermenigvuldiging) moest maken van de twee opeenvolgende getallen dus 8x7= 56 en dat zet je naast de 8
7x6= 42 en dat komt naast de 7
en zo ga je verder..
MAAR… wie heel goed keek zag dat de reeks links niet compleet is nl de 4 en de 2 ontbreken om correct verder te gaan. Zet die nu op de juiste plaats in de rij en dan
Even checken?
5x4= 20 en dat staat naast de 5
Vandaar 3x2= 6 en zo heb je de uitkomst om naast de driete zetten
Ik hoop dat iedereen nu volgt!
Bij dergelijke oefeningen is het - éénmaal je de link ziet - enkel een kwestie van heel goed te kijken .
Ani heeft toch even de moeite gedaan en Gé gaf in haar eigen taaltje een luciek antwoord maar de rest .... niets! En ik maar hopen dat ik jullie grijze massa een beetje had kunnen activeren!
Dan geef ik maar de antwoorden zelf! Wat stelden de afbeelden voor?
- Een vrije trap ( voetbalterm) en hier begrijp ik het als velen het antwoord schuldig blijven!
Ik heb er lang over nagedacht maar eigenlijk heb ik niets te vertellen vandaag. Ik kan over koetjes en kalfjes beginnen maar ik ben eigenlijk niet zo goed thuis in de boerenstiel. Het is alsof ik door het Men in Black pennetje ben geflitst en mijn geest plots blanco is. Het enige wat er nog in mijn schedel stuitert is, “Ik weet niet wat ik moet schrijven.” “Ik heb echt even geen inspiratie, het lukt niet”.
Komt deze zin je ook bekend voor?
Dan maar een paar dwaze grappen neer pennen zeker, dat lucht op en opent misschien mijn inspiratiedoos?
Wat dacht je van volgende “ verkrachte spreuken?”
Deelnemen is belangrijker dan meedoen .
Ik denk dat ik denk, dus ik denk, denk ik.
Wie twee deuren tegen elkaar open zet, laat het tochten.
Alle deuren achter je verbranden.
Al is de deurwaarder nog zo snel de baksteen achterhaalt hem wel.
Ik zeg maar zoo, want dierentuin is zo lang.
Iemand dood maken met een blije mus.
Beter 1 dag gelachen dan 1 dag dood.
De druppel die de emmer deed overlopen, viel op de gloeiende plaat.
Als 1 schaap over de dam is, staat het hek open.
Wie als dubbeltje geboren is, moet zich laten omsmelten.
Wie de duivel op de staart trapt krijgt een trap terug......
Voor iedereen die dit jaar een kerststal 🎄wil opzetten, zorg dat je goed voorbereid bent, rekening houdend met de momenteel geldende regels:
Jezus 👶🏻 Maria 👩🏻🦰 en Jozef 🧔🏻= 1 huishouden, maar dan wordt het krap.
Daarnaast zijn er de herders 🐑🐑🐑 (volgens de traditie ten minste 2) PLUS de 3 wijzen👳🏻♂️👳🏾♀️👳🏻♀️
Als we aannemen dat de (minimaal) 2 herders 🐪🐪🐪 geen familie van elkaar zijn en de 3 wijzen 👳🏻♂️👳🏾♀️👳🏻♀️ niet samenwonen in een gedeeld appartement, dan zijn er in totaal ACHT mensen uit ZES huishoudens!
Wat kun je doen? 🤷🏼♀
Voeg de drie wijzen 👳🏻♂️👳🏾♀️👳🏻♀️ pas op 6 januari toe en stuur de herders 🐑🐑🐪 op 5 januari naar huis.
Laat een briefje invullen met naam, adres, aankomst- en vertrektijden, plaats desinfectiemiddeldispensers en, heel belangrijk... markeer duidelijk de afstanden voor de stal en de regels voor eenrichtingsverkeer met plakband.
Vergeet niet om beveiliging 👮🏻👮🏻♂️👮🏻♀️voor de ingang te plaatsen. 😇
Zeg niet dat ik jullie niet op tijd verwittigd heb!
Ik denk dat velen onder jullie een zucht van opluchting zullen geslaakt hebben toen Biden tot president elect uitgeroepen werd maar dat wil nog niet zeggen dat alles nu peins en vrede is in de USA. De vraag is maar of Biden alle problemen zal kunnen oplossen zoals hij van plan is! Zolang Trump het nog voor het zeggen heeft dan kan hij nog steeds alles op zijn kop zetten en het voor Biden heel moeilijk maken eens hij het bewind overneemt ! Zie maar hoe hij nu bezig is om rechtzaken op te starten en nog steeds de zegen van Biden niet erkent. We kunnen nog van alles van hem verwachten.
Intussen staan de media en allerhande kanalen klaar om hem als een verwend kind dat zijn speelgoedje afgepakt is af te schilderen! Op zijn West Vlaams zouden we zeggen " houd uw hennen en verkoop je kiekens" wwz houd je wat in want al dat gelach en de draak steken met hem kan werken als een lap op een rode stier maar ja .. na 4 gekke jaren is de verleiding toch zo groot! Dus doe ik er even aan mee om vandaag af te sluiten met het volgende:
Georges Bush, Barak Obama, en Donald Trump zijn overleden en staan voor God.
God vraagt aan Bush : “ Waarin gelooft gij?”
Bush antwoordt : “ Ik geloof in de vrije handel, een sterk Amerika en in onze natie. “
God : “Mooi kom aan mijn rechter zijde zitten”.
Dan vraagt God aan Obama : “ En waarin gelooft gij?”
Obama :“ Ik geloof in de democratie, hulp aan de armen en de wereldvrede”.
God : ”Mooi. Kom hier links naast me zitten.”
Tenslotte vraagt God aan Trump : “ En wat gelooft gij?
Vorig jaar deze tijd keken we vol verwachting uit naar het feest om onze gouden Bruiloft te vieren want 8 nov blijft met grote stip in ons geheugen gegrift. Wat een geluk dat corona daar toen geen stokken in de wielen stak want dan hadden we een schitterend en onvergeetbaar feest gemist!
Als we gaan wandelen - mijn slaapgenoot en ik - dan zien we een jaar door die weelde aan bloemen. Vele bloemen worden dan vaak gelinkt aan het verleden en aan alle personen die mij of ons dierbaar waren.
Bij de madeliefjes denk ik aan mijn grote liefde die voor mij een boeketje plukte tijdens een wandeling ter velde heel, heel lang gelden.
Bij de tulpen denk ik aan die Nederlandse vriendin op school waarmee ik zo gezellig kon keuvelen!
Bij de sneeuwklokjes denk ik aan die winters van mijn jeugd met hopen sneeuw en ijskoude temperaturen!
Bij de witte rozen denk ik aan mijn maagdelijkheid... ook al zo lang geleden!
Bij de pisbloemen denk ik aan die gierige persoon die ooit onze wegen kruiste!
Bij de lelies denk ik aan die Japanner waarmee we ooit chinees waren gaan eten! Lekkel..
Bij de anjers denk ik aan het liedje "zeven anjers zeven rozen" !
Bij de zonnebloemen denk ik aan die glimlachende, Franse velden als je naar het zuiden rijdt!
Bij de chrysanten denk ik aan mijn ma en pa, omdat ze er niet meer zijn.
Vandaag staan de kerkhoven weer vol, ook in coronatijd. Dierbaren worden niet vergeten! De wind speelt intussen met de bloemen. De wortels van de chrysanten zitten stevig in de grond of potten, zodat ze niet als snijbloemen kunnen gebruikt worden! Kleiner chrysaten zijn in een boeket tot een hart gesneden om een dierbare nog eens in de bloemetjes te zetten.
Het zijn juist die chrysanten die mij heel vandaag dicht bij ons ma brengen gewoon omdat ik weet dat - zelfs al kan ik haar niet meer echt in de bloemetjes zetten- ik zelfs na 12 j vandaag nog heel vaak aan haar denk.
Als ik vandaag moest leven zoals gisteren, dan zouden jullie nu de tekst of foto van gisteren lezen, maar dan op datum van vandaag. Maar met gisteren kan ik ook het verleden bedoelen en het verleden gaat veel verder terug dan juist gisteren. Kan je nog volgen?
Moest ik ruim 75j terugkeren in het verleden, dan zou mijne pa nog bezig zijn met mij te maken en zou ik hier nu die onzin niet kunnen schrijven.:)
Echt met het verleden leven, doe ik liever niet, want wie weet had ik van de nonnen nog wat strafregels te goed omdat ik teveel praatte in de klas. Stel je voor zeg! Ik zou terug naar school moeten en weer studeren gelijk ik altijd gedaan heb. Ik zou weer mijn "publiciteitsjaren" hebben en terug op internaat zitten. Ik zou weer door Zuid Amerika trekken en als slot Afrika eraan toevoegen. Nee, ik heb geleerd om vooral vandaag te leven zonder echt iets te plannen in dit raar jaar 2020.
Bepaalde familieleden en kennissen hadden ook van alles gepland, maar het lot wou dat hun plannen voor morgen begraven zijn!
Nu dat we meer en meer geïsoleerd geraken, kijk ik gewoon naar morgen en gisteren laat ik voor wat het is nl niet om over naar huis te schrijven.
Overmorgen is het 2 november en precies 12 j dat ons ma gestorven is. En dat is alsof het gisteren was!
Een beetje humor de dag van vandaag kan deugd doen
- Pierre staat vol belangstelling te kijken naar het nieuwe aquarium dat zijn ouders net aangeschaft hebben.
'Mam, groeien vissen eigenlijk snel?'
'Vraag dat maar aan je vader. Die heeft vorig jaar een snoek gevangen en elke keer als hij dat verhaal vertelt, wordt de vis drie centimeter langer.'
- Een getrouwd stel besloot op vakantie te gaan naar een strand aan de Caribische zee in hetzelfde hotel waar ze 20 jaar geleden op huwelijksreis waren. Vanwege arbeidsproblemen kon de vrouw niet direct mee met haar man en zou een paar dagen later komen.
Toen de man aankwam in zijn hotel, zag hij dat er een computer met internet-verbinding aanwezig was en hij besloot een e-mail naar zijn vrouw te sturen, maar verwisselde zonder er erg in te hebben 1 letter in het adres. De mail kwam bij een andere terecht en wel bij een weduwe die net terug kwam van de begrafenis van haar man. Zij ging haar e-mails doorlezen en viel direct flauw. Toen haar zoon thuiskwam, vond hij zijn moeder op de grond bij de computer. Op het scherm las hij het volgende bericht:
Beminde echtgenote,
Ik ben goed aangekomen. Waarschijnlijk zul je je verwonderen vanwege dit bericht via de e-mail, maar er is nu hier een computer en men kan boodschappen versturen naar geliefde personen.Bij mijn aankomst heb ik me ervan verzekerd dat alles is voorbereid voor jouw aankomst aanstaande vrijdag. Ik wil je snel zien en hoop dat je reis net zo kalm zal zijn als de mijne.
P.S. Neem niet teveel kleren mee, want het is hier een helse hitte!! Tot vrijdag schat.
- Er komt een egeltje bij de kapper.
‘Hoe wilt u het hebben?’ vraagt de kapper.
‘Wel,’ zegt de egel, ‘geef mij maar een stekelkapsel!’
-Een vrouw maakt haar man wakker. Ze zegt: 'Bram, je moet je slaappillen nog innemen!'
-Waarom gooit een gek water over zijn computer? Dan kan hij over het internet surfen.
Het is waarschijnlijk omdat we zo kort van geheugen worden dat ze het overal schrijven dat sporten voor senioren zo belangrijk is!Omdat ik geen snotter meer ben maar bij die categorie hoor , kan ik perfect vertellen welke sport de senioren graag doen.
Als ik met mijn fiets ga boodschappen dan kom ik ze vaak tegen die senioren die daar tegen 18km per uur met drie of meer naast elkaar rijden! Zo ben ik onlangs ook zo een groep tegen gekomen en het was maar op het allerlaatste moment - na 25keer met mijn koebel te hebben gebeld - dat ze uitweken. Potverdikke, ze weken toch wel uit naar mijne kant zeker! Ik heb daar nog rap een zwier aan mijn stuur gegeven om te voorkomen dat ik de gracht in vloog!
Bij zoiets slaat mijn fantasie op hol ….
.......Ik zie mezelf dan ergens langs een kanaal rijden met in de verte zo’n groep die lekker keuvelend de baan verspert . Ik kom daar dan afgevlogen met mijn e-bike en de benen van Van Aert en het verstand van Van der Poel en plots wijken die wielerterroristen uit en ze zwieren mij het kanaal in…De karpers zwemmen rond mijn oren, maar je moet niet denken dat die mannen stoppen, nee nee, vollen bak op de pedalen en vluchtmisdrijf. Ik mag dan nog van geluk spreken als ik daar op de plaats van aanrijding nog een grijs haar en een koppel valse tanden vind om aangifte te kunnen doen bij de politie. En ‘t strafste van al zou dan nog zijn dat die agent mij zelf nog een boete geeft omdat ik niet mag zwemmen in het kanaal en nog één omdat er nog een vis aan mijn regenjas hangt en dat het daar verboden te vissen is ppffffffffff. …. Einde fantasie!! 🙂
Daarom heb ik uit veiligheid mijn hometrainer binnen bereik staan en zo kan ik trainen om later – misschien- ooit met de senioren mee te rijden! 🙂 Pas op ik neem dat wel heel ernstig hé als ik aan sport doe.
Voor ik op die hometrainer begin, kijk ik of mijn benen spiegelglad zijn anders neem ik mijn lady shave … Neen geen scheermesje, stel je voor dat ik uitschiet naar boven …. Hoewel , dat zou dramatischer kunnen zijn voor de heren .
Na het “scheren “ wrijf ik mijn benen in met olijfolie van de eerste persing en dan steek ik een dweil in mijn broek. Ja normaal moet dat een zeemvel zijn, maar dat zeemvel waar ik mijn ramen mee doe, ga ik nu ook niet in mijn broek steken hé anders zit ik misschien met strepen op mijn ramen. Daarna zet ik een “ventilateur” voor mijn hometrainer, zo is het precies of ik wind tegen rijd.
Voor diegene die het willen nadoen , je moet toch wel opletten als je zo’n dingen uit probeert.
Stel je wil eens trainen op” bergaf rijden” dus zet je je hometrainer van boven aan de trap zodat je goed naar beneden kan kijken al rijdend. Maar niet te dicht hé want na de eerste sprint schiet je hometrainer misschien de trap af en lig je beneden tussen de kapstok en de paraplubak. Dan zit er niets anders op dan je gebuur te bellen met de boodschap dat hij een borstel op zijn auto moet binden voor hij jou komt halen, zo kan je met den bezemwagen meerijden hé. 🙂
Jaja, sporten daar komt heel wat bij kijken! Maar of je nu senior bent of niet, beweging en sport is nodig .Het hoeft daarom niet altijd extreem te zijn, gewoon de gezondheid op peil houden.
Spreekwoorden en gezegdes, we kregen ze bij manier van spreken met de paplepel mee. Ik vraag mij af of onze kleinkinderen nog even goed op de hoogte zijn van die taalpareltjes want pareltjes zijn het, je kan er zelfs een verhaal mee schrijven door letterlijk te verstane spreekwoorden te ontdoen van hun symbolische betekenis. Steek dus je duim in de mond en zuig er een verhaaltje uit zoals dit hier...
Lang geleden toen de dieren nog konden spreken was er eens een oud vrouwtje dat haar kat bij de melk zette. De kat was heel tevreden natuurlijk, bijna even tevreden als toen ze spek voor haar bek kreeg. Het regende hard die dag, het regende kleine katjes! Nieuwsgierig naar wat er uit de lucht viel, ging de kat van huis. De muizen, die met hun argusoogjes alles hadden gezien, sprongen op tafel om daar te dansen. Ik geloof dat het een polka was. Maar plots stonden ze geschrokken muisstil want ze hadden het horen donderen in Keulen. En al lag Keulen mijlen ver verwijderd, ze kozen het zekere voor het onzekere, sprongen in zeven haasten van de tafel en vluchtten weg via het hazenpad achter het huis.
Ondertussen had de kat de kleine katjes bij hun nekvel gegrepen en in veiligheid gebracht. Omdat er na regen onvermijdelijk zonneschijn komt, waren ze ook alweer snel droog achter hun oren.
Het oude vrouwtje had in de keuken een uiltje zitten vangen. "Beter één vogel in de hand" mompelde ze. "Ik zou niet willen dat dit een vogel voor de kat wordt." Maar de kat had al een halve liter melk op en keurde de uil geen blik waardig. Het vrouwtje merkte wel dat er van alles was gebeurd maar omdat ze zag dat er geen potten gebroken waren, nam ze een doekje en deed alsof haar neus bloedde.
Plots klopte er iemand op de deur. Het was Maarten, de buurman, die zijn pijp vergeten was. Het vrouwtje nam snel het kleinood van de kast en gaf de pijp aan Maarten. Maarten zei het vrouwtje vriendelijk gedag en ging het hoekje om. Het vrouwtje keerde op haar passen terug en nam een appel uit het mandje, ze had namelijk dorst en daar zijn appeltjes goed voor.
Toen werd het avond en ging de zon onder. Het was al snel zo donker dat je geen hand meer voor je ogen zag. Het vrouwtje voelde echter wel de kleine katjes die zich rond haar voeten kwamen nestelen. Ze kneep ze eens zacht in het donker. Vanuit haar zetel kon ze nog net het maanverlichte weiland zien dat aan haar tuintje grensde en ze was net op tijd om het eerste schaap over het hek te zien springen. Naar goede gewoonte begon ze de springende schaapjes te tellen. Het was 5 voor 12 toen ze het laatste schaap zag springen en besloot naar bed te gaan.
De volgende ochtend werd het vrouwtje vroeg wakker. Ze veegde het zand uit haar ogen, keek uit het raam en zag dat haar schaapjes op het droge stonden. Daarna zette ze stevig haar tanden in een stuk brood en overliep in gedachten wat ze niet kon uitstellen tot morgen. Ze besloot dat ze dringend een vervolg moest breien aan de trui die ze voor haar zoon aan het breien was. Die trui moest vandaag of want na haar zoon kwamen ook nog de truitjes voor de kleinkinderen, al moest ze aan die truitjes eerst nog een mauw aanpassen. Veel werk was dat niet meer. Goed uitkijkend dat ze geen steken liet vallen, breide ze er een eind aan zoals ik hier.
Jullie mogen gerust nog verder fantaseren over roze olifanten met een lange snuit... Maar nee, hier is het verhaaltje uit!
Vier pastoors zitten samen een trappist te drinken: een Brusseleir, een West-Vlaming, een Limburger en een Sinjoor.Ze klagen over het weinige volk dat nog naar de kerk komt.
Zegt de Ket: “Wij hebben er iets op gevonden. Wij doen de mis af en toe in het Brussels dialect en dan zit de kerk bomvol.”
Zegt de West-Vlaming: “Da doen widder olle doage, mo 't elpt nie.”
Zingt de Limburger: “Daaar kuuunen we niiiet aan deeenke, waant daan duurt de miiis veeeeeel te laaang.”
Zegt ten slotte den Antwerpeneir: “Spaaiteg da waa gien dialect emme.”
Voor diegenen bij wie mijn vorig logje wat zwaar op de maag bleef liggen of wat depri vonden ....
‘k Voel mij vandaag zo oempalapapa. Oempalapapa oempalapapero….. met zo’n begin zullen de meesten WEL blijven hangen, denk ik.
En neen, vandaag geen gezeur, geen gezaag of ernstige bedenkingen of innerlijke reflecties, ook niets dat ook maar iemand kan triestig maken. Allé wie doet zoiets in dit gezegend jaar? Neen, ik zeker niet want : k Voel mij vandaag zo oempalapapa. Oempalapapa oempalapapero.
Ik kijk door het raam, het regent , het waait een beetje, de lucht is grijs…Grijs de kleur van……- neen Natokenniet zeggen - of toch? Van het optimisme zeker ? De regen spoelt alle negatieve gedachten weg en wat nog blijft hangen , waait mee met de wind want zoals ik al zei: ‘ k Voel mij vandaag zo oempalapapa. Oempalapapa oempalapapero.
Gisteren op aanraden….. nog een lange wandeling gemaakt met mijn slaapgenoot, we waren er allebei een beetje moe van , maar ik zei tegen mijn gezelschap: hop met de beentjes , het hoofd niet laten hangen want: ‘ k Voel mij vandaag zo oempalapapa. Oempalapapa oempalapapero.
Corona? Isolement? Stijgende coronacijfers….. allé we gaan daar toch niet over beginnen hé? Radio en Tv en dagbladen verblijden ons al elke dag met hun boodschap. Mensen van de media hoe durven jullie ons overrompelen met negatieve gedachten. Get a life! Dus waarom zou ik jullie dag bederven? Wees gerust ik zal het niet doen want: ‘ k Voel mij vandaag zo oempalapapa. Oempalapapa oempalapapero.
Dus, zoals jullie zien, hier is alles kits achter de rits, en mocht het niet zo zijn dan trek ik die rits nog een beetje meer toe!!!! Nog een hartelijke groet .
September liep ten einde, er volgden nog wat oogsten, de pompoen kreeg een laatste duwtje, de spruitjes werden nog wat dikker, de laatste tomaatjes wachtten nog op hun rode kleur maar het onstuimig groeien is voorbij. Als de lente het subtiele aperitiefje is, dan is de herfst de schaal pralines bij de koffie. Nog even genieten en dadelijk worden we het restaurant uitgezet!
Van alle seizoenen heeft de herfst misschien wel de meeste invloed op onze stemming. Ik weet niet hoe het precies zit. Hebben melancholische mensen de neiging om te tuinieren of word je als tuinier zelf melancholisch?
Ik word in ieder geval niet vrolijk als ik mijn tuin in de herfst zie. Ik noem dat eerder mijn " bonjour - tristesse gevoel". Groenten en bloemen zijn geen kinderen maar je hebt ze wel op één of andere manier op de wereld gezet. En nu wringt de herfst hen de nek om en neen dat is geen fijn gevoel!De zomer is weggezakt en de herfst komt op met een bijna vergeten koelte en wind en plensbuien!
Dit jaar maakt de herfst me melancholisch dan andere jaren : het vallen van de bladeren, de aarde met diepe geuren, de bruine kleuren van de bomen in alle tinten en schakeringen, het stilvallen van de natuur maar vooral het besef dat het weer bijna 8 maanden zal duren vooraleer er opnieuw leven in de natuur komt, dat speelt een rol. Een zekeren weemoed komt dan over mij en vooral dit jaar is het heftiger dan ooit.
Dit jaar versterkt corona de herfstmelancholie. De beleving van de wereld is nog grijzer dan in andere jaren. Het is de vraag of we straks de feestdagen kunnen vieren zoals we gewend waren. De tweede infectiegolf en de verwachte economische fall-out van corona roepen rare gevoelens op. En daaraan kun je niet ontkomen met een wandeling tussen verkleurende bomen.2020 een jaar waarin corona.. een stuk van ons leven zal " gestolen" hebben... Daar word je niet echt vrolijk van!
Ik herken dat melancholisch gevoel elk jaar opnieuw en besef hoe de natuur het stilvallen gebruikt om weer energie te verzamelen voor de volgende lente. Het leven in de natuur stopt nooit, het maakt zich alleen een tijdje onzichtbaar. We zijn het gewoon om de natuur te zien als iets dat doorloopt van het begin naar het einde, naar het verval , als een cirkelgang waarin alles terugkeert en er telkens iets nieuws kan beginnen...
Helaas is het met het leven van de mens niet zo, éénmaal de herfst intreedt, komt de winter er snel aan en komt het einde sneller en sneller dichterbij in een rechte eindigende lijn en na een jaar als dit is dat toch even slikken!
Wat doet een mens in coronatijd? Opruimen, kasten en laden uitmesten en zo bots je soms op een pareltje uit het verleden.
Ik heb altijd op katholieke scholen gezeten vanuit die visie moet je ook dit cursiefje lezen! We hebben er leren dichten zonder ons gat op te lichten en de leer der welbespraaktheid ontdekt..... 🙂
Wiskunde was één van de hoofdvakken in mijn opleidingLitanie aan de wiskunde en vaak ook een buisvak. vandaar de volgede litanie.
Voorlezer:
Wiskunde, ontferm u over ons.
Grote Piet Agoras, Euclides, Einstein, Ptolomaeus en andere knappe bollen, ontferm u over ons.
Vak van vaak, vooral op maandag, ontferm u over ons.
Vak van slapeloosheid,
Vak van vreselijkheid,
verschrikkelijk vak,
vak van haat en afkeer,
steen des aanstoots,
zwaard des aanstoots boven onze hoofden, ontferm u over ons.
Beul van onze jeugd,
onherroepelijke ramp van onze proefwerken,
dief van onze punten,
misbakken peer van onze rapporten,
buis der buizen,
speelmakker van onze vakanties,
dikke nul, grote zero, grote bros,
vriend van onze blokkers,
lust van de zageventen,
mes van de leraren, ontferm u over ons.
Axioma van onze onvergetelijke luiheid,
oneindige cirkel van onze inspanningen,
snijpunt van onze straffen,
hypothenusa en allerhande rechthoekszijden van ons groot verdriet,
koord van onze zelfmoord,
telraam van onze moeilijkheden,
wanhoop van onze moeders ,
razernij van onze vaders,
kaalheid van onze professoren,
Wiskundig labyrint van stellingen en formules wiskunde ,
mispunt van alle merkwaardige producten: ontferm u over ons.
Voorlezer:
Verlos ons heer van : alle pseudo problemen, van alle aanhangers van X en Y,
van logaritmen, cosinussen, orthogonale dinges en voorhistorisch ongedierte.
Als schapen werden we naar de slachtbank geleid.
de rest:
en onder de onnozelen van geest gerekend.
Voorlezer:
Lieve , zeer verstandige leraars - die het vroeger zelf ondervonden hebben - en weten dat het geen inderspel is, geef in uw grote barmhartigheid een beetje meer punten, minder werk en nooit meer schriftelijke ondervragingen, opdat we alle problemen mogen begrijpen en van de vreugde van het eeuwig verlof kunnen genieten.
Iedereen maar zagen en klagen over het al dan niet dragen van mondmaskers maar heb je al eens nagedacht over de voordelen ervan!!
🧚Je kan eindelijk fietsen zonder dat je een vlieg inslikt.
🧚Je hoeft geen make-up meer op , dat scheelt al een pak in je portemonnee ..
🧚Je moet niet wachten tot het wintert als al je tanden eruit moeten vóór dat nieuwe gebit er komt..
🧚Je hoeft je bij de minste koude niet meer te schamen voor die rode neus.
🧚Je kan -letterlijk- een gezicht trekken en niemand die het merkt als je kwaad bent.
🧚Niemand die de lelijke pukkel ziet op je neus .
🧚Je hoeft je neusharen niet meer te trimmen (gniffel gniffel).
🧚Een facelift hoeft niet meer, want niemand die het verschil zal zien.
🧚 Of je kan er gewoon één dragen -al dan niet of het moet- om anderen en jezelf zo goed mogelijk te beschermen.
We kunnen er beter mee doorgaan met een mondmasker te dragen want het zal nog wel even duren voor het vaccin er is en heel de wereld is ingeënt . Tot dan zullen we met z'n allen gezichtsloos door het leven moeten gaan, of we het nu leuk vinden of niet.
- Twee koeien lopen in de wei. De ene loopt vreselijk te hoesten. 'Wat is er met jou aan de hand?,' vraagt de andere.
"De boer heeft gisteren het hek open laten staan, en nu ben ik verkouden."
- Bert en Bart zitten tegen elkaar op te scheppen. Bert vertelt: 'Gisteren was ik bij de Niagara-watervallen en ik zag een man die tegen de waterval op zwom!'
Zegt Bart: 'Klopt, dat was ik!'
-In de universiteitsbibliotheek is het zeer stil, ook al zitten er heel veel studenten te studeren.
Een jongen vraagt zachtjes aan een meisje: ‘Is deze stoel vrij?’
Het meisje antwoordt luid: ‘Nee, ik ga niet met jou naar bed!’
Alle studenten in de bibliotheek kijken op en staren de jongen aan. Hij wordt heel rood en zoekt snel een vrije plaats aan een andere tafel.
Na enkele minuten staat het meisje op, wandelt langs de tafel waar de jongen heeft plaatsgenomen en fluistert triomfantelijk: ‘ik studeer psychologie. Ik weet hoe ik iemand moet manipuleren. Je was nogal beschaamd, hé?’
De jongen antwoordt luid: ‘Wat? 500 euro voor één nacht? Dat is veel te veel!’
Iedereen in de bibliotheek staart nu in shock naar het meisje.
De jongen fluistert: ‘Ik studeer rechten. Ik weet hoe ik iemand schuldig kan doen lijken."
Hopelijk heb ik een glimlach op je lippen getoverd lieve bezoeker?
Trauma’s …iedereen heeft er wellicht wel maar ik heb een heel speciale…luister maar!
In de humaniora 2e jaar tijdens de les fysica.
Non: “ Wat doe je als je soep te heet is?”
Ikke: “ Blazen.”
Non: “ Ik hoop dat je ouders je goeie tafelmanieren aanleren. Je blaast niet op je soep maar je roert erin met je lepel”.
Hilariteit in de klas waarvan er wellicht 90% hetzelfde zouden gezegd hebben.
Dus als ik soep eet – en dat doe ik elke dag- en ze is te heet, dan blijft die berisping me achterhalen en ROER IK !!!!
Tafelmanieren!! Nog zo iets en het gaat nog steeds over die soep!
Als ik soep eet, steek ik de lepel altijd in de lengterichting en dus met de punt voorwaarts in mijn mond. Het valt mij echter op dat de tafelgasten in films en feuilletons, die zich in chique huishoudens afspelen, de lepel dwars voor de lippen brengen.
Ik heb dus even gegoogeld en vond in een uit 1940 daterend boekje met etiquetteregels – Hoe hoort het eigenlijk? van Amy Groskamp– het volgende:
“Men eet van den zijkant van den lepel en niet van de punt, daar de eerstgenoemde houding iemand in staat stelt de ellenbogen zoveel mogelijk aan het lichaam gesloten te houden, hetgeen bij een goede tafelhouding behoort.”
Toen ik onlangs bij het middagmaal soep at, wilde ik natuurlijk aan mezelf bewijzen dat ik wist hoe het hoorde. Wel, ik kan jullie verzekeren dat tomatensoep buitengewoon hardnekkige vlekken maakt.
Die etiquetteregels kunnen me in de toekomst gestolen worden .
Dat de mensheid het grootste gevaar is voor het voortbestaan van het leven op aarde is al een tijdje duidelijk en als wij niet uitkijken dan gebeurt er met ons wat destijds de dinosauriërs overkwam nl dat de mensheid zal uitsterven waarna misschien een andere levensvorm opgelucht kan adem halen. Het zou zomaar kunnen dat het coronavirus Covid19 een voorbode is, dat moeder Natuur wraak neemt via Corona. Dat virus is microscopisch klein, dus voor ons onzichtbaar en daardoor lastig te detecteren en de gevaarlijkste vijand is die die je niet ziet. Als we de natuur even beschouwen als een levend wezen dat net als de mens bewustzijn, gevoel en intelligentie bezit, is het niet onaannemelijk dat zij besluit om de mensheid uit te roeien?
Wat zou jij doen als je haar was?
Stel, je lichaamssappen worden vergiftigd met chemicaliën en plastics, de atmosfeer verpest met CO2, door de toenemende stikstofuitstoot neemt een aantal leden van uw familie sterk af, uw groene longen worden massaal omgehakt en ga nog maar even door. Geen rechter die u kan straffen, want u bent ongrijpbaar voor de mensheid. Wat zou u dan doen?
Een aantal van u zal roepen dat ik suggestieve vragen stel. Anderen zullen zeggen dat ik een mening verkondig en geen feit. Die CO2 is juist nodig om groene planten te laten leven. Zonder CO2 is leven niet eens mogelijk zullen zij betogen. En dat klopt. Leven zonder water is ook niet mogelijk, maar een mens kan zelfs nog verdrinken in een laagje water van 5 cm diepte. Waarmee ik wil zeggen dat elke stof dodelijk giftig kan zijn als er maar genoeg van aanwezig is.
Misschien is Covid19 een waarschuwing van Moeder Natuur en wil ze zeggen: “Denk er om, het is niet moeilijk om jullie uit te roeien. Ik beschik over oneindige mutatievaardigheid en er komt een keer een eind aan mijn erbarmen.”
Het kan inderdaad zo maar een voorbode zijn. In ieder geval is de lucht in China inmiddels schoner, dan ze in decennia is geweest. Daar heeft Moeder Natuur de eerste winst al bereikt.
Ondertussen was ik -tig keren per dag mijn handen, hoest en nies ik in mijn ellenboog, geef ik mensen voorlopig geen hand en hou ik ze op gepaste afstand met mondmasker op al zullen de coronanormen vanaf 1 okt wat aangepast worden. Het kan simpel zijn om jezelf te beschermen. Nu nog wel.
Reclames, we worden er op TV mee overladen, iedere zender doet zijn best om de andere te overtreffen. Soms zitten daar waarlijk bloedmooie pareltjes tussen maar anderzijds worden we zo nu en dan geconfronteerd met regelrechte vehikels: misbaksels die zo stuntelig in elkaar gehikt zijn dat ik bijna naar een andere zender overschakel!
Zo erger ik me ( en blijkbaar nog anderen) blauw aan dat kapsones gevalletje waarmee SodaStream uitpakt, om aan de kijker een toestel te slijten, dat ordinair leidingwater in verfrissend bruisend water verandert. Ze voeren daar een ongehoord onbeschofte en niet eens tot wasdom gekomen helleveeg op. Dat feeksje wijst haar met petflessen zeulende vader terecht en eist dat hij zich zo’n bruiswatermaker aanschaft, teneinde het milieu te ontlasten.
Daar valt wat voor te zeggen, maar door de uitermate botte manier waarop ze dat doet, zet ik meteen mijn stekels op. Op zo'n toon tegen je ouders bezig zijn dit stuit tegen de borst !
Wellicht heeft dat kind niet zelf de aanpak gekozen maar vinden de reclamemakers die manier van praten ok. IK niet dus!!
Als ik nooit ofte nimmer zo’n SodaStream zal kopen, is dat de schuld van dat kapsones gevalletje !
Onze oudste kleinzoon start vanaf maandag aan de universiteit en van dan is loslaten stilaan een feit.
Een grote stap vind ik want ik herinner me nog zo goed hoe moeilijk ik het had toen onze kinderen het huis verlieten om op eigen benen te staan.
Het is niet altijd simpel om een kind los te laten . Je hebt dat klein hulpeloos hummeltje vanaf dag 1 opgevoed, al die eerste dingetjes geleerd, eerste stapje, eerste hapje, eerste woordje, kortom alles voor de eerste keer meegemaakt en dat gaf je zo`n overheersend gevoel van liefde. Maar de tijd staat niet stil, je kent je kind door en door en leeft met alles mee wat weer nieuw is voor jullie allebei. Hogere school, zelfstandigheid, eerste liefdesverdriet, eerste buitenlandse reis zonder ouders enz.
Een heel groot deel van je leven heb je samen met je kind doorgebracht. Je bent zo aan de dagelijkse vaste momenten samen gewend, dat het heel erg wennen is als je ineens die vaste rituelen, de interactie die er altijd was moet missen.. Je weet dat je dat kind moet loslaten om dat te doen waarvoor jij hem/haar hebt 'opgeleid' namelijk een eigen leven op te bouwen. Je weet dat je je kind de goede basis heeft meegegeven, dat het niet van de wal in de sloot springt, dat het goede inzichten heeft, met geld kan omgaan en een gezonde levensinstelling heeft, zelfstandig is en zelfverzekerd, kortom je kan hem/haar met een gerust hart op de wereld loslaten en toch blijft het nog altijd een beetje moeilijk, ook al weet je dat je je geen zorgen hoeft te maken.
Neen , loslaten niet altijd makkelijk, want je houdt over het algemeen zo vreselijk veel van je kind dat je het liefst alles voor hem/haar zou willen doen en het de hele dag zou willen beschermen voor alle mogelijke gevaren. Dit is ook waarom 'loslaten' zo moeilijk is misschien voor een moeder nog meer dan voor een vader, omdat een moeder vaak zo gewend is om te zorgen, dat ze tegen de tijd dat de kinderen het huis uit gaan, vaak vergeet dat haar kind dingen al zelfstandig kan.
Daarnaast komt ook het feit dat als kinderen het huis uit gaan ze een leeg gevoel achterlaten. Er was immers altijd leven in huis. Je leefde 18/25 jaar of nog langer voor je kind en zette vaak je eigen behoeftes opzij. Het voelt ineens heel raar wanneer je als moeder ineens weer op jezelf gewezen bent als je kinderen uit huis zijn, of je niet meer zo nodig hebben. Dat groot verantwoordelijkheidsgevoel, graag de controle willen hebben en heel veel liefde maken het soms moeilijk om je kind los te laten.
Nu kan ik dat allemaal van op afstand bekijken al voel ik diep in mijn hart opnieuw een beetje dat loslaten….. Van hieraf moet je gaan, met vallen en opstaan liefste kleinzoon...
Als katholiek opgevoed meisje van juist na de oorlog toen seks nog taboe was en enkel mocht met het oog op de voortplanting, las ik met contentement het artikel van Lotte Debrouwere in de krant.
Ik las dat we mogen van de paus. We mogen vrijen. De liefde bedrijven. Seks hebben.
“Seksueel plezier is simpelweg goddelijk”, zei paus Franciscus.
Niet dat een mens van tegenwoordig zich nog inhoudt voor de paus, maar het deed toch deugd om dat te lezen. Het zal minder deugd gedaan hebben bij die oude vastgeroeste heren die daar in hun soutanes tussen de pracht en praal van het Vaticaan belangrijk lopen te wezen. Die zullen zich wel verslikt hebben in hun gouden kopje koffie en zwetend naar de paternoster hebben gegrepen. De rozenkrans gebeden. Wees gegroet Maria, vol van genade. De Heer was even niet met hen.
En ondertussen ergens in het diepe West-Vlaanderen zal ene Willem Vermandere in zijn huisje in Steenkerke breed glimlachen. In het geweldig lied God & co van zo’n 32 jaar geleden schreef hij :
“Ik moet je eerlijk vertellen, ik heb me altijd kostelijk geamuseerd, als die horde oude vrijgezellen de seksuele moraal dicteert. Laat die kamerheren toch zitten, die mannen zijn noch mossel noch vis. Ze piekeren en peinzen en vitten als het deugd doet, dat het zonde is.”
En zie, wat deugd doet, is geen zonde meer. Het is goddelijk geworden. Eindelijk. Finalmente..
Komaan Franciscus, de ‘progressiefste onder alle pausen’ doe nog maar een voetje vooruit. Er is nog veel werk aan “uwen winkel”.
Vermandere gaf in zijn zelfde lied al een voorzet: “En waarom nog geen één priesteresse, in uw mannendictatuur. Is de vrouw enkel geschikt als kokesse, of voor het blussen van het minnevuur?”
Voila, paus Franciscus er is nog werk aan de winkel
Voor diegenen die het lied niet kennen, ga via google naar de volgende link, ik beloof je het is de moeite al is het in het West Vlaams gezongen https://youtu.be/EmDInhmw7vY.
Organiseren jullie je BBQ op dezelfde manier ???? Enkele tips om lekker te barbecueën: Heel belangrijk is om te weten dat een man ook bepaalde kookkunsten vertoont. Gedetailleerd in 24 stappen, vind je alles hieronder voor een gezellig samenzijn, zonder mondkapje.
MAN VROUW
1. Man haalt barbecue en kolen uit de schuur. 2. Vrouw maakt de grill van de barbecue schoon.
3. Vrouw gaat naar de winkel.
4. Vrouw gaat naar de slager.
5. Vrouw gaat naar de bakker.
6. Vrouw maakt de salades klaar en bereidt de groenten.
7. Vrouw bereidt de diverse vleessoorten.
8. Vrouw legt al het vlees op een schaal samen met alle andere
barbecue benodigdheden, zoal kruiden enz
9.Vrouw brengt de schaal en de schoongemaakte grill naar de man
die bij de BBQ staat te wachten met een biertje in de hand
10.Man legt het vlees één voor één op de barbecue.
11.Vrouw gaat de tafel dekken.
12.Vrouw checkt de groenten die ze aan het koken is.
13.Vrouw bereidt het dessert.
14.. Vrouw gaat naar buiten om de man te vertellen dat het vlees op
de barbecue aanbrandt
15. Man pakt het aangebrande vlees van de barbecue
en geeft het op een schaal aan de vrouw.
16. Vrouw pakt de borden en serveert het serviesgoed uit.
17. Man schenkt de drankjes in.
18. Vrouw ruimt tafel af en gaat koffie zetten.
19. Vrouw serveert koffie en dessert.
20. Vrouw ruimt tafel weer af.
21. Vrouw gaat afwassen en de keuken opruimen.
22. Man laat de barbecue staan;
er branden immers nog wat kooltjes.
23.. Man vraagt aan vrouw of ze vandaag blij is
dat ze niet hoefdete koken.
24.. Man ziet vrouw verbaasd kijken en concludeert
dat het onmogelijk is om vrouwen gelukkig te maken.
Ik denk dat een nieuwe week starten met een glimlach positieve energie geeft vandaar..
Een echtpaar winkelt in de plaatselijke Colruyt. Op een bepaald moment neemt de man een bak Duvel en plaatst die in het winkelkarretje.
" Wat denk je dat je doet ? ", vraagt zijn vrouw.
" ’t Is een koopje, vrouw, 22 Euro, want den Duvel staat in reclame “, antwoordt hij..
" Zet die bak maar snel terug, we kunnen ons dat echt niet veroorloven, " zegt de vrouw.
Dus hij doet dat en ze vervolgen hun weg tussen de rekken. Een paar gangpaden verder neemt de vrouw een pot gezichtscrème van 50 Euro en zet die in het winkelwagentje.
" Wat denkt ge dat ge doet ? ", vraagt de man.
" Dat is voor de verzorging van mijn gelaat, schat, die crème gaat er voor zorgen dat ge me beeldschoon zult vinden.”
Waarop haar man reageert : “Awel, dat doet nen bak Duvel ook en dat voor den helft van de prijs ! “ ·
Er wordt de dag van vandaag weer ‘gewielrend’ dat het een lieve lust is. Als de televisie een wedstrijd uitzend en dat durven ze soms te doen, 🙂 kijk ik daar graag naar vooral als Michel Wuyts het commentaar verzorgt, want dan zit ik me werkelijk te verkneukelen. Zijn woordgebruik is namelijk een niet te onderschatten aanwinst voor onze taal.
Als liefhebber van alles wat met taal verband houdt, is dat iets dat ik van harte verwelkom. Tijdens de voorbije reportages is bijvoorbeeld onderstaande kippetjespraat vrolijk uit zijn mond en over zijn lippen gestruikeld:
– “Er is geen vuiltje aan de hand.”
Vroeger moest dat vuiltje zich aan de lucht bevinden, maar voor velen is dat toch iets te hoog gegrepen.
– “Er is een kleine kink in het peloton.”
Wellicht bij gebrek aan een kabel.
– “De start werd verdonkeremaand.”
Ik had die nochtans gezien, al zorgde een losgeraakte reclamedoek wel voor wat geharrewar.
– “Brutaliteit wordt genadeloos afgeslacht.”
Bij mij zou afgestraft volstaan, want ik ben niet zo’n bloeddorstig type.🙂
Om zo'n versprekingen alleen al geef ik elke dag vanzelfsprekend acte de présence met pen en papier in de aanslag. Ik ben telkens benieuwd wat de heer Wuyts weer allemaal uit zijn botten zal slaan, om het eens met een Belgisch-Nederlandse staande uitdrukking te zeggen. 🙂 Belgisch Nederlands?! Het is me een raadsel waarom van Dale hardnekkig weigert om deze taalvariant Vlaams te noemen. Ik ben geen Belgische Nederlander maar een Vlaming en ik spreek geen Belgisch-Nederlands, maar Vlaams … ja, zelfs West-Vlaams. 🙂
Maar soms heb ik van die “ herkauwdagen ” en zeker in deze coronatijd ( ik kan het woord niet meer horen!!) en dan ga ik meestal even terug naar wat er de laatste dagen, weken zoal gebeurde en dan komt er altijd wel één of andere vaststelling of bedenking naar boven! Vandaag was het deze zekerheid!
Ik ben katholiek opgevoed en heb het hele parcours doorlopen van eerste communie, vormsel tot mijn plechtige communie en trouwen voor de Kerk. Nu beperkt mijn aanwezigheid in de kerk zich tot huwelijken, communies en begrafenissen. Zelf verkies ik crematie en een afscheid in een begrafeniscentrum waar alles veel intiemer en intenser verloopt dan in een kerk . Intimiteit, verbonden zijn met anderen stonden en staan nog steeds centraal in mijn leven en voor mijn definitief afscheid kies ik dan ook voor die persoonlijke touch . Troost putten uit het idee van het eeuwige leven zoals je in Kerkelijke begrafenissen hoort, vind ik een typisch menselijke, bijna opportunistische gedachte. Ik heb er al veel bij stil gestaan maar weet nog steeds niet of God bestaat. Wat de hersenen niet kunnen bevatten, kunnen ze niet bevatten denk ik dan maar.
Door veel te lezen en te luisteren heb ik wel een soort eigen religie ontwikkeld: ik geloof in een perpetuum mobile, een soort eeuwigdurende energie. Het organische verdwijnt, maar de ziel, of hoe je het ook wil noemen, blijft ergens bestaan zij het in je kinderen en kleinkinderen, een werk of één of andere prestatie in je leven die heel zinvol was voor jezelf of anderen!
En morgen gooi ik het hopelijk weer over een meer luchtige boeg!
Eén blik in de spiegel en de opkomende rimpels en grijze haren bewijzen wel degelijk dat ik in de herfst van mijn leven ben die grijze sprieten laten zien dat mijn lichaam niet meer in de opbouw is, maar langzaam richting verval gaat.
Mensen roepen misschien dapper dat iemand ‘mooi oud wordt’ en ‘karakteristieke rimpels’ heeft, maar feit is toch dat een strak huidje of kontje er appetijtelijker uitziet dan al dat losse vel en pigment op de verkeerde plekken .Dus samenvattend: ik word steeds lelijker en dan ga ik dood. Goed, tot zover de reaiteit.
Het is misschien wat voorbarig om te zeggen dat ik mijn grijze lokken omarm, of de rimpels een helpende hand toesteek maar ach, ze even lief toespreken dat helpt misschien? Daarom ....
Lieve nek- en oog rimpels, lieve wangzakjes, lieve wallen van me, laat ik maar meteen met de deur in huis vallen niet dat ik daar erg naar uitkeek, maar in theorie wist ik natuurlijk dat jullie op een dag in mijn leven zouden stappen en dat deden jullie ook, geruisloos maar onomkeerbaar. Waar jullie eerst nog alleen verschenen na een wilde avond of te weinig slaap, zijn jullie intussen “here to stay.” Ik heb dan maar besloten dat ik jullie accepteer. Sterker nog, ik heb besloten dat ik jullie ga verwelkomen. En daarna helemaal ga doodknuffelen, dat vooral.
Het is niet dat ik te klagen heb. Maar het verval slaat op mijn 75ste, gewoon toe. Voor corona kwam ik onverwacht een vriendin tegen die ik al een tijd niet in het echt had gezien. Even monsterden we elkaars gezicht. En ik weet zeker dat we allebei hetzelfde dachten: "Zozo. Die. Is. Oud. Geworden." Maar mooi oud is niet lelijk. Sterker nog, we hielden natuurlijk niet op over hoe goed die andere eruitzag. En ik meende dat ook echt. Zij had nog steeds diezelfde twinkeling in haar ogen waar ik altijd zo om moet lachen. En ik had nog steeds dezelfde ogen maar intussen grijs wordend haar en dus ook nekrimpels en wangzakjes die in een heel zure stand kunnen blijven staan als ik vergeet om regelmatig te glimlachen.
Daarom ...
Lieve nekrimpels en wangzakjes, ik weet nu al dat jullie de komende tijd meer vrienden ongevraagd gaan uitnodigen dus ik kan er maar beter aan wennen nietwaar? En hoewel ik veel beweeg en water drink en matig probeer te eten, weet ik ook: leven is ouder worden. En daar hoort dit dus bij. En aangezien het alternatief betekent dat ik er niet meer zou zijn, wilde ik maar even zeggen dat jullie van harte welkom zijn.
Dus kom er maar bij: grijze haren, kipfilet-bovenarmen - en hé, zijn dat nou ineens pigmentvlekjes op mijn hand- want ik omarm jullie, ik let op jullie en ik leef naar jullie. Ik hoop dat ik dat nog heel lang mag doen. En al die tijd knuffel en prijs ik jullie en dat zal ik blijven doen net zolang tot jullie misschien even genoeg van mijn liefde hebben en me een tijdje links laten liggen en niet meer vermenigvuldigen.
Niet dat jullie daarna niet meer welkom zijn hoor, dat wil ik niet zeggen, maar soms blaast een beetje afstand ook ineens weer passie in een relatie he? En allemaal tegelijk langskomen hoeft van mij trouwens ook niet hoor. Ik vind dat natuurlijk heel gezellig, maar wil jullie wel stuk voor stuk de aandacht geven die jullie verdienen, begrijp je dat?
Misschien kunnen we dus eens praten over een soort bezoekregeling? Zou zoiets kunnen denk je? Zo, denk er maar even over na. We hebben alle tijd. Want jullie gaan misschien niet meer weg, maar ik ben dat voorlopig ook nog niet van plan. Wat mij betreft maken we er dan ook een mooie tijd van samen!
Dus daag lieverds, don’t be a stranger! Maar bellen jullie wel eerst even dan kan ik me een beetje op jullie komst voorbereiden want dat hebben vrouwen van mijn leeftijd inmiddels wel nodig, vrees ik. Maar dat hoef ik jullie niet te vertellen.
Een gesprek tussen opa en zijn achterkleininderen later...🙈😅
Nou jongens, gaan jullie nog iets leuks doen dit weekend?
Jan (20): Ik ga dit weekend online daten.
Piet (18): nou ik niet hoor! Ik wil nog niet trouwen en chatten kan ik ook wel met mijn vrienden. Dat ga ik dan vanavond ook doen, online chatten. Met een biertje er bij natuurlijk, want dat mag ik nu eindelijk hebben.
Truus (16): Ik ga dansen en dan het filmpje op tiktok zetten.
Opa: goh.. toen ik jong was gingen we met zijn allen op stap, dan kon je al die dingen tegelijk doen...
Op stap Opa? Hoe ging dat dan?
Nou, dan ging je naar een bar dancing met je vrienden om een biertje te drinken en/of te dansen en als je geluk had dan kwam je iemand tegen die je leuk vond.
Dansen? Binnen? Maar kon je elkaar wel verstaan dan met de muziek aan?
Opa: nou dat was wel eens moeilijk, je moest dan heel dicht bij elkaar staan en soms moest je zelfs schreeuwen om elkaar te verstaan.
Schreeuwen Opa? Mocht dat zomaar? En hoefde je dan geen 1.5 meter afstand te houden?
Opa: Nee dat hoefde toen nog niet. We stonden, zaten, zongen en dansten heel dicht bij elkaar.
Zingen? Met zijn allen? Mocht dat ook?
Opa: Jazeker! Er werden toen zelfs hele festivals gehouden waar duizenden mensen samen kwamen om te zingen en dansen.
Werd dan niet iedereen ziek?
Opa: Och, iedereen was wel eens verkouden, maar dan ging je gewoon aan het werk.
Jan: Aan het werk, terwijl je verkouden was😱???
Ja hoor, alleen de aanstellers bleven thuis. Er werd toen ook gewoon nog gezoend.
Truus: Gezoend??? Ieuw!!😣 Met mensen van buiten je eigen huishouden opa?
Ja hoor, dat deden mensen vroeger als ze gingen daten. Het was zelfs zo dat mensen elkaar vaak begroetten met 3 kussen op de wangen. Zo feliciteerde je mensen ook, met een hand en 3 zoenen. Met oud en nieuw gaven veel mensen zelfs iederéén een hand en 3 zoenen.
Truus: Jakkes, wat smerig! 😨 Had iedereen dan wel alcohol bij zich om zijn/haar handen te desinfecteren?
Opa: Ja, we hadden met oud en nieuw meestal wel alcohol bij ons, maar dat smeerden we niet op onze handen hoor, dat dronken we lekker op! 😁
Piet: Er was toen ook nog overal vuurwerk toch Opa?
Opa: Ja dat klopt! Iedereen mocht dat gewoon nog afsteken.. en je had op sommige plekken vuurtjes en feesten.
Jan: Ging iedereen dan naar die feesten?
Nou, niet iedereen natuurlijk, sommige mensen stonden gewoon in groepjes op straat.
Jan: In groepjes? Meer dan 3 mensen?
Ja hoor, dat mocht toen gewoon. Als het koud werd, mocht je zelfs met zijn allen naar binnen gaan. Echt?
Met zijn allen in 1 huis? Kwam dan de politie niet?
Nee joh, dat was toen heel normaal. Zo lang de buren er maar geen last van hadden..
Truus: vertel nog eens iets meer opa, wat er vroeger was en nu niet meer..
Opa: Toen opa klein was, hadden we Sinterklaas en zwarte Piet.
Wat was dat voor feest dan Opa?
Dat was een feest waarbij kinderen chocola, snoep en cadeautjes kregen. Er is toen nog een heel gedoe om geweest omdat sommige mensen vonden dat zwarte piet racistisch was en andere mensen wilden zwarte piet houden omdat ze vonden dat het bij onze cultuur hoorde. Enorme rellen zijn er om geweest!
Hoe is dat afgelopen Opa?
Och, na het eerste corona virus mochten er niet meer zo veel mensen naar de intocht komen en trakteren op scholen mocht ook al niet meer. Uiteindelijk hebben ze het hele feest maar afgeschaft. Een hoop gedoe om niks...
Wat is trakteren?
Dat mochten kinderen vroeger op school als ze jarig waren. Dan namen ze voor alle kinderen uit de klas iets lekkers mee en nadat er voor ze gezongen was, deelden ze dat uit.
Pakten alle kinderen dan iets uit dezelfde bak?
Ja hoor, ook dat was vroeger heel normaal. In sommige culturen aten mensen zelfs van dezelfde borden, of uit dezelfde pan!
Een uur lang was ik in de bank met mijn vader, omdat hij een bankoverschrijving wilde uitvoeren. Ik kon mezelf niet inhouden, en ik vroeg:
"Papa, waarom doe je niet gewoon aan internetbankieren?"
"Waarom zou ik dat doen?" zei hij..
."Wel, dan moet je niet een uur lang wachten om een overschrijving uit te voeren."
"Je kunt nu zelfs je inkopen via internet doen. Alles is zoveel gemakkelijker!" zei ik. Ik was zo enthousiast om hem te vertellen over internetbankieren.
"Als ik dat doe, moet ik dan het huis niet meer verlaten?" antwoordde hij.
"Ja, inderdaad!" zei ik. Ik vertelde hem hoe al je boodschappen geleverd kunnen worden via internet, met diensten zoals Amazon! Ik was sprakeloos door zijn antwoord:
"Toen ik de bank binnen wandelde, kwam ik vier vrienden tegen en sloeg ik een praatje met de bankbediende die me intussen goed kent." "Ik ben alleen", weet je... dit is het gezelschap dat ik nodig heb. Ik vind het leuk om me klaar te maken om naar de bank te gaan. Ik heb tijd op overschot, het is de lichamelijke connectie waar ik naar smacht."
Twee jaar geleden werd ik ziek. De eigenaar van de groentewinkel kwam me groeten en zat naast mijn bed, en huilde. Toen je moeder enkele dagen op de grond viel tijdens haar ochtendwandeling, zag onze kruidenier dit gebeuren. Hij hielp haar in zijn wagen en bracht haar naar huis, omdat hij weet waar ik woon.
"Zou ik die "menselijke" aanraking ook hebben als alles via internet verliep?"
Waarom zou ik alles thuis laten leveren en alleen maar met mijn computer bezig zijn? Ik weet graag met welke personen ik bezig ben, en niet alleen de "verkoper" erachter. Het schept een band.
Levert Amazon dit ook?
Technologie is niet het echte leven. Breng tijd door met mensen... niet met toestellen. 🥰🥰🥰
Ben jij zo iemand die na het afgaan van de wekker direct naast je bed staat? Of ben je met geen stok uit bed te krijgen en bestaat jouw ochtendritueel vooral uit snoozen?
De wekker, noodzakelijk, maar door velen van ons gehaat, onderbreekt abrupt je slaap, of dat nu door een irritant geluid of een prettig muziekje is dat maakt het opstaan niet gemakkelijker tenzij je een ochtendmens bent en de nieuwe dag fris en fruitig begroet. Voor de meeste mensen blijft opstaan echter lastig en vervelend. Lang leve de snoozeknop dus! Want wat is er nu lekkerder dan je na het afgaan van die irritante wekker nog even lekker om te kunnen draaien? En nog eens, en nog eens…
Ik heb deze boodschap meegepikt uit een mail want bij mij is het door de “ braincooking” stil hierboven!!!
" De economen hadden er niet aan gedacht maar de CEO van een bank zette de economen aan het denken toen hij zei: "Een fietser is een ramp voor de economie van het land! Hij koopt geen auto en neemt geen autolening, koopt geen autoverzekering , koopt geen brandstof. Hij stuurt zijn auto niet naar onderhoud en reparaties, gebruikt geen betaald parkeren, veroorzaakt geen grote ongelukken, heeft geen meer baanwegen nodig, wordt niet zwaarlijvig."
Ja zeg als men zo begint, wat dan met gezonde mensen? Die zijn ook niet goed voor de economie. Denk eens na...
Ze kopen geen medicijnen.
Ze gaan niet naar ziekenhuizen en dokters.
Ze voegen niets toe aan het BBP van het land want elke nieuwe McDonald's outlet vb creëert ten minste 30 banen zoals :
10 cardiologen,
10 tandartsen,
10 gewichtsverliesdeskundigen naast al de mensen die in de McDonald's outlet werken.
Daarom mensen kies verstandig: een fiets of een McDonald's?
Het is de moeite waard om er over na te denken.
Ps .De voetgangers zijn nog erger. Ze kopen niet eens een fiets.
Omdat we gisterenavond zo’n 11 l regen kregen, lijkt het vandaag precies een sauna! Daarom zit ik weer binnen en achter mijn scherm te denken hoe ik jullie dag kan opfleuren in deze moeilijke tijden en .. ik denk dat ik iets gevonden heb!
Poëtische minnaar zegt :
- “Jij bent de zonneschijn van mijn ziel. Jij verdrijft de wolken van mijn wanhoop. Jij zult mijn hart altijd regeren en met koele regendruppels laven. Mijn liefde voor jou zal nooit afkoelen. Jij zult…..”
Modern meisje: “Mag ik je even onderbreken? Is dit een huwelijksaanzoek of een weerbericht?”
Of wat dacht je van volgende versprekingen … Bijna juist zeg je?
- “Ik kreeg me daar een sneer uit de pan”, pruilde mijn vriendin. “Ik ben er nog steeds niet goed van.”
(Ik kan het me voorstellen. Als je iets uit een pan krijgt dat niet eetbaar is en ook geen veeg is, kan dat je zuur opbreken. )
- “Dat heeft ze op de vangrail kunnen redden!” bejubelde quizmaster Ben Crabbé een kandidate die net op tijd een woord raadde.
(Als hij zich wat meer met het Nederlandse taaleigen zou bemoeien in plaats van met Blokken te spelen, had hij zich op de valreep misschien bedacht en het correcte woord gebruikt. )
- “Ik ben helemaal over m’n stuur“, zei de dame die net bijna van haar fiets en van de sokken gereden was.
( Ze mag van geluk spreken dat ze niet op die vangrail van Ben Crabbé terechtgekomen is, want dan zou ze pas overstuur geweest zijn.)
-- “Mag ik morgen eens bij je langs komen wippen?” vroeg de jongeman aan wie ik af en toe Franse lessen geef.
( Dat langskomen vind ik best. Dat wippen ietsje minder, of eigenlijk helemaal niet. )
- De supermarkt waar ik klant ben, maakte reclame voor extra observerend keukenpapier.
( Ze zullen ongetwijfeld absorberend bedoeld hebben, maar anderzijds kan ik me niet van de indruk ontdoen dat ik in mijn keuken in de gaten wordt gehouden.)
De zin om buiten bezig te zijn, staat op een laag pitje met de hitte die we nu krijgen dus blijven buitenklusjes in een comateuse toestand wachten op frissere moementen!
Daardoor heb ik tijd zat om van mijn geliefde bezigheid te genieten nl zin / onzin schrijven!
Ja dat schrijven, vroeger ontving deze kwebbelmie graag brieven van die echte, persoonlijke papieren exemplaren met mooie postzegels erop met warme gedachten en beheerste krullenletters en met lieve woordjes en fijne wensen , daar kan ik nog steeds van genieten… Trouwens al die uren “ schoonschrift” in de lagere school.. dat moesten we toch onderhouden hé! Maar, hoe kan je in deze moderne tijd de post elegant in ontvangst nemen? Voor de duidelijkheid: ik heb het niet over acties als het werpen van smachtende blikken, het dramatisch zuchten of het expressief rollen met de ogen. Néé, ik heb het over het object waarin men de brieven deponeert.
Bij onze dagelijkse wandeling keur ik hier en daar brievenbussen en daarover wil ik het nu even hebben. Ooit - toen er nog ridders en freules leefden- was er een tijd dat men op romantische wijze de post kon ontvangen door de installatie van een duiventil !!
Later opteerden de meesten voor een zakelijkere oplossing: namelijk een postgat (tevens tochtgat) in de voordeur.
Maar als je het allemaal net iets creatiever wil aanpakken, dan moet je – als het terug mag/kan- eens een autoritje maken inspiratie te over! Bij nadere analyse kan ik zelfs de geschiedenis van de brievenbus feilloos reconstrueren. Bij deze een historische schets, ter lering en vermaak!
We beginnen onze tijdreis in de jaren ’40. Oorlogstijd, weet u wel. Creatief met minder. En dus werden melkbussen omgevormd tot brievenbussen al dan niet met een vrolijk likje verf! Recyclage op z’n best en nog steeds vatbaar voor navolging!
In de jaren ‘50 leefde de economie weer op. Blijkbaar waren in die dagen de zogenaamde “smurfenhuisjes” bijzonder trendy. Het waren een soort kabouterwoninkjes, voorzien van echte raampjes en dakpannetjes. Vaak droegen zij het Eftelingachtig opschrift “BRIEVEN” (handig, zo wisten passerende kabouters meteen dat deze gerieflijke optrekjes niet voor hen beschikbaar waren. Sommige misverstanden kan je maar beter voorkomen!)
Een andere variant uit die zelfde tijd is de prehistorisch uitziende plastieken boomstam.
Iets later, waarschijnlijk in de jaren ’60, deed een vrolijker type brievenbus haar intrede nl een wijnvat waarop een luidkeels grinnikend cherubijntje had plaatsgenomen al dan niet met druivenrank en schaterlach. Smaakvol, althans voor wie graag als levensgenieter of wijnbaron te kijk wilde staan. (De bierbuik en bakkebaarden van de eigenaar denken we er ook spontaan bij, geen idéé hoe dat komt!)
De jaren ’80 zorgden voor metaalconstructies, al dan niet in fletse kleuren.
En de jaren ’90 stonden dan weer garant voor sobere natuurstenen zuilen. Niet echt iets om over naar huis te schrijven dus, laat staan om er een column aan te wijden.
Opeens kwam er een gloednieuw type brievenbus overgewaaid van over de grote oceaan en bood zich aan. Het was eigenlijk een heruitvinding van de ouwe melkbus, deze keer in vlekkeloos glanzend aluminium, met vrolijk wapperend wimpeltje. Het ding in kwestie riep nog net niet “jiiiiihaaaaa!”, maar we zijn er echt niet ver van verwijderd.
De dag van vandaag zijn het vooral stenen of aluminium brievenbussen die de opritten sieren .
Droom jij echter nog stiekem van zo’n smurfenhuisje uit de fifties, houd dan maar het groot vuil in de gaten misschien vind je daar nog wel zo’n unicum !
Vandaag zag ik langs de weg een keurig , mooi gesnoeide boom die een voortuin sierde en spontaan vroeg ik me af:
“ Moest ik een boom zijn, hoe zou ik me daar bij voelen?”.
Als wij “ mensen” er mooi willen uitzien en als een “ afgelikte talloor” door het leven willen gaan dan is het onze keuze. Willen we er bij lopen als een verlepte bloem of bohemer dan moet dat ook kunnen, maar de natuur heeft meestal geen keuze! Eenmaal de mens de snoeischaar of de machines erin zet dan kan die natuur enkel ondergaan.
Ik weet hoe ik reageer als mijn vrijheid of eigen keuze onderdrukt wordt en dan denk ik aan wat die boom misschien voelt …..
Zegt hij : “ Mijn leven was zo mooi. Ik had mijn bladeren en takken nog waar de vogels op kwamen zitten. Mijn stam groeide vol verwachting naar de wolken toe. Met mijn wulpse zijtakken kon ik de wereld omarmen . Soms speelde de wind door mijn wilde kruin, ik was vrij en genoot! Ik heb vele stormen meegemaakt en overleefd. Ik sta wat schuin, maar dat geeft niet. Kwetsuren maakten dat ik een eigen gezicht kreeg, een eigen tekening. Sommige kwetsuren zijn niet direct meer te zien, maar zijn niet altijd helemaal genezen. Dat is ook zo met mensen. Wonden en kwetsuren horen nu eenmaal bij het leven van bomen. Maar toen kwam de mens en vond me te wispelturig, wanordelijk en hij snoeide mijn takken en stak me in een strak pak. “Hoe mooi “, zei hij maar heeft me tot op vandaag nog nooit gevraagd hoe ik mij hierbij voel!
Of zegt hij: “ Door mijn snelle groei had ik uiteindelijk een eigen vorm aangenomen en zag er wat eigenaardig uit met mijn weelderige bos. Sommige mensen vonden dat ik niet op een 'normale' boom leek en gingen mij achteloos voorbij . Ze vonden mij scheef en lelijk! Eindelijk ben ik van die ballast verlost, mijn lange wulpse en scheve takken kunnen geen verwondingen meer oplopen of door de wind afgebroken worden of beschadigd. Ik heb het niet meer superkoud in de winter want ik vorm nu een strak compact geheel. Niemand gaat mij nog klakkeloos voorbij. Nu blijven ze staan en bewonderen mijn snit .”
Zo is het ook een beetje met het leven van elke mens die “balanst “ tussen vrijheid en een eigen weg gaan of strak tussen de lijntjes lopen en een stuk eigenheid verliezen….Het evenwicht vinden tussen de twee dat is een levenswerk!
Euh…. Ik had eigenlijk alleen maar een keurig gesnoeide boom gezien deze morgen ……
Omdat de hitte mij binnenhoudt en een mens daardoor niet in zijn dagelijks ritme geraakt, kan dat wel eens op mijn zenuwen werken. En dan stel ik aan jou, lezer, de vraag:
“Zijn er ook dingen die soms op jouw zenuwen werken?
Wacht mannekes, even relativeren. Ik verwacht hier geen klaaglitanie maar het leek me enigszins grappig om daar iets over te schrijven zo in de zin van :” Hé ik ga hier iets over schrijven en dan lijkt het allemaal minder irritant. Zzz… Zzzzz… Zzzzzzz…”
Klinkt het bekend .. je ben aan het shoppen in de supermarkt en ziet wat verder een bekende die je liever niet tegenkomt omdat die altijd aan het klagen en zagen gaat .. je draait jouw karretje en vlucht een andere gang in?
Hewel, dat had ik ook vandaag…niet dat ik er niet mee om kan als iemand even zijn gal spuwt maar sommigen hebben daar blijkbaar een patent en omdat ik weinig tijd had en corona een lang verblijf in de supermarkt afraadt, heb ik ook maar mijn karretje gedraaid!
Nog zo iets . Elke lente en zomer is het hetzelfde liedje. Wanneer ik in de zetel TV kijk of wanneer ik op het toilet zit en vooral – want dat hebben die kleine zoemende zuigers graag – wanneer ik rustig liggen te slapen dan zijn ze daar. Hen wegslaan helpt niet, hen platslaan daarentegen…De enige remedie is muggenspray gebruiken dan ben je een tijdje van hen verlost!
Of wat denk je van het volgende? Op het toilet zitten, naar het toiletpapier willen grijpen en dan beseffen dat er nog maar één velletje is en er is geen nieuwe rol in de buurt… Dan verwens je de laatste gebruiker toch naar de maan!!
Of die opdringerige telefoonverkopers! We kennen ze allemaal: ze bellen altijd tijdens het eten of wanneer je bezig bent met andere belangrijke dingen. En als we 'nee bedankt' zeggen, blijven ze doordrammen over de vele 'voordelen'. Vandaag zo’n telefoontje gehad ivm energie besparingen….Ik heb hen heel beleefd gezegd : “ Geen interesse..” en dank je dat ze dan afhaken?
Of die broodrooster die altijd heel enthousiast is als ie bokes mag roosteren maar nog enthousiaster als ze klaar zijn. Wij hebben ook zo’n enthousiast! Mijn boterhammen vliegen vaak in de lucht en belanden dan op de grond. Ik maak er nu zelfs een sport van om in te schatten waar ze zullen landen en daar dan mijn bord te zetten haha.
Of dat de winkelkarren van Aldi of Colruyt die heel erg zwaar en lomp zijn om mee te rijden zodat ik me in een permanente staat van spierverrekking bevind als ik een poging doe om zo’n volgeladen ding naar de auto te duwen zonder brokken te maken. ..
Of het feit dat mijn haar bij deze hitte op niets gelijkt, geen volume, rare rechtstaande pieken en alsof dat nog niet stom genoeg is heel vaak door de hitte tegen mijn gezicht plakt.
En zo zijn er nog wel een paar items die ik aan mijn ergernislijstje kan toevoegen. Eigenlijk ben ik een optimist en positivo maar af en toe eens ventileren is wel tof …. En ventilatie kunnen we nu bij + 30 graden goed gebruiken
Gisteren haalden we hier lokaal 35,5 gr ... gewoon van het goede teveel tenzij je wil geroosterd worden!!
Braden in de oven wordt vaak toegepast bij grotere stukken vlees, wild of gevogelte, want het is makkelijker om deze producten in de oven te bereiden, dan in een pan of aan het spit.
Ok, maar wat met al die honderden of duizenden die als een mals of taai stuk vlees op de stranden liggen te braden weliswaar niet aan het spit maar het scheelt niet veel? Ze worden eerst dichtgeschroeid door een kwartier bij zo'n hitte van de zon te braden" , dit is handig bij grote stukken vlees . Vervolgens garen ze verder.
Magere individu’s garen beter afgedekt verder om uitdroging te voorkomen. Dit kan gebeuren door een flinke laag zonnecrème over het stuk vlees te smeren! Vetter vlees kan beter met de vetlaag naar boven in de zon liggen zo kan tijdens het braadproces het vlees meerdere malen bedropen worden met het braadvocht in dit geval het zweet om uitdroging te voorkomen.
Normaal geniet men als een mals stukje geroosterd vlees geserveerd wordt , maar in ons geval hier wordt dat gegarandeerd " blaasje prik" , “ velletje trek” en veel ai's en oei's na een paar dagen afzien en ongemak!
Dus lieve mensen …bak en braad zoveel je maar wil maar dan liever met een “ lekker eetbaar” stukje vlees!
Dr Stella Immanuel van Kameroense afkomst en gediplomeerde Nigeriaanse arts schrikt niet terug voor controversiële inzichten zoals haar bewering dat cysten ontstaan door de demonen die tijdens het dromen seks hebben gehad met de patiënt. Dat miskramen en soa’s het gevolg zijn van seks met de spirituele echtgenoot van een sjamaan ( een soort priesteres / zieneres) ! Dat zij tegen vaccinatie is omdat ze ervan overtuigd is dat in vaccins DNA van aliens verwerkt is!!! Ze beweert zelfs dat er nu een vaccin in de maak is dat mensen afkerig maakt van religie!... Is zij een voodoo dokteres of wat?
Ook politiek laat ze zich gelden want in 2015 beweerde ze stellig dat het land vanuit Washington gerund wordt door wezens die half mens , half reptiel zijn al is dat volgens haar verbeterd sinds Trump aan de macht is. En zo kan ik nog verder gaan maar ik vraag me gewoon af is die dokteres een prettig gestoorde geest of een verward individu?
Waarom ik haar vernoem ?
De Amerikaanse president Donald Trump heeft eergisteren een persconferentie aangegrepen om opnieuw het oud-malariamedicijn hydroxychloroquine te promoten en tot grote vreugde van Trump verdedigt de omstreden dokter dit product als wondermiddel tegen corona! Onnodig te zeggen dat ze een fervente aanhangster is van Trump en dat hij daar gretig gebruik van maakt!
De negatieve rapporten over dit geneesmiddel zouden het werk zijn van de Democraten die het virus willen laten woekeren tot na de verkiezingen. Dixit het kamp Trump!! Zijn wij buitenstaanders nu allemaal dwazeriken of debielen en zien we het licht niet?
Zijn laatste zet is nu dat hij voorstelt om de verkiezingen uit te stellen . Hij vreest naar eigen zeggen voor kiesfraude, omdat de Amerikanen door corona massaal per brief zullen stemmen. En daarom wil Donald Trump de verkiezingen van 3 november uitstellen. De oproep komt niet toevallig net nadat dramatische economische cijfers werden gepubliceerd. Bovendien lijkt Trump vooral het pad te effenen om een mogelijke overwinning van tegenstander Joe Biden te betwisten zeker nu hij terrein aan het verliezen is tov de democraat! Maar wat als hij toch opnieuw verkozen wordt? Mensen houdt uw hart dan maar vast!!! Ik heb het al gezegd: corona doet heel rare dingen met de mensen maar de geluiden die van over de grote plas komen zijn eerder verontrustend dan bemoedigend!
Ik heb gedurende het weekend naar een oefenmatch gekeken van mijn club FCB tegen het Franse Lille. Het deed deugd die mannen terug bezig te zien al zullen die de ambiance van hun supporters wel heel erg missen! Hopelijk kunnen straks de voetbal - en koers liefhebbers weer genieten van hun favoriete sport. De sportmannen en ook de fans zijn er klaar voor.
De meeste atleten zijn de eerste corona lockdown zowel sportief als mentaal relatief goed doorgekomen. Voetbalteams hebben al een paar oefenwedstrijden achter de rug en kijken uit naar 8 aug wanneer ze eindelijk terug kunnen starten tenzij Waasland Beveren en Beerschot of OHL stokken in de wielen blijven steken! Ik zit in ieder geval al te draaien op mijn stoel om mijn ploeg terug in actie te zien!
De meeste renners hebben boven op de één of andere berg de kuiten ook al flink geoefend maar kijken nu toch ook uit naar een normaal rennersleven waar ze hun energie kwijt kunnen! Na bv 23 dagen afgesloten te zitten op een berg zijn er ondertussen al een paar die opgewonden geraken als ze alleen maar een damesfiets zien!
Het is dus in spanning afwachten wat de veiligheidsraad vandaag beslist .. ik houd mijn hart vast voor alles en iedereen maar verstrenging is nodig want er zijn er teveel die niet willen luisteren!
Het leven duurt maar even. Het besef van leven komt pas als je met de dood wordt geconfronteerd. Je staat vaak niet stil bij wat je doet, kan en wil, totdat de dood om de hoek komt kijken. 73 jaar was ze maar nog volop in het leven tot ze zo'n 2 j terug de diagnose kanker te horen kreeg. Een tik, een flinke tik. ‘Het zal haar niet klein krijgen’, is ze van mening. Uiteindelijk heeft ze toch de dood moeten aanvaarden.
Je staat er vaak niet bij stil dat je het leven hebt gekregen om te leven, om te doen wat je kunt, om te vieren dat je leeft. Het is allemaal zo gewoon. Je haalt adem, je loopt, je slaapt, hebt lief, je sport, je geniet, je houdt feestjes en dan plots is er die onheilstijding.
“Nu even niet”, je schreeuwt het van de daken. Je aanvaardt het niet.
“Niet bij mij.” Honderden keren spreek je het uit. “Het zal mij niet gebeuren.”
En opeens schiet mij het korte gedichtje van Toon Hermans door het hoofd :Vandaag is de dag.
-'Ik heb gisteren een zwangerschapstest gedaan'...Zegt de ene.
De andere vraagt verwondert: 'En waren de vragen moeilijk??'
--Dokter: 'Uw pols gaat wel heel erg langzaam.'
Patiënt: 'Geeft niet, dokter, ik heb de tijd.'
--De ene blondine zegt tegen de ander:
'Dit jaar valt Kerstmis op een vrijdag'...
Zegt de ander: 'Oh! hopelijk niet op de 13de!!'
--De juf vraagt in de klas of de leerlingen een zin kunnen maken met het woordje 'wirwar'.
Leentje krijgt eerst het woord en zegt :'Gisteren heb ik mijn mama wol helpen sorteren, het was een echte wirwar'.
Zeer goed zegt de juf, waarop zij Frankske het woord geeft.
'Als mijn papa 's morgens opstaat is zijn haar een echte wirwar'.
'Ook een zeer goede zin' stelt de juf.
De derde leerling die het woord neemt is Achmed, zijn zin is: 'Mijn broer ging forich week een bank overfalle, maar zijn gewirwar kapot'. .....
--3 katten zitten aan een toog en hebben geen werk.
De 1ste kat zegt : ik zou graag bij Campina werken : 's morgens melk, 's middags melk en 's avonds melk. De 2de kat zegt : ik zou graag bij Whiskas werken : 's morgens Whiskas, 's middags Whiskas en 's avonds Whiskas.
De 3de kat zegt : ik zou graag bij Jupiler werken.
De 1ste en 2de kat : Bij Jupiler ? Waarom ?
3de kat : 's morgens een kater, 's middags een kater, 's avonds een kater.
Intussen is dit" oudje" hier weer bijna ok . Ik zeg altijd onkruid vergaat niet maar kan soms woekeren!
In ben al blij dat het uiteindelijk maar mijn rug en teentje was want gisterenavond kregen we het bericht dat de jongste zus ( 73) van mijn slaapgenoot na een slepende ziekte overleden is! Het kwam aan en we zitten met een dubbel gevoel, opluchting dat haar pijn en afzien en strijd voorbij is maar ook verdriet dat zij als jongste in de rij van 5 als eerste moet gaan. Zo'n afscheid is altijd definitief en het gemis zal er altijd zijn!
Dus lieve bezoekers: geniet van het leven, je hebt het maar even!
Als je me de laatste dagen wat minder zag op bezoek komen, dan had dat zijn redenen beste mensen. Het was hier even druk met die BBQ vorig weekend met de kids al zat knuffelen er nog niet bij! Ze vinden dat zij - omdat ze werken - de eventuele dragers kunnen zijn en willen ons niet besmetten! Heel lief maar ik kijk zo uit naar die knuffels!
We hebben een grote moes - en bloementuin en redden het voorlopig nog met zijn tweetjes al heb ik gisteren nog voorgesteld aan mijn slaapgenoot om vanaf volgend jaar de groententuin in te krimpen! Je kan alles vinden in de supermarkt en voor ons tweetjes is het toch altijd teveel en moeten we het dan uitdelen! Niemand zegt neen als we afkomen maar het werk is wel voor ons en dat wil ik afbouwen.
Omdat de oprit dringend aan een opknapbeurt toe was, ben ik vorige week begonnen om die met de drukspuit eens onder handen te nemen !Voor wie dat nog nooit gedaan heeft, kan ik verzekeren dat het een lastige corvé is en mijn 75 lentes spelen dan wel eens op!! Met het afspuiten van de oprit heb ik me dus wat geforceerd en sukkel ik nu met de rug dus moet ik het wat rustiger doen! Nu eigen schuld dikke bult! Kwam daar nog bij dat T bij het snoeien van de haag met zijn elektrische heggenschaar in zijn bovenbeen zat en we naar spoed moesten om te laten naaien ( vandaar dat ik de oprit deed!) .
En om de cirkel rond te maken heb ik met een tussenpauze van 2 dagen mijn klein teentje gestoten tegen de onderkant van het bed ..Ik heb gisteren Henrietje eens goed bij zijn haar getrokken! Kennen jullie dat gezegde niet? Ons ma gebruikte dat altijd als ze iemand hoorde vloeken.
IK ben dus inderdaad even in gesprek geweest met die van hierboven toen ik voor de tweede keer in een paar dagen tijd mijn teentje stootte tegen de onderkant van het bed. Met die open zomerse schoenen komt dat aan hoor! En begin nu niet over dien ezel en zijn steen of over haast en spoed! IK WEET HET…. alleen dat bed weet het niet… Momenteel loop ik dus “ lelijkaards “ aan het vangen.. nog zo’n familiegezegde als iemand met een lelijk gezicht rondloopt…en ik heb het bed al een serieuze preek gegeven… Nu maar hopen dat het werkt !! Ik denk dat die maat 40 van mij dringend een bril nodig heeft!😠.
Gelukkig is het zomer en kan ik open schoenen dragen zo lukt stappen toch iets beter!
Voilà redenen genoeg om te begrijpen waarom ik even minder op bezoek kwam, denk ik toch .....
Gisteren eindelijk eens een BBQ gehad met de kinderen maar nog geen geknuffel. Omdat de ouders werken en hun bubbel daardoor doorbreken, willen ze geen risico's nemen met ons en de kinderen doen vakantiejob of ontmoeten vrienden dus die houden het ook veilig! Het duurt wel lang om mekaar eens goed vast te pakken maar ik begrijp het! Het werd in ieder geval een gezellig dag met in de namidag ( na de BBQ) zon! Het was bakken onder een grote parasol tegen de druilerige regen rond de middag!!!
Vandaag ben ik dan begonnen met het opruimen want de bezoekers vertrokken pas rond 11 u s' avonds en dan had ik er geen zin meer in! Daar straks schoot er iets in mijn rug en nu is het gedaan met opruimen of wat dan ook! Ik kan hier eventjes zitten achter mijn PC maar het zal niet lang duren want de pijn in mijn rug en aanhechting van de heupspieren speelt me parten!
Dus lieve mensen, nog een gezellig dag, hier regent het redelijk hard voor het moment! Ik zie wel wanneer ik weer wat vlotter kan zitten en staan en dan horen jullie me wel!
Het was eigenlijk al een paar jaar geleden dat onze oprit afgespoten werd en donderdag raapte ik al mij moed bijeen en vloog er met de drukspuit tegenaan.Tegen de late namiddag hield ik het voor gezien met nog 1/3 te gaan. Vrijdag zou ik wel verder doen...
In de corona lockdown heb ik ervan geprofiteerd om alle kamers en kasten eens uit te mesten en veel weggedaan wat soms al jaren daar maar lag of hing! In de reservekamer naast de keuken heb ik ook grote kuis gehouden en daar zag ik wel 20 potjes staan om confituur in te bewaren. Ze stonden er al jaren te niksen omdat ik weet hoeveel ik er jaarlijks nodig heb en die potjes dan ook elk jaar opnieuw gebruik! De glascontainer heeft die overdaad met veel genoegen ingeslikt en ik was content tot vandaag!! Ligt het aan het uitzonderlijk weer of aan de juiste snoei vorig najaar , ik weet het niet maar de frambozenoogst is nog nooit zo groot geweest en de gecultiveerde braambessen beloven ook uit de bocht te gaan!
Dus maakt biebie confituur van die heerlijk frambozen. De rabarber heeft dit jaar ook zichzelf overtroffen en ik lust de confituur daarvan met wat abrikozen en wat sinaasappelsap erbij ... heerlijk. IK heb dus de laatste weken geroerd en geperst en in potten gegoten tot ik tot de vaststelling kwam dat mijn potjes op 2 na op zijn en de braambessen en aardbeien moeten nog komen!! Was ik maar niet in zo'n opruimbui geweest!!!
Ik ben vandaag dus op bedeltocht geweest bij de buren op zoek naar extra potjes...maar de oogst was pover want blijkbaar heeft er een kuiswind door de straat gewaaid want iedereen heeft grote kuis gehouden en potjes weggedaan!!! Er zal dan maar één zaak opzitten en dat is potjes kopen en weten dat ik er genoeg had!
Mijn slaapgenoot lacht stiekem. Hij had nog gevraagd waarom ik die potten wegdeed en of ze in mijn weg stonden? Nu dus niet mee, ik mis ze zelfs.
Commentaar van mijn half bedde... jaja, ooit vlieg ik ook ergens bij het groot vuil .... Viste hij nu om een compliment of niet ?
Ik weet gewoon niet wat te vertellen maar wil toch een teken van leven geven. Mijn inspiratie ligt gewoon stil, de dagen verlopen hier als kopieën van mekaar, de lock down is voorbij maar we blijven nog wat in ons kot, radio en Tv zouden moeten ontspannend werken maar al die negatieve geluiden zorgen voor het tegendeel, de kranten zijn dun wegens geen nieuws of altijd hetzelfde nl geweld, corona en misnoegdheid, de sport ligt ook nog op apegapen, alleen het weer zorgt momenteel voor wat variatie. Dus juni.. vaarwel en kom nooit meer terug!
Ik duim nu dat juli voor wat meer positivisme zorgt, dat we weer wat meer kunnen socialiseren, dat de mensen hun verstand terug krijgen en dat de warmte niet alleen van de zon maar ook vanuit de harten van iedereen komt. Wat goed nieuws en wat meer zekerheid dat zou voor velen welkom zijn, denk ik!
Vandaag bij de bakker. Daar is het aanschuiven buiten want er mogen slechts 3 mensen binnen. De dame achter mij was haar mondmasker vergeten in de auto die 3 meter verder stond. Ze ging die terug ophalen maar intussen waren er 3 wachtenden bijgekomen. Toen ze haar plaats achter mij terug wilde innemen, weigerde de man haar ertussen te laten. ‘t Was zielig om horen .. corona heeft de mensen precies nog agressiever gemaakt! Je zou al voor minder “in je kot blijven”!!
Te goed om NIET te pikken, maar wél met dank aan de mij onbekende schrijver: …😂😂😂
Lockdown brief van een hond.
Lieve mensen,
Het is me opgevallen dat jullie de laatste weken wel heel vaak en lang in mijn huis verblijven. Hoewel ik het geweldig vind om jullie in mijn huis te hebben vind ik dat het tijd wordt om de regels iets aan te scherpen en te verduidelijken waar nodig.
1. Als je naar buiten gaat…… Ik ga mee!
2. Het is me opgevallen dat jullie erg veel lekkere dingen eten terwijl jullie in jullie luie outfit op de bank hangen. Ik heb recht op mijn deel in dat lekkers. Ik zal er verder niet al te moeilijk over doen en gewoon stilletjes naar je gaan zitten staren totdat je gehoorzaamt en mij mijn deel geeft.
3. Nee, ik ga niet in bad. Ik ben al schoon.
4. Dat jij je verveelt betekent niet dat ik een bad nodig heb. Als je zonodig iets moet wassen dan ga je dat metalen ding op wielen dat buiten staat maar wassen dat heeft de baas toch al drie keer gedaan deze week, terwijl hij de oprit al weken niet af is geweest.
5. Zolang je toch in mijn huis bent is het je taak om me naar buiten te laten zo vaak als ik dat nodig acht. Ook als ik net pas buiten ben geweest….. Er is nog een plekje wat ik nog niet gecheckt heb.
7. Als ik slaap……. Laat me slapen!
8. Dat ik lig te slapen is geen teken voor jou of je mensenpuppies om met me te gaan spelen.
9. En ik kan slapen waar ik dat wil. Ik waardeer het niet om wakker gemaakt te worden zodat ik opschuif. 10. Zeg niet shhhh of stop tegen mij als ik blaf.
11. Jij besluit om meer thuis te zijn, mijn beveiligingstaak is er alleen maar groter op geworden. Alles wat ik hoor moet ik aan je rapporten dus luister goed naar me ipv te zeggen dat ik stil moet zijn.
12. Verlaat geen kamer in huis zonder mij.
13. Ik ken jullie soort onderhand…. Gisteren hoorde ik ook een zak chips open gaan op de slaapkamer en niemand riep mij om te delen.
14. Dus vanaf nu…. Ik ga jullie stalken.
18. Deze regel is heel belangrijk….. Als het op de grond valt…… Is het van mij! Als het in mijn mond zit….. Van mij!!
19. Je zult nooit meer alleen een plasje gaan doen, jij kijkt ook naar mij als ik plas dus ik snap niet waarom ik dan niet bij jou mag kijken. Dus geen deuren sluiten, ook niet het toilet!
20. Ik werk altijd al vanuit huis, dus als jij dat ook doet moet je niet op mij mopperen als ik blaf tijdens jou vergadering of geklets met je mensen vrienden.
Allé mannekes jullie ontgoochelen mij hoor. Niet één iemand heeft een spreekwoord gezien ook niet de in het oog vallende! Foei, ik had toch een paar spreekwoorden verwacht, de geest even aan het werk zetten houdt een mens ook jong hoor!!
Ik heb ook een tijdje moeten zoeken maar hier zien jullie wat ik vond.
Ik ben benieuwd wie de moeite zal doen om ze te zoeken nu ze klaar en duidelijk gegeven zijn!
Weet je niet wat gedaan? In het plaatje zitten een aantal spreekwoorden verstopt. Kunnen jullie ze vinden? Ik vond er 23. Ik geef ze een volgende keer wel
Het was Maart 2020…De straten waren leeg, de meeste winkels waren gesloten, de meeste auto’s stonden langs de kant van de weg, de mensen kwamen bijna niet meer buiten en landen gingen op slot. Een virus "corona genoemd" had een ganse wereld in zijn macht! De mensen konden niet geloven dat dit gebeurde, het was zo surrealistisch. In de supermarkt waren allerlei schappen leeg, men vocht bijna om een pak wc papier of bloem of rijst …Allerlei leuke dingen gingen niet meer door, daar werd een streep door getrokken en niemand wist wanneer dat weer kon. Duizenden mensen stierven door corona, ouderen in de homes stierven met honderden, duizenden…Iedereen wist wat er aan de hand was alleen de natuur blijkbaar niet. De bloemen bleven bloeien en de zon scheen volop. De zwaluwen kwamen terug en de lucht werd roze en blauw.
Het was Aprilt 2020…De jongeren studeerden online vanuit huis en kinderen speelden vooral in huis. De pubers verveelden zich, ouders wisten niet hoe werken thuis en kinderen te combineren. De mensen kwamen alleen even buiten met handschoenen aan en een masker op om boodschappen te doen of om de hond uit te laten, bijna alles was gesloten …zelfs de kantoren, hotels, restaurants en bars. Reizen was verboden, de grenzen waren gesloten. De overheid steunde bedrijven en zelfstandigen zodat ze niet failliet zouden gaan of mensen zouden moeten ontslaan .Om 20:00 uur s ‘avonds kwamen mensen in allerlei landen buiten om te klappen voor alle artsen, verpleegkundigen en zorgpersoneel die keihard aan het werk waren om in de zorg alles draaiende te houden. Er was ineens niet genoeg ruimte voor iedereen in ziekenhuizen, operaties en onderzoeken werden uitgesteld… iedereen zat nog thuis in quarantaine om gezondheidsredenen of preventief. Elkaar omhelzen, kussen of een hand geven was al sinds 2 maanden een bedreiging. Iedereen moest flinke afstand tot elkaar bewaren, dat was afschuwelijk. Mensen werden beperkt in hun vrijheid terwijl er vrede was. Over de hele wereld werden veel mensen ziek en het was besmettelijk…Er was isolatie, ziekte en paniek….Toen werd de angst pas echt.
Het was Mei 2020, ijverige naaisters openden hun naaimachines thuis en werkten aan mondmaskers die er zo tekort waren in verschillende sectoren. En toen kwam de dag van trage bevrijding… De mensen keken tv en de premier vertelde iedereen dat de noodmaatregelen zouden bijgesteld worden. We mochten in een bubbel weer familie of vrienden zien, kinderen keerden voor een paar dagen per week terug naar school. Kappers en winkels mochten terug openen onder strikte voorwaarden. We kregen terug hoop!
Het was juni 2020. De bubbel werd uitgebreid, restaurants en bars mochten onder coronavoorwaarden terug openen. Reizen in het binnenland werd weer mogelijk, parken verwelkomden terug de natuurliefhebbers, iedereen kwam terug buiten met tranen in de ogen. Kinderen stonden 's morgens glimlachend op omdat ze weer naar school mochten en vriendjes terugzagen. We hadden het virus bijna onder controle als we maar voorzichtig bleven. De coronacijfers werden langzaam beter. Zou de wereld nu mooier en liefdevoller geworden zijn? Waren de mensen na 3 maanden isolement humaner geworden en hadden ze weer waarden en normen ? Het bleek allemaal ijdele hoop want in de VS vond alweer een Afro-Amerikaan George Floyd de dood bij een politieoptreden. Protestbeweging deden de Verenigde Staten op hun grondvesten daveren. Overal ter wereld kwam men - niettegenstaande de coronapandemie - in massa naar buiten om te protesteren. Zou nu al de moeite en inspanningen van miljoenen mensen teniet gedaan worden door de onvoorzichtigheid van een paar duizenden? Dit is nefast voor de verspreiding van het virus",…..
Hoe gaat het verder? Soms word je er moedeloos van. Ik begrijp de afkeer van wat er gebeurd is maar in deze coronatijd ,waar nog steeds maatregelen genomen worden , zou men beter moeten weten!
Het was vandaag weer even wachten om brood te halen bij de bakker..... Heb je er ook al bij stilgestaan dat een leven voor een groot deel bestaat uit wachten? Door al die coronatoestanden wachten we elke week om te horen wat er nu weer kan of mag. Aan dat wachten komt stilaan een einde al moeten we voor bepaalde activiteiten toch nog even WACHTEN. 🙁
Daarom deze bedenking….
Heel het leven bestaat uit wachten.
Het begint al voor je geboren bent.
Negen maanden lang.
Wachten tot je voor het eerst gaat staan
Of tot je kan lopen op eigen kracht.
Wachten tot je studie is volbracht.
Hoe lang wachten om een baan te krijgen?
Wie weet wachten op een kamer of huis?
Om over een juiste partner maar te zwijgen.
Wachten op bus, tram, trein, in file of winkelrij.
Tot je naar het werk mag of naar huis kan gaan.
En dan ….vrijwillig in de rij bij een pretpark gaan staan. 😉
Dat scheppingsverhaal heeft toch al veel keer de top 10 gehaald hé. Maar dames geen probleem hier , gun de mannen hun gelijk dan beginnen ze niet weer over die appel te zagen!
Vandaag voor het eerst sinds 2 maanden hebben we markt in ons dorp! Die valt altijd op de eerste dinsdag van de maand ... ben benieuwd hoe ze de afstand zullen regelen want de markt staat in de straat , dus langs de ene kan door maar hoe we zullen terug moeten dat wordt wat anders! Vermist we maar één keer per maand markt hebben, is er altijd veel volk en nu bij dat mooi weet zeker!! Dus zij die probeert te markten groet u.
De gsm is niet meer weg te denken uit ons leven. Wie nu de deur achter zich sluit en merkt dat hij zijn mobieltje ( zeggen de Nederlanders en ik vind het zo’n mooi woord ) vergeten is, maakt rechtsomkeer om het snel te halen of loopt de rest van de dag op zijn ongemak. Met deze nieuwe technologie, kwam ook een nieuwe taal tot stand: de sms‐taal.
YOLO, selfie, fixen of chillen: iedereen heeft deze woorden wel eens horen vallen. Op de bus, toevallig op straat, overal. Het zijn woorden die gebruikt worden door de jongeren van vandaag die graag experimenteren en creatief zijn met allerlei zaken. Met hun taalgebruik is het niet anders: ze gebruiken woorden en uitdrukkingen uit andere talen, verzinnen zelf nieuwe woorden, gebruiken bestaande woorden in een andere betekenis enz …
De taal die in de sms'jes gebruikt wordt, is erg specifiek. Het komt erop aan zo veel mogelijk te zeggen in zo weinig mogelijk tekens, want de ruimte is beperkt. Daarom worden veel woorden en zinnetjes afgekort of vervormd. Sms’en is meer een vinger spreektaal en de problemen rondom stijl en grammatica zijn dan helemaal niet aan de orde en eigenlijk onbelangrijk.
Om sneller te typen gebruiken we afkortingen die vaak worden gevormd door enkele klinkers en medeklinkers weg te laten: mss = misschien, vnvnd = vanavond, wss = waarschijnlijk, brb = be right back, omg= oh my god’, c u = see you om er een paar te noemen en als het om emoties gaat dan gebruikt men afbeeldingen die gewoon gevormd zijn met letters en leestekens: ;-) (‘knipoog’), (‘droevig’), (‘lachend’),…
Deze kleine ‘gezichtjes’ geven de gemoedstoestand van de spreker weer. Van deze laatste maak ik ook graag gebruik, ik heb zelfs een eigen avatar maar de smsjes van de kleinkinderen zijn niet altijd even duidelijk!
En zo ontstond een klinkerloze taal. Daarom probeer dit maar te verstaan
Mt mn b@bnapl@
z@ kz11 op mn g@
+ w1 ver3tig by tw8lokaal.
Wellicht op algemene aanvraag van mijn geëerde bezoekers : de vertaling
Al proberen we er al grappend door te komen, af en toe sta ik toch wel eens stil bij de huidige situatie. We zullen doorgaan, ook in deze moeilijke tijden. Ramses Shaffy zong het al in de jaren zeventig...
Raar hé maar sinds die corona vraag ik me vaak af is het niet de natuur die wraak neemt op ons omdat we maar niet wilden luisteren en doorgingen op de verkeerde weg? Payback-time? Denk maar eens mee….
Door meer regenwoud te kappen, stijgen de kansen op overdracht van besmettelijke ziekten tussen dier en mens. We kennen ondertussen allemaal de onrustwekkende grafieken van het verdwijnende regenwoud. Het is nochtans algemeen geweten dat er coronavirussen circuleren onder heel wat zoogdieren en vogels die worden verhandeld. Enkele wetenschappers opperden recent dat het coronavirus hoogstwaarschijnlijk afkomstig is van schubdieren of pangolins die massaal gestroopt worden. Het virus dook namelijk voor het eerst op in de Chinese stad Wuhan, waar pangolins in het zwart werden verkocht aan de hoogste bieder. Er valt namelijk veel geld mee te verdienen bij bijgelovige Chinezen. De schubben worden vermalen tot traditionele medicijnen. Maar ook het vlees is een gewilde delicatesse in menig Chinees restaurant.
Het coronavirus vormt helaas géén uitzondering. Eerder onderzoek wees al uit dat het SARS-virus, dat in 2003 stevig huishield in China, via de civetkat tot bij de mens kwam. Ook het beruchte HIV-virus heeft dierlijke roots. Het dook begin vorige eeuw op in een chimpansee-kolonie in het zuiden van Kameroen. De herkenbare hypothese luidt dat jagers in contact zijn geweest met het bloed van chimpansees en zo het virus hebben opgelopen. De wetenschap schat dat meer dan zes op tien van de gekende infectieziektes bij mensen door dieren kunnen worden verspreid. Het is in de gegeven omstandigheden dan ook licht ironisch te noemen dat pas nadat de impact van het coronavirus duidelijk werd , de Chinese autoriteiten bereid waren om de consumptie in wilde dieren per direct te verbieden.
Too little, too late.
Misschien heeft de natuur dan maar zelf ingegrepen om ons terug met beide voeten op moeder aarde terug te brengen, die mooie blauwe knikker waar we zo zorgeloos mee omgingen de laatste jaren! Want zie, het lijkt alsof er geen vuiltje aan de lucht is , de natuur is terug ontwaakt en biedt zich weer hoopvol aan alsof die wil zeggen.. het komt allemaal terug goed ...Door al die corona miserie heeft de natuur weer wat krediet gekregen...
Misschien is het de natuur zelf die ons op deze manier wilde wakker schudden en zeggen dat we totaal fout bezig waren?
Misschien vinden de mensen terug de weg naar elkaar in solidariteit en meeleven?
Misschien staan vrede en mekaar vooruit helpen weer een beetje meer centraal…
Misschien..? Een mens mag toch een beetje dromen in deze nare tijd!
Heb je ooit al van Shinrin-Yoku gehoord? Héwel ik ook niet tot vandaag.
Het is het Japans voor bosbaden. Dat “ baden” mag je natuurlijk niet al te letterlijk nemen, er komt geen water aan te pas en het is wel de bedoeling om je kleren aan te houden! Maar in Japan blijkt het al jarenlang de manier om te ontstressen door gewoon de bossen in te trekken en met alle zintuigen van de natuur te genieten! Misschien zeg je :” ik ben iets te nuchter om me te verliezen in het voelen-ruiken-proeven van een hoop stammen en bomen” ,daar kan ik inkomen , maar blijkbaar zou een paar uur in de bossen ons immuunsysteem versterken en de spanning in ons lichaam verlagen.( allé ik heb het ook maar van horen zeggen).
Hoe dan ook , wij wonen hier naast een bos en wandelen er regelmatig in want mijn kleine theorie is: In het bos / de natuur moet niks. Je komt er vanzelf tot rust. Nog een voordeel… de natuur is altijd open, dus met openingsuren en feestdagen moet je geen rekening houden, je hebt er geen tweede verblijf nodig om erin te mogen. Het is helemaal voor jou! Je mag braafjes op de paadjes blijven of zot rollen door de bladeren ( liefst zonder pottenkijkers dan). Je mag de bomen beleefd in het latijn aanspreken of gewoonweg in plat West-Vlaams/ Antwerps/ Limburgs …. Je mag netjes uitgedost door de natuur paraderen of ongewassen in een versleten jeans aan komen sloffen. Niks moet zolang je de fauna en flora maar met het nodige respect behandelt.
Dus lieve mensen , neem in deze nare periode één ding mee, als het je allemaal teveel wordt, ga dan gewoon het bos in!
Je hoort de ganse dag niets anders dan corona hier en corona daar maar wat stilaan ook naar boven komt is de vereenzaming van de mensen en spontaan denk ik dan aan het lied van Barbra Streisand ” People who need people, Are the luckiest people in the world….
Luckiest vind ik momenteel wel wat ver gezocht. Ik weet niet wat er nu zo lucky is aan de behoefte om mensen te ontmoeten en dan van alle kanten horen dat het niet mag , dat aanraken / knuffelen niet mag en dat je niemand mag ontmoeten als die niet tot je bubbel hoort! Leg me dat eens uit. We horen wel dagelijks over de ravage die corona toegebracht heeft op gebied van gezondheid, economie, toerisme …. Maar de echte ravage ligt veel dieper, ze vereenzaamt de mensen.
Als er ooit een tijd is geweest waarin we op onszelf zijn teruggegooid, dan is het nu. We leefden 2 maanden terug nog in een wereld waarin we zo veel contactmogelijkheden hadden, nu is dat wereldwijd anders. We zitten opgesloten in ons eigen huis. Het betekent gewoon dat je echt op jezelf terug gegooid wordt. Ook als je geen spoor van ziekte hebt, is dat ellendig. Hoe je het ook wendt of keert, isolement is voor niemand gezond. Natuurlijk kan je Facetimen of Skypen of videochatten om met anderen verbonden blijven. En dat moet je ook absoluut doen. Maar je mist uiteindelijk toch de contacten die je gewend was te hebben en waar je mee vertrouwd was en die het dagelijks leven bepalen. De kans dat je last krijgt van eenzaamheid is levensgroot. Eigenlijk is dat wel zeker.
Als je leven op de kop staat, zoals het voor vrijwel iedereen ter wereld op dit moment op zijn kop staat, gelden de normale regels niet meer. Je kunt boos worden om het minste of geringste. Blij of enthousiast om een klein gebaar. Kortom, je bent uit je evenwicht.
Wat mij betreft , mis ik de warme innige band die je kan smeden met anderen, de essentie van het leven. Dat hoeft niet met veel mensen te zijn, maar tenminste enkele waardevolle connecties die het leven zinvol maken. Mensen met wie je plezier kan maken en kan praten over je gevoelens. Het leven vieren, is vaak leuker met anderen dan alleen, denk ik dan. Het hoeft niet altijd in de vorm van een liefdesrelatie. Een warme band met een man, je kinderen en kleinkinderen , je moeder, je vader, een collega, je buurman…. zijn connecties die je sterker maken. Je kan op elkaar steunen, je kan bij elkaar terecht. Corona maakt het ons onmogelijk elkaar fysiek te zien en dan valt er heel wat weg. De kleinkinderen knuffelen gaat niet meer. Geen onverwachte bezoekjes met een hapje en een drankje. Geen feestje waar je even aan niets hoeft te denken en lekker kan genieten. We moeten nu andere manieren bedenken om de sociale voeling te behouden.
De kans op eenzaamheid wordt groter naarmate mensen ouder worden maar ook jongeren zitten in een moeilijk straatje . Ze zijn in een leeftijdsfase waarin ze zich willen ontwikkelen. Ze willen erop uit, reizen, nieuwe relaties aangaan. Ze zijn heel erg bezig met zelfontplooiing en dat is nu lastig. Veel plekken waar ze hun sociale leven hebben, zoals school en werk, zijn dicht. Iedereen gaat nu op zijn/ haar manier op zoek naar andere remedies om de eenzaamheid tegen te gaan. Maar ik kijk uit naar de dag dat het weer kan en mag om mekaar terug een warme knuffel te geven. Voor mij het beste medicijn. Of elkaar oprecht in de ogen kijken, zelf vanop een afstand, dat zegt vaak meer dan duizend woorden en is vandaag nog waardevoller dan ooit tevoren.
People , people who need people … ach laat het maar, ik ben even in een melancholische periode maar dat gaat wel voorbij ….ik zal maar overschakelen naar een ander liedje :
Ik heb het al op een andere plaats gezegd maar hier wil ik ook nog eens " stoefen' met mijn voetbalploeg! Tot spijt van wie 't benijdt maar Brugge is kampioen – eindelijk - en mijn supportershart ging open gelijk een potbloeme! Feesten kan echter nog niet want …
‘t Is zo stille in Brugge
je hoart er geen vliege of geen mugge.
De toeristen zien noar huus
met de latsten ottobuus
De cafees zien op slot.
Nievers nog nen Brugschen zot.
Geen pralienen, kletskoppen of wafels,
in de restaurants alleene moar lege tafels.
Ge ziet geen koetsen meer passeren,
geen gidsen die oes nog wat kunnen leren.
De bootjes liggen aan de kant
moar de zwanen vinden dat plezant.
Van Eyck heeft zien boetiek moeten slutn.
Wwe bluven in ons kot, we meugen nie mee butn.
Op d’ holletorre wappert nu nen witn doek
en de triomklokke roept: “hoedt junder kloek!”
Doar neffens zie joak oes vlagge hangen.
Blauw , zwart ....niemand kan ze vervangen.
“ Bluven goan”, da is oes leuze. Want 'k ziene kik voor Brugge, da is mien keuze!
Dat geloof je toch niet!Probeert een mens de juiste levenshouding aan te nemen in deze tijd , komt daar dan een Pipo jouw dag verbrodden!
Belgische TOPECONOOM doet controversieel voorstel: “Laat ouderen coronataks betalen” Ouderen zijn dan wel de eerste slachtoffers van de huidige gezondheidscrisis, de economische last komt vooral bij jongeren terecht. “Zij zijn de eerste om hun job te verliezen”, zegt de Belgische topeconoom Jan-Emmanuel De Neve, die lesgeeft aan de universiteit van Oxford aan VRT NWS. Hij pleit ervoor om ouderen een ‘coronataks’ te laten betalen. Een opmerkelijk, maar ook een controversieel voorstel. “Jongeren hebben het minste baat bij de lockdownmaatregelen, want ze zijn voor het virus minder vatbaar”, vertelt De Neve aan VRT NWS. “Er moet dus hopelijk een besef komen bij de oudere generatie dat jongeren zich aan het opofferen zijn, zowel economisch als op vlak van mentale gezondheid.”
Tot daar zij quote!!!! Hij hoopt dat de politiek een creatieve oplossing zal bedenken om die ongelofelijke inspanning van jongere generaties op een of andere manier te erkennen, bijvoorbeeld door een coronataks, al dan niet eenmalig.
Voilà se deze man had ook zijn "moment de gloire"... wat een mens toch allemaal zou doen om eens in de schijnwerper te staan. Dat het altijd geleerden zijn die zo'n domme uitspraken doen dat maakt me PISNIJDIG .
Velen van de gestorven ouderen werden op hun kamer vastgezet, terwijl anderen de regels aan hun laars lapten en nog. Het zijn niet de ouderen die het ronddragen. Niet alleen sterven de ouderen bij duizenden van die corona , we zijn dus ook DE SCHULDIGEN ! Ouderen die heel hun leven gewerkt hebben en jongeren die nog heel hun leven moeten werken zouden beter samenwerken ipv zich tegen elkaar te laten opzetten door zogenaamde geleerde superidioten die dik hun zakken vullen met hun gezever .
Meneer de 'econoom' op wiens kosten hebt u 'gestudeerd'?
Vooraleer zulke praat te verkopen zou die geleerde bol beter eens een gesprek voeren met de mensen die geboren zijn voor 1940 of tijdens of juist na de oorlog. Die zouden hem kunnen vertellen in welke omstandigheden zij hun jeugd doorgebracht hebben. Wat veel van die mensen achteraf bereikt hebben, is te danken aan de inspanningen en opofferingen die zij ondergaan hebben en dit soms in de meest ondankbare omstandigheden. Ook wij hebben inspanningen moeten leveren, wij kwamen uit een 5 jaar durende oorlog. Wij hadden niks, 0,0 ! Wij hebben moeten werken en werken om iets te hebben. Er was niks, geen telefoon, geen TV, amper een radio, wie had er een auto. Wij kenden geen computer, geen festivals. Ik kan een blad volschrijven. En nu hebben wij als gepensioneerde een beetje geld en dan komt daar een pseudo geleerde ons verwijten maken.
Zo’n voorstel is toch een mooi voorbeeld van dubbel misbruik, wij, na-oorlogse kinderen hebben België al in zijn glorie terug gekregen door enorm veel te werken. We hebben jullie, onze kinderen, alles gegeven dat we zelf nooit gehad hebben en sponsoren ze in hun toekomst. Daarenboven leven jullie een leven die wij nooit durfden dromen, vrije tijd, sporten, reizen, restaurants etc.... en nu willen jullie ons nog de rest afnemen!
Pensioenexpert Marjan Maes van de KU Leuven vindt het voorstel van een coronataks op ouderen geen goed idee en weinig doordacht. “Een coronataks op ouderen lijkt me allesbehalve een effectief instrument om het mentaal welbevinden en de kansen van onze kinderen en dat van thuiswerkende ouders te verbeteren”, vertelt ze. “Daarvoor is het o.a. nodig om hen terug naar school te laten gaan en te investeren in kwaliteitsvolle opleiding, en dan kunnen hun ouders zich ook terug concentreren op hun werk.”
Dan toch nog iemand met wat gezond verstand. Economen zouden beter eens ophouden met doelgroepen te viseren . Covid-19 geldt voor iedereen , alsook de welvaart . Men doelt op nog meer crisissen / conflicten met dergelijke uitspraken . Het tijdperk van sociale welvaart biedt zich aan door dit virus , wat mensen moeten beginnen te beseffen na deze les van de natuur .
Er zijn zo van die (jonge) mensen die denken dat ouderen van een andere planeet komen, of een hoopje afval zijn, terwijl die ouderen meer dan de helft van hun leven gewerkt hebben, en hun pisdoeken nog hebben ververst. Als ze geluk hebben worden deze jonge mensen ook ooit oud. Als deze jongeren ouderen blijven behandelen als minderwaardig, kom dan niet bleiten als ditzelfde jou te wachten staat op je oude dag, want jullie hebben er zelf om gevraagd.
Beste senioren, houd jullie gebit, hoorapparaten, rollators, wandelstokken , brils en andere hulpstukken maar goed in de gaten want op een dag komt er een econoom op de gedachte om al die "luxe extraatjes" te verkopen onder de mom: De oudjes moeten niet zien, niet horen , niet in de massa lopen en zeker geen mening hebben! Er staat ons dus straks nog wat te wachten als ze de miljarden die ze nu uitgeven moeten vinden --- Ben ik nu opgelucht? Neen, wel nog steeds pisnijdig! Om met Greta Thunbergs woorden te eindigen: How dare you!!
Omdat moederdag gisteren nog niet kon gevierd worden zoals we gewoon zijn, heb ik onszelf verwend met een culinair hoogstandje. De Michelin frikandel.....🙂
Wat 6 weken “ in je kot blijven” al met een mens doet!
Gisteren betrapte ik mezelf op een monologue intérieur bij gebrek aan sociaal contact want straks , als corona ons verlaten heeft, dan vallen ze weer "en masse" in onze brievenbussen , de magazines en reclamefolders met zomer outfits en solden. Wanneer ik al die reclameaffiches met slanke modellen zie die pronken met maatje 34/36 dan besef ik hoe groot de nood is aan echte lijven met een rimpeltje, een bultje en bobbeltje. Daarom ben ik opgelucht wanneer ik in de media eindelijk een lijf zie zoals het mijne met een Michelin bandeke bv.. want wanneer komt een vrouw met een niet zo platte buik prominent in beeld bij een reclamespot? Wanneer erkennen we dat vrijwel iedere vrouw een vetrol, een bobbeltje of een vleugje cellulitis kan hebben? En Oeps, bij die bedenkingen was er daar eentje dat wat ongemakkelijk werd .. mijn lijf! Ik wilde het meteen gerust stellen vandaar mijn monologue
"Begrijp me niet verkeerd, mijn allerliefste lijf ik ben niet ontevreden over jou. Ik zie je als iets unieks, iets wat helemaal van mezelf is. Dankzij jou kan ik mijn persoonlijkheid delen met de buitenwereld. Wat een leven hebben wij samen al gehad zeg! Zoveel mooie dingen samen beleefd. We hebben ook heel uitdagende periodes gehad, maar ik kon altijd op jou rekenen liefste! Jouw benen, jullie hielpen me om mijn eerste stappen te zetten, jullie brachten me naar bekende en onbekende plaatsen. Dankzij jullie kan ik dansen, zwemmen, fietsen en zoveel ontelbare andere dingen doen! Jouw betoverende mond met goddelijke lippen, ( een beetje overdrijven mag hé) wat een genot om samen te genieten van lekker eten, van kussen en gekust worden en lieve woorden fluisteren… Jouw fenomenale armen, die kunnen dragen, knuffelen, steunen. Jouw sublieme handen die me helpen om mijn dromen waar te maken, die mensen raken, aanraken die voelen, vastpakken en creëren, wat ben ik dankbaar voor die handen, lieve lijf! Jouw verrukkelijke ogen, de spiegels naar mijn ziel. Ik kan kijken, gluren, turen, bewonderen , kwaad kijken en observeren dankzij die prachtig bruin/groene parels van jou. En dan, jouw fenomenale buik! Die buik heeft mij mijn meest kostbare geschenken gebracht. 9 maanden lang ondersteunde jij, liet je groeien en beschermde je mijn meest dierbare lieve kinderen! Ik zal je hier altijd oneindig dankbaar voor blijven! Mijn prachtige, krachtige, grandioze lijf. Ik hou onvoorstelbaar veel van jou, voor altijd en eeuwig! Dankzij jouw volmaakte hoofd kan ik bedenken, dromen, begrijpen! Ik kan onze herinneringen bewaren en koesteren, hoe geweldig is dat! Er is er soms eens wat onzekerheid die blijft nazinderen, dan is dat normaal. Het kan als vrouw zo moeilijk zijn om vrede te vinden met je lichaam wanneer de ene zegt dat je je rondingen mag tonen, terwijl de ander je op het hart drukt dat iedere zichzelf respecterende vrouw zichzelf bedekt. Liefste lijf, je bent helemaal goed zoals je bent. Natuurlijk wens ik wel eens dat mijn buikje wat platter was. Natuurlijk zou ik soms willen dat ik enkele kilo’s als sneeuw voor de zon kon laten verdwijnen.. Natuurlijk zou ik die rimpeltjes rond mijn ogen en mond willen wegwerken.. Ach hoe gespierd, slank of rond we ook zijn, iedere vrouw heeft haar complexen. Maar misschien doen we het onszelf wel aan, die onzekerheden. Want hoewel ik niet in het gedoodverfde maatje S pas, voel ik me toch dankbaar dat ik vooral nog redelijk gezond ben voor mij “ 75 lentes” . Jij bent het meest formidabel, sensationeel lijf dat ik ken! Voor altijd de jouwe, Liefs. Zoals ik al zei… een monologue … En ja, is die nogal melig en over-the-top het maakt het extra leuk!
Maar ik kijk toch stilaan uit naar een dialoog in groep hoor!
De traditie om mekaar meiklokjes te geven, dateert uit de tijd dat de bloemen konden spreken. Zo’n tuiltje frêle bloempjes wil niets minder zeggen dan ‘ik zie u graag en wens u alle geluk’. Met zijn bedwelmende geur brengt het een parfum van genegenheid in huis.
Fonske heeft een drukke baan en daarnaast is hij heel sportief: twee avonden in de week gaat hij tennissen en elke zaterdag gaat hij golfen.
Zijn vrouw dacht: "Hij werkt zo hard, ik zal hem voor zijn verjaardag een speciale verrassing geven." Ze trakteerde hem op een bezoek aan de plaatselijke stripclub.
Samen gaan ze op weg...
De portier van de club begroet hen en zegt: Hallo Fonske! Hoe gaat het?
Zijn vrouw kijkt verbaasd en vraagt aan Fonske of hij hier al eerder geweest is.
"Nee", zegt Fonske, hij is ook lid van mijn tennisclub!
Als zij plaats hebben genomen vraagt de serveerster of Fonske het gewoonlijke wil drinken en brengt hem een wijntje.
Zijn vrouw zit te draaien op haar stoel en vraagt: "Hoe wist zij dat je wijn drinkt" ?
Zij herkent mij, want zij werkt ook op de golfclub en na negen holes drink ik altijd een wijntje, verklaart Fonske.
Dan komt er een stripster naar hun tafel, slaat haar armen om Fonske en wrijft zich zeer wulps tegen hem aan.
Ze zegt: "Hé Fonske, wil je zoals gewoonlijk de lapdans, grote vent?"
Fonske's vrouw is nu helemaal over haar toeren, grijpt haar tas en stormt de club uit. Fonske kan haar nog net inhalen als zij in een taxi springt en vlak voor zij de deur kan dichtgooien springt hij naast haar op de achterbak.
Wanhopig begint Fonske zijn vrouw te overtuigen dat de stripster zich moet hebben vergist en hem aanziet voor een andere man. Maar zijn vrouw is helemaal klaar met hem. Zij scheldt hem uit voor alles wat lelijk is.
Dan draait de chauffeur zich om en zegt: "Tjonge Fonske, wat heb je deze keer een kreng opgepikt, zeg!"
Ieder heeft in zijn eigen dialect die typische woorden. Zo'n vergelijk kan soms heel grappig zijn . Vandaag een klappeke gedaan ( met de straat tussen ons) met de buurvrouw die er altijd op wijst dat ik zo stilaan " Antwaarps" mag sprekenspreek maar zelfs na al die jaren blijf ik toch nog de voorkeur geven aan mijn eigen streekdialect. Niet dat ik geen moeite doe om me aan te passen, maar in mijn AN haal je er dat West Vlaams accentje wel altijd uit en ik ben nog steeds fier op mijn roots!!!!
Omdat de buurvrouw en ik nogal aardig wat bezig zijn met bloemen in onze tuin, leidt dat soms tot grappige verwarringen als we het over bepaalde bloemen hebben.
Terwijl ik spreek over " jodengeld" dat zich zo gemakkelijk overal zaait, duurt het een tijdje voor zij dat linkt aan Judaspenning...... En zeg nu eens zelf wat benadert meer de aard van de bloem, het woord " 12 apostels" of gladiolen???( denk even aan de vorm van de bloem!!)
We houden allebei van anjers omwille van de bloem en de geur, maar voor haar zijn dat " genoffels " en voor mij " vuilneuzen"!!!
Lupinen hebben we in alle kleuren en als er een nieuwe kleur bijkomt dat wordt het zaad mooi gedeeld maar wat zij dus lupinen noemt, zijn voor ons " koffiebonen"... Nogmaals heel benaderend als je de bloem bekijkt!!!! Stinkertjes heten niet alleen Afrikaantjes maar ook tageten. Ik hou het bij het eerste. En zo kunnen we door gaan.
Heel in het begin toen wij hier woonden was winkelen ook niet altijd simpel. Een " kieken zonder kop" is hier een blinde vink dus daar sta je dan maar als je de eerste keer zo'n kieken vraagt .
Wij kopen hesp maar waarom hier heps?? Een beuling is bij ons bloedworst . Wij maken een broodje gekapt en hier een broodje gehakt.
Bij ons geeft een vrijer zijn lief een pieper, maar hier geeft een "lief zijn of haar lief "een bees!!! Een bees ( uitgesproken beze) is bij ons een bes en dat is toch wat anders dan een zoen dacht ik!!!
Onze lattenstore is hier een blaffetuur en onze blaffeturen blijken hier luikens te zijn!!!!
Bij ons thuis gebruikten we in de tuin een "kortewagen" hier is dat een kruiwagen ( dat hebben we nu stilaan overgenomen!!!). Wij dragen kloefen in de tuin , hier klompen.
Als het heel hard regent, zeggen wij: " trint mollejongen". of " trint kattejongen" .Als wij iemand aanmanen is het met " gow", hier "allé kom...."
Als wij wandelen en een mooi huis voorbijkomen ,spreken we van " 't is een skone doeninge"... En als je echt de koopwoede hebt dan zeggen we :" Ie è zoveel goesting als geirnaars (garnaal) poaten" !! En zo kunnen we doorgaan.
Tot voor een paar jaar woonde nog een rasechte West Vlaming in de straat en we plaagden de buurvrouw vaak door samen ons dialect te spreken als ze erbij stond. Jammer genoeg is die persoon weg en oefen ik ons taaltje niet zoveel meer. Ik vind het spijtig dat stilaan dat typische streekdialect vervaagt. Het is zo kenmerkend voor een volk en heeft zijn eigen charme.. Bij ons ma werd er nog volop West Vlaams gesproken, maar ik vrees dat er nu veel woorden en uitdrukkingen uit onze woordenschat zullen verdwijnen want ons kinderen verstaan het WVL wel maar spreken het niet.
Wat hiervan de bedoeling is?
Gewoon even aangeven dat " ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is" ... en dat vind ik heerlijk!
Ik weet niet hoe het bij jullie zit maar ik kijk uit naar de dag dat ik weer naar mijn kapper kan! Mijn grijze heb ik kunnen ompraten om met mij in zee te gaan om een kleuring te krijgen. Het knippen van mijn "pluimen" dat is een ander paar mouwen zou ons ma gezegd hebben! Bovenaan waagde ik het om even de puntjes weg te knippen maar de rest steekt naar alle kanten uit . Daarom denk ik dat ik de oplossing voor mijn kapper gevonden heb om veilig alle "gedemodelleerde " kapsels terug vorm te geven.
Nu een mens in zijn kot moet blijven heb je meer tijd om na te denken . Ik kwam tot de vaststelling dat we het eigenlijk alleen maar leuk vinden om ouder te worden zolang we nog kind zijn.
Zolang je nog onder de 10 jaar bent, vind je verjaren zo geweldig, dat je denkt in maanden.
"Hoe oud ben je"?
"Ik ben 8 en een half"!
Je bent nooit 36 en een half, maar je bent 8 en wordt al bijna 9.... Zo werkt het!
Dan word je tiener, nu kan niemand je nog tegenhouden.... Je springt meteen naar het volgende getal. "Hoe oud ben je"? "Ik word 16" !
En dan komt de geweldigste dag in je leven....Je wordt 21 !!! Zelfs de woorden klinken feestelijk...
Maar dan word je 30....ooooh, wat gebeurt er nu? Klinkt al behoorlijk belegen...
Wat is er veranderd?
Je wordt 21,
Je wordt dan 30,
Je loopt tegen de 40,
Je bereikt de 50,
Je bent al 60,
Tegen die tijd heb je al zoveel snelheid opgebouwd, dat je al snel bij de 70 geraakt.
Daarna, begin je de maanden, weken en dagen te tellen.
Je bereikt de woensdag, je haalt de 80, je bereikt de lunch. En daar houdt het nog niet op.
Ik heb het van horen zeggen dat je als je 90 bent je begint terug te tellen....Ik WAS pas 92 !
Als je over de 100 gaat, gebeurt er blijkbaar iets vreemds. Je wordt weer een kind; "ik ben 100 en een half....
Je zal nu maar als senior in een verzorgingstehuis zitten. Nochtans zijn die senioren een belangrijke economische factor in de maatschappij . Als ze niet bestonden zou alle welstand snel verdwijnen. Volg eens mee en zie waar hun pensioen naar toe gaat!
Voor de artsen zou het een kwelling zijn als de senioren er niet meer zouden zijn want wie zou hun wachtzalen vullen?
-Wie heeft er rugklachten? Wie geeft er werk aan de orthopedisten aan de osteopaten aan de internisten aan de kinesisten en heeft dus zoveel banen gecreëerd? Men zou hen moeten bedanken. -Wie heeft problemen door een zwak hart? Ze worden verzorgd door cardiologen en vaatspecialisten en nemen een hoop medicijnen want wie is er ook dikwijls ziek en slaat medicijnen op in zijn kast? De farmaceutische industrie zou failliet zijn als er geen senioren meer waren.
-Wie wandelt er fier en vol moed met een nieuwe heupprothese? Knieprotheses zijn ook in de mode en dat weet menig chirurg! Die laatsten spelen dan tennis, golf, gaan duiken , naar theater enz. Dat laat dan tuiniers leven, evenals de parking bewakers, verkopers van duikmateriaal, acteurs, zangers Dankzij cataract leven de oftalmologen ook goed evenals de klinieken en de apothekers
-Wie vult de stranden aan de Middellandse zee? Zonder senioren zouden ze leeg zijn in de lente en de herfst! Hoe zouden hotels, restaurants , winkels , verkoperd, vastgoedagenten , cafés en taxi’s dan hun belastingen betalen?
-Wie laat er nieuwe tandprotheses maken? De tandartsen zouden met hun vingers zitten draaien als ze geen senioren moesten verzorgen! De openbare banken in parken zouden snel verlaten zijn als de senioren er niet waren. De grote magazijnen zouden leeg zijn als er geen senioren waren. Duizenden banen zouden verdwijnen en de werkloosheid zou nog erger zijn .
-Veel patissiers zouden moeten sluiten als er geen oma’s waren die taartjes eten of kopen voor hun kleinkinderen! Daarom gelukkig dat er senioren zijn en nog steeds zijn! Ik maak deel uit van die groep zoals de meesten die dit hier lezen daarom :
Pasen betekent vrolijkheid, blijdschap en dankbaarheid om de lente die eraan komt, om de natuur die open bloeit, om de gezelligheid van het samenzijn met familie en vrienden of andere dierbaren buiten op het terras bij een hapje en een glaasje bubbels . Samen het leven vieren .
Toen ik gisteren op TV het lege St Pietersplein in Rome zag en een Paus die in alle eenzaamheid zijn Paaswens uitsprak terwijl we met zijn tweetjes voor TV half lagen te slapen, overviel me even een gevoel van gemis en onzekerheid . Geen jong geweld om onze dag op te fleuren, geen dierbaren om mijn octopusarmen rond te slaan.. Geen gezellige babbel rond de Paastafel. Het leven staat stil al snakken we om te leven, wij senioren hebben geen eeuwigheid meer om te genieten, de dagen sijpelen door onze vingers.
Bewegen helpt je brein, zeggen ze, socialiseren helpt je brein en de buitenlucht helpt je brein. Allemaal zaken die nu niet mogen, althans niet buiten de deur. Eenzaamheid en gemis loert achter de hoek .Voor velen wordt dat de berg die ze moeten beklimmen.
Gelukkig is er nog de blog, FB of What’s app of andere mogelijkheden om even tegen iemand anders te praten dan tegen je partner of jezelf! (Van die laatste krijg je wel altijd gelijk maar dan is de fun er ook rap af!! )
Bij deze een gezellige Tweede Paasdag aan iedereen!
De Paashaas in waarschijnlijk al bezig met het voorbereiden van al die lekkere chocolade eieren om die straks terug in tuinen en andere plaatsten te verstoppen. De vraag is alleen : in hoever zal corona dat paasgebeuren verstoren? Als jij vindt dat het niet zo erg is omdat jij denk dat al die zoetigheid voor jou taboe is, dan heb ik goed nieuws.
Chocolade is een groente want...
Chocolade wordt uit bonen van de cacaoboom gewonnen. Bonen zijn een groente.
Suiker wordt uit suikerbieten gewonnen. Beide behoren tot de categorie groente.
Dus is chocolade groente.
Om nog een stap verder te gaan
- Chocolade bevat melk, dus zijn chocoladerepen goed voor de gezondheid.
- Rozijnen, kersen, sinaasappelschillen en aardbeien omhuld met chocolade, behoren tot de categorie fruit, dus eet er zo veel van als je wil.
- Chocolade is goed tegen stress:denk eraan: StresseD achterstevoren gelezen luidt: DessertS
Met die gedachte in het achterhoofd hoop ik dat de Paashaas toch voor wat afwisseling kan zorgen in deze enge tijd!
Het leven is nu. Het zou een online wijsheid kunnen zijn - en dat is het waarschijnlijk ook - maar dit zinnetje heb ik niet van één of ander scherm geplukt. Het is een zinnetje dat ik mezelf af en toe voorzeg als ik pieker over gisteren en me al druk maak over morgen.
'Het leven is nu', dacht ik innig tevreden in mijn luie stoel tijdens onze vakantie nadat we 's morgens van de zon hadden genoten en in de namiddag door de Spaanse bergen gewandeld hadden.
'Het leven is nu', dacht ik toen we 's avonds nog even in de buurt rondwandelden en genoten van de lichtjes die hier en daar brandden terwijl mensen zacht keuvelden bij een fles Rioja of weggedoken in een boek.
'Het leven is nu', flitst het zo vaak door mijn hoofd sinds we terug zijn na die enge ervaring op het einde van ons verblijf en de harde realiteit van corona!
Op vakantie is het makkelijk om dat zinnetje te zeggen, de dagen zijn vol en traag. Maar nu, met een lente die er zit aan te komen en met heel wat to do's die door corona op de lange baan geschoven worden , denk ik soms heel stiekem: 'Ik wou dat het leven nog was zoals het in februari was.
Maar 't kan verkeren zei Brederode en hij wist wat hij zei .. dus zeg ik het ook .. als corono ons eindelijk verlaten heeft en de wonden die dat ding geslagen heeft wat geheeld zijn en als de zon er eenmaal voor echt is , dan herpakken we ons en gaan we er voor. Dan zeggen we weer "het leven is nu."
Gisteren gaf ik nogal van Jetje hier vandaag houd ik het iets rustiger... Ja het is met mijn zoals met het weer , het schommelt af en toe maar uiteindelijk verschijnt terug de zon ! En neen dat is geen aprilvis!!
Ik noem jou een sadist, een mensenhater, een duivel, Pietje de dood, een monster…..Jij hakt er zomaar volop in, je kent geen medelijden, je honger geraakt maar niet gestild, je zet onze wereld op zijn kop!
Wij mensen hebben een lange donkere winter achter de rug, Februari was een hele onrustige maand geweest met veel stormen en veel regen. De natuur was onrustig, alsof ze de mensen iets wilde vertellen, alsof ze de mensen ergens voor wilde waarschuwen…maar we begrepen het niet. En toen werd het Maart en keken we uit naar de lente...maar jij kwam ongevraagd en ongewenst ons land aanvallen!
De straten zijn nu zo goed als leeg, de meeste winkels zijn gesloten, de meeste auto's staan langs de kant van de weg, de mensen komen bijna niet meer buiten en dat over de hele wereld. Landen gaan op slot, de mensen kunnen niet geloven dat dit gebeurt, het is zo surrealistisch...Iedereen weet ondertussen wat er aan de hand is. En jij, jij verkneukelt je maar verder, je zaait paniek, wanhoop, verdriet, eenzaamheid en de dood…
Ineens mogen grootouders hun kleinkinderen niet meer zien of knuffelen , zien Eerste - en Plechtige communicantjes hun speciale dag uitgesteld worden, mogen kinderen hun ouders in de verpleeghuizen niet meer bezoeken, kan er geen waardig afscheid genomen worden van dierbaren die de strijd verliezen, mogen we niet meer samen komen om te genieten van het leven, staan we in een dragende stilte aan te schuiven om boodschappen te doen, bekijken de mensen mekaar achterdochtig als je maar even kucht …Wat afschuwelijk en onmenselijk! Alleen maar omdat jij onderhand hier alles een beetje overneemt...
Maar we krijgen je wel, jij onverzadigbare bloedzuiger, dan ken jij het universele bewustzijn en de inzet van ons “mensen” nog niet...Wij weten dat verbinding de kracht creëert en dat kan jij ons niet afpakken, jij tiran!
Mijn goeie raad voor jou : GO TO HELL – DROP DEAD of liefst nog LOOP NAAR DE MAAN!
Éen van de duizenden opgeslotenen.
Voor iedereen hier, hou vol lieve allemaal! Er komt een dag dat je elkaar weer net zo lang kunt omarmen of elkaars hand kunt vasthouden tot het pijn doet...
Elk jaar hebben we dezelfde klacht over dat verzetten van de tijd maar dit jaar zullen we er maar over zwijgen zeker er zijn nu prioriteiten en daartegenover is zomertijd maar een peulschilletje
De zin om buiten bezig te zijn, staat nog op een laag pitje en binnen ligt de lentekuis ook nog in comateuse toestand dus h,eb ik tijd zat om van mijn geliefde bezigheid te genieten…zin / onzin schrijven! Ja dat schrijven, vroeger ontving deze kwebbelmie graag brieven van die echte, persoonlijke papieren exemplaren met mooie postzegels erop met warme gedachten en beheerste krullenletters en met lieve woordjes en fijne wensen daar, kan ik nog steeds van genieten… Trouwens al die uren “ schoonschrift” in de lagere school.. dat moeten we toch onderhouden hé! Maar, hoe kan je in deze moderne tijd de post elegant in ontvangst nemen? Voor de duidelijkheid: ik heb het niet over acties als het werpen van smachtende blikken, het dramatisch zuchten of het expressief rollen met de ogen. Néé, ik heb het over het object waarin men de brieven deponeert. Bij onze dagelijkse wandeling keur ik hier en daar brievenbussen en daarover wil ik het nu even hebben. Ooit - toen er nog ridders en freules leefden- was er een tijd dat men op romantische wijze de post kon ontvangen door de installatie van een duiventil en niet alleen voor love letters!!
Later opteerden de meesten voor een zakelijkere oplossing: namelijk een postgat (tevens tochtgat) in de voordeur. Maar als je het allemaal net iets creatiever wil aanpakken, dan moet je – als het terug mag/kan- eens een autoritje maken langs de “Vlaamsche” wegen. Inspiratie te over! Bij nadere analyse kan ik zelfs de geschiedenis van de brievenbus feilloos reconstrueren. Bij deze een historische schets, ter lering en vermaak! We beginnen onze tijdreis in de jaren ’40. Oorlogstijd, weet u wel. Creatief met minder. En dus werden melkbussen omgevormd tot brievenbussen al dan niet met een vrolijk likje verf! Recyclage op z’n best en nog steeds vatbaar voor navolging! In de jaren ‘50 leefde de economie weer op. Blijkbaar waren in die dagen de zogenaamde “smurfenhuisjes” bijzonder trendy. Het waren een soort kabouterwoninkjes, voorzien van echte raampjes en dakpannetjes. Vaak droegen zij het Eftelingachtig opschrift “BRIEVEN” (handig, zo wisten passerende kabouters meteen dat deze gerieflijke optrekjes niet voor hen beschikbaar waren. Sommige misverstanden kan je maar beter voorkomen!) Een andere variant uit die zelfde tijd is de prehistorisch uitziende plastieken boomstam. Iets later, waarschijnlijk in de jaren ’60, deed een vrolijker type brievenbus haar intrede nl een wijnvat waarop een luidkeels grinnikend cherubijntje had plaatsgenomen al dan niet met druivenrank en schaterlach. Smaakvol, althans voor wie graag als levensgenieter of wijnbaron te kijk wilde staan. (De bierbuik en bakkebaarden van de eigenaar denken we er ook spontaan bij, geen idéé hoe dat komt!)
De jaren ’80 zorgden voor metaalconstructies, al dan niet in fletse kleuren. En de jaren ’90 stonden dan weer garant voor sobere natuurstenen zuilen. Niet echt iets om over naar huis te schrijven dus, laat staan om er een column aan te wijden.
Opeens kwam er een gloednieuw type brievenbus overgewaaid van over de grote oceaan en bood zich aan. Het was eigenlijk een heruitvinding van de ouwe melkbus, deze keer in vlekkeloos glanzend aluminium, met vrolijk wapperend wimpeltje. Het ding in kwestie riep nog net niet “jiiiiihaaaaa!”, maar we zijn er echt niet ver van verwijderd. De dag van vandaag zijn het vooral stenen of aluminium brievenbussen die de opritten sieren .
Droom jij echter nog stiekem van zo’n smurfenhuisje uit de fifties, houd dan maar het groot vuil in de gaten misschien vind je daar nog wel zo’n unicum !
Lezen over zwarte gaten is leuk en heb ik ooit volop gedaan, maar er figuurlijk in vallen is minder spectaculair. Ja, ik heb het in de gaten dat ik door dat coronavirus de komende weken/maanden geen gat in de lucht zal springen nu de sportactiviteiten allemaal stil liggen. Ik zie geen gat om te voorkomen om niet in een zwart gat te vallen. Ik kan natuurlijk een gat in de dag slapen maar dat ligt niet in mijn aard. Gaan shoppen - maar dan liefst zonder een gat in mijn hand - is de eerste tijd ook niet mogelijk . Er bestaat daardoor geen gevaar dat mijn slaapgenoot zal zeggen: Daar is het gat van de deur omdat door mijn uitspattingen onze portemonnee op zijn gat ligt.
Aan de andere kant, ik ben niet voor één gat te vangen, ik kan alsnog het éne gat met het andere vullen mocht het coronavirus ons nog lange tijd in de ban houden... Voorlopig zijn er nog de Tour de France en de Olympische spelen .. Als dat geen gat in de markt is!! ( al vrees ik dat dit ook in een zwart gat zal verdwijnen).
Lieve blogvrienden vanaf vandaag zit ik hier weer veilig en wel (houden zo!!) vanuit mijn thuisplekje te tikken ...De laatste dagen waren zeer stessy geweest voor ons. We zaten al twee en een halve maand in Spanje om extra vitamientjes op te doen . Ik had dat niet op mijn bloggezet uit veilgheid , want je weet nooit wie hier komt lezen.
Met dat coronabeest zaten we natuurlijk heel erg in de maag, kunnen we nog weg, moeten we weg, als we blijven hoe lang kunnen we vast zitten? De informatie die we ter plaatse kregen, was redelijk negatief en we vreesden dat we niet meer zouden thuis geraken. Maar door mijn brandwonde konden we niet vroeger vertrekken want zitten was niet te doen en zeker niet voor zo'n lange autorit.
Met het weekend werd het plots ook in Spanje kritisch met een volledige lock down zoals hier en moesten we een besluit nemen. Op onze locatie mochten we blijven zo lang het nodig was want nieuwe boekingen waren allemaal geannuleerd dus ons huisje zou vrij blijven. Na de toespraak van president Macron maandagmiddag besloten we om de volgende dag toch te vertrekken... Tot 11u 's avonds hebben we ingepakt...maar een huisje leegmaken en alles inpakken na bijna 3maanden is niet simpel. Om 4u dinsdagmorgen zijn we vertrokken en in één ruk doorgereden naar Frankrijk tot in Bourges ( op zo'n +-250 km van Parijs) . De vraag was zullen we nog een hotel vinden ... Niet dus, alles gesloten, zelfs bepaalde airs waar je kan stoppen om sanitair even te "lossen" hadden hun toiletten afgesloten ....Na wat rondrijden vonden we uiteindelijk een B&B hotel waar we online nog konden boeken. We hadden een bed en dat was het bijzonderste temeer omdat mijn wonde dringend moest verzorgd worden want ik had het allemaal een beetje onderschat... De wonde was al redelijk netjes aan het worden maar het is nu even een stapje terug door die 2 dagen rijden en 3 dagen stress! Maar dat komt wel goed!
Gisterenmorgen zijn we terug om 4u opgestaan om het laatste stuk af te leggen. Het verkeer was geen probleem , het was echt bizar want op camions na was er haast geen auto te zien op die 2000 km noch in Spanje noch in Frankrijk noch in België al was het bij ons het drukst. Eén keer was er controle maar dat was enkel voor de Fransen die hun permis moesten tonen, wij mochten gewoon door...
Uiteindelijk zijn we veilig thuisgekomenen content dat we die beslissing namen niettegenstaande al de negatieve reis geluiden die we hoorden. Vandaag ben ik gaan shoppen en heb op een 5 tal producten het meeste toch gevonden...Nu is het cocoonen zoals de rest van de bevolking maar thuis ipv in het Zuiden. We wilden het risico niet lopen om in Spanje ziek te vallen waar het virus ook al hevig zijn best deed en daar danin een ziekenhuis te belanden. We spreken beiden wel Spaans maar toch... in zo'n omstandigheden wil je in je eigen land zijn. Nu duimen we samen met iedereen dat we gspaard blijven van dat kwaad beeste want met onze 75 lentes zitten we wel in de risicogroep!
De kids zijn blij dat ma en pa of oma en opa weer thuis zijn al zal het geknuffel wel nog even uitgesteld worden... Hoe de wereld op korte tijd kan veranderen !!!
Zodra alles hier wat terug in het gewoon ritme verloopt na al dat gestress, zien jullie mij op bezoek komen. Nu verder uitpakken en opruimen enz enz..
Een dukke knuffel van hieruit voor elke bezoeker en ik ben blij als ik jullie hier tegenkom dan wil dat zeggen dat jullie nog safe en gezond zijn! Houden zo!!
Zo zag de autoroute in Spanje, Frankrijk en België er uit.. bizar du jalais vu!!!
Hoe zegt men dat: Van een mug een olifant maken...?
Mannekes, mannekes heb ik me daar vannacht een droom gehad! Ik wil nu niet van een mug een olifant maken maar als je even tijd hebt dan neem ik je mee naar de wereld van Klaas Vaak. Voor diegenen die niet veel tijd hebben " salut en de kost" wat dit gaat toch even duren!
Toen we gisteren gingen slapen, trok ik de slaapkamerdeur dicht en dook ik onder ons donskieken. Ik was juist het lijstje van mijn dromen aan het aflopen om te zien wat ik nu wel of niet wou dromen. Och…een droom blijft maar een droom, maar ne mens kan beter over iets plezant dromen hé zeker als je op de blaren ligt!!!
Ik zag daar dromen staan over ruzie en ambras en dacht nog als ik daar moet van dromen is het om een ganse nacht wakker te liggen hé.
Dromen over de liefde moet ik ook niet doen, want ik heb mijn liefste nog naast mij! Maar ik weet niet of jullie zo’n droomlijst hebben, maar daar staan soms rare titels op hoor! Ik zag daar plots staan: de kuchende mug. Awel, ik was zo curieus dat ik die droom heb aangestipt. Omdat ik niet meer moest wakker liggen om verder mijn droom te kiezen, was ik dus ook rap in dromenland verzeild. Ik was nog bezig met het deuntje te kiezen dat ik zou snurken in mijn slaap, als ik daar plots hoor hoesten. Ja, dat is verschieten ! Ik luisterde nog eens en ja hoor, iets later was het weer van dat.
Wat raar was, eerst kwam het gehoest van boven mijn hoofd en dan van tegen de muur. Ik stak - in mijn droom - het licht aan en terwijl ik zat te zoeken of er daar ene onder mijn bed zat te hoesten, hoorde ik plots terug hoesten boven de kleerkast. Maar toen ik aan de kleerkast zat, kwam het gehoest van tegen de verwarming. Stilletjes ging ik op zoek naar de onzichtbare hoester als ik daar plots tegen het raam terug hoorde hoesten. Ik wreef eens in mijn ogen en zie ik daar toch wel een mug zitten zeker
Ik wilde haar een klop geven zodat ze geen ganse nacht boven mijn hoofd zou zoemen maar toen begon die daar toch wel weer te hoesten zeker.
-Euh…wat is dat hier, een mug die hoest, dat heb ik nog nooit gezien!
-Ja Natoken, er zijn geen seizoenen meer hé…..hoest kuch…hoest.
-Hoe…jij kan niet alleen hoesten, maar ook praten?
-Vaneigens …hoest…in jouw droom ...hoest... kan iedereen toch spreken?
-Euh….allé dan, dan kan ik je ook vragen waarom je hier zo zit te hoesten, kan je niet zoemen zoals iedere mug?
-Ik zou wel willen maar ik heb een valling opgedaan door al die regen en ik zit met een klein zoemstemmetje en moet alsmaar hoesten.
-Jamaar, je moet je verzorgen hé!
-Och…Natoken, met de klimaatsveranderingen is het geen leven meer hé. Vroeger konden we nog eens lachen als mug als we zo een ganse nacht iemand konden wakker houden, maar nu zit ik hier met rillingen op mijn natte vleugels en is het plezante eraf hoor.
-Ach, je moet de moed niet laten zakken hé.
-Hoest…kuch…nies…zoem…kuch
-Allé, kan ik iets doen?
-Ik heb dorst.
Ik nam de mug op en zette ze bij het raam waar ze van een druppel kon drinken die naar beneden liep door de condensatie. Maar ze zag zo bleek, dat ze zelfs de kracht niet meer had om iemand te steken. Ik zag in die kleine natte oogjes dat ze haar eigen gezoem miste.
-Natoken, kan je het licht niet uitdoen, want het doet zeer aan mijn ogen en wil je liefst niet te luid praten, want ik heb zeer aan mijn hoofd.
-Jamaar, dat is straf , als jij hier de ganse nacht rond mijn kop zoemt, heb ik ook zeer aan mijn hoofd hoor!
-Ja, maar dat is het leven hé, we zijn er om te zoemen.
Ik heb de mug dan maar op mijn hoofdkussen gezet en de ganse nacht mijn adem in haar richting geblazen om haar warm te houden hé. ( dat van dienen warme adem had ik eens in een kerststal gezien ).
Toen deze morgen in mijn droom mijn wekker afliep, sprong die mug daar toch wel ineens recht zeker. -Zoem….zoeeeeeem….bzzzzzz….zoembzzzzzzzzz
-Awel, awel, wat krijgen we nu?
-Ja, bzzzzzzzzz ’t is al veel beter .
Ik stak het licht aan en ze vloog tot op de kast, waar ze in het licht van die mooie schaduwen vormde op de muur. Ik keek bewonderend toe, want het is niet elke dag dat je een mug ziet dansen in het licht hé. Ineens begint ze zich daar te rekken en te kronkelen zodat haar schaduw een olifant op mijn muur tekende.
-Bedankt voor uw goede zorgen Natoken, dank zij u kan ik volgende nacht weer boven je hoofd komen zoemen.
-Hélaba, je gaat juist niks..
-Jamaar Natoken, een mug is er om te zoemen hé.
-Euh…ja dat is ook waar, maar moet dat juist boven mijn hoofd?
-Nee ik kan het ook op het plafond of op de muur.
-Jamaar dan ben ik ook wakker!
-Ja, dat is het leven hé en daar kan ik ook niks aan veranderen , ook niet in jouw dromen, maar weet je wat? Ik zal elke morgen voor u een paar schaduwen op de muur komen dansen.
-Awel ’t is goed, dat zie ik graag, vooral die schaduw van die olifant.
-Jamaar Natoken, dat is nu juist de moeilijkste schaduw, want van een mug een olifant maken is juist de moeilijkste schaduw.
-Bah nee, je deed dat goed.
-Nee nee, dat hangt ervan af hoeveel licht er op mij schijnt.
-Ha, nu begrijp ik het, hoe meer je in de schijnwerpers staat, hoe meer je van een mug een olifant kan maken?
-Juist !
Toen ik op deze morgen echt wakker werd, was mij dat toch wel bijgebleven en naar het schijnt neemt je uit jouw droom altijd iets mee naar de realiteit van het leven.
Ja, van een mug een olifant maken kan ook in de realiteit hé. Hoe meer je iets klein in de schijnwerpers zet, hoe groter het wordt.
In feite is dat nogal een geluk dat ne mens eens iets speciaal droomt voor hij wakker wordt in de pijnlijke realiteit momenteel.
’t Is nu maar te hopen dat ik volgende nacht niet van een olifant droom die zit te zoemen op de kleerkast. :)
Gelukkig kan ik hier binnen vallen zonder gevaar van besmetting. Het is overal corona hier en corona daar, hopelijk duurt dat geen maanden. Wat nu gebeurt is ernstig. Ik las vandaag dat de impact op mens en economie kan vergeleken worden met een oorlog. Gelukkig beseffen velen dat er niets is gewonnen met paniek. Corona is niet de eerste medisch mondiale uitdaging.
Wat mij in deze situatie vooral opvalt is dat wanneer China niest de rest van de wereld verkouden is. Als deze crisis één ding duidelijk maakt dan is het hoe afhankelijk iedereen is van de Aziatische grootmacht. In dat land is een kwart van de wereldwijde productiecapaciteit geconcentreerd. De wekenlange sluiting van Chinese fabrieken ontregelt productielijnen over de hele wereld. Schaarste en werkloosheid liggen op de loer. De economie sputtert enorm.
Door middel van renteverlagingen via centrale banken en steunmaatregelen trachten regeringen het vertrouwen in de economie te stutten. Uiteindelijk zullen overheden moeten laten zien dat ze de crisis weten te bezweren. En hoe landen dat aanpakken - snoeihard zoals Peking of met iets meer tact zoals in West-Europa - is aan hen zelf. Zo lang ze hun aanpak maar onderling afstemmen en niet handelen als de einzelganger Trump. Europeanen welkom? Njet. Groot Brittaniërs? si !!
Europa kijkt intussen met angst en beven naar Italië, waar het coronavirus maar niet onder controle geraakt. Maar waakzaamheid is overal het thema vandaag ,ook bij ons. “Blijf in je kot”, zegt Maggie die intussen ook vragen heeft bij de coherente structuur van de gezondheidszorg in ons land .We hebben maar liefst acht ministers van Gezondheid en nu zouden ze er nog een commissaris bij zetten om het corona probleem aan te pakken… Geen regering maar toch kunnen nieuwe benoemingen….moet kunnen...
Intussen zitten wij inderdaad nog steeds zonder een regering. Ik denk dat de politiekers blij zijn dat ze nu niet het gespreksthema nr 1 vormen . Neem die mannen hun loon af zolang ze geen akkoord hebben en je moet geen helderziende zijn om te voorspellen dat we binnen de kortste keren een regering hebben. Ik ben beschaamd in hun plaats als ik probeer om dat aan niet Belgen uit te leggen. Je krijgt het niet verklaard.
Voilà ik heb stoom afgelaten ( door die brandwonde produceer ik extra warmte vandaar )
”Een laffe overvaller kreeg een koekje uit eigen trommel, want hij werd neergestoken met zijn eigen mes.”
Vroeger placht men een koekje van eigen deeg te krijgen, maar het spreekt natuurlijk vanzelf dat men die in een trommel bewaart.
Ik hoorde op de radio:
”In de politiek is wijsheid ver te zoeken. Men dempt het kalf als het verdronken is.”
Er is een tijd geweest dat men de put dempte als het kalf verdronken was, maar vandaag de dag moeten we besparen en hebben we zelfs geen put meer nodig.
Een vriendin van me verkondigde:
”Mond-op-mondreclame is nog altijd de beste reclame.”
Hoewel dat in sommige gevallen kan kloppen, verkies ik toch de mond-tot-mondreclame.
In een e-mail las ik de volgende passage:
”Het heeft nu lang genoeg geduurd. We zullen de knoop moeten doorkakken.”
Als je ‘t schrijft, verschilt het slechts een kleinigheid met doorhakken, maar als je ‘t moet uitvoeren is het een wereld van verschil en volgens mij geen sinecure.
Ik kreeg eens een brief en de schrijver ervan besloot met de woorden:
”Drank bij voorbaat.”
Ik heb mijn hele brievenbus doorzocht, maar er was nergens drank te bespeuren. Veel beloven en weinig geven …
Tsja….. het was niet mijn bedoeling om dit gezegde uit te testen maar je hebt zo van die mensen die het eerst moeten zien of voelen voorze het geloven hé?
Dat heb ik vorige donderdag voorgehad met kokend water uit een waterketel en vraag me niet hoe…..ik weet het ook niet maar DOM DOM DOM!!!
De zon doet het niet een mopje dan misschien wel...
Als het weer geen glimlach op de gezichten tovert dan maar op een andere manier proberen..
Een Italiaan vertelt zijn vrienden:
"Gisteren heb ik mijn vrouw gemasseerd met aromatische olie en daarna hebben we zo'n intense nacht beleefd dat ze gedurende 5 minuten heeft geschreeuwd!"
De Fransman antwoordt :
" Ja, niet slecht! Gisteren heb ik mijn vrouw ingesmeerd met aromatische boter. Daarna hebben we zo stevig tekeergegaan dat ze gedurende 15 minuten heeft geschreeuwd!"
De Belg repliceert:
"Ik heb haar ingesmeerd met chocolade. Daarna hebben we de liefde bedreven en heeft ze 3 uur geschreeuwd!"
Vragen de twee anderen nieuwsgierig:
"Wat heb je dan wel gedaan om haar drie uren aan het schreeuwen te krijgen?"
Dit zijn momenten waarop ik me niet meer zo jong voel .....
Ik heb een paar dagen geleden de suffe leeftijd van 75 gehaald , een leeftijd waarvan ik vroeger vond dat je niet mocht mopperen als je dan dood ging. Het voelt wel even raar aan om de leeftijd te hebben die ik vroeger als Echt Heel Heel oud zag.
Jaja, ik bereikte de big 7-5! Ik vind dit nogal wat 75 worden.. omdat je de volgende dag wakker wordt en er niks veranderd is, maar tegelijkertijd verandert er heel langzaam zoveel. 75 j en hoewel ik het vooral een mijlpaal vind - ¾ eeuw op deze blauwe knikker is al wat - toch heeft het iets.
Naar aanleiding van die 75ste verjaardag deel ik een paar momenten waarop ik denk ...nu word ik toch stilaan oud.
- Als kleine kinderen me aanduiden als ‘je bent toch al oud”
- Als ik last heb van allerlei pijntjes of een stijf lijf.
- Die momenten dat ik dames van 40 zie lopen met kleding (of ja, ‘outfitjes’ natuurlijk – of nog erger ‘outjes’ of ‘fitjes’) die hip en modieus is en waar ik echt niet meer in pas!
- Wanneer ik in de supermarkt aan een voorbijganger moet vragen iets van een hoge plank te halen omdat ik er niet mee bij kan!
- Altijd in de eindexamenperiode van de kleinkinderen als ik terug denk aan die van mij. Dat het bij mij al meer dan 60 jaar geleden is dat ik examen deed vind ik echt héél ernstig.
- Als ik de jongeren zie die alleen maar met hun telefoon bezig zijn . Vroeger praatten we nog gewoon met elkaar !
- Altijd als ik een zin begin met ‘Vroeger…’
- Als ik met 17- of 18-jarigen praat over hun toekomstplannen en vervolgstudies en me dan realiseer dat ze mijn verhalen waarschijnlijk net zo boeiend en relevant vinden als ik dat vroeger vond bij “oude mensen”…
- De gedachte dat er om 3 uur ’s nachts nog mensen voor hun plezier in een club staan te dansen…
- Als mijn ogen soms om 22.00 uur al bijna dicht vallen terwijl ik naar TV kijk.
- Als ik moet googelen om erachter te komen wat ‘swag’, ‘ewa’ of ‘beire’ is.
- Als ik langs een cafeetje loop en alleen maar denkt ‘Jezus, wat staat de muziek hier hard’!
- Als ik bij het zien van een 20-jarige die in november hardloopt in een kort broekje denkt "kind, zou je niet eens wat warmers aantrekken?"
- Als ik de kinderen hoor praten over hoe druk ze het hebben terwijl ik zelf kan zeggen dat ik “gewoon even lekker rustig aan hebt gedaan”.
- Als ik tegen de kinderen en kleinkinderen bij het afscheid zeg dat ze voorzichtig moeten zijn en even een berichtje moeten sturen als ze thuis zijn en ze mij met een vage glimlach " jaja" zeggen
- Als ik kruiswoordpuzzels oplossen vaak een aanlokkelijkere activiteit vind dan naar een festival te gaan bij wijze van spreken dan.
- Als ik mezelf hoor zeggen “Wat? Kost dat VIJF euro? Daar betaalde ik vroeger 20 frank voor!”
Ik stop er mee want zo word ik er echt niet jonger van...
Ik heb nu eens echt zin om iets dwaas te doen en niemand houdt me tegen!! Ben vanmorgen opgestaan in de wetenschap dat er weer een jaartje bij is. Ik zit nu precies 5 jaar op trammetje 7!! Het rammelt wel wat af en toe maar voor de rest bolt het nog redelijk goed dus zeg ik nu eens zelf Congratulations!
"Ik" is dus jarig en om het niet te vergeten begon ik mijn dag al zingend: Happy birthday to me Happy Birthday to me ... Vandaag schuif ik weer een bank vooruit op trammeke 7. Heel even maak ik een balans op waar ik niet direct vrolijk van word. Mijn leven vliegt voorbij, mijn jeugd is blijkbaar toch niet voor eeuwig. Mijn lichaam begint duidelijke aftakelingsverschijnselen te vertonen. Bij hoogdringendheid moeten er fundamentele keuzes gemaakt worden. Tijd voor actie! De tijd die nog rest, moet aan 200% geleefd worden... Sad me, want er is weer een jaartje erbij. Mijn knieën en gewrichten kraken of protesteren , mijn haar wordt grijzer en dunner, de ideale 90-60-90 ben ik al lang kwijt, de knoken worden stijver, de rug protesteert om maar niet van die stiekeme rimpeltjes te spreken! Oké , mijn weegschaal is niet langer een trouwe bondgenoot, mijn huid was ooit strakker en de sterkte van mij bril blijft maar toenemen Blijkbaar gebruik ik de laatste jaren ook nog eens de verkeerde zeep bij het douchen want ik blijf maar krimpen. Voorlopig doen - gelukkig- mijn bieterkes nog steeds relatief goed hun dienst....
Lucky me, want ik mag genieten van de liefde en genegenheid van mijn "half bedde" , mijn kinderen en 6 kleinkinderen en mijn vrienden! Aan de andere kant ik krijg steeds meer tijd voor mezelf, er is meer rust in mijn leven, ik kan doen wat ik wil en meer en meer mezelf zijn! Ook dat is ouder worden.
Bad me, ik ga nu vandaag eens doen waar ik zin in heb en trek me vandaag niets aan! In de loop van de dag zullen we vandaag wel vieren met een paar vrienden. Vinden jullie dit allemaal wat bizar? Het zal zeker aan de leeftijd liggen? In ieder geval ...I feel good! Hoe klinkt dat liedje? "Gek zijn is gezond...." dus zing maar mee .Ik las ooit op de scheurkalender de woordspeling:- Eet meer Freud, dan blijf je Jung- ! Daar trek ik me aan op.
Hiermee sluit is dit gekke gedoe af. Voor jou lieve bezoeker heb ik vandaag een glaasje blog-Champagne klaargezet. Je lege glas mag je - als je genoeg hebt- in de reactie-zaal gewoon achterlaten. Ik doe de afwas wel ... ;-) ! Jabedabedoe.......
Op Fb zag ik een foto van een lessenaar zoals we die vroeger kenden in de lagere school met zo’n inktpot in het midden en een deksel dat je kon oplichten om dan je schriften en zo in de lessenaarsbak te leggen…en als in een film kwamen al die herinneringen van vroeger op school weer boven..
Achteraf gezien hebben we toch een hele weg afgelegd.. van die harde houten bankjes die aan zo’n lessenaar vasthingen tot de inktpot in het bankje en de pen die vastgemaakt was aan een houten houdertje om er dan voorzichtig mee in je schrift te schrijven met of zonder vlekken .Ken jij ook de griffel en de lei waar je rekenoefeningen op maakte om ze dan met een nat sponsje weer af te vegen om de volgende erop te zetten…en die zware boekentassen die aan een haakje aan het schoolbankje hingen om te voorkomen dat je er om te haverklap tegen liep als je vooraan moest komen?
Wat waren we trots op dat houten bakje met een schuifdeksel waar je pennen en potloden en een gom in staken. Als ik nu de pennenzakken van de jeugd zie... wat een verschil!
Ik heb altijd op een nonnenschool gezeten zowel in de lagere school als in het middelbaar en eerlijk.. we kregen meestal heel bekwame leerkrachten die de passie van het lesgeven hadden maar hun methodes waren niet altijd "comme il faut!" De lat waarmee ze op je vingers tikten of de bordveger die door de klas vloog .. ze verscherpten wel je reflexen!!
Herinner je je nog de "reverences" waarmee je ’s morgens de nonnetjes of juffen begroette voor je de klas inkwam? Ik zie dat onze jonge mensen niet meer doen!! Maar wat me het meest bijgebleven is en nu nog niet verteerd lijkt, is die lange rode tong die ze om je nek hingen en waar je op de speelplaats moest mee rondlopen omdat je blijkbaar een keer teveel gepraat had in de klas!! Je kent dat niet? Dan was je een braaf kind, helaas heb ik een paar keer de "eer" gehad om zo'n ding te "showen" en ik voel nu nog altijd dat beetje frustratie die ik dan voelde alleen .. toen zegde je niets !!
En over de Goede Week zou ik ook nog vellen kunnen neerschrijven van wat ons toen allemaal opgelegd werd…Hoe oud of jong je ook was .. er werd gebeden en naar kerkdiensten gegaan waar je uren na elkaar op een harde rieten stoel op je knieën moest zitten en bedwelmd geraakte van wierook en zweet van de massa in de kerk om niet te spreken over de kruisgang , er kwam maar geen einde aan. Heeft me dat nu een betere christen gemaakt? Soms zegt men overdaad schaadt en nadat ik op 20 j de nonnen verliet , had ik eerder een dégout gekregen van al die rituelen dan een overtuiging dat het de juiste levenswijze was.. We wijzen met de vingen naar de Islamjongeren die geïndoctrineerd zijn.. maar waren wij dat ook niet in de jaren 50/60?
Maar ik wil hier niet verder op in gaan , zoals ik al zei ,ieder zijn leven en mening . Ik sta nu gewoon even stil bij mijn schooljaren ts 1948 en 1965 ......wij zijn curiosa aan het worden met onze herinneringen.
Onlangs las ik een artikel over de babyboomers generatie. En wat dan met die babyboomers, hoor ik jou denken? Ja, ik weet het wel, ik behoor zelf tot die generatie en ik ga ze dan ook met hand en tand verdedigen.
Toch is het goed om af en toe eens naar onszelf te kijken. Want dat babyboomers niet echt als normaal kunnen beschouwd worden, is wel het minste dat je kan zeggen. Nu kijk je mij vragend aan , lieve lezer, wel ik zal het jou even uitleggen...
In heel de geschiedenis van de mensheid is er nooit een generatie geweest die zoveel tegen schenen gestampt heeft, die heilige huisjes met zoveel genoegen afgebroken heeft, die zo vindingrijk was en die zoveel groei en vooruitgang creëerde en er bovendien nog goed mee wegkwam dan de babyboom generatie.
Het begon al in onze jeugd, met 'langharig werkschuw tuig' dat tegen zowat alles en nog wat begon te contesteren. Jongeren die collectief overtuigd waren van hun eigen grote gelijk, die in hun jeugdig enthousiasme de wereld gingen veranderen en het dan nog gedaan hebben ook. Hoe komt dat toch vraag ik mij dan af. Zat er in die jaren iets in het water,of in de lucht? Kwam het door een lichte vorm van radioactieve straling? Wie zal het zeggen. Het leek wel of de toenmalige jongeren door een soort van besmettelijk virus aangetast waren, een virus dat een ongebreidelde expansie, groei en ontwikkeling opwekte. Niks of niemand kon het enthousiasme van de generatie onder controle krijgen. Niks kon hun drang naar vernieuwing, naar verbetering en vooruitgang stoppen. Muziek, mode, techniek, geneeskunde en alles wat maar enigszins voor verbetering vatbaar was, werd onder de loep genomen. Een generatie doorzetters was opgestaan. En de wereld zal het geweten hebben. The sky was the limit. Grenzen waren er om verlegd te worden. Mogelijkheden werden gecreëerd. De babyboomers kenden geen beperkingen. Maar nu worden ze ouder en worden aan de kant gezet door een nieuwe generatie.
Normaal zou je zeggen. Ouderen moeten plaats maken voor jongeren. Maar die oude rock & rollers laten zich niet zomaar in een hoekje drummen. Het gaat er niet meer aan toe zoals in de jaren vijftig van vorige eeuw. Toen waren mensen van 60 jaar oud en versleten , leefden enkel nog in het verleden leefden en hielden zich bezig met zagen over de goede oude tijd. Niet zo met de babyboomers. Die zien dat anders. Gepensioneerde babyboomers zijn "jongens en meisjes" van 65 en ouder die hun plaats opeisen, die niet willen wegkwijnen in een rusthuis, die zich organiseren en niet op hun kop laten zitten, die bewust willen deelnemen aan de maatschappij en hun steentje meer dan bijdragen. Het lijkt wel alsof babyboomers zelfs de tijd naar hun hand willen zetten. En blijkbaar slagen ze er nog in. Want als ik de volle agenda van die generatie bekijk, moet ik vaststellen dat ze van plan zijn om nog jaren door te gaan. Van stoppen hebben ze nog nooit gehoord. Babyboomers zijn dan ook niet te stoppen. Ze zullen doorgaan tot ze erbij neervallen.
Als jij ook een babyboomer bent, kan ik alleen maar zeggen: goed zo en laat de jonge generatie maar eens zien hoe het moet.
Als het Moederdag is, heb ik geen moeder meer om te vieren, op Vaderdag ontbreekt mijn pa op het appel, de klokken van Rome plegen me straal te negeren, net als dat stom duinkonijn … eh … de paashaas. Sinterklaas, de kindervriend, laat me compleet links liggen. Nu schuiven ze zelfs al een tijdje Valentijnsdag in onze schoenen… en mijn Valentijn, de liefde van mijn leven, ma grande passion, mon amour pour toujours, meine Leidenschaft, my love vindt al dat opgefokt gedoe niet zijn ding en eerlijk..voor mij is het ook geen must..
Daarom mogen ze voor mijn part het moeras inzakken met al die feestjes, ik laat me niet kennen: tevreden strompel ik voort met een onbeschadigd humeur als we maar gezond zijn!
Ok, romantiek maakt van het leven misschien nét dat tikkeltje meer maar dat kan ook zonder dure cadeaus om je partner op tijd en stond te verrassen. Het hoeft heus niet (alleen) met Valentijn. Nee , commerciële onzin vind ik dat. Als je van elkaar houdt, hoef je dat toch niet op een bepaalde dag aan elkaar te tonen? Bij ons is het elke dag Valentijn. Ik hoef vandaag geen cadeautje, want hij is het cadeautje. Liefde laat zich niet vangen in commercie.
Voor diegenen die wel Valentijn vieren....maak er een mooie dag van!
Ik heb me voorgenomen om tijdens de wintermaanden een fotoalbum te maken van ons 50j huwelijksfeest dat we in november gevierd hebben. Ik heb al wat albums gemaakt vol met mooie herinneringen die ons leven kleurden want voor je het weet is je leven zo voorbij gevlogen! Nochtans, iedereen heeft een virtuele fotoalbum van zijn/haar leven. Volg eens mee…
Het begon al in jouw moeders schoot toen die langzaam dikker werd ( nu zien ze jou bij die eerste echografie,) de eerste weken van je prille leven, je mama en papa konden hun ogen niet geloven, nog enkele maanden te gaan, vanaf dan nam jij bezit van hun leven en van hun bestaan.
Je babytijd was zalig, geen besef van wat er zoal rondom jou gebeurde, een levende pop was jij, tot het eerste woordje in je mondje werd gelegd en door jou brabbelend werd gezegd. De kleutertijd was heerlijk, dat mondje stond niet meer stil, je energie was niet te bedwingen, de kleuterschool was als een speeltuin voor je en daarna voor het eerst naar de lagere school, je leerde lezen en schrijven, al die letters werden zinnen, je leerde zoveel dat eerste jaar. Het duurde nog wel even voor je het allemaal begreep, maar na één jaar was je geen kleuter meer, neen je kon lezen, schrijven en tellen, krijg je eerste schoolrapport.
De volgende jaren waren een revolutie, je spartelde door jouw woelige tienerjaren, je volwassen leven kon beginnen. Beverig op je benen stapte je het echte grote mensenleven binnen , je ging werken of studeerde verder. Je werd ingenieur of schooljuf , houtbewerker of verpleegster, dokter of bediende , boer of bakkersvrouw keuzes te over waren er. Jij maakte je keuze links, rechts of gewoon rechtdoor, verliefd, verloofd, getrouwd en voor je het wist was jij vader of moeder, had je zelf kinderen , een job, een huis je eigen leven en voor je het besefte was je oud.
Die album van je leven is in jouw geheugen van begin tot het einde volgeplakt met foto's, volgeschreven, jouw fotoalbum vol met herinneringen uit je leven die je zo graag wil bewaren voor je kinderen en aan hen doorgeven.
Daarom probeer ik – als het kan- intense momenten visueel vast te leggen. En geloof me .. het gaat vooruit!
Dat slijmgedoe heeft lang genoeg geduurd en als mijn body het nu nog niet begrepen heeft dan zal het ok niet meer komen . Maar ja soms is dat deel van mij " dur de comprenure".
Waarover kan ik het nog hebben? Over februari die zich ook weer heeft aangemeld en dat de winter verder gaat zoals hij nu al een maar maanden bezig is nl met herfstig te zijn. Als Bozerke nu nog durft beweren dat het grondwater alarmerend laag staat dan zullen de boeren stilaan protesteren want veel velden en weiden liggen er blijkbaar al oververzadigd bij.
Doet die kwakkelwinter iets met jou of ben je al blij dat het niet ijzig koud is? Onze generatie heeft andere winters gekend en eigenlijk mis ik die wintertafereeltjes wel...je kon er mooie foto's van maken.
Voor diegenen die dromen van zon en mooi weer heb ik een goeie tip!
Wees niet sip in de winter, draag een bikini onder je coltrui!
Niet verschieten dat ik het eens over een andere boeg gooi! Voor ik weer een cijfertje bijzet op mijn levenslijn wil ik even slijmen tegen die corpus van mij!
Dag Lief Lijf, we kennen mekaar al lang ,74 Jaar en 11 maanden om precies te zijn. Maar ’t is de eerste keer dat ik je een brief schrijf.
Ik heb je leren kennen als iets vanzelfsprekends. Je bent er immers altijd al geweest. Ik kan mijn leven niet voorstellen zonder jou. Waar ik ben, ben jij en omgekeerd. Je hebt me naar veel plekken gebracht eerst gedragen door anderen maar al snel wilde ik het zelf uitzoeken. Je hebt me dingen geleerd met vallen en opstaan, eerst op handen en knieën , later voetje voor voetje, soms hollend, huppelend of struikelend of op m’n tanden bijtend of met kriebels in m’n buik of met mijn hoofd in de wolken , met knikkende knieën en rillingen over m’n rug. Daarvoor heb ik je nooit bedankt . Nu accepteer ik je (wat meer). Hoewel.’t Is soms toch lastig want een paar onderdelen vertonen slijtage verschijnselen . Tot nu toe ging het allemaal van een leien dakje of toch zo goed als. (Bedankt voor de selectieve herinneringen) .
Telkens na een paar drukke weken ,moet ik me neerleggen bij het feit dat ik geen 3x7 meer ben ,dat kwistig omgaan met mijn krachten gestraft wordt, dat feesten ok is als ik daarna maar de tijd neem om terug de "oude" te zijn.
Misschien heb ik je niet altijd genoeg gerespecteerd, je niet altijd gegeven wat je nodig had rust, slaap en vitamines. Ik heb je af en toe volgestouwd met suiker, vette rommel en niet altijd geluisterd wanneer je ziek was. Maar ik ga m’n leven beteren.( het mag wel na 74 j!!) Ik zal rekening met je houden, je horen wanneer je roept, je op een fiets zetten als het kan, je voldoende zuurstof geven door veel te wandelen, bewegen als je het toelaat en rusten als je het nodig hebt. Ik wil je nog een hele tijd meenemen op mijn tocht ....
Gisteren kwamen voorbij een gelegenheid waar blijkbaar een karaoke aan de gang was, moet kunnen hé mensen waar je ook bent... en wat hoorden we daar?
Ik vraag alleen een hutje op de heide
Daarbij een meisje en dat ben jij
Een zalig leven zal ik je geven
Heel dicht bij mij in ons hutje op de hei…
Natuurlijk bleef dat refreintje een godganse dag hangen … en ik liep met een glimlach rond alleen al bij de gedachte wat de reactie zou zijn van onze kinderen en co moesten ze die oudjes bezig gehoord hebben.
Het was inderdaad even heel diep teruggrijpen in mijn arsenaal van oude liederen.. Ik heb altijd veel gezongen, dat doe ik nu ook nog wel af en toe als ze een “schoontje “ uit mijn jonge jaren spelen . Ik denk dat het een gewoonte is die ik overnam van ons ma, zij liep ook altijd zingend rond terwijl ze bezig was en ik verzeker je dat onze oldies nog niet kunnen tippen aan de liedjes uit haar jeugd…waarvan ik er ook nog een paar ken!
Geheugen dat is toch een raar beest… gedichtjes van in de lagere school die kan ik nog zo afdreunen met gebaren en al want dat hoorde er in die tijd bij…. Nu iets memoriseren vraagt toch wat meer tijd al mag ik nog niet klagen.. alleen dat op lange termijn onthouden is wat moeilijker geworden …Maar ach, wat zou ik klagen, ik ben echt niet alleen met dat probleem dus laten we samen vergeten en vooral genieten van wat we wel nog herinneren!
Hebben jullie het een tijdje geleden ook gehoord op canvas in terzake.... het West Vlaams is het schoonste dialect ter wereld!
Als de ministers op You-Tube hun sappigste West-Vlaams laten horen en dat een grote hit op de sociale media blijkt te zijn dan wil ik jullie ook helpen om nog wat bij te leren. Ani en Jos zitten al op d'eerste réke en zij zullen jundre elpne, ze weetner olles van!!
t Zwien deur de bjèten joagen is verkozen tot de populairste West-Vlaamse uitdrukking en betekent " uit de bol gaan"
In de top tien stond ook nog:
-Jet gene nagle vu aan zijn gat te scharten (heel arm zijn),
-'t Schoap ès de preute of (heel moe zijn).
-Aj moe kak'n moej ka'n ( je moet doen wat je niet laten kan, uit het Eén programma De Ronde)
Toen ik dat hoorde ...wat dacht je ? Toen besloot ik ook 't zwien deur de bjèten te joagen met veel meer van dat.... hopelijk kunnen jullie me volgen!
-z'ed een muule van lintjes: veel praatjes.
- tis n echte zurkeltrutte.( een naïeve, belachelijke vrouw of kwezel; iemand die alles verkeerd begrijpt of doet.)
- woar is den ullewupper?: flessenopener
-'t ging were in een schoffelscheute; gejaagd , zonder nadenken
- dat klièt is bemokkeld: wat bevuild
- Kwitsoender wat dat ie goat doen? : ik ben benieuwd..
- Wuk zeg je? Wat zeg je?
- Kunt ge tne kee herhaolen altemets? Kan je het soms eens herhalen?
- Doavanswege: Wat dat betreft
- Katjeduk spelen: Verstoppertje spelen
- Zis oaltied kontekeravregs :Ze is altijd tegendraads
- Pas op ‘t gaot ommeklooin: pas op het zal omver vallen of omkeren
- Ge moet da piaenewies doen: Heel zachtjes
- Ze zin were aan trottekotten: ze zijn de boel overhoop aan het zetten
- Zis were nogal getuttematooid: Opgedirkt
- Da is echt zin weegaorde: Zijn evenbeeld
Mijn buren en vrienden doen echt hun best om mij Antwaorps te leren vandaar dat ik hen een wederdienst wilde bewijzen!!
Als je af en toe met Franstalige landgenoten in contact komt, word je geconfronteerd met de taaleigenheden van het Nederlands en het Frans. Zo zie je maar dat iedereen verschillend denkt!
-Feit is dat wij iets uit het hoofd leren, terwijl Franstaligen l' apprennent par coeur.
-Hoe oud bent u? Nederlandstaligen zijn 25 jaar, Franstaligen ont 25 ans.
-Franstaligen maken van oud brood pain perdu, maar Vlamingen spreken van gewonnen brood.
-Wie een beetje in het ootje wordt genomen, gaat groen lachen. Franstaligen zien het anders: rire jaune.
-Een onervaren iemand is een groentje, voor de Franstaligen echter un bleu.
-Een blauw oog daarentegen is un oeil au beurre noir!
-Bij zoveel kleurnuances is het geen wonder dat Van Gogh eropuit trok met een schildersezel, terwijl Gaugain gebruikmaakte van un chevalet de peintre.
-Van dieren gesproken: er is iets merkwaardigs aan de hand met de kat. De kat, zij ; le chat, hij. Avoir un chat dans la gorge is een kikker in de keel hebben. Slapende honden wakker maken vertaal je als éveiller le chat qui dort.
-De Nederlandstalige geeft de pijp aan Maarten. De Franstalige daarentegen donne sa langue au chat.Ik kies voor die pijp hoor!!
-Wie graag een appeltje voor de dorst heeft, moet in Wallonië garder une poire pour la soif.
-Voor één keer mag je appels met peren vergelijken. Maar niet met citroenen natuurlijk.
-In een restaurant krijg je wel eens een gepeperde rekening. Franstaligen vinden une note salée al erg genoeg.
Ik ben zeker dat ik hier een berichtje geplaatst had maar dat is precies ergens in de ruimte verdwenen. Alles is ok met mij en mijn slaapgenoot alleen hebben we het nu even druk met andere prioriteiten en moet het bloggen op een lager pitje verder gaan..maar ik vergeet jullie niet. Ik bedank zelfs diegenen die toch dagelijks langskomen om een groet of een woordje na te laten. Chapeau, jullie zijn de echte die hards hé .
Houd jullie goed, we zien mekaar wel af en toe hier of op jullie blog ...Het is voor mij niet uit het oog uit het hart want ik denk aan jullie. Nog een rustige avond , slaapwel en morgen gezond weer op!
Binnenkort wordt het verplicht dat senioren niet alleen hun identiteitsbewijs bij zich moeten hebben, maar ook hun verzekeringspapieren, hun medicijnenkaart, een compacte versie van hun medisch dossier, hun wens om al dan niet gereanimeerd te worden na een hartstilstand, enzovoort. Kortom, er moet heel wat papierwerk meegevoerd worden als een oudere even de deur uitgaat. Daarom is er sinds kort een speciale USB stick voor senioren ontwikkeld.
Kijk zelf maar hieronder ... Binnenkort verkrijgbaar, enkel op voorschrift !
Iedereen kent ze wel: de heerlijke Petit Beurre-koekjes waar je onmogelijk af kunt blijven. Maar weet je ook waarom ze zo’n specifieke vorm hebben?
Eerlijk is eerlijk: een Petit Beurre-koekje in handen krijgen, staat gelijk aan het zo snel mogelijk naar binnen smikkelen. We hebben ons dan ook nog geen vragen gesteld over de vorm ervan en hebben al zeker niet geteld hoeveel rondjes er langs de zijkanten van de koekjes zitten. Maar nu blijkt dat de vorm niet zomaar willekeurig gekozen is.
De betekenis:
- De 4 hoeken van het beroemde koekje vertegenwoordigen de 4 seizoenen.
- De rondjes aan de zijkanten, 52 om precies te zijn, staan voor de 52 weken van het jaar.
- Het koekje meet ook 7 cm, voor de 7 dagen van de week,
- De 24 puntjes in het midden staan voor de 24 uren in een dag.En dat sinds 1882!
Conclusie:
de vorm heeft meer betekenis dan je dacht, maar voor ons wil dit maar één ding zeggen: het is perfect oké om op elk moment van de dag van zo’n heerlijk koekje te genieten.
"Die goeie oude tijd, ik weet nog goed dat ik hier telkens om lachte toen mijn grootmoeder die uitspraak te pas en te onpas gebruikte. Maar verdorie ik zal haar gelijk moeten geven. Af en toe gaat het de verkeerde kant op met onze aardbol. De mensen van nu zien onze wereld en zij denken de normale wereld te zien. Maar ze zien een lijk, een afgekloven been en ze menen dat deze vernietiging de logica zelve is, niet het resultaat van een neergang. En zij hebben er vrede mee. Het lijkt alsof het altijd zo is geweest, alsof we nooit zijn kwijtgeraakt wat wij ooit hebben gehad." LUC DE VOS
Ik las bovenstaand citaat van Luc De Vos en het bleef even nazinderen en roept bedenkingen op omwille van het hoge waarheidsgehalte en de tijdloosheid ervan. Daarom ben ik vandaag even ernstig, morgen draai ik wel weer op " gewone" toeren!
Ik vond de wereld en hoe hij eruit zag in mijn kindertijd best ok (logisch mijn kinderjaren waren zorgeloos) en plots kwam de ommekeer en kreeg het vaak gehoorde gezegde "vroeger was het toch anders en beter" plots meer kracht.
Vroeger dacht ik :" t is logisch dat mensen naarmate ze ouder worden kritischer worden ze hebben gewoon meer opgestapelde zorgen." Maar nu denk ik er anders over, er is echt wel iets niet normaal in onze tijdsgeest. Alles lijkt veel te snel te moeten gaan. De meesten volgen de kudde gewoon zonder nadenken. Slimme politici spelen in op de frustraties van de man uit de straat en vergroten uit wat hen past. We worden grotendeels geleefd.
Er zijn zoveel dingen die ons opgelegd worden, de media schept een beeld van de wereld die - zo hoop ik - mijlenver afstaat van de werkelijkheid al vrees ik dat die kloof steeds kleiner wordt. Zinloos geweld bestond dit vroeger ook op de schaal van vandaag? Wie ligt er wakker van? Zitten we nog in met elkaar of worden we enkel nog wakker geschud als het ons eigen vlees en bloed treft?
Ofwel begin ik oud te worden maar het normbesef van sommige jongeren is toch allesbehalve je dat en het ergste is dat velen het normaal lijken te vinden. Maar wat wil je , de volwassenen geven ook niet altijd het goede voorbeeld! Ik maak me zorgen als ik zie wat er de dag van vandaag allemaal gebeurt...Kijk maar naar 2 recente feiten : de aanval van Trump op Iran en de reacties daarop en de wereldvrede die weer op het spel staat en de maandenlange bosbranden in Australië . Vandaag las ik dat er al verschillende mensen opgepakt zijn op verdenking van brandstichting? Wat bezielt die mensen toch?
Wat zong Louis Neefs? " De wereld moet nog een eeuwigheid mee, een eeuwigheid mee , een eeuwigheid mee........
- Wat is het toppunt van sadisme? Een blinde voor de rand van de afgrond zetten en zeggen "pas op voor het afstapje"
- Wat is het toppunt van geduld? Een olifant bekogelen met watjes en wachten tot hij omvalt.
- Wat is het toppunt van netheid? Met mes en vork uit je neus eten.( sorry )
-Wat is het toppunt van brutaliteit? Een baksteen door de ruit van een politiewagen gooien en vragen of je hem terug mag .
- Wat is het toppunt van heimwee? Niet gaan logeren.
-Wat is het toppunt van blind zijn? Op de gayparade geen flikker kunnen zien.
- Wat is het toppunt van sadisme? Een dove een klap geven en zeggen: "Wie niet horen wil, moet maar voelen".
- Wat is het toppunt van arrogantie? Denken dat je op mij lijkt.
- Wat is het toppunt van automatisering? Een stewardess die zwanger wordt van de automatische piloot. - Wat is het toppunt van beleefdheid? Op je eigen tenen trappen en pardon zeggen.
- Wat is het toppunt van binnenpret? Een tampon met jeukpoeder.
Wat is het toppunt van blijheid? In de gevangenis het liedje zingen 'We gaan nog niet naar huis'
We zitten weer in een nieuw jaar en naar jaarlijkse gewoonte pieker ik me suf over wat ik jou dit jaar zal wensen want hoe weet ik wat jij graag toegewenst wordt?
Hoe weet ik welke wens bij jou past? Misschien kies ik er wel één die, tot op de draad versleten, jou al duizend keer is toegewenst zodat je hem - met een verveelde zucht - bij de verzameling eendere wensen legt en dat terwijl misschien ergens een piepklein, heel speciaal, innig wensje al jàrenlang ongezien ligt te wachten?Misschien is er een wens waarvan je al honderden keren hebt gedacht: waarom wenst me niemand déze? Stel je eens voor?
Daarom denk ik, vraag ik je : wat als je nu zelf eens jouw wens mag kiezen?
Zoek maar uit, rommel lekker in de grote stapel. Neem er gerust meer dan één, je mag best een beetje gulzig zijn. Wat denkt je van een stuk of zeven? Een geluksgetal zegt men! Trek ze één voor één uit de stapel. Draai ze om en om in jouw hand. Wik ze. Hou ze een eindje van je af zodat je ze beter kan bekijken. Ruik eraan,proef, vergelijk en voel je helemaal vrij om te kiezen. Eén voorwaarde slechts: het moeten goede wensen zijn ingoede wensen. Wensen waarvan de vervulling je diep gelukkig maakt en als het kan ook anderen. Maar dat had je natuurlijk al begrepen.
Eenmaal goedgekeurd, leg dan de wensen behoedzaam op een rij. De vurigste vooraan. Wissel nog als je dat beter lijkt. Neem rustig je tijd. Ik wacht wel tot je klaar bent. En dan, ja dan...
Dan is daar het moment. Het moment dat ik jou, een beetje plechtig, die bedachtzaam gekozen wensen zal toewensen en hoop dat die in vervulling mogen gaan in
)
Als dan de sneeuw of de vorst voor de extra sfeer zorgde, waren er zelfs die naar mate de avond naderde uit puur enthousiasme de grond kusten ! 
. 
(‘droevig’), 
(‘lachend’),… 
. 
