Een beetje humor de dag van vandaag kan deugd doen
- Pierre staat vol belangstelling te kijken naar het nieuwe aquarium dat zijn ouders net aangeschaft hebben.
'Mam, groeien vissen eigenlijk snel?'
'Vraag dat maar aan je vader. Die heeft vorig jaar een snoek gevangen en elke keer als hij dat verhaal vertelt, wordt de vis drie centimeter langer.'
- Een getrouwd stel besloot op vakantie te gaan naar een strand aan de Caribische zee in hetzelfde hotel waar ze 20 jaar geleden op huwelijksreis waren. Vanwege arbeidsproblemen kon de vrouw niet direct mee met haar man en zou een paar dagen later komen.
Toen de man aankwam in zijn hotel, zag hij dat er een computer met internet-verbinding aanwezig was en hij besloot een e-mail naar zijn vrouw te sturen, maar verwisselde zonder er erg in te hebben 1 letter in het adres. De mail kwam bij een andere terecht en wel bij een weduwe die net terug kwam van de begrafenis van haar man. Zij ging haar e-mails doorlezen en viel direct flauw. Toen haar zoon thuiskwam, vond hij zijn moeder op de grond bij de computer. Op het scherm las hij het volgende bericht:
Beminde echtgenote,
Ik ben goed aangekomen. Waarschijnlijk zul je je verwonderen vanwege dit bericht via de e-mail, maar er is nu hier een computer en men kan boodschappen versturen naar geliefde personen.Bij mijn aankomst heb ik me ervan verzekerd dat alles is voorbereid voor jouw aankomst aanstaande vrijdag. Ik wil je snel zien en hoop dat je reis net zo kalm zal zijn als de mijne.
P.S. Neem niet teveel kleren mee, want het is hier een helse hitte!! Tot vrijdag schat.
- Er komt een egeltje bij de kapper.
‘Hoe wilt u het hebben?’ vraagt de kapper.
‘Wel,’ zegt de egel, ‘geef mij maar een stekelkapsel!’
-Een vrouw maakt haar man wakker. Ze zegt: 'Bram, je moet je slaappillen nog innemen!'
-Waarom gooit een gek water over zijn computer? Dan kan hij over het internet surfen.
Het is waarschijnlijk omdat we zo kort van geheugen worden dat ze het overal schrijven dat sporten voor senioren zo belangrijk is!Omdat ik geen snotter meer ben maar bij die categorie hoor , kan ik perfect vertellen welke sport de senioren graag doen.
Als ik met mijn fiets ga boodschappen dan kom ik ze vaak tegen die senioren die daar tegen 18km per uur met drie of meer naast elkaar rijden! Zo ben ik onlangs ook zo een groep tegen gekomen en het was maar op het allerlaatste moment - na 25keer met mijn koebel te hebben gebeld - dat ze uitweken. Potverdikke, ze weken toch wel uit naar mijne kant zeker! Ik heb daar nog rap een zwier aan mijn stuur gegeven om te voorkomen dat ik de gracht in vloog!
Bij zoiets slaat mijn fantasie op hol ….
.......Ik zie mezelf dan ergens langs een kanaal rijden met in de verte zo’n groep die lekker keuvelend de baan verspert . Ik kom daar dan afgevlogen met mijn e-bike en de benen van Van Aert en het verstand van Van der Poel en plots wijken die wielerterroristen uit en ze zwieren mij het kanaal in…De karpers zwemmen rond mijn oren, maar je moet niet denken dat die mannen stoppen, nee nee, vollen bak op de pedalen en vluchtmisdrijf. Ik mag dan nog van geluk spreken als ik daar op de plaats van aanrijding nog een grijs haar en een koppel valse tanden vind om aangifte te kunnen doen bij de politie. En ‘t strafste van al zou dan nog zijn dat die agent mij zelf nog een boete geeft omdat ik niet mag zwemmen in het kanaal en nog één omdat er nog een vis aan mijn regenjas hangt en dat het daar verboden te vissen is ppffffffffff. …. Einde fantasie!! 🙂
Daarom heb ik uit veiligheid mijn hometrainer binnen bereik staan en zo kan ik trainen om later – misschien- ooit met de senioren mee te rijden! 🙂 Pas op ik neem dat wel heel ernstig hé als ik aan sport doe.
Voor ik op die hometrainer begin, kijk ik of mijn benen spiegelglad zijn anders neem ik mijn lady shave … Neen geen scheermesje, stel je voor dat ik uitschiet naar boven …. Hoewel , dat zou dramatischer kunnen zijn voor de heren .
Na het “scheren “ wrijf ik mijn benen in met olijfolie van de eerste persing en dan steek ik een dweil in mijn broek. Ja normaal moet dat een zeemvel zijn, maar dat zeemvel waar ik mijn ramen mee doe, ga ik nu ook niet in mijn broek steken hé anders zit ik misschien met strepen op mijn ramen. Daarna zet ik een “ventilateur” voor mijn hometrainer, zo is het precies of ik wind tegen rijd.
Voor diegene die het willen nadoen , je moet toch wel opletten als je zo’n dingen uit probeert.
Stel je wil eens trainen op” bergaf rijden” dus zet je je hometrainer van boven aan de trap zodat je goed naar beneden kan kijken al rijdend. Maar niet te dicht hé want na de eerste sprint schiet je hometrainer misschien de trap af en lig je beneden tussen de kapstok en de paraplubak. Dan zit er niets anders op dan je gebuur te bellen met de boodschap dat hij een borstel op zijn auto moet binden voor hij jou komt halen, zo kan je met den bezemwagen meerijden hé. 🙂
Jaja, sporten daar komt heel wat bij kijken! Maar of je nu senior bent of niet, beweging en sport is nodig .Het hoeft daarom niet altijd extreem te zijn, gewoon de gezondheid op peil houden.
Spreekwoorden en gezegdes, we kregen ze bij manier van spreken met de paplepel mee. Ik vraag mij af of onze kleinkinderen nog even goed op de hoogte zijn van die taalpareltjes want pareltjes zijn het, je kan er zelfs een verhaal mee schrijven door letterlijk te verstane spreekwoorden te ontdoen van hun symbolische betekenis. Steek dus je duim in de mond en zuig er een verhaaltje uit zoals dit hier...
Lang geleden toen de dieren nog konden spreken was er eens een oud vrouwtje dat haar kat bij de melk zette. De kat was heel tevreden natuurlijk, bijna even tevreden als toen ze spek voor haar bek kreeg. Het regende hard die dag, het regende kleine katjes! Nieuwsgierig naar wat er uit de lucht viel, ging de kat van huis. De muizen, die met hun argusoogjes alles hadden gezien, sprongen op tafel om daar te dansen. Ik geloof dat het een polka was. Maar plots stonden ze geschrokken muisstil want ze hadden het horen donderen in Keulen. En al lag Keulen mijlen ver verwijderd, ze kozen het zekere voor het onzekere, sprongen in zeven haasten van de tafel en vluchtten weg via het hazenpad achter het huis.
Ondertussen had de kat de kleine katjes bij hun nekvel gegrepen en in veiligheid gebracht. Omdat er na regen onvermijdelijk zonneschijn komt, waren ze ook alweer snel droog achter hun oren.
Het oude vrouwtje had in de keuken een uiltje zitten vangen. "Beter één vogel in de hand" mompelde ze. "Ik zou niet willen dat dit een vogel voor de kat wordt." Maar de kat had al een halve liter melk op en keurde de uil geen blik waardig. Het vrouwtje merkte wel dat er van alles was gebeurd maar omdat ze zag dat er geen potten gebroken waren, nam ze een doekje en deed alsof haar neus bloedde.
Plots klopte er iemand op de deur. Het was Maarten, de buurman, die zijn pijp vergeten was. Het vrouwtje nam snel het kleinood van de kast en gaf de pijp aan Maarten. Maarten zei het vrouwtje vriendelijk gedag en ging het hoekje om. Het vrouwtje keerde op haar passen terug en nam een appel uit het mandje, ze had namelijk dorst en daar zijn appeltjes goed voor.
Toen werd het avond en ging de zon onder. Het was al snel zo donker dat je geen hand meer voor je ogen zag. Het vrouwtje voelde echter wel de kleine katjes die zich rond haar voeten kwamen nestelen. Ze kneep ze eens zacht in het donker. Vanuit haar zetel kon ze nog net het maanverlichte weiland zien dat aan haar tuintje grensde en ze was net op tijd om het eerste schaap over het hek te zien springen. Naar goede gewoonte begon ze de springende schaapjes te tellen. Het was 5 voor 12 toen ze het laatste schaap zag springen en besloot naar bed te gaan.
De volgende ochtend werd het vrouwtje vroeg wakker. Ze veegde het zand uit haar ogen, keek uit het raam en zag dat haar schaapjes op het droge stonden. Daarna zette ze stevig haar tanden in een stuk brood en overliep in gedachten wat ze niet kon uitstellen tot morgen. Ze besloot dat ze dringend een vervolg moest breien aan de trui die ze voor haar zoon aan het breien was. Die trui moest vandaag of want na haar zoon kwamen ook nog de truitjes voor de kleinkinderen, al moest ze aan die truitjes eerst nog een mauw aanpassen. Veel werk was dat niet meer. Goed uitkijkend dat ze geen steken liet vallen, breide ze er een eind aan zoals ik hier.
Jullie mogen gerust nog verder fantaseren over roze olifanten met een lange snuit... Maar nee, hier is het verhaaltje uit!
Vier pastoors zitten samen een trappist te drinken: een Brusseleir, een West-Vlaming, een Limburger en een Sinjoor.Ze klagen over het weinige volk dat nog naar de kerk komt.
Zegt de Ket: “Wij hebben er iets op gevonden. Wij doen de mis af en toe in het Brussels dialect en dan zit de kerk bomvol.”
Zegt de West-Vlaming: “Da doen widder olle doage, mo 't elpt nie.”
Zingt de Limburger: “Daaar kuuunen we niiiet aan deeenke, waant daan duurt de miiis veeeeeel te laaang.”
Zegt ten slotte den Antwerpeneir: “Spaaiteg da waa gien dialect emme.”
Voor diegenen bij wie mijn vorig logje wat zwaar op de maag bleef liggen of wat depri vonden ....
‘k Voel mij vandaag zo oempalapapa. Oempalapapa oempalapapero….. met zo’n begin zullen de meesten WEL blijven hangen, denk ik.
En neen, vandaag geen gezeur, geen gezaag of ernstige bedenkingen of innerlijke reflecties, ook niets dat ook maar iemand kan triestig maken. Allé wie doet zoiets in dit gezegend jaar? Neen, ik zeker niet want : k Voel mij vandaag zo oempalapapa. Oempalapapa oempalapapero.
Ik kijk door het raam, het regent , het waait een beetje, de lucht is grijs…Grijs de kleur van……- neen Natokenniet zeggen - of toch? Van het optimisme zeker ? De regen spoelt alle negatieve gedachten weg en wat nog blijft hangen , waait mee met de wind want zoals ik al zei: ‘ k Voel mij vandaag zo oempalapapa. Oempalapapa oempalapapero.
Gisteren op aanraden….. nog een lange wandeling gemaakt met mijn slaapgenoot, we waren er allebei een beetje moe van , maar ik zei tegen mijn gezelschap: hop met de beentjes , het hoofd niet laten hangen want: ‘ k Voel mij vandaag zo oempalapapa. Oempalapapa oempalapapero.
Corona? Isolement? Stijgende coronacijfers….. allé we gaan daar toch niet over beginnen hé? Radio en Tv en dagbladen verblijden ons al elke dag met hun boodschap. Mensen van de media hoe durven jullie ons overrompelen met negatieve gedachten. Get a life! Dus waarom zou ik jullie dag bederven? Wees gerust ik zal het niet doen want: ‘ k Voel mij vandaag zo oempalapapa. Oempalapapa oempalapapero.
Dus, zoals jullie zien, hier is alles kits achter de rits, en mocht het niet zo zijn dan trek ik die rits nog een beetje meer toe!!!! Nog een hartelijke groet .
September liep ten einde, er volgden nog wat oogsten, de pompoen kreeg een laatste duwtje, de spruitjes werden nog wat dikker, de laatste tomaatjes wachtten nog op hun rode kleur maar het onstuimig groeien is voorbij. Als de lente het subtiele aperitiefje is, dan is de herfst de schaal pralines bij de koffie. Nog even genieten en dadelijk worden we het restaurant uitgezet!
Van alle seizoenen heeft de herfst misschien wel de meeste invloed op onze stemming. Ik weet niet hoe het precies zit. Hebben melancholische mensen de neiging om te tuinieren of word je als tuinier zelf melancholisch?
Ik word in ieder geval niet vrolijk als ik mijn tuin in de herfst zie. Ik noem dat eerder mijn " bonjour - tristesse gevoel". Groenten en bloemen zijn geen kinderen maar je hebt ze wel op één of andere manier op de wereld gezet. En nu wringt de herfst hen de nek om en neen dat is geen fijn gevoel!De zomer is weggezakt en de herfst komt op met een bijna vergeten koelte en wind en plensbuien!
Dit jaar maakt de herfst me melancholisch dan andere jaren : het vallen van de bladeren, de aarde met diepe geuren, de bruine kleuren van de bomen in alle tinten en schakeringen, het stilvallen van de natuur maar vooral het besef dat het weer bijna 8 maanden zal duren vooraleer er opnieuw leven in de natuur komt, dat speelt een rol. Een zekeren weemoed komt dan over mij en vooral dit jaar is het heftiger dan ooit.
Dit jaar versterkt corona de herfstmelancholie. De beleving van de wereld is nog grijzer dan in andere jaren. Het is de vraag of we straks de feestdagen kunnen vieren zoals we gewend waren. De tweede infectiegolf en de verwachte economische fall-out van corona roepen rare gevoelens op. En daaraan kun je niet ontkomen met een wandeling tussen verkleurende bomen.2020 een jaar waarin corona.. een stuk van ons leven zal " gestolen" hebben... Daar word je niet echt vrolijk van!
Ik herken dat melancholisch gevoel elk jaar opnieuw en besef hoe de natuur het stilvallen gebruikt om weer energie te verzamelen voor de volgende lente. Het leven in de natuur stopt nooit, het maakt zich alleen een tijdje onzichtbaar. We zijn het gewoon om de natuur te zien als iets dat doorloopt van het begin naar het einde, naar het verval , als een cirkelgang waarin alles terugkeert en er telkens iets nieuws kan beginnen...
Helaas is het met het leven van de mens niet zo, éénmaal de herfst intreedt, komt de winter er snel aan en komt het einde sneller en sneller dichterbij in een rechte eindigende lijn en na een jaar als dit is dat toch even slikken!
Wat doet een mens in coronatijd? Opruimen, kasten en laden uitmesten en zo bots je soms op een pareltje uit het verleden.
Ik heb altijd op katholieke scholen gezeten vanuit die visie moet je ook dit cursiefje lezen! We hebben er leren dichten zonder ons gat op te lichten en de leer der welbespraaktheid ontdekt..... 🙂
Wiskunde was één van de hoofdvakken in mijn opleidingLitanie aan de wiskunde en vaak ook een buisvak. vandaar de volgede litanie.
Voorlezer:
Wiskunde, ontferm u over ons.
Grote Piet Agoras, Euclides, Einstein, Ptolomaeus en andere knappe bollen, ontferm u over ons.
Vak van vaak, vooral op maandag, ontferm u over ons.
Vak van slapeloosheid,
Vak van vreselijkheid,
verschrikkelijk vak,
vak van haat en afkeer,
steen des aanstoots,
zwaard des aanstoots boven onze hoofden, ontferm u over ons.
Beul van onze jeugd,
onherroepelijke ramp van onze proefwerken,
dief van onze punten,
misbakken peer van onze rapporten,
buis der buizen,
speelmakker van onze vakanties,
dikke nul, grote zero, grote bros,
vriend van onze blokkers,
lust van de zageventen,
mes van de leraren, ontferm u over ons.
Axioma van onze onvergetelijke luiheid,
oneindige cirkel van onze inspanningen,
snijpunt van onze straffen,
hypothenusa en allerhande rechthoekszijden van ons groot verdriet,
koord van onze zelfmoord,
telraam van onze moeilijkheden,
wanhoop van onze moeders ,
razernij van onze vaders,
kaalheid van onze professoren,
Wiskundig labyrint van stellingen en formules wiskunde ,
mispunt van alle merkwaardige producten: ontferm u over ons.
Voorlezer:
Verlos ons heer van : alle pseudo problemen, van alle aanhangers van X en Y,
van logaritmen, cosinussen, orthogonale dinges en voorhistorisch ongedierte.
Als schapen werden we naar de slachtbank geleid.
de rest:
en onder de onnozelen van geest gerekend.
Voorlezer:
Lieve , zeer verstandige leraars - die het vroeger zelf ondervonden hebben - en weten dat het geen inderspel is, geef in uw grote barmhartigheid een beetje meer punten, minder werk en nooit meer schriftelijke ondervragingen, opdat we alle problemen mogen begrijpen en van de vreugde van het eeuwig verlof kunnen genieten.
Iedereen maar zagen en klagen over het al dan niet dragen van mondmaskers maar heb je al eens nagedacht over de voordelen ervan!!
🧚Je kan eindelijk fietsen zonder dat je een vlieg inslikt.
🧚Je hoeft geen make-up meer op , dat scheelt al een pak in je portemonnee ..
🧚Je moet niet wachten tot het wintert als al je tanden eruit moeten vóór dat nieuwe gebit er komt..
🧚Je hoeft je bij de minste koude niet meer te schamen voor die rode neus.
🧚Je kan -letterlijk- een gezicht trekken en niemand die het merkt als je kwaad bent.
🧚Niemand die de lelijke pukkel ziet op je neus .
🧚Je hoeft je neusharen niet meer te trimmen (gniffel gniffel).
🧚Een facelift hoeft niet meer, want niemand die het verschil zal zien.
🧚 Of je kan er gewoon één dragen -al dan niet of het moet- om anderen en jezelf zo goed mogelijk te beschermen.
We kunnen er beter mee doorgaan met een mondmasker te dragen want het zal nog wel even duren voor het vaccin er is en heel de wereld is ingeënt . Tot dan zullen we met z'n allen gezichtsloos door het leven moeten gaan, of we het nu leuk vinden of niet.
- Twee koeien lopen in de wei. De ene loopt vreselijk te hoesten. 'Wat is er met jou aan de hand?,' vraagt de andere.
"De boer heeft gisteren het hek open laten staan, en nu ben ik verkouden."
- Bert en Bart zitten tegen elkaar op te scheppen. Bert vertelt: 'Gisteren was ik bij de Niagara-watervallen en ik zag een man die tegen de waterval op zwom!'
Zegt Bart: 'Klopt, dat was ik!'
-In de universiteitsbibliotheek is het zeer stil, ook al zitten er heel veel studenten te studeren.
Een jongen vraagt zachtjes aan een meisje: ‘Is deze stoel vrij?’
Het meisje antwoordt luid: ‘Nee, ik ga niet met jou naar bed!’
Alle studenten in de bibliotheek kijken op en staren de jongen aan. Hij wordt heel rood en zoekt snel een vrije plaats aan een andere tafel.
Na enkele minuten staat het meisje op, wandelt langs de tafel waar de jongen heeft plaatsgenomen en fluistert triomfantelijk: ‘ik studeer psychologie. Ik weet hoe ik iemand moet manipuleren. Je was nogal beschaamd, hé?’
De jongen antwoordt luid: ‘Wat? 500 euro voor één nacht? Dat is veel te veel!’
Iedereen in de bibliotheek staart nu in shock naar het meisje.
De jongen fluistert: ‘Ik studeer rechten. Ik weet hoe ik iemand schuldig kan doen lijken."
Hopelijk heb ik een glimlach op je lippen getoverd lieve bezoeker?
Trauma’s …iedereen heeft er wellicht wel maar ik heb een heel speciale…luister maar!
In de humaniora 2e jaar tijdens de les fysica.
Non: “ Wat doe je als je soep te heet is?”
Ikke: “ Blazen.”
Non: “ Ik hoop dat je ouders je goeie tafelmanieren aanleren. Je blaast niet op je soep maar je roert erin met je lepel”.
Hilariteit in de klas waarvan er wellicht 90% hetzelfde zouden gezegd hebben.
Dus als ik soep eet – en dat doe ik elke dag- en ze is te heet, dan blijft die berisping me achterhalen en ROER IK !!!!
Tafelmanieren!! Nog zo iets en het gaat nog steeds over die soep!
Als ik soep eet, steek ik de lepel altijd in de lengterichting en dus met de punt voorwaarts in mijn mond. Het valt mij echter op dat de tafelgasten in films en feuilletons, die zich in chique huishoudens afspelen, de lepel dwars voor de lippen brengen.
Ik heb dus even gegoogeld en vond in een uit 1940 daterend boekje met etiquetteregels – Hoe hoort het eigenlijk? van Amy Groskamp– het volgende:
“Men eet van den zijkant van den lepel en niet van de punt, daar de eerstgenoemde houding iemand in staat stelt de ellenbogen zoveel mogelijk aan het lichaam gesloten te houden, hetgeen bij een goede tafelhouding behoort.”
Toen ik onlangs bij het middagmaal soep at, wilde ik natuurlijk aan mezelf bewijzen dat ik wist hoe het hoorde. Wel, ik kan jullie verzekeren dat tomatensoep buitengewoon hardnekkige vlekken maakt.
Die etiquetteregels kunnen me in de toekomst gestolen worden .
Dat de mensheid het grootste gevaar is voor het voortbestaan van het leven op aarde is al een tijdje duidelijk en als wij niet uitkijken dan gebeurt er met ons wat destijds de dinosauriërs overkwam nl dat de mensheid zal uitsterven waarna misschien een andere levensvorm opgelucht kan adem halen. Het zou zomaar kunnen dat het coronavirus Covid19 een voorbode is, dat moeder Natuur wraak neemt via Corona. Dat virus is microscopisch klein, dus voor ons onzichtbaar en daardoor lastig te detecteren en de gevaarlijkste vijand is die die je niet ziet. Als we de natuur even beschouwen als een levend wezen dat net als de mens bewustzijn, gevoel en intelligentie bezit, is het niet onaannemelijk dat zij besluit om de mensheid uit te roeien?
Wat zou jij doen als je haar was?
Stel, je lichaamssappen worden vergiftigd met chemicaliën en plastics, de atmosfeer verpest met CO2, door de toenemende stikstofuitstoot neemt een aantal leden van uw familie sterk af, uw groene longen worden massaal omgehakt en ga nog maar even door. Geen rechter die u kan straffen, want u bent ongrijpbaar voor de mensheid. Wat zou u dan doen?
Een aantal van u zal roepen dat ik suggestieve vragen stel. Anderen zullen zeggen dat ik een mening verkondig en geen feit. Die CO2 is juist nodig om groene planten te laten leven. Zonder CO2 is leven niet eens mogelijk zullen zij betogen. En dat klopt. Leven zonder water is ook niet mogelijk, maar een mens kan zelfs nog verdrinken in een laagje water van 5 cm diepte. Waarmee ik wil zeggen dat elke stof dodelijk giftig kan zijn als er maar genoeg van aanwezig is.
Misschien is Covid19 een waarschuwing van Moeder Natuur en wil ze zeggen: “Denk er om, het is niet moeilijk om jullie uit te roeien. Ik beschik over oneindige mutatievaardigheid en er komt een keer een eind aan mijn erbarmen.”
Het kan inderdaad zo maar een voorbode zijn. In ieder geval is de lucht in China inmiddels schoner, dan ze in decennia is geweest. Daar heeft Moeder Natuur de eerste winst al bereikt.
Ondertussen was ik -tig keren per dag mijn handen, hoest en nies ik in mijn ellenboog, geef ik mensen voorlopig geen hand en hou ik ze op gepaste afstand met mondmasker op al zullen de coronanormen vanaf 1 okt wat aangepast worden. Het kan simpel zijn om jezelf te beschermen. Nu nog wel.
Reclames, we worden er op TV mee overladen, iedere zender doet zijn best om de andere te overtreffen. Soms zitten daar waarlijk bloedmooie pareltjes tussen maar anderzijds worden we zo nu en dan geconfronteerd met regelrechte vehikels: misbaksels die zo stuntelig in elkaar gehikt zijn dat ik bijna naar een andere zender overschakel!
Zo erger ik me ( en blijkbaar nog anderen) blauw aan dat kapsones gevalletje waarmee SodaStream uitpakt, om aan de kijker een toestel te slijten, dat ordinair leidingwater in verfrissend bruisend water verandert. Ze voeren daar een ongehoord onbeschofte en niet eens tot wasdom gekomen helleveeg op. Dat feeksje wijst haar met petflessen zeulende vader terecht en eist dat hij zich zo’n bruiswatermaker aanschaft, teneinde het milieu te ontlasten.
Daar valt wat voor te zeggen, maar door de uitermate botte manier waarop ze dat doet, zet ik meteen mijn stekels op. Op zo'n toon tegen je ouders bezig zijn dit stuit tegen de borst !
Wellicht heeft dat kind niet zelf de aanpak gekozen maar vinden de reclamemakers die manier van praten ok. IK niet dus!!
Als ik nooit ofte nimmer zo’n SodaStream zal kopen, is dat de schuld van dat kapsones gevalletje !
Onze oudste kleinzoon start vanaf maandag aan de universiteit en van dan is loslaten stilaan een feit.
Een grote stap vind ik want ik herinner me nog zo goed hoe moeilijk ik het had toen onze kinderen het huis verlieten om op eigen benen te staan.
Het is niet altijd simpel om een kind los te laten . Je hebt dat klein hulpeloos hummeltje vanaf dag 1 opgevoed, al die eerste dingetjes geleerd, eerste stapje, eerste hapje, eerste woordje, kortom alles voor de eerste keer meegemaakt en dat gaf je zo`n overheersend gevoel van liefde. Maar de tijd staat niet stil, je kent je kind door en door en leeft met alles mee wat weer nieuw is voor jullie allebei. Hogere school, zelfstandigheid, eerste liefdesverdriet, eerste buitenlandse reis zonder ouders enz.
Een heel groot deel van je leven heb je samen met je kind doorgebracht. Je bent zo aan de dagelijkse vaste momenten samen gewend, dat het heel erg wennen is als je ineens die vaste rituelen, de interactie die er altijd was moet missen.. Je weet dat je dat kind moet loslaten om dat te doen waarvoor jij hem/haar hebt 'opgeleid' namelijk een eigen leven op te bouwen. Je weet dat je je kind de goede basis heeft meegegeven, dat het niet van de wal in de sloot springt, dat het goede inzichten heeft, met geld kan omgaan en een gezonde levensinstelling heeft, zelfstandig is en zelfverzekerd, kortom je kan hem/haar met een gerust hart op de wereld loslaten en toch blijft het nog altijd een beetje moeilijk, ook al weet je dat je je geen zorgen hoeft te maken.
Neen , loslaten niet altijd makkelijk, want je houdt over het algemeen zo vreselijk veel van je kind dat je het liefst alles voor hem/haar zou willen doen en het de hele dag zou willen beschermen voor alle mogelijke gevaren. Dit is ook waarom 'loslaten' zo moeilijk is misschien voor een moeder nog meer dan voor een vader, omdat een moeder vaak zo gewend is om te zorgen, dat ze tegen de tijd dat de kinderen het huis uit gaan, vaak vergeet dat haar kind dingen al zelfstandig kan.
Daarnaast komt ook het feit dat als kinderen het huis uit gaan ze een leeg gevoel achterlaten. Er was immers altijd leven in huis. Je leefde 18/25 jaar of nog langer voor je kind en zette vaak je eigen behoeftes opzij. Het voelt ineens heel raar wanneer je als moeder ineens weer op jezelf gewezen bent als je kinderen uit huis zijn, of je niet meer zo nodig hebben. Dat groot verantwoordelijkheidsgevoel, graag de controle willen hebben en heel veel liefde maken het soms moeilijk om je kind los te laten.
Nu kan ik dat allemaal van op afstand bekijken al voel ik diep in mijn hart opnieuw een beetje dat loslaten….. Van hieraf moet je gaan, met vallen en opstaan liefste kleinzoon...
Als katholiek opgevoed meisje van juist na de oorlog toen seks nog taboe was en enkel mocht met het oog op de voortplanting, las ik met contentement het artikel van Lotte Debrouwere in de krant.
Ik las dat we mogen van de paus. We mogen vrijen. De liefde bedrijven. Seks hebben.
“Seksueel plezier is simpelweg goddelijk”, zei paus Franciscus.
Niet dat een mens van tegenwoordig zich nog inhoudt voor de paus, maar het deed toch deugd om dat te lezen. Het zal minder deugd gedaan hebben bij die oude vastgeroeste heren die daar in hun soutanes tussen de pracht en praal van het Vaticaan belangrijk lopen te wezen. Die zullen zich wel verslikt hebben in hun gouden kopje koffie en zwetend naar de paternoster hebben gegrepen. De rozenkrans gebeden. Wees gegroet Maria, vol van genade. De Heer was even niet met hen.
En ondertussen ergens in het diepe West-Vlaanderen zal ene Willem Vermandere in zijn huisje in Steenkerke breed glimlachen. In het geweldig lied God & co van zo’n 32 jaar geleden schreef hij :
“Ik moet je eerlijk vertellen, ik heb me altijd kostelijk geamuseerd, als die horde oude vrijgezellen de seksuele moraal dicteert. Laat die kamerheren toch zitten, die mannen zijn noch mossel noch vis. Ze piekeren en peinzen en vitten als het deugd doet, dat het zonde is.”
En zie, wat deugd doet, is geen zonde meer. Het is goddelijk geworden. Eindelijk. Finalmente..
Komaan Franciscus, de ‘progressiefste onder alle pausen’ doe nog maar een voetje vooruit. Er is nog veel werk aan “uwen winkel”.
Vermandere gaf in zijn zelfde lied al een voorzet: “En waarom nog geen één priesteresse, in uw mannendictatuur. Is de vrouw enkel geschikt als kokesse, of voor het blussen van het minnevuur?”
Voila, paus Franciscus er is nog werk aan de winkel
Voor diegenen die het lied niet kennen, ga via google naar de volgende link, ik beloof je het is de moeite al is het in het West Vlaams gezongen https://youtu.be/EmDInhmw7vY.
)
