Vandaag is het weer zover. Op 31 december, oudejaarsdag, trekken honderden kinderen al zingend door de straten van onze drie deelgemeenten. Een mooie traditie die hier nog in eer gehouden wordt!
Waar ligt de oorsprong van ‘Nieuwjaarke zoete’ ?
Het nieuwjaarszingen is één van de vele ‘bedelzangtradities’ die plaatsvinden tussen 24 december en 8 januari. De oorsprong ervan is niet volledig te achterhalen en is bovendien sterk geografisch gebonden.
Er is voor het eerst sprake van nieuwjaars- of bedelzingen in de dertiende eeuw. Zowel kinderen als volwassenen uit minder gegoede bevolkingsgroepen gingen toen in de eindejaarsperiode bedelen om een gift; mensen werden dan immers geacht vrijgeviger te zijn. In ruil voor een cent, zongen ze voor hen een lied. Als gevolg van de grotere welvaart gingen volwassenen vanaf de twintigste eeuw minder vaak mee. De oudste kinderen namen de jongste mee op sleeptouw. En waren het in het begin nog vooral arme kinderen die gingen zingen, dan trokken na verloop van tijd alle kinderen de straat op met hun engelengezang. In plaats van geld kregen ze ook vaker snoep, waardoor er van bedelzingen in de strikte zin van het woord helemaal geen sprake meer was.
Op heel wat plaatsen is het nieuwjaarszingen intussen, ook bij de kinderen, uitgestorven. In de Kempen is het echter een gekende traditie gebleven. Muts op, handschoenen en sjaal aan en de speciaal daarvoor bestemde knapzak - met een apart ingenaaid zakje voor het geld - rond de nek. Zo staan honderden kinderen de ochtend van 31 december vertrekkensklaar en blijkbaar komen ze zelfs van de grote stad naar hier om deel te nemen aan dit gebeuren…!
De meeste nieuwjaarsliedjes zijn nooit erg lang zijn. Hoe korter het liedje, hoe meer plaatsen de kinderen immers kunnen bezoeken en hoe meer snoep en geld ze kunnen ophalen.
Gekende korte liedjes zijn:
‘Nieuwjaarke zoete,
ons varken heeft vier voeten,
twee oren en ne steert.
Is dat dan geen centje weerd?’
Of:
‘Oud jaar, nieuw jaar,
ik wens u een zalig Nieuwjaar.
Echt waar, tot volgend jaar!’
Af en toe zit er ook een iets langer liedje tussen:
‘Hier woont nog wel een goede vrouw,
die nog wel wat geven zou.
Veel mag ze geven, lang mag ze leven.
Honderd jaar na dezen dag,
hoop ik dat ze leven mag.
Jaja, ’t is waar,
ik wens u een zalig en gelukkig Nieuwjaar.’
Blijft de deur toe , dan klinkt wel eens een “ wraaklied”. Het blijft echter kort omdat de kinderen zo weinig mogelijk tijd willen besteden aan mensen die niets willen geven . Ik liet me vertellen dat men dan soms zingt :
Hoog huis, laag huis,
hier zit een gierige pin in huis!
Dat nieuwjaarke zoet zingen is een gewoonte die we in West Vlaanderen niet kennen…
Hier staat het mandje met mandarijntjes al klaar voor als de zangertjes langskomen...
Straks is 2016 voorbijgevlogen als een tsunami, alles met zich meesleurend succes, mislukkingen, verdriet, geluk, terreur, gelach……..Zo zijn we terug de cirkel rond van Januari tot Januari..jaar in , jaar uit.
We hebben geen tijd om te reflecteren want we moeten terug paraat staan voor het volgende jaar om misschien nog meer succes te hebben , meer gelukkig te zijn , meer vrienden te hebben , meer te reizen enz.. Maar door dit meer wat krijgen we allemaal ?
Bij het lezen van het gedicht hieronder, maakte ik me volgende bedenking: Wat moet ik volgend jaar minder doen, om meer te hebben waarvan ik dit jaar minder had?
De paradox van ons tijdperk
We hebben grotere huizen
maar kleinere families
Meer comfort, maar minder tijd
Meer diploma’s, maar minder gevoel
Meer kennis, maar minder inzicht
Meer experts, maar meer problemen
Meer winst, maar oppervlakkiger relaties
We zijn helemaal naar de maan gegaan en terug
maar we hebben moeite onze nieuwe buur te ontmoeten
Oma en opa hebben in ieder geval genoten van de drukte hier ten huize Natoken met kleinkinderen die stilaan boven ons hoofd groeien met als gevolg een letterlijke en figuurlijke lift up voor oma bij het knuffelen .
We werden aangenaam verrast met een Kerstcadeau dat opa willens nillens uit zijn comfortzone haalt maar we hebben weer iets om naar uit te kijken in 2017!
Gisteren breiden we verder aan die Kerstsok bij de dochter en co met de eerste kerst van Flint hun niuew hondje) als attractie en vanaf nu denderen we - als het tempo van een trammetje 7 nog kan denderen - op naar de eindejaarsfeesten en dan leggen we de riem van 2016 er weer af om een nieuwe riem te steken en zo 2017 in te rijden!
Voor iedereen hier nog een fijne rit naar het jaareinde toe!
24/12/1974, Lima Peru staat voor eeuwig in mijn geheugen geschreven want ergens in een lokale kliniek mocht ik haar voor het eerst vasthouden .. ons dochtertje 2 jaar en 2 maanden na broerlief die Caracas als startpunt meekreeg... Een Koningsdroom die we nu nog steeds koesteren en voor ons is Kerstavond altijd een dubbel feest.
In de voormiddag staat hier altijd de radio aan terwijl ik bezig ben en zo hoorde ik gisteren Koen Crucke met zijn versie van een oud lied " Nog éénmaal .."een succes nr uit mijn kindertijd...
Ik zie me nog zitten bij mijn grootouders. Ze hadden een winkel en meter naaide ook nog voor de mensen ze maakte gewone dagdagelijkse kleren en ik was vaak bij hen omdat ons ma als kapster druk bezig was. Meter was meestal aan het naaien terwijl peter de winkel deed. Bij hen stond een radio met een ingebouwde platenspeler waar je zomaar 10 achtenzeventig toeren platen samen kon opleggen zodat je een tijdje zoet was met muziek. Mijn grootouders hielden van Duitse operetten en zangers als Rudy Schuricke, Mario Lanza en andere tijdsgenoten die ik nu vergeten ben.. Mijn grootmoeder zong dan mee en ik natuurlijk ook al zal dat Duits van mij wel met heel veel haar geweest zijn
Er waren natuurlijk ook Vlaamse schlagers en andere platen en eén van die nrs die we ook samen zo vaak gezongen hebben of naar geluisterd hebben was "Nog éénmaal "..Pure nostalgie..
Ik word even emotioneel als ik eraan terugdenk, die huiskamer die ook als naaikamer diende, de gezellige drukte, de warmte van de stoof en de muziek.....Wie kent dat lied nog?
Het is in alle vroegte hier ten huize Natoken.. de kerstboom slaapt nog.. de radio ook.. en zelfs de gedekte tafel is nog in alle rust.. Stilletjes steek ik de lichtjes in de kerstboom aan.. wakker worden fluister ik terwijl ik de knop indruk die de lichtje moet voorzien van eten en drinken.. ze zijn meteen wakker.. zoals altijd.. druk schijnend zoeken ze hun weg doorheen de takken van een mooi versierde boom. Het knoppeke van de chauffage kijkt mij aan en vraagt .. zet mij wat hoger . alstublieft.. barmhartig als ik ben.. en met het oog om mezelve ook te trakteren op een warme omhelzing duw ik een paar keer op het knoppeke en een zacht geronk weerklinkt vanuit de garage.. waar de verwarmingsketel zich naar een hoogtepunt toe werkt..
Op mijn ochtendlijke trektocht doorheen de vroegte geef ik het koffiezetapparaat een aaitje en met nog koffiepruttekes in de knopkes zet het voor mij vrolijk, doch met eng gebrom een heerlijke tas koffie.. met moeite kan ik de suikerklontjes in bedwang houden, want ze zijn als op een warme zomerdag in de vaart te springen.. zo geneigd om in mijn koffie te springen op deze koude winterochtend..
Deze morgen met enkel een paar kleine draaiingskes opgestaan en ik ben daar al content mee. .hopelijk gaat het nu stilaan terug de goede kant op wat die duizeligheid betreft want met de feestdagen in het vooruitzicht is zo'n " zotte kop" geen lachertje!!
Maar ik ga eerst het koffiemachine nog een keertje diep in zijn knopkes kijken...want mijn slaapgenoot komt er aan....een aangename dag iedereen!
Iedereen die al een halve eeuw meedraait, herinnert zich nog wel het liedje " Daar bij die molen.." van Willy Derby.. en neen ik zal het niet over die oldie hebben maar wel over het feit dat ik hier al een paar dagen ook aan het draaien ben maar niet van op de molen te zitten maar wel in mijn bovenkamer.
Ik was zaterdag na een normale dag gewoon gaan slapen en toen ik de zondag wakker werd en me nog even wilde draaien, begon het feest .. ik zat precies op een draaimolen , kamer en plafond tolden aan 360°... Omdat het niet de eerste keer is dat ik dat voorheb, ben ik dan wat later maar met een zucht en wat gesakker traag, voorzichtig en zonder teveel verkeerde bewegingen opgestaan.... Dat spelletje duurt nu al drie dagen al wordt het stilaan minder erg... De vorige keer ( na een scan van het hoofd en zo) werd verwezen naar een probleem in mijn rechter oor en vermits het evenwichtstelsel in het oor ligt, zal het nu ook wel weer van dat zijn vrees ik....Tijd en wat medicatie zouden moeten helpen!!
Ik herinner mij dat ons ma ook regelmatig last had van duizeligheid en vermits ik nogal veel naar mijn moeder aard, zal ik dat meegekregen hebben. Alleen .....ons ma zat al op trammetje 8 toen die klachten begonnen en ik ben daar nog een heel stuk van af.. PLEZANT en VEELBELOVEND!
Ik kan niet zeggen dat ik er bepaald vrolijk van word temeer omdat die duizeligheid gepaard gaat met koppijn en ik door dat getol uit mijn ritme gehaald ben...
Hopelijk duurt het niet lang meer want er staan hier nog drukke dagen op mijn agenda!!
Ik heb zo van die momenten -en vraag me niet waarom of waardoor - dat ik opeens bij een gedachte blijf hangen zoals vandaag bij “ tijd”……
Als kind gaat de tijd zo traag en tel je elk jaar gretig bij het andere want je kijkt uit naar dat moment dat je op je eigen benen staat en je eigen weg kan kiezen en je leven zelf mag uitstippelen.
Dan komt de tijd dat je niet meer telt want je ben danig opgeslorpt door je kinderen, je job, het sparen voor een eigen stekje … tijd lijkt iets voor later als je “tijd” zal hebben… Tot je jezelf betrapt dat je niet meer optelt maar aan het aftellen bent en de vraag stelt waar is het optellen gestopt en het aftellen begonnen?
Nu zit ik in de periode van het aftellen en besef ik maar al te goed dat mijn teller aan het uitbollen is, mijn tijdskrediet elke dag krimpt.. misschien krijg ik nog 10 of 20 j ( denk ik als optimist) maar het kan ook veel minder zijn. Beangstigt mij die gedachte? Het is met een dubbel gevoel dat ik hierbij stilsta..
Toen ik 3O was of jonger probeerde ik me voor te stellen hoe ik eruit zou zien als ik oud werd. Nu is het zover en dat valt nog goed mee, behalve dat mijn karkas aan het verkruimelen is en er stilaan kwaaltjes mee gemoeid zijn. Er zijn zaken die ik nog allemaal kan doen en andere die ik niet meer zo vlot kan. Ik durf nog te plannen en durf ook nog even te dromen als het over de kleinkinderen gaat! Als je je kinderen en kleinkinderen het beste van jezelf geeft, heb je het toch heel goed gedaan, denk ik dan maar wat zou ik hen graag als volwassenen hun weg zien vinden.
Ach, soms zeg ik al lachend .. ik ben geen 3x7 meer, dit is eerder veranderd in 7x10 en meer. Wat als mijn teller opeens stilvalt?
Maar eerlijk: het merendeel van de tijd hou ik me daar niet mee bezig. Ik neem de momenten zoals ze komen. Zoals ik in het begin van dit logje zei….Ik heb zo van die momenten. Misschien dat het uitbollen van 2016 er voor iets tussen zit?
Wanneer ik december zeg dan denk ik aan de huizen, straten en bomen die weer mooi versierd zijn met lichtjes en kransen en glitter....
December is ook de maand waarin iedereen weer bij elkaar komt en waarbij al onze zonden vergeven worden. De maand waarin we ons weer lekker kunnen vol eten. De maand waarbij sommigen mooi siervuurwerk de lucht inknallen. 🎆 Of de maand waarin je een wensballon de lucht in laat gaan voor de dierbaren die je bent verloren. Iedereen heeft zo zijn eigen manier/betekenis van vuurwerk afsteken. Maar daar doen we hier niet aan mee!
Kortom, december is dé feestmaand van het jaar. Sinterklaas is nog niet helemaal vertrokken of de kerstman staat dan alweer voor de deur, gevolgd door het inluiden van het nieuwe jaar. Daarmee is voor velen december de drukste maand van het jaar!
In die mooiste tijd van het jaar draait alles rond de warmte en gewoon gezellig samen zijn bij een knapperend haardvuur, een lekker glaasje wijn, een goeie babbel . Gewoon even tijd maken voor jezelf en voor elkaar, lekker cocoonen en genieten…
Daarom tot slot :
December, you're the last one, so be the best one. I hope all our wishes came true. . ...
Hoewel de kleinkinderen niet meer tot de " believers" behoren, komt de Sint toch nog langs met een kleinigheid. Bij de kinderen van de dochter was de Sintvreugde maar in mineur...De dag voordien hebben ze hun hondje Chappie , een Jack Russeltje van 16j moeten laten inslapen en daarom hadden ze echt geen zin om te feesten.
Het beestje leed al een tijdje aan ouderdomskwaaltjes zoals niet meer goed horen en zien en andere ongemakjes. Onlangs hebben ze haar zelfs in allerijl naar de spoed van de dierenarts moeten brengen met hartproblemen.. maar met de nodige medicatie leek het te lukken tot ze eergisteren 's morgens een zware epileptische aanval kreeg. De dochter bracht haar direct naar de dierenarts die na een grondig onderzoek vaststelde dat ze een hersentumor had ... Ze kreeg een spuitje om te stabiliseren en aanvankelijk leek alles nog mee te vallen maar toen de dochter terug thuis was, kreeg ze nogal snel een tweede aanval en jankte ze zodanig dat de dierenarts er terug bijgehaald werd..Die heeft alles geprobeerd wat enigszins mogelijk was maar uiteindelijk bleek een spuitje de enige goede beslissing te zijn...
Het was dan ook een groot drama toen de kinderen van school kwamen en Chappie er niet meer was. De dierenarts had beloofd de hond nog bij te houden zodat de kinderen nog afscheid konden nemen voor ze gecremeerd werd! Toen ik later op de avond even telefonnerde met de kleinkinderen zei de kleinzoon dat zijn zus al gans de avond aan het wenen zat in de zetel en dat hij het ook moeilijk had. Ik heb hem dan gezegd dat hij gerust mag wenen, dat daar niets mis mee is en dat zijn mama en papa dat ook gedaan hebben en dat oma een paar jaar terug ook geweend heeft toen ze de poes hier een spuitje moest laten geven...
Begrijpelijk dat het Sintfeest gisteren in het water is gevallen .. de groten noch de kinderen hadden er veel zin in... Spijtig dat het juist op zo'n moment gebeurde maar aan de ander kant.. volgende week beginnen de examens voor de kleinzoon, voor de eerste keer in het middelbaar en het zou een ramp geweest zijn mocht het dan gebeurd zijn want concentreren zit er nu eventjes niet in!
Mijn hart gaat uit naar hen alle 4 want Chappie was het 5e lid van de familie. Ze ging overal mee, zelfs op reis en juist om haar hebben ze nog nooit een vliegtuigreis gemaakt want dan zouden ze haar moeten achterlaten en dat was geen optie! Ook op haar verjaardag waren er cadeautjes en onder de Kerstboom lagen elk jaar een paar pakjes voor haar en of ze het wist!! Het was telkens een dolle pret om haar die pakjes te zien openscheuren ...
Hier lagen er ook al weer 3 pakjes te wachten om dit jaar onder de boom te leggen .. de speeltjes zullen ditjaar niet voor de nodige lol zorgen..
Nu weet ik weer waarom we enkele jaren gelden toen we ook een tweede poes moesten laten inslapen, besloten om geen huisdier meer te nemen.. Ofwel sterft het beestje en dat doet pijn ofwel overleeft het beestje jou en dat is ook miserie...
Ik denk dat diegenen die zelf een huisdier hebben of hadden begrijpen wat ik bedoel...
Vandaag kloppen weer veel hartjes sneller want voor hen is het de dag van de Sint en zijn Zwarte Piet, noch meer noch minder!
Natuurlijk hebben vandaag de dag ook de meeste ouders helemaal geen racistische bedoelingen als ze Sinterklaas vieren en alternatieve verklaringen voor Zwarte Piet worden dan ook verzonnen, waarbij Zwarte Piet bijvoorbeeld zwart zou zijn geworden door roet in de schoorstenen. Tradities kunnen natuurlijk evolueren. Gelukkig maar. Als de traditie nooit was aangepast geweest, dan had de Sint helemaal geen helper(s) gehad, dan kwam hij nog steeds uit Myra (in het huidige Turkije) en niet uit Spanje en dan was er van een stoomboot geen sprake. Dan zou Zwarte Piet nog steeds een boeman zijn die kinderen de daver op het lijf jaagt en bedreigt met zijn roe en met deportatie in niet bepaald humane omstandigheden nl in een grote jute zak. Onverantwoord naar hedendaagse opvoedkundige normen.
Zwarte Piet die zwart ziet door de roet in de schoorsteen is een goed begin, maar dat de cadeautjes via de schoorsteen zouden geleverd worden is een beetje moeilijker vol te houden. Lang niet iedereen heeft nog een werkende open haard met voldoende brede schouw. De aardgas-condensketel op veel zolders heeft wel een uitlaatpijpje, maar ik kan me niet voorstellen dat zelfs een hele slanke Piet daar in past en dan nog, hoe raakt hij uit die verwarmingsketel? Krijg dat maar eens uitgelegd aan een kritische kleuter! Nee, dan is het nog aannemelijker dat de Sint beschikt over een magische sleutel, een passe-partout die op alle voordeuren past en gewoon langs de voordeur de cadeautjes komt afzetten.
In elk geval, voor kinderen van “sinterklaasgerechtigde” leeftijd, maakt het volgens mij weinig uit hoe die Pieten er precies uitzien, als het maar een vrolijke en kleurrijke bedoening is en vooral, als ze maar mandarijntjes, speculaas, marsepijn , chocolade en cadeautjes krijgen.
Mijn idee was om hier over van alles en nog wat te schrijven, maar van alles is zo allesomvattend.. en waar begin je dan... want alles is alles.. en alles is veel.. dus ga ik het niet over van alles hebben. Waarover dan wel.. ik zou het begot niet weten.. want ik heb momenteel nog pruttekes in m'n ogen zitten.. en mijn badjas heeft een ochtendhumeur.. en mijn pas aangekochte croqs met een pelske zijn nog niet goed wakker..
Ergens in de buurt daarentegen zijn ze wel al wakker … en dat op een uur dat er bij ons ten huize hier meestal nog met de ogen halfopen rondgelopen wordt.. .. buitenwerken in december op een koude winterdag, moet kunnen zeker?
De zon is er nog niet doorgekomen als ik de gordijnen opentrek.. en laat er nu juist in mijn zicht een vieze streep mijn raam verdoezelen... maar ik laat het niet aan m'n hart komen, straks komt de ruitenwasser ...en achter mij staat de thee te trekken en wacht het suikerklontje ongeduldig om in de kruidige massa te springen..
December is begonnen. het lijkt wel of de maanden steeds korter en korter worden.. Afgelopen weekend zijn er links en rechts al enkele kerstdecoraties tevoorschijn gekomen. Dat is vroeg, ik weet het.. want de zakken van de Sint staan ook nog te wachten.. en zo wordt het een mengelmoes van feestdagen.. want ook de pompoenen liggen er nog te pompoenen.. ne mens zou voor minder in de war geraken...
"Hoor de wind waait door de bomen.. " nee het is nog te vroeg om te zingen voor de Sint.. ik weet het.. maar het is wel zo.. de wind waait hier door de bomen..langs de gevel.. tussen m'n billen. Wat, dat telt niet.. wind is wind.. neh.. kortom het waait overal..
Gisteren las ik bij Ani dat ze er straks voor een paar dagen uit trekt en daarna nog even zal weg zijn omwille van een ingreep dus zullen we haar op termijn een tijdje missen al beweert ze van niet!! Daar wil ik nu precies eventjes over verder bomen.
Kan je blogvrienden missen? We zijn toch meestal onbekenden voor elkaar die via deze weg binnengedrongen zijn in mekaars leven, of niet? Zijn we niet gewoon "passanten" die even een goede dag zeggen en verder niet te lang stilstaan bij wat er rond die andere gebeurt? Is bloggenland niet eerder een medium waar je het één en ander kwijtgeraakt zonder er iets meer achter te zoeken of schuilt er toch meer achter?
Heel in het begin dacht ik ook dat het gewoon een venster naar buiten was waardoor je iedereen wel liet binnenkijken maar het toch veilig gesloten hield. In veel gevallen is het ook zo. Als je iedereen binnenlaat, krijg je op den duur beduimelde ramen waardoor je zelf niet meer helder ziet.
Maar af en toe zet je dat raam toch open en laat je iemand binnen om je gedachten, gevoelens en je wereldje te delen en... ontdek je zo de warmte van die bezoeker/ster. Die enkelingen worden belangrijk, je kijkt uit naar hun grol, hun bemoedigend woord, hun eigen visie op bepaalde van je logjes en je geniet van hun dagelijks schrijven. Ze zijn die welgekomen gasten voor wie je raam geen hinder meer vormt om even goede dag te zeggen en.. je mist ze als ze een tijdje wegblijven om welke reden dan ook! Dat is hoe ik dit bloggenwereldje ervaar .. maar iedereen zal er wel een eigen kijk op hebben zeker....
Waarom ik daarnaar teruggrijp?
Een paar dagen geleden verwees Ani daarnaar en ook naar het feit dat we mekaar hier al zo lang ontmoeten. Ik ben gaan zien wat ze bedoelde en stel vast dat ik nog steeds dezelfde mening heb als toen wat bloggen betreft...
Vandaag verjaart ons jongste prinsesje, ons glutenkindje wordt ook al 9 .
Als ik terugkijk van waar ze komt met de problemen toen ze als baby op vaste voeding overschakelde .. dan heeft ze al een lange weg afgelegd maar omdat ze heel streng haar glutenvrij eten volgt, is ze opengebloeid en herkennen we haar niet meer qua energie en levenslust! Ze zal dat wel haar leven lang moeten volhouden maar eigenlijk is het voor haar de gewoonste zaak van de wereld. Ze eet nooit iets dat ze niet kent zonder dat ze zeker is dat het glutenvrij is want in het andere geval moet ze het na een uur al bekopen van de pijn en ongemakken! Op school of verjaardagsfeestjes is dat al lang geen probleem meer! Koekjes of cakejes die ze op school krijgt, brengt ze mee naar huis voor grote broer en die zegt geen neen ! . Op feestjes vraag de dochter altijd op voorhand wat er gegeten wordt en indien nodig neemt onze schat glutenvrije pannenkoekjes of cakejes mee die de moeder van de jarige dan voor haar opwarmt of opdient en zo geniet ze mee met de rest van haar klasje. Bij familiefeesten wordt er altijd met haar rekeing gehouden, ik heb een speciale frituurpan voor haar om daar zelfgemaakte glutenvrije kroketjes of frietjes en zo in klaar te maken en er is altijd wel een glutenvrij taartje voor haar voorzien al is niet bepaald een taartensnoepertje.Familie, kennissen en vrienden kennen haar probleem en houden er rekening mee en zo kan onze schat mee genieten zoals de rest.
Dus.. lieve Kitiara een heel dikke kus en knuffel van oma en opa!
En is het feesten dan gedaan ten huize Natoken? Neen, want op 24 december is onze dochter jarig... wij blijven dus feesten!!
We zijn onlangs naar een begrafenis geweest en dan sta je toch even stil bij je eigen leven en dat is wat ik ook deed.
Een kleine terugblik op mijn leven:
Ik heb gelachen, geknuffeld en gehuild. Ik heb geschreeuwd van plezier en van pijn. Ik heb mijn liefde geuit, maar ook gevloekt. Ik heb dingen goed gedaan en fouten gemaakt. Ik heb vriendschappen gesloten en mensen losgelaten. Ik heb keuzes gemaakt, de vruchten geplukt, maar ze soms ook betreurd. Vaak zag ik kansen, soms gooide ik het bijltje erbij neer maar stond daarna weer recht.
Met andere woorden: Ik heb GELEEFD en ik ben van plan om dit - hopelijk- nog vele jaren te doen
Als ik de beelden van TV mag geloven dan hebben we hier nog " chance " gehad met die storm .. geen zonnepanelen of daken die eraf vlogen alleen een paar tuinstoelen die op wandel gingen ( ik had ze eigenlijk al moeten binnen gezet hebben) en ook een grote bloembak die voor een andere plek opteerde voor de rest .. bladeren, bladeren , bladeren.. we zagen ze zo over de gazon vliegen en zich opstapelen onder het afdak achteraan in de tuin en vooraan tegen de voordeur!! Maar nu zijn de bomen -op een paar eikenbomen na - kaal!!
De brandweer moest wel een paar keer uitrukken want een paar bomen in het bos sneuvelden en vielen op de rijweg ( het zijn dan ook mastadonten van bomen!!) maar met een paar zaagsneden was het euvel snel verholpen. Ben benieuwd wanneer ze nu de rest opruimen want die mannen zullen het weer eventjes druk hebben .
Vandaag dan maar als eerste werk alles terug gezet of beter binnen gezet want die stoelen zullen we nu weer een tijdje niet nodig hebben. Daarna zijn we met zijn tweetjes in gang geschoten om die stapel bladeren bijeen te rijven en op de composthoop te gooien. We hadden zomaar eventjes 7 bomvolle kruiwagens, gelukkig waaide het vandaag niet zodat we ze gemakkelijk konden bijeenharken.
Ons huis is een wit, geschilderd huis en tegen het einde van het jaar begin je zo hier en daar wat groene aanslag op de muren te zien. En al is groen een rustgevende kleur .. op de muren is dat geen optie
Vroeger - toen we jong waren- schilderden we gemakkelijker het huis opnieuw maar dat wordt stilaan een corvée en Biebie heeft daar een prima oplossing voor gevonden. Benevelen met javel!
Daarom ging ik 4 5l bussen javel halen, trok ik een versleten werkplunje aan en ben ik eraan begonnen. Vermits alles plat is bij ons, waren mijn " armpjes" juist lang genoeg om met "de benevelslang " tot aan de dakrand te geraken .. Voor het opstaande gedeelte van huis kon ik via een ladder op het plat dak klimmen en van daar was het een kleinigheid om de opstaande muren van het zoldergedeelte te besproeien... Ons buurvrouwtje kwam wel even piepen en riep .." pas maar op dat je er niet afvalt..". Lief toch dat ze bezorgd is!!
Van dat plat dak vallen is niet direct een gevaar en die ladder ernaartoe stond stevig vast... Gelukkig was ik er vroeg aan begonnen want tegen de middag begon het terug te regenen maar dat was precies wat ik nodig had.. de javel werd afgespoeld en het huis ziet er weer sneeuwwit uit.. Dus voor diegenen die met hetzelfde probleem kampen, geloof me dit is de oplossing...
Ik heb dan na de regenbui even de toer rond het huis gedaan vanop straat de bovenkant gekeurd en .. ik zag dat het goed was . We kunnen weer een jaartje verder...
Intussen ligt de tuin ook al winterklaar, heeft mijn slaapgenoot nog voor een laatste keer misschien de gazon afgereden en kunnen we aan onze winterslaap beginnen hoewel... ik vind echt nog wel een paar klusjes die ik persé nog voor het einde van het jaar afwil... bij leven en welzijn
Omdat het bleef miezeren heb ik in de namiddag maar pannenkoeken en wafels gebakken. Ja, bij ons is dat altijd dubbel feest want mijn slaapgenoot smult naast pannenkoeken ook heel graag wafels, vandaar...
Zin in een kopje koffie met een lekker pannenkoek met bruine suiker of een wafel met witte bloemsuiker? Zet je maar bij ik heb er genoeg!
Niet direct mijn kleur tenzij pastel, maar toch speelt groen af en toe een grote rol in mijn dagelijks "bestaan"!! Wat een woord!
Wil je een voorbeeld?
Het is een regenachtige dag. De regen komt met bakken uit de lucht. Al dagen. Net wanneer ik begin te twijfelen of ik het ooit zo hard, veel en vaak heb zien regenen, begint het weer. De regendruppels glijden als dikke, trage tranen tegen de ramen naar beneden en storten zich op ons plat dak. Ik word zelf altijd een beetje onrustig van dit weer. Het liefst zou ik dan terug in mijn warm bed kruipen, de dekens tot net onder mijn neus trekken en de regendruppels volgen op hun weg naar beneden tot ze verdwijnen in de mini-zee in de dakgoot. Op zo'n moment wil ik even niet denken, ik wil niets moeten, ik wil gewoon even niets, alleen maar luisteren en kijken.
Toen ik eergisteren tussen de buien door ging boodschappen, zag ik nog een paar koeien die demonstratief met hun kont naar de regen stonden, het gras kleurde nog steeds een beetje groen. Ik wilde de ramen open doen maar de regen baande zich een weg naar binnen. Snel weer dicht dus. De bomen langs de kant van de weg staan er bijna kaal bij tegen de donkere hemel en lijken te zeggen: hou vol, het komt wel goed.
Dat beetje groen van het gras maakt me rustig. Ik word er niet perse blij van, maar ook niet verdrietig. Ik word er rustig van! Ik herhaal het nog maar een keer want de mensen die mij kennen weten hoe gek het is dat ik mezelf rustig noem. En toch is het zo.
Groen geeft me het gevoel dat alles wel weer in de plooi valt want ondanks dat het herfst is, worden de weilanden en de bomen ooit weer groen. Ondanks de winter die eraan komt, krijgen de bomen wel weer groene blaadjes. Ondanks dat het een zomer is geweest die op zich liet wachten maar uiteindelijk uitliep en zelfs de natuur droog achterliet, komt het groen wel weer terug. Het houdt niet op. Groen komt altijd terug. Daarom zegt men dat groen de kleur van de hoop is!
Straks zal ik even in mijn kleerkast snuffelen en misschien doe ik morgen toch nog wel een dagje groen aan gewoon, om te zeggen dat uiteindelijk alles wel weer in de plooi valt.
Je zou denken dat op dat trammetje 7 alles wat rustiger gaat en dat het ook in je bovenkamertje wat kalmer aan toe gaat maar niets is minder waar .Met de regelmaat van de klok duikt er een stemmetje op tussen mijn oren en dat fluistert me van alles in. Af en toe iets handigs zoals het feit dat ik de vuilniszakken nog moet buitenzetten of niet mag vergeten om iemand een berichtje te sturen met een reminder. Maar even vaak zaken die me doen wegdromen, dingen die me doen piekeren of waar ik stressstuipen van krijg. En dan doe ik wel eens van *adem in - adem uit* waardoor het stemmetje wat verbaasd opkijkt en na vier seconden weer verder kwebbelt. De aard van het beestje zeker?
Als mijn slaapgenoot dan zegt .. wanneer ga jij het eens wat rustiger aan doen, dan zeg ik terug.. als ik stilval dan deugd het niet dan sla je best alarm… en zo gaat dat ook in mijn bovenkamertje vrees ik! Maar soms moet ik het wel een halt toeroepen, een moment van “ genoeg is genoeg” influisteren, of dat stemmetje luistert, is dan maar de vraag want helemaal weg is het nooit en misschien ook gelukkig maar, of ik zou er nooit meer aan denken om de vuilnisbakken buiten te zetten.
Maar ik heb de volumeknop gevonden. En heel soms kan ik "per ongeluk" al eens op de muteknop drukken. Voor heel even, maar dat is vaak ook genoeg.
Heb jij ook soms last van dat stemmetje dat je maar aan het denken of doen zet?
Op FB zag ik een paar reacties ivm euthanasie .. Ik heb er mijn mening over gezegd al is het een delikaat onderwerp. Even zien of er hier iemand durft uit de kast komen?
Hoewel ik er achter sta voor bepaalde gevallen en vind dat inderdaad op een bepaald moment een individu zelf moet kunnen beslissen of het genoeg geweest is of niet , was ik het toch niet helemaal eens met de manier waarop men schrijft ,, geef me maar een spuitje ,ik wil zelf beslissen enz.".Ik voelde me wat ongemakkelijk bij de manier waarop er zo losjes met dit thema wordt omgegaan .
Vandaar mijn reactie
Het lijkt alsof we gewoon op koffieklets gaan, een spuitje bestellen en klaar is Kees! Ik heb ook alle papieren in orde gebracht voor het geval dat.. maar anderzijds ben ik er mij goed van bewust dat het allemaal niet zo simpel is als het soms wordt verwoord.. Ik heb het van dichtbij meegemaakt met ons ma... .. Zeggen dat je een spuitje wil, er zelf wil uitstappen enz als het nog een ver van mijn bed show is, geen probleem.. maar echt de stap zetten als het niet meer gaat... daar heb je de juiste motivatie en karakter voor nodig en NU kunnen we nog niet zeggen hoe we ons zullen voelen op dat moment. Ik probeer het mij soms voor te stellen maar geraak nog niet op dat punt van afhaken omdat je er eerst moet voorstaan voor je kan weten hoe je zal reageren.. Maar het is een pluspunt dat in veel gevallen de persoon zelf mag beslissen wat er moet gebeuren .. dat is een hele opluchting voor de nabestaanden en het verzorgend personeel. Maar geloof me , de stap zetten zal nooit zo simpel zijn als het door sommigen beschreven wordt.. Mijn papieren liggen er voor het geval ik zelf niet meer zou kunnen beslissen en ik wil de kinderen niet met een schuldgevoel opzadelen, maar of het voor mij nu gemakkelijker lijkt om eventueel te gaan... neen!
Hoewel mijn blog onder de categorie dagboek verschijnt, heb ik meer iets met bedenkingen en beschouwingen nu ook weer vandaag!
In de aanloop naar Sinterklaas en Kerst hebben veel mensen last van een zwaarmoedig gevoel. De blaadjes vallen van de bomen, het wordt steeds vroeger donker en de dagen lijken onbestemder dan in de zomer. Alles wat je doet lijkt meer moeite te kosten dan voorheen, waardoor je overal tegenop ziet en het liefst thuis in de zetel zou blijven zitten. Je krijgt meer behoefte aan slaap en eet veel meer dan gewoonlijk, waardoor je ook nog eens een paar kilo aankomt. Die herfstperikelen zijn schijnbaar heel normaal maarals als het echt erg wordt spreekt men van een winterdepressie.
Gelukkig heb ik daar nog niet veel last van! Maar aan de andere kant, voelt u het ook al? Het wordt kouder, de dagen korten. De herfst is er volop met de geur van vochtige bruine bladeren en mistbanken in de vroege morgen. Een waterig zonnetje, overal spinnen en paddenstoelen ze vormen een prachtig samenspel van kleuren en geuren. Langzaam kleurt de wereld van groen naar geel, oranje en bruin. Een vlammende finale van kleuren aan de boom. Regen maakt de bladeren aan de bomen zwaar en in combinatie met een lichte wind dwarrelen ze snel naar beneden vervelend, maar zeker ook nuttig.
Sommigen zeggen dat het zonde is om alle bladeren weg te gooien. Egels bijvoorbeeld houden er van om lekker te wroeten (en te slapen) in hoopjes bladeren. Ik ben hier regelmatig bezig met de bladblazers om de bladeren bijeen te garen en ze ofwel in de voorziene manden te gooien langs de straat ofwel op de composthoop zodat ik na een paar maanden dan mijn eigen compost heb waarmee ik de planten een groot plezier doe.
Vruchtbare grond is in het voorjaar hard nodig.Tot daar ga ik mee in het verhaal om bladeren te verzamelen maar ik veeg me werkelijk suf om de kastanjes en de reuzebladeren van de enorme kastanjebomen langs de straatkant bijeen te vegen, die boom raakt gewoon nooit leeg..
Eerst heb je die honderden prachtige kastanjes die met vele tegelijk naar beneden storten. Ik heb overal al schalen vol gezet met deze leuke herfstvruchten, maar de bladeren van die kanjer, dat is wat minder. Als je niet uitkijkt val je er midden in… al glijdend naar de brievenbus vervloek ik de kastanjebomen zo af en toe..
Gelukkig kan ik af en toe met mijn cameraatje in aanslag wat sfeerfotootjes trekken van een andere zijde van de herfst..zodat ik verzoend blijf met deze periode van het jaar...
Maar goed, aan de andere kant hou ik ook wel van de charmes van het herfstseizoen, de aanloop naar een sfeervolle decembermaand met als start Sint en Zwarte Piet, daarna Kerst en als afsluiter oud & nieuw..Maar meer daarover een andere keer .. daar is het nu nog veel te vroeg voor!
Stilaan worden al onze kleinkinderen tieners.. Vandaag zet onze Tweeling een 11 op hun tellertje...We hebben het gisteren gevierd want op een schooldag is daar geen tijd voor al mogen ze wel alletwee hun klas verrassen met een zelfgemaakte taart van hun mama.
Toen ze klein waren was het uitkijken dat je hen alletwee evenveel in de bloemetjes zette. De eerste jaren stuurde ik 1 kaartje voor beiden maar dat leidde altijd tot discussies en dat is nu opgelost , ieder krijgt haar eigen kaart .. trouwens ze verschillen zo erg van karakter dat het niet moeilijk is om daar een ander accent aan te geven. Ze hebben hier tijdens de herfstvakantie even gelogeerd en oma is met hen samen op " zwier" gegaan om hun verjaardagscadeautje te kiezen.. een dag Shopping Center .. heerlijk maar vermoeiend al dat geslenter!
November heeft nog eentje in petto om te vieren ... maar dan horen jullie wel op tijd en stond!
Grijs, grauw en koud buiten maar binnen is het heerlijk warm..
Het is stilaan koud en nat aan het worden buiten maar gisteren gelukkig niet te koud. Je kan aan alles merken dat de winter in aantocht is. In de straat kunnen we weer ijverig de toevloed van herfstbladeren ruimen.
We maakten een wandeling en genoten van het milde weer, van de kruidige geur die onder de bomen hangt en van een dun herfstzonnetje dat de herfstkleuren warmer maakte. Het was stil in de straat, de vogels kwetterden niet meer zoals in de lente en de zomer, de kinderen genoten van een vrije dag naar aanleiding van 11 /11. We waren niet de enigen die nog snel even van wat herfstweer genoten. We zagen een eenzame, oudere man zitten op een bank in een prieeltje op de hoek van het bos. Eén enkele jonge moeder haastte zich en duwde driftig een kinderwagen over de ruwe straat. Ze had kennelijk haast. Het deed mij aan vroeger denken.. ik had ook altijd haast.. Nu als seniorendame probeer ik op mijn dooie gemakse door het bos te wandelen. Onze kinderen hebben een eigen leven en ik sta aan de kant en kijk toe, zoveel mogelijk zwijgend, al is dat af en toe moeilijk. Ik zie hoe ze worstelen met dezelfde problemen die wij hadden toen we zo jong waren en ik zou niet graag meer in hun schoenen staan, want het is er niet gemakkelijker op geworden. Het lijkt me dat het leven vroeger toch iets rustiger was zonder al die moderne communicatiemiddelen. Dat wil niet zeggen dat ik er ook niet van geniet. Televisie kijken doe ik graag en ik pik af en toe een interessant programma mee. De GSM, tsja dat heeft zo zijn voordelen hé maar ook zijn nadelen. Het is zoals met alles en iedereen: aan alles zijn twee kanten. Zo ook met het ouder worden. Het is niet altijd leuk om stilaan te merken dat je lichaam verandert, dat de jaren sporen nalaten, dat die prachtige machine die ons lichaam toch is hier en daar mankementen vertoont. Ook de uiterlijke zintuigen zijn stilaan wat minder van kwaliteit geworden, maar de innerlijke werken nog op volle toeren.. Geuren en kleuren worden mooier met de jaren en het mijmeren... menslief ik kan gewoon door de tuin wandelen en luisteren naar de geluiden rondom mij en kijken naar een groep ganzen of vogels die in V- vorm naar warmere landen trekken en naar een eerste spin die haar glanzend web in de zon hangt te drogen...wat een luxe!
Feuilles mortes….de kleuren van een été Indien en meer...
Het is koud, regenachtige en somber weer buiten en ik weet echt niet waarover te schrijven , dus ging ik gewoon even in de foto's bladeren di e ik de laatste tijd genomen heb en die nog steeds de herfst typeren want daar kan ik van genieten zie van het kleurenpallet en de variaties van de herfst...
Toen ik deze morgen wakker werd terwijl mijn slaapgenoot nog “luidruchtig” naast mij lag te slapen , heb ik hem mij voor één keer niet een duwtje gegeven of op zijn neus geduwd ( heel efficiënt als de decibels teveel de hoogte ingaan) maar gewoon geluisterd en gedacht dat niettegenstaande het irritante geluid naast mij , ik toch in mijn handen mag wrijven dat we na zoveel jaren nog naast elkaar mogen wakker worden want vandaag zijn we 47j getrouwd…
Het maakte mij een beetje weemoedig toen ik de tijd even terugdraaide en dan in versnelling door de jaren vloog naar dit moment.. Ik heb me gewoon nog even gedraaid en lepeltjeswijze genoten van dit moment en de wens uitgesproken dat we hopelijk nog veel jaren samen mogen verder gaan in ons verhaal...
Toen ik vandaag in de supermarkt rondliep , viel het me op hoeveel zuur kijkende mensen er rondlopen... éen enkeling glimlachte in het voorbijgaan en spontaan glimlachte ik terug en dat voelt goed aan...
Geloof jij in de kracht van een glimlach? Ik wel en weet je waarom?
Een glimlach kost niets maar geeft veel.
Hij verrijkt degene die haar ontvangt zonder degene die haar schenkt te verarmen.
De glimlach ontstaat in een fractie van een seconde en toch duurt haar herinnering dikwijls een heel leven.
Niemand is rijk genoeg om er afstand van te nemen en niemand is arm genoeg om er zich niet mee te verrijken.
De glimlach brengt vreugde in het huis, vergroot het plezier in het werk en is het universele teken van vriendschap.
De glimlach is rust voor wie vermoeid is, licht voor wie terneergeslagen is, zonnestraal voor wie bedroefd is en het beste natuurgeneesmiddel voor problemen.
Men kan de glimlach niet kopen, niet afsmeken, niet lenen, niet stelen, want de glimlach heeft alleen waarde wanneer die aangeboden wordt.
Een glimlach is besmettelijk en je loopt het op als een verkoudheid. Toen iemand vandaag tegen mij glimlachte, ben ik ook begonnen te glimlachen. Ik heb de "rangé" van de supermarkt afgelopen en iemand heeft mijn glimlach gezien en glimlachte terug. Ik heb over deze glimlach nagedacht en ik werd me bewust van de waarde ervan. Zo kan een simpele glimlach, zoals die van mij.
Daarom : wanneer u de behoefde voelt om te glimlachen, houdt u niet in, toon je glimlach !
Laten we een epidemie laten uitbreken en de wereld besmetten.
Er wordt veel over geschreven en gelogen.. maar November is de maand voor de feestvreugde losbarst.. Sinterklaas.. Kerstmis.. Oud en Nieuw..
November is voor ons ook een maand met reflectie.. Allerheiligen en Allerzielen zijn voorbij ,ook de dag van het afsterven van ma ligt weer achter ons .. ik heb die dagen niet nodig om mij een beetje verloren te voelen.. of mij "ineenhoekjewillenzettenendewereldvoorbijlatengaan" te voelen.. maar het zijn toch dagen waar je even onbewust bij stilstaat.. Slijt het verdriet en het gemis dan toch..? Misschien wel.. maar ik denk eerder dat het meer gewoon worden is.. het onwennige rond die dagen is weg.. ik weet het hoe gaat aanvoelen.. maar of het daarom ook slijt?
Intussen -en gelukkig- gaat het leven verder. Vandaag is kleinzoon 2 jarig, hij wordt 12j en halfweg de maand wordt onze tweeling 11j en tegen het einde van de maand wordt ons glutenkindje 9j ,redenen genoeg om van het leven te genieten denk ik dan maar.
Maar vandaag staat met rode stip onze tiener zijn dag aangeduid! !
Vandaag is het dag op dag 8 jaar geleden dat we haar los moesten laten. We hadden ons ma liever nog vele jaren bij ons gehouden, maar het lot, of zo je wil het noodlot, besliste daar anders over. En 8 jaar later mis ik haar nog steeds.
Er passeerden familiefeestjes, verjaardagen, communies, uitstapjes en zoveel ontelbare gewone belevenissen,... allemaal zonder haar. En dat gaat ook hoor, maar nog steeds voel ik die leegte als ik aan haar denk.
"Het leven gaat door" krijg je vaak toegeworpen, maar niets is minder waar. Dàt leven, met haar er bij, dàt is 8 j geleden opgehouden. Daar en dan, dat ene ogenblik verplichtte ons een totaal nieuw leven te beginnen, ééntje zonder haar. 't Was dat of niks, meer keuze is er niet. Maar het gemis blijft.
We lachen wel eens als we onder mekaar een uitdrukking van ons ma gebruiken.. een dierbare herinnering...
Soms zeg ik tegen mijn slaapgenoot .. ons ma zit nu waarschijnlijk op een wolkje in de hemel met al haar overleden, goeie vriendinnnen een goddelijke " geuze met" te drinken en naar ons te kijken. Da's wel geen realiteit maar 't idee is leuk en 't troost.
Alleszins - hoewel zij het tijdelijke voor het eeuwige ingeruild heeft - helemaal verdwenen is ma zeker en vast niet. 'Ons ma dit, en ons ma dat', te pas en te onpas valt het nog uit m'n mond, heel vertrouwd, alsof zij nooit weg gegaan is.
Zij is en blijft voor altijd Mijn ma en haar aanwezigheid zindert in duizend-en-één dingen verder. En dat is goed zo.
Whoehahaha.. nee gene paniek.. ik ga u hier niet vervloeken en beheksen.. noch folteren of u de duimschroeven opzetten maar dan wel op uwe kleine teen.. en geloof mij.. dat doet veel meer pijn.. whoehahaha..
Nee.. ik doe niet mee met al die forums die een plaats zijn van bloedvergiet en drama.. gegil en vieze beesten die langs uw USBpoort zo op uw lijf komen gekropen.. Zoals je ziet is hier niks te bespeuren omtrent Halloween.. alles is maagdelijk hetzelfde.. enkel een hoop letterkens die eigenlijk niks uitkramen..
Er zijn onderwerpen waarover er niet moet geredetwist worden. Wat een gezellig ouderwets woord voor discussiëren. Of de herfst niet het mooiste seizoen is van het jaar, bijvoorbeeld.
Ik ben niet direct een herfstmens maar geen seizoen vind ik rijker aan geuren en kleuren, aan afwisseling tussen warm en koud, aan wolkenbeelden en wonderlijke lichtinval, aan smaken ook. Kortom, de herfst is dat allemaal.
De mooiste en warmste schakeringen heb je in de herfst, wijnrood, oker, bruin, mooie groene vervagende kleuren. Dat de dagen korter worden, betekent alleen maar dat de nachten langer worden. Toch vind ik dat er niet geprutst moet worden aan de tijd en dat overschakelen van zomer naar wintertijd en omgekeerd vind ik maar niets maar ja daar gaan we toch weer mensen .. zet je klok dit weekend maar weer een uurtje achteruit en dan ben je voor een half jaar terug zoet!
Het is bijna weer zover.Het weer is al in de sfeer, grijs en somber. De tuinmeubelen zijn opgeborgen, het buitenwerk bestaat momenteel hoofdzakelijk uit bladeren samenvegen... 'hoe zere vallen ze af de zieke zomerblaren...'
Intussen heb ik mijn kast ook aangepast en even gekeken of de winterjas de zomer overleefde? Winterpantoffels en laarsjes komen weer vooraan in de kast te staan. Houtblokken voor de houtkachel worden dagelijks aangevuld, de thee met citroen staat altijd binnen handbereik… Zondag mogen we alle uurwerken weer een uurtje terugdraaien in een laatste poging nog wat extra licht te jatten... en dan komt de tijd om te cocoonen... je zou de gezelligheid binnen vergeten, na een zomer buitenleven.
1 november nadert. Allerheiligen. Her en der zijn mensen al druk in de weer op de kerkhoven. De grafstenen wordt geschrobd, het perkje gerakeld en dat als eerbetoon aan de geliefden. Soms staat het in schril contrast met graven met een hoog Halloween gehalte. Maar dan denk ik oordeel niet en je zal niet geoordeeld worden. Wie weet welk schrijnend verhaal schuilt achter een vervallen graf?
De serene ,majestueuse witte kerkhofbloemen van vroeger zijn intussen al geruime tijd verdrongen door de frivolere veelbloemige variant. Ook het wit verkleurde naar paars, geel, dieprood ,ze zetten heel wat kerkkoven in bloei en dat geeft een minder doods gevoel!... In andere landen branden kaarsen op de graven in de donkere dagen maar overal herdenken mensen wat hen bindt met zij die zijn voorgegaan.
Begraafplaatsten zijn zowat de laatste infrastructuren die lang ontsnapten aan de modernisering. Maar het tij is ook daar aan het keren . Crematie wint het stilaan op traditioneel begraven. Grond wordt alsmaar schaarser en een strooiweide of een urnenveld/toren biedt een respectvol aanvaardbaar alternatief. Daardoor krimpt ook de bloemenzee en het verenigd zijn rond een graftombe. Anderzijds brengt het vele families toch nog samen rond de dis en wordt er bijgepraat... dan bekruipt me telkens de gedachte of we volgende keer nog wel allemaal aan dezelfde kant van het verhaal zullen staan...
Begraafplaatsen echter blijven iets magisch hebben. Levenden die ronddolen in het verleden. Een oase van rust, bezinning, aanvaarding, besef van vergankelijkheid. Wie nooit de stilte of de sereniteit ervan ervaart, mist een enorme dimensie van zijn bestaan.
Maar niet iedereen brengt deze periode van het jaar op dezelfde manier door…
Alle vakantiebestemmingen zijn blijkbaar volgeboekt voor dit novemberverlof, het kerkhof is voor velen wellicht veraf…maar het logboek van ons leven is niet te verschalken, slaat geen seconde over, reist overal mee, dag en nacht... En binnen afzienbare tijd ligt ook voor ieder van ons de definitieve en echte afdruk van ons leven onder een pot chrysanten of op een tot bloemenzee omvormde strooiweide…en is onze plaats in ‘het verleden’ voorgoed beslecht, in eeuwigheid.Amen
Teruggaan in de tijd en er blijven hangen heeft geen zin en toch kijk ik vandaag met weemoed en een warm gevoel terug naar die dag - precies 44j geleden - waarop onze oudste geboren werd in Caracas Venezuela!
Proficiat zoon, we zijn nog even gelukkig met jou als toen die dag!
Herfstblues, het fenomeen is bekend: de dagen beginnen te korten, de temperaturen zijn gevoelig lager, de regen is heer en meester, zonlicht is in geen velden en wegen te bespeuren. Dus liefst van al blijft men dan gezellig binnen in de warmte. Laat dat laatste in mijn geval nu net voor een dilemma zorgen.
Ik ben van kindsbeen af bijna continu omringd geweest door vrienden en familie, dus leer je onbewust leven met mensen om je heen. Zelfs nu, op volwassen leeftijd heb ik er behoefte aan om af en toe eens onder de mensen te komen, of toch menselijk contact op te zoeken. Dat dit niet altijd lukt is maar logisch en ik ga er ook niet van sterven, maar toch.
Een dag als gisteren nodigt heel hard uit om binnen te zitten en mijn eigen ding te doen, maar zo een hele dag is niet aan mij besteed, ik loop de muren op als dit te lang duurt. Maar als ik dan uit het raam kijk en die eindeloze regen zie, vergaat mij de zin om buiten te komen. Dus het dilemma zit in die tweestrijd die ik met mezelf voer.
Het is gelukkig meestal maar 1 dag waar bovenstaande voor geldt en dan ook wel niet elke week. Ik kan me gelukkig goed genoeg bezighouden en er is hier steeds wel iets te doen, daarbij een "luilekkerdag" kunnen doorbrengen samen met mijn slaapgenoot ( komt niet vaak voor dat lui !!) is nog steeds toppie!
Buiten oogt het grijs en nat. Binnen sta ik stil en ben me bewust van mijn rijkdom. Met één draai aan de kraan had ik warm water om te douchen. Ik zie mezelf nog in de zinken tobbe stappen als kind en bij meter en peter naar de wc in de tuin.
Is het koud dan gaat de thermostaat een graadje hoger. Als kind sliep ik in een koude slaapkamer en in de winter tekende de vorst bloemen op mijn raam..
Ik typ af en toe een fout, maar op de laptop is dit snel te verbeteren. Wat heb ik huiswerken voor school vaak moeten overschrijven met de pen toen een grote inktvlek voor de zoveelste keer mijn blad besmeurde.
Ik steek het licht aan wanneer het donker wordt. Ik herinner me nog de verhalen van mijn grootmoeder over de olielamp die werd aangestoken.
Met een druk op de knop en mijn wasmachine en droogkast schieten in gang en een paar uur later ligt de verse was terug in de kast... Ik zie mijn grootmoeder en ma de witte was nog op het gras leggen om te bleken voor ze in de wastobbes ging...dagen werk was dat!
En zo kan ik verder gaan maar nu is het tijd voor mijn eerste kopje thee van de dag...Buiten is het nog donker en nat, binnen ben ik me bewust van mijn rijkdom.
Inderdaad... ze hadden me te grazen.. de ziektekiemen die mijn slaapgenoot zomaar kwistig uitdeelde samen met de eerste boosdoeners die bij het klussen die alles onderniesden.. maar mijn wraak zal zoet zijn... straks is het mijn beurt om jullie allemaal de hoest,kuch, nies en ratel microbe door te geven.
Eerst probeerde ik al dat kuchen, niezen en hoofdpijn met natuurlijke middeltjes te verdrijven zoals met warme thee met suiker of honing en citroen..en een massa snoepjes om de kuch te onderdrukken. gevolg, compleet opgefokt van de suiker..Maar uiteindelijk werd het zwaar geschut bovengehaald en moest een siroop van bij de apotheker en veel dafalgans de klus klaren!
Ik liep er de laatste dagen wat chagrijnig bij want stilzitten is niet echt mijn ding maar die verkoudheid had me goed te pakken en de fut om bezig te zijn was er niet maar zoals al het andere onkruid kom ik weer boven piepen en stilaan begint mij neus weer een normale kleur te krijgen . Ik kon de laatste dagen volop meedoen aan die rode neuzenactie.
Mijn stem heeft de onderwereld verlaten en klinkt terug “ zoetgevooisd”, die droge kriebelhoest geraak ik met vallen en opstaan ook wel kwijt en de koppijn heb ik bij de andere kwaaltjes gelegd.. zoals jullie zien.. een perfect genezingsrapport en ik voel me stilaan terug jonger dan ik ben !
Ik vraag me af of die griepspuit nu nog wel nodig is want een zekere weerstand zullen we nu al opgebouwd hebben, maar ik heb ze toch maar gehaald en dat ene prikje kan er nog wel bij maar eerst volledig uitzieken!
Daarrrrrrrr ben ik –HoestProest- Zoals jullie –Kuch- wel merken, -Snotter-Snuit-NogMeerSnotter- is er iets aan de hand. Het is hier verdorie huize kuch en snotter de laatste dagen, grrrrr: Wat een mietjes zijn we toch ook hè?
Mag ik even aan zelfbeklag doen.. misschien helpt het om van dat vervelend gezaag in mijn hoofd en de kriebel in mijn keel af te geraken om nog maar te zwijgen van een lopende neus!!
Mijn ventje loopt al een paar dagen zo hees als .. ja als wat?... rond En wie bij de hond slaapt krijgt zijn vlooien zegt men dus.. vannacht heb ik slecht geslapen en deze morgen met keelpijn, een lopende neus en koppijn opgestaan. Onze griepspuit hebben we nog niet laten zetten en dat zal nu ook nog even moeten wachten. En zeggen dat ik vroeger nooit een verkoudheid overnam van mijn slaapgenoot ik bleek er immuun voor te zijn... blijkbaar word ik ook " een windei" met ouder worden snik snik! Dat windei is een uitdrukking van ons ma.. we moesten als kind niet flauw doen en bij het minste beginnen janken of klagen of ze noemde ons een " windei".. al was dat met veel liefde goed bedoeld want uiteindelijk verwende ze ons toch altijd als we wat ziekjes waren!
Momenteel ben ik een wandelende reclame voor kleenex zakdoekjes en met mijn vinger die gisteren de snoeischaar tegenkwam ben ik echt een sukkeltje .. ai ai ai...
Voilà tot daar mijn geklaag.. het betert wel , het moet, want volgend weekend hebben we 2 logeetjes en ik wil de kleinkinderen niet aansteken ..
Verkoudheden,... ze zijn gratis en toch wil niemand ze ! .OK, genoeg over gesnot-en-gesnuit…
Kom dus niet te dicht in de buurt want het is een venijnig beestje dat blijkbaar de ronde doet!
Mijn bikini’s, topjes en zomerbroeks liggen weer in een donker laatje tussen de mottenballen. Buiten is het op z’n zachtst gezegd aan de frisse kant en als ik me niet vergis gaat met het eind van de maand de klok weer een uurtje terug. Over de zwarte pieten discussie, een mogelijke kans op de Elfstedentocht en ‘wat doen we met kerst en oud en nieuw’ ga ik me nu nog niet druk maken.
Het spreekwoordelijke gat waar je soms kan in vallen als de dagen korter worden en het weer minder zonnig, daar heb ik nog geen schrik voor. Natúúrlijk mis ik de zon, de geur van zonnebrand-créme gemixt met anti-muggen-spul en/of afterbite, maar de herfst heeft ook zijn charme hoor zeker met liefdevolle mensen om je heen en als je lekker in je vel zit wat momenteel nog steeds het geval is.
Met onze plannen in het vooruitzicht kom ik vast ook wel weer de winter door desnoods met de geur van zonnebrand-crème die ik soms gewoon stiekem even uit de fles knijp.
Een aangename herfstdag lieve bezoeker! En zing je mee met mij...
Eigenlijk niets speciaals te melden op radio Natoken tenzij misschien dat...
De eerste frisse dagen komen er aan en de kriebel in de keel is ook al van de partij! Niets is vervelender dan proberen te slapen als je constant een hoestje hebt… Mijn slaapgenoot slaapt gelukkig snel in en had geen last van mijn gekuch maar zelf geraakte in niet in dromenland dus besloot ik een van de vorige nachten om toch maar op te staan om een lepel hoestsiroop in te nemen. De weg van de slaapkamer naar de living ken ik op mijn duimpje en in de living weet ik “normaal” ook alles staan, dus vond ik het niet nodig om licht te maken, de frigo in de keuken waar de hoestsiroop in staat zou ik wel vinden.
Maar die bewuste nacht tikte ik toch wel met mijn voet tegen een staandertje waar een plant op staat …gevolg staandertje omver, pot op de grond , gelukkig niet kapot maar overal aarde… Wat daarop volgde was nog erger en langer dan de litanie van alle heiligen ..Mijn hoest was precies ineens weg en midden in de nacht mocht ik die rotzooi opruimen….
Moraal van het verhaal… steek het licht aan als je aan een nachtwandeling begint.
Ik weet niet hoe het met uw hoofd zit, maar in het mijne kan er best wel een zootje rondkolken. De grote schuldige ben ik zelf. De hele dag kap ik er dingen in. To-do's, kleine zorgen en vraagtekens. Tegen de avond kan dat samen al eens goed gaan gisten en mijn hoofd in een puntvorm duwen. Niet mijn favoriete vorm van hoofd.
Op zoek naar een oplossing las ik boeken, lag ik in bad te weken of kroop vroeg in bed. Maar wat echt blijkt te helpen, is vreemd genoeg wandelen.
Een echte afstandswandelaar zal ik nooit worden en als het te koud wordt, zoek ik liever het water van het zwembad op of zit ik gewoon acher mijn lappie! Maar zo mik ik eigenhandig mijn opgebouwde conditie in de prullenbak. Maar zodra het weer het toelaat, kriebelt het weer om te wandelen niet dat het elk jaar even vlotjes gaat om de draad op te pikken.
Ooit dacht is dat lopen mijn ding was ..maar niets is minder waar. In het begin is er geen ruimte meer om te denken, je bent dan te druk bezig met de ene voet voor de andere te zetten en telkens de geplande minuten uit te lopen.Je hebt gewoon geen tijd om te denken, al je energie gaat naar dat lopen. Maar niet denken, dat blijkt wonderwel positief te zijn voor een hoofd dat soms te vol zit of de verkeerde vorm dreigt te krijgen
In het begin kom je wel uitgeteld thuis, geraak je de volgende dag wat moeilijker uit bed , krijg je soms krampen op plaatsen die je niet niet wist dat je ze had, kom je steevast thuis met een purper hoofd. Neen een hinde was ik nooit daarom ben ik overgeschakeld op wandelen en dat liefst met mijn slaapgenoot als gezelschap. En geloof me het is het allemaal waard om met een iets leger hoofd de avond in te gaan.
Dit hebben we vorig weekend gedaan in de Ardennen samen met de dochter en co. Gezellig!
Als de winter nog even op zich wil laten wachten dan zit een regelmatige wandeling er nog steeds in want als het te koud wordt , krijg ik mijn slaapgenoot niet meer mee!
En nu maar duimen dat dit " oudje" nog lang en veel mag wandelen...
Voor het ultieme herfstgevoel moet ik zelfs de straat niet op en dat is heerlijk, gewoon efkes mijn kop buiten steken en de herfst komt gewoon aangewaaid, soms zelfs letterlijk!
Ik weet niet wat ik nu het meest herfstig vind, paddenstoelen, noten, kastanjes of vallende bladeren kies maar uit..
Tussen twee poetsbeurten door kom ik jullie wat " ambeteren"... Blijkbaar ben ik niet de enige met kuiskriebels want bij ons Myette is het ook een beetje van dat..
Hier vlot het goed, het slaap -en keukengedeelte is terug pico bello ... T vroeg wel .. " en is het nu properder volgens jou?" ... Hij ziet het verschil niet zegt hij, maar ik wel . Ik heb meteen weer van een paar spullen afscheid genomen want wat ik lange tijd niet meer gebruik, geef in nu steevast mee met spullen -of andere hulp!
Morgen krijgen de ramen binnen een beurt en de witte gordijnen was ik intussen zelf en hang ze daarna terug op.
En nu ik toch bezig ben, plan ik ook nog wat " oplapwerk" bij mezelf! Mijn fasçade kreeg deze voormiddag een oplapbeurt en nu loop ik terug rond met een babyvelletje ( de gedachte alleen al loont ) .Vrijdagmorgen heb ik een afspraak met de kapper om mijn pluimage bij te kleuren want we hebben met een paar blogvrienden onze maandelijks bijeenkomst en ik wil er niet als een gespikkelde kip bijlopen!!
Vorige week liet ik met mijn voeten spelen, dat moet ik spijtig genoeg om de 6/8 weken laten doen wil ik niet in de problemen komen met de nagels van mijn grote tenen . Ik doe dit niet voor mijn genot want het is meestal een pijniging maar daarna voelt het zalig aan!..
Kan ik nog iets laten opknappen? Ah, ja morgen ga ik voor mijn maandelijkse fasciatherapie .. een vorm van kine voor mijn rug en nek die graag van jetteke geven ...en zolang ik het niet wat rustiger aan doe straf ik mezelf...
Voor de rest alles ok hier en mochten jullie denken dat er hier een oud vehikel rondloopt als je dit allemaal leest... een goeie occasie is ook niet te versmaden ,zegt mijn broer dan
Het lag al een tijdje vast dat we met de dochter en haar gezinnetje een paar dagen Ardennen zouden meepikken en dat is dan ook vorig weekend gebeurd!
Voor hen kwam het goed uit want de kinderen hadden allebei pedagogische studiedag... een samenkomst van de leerkrachten om alles bij het begin van het schooljaar nog eens op punt te stellen...
We vreesden dat we het verkeerde weekend genomen hadden qua weer maar het viel al bij al nog goed mee! We zaten in Barvaux op een kleine 10 km van Durbuy , het kleinste stadje ter wereld blijkbaar! We hebben er dan de zaterdag van geprofiterd om even te gaan wandelen in de smalle straatjes en een etentje mee te pikken en geloof me waren er niet alleen. Ongelooflijk hoeveel volk er op een doodgewone oktoberdag op uit trekt om nog even de benen te strekken in onze Ardennen . Eigenlijk lopen we allemaal weg naar het buitenland terwijl ons eigen landeke zo'n schone plekjes heeft .. moesten we een jaar door het weer mee hebben dan bleven velen zeker hier!
De chalet waar we verbleven bood ook nog eens sauna en hot tub en dat was natuurlijk het " fun" moment voor de kinderen en ook voor de " oudjes"
Niettegenstaande de drukte - want die 2 van de dochter hebben echt geen zittend gat- hebben we genoten en is het zeker voor herhaling vatbaar!
Terug thuis zijn mijn batterijen blijkbaar goed bijgeladen want ik ben in gang geschoten om " GROTE KUIS" te houden , alles moet een beurt hebben voor het einde van het jaar. Ik heb dus nog tijd!
Voor vandaag hield ik het voor gezien en probeer de blogvrienden een bezoekje te brengen .
Voor iedereen dan ook een gezellige avond en carpe diem mensen!!
Goed dat Roze me eraan herinnerde want inderdaad vandaag bestaat mijn blog 9 jaar: ik ga dus het tiende jaar in nu!
Schrijven heb ik altijd leuk gevonden, op de basisschool begon dat al. Toen deed ik het in papieren schriftjes, nu online op mijn blog. Ik vind het fijn om een eigen plekje op het grote wereldwijde web te hebben, mijn eigen uitlaatklep waar ik al mijn hersenspinsels kwijt kan. Ik vind het gewoon tof om via deze weg gelijkgestemden te ontmoeten. De interactie met mensen die je (in eerste instantie) eigenlijk helemaal niet kent is geweldig leuk. Al zijn sommige vriendschappen voornamelijk “virtueel”, ik koester ze.
Er zijn in de loop der jaren heel wat blogjes gekomen, maar helaas ook gegaan.. Maar ik houd er ook een paar goeie vrienden aan over waarmee we elke maand 1 keer samenkomen al hebben de meesten intussen het bloggen laten liggen voor FB. Facebook is wat dat betreft een grote slokkop.. iedereen wil blijkbaar altijd op de allernieuwste wagen springen. Ik ben een meer behoudend typje.. en ik kan sowieso op de blogs m'n ei gewoon ook nog heel goed kwijt.
Feit is, dat ik dit internetstekje nog niet wil verlaten. Er zijn nog steeds bezoekers .. lieve betrouwbare mensen, met wie ik best dit stukje van m'n leven nog een tijdje wil blijven delen en op wiens blogjes ik ook graag gá lezen. Dus ik brei er nog een poosje aan hoor.. aan mijn blogbestaan
Mag ik iedereen die op wat voor manier dan ook een bijdrage levert aan mijn blog en mij stimuleert om door te gaan, hartelijk bedanken?
Hier en daar lees ik op blogs dat het geheugen het soms laat afwegen. Tot nu toe mag ik niet klagen, alleen met namen heb ik het soms moeilijk maar dat is al een paar jaren zo.
Ik heb 25j Engelse les gegeven aan volwassenen ( namiddaglessen) .. dat maakt dat ik hier op de gemeente gekend ben als slecht geld. Het gebeurt dan ook vaak dat ik mensen tegen kom die ooit bij mij les gevolgd hebben .. en daar wring hem nu het schoentje.. Ik kan hen meestal nog perfect plaatsen in het klaslokaal maar kan er geen naam meer op plakken.. Dat ik die plaats nog weet komt doordat ik elk jaar bij de start van een nieuw lesjaar vroeg om een kaartje met hun naam te zetten ..zo kon ik behoorlijk snel hun namen onthouden anders was dat een ramp! Blijkbaar heb ik een visueel geheugen…
Bij zo'n ontmoeting draai ik dan maar wat rond de pot want vind het vervelend dat ik hen niet bij hun naam kan aanspreken. De laatste tijd trek ik me dat echter niet meer aan en vraag ik gewoon hun naam want nu die 7 ervoor staat, verschiet niemand meer dat je vergeetachtig wordt!
De angst voor mentaal verval en ziekten als Alzheimerdementie, maakt dat vooral ouderen zich makkelijk fixeren op geheugenklachten en snel in paniek raken wanneer ze wat vergeetachtig worden. Naslagwerk leerde me dat dit meestal onterecht is en dat het om een onschuldig en natuurlijk fenomeen gaat. De snelheid waarmee informatie kan worden verwerkt neemt wat af met de leeftijd. Ook de opslagruimte in het zogeheten werkgeheugen of het korte termijn geheugen wordt wat minder. Tenslotte kan men zich met het ouder worden minder lang concentreren. Dat laatste heeft echter niet zozeer met het geheugen te maken, maar met het feit dat men sneller vermoeid raakt. Al die elementen samen betekenen dat men minder informatie kan opslaan en ook minder gemakkelijk opnieuw kan oproepen. Overigens gaat het geheugen, en dan vooral de snelheid waarmee informatie kan worden verwerkt, al vanaf 25, 30 jaar stilaan achteruit.
Wat moet het dan niet zijn als je op trammetje 7 zit!!
De september van 2016 zit er weer bijna op.. een maand die ons veel zon gaf en de kwakkelzomer van juli deed vergeten... een maand die ons nu langzaam een duwtje geeft richting de herfst. Om die maand af te sluiten even een ode aan september..
In een reactie hier op mijn blog las ik dat een mama van een peuter van 3 van de kleuterjuf de opmerking kreeg dat het meisje nog erg speels is.. Een kind van 3 dat te speels is… waar zijn we mee bezig! Ik geloofde mijn oren niet en denk dat ik de juf toch eens mijn mening had gezegd…
Kunnen we de kinderen niet gewoon kind laten zijn? Gelukkig, speels, uitbundig! Is het echt zo verkeerd als je als kind liever bezig bent met spelen en daarom liever achterstevoren op je stoel zit?
Iedereen kind heeft een eigen identiteit, bekijkt de wereld op een eigen unieke manier. De ene ziet meer, de ander hoort meer, weer een ander voelt meer. Zeker de kinderen van nu hebben veel meer radartjes waarmee ze veel oppikken. Hierdoor wordt het druk binnen in het kind. Ieder kind uit zich hierin op zijn of haar eigen unieke manier. De ene wordt druk, de ander juist stil. De één tekent de meest mooie fantasie-dingen, de ander vertelt de meest fantasierijke verhalen. Ieder kind is uniek. Daarom vind ik dat we elk kind de kans moet geven om echt kind te zijn.
Moeten kinderen al op 3 jaar even goed weten als een volwassene hoe de wereld in mekaar zit? Mogen kinderen hun grenzen niet aftasten? Hoort dat niet bij het hele leerproces? Vroeger vond men een kind dat stilzat abnormaal. Tegenwoordig lijkt het de norm. Kinderen moeten maar meteen in de pas lopen. Peuters en kleuters moeten maar meteen weten wat wel en niet hoort. En nieuwsgierigheid en enthousiasme moeten maar meteen in de kiem gesmoord worden.
Maar kinderen moet kinderen blijven, daar hoort lopen, spelen, roepen en tieren bij. Akkoord in de klas gelden regeltjes maar om in sept al van een kind te zeggen dat het heel erg speels is vind ik echt erover . Zo’n kind komt uit een crèche of oma opvang waar spelen de dag vulde .. stilzitten en luisteren vraagt tijd en geduld… Willen we er later normale , aangename mensen van maken , geef hen dan de ruimte om te dromen, de tijd om al spelend de wereld te ontdekken …als we hen maar de aandacht en de tijd geven die ze verdienen.
Vandaar dat ik pleit voor .. laat een kind de kans om kind te zijn zo lang het nodig is, de realiteit krijgt het later wel op zijn/ haar bord...
Wat maken we onze kinderen allemaal wijs voor ze groot genoeg zijn om zelf fantasie van realiteit te onderscheiden! Gelukkig is er nu meer openheid want zie eens wat er kan gebeuren met al die " vertelseltjes"
Een vader vraagt zijn tienjarig zoontje of hij al eens heeft gehoord van de bloempjes en de bijtjes.
'Ik wil het niet weten, paps," snikt de jongen, "beloof me dat je het me niet vertelt."
De vader is buitengewoon verbaasd over de reactie van de jongen en vraagt wat er aan de hand is.
"Nou, paps," snottert het ventje, "toen ik 6 was, zei je dat Sinterklaas helemaal niet bestaat. Op mijn 7de kreeg ik te horen dat de Paashaas ook al een bedenksel van de volwassenen is. Op mijn 8ste bleek er plotseling helemaal geen tandenfee te bestaan en op mijn 9de kreeg ik te horen dat de Kerstman eveneens niet bestaat. Als je me nu ook nog gaat vertellen dat volwassenen niet met elkaar naar bed gaan, heb ik helemaal niets meer om voor te leven! "
Aan het begin van deze nieuwe dag gun ik mezelf een kwartiertje stilte, zonder doel, alleen maar een lichte nieuwsgierigheid.
De klok tikt, de kraan drupt, de radio speelt en in de verte hoor ik een haan kraaien. Gedachten komen langs, de één na de ander. Veel blijde gedachten en af en toe ook een weerhaakje.
Hoe langer ik zit hoe blijer ik me voel. Nog in ons eigen huis kunnen wonen, samen met mijn slaapgenoot de oude dag mogen doorbrengen, schatten van kinderen en kleinkinderen hebben, vrienden hebben die me aan het hart liggen.... nog relatief goed gezond zijn als ik mijn teller bekijk....Ik tel mijn zegeningen één voor één…., ze komen als vanzelf voorbij en ik raak ze aan. Met een big smile ga ik verder de dag in.
Als ik ga boodschappen dan heb ik vaak van alles bij uitgenomen dat wat ik echt nodig heb daarom heb ik er de gewoonte van gemaakt om een lijstje aan te leggen in de loop van de week en neer te schrijven als iets op is of mij te binnen valt dat ik moet meebrengen. So far geen probleem..
Als kind legden we een knoop in onze zakdoek en gegarandeerd dat je dan wist wat je moest onthouden... Maar nu betrap ik me er soms op dat ik plots iets bedenk dat ik nodig moet meebrengen een volgende keer maar dat zo vanzelfsprekend is dat ik het niet direct neerpen...Aan knopen leggen in zakdoeken begin ik niet meer dat zou nogal een kluwen worden . Als ik dan later mijn lijstje in handen neem dan weet ik begot niet meer wat er zo dringend op moest staan.. heel erg frustrerend temeer omdat me dat vroeger minder overkwam. Toen had ik een geheugen om U tegen te zeggen nu is het af en toe Emmentaller want blijkbaar heeft Gruyère kaas niet genoeg gaatjes ...
Is dat herkenbaar? Of zit ik alleen in de kaasindustrie?
Elke wens, elk woord draag ik mee in dank lieve blogvrienden. Voor iedereen een gezellig en liefst niet te nat weekend...Maar de natuur heeft genoten van die korte plens al komt de herfst er stilaan aan. Vanmorgen bij het uit de bus halen van de krant zag ik al de eerste bruine kastanjeblaren onze oprit versieren... Er staan in onze straat een paar stevige kanjers die de weg afzomen en dat belooft weer!!!
Het is waar wat ze zeggen. Een mens knippert even met z'n ogen en een decennium is voorbij. Of, om er nog maar een cliché tegen aan te gooien: het lijkt pas gisteren dat ik je in mijn armen hield. En kijk nu!
Er is al lang niets meer van dat baby'tje, peutertje of kleuter in je te bespeuren. Je bent een compact pakket vol talenten, voorkeuren en mogelijkheden. En ik blijf me maar afvragen wanneer dat gebeurd is.
Blijkbaar heeft de tijd echt twee versnelling. Een standje 'tergendlangzaam' speciaal voor die momenten waarop je nog alles moest leren al vallend en opstaan ( letterlijk) . Ondertussen razen de jaren door aan standje 'lichtsnelheid'.
Zelf lijk je er niet om te geven dat er nu reeds 14 op je teller staat, integendeel, je verovert stilaan jouw plaats in onze familie! Een tiener, waarachtig en al een tijdje niet meer in pocketformaat. Je ben al boven mijn hoofd en boven dat van je mama gegroeid. Elke maand ga je in de garage langs het muurtje staan en stralen je ogen als er een streepje hoger bijkomt.
Als ik iets geleerd hebt uit de afgelopen 13j jaar is het dat het je alleen maar groter, toffer en knapper geworden bent.
Wat we nu meemaken halfweg september is niet zo extreem, er wordt al lang een naam gegeven aan zo'n zonnige nazomer.
Zo hebben we het over….
De oudewijvenzomer
De oudewijvenzomer is een periode in de herfst waarin het nog zomerachtig weer kan zijn. Weliswaar daalt in deze tijd van het jaar de gemiddelde middagtemperatuur, maar periodes van rond de 20 graden of zelfs meer zijn mogelijk. Natuurlijk wordt het niet meer zo heet als in de zomer. Het wordt geen 30 graden meer of hoger. Alhoewel , dit jaar wel! Vaak is het ’s morgens nevelig maar dat wordt snel door de zon opgelost.
Hoe kwam men aan de naam oudewijvenzomer?
Na een mooie zonnige septemberdag volgt vaak een heldere nacht en koelt het flink af. Het is nevelig de volgende dag en rond zonsopkomst zijn er overal dauwdruppels. Wanneer er veel dauwdruppels zijn, zitten de spinnenwebben ook vol met dauwdruppels. Later in de herfst is er mogelijkheid dat de dauwdruppels bevroren zijn. Wanneer het niet vriest, zijn de talrijke draden van het web ‘versierd’ met zilverachtige draden en wanneer de zon opkomt, glinsteren en schitteren de druppels aan de draden. Tot ver in de achttiende eeuw was wijf het gewone woord voor vrouw en dacht men dat de zilverachtige slierten de 'haren' waren van de godinnen van het noodlot. Tijdens het kammen zouden ze die verloren hebben.
Oudewijven kan ook verwijzen naar de vrouwelijke watergeesten met lange witte haren, die ze ’s nachts verloren hadden.
Kranenzomer
De Europese kraanvogel is in ons land een doortrekker. De najaarstrek begint in oktober. De herfst is dan begonnen en de winter is in zicht. De kraanvogels of kranen van het broedgebied in noordoost Europa gaan meestal over België massaal naar het zuiden. Ze zoeken de warmere gebieden op want het wordt winter. Tijdens het foerageren voor onderweg zijn kraanvogels vaak te vinden op de pas gemaaide koren- en maisakkers, waar ze na het oogsten de gemorste korrels opeten. Waarschijnlijk komt daar het woord kranenzomer vandaan.
De Gummarzomer
Gummarus van Lier was afkomstig uit Emblehem (tegenwoordig Emblem) bij Lier . Hij is gestorven op 11 oktober in 770 en na zijn dood heilig verklaard. Het weer van 11 oktober en de dagen rond 11 oktober, zeggen in de volksweerkunde wat over de winter en de erop volgende zomer. Weerspreuken van 11 oktober:
Treedt Gummarus met droogte in, de winter zal nat zijn in het begin.
Treedt Gummarus met droogte in, de zomer zal nat zijn in het begin.
De Sint-maartenszomer
11 november is de naamdag en feestdag van Martinus van Tours die Sint-Maarten wordt genoemd. Hij is een belangrijke grondlegger van het katholieke christendom. De heilige Sint-Martinus wordt door veel mensen herdacht en gevierd vooral door kinderen. Die gaan in de late middag of vroege avond met lampionnen (lichtjesfeest) over straat en zingen om snoep of fruit te bemachtigen.
En ten slotte de Indian Summer
In Noord-Amerika praten ze van een Indian-Summer wanneer het mooi nazomerweer is. Het mooie nazomerweer staat daar bekend om de mooie herfstkleuren in de loofbossen, vooral de lanen en straten met de esdoornbomen die in het najaar vlammend rood en geel kleuren. Wanneer de zon schijnt op de kleuren, zijn ze adembenemend mooi. De oorspronkelijke bewoners van Amerika, de indianen, symboliseerden het prachtige natuurfenomeen met het bloed van gedode beren op berenjacht. Het woord Indian Summer werd daarna ook gebruikt in andere landen, zoals Nederland, Engeland en Duitsland. De betekenis is hetzelfde maar de oorsprong is authentiek aan de oorspronkelijke bewoners van Amerika.
Hoe kan het dat we zo'n nazomers krijgen?
Het mooie najaarsweer is meteorologisch goed uit te leggen. In het najaar vormt zich boven Midden-Europa vaak een hogedrukgebied. Boven West-Europa waait de wind dan uit het zuiden en voert warme wind vanuit het Middellands Zeegebied naar o.a. Nederland. Boven de Atlantische oceaan is de luchtdruk lager omdat de tegenstellingen in temperatuur tussen het noordpoolgebied en de tropen in het najaar altijd groter worden. Er ontstaan actieve depressies wat maakt dat in Nederland de temperatuur nog kan oplopen tot waarden van 20 tot 25 graden. In november, als de zon al niet meer zoveel kracht heeft, wordt het dan nog 15 tot 20 graden.
Voilà voor de dapperen onder jullie die dit epistel tot het einde lezen , chapeau en hopelijk hebben jullie iets bijgeleerd. Voor de anderen... het is jullie vergeven.
Het zal je vast niet ontgaan zijn maar wanneer je aan iemand vraagt hoe het gaat wordt er vaak geantwoord met een “ja goed” met daarna een grote zucht “maar wel druk“.
In deze maatschappij is het druk zijn een populair begrip. We zijn allemaal veel te druk bezig, met wat weten we niet altijd even precies, maar dat we druk zijn staat buiten kijf.
Een tijdje geleden heb ik voor mezelf besloten om dit begrip te proberen los te laten . Of dat lukt… tsja.. ik zeg wel ‘ proberen” hé!
Ik ben de laatste om te ontkennen dat het leven veel van ons kan vragen. Of het nu je studie, je baan, je gezin, je sociale omgeving of je eigen ontwikkeling is, er zijn zoveel dingen die onze aandacht vragen. Ook ik loop vaak tegen het feit aan dat een dag maar 24 uur telt, waarvan je dan nog 7 tot 8u ook zou moeten slapen. Zoals de meesten zeg ik ook vaak dat de tijd lijkt te vliegen en ik er niet echt grip op heb. Daardoor voel ik me niet altijd productief want ik doe niet altijd op een dag wat ik wil doen en dat frustreert soms.
Merk jij het contrast al? Aan de ene kant heb ik het soms druk, maar aan de andere kant krijg ik niet altijd de dingen gedaan die ik wilde doen. Hoe komt dat eigenlijk?
Dat was op dat moment dat ik mij ook de vraag ging stellen: waar ben ik in godsnaam druk mee? Wordt het niet stilaan tijd om gas terug te nemen en te genieten van dat trammetje zeven.. wat vandaag niet gedaag is , kan morgen ook nog!
Al zolang ik mij kan herinneren, ben ik altijd een bezige bij geweest kon trouwens moeilijk anders want al die jaren bij de nonnen werd ons dagelijks ingelepeld dat " luiheid het oorkussen van de duivel was"!! Druk zijn heeft wat dat betreft altijd bij mij gehoord.
Er zijn echter drie problemen, die ikzelf heb ervaren, met altijd maar druk zijn:
1. Druk zijn houdt nooit op, hoeveel je ook op een dag doet! Het is namelijk nooit genoeg.
2. Hoe drukker je wordt, hoe minder tijd je besteedt aan de dingen die er toe doen.
3. Heel veel stress! Maar dat hoef ik je niet uit leggen, right?
Maar met ouder worden lukt het allemaal niet meer zo goed en dan moet je je leven op een andere manier inrichten. De enige manier om dit te doen? Mezelf een hele grote spiegel voorhouden en afvragen wat eigenlijk nu nog belangrijk is in mijn leven. In feite ligt de keuze bij mij en dat vraagt even aanpassen maar het komt !
Zeg jij ook vaak dat je druk bent? En hoe komt dat dan eigenlijk? Wat is de reden?
Jaren terug had je mij niet moeten vertellen dat ik ooit zou meedoen met een turngroep bij de senioren…Ik dacht toen dat ik het eeuwige jong leven had en meehuppelen in groep is nooit echt mijn ding geweest.. Ik doe graag wat ik zelf wil maar zie…
Nu al zo’n 10 j doe ik aan seniorenturnen en eerlijk het valt best mee. Het hangt natuurlijk ook af van de persoon die de les geeft en laat dat nu juist jonge mensen zijn die speciaal daarvoor opgeleid zijn…Geen gekanker over leeftijd of betutteling, neen wel goeie gerichte oefeningen voor onze knoken en botten, dat krijgen we op onze boterham.
We starten zo’n 10 min met opwarmingsoefeningen op een hip ritme en pittige muziek. Voor ons dames is dat blijkbaar geen probleem maar soms is het hilarisch als je ziet hoe mannen daar last mee hebben om te turnen in de maat.. sorry mannen …..
Na de opwarming variëren de oefeningen elke week, dus geen ééntonige bedoening. We gebruiken weliswaar geen toestellen tenzij eens een bank , hoepel, springtouw of “ rekker om onze spieren los te krijgen en als slot eindigen we altijd met een 15 min grondoefeningen en dat zijn de lastigste want het meest belastend voor de rug, althans voor mij.
We zijn meestal met zo’n groepje van een twintigtal “ oudjes” mannen en vrouwen tussen de 60 à 80 jaar .Jaja er lopen nog dappere oudjes op onze blauwe knikker! Er is geen must ,iedereen doet mee naar zijn of haar mogelijkheden. Als een oefening 8 keer moet herhaald worden en je vindt 5 keer genoeg dan stop je gewoon en je vliegt geen bank achteruit van de juf! Omdat mijn rug mijn zwak onderdeel is , kan ik zelf inschatten welke oefeningen ik meedoe of niet .. Ik krijg desnoods vervangingsoefeningen die me wel liggen… zo simpel is dat!
Wat me opvalt is dat we geen kakelende of kwebbelende bende vormen zoals je soms zou vermoeden maar dappere doorzetters die proberen het beste uit zichzelf te halen … Na de les komen de tongen wel los.. die moeten ook geoefend worden hé!!
Elke laatste vrijdag van de maand volgt er na het turnen ook nog een half uur aquagym ( het turnen is in een zaal van het zwembad!) wat niet wegneemt dat je ook de andere vrijdagen kan gaan zwemmen als je ze zin in hebt , wat we ook af en toe met een groepje doen.
Ik ben benieuwd hoeveel er terug met volle moed zullen starten vandaag … ik heb er in ieder geval zin in!
We worden ouder! Lichamelijk, uiterlijk, vermoeidheid
Niet alleen mijn grijze haren (yep die heb ik) of mijn rimpels (yep die heb ik) zorgen er voor dat ik zie dat ik ouder word. Ook op lichamelijk vlak merk ik het. Dingen gaan wat trager, niet meer zo snel als vroeger, pijntjes komen eerder en verdwijnen langzamer.
Het onderhouden van je lichaam, proberen de conditie wat bij te werken het is helemaal niet meer zo simpel! Toen ik jong was ging ik sporten of lopen en was ik altijd druk bezig en dan had ik geen problemen qua conditie en mijn” lijn” binnen de lijntjes houden was geen probleem. Nu blijft het bij één keer per week turnen met de senioren, met daarna aquagym gedurende een half uurtje en onze dagelijkse wandelingen.
Nu kan ik alleen maar met groot respect kijken naar de mensen die ik zie hardlopen! Het willen is er nog wel, maar mijn lijf roept keihard: Nee!
Ooit heb ik dat gedaan zo’n 20 j geleden. In een opwelling, planden we met drie buurvrouwen om elke dag te joggen in het bos. In het begin verliep dat prima, na een tijdje werd er al eens “ gewandeld” omdat dat beter gaat bij het praten en uiteindelijk viel die joggingsbeurt in het water. Daarna deed ik het een tijdje alleen maar uiteindelijk gaf ik het ook op.
Vrijdag starten we opnieuw met het seniorenturnen. Ik kijk er al naar uit al is het maar om te horen dat het bij de anderen evenzeer pijn doet als bij mij na twee maanden stilliggen... Ik hoop dat onze " gymjuf" medelijden heeft met onze knoken en er niet meteen de " pees" op legt. Ik ben benieuwd hoeveel er dit jaar zullen afgehaakt hebben... Ik vertel het jullie wel!
Waren dat niet de woorden van een song ooit, lang geleden?
Waarom ik dat schrijf? Omdat ik vandaag als een slappe zakdoek meer in de zetel hang dan rondloop! Daar juist maakten we wel onze dagelijkse wandeling -zelfs op mijn aandringen - maar fitter ben ik er niet uitgekomen!
Vrijdag hadden we onze maandelijkse bijeenkomst met de vriendinnen en zoals naar gewoonte werd het een gezellig samenzijn waar vooral onze tong vermoeid geraakte
Gisterenavond stond eindelijk een uitgesteld etentje op het menu voor de verjaardagen van mij en T die al een tijdje achter ons liggen .Het was echt puzzelen om een datum te vinden die voor iedereen geschikt leek maar de aanhouder wint zeker?
Het was toppie en uiteindelijk laat voor we terug naar huis keerden... En wat ik vreesde is nu een feit.. ik voel me vandaag alsof ik de marathon gelopen heb .. Ik moet geloven wat ons ma altijd zei de dag na een feest.. " een kermis is een geseling waard"...Ik zou het nu niet bepaald een geseling noemen maar blijkbaar hestel ik sneller van een dag bezig zijn in de tuin dan van 2 dagen te niksen en te feesten....
Het enige positieve is dat ik mijn blog weer kan bijwerken en rustig naar de Vuelta kan kijken zonder schuldgevoel dat ik aan het luieren ben, want meer zit er vandaag niet in!
Ik kan me niet voorstellen dat jullie dat niet begrijpen, alleen moet dit persoontje hier stilaan haar meerdere erkennen, nl mijn leeftijd! Die legt me echt af en toe aan banden..... en dat wringt een beetje....
De eerste schooldagen zitten er op. Twee kleinkinderen startten voor het eerst in het middelbaar .. Ze keken er met wat gemengde gevoelens naar uit. De contactdag voor de definitieve start leek veelbelovend al was het bij ons kleindochter een beetje een tegenvallertje. Ze had er zich iets anders van voorgesteld. Maar toen ik haar donderdagavond sprak leek ze wel enthousisat en zag het zitten. Ik viel wel bijna over de stapel cursusen die ze in haar kamer op de grond uitgespreid had...Ik bladerde even door de boeken Frans, Nederlands, Wiskunde, Latijn enz en dacht.. moet al die kennis in dat jonge kopje .. en probeerde me te herinneren hoe het was in mijn tijd.
Kleinzoon 2 was wel met veel " animo" gestart en keek al uit naar de volgende dag.. Ik vrees dat het nogal snel zal veranderen als de eerste volle week er op zit en de taken beginnen te komen De andere 3 namen ook snel terug de draad op want de school en de vrienden en vriendinnetjes waren geen onbekenden! Onze oudste die volgende week 14 wordt voelt zich natuurlijk " groot" bij al die onzekerheid van zijn zussen en neefje.. En zo zijn ze weer alle 6 gelanceerd en nu maar hopen dat het een schooljaar wordt zonder frustraties of ontgoochelingen .. Deze oma bekijkt het allemaal van op afstand met de bedenking.. zij worden ouder maar wij worden pas oud!
Een nieuw schooljaar, een nieuw geluid... en voor sommigen onder ons misschien de aanzet om eens iets anders te doen zoals elke dag minstens een half uur te wandelen?
Er wordt vaak gezegd dat het goed is om iedere dag minimaal een half uur te bewegen. Dit hoeft uiteraard niet te betekenen dat jij je elke dag naar de sportschool hoeft te slepen (mag uiteraard wel). Nee, bij bewegen kun je aan zoveel meer dingen denken dan dat.
Daarom maken we er sinds onze vakantie in Spanje de gewoonte van om elke dag - tenzij het regent - een wandeling van zo’n klein uurtje te maken.
Jij zult wel denken: “Elke dag een uur wandelen Natoken, dat is toch peanuts niets spectaculairs onder de zon“.
Inderdaad, eenmaal je er een gewoonte van gemaakt hebt, is dat helemaal geen serieuze inspanning en omdat ik weet wat voor een goed effect wandelen heeft op onze “ouder wordende knoken” lijkt het me een goed idee.
Omdat dat wandelen samen met mijn slaapgenoot gebeurt, is dat uiteraard een ideaal moment om even wat tijd voor mekaar te maken , de GSM thuis te laten en 100% te genieten van de natuur en alles om ons heen en geloof me we zien elke dag wel iets anders dat onze aandacht trekt.
Wat meer is , van wandelen word ik rustig. Is het soms druk in jouw hoofd? Dan is wandelen zeker een aanrader. Omdat ik nog steeds een redelijke conditie heb ( zegt ze zonder blozen!! ) kan ik niet zeggen dat mijn conditie door het wandelen nog meer vooruit is gegaan. Ook kan ik niet zeggen dat ik ben afgevallen door het wandelen daarvoor moet je meer sporten. Toch denk ik dat het een goede manier is -voor de niet sportievelingen onder ons- om lekker in beweging te blijven en je conditie toch wat bij te schaven. Ik ben in ieder geval fan al is het natuurlijk ook omdat ik die dagelijkse wandeling niet alleen moet afleggen.
Krijg jij elke dag genoeg lichaamsbeweging? En hoe zorg je daar voor?
Oké, eerlijk waar als ik nu naar buiten kijk, denk ik niet aan het strand .Ik ben zelf niet heel gek op het strand in de zomer (iets met sardientjes in een blik ), maar in het najaar of de herfst en –ja zelfs- de winter vind ik het heerlijk om over het strand te wandelen.
Vandaag vertel ik je waarom ik gek ben op strand .
Al je problemen lijken opeens heel klein.
Het is niet voor niets dat mensen zeggen dat ze “lekker op het strand gaan uitwaaien”. Hoewel het soms voelt alsof je bijna uit je hemdje waait, helpt dat stormachtige weer wel om je gedachten op orde te krijgen.. In het bos wandelen is heerlijk, maar een strandwandeling kan ook helpen. Tijdens een strandwandeling lijken alle problemen zo klein en wordt je hoofd compleet leeg gemaakt (goed voor de mensen met een “vol hoofd”).
Genieten van de omgeving.
Omdat er in de herfst en winter niet zoveel mensen op het strand te vinden zijn, kun je ook eens genieten van de mooie dingen die het strand te bieden heeft .Zo danst de zee prachtig op de maat van de harde wind, liggen de duinen er rustig en vredig bij en kun jij verder kijken dan het oog reikt. Wanneer je dit allemaal in je opneemt, overvalt je een gevoel van waardering. Het strand is zo mooi en al helemaal wanneer er bijna geen mensen te vinden zijn.
Je beweegt zonder dat je het door hebt.
Elke keer wanneer we naar het strand gaan, kan ik met gemak een uur of meer lekker rondwandelen. Omdat het strand vaak kilometers lang is, hoef jij je geen zorgen te maken dat je op een doodlopende weg stuit en hoef jij niet moeilijk een route uit te stippelen.
Slapen doe je als de beste.
Moeite met slapen of in slaap komen? Dan raad ik je zeker aan om een dagje strand in de herfst of winter te plannen. Door de harde wind en de koude temperatuur, val je aan het einde van deze enerverende dag heerlijk in slaap. Wat wil een mens eigenlijk nog meer?
Koffie met een pannenkoek of wafel? Yes please.
Na een lange wandeling met veel wind en nog meer kou (ik kan het inderdaad heel aantrekkelijk laten klinken), is het eindelijk tijd voor het mooiste moment van de dag: lekker met je billen ergens neerstrijken voor een heerlijk warm kopje koffie met een lekkere pannenkoek. Als we een dagje strand doen, is een wafel of pannenkoek iets wat niet mag ontbreken die dag.
Ga jij weleens naar het strand in de herfst of winter of verkies je de zee in de zomer?
“Liefje, ik zou het leuk vinden als je even met me meegaat naar de supermarkt…”
“Pffff…. ik was vorige week nog in een supermarkt….”
Nu in de Pokéontijd
“Hee oma, zullen we even het oud papier gaan weggooien?”
“Huh…?”
“Of even samen naar de glasbak wandelen? Heb je nog lege flessen of potten ergens?”
“Hoezo?”
“Nou, misschien vangen we onderweg nog een Pokémon!”
“Aah…”
Zoals de meesten onder jullie weten is Pokémon een nieuwe rage. Nochtans is dit spel niet nieuw . Blijkbaar werd het spel als eigendom van The Pokémon Company al in 1995 gecreëerd door Satoshi Tajiri. Het is toegespitst op fictieve wezens genaamd "Pokémon", die worden gevangen en getraind door mensen, Pokémon Trainers genoemd, om ze elkaar te laten bevechten voor de sport.
Doel van het spel
Elke speler van het spel verlangt ernaar de beste pokémontrainer te worden en alle Pokémons te vangen. In geen van de spellen zijn alle Pokémons te vangen, zodat je met iemand die het andere spel heeft moet ruilen om alle Pokémons te bemachtigen. Sommige Pokémons kun je niet vangen, maar moet je door middel van training levels laten stijgen, en zo laten evolueren.
Ik hoorde de afgelopen weken ook goede en enthousiaste dingen over deze game.
De gekte daar gelaten zijn er inderdaad ook positieve punten aan het spel! Wat kan het opleveren?
– Een onverwachte en spontane wandeling van ruim vele kilometers.
– Quality time met kinderen of vrienden.
– Ontdekking van leuke straten, speeltuinen en bijzondere plekjes in de buurt waar je het bestaan niet van wist.Want zoals met Google maps word je door de straten geleid!
– Ontdekking van leuke historische feitjes in de binnenstad van grote steden.
– Vitamine D. en frisse buitenlucht.
Maar ik hoor ook dat je best goede afspraken maakt over veiligheid en het vasthouden van de telefoon, zeker als je met meerdere kids op pad gaat. Spreek bijvoorbeeld af dat je om de tien minuten wisselt, wie de telefoon mag vasthouden en dat wanneer er een Pokémon opduikt, de persoon die de telefoon vastheeft ook het beest mag vangen. Hiermee voorkom je dat er enthousiast door twee handen op het scherm gemept wordt en deze in gruzelementen op de straatstenen kapot flikkert.
Sommigen zeggen dat het goed om te weten is dat degene die de telefoon vasthoudt best aan de rechterkant loopt en dat de ander waarschuwt voor stoepranden, bomen, voorbijgangers enz. want er zijn al ongelukjes gebeurd.
Voilà voor diegene die het nog niet kennen .. ga er maar tegenaan maar deze oma past!
De hardcore Pokémon fans zullen mij ongetwijfeld maar een stomme oude muts vinden, omdat ik het spel en het doel niettegenstaande nog niet snap. Rondlopen als gekken om fictieve wezentjes te vangen… Tsja, een typisch gevalletje van “ voor mij hoeft het niet meer “ . Sorry guys.
De zomer is de periode van het jaar waar men gemakkelijk eens bij iemand langsgaat om een goeie dag te zeggen...
In mijn kindertijd was het de gewoonte om de achterdeur altijd los te laten zo konden bekenden , vrienden of familie gewoon even binnenspringen .. zo was dat op "den buiten" .. geen ingewikkelde afspraken of regelingen gewoon rechtuit rechtaan aankloppen en zien of het past.
De dag van vandaag zit iedereen met een volle agenda en is dat gebruik al lang uit de emode. Daarom stel ik mij de vraag..
Hoe gastvrij ben ik eigenlijk nog?
Wij hebben regelmatig vrienden en familie over de vloer en ik vind het altijd supergezellig als zij blijven eten. Ik maak er dan meestal ook een feestje van op tafel. Wel probeer ik het voor mezelf ook gezellig en stressvrij te maken, dus houd ik het bij gerechten die ik al vaker heb gemaakt of die ik (ruim) van tevoren kan maken.
Wanneer één van ons of de kinderen jarig is, vieren wij dit ook vaak met een feestje bij ons thuis en dan pak ik wel flink uit en dat brengt natuurlijk steeds voorbereidingsstress. Ik besteed dan best veel tijd en aandacht aan de aankleding en hapjes en vraag me dan vlak voor het feestje af wáárom ik hier ook alweer aan begonnen was. Dus in dit opzicht, ben ik denk ik wel gastvrij.
Ik probeer er in ieder geval altijd iets gezelligs van te maken en mensen welkom te laten voelen. Ik doe altijd mijn best om iets lekkers op tafel te toveren en om ruim voldoende eten en drinken in huis te hebben. En wanneer me dit niet meer zal lukken dan zal ik het eten wel laten bezorgen. Daar zal ik niet moeilijk over doen want eigenlijk draait het steeds om gewoon gezellig samen te zijn.
Het is natuurlijk superleuk als mensen willen langskomen en in principe is iedereen welkom en mag iedereen blijven eten, maar het vraagt toch wel wat planning. Ik vind het namelijk wel fijn dat het huis opgeruimd is en dat ik genoeg te eten en drinken in huis heb. Dit kan dan tegenvallen wanneer mensen spontaan langskomen en ik geen tijd heb gehad om het voor te bereiden.
Vaak zeggen mensen wel: ‘Oh, dat maakt niet uit, ik ben de Koning niet, het hoeft niet spic en span te zijn of naar chloor te ruiken!’. Maar ik vind het niet zo relaxt om met mijn haar in de war en in mijn werkplunje open te doen voor mensen onaangekondigd voor mijn deur staan en ze binnen te laten terwijl er nog een stapel vuile afwas op het aanrecht staat en dan abrupt te moeten stoppen met werken en sociaal te gaan doen.
Normaal gesproken is iedereen hier welkom dat komt waarschijnlijk door mijn West vlaamse genen en valt iemand zo maar binnen dan zeg ik gewoon...…" je moet het hier nemen zoals het nu is". Gewoon even langskomen, moet kunnen maar als ze willen iets eten dan weet ik het graag van te voren. Daarom hangt aan onze voordeur de spreuk." Weer of geen weer,altijd welkom"!
Hoe gastvrij ben jij en hoe denk jij over onaangekondigd bezoek?
Het weer is goed de laatste dagen met zon en zo af en toe een zacht briesje...al blijft het weer even niet duren! Maar daar gaat het niet om .
Ik geniet en loop even rond in de voortuin. Een man, gekleed in een zomerjeans en witte T shirt loopt in de straat. Ik ken hem niet. Onder zijn arm zit een krant. Hij opent de deur van een geparkeerde wagen, zegt vriendelijk goededag tegen mij, ik lach, hij lacht, hij stapt in en blijft daar een tijdje in die wagen zitten het zijraampje heeft hij naar beneden gezet, ondertussen leest hij in die wagen zijn krant, zo af en toe slurpend aan een blikje drank. Ik laat hem maar blijf wel even dralen in de tuin tot ik zie dat de overbuur eindelijk naar buiten komt, instapt en ze wegrijden...
Ik zie weer een man. Deze keer op een fiets. Ook hij is gekleed in een jeans, maar heeft een licht beige bekend T shirtje aan. Hij zwaait even naar me, ik zwaai terug en ... dàààààr gaat hij... Pardoes tegen de grond. ! Ik sta even verschrikt te zien en wil er naartoe. Ondertussen krabbelde hij reeds overeind en kijkt verbaasd in het rond. Ik lach. Hij niet. Ik ken hem, het is de mijne ...
De rest van de dag bleef hij wat klussen in de tuin. Twee keer kwam er toevallig iemand langs en zag zijn geschaafde knie telkens weer het daglicht. Met enige ergernis in zijn stem doet hij twee keer hetzelfde verhaal:" Er lag een steen op de weg, hij had die niet gezien en dàààr ging hij dan."
Ik krijg telkens weer de slappe lach. Hij niet. Mààr ... Ik laat hem ...
Gisteren dan toch onze eerste geslaagde BBQ gehad wat het weer betreft.. de ganse dag zon gehad zodat we konden buiten zitten tot 's avonds 19u toen werd het frisser en zijn we maar naar binnen gegaan om als afsluiter een broodje te eten na een uitgebeide en heerlijke middag BBQ al zeg ik het zelf!
Rond 22 uur vertrok iederen terug richting het Wilde Westen met de " buik" volgeladen en een goed gevoel, meer moet dat niet zijn! We hebben 15 augustus 2017 weer al genoterd bij leven en welzijn. Dat is hier al jarenlang traditie met de familie van T zijn kant en zolang het fysiek haalbaar is , houden we vol...
Vandaag is natuurlijk de keerzijde van de medaille en voel ik dat dat trammetje 7 wat stugger tuft dan anders wanneer ik alles aan het opkuisen ben en op zijn plaats zet.
Gelukkig is het ook " restjesdag" want blijkbaar maakt een mens altijd teveel klaar voor zo'n familie bijeenkomst, dus over het middageten moet ik niet lang nadenken!
De rest van de dag wordt relaxen en bekomen onder een mild maar toch deugdoend zonnetje. Ik wens jullie ook een fijne dag!
Een vertaling voor diegenen die het Engels niet echt de baas zijn...
We zijn bezoekers op deze planeet. We zijn hier voor 90j of op zijn best voor 100 jaar . Gedurende die periode moeten we proberen iets goeds te doen, iets nuttigs met ons leven. Als je bijdraagt tot het geluk van anderen zal je de echte betekenis van het leven vinden!
Alles is zeker 100 keer zo mooi als de zon haar gouden stralen strooit. Soms is het te mooi om waar te zijn dus bij wie moet ik in godsnaam zijn? 't Zou wel leuk zijn als je zeggen kon Dankjewel voor de zon. Is diegene die de zon bedacht dezelfde die ons oorlog bracht? Alle narigheid en kwaad heeft diezelfde iets dat ook gemaakt? Daarvoor dank je iemand niet zo snel maar voor de zon en al het toffe wel. Voor het fietsen als de zon weer schijnt haar stralen voelen voor ze in de nacht verdwijnt. Dankjewel voor de zon.
Gelezen en meegenomen.... ( maar wat die zon betreft: mag het alsjeblieft iets meer?)
Het was alsof Rachel wist wat ik hier zou schrijven toen ze vandaag reageerde .
Wat zou God tegen Adam en Eva gezegd hebben toen ze met hun klikken en klakken uit het paradijs vlogen...?
Men leerde ons dat het was "stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren" .
Ik denk dat hij er in gedachten nog aan toegevoegd heeft .. "en ge zult werken tot je als stof wederkeert... "
Vandaag en de volgende weken zal ik daar toch even aan denken als we hier de gevelde bomen opruimen.
In de voortuin staan ( stonden) en tiental bomen van zo'n 20 meter hoog en stilaan werd het wat riskant om ze te laten staan want stel dat ze bij een hevige storm omverwaaien ,dan hebben ofwel wij of onze buren serieuze schade en dat willen we liever voorkomen!
Gisteren zijn hier een paar boomhakkers beziggeweest om die reuzen te vellen.. ze waren precies aapjes die in die kanjers klommen. Toen ik dat zag, was ik blij dat ik mijn slaapgenoot uiteindelijk kom overtuigen dat zo'n job niet meer voor hem was en dat ik niet met een reuzenei in mijn broek en de rikketik in overdrive moest staan kijken hoe hij in die kruinen klom. Niettegenstaan dat trammetje 7 is mijn ventje nog erger dan ik.. hij blijft maar denken dat hij nog alles aankan en hem van het tegendeel te overtuigen is op zich ook al een corvée!! Soit.. die bomen liggen geveld maar het zwaarste voor ons komt nog, het verzagen en wegbrengen en stapelen van het hout. Zo hebben we verschillende keren warm van onze bomen.
Voor sommigen is een tuin een plek waar ze genieten en luieren .. voor ons is de tuin nog steeds een werktuin al probeer ik T ervan te overtuigen dat we stilaan moeten afbouwen met al dat tuinieren en van ons plekje een oase van rust en genot moeten maken!!
Zoals ik bij het begin zei: dat houdt ons " jong en bezig" al voel het 's avond eerder versleten en stram aan.
Waarom konden Adam en Eva niet van die appels blijven!!!
Neen, ik vergeet jullie niet maar als ik eens wat minder langs kom of een logje minder plaats dan normaal dan heeft dat een goede reden hoor!
Van elk droog moment profiteren we om de tuin wat op te knappen want met dat nat weer staat die er niet bij zoals andere jaren. De groetenoogst valt ook serieus tegen. Elk jaar zetten we wat aardappelen , voldoende voor ons tweetjes. Normaal hebben we dan zo'n 120 kg .. dit jaar een schamele 30 kg en dan nog meestal kleintjes .. als dat bij de aardappelboeren ook zo is dan zullen we het geweten hebben.
De appeloogst zag er redelijk normaal uit maar dit jaar pikken de vogels zelfs de groene appeltjes kapot. Ik heb al meer appelmoes gemaakt dan me lief is .. ik denk dat ik in het vervolg de appel pers hoewel .. van groene appels heb je niet zoveel sap! Het enige dat hier wel meevalt zijn de braambessen. Heerlijk als je daar coulis van maakt want de confituur van vorig jaar is bijlange nog niet op!
Gisteren dan de maandelijkse bijeenkomst met een paar vriendinnen die natuurlijk weer top was. Flink bijgepraat en genoten!
Vandaag waren de taxushaagjes aan de tweede snoeibeurt van het jaar toe en dat geeft toch een verzorgder uitzicht van de tuin. Zo heb ik de handen vol want er liggen hier natuurlijk nog andere klussen .. daarom dat jullie me hier wat minder zien maar ik ben jullie niet vergeten hoor!.
Als we het dan toch zo lang zullen moeten uitzingen zoals wetenschappers voorspellen, ( lees mijn vorig logje voor diegenen die niet weten wat ik bedoel) dan zullen we veel lachjes nodig hebben mijn gedacht! Vandaar..
In de godsdienstles wil de meester aan de kinderen uitleggen dat Jezus overal rondom ons aanwezig is, dus vraagt hij:
"Waar is Jezus vandaag?"
Steven steekt zijn vinger in de lucht en zegt: "Hij is in de hemel."
Sophie zegt: "Hij is in mijn hart."
Ondertussen zit Jantje hevig met zijn vinger te zwaaien en als het eindelijk zijn beurt is om te antwoorden, roept hij:
"Hij zit bij ons thuis in de badkamer!"
De meester is verbaasd en vraagt Jantje waarom hij dat denkt.
"Wel," zegt Jantje, "elke morgen als mijn vader opstaat, klopt hij op de deur van de badkamer en roept "Jezus Christus, zit jij hier nu nog?"
“Er worden nu kinderen geboren die 150 jaar oud zullen worden”
“Vandaag worden kinderen geboren die 150 of mogelijk nog een stuk ouder zullen worden.”
Dat zegt geen halfgare toekomstprofeet, maar wel Liliane Schoofs, neurobioloog, fysioloog en vicerector van de KU Leuven.
“Verouderen is een biologisch proces dat we steeds beter kunnen vertragen ", zegt ze. Geen grapje zegt ze, ze baseert zich gewoon op het feit dat de levensverwachting de afgelopen jaren al gestegen is en nog zal blijven stijgen. De levensomstandigheden verbeteren, ons voedsel verbetert, onze geneeskunde maakt enorme sprongen en wie weet kunnen we over x aantal jaren genetisch ingrijpen in ons verouderingsproces? Want ouder worden is geen kwestie van je lichaam dat verslijt zoals bij een auto met veel kilometers op zijn teller. Bij ons is verouderen iets wat gebakken en voorgeprogrammeerd zit in ons genetisch materiaal en waar men dus kan ingrijpen als men weet welke genen ons precies ouder maken.
Volgens Liliane Schoofs weten ze tegen 2020 wat er in de genen zit dat een mens oud maakt en dan kunnen ze beginnen te experimenteren! Mijn bedenking is dan .. wie wil in godsnaam 150 worden als je op je 80 al krom loopt van de reuma?
De wetenschappers beweren wel dat door genetisch in te grijpen je niet langer met die ouderdomsziektes zal moeten leven… Maar wat dan met dementie, parkingson, kanker? Volgens dezelfde wetenschappers zullen ook door in te grijpen in de genen al die problemen vertraagd worden en word je gezond oud… Tsja..
Mijn vraag aan jullie bloggers .. zien jullie het echt zitten om zo oud te worden in een wereld die zo’n vlucht neemt op allerlei gebieden? Ik heb mijn bedenkingen, daarbij wie zal dat betalen al die oudjes dubbel zo lang op pensioen ?
Eigenlijk heb ik niet veel te vertellen want het leven gaat hier zijn gewoon gangetje en met de inspiratie is het zoals met het weer met ups en downs...
Ik zou mijn leven spannender kunnen maken door op Pokémon jacht te gaan maar ik zie me dat nog niet zo snel doen.
We hadden zaterdag met de kinderen en kleinkinderen een discussie daarover nadat één van de kleinkinderen vaststelde dat er in de tuin van onze vrienden op het haagje een Pokémon zat. Inderdaad op het schermpje zag ik dat ding ook zitten. Toen ik mijn hoofd spontaan naar het haagje draaide was daar natuurlijk niets te zien. .En daar gaan volwassenen en kinderen de dag van vandaag voor uit de bol? Dan is het voor mij snel een uitgemaakte zaak ik word oud . Als dat de toekomst is opgaan in een virtuele wereld dan pas ik. Ik blijf liever met beide voeten op de grond staan!
Tot nu toe heb ik altijd geprobeerd om mee te gaan met vernieuwingen en moderne technieken maar om me warm te krijgen om funny wezentjes te gaan zoeken op mijn Iphone .. daar zal ik een heel hete zomer voor nodig hebben, vrees ik!!
Hadden wij in onze jeugd tegen ons ouders gezegd dat we op zoek waren naar virtuele wezentjes die zich in tuinen, huizen of God weet waar verborgen hielden, dat we die zouden vangen en dan punten krijgen om in een hogere level te geraken ... ze hadden meteen die mannekes met hun witte kiels aan en hun busje met toeta toeta lichtjes erbij gehaald.
Maar soit als dat nu " in " is en iedereen zich daarmee amuseert, so be it ..en er is toch een positieve kant aan heel die hetze... We klagen dat de jeugd niet meer buiten komt en beweegt maar altijd voor hun laptop zit .. nu hebben ze een reden om buiten te komen en te bewegen .. dus Leve de Pokémon jacht!! En wie weet wordt deze oma ooit nog een fervente pokémon jaagster, zeg nooit nooit!
We kwamen uit West Vlaanderen om ons te settlen in de Noorderkempen en hadden het geluk om heel goeie buren te treffen. We lopen nooit mekaars deur plat maar de wetenschap dat er altijd mensen in de buurt zijn die inspringen waar nodig en waar je op kan rekenen.. dat is een zege. Intussen zijn er velen gekomen en weer vertrokken maar een paar enkelingen zoals wij wonen hier al van halfweg de jaren '70 van vorige eeuw. Zo ook onze lieve buur die echter op korte tijd heel ziek werd tot kanker alles overhoop gooide. Dinsdag werd hij geopereerd en zag het er na de ingreep niet goed uit omdat ze niet alles konden wegsnijden... Gisteren om 14u 28 heeft hij de strijd al verloren ... We zagen hem nog een paar dagen geleden en vreesden toen al voor het ergste maar het komt toch als een koude douche over je neer.. Buren , vrienden kunnen soms closer zijn dan familie, ze horen bij je leven, je dagelijkse beslomeringen, lach, steun... Hij is maar een jaar ouder dan wij en dat stemt ons nog eens te meer tot denken... Vandaar genieten lieve mensen van elk goed moment dat je gegund is .. het kan zo snel keren. Wij verliezen een lieve buur maar de buurvrouw verliest een geliefde partner ... naar haar gaan onze gedachten deze dagen...
OP bepaalde blogs kan je geen button plaatsen omdat die beveiligd zijn nochtans zie ik daar wel buttons en plaatjes staan van andere bloggers. Hoe doen jullie dat , is daar een simpele weg voor?Via broncode gaat het niet omdatje dan de opmerking krijgt dat je niet mag kopiëren wat ik ook niet doe maar plakken gaat dan ook niet!
Ik heb al geprobeerd via bewerken en dan plakken gekozen maar krijg daar dan : uw browser ondersteunt geen toegang tot het clipboard: gelieve ctrl + X/C/V/ sneltoetsen te gebruiken. Als ik dat doe dan lukt het de ene keer wel en de andere keer niet om mijn visje in beeld te krijgen... Wie weet raad. Het mag gerust iemand anders zijn dan tante Kaat !!
Ik werk met Firefox en niet met internet explorer heb die wel ook op mijn PC staan voor het geval..
Voor die enkelingen die hier nog volgen.. de laatste week van juli 2016 is weer ingezet en bij een aangename temperatuur heb ik mijn bloementuin nog eens terug onder handen genomen met gevolg dat ik nu weer als een kromme wig rondloop! Jaja de jaren zijn niet meer zoals vroeger en blijkbaar is het vrouwtje hier nog altijd dur de comprenure...Doseren zegt mijn halfbedde dan maar dan is het meestal te laat... Dat heb ik steeds na een tijd van GZOITD ( zie een vorig logje) dan kriebelt het zodaning dat ik erin wil vliegen .. tsja ik ben nu stilaan te oud om nog bij te leren vrees ik, de aard van het beestje zeg ik dan.
Wat opvalt is dat de groententuin veel later oogst geeft dan andere jaren. Normaal moeten we al volop van onze eigen tomaten eten maar de eerste beginnen nu pas serieus te kleuren en ik laat ze meestal hangen tot ze goed rijp zijn dan zijn ze om je vingers af te likken. Nu onze merel niet meer op haar nestje zit, kan ik volop braambessen plukken zonder het beestje te storen. De frambozentijd is al voorbij maar onze zwart/blauwe bessen staan er dit jaar goed bij, groot en sappig en zoet.. dat wordt weer heerlijke confituur en coulli voor op de ijscrème... en zo boeren we hier verder dag na dag genietend van de tuin en de zon en de oogst... toch nog een positieve noot in deze chaotische wereld al zullen onze gedachten vandaag bij onze buurman zijn die een zware K operatie ondergaat . Onze duimen staan omhoog tot we nieuws krijgen van ons buurvrouwtje .. Daarom genieten van elke dag die je krijgt lieve bezoekers.. het leven is te kort om te blijven piekeren!
Bij de temperaturen van de voorbije week was ik een GZOITD mode beland of anders gezegd : geen zin om iets te doen mode..Tot 25 graden voel ik me goed maar wat erboven komt is niet aan mij besteed. Gelukkig was er nog koers op TV hoewel het ook niet was om je aan op te trekken maar eerder een saaie bedoening wegens te voorspelbaar... Maar voor diegenen die al dat koersen maar niets vinden, vandaag is de laatste dag en dan is het wachten op de Olympische spelen voor onze TV terug ingenomen wordt door de sport! Persoonlijk vind het dat beter dan al die herhalingen op de verschillende zenders. Moeten we daarvoor zoveel kijkgeld betalen? En als het dan eens geen herhaling is dan is het al horror en geweld dat de klok slaat. Begrijp jij nog wat er met onze wereld en zijn bewoners aan de hand is? Als het geen terreurbendes zijn die onrust en dood zaaien dan is het de één of andere gestoorde geest die zich in de kijker wil zetten ten koste van zoveel levens... Elke week een andere plaats , andere slachtoffers andere levens verwoest...Een Derde Wereldoorlog zoals in het verleden dat krijgen we niet meer. Onze Derde Wereldoorlog is volgens mij nu bezig door die bendes die moorden om godsdiensten of door enkelingen die door de rooie gaan omdat ze het leven niet mee zien zitten..
Elke moord of terreuraanval wordt uitgebreid op het scherm gebracht . Ik begrijp dat de media ons wil/moet informeren maar voor bepaalde geesten is dat juist heel nefast. Het brengt hen op gedachten waarmee hun verziekte persoonlijkheid geen weg weet en slaan gewoon door. Wat ook het motief is, terreur roept terreur op , de methode van het kopieergedrag en als we er niet in slagen dit in de kiel te smoren, mogen we ons hart vasthouden. Maar ik vrees dat geen enkele instantie dat onder controle kan krijgen omdat het onmogelijk is om in de geest van om het even wie te kijken . Soms komt horror uit een hoek waar je het niet verwacht. Straks moeten we ons nog zorgen maken om op plaatsen te komen waar er volk is...wat een wereld en wat een toekomst voor onze kleinkinderen .. Daar ben ik het meest mee bezig ..
Terwijl Myette sakkert op haar Nederlandse gevleugelde, hebben wij hier een paar weken genoten van een inlandse merel die aan het broeden zat tussen de frambosen en braambessen! Een goeie plaats als je het mij vraagt, de lekkernijen hingen zo voor het grijpen!!
Eigenlijk zijn vogels fantastische bouwheren als je hun nestje bekijkt en dat allemaal in mekaar gelijmd met hun snaveltje en de hulp van hun pootjes…Zou het zoals bij de mens de ruwbouw voor de man zijn en de vrouw als binnenhuisarchitect fungeren? Nu het nestje toch leeg is en om aan mijn nieuwsgierigheid te voldoen,ben ik het gaan bekijken en voelen.. het valt zeker niet bij de eerste wind uiteen! Ik wilde het laten hangen voor een volgend “ broedsel” maar T wil na de zomer de bessenstruik eens goed bijsnoeien dus vrees ik dat het nestje daar niet meer veilig zal zijn!
Moeder merel weet haar plaatsje te kiezen!
Twee zagen al het licht
Geef ons heden onze dagelijkse worm!
Opeens was het nestje leeg … te vroeg als je het mij vraagt ofwel heeft een poes de vogeltjes eruit gehaald of één of andere grote vogel..
We zitten wel te kankeren op de Islam en zijn aanhangers maar werden wij als kind ook niet geïndoctrineerd door de kerk? Ik kan nu nog mijn 10 geboden, 5 geboden van de H.Kerk, het Onze Vader en Wees Gegroet, het morgengebed en zoveel meer afdreunen zo diep werden ze er in onze kindertijd in gedramd. We begonnen de dag op school met al die gebeden en sloten de schooldag er ook mee af….We kauwden en herkauwden die teksten elke dag opnieuw maar dat leidde niet tot de waanzin en de verwoesting zoals de dag van vandaag misschien omdat ons in het hiernamaals geen 40 maagden of zo beloofd werden maar wel de hemel ,de hel of het vagevuur. Het eerste was maar voor de enkelingen weggelegd, het tweede voor de twijfelaars en het derde was voor de meesten vrees ik als ik bekijk wat we allemaal “ konden” verkeerd doen!
Wat is het toch met religie die mensen aanzet tot het begaan van wandaden en terreur en het uitleven van seksuele of sadistische perversies? Waarom biedt het mensen (voornamelijk mannen trouwens) die voordien geen stem, status of macht hadden de gelegenheid zich te ontpoppen tot verachtelijke potentaten? Ligt dit in het wezen van de religie zelf of geeft het de ‘gelovige’ een vrijbrief?
Religie is altijd een controversieel onderwerp geweest en zal het ook altijd blijven. Wat een religie en een overtuiging zijn voor de ene mens is een vat vol gekheid voor een andere. Het is verbazend dat doorheen de eeuwen en op alle continenten er strekkingen zijn (geweest) die er toch wel op zijn minst gezegd een bijzondere doctrine op na houden. Wat de absolute waarheid is voor sommigen, is totale nonsens voor andere mensen.
In het Midden Oosten proberen bebaarde, gemaskerde en met Kalasjnikovs zwaaiende boze mannen een heus middeleeuws kalifaat te vestigen, waar de rechten van wie niet tot de eigen groep hoort systematisch vertrapt worden en vrouwen onzichtbare, tweederangs burgers zijn. Maar ook in de Verenigde Staten timmeren christenfundamentalisten naarstig aan de weg. Qua intellectuele bagage hebben deze christenen net zoveel te bieden als hun islamitische tegenhangers. Alles wat er te weten valt – zo meent in ieder geval de fundamentalist – staat in enkele eeuwenoude obscure en cryptische geschriften. De schrijvers hiervan heten geïnspireerd te zijn door goddelijke influistering.
Religie is ‘hot’, alom en vooral dwingend aanwezig. Gemarteld, verminkt of vermoord worden door een christen, moslim of boeddhist, het eindresultaat is overal hetzelfde , zolang er Godsdiensten zijn , zullen er fanaten rondlopen die onder de mom van godsdienst een reden vinden om hun frustraties op de één of ander onzinnige manier te uiten.
Dat trammetje 7 ben ik al gewoon en mijn halfbedde ook en toch blijft het heerlijk als je elk nieuw wagonnetje dat erbij komt samen kan vieren wat we vandaag dan ook doen.
Een dikke proficiat van ons allemaal lieve slaapgenoot!
Sommigen onder jullie hebben het moeilijke afscheid van ons ma -nu al bijna 8 jaar geleden - meegemaakt maar ik heb nog maar zelden geschreven over mijn pa omdat hij al lang voor ik begon te bloggen gestorven was.
Vandaag herinnert aan zijn afscheid van het leven ( nu al 35 j) na 3 jaar vechten tegen ziekte. Voor hem deze ode...
Momenteel ben ik aan het bekomen van twee drukke dagen in de Ardennen . Neen geen vakantie maar wat gaan klussen bij de dochter. Ligt het aan de leeftijd of niet maar ik heb de indruk dat ik telkens wat meer tijd nodig heb om terug " fit" te zijn en dat is niet van mijn gewoonte! Maar soms kan je niet anders dan luisteren naar je body, wat ik dan ook doe . Intussen ben ik ook de batterijen aan het opladen voor een drukke driedaagse met 2 kleinkinderen op logement...
Ik weet niet wat jullie ervan vinden maar die nieuwe codes zijn niet te doen. Hoeveel keer ik bij een reactie opnieuw een andere code moet aanvragen, is niet te zeggen. Soms is ze redelijk duidelijk maar meestal heel verwarrend,
Ik had Gerda die meestal de klachten van senioren doorgeeft gecontacteerd om te melden dat die nieuwe codes niet duidelijk zijn en kreeg volgende reactie.
"Ik denk niet dat het veel gaat helpen als ik dat doorgeeft. Zij hebben blijkbaar dus onlangs die codes gewijzigd naar nog meer onleesbaar 😊
Dat is zo om bots te verhinderen van reacties te plaatsen maar voor ons …. Is het ook niet altijd duidelijk;
Inderdaad met die schuine strepen dat er allemaal overlopen, het enige wat men kan doen is op die pijltjes ,naast de code, klikken om als het echt onleesbaar is een andere code te krijgen. Meestal is de tweede of soms zelfs derde dan toch wel duidelijker.
Ik denk dat het probleem is, dat de mensen van IT jonge gasten zijn.Voor hen is dat allemaal gemakkelijk ,maar zij vergeten denk ik dat zij werken voor Senioren; ook mensen van 80 jaar moeten die codes kunnen lezen, of mensen die slecht ziende zijn dan is het allemaal niet zo eenvoudig meer."
Ik kon het maar proberen hé want Gerda heeft al vaak bemiddeld maar ze zal wel gelijk hebben die ITers zitten op een andere frequentie dan wij senioren!
We zullen het weeral moeten gewoon worden vrees ik, klagen helpt toch niet,
Na een uitzonderlijke natte junimaand begint de juli maand iets zonniger en krijgen we terug hoop dat de zomer van 2016 er toch nog aankomt of is dat wishfull thinking?
Gisteren hadden we dus onze eerste BBQ van de zomer en al bij al viel het nog mee. De dag begon zonnig dus met goeie moed zette ik de tafel buiten klaar tot zo rond 11 uur de eerste dreigende wolken eraan kwamen en we met alles naar binnen vluchtten, juist op tijd om een kleine bui voor te zijn. De eerste gasten kwamen rond de middag aan en wisten te vertellen dat ze met een seriueze plensbui vertrokken waren uit Oost Vlaanderen .. dus we waren in blijde verwachting van meer van die nattigheid! De BBQ ging wel door al heeft T heeft eventjes alleen onder een grote paraplu de " honeurs aan het vuur waargenomen" ... want wij zaten binnen maar met het schuifraam wijd open hadden we dan toch wat het gevoel van buiten te zijn want het was gelukkig niet koud.
Om na het eten plaats te maken voor een kopje koffie met heerlijke zelf gebakken taart hebben we zelfs de benen even kunnen strekken en de veranderde buurt wat verkend.. en dat allemaal zonder regen. De kinderen konden zelfs buiten spelen en fietsen op de E bikes van oma en opa wat altijd een dolle pret is tot ze door een nieuwe korte bui terug tot de orde geroepen werden.. Maar het heerlijke aan kinderen is dat ze nooit opgeven want na de regen komt voor hen altijd zonnenschijn en dus vloog het bendeke terug naar buiten naar de fietsen en de schommels en de " oudjes" en "ouders" zagen dat het goed was!!
Al bij al toch een fijne dag gehad al ziet vandaag er toch wat zonniger uit dan gisteren... Ja zo is het met Murphy in ons apenlandje!!
Vandaag sta ik alvast in rustmodus want na de drukte van gisteren moet ik weer even bijtanken, ja we worden ouder,
Wat een rotweer, hoor je overal op straat. Al dagen, sorry, weken krijgen we de ene stortbui na de andere over ons hoofd. Bye bye barbecueplannen, geen kans om in de zon te liggen en vakantie plannen in België is een ramp dit jaar.
Maar nu heb ik toch even gezocht naar redenen waarom dat weer toch nog zijn charme heeft zeker.. En ik vond een paar punten
1. Zonder regen... geen prachtige regenboog aan de hemel. Een beetje neerslag hier en daar heeft heel wat voordelen. Want niet vergeten... zonder regen, zou er nooit een regenboog aan de hemel staan.
2. Dat kleurrijk tussendoortje mogen we onze grijze wereld echt niet ontnemen.
3. Nog een voordeel van een gezellige regenbui: je plantjes worden lekker verwend en moeten even niet bijgetankt worden met de gieter, waardoor jij je kan focussen op andere dingen.
4.Regen is de perfecte uitvlucht om de auto te nemen. Ken je het moment dat je ontwaakt en stiekem hoopt dat het regent of extreem koud is, zodat je de perfecte uitvlucht hebt om voor 1 keertje met de auto je boodschappen te doen zonder dat schuldgevoel dat je te weinig beweegt!
5.De kans dat je na een dutje in openlucht zo wakker wordt, is miniem.
6. Je kan zonder schuldgevoel EIN-DE-LIJK aan die nieuwe tv-serie beginnen en doorgaan tot het einde.
7. Je kan urenlang in je sofa hangen En dat doet je zo ontzettend veel DEUGD.
8.Je hoeft je auto niet te wassen want weet je wat? DAT HEEFT NU TOCH GEEN ZIN. En dat maakt je stiekem een beetje droevig... NOT!
/center>
9. Je hebt áltijd een paraplu bij de hand wanneer je wordt aangevallen door euh... een verdwaalde bijennest of zo.
Als je het zo bekijkt dan is er toch nog een positieve kant aan regen of niet?
Misschien een spel voor de plebs volgens sommigen maar ik ben zeker dat we internationaal eindelijk eens in een positief licht komen te staan door de prestatie van onze Duivels gisteren!
Als het slecht is, zijn we er als de kippen bij maar als het goed is dan mag ook gezegd worden. Sakkerden we de voorbije wedstrijden over het spel en het ritme van onze Duivels dan moeten we toegeven dat het nu klasse was. Pijlsnel tempo , ik denk dat veel Hongaren met een verkoudheid op het vliegtuig richting Boedapest stappen vandaag zoals Hazard, De Bruyne en co gisteren voorbij zoefden .. Onze Belgen waren eindelijk eens ver-bluf-fend!!
De tegenspelers konden zelfs in slow motion Hazard niet volgen om nog maar te zwijgen van het samenspel van Witsel en Nainggolan en eindelijk deden we iets met stilstaande fases…zoals De Bruyne dat eerste doelpunt op het hoofd van Alderweireld schilderde, pure klasse! Spijtig van de tweede kaart voor Vermaelen maar we leven toch vol verwachtingen naar de wedstrijd tegen ons “ zwarte schaap” Wales volgende vrijdag!
Maar zoals onze bondscoach zeggen we stap voor stap … Gareth Bale , here we come!!
Als voetnota.. Onze kleinzoon Thanis ging met een brede smile slapen!! En oma ook!
Een man ziet één van zijn oude vrienden in een rolstoel zitten.
“Wat is er met jou gebeurd?” vraagt hij, waarop de andere antwoordt :
“Een ongeval met mijn wagen !” “De dokters hebben gezegd dat ik heel mijn leven verlamd zal blijven.”
“Maar man, dat is gewoon niet te geloven. Dat is verschrikkelijk.”
Waarop de andere hem aan zijn mouw trekt en in zijn oor fluistert : “Aan niemand iets zeggen, dit moet een geheim blijven. Ik mankeer namelijk niets.” “Ik doe dit alleen om de premie van de verzekering te incasseren, en geloof me, het werkt.”
Maar je kunt toch niet je ganse leven doen alsof je verlamd bent !”
Maar natuurlijk niet mijn ganse leven. Volgende week ga ik op bedevaart naar Lourdes!!”
In een Parijs café :
Een man zit aan een tafeltje en drinkt zonder verpozen de ene cognac na de andere. Een dame die aan een tafeltje naast hem zit, zegt :
“Mijnheer, denk er aan dat er elk jaar dertig duizend Fransen sterven als gevolg van het misbruik van alcohol.”
De andere antwoordt : “Ja en dan, ik ben Belg !!!”
Twee vriendinnen :
“Van welke schrijver hou jij het meest?”
“Van mijn minnaar.”
“Oh, ik wist niet dat hij schrijver is. Wat schrijft hij zoal?”
Met mijn inspiratie is het gesteld zoals met het weer momenteel die loopt in straaltjes van mij af… En ik kan jullie toch niet elke dag aan het puzzelen zetten bij gebrek aan ander nieuws.
Deze morgen was ik er nochtans vroeg bij , de zon scheen, het was droog en de tuin moest dringend een beurt krijgen. Bloemen en struiken zijn van hun verlepte delen verlost, het onkruid is grotendeels weg , met de rakel even door de bodem en die ziet er stukken beter uit maar tegen 11u vond ik het genoeg en heb me maar verwend met een frisse douche .. voor de rest van de dag was het binnen blijven geblazen want bij 32 gr kan je toch niets doen en voor mij is dat te warm! En zo blijft een mens maar klagen en zagen ofwel te nat , ofwel te heet … als daar maar geen gedonder van komt!
Dat binnenblijven kwam goed uit want ons TV kastje werd geleverd en dat in elkaar steken heeft toch zo’n 4 u geduurd.. Ik heb die mannen dan maar gezelschap gehouden met een kopje koffie en ze zegden niet neen!! Het kastje staat nu klaar om terug te vullen alleen de handvatten moeten ze nog nabrengen want vergeten!! Begrijpe wie het begrijpen kan… maatwerk en toch nog nageloop!!
Gisteren heb ik genoten van de winst van onze Duivels al hielden ze het wel spannend … we mogen dus nog blijven supporteren en voor diegenen die niet pro voetbal zijn… Weten jullie iets beters momenteel op TV, tenzij je van herhalingen houdt die heb je op alle zenders in aanbieding! Tsja .. we zijn dat zo stilaaan gewoon elke zomer ..
De zee en omgeving is altijd aantrekkelijk, ongeacht het seizoen. Wij hadden een paar dagen zee gepland en het programma van de eerste dag was het Zwin bezoeken. Een prachtig natuurgebied dat vernieuwd werd en pas vrijdag terug opengesteld werd voor bezoekers!
We wandelden tussen struiken en grassen en over de verharde wegen. Hier en daar zagen we nog een restant van een bunker uit de Tweede Wereldoorlog.
Het was een fikse wandeling, maar we genoten van de stilte die enkel doorbroken werd door het geschreeuw van de meeuwen en onze stemmen. Nog één helling op en daar was hij: de Haas.
De Brit Barry Flanagan is een van de markantste figuren uit de naoorlogse beeldhouwkunst. Hij behoort tot de zeldzame groep hedendaagse kunstenaars die te bevatten zijn voor de brede lagen van de bevolking. Je vindt zijn werken zowat overal in Europa, Noord- en Zuid-Amerika, Azië, Australië, ... Al heel wat jaren gebruikt Flanagan de haas als uitgangspunt voor het formuleren van zijn ideeën. Voor de kunstenaar is de haas synoniem voor vrijheid, onafhankelijkheid, dynamiek, vruchtbaarheid, kracht en individualiteit. Dit bronzen werd niet toevallig geplaatst op een van de mooiste plekken van het Zwin.
De haas staat hier voor gastvrijheid “hospitality”, en dat is in deze badstad zeker een begrip. “Hospitality” kreeg echter heel vlug een reeks bijnamen, zo wordt het beeld “keuning van ’t Zwin”, “Bugs Bunny” of simpelweg “’t Keun” genoemd. Wij kwamen even op adem en genoten van het uitzicht.
Even overwogen we om helemaal langs de Zeedijk en de binnenweg terug naar onze auto te wandelen, maar T had pannenkoeken op de lijst van de bistro zien staan en had daar zin in. Op de terugweg zagen we iets moois…
En zo gebeurde het! We keerden terug op onze stappen en even later zaten we met een grote pannenkoek voor ons. Een lekkere afsluiter van een heerlijke wandeling!
Ik blijf er bij een dag niet gelachen is een dag niet geleefd ook al is dat lachen momenteel eerder grimassen trekken!!
Een wetenschapper had een smeersel uitgevonden dat levenloze voorwerpen tot leven kon brengen. Hij besloot het uit te proberen op het standbeeld van een beroemde generaal in het stadspark. En ja hoor, het beeld trilde en een ogenblik later klom de generaal, met nog ietwat krakende gewrichten, van zijn voetstuk.
"En, generaal, wat wordt uw eerste daad?", riep de wetenschapper opgewonden uit.
"Dat ligt voor de hand", baste de generaal en hij trok zijn pistool uit de holster. "Ik ga zo'n twee miljoen duiven doodschieten!"
Vandaag nog maar eens langs de dokter geweest omdat mijn probleem niet verbetert, integendeel... Intussen heb ik ook pijn gekregen achteraan mijn kaak bij het geeuwen of als ik mijn mond te ver opendoe. Ja, mond dan maar dichthouden zeker? Blijkt dat er daar op het kaakgewricht een liche ontsteking zit veroorzaakt door artrose maar dat heeft absoluut geen verband met mijn duizeligheid. De dokter suggereerde om via de oorspecialist naar een evenwichtscentrum te gaan waar ze specifieke oefeningen doen met het hoofd om de evenwichtsorganen weer in balans te krijgen.
Waar ik nu mee te doen heb is BPPD = kortdurende bewegingsafhankelijke duizeligheid of Benigne Paroxysmale Positie Duizeligheid.
BPPD kenmerkt zich door acute draaiduizeligheid die ontstaat bij bewegingen, bijvoorbeeld als u gaat liggen en/of vanuit liggende houding overeind komt. De draaiduizeligheid is zeer heftig maar duurt kort, gewoonlijk minder dan een minuut. Soms gaat de duizeligheid gepaard met een misselijk gevoel.
Het woord ‘benigne’ geeft aan dat het hier om een goedaardige vorm van duizeligheid gaat, die binnen enkele weken tot maanden spontaan kan verdwijnen. In enkele gevallen komt de duizeligheid terug of blijkt de duizeligheid toch langer aan te houden.
Wat is de oorzaak?
BPPD wordt veroorzaakt door een stoornis van het evenwichtsorgaan in het binnenoor. In het evenwichtsorgaan bevinden zich kristallen. Bij patiënten met BPPD zijn deze kristallen losgeraakt en hebben zich verplaatst naar een andere plek in de halfcirkelvormige kanalen in het evenwichtsorgaan dan waar ze horen. Bij bewegen van het hoofd bewegen de kristallen mee met de vloeistofstroom in de halfcirkelvormige kanalen. Dit leidt tot prikkeling van het evenwichtsorgaan; wanneer kristallen niet op de goede plaats liggen, kan dit leiden tot klachten van duizeligheid. Het loslaten van de kristallen treedt vaak spontaan op, zonder dat er sprake is van een aanwijsbare onderliggende oorzaak. Soms is er sprake van een voorafgaand hoofdtrauma, een (chronische) oorontsteking of een periode van bedlegerigheid.
BPPD komt vooral voor bij mensen ouder dan vijftig jaar.
Oefeningen volgens Brandt-Daroff die doeltreffend zijn bij BPPD
Uitleg bij de figuur:
Positie 1. U begint zittend op de rand van het bed. Blijf voordat u begint even rustig zitten gedurende 30 seconden.
Positie 2. Ga van zit naar lig op de rechterzij. Belangrijk is dat u deze beweging snel, binnen twee seconden, uitvoert. Houdt het hoofd een halve slag gedraaid. Houdt deze houding, ook het gedraaide hoofd, 30 seconden aan.
Positie 3. Ga na 30 seconden weer rechtop zitten. Blijf 30 seconden rechtop zitten
Positie 4. Ga van zit naar lig op de linkerzij. Belangrijk is dat u deze beweging snel, binnen twee seconden, uitvoert. Houdt het hoofd een halve slag gedraaid. Houdt deze houding, ook het gedraaide hoofd, 30 seconden aan. Hoe vaak oefenen?
Er wordt aangeraden de oefeningen twee weken lang, drie keer per dag uit te voeren.
De oefening (van positie 1 tot en met positie 4) duurt in totaal twee minuten. Herhaalt u de oefening steeds vijf keer, volgens onderstaand schema. Het kan zijn dat u in het begin juist duizelig wordt; deze duizeligheid verdwijnt vanzelf als u doorgaat met de oefeningen.
Bij de meeste patiënten hebben de oefeningen na ongeveer tien dagen effect, de klachten zullen dan vrijwel zijn verdwenen.
Als u klachtenvrij bent is het verstandig de oefeningen nog een aantal dagen voort te zetten.
Tijd Aantal oefeningen
Duur Ochtend 5 keer 10 minuten
Middag 5 keer 10 minuten
Avond 5 keer 10 minuten.
IK ben nu met die oefeningen begonnen en geloof me geen lachertje!! Oud worden .. heerlijk toch!!
Het wordt een kort berichtje want al leek het na een paar dagen mee te vallen met die draaingen dan heb ik sinds gisteren terug een serieuze terugval en hang ik meer in de zetel dan me lief is. En als toemaatje fluit mijn rechteroor ook nog. Van blogbezoekjes komt daarom niet veel terecht want het gaat me niet af dus langs deze weg een hartelijke groet aan de bezoekers en vooral aan diegenen die de moeite doen om even te reageren! Hopelijk tot heel binnen kort!
Er was eens een koning die wilde gaan vissen. Hij ontbood de koninklijke weersvoorspeller om het weer voor de volgende dagen te voorspellen.De weerman verzekerde hem dat er zeker geen regen zou vallen. Dus gingen de koning en de koningin vissen. Onderweg ontmoetten ze een boer met zijn ezel. De boer zei:
‘Uwe Hoogheid, U zou beter terugkeren naar Uw paleis want spoedig zal er een aanzienlijke hoeveelheid regen vallen.’
De koning was beleefd en terughoudend en antwoordde:
" Ik heb een zeer gewaardeerde weersvoorspeller die hoog opgeleid is en bovendien jarenlange ervaring heeft. Ik betaal hem een hoog loon. Hij gaf me een zéér verschillende voorspelling. Ik vertrouw hem en dus zal ik niet terugkeren."
En dus ging de koning verder naar het meer. Maar een korte tijd later viel er een verschrikkelijke hoeveelheid regen. De koning en de koningin waren doorweekt en hun gevolg gniffelde om hen in zo’n beschamende toestand te zien. Woedend keerde de koning terug naar het paleis en beval de koninklijke weersvoorspeller te ontslaan. Dan commandeerde hij de boer naar zijn paleis en bood hem de prestigieuze en vet betaalde baan van weersvoorspeller aan. De boer zei:
"Uwe Hoogheid, ik weet niets over weervoorspellen. Ik krijg mijn informatie van mijn ezel. Hoe meer de oren van mijn ezel hangen, hoe harder het gaat regenen."
Dus gaf de koning de baan van weersvoorspeller aan de ezel. Vanaf toen begon men bij de overheid ezels aan te stellen en hen de hoogste en invloedrijkste posities te doen bekleden. En tot nog toe wordt deze traditie in stand gehouden......
Vorige nacht wakker gekomen zoals naar gewoonte om het kleinste kamertje te bezoeken maar bij het neerliggen in bed kreeg ik daar opeens een sjas patat die niet gewoon was. Dan heb ik me maar stilletjes neergelegd en durfde niet meer te bewegen. Toen ik dan 's morgens het bed wilde opmaken was het alsof ik in een zwierder zat, ik draaide als een tol en viel pardoes op het bed neer. Bij het rechtkomen, bleef de kamer draaien als een tol... Na een tijdje dan toch bij T geraakt die het niet zag zitten. Hij nam mijn bloeddruk en hartslag op . Bloeddruk normaal , hartslag tegen de 100 dus versneld en meteen wilde hij naar de spoed. Ik heb hem dan maar zover gekregen dat we eerst bij de dokter langs gingen waar we gelukkig niet lang moesten wachten. Daar als een oud meeke aan de arm zijn cabinet binnengewaggeld... maar toch wat gerustgesteld teruggekomen. Die " vertigo" zoal hij dat beestje noemt, komt nog voor en kan door een virus veroorzaakt zijn waardoor mijn evenwichtsorgaan ontregeld is. Neen lieve mensen ik had me niet bezat en ik denk dat geen enkele zatlap zo kan tollen!! Voor de rest van de dag werd ik rust opgelegd en de komende dagen moet ik bruske bewegingen vermijden en mijn medicatie mooi innemen!! Hopelijk gaat dat snel over want vrijdag ga ik zonder pardon naar de bijeenkomst van de blogvrienden...Maar ik kan je verzekeren dat die kermismolen in mijn hoofd niet mijn dada is en dat stil zitten nog minder .
Oud worden hé ,zelfs al krijg ik " complimenten" over de verpakking .. vanbinnen is het dat het telt!! Maar ik trek me dan op aan het gezegde .. onkruid vergaat niet !!
Wie in het voorjaar niet alleen van veel kleur, maar ook van die heerlijke lentegeur wil genieten, kiest natuurlijk voor de hyacint. Met zijn natuurlijke, verleidelijke geur hult de hyacint het hele huis in lentesfeer. Dus zelfs als het mooie weer buiten nog even op zich laat wachten, bezorgt deze voorjaarsbloem je binnenshuis een vrolijk gevoel. Die prachtige bloemen hebben blijkbaar ook een voorgeschiedenis. Dat is wat ik vond op de Druivelaar.
Apollo was verliefd op de jonge prins Hyakinthos. Dat wekte afgunst op van Zephyros, de Westenwind. Toen beiden zich eens verlustigden in het discuswerpen, deed Zephyros een door Apollo geworpen discus van zijn koers afwijken en terechtkopmen tegen het hoofd van de geliefde prins. Die viel dood ter aarde neer. Uit het bloed van de jongeling liet Aplool een bloem spruiten, de hyacint, op wier bladeren hij " AI-AI" schreef, de weeklacht van de treurende God.
Het is maar dat we het weten hé, nu zal ik telkens als ik die bloem zie aan die arme Zephyros denken!
Mijn week eindigde gisteren met een positieve noot. Ik moest op controle voor mijn jaarlijks gynaecologisch onderzoek en blijkbaar is het daar binnenin nog ok, meer moet het niet zijn na 71 lentes!!
Het was het startsein om er in de namiddag tijdens de gymles nog eens in te vliegen om de spiertjes los te gooien of iets in die aard want met mijn rug moet ik altijd uitkijken wat ik doe.. daarna wat aquagym om alles terug op zijn plaats te krijgen en zo zat mijn dagactiviteit er wel op. Gelukkig had ik de dag voordien de tuin een serieuze beurt gegeven zodat ik na mijn " esbattementen" met een goed gevoel kon " neerploffen" in de terraszetel en nog even genieten van de zon want als we de weerman mogen geloven dan gaan de volgende dagen de sluisdeuren weer open.
Voor mijn part mag het nu toch zomer worden ,die lenteschoonmaak waar ze hierboven mee bezig waren zal toch stilaan gedaan zijn zeker want zo vuil zal het daar toch niet zijn met die rijstpap en die gouden lepels...? Alhoewel als het waar is wat ze voorspellen dan zit het er aan te komen dat hierboven een paar buizen van de waterleidingen zullen springen en blijkbaar zijn daar geen loodgieters . Gelukkig ben ik qua humeur niet zo afhankelijk van het weer, mijn slaapgenoot daarentegen... Niet dat hij er dan constant als een donderwolk bijloop maar het scheelt niet veel.
De enigen die zich ook niet veel van regen aantrekken zijn de merels die na zo'n bui vrolijk pieren uit onze gazon pikken. Als ik ze dan wil fotograferen, vliegen de meeste vaneigens weg.
Ah ja....ik heb ook nog even een heerlijke cake gebakken om de week af te sluiten, goed voor de moraal van mijn slaapgenoot hij moet toch niet op de kilootjes letten!
Enne ....we gaan later nog eens over de moraal spreken als het zomerweer daar is.....en ik aan mijn frisse zomerkledij merk dat ik een stukje cake teveel gegeten heb.
Wachten.. is geen literair hoogtepunt en ik weet niets eens maar waar ik het tekstje gelezen heb, maar ik zou het eigenlijk iedere dag moeten lezen!
Als ik wacht op de zomer
voor een ijsje
als ik wacht op een reden
voor mijn reisje
als ik wacht op de zon
om te kunnen stralen
als ik wacht op succes
zonder te willen falen …
als ik wacht
Is vandaag minder leuk
is vandaag minder fijn
is vandaag minder spannend
dan vandaag zou kunnen zijn.
'k Zei het je al, niets hoogstaands en toch ‘bots’ ik er keer op keer ‘tegen’. Niet tegen het versje, maar het feit dat ik soms teveel wacht. Wachten tot de omstandigheden ideaal zijn, tot ik het helemaal zeker ben. Wachten tot iedereen het met mij eens is. Tot mijn to-do-list is afgewerkt, tot ik een beetje slanker ben. Wachten op het moment dat ik een beetje minder moe ben. Dat ik wat meer tijd heb. Alleen zijn de omstandigheden nooit ideaal. Er is wel altijd iemand die een kritische noot heeft en mijn to do lijst is nooit af. Ik zal wellicht nooit zo slank zijn als ik zou willen zijn en nooit geheel van vermoeidheid bevrijd. En tijd, die zal er ook nooit in overvloed zijn. Dus waarom zou ik nog wachten ?
Daarom vlieg ik er in om datgene te doen wat ik graag wil doen er gewoonweg voor gaan! En als ik faal, dan leer ik toch ? Trouwens, wie vond dat uit die werkwoorden slagen en falen ? Waarom niet gewoon meemaken, ervaren, leren !
Ik was niet van plan om het te doen, echt niet maar plots zag ik een merel wegvliegen weg van de stapel hout die met een plaat afgedekt is recht naar de plaats met vogelsnoepjes. Blijkbaar lukte het niet zo goed om er een eentje uit te halen want de merel bleef maar op en rond de hanger fladderen....en toen vond ik dat ik toch eens van haar 'miserie' moest profiteren om te zien of zij eten ging halen voor vogeljongen of voor eigen gebruik. Snel nam ik mijn fototoestelletje, piepte stiekem in het nestje en klikte. Afwachten wat de foto zou ontsluieren.
Wat bleek:
Het wordt een vijfling .
Kort nadien zag ik de moedervogel terug in het nest vliegen, na een tijdje vloog ze weer naar de hanger, van daar terug naar haar nest....ze heeft aan mijn nestbegluring geen trauma overgehouden .
De tijd vliegt hier voorbij en we zijn alweer half mei. Mei is altijd een heerlijke maand in de tuin. De lentebollen maken langzamerhand plaats voor "echte" bloeiers, alles is groen (van dat mooie, frisse lichtgroen), het weer wordt steeds beter, de vogels zingen dat het een lieve lust is. Ik heb enorm zin in deze lentemaand. Jij ook?
De lente!
Misschien is dit wel het mooiste seizoen van het jaar? Lammetjes, een voorzichtig zonnetje en prachtige bloemenvelden. Maar als ik dan hoopvol naar buiten kijk, lijkt het nog niet helemaal zover. Een fris windje trekt soms nog langs het raam. Mijn buurman schuilt achter een paraplu als hij naar zijn auto gaat want de veelbesproken regen komt er aan. Zachtjes en hoopvol herhaal ik mijn mantra ‘de lente is er, de lente is er.... in de hoop dat het inderdaad zo is.
De lente is eindelijk in het land. We kunnen dit overal vaststellen aan de hogere temperaturen. Er staan reeds volop bladeren aan de bomen, bloesems her en der. We zien soms koolmeesjes driftig rondvliegen en een wild paringsdansje uitvoeren en straks dan dat ei in mei!!
Af en toe zweeft een duif voorbij, een tak in de bek die hij dan veelzeggend ergens deponeert, met zo’n blik van ‘kijk mij eens’. Ook het gras is reeds sinds een tijdje terug volop aan het groeien. Fauna en flora herleven. Ik ben met de camera de tuin ingetrokken om de eerste hommel vast te leggen die wat in mijn eerste bloemen zat te snuisteren.(azalea) Ik denk dan dat het een vrouwtje is want die zijn iets actiever en het mannetje komt pas later - als alles in kannen en kruiken is - met zo’n blik van , ‘en waar zijn m’n pantoffels’. Dat de lente in het land is, had laatst ook als gevolg dat op zo’n zon overgoten , mei-dag een devoot mans persoon langs het zijpad de tuin inkwam ( wat ik al niet echt ok vond) en in zijn hand hield hij enige stichtende folders . Maar wat vooral opviel was de pedante glimlach op zijn gelaat als van iemand die u de blijde boodschap komt verkondigen op een wijze dat men er zwaarmoedig van wordt.
“Geloof jij dat al deze mooie dingen die je ziet ‘de natuur’, de bloemen, de bomen er zo maar gekomen zijn door bv. evolutie, geloof jij niet eerder in het woord van God?” en hierbij keek hij veelzeggend naar een boekje dat hij angstvallig tussen zijn vingers geklemd hield en wees omstandig naar de planten in mijn tuin, met een wijzende vinger alsof hij er zelf voor gezorgd had. Hierna stak hij verder van wal op het toontje van oude schoolmeesterfiguren die hun oude lessen nog eens willen afdreunen en u op het goede pad willen brengen en dat op zo’n mooie dag. Ik keek de man enigszins schuin aan , op een peilende wijze, en trachtte argumenten te verzamelen om zijn ideeën te ontkrachten. De essentie van het geloof is nu echter dat men het moet geloven, argumenten hebben hier geen kracht van wet.
Daarom antwoordde ik hem “ het geloof moet men geloven, zonder te rationaliseren “, want dergelijke heerschappen trachten allerlei theorieën te ontkrachten zonder met dezelfde kritische blik het eigen geloof te bekijken. Ze voelen zich enkel goed bij het eigen gelijk. Soms vraag ik me zelfs af, of het hen zou kunnen schelen moest God niet bestaan en ze enkel schijnbaar religieus zouden moeten zijn. Ik bekeek hem dus verdere met montere blik en vervolgde ,
“Op zo’n mooie dag ga ik in elk geval verder werken in mijn tuin” goie dag ..na nog wat aarzelen droop hij af. Hij had nog andere zielen te redden van de duisternis.
Hop, hop, hop mijn ploeg aan de top en mijn weekend kan al niet meer stuk!
Wie mij een beetje kent die weet wat ik bedoel... Na 11 j is mijn club eindelijk nog eens kampioen en dat met nog 2 speeldagen te gaan maar het schoonste is dat we kampioen speelden tegen de aartsrivaal...Ik vrees dat de inwoners van Brugge een zware afsluiter van het Pinksterenweekend in gaan ..
Ik zal heerlijk genieten thuis bij de beelden van een winnende ploeg!
Ik had gisteren een afspraak met mijn tuin. Het was nog droog en zonnig buiten en ik kuierde wat rond tot mijn blik op een ekster viel . Normaal heb ik geen diepe affectie voor die vogel omdat zijn soortgenoten ooit teveel jonge eendjes uit ons vijvertje roofden. Maar nu werd mijn aandacht toch getrokken door de zonnestralen die zijn veren goed belichtten. Wit, zwart en blauw. Hij trippelde wat rond in de tuin op zoek naar een worm of iets eetbaars…Nog steeds waren mijn ogen gericht op die verenpracht.
Als een mens zou vragen welke kleuren hij moet combineren, wordt zelden blauw en zwart gekozen tenzij je een supporter bent van club Brugge!
De ekster pronkte echter blij rond met deze kleurencombinatie. Hij geneerde zich niet, streek met zijn snavel door de veren en leek echt happy met zijn verschijning.
Ik dacht na over de "kostuums" van andere vogels die hier in onze tuin rondvliegen.
De kraai kiest voor een stemmig zwart pak dat past bij elke gelegenheid. Omdat zijn snavel ook zwart is, komt hij wel erg donker en somber over.
De mannetjesmerel daarentegen heeft kleurige accenten die een mooi effect geven aan zijn zwarte verenpak, daarbij dan nog een oranjekleurige snavel en gele eyeliner en zo krijgt het mannetje een vrolijke uitdrukking.
De roodborst is te vergelijken met de student. Een klein vogeltje met kwieke kraaloogjes. Zijn donker en lichtgrijze pak voorziet hij van een warme, rode sjaal die vooral zichtbaar is als hij zingt.
Is er dan geen vogel die er minder uitgesproken uitziet? Ik denk de mus hoewel als je ze in een groepje ziet samenzitten dan bemerk je dat de veerinplanting bij elke mus toch anders geregeld is. Opeens zie je de verschillen.
Toen ik klaar was met het bekijken van deze modeshow, keerde ik terug naar mijn tuin want daar wil ik over een paar weken ook door verrast worden. .
Het was goed , het was gezellig en hartverwarmend maar ook heel vermoeiend al moesten we niets anders doen dan in de kerk zitten en daarna feesten en de voeten onder tafel steken!
Het turnfeest zondag was natuurlijk tof voor de meisjes en voor hen ga je ook zien want die harde banken waar we twee uur op schoven en met een vierkanten poep afkwamen , waren geen zegen voor de rug. Maar de zon was een ganse week van de partij en dat is al een treffer in de lente in ons Belgiekse!
Gisteren zijn we dan maar weer op dagdagelijkse modus overgeschakeld en geloof me dat deed deugd al hebben we hard gewerkt. De voortuin was meer mos dan gazon en werkte al een tijd op mijn systeem . Daarom vlogen we er gisteren in ( na wat pushwerk van mij) en nu ligt de tuin mooi ingezaaid te wachten op wat regen ( die we intussen al kregen) en nu nog wat zon om dan over een paar weken mooi groen te zien .. En dan maar weer gras afrijden ipv mos!!
Natuurlijk hebben we alle twee goed geslapen na onze “ corvee” maar deze vermoeidheid heeft een reden , vorige week waren we ook stikkapot en we wisten niet waardoor!! Maar je hoort mij niet klagen hoor we hebben het maar weer eens gehad en genoten van onze kinderen en kleinkinderen rondom ons!
Ik kwam gisteren terecht in een wereld die ik alleen nog vanuit de verte ken. Een “plechtige communieviering”.
De kerk zat afgeladen vol, ouders glunderend om hun kind, maar evengoed onhandig in de eeuwenoude rites van zitten en staan, zich een weg banend door woorden die voor velen wereldvreemd klinken. Voor mij zaten een paar ouders die er maar niet uitraakten of ze “een hostie moesten halen” of niet.
“Zou dat verplicht zijn of niet ?” vroeg de vader en keek vertwijfelend naar de op zijn schoot ingeslapen dochter. Met enige schuldgevoel in de ogen bleef hij zitten. Na nipt twee uur werd de dochter wakker door het daverend applaus als afsluiting van de viering.
“Is het gedaan ?”, zei ze hoopvol.
De man knikte enthousiast, bijna opgelucht.
“Ik wil naar huis”, zei het meisje.
“Wij ook”, zeiden de ouders. En toch was die viering, waarin ze zich duidelijk niet thuisvoelden en waar ze weinig boodschap aan hadden, belangrijk voor hen.
“Kijk, dit is mijn zoon”, zei de vader fier na afloop van de viering. Zoonlief had zich bij de ouders gevoegd.
“Proficiat”, zei ik. Ze glunderden allemaal.
Proficiat ook aan Thanis onze kleinzoon die gisteren zijn Plechige Communie vierde! Het was een beetje met een krop in de keel dat ik hem daar doende zag vooraan in de kerk.. onze puber/ adollescent in spe!
Als je mijn vorig logje gelezen hebt dan begrijp je wel wat ik bedoel als ik zeg dat ik het weet dat ik inderdaad nog steeds niet altijd mijn kracht ken of wat te enthousiast kan zijn en ik vrees dat dit de aard van het beestje is en daar niet direct verandering in zal komen tenzij.. en daar wil ik niet aan denken. Maar soms heb je pech ook niet onder controle zoals deze morgen.
Omdat we straks naar een communiefeest moeten, wil je er toch pico bello fris en goed bijlopen ook als je op trammetje 7 zit dus ik onder de douche en als ik daar in mijn " prille eva kostuummeke " sta ,draai ik de kraan open en ..nopens , nougabollen geen water. Grote paniek, groot alarm, T erbij geroepen ....en intussen maar sakkeren... T ging in de garage naar de leiding zien, het water kwam wel binnen via de hoofdleiding maar daar stopte het verhaal... Een klopje hier, een klopje daar, kraantjes open en toe , van alles en nog wat checken ( intussen had ik al wat heviger geklopt op de buis maar niets, nada ) .. Pidpa gebeld in de hoop dat er iemand voor permanentie zou zorgen maar die mensen hebben vandaag blijkbaaar ook een vrijaf, nondepietjes is het zwakste scheldwoord wat uit mijn mond kwam .
Gelukkig hebben we buiten regenwater met liters dus maar de oude toer opgegaan en een emmer water uit de put gehaald en in grote kommen opgewarmd en daarna gewassen zoals in mijn kindertijd met dat verschil .. geen zinken bad maar een emmer met kan en warm water in het grote bad en maar zepen en spoelen... ne mens moet zijn plan trekken hé en ik zal fris naar het feest gaan!!
Wat zijn we toch aan al die hedendaagse luxe verwend!
Ik was juist gewassen en afgedroogd toen T de badkamer binnenkwam met die ene verlossende zin....we hebben terug water! Blijkbaar was de terugslagklep geblokkeerd en heeft hij die met een duw weer aan de praat gekregen.. Morgen of één van de komende dagen zal hij dat stuk vervangen want mijn eeuwige verzamelaar die van niets kan scheiden heeft nog de terugslagklep van onze vorige verwarmingsketel liggen en die zou hij gebruiken om dat rotding te vervangen...
Ik weet het, ik mag niet klagen want ik heb één uit de duizend in huis maar moet dat altijd op de meest ongelegen momenten gebeuren ?? Hoewel wanneer is het beste moment om zonder water te vallen...
We zijn weer eens van een probleem verlost .. ik houd stilaan mijn hart vast voor het volgende..
Maar straks gaan we feesten en hopelijk zonder troubles!!
PS Dit moet STOPPEN!
Ik had juist mijn logje gepost en ging even zien naar mijn glutenbrood dat ik aan het bakken was om straks mee te nemen voor ons glutenkindje en ... mijn broodmachine heeft het opgegeven zomaar midden het bakken. Zelfs mijn altijd rustige slaapgenoot slaakt nu een diepe zucht met een lelijk woord erna en de zin .. hoe kan dat nu ... Zijn we nu behekst of wat is dat allemaal , de ene tegenslag na de andere weliswaar steeds materieel maar trop is teveel en teveel is trop! Geen brood en grote frustratie.. en mijn manneke heeft nu geen tijd om te zien wat er scheelt met dat rotding dat nog maar een jaar oud is!!
Als het kan mislopen en het moet dan loopt het ook fout!
Gisteren wilde ik brood bakken in mijn combi microgolfoven maar dat ding heeft de pijp aan Maarten gegeven ,allé het hete lucht gedeelte, de microwave werkt nog... Omdat het toestel toch al wat jaren oud is, besloten we een nieuw aan te schaffen maar owee, die inbouwdinges kosten ook al een fortuin! Maar ja, ik kan dat echt niet missen dus zullen we de riem waar wat aanspannen hé ..
Maar daar stopt het niet bij...
Voor mijn Kerst (2014) kreeg ik van de zoon een koffiezetapparaat. Ik blij natuurlijk en wilde het de volgende dag meteen uitproberen .. Maar helaas ,drie werf helaas ik liet de glazen pot vallen en dat ding was al stuk voor ik het geprobeerd had. Ik wist in welke winkel hij het gekocht had en omdat ik niet graag vertelde dat mijn cadeau al stuk was, ging ik een nieuwe pot bestellen maar kreeg als antwoord dat ik beter een volledig nieuw apparaat bestelde want dat het verschil maar 10 euro was!! Ik kon mijn oren niet geloven maar ja, bestelde dan maar een identiek nieuw koffiezetapparaat. Dat gebruikte ik tot deze week maar stelde nu opeens vast dan er een barst in de glazen pot was al lekt die nog niet.. Omdat ik de één of andere dag toch prijs zal hebben, stapte ik vandaag de winkel binnen en bestelde een nieuw koffiezetapparaat maar nu met een unox koffiekan, die kon in ieder geval niet meer breken, dacht ik!
Ja Jan en jij gelooft dat...!!
Thuis gekomen wilde ik het toestel uitproberen, dus haalde het uit de doos maar het klemde nogal in de kartonnen verpakking die errond was . Dus trok Biebie uit alle macht aan de plastiek zak waar dat ding in zit en hoera er kwam beweging in ..Maar dat was te vroeg victorie gekraaid, de zak met alles er in vloog met een ruk omhoog , de unox kan die niet in zak verpakt was, vloog omhoog en op de grond en wat dacht je .. precies op het kunststoffen handvat en lap .. ik zag de stukken in het rond vliegen. Mijn koffiezet is al goed voor de recyclage nog voor ik het aangesloten heb! Als het ergens gedonderd heeft deze namiddag dan vrees ik dat het van hier kwam want ik heb toch even heel luid gekafferd op mezelf en op alles en iedereen...
Het toestel is wel in garantie maar dat geldt natuurlijk niet voor dit geval. Ik heb dus iets met nieuwe koffiezetaparaten . Maar al met al zit ik dus nog steeds met een gebarsten kan en een spiksplinternieuw apparaat dat alleen nog voor de vuilbak goed is want een andere kan bestellen is hetzelfde verhaal als mijn vorig set! Schandalig gewoon!!
Nu heb ik gezworen dat ik een volgend apparaat niet als eerste gebruik maar aan T overlaat , pas als het de koffiedoop gehad heeft , zal ik het onder handen nemen...
Mijmerend bij vandaag... Het zou een regenachtige dag worden, dachten we nog vorige week. Niets was minder waar, de zon scheen. Het was wel niet bloedheet, maar geen druppel nat.
Zit ik daar in de kerk te kijken naar onze jongste schat. Héél ingetogen kon ik haar niet direct noemen zij zou wel voor de eerste keer een hostie "gaan eten", maar daar stopte het bij haar wel mee. Toen het haar beurt was om een tekstje voor te lezen, zat ik daar natuurlijk weer te slikken. Op zo’n moment kreeg ik het even moeilijk omdat de andere oma er niet meer bij was….. Maar toch vlug die gedachte weggedrukt, want voor die mijmeringen was ik niet gekomen.
Ik zie haar staan, stralend van onschuld. Haar blonde haren werden - voor deze gelegenheid - heerlijk, speels gekapt en ze heeft een lach op haar gezichtje waardoor Hij, diegene waar het vandaag allemaal om draait, al haar kattenkwaad en andere ‘zondekes’ op slag vergeeft. Daar ben ik wel zeker van! Ze is zo mooi in haar prachtige kleedje en met die ogen vol verwondering om al die aandacht die ze vandaag krijgt, lijkt ze nu op een prinsesje, ons prinsesje.
Op een dag als vandaag besef ik hoe gelukkig ik kan zijn om dingen, gebeurtenissen waar anderen misschien klakkeloos aan voorbij gaan. Nooit heb ik vermoed, toen ik zelf nog zo klein en onschuldig was, dat ik ooit een oma zou worden die stapelzot zou zijn van haar kleinkindjes. Als in een droom danste ik door het leven, soms met wervelende pasjes en in een short als de dagen zonnig waren, maar af en toe brachten slecht nieuws me ook wel eens aan ’t wankelen. Maar dit geluk is sprankelend, fris en zo vol energie, dat er bergen kunnen worden verzet. Zie haar daar nu staan en … zie mij nu hier zitten, stràlend.
Onlangs had ik nog een ‘serieus’ gesprek met mijn ‘kleine’ meid, of mag ik haar nu niet zo meer noemen? Ze vertrouwde me toe dat ze onlangs een hostie had gekregen van mijnheer pastoor. Na mijn vraag hoe deze smaakte, antwoordde ze ‘een beetje als karton en zou dat glutenvrij zijn oma’? Lekker leek zij deze niet te vinden! Na mijn ‘deskundig advies’ dat de èchte hostie bij haar communie zelf veel beter zou smaken dan die proef-hostie, bleef zij vol verwachting uitzien naar de grote dag en het bewijs!
En wat blijkt nu: oma had gelijk! Een beetje toch, want over de smaak valt, volgens haar, te redetwisten, maar in haar stralende kijkers zie ik nu de euforie en het geluk om deze grote belevenis.En .. de hostie was glutenvrij.. speciaal vor haar hadden ze ervoor gezorgd!
Na de mis komt ze op me toegelopen en als ik haar in mijn armen sluit en haar gelukwens, voel ik weer die liefde tussen ons. Mijn kleine, grote meid. Mijn betwetertje en snedig mondje, mijn heerlijke spring-in-’t veld en grapjas, mijn knuffeltje: ik zie je zo graag.
Als we na de mis naar hun huis gaan om een vervolg te breien aan deze mooie dag streel ik haar haren en trek haar even dicht tegen me aan. Heel even. Dan deel ik haar weer met al die anderen, al diegenen die haar ook zo graag zien. Ik ben immers niet alleen! Soms hebben wij die tijd-tussen-ons-tweetjes echt nodig.
Ik hoop dat het zo mag blijven, ook al weet ik dat dit niet kan. Want zij gaat later haar eigen weg. Zo hoort het ook! Al mag het, wat mij betreft, toch nog even duren …
Lieve Kitiara en alle andere communicantjes of kindjes die hun communiefeest vieren: ik wens jullie een hele dikke proficiat en ongelooflijk veel geluk in jullie prille leven!
Als jullie dit lezen dan zijn we ons aan het klaar maken voor de dag van ons communicantje of zijn we al aan de viering bezig...JIj was een dag te vroeg Myette met jouw reactie
Die van hierboven is zeker een " sos" want hoe vaak is het al niet dat na een slechte periode 1 mei toch nog meevalt qua weer? Hewel dat zou dus ook vandaag zo kunnen zijn en je hoort me niet klagen
De natuur loopt wel wat achter met dit weer, maar dit vond ik toch toepasselijk . Lees je met mij mee?
Als je in april gaat kijken, wat er in het bos gebeurt , hoe de grond zich aan jouw voeten, als een schilderijtje kleurt , hoe de bosviooltjes bloeien , kijk dan ook eens gauw naar boven, of de kersenboom er staat !
Witte bloesem teer en zacht, sierlijk op hun lange stelen, hebben al zo lang gewacht, om met jou te kunnen spelen.
En in mei dan heerlijk snoepen kersen hangen aan je oor ook de vogeltjes gaan zingen, en ook snoepen tussendoor.
Het voorjaar met zijn zachte dagen, geven jouw een goed gevoel, Want die prilheid en die schoonheid.... wat er in dat bos gebeurt, is gewoon een wereldwonder, dat elk jaar opnieuw gebeurt!
En nu maar hopen dat dit wonder zich inderdaad stilaan voltrekt!
Zoals de weergoden de laatste dagen bezig zijn zo moet het toch niet te lang meer duren. Al een paar dagen krijgen we hier afwisselend hagel, sneeuwregen met tussendoor een streepje zon en om het af te maken een paar donderslagen… en dat allemaal bij zo’n 7,5 gr. Moet er nog zand zijn?
Mijn pceeke heeft dan ook overuren gedraaid de laatste dagen. Een paar mails moesten dringend beantwoord worden, daarnaast heb ik even geskypet met Spanje en werd ik jaloers van hun zon, ik heb ook geblogd en op FB een paar dingen gepost . Tussendoor heb ik ook spelletjes gespeeld, chainz is momenteel mijn topper.. houdt mij alert en opmerkzaam .
Zoals het echte optimisten past, probeerde we onze dagelijkse wandeling te maken tussen de buien door maar we maakten nogal snel een demi tour want amper een kwartier bleef het droog...
Maar ik was ook productief want heb soep gemaakt, een eigen pizza in mekaar gestoken en die is stukken hartiger, knapperig en smakelijker dan één uit de supermarkt. Daarnaast ook 2 glutenvrije broden gebakken voor ons glutenkindje... Ik heb er al aan gedacht om als grap zondag voor haar communie nog eens een supergroot brood te bakken en dat met een strik errond af te geven als cadeau... Ben benieuwd naar haar reactie!!.. IK vertel het wel .
Wat heb ik nog gedaan? In de krant van de dag alle puzzels en kruiswoordraadsels opgelost dat houdt mij grijze massa aan het werk.. en het TV boekje van deze week eens doorgebladerd en natuurlijk de kruiswoordraadsels opgelost.
Als ik het zo bekijk dan was het precies toch een goed gevulde dag... ’s Avonds wilde ik TV kijken maar het trok weer op niets dus heb ik nog maar verder geblogd en patience gespeeld ...Het leven van een gepensioneerde kan toch druk zijn hé ?
Bij zo'n weer kan je niet veel meer dan binnen blijven en eventueel op je PC de tijd doden en zo waarom ook niet?
Ik ben op een leeftijd gekomen dat ik aardiger ben voor mezelf en minder kritisch. Ik ben mijn eigen vriendin geworden. Ik heb al te veel dierbare vrienden deze wereld zien verlaten, te vroeg voordat zij konden begrijpen hoe groot de vrijheid is met het ouder worden.
Wiens zaak is het als ik ervoor kies om te lezen of om te computeren tot 04:00 uur in de morgen, of te slapen tot 's 12.00 uur ’s middags ( niet dat ik me daar al aan bezondig want ik ben geen langslaper) ?
Wie kan er iets tegen in brengen als ik dans met mezelf op die prachtige muziek van de 60 & 70 ’s en 80’s en als ik op hetzelfde moment zou willen huilen zal ik dat ook doen.
Ik mag op het strand lopen in een badpak dat strak is gespannen over mijn lichaam of vol overgave in de golven pletsen als ik daarvoor kies, ondanks de medelijdende blikken van de jetset. Ook zij zullen er ooit oud uitzien.
Ik weet dat ik af en toe vergeetachtig zal worden ben maar gelukkig herinner ik me nog steeds de belangrijkste dingen van mijn leven.
Zeker, door de jaren heen, is mijn hart wel eens gebroken. Hoe kan je hart niet breken, als je een geliefde verliest, of wanneer een kind lijdt, of zelfs als iemand 's geliefde huisdier wordt aangereden door een auto? Maar, gebroken harten geven ons kracht begrip en mededogen.
Ik ben gezegend want ik mag lang genoeg leven om mijn haar grijs te zien worden en te zien dat mijn lachen voor altijd zal worden geëtst in de groeven op mijn gezicht. Zo velen hebben nooit gelachen en zo velen zijn gestorven voordat hun haar zilver kon worden.
Als je ouder wordt kan het je steeds minder schelen wat andere mensen van je denken. Ik twijfel niet meer aan mezelf. Ik heb zelfs het recht verdiend om het fout te hebben. Ik hou van de persoon die ik ben geworden.
Ik zal niet eeuwig voortleven, maar in de tijd die me nog gegund is, zal ik proberen er het maximum uit te halen en zo weinig mogelijk tijd verspillen met klagen over wat had kunnen zijn, of mij zorgen te maken over wat er nog zal komen. En ik zal ieder dag een dessert eten. (als ik daar tenminste lust toe heb) ...
En dat allemaal schoot door mijn hoofd terwijl ik ongestoord genoot van een namiddag met mijn pc op een koude , natte dag in april.
Vergeet wat ik in mijn vorig logje zei over de lente en de wolken....Alsof we er nog niet genoeg van kregen , "verwennen" ze ons hierboven met nog wat aprilse grillen. Voor mij hoeft het niet al ligt de gazon wel te slurpen van het hemelvocht terwijl de planten hun blaadjes wassen met het frisse verkwikkende water. Het gras ( of wat op gras moet gelijken!!) beloont mij reeds met een felle donkergroene kleur en de prille uitlopertjes van de tuinplanten staan rechtop die lentebuien te trotseren. Het egaal grijze uitspansel en de gestaag neervallende druppels laten mij vermoeden dat dit weertje wel de hele dag zal aanhouden. Ik vind wel een goed boek of een gezellige film om de dag mee door te komen. En er is natuurlijk nog altijd de koers en het voetbal al wil ik over dat laatste niet teveel zeggen want mijn club is aan het kwakkelen!! Correctie gisterenavond hebben ze toch al wat rechtgezet, nu niog zo verder gaan tot het einde!!
Over een paar dagen schijnt misschien opnieuw de zon. Het is tenslotte nog nooit 'blijven' regenen. Optimist tot in de kist zeggen ze dan!!
Vandaag is de dag van de Aarde (Engels: Earth Day) een jaarlijks terugkerend evenement op 22 april dat plaatsvindt in alle landen.
De dag heeft als doelstelling mensen bewust te maken van het bijzondere van de aarde en het leven daarop. Op deze dag wordt op positieve wijze aandacht gevraagd voor de wereldproblematiek rondom natuur, milieu en klimaatverandering. Bezinning en plezier staan hierbij voorop.
In de Verenigde Staten van Amerika is de Dag van de Aarde (International Earth Day) sinds 1970 een populair fenomeen. Ook in Frankrijk is de Dag van de Aarde al langer ingeburgerd. Sinds 2004 krijgt deze dag ook in Nederland steeds meer bekendheid.
Spijtig dat er bij ons zo weinig aandacht gegeven wordt aan deze dag want de aarde zou ons allemaal moeten aanbelangen…
Als we de weersvoorspellingen mogen geloven dan is het na vandaag weer voor een week gedaan dus zullen we er maar van profiteren zeker? Ik duim in ieder geval dat mei beter wordt want de 1e en 7e hebben we hier cummunicantjes!! Zouden eieren brengen naar de Klarissen nog helpen? Alleen weet ik niet waar die nog te vinden zijn!!
Ik geloof niet dat onze kinderen weten wat een schortje is.
Het voornaamste gebruik van oma's schortje was om haar jurk te beschermen omdat ze er maar een paar had.
Maar ook omdat het makkelijker was om een schortje te wassen in plaats van een jurk.
Ze gebruikte het schortje ook als pannenlappen om de pannen van de kachel of uit de oven te halen..het diende ook om de tranen en vuile neus van de kinderen af te vegen.. En als ze de eieren uit het kippenhok ging halen, was het schortje ook heel handig om de eieren te dragen.
Als er visite kwam konden haar verlegen kinderen onder haar schortje schuilen. En als het koud was kon ze haar armen er indraaien en opwarmen.
Het was ook heel geschikt om de menige zweetdruppeltjes af te vegen als ze gebukt stond over de kachel met koken.
Hout voor de kachel werd ook in het schortje binnen gebracht.
Uit de tuin droeg ze allerhande soorten groente naar binnen en als de erwten gedopt waren gingen de schillen in het schortje.
In de herfst werd het schortje gebruikt om de appels op te rapen die onder de bomen lagen.
Als oma onverwachts visite aan zag komen je stond er van te kijken hoeveel meubeltjes dat ouwe schortje nog kon stoffen in een paar seconden.
Als het eten klaar was, ging ze naar buiten en zwaaide met haar schortje, dan wist iedereen dat het tijd was om binnen te komen.
Het zal nog lang duren voordat iemand uitgevonden heeft wat voor zoveel doelen gebruikt kan worden zoals het schortje!
In deze tijd zouden wij er gek van worden te weten hoeveel bacteriën er in dat schortje zaten .. Toch heb ik er nooit wat aan overgehouden……..of toch ??????? Liefde
Ik las bij Myette dat ze de winterspullen vervangen heeft door zomerse hebbedingetjes. Dat uitmesten van de winterkast heb ik gedaan toen we thuiskwamen en elke keer " probeer" ik spullen die toch een jaar lang niet buiten gekomen zijn weg te doen maar lastig dat het is, maar ik zal toch eens van mijn hart een steen moeten maken en spullenhulp sponseren!
Maar dat is voor de dagen dat we niet buiten kunnen want ik profiteer elk moment van het beetje zon dat we krijgen om de bloementuin optimaal te maken en daar ben ik al behoorlijk in geslaagd al zeg ik het zelf! Hier binnen heb ik ook al heel wat planten verpot of gesplitst zodanig dat ik bijna niet meer weet waar ik al die potten moet zetten....Ik kan dan ook van geen enkel stekje of plantje scheiden, nog zo iets!! Eén voordeel, de buren profiteren van mijn " ga en vermenigvuldig" drang en krijgen zo ook kleur in hun woonkamer.
Elk jaar betrap ik er mijn op dat die weken zon in de wintermaanden toch voor extra energie zorgen want eenmaal thuis “vlieg” ik er letterlijk in zowel binnen als buiten … ben benieuwd hoe lang die opstoot zal duren..
Het woordenspel van een ander, daar kan ik van genieten....zeker na zo'n drukke dag als vandaag..
Ik was moe. Ik kon geen letter meer zien. Ik wilde ook geen letter meer zien. Ik wilde alleen nog maar slapen, ergens achteraf, onder een lege hemel en in warm en ongeletterd gras.
En de z dan? Welke z? De z van zuiver, zinderend , zoen.
Ik zuchtte, ik was zo moe.... Maar iemand draaide zich naar mij toe en gaf mij een zuivere, een zinderende, een letterlijke zoen.
Wij kregen al onze portie zon de voorbije maanden maar de achterblijvers hier in ons Belgielandeke kijken er toch stilaan naar uit en volgens mij is die echte lente nu ook aan het komen.
Was het een paar weken geleden nog muisstil vroeg in de morgen, nu hoor je alweer voorzichtig een paar vogelliedjes. Steeds meer voorjaarsbloemen staan te bloeien en de tuinen krijgen stilaan terug kleur. Het zou toch wel erg prettig zijn, als we dit jaar een lekker voorjaar kregen. Dat ze de wolken nu eens lekker op slot houden, goed voor de natuur en goed voor de mens, want van al die regen en somber weer, word je chagrijnig. Dus blogvrienden, diegene van jullie die erg goed zijn in dansen begin vast de zonnedans te oefenen. Ik ben helaas niet zo'n danswonder, dus ik blijf maar zitten, anders krijgen we donder en bliksem.
Ik kreeg gisteren een PPs door en vond die zo prachtig dat ik hem vertaald hier neeschrijf!
Ik zal doorgaan met te beminnen zelfs als anderen zich wentelen in de haat.
Ik zal doorgaan met te geloven zelfs als de wereld haar hoop verliest.
Ik zal doorgaan met opbouwen zelfs als anderen verwoesten.
Ik zal doogaan met te spreken over vrede zelfs temidden van de oorlog.
Ik zal doogaan met licht te geven zelfs in het midden van de duisternis.
Ik zal doogaan met te zaaien zelfs als anderen weigeren om te oogsten.
Ik zal doogaan met roepen zelfs als anderen zwijgen.
En ik zal een glimlach toveren op de betraande gezichten.
Ik zal verlichting brengen als men enkel nog de pijn ziet.
Ik zal een reden tot vreugde geven zelfs daar waar er enkel nog droefheid is.
Ik zal diegenen die besloten hebben om stil te staan uitnodigen om te stappen .
Ik zal een schouder geven aan zij die zich uitgeput voelen.
Want in het midden van de verlatenheid zal er altijd een kind zijn dat naar ons kijkt vol hoop en wachtend op een teken van onszelf en zelfs als we in het midden van de kwelling zitten zal de zon ergens opgaan en ergens in het midden van de woestijn zal er steeds een plant groeien.
Maar als je op een dag ziet dat ik niet meer stap, niet meer lach en zwijg, kom dan dichterbij , geef me een kus en hou me even vast of geef me een glimlach. Dat zal volstaan want misschien was ik dat allemaal vergeten omdat het leven me even verpletterd heeft of me op een moment overrompeld heeft. Enkel een gebaar van jou zal me naar mijn weg terugbrengen, vergeet dat nooit!
Er zal altijd een vogel zijn die zingt , een kind dat lacht of een vlinder die ons zijn schoonheid cadeau doet!
Het weer mag dan nog wat tegenwerken .. al de rest loopt weer mooi in het ritme van de dag .. Van de paar betere dagen heb ik geprofiteerd om de bloementuin onder handen te nemen en het meeste onkruid eruit te halen.. Ik ben content en stilaan begint er hier en daar al wat kleur te komen in de tuin.
Mijn kruidenhoekje moest ook dringend ververst of vervangen worden.. wat bij deze ook gebeurd is..
Ik had geen zin om de zomerkledij die ik meehad op reis weg te hangen dus .. heb ik de winterkleren vervangen door lichtere spulletjes + een paar nieuwe outfittjes want volgende maand hebben we een Eerste Communicant en een Plechtige Communicant en oma wil er ook goed bij lopen !! De winterschoenen staan weer een jaar achter slot en hun plaats is ingenomen door lichtere schoenen...
Wat heb ik nog gedaan?
Een nieuwe identiteitskaart en rijbewijs aangevraagd. Het eerste vervalt volgende maand en het tweede willen we vervangen door een internationaal rijbewijs want Frankrijk en Spanje durven al eens moeilijk doen als ze geen rijbewijs op pasformaat voor de neus krijgen ...Omdat we beiden aan nieuwe toe waren verschoot ik toch even van de prijs.. 2x15 euro voor de pas en 2x 20 euro voor het rijbewijs...zo'n slordige 70 euro en over 10 jaar mag alles opnieuw gedaan worden . Maar dat zijn zorgen voor later al komt dit later steeds vlugger naarmate je ouder wordt!!
Straks komt de kastenmaker de maat nemen voor een nieuw TV kastje dat beter zal passen bij de andere meubelen ... en dan kan ik hier binnen ook aan de opkuis beginnen!
Gisteren ben ik dan ook nog eens voor een jaarlijks bezoekje geweest bij de tandarts en kreeg een retourtje voor volgend jaar! Ik dus blij dat mijn eigen " bijtertjes " het nog steeds goed doen!
De jaarlijkse afspraak bij de gynaecologe ligt ook al vast ..
Vandaag met mijn voeten laten spelen ( letterlijk) en die voelen ook weer goed aan...Voor volgende week staat een afspraak bij de schoonheidsspecialiste voor mijn smoeleke (snorretje+ wenkbrouwen) en mijn kleurtje van het Zuiden rondt het geheel af dus ben ik stilaan weer klaar voor de komende zomer.
Voilà jullie weten nu waarom ik voorlopig nog niet teveel tijd had om te bloggen.
Watch your back. Voor u het weet hangt er vandaag een aprilvis aan uw rug. Maar welke flauwe plezante heeft 1 april uitgevonden en waar komt de aprilvis vandaan?
Een moeilijke vraag, zo blijkt. 1 april wordt zowat overal ter wereld 'gevierd'.
In Duitsland heet die dag 'narrendag', in Amerika noemen ze het 'April Fools' Day' en de Russen hebben het over de 'Dag van de Dommerik'. En om die 'dommerik', daar was het hem in den beginne om te doen.
Vroeger was degene die voor gek werd gezet iemand die net in dienst was getreden als knecht of als dienstmeisje. Ook de immigrant die pas in het dorp was aangekomen, de lichtgelovige, de ongelukkige sul op de boerderij of de meest simpele jongen uit de klas was de pineut.
Maar wie 1 april uitvond en wanneer, dat is niet bekend. Het bestaat al sinds de Germanen. Ook de oorsprong van de aprilvis is onduidelijk.
In oude Vlaams-folkloristische tijdschriften vond men toch een verklaring: Men vroeg degene die men wilde sarren, om voor de maaltijd van de dag een aprilvis te gaan halen, een vis die in april geboren was. Maar op 1 april kan je moeilijk een aprilvis al vangen, het beestje is amper 1 dag oud en nauwelijks te vinden. Daarenboven is het natuurlijk moeilijk om de leeftijd van een vis te bepalen.
Maar waarom juist 1 april en niet 1 mei of 1 juni?
In vroegere jaartellingen zou 1 april de begindatum van het jaar geweest zijn. Na de invoering van de Gregoriaanse kalender in 1582 werd het jaarbegin opgeschoven naar 1 januari. Dat zou voor verwarring hebben gezorgd.
Maar ook dat is onzeker. Het kan ook wijzen op een Germaans gebruik waarbij de nieuwe lente werd begroet en de koude winter met al zijn narigheden werd verbannen. Vandaar dat de volksgewoonte om op 1 april iemand te foppen door hem weg te zenden voor een onmogelijke boodschap, verband kan hebben met het wegjagen van de winter.
U bent een heel vrome man, zegt Marie tegen haar buurman. Ik ben altijd ontroerd als ik u ’s morgens bij het verlaten van uw huis een kruis zie slaan.
U vergist zich , mevrouw, ik controleer gewoon even of mijn pet goed staat, of ik mijn broek dichtgeknoopt heb en of ik mijn portemonnee en mijn sleutels bij me heb.
Een grapje maar ik herinner me nog de tijd dat een kruisteken een dagelijkse gewoonte was! Ons ma zou nooit een vers brood beginnen zonder er met haar mes op de onderkant een kruisteken op te maken. Als het donderde en bliksemde dan maakten we een kruisteken als het te hevig werd. Wij gingen nooit slapen zonder een kruisje te vragen aan onze ouders en ’s morgens was dat ook het eerste toen we opstonden: ma een kruisje, pa een kruisje en dan kregen we er eentje op het voorhoofd…Bij velen werd er een kruisteken gemaakt voor het eten en als de pastoor ten lande met zijn misdienaar te voet naar een stervende kwam om de laatste sacramenten toe te dienen, dan stopten we toen ze voorbijkwamen om te knielen en een kruisteken te maken .. en zo kan ik door gaan …
Wat ik hier beschrijf is amper 60 /65j geleden ,mijn kindertijd waar godsdienst nog een stuk van het dagelijks leven bepaalde… Ook wij werden - als je het zo beschouwd - geïndoctrineerd , wij leefden ook volgens de wetten van de Kerk en de pastoor… ook wij maakten fouten in naam van de godsdienst alleen was het voor Jan modaal minder een reden voor gewelddadigheid …
Intussen is er zoveel veranderd in de Kerk , haakten zovelen af om verschillende redenen …gooien we stenen naar andersdenkenden hoewel de meesten van ons zelfs niet meer Rooms zijn … heeft de onverdraagzaamheid , onverschilligheid en geweld de plaats ingenomen van geloof en religie… Pleit ik nu om terug te keren naar vroeger? Neen, je kan nooit terug, je moet mee met de stroom van het leven , van de geschiedenis, maar je kan wel de waarden van het verleden proberen te behouden en niet het kind met het badwater weggooien…
Het maakt een mens sprakeloos als je ziet hoe mensen de dag van vandaag soms met elkaar omgaan alsof leven geen enkele waarde meer heeft…alsof het verleden totaal zinloos was … Ik wil daar niet aan meedoen.. het leven is te mooi als je het met beide handen grijpt niettegenstaande de obstakels en moeilijkheden… We leven maar eens waarom het dan voor iedereen vergallen?
Sommigen wisten ervan, anderen hebben het misschien vermoed maar feit is dat we een paar maanden weg waren opzoek naar de zon!
Vakantie is leuk, maar het is ook heerlijk om weer thuis te zijn. Heel even je huis zien met nieuwe ogen, daarna terugglijden in de vertrouwde huiselijkheid. Een rondje door de tuin en rond het huis maakt mijn thuiskomgevoel compleet. Alles is er nog, onkruid en mos op de terrastegels inbegrepen...En hoewel het nog niet eens volop lente is, bemerk ik al een begin van nieuw leven, van bomen die uitlopen en van een gazon die stilaan weer groener wordt. Ik mijmer over verbindingsdraden. Hoe ver ik ook weg ben, de hechting aan mijn huis en ‘mijn' tuin reist vanbinnen mee en laat zich bij thuiskomst vreugdevol hervinden, hervoelen.
Met mensen werkt het eigenlijk net zo. We kunnen mailen, bellen, herinneren, dromen en dat is goede voeding voor de ‘draden’. Maar de ander letterlijk weer dichtbij weten en kunnen uitzien naar de volgende ontmoeting laat mij pas echt herlanden op eigen grond.
Daarom mijn late Paaswens voor alle trouwe bezoekers!
Bij zwarte dagen horen grote woorden. Niets wordt ooit meer hetzelfde, de wereld is veranderd. Zou het?
Onze wereld is veranderd, ja. Wie nog de hoop koesterde dat het ons niet kon overkomen , is een illusie armer. Maar wie geloofde dat nog echt? We hebben gisteren geleerd dat er een groot verschil is tussen weten dat er iets kan gebeuren en het live op TV zien. De wereld is niet veranderd. Als je één iets kan zeggen , is dat de wereld meer en meer hetzelfde wordt. New York, Madrid, Londen, Parijs en nu Brussel… allemaal plaatsen waar het bloed de straatstenen even rood kleurt.
22/3 is onze zwarte dinsdag maar op de wereldkalender van terreur is dat een datum tussen veel dagen met een rouwrandje. Steeds weer datzelfde blind geweld, telkens weer dezelfde blinde paniek. Angst, paniek en chaos, de terroristen grossieren er in. Het enige dat we daar echt tegenover kunnen zetten is dat we met veel meer zijn en het vermogen hebben om ergens hartstochtelijk in te geloven zonder de nood te voelen om andersdenkenden naar de hel en terug te bombarderen.
Mijn gedachten gaan nu naar de mensen voor wie gisteren een hel geworden is. Hun wereld bestaat voortaan uit een voor en een na, terwijl wij de gelukkigen zijn de overlevers die enkel littekens op de ziel hebben opgelopen. Bij het zinloos verlies van minstens 34 doden kan je enkel stil worden .Bij het verdriet van nabestaanden worden onze eigen angsten en verwarring nietig. Een tekening op de grond maken, een kaars ontsteken, even stil worden en elkaar vastnemen.. het is zoveel maal zinniger dat de dodelijke zekerheid van terreur…Gewoon de boel bijeenhouden.. het zou zo stilaan het motto van onze tijd kunnen zijn
Wie iets durfde te zeggen, was een bange blanke man - Luckas Vander Taelen
Toen ik eerder op de dag dit logje postte, had ik nooit gedacht dat het zo brandend actueel zou zijn maar spijtig genoeg wel en ik vrees dat het niet hierbij blijft .. de wereld gaat naar de kl... door al die idioten ....
Normaal houd ik het bij een paar opmerkingen maar dit wil ik wel plaatsen en dat heeft niets met ophitsing of onverdraagzaamheid te maken eerder met realisme!!
Gelezen op opinieblog op 21maart 2016
Luckas Vander Taelen, houdt van Brussel, maar nu denkt hij: "Ça suffit, j'en ai marre." Hij hoopt dat nu eindelijk iedereen de realiteit eindelijk onder ogen durft te zien en ootmoedig toegeeft dat men de problemen heeft laten verrotten.
Zijn verslag:
Ik heb vrijdagnamiddag de spectaculaire actie van de veiligheidsdiensten in Brussel gevolgd, zappend tussen vier zenders in twee talen. Een unieke ervaring: vanuit Vorst keek ik naar wat een paar kilometer verder gebeurde. Live from Molenbeek. Twee dagen eerder had ik ook al vreselijke beelden te zien gekregen, die keer vanuit mijn eigen gemeente dan nog. In een buurt waar ik af en toe winkel, had een Algerijn met een zwaar wapen op de politie geschoten en waren zijn gevaarlijke kompanen over de daken weggevlucht. En verdwenen. De hele nacht cirkelde een helikopter boven onze tuin. Een nare ervaring; een onbehaaglijk gevoel van bedreiging bekroop me. "Ik dacht: die terroristen zijn erin geslaagd iets bijzonder kostbaar voorgoed kapot te maken."
Toen ik vrijdag naar de belegering keek in Molenbeek, steeg er op een bepaald moment rook op uit een appartementsblok. In een voor elke Brusselaar vertrouwde omgeving, een doodgewone straat met wat winkeltjes, een slager en een apotheek had de politie de grote middelen ingezet. Ik fiets wel eens voorbij in die Vier-Windenstraat. Nu zag ik dat banale huis in die banale straat met de ogen van de miljoenen kijkers die het te zien zullen krijgen en die denken: het is daar oorlog, in Brussel. Ik dacht: die terroristen zijn erin geslaagd iets bijzonder kostbaars voorgoed kapot te maken: ons gevoel van veilige geborgenheid in de stad. Ik werd overvallen door een gevoel van droefheid. Zo ver is het dus gekomen in mijn stad, dat is ervan geworden.
Toen ik gebiologeerd naar die beelden zat te kijken, ging een vreselijke gedachte door mijn hoofd: we zullen met die extreme gewelddadigheid van terroristen moeten leren leven, ze zal deel uitmaken van ons nieuwe dagelijkse realiteit. "Blijkbaar kon hij rekenen op een verfijnd netwerk om hem verborgen te houden." Drie dagen later werd in Molenbeek dus een man aangehouden, die in heel Europa gezocht wordt sinds de aanslagen van Parijs, maar de hele tijd ondergedoken zat in Brussel. Hij had gependeld van het ene naar het andere veilige appartement, tot men hem haast per toeval op het spoor kwam, dankzij vingerafdrukken die hij achtergelaten had in Vorst. Blijkbaar kon hij rekenen op een verfijnd netwerk om hem verborgen te houden.
Toen Jan Jambon zich een tijd geleden afvroeg hoe het kwam dat Abdeslam zo lang kon onderduiken, had hij gealludeerd op de rol van zijn onmiddellijke omgeving. Het leverde hem meteen kritiek op dat hij de Maghrebijnse gemeenschap stigmatiseerde. Maar nu blijkt dus dat een hele bende Brusselse vrienden én familieleden er geen probleem mee had om een man te helpen die in november betrokken was bij een van de vreselijkste aanslagen in West-Europa sinds het einde van de Tweede Oorlog. Nu vertellen mensen uit de buurt dat iedereen wel wist waar Abdeslam zat.
Omerta?
Zeiden mensen in deze buurt dat niet meteen aan de politie omdat ze geloven dat er zoiets bestaat als een oorlog die alle middelen heiligt, die gevoerd wordt in de naam van een god? Waren zij in naam van hun godsdienst bereid om een moordenaar uit de handen van het gerecht te houden? Of is het eenvoudiger: bestaat in de Maghrebijnse gemeenschap een heilige omerta, waar schuldbekentenis als verraad gezien wordt en een onaanvaardbare aantasting van de eer? Ik heb dat fenomeen vaak aan het werk gezien bij ouders van criminelen die tegen alle evidentie in blijven beweren dat hun zoons onschuldige lammetjes zijn. Dat die verkeerd begrepen solidariteit en principiële ontkenning bestaan, bleek gisteren helaas ook toen jongeren in de buurt van de Vier-Windenstraat politiewagens met stenen bekogelden en riepen dat de wijk van hen was. Dat is op zijn zachtst gezegd niet bepaald een opwekkende gedachte. Of zal het weer zo zijn dat men dit niet mag zeggen, omdat dit stigmatiserend zou zijn en men liever het gekoesterde idee van de harmonische multiculturaliteit levend houdt? Zucht.
Zo gaat het nu al jaren. Jarenlang is het een Brusselse specialiteit geweest om te ontkennen, te minimaliseren en problemen te relativeren. Ik las het zaterdag meteen weer in een krantenartikel, waar mijn beschrijving van de sfeer in laag-Vorst werd “weerlegd”. Het is allemaal zo erg niet, schreef de journalist, de mensen zijn vriendelijk en het valt allemaal best mee met die islamisering: je kan er nog een pintje drinken. Zucht.
Zo gaat het nu al jaren: feiten negeren en wegkijken om zijn ideologisch gelijk te halen. Een overval met oorlogswapens was een “fait-divers”. Scholieren die elke dag met wapens werden afgedreigd en beroofd, dan keek de burgemeester liever de andere kant op. Wijken waar zowat alles fout liep en de macht stilaan was overgenomen door plaatselijke bendes, daar praatte men liever niet te luid over. En moesten we het meer over de positieve kant hebben... Hoe gemakkelijk werden geweld, onveiligheid, islamitische radicalisering en toenemende religieuze druk in deze stad getolereerd! "Hoe gemakkelijk werd geweld, onveiligheid, Islamitische radicalisering en toenemende religieuze druk in deze stad getolereerd!"
"Wie iets durfde zeggen was een bange blanke man."
Wie iets durfde zeggen was een bange blanke man, een islamofoob of een provincialistische Vlaamse angsthaas die van het leven in de grootstad Brussel niets had begrepen. Maar nu heb ik het wél begrepen. Ça suffit, j'en ai marre. Ik ben het beu. Mijn gevoel van droefheid heeft plaatsgemaakt voor een van woede. Ik wil niet meer wegkijken en gewoon worden aan een gevoel van onbehagen in mijn stad. Ik ben het beu dat lafheid en electoraal opportunisme het blijven halen in de politiek en dat de realiteit wordt toegedekt met ideologische wishful thinking. Dat heeft er jaren voor gezorgd dat het zo moeilijk was om problemen bij hun naam te noemen en dat we uitgekomen zijn bij een rokend appartement in Molenbeek, waarvan zeer velen in de buurt wisten dat de meest gezochte terrorist van Europa er hokte. Wat moet er na Vorst en Molenbeek nog meer gebeuren in deze stad voor de behoeders ervan de realiteit eindelijk onder ogen durven te zien en ootmoedig toegeven dat men de problemen heeft laten verrotten?
Mijn antwoord hierop?
En dat wordt de maatschappij waarin onze kleinkinderen moeten leven..zucht
Als iemand zich geviseerd voelt .. ik wil het ook veranderen in een dom bruintje hoor!!
Een dom blondje besluit een aquarium te kopen om zoutwatervissen te kweken. Ze besluit naar zee te rijden en daar zout water te halen. Op de pier van Oostende gekomen, ontmoet ze een visser. Ze spreekt hem aan en vraagt om zout water.
“Da’s hier geen probleem!” zegt de visser.
“Wat kost een emmer?” vraagt ze.
“Vijf euro.” antwoordt hij.
“Oké, doe mij maar een emmer.”
De man schept een emmer vol met zeewater en ze betaalt hem 5 euro. Thuis gekomen kiepert ze het water in het aquarium. Dan ziet ze dat ze nog heel wat water tekort komt en bedenkt dat ze nog een aantal keren heen en weer zal moeten rijden naar Oostende. Terug bij de pier zit daar nog steeds datzelfde vissertje. Ze spreekt hem weer aan, maar ondertussen is het laag water geworden…
“Amaaai,” zegt ze, “ge hebt goed verkocht vandaag!”
"Ik herinner het mij niet meer zo precies, maar in elk geval: het was onvergetelijk." De vissen steken de handen uit de mouwen om eitjes te leggen.
De vogels leggen eitjes en na enkele dagen beginnen ze al rond te fladderen.
Het wordt stilaan warmer, ik voel dat aan de kleren die ik uitgelaten heb.
Mijn vriend houdt parkieten, kippen, Spaanse ratten, vier zussen en een motorboot. We hebben een huis van ongeveer drie verdiepingen.
Ik lees het liefst sprookjes die echt gebeurd zijn.
Sommige mannen gaan naar het café om hun gestorven vrouw te verdrinken..
Ik denk later ook te trouwen met een vrouw die veel houdt van beesten zoals ik.
Een deel van de raket vliegt naar de maan en de rest is dan natuurlijk naar de maan. We gingen naar Oostakker met een hele bende bedevaartgangers en gangsters.
De rijken komen met hun auto, maar de gewone mensen met een paraplu.
Hij is uit het venster op de vierde verdieping gesprongen omdat hij te diep in de put zat.
Als antwoord op een paar reacties op mijn vorig logje..
Eerlijkheid.. We zijn allemaal groot gebracht met die waarde dat eerlijkheid je het verst brengt in het leven en zowel thuis als op school stond eerlijkheid hoog in het logo… Intussen hebben we die waarde doorgegeven aan onze kinderen en kleinkinderen omdat we er nog steeds in geloven … Maar soms kan de maatschappij je aan het twijfelen brengen… Enkele jaren terug tijdens ons verblijf in Spanje vond ik een portefeuille op de openbare weg… Toen ik erin keek zag ik een identiteitskaart, bankkaarten en geld , hoeveel weet ik niet maar ik herinner me dat er wel een paar briefjes inzaten… Ik stelde me voor hoe ik me zou voelen bij het verlies van mijn portemonnee ( heb ik jammer genoeg dit jaar meegemaakt toen mijn handtas gestolen werd met alles erin!). Ik weet dat ik in dit geval de eerlijke vinder dankbaar zou zijn. Maar ik was in een vreemd land, het was tegen de avond en ik wist niet waar ik die persoon kon vinden . Dus besloten we alles naar een politiekantoor te brengen. Hebben jullie ooit al eens een politiekantoor gezocht in een vreemd land en onbekende stad? Het was dus niet eenvoudig maar na wat navraag wisten we ongeveer waar we naartoe moesten. Intussen was het al donker worden tot ik opeens het politiekantoor zag…We waren het juist voorbijgereden. T draaide op de baan om terug te keren maar dat was zonder de agenten die buiten stonden gerekend! We werden tegengehouden en moesten opzij gaan staan. T moest de papieren bovenhalen om een boete uit te schrijven wat omdraaien op een openbare weg is verboden! IK vertelde dat we op zoek waren naar het kantoor .. Ik kreeg geen tijd om uitleg te geven. Dat was er voor mij even teveel aan ik legde hen uit( gelukkig spreek ik Spaans) waarom we naar het kantoor kwamen en dat het straf was dat we nu een boete zouden krijgen terwijl we juist iemand wilden helpen! Er werd even heen en weer gediscuteerd maar finaal mocht ik naar binnen zonder dat we een boete kregen. Daar zaten twee dienstdoende agenten vervelend te kijken naar een vreemde dame die hun avondrust kwam verstoren. Op hun vraag wat ik kwam doen, zei ik dat ik een gevonden portefeuille wilde binnenbrengen om die aan de rechtmatige persoon terug te bezorgen.. Even keken die twee me aan of ze het hoorden donderen in Keulen… Stonden dan met een zucht recht om papieren te halen om in te vullen.. Intussen nam één van hen de vondst aan, keek niet naar de pas of zo maar gewoon of er geld in zat… Toen kon het opeens wel sneller… Er werden een paar notities genomen en ik kon gaan.. geen bedankt of we zullen zorgen dat de persoon alles terug heeft.. Ik kwam buiten met het gevoel dat die persoon in kwestie misschien zijn papieren en kaarten zou terug zien maar zijn geld … NOOIT!!
Iedereen die op een katholieke school grootgebracht is heeft ze dagelijks afgedreund De zeven werken van barmhartigheid ?
De hongerigen spijzen
De dorstigen laven
De naakten kleden
De vreemdelingen herbergen
De zieken bezoeken
De gevangenen verlossen
De doden begraven
Waarom ik daar aan denk?
We zaten de voorbije week samen met enkele bekenden en praatten wat over koetjes en kalfjes tot er eentje recente reiservaringen vertelde… ze waren het slachtoffer geweest van oplichting. Van het ene kwam het andere en in ons groepje van 5 waren we met 4 die op reis ofwel bestolen werden ofwel opgelicht ofwel problemen hadden bij geldafhalingen en zo ook geld door de neus geboord zagen….Jammer genoeg kunnen we daar ook over meepraten zowel over bestolen zijn als over problemen bij het geldafhalen… In de meeste gevallen gaat het over vreemdelingen die op een lepe manier toeristen of anderen viseren.. en dan denk je .. het wordt er niet beter op met al die vreemdelingen die denken dat ze hier in het westen van de vetpotten kunnen profiteren. Het vet is al lang van die potten al hebben we het nog steeds goed maar zoals de regeringen nu bezig zijn zal dat rap keren … en dan zou je als brave burger op zijn minst 4 of 5 van die werken van barmhartigheid moeten toepassen?
Sorry, als je een paar keer te vaak slachtoffer geworden bent van onrechtmatigheden dan kunnen die werken je gestolen worden.. Niets dat frustrerender is dan het feit dat een ander op onwettige wijze gaat lopen met jouw duur verdiende centen.
Normaal zet ik plaatjes en foto’s op mijn blog via Tinypic.com maar de laatste tijd lukt me dat niet meer ik geraak niet meer op die site en krijg ook geen contact om een nieuw wachtwoord op te vragen! Misschien gebruiken jullie een andere app voor het omzetten van plaatjes voor de blog? Vroeger had ik image shack maar dat is nu betalend denk ik.. Ik kan dus geen plaatjes meer plaatsen en dat vind ik spijtig… Misschien kan iemand van jullie mijn probleem oplossen of helpen om terug met plaatjes en of foto’s te kunnen werken. Alvast bedankt … en een dikke knuffel en avondgroet
Ik kreeg gisteren late verjaardgaswensen al ben ik intussen 71 + 1 week. Die cijfers deden me even in de spiegel kijken maar ik zie sinds vorige week geen veranderingen. Er zijn overnacht geen rimpels bijgekomen, geen extra kilo's, ook geen nieuwe wallen of kwalen. En toch ... sinds vorige dinsdag ben ik één en zeventig. Een mijlpaal. Nog heb ik niet het gevoel dat ik dingen niet meer mag doen.
Conclusie: ik mag nog altijd dansen en swingen, ook als ik poets. Ik mag nog altijd luidkeels meezingen in de wagen als er een oude hit op de radio komt - en daarbij de vreemde blikken van andere chauffeurs aan de stoplichten negeren. Ik mag nog altijd leuke kleren dragen en ik hoef me niet af te vragen of dit jurkje, dat truitje, die laarzen of dergelijke ensembles niet meer kunnen. Nee, er is niets veranderd. Ik slaap nog altijd even goed, mijn appetijt is wat hij moet zijn, niet te veel, niet te weinig en ik geniet van een glaasje goede wijn.
En toch ... als ik zeg dat ik 71 ben, dan krijg ik te horen dat ik er goed uitzie voor mijn leeftijd al wordt dat laatste niet uitdrukkelijk geformuleerd. Daar ligt het keerpunt, beste lezer.
Zolang je jonger bent, zie je er goed uit. Punt. Vanaf zeventig zie je er goed uit - voor je leeftijd.
Anderzijds: zolang iedereen denkt dat ik nog lang geen zeventig ben, mag ik mezelf een senior noemen en denken: tussen mijn oren voel ik me nu ongeveer 55.
Een dierbare vriendin van me wordt al 81. Geen mens die het geloven wil. Ze ziet er amper 70 uit, heeft de dynamiek en de uitstraling van een vijftigjarige en de belangstelling en de agenda van een drukbezette veertiger. Elk gesprek met haar is een herbronning en een verruiming van je horizon. Spits, gevoel voor humor, wijs, de tijd vliegt voorbij.
En goede oude vriend is er vierentachtig.. Zijn taal is nog steeds veerkrachtig, zijn blik nog voor geen greintje vertroebeld.. Uren kan hij filosoferen over "zijn" en "niet zijn", over de vrije wil, over zen en boeddha en de andere godsdienstmeneren.
Twee "bejaarden" bekeken door de bril van een jongbejaarde, wat zeg ik, een piepkuiken - in hun ogen! Ik wil hun voorbeeld graag voor ogen houden! En intussen geniet ik van wat de dag me brengt.
Lieve blogvrienden en vriendinnen, jullie hebben samen met de familie en vrienden hier mijn dag tot een topdag gemaakt. Bedankt voor jullie wensen, het is zo hartverwarmend te zien dat er mensen zijn die met een kleine attentie laten voelen dat je er toch wat toe doet.. meer moet het echt niet zijn.
Vanaf vandaag zou ik mijn logje moeten tekenen met Natoken al 71 jaar een hoofd, een romp, twee armen, twee handen die hier af en toe iets zinnigs of onzinnigs neerpennen, twee benen, twee voeten die een amoureuze relatie hebben met gemakkelijk maar toch elegante schoenen en dito kledij, donker haar dat helaas de tand des tijds niet ontloopt en 50 tinten grijs krijgt , wat overtollige Michelinbandjes hier en daar, maar vooral met een gigantische liefde voor het leven en die zich steeds overal probeert aan te passen zelfs als ze een jaartje ouder is…
Een dom blondje ( daar gaan we weer ) koopt op de markt een hondje voor tien euro. Niks te veel zou je zeggen, maar thuis gekomen zet ze het hondje in de woonkamer op de grond en bekijkt het nog eens goed. Ze merkt dan pas dat het beestje maar drie pootjes en een oog heeft. Dat vindt ze maar zielig en ze besluit met het diertje naar de dierenarts te gaan. De arts laat het beestje op de onderzoektafel plaatsen. Hij onderzoekt het hondje, luistert naar zijn hartslag en zijn ademhaling, zet een stap terug en vraagt met een bedenkelijke uitdrukking op zijn gezicht aan het blondje:
“Er is heel wat mis met het beestje. Zal ik hem maar afmaken?”
Het blondje vraagt daarop aan de arts hoeveel dat kost. Het antwoord in overweging nemend, zegt ze vervolgens tegen de arts dat dat goed is en vertrekt.
Een week later staat ze opnieuw bij de dierenarts voor de deur en vraagt: “En, is mijn hondje al af?”
Geniet van het weekend lieve vrienden en van het leven, je hebt het maar even!
Op het strand durf ik nog schelpen rapen, met glinsterende ogen kan ik nog langs de waterlijn lopen genietend van de zee en en de rust die het ebben van het water met zich meebrengt.. maar in hangmatten hangen en op grassprietjes fluiten... die tijd is voorbij vrees ik ....Stel je voor dat ik niet meer alleen uit zo'n hanglat zou geraken
Iedereen kent ze, de kleinkinderen dragen ze en dan heb ik het over die fluovestjes...een keerpunt in de geschiedenis van de mensheid. Ik zag ze hier in de buurt onlangs ook en masse verschijnen en dacht...
Die kleurige hebbedingetjes veranderden toch het uitzicht van de wereld of niet? Niets is ooit meer als voorheen! Vanaf nu is de mens immers zichtbaar in het donker, net als de glimwormen en de vuurvliegjes! Kortom, een doorbraak om u tegen te zeggen! En nu het vroeger donker wordt (of later licht) duiken ze dan ook weer op: vrolijke streepjes kleur in de duisternis, lichtpuntjes in donkere dagen. Het ziet er bijna feestelijk uit, zelfs het meest chagrijnige hoofd klaart ervan op! Ja, ja, héél blijmakend allemaal, maar dan wel van op afstand.
Ooit vroeg een kleinkind waarom oma geen fluovestje draagt als ze fietst want fluovestjes zijn namelijk zo praktisch, zo verantwoord en vooral zo zichtbaar (daar was het ‘m ook om te doen natuurlijk). Die kleine had goed geluisterd en oma stond even zonder deftig antwoord
Maar laten we er geen doekjes om winden: met een fluovest aan ziet biebie er in allerbeste omstandigheden uit als een vriendelijke glimworm, maar vaker nog heeft zij een treffende gelijkenis met een buitenissig ruimtewezen of een kabouter met profileringsdwang. Neen gehuld in deze lichtende kleurenpracht heeft ze zelden iets weg van een elegant vuurvliegje, helaas.
Ik zit dus nog steeds in dubio, ga ik mee in de vooruitgang ? Laat ik de rede zegevieren boven de ijdelheid? Stapt ik in de toekomst verantwoord op de velo? We zullen het zien, zelfs in het donker!
Voilà weer iets om over na te denken nu ik even de tijd heb
Breekt het angstzweet je uit bij het idee dat je veertig dagen geen steak of hamburgers mag eten? Geen nood, dat hoeft ook helemaal niet. Maar wie af en toe vlees of vis laat staan, kan een paar euro's besparen, wat gezonder gaan leven en vooral: het klimaat een handje helpen. “We willen vooral dat wie deelneemt, zich bewust is van de impact van vlees eten op het milieu”.
Dat las ik op google naar aanleiding van de campagne die nu gelanceerd is.
Of je nu al dan niet meedoet , speelt geen rol , hoofdzaak voor mij is dat er variatie in mijn eten zit, veel groenten en afwisselend vlees of vis. Vasten zoals vroeger is nu bijna ondenkbaar omdat de maatschappij is geëvolueerd. Vroeger gingen de mensen minder vlees eten en stopten ze met snoepen. Alleen op zondag mocht het iets meer zijn. Dat is nu allemaal niet meer van toepassing. Die katholieke traditie is nogal vervaagd, als je het mij vraagt. Vroeger was dat een onderdeel van het geloof en werd het opgedrongen door de kerk.
En dan ga ik natuurlijk terug in de tijd toen we gedurende de vastenperiode op woensdag en zeker op vrijdag nooit vlees aten. Bij ons thuis was dat in ieder geval de gewoonte, dan stonden er eieren, kaas of vis op het menu en dat was ook lekker! Maar in mijn geheugen staat vasten eerder gelijk met niet snoepen , 40 dagen lang werd elk stukje snoep opzij gelegd tot paaszaterdag .. dan mocht de doos terug open om de plakkerige snoepjes en karamellen aan te vallen!!
Intussen is die traditie al lang vervlogen en zijn visschotels of eiergerechten ook vaak delicatessen…en in hoever dat nog naar vasten verwijst , weet ik niet hoor! Ja tijden kunnen veranderen hé
Over het weer? Ik denk niet dat iemand daar nog op zit te wachten!
Over de winter van 2016..?
Hoe winter, wat winter, waar winter... niet in onze contreien….
Over de voetbal of het veldrijden?
Met sommigen hier kan ik daar een boom of boompje over opzetten en dan doen we dat ook…
Even nadenken? Over de gezondheid?
Och het zal bij iedereen wel hetzelfde zijn zeker .. kraken en piepen en bij de ene al wat meer dan bij de andere.
Over wat er in de maatschappij gebeurt?
Verkrachtingen die ongestraft blijven, oorlogen en homicides al over, vluchtelingen die maar blijven binnensijpelen en voor tweespalt zorgen in veel landen..Muggen die nu ook al de wereld op zijn kop zetten na aids en ebola en andere epidemieën…Neen , allemaal onderwerpen waar er volgens mij al genoeg over gepalaverd wordt.
Waarover dan wel?
Vriendschap, gezellig bij elkaar zijn, verdraagzaamheid, liefde misschien? Waarom niet, of ben je ouderwets of naïef als je het over die boeg gooit? Toch nog altijd beter dan naast elkaar te zitten met een mobieltje in de hand en druk tikkend om contact te leggen met de buitenwereld… Als de huidige generatie over x aantal jaren niet allemaal lijden aan duimartritis dan weet ik het ook niet meer . Spijtig genoeg zal ik niet lang genoeg leven om te zien of die voorspelling uitkomt …
Daarom… geen thema vandaag lieve mensen gewoon een aangenaam weekend aan iedere bezoeker!
Op 2 februari is het Maria-Lichtmis. Dat wil zeggen: tijd om kaarsjes aan te steken en pannenkoeken te smullen. Met Lichtmis wordt de terugkeer van het licht gevierd: de donkerste dagen zijn voorbij en de lente staat bijna weer voor de deur. De ronde, goudkleurige pannenkoeken symboliseren de zon.
Blijkbaar is het , in de meeste Europese landen, al van oudsher een gewoonte dat op 2 februari pannenkoeken worden gebakken. Vandaar ook het gezegde: "Geen vrouwtje zo arm, of ze maakt op Lichtmis haar pannetje warm."
Daarom mijn vraag…Heb je gisteren ook pannenkoeken gegeten?
Maar wat ik vooral wil weten … heb je het goed gedaan?
Lichtmis wordt beschouwd als een dag van voorspoed. Zo zou het geluk brengen om met je rechterhand een pannenkoek omhoog te gooien terwijl je met je linkerhand iets van goud vasthoudt.
Dat goud heb ik maar achterwege gelaten en gewoon genoten van mijn pannenkoek met wat suiker .
Vandaag was het de dag van het gedicht. De kranten en andere media hebben het ons verteld en ook bij Ani kan je dat lezen... Heel even ging ik er ook in mee..
Wat we nu in Amerika en op andere delen van de wereld meemaken ( extreme sneeuwval, lage temperaturen of overstromingen) worden toegeschreven aan het fenomeen El Niño .
Die naam hoorden we voor het eerst in 1974 toen we in Peru woonden en er zich ook toen extreme klimaatverschijnselen voordeden. Het waren de Peruvianen die ons erop wezen dat El Niño de oorzaak was.
Maar wie of wat is El Niño ?
Langs de evenaar in de oostelijke Grote Oceaan komt in de loop van sommige jaren een sterke opwarming van normaal koel zeewater voor die van invloed is op het weer in grote delen van de wereld, waaronder soms ook Europa. Dit verschijnsel wordt El Niño genoemd (= De Kleine Jongen, refererend aan het 'Kerstkind', aangezien dit fenomeen vooral rond die periode voorkomt), een benaming die vissers in Peru hebben gegeven.
Eigenlijk bedoelen zij daarmee het warme water dat steeds in januari voor de kust van Peru verschijnt en dat daar een eind maakt aan het visseizoen. Onregelmatig, maar toch gemiddeld eens in de drie tot zeven jaar, leidt El Niño tot zo'n uitgebreide en sterke verwarming van het oceaanwater dat de hele atmosfeer daar gedurende langere tijd door wordt beïnvloed. Blijkbaar speelt die “ kleine jongen” weer met ons voeten want we zien overal weer heel extreme verschijnselen .. Opwarming van de aarde? ..
Ik weet het niet, feit is dat die El Niño al heel lang bekend is en nog steeds ons klimaat beïnvloedt…Gelukkig hebben we in ons Belgiekske niet zo'n negatieve last van dit fenomeen want van een strenge winter kunnen we echt niet spreken..Maar niemand die daar boos om is denk ik!!
Gisteren kwamen voorbij een gelegenheid waar blijkbaar een karaoke aan de gang was, moet kunnen hé mensen... en wat hoorden we daar?
Ik vraag alleen een hutje op de heide
Daarbij een meisje en dat ben jij
Een zalig leven zal ik je geven
Heel dicht bij mij in ons hutje op de hei…
Natuurlijk bleef dat refreintje een godganse dag hangen … en ik liep met een glimlach rond alleen al bij de gedachte wat de reactie zou zijn van onze kinderen en co moesten ze die oldie horen.
Het was inderdaad even heel diep teruggrijpen in mijn arsenaal van oude liederen.. Ik heb altijd veel gezongen, dat doe ik nu ook nog wel af en toe als ze een “schoontje “ uit mijn jonge jaren spelen . Ik denk dat het een gewoonte is die ik overnam van ons ma, zij liep ook altijd zingend rond terwijl ze bezig was en ik verzeker je dat onze oldies nog niet kunnen tippen aan de liedjes uit haar jeugd…waarvan ik er ook nog een paar ken!
Geheugen dat is toch een raar beest… gedichtjes van in de lagere school die kan ik nog zo afdreunen met gebaren en al want dat hoorde er in die tijd bij…. Nu iets memoriseren vraagt toch wat meer tijd al mag ik nog niet klagen.. alleen dat op lange termijn onthouden is wat moeilijker geworden …Maar ach, wat zou ik klagen, ik ben echt niet alleen met dat probleem dus laten we samen vergeten en vooral genieten van wat we wel nog herinneren!
Soms vind je een onderwerp voor een logje bij het lezen van hersenkronkeltjes van anderen, zo gaf Myette mij een push.
Mijn vraag is, wanneer ben je preuts of juist niet?
Ik denk dat de meesten zullen zeggen: " wat is preuts?"..
Raar maar hoe vrij en open de meeste jongeren de dag van vandaag opgevoed worden, ik zie toch dat ook onze kleinkinderen vanaf een bepaalde leeftijd op hun privacy staan als ze in de badkamer zijn.. Ik heb er geen probleem mee ,sluit ook nooit de deur als ik zelf in de badkamer bezig ben maar zal ook nooit zomaar naakt rondhuppelen ..eigenlijk heb ik dat ook nooit gedaan.. en dat is zeker voor een groot deel te wijten aan mijn opvoeding ( 6 j internaat!!) ...
Als je de nonnen van toen mocht geloven , was zelfs het wassen van bepaalde delen van je corpus bijna zondig als je er even te lang op wreef....Noch in de slaapkamer , noch in de douches hadden we spiegels... jezelf zien en bekijken was des duivels!! Ik herinner mij dat een interne ooit een spiegel van zo'n 20 op 20 meehad om in haar kamer te hangen... Jongens, dat was direct een gesprek met moeder overste maar vooral het verwijderen van dat ding des duivels!!
Intussen zijn er gelukkig veel jaren voorbij gegaan, heb ik alles leren relativeren en zeker al die dwaze opvattingen naast mij gelegd alleen.... ik heb echter nog steeds geen behoefte om met mijn " tabernakel" - zo heette dat in mijn internaatstijd - naakt te paraderen...maar kan gerust van een mooi lichaam genieten zolang het niet een erotisch opwinden als bedoeling heeft...daar blijf ik me ongemakkelijk bij voelen.
En toch blijft een zekere gene hangen. Een paar jaar terug waren we in Grand Canaria aan het wandelen langs de kustlijn tot we opeens wandelende naakte koppels tegenkwamen .. ik voelde me meer verlegen dan zij zelf , zeker toen bleek dat we langs een stuk naaktstrand aan het wandelen waren.. Ben ik preuts? Ik weet het niet maar zomaar die personen vrank en vrij aankijken dat doe ik niet misschien omdat ik niet de titel voyeur ( of euse) wil opgekleefd krijgen?
Naaktheid thuis dat is voor mij iets anders.. Zou ik het aankunnen om zoals Myette vertelt naakt op een toneeel te staan? Ik vrees dat het antwoord neen is.. zeker als de natuur stilaan tekenen van de herfst vertoont .
Ik weet nog dat in de lessen geschiedenis de Griekse kunst altijd een onderwerp van frustratie was bij die nonnen zeker bij foto's van Griekse adonissen en wij er wat gniffelend naar keken... Pagina omslaan werd toen geroepen!
Maar heel die taboe houding draag je heel diep toch lang mee al heb ik er - gelukkig- grotendeels komaf kunnen mee maken. Maar draai en keer het zoals je wil, een mens blijft voor een deel een produkt van zijn opvoeding!!
Er bestaan dus toch nog seizoenen en kan de natuur eindelijk rusten en zich klaarmaken voor de volgende lente en zomer want dat komt er aan mensen of we het willen of niet. Hopelijk niet teveel vuiligheid op de baan want een accident is zo gebeurd. En voor de zomerklopers... even cocoonen met een boek of bij de Tv dat kan best ook gezellig zijn... Hou jullie goed dat doen wij ook!
De vogeltjes kijken nog niet eens naar het huisje met wintereten dat ik eind van het vorige jaar opgehangen heb. Ik heb het dan ook maar terug weggenomen want die regen maakt er toch maar een papje van. De eekhoorntjes zitten speels achter elkaar over de gazon te rennen om dan boom in en boom uit te klimmen, in slapen schijnen die ook nog geen zin te hebben . Op de nieuwe bermen die ze hier onlangs aangelegd hebben na het rooien van de bomen verschijnen in groot aantal molshopen en je ziet zelfs de route die die beestjes volgen .. Winterslaap is ook daar niet van doen. In mijn tuin blijven er maar nieuwe aronskelken komen en ik krijg het maar niet over mijn harte om de plant volledig af te snijden en te bedekken voor het geval er winter komt. Mijn slaapgenoot zegt dat bij vorst de grote bladeren wel zullen ineen vallen en dat dit ook een beschermlaag geeft.. Ik heb er mijn bedenkingen bij want het is een waterplant maar ik geef hem nu eens het voordeel van de twijfel .De tijd zal het wel uitwijzen wie gelijk had!!
Ik twijfel nog steeds tussen moet ik nog rap een korte vervroegde lenteschoonmaak doen of laat ik alles rustig overwinteren.. Maar winter wat is dat?
Gelukkig kunnen we terugvallen op herinneringen uit het verleden toen ijskoude winterdagen nog bestonden en in het ander geval … aan de overkant van de plas is het wel degelijk aan het winteren en spreken de beelden boekdelen en daar zitten we nu ook niet bepaald op te wachten..
Ach, ne mens is nooit content zeker? Eén ding weet ik wel… die zachte winter is goed voor de portemonnee .. de gas -elektriciteit of mazout rekeningen zullen een stuk lager liggen en dat is dan weer meegenomen in een tijd waar vadertje staat steeds meer in onze zakken zit!!
En de tonen van dit lied brengen me bij deze namiddag....
Vandaag weer een eerste samenkomen van het jaar gehad met de blogvrienden... Ieder met zijn wens voor een goede gezondheid bij een warme knuffel en dan maar hopen dat we op het eind van dit ritje 16 nog steeds samen zijn want vorig jaar moesten we er eentje laten gaan en dat is nog steeds een gemis. Maar zo is het leven, een komen en gaan in mekaars leven om uiteindelijk bij het grote afscheid enkel verder te leven in de herinneringen van iemands hart. Soms vraag je je af hoe je tot ontmoetingen komt? Toeval, het lot... niemand weet het antwoord maar het kan goed zijn om mensen in je leven toe te laten, het werkt verrijkend, vind ik hoe verschillend mensen soms ook zijn. Een mens is niet gemaakt om alleen te zijn al kan het lot soms toch confronterend zijn en jou af en toe te vroeg dierbaren ontnemen ... Maar daar wil ik bij het begin van het jaar niet teveel bij stilstaan , dus lieve bezoekers... bedankt dat ik jullie ook dit jaar weer mag ontmoeten en laten we er iets tofs van maken!
Denken bij het begin van een nieuw jaar... Ik veronderstel dat wanneer ik hardop zou denken, ik werkelijk gevaarlijk zou worden. Dan zou ik spiegels willen zetten, overal. Zo’n magische waardoor mensen zien wat ze doen, hoe ze zichzelf van alles wijsmaken, hoe ze in woorden van alles zeggen maar uit hun daden blijkt dat ze toch voornamelijk met zichzelf bezig zijn. Ik zou aan ieder mens willen vragen : wat doe jij voor je medemens ? Voor wie laat jij dingen die je lief zijn ? Tuurlijk, ik zou ook voor de spiegel moeten. Daarom ben ik – de bezoekers hier weten dat al - ook zo diep aan het nadenken. Ik wil daar niet meer in mee gaan : altijd meer en meer. Het beangstigt mij om in de ratrace van de tijd te zitten : meer, meer. Ik wil dit, ik wil dat, ik wil meer geld, ik wil meer zus en zo. Ik word er stapel van, meer en meer en meer. Ik wil niet meer ! Ik wil gewoon genieten van dat trammetje 7 want zovelen krijgen daar zelfs de kans niet meer toe.. Voilà dat moest ik gewoon even zeggen...
Drie Koningen is een christelijke feestdag en herinnert aan de reis van de drie koningen Caspar, Balthasar en Melchior. Ze worden ook wel de drie wijzen uit het Oosten genoemd.
De drie wijzen hadden verstand van sterrenkunde en konden de toekomst voorspellen. Volgens de bijbel waren de drie wijzen op zoek naar de nieuwe koning van het Joodse volk. Een heldere ster wees hun de weg naar het dorp Bethlehem. In een stal vonden ze het pasgeboren kindje Jezus. Zij brachten hem geschenken: mirre, goud en wierook. Mirre (een parfum waarmee de doden ingewreven werden) als teken dat hij zou lijden en sterven, goud als teken dat hij de koning der koningen zou zijn en wierook om aan te geven dat hij zou worden vereerd.
Tradities
Met Drie Koningen werden vooral vroeger de huizen gezegend. Tegenwoordig gebeurt dit niet zo vaak meer. Men zegende de huizen door er C+M+B op te schrijven. Dit in combinatie met het jaartal.. C+M+B staat voor de Latijnse spreuk Christus Mansionem Benedicat en het plusteken staat voor een kruis. Deze Latijnse spreuk betekent in het Nederlands “Christus zegene dit huis”.
IK geloof niet dat dit nog gebeurt!
Een traditie die nog wel vaak voorkomt zijn de Drie Koningen optochten. Tijdens deze optochten lopen kinderen met zelf gemaakte lampionnen en als Koningen verkleed langs de deuren. Ze zingen liedjes en krijgen hiervoor vaak snoep of geld. Eens zien wat ik van jullie krijg….
Maak jij nog plannen bij het begin van een jaar? Ik wel en deze keer is mijn plan om terug te grijpen naar mijn oude passie: boeken lezen.
Ooit was ik een boekenworm, verslond ik boeken in alle maten en verhalen .. toen kwam een tijd dat het " leven" me totaal opeiste , daarna de pc en zijn verleidingen om uiteindelijk in de winter van mijn leven terug te keren naar mijn eerste tijdsverdrijf passie ... en daar wil in in 2016 aan werken!
Hoe ik ertoe kwam?
Onlangs las ik ergens een smaakmakertje met als titel: “Het ontstaan van de kloof tussen man en vrouw”. Dit stukje komt uit het boek : De prinses op het witte paard .
Omdat alles zo relatief is, heb ik er van genoten. Even zien wat jullie ervan vinden.
“Hoe gaan we ons voortplanten?”; vroeg Eva.
Adam keek haar wellustig aan.
“Oh, ik heb wel enkele ideetjes”, zei hij glunderend terwijl hij opgewonden een bedje van vijgenbladen maakte.
“Nee, dat bedoel ik niet”, snauwde Eva.
“Ik bedoel : hoe zorgen we voor onze voortplanting? Ik meen toch begrepen te hebben dat die Boze Man verwacht dat we voor nakomelingen zorgen?”.
Adam zuchtte. Ze had gelijk. Na de belachelijke historie met de slang en de appel had God tijdens zijn furieuze uitbrander iets gezegd over een nageslacht.
“Pff, ik stel voor dat we elk om beurt een ei leggen en samen broeden tot er een levend wezen uit komt… Dus, kunnen we dan nu…. ? En hij gooide zijn vijgenblad ongeduldig op de grond.
“Een ei?” riep Eva boos.
“Een ei? Het is niet omdat jij elke dag jouw belachelijke haantjesgedrag etaleert, dat ik een dom kieken ben, meneer de-rib-donor. Want dat is wat je bedoelt hé? Zeg het nu maar. Zeg het maar: Je vindt me een ordinair stom kieken. Met een dikke kont. Dat is wat je eigenlijk denkt hé. Oh, … ik haat mannen!”
“Mannen?”, riep Adam op zijn beurt terwijl hij zijn vijgenblad opraapte. “Mannen?”
Tot nader order ben ik hier de enige man op deze planeet hé. Waarom overdrijf jij toch altijd? Jij stelde me een vraag. Ik gaf een logisch antwoord. Ik stel gewoon objectief vast dat de wezens rondom ons eieren leggen om zich voort te planten, dus ga ik er gewoon van uit dat jij en ik hetzelfde doen. Elk om beurt een ei. Eerlijk verdeeld. Dat is toch de evidentie zelve?”
Eva draaide haar ogen naar de hemel. “Ach daar gaan we weer. Het is weer ‘evident’. En hoe denkt meneer Adam een ei te leggen?”
Daar had Adam nog niet over nagedacht.
“Euh… uit mijn poep…”
“Uit je poep…? Uit je poep…?” Eva plooide dubbel van het lachen.
“Maar ventje toch. Jij kermde al van de pijn toen je lichtjes geconstipeerd was na het eten van mijn vijgenpaté. Wat zou dat dan betekenen mocht je een ei met een diameter van 20 centimeter uit dat poepje moeten persen?”
Adam zweeg gekrenkt, maar dacht : “Ze heeft een punt. Misschien kan ik dit taakje beter delegeren”.
Hij keek haar recht in de ogen en zei: “Oké liefste Eva, je hebt gelijk. Zo’n ei leggen is niets voor mij. Misschien laat ik dit beter aan jou over. Wat stel je voor?”
Eva keek hem lief en triomfantelijk aan en terwijl haar hand op zijn vijgenblad neervlijde, sprak ze:
“Dank u, manlief. Ik wist wel dat je me zou begrijpen. Hier zijn mijn twee voorwaarden. Ten eerste zie ik het ei-idee niet zitten. Ik ben geen kip, en bovendien hou ik niet van half werk. De productie gebeurt zo lang mogelijk in mijn eigen buik en pas wanneer het prototype levensvatbaar is, pers ik het door één of andere lichaamsopening. Ik heb er immers meer dan jij….”
Ter illustratie, en met een verleidelijke knipoog, liet Eva de split van haar vijgenblad openvallen. “Oef”, dacht Adam, “dat valt goed mee…
En ten tweede?”
“Ten tweede”, sprak Eva “wil ik niet dat jij ondertussen zit te niksen. Jij gaat elke dag jagen, zorgt voor vers vlees, maakt een dak boven ons hoofd, en zorgt voor onze veiligheid.”
Adam verbleekte.
“Maar Eva, dat meen je toch niet? We zijn hier wel verondersteld in het ‘paradijs’ te leven hé! Ik zal me kapot moeten werken. Ik zal…”
“Tut, tut, tut”, onderbrak Eva hem.
“Voor wat hoort wat. En als ’t u niet aanstaat, ga op een ander!”
“Maar hier is geen ander…!”, riep Adam dramatisch.
“Komaan Eva, wees nu eens redelijk. Het zou toch logischer zijn, mochten we de taken eerlijk verdelen? Jij zet meisjes op de wereld, ik jongetjes. Ik vind wel een opening…
Maar Eva was vastberaden: “Ik de kinderen. Jij het werk. Hoor ik je nog?”
Adam’s verzet was hopeloos. Hij keek haar moedeloos aan, draaide zich om, nam zijn jachtspeer, en prevelde net luid genoeg zodat ze het kon horen:
“Durf later niet te klagen over emancipatie, genderkloven en glazen plafonds… Durf het niet hé! En voor het eerst in de geschiedenis van de mensheid klonken uit een donker oerwoud de historische woorden: God-ver-domme”
Benieuwd naar het hele verhaal? Misschien het boek aankopen? Ik ben in ieder geval benieuwd!
Elk jaar opnieuw overvalt me het op het einde van het jaar een gevoel van weemoed en een zekere droefheid en dan krijg ik het moeilijk met die massale nieuwjaarswensen.
Ik vraag me dan af hoe dat zou komen? Is het de gedachte dat ik weer een jaartje ouder word en in dat rijtje van afvallers verder naar voor geduwd word? Of komt het doordat de laatste dag van het oude jaar en de eerste dag van het nieuwe jaar meestal sombere dagen zijn?
Je moet eens even stilstaan bij de krant van het einde van het jaar of bij de TV programma’s met hun foto-jaaroverzicht … Meestal zie je dan een jaartje ellende gebundeld in foto’s. Hoe subliem de beelden ook mogen zijn, het blijft één doffe troep miserie. En het blijft me raken. Ik word er niet happy van. En alsof het nog niet genoeg is, beland ik op die laatste dag op de één of andere manier toch ook steeds in een winkel. Die mensensmassa. Shoppen, shoppen, shoppen. Gespannen gezichten. “Wachtmerries “ aan de kassa. Agressieve ongeduldigen. Zucht.
Die realiteit maakt mijn Nieuwjaar eerder somber. Ik heb dan even geen zin in feestgedruis, vuurwerk en kleffe zoenen.
Maar ik wil niet stilstaan bij sombere gedachten bij het begin van een nieuw jaar dus zeg ik kop omhoog we moeten er blijven voor gaan voor een betere toekomst voor iedereen en genieten van elke dag die we krijgen!
Natuurlijk moeten we elkaar het beste wensen.
Dus bij deze speel ik dus weer het spelletje mee.
Hoe is de formule ook weer ?
U zegt : “Beste wensen hé !”
Ik antwoord : “Dank u. En een goeie gezondheid hé“.
"U antwoordt :”Ja, da’s het belangrijkste hé“.
Waarop ik zeg : “En al de rest moet je zelf kopen…”.
En vooral met dat laatste is werkelijk alles gezegd.
)
. 
ben ik echt een sukkeltje .. ai ai ai... 
Spijtig genoeg zal ik niet lang genoeg leven om te zien of die voorspelling uitkomt …
