|
Iedereen kent ze, de kleinkinderen dragen ze en dan heb ik het over die fluovestjes...een keerpunt in de geschiedenis van de mensheid. Ik zag ze hier in de buurt onlangs ook en masse verschijnen en dacht...
Die kleurige hebbedingetjes veranderden toch het uitzicht van de wereld of niet? Niets is ooit meer als voorheen! Vanaf nu is de mens immers zichtbaar in het donker, net als de glimwormen en de vuurvliegjes! Kortom, een doorbraak om u tegen te zeggen! En nu het vroeger donker wordt (of later licht) duiken ze dan ook weer op: vrolijke streepjes kleur in de duisternis, lichtpuntjes in donkere dagen. Het ziet er bijna feestelijk uit, zelfs het meest chagrijnige hoofd klaart ervan op! Ja, ja, héél blijmakend allemaal, maar dan wel van op afstand.
Ooit vroeg een kleinkind waarom oma geen fluovestje draagt als ze fietst want fluovestjes zijn namelijk zo praktisch, zo verantwoord en vooral zo zichtbaar (daar was het ‘m ook om te doen natuurlijk). Die kleine had goed geluisterd en oma stond even zonder deftig antwoord 
Maar laten we er geen doekjes om winden: met een fluovest aan ziet biebie er in allerbeste omstandigheden uit als een vriendelijke glimworm, maar vaker nog heeft zij een treffende gelijkenis met een buitenissig ruimtewezen of een kabouter met profileringsdwang. Neen gehuld in deze lichtende kleurenpracht heeft ze zelden iets weg van een elegant vuurvliegje, helaas.
Ik zit dus nog steeds in dubio, ga ik mee in de vooruitgang ? Laat ik de rede zegevieren boven de ijdelheid? Stapt ik in de toekomst verantwoord op de velo? We zullen het zien, zelfs in het donker!
Voilà weer iets om over na te denken nu ik even de tijd heb
|
)
...en nu over die glimwormpjes ...ik zag gisteren nog een heel klas van die glimwormpjes op de fiets toch veilig zunne met een hoop ...we zijn verder ik moet vandaag uit de kast komen ... na een week bladeren aan voeten en kont gekweekt te hebben met fijne dingen te doen 
