Het leven is als een treinreis. Mensen stappen op en mensen stappen af. Er zijn haltes met een gelukkig weerzien en haltes met een droevig afscheid. Als je ervan uit gaat dat de levenstrein blijft staan en wacht tot jij klaar bent om op te stappen, dan heb je een grote kans dat je de trein straks gemist hebt. Want de trein des levens rijdt gewoon door.
Als we geboren worden stappen we op de trein en ontmoeten onze ouders. En we denken dat ze de hele reis bij ons zullen blijven. De realiteit is echter anders. Ze stappen uit op een station. Ze laten ons achter in de trein, zonder hun gezelschap, liefde en genegenheid. Maar er stappen andere mensen in. Mensen die tijdens de verdere reis voor ons heel belangrijk zullen zijn. Het zijn onze broers en zussen, onze vrienden en al de andere mensen die van ons houden.
Voor sommigen is de reis een leuke uitstap. Voor anderen is het een vervelende reis met zware bagage.
Sommigen laten na het uitstappen een grote leegte achter. Herinneringen zijn alles wat ons rest.
Anderen stappen in en onmiddellijk weer uit en geven ons enkel de tijd om hen slechts vluchtig te kennen. Soms zijn we verrast dat bepaalde medereizigers waarvan we houden in een ander rijtuig gaan zitten en ons verder alleen laten reizen. Natuurlijk houdt niemand ons tegen om hen in het andere rijtuig te gaan opzoeken. Soms kunnen we als we hen teruggevonden hebben niet meer naast hen gaan zitten, als die plaats al is ingenomen. Dat is niet erg, zo is de reis nu eenmaal: vol dromen en verrassingen, vol ontmoetingen en afscheid nemen, mee- en tegenvallers.
Soms zal je het gevoel hebben dat je in een sneltrein zit, soms het gevoel dat je in een boemeltreintje zit. En dat is prima! Alles heeft z’n eigen tijd en z’n specifieke doelen.
Soms mag je even uitrusten en soms krijg je “de volle laag”, maar dat betekent dat je deelneemt aan het leven en wie deelneemt aan het leven, zal ook veel beleven! .
Sommigen komen in ons leven binnen en gaan gewoon voorbij, anderen blijven hangen en laten voetsporen na die we nooit meer wissen .
Wat mezelf betreft wanneer ik de grote trein verlaat - er is geen terugreis - dan zal ik inderdaad droevig zijn maar aan de andere kant zal ik tevreden zijn omdat ik weet dat ik mijn best gedaan heb om een zo goed mogelijke reisgezel te zijn . Maar ik hoop dat ik nog een tijdje mag bollen...
Lieve , trouwe bezoekers ik voel me een beetje schuldig dat ik jullie in de kou liet staan de laatste tijd niettegenstaande sommigen hier dagelijks aankloppen .Mea culpa ,alhoewel... echt mijn schuld is het niet maar het is hier de laatste weken door omstandigheden zo druk geweest dat ik echt geen tijd of zin had om 's avonds nog mijn blogronde te doen. Maar dat jullie toch langskwamen dat is altijd een opstekertje en doet deugd daarom bedankt! Normaal zou het hier over een goeie week moeten rustiger worden al mag je natuurlijk de beer niet verkopen voor hij geschoten is..
Dit gezegd zijnde weten jullie dat ik wel nog leef, dat jullie allemaal een dikke knuffel krijgen en dat ik probeer om zodra het kan weer een tegenbezoekje te brengen.
Vind je het vreselijk om op te staan als het nog pikdonker is en wil je graag ’s avonds nog een wandelingetje maken in het daglicht? Wie de donkere dagen beu is, is niet alleen. Maar er is goed nieuws, want vanaf vandaag worden de dagen langer!
Even wat uitleg!
Eerst moeten we De winterwende meemaken: de kortste dag van het jaar. De datum waarop het noordelijk halfrond het verst van de zon af staat gekanteld, de winterzonnewende of het winterpunt, valt elk jaar op 21 december (in sommigen jaren 22 december) dus vandaag. Het mag dan ook geen verrassing heten dat uitgerekend de dagen voor Kerstmis, die exact rond de winterzonnewende vallen, het donkerst van allemaal zijn. De zon komt deze dagen pas rond 8:45 uur ’s morgens op en gaat al rond 16:30 uur ’s middags onder. Bovendien staat de zon midden op de dag met een hellingshoek slechts 15° bijzonder laag aan de horizon. Daardoor doet het ook overdag schemerachtig aan.
Vanaf 22 december beginnen de dagen weer langer te worden! 21 december was de kortste dag van het jaar en die ligt nu helemaal achter ons. Eindelijk!
Vanaf vandaag wordt het ’s ochtends vroeger licht en ’s avonds later donker. De winterwende, zoals dat heet, luidt ook de astronomische winter in.
Voilà nooit te oud om iets bij te leren, zeg ik dan . Een fijn weekend mensen!
Nu Kerst aan het naderen is, verandert per dag de aanblik van de huizen en de straten. Zowel binnen als buiten worden steeds meer gevels, bomen, vensters, potten, planten en voordeuren voorzien van kleine betoverende lichtjes die dapper de steeds vroeger invallende donkerte weerstaan.
Kerstverlichting noemen we het in dit van oorsprong christelijk – georiënteerde land. Maar de traditie om juist in deze tijd van het jaar het licht te vieren is veel ouder dan de kerst-traditie zelf.
Lang voordat de christenen besloten om het kerstfeest ( of moet ik nu winterfeest zeggen? Neen ik houd het bij ons traditioneel Kerstfeest!) in het midden van de winter te vieren, verjaagden de Germanen al rond 21 december het boze en begroetten het licht .Natuurlijk werd dat gevierd op de dagen dat het hier, in onze contreien het donkerst was.
Daarbij aansluitend, kozen in de 4de eeuw na Christus keizer Constantijn de Grote plus de „bevrijde bisschoppen” ervoor om de geboorte van Jezus in deze periode te programmeren. Hij werd immers door hen gezien als het licht van de wereld en eind december was toch al een feestperiode met bijhorende werkvrije dagen (toen al!).
Omringd door felverlichte bomen en huizen en een stralende Kerstboom hier naast mij kan ik jullie alleen maar zeggen geniet van deze laatste dagen van het jaar!
Je kunt er de vinger niet opleggen maar iets zit je dwars. Je hebt niks te klagen, alles loopt zoals het moet lopen maar toch stoort iets je. Je staat op in de morgen, begint aan je bezigheden en je hebt er gewoon geen zin in. Alles staat je tegen. Normaal ben je opgewekt, nu ben je vervelend. Je zit niet lekker in je vel en bent snel geïrriteerd. Eigenlijk zou je het liefst een potje gaan janken en je verstoppen onder de dekens tot het rotte gevoel weer voorbij is.
Herken jij dit? Heb jij ook van die dagen zoals hierboven beschreven? Dan ben je DOWN zoals de Engelsen zo plastisch zeggen. Letterlijk betekent het down " beneden" dus je humeur is "beneden" peil. Het is een beroerd gevoel, dat weten we wel. Maar waarom kan dit je zo plotsklaps overvallen terwijl er geen echte aanleiding voor is?
Je leest vaak dat downheid de voorloper is van depressiviteit. Maar wat als je nu zeker weet dat je niet depressief bent, waarom dan toch af en toe die downheid, dat gevoel dat soms komt opzetten en weer verdwijnt. Bijna elk mens heeft hier wel eens last van. Hoewel sommige het beschrijven als een chagrijnig gevoel, komt het op hetzelfde neer. Het verschil zit hierin; meestal weet je exact wat jou chagrijnig maakt maar weet je niet wat jou down maakt. Meestal trekt dat gevoel vanzelf weer weg. Dan relativeer je alle zaken weer naar normale proporties.
Ik werd heel langzaam wakker, ik wreef m'n ogen uit,
ik kon het niet geloven, maar voor de vensterruit,
viel zacht naar beneden, de eerste sneeuw. …..
Mijn mama kwam naar boven,
't Is tijd om op te staan,
mijn mama kwam naar boven,
kom trek je kleren aan,…….
Kijk eens naar omhoog en kijk
de lucht is grijs en zit vol vlokken
'k wou dat dit kon blijven duren
dat het nooit meer zou stoppen.....
Nu twintig jaar later ( euh..zoveel meer), heb ik geen zin om op te staan
nu twintig jaren later, kijk ik weer uit het raam,
mijn mama zal niet komen,
mijn mama is lang dood,
ze ligt al lang beneden, in de eerste sneeuw……
( Jan de Wilde)
Die flarden van het lied van Jan de Wilde kwamen spontaan bij me op toen ik deze morgen de gordijnen open trok en een witte stilte de tuin omarmde…een beetje weemoed , even stil worden dat doen die eerste vlokjes bij mij.
Donkere dagen voor kerst: waarom altijd in deze tijd van het jaar?
De periode vlak voor de kerst is de meest donkere periode van het hele jaar. De ochtend begint laat, de avond vroeg en zelfs midden op de dag is het vaak nog schemerachtig. In de volksmond wordt er vaak gesproken over de ‘donkere dagen voor kerst’. Dan vraag ik me af hoe het kan dat exact nu de meest duistere periode van het jaar plaatsvindt? Leve google!
Het is allemaal te koppelen aan de stand van de zon ten opzichte van de aarde. Om dit te kunnen begrijpen is een stukje astronomie vereist. De aarde staat niet geheel ‘recht’ in relatie tot de zon. In werkelijkheid vertoont de aardas een afwijking van 23,5° met haar baan om de zon. Gedurende de omloop van de aarde blijft de scheefstand in dezelfde richting hetzelfde. Als gevolg hiervan helt gedurende het ene half jaar het noordelijk halfrond meer richting de zon, waardoor dit deel langduriger beschenen wordt. Het andere half jaar helt het zuidelijk halfrond sterker richting de zon en wordt deze helft meer beschenen. Dit alles heeft effect op de hoeveelheid zonlicht en temperatuur.
In onze winter staat het noordelijk halfrond het verst van de zon afgebogen waardoor de hoeveelheid zonneschijn hier minder is. De dagen zijn kort: ’s morgens wordt het laat licht en ’s avonds vroeg donker. Ook is de hellingshoek van de zon ten opzichte van het aardoppervlak klein, waardoor er sprake is van een lage concentratie zonne-energie per vierkante meter. Al deze factoren leiden ertoe dat het oppervlak van het noordelijk halfrond maar in zeer geringe mate wordt opgewarmd. De temperaturen zijn daarom laag.
In de zomer zijn de rollen omgedraaid. Dan staat het noordelijk halfrond het meest naar de zon toe gebogen. Het ontvangt veel licht, de dagen zijn lang en de hellingshoek van de zon is groter (de zonnestralen vallen ‘rechter’ op de aarde). Daardoor kan het aardoppervlak veel sterker verhit worden en zijn de temperaturen op het noordelijk halfrond hoog. Maar er is nog iets. Voor onze beleving van het weer buiten is het niet zozeer de totale daglengte die ertoe doet, maar vooral hoe vaak de zon achter het wolkendek vandaan komt en dus zichtbaar is. De weerinstituten KMI en KNMI meten daarom maandelijks de zonuren: het aantal uren waarop de zon als zodanig te zien is. Over een periode van 30 jaar worden deze cijfers per maand verwerkt tot gemiddelden. Het zal je niet verbazen dat december als somberste maand uit de bus komt: gemiddeld over de Benelux noteren we slechts 45 zonuren in de decembermaand, het laagste van alle maanden.
Sinterklaas is voorbij, tijd om hier ten huize Natoken de Kerstboom te zetten. Eigenlijk begin ik er wat tegenop te zien, al dat werk voor zo'n 14 dagen à 3 weken maar de kleinkinderen vinden het nog altijd top dus zal ook dit jaar onze kunstboom op zijn plaatsje flikkeren.
Nooit zou hier een nepkerstboom in huis komen, dat had ik mezelf gezworen. Geen Kerst zonder echte spar in huis. Al was het in december het bleef altijd een hele karwei : boom halen waar amper nog een kluit aan hangt, auto vol met aarde en takkenresten, aarde en grote pot aanslepen op het terras, boom in pot, terras bezemen, boom verslepen tot in de living, meubels verzetten, boom proberen rechtop te zetten, stofzuigen… Boom valt om, opnieuw beginnen. Om nog maar niet te spreken van de afbraak na Nieuwjaar. Degenen die beweren dat ze zo een den tot het volgende jaar kunnen overhouden zijn minderheden. We hadden er ooit bijna één die aanstalten maakte om te overleven. Hij heeft het slechts enkele maanden volgehouden daar in de kippenren met al die mest.
Maar op zekere dag - lang geleden - trok ik naar een groot supercentrum en daar stond hij dan een reuze exemplaar van meer dan 2 meter. Ik draaide er omheen, keurde hem, twijfelde en liep weer weg. Ik ben niet zo voor onechte dingen. Ik moest de volgende dag weer in de buurt zijn. Hij stond er nog. Ik nam hem mee, op goed geluk. Ik zette hem de volgende dag op als verrassing voor mijn slaapgenoot als hij thuis kwam van het werk! Grappig hoe je zo’n takken aan een met naalden bedekte plastic hoofdstam bevestigt. In elk ijzeren gaatje van de stam past precies een tak met een zelfde kleurlabeltje. Er ontbrak niets, de boom was compleet. Mijn kinderen zullen het verschil niet eens merken dacht ik toen. Ik wel natuurlijk, maar ik ben sterk in het relativeren: die boom behoeft namelijk geen water en is in een mum van tijd opgezet ( euh laat die mum toch maar valen ) en verliest geen enkele naald. Je kan naar believen takken ombuigen en die met vijftig tegelijk naar de zolder brengen zonder dat ze ooit bruin zullen worden.
De moraal van het verhaal is dat een kerstboom binnenshuis voor mij niet meer kan geassocieerd worden met de levende bomen die in onze tuin staan. Dat kost- en dierbare plantgoed hoeven we niet meer te rooien voor een luttele drie weken van gezelligheid. Hoe kon ik het vroeger over mijn hart krijgen om toe te zien hoe gezonde sparren verbrand worden na het Kerstgebeuren of erger nog dat ze in de fleur van hun leven werden gekettingzaagd? Kortom: ik heb de levende planten lief en daarom staat hier elk jaar onze kunstboom. Voilà.
Voor onze jeugd is die erge examenperiode weer daar. Voor de leerkrachten wachten weer stapels verbeteringen maar soms, heel soms zitten er toch prachtige examenpareltjes bij
NEDERLANDS (1 tso):
- De trappen van vergelijking : De positief, de comparatief en de aperitief.
- Uit een opstel: Stappend door het landschap naderde de kerktoren.
- Een zelfstandig journalist is een taxfree-journalist. ENGELS (3 aso):
- Verklaar : 'workaholic'. Verslaafd aan werken en alcohol.
- Vertaal : 'Een vleermuis.' a floddermouse -
Vertaal : 'Een mooie vrouw.' A bediful woman.
- Uit een opstel : He shot three times and now he is dad.
A person who doesn't eat meat, is a vegetable.
FRANS ( 3 aso):
- Vertaal : 'Duitsland was de vijand'. La Germaine était la viande -
- Traduisez : 'Ce soir c'est la finale de la coupe du monde'. Vanavond is het de finale van... de haarsnit van het volk. -
- Vertaal : 'Een woordenboek'. Un prisma -
- Vertaal : 'Nou en of !!' Maintenant et ou !!
GESCHIEDENIS (5+6 lj):
- Wat is Bouillon? -De stad van de bouillonblokjes.
- Beschrijf de reisroute van Christoffel Columbus in 1492. -Via het Suez-kanaal.
- Wat deed Clovis om de Alemannen te overwinnen? -Vechten.
- De steden ontstonden doordat er mensen in de steden gingen wonen.
- Vroeger leefden de mensen van armoe.
GODSDIENST (zelfde graadsklas)
- Noem een paar vreemde godsdiensten. -De bamboes en de honda's.
- Verklaar de naam van de stad Babylon.- Daar is een belangrijke baby geboren
- Waarom kwamen de eerste missionarissen vooral uit Ierland?- Omdat ze er daar te veel hadden.
BIOLOGIE (1 aso):
- Tijdens de ovatie is de vrouw vruchtbaar.
- Een betovergrootvader is een bedlegerige overgrootvader die zich in een terminale fase bevindt.
- Geef een symptoom van zware brandwonden.- Assen.
- Sinds wanneer kan de mens rechtop lopen?- Een jaar na de geboorte. -
'Padden hebben een uitwendige bevruchting'. Wat betekent dat?- Als ze kinderen hebben, smijten ze de mannen buiten!!.
- Wanneer is een meisje geslachtsrijp?- Wanneer ze vruchten kan geven.
Ik weet niet of de schimmel van de Sint pastinaak lust maar ik heb wel de grootste uit de tuin gekozen . Hopelijk is het paard niet te kieskeurig want gaaf is de pastinaak niet maar wel onbespoten.
Of er nu morgenvroeg iets anders in mijn schoentje zal liggen dat vertel ik julllie wel
Op een morgen doet een pastoor de deur van zijn kerk open en vindt daar ...... een dode ezel. Hij weet niet goed wat te doen en belt dan maar de burgemeester met het verzoek om het dier te laten weghalen.
'Los uw problemen zelf op', zegt de burgemeester, die feitelijk een gloeiende hekel aan de pastoor heeft. 'Per slot van rekening is het uw taak de doden te begraven !'
'Daarom bel ik u juist op', zegt de pastoor.
'Volgens het reglement moet ik eerst de familie raadplegen !'
Natuurlijk bestaan Sinterklaas en zijn Zwarte Piet!
Hij komt…hij komt de lieve, goede Sint..
Toen ik onlangs mijn boodschappen deed, stond ik daar plots in een lange file. Ik dacht eerst nog dat de saucissen of de gluhwein in reclame stonden, maar het viel mij op hoeveel kinderen er in die file stonden. Toen ik even boven hun hoofden uitkeek, zag ik de ware reden van hun bezoek. De Sint is weer in het land!
Ik haastte mij naar huis om rap een brief te schrijven met al mijn wensen tot ik eraan dacht dat ik verleden jaar ook één geschreven had en er geen antwoord op gekregen heb. Toen ik in mijn archieven ging kijken, was het niet alleen verleden jaar dat hij mij vergeten was, maar al meer dan 65j dat hij hier niet meer door de schouw “ nederdaalde”.
Daar lagen ze allemaal naast elkaar, mijn brieven met veel vlijt geschreven. Al mijn wensen in schoonschrift zodat de Sint ze met zijn gewone bril zou kunnen lezen. Maar nee…ik kreeg ze allemaal terug en paste jaar na jaar mijn wensen aan. De eerste brieven durf ik zelfs niet meer te versturen uit vrees dat de Sint en zijn Pieten hun lach niet zouden kunnen inhouden. Ja, wie vraagt er nu nog een houten blokkendoos of een zak met knikkers ( ja zo eentje was ik) of zo’n oude plastic pop zonder haar ( dat stond er blijkbaar toch niet lang op! )
Sommige van mijn wensen behoren al tot het antieke speelgoed en worden duur aangekocht om als decoratie op één of ander meubilair te belanden en het met een strenge wijzende vinger te verdedigen tegen de grijpgrage handjes van kinderen die het speelgoed met ongeloof aankijken.Soms stel ik mij de vraag of er nog wel brieven geschreven worden naar de Sint, of zou de jeugd tegenwoordig een mailtje sturen met een digitale foto van een schoen met een virtuele wortel of raap erin?
Ja, waar is de tijd dat peter op het veld een schone raap uitzocht voor de schimmel van de Sint, de ezels van de pieten kregen dan weer een paar wortels die normaal gezien voor de hutsepot bestemd waren. Alles werd netjes met de schoongeschreven brief in mijn stinkende schoenen gelegd en raar maar waar, ’s anderdaags was alles verdwenen.
Ik kon naar het schijnt heel braaf zijn in de periode van Sinterklaas en dat zal de Sint ook wel gelezen hebben in zijn groot Sintenboek. De nacht van 5 op 6 december kroop ik altijd wreed nerveus in mijn bed en lag ik aandachtig te luisteren of ik de Sint of zijn Pieten niet op ons dak hoorde stappen. Ik hield ook het dak van de buren in het oog want de oude man zou zich maar eens moeten vergissen. 6 december was de dag waar ik haastig de trap naar beneden liep op zoek naar mijn schoen. Het speelgoed lag op de grond zoals de Pieten het altijd leggen omdat ze geen tijd hebben om alles schoon te schikken. Op tafel lagen snoep , mandarijntjes en rode appeltjes en het leken vaak dezelfde als deze die ons ma twee dagen eerder had gekocht. Varkentjes en fruit in marsepein en een grote zak “nick-nackjes” lagen naast de chocoladen Klaasfiguurtjes. De Sint wist wel hoe hij de kinderen kon bekoren in die tijd en wist vooral hoe eenvoudige dingen te "etaleren" zodat het meer zou lijken. Een paar boeken maakten het lijstje altijd compleet.
Als ik nu naar het lijstje van de kinderen kijk, dan was een kinderhand vroeger vlug gevuld. De jeugd groeit en blijkbaar zijn ook hun schoenen gegroeid want in mijn tijd had de Sint zelfs niet de moeite gedaan om een computer in de schoenen te krijgen.
De Sint moet mee met zijn tijd en door ons modernisme evolueert ook de jeugd. Het is soms moeilijk om de waarde van de Sint terug te vinden in onze maatschappij waar de heilige man verdrongen wordt door het commerciële, om nog maar te zwijgen dat hij elk jaar vroeger moet opboksen tegen de Kerstman. Ja, dat is nog zo een fenomeen die zijn slee elk jaar vroeger komt parkeren.
Ik herinner mij nog hoeveel waarde de Sint had en hoe ze me thuis konden manipuleren om via hem mijn gedrag te bepalen. Maar, ik groeide en door de jaren verdween stilletjes het geloof in de heilige man.
Awel, jullie gaan mij misschien niet geloven, maar sinds de dag dat ik met stoere uitspraken tegenover mijn vrienden vertelde dat de Sint iemand van onze familie was en dat het toch geen echte was zoals in de boekjes is hij ook niet meer geweest.
Ik werd steeds ouder maar probeerde het geloof in de Sint nog terug te winnen door mijn schoenen te zetten maar ze bleven leeg. De Sint was vertrokken en mijn kinderjaren waren voorbij.
Maar dit jaar zal het anders zijn, ik zal het van alle daken roepen dat de Sint en Zwarte Piet wel bestaan! Och…voor mij hoeft hij de schoen niet meer te vullen, daarvoor heb ik teveel jaren overgeslagen. Laat hem maar langsgaan bij de kinderen die straks hun schoentje vullen en van wie de oogjes nog blinken omdat een gewone raap en wortel nog wat waarde in hun leven kunnen brengen.
Onlangs werd mij de vraag gesteld wat er zou gebeuren als het water van de zee 1m stijgt. Awel ,ik heb er eens zitten over nadenken - geen doomdenken - maar gewoon de voor en - nadelen bekeken.
We gaan zover niet meer moeten rijden om aan zee te geraken!!
We kunnen dan veel dichter schelpkes rapen! En diegenen die op “den dijk” wonen, moeten niet meer op de pier gaan staan om te vissen, maar kunnen dat van op hun balkon doen!
In plaats van je boot in de haven te leggen, kan je hem in je garage binnenvaren!
In plaats van in een hondendrol te trappen, kan je dan op een kwal trappen!
De kusttram wordt dan afgeschaft en je krijgt dan de roeitram.
De nadelen zijn,
dat de vis duurder gaat worden omdat die zal vermoeid zijn van die ene meter verder te zwemmen! De garnaalvissers gaan met hun paard van op het eerste verdiep naar beneden moeten duiken!
Ze gaan de duinen moeten verschuiven!
Ze gaan in monokini lopen in Brugge en dat gaat wreed veel accidenten geven .
Maar kom, laat ons nu eens keer serieus zijn!!! We zijn hier bezig over 1 meter!!!! Als het nu vloed is komt het water toch meer dan 1 meter omhoog en dan hebt ge nog zeker 50 meter tot aan de dijk!! Dus moet het eerst al 50 meter naar omhoog komen eer we gevaar lopen en dat is dan toch maar om de vier uur, want de rest trekt dan weer met eb naar Engeland .
Onze jongste wordt vandaag in de bloemetjes gezet.
Lieve Kitiara,
Als ik van al de foto’s die ik van jou heb een fotoboek zou maken, kreeg dat de titel: Het meisje met de duizend gezichten. De mensen die ik het zou laten zien, zouden het bijna niet geloven, maar ik kan ze verzekeren dat het steeds om hetzelfde meisje gaat. Hoe je kijkt, is op elke foto weer anders. Bovendien zie je soms ook alleen maar je achterhoofd, omdat je dan he-le-maal geen zin hebt om op de foto te gaan.
Ik verbaas me soms over al die verschillende gezichtsuitdrukkingen: lief, wijs, uitdagend, kinderlijk, quasi volwassen, ernstig, vrolijk, schattig, speels, verlegen, boos, verdrietig, dromerig, vrouwelijk, vermaakt, grappig, uitbundig, ingekeerd, geïnteresseerd, nukkig, innemend, doortastend, stoer. En dit dan nog weer op heel veel verschillende manieren. Zo kom ik makkelijk aan de duizend gezichten van mijn kleindochter.
Vandaag moet ik denken aan die dag 11 jaar geleden dat je werd geboren. Een klein, piepklein meisje. Het eerste wat ik van je zag, was je kleine kopje met de leuke haartjes. Al heel snel liet je zien wie je was: een lief, klein, innemend hummeltje met een grote eigen wil. Je bent nog steeds lief en innemend, niet meer zo klein, maar jouw eigen wil kan niemand ontgaan. Je bent een meisje dat telkens weer verrast en verbaast.
Daarom op vandaag een heel dikke kus en een gelukkige verjaardag Kitiara of Kitty zoals we soms plagend zeggen!
Waar is de tijd dat ik op een stoel stond om het raam te wassen en er nadien ook weer af sprong. Nu neem ik een trapladdertje... Ik liep de trappen op met twee treden tegelijk en ik gleed langs de trapleuning naar beneden, nu gebruik ik elke trede en de trapleuning als steun... Een dag felle inspanningen gedaan , de andere dag wat rustig aan...
Dat trammeke 7 stappen doet me toch iets en vooral beseffen dat ik nu de oude generatie ben. Dat is ouder worden ... en ook zal er geen enkele man nog een fluitconcert geven als ik langsloop en vermits ik ook geen fluitketel in huis heb, hoor ik helemaal niets meer fluiten ! Of het zouden mijn oren moeten zijn die door een dag shoppen in een druk shoppingcenter zelf aan het fluiten gaan.
Neen, mijn voetballershart bloedt niet - er zijn ergere dingen in de wereld - maar ik ben wel vreselijk ontgoocheld in de prestatie van onze Rode Duivels gisterenavond tegen Zwitserland. Een pijnlijke rammeling was het, 5 - 2 verliezen in een wedstrijd die een mooi einde had kunnen breien aan 2018. Geen eindtoernooi van de Nations League voor hen!
We dachten dat zo'n nederlaag ons niet meer kon overkomen... Verkeerd gedacht. De reden? Het ontbreken van toppers zoals Lukaku, Dembele, De Bruyne, Fellani enz, arrogantie of nonchalance van onze mannen die dachten dat ze na een 2- 0 voorsprong Zwitserland een poepje zouden laten ruiken, een collectieve offday, of verkeerde keuzes van de coach? Wie zal het zeggen! Ik vermoed een beetje van alles Geen final four dus voor ons in de Nations League, dan maar supporteren voor onze noorderburen zeker die na een stunt tegen Frankrijk vanavond aan een punt tegen Duitsland genoeg hebben om zich bij de beste vier landen van de Nations League te plaatsen.
Gisteren werd de Sint op verschillende plaatsen met veel tamtam verwelkomd. De kinderen genoten en sommige kriticasters moesten die Zwarte Pieten kwestie er weer bij halen Toen ik een mail met volgende teks in mijn mailbox vond , dacht ik ... laten we maar gezellig verder kritiek voeren. Hier gaan we:
Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan....
Het woord "zie" kan als uiterst kwetsend worden ervaren door slechtzienden en dient dus vervangen te worden door "ervaar" of iets dergelijks. Daarnaast is het onacceptabel om het over Spanje te hebben voor de Catalanen, dus daar moet een oplossing voor worden gezocht, net als voor het fenomeen "stoomboot" want iedereen weet dat deze zeer belastend is voor het milieu.
Hij brengt ons Sint Nikolaas, ik zie hem al staan...
Het "hij" van de stoomboot is onmiskenbaar genderspecifiek en dient vervangen te worden. Nu goed, die milieu-onvriendelijke boot moest toch al weg, beter dus vervangen door "milieuvriendelijk genderneutraal voertuig"? "Sint Nikolaas" is een uiting van een Christelijke traditie en als bijgevolg ongewenst.
Hoe huppelt het paardje het dek op en neer... Dieren horen in de vrije natuur en zijn er niet om trucjes te doen (huppelen) en al helemaal niet op eerder genoemde boot. Een exces dat men vroeger ook wel zag in dierentuinen en circussen. Past niet meer in 2018. Helaas.
Hoe waaien de wimpels al heen en al weer...
Mag in principe nog wel, al suggereert het een continu wisselende windrichting (milieu effect of veroorzaakt door de vervuilende gassen van de stoomboot?). Hier dienen een milieu-effectrapportage en een risicoanalyse voor opgemaakt te worden. Tot de gevolgen bekend zijn, voorlopig geen wimpels. Ook omdat de niet nader genoemde kleur van de wimpels weleens voor verkeerde beeldvorming zou kunnen zorgen.
Zijn knecht staat te lachen en roept ons reeds toe...
Knecht is denigrerend en suggereert een arbeidsongelijkheid die onacceptabel is. Het zogenaamde lachen (zonder humoristische context) kan als een teken van verminderde intelligentie worden uitgelegd. Het zogenaamde "roepen" is door slechthorenden niet of nauwelijks waar te nemen en hierdoor onnodig kwetsend. Dit dient vervangen te worden door een passend alternatief.
Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe...
Door zoet aan lekkers te koppelen, ontstaat een onjuist beeld. Het is juist zoetigheid (lees suikers) die voor obesitas en hart- en vaatziekten zorgt. Door uitgerekend het woord "zoet" te verwarren met "lief" of "braaf" ontstaat een verkeerd beeld. Voorstel: A: wie zoet eet, krijgt obesitas (waarschuwend) of B: wie braaf is, krijgt een wortel (beloning). (p.s.: eerder werd "snoeptomaatje" voorgesteld maar de koppeling tussen snoep (slecht) en tomaat (goed) is ongewenst in deze)...
Oh lieve Sint Nikolaas, kom ook eens bij mij...
Absoluut uitgesloten! De koppeling van een katholieke heilige en het woord "komen" roept bijzonder ongemakkelijke beelden op van seksueel misbruik in de breedste zin des woords en is daarom "no go"!
En rijd dan niet stilletjes ons huisje voorbij...
Het woord "huisje" doet onrecht aan mensen die in een flat of appartement wonen. "Ons Huisje" is in deze context (vaak) onbewust bedoeld als eigen bezit en dus onnodig grievend voor huurders. En dan mag men zich al gelukkig prijzen geen krakers tegen te komen, aangezien zij overal 'Ons Huisje' weten te vinden ...
Lieve blogvrienden. Jullie denken misschien dat ik niet meer wil langskomen of afhaak maar niets is minder waar. Sennet heeft weer kuren. Ik kan overal reageren en ook de reactie verzenden maar op de blogs waar ik de code moet invullen om die reactie te versturen zoals bij Ani, Myette, Rebacca en nog velen verschijnt mijn reactie niet ( al is ze verzonden) op ander blogs zonder code staat de reactie er wel. Heeft er nog iemand hetzelfde probleem?
Ik heb contact opgenomen met onze grote blogsteun Redpoppy, hopelijk kan zij helpen en is dit euvel snel opgelost. Sorry voor diegenen die niets van mij horen!
Pakkend getuigenis van Steve Jobs, medeoprichter en topman van Apple, tevens pionier van de computerindustrie ...
De laatste woorden van Steve Jobs: Hij stierf als miljardair op 56 jarige leeftijd aan alvleesklierkanker. Hier zijn z’n laatste woorden op het ziekbed:
"Ik bereikte het toppunt van succes in de zakenwereld, in andermans ogen is mijn leven een toonbeeld van succes. Afgezien van mijn werk heb ik echter weinig vreugde. Uiteindelijk is rijkdom slechts een feit van het leven waar ik aan gewend ben. Op dit moment, liggend op het ziekbed en herinnerend aan mijn hele leven, realiseer ik me dat alle erkenning en rijkdom waar ik zo trots op was, verbleekt en wordt zinloos in het gezicht van een dreigende dood.
U kunt iemand in dienst nemen om de auto voor u te laten rijden, geld voor u verdienen, maar u kunt niet iemand hebben die de ziekte voor u kan verdragen.
Er kunnen materiële dingen verloren worden gevonden. Maar er is één ding dat nooit kan worden gevonden als het verloren is - "Leven".
Wanneer iemand de operatiekamer binnengaat, zal hij beseffen dat er één boek is dat hij nog moet lezen - "Boek van gezond leven".
In welke fase van het leven we nu zijn, met de tijd, zullen we de dag tegemoet zien wanneer het doek naar beneden valt.
Treasure Love voor je familie, liefde voor je partner, liefde voor je vrienden ...
Trakteer jezelf goed. Koester anderen.
Naarmate we ouder worden, en dus wijzer, realiseren we ons langzaam dat het dragen van een horloge van $ 300 of $ 30 - ze vertellen beiden dezelfde tijd ...
Of we nu een portemonnee / handtas van $ 300 of $ 30 meenemen - de hoeveelheid geld binnenin is hetzelfde;
Of we nu een auto van $ 150.000 of een auto van $ 30.000 rijden, de weg en afstand zijn hetzelfde en we komen op dezelfde bestemming aan.
Of we nu een fles van $ 300 of $ 10 wijn drinken - de kater is hetzelfde;
Of het huis waarin we wonen 300 of 3000 vierkante meter is - eenzaamheid is hetzelfde.
Je zult je realiseren dat je ware innerlijke geluk niet uit de materiële dingen van deze wereld komt. Of je nu als eerste class vliegt of economy class, als het vliegtuig neerstort, ga je evengoed ...
Daarom .. Ik hoop dat je realiseert, wanneer je maatjes, vrienden en oude vrienden, broers en zussen hebt, met wie je chat, lacht met, praat met, liedjes zingt met, praat over noord-zuid-oost-west of de hemel en aarde, .... Dat is echt geluk !!
Vijf onmiskenbare feiten van het leven:
1. Onderwijs uw kinderen niet om rijk te zijn. Leer ze om gelukkig te zijn. Dus wanneer ze opgroeien, zullen ze de waarde van dingen kennen, en niet de prijs.
2. Best bekroonde woorden in Londen ... "Eet uw voedsel als uw medicijnen, anders moet u medicijnen eten als uw voedsel."
3. Degene die van je houdt, zal je nooit voor een ander opgeven, want zelfs als er 100 redenen zijn om op te geven, zal hij of zij een reden vinden om het vast te houden.
4. Er is een groot verschil tussen een mens en mens zijn. Slechts enkelen begrijpen het echt.
5. Je wordt bemind als je geboren wordt. Je zult bemind worden als je sterft. Daartussen moet je het doen!
LET OP: als je gewoon snel wilt lopen, loop dan alleen! Maar als je ver wilt lopen, loop dan samen!
Zes beste artsen ter wereld
1 Zonlicht
2 Rust
3. Oefening
4. Dieet
5. Zelfvertrouwen en
6. Vrienden
Onderhoud ze in alle levensfasen en geniet van een gezond leven.
Die gedachte vond ik de moeite waard om te posten omdat de laatste dagen alles in de media en het gewone leven in het teken van de dood staat!
Het was hier even stil want we hebben een drukke week achter de rug. Ik vrees zelfs dat het tot eind december eerder druk dan rustig zal zijn hier. Maar wat me vooral bijblijft van de voorbije week is dat een lieve blogvriendin haar dochter verloren heeft . Het kruipt in de kleren als je zoiets verneemt temeer omdat onze dochter even oud is als die van mijn vriendin en dat is even slikken als je denkt welk impact zoiets heeft!
Dinsdag nemen samen met ons groepje afscheid van dat jong leven en ook om onze vriendin te steunen..Het laat je even stilstaan bij leven en dood en hoe bepalend die twee elementen zijn in ons leven…
Vandaag is het 10 jaar geleden dat ma ons verliet. Ik heb vrede met haar dood. Maar soms overvalt me nog steeds het gemis. Ik zou zo graag even nog wat vragen of vertellen. Zo graag nog even terug naar vroeger. Nog even kind zijn. Maar dat zit er niet meer in......
Ma, soms heb ik die gedachte: stop nu maar eens met dat dood zijn, ik ben er klaar mee. Kom gewoon koffie drinken, dan kletsen we bij. Maar zo werkt het niet!
Volgens de temperaturen van de voorbije weken zou men er niet bij stilstaan dat het morgen Allerheiligen is al voelt het momenteel toch stukken kouder aan.
Het is voor velen terug sleuren met chrysanten en andere bloemstukken tot aan de grafzerk van de geliefden. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, want op verschillende kerkhoven zijn er veel grafstenen verdwenen omdat de “ligtijd” verstreken is of omdat men parkeerruimte nodig heeft. Ja, als zelfs de dood aan het uitsterven is dan kunnen de chrysanten weldra de koppen laten hangen.
Ik ben geen kerkhofbezoeker voor mij is het niet zinvol om 1 keer per jaar tussen de dood te lopen. Het is niet omdat je niet bij een graf staat dat dierbaren vergeten worden, ze staan gewoon in je hart gegrift. Ik vraag me zelfs af hoe velen dat kerkhofritueel op Allerheilige volgen gewoon voor het oog of de commentaar van “ de mensen”? Voor anderen daarentegen is het een zeer zinvol moment en daar heb ik ook alle respect voor!
Ik kom nog uit de tijd dat men de overledene thuis hield en dat voor de deur een grote zwarte rouwdoek werd gehangen met naast de deur een zwarte stok met bovenaan een zilveren kruis. De pastoor kwam zelfs te voet met de monstrans in zijn handen en de misdienaren met het wijwatervat en kwispel de zieke de laatste sakramenten toedienen en wij knielden langs de straat als hij voorbijkwam . De kist werd vaak gedragen, of vervoerd met paard en kar. Zo ging dat op de West Vlaamse buiten.
Nadien deed de wagen zijn intrede en kon de rouwstoet achter de uitlaten lopen. Men wou mee evolueren en de laatste jaren vind ik dat de handel rond een overlijden meer en meer het verdriet overstelpt. Ook de dood is aan het modernisme onderworpen. Zo heeft men nu de keuze uit honderden verschillende kisten en uit verschillende vervoermiddelen. Namen worden in de duurste marmer gehouwen en zelfs de koffietafels gaan meer en meer op recepties lijken. Ja, er wordt op geen Euro gekeken voor onze geliefde, hoewel ik met de vraag blijf zitten, of de dood van een arme dan toch anders is dan deze van een rijke?
Mensen dragen soms hun rijkdom mee in de rouwstoet maar éénmaal begraven, liggen rijk en arm naast elkaar . Ja, je zal maar als arme sterven en met Allerheiligen de blikken voelen die gericht zijn op meer luxueuze zerken. Rijkdom springt nu éénmaal in het oog en zo lopen we vaak het verdriet van minderbedeelden voorbij.
Met Allerheiligen gaat men de stenen nog eens poetsen met spons en water, zodat de dood terug wat kan blinken daar waar de arme het onkruid trekt en even de aarde harkt. Maar voor de dood is iedereen gelijk. Dat is voor mij ook een voordeel van cremeren rijk of arm…hun as wordt altijd gedragen door dezelfde wind, de dood kent geen verschil.
Aan het winteruur zijn we snel aangepast al was ik de eerste morgen wel op mijn normaal uur wakker geworden maar zo kon ik nog een uurtje blijven liggen. Dat komt goed uit want het is nu wel wennen aan die eerste koudeprik! Vandaag waait er een kille NO wind en bij amper 6 gr C voelt dat koud aan. Onze Afrikaanse broeders zouden zeggen " The wind bites in my legs " zoals een steward van één van de vroegere collega's van mijn man ooit zei toen hij in de winter mee op verlof kwam naar België.
Tegen het einde van de week beloven ze terug zachter weer ... een beetje pech dus voor onze schoolgangers die juist nu van een week vakantie profiteren. Voor de rest van dit front geen speciaal nieuws te melden! Geniet van deze laatste week van oktober
We zijn terug overgeschakeld naar het winteruur en naar het schijnt mag je dan een uurtje langer slapen. Ja dat zal wel! Ik heb die uitvinders van het winter -of zomeruur nooit begrepen. We moeten onze wekker van 3u naar 2u zetten en dan stel ik mij de vraag waarom juist in het midden van de nacht? Ik overloop even in gedachten de nacht!
Daar gaan we:
Toen ik gisteren ben gaan slapen heb ik dus mijn wekker gezet om zeker wakker te zijn om 3u. Als ik ’s nachts moet opstaan slaap ik altijd heel nerveus en dan duurt het soms lang eer ik in slaap val. Maar bon, rond één uur moet ik dan toch in slaap gevallen zijn en voor ik de kans had het menu van mijn dromen te raadplegen ging daar om 3u de wekker af. Ik draaide de wijzer van mijne wekker van 3u naar 2u en ik zat even te denken in mijn bed hoe het nu juist zat. Ja, ik had tussen 2 en 3 al geslapen en nu ik de wekker had verzet stond hij terug op 2u. In feite lag ik daar nu met een uur waar ik niets kon mee doen want ik had het uur op zich al meegemaakt en met het terugdraaien van de wijzer was ik een uur terug in de tijd gekeerd.
Toen ik het licht terug had uitgedaan vielen mij plots de fluorescerende wijzers van mijn polshorloge op die nog steeds op 3u stonden.Ja wadde, ik moest niet alleen mijne wekker verzetten maar ook al de rest! Mijn polshorloge verzetten is een werk op zich en dat nam even tijd in beslag. Maar ik moest ook nog eens mijn sloffen aantrekken want er was nog werk.
In de keuken was het de muurklok gelukkig geen koekoeksklok want stel je voor dan moet je die koekoek wakker maken om hem te vertellen dat hij een uur moet achteruitvliegen om straks terug 3u te koekoeken terwijl hij dat juist had gedaan. Ppfff eer die vogel dat verstaan heeft !
Gelukkig passen de gsm, de radio, de tv en de computer zich zelf aan anders ben je midden in de nacht een uur bezig. Ja, waarschijnlijk is het daarom dat een mens langer mag slapen, omdat hij gewoon een uur bezig is met alles te verzetten midden in de nacht.
Nee, voor mij hoeft het niet en als ze mij komen vertellen dat we met een uur terug te keren in de tijd geld besparen moeten ze mij eens uitleggen hoe want daar waar ik anders gewoon de nacht in het donker doorbreng met mijn ogen toe heb ik nu alle lichten moeten aansteken om overal het uur te verzetten en dus zal de factuur wel op tijd in de bus vallen.
Ja, ik loop er al een ganse morgen nerveus van en dus ga ik mij nu maar even op de zetel leggen om de tijd in te halen die ik verloren heb met de tijd te verzetten.
Euh ….. dat was gewoon fantaseren hoor mannekes. Ik heb lekker geslapen en de meeste klokken hebben zichzelf aangepast maar eerlijk? Voor mij mogen ze overschakelen naar één tijd maar ja daar begint de miserie opnieuw welke tijd, zomertijd of wintertijd?
Even terugdraaien naar dat herfstgevoel ... stel je voor het is half één ’s middags. Het regent. Ik zit thuis door ’t raam naar buiten te staren, door de regendruppels heen omhoog. De wolken verschuiven razendsnel van vorm en kleur, maar toch lijkt het één en dezelfde grijsblauwe, koude massa. Dit is de tijd dat de natuur met geweld laat zien dat zij nog steeds de baas is, door middel van stormen en opkomende vorst. De regen houdt nu al een aantal dagen aan en het ziet er niet naar uit dat het weer beter wordt. Eigenlijk heb ik zin om te gaan wandelen... straks als de regen stopt dan waag ik me er aan. Nu is het vanaf mijn huis maar ongeveer drie minuten stappen lopen naar de rand van het bos.
In het bos is direct alles anders. Het is een andere, magische wereld. De enorme bomen langs de kant van het weggetje waar ik wandel zijn als pilaren die het hemeldak lijken te dragen. Hun bladeren, gebrand door het sombere herfstlicht, geuren naar het aroma van het bos.Door het vochtige weer is het een beetje mistig in het bos, zodat de paar zonnestralen die sterk genoeg zijn om door te breken en het bos warm kleuren, goed te zien zijn. Als ik naar boven kijk, zie ik vallende bladeren. Net vlinders, vind ik. Ik vang er een, het is een scharlaken rood blad en leg houd het tegen mijn oor. Ik ben er heilig van overtuigd dat bladeren heel wat te vertellen hebben op de weg naar beneden. Ze zijn gevoed door de levenssappen van de aarde en hebben hun hele leven met de wind geleefd, die overal komt.
Ik luister, maar hoor niets. Laatst zag ik een programma waarin er toch echt iemand met bomen praatte. Zouden ze gewoon niet willen praten tegen mij? Ik zie het al helemaal voor me, bladeren met een individuele bewustzijn en een collectieve arbeidsovereenkomst om te voorkomen dat jan en alleman zomaar hun verhalen kunnen beluisteren. Ik schud mijn hoofd, ik ben volgens mij al te lang in de koude namiddag aan het wandelen.
“Sukkel!”, hoor ik mijn gezicht tegen mezelf zeggen. Ik begin terug te verlangen naar mijn droge living en een lekkere kop warme koffie. Ik probeer nog een paar herfstvlinders te pakken maar als ik me omdraai om naar huis te lopen, lijkt het net of ik iemand hoor lachen. Niet zo’n lekkere, gezellige lach maar een beetje geniepige lach, meer gegrinnik. Ik kijk om, maar zie of hoor niemand. Nee, ik heb het me verbeeld trouwens de bomen willen toch niet met me praten ....ik ben blijkbaar geen bomenfluisteraar!
Vandaag is onze zoon jarig. Wat vliegt de tijd, hij was zo klein toen hij geboren werd 46 j geleden.Toen ging onze droom in vervulling - weliswaar 3 weken vroeger dan gepland - hij was pas op 14 nov verwacht! Mijn schoonouders hadden speciaal een reis naar Venezuela gepland tegen die tijd om hun eerste kleinzoon te zien maar dat manneke stuurde alle plannen in de war en was al 3 weken oud toen ze eraan kwamen om toch een heerlijke 6 weken samen met ons van hun kleinzoon te genieten! Had hij zijn tijd uitgedaan zoals voorzien dan zou hij nu op dezelfde dag jarig geweest zijn als zijn tweelingdochters. Ik vrees dat hij wilde weten wie hem daar elke dag in zijn slaapje stoorde door tegen hem te praten …of hij koos voor de vrijheid en het ontdekken van de wijde wereld, een trekje dat hij nog steeds heeft.
We hebben een paar nederlandse vienden en ik moet vaak glimlachen als ik namen van hun landgenoten hoor! Sorry voor onze Nederlandse vrienden maar soms vraag ik me af hoe sommigen in 's hemels naam aan hun familienaam komen! Vindingrijk en origineel zijn ze vaak wel!
Hoe ontstaan namen eigenlijk? En wie bepaalt dat iets goed is en iets anders niet?
Neem nu de namen van bewoners van landen.
Er zijn een aantal landen die eindigen op land: Nederland, Zwitserland, IJsland, Griekenland, Schotland, Engeland en Ierland, om er een paar te noemen. Nu zou je denken dat de namen van de inwoners op dezelfde wijze vervoegd worden. Maar dat is niet zo.
Elke morgen wordt de krant hier mooi gedeeld.. sport en puzzelbladzijden voor mij, al de rest voor mijn slaapgenoot… ik neem dat gewoonlijk later wel onder de loep en wat ik vandaag onder die fameuze loep zag, deed me weer fronsen..
Een brasserie aan de kust verbiedt kinderen in de zaak! Het label “ kinderen niet toegelaten” in de cinema dat kennen we maar dat een brasserie nu ook die jongsten weert dat zorgt voor heel wat controverse….
Studente serveert koekjes met as van grootvader er in…Het meisje zou haar klasgenoten huisgemaakte koekjes geserveerd hebben met een luguber ingrediënt erin nl de as van haar gecremeerde grootvader.. Modern kannibalisme noem ik dat!
Na de Chinese muur , de Chinese brug…Terwijl in ons landeke het aanleggen van een ring rond een stad of dorp decennia aansleept, slagen ze er in China in om in 10 j de langste zeebrug ter wereld te bouwen.. de brug is 55 km lang en om schepen doorgang te geven, bestaat de constructie ook voor een deel uit een tunnel.. een huzarenstukje waar onze politici nog niet kunnen van dromen!
Voor jan en februari is er blijkbaar nog veel werk aan de winkel om voldoende stroom te vinden voor ons landeke…Gaan we terug naar de Leuvense stoof en de kaars?
Vanaf 2019 zal een brief er maximum 3 dagen over doen om aan te komen! Wie dat sneller wil zal een prior-postzegel moeten plakken die dan een stuk duurder is dan een gewone….Dus je zal je verjaardagskaartje goed moeten plannen in de toekomst.
Horror in Amerikaanse en Russische scholen…. Wat gaat er door het hoofd van sommige jongeren de dag van vandaag? En NEEN het heeft niets te maken met de gewelddadige games en spelletjes waar ons nageslacht al van kinds af aan mee geconfronteerd wordt…ik moet daar toch nog eens goed over nadenken!!
Moet ik nog verder gaan.. of gewoon terugkeren naar de sport! Tsja daar is het echter ook allemaal kommer en kwel … neen geef me maar de kruiswoordraadsels, de woordzoekers en de suduku’s…heerlijk ontspannend.
We wonen hier in een bosrijke buurt en wandelaars met hun hond zijn schering en inslag. De tijden dat men een hond had om te helpen is vervlogen tijd. Het kleine salonhondje is ondertussen uitgegroeid tot een volwassen Deense dog die uit de zetel puilt of de Yorkschire die de voeten warmt.
De hond weerspiegelt vaak het imago van het baasje, maar het baasje is vaak in zijn dierenliefde de betekenis van het woord “baasje “ vergeten. Soms denk ik dat het baasje de hond is en dat de hond het baasje vervangt.
Toen we gisteren ( mijn half bedde en ik ) rustig zaten te genieten samen met nog een koppel van een nazomerse dag op de bank van een prieeltje aan de rand van het bos keken we ook naar de voorbijgangers en hun huisdier. Wat dacht je van de hond die aan de lange leiband liep en tot aan onze bank kwam om gewoon zijn poot op te heffen tegen de bank zodat de urine bijna op de broek van onze gezel spoot tot het baasje aan de leiband trok en de hond wat dichter haalde met de sussende woordjes van “wat doe je nu” ? Je kon zo zien dat hij met moeite een lach onderdrukte en hij een gezicht had in de aard van “ dit heeft toch iets leuks en het zou passen in een programma van verborgen camera”! “Het slachtoffer” keek gewoon met boze blik terwijl hij de hond waarschijnlijk een stamp tegen zijn klokkenspel wilde geven. Wij hielden ons voor één keer koest zoals ook een hond zou moeten aangeleerd zijn.
Natuurlijk zijn alle honden de braafste en zijn alle baasjes de beste maar een hond aan de leiband houden is nog niet door iedereen begrepen. Je moet maar eens in het najaar naar onze Belgische kust gaan en je ziet nog steeds dat de “Bruine dolfijn” af en toe zijn intrede doet, maar in feite is het niet meer dan de zoveelste str..t die tussen de schelpen. Och…we kunnen ons ongenoegen eens uiten en de zaken van op afstand bekijken. In feite is het zoals vele zaken, iedereen betekent voor zijn huisdier wat hij wil en het huisdier is voor velen het perfecte huisdier als men de ogen sluit voor wat niet kan.
Moet men nu de baasjes gaan opvoeden om de hond uit te laten? Nee hoor, want ik ken er verschillenden die naar school gaan om te leren. Ik bedoel dan wel de hondenschool hé maar dat haalt blijkbaar niet veel uit als het op de mentaliteit van de mens aankomt. Ja, stel je voor dat ik iets zou willen zeggen, dan zou ik ook terug naar ’t school moeten om te weten tegen wie ik iets zou moeten zeggen. Tegen de hond? Tegen het baasje? Tegen de twee? Och…ik heb door de jaren heen geleerd te relativeren en te filosoferen .
Onlangs kreeg ik zelfs te horen dat het trappen in een hondenstront geluk brengt op financieel gebied. Wel ik heb deze morgen staan springen in een str..t aan de zijkant van de weg voor ik mijn lottoformulier heb binnen gedaan. Ik hoop maar juist dat hij groot genoeg was, want anders zal ik het baasje eens moeten aanpakken om te vragen of zijn hond geen grotere drol kan achterlaten op de berm want mijn financiële toekomst hangt er toch maar vanaf hé.
Spinnen en ik... geen match en dan heb ik het niet over het werkwoord spinnen maar de "lieve" beestjes.
Waar komen die spinnen in het najaar toch zo plotseling vandaan? Opeens zitten ze overal in de tuin. En het gekke is, dat ze ook meteen zo groot zijn!
Bij elke ronde die ik door de tuin maak, kom ik in aanraking met spinnenwebben. Ze kleven in mijn haar en op mijn armen. Als je er op let, zie je heel veel verschillende soorten spinnenwebben. Sommige zijn heel dicht geweven. Een spin kan ik daar niet in ontdekken. Maar er zijn ook klassieke webben in de tuin, met de kruisspin in het midden. Wanneer ik voor de zoveelste keer een web beschadig, heb ik wel een beetje medelijden met de spin die telkens weer opnieuw een web moet maken.
Medelijden met spinnen…. Nou, dat is wel tot op zekere hoogte. Zodra de spinnen in huis zitten komt er een heel ander aspect van mijn karakter tevoorschijn. In de tuin mogen spinnen dan veilig zijn, maar niet in huis! Ik heb namelijk de volgende afspraak: op alle spinnen in huis mag ik jacht maken. De spinnen zijn niet onder de indruk van deze afspraak. Er zijn spinnen in de douche, de gang, in de keuken, achter de gordijnen. Ik mep en ik moord er op los, maar er komt geen einde aan de spinnen. Het lijkt wel of ze reïncarneren.
Spinnen, het is een heilloze strijd. Of zou ik minder tijd in de tuin moeten doorbrengen en meer tijd aan het huishouden moeten besteden?
Mocht iemand nog twijfelen, ik ben altijd klaar om te helpen of een oplossing voor te stellen...
Omdat ik vermoed dat alle politici teveel naar Boney M en hun song "Ma baker" luisteren waar het ook om geld draait ".. give me all your money", besloot ik het voor mezelf simpel te maken dan ben ik tenminste zeker waar mijn spaarcenten naar toe gegaan zijn . Ik stem voor ...
Voor de echte supporters van ons Belgisch voetbal is wat er nu gebeurt de zoveelste kaakslag!
Woensdagochtend vonden verspreid over het hele land 44 huiszoekingen plaats, dat bevestigt het federaal parket.
Exact de helft van de 16 eersteklassers kreeg bezoek van speurders: Club Brugge, Anderlecht, Standard, RC Genk, AA Gent, KV Oostende, KV Kortrijk en Lokeren, net als tweedeklasser KV Mechelen. Daarbij werden naar verluidt vooral dossiers over transfers meegenomen, alle clubs laten weten “hun volledige medewerking aan het onderzoek te verlenen”. Nu maar hopen dat mijn club met propere handen uit die onderzoeken komt!
De webwinkel Bol.com maakt van het voetbalschandaal gretig gebruik om met een rake marketingboodschap stevig te scoren. Bij een foto van wasmiddel Robijn plaatste Bol.com op z’n Facebook-pagina een niet mis te verstane maar tegelijk heerlijke boodschap. “Voordelig wit wassen. Om na een match je shirt te fixen, bijvoorbeeld.” Een weldoordachte verwijzing naar de witwaspraktijken waar verscheidene Belgische voetbalfiguren mogelijk in betrokken zijn.
We leven in een land waar vrije meningsuiting kan en mag, gelukig maar ,daarom dat ik even mijn onverbloemde mening geef!
Trump Ja, ooit werd er gelachen met Donald Trump. Een soort clown, dachten we. Een paljas, lachten we. Een curiosum, verwachtten we. Nooit wordt hij de officiële kandidaat van de Amerikaanse Republikeinen, hij haalt het nooit. President Trump, alleen al het idee... Vandaag lachen we niet meer.
Op zijn best is het een wat merkwaardige clown en een wat grove meneer. En op zijn slechtst is het iemand die niet alleen het aanzien van Amerika schaadt maar daardoor ook de betrouwbaarheid en de slagkracht van het Westen ondergraaft.
Kinderen houden het meest van het circusnummer dat eigenlijk bedoeld is om ze af te leiden. Als de clown opkomt, hebben ze nog nergens anders oog voor. Ze hebben amper in de gaten wat er op de achtergrond wordt veranderd. Olifanten kunnen plaatsmaken voor trapezewerkers. Leeuwen worden vervangen door vuurvreters. Maar de kinderen zien alleen de clown in de schijnwerpers. Wat Donald Trump ten beste geeft is zo’n circusnummer. Vanaf zijn aantreden als president heeft hij de Amerikaanse regelgeving overhoop gehaald. De laatste dagen verscheen hij weer in alle kranten en op alle omroepen omdat hij de zeer besproken kandidaat Kavanaugh steunde.
Gisteren kreegTrump weer zijn zin: Kavanaugh treedt toe tot Hooggerechtshof. Nog nooit is de kandidatuur van een lid van het Hooggerechtshof zo omstreden geweest. Tot de beslissende stemming toe bleven Democraten en vrouwenactivisten bij de Senaat protesteren tegen de benoeming van Kavanaugh. Op de trappen van het Capitool, het parlement, arresteerde de politie betogers die niet achter de dranghekken wilden blijven. ,,Dit is een duidelijk signaal aan alle vrouwen in Amerika’’, aldus de Democratische senator Patty Murray. ,,De Republikeinen zeggen nu dat jullie stem er niet toe doet. Jullie ervaringen, jullie trauma’s, pijn, woede, dat doet er allemaal niet toe. Hun boodschap is: We hoeven er niet naar te luisteren. We hoeven er ons niet druk over te maken. Ga zitten en houd je mond.’’
Het gaat uiteindelijk om de vraag hoe boos moeten de vrouwen worden voor er naar hen geluisterd wordt!
Arme States .... Geen rook zonder vuur , zeg ik dan ...
Eens trekt het circus weer verder. Wat blijft er dan achter?
'Moet' je ook nog even dit of dat? Breng je het grootste gedeelte van de dag door in je hoofd, binnen de muren van je eigen gedachten? Heb je het gevoel dat wat je ook doet, het nooit goed genoeg is? Je bent niet de enige.
Probeer maar eens een afspraak te maken met vrienden, familie , zelfs met je eigen kinderen… Dan komt de agenda boven en hoor je enkel … wij hebben het zo druk. Dan vraag ik me soms af hoe deden onze ouders en grootouders dat ,zelfs met een “ kroostrijk” gezin? Tsja… heel simpel ze hadden die sociale media druk niet want hoe ziet het leven er vandaag de dag voor werkende mensen uit?
E-mail checken tijdens het ontbijt, ploeterend de dag door, altijd achter de feiten aan rennen, onophoudelijk onderbroken worden, al telefonerend thuiskomen, kinderen geïrriteerd het bed in werken, mail checken, te weinig rust om recreatief te lezen, te weinig tijd om een vriend te zien, te weinig zin om te sporten, half uurtje op Facebook, een glas wijn, nog een glas wijn, een rusteloze nacht en de volgende dag begint het opnieuw: de eerste blik gaat naar de telefoon op het nachtkastje. Met als resultaat het knagende gevoel tekort te schieten ten opzichte van partner, kinderen, vrienden, familie, de echte carrièredoelen, de eigen gezondheid, de eigen idealen. Dat “proberen” wij als senioren anders te doen al zijn we ook al een beetje van dezelfde microbe gebeten!
I come to bury The politicians, not to praise them.
The evil that men do, lives after them,
the good is often interred with their bones.
So let it be with the politicians.
We believed the politicans were ambitious,
If it were so, it was a grievous fault
and grievously has the citizen answered it.
Here, under leave of the “ famous” and the rest
– Who are all honourable men -
Come I to speak to speak for …..
( diegenen die ooit Hamlet bestudeerd hebben ,weten waar ik hier de mostard haalde )
En hier stop ik want voor wie moet ik spreken?
Ze beloven allemaal weer heel veel, zijn allemaal weer de besten, gooien weer met drek naar mekaar , “To roddel or not to roddel “ that’s the question en daaruit moeten we dan kiezen!
Mijn blogje bestaat sinds zaterdag al 11 jaar en dat was zelfs mij ontgaan tot een attente bezoekster ( Rebecca) me erop wees.. Waar vliegt de tijd... .
Ooit ben ik aan het bloggen gegaan omwille van een buurvrouw die hier actief was en zo bepaalde mensen leerde kennen die intussen vriendinnen geworden zijn. Het leek me wel wat om regelmatig mijn bedenkingen en hersenkronkels neer te pennen en zo probeerde ik het ook! Intussen heb ook ik hier mensen leren kennen die me heel dierbaar geworden zijn en die ik zou missen mocht ik stoppen. Zij houden me hier aan het lijntje hahaha...
Als ik even door mijn blog scroll dan lees ik veel zin en onzin veel waarheden en ook vaak emoties... Wat een uitlaatklepje is dat hier geworden!
Je hebt het vanochtend waarschijnlijk ook gevoeld toen je buiten kwam: we hebben een koude nacht achter de rug. Voor het eerst is hier de temperatuur onder het vriespunt gedaald. Op neushoogte zal dat een geflirt geweest zijn met het nulpunt maar alles er onder heeft het geweten…
Dat geeft ’s morgens wel mooie foto’s van een licht bevroren gazon en stoelen die staan te “ dampen” in de eerste opkomende zonnestralen…Dat is dan de charme van de herfst…
De verkiezingen zijn in aantocht. Ik vind dat altijd erg vervelend want meestal komen de verkiezingen op momenten waar ik weinig inspiratie heb .
Allé, op zondag 14 oktober is het zover dan mogen we weer ons potlood scherpen en onze gom in onze zak steken om ons daar een ogenblik te gaan bezinnen tussen drie schotten en een gordijn. Och neen, die manier van stemmen is al een tijdje passé nu mag het we met de computer.
Het is een dag waar de mensen elkaar nog eens ontmoeten ,sommigen in diepe bedenkingen en anderen met de glimlach. En als je dan vraagt voor wie ze gestemd hebben dan zeggen ze meestal “voor de goeie”. Ja, als iedereen voor de “goeie” stemt, dan moet er toch maar één partij zijn, want ze stemmen blijkbaar allemaal voor dezelfde. Maar nee, er moet een beetje ambiance bij zijn en daarom maken ze meer dan één partij hé. ’t Is ook best om de spanning er een beetje in te houden, want als je de uitslag al op voorhand weet, is het plezier er ook van af.
De afgelopen weken deden alle partijen al goed hun best om het allemaal aan de gewone mens uitgelegd te krijgen. Het is splitsen, kartelvormen en kleuren mengen om nog maar te zwijgen over het programma van de partijen. Je kan kiezen voor links of voor rechts en zeker weten dat er ook nog een partij rechtdoor is. Jongens toch , als je van politiek geen choco gegeten hebt, dan is dat niet simpel. Opgelet, ze doen allemaal wreed hun best om het ons rond de verkiezingen duidelijk te maken hé. Je mag hen zelfs helpen door vragen te beantwoorden. Een voorbeeld: Bent u tevreden over de lokale politie?
Ik vrees dat diegenen die al eens geflitst geweest zijn daar waarschijnlijk geen ja op zullen antwoorden.
Nog zo'n vraag : moeten er meer zitbanken komen in het dorp? Euh…hier in het bos staat een mooi prieeltje met zitbanken - spiksplinternieuwe - maar wat er zou moeten komen, is meer volk om er op te zitten.
Pas op, ik vind het wel goed dat de mening van de gewone burger eens gevraagd wordt. Het is tenslotte hij die moet gaan kiezen en die kiezers zijn in feite zoals de politiekers je hebt daar verschillende soorten tussen.
Neem nu eens deze die tegen hun goesting gaan stemmen, die zijn meestal op twee minuten uit dat hokje juist de tijd om even in de neus te peuteren en weer naar buiten te stappen. Dan hebt je nog de kiezer die zelf op de lijst staat, die is ook maar een minuut binnen, want meestal weet hij voor wie hij zal stemmen. Je hebt ook de kiezer die voor een partij of voor een programma gekomen is en met die hebben ze ook niet teveel werk. Maar dan hebt ge van die charels, die 4 of 6 jaar tijd gehad hebben om na te denken, maar die het de dag zelf vergeten zijn voor wie ze moeten stemmen en dat kan wat langer duren.
Och…het is zoals met alles, we kunnen er eens mee lachen hé. Vroeger kwamen ze voor hun partij nog eens aan uw deur en kreeg je een sleutelhanger of een potlood met de naam van de kandidaat of de partij op om u te herinneren voor wie ge moest stemmen. Vandaag plakken ze gewoon hun foto of hun naam op een bord en zetten die overal neer of ze gooien een foto gewoon in je brievenbus ook al staat er duidelijk op " geen reclame"!!
Ja ja, ’t is niet simpel om den dag van vandaag in de politiek te stappen! Weet je wat ik denk, voor men de verkiezingen wint, moet men eerst de kiezer winnen. Volgens mij kan dat door zaken naar voor te brengen die de kiezer aanbelangen en deze te verwoorden in volkstaal. Geef ons geen gekibbel, maar een programma op maat. Voor de kiezer is het niet de plaats van de politieker die telt, maar wel de plaats die de kiezer zelf krijgt in zijn dorp of stad.
Ik ben benieuwd wie er nu weer de touwtjes in handen krijgt?
De mens heeft tienduizenden jaren geleefd volgens het ritme van de zon. Niemand die zich daar druk in maakte omdat de tijdsmeting van oudsher op de natuur afgestemd was.
Een dag omdat de aarde ongeveer in die 24 uur een omwenteling om zijn eigen as maakt en de afwisseling van dag en nacht geeft, precies om de tijdsmeting meer op de natuur en dus ook het lichaam af te stemmen.
Een jaar omdat de Aarde dan een omwenteling rond de zon gemaakt heeft en dan heb je de afwisseling van de seizoenen binnen die periode.
Toen werd het zomeruur/ winteruur ingevoerd. Ik kan het mij niet meer herinneren maar waarschijnlijk was er toen ook commotie rond die invoering. Nu er sprake is van afschaffing wordt het gros van de bevolking al op voorhand ziek/depressief/ongemakkelijk... want uitstekende dokters en specialisten weten hoe we ons gaan voelen of gedragen bij een situatie die niks anders is dan de normale gang van zaken. En diegenen die de toestand voor de invoering gekend hebben: ik vraag mij af hoe jullie het überhaupt overleefd hebben, zo zonder die omschakeling tussen zomer- en wintertijd? Of misschien stonden jullie voor de invoering hard te roepen: "wij willen wintertijd en zomertijd want zoals het nu is kan het niet verder. De ene periode te vroeg licht 's morgens en de andere periode te vroeg donker 's avonds, daar kan mijn bioritme niet mee om."
Gaat jouw bioritme zich veel beter voelen bij zomertijd en wintertijd ? Prima, schaf het af, maar ja, dan komt het andere gezanik weer, moet het nu permanent zomer- of permanent winteruur zijn?
Ik geloof niet veel van het dodelijke effect van winter- of zomeruur, wel van het constante gezeur erover.
Mensen willen de hoogte bergen beklimmen, de verste landen bezoeken, de diepste zeeën doorkruisen, want dan zijn ze stoer. Ze passen zich aan aan de vreemdste voedingsgewoontes in de raarste landen, ze switchen moeiteloos tussen AZERTY, QWERTY, ... Maar als de klok een uurtje verder moet of terug moet dan krimpen ze in elkaar...
Als morgen zou blijken dat we beter 's nachts leven om de opwarming van de aarde tegen te gaan, moeten we daar dan ook in meegaan?
Men heeft dit witchen ingevoerd met een nobel doel, namelijk energiebesparing. Ondertussen blijkt al lang dat het niet werkt en dat de kosten veel groter zijn dan de baten, op alle vlakken. Alleen ontbreekt zoals zo vaak de politieke moed om dit recht te zetten.
Wat mij betreft, als we terugketen naar zomer- of wintertijd heel het jaar door, dan lijkt het meest logische mij, dat ze terugkeren naar die tijd die van toepassing was vóórdat ze winter/zomertijd ingevoerd hebben. Geen idee of dat nu winter- of zomertijd was.
Dit is dus echt hetgeen ‘Europa’ momenteel van wakker ligt...Mannekes toch, verstaan ze nu echt niks?
De reacties op mijn vorig logje bewijzen nog eens dat er nog altijd een zekere taboe is als je over bepaalde zaken spreekt. Ik ben daar realistisch in en vind dat je voor jezelf en je kinderen duidelijkheid moet scheppen over delicate onderwerpen zoams het einde van je leven en zo. Dat gezegd zijnde ( hahaha) sluit ik dat hoofdstuk af en om te tonen dat ik nog altijd met een smile door het leven ga mijn volgend blogje!!
Nog een paar dagen en het is weer zover dan beginnen we aan de herfst het seizoen dat je rustig met je ongeschoren benen in je fleecetrui in de zetel binnen zit met een kop herfstthee en geurkaarsjes en je favoriete boek of TV programma!
En dat de herfst ook supertof kan zijn, bewijs ik hier met een paar fotootjes!!
- Af en toe een buitje is goed voor de plantjes
- Er staat vaak een gezellig briesje.
- Je hoeft je auto niet naar de carwash te brengen.
- Je kan supergezellig binnen spelletjes doen.
- Je kan eindelijk je favoriete sweater weer eens aantrekken.
- De natuur krijgt schitterende kleuren.
- Kastanjes een pest? Bij lange niet, je kan er echt supermooie dingen van maken .
- Je kan op het strand makkelijk een plekje vinden.
- Je kan lekker gezellig een kaarsje aansteken. Romantisch!
- Er groeien hele bijzondere paddenstoelen in het bos.
En zo kan ik er nog een paar bedenken!
Wie zegt nu nog dat de herfst niet supergeweldig tof is?
Haha, ik heb me nu al lekker uitgeleefd en de herfst moet officieel wel nog beginnen…..
Regelmatig horen we van kennissen of vrienden dat ze hun laatste adem uitgeblazen hebben zoals vorige week nog en dan zit ik te denken dat ik ook in de periode van het aftellen zit al sta ik er niet te lang bij stil... Het leven is nog te mooi om het met donkere gedachten te verpesten! Maar ik blijf een realist!
De vraag is dan vaak of ik voor cremeren kies of om begraven te worden. Een mogelijkheid zou ook kunnen zijn dat ik mij laat invriezen maar nadat ik inlichtingen had genomen, kreeg ik van O 'Cool en van den Aldi geen toestemming. Nee, ik kreeg geen laatste rustplaats tussen de diepvrieskiekens en dus kon ik deze wijze alvast schrappen. Ik hoor nu al een diepe zucht van opluchting bij het nageslacht!!!
Ik kan ook kiezen om begraven te worden. Mensen hoeven daarvoor niet voor mij stil te staan aan het graf maar wel zou ik ze graag iets geven om over na te denken tijdens hun leven als ze voor de dood staan. Het liefst zou ik een tekst op de grafsteen laten zetten of er een draaiboek leggen waar ieder zijn levenservaring in kwijt kan. Allé ik zou toch iets speciaals willen. Maar echte kerkhofgangers zijn onze nakomelingen niet en ik vind het altijd zielig als ik voorbij een zerk komt die groen uitslaat omdat niemand er zich om bekommert en zonder bloemen er triestig en verlaten bijligt alsof diegene die daar ligt nooit bestaan heeft...
Neen, om de achterblijvers de moeite te besparen of ze me nu op de brandstapel moeten leggen of aan de pieren geven, heb ik nu al duidelijk gemaakt dat voor mij crematie de meest milieu vriedenlijke manier is - al kan ik niet zo goed tegen grote hitte - en laat me dan maar waaien gejaagd door de wind!!
Als wij, al een tijdje vijftigplussers (zoals ze ons nu noemen, niet meer senioren of ouderlingen), de leeftijd van 100 jaar willen bereiken, moeten wij sterker in ons schoenen staan dan ooit, want:
Als de jeugd moe is, is ze aan vakantie toe.
Als wij moe zijn, zegt men "ze takelen af".
Als de jeugd bezwaren maakt, heeft zij een uitgesproken mening.
Als wij bezwaren maken, hebben we het niet begrepen.
Als de jeugd iets vergeet, hoor je hen zeggen "ik heb het waanzinnig druk" gehad.
Als wij iets vergeten, zegt men "dat is de ouderdom, of Alzheimer".
Maar wij ouderen zijn overlevers kijk maar naar de veranderingen die wij hebben meegemaakt, meebeleefd én overleefd:
Wij werden geboren vóór dat er sprake was van televisie, diepvries, flitscamera's, creditcards, computers, afwasmachines, microgolfovens, inductieplaten, droogkasten en stoomstrijkijzers.
Wij trouwden eerst en woonden dàn samen zonder kennis van zaken en zonder ondervinding (allez, dat was bij mij toch het geval).
Wij werden geboren vóór er huismannen waren of deeltijdse banen, kinderdagverblijven, groepstherapieën, samenlevingscontracten of generatiepacten.
Wij hadden nooit gehoord van jongens met piercings, van bom-moeders en van H5N1.( variant van vogelpest virus).
Wij waren er al vóór de E40, de B747 jumbo, de shuttle , de TGV........
Wij gebruikten alleen ons geheugen met hersencellen, nu hebben ze daarvoor nog RAM en ROM en geheugens met Harde Schijven vol Mega- en Gigabytes.
Toen betekende "Made in Japan” rommel.
Een i-POT(D) was bij ons een stoofpotje om een ei in te koken.
Wij dansten op 45 en 33 toeren platen, nu heeft men Cd’s, DVD's , MP3's......
Konijnen en ook andere zoogdieren aten nog selder, nu beschikken wij voor hetzelfde effect over Viagra en Vibrators.
Aids was het Engels woord voor helpers.
Een relatie met iemand hebben, had te doen met zaken en niet met een bed.
Wij zaten nog buiten op de stoep met buren te praten, nu gebruiken ze SMS, Twitter, Whatsapp enz om elkaar iets te vertellen, zo mogelijk met een webcamera.
Wij hadden nog een kodakske met zwart-wit film, nu nemen ze kleurenfoto's met een GSM die ze dan versturen met Bluetooth of ze gebruiken een Blackberry Pda of nog ingewikkelder.
Het muziekpostje met koptelefoon is nu een homestudio met surround klank geworden.
De facteur bracht nog te voet de krant op zondag en de gratis gazet met de uitslag van de Ronde van Vlaanderen werd uit een vliegtuig van Het Volk naar beneden gesmeten.Nu krijgt men 's zondags de krant op de PC of tablet of GSM.
Wij wisten niet wat geld uit de muur halen was noch brood , drank , snoepjes enz uit de automaat.
Wij hadden een afspraak met ons lief, nu is dat een "dating" met een "babe".
Als je nu iemand naar de maan wenst, kan het zijn dat hij er echt naar toe gaat.
Wij noemden het nieuws op de radio nog "het gesproken dagblad", nu slaat men ons om de oren met digitale radio DAB en HDTV.
De kleur "roze" had enkel met baby's te maken en "homo" betekende 'mens'.
Wij waren nog bij de scouts of bij de Chiro en jongens moesten bij den troep.Nu moet de jeugd zich afreageren als hooligan bij voetbalmatchen of andere sportevenementen of door een joint op te steken.
Wij zijn de laatste generatie waarbij men een man moest hebben om baby's te krijgen.
Wij keken vroeger op een landkaart of zelfs op een kompas om de weg te zoeken, nu gebruiken ze een GPS.
Maar beste blogvrienden wij zijn ook al die toer op gegaan .
Wij sturen ook nog weinig brieven met de post, maar gaan e-mailenof SMSsen en met onze GSM luisteren we naar muziek, nemen we foto's en we kunnen er zelfs mee telefoneren .
Wij zullen ons nog maar eens aanpassen zeker? Zo slecht is het nu toch niet hé?
Misschien komen ze bij jullie langs maar hier heb ik die zo vaak besproken bezige wezentjes - ook kabouters genoemd - nog nooit gezien.
Vandaag ben ik dan maar zelf weer in gang geschoten want de bloementuin ligt er echt abominabel slecht bij. Na een paar regenbuien schoot het onkruid uit alsof het zijn schade moest inhalen. Mijn knie is nog steeds niet zoals het moet, blijkbaar zit in met en lichte ontsteking op de plaats van de ingreep en daardoor verwaarloosde ik mijn tuin een beetje. Ik heb dan maar al mijn moed bijeengeraapt en ben er vandaag in gevlogen. Nu zit ik hier met een grimas de kniezende knie te verwensen want er wacht nog heel wat werk binnen en buiten. Maar ligt het nu aan de lange hete zomer die een mens lui maakte of aan mezelf ... ik weet het echt niet maar overal zie ik karweitjes die dringend moeten gedaan worden maar de schwung is er niet dus als jullie de kaboutertjes tegen komen ,zend ze maar naar hier.
Adem teruggevonden en mond terug in de juiste stand na mijn rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbecue ( slik en diep ademhalen )..... logje, dan kunnen we weer verder.
Even serieus nu ...
Dit artikel gelezen en wilde het toch even posten want we staan er niet voldoende bij stil dat 12u al lang voorbij is!
Het noordpoolgebied warmt twee tot vier keer sneller op dan de rest van de aarde en dat kan rechtstreekse gevolgen hebben voor het weer bij ons. Dat blijkt nog maar eens uit een nieuwe wetenschappelijke studie. Door die opwarming zullen wij meer weersextremen krijgen. Warme dagen worden hittedagen, die dan hittegolven veroorzaken. Regendagen worden dagen van extreme regen, die dan overstromingen veroorzaken.
De poolgebieden zijn bijzonder gevoelig voor klimaatverandering. Volgens schattingen warmt het noordpoolgebied zo twee tot vier keer sneller op dan de rest van de aarde. En dat kan dan weer rechtstreekse gevolgen hebben voor het weer in ons land. Met maar liefst twee achtereenvolgende hittegolven was dat ook de voorbije zomerperiode al duidelijk.
Oorzaak van de eerder uitzonderlijke zomer was een tragere straalstroom, een (gewoonlijk) zeer sterke wind die op grote hoogte van ongeveer tien kilometer waait. De vertraging van die straalstroom is een gevolg van de opwarming van de noordpool, die met zijn grote temperatuurverschil warme zuiderse winden afkoelt en weer naar de afzender stuurt, waarna ze opwarmen en weer richting noordpool gaan. Maar als de noordpool alsmaar warmer wordt, wordt de ‘motor’ die de straalstroom aandrijft ook alsmaar zwakker. Een zwakkere motor betekent minder snelheid. En een minder krachtige straalstroom kan drukgebieden moeilijker verplaatsen en verliest de kracht om het weer te veranderen. Grote lussen warme - of koude - lucht blijven zo als het ware ‘geparkeerd’ staan boven een bepaalde regio.
Dat heeft grote gevolgen voor de gematigde zones in China, Rusland, de Verenigde Staten, Europa en dus ook in België.
De wereld kleurde deze zomer rood Foto: Universiteit van Maine
Concreet zal dat ervoor zorgen dat we steeds meer met extremen te maken zullen krijgen. Tijdens onze zomers zal het weer vaak vast komen te zitten. De onderzoekers waarschuwen voor lange droogtes, met waterschaarste en een nog hoger risico op bosbranden. Maar ze waarschuwen evengoed voor overstromingen. Warme dagen worden nog warmer. Droge dagen worden nog droger. Regen wordt een overstroming.
Wanneer schieten de wereldleiders eindelijk wakker en dan bedoel ik iedereen!!!
Vandaag is het al 10 j geleden dat ik mijn gal liet wegnemen … Het verlies is stilaan verwerkt. Mijn afscheidsbrief van toen kwam ik toevallig tegen.
"Al die jaren was je mijn trouwe gezel. Je was er steeds voor mij zonder dat ik het besefte. We waren zo innig met elkaar verbonden tot je opeens mijn leven kwam vergallen...Waarom verstoorde je zomaar mijn dagen met je bittere oprispingen? Jij, die mij zo eigen was, lag stilaan als een steen op mijn maag, je maakte mij het leven zuur, ik begon mijn vertrouwen in jou te verliezen. We hebben samen onze problemen proberen uit te praten ze zelfs vanuit een ander licht bekeken...
Iedereen zei: " Je bent beter af zonder ... kan alleen maar je leven vergallen" . Maar niemand besefte hoe intens we met elkaar verbonden waren.
Je was er al vanaf mijn eerste levensdag. Je was er als ik je nodig had. Stil en ongemerkt deed je je taak mijn trouwe vriend. Tot het bittere einde hield jij het vol. Waarom ga je nu plots een andere weg op? Is het zo moeilijk om ook in de herfst van mijn leven trouw aan mijn zijde te staan? Hoe moet ik nu die leegte in mij opvullen? Het is zo moeilijk om uit te leggen hoe het aanvoelt om een intieme levensgezel te moeten missen, jij die een stuk van mezelf was. Nooit zal ik mij nog compleet voelen! Hoe graag had ik jou op je vertrouwde plekje gelaten we waren zo intens met elkaar vergroeid, maar ons vertrouwen is definitief gebroken. Je bent al een tijdje jezelf niet meer en sleept mij mee in je bitterheid. Vaarwel dan maar, mijn vriend.
Ik staar nu vanuit mijn bed naar jouw tergend aandenken dat jij achterliet... 1 luttele steen..De kleintjes waren het aanschouwen niet waard. Is dit jouw gram omdat men jou weggerukt heeft uit mijn leven? Is dit het einde van onze levenslange relatie? Toch zeg ik zeg je nog éénmaal "dank" mijn trouwe gezel voor wat je al die jaren voor mij deed. Je was een stuk van mezelf geworden Maar hier scheiden onze wegen... Ga nu maar ergens anders je gal spuwen!"
De vakantie is gedaan, de scholen zijn opnieuw geopend om de slapende grijze massa van onze jeugd na 2 volle maanden terug wakker te maken! Wij senioren willen niet achterbollen hé en daarom deze eenvoudige oefening!!
Rustig blijven, diep inademen, langzaam articuleren en volgorde respecteren en het lukt!! Allé hier toch
In een zeemansdorpje woonde eens een meisje, Barbara genaamd. Barbara maakte de allerlekkerste rabarberpudding in de verre wijde omtrek, en iedereen was zo gek op de rabarberpudding van Barbara dat iedereen haar Rabarberbarbara noemde.
Omdat Rabarberbarbara op een gegeven moment zo bekend was geworden met haar rabarberpudding, besloot ze om haar eigen bar te openen. Natuurlijk werd de bar de Rabarberbarbarabar genoemd. Rabarberbarbara had in haar Rabarberbarbarabar nogal wat vaste klanten, maar veruit de meest bekende klanten waren wel 3 barbaren die regelmatig van rabarberbarbara's rabarberpudding genoten in de rabarberbarbarabar. En omdat deze barbaren zo vaak in de rabarberbarbarabar kwamen om rabarberbarbara's rabarberpudding te eten kregen zij op een gegeven moment de bijnaam ' Rabarberbarbarabarbarbaren'.
De e Rabarberbarbarabarbarbaren hadden natuurlijk ook lange stoere baarden en deze werden natuurlijk de rabarberbarbarabarbarbarenbaarden genoemd. Als de rabarberbarbarabarbarbaren hun rabarberbarbarabarbarbarenbaarden wilden verzorgen, dan gingen zij altijd naar de barbier: De rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbier.
De rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbier besloot om samen met de rabarberbarbarabarbarbaren een barbecue te organiseren: Een rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbecue.
Als je dit kunt uitspreken zonder fouten dan ben je ook uitgenodigd!
Na die lange hete zomer ben ik eindelijk terug uit mijn cocon geraakt en had direct zin om er terug in te kruipen als ik zie wat er allemaal ligt te wachten in de groenten - en bloementuin.
Sommige groenten hebben de hitte getrotseerd en leveren nu een oogst die we met zijn tweetjes nooit op kunnen! Oma is dus aan het invriezen en verwerken om vooral uit te delen aan de kids! Sommige bloemen hebben zich herpakt na die paar regenbuien en kleuren uiteindelijk toch mijn tuin , andere zijn aan een serieuze snoeibeurt toe .. dus vervelen zal ik me de eerste weken niet!
September staat hier ook genoteerd als een bijzondere drukke maand met elk weekend wel ergens een etentje en bezoek! De weegschaal steek ik dus best even weg alhoewel… alles gaat hier met mate hoor!!
Ik kijk vol verwachting uit of we nu al dan niet bij de zomertijd blijven want voor mij hoeft die omschakeling echt niet!
Als ik jullie vertel dat we morgen nog gaan “ nieuwjaren” geloven jullie het nooit maar inderdaad pas nu is er een geschikte datum gevonden om dat bij het nodige natje en droogje te doen!! Meteen kan ik de 4 van de zoon ( die er ook zullen zijn) een goeie start wensen in het 5e, 3e, 2e middelbaar! Of ze dat even tof zullen vinden als oma is nog maar de vraag!!
En voor de rest.. de boer ploegde voort en wij ook!!!
Vergeetachtigheid, ik dacht er geen last van te hebben en toch…de laatste tijd overvalt het me af en toe. Ze hadden mij altijd gezegd dat het vergeten te linken was aan de ouderdom en dus dacht ik maar ik heb nog tijd. Maar wanneer ben je nu oud en vooral oud genoeg om te vergeten?
Ik ben nog niet oud – zo denk ik toch - maar toch betrap ik me er op dat ik soms iets vergeet zoals gisteren .Ik moest dringend naar het dorp om papieren af te geven bij CM. Kom ik daar aan zie ik dat ik vergeten was om die papieren mee te nemen! Och…het kan gebeuren.
Maar nu ik er aan denk, verleden week was ik ook al een paar zaken vergeten en zelfs de week ervoor.Ik herinner me zelfs dat ik verleden jaar verschillende zaken op het programma of in mijn agenda staan had die ik totaal vergeten ben. En zelfs verder in de tijd vergat ik niet van iets te vergeten. Naar het schijnt vergat ik soms zelfs te luisteren naar ons ma. Ja, als ik zover moet terugkeren in de tijd dan wil dit zeker zeggen dat ik al oud was op jonge leeftijd.
Och…het compenseert dat ik me vandaag zoveel zaken herinner die ik vroeger vergeten ben. Hoewel, vandaag is het te laat en vergeten is vergeten. Te laat om nu nog te doen of te hernemen wat al veel vroeger moest gedaan zijn. In feite zet het mij aan het denken en stel ik mij de vraag of ik sommige zaken nu echt vergeten ben of dat het bewust gewist heb uit mijn geheugen.
Ach, hoe meer ik er zit aan te denken hoe meer ik besef dat vergeten niet bestaat. Als men iets vergeet en men er vroeg of laat terug aan denkt is het niet helemaal vergeten hé. En herinnert men zich helemaal niets dan is het er misschien nooit geweest en hoeft men nog geen schrik te hebben om iets vergeten te zijn. En toch twijfel ik soms….Soms denk ik…mijn verstand draait op volle toeren om mij toch iets te herinneren dat ik misschien had moeten doen. Maar nee er komt niets en blijkbaar ben ik het dan echt vergeten!
Nee…ik noem dit niet vergeten en zolang ik het niet zeker weet of mij kan herinneren ,noem ik het “twijfelen” of “onzekerheid”. Ik kan dus besluiten dat men zeker niet mag twijfelen of onzeker zijn wil men echt vergeetachtig zijn! Volgen jullie nog?
Even mijn gal spuwen ( al heb ik geen gal meer) !!
Eigenlijk is politiek voor mij een “ver van mijn bed show” want politiekers zijn allemaal gelijk .. een groep kleuters jaloers op het speeltje van een ander en als ze het zelf in handen krijgen dat speeltje alleen maar gebruiken voor eigen lof en glorie .. egotrippers van het bovenste knoopsgat. Sorry als ik daarmee op iemands tenen trap maar tot het tegendeel bewezen is en iemand eens optreedt met degelijke wetten zal ik nooit een aanhanger van politiek worden! Gemakkelijk is het zeker niet al laten die vele lege plaatsen in de senaat en het parlement iets anders vermoeden zonder van de slapers en GSM verslaafden tijdens debatten te spreken….
Maar mijn ergernis vandaag gaat over Trump zoals die nu weer spartelt als een vis op het droge. Cohen – de ex- advocaat van Trump - lekte onlangs een tape waarop te horen is hoe hij met Trump bespreekt zwijggeld te betalen aan een naaktmodel. Ook liet hij weten dat Trump wel degelijk wist van de ontmoeting tussen zijn campagneteam en een Russische delegatie. Natuurlijk is Cohens bekentenis belastend, maar reken maar dat Trumps dream team zal proberen gehakt van die verklaringen te maken. Trump zal zich wel weer uit die zwijggeld affaire weten te klappen!! Z’n kiezers zullen hem nooit laten vallen, zeker niet nu het zo fantastisch gaat met de VS-economie: de Dow Jones op een all time high, de werkloosheid op het laagste niveau van deze eeuw en ten slotte een economische groei van zo’n 4% op jaarbasis. En zoals we allemaal weten, althans zouden horen te weten, gaat het om de economie. Nog zes jaar doorbijten mensen..
Wij aardbewoners zijn toch een zootje onvoorspelbare globetrotters… hoe gekker en extremer hoe meer succes dat lijkt te verzekeren…
Stel je eens voor dat er buitenaards leven is - het zou arrogant zijn om te geloven dat wij de enige levende wezens in het heelal zijn in welke vorm dan ook - hoe verkopen we het aan hen dat een man als Trump aan het hoofd van zo’n land kan staan… Maar ja we zouden nog meer te verklaren hebben.. de terreur, de discriminatie van rassen en vrouwen, de vervuiling… het verstoren van ons ecosysteem door overbevissing en houtkapping… moet ik nog verder gaan? Je krijgt het schaamrood op je wangen als je eraan denkt dat je aan andere levende wezens moet verklaren dat je je eigen rommel niet opgekuist krijgt dat je de wc van onze samenleving vergat door te trekken…
Tijdens een wandeling door het woud hoorde een atheïst geritsel in het struikgewas. Hij draaide zich om en zag een enorme grizzlybeer op zich afkomen. De man probeerde zich uit de voeten te maken, maar struikelde over een boomstronk en viel. Terwijl de beer zijn machtige voorpoten ophief om toe te slaan gilde de man:
"God! Help me!"
De tijd stond stil. De beer bleef als bevroren staan, het bos zweeg en het beekje hield op met kabbelen. Toen hoorde de atheïst een machtige stem:
"Je ontkent mijn bestaan al jaren, hebt anderen verteld dat ik een verzinsel ben en al mijn werken toegedicht aan een samenloop van kosmische omstandigheden. Waarom zou ik je helpen?"
"Ja, het zou hypocriet zijn om u nu om hulp te vragen", gaf de atheïst toe. Maar misschien kunt u de beer bekeren?"
Op hetzelfde moment kwam het bos weer tot leven en begon de beek opnieuw te stromen. De beer viel op zijn knieën, vouwde zijn klauwen en sprak:
De tijd dat vrouwen bovenop de barricades kropen en hun bh’s ritueel verbrandden om verandering te eisen, ligt achter ons. Dat van die bh’s verbranden, bedoel ik dan. De harde korsetten veranderden in bodyfit en ultrasofte stofjes met nauwelijks voelbare beugels. Geen strakke keurslijven meer, maar ademend katoen en zijdezachte kant. Enfin. De bh’s zijn niet de reden dat ik hier schrijf dan was ik wel tot bij Marie Jo of zo gereden. Geef toe, ’t trok wel jullie aandacht. Die wilde ik. En - no worries - ik hou m’n kleren aan. Ik begin oud te worden, versleten. Mijn lijf 73, mijn hoofd gelukkig nog steeds euh….40 kan dat? . Of is het omgekeerd?
Versleten, klink zwaar, maar toch. ..Kleermakerszit op de grond vergeet het ik geraak nooit meer recht tenzij ik me laat vallen en op handen en voeten probeer recht te komen want ook geen zicht is dus kleermakerszit .. afgedaan!
Opstaan na een zware nacht die al bij al niet eens meer zo zwaar is de dag van vandaag..een ramp! Onlangs kreeg ik zelfs een kater van twee gin-tonics, éentje is geentje hé. Een vriendin die ook op trammeke 7 zit, stond er zelfs mee op, met die kater bedoel ik niet met de drank.
Zo’n schapenvachtje op m’n fietszadel vb (Heb ik niet) maar ‘k geef toe dat het me erg comfortabel lijkt.
Maar het aanlokkelijkste van al? Een middagdutje in de zetel voor de TV terwijl het nieuws loopt .Zo’n powernapje waar je wat verdwaasd uit wakker wordt.. De plooien van het kussen donkerrood in je wang gedrukt. Je krijgt ze niet weg, die lijnen, niet met wrijven niet met fond de teint of blush. Het brandmerk van vrouwen die af en toe eens een momentje stelen voor zichzelf, die van de schamele momentjes tussen werk-strijk-koken en partner eens een keertje me-time hebben gemaakt. Het doet zo’n deugd.
Dus als je me – héél af en toe – bij het aanbellen aan de deur ziet staan met rode strepen op m’n wang, een lichtjes krokant haarpuntje vooraan omdat het opdroogde in een straaltje speeksel dat langs mijn mondhoeken sijpelde, ietwat verkreukelde kleren en ogen die er nog wat wazig bij staan… kom dan maar binnen om met me te babbelen. Fijn! Heel graag. Maar doe het zachtjes, voorzichtig, geen kreetjes en geen lachjes. Ik ben dan maar net wakker.
Ik heb een persoonlijke vraag aan jullie en ik ben heel benieuwd naar het antwoord.
Baal jij wel eens, wanneer je in de auto zit en je opeens honderden rode remlichten ziet opgloeien, zodat je je realiseert dat je in een ongelooflijke file terecht bent gekomen?
Of de keren dat je door een gigantische regenbui bent gerend, waardoor je met een badmutskapsel in de trein/bus/tram zit, op weg naar een afspraak?
Dat je fiets je trouwe bondgenoot is, behalve als het regent en de wind plots is opgelopen tot windkracht 6, zodat je je slingerend moet voortbewegen op het fietspad?
Eén ding hebben ze allemaal gemeen: woon- werk- of winkelverkeer is nooit saai. Er gebeurt altijd wel wat!
Iemand zei me ooit dat welk vervoersmiddel je ook gebruikt, er altijd wel manieren zijn om je tocht op te vrolijken, zelfs als je in de file staat of met een verregend hoofd bijna van je fiets wordt geblazen. Alleen herinner ik me die "vrolijke manieren" niet meer tenzij ik ze zelf moest verzinnen!
Het zou zo maar kunnen dat nu een aantal mensen zich hoofdschuddend afvragen waarom alles leuk moet zijn. Ik ben eerder benieuwd wat jullie kunnen bedenken om bij file -of ander verkeersleed jezelf op te vrolijken?
Even een plaatje scheppen: je bent jarenlang een bewuste moeder/ oma geweest (dat klinkt pas echt suf, maar goed). Je stroomlijnt de dagelijkse activiteiten van je gezinsleden, je regelt het huishouden maar je bent eigenlijk vooral bezig met opruimen, boodschappen doen, cateren, opruimen, wassen, opruimen, cadeautjes kopen, opruimen, afspraken maken bij tandartsen, fysiotherapeuten, huisartsen, leerkrachten, opruimen, kapotte kledingstukken (laten) repareren, opruimen, schoonmaken, opruimen, sokken bij elkaar rapen, opruimen enz. enz. Kort samengevat als je jong bent hol je dagelijks van hot naar her en hebt oneindig veel taken, verantwoordelijkheden en andere besognes die je aandacht vragen. Voor je het weet hol je jezelf voorbij en is het steeds moeilijker om rust te vinden. Maar die periode heb ik toch al een tijdje achter me liggen hoewel ik nog steeds actief ben . Ik zeg steeds “ niets moet , alles mag” en toch…
Zou dat dat toch een teken van “ ouder” worden of beter “ ouder zijn” betekenen als ik mezelf erop betrap dat ik stilaan even stilte wil rondom mij? Ik heb de gewoonte als ik opsta om de radio op te zetten en dat blijft zo voor de rest van de voormiddag terwijl ik bezig ben in huis. Meestal is het de bedoeling om met die muziek op de achtergrond gezellig bezig te zijn soms eens mee te neuriën als de song bekend is …gewoon een huiselijk sfeer te creëren…Tot nu toe was dat een dagelijkse routine tot ik me er al een paar keer op betrap hebt dat ik na een uur of twee gewoon de muziek afzet omdat ik snak naar stilte en rust….
Moet ik me nu ongerust maken dat het daar binnen allemaal soms een beetje te druk wordt of is het “vadertje Abraham”…of neen in mijn geval “Sara” die de bovenhand probeert te nemen in mijn hoofd en bedoeningen? Of moet ik gewoon Miss Perfect de deur uit bonjouren en gewoon genieten van elke dag zoals die zich aanbiedt?
Och, neen, maak jullie geen zorgen , ik heb ze nog allemaal op een rij ik wilde hier gewoon even een bedenking neerzetten!
Bij zo'n weer als de laatste weken zijn ze aan zee weer in alle maten en modellen te bewonderen dit jaar en deden me terugdenken aan de badpakken die ooit mijn leven kleurden.
Van de meeste weet ik niet eens meer hoe ze eruit zagen of hoe ze zaten. Waren ze billenkruipers of slobberaars, snelle drogers of lange druipers, doorschijnend of bedekkend? Een paar stuks waren wel memorabel zoals die ene witte bikini. Wit en water need I say more? Het ding ging zijn levensdoel vlot voorbijen kreeg daarom al snel een andere bestemming. Bikini’s -en zeker witte - kunnen prima dienen als vlag. ’t Was dus een kort leven voor De Witte
Vòòr De Witte was er De Zwarte gevolgd door de Oranje met maar één beugel. Ondersteuning? Doe het maar zelf. De zwaartekracht won. De beugelloze flap bleek trouwens niet bestand tegen de stuwing van het water en na een duik ben ik net iets te vaak boven gekomen met een avant-gardistische look of met één borst bloot. De Oranje verdween daarom ook in de kast met het idee ooit opnieuw gebeugeld te zullen worden terwijl we beiden wisten dat dat niet zou gebeuren en dat de kast het vagevuur was, de plaats van vergetelheid.
Naast die badpakken waren er ook nog de badmutsen. Ik heb ze in 4 kleuren gehad want in mijn tijd was zwemmen met badmuts op verplicht .De blauwe en rode waren zeer duidelijk de grootste. Ik kon ze tot ver over mijn oren trekken! Over het nut van stoffen badmutsen heb ik me lang het hoofd gebroken. Water tegenhouden deden ze niet. Haren bijeenhouden evenmin.
De verplichting om ze te dragen werd netjes nageleefd, maar over de manier van opzetten bestonden weinig regels. Zo waren er achterdragers die de badmuts zo ver mogelijk naar de achterkant van hun hoofd schoven een beetje achteloos tot meneer de badmeester hen erop wees dat ze mutsloos waren. Er waren zijdragers die hetzelfde doel hadden als de achterdragers maar de schuine bedekking cooler vonden. Er waren puntdragers, met een teut bovenop hun hoofd en de strakkerds die met laag getrokken badmuts verwoed baantjes bleven trekken en zich weinig zorgen maakten over hun imago. ’t Was het eerste ding dat de zwemzak in ging bij zwemmen en het laatste dat eruit kwam.
Mijn kindertijd ligt intussen al veel decennia achter mij. Ik vraag me af of ze die dingen nu nog verplicht moeten dragen?Aaan het strand is daar gelukkig niets van te zien!
Terwijl velen een ode brengen aan de zonnegoden en hopen dat deze zomer nog lang mag duren en er ons zelfs nog een Indian summer te wachten staat, denk ik toch een beetje verder dan mijn neus lang is zeker als ik het volgende artikel lees:
"De bosbranden die Portugal, Griekenland en Zweden teisteren zijn slechts een voorproefje van wat Europa te wachten staat, zegt Jouzel. De 71-jarige Franse klimatoloog is niet zomaar iemand. Hij is lid van het Internationaal Klimaatpanel van de Verenigde Naties, het belangrijkste wetenschappelijke klimaatorgaan, en geldt met vijftig jaar ervaring als een van de experts bij uitstek. “Dit is slechts het begin”, vertelt Jouzel als Franse media naar zijn mening vragen.
Hij laakt de Europese houding waaruit blijkt dat we denken dat de ergste gevolgen van klimaatverandering aan ons voorbij zullen gaan. Dat eilanden in de Stille Oceaan en regio’s in Afrika zwaarder onder druk staan, dat klopt. Maar klimaatverandering zal bij ons niet enkel leiden tot meer wijngaarden en zwembaden. “Wat vandaag gebeurt, hebben we al dertig of zelfs veertig jaar geleden voorspeld”, zegt Jouzel in een interview met Le Monde.
Extreme weerfenomenen worden intenser en komen steeds vaker voor. Als de strijd tegen klimaatverandering niet versneld wordt, dan krijgen we volgens Jouzel tegen het einde van de eeuw uitschieters tot 55 graden in Ukkel. “Elk jaar zijn in Europa 3.000 doden toe te schrijven aan het klimaat”, vertelt de klimatoloog aan L’Echo en De Tijd. “Dat kan oplopen tot 150.000. Dat zijn toch cijfers om bij stil te staan.
Het klimaatakkoord van Parijs stelt als doel om de opwarming van de aarde tot 2 graden of zelfs 1,5 graad te beperken. Jouzel vreest dat zelfs als het akkoord nageleefd wordt, de gemiddelde temperatuur tegen het einde van de eeuw met 3 tot 3,5 graden zal stijgen. “Het risico dat we worden blootgesteld aan extreme weerfenomenen vermenigvuldigt tegen dan met vijftig.” Jouzel rekent op meer politieke daadkracht, maar net hieraan ontbreekt het. De Verenigde Staten hebben zich al een tijdje geleden uit het akkoord teruggetrokken. “Net toen het klimaatscepticisme verdwenen leek, kwam Trump aan het hoofd van de grootste wereldmacht.”
Het absolute record aan zomerdagen verbreken kan nog. “Dat is moeilijk te voorspellen. Zomerse dagen kunnen nog tot in oktober voorkomen”, zegt weerman David Dehenauw. Het einde van de huidige hittegolf is wel in zicht. Donderdag neemt de temperatuur een flinke duik, waarschijnlijk tot onder de 25 graden. Daarvoor moeten we wel nog twee bloedhete dagen doorstaan."
Ik trek me op aan het gedichtje dat ik in mijn vorig logje plaatste want momenteel heb ik niet veel zin om iets te doen. Sinds een paar dagen zit ik op een carrousel omdat de kristallen in mijn linker oor weer eens op zwier gaan en zo voor vertigo ( klinkt ernstiger dan duizeligheid ) zorgen…Ik heb daar af en toe last van maar nu was het toch al een tijdje geleden! Door de hitte zet alles uit en die kristallen ook zeker zodat ze er dan maar niets beters op vinden dan even een toertje te maken…
Daarom lieve mensen houd ik het kort vandaag! Houd jullie lekker fris , vergeet niet om regelmatig te drinken en tot de volgende bij leven en welzijn!
Ik heb het al op een nadere plaats gezegd en doe het ook hier uit de voeten;
Hebben jullie het ook ondervonden dat zelfs zuchten stukken beter gaat dan de voorbije dagen. Dat zuchten was van opluchting omdat we wat mildere temperaturen krijgen en dat is welkom. Intussen ben ik achter de oorzaak van de recente hitte gekomen! Voor alle sport geïnteresseerden zijn het al weken super hete dagen. Vier weken lang heb ik samen met zoveel anderen onze Duivels gevolgd op het WK. Ik heb gehold ,gesjot, gesprongen, gevallen en voor dood blijven liggen om dan dank zij een gele of rode kaart miraculeus te verrijzen. Ik heb gescoord , gejuicht en gesakkerd en altijd in vol ornaat de Brabançonne meegezongen tot de muren trilden. De spikes hingen nog niet aan de haak of mijn stalen ros stond klaar in de living om met onze renners de tour de France te rijden…Drie weken lang , bij zo’n temperaturen hebben we samen gespurt, traangas uit de ogen gewreven en verder gereden, geklommen, gedaald , gevallen en weer opgestaan maar vooral doorgegaan.. beseffen jullie - niet sportliefhebbers – welke hitte in ons landeke op die manier geproduceerd werd? IK heb mijn liters voor de buis gezweet, zeker weten. Gelukkig zorgden Michel Wuyts en José De Cauwer voor de soms “relaxerende” commentaar . Voor één keer moesten we in onze Noorderburen onze meerdere erkennen want op het weekje geel van onze Greg na viel er vanuit Belgische hoek niet veel spectaculairs te beleven tenzij je de bijna hartstilstand bij zovelen na de tuimelperte van Gilbert ook een sportbelevenis noemt.
Vandaag pinken we samen met onze Nederlandse vrienden een traantje weg als Dumoulin het tweede trapje bestijgt maar als jullie denken dat het nu gedaan is beste bloggers dan lezen jullie zeker geen sportkrant. Nauwelijks drie weken na de finale van het WK en nog steeds in volle zomerse hitte neemt koning voetbal weer zijn plaats in op de kalender. Vanaf dit weekend start terug onze Belgische voetbalcompetitie. Mijn voetbalabonnement is bestel zodat ik mijn favoriete voetbalploeg op TV kan volgen… Wie wordt dit seizoen kampioen? Wordt het terug Blauw –Zwart de ploeg van mijn hart of de concurrent Paars - Zwart of spelen de Rouges voor derde hond?
Sommige wetenschappers beweren dat overdaad schaadt en niet bepaald goed is voor de gezondheid en algemene conditie van mensen en dat ook de hersenen er niet bepaald wel bij varen. Och, maak jullie geen zorgen beste vrienden ik “plak” niet aan mijn TV maar sport hier binnen lustig mee gewoon vanuit mijn luie zetel en mijn mentale en fysieke gezondheid stellen het nog steeds goed .
Doordat het ’s zomers minder donker wordt slaap ik minder . Vroeger vond ik het heerlijk, die zomer. Lange dagen lekker buiten. Dat buiten dat doe ik nog wel. Ik ben en blijf een buitenmens. Maar die warmte daar kan ik niet meer tegen en dat juichende, schelle licht hoeft ook niet. De laatste weken zit ik veel binnen met gesloten gordijnen om zoveel mogelijk de hitte buiten te houden want ook binnen is het heet. Onze Belgische muren zijn niet berekend op het vele zonnegeweld van de laatste dagen. Op het terras kan je niet lang staan zonder beroerd te worden of je voeten te verbranden. De was wordt wel heel erg snel droog en voelt daardoor ruw aan.
Met een tuin, overwegend op het zuiden, is de hitte soms ronduit te veel. De planten laten hun kopjes hangen en ik vrees dat er verschillende planten definitief kapot zijn. Normaal geurt het hier ’ s zomers binnen van de vele bloemen. Nu kan ik amper 1 vaas vullen want alle bloemen zijn verdroogd of al uitgebloeid!
De appels ( appeltjes) vallen en masse van de bomen en zijn klein. De moestuin hebben we tot nu toe proberen te redden . Het enige dat volop rijpe vruchten geeft is onze braambessenstruik . Om de andere dag plukt Tony zo’n 3kg bessen. De confituur en de coulis komen straks mijn oren uit en ik denk dat de buren zich ook stilaan verstoppen als ik met een nieuwe lading aankom!! De salade mogen we vergeten die gaat in de hoogte ipv in de breedte. MAAR onze tomaten zijn momenteel de beste snoepjes die je kan bedenken!
We kunnen natuurlijk de bossen in de omgeving intrekken, maar ook daar ontsnap je niet aan de warmte.. Zo langzamerhand denk ik dat de hitte een leeftijdsissue aan het worden is .Vroeger kon ik er best tegen, maar ‘t wordt steeds minder…Voor mij hoeft dat extreem warme echt niet, gewoon kunnen bewegen met een beetje warmte in je botten, dat is mijn ideale zomer. Vlak bij de zee is de temperatuur altijd wat lager dan in het binnenland tussen de heidevelden maar daar naartoe rijden is nu ook geen optie!.
Gewoon lange dagen en aangename warmte waardoor de deuren lekker open kunnen dat is mijn idee van zomer . Niet te warm nee, dan zit ik weer binnen want dat trek ik niet.
En zo is het altijd wat We moeten iets te mopperen hebben, anders zijn wij niet gelukkig…
Dit zou toch een top reclame voor airco kunnen zijn of niet?
Het is nu al een hele tijd zweten en puffen in ons land en een groot stuk van Europa. En dat is blijkbaar niet alleen heel vermoeiend, maar ook slecht voor je brein.
Uit onderzoek blijkt namelijk dat je dommer wordt van extreme warmte. Wetenschappers van de universiteit van Harvard hebben onderzocht wat hete dagen met ons lichaam en ons brein doen. Uit hun onderzoek blijkt dat je brein dertien keer langzamer werkt tijdens hitte.
De onderzoekers onderzochten 44 Amerikaanse studenten tijdens een hittegolf in Boston. De helft van hen woonde in een huis met airco, de andere helft niet. Twaalf dagen lang werden de studenten onderzocht. Op geheugentests scoorden de studenten in een huis zonder airco 13% slechter dan de andere helft. Volgens de wetenschappers werd dit niet eerder bekeken, omdat in wetenschappelijk onderzoek vaak gefocust wordt op kwetsbare groepen zoals oudere mensen.
Nu er in de toekomst meer hittegolven worden verwacht, gebeurt er meer onderzoek naar de gevolgen van extreme hitte. Voor mezelf is het een vaststaand feit dat ik minder productief ben, eerder naar luiheid neig …buiten lopen enkel ’s morgens of ’s avonds gebeurt en het alvast 10 gr minder heet mag zijn dan hebben we hier nog zo’n kleine 24 gr!!
Ik ga nu even bijtanken in de hoop dat mijn brein niet teveel krimpt door de hitte!!!
Op FB botste ik op de volgende video en die riep zoveel herinneringen op dat ik die hier even kwijt wil en ik kan er nu nog steeds van genieten!
Ik zat in mijn laatste jaar regentaat op kostschool en was hoofdleidster van de VKSJ ( vrouwelijke , katholieken ,studerende jeugd). Op een school met tegen de 700 internen waren de meesten aangesloten bij die jeugdvereniging want dat betekende op woensdagnamiddag geen studie maar ontspanning en soms ook in het weekend als we daar verbleven ( wij mochten maar om de maand naar huis ).
Elk jaar werd er op school een grootse jeugbewegingsdag gehouden waaraan verschillende activiteiten verbonden waren. We openden de dag met een traditioneel gebed maar deze keer buiten op een reuzespeelplaats waar alle klassen van de school ( moderne, latijnse ,kleuterleidsteropleiding, opleiding lager onderwijs) al marcherend op muziek het oecumene teken vormden! Dat heeft weken en weken en bloed, zweet en tranen gekost voor ik dat deftig georganiseerd kreeg . Omdat ik relatief vrij spel had, koos ik als openingsnummer voor "I will follow him" ... een "huge" succes bij de VKSJers en ik liet hen op maat en ritmisch meedeinen op de muziek. Op het einde liet ik hen zelfs in de handen klappen! Het had mij heel wat overtuiging gekost om de nonnen van het klooster zover te krijgen want die hadden traditioneel de één of andere psalm voorzien! Ze stonden door alle vensters te gluren of dat wel goed zou aflopen!! ...Een soort sister act avant la lettre dus ....
Als ik nu die muziek hoor, dan zie ik dat tafereel op die speelplaats nog altijd voor mij en dat enorm gevoel van " I did it" is dan nog steeds niet ver weg
Daarom zingen en deinen jullie nog één keer mee met mij?
Echt waar mijn grijze cellen zijn precies aan het opdrogen, er komt maar geen inspiratie meer uit... dan maar weer tijd voor een flauwe grap zeker en zo weten jullie dat ik nog leef!!
Frank, een onderwijzer in het tweede leerjaar neemt na het middageten plaats in de zetel om te rusten. Maar Wout, zijn zoontje, heeft daar anders over beslist.
-Kijk papa, roept hij, een vliegtuig! Hoe kan een vliegtuig in de lucht blijven , papa?
- Dat weet ik niet jongen.
Korte stilte. Dan vraagt Wout:
-Papa, waar blijven onze dromen als we niet slapen?
- Dat weet ik niet jongen en wees nu eens stil zodat ik die dvd van de "Kip en het ei" kan bekijken.
-Wie was er het eerst papa, de kip of het ei?
- Dat weet ik niet jongen, stel toch niet zo'n domme vragen.
Na de Belgische Revolutie in 1830, die leidde tot de Belgische onafhankelijkheid, werd door het Nationaal Congres besloten van België een koninkrijk te maken. Datzelfde congres riep Leopold van Saksen-Coburg-Gotha op 4 juni 1831 uit tot eerste Koning der Belgen. De koning kwam per boot van Engeland en kwam aan in Calais waarna hij per koets naar De Panne werd gebracht. Hij trok verder door het land en op 21 juli 1831 legde hij op het Koningsplein te Brussel de grondwettelijke eed af als eerste koning der Belgen.
Vandaag is het een ideale weertje om allemaal samen onze Nationame feestdag te herdenken.
Ik ben fier dat ik Vlaming ben maar dat neemt niet weg dat ik me ook Belg voel!
De afgelopen 15 jaar kregen we al vijf keer te maken met te droge periodes. Er waren watertekorten in 2003, 2006, 2011, 2015 en 2017. En als we de weersvoorspellingen mogen geloven komt ook 2018 in dit lijstje terecht. Het behoort volgens meteoroloog Raymond Klaassen (op NRC.nl) tot de vijf procent droogste jaren ooit gemeten.
Ook de komende week zal er geen regen van betekenis vallen. Volgens kenners zal 2018 met de huidige verwachting nog droger worden dan in het recordjaar 1976. Het is ‘extreem droog’ In West-Vlaanderen mogen boeren hun gewassen zelfs niet meer besproeien, er wordt gevraagd aan iedereen om spaarzaam om te springen met water. En ook de natuur snakt naar een beetje regen. De grondwaterstand is bijzonder laag. Hier en daar zien we dat planten en dieren last krijgen van de droogte.
De natuur snakt naar water, nu al zie je heel veel bladverlies en gele bladeren aan de bomen. De grond hier in het bos is extreem droog, alles knispert onder je schoenen en op veel plekken is de grond open gescheurd. Werkelijk een triest gezicht en dat midden in juli. Het blijft zoals het nu lijkt nog zeker een week warm en droog zomerweer. Pas na het weekend van 21 en 22 juli voorspellen enkele weermodellen neerslag.
We willen allemaal graag een beetje water, dus misschien is de dreiging wel de wens van de gedachte. Voorlopig moeten we het water uit de kraan halen.
Wij -en de natuur snakken naar regen… naar het voorbeeld van een vriendin stel ik voor dat we massaal een regendans doen! Dus sta op uit je luie stoel. Pak je buurman, zoon of dochter, hond of cavia bij de hand en zet een dansje in! Schud die heupen maar flink van links naar rechts, gooi je armen de lucht in en dans alsof je leven ervan afhangt. Wie weet helpt het toch!
De laatste weken functioneer ik het best (of beter: het minst slecht) ‘s morgens en ’s avonds. De rest van mijn dag is te ignoreren omwille van de hitte. Samen met mijn planten hang of lig ik ’s namiddags te puffen, te dorsten en de schaduw op te zoeken. Mijn gedachten gaan dan naar de festivalgangers die urenlang staan te springen in de hitte, naar de mensen op de trein, naar de bestuurders van aircoloze auto’s, naar bouwvakkers op hoge stellingen, naar de bewoners en het personeel van rust- en ziekenhuizen en naar allen die het nu zo vreselijk warm moeten hebben in matig geïsoleerde appartementjes. Gelukkig hielden het WK en Wimbledon tal van mensen aan het scherm gekluisterd in met rolluiken of dikke gordijnen verduisterde kamers. Voor diegenen die het boeit, er is nu nog de tour de France...Ongetwijfeld betreft het hier vooral mannelijke toeschouwers, niet zelden gehuld in slechts een marcelleke. Biebie hier kan ook in de ban van de toer geraken dus ... ik heb nog steeds een reden om binnen te blijven
Ook mijn tuin kreunt onder de droogte. Wie nu nog groen gras bezit, betaalt zich blauw aan een automatisch sproeisysteem (en de steeds hoger oplopende waterrekening), maar de meeste gazons zijn wellicht geelachtig oranje. Velen geven hun planten geen water tijdens deze droogte omdat ze geloven in de zelfregularistie van de natuur. Ik geloof niet in die wijsheid want ook een plant begeeft het vroeg of laat door watergebrek. De idee om een flink uit de kluiten gewassen regenwaterput te laten installeren wordt overal aangeprezen. Het is een feit waar we in de toekomst rekening mee zullen moeten houden: onze zomers worden alsmaar droger.
De laatste dagen sproei en begiet ik me te pletter. Het is vechten tegen de bierkaai. Ik kan het watergeven nauwelijks bijhouden, onze watervoorraad is bijna op. Bovendien lijkt het alsof de schaarse regenbuien net mijn gemeente moedwillig overslaan. Wij kregen hier gisterenavond een paar druppels. De tuin snakt naar water en ik kan onmogelijk zijn dorst lessen. Moeten we hier binnenkort palmbomen planten en droogtebestendige prairietuinen aanleggen? Voorlopig geniet ik nog van inheemse planten, zelf gezaaide éénjarigen, van vaste bloemenplanten, van zelfgekweekte komkommers, tomaten, sla en kruiden.
En ik? Ik blijf sproeien tot ook onze watervooraad op is ,tot het hier ein-de-lijk ook eens wil regenen…
De lerares legde uit dat alle zelfstandige naamwoorden in het Spaans mannelijk of vrouwelijk zijn. Ze verdeelde de klas in twee groepen -jongens en meisjes- en vroeg hen welk geslacht het woord " ordenador" ( computer) heeft.
De jongens besloten dat ordenador vrouwelijk moest zijn:
- omdat niemand anders dan de ontwerper van een computer de logica ervan kan begrijpen.
- omdat de taal waarmee computers met elkaar communiceren onbegrijpelijk is voor anderen.
- omdat zelfs de kleinste foutjes opgeslagen worden in het geheugen om later te kunnen worden teruggehaald.
- omdat je, zodra je een band opbouwt met een computer, je halve salaris uitgeeft aan accessoires..
De meisjes daarentegen vonden dat " ordenador" mannelijk moest zijn want :
- voordat je iets met je computer kan doen je hem eerst moet aanzetten.
- een computer bevat veel gegevens maar kan niet zelfstandig denken.
- een computer wordt geacht problemen op te lossen, maar vormt meestal zelf het probleem.
- zodra je een computer hebt gekozen, realiseer je je dat je , als je wat langer had gewacht, een veel beter model had kunnen hebben..
De meisjes wonnen.
MAAR even een opmerking een computer kan in het Spaans ook vertaald worden door una computadora.... tsja... hoe zit het nu?
onlangs op de bus, fit en monter, in een goed humeur, zoals meestal wel, was ik opgestapt. De bus zat eivol. Een oud uitziend dametje was mij juist voorgegaan. Op het eerste éénzitje met zijn gezicht naar achteren zat een reus van een vent, goed uit de kluiten gewassen. Hij sprong op, alsof hij een pluimpje was en bood me zijn plaats aan. Op mijn beurt, ik ben van de galante generatie, gaf ik het kleine oude vrouwtje de eerste kans. Ze nam die dankbaar puffend aan. Toen begon die man te praten met de jonge vrouw waar hij vóór had gezeten, face à face'. Hij stond naast haar. Het waren heel duidelijk Hollanders, te horen aan hun taaltje.
Ik had er geen erg in maar toen ik er later aan dacht, kwam plots de vraag in me op : "zie ik er dan zo oud uit? Het was de eerste keer dat ik een zitje aangeboden werd niet dat ik zoveel met de bus reis...
In elk geval, zo voel ik mij niet. Natuurlijk past het plaatje niet. De vraag is, wie moet hier nu aan wie zijn plaats af staan? Galanterie mag niet overdrijven. Het mag er niet vanaf druipen. Gisteren droop het er niet vanaf. Alles ging zo vlot, zo spontaan. Het deed deugd aan het hart van dat vrouwtje en aan het mijne.
Ik moet meer de bus nemen want word telkens aangenaam verrast!
Ergens in februari op skivakantie brak de schoonzoon zijn knieschijf... enkele weken gips!
Begin mei op de sportdag op school valt onze oudste kleinzoon bij het hordelopen... Knie gebroken, de meniscus geraakt en bloedingen binnenin scheenbeen dat op het randje af ook op barsten stond. 4 Weken gips en dat juist voor en in de examenperiode! Hij volgt nog steeds kine en eind van de maand wordt opnieuw een MRI gemaakt om te zien of alles nu goed aan het genezen is of als er toch nog een operatie nodig is! Hij heeft nog steeds last bij het stappen en fietsen en dat juist bij een groeiende tiener!
Als tussendoortje laat oma haar knie oplappen, een paar dagen krukken en nu ben ik nog steeds aan het revalideren want de knie is nog niet ok! Krijg ik toch juist een telefoontje dat onze jongste van de familie haar voet gebroken heeft en ze in het ziekenhuis zijn... Och arme die schat en dat juist bij het begin van de vakantie... Het mag eens stoppen!
En dan heb ik het voor één keer niet over het weer daar is al veel inkt over gevloeid , neen ik heb het over de prestaties van onze Duivels!
Neen, ik ga hier niet beginnen met supperlatieven te spuwen , dat zullen jullie vandaag al genoeg gehoord hebben op elk nieuwsbericht. Ik ga het ook niet hebben over de "zotte" massa's op marktpleinen of muziekvelden waar de decibels de pan uit vliegen of moet ik zeggen de keel? Ik ga het ook niet hebben over de brouwers en andere drankproducenten die centen scheppen met gouden lepels de dag van vandaag door de hitte en ook door die vele kelen die moeten gesmeerd worden bij elke bal van de Duivels die in doel vliegt. Neen ik hou het gewoon bij de vaststelling dat onze sportlui ook op andere disciplines hun strepen verdienen en ons klein landeke dan toch eens positief in the picture zetten zoals onze tennisvrouwen en de 19 Belgen die vandaag gestart zijn in de tour de France . Het is een hete zomer voor al wie sport hoog in zijn vaandel draagt en laat dat momenteel de tricolore zijn!!
Ik heb net ontdekt dat ik tot een hippe leeftijdsgroep behoor !
Ik ben een "Seenager". (Senior teenager).
Wat is daar leuk aan?
Ik heb alles wat ik wilde als tiener (weliswaar pas 50-60 jaar later).
Ik hoef niet naar school of naar mijn werk te gaan.
Ik krijg elke maand een uitkering.
Ik heb mijn eigen huis.
Niemand zegt mij om hoe laat ik thuis moet zijn.
Ik heb een rijbewijs en een eigen auto.
Mijn identiteitskaart laat mij toe in alle bars en wijnwinkels binnen te stappen om alcoholische dranken te kopen.
De mensen met wie ik uitga zijn niet meer bang om zwanger te worden, de meesten zijn nergens bang voor, ze hebben al geluk zo lang te leven, ze denken dat het geluk nog wel even aan hun kant zal staan.
Ik heb geen acne meer. Het leven is goed!
Ook zal jij je intelligenter voelen na het lezen van deze tekst, als je zelf een Seenager bent.
Mijn hersenen zijn wat trager omdat ze zoveel weten, een beetje zoals een pc waar je (te) veel in opgeslagen hebt. Wetenschappers geloven dat al deze kennis je slechthorend maakt door de druk die kennis veroorzaakt op je binnenoor. Ze zouden beter uitzoeken hoe ze hoorapparaten minder duur kunnen maken.
Soms ga ik naar een andere kamer om iets te halen en als ik er ben, denk ik alweer aan iets anders en weet ik niet meer waarvoor ik hier kwam. Het is geen echt geheugenprobleem, het is een manier van de natuur om ouderen meer te doen stappen. Stappen is goed voor de gezondheid.
Ik heb wel meer vrienden waar ik dit naartoe zou sturen, maar nu kan ik me even al hun namen niet meer herinneren.
Dus, stuur dit a.u.b. naar uw vrienden, misschien zijn ook enkele van mijn vrienden er tussen.
Zondag was het hier de zoete inval zoals ze dat soms noemen… een BBQ met 16 personen, niet van de poes als de knie nog niet helemaal ok is maar de gasten hebben het fantastisch opgelost door hier en daar een handje toe te steken en te helpen aandragen. Daardoor was het een supergeslaagde dag bij super weer en iedereen zat goed want ze bleven hangen tot na 10 u ’s avonds ! Heerlijk toch. De knie protesteerde daarna wel wat maar dat is logisch. Vandaag zijn de draadjes eruit gehaald, de infectie is genezen en de knie is op de goede weg! Het komt in orde!! Niet mee in de zon komen als je geen littekenvorming wil zei de dokter! Euh .. ik ben 73, mijn fortuin is gemaakt dus ik zal wel smeren als ik buiten kom of voorlopig afdekken!
Item twee
Myette schreef op haar blog dat sennet een pestkop is omdat haar geschreven logje verdwenen was of niet geplaatst .. allé zoiets . Inderdaad niets is frustrerender dan je gedachten neer te schrijven en ze dan in het ijle zien verdwijnen. Je krijgt dat nooit een tweede keer op dezelfde manier geschreven! De wetenschappers hebben nog werk. Waarom bedenken ze geen app voor onze computer hier in onze bovenkamer om alles wat je zo mooi in zinnetjes bedacht hebt op te slaan om opnieuw te reproduceren? Dat zou toch zalig zijn want wie heeft er al niet ’s nachts een schitterend idee gehad om het tegen de morgen kwijt te zijn?
Item drie Boeken lezen.
Bij Myette en Ani oa lees ik dat die nog steeds boeken verslinden. Vroegere jaren en dan veel vroeger verslond ik ook boeken en nu geraak ik amper rond met de krant en met het oplossen van de vele puzzels en kruiswoordraadsels enz die er in staan , laat staan dat ik tijd vind om te lezen. Ook op reis kan ik het niet opbrengen om urenlang achter een boek te zitten . Concentratie problemen of een verlate vorm van ADHD…. Ach ik ga er geen probleem van maken ik weet voorlopig nog steeds mijn dagen te vullen. Misschien komt dat lezen ooit terug?
Item drie De hitte…
En of het gisterenavond heet was met die bijna “ debacle” van de Rode Duivels…maar het delirium achterna zal veel nat laten vloeien hebben. Neen ik heb het over de echte hitte! Wij kermen nu maar als kind herinner ik me veel hete zomers en daarna harde winters Dat laatste zijn we kwijt maar die zomers komen af en toe terug . Myette haar tuinplanten hangen met hun kopje naar beneden, als het een troost is die van mij staan te apegapen en smeken om water! We moeten zuinig zijn met dat vocht en hierboven houden ze de sluizen voorlopig dicht dus … ik voel enorm mee met mijn bloementuin en probeer te redden wat te redden valt maar troost de natuur herstelt zich altijd en na zon komt regen en dan smeken we weer om dat warme gele bolletje daar hoog boven ons..Ach sinds we niet mee in het aards paradijs wonen is het altijd wel iets zeker?
Laatste item ....of een korte reactie op mijn vorig logje.
Waarop ik die spreuk uitgerekend geplaatst heb , weet ik niet meer maar wat ik denk dat ik ermee bedoelde dat al staan we allemaal open voor " wij" je nooit kan wegcijferen dat in die wij alleen maar "ik" wezentjes zitten elk met zijn eigen talenten, verlangens en wil en als puntje bij paaltje komt dat steeds die "ik" zal primeren boven dat mooie wij. Noem het zelfbewustzijn. Volstaat dat lieve kritische bezoekers?
Hopelijk lijden jullie niet aan brain cooking na zo'n lang epistel, het is al warm genoeg
Hier ben ik dan in de rapte zoals ze zeggen want vandaag een heel drukke dag. We krijgen hier 16 mensen over de vloer om te BBQen en omdat de knie nog niet helemaal is "comme il faut" wordt het dus wat hectisch! Gelukkig is T er nog en zullen de jongsters die bij de bezoekers zijn ook wel inspringen.
"Waarom verzet je het dan niet? hoor ik jullie vragen?", wel omdat het al een hele puzzel was om iedereen deze zomer bijeen te krijgen en de datum dus allang vast lag. Het wordt hier dus letterlijk en figuurlijk een hete zondag!
De knie is zo en zo... de pijn die ik er nog in heb komt wellicht van de ontsteking die er in het begin van de week op de wondjes kwam en die is nog niet helemaal over niettegenstaande de antibioticazalf! Dinsdag moeten de draadjes er uit en al ben in geen janker, ik weet nu al dat het van " kajieten" zal zijn zoals wij thuis zegden. Voor de niet West Vlamingen dat is kermen . Die draadjes moeten uit een licht onstoken wondje verwijderd worden ... ik moet er geen tekening bij maken zeker? En ik ben zeker dat ze er uit moeten want wellicht hebben die ook met de onsteking te maken!
Ik was deze week al eens langs de dokter geweest om te vragen of ze er niet al uit mochten maar omdat een knie geplooid wordt en de belasting op de wondjes dus groot is, moest ik de volledige tijd wachten. Ben benieuwd of alles zal dicht zijn! Intussen blijf ik maar ijs leggen op die knie!!
Ik vergeet jullie niet hoor en bedankt voor de lieve reacties van de trouwe bezoekers.
Je hebt van die mensen die het liever wat gecompliceerder maken als er iets niet is zoals het moet , blijkbaar ben ik ook zo eentje! Nochtans alles zag er goed uit, de ingreep aan de knie was goed verlopen, de meniscus en het kraakbeen waren weer klaar om me terug " dartel " te houden. Ik "mankte" zelfs al rond zonder krukken en met relatief weinig pijn tot ik gisteren zag dat de gaatjes van de kijkoperatie wat rood aanliepen en de knie meer protesteerde dan voordien! Na een vervelende nacht toch maar naar de dokter geweest want ik dacht aan een reactie op de draadjes en inderdaad er is een begin van onsteking aan de wondjes al zitten die draadjes er voor niets tussen! ( Ach neen ze zitten er in !!!) Antibioticazalf en 4 x per dag ijscompressen en ontsmetten moeten de boel onder controle houden tot volgende week dinsdag als de draadjes eruit mogen.
Ik sakker nu wat op dat geknies in de knie maar blijf hem gebruiken en elke dag mijn minuutjes home trainer draaien kwestie van de spieren terug spoepel te krijgen want zondag hebben we hier een al lang geplande BBQ met 15 man! Het zal dus alle hens aan dek zijn en het manneke zoals Myette altijd zegt, zal een extra tandje mogen bijsteken ( en dat wordt een probleem want hij heeft nog al zijn tanden ).
Gelukkig zitten er ook 6 tieners bij en die zullen een handje mogen helpen ,vrees ik!
Wat men niet vertelde tijdens de geschiedenislessen....
Toen ik op de middelbare school zat, toch al zo'n 55/60 jaar geleden, vond ik de leerstof saai en stoffig. De lessen werden gegeven door, in mijn ogen, erg oude leraren, die een verhaal over vroeger vertelde, terwijl ik het over NU wilde hebben. De brommerige en monotone stem maakte het luisteren overigens niet gemakkelijk. Soms viel er al eens een klasgenootje in slaap, tot grote wanhoop van de docent. Het enige wat hielp, was om een bordenveger naar de slaper toe te gooien. Toon en dictie wijzigen had overigens beter geholpen. Waarom vertelde men niet wat echt de moeite was om te weten.. zoals wat hieronder staat en dat had ik ook niet geleerd op school!
De volgende keer dat je je handen wast en je vindt de temperatuur van het water niet echt aangenaam, denk er dan eens aan hoe het er ooit aan toeging... Hier volgen een aantal feiten uit de jaren 1500 :
*De meeste mensen huwden in juni, omdat ze hun jaarlijks bad namen in mei, en dus in juni nog redelijk fris roken. Tegen die tijd begon men echter toch al lichtelijk te stinken, en dus droeg de bruid een boeketje bloemen om haar lichaamsgeur te verbergen. Daar komt dus het gebruik vandaan dat ook vandaag nog de bruid een bruidsboeket draagt.*
*Een bad bestond uit een grote kuip die gevuld werd met heet water. De heer des huizes genoot het privilege van het schone water, daarna volgden de zoons en andere mannen die deel uitmaakten van het huishouden, dan de vrouwen, en tenslotte de kinderen. De baby's waren als laatsten aan de beurt. Tegen die tijd was het water zo vuil dat je er makkelijk iemand in kon kwijtraken.... Vandaar de uitdrukking "de baby met het badwater weggooien".*
*Huizen hadden in die tijd strooien daken, zonder houten gebinten. Het was de enige plek waar de dieren zich warm konden houden, en dus leefden de katten en kleinere dieren (muizen, ongedierte) in het dak. Als het regende werd het daar glibberig, en soms gleden de dieren dan uit en vielen van het dak. Vandaar het Engelse gezegde "It's raining cats and dogs".*
*Niets kon verhinderen dat er dingen in het huis vielen. Dit was een echt probleem in de slaapkamer, waar ongedierte en uitwerpselen je schone beddengoed konden bederven. Daarom werden bedden voorzien van grote palen om een laken over te hangen dat dan toch een beetje bescherming bood. Zo is het gebruik van hemelbedden ontstaan.*
*In die tijd kookte men in de keuken in een grote ketel die altijd boven het vuur hing. Elke dag werd het vuur aangestoken, en werden er ingrediënten toegevoegd aan de ketel.. Men at meestal groenten, en weinig vlees. Men at deze stoofpot 's avonds, en liet het overschot in de ketel. Dit werd dan 's nachts koud, en 's anderendaags begon men gewoon opnieuw. Zo zaten er in hun stoofpot vaak dingen die er al heel lang inzaten...*
*Wie geld had, kon zich tinnen borden veroorloven. Voedsel met een hoge zuurtegraad zorgde er voor dat een beetje van het lood in het voedsel terecht kwam, wat vaak tot een loodvergiftiging en de dood leidde. Dit gebeurde het meest met tomaten, waardoor tomaten de volgende +/- 400 jaar als giftig werden beschouwd. Brood werd verdeeld volgens je sociale status. Arbeiders kregen de aangebrande bodem van het brood, het gezin at het middendeel op en gasten kregen de bovenste, krokante korst.*
*Men gebruikte loden bekers om bier of whisky te drinken.. Die combinatie zorgde er soms voor dat de drinker een aantal dagen buiten westen was! Als de dronkaard dan bewusteloos gevonden werd langs de straat, werd hij vaak gereed gemaakt om te worden begraven . Hij werd een aantal dagen op de keukentafel gelegd, en de familie at en dronk aan diezelfde tafel, en wachtte af of hij nog wakker zou worden. Vandaar het gebruik van de doodswake.*
*Engeland is oud en klein, en de bevolking vond geen plaats meer om de doden te begraven, dus werden er kisten uitgegraven en de beenderen naar een beenderhuis overgebracht, zodat ze de graven konden hergebruiken. Bij het heropenen van deze kisten, ontdekten ze dat er bij 1 op 25 aan de binnenkant was gekrabd , ze beseften dat ze levenden hadden begraven. Van toen af werd er een touwtje rond de pols van een lijk gebonden, dat omhoogleidde en verbonden was met een belletje boven de grond. Iemand moest dan heel de nacht op het kerkhof zitten om te horen of de bel rinkelde. En zo werd er wel eens iemand "gered door de bel".*
Hadden ze de lessen zo gebracht wie zou dan gezegd hebben dat geschiedenis saai was...?
Gelukkig had ik in mijn laatste 2 jaren een topjuf die geschiedenis gaf vanuit een heel andere aanpak en keek ik zelfs uit naar haar lessen!!
Het gebeurt maar zelden dat ik de bus, tram of trein neem. Normaal brengt mijn autootje me wel waar ik wil zijn. Maar de stad mijd ik liever niet alleen omwille van het verkeer maar zeker ook omdat je er zo moeilijk je wagen kwijt kan!
Onlangs nam ik nog eens de bus. Een halte voor tijd ga ik alvast naar de achterkant van de bus, klaar om uit te stappen. Plots neemt de bus een bocht en ik raak een beetje uit mijn evenwicht. Voor mij zit een man die mij vriendelijk aankijkt terwijl ik even wankel. Net op dat moment reikt hij mij de hand. Hé, dacht ik, van waar ken ik dat gezicht? Spontaan neem ik de uitgestrekte hand aan. Dan wordt me duidelijk, uit de reactie van die man, dat we mekaar helemaal niet kenden. Zijn uitgestoken hand was er niet een van vriendschappelijke begroeting, wel van spontane hulp aan een onbekende waarvan hij dacht dat die zou kunnen vallen.
Ik voelde me heel klein, dankbaar en eigenlijk ontroerd, zijn hart stak in die hand, een normale fijne reactie die we de dag van vandaag nog te weinig zien!
Dat het jonge volkje meer op internet communiceert dan in werkelijkheid dat weten we al! Grappen daarover zijn volop "in" en toch is het niet zo ver gezocht..... Wat denken jullie?
Dochter: "Pap, ik ben verliefd op een jongen die ik heb leren kennen op een dating site, we werden vrienden op Facebook en we hebben al veel gekletst via What's app. Hij heeft me een aanzoek gedaan via Skype en we hebben erover gebeld via Viber. Geef jij ons je zegen over ons huwelijk?"
Vader: "Wauw fantastisch, ik zou zeggen: Geef je ja-woord via Twitter, beleef je huwelijksnacht via de webcam, bestel kinderen via bol. com. En als je genoeg hebt van je man; verkoop hem dan op 2dehands.be!"
Mijn pa speelde steevast op de loterij en zei steeds :" ooit luk ik het grote lot" Hij is gestorven en die ooit werd nooit en over die 2 woorden gaat nu mijn logje!
Wat me soms bang maakt is het woord "ooit". Het houdt zoveel magie en verlangens in zich schuil dat ik bang ben dat "ooit" na een lange tijd wachten verandert in "nooit" .Twee woorden met de zelfde klank maar zo verschillend wat inhoud betreft, "nooit" is een leeg woord, niets wat je verwachten kan , geen verlangens , gewoon hol klinkend met niets anders gevuld dan lucht , één grote leegte.... Geen lichtpunt aan het eind van de tunnel, geen hoera geroep of voldoening die je wacht.
Iedereen houdt het woord "ooit" achter de hand, de toekomst ligt er in te slapen, verstopt tot jij die wakker maakt als je ooit die kans krijgt. Wat zou ik nog steeds graag in het woord " ooit" willen slapen als dat zou kunnen, me wentelen in het gevoel alleen al dat het oproept en geduldig wachten op wat het me zoal kan brengen. Ik hoef het niet te weten, hou als het moet mijn ogen dicht en leef gewoon op het " ooit gevoel " Ik bewaar het heel zorgvuldig in mijn woordenlijst.
Als je in je leven het woord "ooit" nooit in één of andere levensfase bent tegengekomen, is het zonde, dan heb je gegarandeerd zonder het te weten pech gehad!
Het woord "ooit" het mooiste woord met de meeste inhoud dat er bestaat, het zet het woord "nooit" gewoon schaakmat in het leven.
"Nooit of ooit " twee woorden met dezelfde klank maar zo verschillend quasi inhoud!!!!!
Hier ben ik terug .. een paar trouwe bezoekers bleven hun dagelijks bezoekje afleggen waarvoor dank! Ik probeerde al bij enkelen te reageren maar die robottoestand is een pest! Bij Ingrid en Jos bv heb ik zomaar 12 keer opnieuw geprobeerd , de juiste plaatjes aangeduid maar steeds niets .. Sorry Ingrid en Jos... Bij sommigen gaat het via reacties bij anderen moet je via gastenboek maar als die robot erbij komt dan mag je het vergeten! Waar het zonder robot is , dan is het geen probleem om te reageren! Alleen bij Chris is het momenteel ook weer niet mogelijk.
Hopelijk doet sennet daar iets aan want het is heel frustrerend om een antwoord of reactie te schrijven en die dan niet verzonden te krijgen.
Ik zal proberen om met een zekere regelmaat hier iets neer te " krabbelen" het hangt een beetje van omstandigheden af !
Albert Hein heeft een volledig nieuwe supermarkt geopend in LOKEREN en de andere zullen volgen …
Men heeft er o.a. een nieuwe “waterverstuiver” geplaatst om in de afdeling “groenten en fruit” alles zeer vers te houden. Kort voor de verstuiving hoort de klant het geluid van een donderslag en ruikt hij de geur van neergutsende regen.
Wie de afdeling “zuivelproducten” betreedt, hoort de koeien loeien en snuift de geur van vers gemaaid gras op.
In de afdeling “vleeswaren” kan men het aroma van een lekkere steak met uien op de barbecue ruiken.
Wandel je door de gang waar “eieren” verkocht worden, hoor je de kippen kakelen en komt de geur van gebakken spek en eieren je tegemoet.
En in de “broodafdeling” worden al je zintuigen geprikkeld door het aroma van vers uit de oven gehaald brood en heerlijke gebakjes.
Hoe het ook zij.... ik ga mijn toiletpapier ergens anders kopen …
Door de overvloedige regen van de laatste week dagen zijn ze met tientallen tevoorschijn gekomen de nachtslakken en de huisjesslakken! Een echte pest zijn ze en toch...
Het is me niet vaak gebeurd want ik kijk goed uit waar ik mijn voeten zet, maar gisteren trapte ik per ongeluk op een slak. Ik hoorde een klaaglijk krakje en zag onder mijn voet een verpulverde slak liggen. Hoewel ik ze vervloek, bood ik mijn excuses aan maar daar had de slak niets meer aan. Als je bedenkt hoe lang het duurt voor hij/zij, ja de slak is hij/zij ineen, van een eitje uitgroeit tot volwassen slak en ik dat in een tel vermorzelde, dan mag ik wel even ‘ sorry’ zeggen , denk ik dan!
Even had ik een dubbel gevoel ... eentje van jakkes dat was niet mijn bedoeling en eentje van .. een slak minder op mijn bloemen!
Ken je dag gevoel?
Een toemaatje.. een griezel verhaal, echt gebeurd: een paar jaar geleden ergens in de zomer liep ik op een schemerige avond op blote voeten over de stenen terrasvloer en voelde opeens iets zachts tussen mijn tenen. Snel het licht aangedaan en toen bleek ik op een grote naaktslak te hebben getrapt. Dat was smerig en toen zei ik iets anders dan sorry.
Vroeger toen een auto nog niet zo alledaags was, kon je me zonder problemen op de weg zien tuffen ik redde het wel maar met die drukte tegenwoordig, de verkeersveranderingen en het veranderde rijgedrag van velen voel ik me niet meer zo veilig als ik naar een onbekende bestemming moet. Gelukkis is er nu de GPS !
Ik had nooit gedacht dat ik ergens heen zou kunnen rijden zomaar oeps mijn auto in en onder problemen naar een voor mij totaal onbekende bestemming en ze ook nog bereiken. Maar met een GPS wordt alles zoveel gemakkelijker dus ben ik die " MEVROUW" zo dankbaar om me met kalme zachte stem overal door te loodsen en steeds op dezelfde zachte toon... Gewoon even de navigatie instellen en dan naar het eind van de wereld rijden als het moet , ik kom zonder veel poespas op de bestemming toe en dan nog op tijd ook!!!
Wat een luxe de dag van vandaag, ik voel me niet meer afhankelijk van iemand anders om me ergens waar ook heen te brengen. Steden hebben normaal geen geheimen meer , vandaag even naar daar, morgen de andere richting uit maakt me niets uit ik kom er wel.... Ik voel me een beetje een wereldreiziger geen plaats is er nog voor me onbereikbaar.....
Ongemak was vroeger mijn metgezel als ik achter het stuur zat in een grote vreemde stad, van overal kwamen de auto's zomaar op me af gereden, verkeerslichten, éénrichtingsverkeers straten , tunnels , een nachtmerrie was het dikwijls temeer omdat ik blijkbaar op de laatste rij stond toen oriënteringsgevoel uitgedeeld werd !! Waar we ook belandden, mijn ventje zocht éénmaal de weg en reed dan zonder problemen rond. Zolang ik het niet zelf rijd, onthou ik het nooit en zeggen dat ik nochtans een sterk geheugen heb!!
Nu word ik zacht en goed op tijd door een kalme stem door het verkeer geloodst, " de weg nog 1 km volgen, aan de volgende rotonde de zoveelste afslag nemen, nog even en dan de parallelbaan oprijden....enz..." Zalig gewoon!!
Ik word een kilometervreter pur sang.....dankt zij die "Dame" van mijn GPS.... Echt waar , ik rij nooit meer alleen naar een onbekende bestemming toe ....zij is steeds mijn metgezel !!!!
Ik hou van mannen, maar per uitzondering , hou ik bij deze ook van vrouwen....!!!!
Vroeger leerde ik op school al het gezegde: In mei leggen alle vogels een ei, behalve de koekoek en de griet die leggen in de meimaand niet.
Ik heb nooit geweten wat een griet is tenzij dat het een vis is maar blijkt dat ook een grutto te zijn een weidevogel uit de familie strandlopers en snippen.
Griet
Maar terug naar het spreekwoord dat overigens ook nog enkele variaties kent, zoals:
In de maand mei leggen alle vogels een ei; behalve de koekoek en de spriet, want die kennen hun nest nog niet.
In de maand mei leggen alle vogels een ei, behalve de kwartel en de griet, die leggen in de meimaand niet. De maand mei wordt dus door velen geassocieerd met vogels en hun eieren.
Ik ben op zoek gegaan naar nestjes in de tuin en dat is wat ik vond…
<
Inderdaad in mei leggen de vogels hun ei ! Mooi toch niet?
Wat mijn vorig logje betreft .. het is ok hoor mensen ik zit niet in een dipje , maar af en toe gaat die "grijze massa" van mij nog eens aan het denken vandaar!! Toch bedankt voor jullie reacties!!
En nu iets anders ( weer een korte inspanning van dat grijs van mij )
De wereld draait dol en niet alleen door de bewoners ervan ( allé toch sommigen) maar ook de natuur geraakt het noorden kwijt.
We zaten de laatste dagen bij de “ gelukkigen” die af te rekenen hadden met hevige onweders en stortregen. In de buurt sloeg de bliksem in op een huis met brand tot gevolg en alle buren in een kleine straal hebben kapotte elektrisch apparaten… Overgelopen staten en ondergelopen kelders zijn geen uitzondering meer na stortvlagen! Is dit het gevolg van overbebouwing en teveel asfalt of beton in onze steden en dorpen? Misschien, maar feit is dat het water altijd een weg zoekt naar zee en als het dat niet vindt dan maar bij de mensen binnen loopt!!
Als ik op TV al die beelden zie, dan denk ik “ Natoken zwijg over de ravage in je bloementuin” het kon veel erger! Want inderdaad mijn bloementuin heeft het hard te verduren gehad. Ik was al een ganse maand bezig om alles piekfijn en netjes te zetten voor de zomer met aanplantingen en uitzetten van zaaiplantjes en onkruid wieden .. en was stilaan heel tevreden over al mijn werk tot die van hierboven er anders over dacht. Op twee dagen tijd kregen we zomaar meer dan 60 l water per m2 te verwerken en dat is van het goede teveel… De bloemen die al met zovelen in bloei staan ,hangen met hun kopje naar de grond als ze al niet afgeknakt zijn. De bodem is terug dichtgeslagen en mag opnieuw geharkt en bewerkt worden en mijn rozen langs de zijkant van het huis die hingen op de grond. Het heeft veel stutwerk en schrammen op handen en armen gevraagd om ze weer op de metalen bogen te krijgen en een paar volle rozentakken zijn afgerukt … Ik was er heel even niet goed van want bloemen zijn echt mijn dada en ik had er al zoveel tijd ingestoken .
even een idee wat ik bedoel
Na de stortbui
Na het opbinden en stutten
Maar soit, het kan /kon veel erger .. dit gaat voorbij en over een goeie maand geniet ik terug van de kleuren en geuren in de tuin. ( dat is toch de bedoeling) .De mensen met afgebrande of ondergelopen huizen dragen die miserie jaren mee!
Vandaag even een dag die niet echt is zoals een andere . Waarom? Omdat ik door omstandigheden even aan " later" denk en dat niettegenstaande mijn " gezegende" 73 lentes!...
Al van in mijn kindertijd kreeg ik als antwoord op vragen die men het liefst ontweek " later " als je volwassen bent dan zal je het begrijpen. Ofwel was ik te jong of was het het verkeerde moment, of men had gewoon geen zin om mijn vraag te beantwoorden, maar steeds weer kwam het woord " later" terug.
Nu zoveel jaren "later", in de herfst van mijn leven stel ik me steeds meer en meer de vraag " is dit nu later..of ligt "later " nog verder verborgen in de toekomst, blijf ik zelfs nu nog met sommige vragen en gevoelens zitten, krijg ik nog steeds na zoveel jaren later geen antwoord op mijn vraag?
Eerlijk gezegd maakt "later" me nieuwsgierig en heel ongeduldig tegelijk , wat staat er nog zo allemaal te gebeuren. Ik heb een rugzak vol bagage met levenservaringen van jaren en toch blijft de vraag "later" nog steeds door mijn hoofd spelen. Nooit heb ik me er op betrapt dat ik het gedoodverfde woord " later" zelf ooit zou gebruikt hebben om een antwoord te omzeilen, het ligt bij mij daarvoor echt wel te gevoelig. Misschien ligt " later" wel in een nog verre toekomst, moet ik wachten tot op het eind van mijn wereldse leven, voor ik het antwoord krijg. Wie weet als ik ooit dit aardse leven verwissel voor een ander leven , in welke vorm dan ook ergens in een andere dimensie, staat er bij de ingang naar dit ander leven een hele grote wegwijzer " dit is de weg naar "later".......Dit is een éénrichtingsverkeerstraat, geen mogelijkheid om terug te keren!!!!
Nog éénmaal zal ik dan vragen , als ik die éénrichtingsverkeerstraat in sla ... " is dit nu later"
Als haagplant heeft de inheemse meidoorn enkele interessante kenmerken. Eerst en vooral is meidoorn een snelle groeier die weinig eisen stelt aan de vruchtbaarheid en de vochtigheid van de bodem. De meidoorn is een grote heester met scherpe takdoornen, die de struik bijna ondoordringbaar maken en werd vroeger vaak gebruikt als veekering. Hij loopt half -maart uit en kleurt in een mum van tijd prachtig fris groen.
De struik werd vroeger veel als haag toegepast om vee binnen de weilanden te houden. Daarnaast had de struik ook een beschermende functie: ze gaf nestgelegenheid voor veel vogels (die dan weer ongewenste insecten opaten) en een beschutting tegen harde wind voor het vee.
Tot in de Middeleeuwen werd er bij veel boerderijen een meidoorntak boven de deur gehangen ter bescherming van het huis.
Langzamerhand wordt deze struik in het landschap weer meer toegepast. De meidoorn (de jonge topjes met bloemknopjes) wordt toegepast als kruid voor hart en bloedvaten.
Begin mei vormt de haag tal van bloemknoppen in grote eindtuilen. Half -mei komt het hoogtepunt, de talrijke bloemknoppen barsten nu open. Tal van kleine witte, lekker geurende bloemen kleuren nu de haag en trekken tal van insecten aan. Na de bloei, bij meerstammige heesters of bomen of indien je de haag niet zou scheren worden de bloemen schijnvruchten. De donkerrode bessen kan je vergelijken met een miniatuur rozenbottel gezien de Meidoorn tot de rozenfamilie behoort. De bessen blijven hangen in de winter en zijn zeer geliefd bij vele vogels zoals de merel de vink en de lijster.
Alleen spijtig dat de poep van die vogels zo'n vreselijk plekken nalaat op je terras en als je tegenslag hebt op je was!
Daarom is het altijd zo leuk om een reactie te krijgen op wat je schrijft, het lokt vaak een tegenreactie uit en dan ben je weer vertrokken voor een volgende bedenking..
Naar aanleiding van de reactie van Meeuw ging ik eens snuffelen tussen de oude foto’s en vond er de foto van mijn eerste communie en plechtige communie. Wat zag ik er op die eerste foto toch braaf , naïef en vroom uit… nochtans weet ik dat ons ma soms de handen vol had met mij omdat ik er altijd bij was om kattenkwaad uit te halen. De dag van vandaag hadden ze me bij de groep ADHDertjes gezet. Ik was een heel dynamisch kind, hield van ravotten en lachen en tateren maar stilzitten was heeeeel moeilijk. Gelukkig werd ik weinig gestraft want mijn kapoenstreken waren steeds kinderlijk onschuldig en mijn schoolresultaten waren steeds prima en dan werd je blijkbaar veel vergeven..
Ik zie mijn kleindochtertjes niet in die houding staan om communiefoto’s te maken… Ik denk dat ik stiekem stond te loeren naar dat vogeltje dat zou komen piepen want dat zegden ze toen toch :" Kijk eens naar het vogeltje" !!!!!
Als ik die foto zie dan heb ik zin om dat kind bij de hand te pakken en een toertje te dansen … past er veel beter bij!!
Op de tweede foto kan er al een klein lachje af …en die "missaal" met een mooie gouden snede in een sneeuwwit zakdoekje heb ik nog steeds , nu is hij eerder beduimeld want ik heb er tijdens mijn internaatsjaren VEEEEEEl in gelezen ( het was van moeten!) .
Maar om terug te keren naar de foto wat een gedoe was dat toen, we leken wel bruidjes ..eh nu ik eraan denk we werden toen ook zo geïndoctrineerd in onze opleiding naar die Plechtige Communie toe. We moesten ons voorbereiden om bruidjes te zijn van Jezus… en vonden het toen allemaal gewoon wat ons werd verteld ….
Nu zeer ruim een halve eeuw later worden die woorden door omstandigheden in een totaal andere context geplaats…en klinkt dat eerder negatief…. Tsja! Wie zonder zonde is werpe de eerste steen denk ik dan maar!
Moraal van dit korte verhaal.. geef mij maar de speelse foto's van de communicanten de dag van vandaag.. gewone kinderen met hun eigen ik en look!
Geen eerste communicant meer ten huize Natoken maar ik weet wel nog hoe het er toen ( en ik spreek van meer dan 65 j geleden ) aan toe ging!.
De voorbereiding van de eerste communie begon heel vroeg tijdens het schooljaar. Eén van de vereisten was dat de “eerste communicant” het verschil kende tussen een “geconsacreerde hostie” en een ouwel …
De “geconsacreerde hostie” was immers het lichaam van Christus, een ouwel een gewoon stukje ongedesemd brood. De Kerk verwachtte dat een eerste communicant "tot de jaren van verstand" was gekomen en dus in staat was om dit onderscheid te maken … A.u.b. ..... moet er nog zand zijn.... Tijdens de voorbereidingstijd leerden we biechten en “te communie gaan”: knielen op de communiebank, met gevouwen handen een “tafeltje” maken onder het laken van de communiebank, niet vergeten de tong uit te steken, niet bijten op de hostie maar die zorgvuldig laten smelten op de tong en pas dan binnen slikken, je nadien vergewissen dat geen restant tussen de tanden was blijven steken.
De nonnetjes brachten ons op de hoogte van allerlei noodscenario’s: wat te doen als je plots zou overgeven of hoesten en dat de hostie terug zou meekomen?
De oplossing liet geen twijfel bestaan: zeker nooit zelf de hostie aanraken (dit was immers “heiligschennis”) en een priester erbij halen om het uitgespuwd stukje hostie te verbranden.
Tot de voorbereidingen hoorden ook het aanleren van de “aktes van geloof, hoop, liefde en berouw”. Geen kind dat er iets van snapte. Alleen het woord “akte” al… De waanzinnige tekst van de Akte van Geloof luidde als volgt :
”Mijn Heer en mijn God, Ik geloof vast al wat Gij geopenbaard hebt en wat de Heilige Kerk mij voorhoudt te geloven, omdat Gij de opperste en onfeilbare Waarheid zijt. In dit geloof wil ik leven en sterven". Dat leven kon ik nog begrijpen maar dat sterven...
Het toverwoord “Supercalifragilisticsupercalidocious” uit de film van “Mary Poppins” is voor een kind nog gemakkelijker te bevatten en zeker eenvoudiger van buiten te leren dan die aktes van toen. Dat kan je tenminste nog zingen. Dat moet je maar eens proberen met die “Aktes”… Woorden als “geopenbaard”, “onfeilbaar”… waar haalden ze ’t in godsnaam vandaan om zoiets aan zes-jarigen aan te leren?…
Dat doet me er aan denken dat ik ook jarenlang het woord “win-gewest” heb gelezen als “winge-west”. De zin uit het aardrijkskundeboekje “Congo is het win-gewest van ons vaderland” is me ook jarenlang niet duidelijk geweest.
Er waren destijds nog wel meer misverstanden. Zo kwam ik eens thuis met een blinde landkaart van België waar ik als huiswerk aardrijkskundige namen op moest invullen. De namen van de steden lukte nog vrij goed maar met het woord “Kanaal” wist ik geen blijf. Ik toog dus naar ons ma en in plaats dat ze het woord op het stuk water tussen België en Engeland schreef, tekende ze ergens een kanaal bij op het blad en daar moest ik “het Kanaal” bij schrijven. Overbodig te zeggen dat het maar een 9/10 heeft opgeleverd en dat ons ma de schuld kreeg van de fout. Maar kom, het had ook erger gekund, ze had er voor ’t zelfde geld de Mandel op kunnen tekenen.( West Vlaams bijriviertje van de Schelde -Leie).
Maar we waren over de mysteries van de godsdienst bezig. En ’t waren geen blijde mysteries, geloof me… Maar ik had al de flauwekul er best voor over want ik wist dat er uiteindelijk cadeaus aan die "Eerste Communie" vasthingen. En dat maakte de martelgang wel al veel draaglijker.
Lieve mensen ik heb hier van enkelen al een paar goede tips gekregen om ook een reactie te kunnen geven op blogs die werken met het systeem " ik ben geen robot"...In dit geval mag je geen reactie geven door op het gastenboek te klikken maar wel op reacties klikken rechts onder elk logje en dan kom je in het vertrouwde systeem met een code die je moet intikken! Ik heb me al vaak geërgerd aan die codes omdat ze niet altijd even duidelijk zijn, maar nu zeg ik halleluja als ik zo'n code zie!! Dan lukt het op zijn minst!
Wie dat robot gedoe nu nodig vond , weet ik niet maar het maakt wel dat ik niet meer op blogs kan correctie KON want ik heb - na lang zoeken- het geheim ontdekt. IK dacht dat het raam dat zich opende als je op " ik ben geen robot" klikt reclame was en daarom negeerde ik dat maar ik heb eens beter gekeken en toen zag ik dat er een zoekvraag in het kader stond zoals .. klik op elk raam waar een fiets staat of waar vierkanten verkeersborden zijn enz... Als je dat goed doet dan verdwijnt dat raam en kan je je reactie plaatsen door op publiceren te drukken, zo simpel is het! Zo kon ik uiteindelijk toch bij Lenie reageren, oef!!!
Verder blijf ik hier bezig in de tuin en stilaan geniet ik van het resultaat, de bloemen beginnen te komen en daar doe ik het voor! Ik kan echt niet zonder bloemen zowel binnen als buiten. Ik ben er elke dag mee bezig en als ze dan "dankbaar" aan het bloeien gaan dan is biebie hier zo content !!
Even "showen" met wat er bij mij al bloeit allé een paar toch want anders wordt het teveel om op te laden!
Het zal jullie niet ontgaan zijn: we hebben een zeer welkome periode met prachtig weer achter de rug. Als je mij vraagt: wat is je favoriete weer, dan zal ik antwoorden: zonnig, nu en dan een klein wolkje en een temperatuur van rond de 23 graden. Nou was het waar ik woon eerder 24/ 25 graden, maar mij hoor je niet klagen.
In die paar dagen dat het plotseling warm werd, heeft de natuur de achterstand ruimschoots ingehaald en daardoor was er voor mij ook krankzinnig veel te doen. Je wilt niet weten hoe snel gras groeit met zulke temperaturen. En plotseling moeten de Dahlia's de grond in, de bonen, pastinaak wortelen , schorseneer … moeten gezaaid, onkruid moet dagelijks gewied (bij normaal weer kun je nog wel eens een dagje overslaan) en de tulpen moesten gelabeld worden voor ze uitgebloeid zijn,. Nieuw spul moest geplant, uitgezaaid spul uitgedund en doordat het elke dag droog was moest alles ook nog bewaterd worden, het jonge spul in de moestuin en de potten op het terras, de jonge plantjes in de serre , zelfs twee keer per dag. Pfff..
Daardoor dat ik wat minder op bezoek kom en ook omdat diegenen bij wie ik moet inloggen met “ ik ben geen robot” om een reactie te geven pech hebben want ik krijg dan een reclame en kan niet meer verder en zo ook geen boodschap ingeven zoals bij Jos, Ingrid en Chrisje… Sorry mensen ik weet niet hoe het op te lossen. Weet iemand hoe ik daar van af geraak?
Voor ik alle moeders in de bloemetjes zet even dit!
Ik krijg de laatste tijd teveel junkreacties (kledij, viagra enz..) op mijn blog en ben dat beu daarom verschijnt jullie reactie pas nadat ik die goedgekeurd heb, sorry mensen.. En nu
Toen ik deze week in mijn tuin bezig was, was het weer tijd om even na te denken. Ja, versta mij niet verkeerd, ik werk niet altijd in de tuin soms neem ik gewoon een hark en zet die op een bepaald punt in de tuin waarna ik er met gekruiste armen ga op leunen. Ja, we hebben thuis ooit nog zo een schilderij aan de muur gehad waar men de boer ook zag leunen op zijn schop maar dan op het veld en ik moet zeggen dat het mij altijd wreed geïnspireerd heeft. Het is een manier om even tot rust te komen, maar vooral om alles goed in de gaten te houden wat er zoal gebeurt of juist niet meer gebeurt.
De meimaand is een maand waar er normaal gezien veel te zien of te beleven is . Een koolmeesje logeert er in een nestkastje aan een spar. Een duif zit in de coniferen te broeden....Ze zeggen wel “in mei leggen alle vogels een ei” maar hier hebben ze blijkbaar weer niet kunnen wachten. Met het warme weer hebben ze vroeger hun eieren gelegd en zitten ze nu al te broeden. Maar terwijl ik zo "nat in het zweet" stond door op mijn hark te leunen, dacht ik plots aan vroeger.
’t Was ook in mei dat er meikevers te vinden waren. Mijn peter die wist ze steeds te vinden en dan stak hij ze in een “stekkendooske”. Toen ik curieus op zijn schoot ging zitten trok hij het doosje stilletjes open en zag ik de grote bruine meikever zitten. Een grote kever met bruine vleugels en met poten met kleine haakjes aan. Op het eerste zicht kwam het schrikwekkend over in de wereld van mijn fantasie, maar peter stelde mij gerust. Hij bond zelfs een koordje aan die meikever zijn pootje en het andere uiteinde van het koordje bond hij dan aan een stoel. ( nu zou Gaja mij op de branstapel leggen) De meikever vloog heen en weer terwijl ik er met de glimlach stond naar te kijken. Maar mijn ma vond het maar niks en dus moest peter hem terug losmaken om hem terug op te bergen in het doosje. En ik…ik mocht de meikever eten geven! Ja, ik nam een blad sla en trok er kleine stukjes van om het in het “Stekkendooske” te steken. ’s Avonds nam ik hem mee naar mijn kamer en af en toe trok ik het doosje open om te zien of de meikever sliep. In feite hoefde ik helemaal het doosje niet te openen want je hoorde hem zo met zijn pootjes krabben in het kartonnen schuifje. ’s Anderdaags vergezelde hij mij naar school en ik liet aan iedereen zien dat ik een echte meikever had. Maar ik was niet alleen, blijkbaar had iedereen in die tijd zo'n doosje al waren er ook die mij kwamen vertellen dat ik de meikever beter losliet want dat hij zeker zou sterven. Och…ik liet ze maar zeggen, het was mijn meikever en hij zou in dat doosje blijven zolang als… Ja…in feite niet te lang want tegen de avond had hij gedaan met krabben en lag de meikever dood in mijn “stekkendooske”. Met tranen in de ogen liep ik dan naar peter met al mijn verdriet en hij troostte mij dan weer door een paar keer in mijn haar te wrijven en mij te vertellen dat hij volgend jaar in mei wel weer een meikever zou vangen.
Maar sinds geruime tijd heb ik zelf niet veel meikevers meer gezien. Ik zoek nog in de hagen als ik op wandel ben of onder de eik, maar tevergeefs. Vroeger vlogen ze nog af en toe eens tegen de ruit, maar die kevers van vandaag zijn waarschijnlijk uitgerust met sonar en GPS systeem om alle obstakels te ontwijken. Het zou ook kunnen dat zoals vele zaken de meikever ook aan het uitsterven is. Ja, als we volop aan het sproeien gaan tegen de aardappelkever, de bladluizen, de rode slak en de boomrups zal dat waarschijnlijk ook geen goed doen aan de meikeverbevolking. Eigenaardig hoe alles ooit op de wereld komt en het later ook verdwijnt hé. Van het doodgewoonste ding tot de perfecte mens verdwijnt vroeg of laat van deze wereldbol.
Ik heb me laten vertellen dat sinds de meikever niet meer te vinden is dat ze daar aan den Dender ook de “stekskesfabriek” gesloten hé. Ja, als je geen meikevers meer hebt moet ge ook geen “stekkendoosjes” meer hebben om ze erin te steken.
Ondertussen zijn mijn grootouders en ouders ook naar de aarde teruggekeerd en dit is steeds een gemis. En zo is het ook een gemis dat ik dit jaar nog geen meikever gevonden heb. Nee, ik zou hem zeker niet meer opsluiten in een doosje, maar wel vastleggen met het fotoapparaat. Af en toe voel ik mij dan schuldig over het verdwijnen van de meikever omdat ook ik er aan heb meegedaan. Maar ik ben de enige niet hoor, in die tijd was het grote mode omdat men ze nog vaak kon vinden en dus paste de mens een paar varianten toe op het leven van de kever.
Blijkbaar wilden ze ook in het koninklijke paleis ook een aandenken aan het uitsterven van de kever, want daar plakten ze er niet minder dan 1,4 miljoen tegen het plafond. Jawadde, dat zullen volgens mij eerder mestkevers zijn want waar zouden ze anders al die meikevers gaan halen hé.
Terwijl ik daar op mijn hark sta te leunen en mijn gedachten in het verleden laat dwalen, ben ik er zelf van verbaasd hoelang men bij zo een klein beestje kan stilstaan. Och…we staan niet stil bij de meikever maar waarschijnlijk bij alle herinneringen die het diertje met zich meedroeg. Alles is veranderd en wij zullen ons moeten aanpassen. En ik…ik sta in mei met een short aan op mijn hark te leunen terwijl ik in gedachten kan terugkeren naar een andere maand mei die ik uit mijn herinneringen pluk. ’t Is precies of alles begint zijn eigen gang te gaan zonder dat we er nog vat op hebben. Hopelijk kunnen onze kinderen en kleinkinderen vroeg of laat ook nog eens op een hark leunen en terugkeren in hun herinneringen. Herinneringen die al fel uitgedund zullen zijn…hoewel er wel andere in de plaats komen.
Ja, elk leven heeft zijn herinneringen zoals ik ook deze aan de meikever had. Vandaag hoor ik in gedachten de kreet van de meikever! De kreet dat herinneringen niet zullen uitsterven.
Zaterdag zijn we zoals naar gewoonte naar het jaarlijks turnfeest van de kleindochters geweest . Het was weer top en ze kregen een verdiend applaus. Terwijl ik ook danig meedeed met klappen , keek ik spontaan naar mijn handen en zag die in ritmische beweging tegen elkaar botsen, louter om mijn appreciatie te tonen.
Toen kwam zomaar de vraag bij mij op "waarom klappen we eigenlijk ?" Waarom geen indianenroep met wapperende hand? Of voetgestamp? Of luidkeels gebalk? Of zoals de doven, handen in de lucht en zwaaien?
Daarom ging ik op zoek naar de origine van het klappen .
Er is blijkbaar geen simpel antwoord te vinden. Wetenschappers hebben alvast geen sporen van applaus gevonden in de oudheid en ook bij primaten is het geen gebruikelijk iets. Al zeker niet om appreciatie te tonen. Als ze het al doen, is het om gevaar of voedsel aan te kondigen of uit schrik. Ook baby’s doen het niet van nature uit. Als die content zijn, dan knijpen ze hun handjes samen. Klappen is dus aangeleerd en niet genetisch bepaald.
En toch is er een geschiedenis omtrent het klappen.
Onderzoekers kunnen niet echt een datum op het eerste applaus plakken, maar dat het al lang meegaat is zeker. In de bijbel wordt er een paar keer naar verwezen: “And they proclaimed him king and anointed him, and they clapped their hands and said, ‘Long live the king!'”
Maar ook in de derde eeuw voor Christus is er al sprake van applaus. Veel geschreven stukken eindigen met ‘valete et plaudite’ ofte vaarwel en applaus. Romeinse keizers gebruikten het applaus als barometer voor hun populariteit. De Romeinen hadden trouwens verschillende vormen van applaus, waarbij afhankelijk van de waardering geluid gemaakt werd met de duim en vinger of de hele vlakke holle hand.
Later werd het applaus overgenomen in de kerk en kregen priester met een goeie preek de handen op elkaar. Eerlijk? Ik heb nooit een applaus na een preek meegemaakt , besluit....
Door misbruik met ingehuurde klappers kwamen er na verloop van tijd regels en conventies. Zo klap je nu op een klassiek concert als de dirigent binnenkomt, na elke solo op een jazz-concert en is het applaudiseren in de kerk verdwenen. Traag klappen staat vaak ook voor ironie.
Maar klappen wordt ook aangepast aan de tijdsgeest zoals liken en sharende de dag van vandaag. Maar waarom?
Er is precies niet veel terug te vinden over het waarom van klappen. Het is iets wat we collectief doen om dus zo als massa appreciatie te tonen. Het maakt lawaai. Het kan ritmisch en lichte nuances zijn mogelijk. Hoe luider, hoe beter het was. En we kunnen het combineren met stemgeluid. Een stem wordt echter sneller moe en stampen met je voeten is motorisch gezien moeilijker.
Er zijn ook enkele theorieën die een mogelijke link naar het klappen kunnen leggen.
1. de luchtknuffel
Als een baby zijn moeder ziet of voelt naderen, doet hij een grijpbeweging. Soms iets te vroeg, waardoor hij eigenlijk een luchtknuffel doet waarbij de handjes tegen elkaar belanden. Idem als hij naar iets wil grijpen dat hij leuk vindt. Iets dat hij apprecieert. Dus misschien dat applaudiseren daaruit voortvloeit. Luchtknuffels geven aan iemand die je belangrijk vindt.
2. het luchtschouderklopje
Een theorie ondersteund door enkele biologen. Het schouderklopje is een algemeen teken van appreciatie. Bij vertraagde beelden van geklap zien we dat de ene hand minder beweegt dan de ander. De stilstaande hand staat dan symbool voor de rug van de performer. Een schouderklopje op afstand dus.
3. Klappen als energieuitbarsting
Bevangen door emoties en opgewondenheid weet een mens vaak geen weg met zichzelf en zijn energie. Hij springt rechtop, stampt met zijn voeten en klapt met de handen. Iets wat we ook zien bij primaten.
4. De trance onderbreken
Klappen wordt bij veel rituelen gebruikt om boze geesten weg te jagen of mensen in trance weer wakker te maken. Een goed optreden, een mooi stuk theater en muziek in het algemeen kunnen ook dat trance-effect hebben. Om weer in de bewoonde wereld te geraken klapt de mens zichzelf terug.
Tot daar de wetenschappelijke uitleg!
Allemaal mooi een wel maar ik heb een eigen theorie over dat klappen. Een heel eenvoudige!
Darwin had it all wrong. We stammen helemaal niet af van de aap, maar van de zeehond. We zijn dol op zwemmen, eten graag vis, houden van kunstjes en de meesten onder ons krijgen ook een snor. En wat doen zeehonden met hun vinnen? Juist ja… klappen . Dat de wetenschappers daar niet aan gedacht hebben !
De warme zonnestralen en de strakke bries hebben de wereld weer doen opdrogen na een paar hevige regenbuien. De bomen en het gras en zelfs de straten en huizen, ze ruiken nu weer lentefris na die stevige douches. De zotte wind blaast ineens ook een heerlijk bloemenparfum langst m'n neus.
Heb je dat soms ook, dat je iets ruikt dat je zeker kent, maar niet meteen kan thuisbrengen? Je kraakt je hersens en gaat op zoek in alle hoekjes en kantjes van je herinneringen naar die ene specifieke geur. Wel, zo gaat dat toch bij mij... Tijdens de wandeling viek het me op en plots wist ik het! Meiklokjes! Het was de onmiskenbare overweldigende geur van het lelietje-van-dalen.
Lang moest ik niet zoeken: ze stonden in de voortuinen, een beetje verborgen door een dichte groene haag. Ze stonden daar blinkend wit in de zon, hun klokjes bengelend in wind, heerlijk fris en overdadig vol lente geurend.
Thuisgekomen heb ik meteen m'n speciale flesje parfum uit de kast gehaald, het flesje "Eau de Toilette Muguet". Ik wilde die geur nu toch eens vergelijken... Je kan gerust een heel jaar door rozenaroma's dragen, vind ik, maar die heerlijke klokjesgeur is volledig gereserveerd voor mei! Als je de komende weken dus in mijn buurt vertoeft en er kriebelt een extra fleurig luchtje in je neusvleugels, dan is het best mogelijk dat die geur van mei afkomstig is van mij.
Meiklokjes of Lelietjes van Dalen zijn heel gekend als de bloemen van 1 mei. Op die dag is het de gewoonte een boeketje meiklokjes te geven aan al wie je lief hebt.
Dit is waarschijnlijk nog een restant van een oud Germaans gebruik. Het meiklokje zou volgens de Germanen gewijd geweest zijn aan Ostara, de godin van de aanstaande lente en het opkomende licht. Ostara, de zus van de god Donar/Thor (de god van de donder), kondigde in die tijd de lente aan. Om haar te eren brandden de Germanen vreugdevuren. Haar vereerders gooiden meiklokjes in het vuur omdat ze geloofden in haar goddelijke waardigheid en uiting wilden geven aan hun respect.
MAAR OPGELET...
Iedereen kent de lekkere geur van het meiklokje maar opgelet alle delen zijn giftig! Steek zeker nooit een meiklokje in de mond en wijs kinderen erop dat zelfs het likken aan de giftige bladeren of aan de nog giftiger bloemen zeer gevaarlijk is!
We zaten onlangs gezellig op een terras. Aan het tafeltje tegenover ons ging het er levendig aan toe. Twee stellen zaten druk met elkaar te praten. Er werd ook heel wat gelachen. Plots, als op bevel, stonden de twee dames op, grepen hun handtas beet en begaven zich gezamenlijk in dezelfde richting. De mannen bleven gewoon verder praten. Een alarmsituatie kon het dus niet zijn. Ik wist het meteen: ze gingen naar het toilet. Onmiddellijk voelde ik me met de jonge dames verbonden. Want in duo ‘gaan’ heeft niets te maken met puur fysiologische aandrang.
Bijna niemand staat er echt bij stil, maar samen ‘moeten’ verdient eigenlijk ons respect. Want het gaat in wezen over de spreekwoordelijke vrouwelijke solidariteit en die stamt uit oeroude tijden, miljoenen jaren geleden, toen we nog in de bomen leefden. Het sanitaire duo of trio bestond toen ook reeds bij onze naaste verwanten, de chimpansees en de bonobo’s.
Bij deze mensapen was solidariteit onder vrouwen bijna letterlijk van levensbelang. In de vrije natuur zijn vrouwen kwetsbaar als ze aan sanitair doen. Dan is een vriendin, die een oogje in het zeil houdt en ongewenste bezoekers zoals gevaarlijke dieren afschrikt, toch zeer welkom.
Weten onze hersenen veel! Ze stammen uit die oertijd en evolutie werkt soms zeer langzaam. Dus gedragen wij ons alsof er nog geen toilethokjes bestaan. Die vriendinnendienst strekt zich uit van het verlenen van praktische bijstand tot het bijhouden van de kinderen.
Een vrouw had in de oertijd nagenoeg altijd een paar kinderen bij zich. Die droeg en zeulde ze overal met zich mee. Dus ging er iemand mee om op de kroost te passen terwijl moeder haar behoefte deed.
Nu nog voeren we als we op het toilet zitten, conversaties met een jengelende of taterende peuter in de deuropening. Het is ook zo dat als je elkaar een dienst bewijst als oppas en schildwacht, er natuurlijk ook heel wat wordt afgepraat. Het delen van strategische weetjes en nieuwtjes is immers essentieel voor het onderhouden van een sociaal netwerk.
Als je een vrouw bent, heb je het zeker ook al meegemaakt in een openbaar toilet dat twee vrouwen in het eigen hokje zittend gezellig kletsen. Dan sta je daar te springen van het ene been op het andere, doe je het haast in je broek. Maar vrouwen begrijpen elkaar en beginnen slechts op de deur te bonzen als ze ten einde raad zijn en de wanhoop nabij. Je ziet ons dan ook elke vakantie lijdzaam en uitermate tolerant in lange rijen aanschuiven op de parkings van de autowegen. Die vrouwelijke solidariteit zit er stevig in gebakken. Het is een machtig fenomeen, dat het zelfs klaarspeelt de maandelijkse cyclus gelijk te doen lopen bij vrouwen die gedurende een lange periode het dagelijkse leven delen.
We leven in een maatschappij waar nagenoeg alles in het teken staat van concurrentie en rivaliteit en iedereen voor zichzelf behoort op te komen. Zonder solidariteit echter waren de Afrikaanse Eva en haar kinderen misschien wel opgepeuzeld door een leeuw terwijl ze haar behoefte deed. Dan werd er niet eens over competitiviteit gesproken, want dan was de mensheid er gewoon nooit geweest....Tot daar mijn bedenkingen.
Het duurde wat met die twee afwezige vrouwen daar op het terras. De mannen zaten elkaar wat wezenloos aan te kijken. Ze waren al lang uitgepraat. Eén van hen stond op en ging ook maar eens dezelfde richting uit. Toen hij terug kwam, waren de dames er net ook weer. Ze bestelden nog een drankje en babbelden met zijn vieren lustig verder.
In maart viel hier niets te beleven niet omdat de natuur bleef stille staan, maar omdat ik de tuinwerkzaamheden even uitstelde. Er zijn er, zoals mijn achterbuurman, die steeds vooruitlopen op de seizoenen en in de late herfst hun tuin reeds helemaal gefatsoeneerd hebben voor de lente. De lente die, je weet het nooit, de al dan niet strenge winter eerst nog moet trotseren.
Mijn mentaliteit is enigszins anders. Ik laat de boel de boel in de winter. Hij is al kleurloos en kaal genoeg. Ik mijmer dan nog wat na over de seizoenen die gepasseerd zijn en kijk liever uit naar de lente . Wij rusten samen, in harmonie en in luiheid. We verstoppen ons in al wat ons warm kan houden.
Maar onlangs hadden mijn tuin en ik een telepathie-gevoel van zodra de zon volop gaat schijnen. Ik zag het meteen al aan de massale opkomst van het zevenblad. Ik schenk je ze jullie graag, op voorwaarde dat je ze zelf komt uitsteken (liefst met lange wortel en al).
Ik wied de laatste jaren ook meer en meer zittend op een bankje door mij slaapgenoot gemaakt. Het spaart de rug wat, maar met handschoenen werken daarentegen is niet aan de orde. Doornen, stekels, schrammen en bloed: het zijn de stigma’s van de echte tuinvrouw...
Enfin, de planten, die licht behoefden, zijn eindelijk geknipt. Het onkruid is verwijderd en de grond weer even losgmaakt met de hark .. er is hier altijd genoeg tuinwerk te verzetten. Goed voor de natuur, voor de conditie en voor mijn lijn . Ik strooide ook al kalk , magnesium tegen de verzuring van de bodem en goed voor een diepe groene kleur van de planten en mest voor de planten die straks moeten bloeien. De hakselaar heeft ook al uitmuntend werk geleverd. Dood hout krijgt een nieuw leven tussen de rozen. Vogels scharrelen er naar hartenlust in en het onkruid wordt versmacht.
Ik kijk weer tevreden terug naar mijn werk en de natuur kan nu de rest doen!
Ik ben absoluut stapelzot van bloemen en zoals elk voorjaar fleuren narcissen als mini-zonnekes m'n tuin langs het terras op. Van dat uitzicht geniet ik weken lang met volle teugen.
De bloembakken zitten ook behoorlijk vol, maar dat houdt me niet tegen elk najaar weer wat nieuwe bollen bij te kopen en dan liefst niet het doorsnee model, maar wel de speciallekes! Witte met gele, oranje of zelfs roze trompetjes bijvoorbeeld. Of drie-dubbele met een hart als een pomponneke, ook in vele verschillende kleurencombinatie. Of met van die rafelrandjes. Of hele spitse oude soorten. Of sterk geurende. Of...
Volgens mij word ik, bij élke aankoop weer, dik in 't zak gezet, want wat ik ook koop en plant, elke lente opnieuw staat het hele terras te schitteren in 't geel en in 't geel alleen, niets dan hele gewone, doorsnee-gele narcissen. Hier en daar een enkele variant maar minder dan ik verwacht had! Schoon, hoor, ik klaag niet, maar 't is toch ook lichtjes teleurstellend...
Ik was dan ook extra nieuwsgierig naar wat er uit die 50 nieuwe tulpenbollen tevoorschijn zou komen die op de verpakking rood gevlekt, driedubbel roze met rafelrandjes en papegaai-vormig purper beloofden te zijn... Er staan er al heel wat open maar ik verwacht nog meer variaties....Wordt vervolgd! ;-)
Stilaan naderen de communiefeesten en ik dacht eraan dat ik nog ergens een Catechismus had liggen ! Die moet ik aan de kleinkinderen tonen, dacht ik.
Cathechismus!! Wat een woord als kind kon je dat woord al bijna niet uitspreken ! Toen ik dit woord voor het eerst hoorde dacht ik aan een kat en een mus.....
De meesten onder ons zullen misschien nog stukjes uit dat boekje van buiten kennen en voor diegenen die er nog nooit van gehoord hebben even een toelichting. Ik zou écht niet willen dat zij een belangrijk deel van de lijdensweg van onze jeugd moeten missen…
In dat nietig boekje stonden vragen en antwoorden en die moesten we klakkeloos van buiten leren. Een paar vb.
“Waar is God"? “
God is overal : in de hemel, op de aarde, en op alle plaatsen.”
Maar dat was nog een heel simpele. Qua tekst althans want begrijpen deed ik daar geen snars van. God hing ’s avonds ergens onzichtbaar boven mijn bed te kijken of ik wel braaf ging slapen en waar Hij voor de rest van de dag uithing daar had ik niet het minste benul van. Maar één ding wist ik zeker. Hij kon nooit op twee plaatsen tegelijk zijn.
Erger was de vraag : “Hoeveel Goddelijke Personen zijn er?”
Het antwoord : “Er is slechts één God, maar er zijn drie Goddelijke Personen. Te weten : God de Vader, God de Zoon en de God de Heilige Geest".
Dat vond ik helemaal onbegrijpelijk. Bij mijn weten waren dat dan wel niet één maar drie goden… Als de zuster al niet fatsoenlijk kon tellen, hoe moesten wij dat dan “in godsnaam” leren… Catechismus, geef toe dat was nog een pak moeilijker dan de eerste rekenles... Toen was 1+1+1=3 nog juist.
En wat te denken over: “Wat zijn onkuise gedachten?”
In mijn ogen moest het iets met Javel te maken hebben maar dat bleek onmogelijk te kunnen kloppen volgens de tekst van het antwoord.
En dan nog de griezeligste vraag van allemaal : "Ziet en weet God alles"?
In koor rammelden we dan af : "God ziet alles, zelfs onze geheimste gedachten. Hij weet alles, ook de toekomstige dingen." Beangstigend gewoon!
Ik had nog geen weet van George Orwell’s boek “1984” en toch werd ik al geconfronteerd met een “Big Brother” die het zelfs zag als we op de toilet eens in onze neus zaten te peuteren…
Er bestond ook zoiets als het woord “eucharistieviering”. Probeer dat als kind maar eens te schrijven zonder fouten! En dat bleek dan simpelweg “de mis” te zijn… Volwassenen hadden er toch wel talent voor om ’t leven van een kind moeilijk te maken.
Maar het allerergste was de zonde!
Leg maar eens uit aan een zesjarige wat een dagelijkse zonde en een doodzonde is . Ik dacht dat een dagelijkse zonde iets met vingers in confituurpotten te maken had en met “zagen” tegen ons ma… En toen dacht ik ook wel dat ons ma wel veel doodzonden deed, zij zei regelmatig “Nee, dat restje patatjes moogt ge niet in de vuilbak gooien, ik zal dat vanavond nog wel opeten, das toch doodzonde om dat weg te gooien!”
En : “Och, hoe spijtig! Das nu toch wel doodzonde dat ik die vlek niet meer uit uw ’s zondags kleedje gekregen heb!!"
Dat zag er dus niet goed uit. Ons ma zou zeker naar de hel gaan! Ik dacht toen, dan moet ik ook dringend wat serieus gaan zondigen want ik wil niet in de hemel zitten als ons ma ergens anders zit!
Ik vond die catechismus echt een dramatisch boekje !
En zo kan ik doorgaan!
Die catechismus... stel je voor dat de kinderen die nu nog moet leren!!
Hebben we er iets uit geleerd? Een open vraag maar wat ik wel weet is dat door het afdreunen van al die aktes elke dag en het onthouden van al die catechismus vragen .. we er een fantastisch geheugen aan over gehouden hebben Geen betere drill !!!
Het is eindelijk mooi weer, dan MOET je ervan profiteren! Je partner wil graag barbecueën maar jij bent daar niet op voorzien! Een vriendin belt of je zin hebt in een fietstochtje maar jij hebt andere plannen want de tuin moet zijn winterjas kwijt…Blijkbaar schiet alles en iedereen wakker...
Maar als het mooi weer komt, gaat een nieuw gebod in werking: "Gij zult genieten!" Een gebod dat geldt voor ons kikkerland en buren met een soortgelijk klimaat.
Zelf wil je met mooi weer ook van alles : wandelen, buiten bezig zijn, relaxen in de zon, met vrienden genieten bij een BBQ of ten minste een terrasje pakken. En dan is er ook nog dat verhaal over vitamine D. Genieten van de zon dat is prima voor de aanmaak van deze essentiële vitamine. En die aanmaak vereist grote delen van je lichaam in de zon. Dus waarom geen zonnebadje nemen?
Binnen wacht een stapel was of een lenteschoonmaak maar je wil naar buiten want de zon schijnt. Kwestie van prioriteiten stellen. De was loopt niet weg, maar voor je het weet; die zon wel. Of liever gezegd winnen de wolken weer in het spel.
Onlangs had ik het over de uitdrukking ‘balen als een stekker’, vandaag wil ik even een nieuwe gezegswijze onder de loupe nemen.
Vandaag doen we “zo zot als een achterdeur.” Vreemde spreuk, vooral gezien mijn achterdeur behoorlijk saai is. Naar de etymologie-mobiel! Het woord deur in deze uitdrukking is een oud woord voor nar of zot. Dus eigenlijk zeg je zo zot als een zot. Logica wins! Deur is verwant met duizelen, en bijvoorbeeld ook met het Engelse dizzy en het Duitse der Tor (‘de dwaas’). Weinig te maken met het object dat ruimtes van elkaar afsluit dus. Je kan trouwens ook zo dronken zijn als een deur! Dat deur in zo gek als en deur ‘dwaas’ betekent, is allang niet meer bekend. Doordat men uitging van de bekende deur, konden uitgebreide versies ontstaan als zo gek als een looien deur, zo gek als een klapdeur, zo gek als een wc-deur, zo gek als een voordeur en zo gek als een achterdeur.
De eigen uitleg Saaaaaaaai! Die uitleg kan beter.
Volgens mij is er een hele andere verklaring. De uitspraak komt van de daklozen, algemeen gekend om hun grote invloed op de Nederlandse taal. En daklozen slapen in dozen. Ooit al een doos met een achterdeur gezien? Nee natuurlijk niet, want voor-en achterkant definiëren bij een doos is een pak moeilijker. Ook naar functionaliteit toe niet meteen een handig iets. Integendeel. De dakloze kan gewoon rechtstaan in zijn doos en het ding 180 graden draaien. Vandaar dat zij zeggen “dat is gek, bijna even gek als een achterdeur hebben.” En dat werd dan later “zo zot als een achterdeur.”
Toevallig botste ik op de hiernavolgende bedenking en die herinnerde mij aan die keer toen we in de cinemazaal zaten en op het toppunt van spanning een langerekte knal de stilte verbrak ...gelach alom ..
Ochtend humeur dat kennen we misschien ben je er zelf ook al eens het slachtoffer van geworden maar ik vroeg me af of een avondhumeur ook bestaat?
Als je iedere dag heel vroeg begint omdat je verplichtingen hebt en dan in de avond moe en afgedraaid bent terwijl in de avond sociaal gezien de meest interessante dingen plaatsvinden dat kan je best pissig maken.
Wat doe je ermee als je heerlijk op je bank ligt met je laptop en geen zin hebt om je op te tuigen en op zwier te gaan met je vriendinnen. Word je dan een kluizenaar omdat je gewoon een avondhumeur hebt?
Ik las een artikel dat ochtendmensen veel minder vaak depressieklachten hebben. Ochtendmensen schijnen ook het gezondst te zijn. Wetenschappelijk wordt aangetoond dat avondmensen vaker neerslachtig of zwaarmoedig zijn en fysiek minder fit.
Ik kan me er niet over uitspreken want ik heb geen ochtendhumeur noch een avondhumeur! 's Morgens vlieg ik er in en 's avonds ben ik dan bekaf en blij dat ik in mijn luie stoel kan genieten van een boek of TV.
Ik vroeg me af of een ritme om te draaien is. Wat zou er gebeuren als een avondmens in een heel strak schema een jaar lang iedere ochtend vroeg zou moeten opstaan en ’s avonds bijtijds naar bed gestuurd zou worden?
Zou het ritme na verloop van tijd veranderen, als we dit heel consequent zouden volhouden? Zouden we dan minder psychiaters nodig hebben?
Zouden we dan veel minder of geen zwaarmoedige mensen meer om ons heen hebben?
Zouden de fabrieken van slaap of depressiepillen dan kunnen sluiten?
Zouden we ons allemaal laven aan het daglicht en daardoor de wereld op waarde schatten?
Zouden we liever en blijer zijn en met elkaar feesten in plaats van met elkaar vechten?
Wij zeggen hier bijna elke dag "wat vliegt de tijd" !De dagen , weken , maanden zijn zo voorbij. Beseffen jullie het ook dat we al terug in april zitten ? Na die aprilse grillen mogen we hopelijk genieten van een mooie lente en dan op naar een warme zomer...Je hoort het, ik vlieg mee met de tijd...en of die rap gaat...volg mij maar eens.
73 j in vogelvlucht!!
Vroeger toen ik nog in de wieg lag, gingen ze met mij wandelen in een "voiture" voor de niet West Vlamingen dat is een kinderwagen! Maar dat ging niet vooruit! Een paar maanden later kon ik al op mijn eigen benen staan en moesten mijn pa en mijn ma al een paar keer achter mij lopen en dat ging al wat rapper.
Toen ik mijne eerste "velo" kreeg, begon de tijd nog rapper te gaan.
Een tijd jaar later haalde ik mijn rijbewijs en hoe meer gas ik gaf hoe meer de tijd vloog. In die tijd moest ik mij haasten om overal op tijd te zijn en soms was ik toch nog te laat.
Toen ik mijn eerste vriendje leerde kennen dan vloog de tijd voorbij zeg en dat terwijl we geen stap vooruit gingen.
We trouwden en vertrokken voor 13 naar het buitenland de wereld rond. De kindjes kwamen, groeiden op, zwierven uit en we hadden het zo druk dat we na een tijdje weer met zijn 2tjes waren voor we het beseften. We werden 6 keer oma en opa en nu zitten we al in onze krediettijd zoals ik dat noem!
Nu sta ik soms nog bij al die evenementen die de tijd deden vliegen. Maar terwijl ik stil sta, gaat die tijd toch nog verder. En terwijl die tijd verder loopt, zijn we niet verplicht hem in te halen. Nee we lopen gewoon mee op ons ritme van de tijd die ons leven is. Dag na dag vliegt de tijd en af en toe denk ik ook dat hij vlugger loopt dan andere jaren. Zeker naarmate ik ouder wordt.
En als ik dan 's morgens voor de spiegel sta, dan denk ik dat vooral 's nachts de tijd vlugger gaat omdat er daar plots weer een grijs haar of rimpeltje in de spiegel verschijnt. En als ik dan denk dat de tijd plots te vlug loopt, kijk ik op mijn horloge maar zie niets abnormaals. Het is maar juist als ik naar een begrafenis moet dat men twee verschillen heeft! De mensen bij de uitvaart blijven op de tijd verder of vooruit lopen, maar bij de persoon in de kist of urne is de tijd blijven stilstaan.
Weet je wat? Ik stel voor om nu ook even bij de tijd stil te staan en dan gewoon te zeggen, "Vlug of traag, laat de tijd maar lopen" en dat ieder op zijn eigen ritme.
De kinderen weten dat ik niet van stokjes houd anderen blijkbaar niet want dat kind in mij heeft zich laten overtuigen om eens met stokjes te eten bij de Chinees en enkel omdat ik me nu eenmaal jonger voel dan ik in werkelijkheid ben. Of eten met stokjes lukte dat laat ik in het midden .
Soms willen mijn kinderen me liever niet kennen als ik "infantiel" begin te doen zoals wanneer ik bijvoorbeeld een sprintje tot de kassa maak en zwaar geladen karretjes en hun droogstoppelige bestuurders op het laatste moment nog voorbij wil steken. Soms ontlokt dit hilarische taferelen, enkel dan als het mannen zijn die de bepaalde karretjes voortduwen. Vrouwen zijn daar namelijk minder soepel in en zien het hilarische daarvan meestal niet in!
Laatst liet een heer mij zelfs passeren, hij was echt schattig, hij lachte zelfs mee met mijn kinderlijkheid. Laat me toch die illussie.
Met lange rokken zal je me ook zelden of nooit zien, ik haat ze omdat ik me er niet kan in bewegen zoals ik wil dan verlies ik precies mijn bewegingsvrijheid, mijn eigendunk en word daar niet happy van. Mijn benen hebben frivoliteit nodig, zo lang ik ze kan blijven strekken voel ik me jong, ook al kan ik ze al laten kraken. Dus loop ik nog steeds rond in korte rokjes of broeks, het kan me ook niet schelen wat anderen daarvan denken. Een zeldzame keer, als het niet anders kan, zie je mij in een langere en "elegante" outfit ...
Schelpjes rapen zal ik ook altijd blijven doen, ook nog met mijn achterkleinkinderen ( optimist tot in de kist!! ) en hartjes maken in het zand en flessen achterlaten met berichtjes opdat een prins ze ooit zou vinden, ginder ver, in Groot-Brittannië, helemaal over de grote zee .
Ik trek me weinig aan van mijn leeftijd zolang er niets knaagt en kraakt. Je zal me nog niet direct tegenhouden om activiteiten te doen ook al moet mijn rug de volgende dag een uur roderen. Als ik morgen zou sterven dan hoop ik nog steeds met de jeugd in mijn hart..... oud zijn daar wil ik niet te lang blijven bij stilstaan!
Neen voor mij moet er niet teveel veranderen laat mij mijn gang maar gaan en by the way - dat schiet me juist te binnen maar waarom ik weet het ook niet - maar zo lang ik leef zal ik naar de post blijven gaan in plaats van naar de " bie powst." Wat een belachelijk gedoe we leven toch niet in Amerika, begot!
Ik heb mijn gal gespuwd ...euh ... ik heb geen gal meer....ik heb dus gewoon een logje met onzin gevuld .
Overmorgen is het alweer Pasen en daar hoort, volgens de kinderen wat lekkers bij. Ze verwachten paaseitjes! De klokken zullen weer voor veel kinderen paaseitjes brengen. Dat is duidelijk voor alle kinderen, toch? Of niet?
In sommige landen komen de paasklokken, in andere landen komt de paashaas. Soms komen de twee naast elkaar voor. Maar wie brengt de eieren nu eigenlijk? En wat is de oorsprong van deze twee gebruiken? En waarom zijn het specifiek eieren die rondgebracht worden? Tijd om even te googlen!
De paasklokken.
"Bim bam beieren, de klokken leggen eieren". Wie heeft dit deuntje niet gezongen toen hij klein was? Ja hoor, op sommige plaatsen en in sommige families komt niet de paashaas, maar zijn het wel de paasklokken die eieren brengen. Sommige gaan zelfs zo ver om te zeggen dat het de klokken van Rome zijn.
De klokken worden voorgesteld als kleine kerkklokken, al dan niet met vleugeltjes en een gezichtje. Je vindt ook paasklokken als versiering of in de vorm van chocolade snoepgoed.
Oorsprong
De oorsprong van de paasklokken is katholiek. Tussen Witte Donderdag en Stille Zaterdag luiden de klokken van de kerk niet. Men herdenkt dan het lijden van Christus. Om aan de kinderen uit te leggen waarom de klokken niet luiden op deze twee dagen, werd vroeger een verhaaltje verzonnen. Na het luiden van het Gloria van de Heilige Mis op Witte Donderdag vertrekken de klokken naar Rome om eitjes te gaan halen. De klokken komen pas terug tijdens de Paasnacht en laten hun lading eitjes vallen in tuinen, in parken en op balkons. Het eerste klokkengelui de volgende morgen is voor de kinderen het startsein om naar deze eitjes te gaan zoeken.
De paashaas
De Paashaas kan wit zijn, maar ook bruin of grijs. Meestal heeft hij een draagmand op zijn rug met daarin felgekleurde eieren. De Paashaas heeft mensenmanieren en kan ook praten.
Voor de oorsprong van het paashaasfenomeen moeten we volgens sommigen terug naar de zevende eeuw voor Christus, naar Babylonië. Astoreth, de godin van de vruchtbaarheid, werd hevig aanbeden door de Babyloniërs. Haar symbolen waren de haas en het ei.
Anderen zoeken de oorsprong vijf eeuwen later. In de tweede eeuw voor Christus vereerde de Germaanse stam de Teutonen de vruchtbaarheidsgodin Eastra of Ostara. Zij vertoonde zich vaak in de gedaante van een haas. Mogelijk komt hiervan het Engelse Easter voort en het Duitse Ostern. Ons woordje "Pasen" komt dan weer van het Joodse Pascha-feest.Sommige bronnen vermelden ook een verhaal van een meisje dat een gewond vogeltje naar Eastra had gebracht. Omdat het vogeltje verloren was en niet meer kon vliegen, maakte Eastra er een haas van. Deze haas mocht dan elk jaar bij het begin van de lente eitjes brengen.
Een derde mogelijkheid is dat de paashaas is ontstaan uit een Duitse legende. Een oude vrouw had geen geld voor snoepgoed voor haar kinderen. Zij versierde dus eieren en verstopte ze in haar tuin. Toen de kinderen de eitjes gingen zoeken, zagen ze een haas wegrennen. De kinderen dachten dus dat de haas de eitjes had gebracht. Ze maakten een nest voor de haas en hoopten dat hij iedere nacht eitjes zou brengen.
Nog anderen zien de paashaas als een kinderritueel met een opvoedend karakter, in de lijn van de Sint en de Kerstman. Brave kinderen worden beloond, stoute kinderen krijgen niets.
Waarom eieren als symbool voor Pasen?
Of het nu een Paashaas, een Paaskonijn, de Paasklokken of een vos is die de eitjes brengt, vraag blijft waarom het eitjes zijn die ze allemaal brengen.
Eitjes zijn het symbool van de wedergeboorte. Ze symboliseren met Pasen het feit dat Christus de dood overwon en dat hij uit de dood is opgestaan. In Amerika worden er op tweede Paasdag wedstrijdjes eirollen georganiseerd op het grasveld van het Witte Huis. De eieren staan symbool voor de grafsteen die voor het graf van Christus werd weggerold wanneer hij is opgestaan. In de Oudheid waren de eieren ook de eerste voedingsmiddelen die terug in overvloed voorradig waren na een lange winter.
Nu zijn de echte eieren vaak vervangen door chocolade eieren.
Bij gebrek aan andere inspiratie even naar een voorbij TV programma verwijzen nl "Belgium got talent"
Heb je ze ook gezien die mannen die op hoge hakken danspassen uitvoerden? Chapeau want zo'n stiletto's noem ik zelfmoordschoenen!"
Misschien ben jij zo iemand die dan met opgetrokken wenkbrauwen, geweldig verbaasd, bijzonder verrast en een beetje van haar/zijn apropos vraagt waaróm dan wel... ?
"Hewel omdat je, als je van zo een enorme hoogte naar beneden springt of valt, zeker en vast morsdood bent!"
Die had je niet zien aankomen hé ?
In alle ernst, het is wel een feit dat je met zulke schoenen beter een beetje oppast. Voor je 't weet breek je er, inderdaad, je nek mee! Niet door er af te springen uiteraard, maar dit soort schoeisel vraagt een aangepaste manier van stappen. Je moet je tijd nemen, op 't gemakske wandelen, rustig en elegant schrijdend, met van die schattig kleine pasjes, very ladylike, en dit is buitengewoon belangrijk, ten allen tijde uitermate gefocust zijn en blijven op waar en hoe je je edele voetjes neerzet. Pffff een beetje teveel van het goeie als je het mij vraagt . Verstuikte enkels zijn nog het minste van je zorgen, als je niet goed oplet ga je met zekerheid straal tegen de vlakte, met faliekant gezichtsverlies tot gevolg. Figuurlijk... of zelfs létterlijk!
Hoe die mannen daar echter mee omsprongen ( letterlijk dan nog wel ), mag je gerust een dikke duim geven!
Neen ,geef mij maar schoenen die gemakelijk zitten, die me stevig op mijn twee voeten houden en als het kan er toch nog een beetje elegant uit zien maar plat of met een mini hakje...
En jij lieve bezoekster, ben je een zelfmoordkandidate wat schoenen betreft of houd je het ook alledaags plat?
We gebruiken ze allemaal wel eens die speciale uitdrukkingen . Onze taal zit er vol van , het is me wat. Boemvol gekke uitdrukkingen. Balen als een stekker bijvoorbeeld. Wie bedenkt nu zoiets? Of waar komt het vandaan?
Dus ikke de geschiedenisboeken in!
Volgens de Van Dale is balen als een stekker een verbastering van balen als een stier want ja, stieren balen nogal veel! Daar zijn we dus niet veel slimmer van geworden . Wat heeft die stier met dat balen te maken?
Balen als een stier is een variant op de spreuk het land hebben als een stier (nog nooit van gehoord maar soit!).
Het land hebben komt uit de zeemanstaal en betekent ‘je voelen als een zeeman op het land’ en dat is niet al te best dus ofte zwaar balen. Als een stier werd later toegevoegd aan het land hebben omdat dat land vaak geassocieerd werd met het land van boeren. En later werd het land hebben dan gewoon vervangen door het woord balen en hop balen als een stier was geboren, later balen als een stekker.Volgen jullie nog, ik niet maar kom!
Balen als een tijger en balen als een paard bestaat trouwens ook.
Mijn eigen theorie?
Eigenlijk vind ik de uitleg hierboven behoorlijke saaie nu ik er bij stilsta. Dan maar een eigen verklaring bedenken.
Een stekker is meest gekend als een stopcontact. Maar we moeten verder durven denken mensen. Een stekker is ook een puntig voorwerp op bijvoorbeeld een plant. Een doorn. En daar zit de uitleg! Stekkers zijn eigenlijk miskende flora. Die stekkers hebben namelijk een beschermende functie. Ze doen er alles aan om hun plant te vrijwaren van hongerige beesten. In de hooggebergten zijn er zelfs planten die klimmen met hun stekkers. Oerrozen bijvoorbeeld. Ze helpen ook bij vochtregulatie en zo.
Maar wat doen wij mensen? Ons prikken aan die stekkers en ze daarom uitschelden. Nochtans waren zij er meestal eerst of stonden ze daar maar. Dus ze krijgen de schuld van iets waar eigenlijk een ander voor verantwoordelijk is. En daar gaan ze van balen!
Voilà zo simpel is het .... en ik heb weer een extra logje
Zou de wereld niet beter zijn als iedereen die je ontmoet zou zeggen: " Ik weet iets goeds van jou!" en dan spontaan: " jij deed wat goed" ?
Zou het niet fantastisch en heerlijk zijn als elke handdruk zou zeggen -van harte en oprecht gemeend- " zeg,.....ik weet iets goed van jou"?
Zou het leven niet blijer zijn als men het goede steeds zou prijzen? Want werkelijk, bij al het kwaad is er zoveel goeds in jou en mij!
Zou het niet een fijne houding zijn als iedereen zo denken zou, jij weet een beetje goed van mij en ik, ik weet iets goeds van jou!!.
Neen, ik laat mij niet demotiveren, door al het geweld en extremisme!
Neen, ik laat mij niet beïnvloeden, door haat, fanatisme en fascisme!
En neen, ik ben totaal niet ongevoelig, om wat er in de wereld gebeurt! Maar ik blijf houden van het leven, zoals het dagelijks is, thuis en in de buurt.
Ik blijf houden van de mensen om me heen; familie, vrienden, kennissen en buren. Zij zijn mijn houvast !
Een rustig en knus weekend voor iedereen die langskomt! Ik vind jullie toppie!!
We kennen dat allemaal die examenperiode. Sommigen onder ons hebben kinderen of kleinkinderen die nu in die stressperiode zitten. Soms valt er al eens een "verspreking" in zo'n examen. Hier zijn er een paar..
* Hij is niet meer zo vriendelijk als vroeger. Hij zegt nog wel een dag, maar geen goeie.
* Ze sloegen de ruiten kapot van alle auto's en fietsen die daar stonden
* Ze hebben daar een grote hond. Als er iemand van voor belt, begint hij vanachter te blaffen.
* We hadden veel werk, want er waren boterkoeken voor 300 mensen die allemaal opengesneden en gesmeerd moesten worden.
* Reeds van aan De Kromme Elleboog kunnen we het achterste van tante Martha zien blinken als de zon erop zit.
* Velen gaan naar de winkel om een groot stuk vlees zoals mijn moeder.
* We mochten spelen met oude kleren van mijn grootouders die netjes gewassen en gestreken in hun kist liggen.
* Nu ik miljonair ben, koop ik een kasteel van wel vijf miljard
* Hoe noemt men de plaats waar beenderen samenkomen? (gewricht) - De beenderen komen samen op het kerkhof.
* De beroemdste schilder uit die tijd was Pieter Breughel Rubens.
* Vader is een echte mopperaar. Hij kent altijd de laatste moppen.
* Gelukkig dat onze stofzuiger nogal langdradig is.
* Er was waarschijnlijk een ongeval gebeurd, want de politie stak ons al voorbij in zijn flikker.
* Omdat het zo'n mooi weer was, mochten we nog enkele minuutjes overspel doen.
* Toen ik de brug overreden had, sloeg ik rechtsaf.
* Ik ben gestraft omdat ik naar de WC ben geweest achter de bel.
* Spaghetti smaakt naar macaroni, maar een beetje langer.
* Als grootvader nog leefde, zou hij zich doodgelachen hebben.
* Zus heeft pilletjes gekregen voor de afgang van de dokter.
* Ik ging mijn neef bezoeken die ziek was om hem geluk te wensen.
* We gaven haar een klein pakje met een grote theepot erin.
* " En nu, beste vrienden, gieten we het glas uit op onze dierbare jubilarissen."
* Ik vind dat het gymnastiekuurtje het rapst voorbijgaat. Dat komt misschien omdat het maar een half uurtje is.
* We mogen geen vuile spelletjes spelen op school, want we hebben daar onze kleren aan.
* We mogen de speelplaats niet verlaten, want we zouden onder een auto kunnen lopen en verongelukken en daarvoor moeten we toelating hebben.
"Jongens, jullie moeten allemaal een spreekwoord tekenen."
Dus Jantje tekent op zijn blad een hoek met de meester erin. Vraagt de meester:
"Jantje, wat is dat voor spreekwoord?" "
Een ongeluk zit in een klein hoekje!" antwoordt Jantje.
De meester wordt zo kwaad dat hij Jantje naar het hoofd van de school stuurt. Het schoolhoofd vindt het wel meevallen en vraagt aan Jantje om nou eens een goed spreekwoord te tekenen.
Dus Jantje begint weer te tekenen en tekent het schoolhoofd en de meester. Waarop het schoolhoofd vraagt:
Wat doen we als een kind gaat slapen? Een verhaaltje vertellen...hewel eens zien of dat voor " senioren" ook helpt...
Voor alle duidelijkheid en antwoord op Ani haar vraag .. dat vertelselke vond ik op internet! Ik vond het zo toepasselijk dat ik het hier graag vertelde!
Er was eens een tak en ze hadden die in de grond gestoken. Nu wou dat toch wel lukken zeker dat die tak begon wortel te schieten. En groeien dat die tak deed! Dat werd een boom die je niet overal zag. Er stond zo maar ene! Het was de EZW boom. De geleerden hadden die afkorting gegeven voor Eik zonder wetten.
Op den duur begon die boom zo te groeien, dat er daar na een paar maand al 'k weet niet hoeveel takken aanstonden. Vogels van alle pluimage streken neer op de takken van die boom. Er zaten er tussen die verhaaltjes floten en anderen konden over hun snavel lezen. Van 's morgensvroeg zaten ze te fluiten tot 's avonds laat. Er zaten dus lettervinken en woordlijsters op die boom. Er zaten papegaaien en beo's. Na enige tijd kon men in de boom verschillende nesten zien. Maar in sommige nesten zaten vogeltjes met gebroken vleugels. Iets verder een nest met zieken. Sommige vogels zaten eenzaam op hun tak. Maar de welgebekte vogels zongen elke dag hun verhaal voor al deze die rond hen op de takken zaten.
De schrijfspechten klopten de teksten in de schors en de zwakkeren trokken er zich aan op. De eenzamen kropen uit hun schelp en al vlug werd de boom bevolkt door een hechte groep vogels. Er was geen onderscheid tussen bek of pluimage. Iedereen droeg zijn takje bij om het nest mooier en mooier te maken. De vogels trokken zich aan elkaar op en vlogen al fluitend door elkaar. Van 's morgens tot 's avonds was het een heen en weer gevlieg van tak tot tak.
Maar op een dag zat er daar zoveel volk in die boom dat er een koekoek in een ander zijn nest gevallen was. Ze keken allemaal van op hun takken naar beneden en ieder floot zijn commentaar. Er moesten maar eens wetten komen om iedere vogel op zijn tak te houden.
De leesvogels gingen aan ene kant zitten en de schrijfvogels aan de andere kant! Vermits de schrijfvogels met veel minder waren, hadden ze die wetten aan hun tak gehangen. Er was plaats genoeg! Maar nu was die wet-tak toch ook wel beginnen groeien zeker! Maar dat was zo ne wet-tak met wreed veel stekels op. Geen enkele schrijfvogel kon zich daar nog recht houden. De schrijfvogels begonnen het zeer moeilijk te krijgen. Op den duur waren er daar zelfs al een paar weggevlogen en anderen vlogen met hun klikken en klakken op de grond. Ze moesten iets ondernemen want er zaten er daar een paar tussen die stonden te fladderen en te fluiten dat het zo niet meer verder kon.
Terwijl ze daar uit volle vogelborst aan het manifesteren zijn, breekt dien tak daar toch wel af zeker. Al de schrijfvogels lagen daar onder het gebladerte op de grond. Terwijl ze daar beneden gekwetst op de grond lagen, werd er van boven geroepen dat ze maar niet zo wild hadden moeten staan springen op die tak! Maar nu al die schrijvers op de grond lagen en omdat de leesvogels aan de andere kant in de boom zaten, was dien boom wreed beginnen overhellen. Ze moesten er daar boven iets aan doen om die schrijfvogels weer in die boom te krijgen om hem weer in evenwicht te krijgen.
Ondertussen waren de jonge, zieke en trieste vogeltjes achter letterkes aan het fluiten. Maar de afstand was te groot. Na ne ganse tijd rond de pot te vliegen werd er besloten een nieuwe tak te enten aan dien boom. Die tak groeide niet zo snel omdat het van een andere soort boom kwam. De schrijfvogels lagen ondertussen nog gekwetst op de grond. Sommigen zouden niet meer tot boven geraken en anderen hadden schrik om terug plaats te nemen op de geënte tak. Ja een ent is nooit zo sterk als een echte tak hé. Mischien moet die tak wel weer een paar bladeren krijgen om stevig genoeg te zijn!
Ik heb altijd gehoord dat een vogel nooit terugkomt daar waar hij gekwetst geweest is behalve als je een lokvogel hangt. Maar bij de lokvogels zijn er ook twee soorten. Men heeft de lokvogel die de andere lokt met zijn gefluit. Maar men heeft ook de lokvogel die men dood ondersteboven aan een koord hangt. De wind doet hem dan bewegen en het lijkt dan voor de anderen alsof hij vliegt.
Totdaar mijn vertelseltje. Conclusie?
Als je een vogelke in een boom ziet zitten dan moet je het zijn vrijheid laten. Soms kan je er ééntje in een kooi steken, maar daar zit het dan eenzaam en verlaten met de verplichting te fluiten. In volle vrijheid fluit het wanneer het hem past en veel mooier dan in gevangenschap. Soms zijn er teveel van bepaalde soorten vogels. Men stemt dan wetten om ze te vangen. Maar al vlug ziet men dat de wetten vlugger vliegen dan de vogels zelf. Ze worden dan een zeldzame soort en de jacht wordt gesloten. Het is op dat moment dat de vogel terug moet kunnen kweken en niet door een stroper moet gevangen worden.Euh... had ik het nu over vogels of mensen? Even nadenken!
Allé ik ga nu een nachtuilke vangen en hoop dat morgen elk vogeltje weer zingt zoals het gebekt is in de vrije natuur.
Ik heb altijd gedacht dat vergeetachtig worden een teken is van de begonnen aftakeling, nu blijkt het een teken van intelligentie te zijn. Er gaat een wereld voor mij open.
Het is dus helemaal niet stom als ik mijn sleutels niet meer terug kan vinden, voor twee boodschappen weg ga en maar met één of erger met 4 terugkom. Het is per definitie zelfs slim. Wie zei er dat ik aan de aftakeling was begonnen?
Volgens een studie van wetenschappers aan de universiteit van Toronto dat werd gepubliceerd is het vergeten een natuurlijk proces van je brein en maakt je dat op de langere termijn zelfs slimmer. Het gaat er vooral om, schrijft men in het in het vooraanstaand blad Neuron Journal, dat je niet alles tot in detail moet onthouden. De grote lijnen onthouden is beter dan wanneer je de kleinste details moeiteloos kan oplepelen. Dat komt doordat onze hersenen van zichzelf al extreem slim zijn.
De hippocampus – het deel in de hersenen waar ‘de herinneringen worden opgeslagen – is namelijk in staat om zelf de belangrijkste details van gebeurtenissen eruit te filteren en op te slaan. Niet belangrijk genoeg, wordt dus vaak ook niet opgeslagen en in de denkbeeldige grijze ordner gedeponeerd. En dat is belangrijk, want wanneer een brein te vol zit met gedachten, dan is het lastig om efficiënt beslissingen te maken.
Maar het helpt ook op andere manieren.
Zo zorgt dit ervoor dat er heel makkelijk foute gedachten worden verwijderd of overschreven. Stel dat je altijd hebt gedacht dat een bepaalde zangeres een Amerikaanse is, en je komt erachter dat ze toch echt uit Jamaica komt, dan is het verwijderen of overschrijven van die foutieve aanname makkelijker wanneer je geheugen niet perfect is. Overigens in de hedendaagse maatschappij is het onthouden van de details steeds minder belangrijk geworden. Je hoeft niet meer te onthouden hoe je precies dit of dat moet doen als je maar wel weet waar je het instructiefilmpje op YouTube terug kan vinden.
Het lijkt zelfs steeds lastiger om dingen te kunnen vergeten, bijna alles in ons leven wordt vastgelegd. Steeds meer van ons leven voltrekt zich online, waar alles wordt opgeslagen. Zo kun je op Facebook of je blog terugkijken op je tijdlijn en zien wat je drie, vier of zelfs vijf jaar geleden allemaal zei en deed en publiceerde. Het geheugen herkent het als het weer wordt weergegeven. Toch denk ik dat het loslaten en vergeten niet de manier is om bij te blijven. Natuurlijk de bovenkamer kan nooit vol zijn, er hoeft geen schijf te worden gewisseld, geen bestanden worden gewist. Het brein regelt het allemaal zelf, gelukkig.
Dus onthoud het mensen een keertje iets vergeten is geen ramp je wordt er zelfs slimmer door!
Vandaag wil ik het eens over iets alledaags hebben al zullen jullie op het einde zien dat het toch niet zo alledaags is. Curieus?
Soms stel ik mij vragen bij de doodeenvoudigste dingen en toen ik onlangs weer een deur achter mij dichtdeed was het weer van dat. Ik vroeg mij af hoeveel keer ik in mijn leven al een deur had geopend om de een af andere reden? Sommige deuren gingen vlot open en bij andere moest ik wreed hard duwen terwijl er zelfs deuren waren die ik op mijn neus gekregen heb.Volg me maar!
De eerste deur die ze voor mij geopend hebben moet die van het moederhuis in Izegem geweest zijn toen ze mij daar uit de verloskamer gevoerd hebben. Daarna draaiden mijn ouders de sleutel in het sleutelgat van onze huisdeur. Zeer speciaal want meestal was die voordeur gesloten en werd enkel geopend als de gang gekuist moest worden of een speciaal iemand langskwam. Voor de rest kwam iedereen via de achterdeur in de veranda binnen. Ja, in de tijd dat de Oostbloklanden nog verder van bij ons lagen, stonden de deuren altijd op een kier en liepen familie, buren en kennissen binnen zonder kloppen maar met de kreet…” goed volk”!
Sommige deuren hadden iets speciaals zoals die van de veranda. Daar zat een ruit in zodat we een schoon zicht hadden op de bloemen die in de "lochtink" groeiden. De wc die vroeger buiten stond, was ook voorzien van een deur en wat er mij altijd opviel was dat er een kleine opening in de vorm van een hartje in gemaakt was. Was dat om naar binnen te kijken om te zien of tante Marie of nonkel Omer op de troon zaten of was het om de stank naar buiten te laten en de vliegen een vluchtroute naar binnen te geven?
Ja, elke deur had wel zijn eigen karakter, sommigen waren vernist anderen geverfd . Er waren deuren die een schurend scharniertje hadden en waar we met de snelheid van het openen wisten wie er binnen gekomen was.
Op bepaalde uren moesten we de deuren voorzichtig openen en stilletjes sluiten omdat er nog iemand sliep en als op een zomerse dag alle deuren openstonden om te verluchten dan was het vaak de wind die de deur met een harde smak dichtsloeg. Bij fel onweer rammelden sommige deuren en af en toe moest ma met een mes een steentje van onder de deur verwijderen omdat ze anders bleef haperen en knarsen. En hoewel het verhaal de ronde deed dat Sinterklaas door de schouw kroop om snoep en zo in onze schoenen te steken toch kwam hij steeds met een harde klop op de deur en met veel zwier de snoep naar binnen gooien.
Ja, iedereen kwam via de deur naar binnen, meneer Pastoor, meneer doktoor, de postbode en zoveel anderen en allemaal wreven ze hun voeten aan dezelfde mat als deze waar de werkman zijn vuile voeten aan wreef.
Naarmate het modernisme zijn intrede deed, zijn ook de deuren geëvolueerd. Een modern huis vroeg om trendy deuren en sommigen werden zelfs van een naamplaatje zoals Keuken, badkamer, slaapkamer1 en slaapkamer2 voorzien.
Maar niet alleen het huis opent zijn deuren! Nee, nee, de kleerkast, de koelkast, de keukenkast, allen hebben ze deuren om iets af te schermen. De auto, de tram, de trein hebben allen hun eigen deur met aangepast klinken. Daarom dat ik zeg ..Duizenden keren heb ik al een deur geopend en gesloten en je kan het zo zot niet bedenken of je staat wel ergens voor een deur.
We staan er gewoon niet bij stil welke functie en invloed een deur op ons leven wel heeft.. Voor sommige deuren stond ik met schrik zoals de deur van meneer doktoor toen ze een gat in mijn hoofd moesten dichtnieten of bij de tandarts waar de deur tussen de wachtzaal en de praktijk de grens was van schudden en beven. Och ja…dan waren er ook nog die deuren waar ons katholiek geloof achter verscholen zat en waar God langs beide kanten van de deur kon kijken. Sommige deuren waren er om onderscheid te maken tussen de gewone mens en deze van standing of gewoon tussen werknemer en werkgever.
Tsja en dan zijn er nog van die dagen waar ze in het leven voor u een deur openen terwijl er helemaal geen deur te bespeuren valt en dat zullen dus eerder ingebeelde deuren zijn. Geen mens die kan zeggen hoeveel deuren hij al geopend heeft en niemand die ooit statistieken zag van de deurgang in ons leven.
Ik weet het ’t is onnozel omdat niemand er bij stilstaat en toch stel ik er mij vragen bij zoals onlangs nog toen iemand zijn kaars uitblies en de laatste deur achter zich sloot om dan plots voor de hemelpoort te komen staan. Maar ja, over poorten ga ik niet uitweiden want dat is weer een ander verhaal, zeker als men weet dat men sommige deuren of poorten beter gesloten houdt.
Ook de deur van dit log(je) gaat dicht! Genoeg gezeverd!
Heb ik moeite met de snelheid van de tijd? Op zich niet al lijken sommige dingen nu veel sneller te gaan dan andere. Veel tijd om daar bij stil te staan is een luxe die ik me met mijn 73 lentes niet kan permitteren. Toen ik jong was, wist ik niet dat je soms eens van de sneltrein moest stappen om stil te staan bij de vragen:" Wie ben ik" of " Wat ben ik aan het doen?" De tijd heeft het me geleerd!
Voor een kind duurt een uur een eeuwigheid terwijl later het leven soms voorbij lijkt te razen. Als kind heb je tijd om te niksen of je te vervelen. Zodra je enige verantwoordelijkheid hebt, ontstaat er abdrupt een nieuw tijdsbesef.
Op mijn " 30" was ik moeder van 2 kinderen die me plots elke seconde van de dag bezig hielden en omdat we toen in Zuid Amerika en Afrika woonden was dat niet altijd simpel! Nu ben ik oma van 6 kleinkinderen die stilaan ook hun eigen weg kiezen en door het leven " vliegen". C'est la vie!
Ik zit nu al 3 jaar op tram zeven en vraag me soms af : " Wat is er mis met die tram?" want ik voel me nog steeds te jong om onder de noemer " senioren" uitgerangeerd te worden. Als ik een compliment krijg dat ik er verre van 73 uitzie dan vraag ik me toch af : Hoe moet je er dan op die leeftijd uitzien?
Ik vind het leuk dat ik in de periode van het leven gekomen ben waarin alles kan. Je kan " foert" zeggen en je laten verrimpelen en achter je rozen kruipen, maar je kan je leeftijd ook als een krediettijd zien waarbij de sky the limiet is ( Figuurlijk en spijtig genoeg ook letterlijk !)
Kijk ik hou niet zo van die termen " jong" en "oud" . Je kan niet langer iemand van boven de 60 in een vakje stoppen, de grenzen zijn vervaagd. Je bent wel uit de luiers en de kinderen zijn het huis uit maar je kan toch nog heel actief bezig zijn. Natuurlijk zijn er lichamelijke veranderingen. Ik heb gewoon meer rimpeltjes dan vroeger, maar is dat per definitie slechter? Op foto's van zo'n 25 j terug had ik nog een " blote billen" gezicht, terwijl je nu ziet dat ik geleefd heb ( en nog leef ) en dat vind ik schoon! Raar toch dat rimpels bij een man uitnodigen om er een fotocollage van te maken die bijna op poëzie lijkt terwijl de meeste vrouwen bij het zien van diezelfde rimpels op hun gezicht het zouden uitgillen! Gelukkig kan een beetje fond de teint en wat mascara wat camoufleren al houd ik het meestal bij wat lippenstift.
Iemand vroeg me onlangs :" Wat vond je tot nu toe de mooiste periode in je leven?"
Een moeilijke vraag want wat is mooi? Als ik elke keer uit de 24 uur gehaald heb wat ik kon dan kan ik ook niet anders dan terugblikken op een goed gevuld leven! Daarom is het ook zo moeilijk om een periode uit te pikken . Neen, het was niet altijd rozengeur en maneschijn, er waren ook donkere bladzijden maar het verleden houdt me niet uit mijn slaap en aan morgen durf ik nog steeds te denken. Tegelijk besef ik dat verleden en toekomst maar weinig belangrijk zijn en dat je vooral in het nu moment moet zitten en leven!
Wil ik 100 worden?
Dat mag op voorwaarde dat ik niet teveel lichamelijke beperkingen heb, mentaal nog alles op een rij heb en de eenzaamheid mijn leven niet domineert!
I will only say it once.... ik ben stilaan een oude doos aan het worden, het onmogelijke has happend.. ik.. de dame met de eeuwige jeugd, het goddelijke lijf ( haha) en het immer optimistische trekje heb de gezegende leeftijd gehaald van 73 lentes of zomers..Kies maar uit!
Het verval was meteen merkbaar.. klokslag twaalf vannacht schoot er een kramp in mijn been en kwam ik al sakkerend uit mijn zetel want een vroege slaper ben ik niet.. het is zo.. het zij zo..
Mijn eeuwigdurende jeugd heeft stilaan plaatsgeruimd voor het ouder zijn ( klinkt beter dan bejaard zijn). Ik mag ongegeneerd bingo spelen.. het over de jeugd van tegenwoordig hebben.. en zeggen dat het in mijne tijd allemaal niet waar zou zijn.. In mijne tijd hé.. toen spraken mijn grootouders nog over de negerkes in Afrika voor wie ze zilverpapier spaarden en brachten ze eieren of iets anders naar de Clarissen om mooi weer af te dingen . Nu brengen ze dat " iets anders" naar ‘t containerpark.. maar in mijne tijd….
In mijne tijd waren er nog geen internetdingen.. geen gsm's.. zelfs geen telefoontoestellen met drukknopkes.. nee.. ik zeg het u.. in mijne tijd..
Als je nu wilt bellen dan moet je verdorie een VDAB cursus gaan volgen van drie maand en een week.. anders lukt je dat nooit.. ik zweer het.. maar in mijne tijd... de nummerkes draaien en dan kon je babbelen.. of neerleggen.. of niks zeggen.. of hard beginnen hijgen.. probeer dat nu maar ne keer.. ze bellen je gewoon terug.. lang leve de nummerherkenning.. en ja.. ik weet dat kan je uitzetten.. maar ik heb die VDAB cursus niet gevolgd hé.. ..
Och.. in mijne tijd.. niet dat het toen zoveel beter was.. misschien wat gemakkelijker.. maar beter..? Wie zal het zeggen.. de jeugd van tegenwoordig is binnen een twintig tal jaren ook van hunne tijd.. en zagen dan ook over hoe het toen.. nu.. beter was.. volg je nog..? Mail me dan ne keer want ik ben al lang niet meer mee..
Maar ik ben dus officieel een oude doos aan het worden.. gedaan met in de fleur van mijn leven te zijn.. welkom aan de rimpels..en de Michelinbandjes die tergend langzaam.. maar tergend zeker te voorschijn komt.. lang leve de kwabbekes die overal beginnen te hangen.. de haargroei die niet meer zo welig is als vroeger.. De grammekes die ik extra in het oog moet houden of ze vliegen eraan alsof ik mijn lichaam te huur aanbied tegen lage prijs.. Het is de leeftijd Natoken en het genieten van Pasen, Kerst en alle andere feestdagen en feesten en natuurlijk de schuld van de koekjesfabrikanten.. en de supermarkten..
Ik ga mijn tanden poetsen nu het nog kan.. het is slecht een kwestie van tijd vooraleer ik ze gewoon in een glas op het nachttafeltje kan steken... En mijn modieuze bril afleggen want die kijkers van mij zijn ook niet meer wat ze waren..
Draai en keer het zoals je wil maar voor één keer zeg ik het zelf en probeer het niet na te zeggen!! Deze jarige is een ouwe doos.. of in ieder geval een ouwe doos in wording.. en wanneer komt het oud papier..?
Mijn hele schoolse vorming kreeg ik op een katholieke school. Op zo’n school kom je natuurlijk onvermijdelijk in contact met 'vasten', 'biechten', 'zonden' zeker in mijn kindertijd. Niet dat ik er veel van begreep.
Biechten, wat deed ik dan allemaal fout?
Ah, daarvoor moest ik bij de zonden zijn en mocht ik niet boos worden wanneer dat irritant meisje uit de klas van pesten een hobby maakte. Was het zonde dat ik haar een duw gaf? En een leugentje om bestwil…..wie zonder die zonde is , werpe de eerste steen!! En een blik in het slipje van een ander....meestal onze enige sexuele voorlichting , helaas drie keer helaas dat was doodzonde en daarvoor ging je naar de hel!!
En dan die vasten waar je veertig dagen lang geen lekkernijen mocht eten. Wat, hoezo, wanneer, waarom? Paniek!
Als elk kind leek het me absoluut niet zinvol jezelf zo lang lekkere dingen te ontzeggen. Zo lang, veel te lang werd het leven voorgesteld als een strijd met een vage hemel als beloning . 'Pluk de dag', waarom stond dat niet ergens in de Bijbel, bij Lucas, hoofdstuk 4, vers ......?
Vasten betekende steevast jezelf leren iets te ontzeggen zoals die vrijdagen in de vasten waar vlees eten taboe was….Neen erger nog ,zonde was het als je vlees at! Dan heb ik meer begrip voor de huidige visie zoals iets doen tegen die winderige runderen die de aardbol mee naar de Filistijnen helpen en de koteletten die velen graag dagelijks op het bord zien verschijnen want dat vraagt wat van Moeder Aarde.zoals 'liters water, hectaren tropisch woud voor de teelt van veevoeder en kilo-watt-uren energie'.
Een bewustmakingscampagne zoals Dagen Zonder Vlees is dan ook zinvoller en juich ik toe met alle roze pompons die ik heb. Alleen, ik doe zelf niet mee. Toch niet actief. Maar...Ik zaai bloemen voor de bijtjes, ik kies voor bio en fairtrade wanneer ik kan en ik zet de verwarming niet te hoog. Het toilet heeft een spaarknop, ik fiets en ik stap als het kan en dat for the love of Mother Earth.
Ik ben geen echte carnivoor maar ook geen vegetariër. Ik kook spontaan zoals het me uitkomt en ik word niet agressief als ik een paar dagen geen rood vlees aan mijn vork heb gespietst. Mijn vleesconsumptie en hoefafdruk zijn dus beperkt. Maar ik vind het ook geen zonde om nu en dan mijn tanden te zetten in een mooie, sappige, rosé gebakken lamskroon, afgewerkt met een kruidenkorst van peterselie, knoflook en rozemarijn. Ook tijdens die 40 dagen van “vasten” . Niet te veel, nu en dan.
Tegenwoordig spreken we niet meer over 'illegalen'... dat woord mag niet meer gebruikt worden. Vanaf nu spreken wij over 'mensen zonder papieren'. In het kader van het streven naar meer politieke correctheid van onze moedertaal werden er onlangs een aantal voorstellen gelanceerd van nieuwe benamingen - en daarmee samenhangende schrappingen - die u binnenkort in de "VAN DALE" mag verwachten.
Vergeet het niet : illegalen zijn : 'mensen zonder papieren'daarom zullen binnenkort dan ook de volgende nieuwe omschrijvingen geïntroduceerd worden in ons taalgebruik :
Homejacker: Verhuisdienst zonder papieren
Carjacker: Takeldienst zonder papieren
Drugdealer :Apotheker zonder papieren
Bankovervaller: Geldtransport zonder papieren
Verkrachter: Gynaecoloog zonder papieren
Pedofiel: Kleuterleider zonder papieren
Inbreker :Deurwaarder zonder papieren
Winkeldief :Klant zonder papieren
Snelheidsduivel: Racer zonder papieren
Afperser: Belastingontvanger zonder papieren
Vliegtuigkaper Piloot zonder papieren
Kraker Huurder zonder papieren
Oplichter Zakenmens zonder papieren
Terrorist Militair: zonder papieren
Voila, begin dus maar al te oefenen, zodat uw shockerend taalgebruik voortaan aangepast zal zijn aan de moderne papierloze samenleving.
Groetjes van iemand met papieren.
EN DIE HIERONDER HEEFT OOK GEEN PAPIER ! ! ! Ha Ha
Lachen, gieren, brullen … Ook al eens gemerkt hoe goed je je voelt na een intense lachbui? Vandaag hadden we zo’n lachmoment met een paar kennissen en het ging gewoon om een simpele verspreking die uitmondde in nog meer versprekingen. Omdat je je als zeventig plussers blijkbaar niet te uitbundig mag gedragen , kregen we een paar vragende blikken in onze richting waardoor we als pubers nog meer lol hadden.
Ken je zo’n momenten..?
Als puber heb ik dat vaak meegemaakt maar als “oudere” roept dat blijkbaar vraagtekens op! Nochtans lachen is gezond dus. Meer lachen is de boodschap. Maar natuurlijk kan je niet elk moment van de dag even blij en gelukkig zijn. Soms heb je gewoon een mindere dag . Maar als zo’n lachmoment zich aankondigt dan sta ik op de eerste rij zeker weten en als iemand daar een probleem mee heeft ….. Dus nodig ik jullie uit voor een lachsessie…
Stel je voor dat er twee elastiekjes van je mondhoeken naar je oren lopen, die je mondhoeken omhoog trekken en eeuwig omhoog getrokken houden. Trek nu aan die denkbeeldige elastiekjes achter je oren en doe dat terwijl je voor een spiegel staat….Als dan nog serieus kan blijven dan geef ik het op!
En tot slot dit ..
Wist je dat vrouwen vaker lachen dan mannen? Bovendien lachen vrouwen harder en aanstekelijker. Daarnaast weten vrouwen beter dat lachen stress en pijn vermindert, het zelfvertrouwen en afweer versterkt en hun sociale leven kan verbeteren. Voor de mannen is er gelukkig wel hoop. Bijna driekwart van de mannen geeft toe dat ze best wat vaker zouden mogen lachen.
Soms heb je het gevoel dat je alles al hebt gezegd of je denkt geen onderwerpen meer te hebben waarover je kan bloggen. Een writersblock voorkomen kan niet.
Daar zit ik momenteel wat mee. In het begin van mijn blogperiode blogde ik bijna dagelijks maar dat ritme is er een beetje uit . En toch vind ik regelmatig bloggen belangrijk anders verlies je de bezoekers en dat wil ik ook niet. Sommige contacten wil ik echt behouden.
Het kost heel veel moeite om een vast bezoekerspubliek op te bouwen en het is altijd tof als je niet tegen de muren praat als je hier iets zegt..
Weet je wat mijn probleem is ? Ik heb soms de beste ingevingen op de vreemdste plaatsen en heb natuurlijk niet altijd een notitieblok blij. Nochtans is het handig om de ingevingen om te bloggen direct te noteren want mijn geheugenkaart is niet meer wat ze ooit was . Weten jullie dat ik soms het notitieblok op mijn smartphone gebruik want een idee ben je namelijk zo weer kwijt. Een korte beschrijving van het onderwerp en wat losse woorden is genoeg.
En zie zo heb ik weer een logje neergezet zonder eigenlijk iets zinnigs te zeggen. Nog een fijne dag aan iedereen en tot de volgende!
Kan tegelijkertijd bellen, koken en nog veel meer!
Van een griepje is bij mij niet veel te merken.
Ik neem een aspirine en ga gewoon door met werken.
Ik hou me bezig met echt belangrijke vragen.
In plaats van te jammeren om de voetbaluitslagen! ( oeps dat klopt niet helemaal )
Al is vrouw zijn dan een enorme zegen,
Helaas houdt 'De Man' onze ontwikkeling tegen!
Hem aan zijn lot overlaten is misschien een makkie.
Maar wie strijkt dan zijn overhemden en kookt zijn prakkie?
Dat is niet het ergste in dit geval.
Wat echt irritant is bij mannen: hun gebral.
Ze denken zelf de beste te zijn.
Vooral spotten met vrouwen vinden ze fijn.
Uiteraard laten we ze in de waan.
Want de waarheid kunnen ze psychisch niet aan:
Mannen zijn eigenlijk nog een kind
Dat spelen met auto's het einde vindt.
Nee, mannen willen de waarheid niet horen:
Zonder een vrouw zijn ze verloren!
Moraal van het verhaal:
Dat tikkeltje spot is precies datgene wat we nodig hebben om ons eraan te herinneren dat we mekaar nodig hebben en perfect aanvullen... of waagde ik mij weer op glad ijs...
Of je er nu aan mee doet of niet ,ernaast kijken kan niet want we worden weer overstelpt met Valentijntips.
Maar waar komt die speciale aandacht voor die 14 februari vandaan?
De oorsprong van Valentijnsdag gaat volgens de meeste bronnen terug tot in de 3e eeuw na Christus. In Rome leefde toen een priester genaamd Valentinus. Hij stond bekend om de goede daden die hij deed voor zieken, ouderen en armen. Valentinus genas de blinde pleegdochter van Asterius, stadhouder van Rome. Asterius was hem hier zo dankbaar voor dat hij zich bekeerde tot het Christendom en direct alle christelijke gevangenen vrij liet. Voor keizer Claudius II was dit genoeg reden om op 14 februari 270 Valentinus te laten onthoofden. Sommige bronnen zeggen dat Valentinus werd onthoofd omdat hij in het geheim jonge stellen liet trouwen, iets dat de keizer streng had verboden. Later werd Valentinus heilig verklaard door de kerk en 14 februari werd een feestdag.
Vogels, bloemetjes en bijtjes
Een hele andere uitleg is dat omstreeks 14 februari de vogels met paren beginnen. Al in de 14 eeuw schreef Geoffrey Chaucer "For this was on seynt Valentynes day, Whan every foul cometh ther to chese his mate" ("want het was op Sint Valentijnsdag, dat elke vogel een partner kiest"). Ook bij mensen zou de 'paringsdrang' op die dag de kop op steken.
Een heidens feest?
Er zijn ook bronnen die zeggen dat Valentijnsdag een afgeleide is van het Romeinse Lupercalia feest. Lupercalia werd op 15 (!) februari gevierd ter ere van vruchtbaarheidsgod Lupercus. Voor de Romeinen was dit destijds een belangrijk feest. Het feest werd hoogstwaarschijnlijk gevierd in de buurt van de grotten waar Romulus en Remus, de stichters van Rome, waren opgevoed door wolven. Hier werden volgens het verhaal de namen van ongehuwde jonge vrouwen in een grote kom gegooid. Ongehuwde mannen mochten dan om de beurt een naam trekken. Tijdens het feest waren deze twee jonge mensen dan elkaars partner. Toen in Europa het Christendom opkwam, werd dit heidense feest door de kerk verboden en verving men Lupercalia door Valentijnsdag.
Een feit is dat Engelse emigranten Valentijnsdag hebben geïntroduceerd in Amerika. In de Verenigde Staten is de traditie opgepikt door de commercie. Later is het vanuit dit land ook in veel Europese landen een populair feest geworden.
Tegenwoordig is 14 februari de dag waarop je iemand kunt verrassen met een leuk cadeau, kaartje of gedicht.
Het lijkt wel FB als ik mijn titel zie daar krijg je ook de meest banale dingen te lezen maar toch post ik dit logje
Deze week was ik op zoek naar nieuwe onderbroeken . Ja zo af en toe wil een mens eens wat nieuws .Die dingen verslijten ook en al loop je niet rond in je onderbroek , je wilt toch maar dat je achterwerk netjes "ingepakt "is . Deze keer zocht ik een onderbroek om onder een lange broek te dragen, taille van het broekje niet te laag en niet te hoog want het ene krult op en het andere drukt teveel op mijn buik. Ik heb al dikwijls vrouwen gezien waarvan je zo goed de contouren van een onderbroek ziet onder een rok of lange broek. Als zij zich daar goed bij voelen is dat hun zaak, maar ik heb dat niet graag.
Tot mijn verwondering vond ik nogal snel wat ik moest hebben en daarvoor moest ik niet in de extra grote maten gaan kijken . In alle maten waren er onderbroeken te vinden. Toen ik de vorige keer in een lingeriewinkel slipjes zocht -klinkt mooier dan een onderbroek hé - moest ik echt zoeken om een deftig geval te vinden. Allemaal hoog uitgesneden, met meer frulletjes aan dan stof... Zeker niet te dragen door de overgrote meerderheid van de vrouwen. Wie heeft er nu allemaal maatje 36 ? Maar deze keer vond ik goed omhullende slipjes., laag, middenhoog en hoog en niet met zo'n hoge beenuitsnijdingen. Natuurlijk lagen die andere niemendalletjes zoals strings en frullaria er ook , maar de geschikte lading was toch prominenter aanwezig. Zou de slip die alles omhult en figuurcorrigerend werkt weer zijn opgang maken?. . Ik vind het wel goed en ik denk dat veel vrouwen die geen maatje 36 hebben dit ook zullen goedkeuren. Er mag voor elk wat wils zijn, maar er is toch een periode geweest dat ze met tanga's en strings om je oren sloegen en er met moeite een echte onderbroek te vinden was. Je werd bekeken alsof je uit een andere eeuw kwam .
In die vorige eeuw werden er op school zelfs nog onderbroeken gebreid in katoen en iedereen die zoiets moest dragen zal het geweten hebben dat die nat wel kilo's wogen. Nu is er keuze in de gebuikte materialen soepel en licht en je kan aantrekken wat je wil.
Of wil je niets aantrekken ? Ga je gang of misleid de wereld met volgende T shirt ..
40 dagen na Kerstmis vieren we Maria lichtmis een feest dat een christelijke en een Keltische oorsprong. En hoe doen we dat? Met... pannenkoeken!
Pannenkoeken eten op 2 februari is een oeroude klassieker. Maar weet je waarom we juist pannenkoeken eten op die dag?
Christenen herdenken de dag waarop Maria, volgens de joodse traditie, een zuiveringsoffer naar de tempel bracht, 40 dagen nadat Maria van Jezus beviel, offerde ze, zoals Mozes het voorschreef, een lam of twee duiven om zich te zuiveren. Later werden ter ere van Maria op die dag processies gehouden met brandende kaarsen. Vandaar de naam ‘lichtmis’.
In de Keltische traditie verwijst het feest dan weer naar het einde van de donkere dagen en de terugkeer van het licht, naar lente en nieuw leven. En wat lijkt beter op de lentezon dan zo'n lekkere pannenkoek? De kippen leggen opnieuw, er zijn weer eieren genoeg om het beslag te maken.
Dit pannenkoeken bakken wordt uitgedrukt in het gezegde:" Er is geen vrouwtje nog zo arm, of ze maakt haar pannetje warm", al heeft het woord 'pannetje' in het oud Nederlands taalgebruik wel een seksuele bijbetekenis. Wat vaak het geval was in die oude uitdrukkingen.
Snoepers waren het, onze voorouders. Bak jij ook nog pannenkoeken op Lichtmis of wordt die traditie stilletjes naar de vergeethoek geduwd?
Ik dacht waarover kan ik het vandaag eens hebben. En toen zette mijn slaapgenoot de Tv op en hoorde ik Jeroen over een sjalotje en een eitje bezig...en een koffielepeltje mosterd en de levertjes...en dat het een topslaatje zal zijn . En meteen had ik een onderwerp.
tje...tje...tje...Je begrijpt wellicht niet wat ik daar mee bedoel ! Geeft niet ik zal het seffens eens vertellen.
Alles heeft een naam en als we iets lief en schattig vinden dan maken we er al vlug een verkleinwoord van en daar wil ik het over hebben.
Ik heb niets tegen verkleinwoorden maar ze moeten niet te pas en te onpas gebruikt worden. Je mag gerust tegen je vriend of man "schatje" zeggen en tegen een kind "mijn engeltje ". Daar gaat het echt niet over . Ik krijg wel de kriebels als ik bv kookprogramma's zie over de manier waarop alles genoemd wordt van de tafeldekking tot het dessert worden er verkleinwoorden gebruikt. Van het bloemstukje op tafel tot de bordjes en de servetjes, van het voorgerechtje met een slaatje tot het soepje, van de aardappeltjes en kroketjes tot de groentjes, van het chocomousje tot het ijsje overgoten met een sausje.... Ik krijg daar zo de kriebels van . Noem de dingen bij naam en plak daar niet altijd een -je ,-tje of -pje aan. Het klinkt op den duur zo belachelijk.
Bij veel van die kookprogramma's is het precies een trend geworden om alles te benoemen met een verkleinwoord. Dan mag de tomaat zo groot zijn als een pompelmoes en de druiventros gigantisch zijn toch wordt het een tomaatje en een druifje. En dan ligt alles op een bedje van.... Meestal is het enkel versiering en op den duur is ons bord één en al versiering en wordt er vergeten dat het om op te eten is al geef ik toe dat een mens ook vaak met de ogen eet!
Weet je wat ik doe als ik een mooi aangekleed bord voorgeschoteld krijg? Wel ik maak er een foto van en achteraf kan ik er nog eens van genieten. Dus je weet het bij mij krijg je geen soepje,,geen slaatje, geen patatje en nog minder een chocomousje. Alleen maar soep, sla, patat en chocomousse .....
Bemerk je ook dat de trappen elke dag steiler worden ,dat de boodschappen steeds zwaarder worden en de afstanden steeds langer lijken?Als ik het huis uit kom is het precies of onze straat is langer geworden.
En de mensen houden ook steeds minder rekening met elkaar, vooral de jongeren. Ze fluisteren de hele tijd! Als je ze vraagt luider te spreken, blijven ze, wat ze zeggen herhalen tot ze er rood van worden. Je ziet alleen hun lippen bewegen. Wat denken ze wel, dat ik een liplezer ben?
Ook spiegels zijn niet meer zoals ze vroeger waren het lijkt alsof de zwaartekracht de laatste jaren flink toegenomen is.
Zelfs de kledingfabrikanten maken er maar een potje van. Waarom is maat 40 ineens 44 of 46 geworden? Denken ze soms dat niemand het merkt? De fabrikanten die de weegschalen maken doen al net zo vreemd. Denken ze echt dat ik "geloof" dat ik weeg wat ik daarop zie? Wie denken die fabrikanten eigenlijk voor de gek te houden?
Ik wilde iemand bellen om te vertellen wat er allemaal gebeurt maar zelfs Proximus zit in het complot. Ze maken de cijfers en letters in het telefoonboek zo klein dat niemand ooit meer een nummer kan vinden!
Het enige wat ik nog kan doen is de boodschap : " We worden aangevallen" op de blog zetten zetten om allen die boven de 65 j zijn te verwittigen dat dit onmenselijk complot moet gestopt worden want er moet hoog nodig iets gedaan worden anders zal iedereen deze verschrikkelijke mensonterende paktijken ondervinden.
Dus beste bloggers van boven de 60-70 , dit onmenselijke complot moet gestopt worden. Wat doen we er aan?
Jullie zullen intussen uitgekeken zijn op de ravage in onze tuin en zolang het zo'n weer is , blijft de boel liggen, trouwens alles moet via verzekeringen geregeld worden en dan weten jullie het wel.
Ik hoor langs alle kanten dat er slachtoffers vallen van de griepmicrobe die de ronde doet en dat die ook lelijk huis houdt met de luchtwegen. Wij houden alle vingers gekruist en hopen dat onze griepspuit het ergste tegenhoudt.
Voor de rest valt er langs deze kant niets spectaculairs te vertellen en we houden het maar beter zo want meestal is geen nieuws goed nieuws zeggen ze toch.
Houdt jullie allemaal vast aan de takken van de bomen ( als ze nog rechtstaan ) en tot de volgende.
Ook als een boom zijn tijd heeft gehad, herkent men nog steeds aan zijn kringen de grandeur van zijn verleden. De natuur heeft eigenlijk niets dat van nature lelijk is .Zelfs sporen van verval zijn als een mooi testament van vergane glorie.
Spijtig genoeg heeft diezelfde natuur er anders over gedacht toen vorige week de storm een paar van onze bomen hun grandeur ontnam.. Het is een echte ravage in onze achtertuin.
Als het winter is dan kijken we allemaal uit naar de momenten dat de zon weer van de partij is dan gaan de meesten weer dromen van de zon. De zon is niet alleen een bron van warmte en licht ze is zoveel meer dat velen een gans leven in de ban blijven van die vuurbol!
Deze week liepen we een kennis tegen het lijf die over een paar sterke teloscopen beschikt en die wist te vertellen dat de zon soms heel actief is en het de moeite loont om te zien en mochten we ooit geïteresseerd zijn om naar de zon en de ruimte te kijken we even moesten binnenspringen ... Doen we zeker !!
Recent zagen we een documentaire over zonnestormen en beseften we dat wat zo mooi lijkt ook vernietigend kan zijn. Er zijn zelfs instanties die de zonnestormen observeren en bij de hele zware exemplaren kunnen waarschuwen. Dat is belangrijk want in onze complexe maatschappij ligt heel wat plat als de satelieten niet meer werken.
De documentaire liet beelden zien van een heftigheid waar ik me niets bij kan voorstellen. Zo'n inmense hoeveelheid kolkende energie, daarbij vergeleken lijkt een gaskachel een nanodeeltje.
Dat doet me beseffen dat de zon onze bron van leven is. Zonder zon geen groei en voedsel. Maar ook lichaam en geest hebben zonlicht nodig. Hoeveel mensen worden niet somber na een periode van bewolkt weer? Aan de andere kant denk ik op een heldere zonnige zomerdag wel eens aan alle mensen, die liggen te verbranden op strand. Zover gaat mijn passie voor de zon nog niet!
Waarom ik hier nu over begin... om jullie allemaal op te beuren dat er na deze sombere periode van het jaar zeker weer een zonniger moment volgt.
Ze hebben eergisteren hierboven toch wel heel erg hun best gedaan met wolken uitschudden en zo .. nog veel te vroeg voor de grote kuis als je het mijn vraag!
Je kan er wat lacherig over doen maar voor sommigen is zo'n storm een echte ramp geweest en anderen lieten er zelfs het leven bij.. De TV beelden waren apocalyptisch.
Ten huize Natoken zijn we er ook niet ongeschonden van af gekomen. Achteraan in de tuin hebben 3 hoge bomen de strijd tegen de wind verloren en liggen ze nu bij de buren op hun tuinhuisje. Een 4e zit nog bij de twijfelaar maar zeker weten dat hij bij de volgende zucht zijn lotgenoten volgt! De verzekering is al verwittigd en de foto's zijn ook al genomen kwestie van later geen problemen te hebben want ik vermoed niet dat dit prioriteit zal hebben bij de verzekeringen. Maar ik kreeg nogal snel antwoord dat we niet verantwoordelijk zijn want dat de storm is uitgeroepen als een geval van overmacht en iedereen zal zijn eigen verzekering moeten aanspreken! We zullen weer weten wat gedaan al zal de boomhakker er wel moeten bijkomen!
Maar het kan veel erger als je ziet wat er bij onze Noorderburen allemaal misgegaan is...
Rare winters zijn dat als je het mij vraagt en dan noch beweren sommige arrogante leiders dat er niets mis is met ons klimaat.. Welke bewijzen moeten die mannen dan nog krijgen?
Hoe is het bij jullie verlopen lieve bezoekers.. de dans ontsprongen?
Vandaag niet zoveel te vertellen tenzij dat iedereen zich stevig aan de takken van de bomen vasthoudt - als die nog recht staan tenminste - want blijkbaar houdt de storm lelijk huis! Wat een rare winters krijgen we!
Daarom even overschakelen naar een gedachte die zomaar in me opkwam...
Een vraag die je vaak krijgt is ‘hoe gaat het met je?’.
Wat antwoord je daar nu op?
Wanneer iemand mij vraagt hoe het gaat antwoord ik ‘goed!’ wanneer ze niet weten van de dingen die soms spelen. Wanneer ze dit wel weten verandert het in ‘oh! Ja! Wel goed hoor!’
Er zijn voor mij een aantal dingen die het moeilijk maken om de vraag ‘hoe gaat het met je’ te beantwoorden. Eén daarvan is dat ik nooit weet of iemand het echt wil weten. Is het een oprechte vraag of is het zo’n vraag waarvan ze vinden dat ze hem moeten stellen maar eigenlijk niet zitten te wachten op een echt antwoord? Geen idee!
Daarnaast is het gewoon een vage vraag die iedereen spontaan stelt als je iemand ontmoet. Bedoelt men dan ‘hoe gaat het op dit moment? Of wil men weten hoe het in het algemeen gaat?
Daarom zeg ik maar gewoon ‘Oh! Ja! Goed en..
Hoe gaat het met jou? Nu? Op dit moment beste bezoeker?
Herinneringen aan strenge winters geven een warm gevoel
.Brr ik had het koud vandaag..en toch .. het kan veel kouder “ Dat zullen jullie wel vaak horen deze dagen..
Die winters van vroeger, dat waren nog eens winters".
Bij zo'n uitspraak wordt er meestal wat meewarig gelachen. Als iemand het heeft over die winters van vroeger, toen er elk jaar ijs lag, toen er toch minstens één keer per winter een halve meter sneeuw viel, als iemand daarover begint dan is er maar één conclusie. Dan heb je te maken met de vage herinneringen van een senior" klinkt beter dan een bejaarde.
In een vlaag van pure nostalgie put deze krasse zeventiger dan even uit haar arsenaal met oude herinneringen. Hier volgen enkele flarden ervan... Vroeger hadden we nog geen verwarming, zoals de meeste mensen tegenwoordig hebben. ‘s Morgensvroeg als we uit bed kwamen, moesten de kachels ‘aangestoken’ worden. Eerst met wat kranten met wat houtjes of karton erbij. Als dat wat begon te branden, kwamen er briketten op. Later werden dat eierkolen of ‘nootjes vier’. De winter bracht niet alleen problemen met zich mee. Wij, als kinderen, vonden het prachtig als het sneeuwde. We stonden 's avonds voor het raam te kijken naar die grote sneeuwvlokken die door de lucht dwarrelden. We staken het buitenlicht aan om alles goed te zien buiten. Er viel meestal een heel dik pak sneeuw en de volgende morgen waren we vroeg uit de veren en snel in de kleren om een sneeuwpop te maken.
In de winter waren onze bedden erg koud. Voor de kruiken bestonden, kregen we een opgewarmd strijkijzer mee dat in een oude handdoek gedraaid was om zo het bed en onze voeten op te warmen. Later kwamen de rubber kruiken .
s Morgensvroeg namen we die lauwe kruiken mee naar beneden en gingen ons in dat lauwe water nog wassen. Wat kon het koud zijn! Als we wakker werden, zagen we van die prachtige bloemafzettingen op de slaapkamerramen. Al een wonder op zich. Je kon er niet doorkijken terwijl je zo graag wilde zien of er sneeuw lag. Dan drukte je je tong tegen het raam, maar die warme tong bleef vastzitten aan het bevroren raam. Au, dat deed pijn, vooral als je je tong er weer af wilde trekken, had je een gevoel of er een ‘lapje vlees’ bleef hangen. Met onze adem maakten we dan een ‘kijkgaatje’ waardoor je naar buiten kon kijken. We waren niet te houden als er een dikke ‘bult’ sneeuwlag. Prachtig was dat, die ongerepte sneeuw.
Om ons te beschermen tegen winterse verkoudheden kregen we dagelijks een lepel smerige, allervreselijkste levertraan, bah bah, wat vies was dat! De enige plaats inhuis die lekker warm aanvoelde was de woonplaats waar vaak ook gekookt werd op een Leuvense stoof. Wie heeft geen herinneringen aan die platte- buiskachel waarop gekookt werd of pannekoeken gemaakt, die als oven dienstdoen kon, waarop de koffie en bepaalde schotels warm gehouden werden, waaronder de kat zat te snorren, waar de kousen konden aan drogen en de voeten gewarmd,... Ja, die stoof die destijds aangestoken werd met steenkolen, waar de vuurtang met een haak aan de stoofleuning hing en de steenkoolkit/kolenbak naast stond.
In West-Vlaanderen sprak men over deze stoof als ‘buzestove’ (buze = buis). Ik heb de beste herinneringen aan de buzestove bij mijn grootouders in West-Vlaanderen waarop met Nieuwjaar wafels gebakken werden met zo'n wafelijzer dat draaide in het open vuur en pannenkoeken op de 'buze'... en waar we in de winter onze voeten tegen warmden tot onze sokken bijna in brand vlogen...pure nostalgie natuurlijk, want in de onmiddellijke omgeving van de kachel was het warm maar in de andere kamers bitter koud....
Gaan we deze tijden nog weer ooit meemaken? Nu het op de Noordpool 5 graden warmer is dan normaal. Nu de ijsberen aan de slanke lijn gaan doen, opdat ze niet door het ijs zullen zakken. Nu er schepen noordelijk van Canada van oceaan naar oceaan kunnen varen, in de winter!! De kans lijkt klein...
Wij zitten hier sinds gisteren met een loopneus van jewelste precies alsof ze de marathon moet lopen, een pijnlijke keel, hoesten, niezen en hoofdpijn. Ons spuitje tegen de griep zal ons misschien van erger behoeden maar het is nu even uitzieken en rusten .. Gelukkig behoren we tot de categorie die stilaan mag genieten van een “oude” dag al moet je dit ook vaak met een korreltje zout nemen.. Maar soit, er zijn ergere dingen in het leven zeker, dus ik hoop nu maar dat jullie bij het lezen van dit logje niet besmet worden.
Maar ik wilde me toch even laten horen want voor de rest is alles ok!
Na maanden zonder vlees en alcohol nu 30 dagen zonder klagen. Dat de zon al veel te lang niet heeft geschenen. Dat het leven toch wel duur geworden is, de trein nog maar eens vertraging had, de kassierster niet vriendelijk was. Dat je haar niet goed ligt, je wallen onder de ogen heb, het kilootje dat er is bijgekomen. We staan elke dag voor de spiegel en zijn geneigd te kijken naar wat níét goed is terwijk het zo gemakkelijk anders zou kunnen.Allemaal hebben we onze eigen redenen om van tijd tot tijd een stevig potje te klagen. Maar één iets hebben we gemeen: we worden er niet gelukkig van.
Met de nieuwe actie ‘30 Dagen zonder Klagen’ willen Isabelle Gonnissen (43) en Greet Van Hecke (46) daar verandering in brengen. Campagnes als Dagen zonder Vlees en Tournée Minérale hebben duizenden mensen aangesproken.
30 Dagen zonder Klagen’ begint niet toevallig volgende maandag. De derde maandag van januari staat bekend als Blue Monday, “de meest depressieve dag van het jaar .Dé dag bij uitstek voor de start van een actie die de mensen positiever in het leven wil doen staan”, zegt Isabelle Gonnissen.
Ik heb besloten om te “proberen” eraan mee te doen jullie ook?
Misschien lukt het ons met gemak om dertig dagen niet te klagen. Maar zelfs als we nu al weten dat we daar niet in zullen slagen, is dat geen schande. Want klagen heeft ook z’n voordelen. Het lucht bv op en eigenlijk is het net heel sociaal: we starten er een gesprek door.
Ik ben niet ziek, ik ben jullie niet vergeten ....
t Is hier een beetje stilletjes hé? Inderdaad, liefste bezoeker. Hoe dat komt het,? Goh, daar vraag je me wat. Als ik zou zeggen geen tijd, vinden jullie dat wellicht een flauw excuus en daar hebben jullie eigenlijk gelijk in. Ik kàn wel tijd vrijmaken, maar momenteel spendeer ik mijn vrije uurtjes aan andere zaken . Jullie denken misschien ,maar allé, wat kan er nu belangrijker zijn dan blogjes schrijven? Ik verwaarloos jullie maar ik kom zeker af en toe terug als ik wat inspiratie heb. Ik vergeet jullie niet maar momenteel zijn er andere prioriteiten . Bedankt dat jullie blijven aankloppen!
Heb jij ook die indruk dat de donkere dagen van de laatste weken precies nóg donkerder zijn? Zeker weten dat het gebrek aan zonlicht er voor veel tussen zit maar door de bewolking en mist en regen moeten we er niet op rekenen dat we die zonnebril rap moeten bovenhalen.
Volgens mij viel ook nog uitzonderlijk wat regen de voorbije maand wat het weer nog treuriger maakt. Dat wegblijven van de zon heeft veel invloed op mensen want daglicht heeft nu eenmaal invloed op ons slaap- en waakritme. Ons lichaam denkt dat we moeten gaan slapen als het donker is. Wat betekent dat je blijkbaar al vanaf vier uur 's middags slaaphormonen aanmaakt. Ik val al op de middag in slaap terwijl ik naar het nieuws kijk op TV .. om dan wakker te schieten als de weerman met een glimlach nog steeds nat en koud weer voorspelt.
Weinig daglicht heeft zeker invloed op je humeur en werkt vermoeiend. Zo loop ik hier de laatste dagen rond op automatische piloot, er is van alles te doen en te regelen maar de drive wil maar niet komen. Normaal gaat zo'n bui rap voorbij maar nu heb ik er precies wat meer last van. Maar het kan alleen maar beteren, zeggen ze dan. Daarom sluit ik af met volgende winterspreuk.
“ Een druilerige nieuwjaarsdag voorspelt veel vreugde en gelach”..
We zijn weer vertrokken voor de volgende 365 dagen.. Wat 2018 in petto heeft daar kunnen we enkel maar naar raden. We moeten het nemen zoals het zich aanbiedt en hopen dat er geen te grote problemen dit jaar ons pad kruisen.
Het nieuwe jaar werd in ieder geval overal met veel toeters en bellen verwelkomd. Bij ons in de straat was het rustig, het jong volkse is weg en de “oudjes” weten hun centen blijkbaar beter te besteden! Niet iedereen dacht er zo over want het knallen van het dorpscentrum waaide tot hier over, het leek wel oorlog zo’n salvo’s die te horen waren , het hield niet op , zeker 10 min lang een lawaai van je welste ,spijtig genoeg zagen we niets. We hebben dan maar het vuurwerk op TV gevolgd en om klokslag middernacht was het weer het klassieke knuffelmoment , weliswaar met zijn tweetjes… Wat we mekaar gewenst hebben? Een goede gezondheid en dat we op het einde van 2018 weer knus samen mogen genieten van de volgende eindejaarsdrukte. Meer moet het op ons trammetje niet zijn!
Ik hoop dat iedereen de overgang overleefd heeft en er ook met volle moed tegenaan gaat!
)
Och…het kan gebeuren. 
