|
Volgens de temperaturen van de voorbije weken zou men er niet bij stilstaan dat het morgen Allerheiligen is al voelt het momenteel toch stukken kouder aan.
Het is voor velen terug sleuren met chrysanten en andere bloemstukken tot aan de grafzerk van de geliefden. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, want op verschillende kerkhoven zijn er veel grafstenen verdwenen omdat de “ligtijd” verstreken is of omdat men parkeerruimte nodig heeft. Ja, als zelfs de dood aan het uitsterven is dan kunnen de chrysanten weldra de koppen laten hangen.
Ik ben geen kerkhofbezoeker voor mij is het niet zinvol om 1 keer per jaar tussen de dood te lopen. Het is niet omdat je niet bij een graf staat dat dierbaren vergeten worden, ze staan gewoon in je hart gegrift. Ik vraag me zelfs af hoe velen dat kerkhofritueel op Allerheilige volgen gewoon voor het oog of de commentaar van “ de mensen”? Voor anderen daarentegen is het een zeer zinvol moment en daar heb ik ook alle respect voor!
Ik kom nog uit de tijd dat men de overledene thuis hield en dat voor de deur een grote zwarte rouwdoek werd gehangen met naast de deur een zwarte stok met bovenaan een zilveren kruis. De pastoor kwam zelfs te voet met de monstrans in zijn handen en de misdienaren met het wijwatervat en kwispel de zieke de laatste sakramenten toedienen en wij knielden langs de straat als hij voorbijkwam . De kist werd vaak gedragen, of vervoerd met paard en kar. Zo ging dat op de West Vlaamse buiten.
Nadien deed de wagen zijn intrede en kon de rouwstoet achter de uitlaten lopen. Men wou mee evolueren en de laatste jaren vind ik dat de handel rond een overlijden meer en meer het verdriet overstelpt. Ook de dood is aan het modernisme onderworpen. Zo heeft men nu de keuze uit honderden verschillende kisten en uit verschillende vervoermiddelen. Namen worden in de duurste marmer gehouwen en zelfs de koffietafels gaan meer en meer op recepties lijken. Ja, er wordt op geen Euro gekeken voor onze geliefde, hoewel ik met de vraag blijf zitten, of de dood van een arme dan toch anders is dan deze van een rijke?
Mensen dragen soms hun rijkdom mee in de rouwstoet maar éénmaal begraven, liggen rijk en arm naast elkaar . Ja, je zal maar als arme sterven en met Allerheiligen de blikken voelen die gericht zijn op meer luxueuze zerken. Rijkdom springt nu éénmaal in het oog en zo lopen we vaak het verdriet van minderbedeelden voorbij.
Met Allerheiligen gaat men de stenen nog eens poetsen met spons en water, zodat de dood terug wat kan blinken daar waar de arme het onkruid trekt en even de aarde harkt. Maar voor de dood is iedereen gelijk. Dat is voor mij ook een voordeel van cremeren rijk of arm…hun as wordt altijd gedragen door dezelfde wind, de dood kent geen verschil.
|
)
