Na die lange hete zomer ben ik eindelijk terug uit mijn cocon geraakt en had direct zin om er terug in te kruipen als ik zie wat er allemaal ligt te wachten in de groenten - en bloementuin.
Sommige groenten hebben de hitte getrotseerd en leveren nu een oogst die we met zijn tweetjes nooit op kunnen! Oma is dus aan het invriezen en verwerken om vooral uit te delen aan de kids! Sommige bloemen hebben zich herpakt na die paar regenbuien en kleuren uiteindelijk toch mijn tuin , andere zijn aan een serieuze snoeibeurt toe .. dus vervelen zal ik me de eerste weken niet!
September staat hier ook genoteerd als een bijzondere drukke maand met elk weekend wel ergens een etentje en bezoek! De weegschaal steek ik dus best even weg alhoewel… alles gaat hier met mate hoor!!
Ik kijk vol verwachting uit of we nu al dan niet bij de zomertijd blijven want voor mij hoeft die omschakeling echt niet!
Als ik jullie vertel dat we morgen nog gaan “ nieuwjaren” geloven jullie het nooit maar inderdaad pas nu is er een geschikte datum gevonden om dat bij het nodige natje en droogje te doen!! Meteen kan ik de 4 van de zoon ( die er ook zullen zijn) een goeie start wensen in het 5e, 3e, 2e middelbaar! Of ze dat even tof zullen vinden als oma is nog maar de vraag!!
En voor de rest.. de boer ploegde voort en wij ook!!!
Vergeetachtigheid, ik dacht er geen last van te hebben en toch…de laatste tijd overvalt het me af en toe. Ze hadden mij altijd gezegd dat het vergeten te linken was aan de ouderdom en dus dacht ik maar ik heb nog tijd. Maar wanneer ben je nu oud en vooral oud genoeg om te vergeten?
Ik ben nog niet oud – zo denk ik toch - maar toch betrap ik me er op dat ik soms iets vergeet zoals gisteren .Ik moest dringend naar het dorp om papieren af te geven bij CM. Kom ik daar aan zie ik dat ik vergeten was om die papieren mee te nemen! Och…het kan gebeuren.
Maar nu ik er aan denk, verleden week was ik ook al een paar zaken vergeten en zelfs de week ervoor.Ik herinner me zelfs dat ik verleden jaar verschillende zaken op het programma of in mijn agenda staan had die ik totaal vergeten ben. En zelfs verder in de tijd vergat ik niet van iets te vergeten. Naar het schijnt vergat ik soms zelfs te luisteren naar ons ma. Ja, als ik zover moet terugkeren in de tijd dan wil dit zeker zeggen dat ik al oud was op jonge leeftijd.
Och…het compenseert dat ik me vandaag zoveel zaken herinner die ik vroeger vergeten ben. Hoewel, vandaag is het te laat en vergeten is vergeten. Te laat om nu nog te doen of te hernemen wat al veel vroeger moest gedaan zijn. In feite zet het mij aan het denken en stel ik mij de vraag of ik sommige zaken nu echt vergeten ben of dat het bewust gewist heb uit mijn geheugen.
Ach, hoe meer ik er zit aan te denken hoe meer ik besef dat vergeten niet bestaat. Als men iets vergeet en men er vroeg of laat terug aan denkt is het niet helemaal vergeten hé. En herinnert men zich helemaal niets dan is het er misschien nooit geweest en hoeft men nog geen schrik te hebben om iets vergeten te zijn. En toch twijfel ik soms….Soms denk ik…mijn verstand draait op volle toeren om mij toch iets te herinneren dat ik misschien had moeten doen. Maar nee er komt niets en blijkbaar ben ik het dan echt vergeten!
Nee…ik noem dit niet vergeten en zolang ik het niet zeker weet of mij kan herinneren ,noem ik het “twijfelen” of “onzekerheid”. Ik kan dus besluiten dat men zeker niet mag twijfelen of onzeker zijn wil men echt vergeetachtig zijn! Volgen jullie nog?
Even mijn gal spuwen ( al heb ik geen gal meer) !!
Eigenlijk is politiek voor mij een “ver van mijn bed show” want politiekers zijn allemaal gelijk .. een groep kleuters jaloers op het speeltje van een ander en als ze het zelf in handen krijgen dat speeltje alleen maar gebruiken voor eigen lof en glorie .. egotrippers van het bovenste knoopsgat. Sorry als ik daarmee op iemands tenen trap maar tot het tegendeel bewezen is en iemand eens optreedt met degelijke wetten zal ik nooit een aanhanger van politiek worden! Gemakkelijk is het zeker niet al laten die vele lege plaatsen in de senaat en het parlement iets anders vermoeden zonder van de slapers en GSM verslaafden tijdens debatten te spreken….
Maar mijn ergernis vandaag gaat over Trump zoals die nu weer spartelt als een vis op het droge. Cohen – de ex- advocaat van Trump - lekte onlangs een tape waarop te horen is hoe hij met Trump bespreekt zwijggeld te betalen aan een naaktmodel. Ook liet hij weten dat Trump wel degelijk wist van de ontmoeting tussen zijn campagneteam en een Russische delegatie. Natuurlijk is Cohens bekentenis belastend, maar reken maar dat Trumps dream team zal proberen gehakt van die verklaringen te maken. Trump zal zich wel weer uit die zwijggeld affaire weten te klappen!! Z’n kiezers zullen hem nooit laten vallen, zeker niet nu het zo fantastisch gaat met de VS-economie: de Dow Jones op een all time high, de werkloosheid op het laagste niveau van deze eeuw en ten slotte een economische groei van zo’n 4% op jaarbasis. En zoals we allemaal weten, althans zouden horen te weten, gaat het om de economie. Nog zes jaar doorbijten mensen..
Wij aardbewoners zijn toch een zootje onvoorspelbare globetrotters… hoe gekker en extremer hoe meer succes dat lijkt te verzekeren…
Stel je eens voor dat er buitenaards leven is - het zou arrogant zijn om te geloven dat wij de enige levende wezens in het heelal zijn in welke vorm dan ook - hoe verkopen we het aan hen dat een man als Trump aan het hoofd van zo’n land kan staan… Maar ja we zouden nog meer te verklaren hebben.. de terreur, de discriminatie van rassen en vrouwen, de vervuiling… het verstoren van ons ecosysteem door overbevissing en houtkapping… moet ik nog verder gaan? Je krijgt het schaamrood op je wangen als je eraan denkt dat je aan andere levende wezens moet verklaren dat je je eigen rommel niet opgekuist krijgt dat je de wc van onze samenleving vergat door te trekken…
Tijdens een wandeling door het woud hoorde een atheïst geritsel in het struikgewas. Hij draaide zich om en zag een enorme grizzlybeer op zich afkomen. De man probeerde zich uit de voeten te maken, maar struikelde over een boomstronk en viel. Terwijl de beer zijn machtige voorpoten ophief om toe te slaan gilde de man:
"God! Help me!"
De tijd stond stil. De beer bleef als bevroren staan, het bos zweeg en het beekje hield op met kabbelen. Toen hoorde de atheïst een machtige stem:
"Je ontkent mijn bestaan al jaren, hebt anderen verteld dat ik een verzinsel ben en al mijn werken toegedicht aan een samenloop van kosmische omstandigheden. Waarom zou ik je helpen?"
"Ja, het zou hypocriet zijn om u nu om hulp te vragen", gaf de atheïst toe. Maar misschien kunt u de beer bekeren?"
Op hetzelfde moment kwam het bos weer tot leven en begon de beek opnieuw te stromen. De beer viel op zijn knieën, vouwde zijn klauwen en sprak:
De tijd dat vrouwen bovenop de barricades kropen en hun bh’s ritueel verbrandden om verandering te eisen, ligt achter ons. Dat van die bh’s verbranden, bedoel ik dan. De harde korsetten veranderden in bodyfit en ultrasofte stofjes met nauwelijks voelbare beugels. Geen strakke keurslijven meer, maar ademend katoen en zijdezachte kant. Enfin. De bh’s zijn niet de reden dat ik hier schrijf dan was ik wel tot bij Marie Jo of zo gereden. Geef toe, ’t trok wel jullie aandacht. Die wilde ik. En - no worries - ik hou m’n kleren aan. Ik begin oud te worden, versleten. Mijn lijf 73, mijn hoofd gelukkig nog steeds euh….40 kan dat? . Of is het omgekeerd?
Versleten, klink zwaar, maar toch. ..Kleermakerszit op de grond vergeet het ik geraak nooit meer recht tenzij ik me laat vallen en op handen en voeten probeer recht te komen want ook geen zicht is dus kleermakerszit .. afgedaan!
Opstaan na een zware nacht die al bij al niet eens meer zo zwaar is de dag van vandaag..een ramp! Onlangs kreeg ik zelfs een kater van twee gin-tonics, éentje is geentje hé. Een vriendin die ook op trammeke 7 zit, stond er zelfs mee op, met die kater bedoel ik niet met de drank.
Zo’n schapenvachtje op m’n fietszadel vb (Heb ik niet) maar ‘k geef toe dat het me erg comfortabel lijkt.
Maar het aanlokkelijkste van al? Een middagdutje in de zetel voor de TV terwijl het nieuws loopt .Zo’n powernapje waar je wat verdwaasd uit wakker wordt.. De plooien van het kussen donkerrood in je wang gedrukt. Je krijgt ze niet weg, die lijnen, niet met wrijven niet met fond de teint of blush. Het brandmerk van vrouwen die af en toe eens een momentje stelen voor zichzelf, die van de schamele momentjes tussen werk-strijk-koken en partner eens een keertje me-time hebben gemaakt. Het doet zo’n deugd.
Dus als je me – héél af en toe – bij het aanbellen aan de deur ziet staan met rode strepen op m’n wang, een lichtjes krokant haarpuntje vooraan omdat het opdroogde in een straaltje speeksel dat langs mijn mondhoeken sijpelde, ietwat verkreukelde kleren en ogen die er nog wat wazig bij staan… kom dan maar binnen om met me te babbelen. Fijn! Heel graag. Maar doe het zachtjes, voorzichtig, geen kreetjes en geen lachjes. Ik ben dan maar net wakker.
Ik heb een persoonlijke vraag aan jullie en ik ben heel benieuwd naar het antwoord.
Baal jij wel eens, wanneer je in de auto zit en je opeens honderden rode remlichten ziet opgloeien, zodat je je realiseert dat je in een ongelooflijke file terecht bent gekomen?
Of de keren dat je door een gigantische regenbui bent gerend, waardoor je met een badmutskapsel in de trein/bus/tram zit, op weg naar een afspraak?
Dat je fiets je trouwe bondgenoot is, behalve als het regent en de wind plots is opgelopen tot windkracht 6, zodat je je slingerend moet voortbewegen op het fietspad?
Eén ding hebben ze allemaal gemeen: woon- werk- of winkelverkeer is nooit saai. Er gebeurt altijd wel wat!
Iemand zei me ooit dat welk vervoersmiddel je ook gebruikt, er altijd wel manieren zijn om je tocht op te vrolijken, zelfs als je in de file staat of met een verregend hoofd bijna van je fiets wordt geblazen. Alleen herinner ik me die "vrolijke manieren" niet meer tenzij ik ze zelf moest verzinnen!
Het zou zo maar kunnen dat nu een aantal mensen zich hoofdschuddend afvragen waarom alles leuk moet zijn. Ik ben eerder benieuwd wat jullie kunnen bedenken om bij file -of ander verkeersleed jezelf op te vrolijken?
Even een plaatje scheppen: je bent jarenlang een bewuste moeder/ oma geweest (dat klinkt pas echt suf, maar goed). Je stroomlijnt de dagelijkse activiteiten van je gezinsleden, je regelt het huishouden maar je bent eigenlijk vooral bezig met opruimen, boodschappen doen, cateren, opruimen, wassen, opruimen, cadeautjes kopen, opruimen, afspraken maken bij tandartsen, fysiotherapeuten, huisartsen, leerkrachten, opruimen, kapotte kledingstukken (laten) repareren, opruimen, schoonmaken, opruimen, sokken bij elkaar rapen, opruimen enz. enz. Kort samengevat als je jong bent hol je dagelijks van hot naar her en hebt oneindig veel taken, verantwoordelijkheden en andere besognes die je aandacht vragen. Voor je het weet hol je jezelf voorbij en is het steeds moeilijker om rust te vinden. Maar die periode heb ik toch al een tijdje achter me liggen hoewel ik nog steeds actief ben . Ik zeg steeds “ niets moet , alles mag” en toch…
Zou dat dat toch een teken van “ ouder” worden of beter “ ouder zijn” betekenen als ik mezelf erop betrap dat ik stilaan even stilte wil rondom mij? Ik heb de gewoonte als ik opsta om de radio op te zetten en dat blijft zo voor de rest van de voormiddag terwijl ik bezig ben in huis. Meestal is het de bedoeling om met die muziek op de achtergrond gezellig bezig te zijn soms eens mee te neuriën als de song bekend is …gewoon een huiselijk sfeer te creëren…Tot nu toe was dat een dagelijkse routine tot ik me er al een paar keer op betrap hebt dat ik na een uur of twee gewoon de muziek afzet omdat ik snak naar stilte en rust….
Moet ik me nu ongerust maken dat het daar binnen allemaal soms een beetje te druk wordt of is het “vadertje Abraham”…of neen in mijn geval “Sara” die de bovenhand probeert te nemen in mijn hoofd en bedoeningen? Of moet ik gewoon Miss Perfect de deur uit bonjouren en gewoon genieten van elke dag zoals die zich aanbiedt?
Och, neen, maak jullie geen zorgen , ik heb ze nog allemaal op een rij ik wilde hier gewoon even een bedenking neerzetten!
Bij zo'n weer als de laatste weken zijn ze aan zee weer in alle maten en modellen te bewonderen dit jaar en deden me terugdenken aan de badpakken die ooit mijn leven kleurden.
Van de meeste weet ik niet eens meer hoe ze eruit zagen of hoe ze zaten. Waren ze billenkruipers of slobberaars, snelle drogers of lange druipers, doorschijnend of bedekkend? Een paar stuks waren wel memorabel zoals die ene witte bikini. Wit en water need I say more? Het ding ging zijn levensdoel vlot voorbijen kreeg daarom al snel een andere bestemming. Bikini’s -en zeker witte - kunnen prima dienen als vlag. ’t Was dus een kort leven voor De Witte
Vòòr De Witte was er De Zwarte gevolgd door de Oranje met maar één beugel. Ondersteuning? Doe het maar zelf. De zwaartekracht won. De beugelloze flap bleek trouwens niet bestand tegen de stuwing van het water en na een duik ben ik net iets te vaak boven gekomen met een avant-gardistische look of met één borst bloot. De Oranje verdween daarom ook in de kast met het idee ooit opnieuw gebeugeld te zullen worden terwijl we beiden wisten dat dat niet zou gebeuren en dat de kast het vagevuur was, de plaats van vergetelheid.
Naast die badpakken waren er ook nog de badmutsen. Ik heb ze in 4 kleuren gehad want in mijn tijd was zwemmen met badmuts op verplicht .De blauwe en rode waren zeer duidelijk de grootste. Ik kon ze tot ver over mijn oren trekken! Over het nut van stoffen badmutsen heb ik me lang het hoofd gebroken. Water tegenhouden deden ze niet. Haren bijeenhouden evenmin.
De verplichting om ze te dragen werd netjes nageleefd, maar over de manier van opzetten bestonden weinig regels. Zo waren er achterdragers die de badmuts zo ver mogelijk naar de achterkant van hun hoofd schoven een beetje achteloos tot meneer de badmeester hen erop wees dat ze mutsloos waren. Er waren zijdragers die hetzelfde doel hadden als de achterdragers maar de schuine bedekking cooler vonden. Er waren puntdragers, met een teut bovenop hun hoofd en de strakkerds die met laag getrokken badmuts verwoed baantjes bleven trekken en zich weinig zorgen maakten over hun imago. ’t Was het eerste ding dat de zwemzak in ging bij zwemmen en het laatste dat eruit kwam.
Mijn kindertijd ligt intussen al veel decennia achter mij. Ik vraag me af of ze die dingen nu nog verplicht moeten dragen?Aaan het strand is daar gelukkig niets van te zien!
Terwijl velen een ode brengen aan de zonnegoden en hopen dat deze zomer nog lang mag duren en er ons zelfs nog een Indian summer te wachten staat, denk ik toch een beetje verder dan mijn neus lang is zeker als ik het volgende artikel lees:
"De bosbranden die Portugal, Griekenland en Zweden teisteren zijn slechts een voorproefje van wat Europa te wachten staat, zegt Jouzel. De 71-jarige Franse klimatoloog is niet zomaar iemand. Hij is lid van het Internationaal Klimaatpanel van de Verenigde Naties, het belangrijkste wetenschappelijke klimaatorgaan, en geldt met vijftig jaar ervaring als een van de experts bij uitstek. “Dit is slechts het begin”, vertelt Jouzel als Franse media naar zijn mening vragen.
Hij laakt de Europese houding waaruit blijkt dat we denken dat de ergste gevolgen van klimaatverandering aan ons voorbij zullen gaan. Dat eilanden in de Stille Oceaan en regio’s in Afrika zwaarder onder druk staan, dat klopt. Maar klimaatverandering zal bij ons niet enkel leiden tot meer wijngaarden en zwembaden. “Wat vandaag gebeurt, hebben we al dertig of zelfs veertig jaar geleden voorspeld”, zegt Jouzel in een interview met Le Monde.
Extreme weerfenomenen worden intenser en komen steeds vaker voor. Als de strijd tegen klimaatverandering niet versneld wordt, dan krijgen we volgens Jouzel tegen het einde van de eeuw uitschieters tot 55 graden in Ukkel. “Elk jaar zijn in Europa 3.000 doden toe te schrijven aan het klimaat”, vertelt de klimatoloog aan L’Echo en De Tijd. “Dat kan oplopen tot 150.000. Dat zijn toch cijfers om bij stil te staan.
Het klimaatakkoord van Parijs stelt als doel om de opwarming van de aarde tot 2 graden of zelfs 1,5 graad te beperken. Jouzel vreest dat zelfs als het akkoord nageleefd wordt, de gemiddelde temperatuur tegen het einde van de eeuw met 3 tot 3,5 graden zal stijgen. “Het risico dat we worden blootgesteld aan extreme weerfenomenen vermenigvuldigt tegen dan met vijftig.” Jouzel rekent op meer politieke daadkracht, maar net hieraan ontbreekt het. De Verenigde Staten hebben zich al een tijdje geleden uit het akkoord teruggetrokken. “Net toen het klimaatscepticisme verdwenen leek, kwam Trump aan het hoofd van de grootste wereldmacht.”
Het absolute record aan zomerdagen verbreken kan nog. “Dat is moeilijk te voorspellen. Zomerse dagen kunnen nog tot in oktober voorkomen”, zegt weerman David Dehenauw. Het einde van de huidige hittegolf is wel in zicht. Donderdag neemt de temperatuur een flinke duik, waarschijnlijk tot onder de 25 graden. Daarvoor moeten we wel nog twee bloedhete dagen doorstaan."
Ik trek me op aan het gedichtje dat ik in mijn vorig logje plaatste want momenteel heb ik niet veel zin om iets te doen. Sinds een paar dagen zit ik op een carrousel omdat de kristallen in mijn linker oor weer eens op zwier gaan en zo voor vertigo ( klinkt ernstiger dan duizeligheid ) zorgen…Ik heb daar af en toe last van maar nu was het toch al een tijdje geleden! Door de hitte zet alles uit en die kristallen ook zeker zodat ze er dan maar niets beters op vinden dan even een toertje te maken…
Daarom lieve mensen houd ik het kort vandaag! Houd jullie lekker fris , vergeet niet om regelmatig te drinken en tot de volgende bij leven en welzijn!
Ik heb het al op een nadere plaats gezegd en doe het ook hier uit de voeten;
Hebben jullie het ook ondervonden dat zelfs zuchten stukken beter gaat dan de voorbije dagen. Dat zuchten was van opluchting omdat we wat mildere temperaturen krijgen en dat is welkom. Intussen ben ik achter de oorzaak van de recente hitte gekomen! Voor alle sport geïnteresseerden zijn het al weken super hete dagen. Vier weken lang heb ik samen met zoveel anderen onze Duivels gevolgd op het WK. Ik heb gehold ,gesjot, gesprongen, gevallen en voor dood blijven liggen om dan dank zij een gele of rode kaart miraculeus te verrijzen. Ik heb gescoord , gejuicht en gesakkerd en altijd in vol ornaat de Brabançonne meegezongen tot de muren trilden. De spikes hingen nog niet aan de haak of mijn stalen ros stond klaar in de living om met onze renners de tour de France te rijden…Drie weken lang , bij zo’n temperaturen hebben we samen gespurt, traangas uit de ogen gewreven en verder gereden, geklommen, gedaald , gevallen en weer opgestaan maar vooral doorgegaan.. beseffen jullie - niet sportliefhebbers – welke hitte in ons landeke op die manier geproduceerd werd? IK heb mijn liters voor de buis gezweet, zeker weten. Gelukkig zorgden Michel Wuyts en José De Cauwer voor de soms “relaxerende” commentaar . Voor één keer moesten we in onze Noorderburen onze meerdere erkennen want op het weekje geel van onze Greg na viel er vanuit Belgische hoek niet veel spectaculairs te beleven tenzij je de bijna hartstilstand bij zovelen na de tuimelperte van Gilbert ook een sportbelevenis noemt.
Vandaag pinken we samen met onze Nederlandse vrienden een traantje weg als Dumoulin het tweede trapje bestijgt maar als jullie denken dat het nu gedaan is beste bloggers dan lezen jullie zeker geen sportkrant. Nauwelijks drie weken na de finale van het WK en nog steeds in volle zomerse hitte neemt koning voetbal weer zijn plaats in op de kalender. Vanaf dit weekend start terug onze Belgische voetbalcompetitie. Mijn voetbalabonnement is bestel zodat ik mijn favoriete voetbalploeg op TV kan volgen… Wie wordt dit seizoen kampioen? Wordt het terug Blauw –Zwart de ploeg van mijn hart of de concurrent Paars - Zwart of spelen de Rouges voor derde hond?
Sommige wetenschappers beweren dat overdaad schaadt en niet bepaald goed is voor de gezondheid en algemene conditie van mensen en dat ook de hersenen er niet bepaald wel bij varen. Och, maak jullie geen zorgen beste vrienden ik “plak” niet aan mijn TV maar sport hier binnen lustig mee gewoon vanuit mijn luie zetel en mijn mentale en fysieke gezondheid stellen het nog steeds goed .
Doordat het ’s zomers minder donker wordt slaap ik minder . Vroeger vond ik het heerlijk, die zomer. Lange dagen lekker buiten. Dat buiten dat doe ik nog wel. Ik ben en blijf een buitenmens. Maar die warmte daar kan ik niet meer tegen en dat juichende, schelle licht hoeft ook niet. De laatste weken zit ik veel binnen met gesloten gordijnen om zoveel mogelijk de hitte buiten te houden want ook binnen is het heet. Onze Belgische muren zijn niet berekend op het vele zonnegeweld van de laatste dagen. Op het terras kan je niet lang staan zonder beroerd te worden of je voeten te verbranden. De was wordt wel heel erg snel droog en voelt daardoor ruw aan.
Met een tuin, overwegend op het zuiden, is de hitte soms ronduit te veel. De planten laten hun kopjes hangen en ik vrees dat er verschillende planten definitief kapot zijn. Normaal geurt het hier ’ s zomers binnen van de vele bloemen. Nu kan ik amper 1 vaas vullen want alle bloemen zijn verdroogd of al uitgebloeid!
De appels ( appeltjes) vallen en masse van de bomen en zijn klein. De moestuin hebben we tot nu toe proberen te redden . Het enige dat volop rijpe vruchten geeft is onze braambessenstruik . Om de andere dag plukt Tony zo’n 3kg bessen. De confituur en de coulis komen straks mijn oren uit en ik denk dat de buren zich ook stilaan verstoppen als ik met een nieuwe lading aankom!! De salade mogen we vergeten die gaat in de hoogte ipv in de breedte. MAAR onze tomaten zijn momenteel de beste snoepjes die je kan bedenken!
We kunnen natuurlijk de bossen in de omgeving intrekken, maar ook daar ontsnap je niet aan de warmte.. Zo langzamerhand denk ik dat de hitte een leeftijdsissue aan het worden is .Vroeger kon ik er best tegen, maar ‘t wordt steeds minder…Voor mij hoeft dat extreem warme echt niet, gewoon kunnen bewegen met een beetje warmte in je botten, dat is mijn ideale zomer. Vlak bij de zee is de temperatuur altijd wat lager dan in het binnenland tussen de heidevelden maar daar naartoe rijden is nu ook geen optie!.
Gewoon lange dagen en aangename warmte waardoor de deuren lekker open kunnen dat is mijn idee van zomer . Niet te warm nee, dan zit ik weer binnen want dat trek ik niet.
En zo is het altijd wat We moeten iets te mopperen hebben, anders zijn wij niet gelukkig…
Dit zou toch een top reclame voor airco kunnen zijn of niet?
Het is nu al een hele tijd zweten en puffen in ons land en een groot stuk van Europa. En dat is blijkbaar niet alleen heel vermoeiend, maar ook slecht voor je brein.
Uit onderzoek blijkt namelijk dat je dommer wordt van extreme warmte. Wetenschappers van de universiteit van Harvard hebben onderzocht wat hete dagen met ons lichaam en ons brein doen. Uit hun onderzoek blijkt dat je brein dertien keer langzamer werkt tijdens hitte.
De onderzoekers onderzochten 44 Amerikaanse studenten tijdens een hittegolf in Boston. De helft van hen woonde in een huis met airco, de andere helft niet. Twaalf dagen lang werden de studenten onderzocht. Op geheugentests scoorden de studenten in een huis zonder airco 13% slechter dan de andere helft. Volgens de wetenschappers werd dit niet eerder bekeken, omdat in wetenschappelijk onderzoek vaak gefocust wordt op kwetsbare groepen zoals oudere mensen.
Nu er in de toekomst meer hittegolven worden verwacht, gebeurt er meer onderzoek naar de gevolgen van extreme hitte. Voor mezelf is het een vaststaand feit dat ik minder productief ben, eerder naar luiheid neig …buiten lopen enkel ’s morgens of ’s avonds gebeurt en het alvast 10 gr minder heet mag zijn dan hebben we hier nog zo’n kleine 24 gr!!
Ik ga nu even bijtanken in de hoop dat mijn brein niet teveel krimpt door de hitte!!!
Op FB botste ik op de volgende video en die riep zoveel herinneringen op dat ik die hier even kwijt wil en ik kan er nu nog steeds van genieten!
Ik zat in mijn laatste jaar regentaat op kostschool en was hoofdleidster van de VKSJ ( vrouwelijke , katholieken ,studerende jeugd). Op een school met tegen de 700 internen waren de meesten aangesloten bij die jeugdvereniging want dat betekende op woensdagnamiddag geen studie maar ontspanning en soms ook in het weekend als we daar verbleven ( wij mochten maar om de maand naar huis ).
Elk jaar werd er op school een grootse jeugbewegingsdag gehouden waaraan verschillende activiteiten verbonden waren. We openden de dag met een traditioneel gebed maar deze keer buiten op een reuzespeelplaats waar alle klassen van de school ( moderne, latijnse ,kleuterleidsteropleiding, opleiding lager onderwijs) al marcherend op muziek het oecumene teken vormden! Dat heeft weken en weken en bloed, zweet en tranen gekost voor ik dat deftig georganiseerd kreeg . Omdat ik relatief vrij spel had, koos ik als openingsnummer voor "I will follow him" ... een "huge" succes bij de VKSJers en ik liet hen op maat en ritmisch meedeinen op de muziek. Op het einde liet ik hen zelfs in de handen klappen! Het had mij heel wat overtuiging gekost om de nonnen van het klooster zover te krijgen want die hadden traditioneel de één of andere psalm voorzien! Ze stonden door alle vensters te gluren of dat wel goed zou aflopen!! ...Een soort sister act avant la lettre dus ....
Als ik nu die muziek hoor, dan zie ik dat tafereel op die speelplaats nog altijd voor mij en dat enorm gevoel van " I did it" is dan nog steeds niet ver weg
Daarom zingen en deinen jullie nog één keer mee met mij?
Echt waar mijn grijze cellen zijn precies aan het opdrogen, er komt maar geen inspiratie meer uit... dan maar weer tijd voor een flauwe grap zeker en zo weten jullie dat ik nog leef!!
Frank, een onderwijzer in het tweede leerjaar neemt na het middageten plaats in de zetel om te rusten. Maar Wout, zijn zoontje, heeft daar anders over beslist.
-Kijk papa, roept hij, een vliegtuig! Hoe kan een vliegtuig in de lucht blijven , papa?
- Dat weet ik niet jongen.
Korte stilte. Dan vraagt Wout:
-Papa, waar blijven onze dromen als we niet slapen?
- Dat weet ik niet jongen en wees nu eens stil zodat ik die dvd van de "Kip en het ei" kan bekijken.
-Wie was er het eerst papa, de kip of het ei?
- Dat weet ik niet jongen, stel toch niet zo'n domme vragen.
Na de Belgische Revolutie in 1830, die leidde tot de Belgische onafhankelijkheid, werd door het Nationaal Congres besloten van België een koninkrijk te maken. Datzelfde congres riep Leopold van Saksen-Coburg-Gotha op 4 juni 1831 uit tot eerste Koning der Belgen. De koning kwam per boot van Engeland en kwam aan in Calais waarna hij per koets naar De Panne werd gebracht. Hij trok verder door het land en op 21 juli 1831 legde hij op het Koningsplein te Brussel de grondwettelijke eed af als eerste koning der Belgen.
Vandaag is het een ideale weertje om allemaal samen onze Nationame feestdag te herdenken.
Ik ben fier dat ik Vlaming ben maar dat neemt niet weg dat ik me ook Belg voel!
De afgelopen 15 jaar kregen we al vijf keer te maken met te droge periodes. Er waren watertekorten in 2003, 2006, 2011, 2015 en 2017. En als we de weersvoorspellingen mogen geloven komt ook 2018 in dit lijstje terecht. Het behoort volgens meteoroloog Raymond Klaassen (op NRC.nl) tot de vijf procent droogste jaren ooit gemeten.
Ook de komende week zal er geen regen van betekenis vallen. Volgens kenners zal 2018 met de huidige verwachting nog droger worden dan in het recordjaar 1976. Het is ‘extreem droog’ In West-Vlaanderen mogen boeren hun gewassen zelfs niet meer besproeien, er wordt gevraagd aan iedereen om spaarzaam om te springen met water. En ook de natuur snakt naar een beetje regen. De grondwaterstand is bijzonder laag. Hier en daar zien we dat planten en dieren last krijgen van de droogte.
De natuur snakt naar water, nu al zie je heel veel bladverlies en gele bladeren aan de bomen. De grond hier in het bos is extreem droog, alles knispert onder je schoenen en op veel plekken is de grond open gescheurd. Werkelijk een triest gezicht en dat midden in juli. Het blijft zoals het nu lijkt nog zeker een week warm en droog zomerweer. Pas na het weekend van 21 en 22 juli voorspellen enkele weermodellen neerslag.
We willen allemaal graag een beetje water, dus misschien is de dreiging wel de wens van de gedachte. Voorlopig moeten we het water uit de kraan halen.
Wij -en de natuur snakken naar regen… naar het voorbeeld van een vriendin stel ik voor dat we massaal een regendans doen! Dus sta op uit je luie stoel. Pak je buurman, zoon of dochter, hond of cavia bij de hand en zet een dansje in! Schud die heupen maar flink van links naar rechts, gooi je armen de lucht in en dans alsof je leven ervan afhangt. Wie weet helpt het toch!
De laatste weken functioneer ik het best (of beter: het minst slecht) ‘s morgens en ’s avonds. De rest van mijn dag is te ignoreren omwille van de hitte. Samen met mijn planten hang of lig ik ’s namiddags te puffen, te dorsten en de schaduw op te zoeken. Mijn gedachten gaan dan naar de festivalgangers die urenlang staan te springen in de hitte, naar de mensen op de trein, naar de bestuurders van aircoloze auto’s, naar bouwvakkers op hoge stellingen, naar de bewoners en het personeel van rust- en ziekenhuizen en naar allen die het nu zo vreselijk warm moeten hebben in matig geïsoleerde appartementjes. Gelukkig hielden het WK en Wimbledon tal van mensen aan het scherm gekluisterd in met rolluiken of dikke gordijnen verduisterde kamers. Voor diegenen die het boeit, er is nu nog de tour de France...Ongetwijfeld betreft het hier vooral mannelijke toeschouwers, niet zelden gehuld in slechts een marcelleke. Biebie hier kan ook in de ban van de toer geraken dus ... ik heb nog steeds een reden om binnen te blijven
Ook mijn tuin kreunt onder de droogte. Wie nu nog groen gras bezit, betaalt zich blauw aan een automatisch sproeisysteem (en de steeds hoger oplopende waterrekening), maar de meeste gazons zijn wellicht geelachtig oranje. Velen geven hun planten geen water tijdens deze droogte omdat ze geloven in de zelfregularistie van de natuur. Ik geloof niet in die wijsheid want ook een plant begeeft het vroeg of laat door watergebrek. De idee om een flink uit de kluiten gewassen regenwaterput te laten installeren wordt overal aangeprezen. Het is een feit waar we in de toekomst rekening mee zullen moeten houden: onze zomers worden alsmaar droger.
De laatste dagen sproei en begiet ik me te pletter. Het is vechten tegen de bierkaai. Ik kan het watergeven nauwelijks bijhouden, onze watervoorraad is bijna op. Bovendien lijkt het alsof de schaarse regenbuien net mijn gemeente moedwillig overslaan. Wij kregen hier gisterenavond een paar druppels. De tuin snakt naar water en ik kan onmogelijk zijn dorst lessen. Moeten we hier binnenkort palmbomen planten en droogtebestendige prairietuinen aanleggen? Voorlopig geniet ik nog van inheemse planten, zelf gezaaide éénjarigen, van vaste bloemenplanten, van zelfgekweekte komkommers, tomaten, sla en kruiden.
En ik? Ik blijf sproeien tot ook onze watervooraad op is ,tot het hier ein-de-lijk ook eens wil regenen…
De lerares legde uit dat alle zelfstandige naamwoorden in het Spaans mannelijk of vrouwelijk zijn. Ze verdeelde de klas in twee groepen -jongens en meisjes- en vroeg hen welk geslacht het woord " ordenador" ( computer) heeft.
De jongens besloten dat ordenador vrouwelijk moest zijn:
- omdat niemand anders dan de ontwerper van een computer de logica ervan kan begrijpen.
- omdat de taal waarmee computers met elkaar communiceren onbegrijpelijk is voor anderen.
- omdat zelfs de kleinste foutjes opgeslagen worden in het geheugen om later te kunnen worden teruggehaald.
- omdat je, zodra je een band opbouwt met een computer, je halve salaris uitgeeft aan accessoires..
De meisjes daarentegen vonden dat " ordenador" mannelijk moest zijn want :
- voordat je iets met je computer kan doen je hem eerst moet aanzetten.
- een computer bevat veel gegevens maar kan niet zelfstandig denken.
- een computer wordt geacht problemen op te lossen, maar vormt meestal zelf het probleem.
- zodra je een computer hebt gekozen, realiseer je je dat je , als je wat langer had gewacht, een veel beter model had kunnen hebben..
De meisjes wonnen.
MAAR even een opmerking een computer kan in het Spaans ook vertaald worden door una computadora.... tsja... hoe zit het nu?
)
Maar wanneer ben je nu oud en vooral oud genoeg om te vergeten? 
Och…het kan gebeuren. 
