Op een morgen doet een pastoor de deur van zijn kerk open en vindt daar ...... een dode ezel. Hij weet niet goed wat te doen en belt dan maar de burgemeester met het verzoek om het dier te laten weghalen.
'Los uw problemen zelf op', zegt de burgemeester, die feitelijk een gloeiende hekel aan de pastoor heeft. 'Per slot van rekening is het uw taak de doden te begraven !'
'Daarom bel ik u juist op', zegt de pastoor.
'Volgens het reglement moet ik eerst de familie raadplegen !'
Natuurlijk bestaan Sinterklaas en zijn Zwarte Piet!
Hij komt…hij komt de lieve, goede Sint..
Toen ik onlangs mijn boodschappen deed, stond ik daar plots in een lange file. Ik dacht eerst nog dat de saucissen of de gluhwein in reclame stonden, maar het viel mij op hoeveel kinderen er in die file stonden. Toen ik even boven hun hoofden uitkeek, zag ik de ware reden van hun bezoek. De Sint is weer in het land!
Ik haastte mij naar huis om rap een brief te schrijven met al mijn wensen tot ik eraan dacht dat ik verleden jaar ook één geschreven had en er geen antwoord op gekregen heb. Toen ik in mijn archieven ging kijken, was het niet alleen verleden jaar dat hij mij vergeten was, maar al meer dan 65j dat hij hier niet meer door de schouw “ nederdaalde”.
Daar lagen ze allemaal naast elkaar, mijn brieven met veel vlijt geschreven. Al mijn wensen in schoonschrift zodat de Sint ze met zijn gewone bril zou kunnen lezen. Maar nee…ik kreeg ze allemaal terug en paste jaar na jaar mijn wensen aan. De eerste brieven durf ik zelfs niet meer te versturen uit vrees dat de Sint en zijn Pieten hun lach niet zouden kunnen inhouden. Ja, wie vraagt er nu nog een houten blokkendoos of een zak met knikkers ( ja zo eentje was ik) of zo’n oude plastic pop zonder haar ( dat stond er blijkbaar toch niet lang op! )
Sommige van mijn wensen behoren al tot het antieke speelgoed en worden duur aangekocht om als decoratie op één of ander meubilair te belanden en het met een strenge wijzende vinger te verdedigen tegen de grijpgrage handjes van kinderen die het speelgoed met ongeloof aankijken.Soms stel ik mij de vraag of er nog wel brieven geschreven worden naar de Sint, of zou de jeugd tegenwoordig een mailtje sturen met een digitale foto van een schoen met een virtuele wortel of raap erin?
Ja, waar is de tijd dat peter op het veld een schone raap uitzocht voor de schimmel van de Sint, de ezels van de pieten kregen dan weer een paar wortels die normaal gezien voor de hutsepot bestemd waren. Alles werd netjes met de schoongeschreven brief in mijn stinkende schoenen gelegd en raar maar waar, ’s anderdaags was alles verdwenen.
Ik kon naar het schijnt heel braaf zijn in de periode van Sinterklaas en dat zal de Sint ook wel gelezen hebben in zijn groot Sintenboek. De nacht van 5 op 6 december kroop ik altijd wreed nerveus in mijn bed en lag ik aandachtig te luisteren of ik de Sint of zijn Pieten niet op ons dak hoorde stappen. Ik hield ook het dak van de buren in het oog want de oude man zou zich maar eens moeten vergissen. 6 december was de dag waar ik haastig de trap naar beneden liep op zoek naar mijn schoen. Het speelgoed lag op de grond zoals de Pieten het altijd leggen omdat ze geen tijd hebben om alles schoon te schikken. Op tafel lagen snoep , mandarijntjes en rode appeltjes en het leken vaak dezelfde als deze die ons ma twee dagen eerder had gekocht. Varkentjes en fruit in marsepein en een grote zak “nick-nackjes” lagen naast de chocoladen Klaasfiguurtjes. De Sint wist wel hoe hij de kinderen kon bekoren in die tijd en wist vooral hoe eenvoudige dingen te "etaleren" zodat het meer zou lijken. Een paar boeken maakten het lijstje altijd compleet.
Als ik nu naar het lijstje van de kinderen kijk, dan was een kinderhand vroeger vlug gevuld. De jeugd groeit en blijkbaar zijn ook hun schoenen gegroeid want in mijn tijd had de Sint zelfs niet de moeite gedaan om een computer in de schoenen te krijgen.
De Sint moet mee met zijn tijd en door ons modernisme evolueert ook de jeugd. Het is soms moeilijk om de waarde van de Sint terug te vinden in onze maatschappij waar de heilige man verdrongen wordt door het commerciële, om nog maar te zwijgen dat hij elk jaar vroeger moet opboksen tegen de Kerstman. Ja, dat is nog zo een fenomeen die zijn slee elk jaar vroeger komt parkeren.
Ik herinner mij nog hoeveel waarde de Sint had en hoe ze me thuis konden manipuleren om via hem mijn gedrag te bepalen. Maar, ik groeide en door de jaren verdween stilletjes het geloof in de heilige man.
Awel, jullie gaan mij misschien niet geloven, maar sinds de dag dat ik met stoere uitspraken tegenover mijn vrienden vertelde dat de Sint iemand van onze familie was en dat het toch geen echte was zoals in de boekjes is hij ook niet meer geweest.
Ik werd steeds ouder maar probeerde het geloof in de Sint nog terug te winnen door mijn schoenen te zetten maar ze bleven leeg. De Sint was vertrokken en mijn kinderjaren waren voorbij.
Maar dit jaar zal het anders zijn, ik zal het van alle daken roepen dat de Sint en Zwarte Piet wel bestaan! Och…voor mij hoeft hij de schoen niet meer te vullen, daarvoor heb ik teveel jaren overgeslagen. Laat hem maar langsgaan bij de kinderen die straks hun schoentje vullen en van wie de oogjes nog blinken omdat een gewone raap en wortel nog wat waarde in hun leven kunnen brengen.
Onlangs werd mij de vraag gesteld wat er zou gebeuren als het water van de zee 1m stijgt. Awel ,ik heb er eens zitten over nadenken - geen doomdenken - maar gewoon de voor en - nadelen bekeken.
We gaan zover niet meer moeten rijden om aan zee te geraken!!
We kunnen dan veel dichter schelpkes rapen! En diegenen die op “den dijk” wonen, moeten niet meer op de pier gaan staan om te vissen, maar kunnen dat van op hun balkon doen!
In plaats van je boot in de haven te leggen, kan je hem in je garage binnenvaren!
In plaats van in een hondendrol te trappen, kan je dan op een kwal trappen!
De kusttram wordt dan afgeschaft en je krijgt dan de roeitram.
De nadelen zijn,
dat de vis duurder gaat worden omdat die zal vermoeid zijn van die ene meter verder te zwemmen! De garnaalvissers gaan met hun paard van op het eerste verdiep naar beneden moeten duiken!
Ze gaan de duinen moeten verschuiven!
Ze gaan in monokini lopen in Brugge en dat gaat wreed veel accidenten geven .
Maar kom, laat ons nu eens keer serieus zijn!!! We zijn hier bezig over 1 meter!!!! Als het nu vloed is komt het water toch meer dan 1 meter omhoog en dan hebt ge nog zeker 50 meter tot aan de dijk!! Dus moet het eerst al 50 meter naar omhoog komen eer we gevaar lopen en dat is dan toch maar om de vier uur, want de rest trekt dan weer met eb naar Engeland .
Onze jongste wordt vandaag in de bloemetjes gezet.
Lieve Kitiara,
Als ik van al de foto’s die ik van jou heb een fotoboek zou maken, kreeg dat de titel: Het meisje met de duizend gezichten. De mensen die ik het zou laten zien, zouden het bijna niet geloven, maar ik kan ze verzekeren dat het steeds om hetzelfde meisje gaat. Hoe je kijkt, is op elke foto weer anders. Bovendien zie je soms ook alleen maar je achterhoofd, omdat je dan he-le-maal geen zin hebt om op de foto te gaan.
Ik verbaas me soms over al die verschillende gezichtsuitdrukkingen: lief, wijs, uitdagend, kinderlijk, quasi volwassen, ernstig, vrolijk, schattig, speels, verlegen, boos, verdrietig, dromerig, vrouwelijk, vermaakt, grappig, uitbundig, ingekeerd, geïnteresseerd, nukkig, innemend, doortastend, stoer. En dit dan nog weer op heel veel verschillende manieren. Zo kom ik makkelijk aan de duizend gezichten van mijn kleindochter.
Vandaag moet ik denken aan die dag 11 jaar geleden dat je werd geboren. Een klein, piepklein meisje. Het eerste wat ik van je zag, was je kleine kopje met de leuke haartjes. Al heel snel liet je zien wie je was: een lief, klein, innemend hummeltje met een grote eigen wil. Je bent nog steeds lief en innemend, niet meer zo klein, maar jouw eigen wil kan niemand ontgaan. Je bent een meisje dat telkens weer verrast en verbaast.
Daarom op vandaag een heel dikke kus en een gelukkige verjaardag Kitiara of Kitty zoals we soms plagend zeggen!
Waar is de tijd dat ik op een stoel stond om het raam te wassen en er nadien ook weer af sprong. Nu neem ik een trapladdertje... Ik liep de trappen op met twee treden tegelijk en ik gleed langs de trapleuning naar beneden, nu gebruik ik elke trede en de trapleuning als steun... Een dag felle inspanningen gedaan , de andere dag wat rustig aan...
Dat trammeke 7 stappen doet me toch iets en vooral beseffen dat ik nu de oude generatie ben. Dat is ouder worden ... en ook zal er geen enkele man nog een fluitconcert geven als ik langsloop en vermits ik ook geen fluitketel in huis heb, hoor ik helemaal niets meer fluiten ! Of het zouden mijn oren moeten zijn die door een dag shoppen in een druk shoppingcenter zelf aan het fluiten gaan.
Neen, mijn voetballershart bloedt niet - er zijn ergere dingen in de wereld - maar ik ben wel vreselijk ontgoocheld in de prestatie van onze Rode Duivels gisterenavond tegen Zwitserland. Een pijnlijke rammeling was het, 5 - 2 verliezen in een wedstrijd die een mooi einde had kunnen breien aan 2018. Geen eindtoernooi van de Nations League voor hen!
We dachten dat zo'n nederlaag ons niet meer kon overkomen... Verkeerd gedacht. De reden? Het ontbreken van toppers zoals Lukaku, Dembele, De Bruyne, Fellani enz, arrogantie of nonchalance van onze mannen die dachten dat ze na een 2- 0 voorsprong Zwitserland een poepje zouden laten ruiken, een collectieve offday, of verkeerde keuzes van de coach? Wie zal het zeggen! Ik vermoed een beetje van alles Geen final four dus voor ons in de Nations League, dan maar supporteren voor onze noorderburen zeker die na een stunt tegen Frankrijk vanavond aan een punt tegen Duitsland genoeg hebben om zich bij de beste vier landen van de Nations League te plaatsen.
Gisteren werd de Sint op verschillende plaatsen met veel tamtam verwelkomd. De kinderen genoten en sommige kriticasters moesten die Zwarte Pieten kwestie er weer bij halen Toen ik een mail met volgende teks in mijn mailbox vond , dacht ik ... laten we maar gezellig verder kritiek voeren. Hier gaan we:
Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan....
Het woord "zie" kan als uiterst kwetsend worden ervaren door slechtzienden en dient dus vervangen te worden door "ervaar" of iets dergelijks. Daarnaast is het onacceptabel om het over Spanje te hebben voor de Catalanen, dus daar moet een oplossing voor worden gezocht, net als voor het fenomeen "stoomboot" want iedereen weet dat deze zeer belastend is voor het milieu.
Hij brengt ons Sint Nikolaas, ik zie hem al staan...
Het "hij" van de stoomboot is onmiskenbaar genderspecifiek en dient vervangen te worden. Nu goed, die milieu-onvriendelijke boot moest toch al weg, beter dus vervangen door "milieuvriendelijk genderneutraal voertuig"? "Sint Nikolaas" is een uiting van een Christelijke traditie en als bijgevolg ongewenst.
Hoe huppelt het paardje het dek op en neer... Dieren horen in de vrije natuur en zijn er niet om trucjes te doen (huppelen) en al helemaal niet op eerder genoemde boot. Een exces dat men vroeger ook wel zag in dierentuinen en circussen. Past niet meer in 2018. Helaas.
Hoe waaien de wimpels al heen en al weer...
Mag in principe nog wel, al suggereert het een continu wisselende windrichting (milieu effect of veroorzaakt door de vervuilende gassen van de stoomboot?). Hier dienen een milieu-effectrapportage en een risicoanalyse voor opgemaakt te worden. Tot de gevolgen bekend zijn, voorlopig geen wimpels. Ook omdat de niet nader genoemde kleur van de wimpels weleens voor verkeerde beeldvorming zou kunnen zorgen.
Zijn knecht staat te lachen en roept ons reeds toe...
Knecht is denigrerend en suggereert een arbeidsongelijkheid die onacceptabel is. Het zogenaamde lachen (zonder humoristische context) kan als een teken van verminderde intelligentie worden uitgelegd. Het zogenaamde "roepen" is door slechthorenden niet of nauwelijks waar te nemen en hierdoor onnodig kwetsend. Dit dient vervangen te worden door een passend alternatief.
Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe...
Door zoet aan lekkers te koppelen, ontstaat een onjuist beeld. Het is juist zoetigheid (lees suikers) die voor obesitas en hart- en vaatziekten zorgt. Door uitgerekend het woord "zoet" te verwarren met "lief" of "braaf" ontstaat een verkeerd beeld. Voorstel: A: wie zoet eet, krijgt obesitas (waarschuwend) of B: wie braaf is, krijgt een wortel (beloning). (p.s.: eerder werd "snoeptomaatje" voorgesteld maar de koppeling tussen snoep (slecht) en tomaat (goed) is ongewenst in deze)...
Oh lieve Sint Nikolaas, kom ook eens bij mij...
Absoluut uitgesloten! De koppeling van een katholieke heilige en het woord "komen" roept bijzonder ongemakkelijke beelden op van seksueel misbruik in de breedste zin des woords en is daarom "no go"!
En rijd dan niet stilletjes ons huisje voorbij...
Het woord "huisje" doet onrecht aan mensen die in een flat of appartement wonen. "Ons Huisje" is in deze context (vaak) onbewust bedoeld als eigen bezit en dus onnodig grievend voor huurders. En dan mag men zich al gelukkig prijzen geen krakers tegen te komen, aangezien zij overal 'Ons Huisje' weten te vinden ...
Lieve blogvrienden. Jullie denken misschien dat ik niet meer wil langskomen of afhaak maar niets is minder waar. Sennet heeft weer kuren. Ik kan overal reageren en ook de reactie verzenden maar op de blogs waar ik de code moet invullen om die reactie te versturen zoals bij Ani, Myette, Rebacca en nog velen verschijnt mijn reactie niet ( al is ze verzonden) op ander blogs zonder code staat de reactie er wel. Heeft er nog iemand hetzelfde probleem?
Ik heb contact opgenomen met onze grote blogsteun Redpoppy, hopelijk kan zij helpen en is dit euvel snel opgelost. Sorry voor diegenen die niets van mij horen!
Pakkend getuigenis van Steve Jobs, medeoprichter en topman van Apple, tevens pionier van de computerindustrie ...
De laatste woorden van Steve Jobs: Hij stierf als miljardair op 56 jarige leeftijd aan alvleesklierkanker. Hier zijn z’n laatste woorden op het ziekbed:
"Ik bereikte het toppunt van succes in de zakenwereld, in andermans ogen is mijn leven een toonbeeld van succes. Afgezien van mijn werk heb ik echter weinig vreugde. Uiteindelijk is rijkdom slechts een feit van het leven waar ik aan gewend ben. Op dit moment, liggend op het ziekbed en herinnerend aan mijn hele leven, realiseer ik me dat alle erkenning en rijkdom waar ik zo trots op was, verbleekt en wordt zinloos in het gezicht van een dreigende dood.
U kunt iemand in dienst nemen om de auto voor u te laten rijden, geld voor u verdienen, maar u kunt niet iemand hebben die de ziekte voor u kan verdragen.
Er kunnen materiële dingen verloren worden gevonden. Maar er is één ding dat nooit kan worden gevonden als het verloren is - "Leven".
Wanneer iemand de operatiekamer binnengaat, zal hij beseffen dat er één boek is dat hij nog moet lezen - "Boek van gezond leven".
In welke fase van het leven we nu zijn, met de tijd, zullen we de dag tegemoet zien wanneer het doek naar beneden valt.
Treasure Love voor je familie, liefde voor je partner, liefde voor je vrienden ...
Trakteer jezelf goed. Koester anderen.
Naarmate we ouder worden, en dus wijzer, realiseren we ons langzaam dat het dragen van een horloge van $ 300 of $ 30 - ze vertellen beiden dezelfde tijd ...
Of we nu een portemonnee / handtas van $ 300 of $ 30 meenemen - de hoeveelheid geld binnenin is hetzelfde;
Of we nu een auto van $ 150.000 of een auto van $ 30.000 rijden, de weg en afstand zijn hetzelfde en we komen op dezelfde bestemming aan.
Of we nu een fles van $ 300 of $ 10 wijn drinken - de kater is hetzelfde;
Of het huis waarin we wonen 300 of 3000 vierkante meter is - eenzaamheid is hetzelfde.
Je zult je realiseren dat je ware innerlijke geluk niet uit de materiële dingen van deze wereld komt. Of je nu als eerste class vliegt of economy class, als het vliegtuig neerstort, ga je evengoed ...
Daarom .. Ik hoop dat je realiseert, wanneer je maatjes, vrienden en oude vrienden, broers en zussen hebt, met wie je chat, lacht met, praat met, liedjes zingt met, praat over noord-zuid-oost-west of de hemel en aarde, .... Dat is echt geluk !!
Vijf onmiskenbare feiten van het leven:
1. Onderwijs uw kinderen niet om rijk te zijn. Leer ze om gelukkig te zijn. Dus wanneer ze opgroeien, zullen ze de waarde van dingen kennen, en niet de prijs.
2. Best bekroonde woorden in Londen ... "Eet uw voedsel als uw medicijnen, anders moet u medicijnen eten als uw voedsel."
3. Degene die van je houdt, zal je nooit voor een ander opgeven, want zelfs als er 100 redenen zijn om op te geven, zal hij of zij een reden vinden om het vast te houden.
4. Er is een groot verschil tussen een mens en mens zijn. Slechts enkelen begrijpen het echt.
5. Je wordt bemind als je geboren wordt. Je zult bemind worden als je sterft. Daartussen moet je het doen!
LET OP: als je gewoon snel wilt lopen, loop dan alleen! Maar als je ver wilt lopen, loop dan samen!
Zes beste artsen ter wereld
1 Zonlicht
2 Rust
3. Oefening
4. Dieet
5. Zelfvertrouwen en
6. Vrienden
Onderhoud ze in alle levensfasen en geniet van een gezond leven.
Die gedachte vond ik de moeite waard om te posten omdat de laatste dagen alles in de media en het gewone leven in het teken van de dood staat!
Het was hier even stil want we hebben een drukke week achter de rug. Ik vrees zelfs dat het tot eind december eerder druk dan rustig zal zijn hier. Maar wat me vooral bijblijft van de voorbije week is dat een lieve blogvriendin haar dochter verloren heeft . Het kruipt in de kleren als je zoiets verneemt temeer omdat onze dochter even oud is als die van mijn vriendin en dat is even slikken als je denkt welk impact zoiets heeft!
Dinsdag nemen samen met ons groepje afscheid van dat jong leven en ook om onze vriendin te steunen..Het laat je even stilstaan bij leven en dood en hoe bepalend die twee elementen zijn in ons leven…
Vandaag is het 10 jaar geleden dat ma ons verliet. Ik heb vrede met haar dood. Maar soms overvalt me nog steeds het gemis. Ik zou zo graag even nog wat vragen of vertellen. Zo graag nog even terug naar vroeger. Nog even kind zijn. Maar dat zit er niet meer in......
Ma, soms heb ik die gedachte: stop nu maar eens met dat dood zijn, ik ben er klaar mee. Kom gewoon koffie drinken, dan kletsen we bij. Maar zo werkt het niet!
Volgens de temperaturen van de voorbije weken zou men er niet bij stilstaan dat het morgen Allerheiligen is al voelt het momenteel toch stukken kouder aan.
Het is voor velen terug sleuren met chrysanten en andere bloemstukken tot aan de grafzerk van de geliefden. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, want op verschillende kerkhoven zijn er veel grafstenen verdwenen omdat de “ligtijd” verstreken is of omdat men parkeerruimte nodig heeft. Ja, als zelfs de dood aan het uitsterven is dan kunnen de chrysanten weldra de koppen laten hangen.
Ik ben geen kerkhofbezoeker voor mij is het niet zinvol om 1 keer per jaar tussen de dood te lopen. Het is niet omdat je niet bij een graf staat dat dierbaren vergeten worden, ze staan gewoon in je hart gegrift. Ik vraag me zelfs af hoe velen dat kerkhofritueel op Allerheilige volgen gewoon voor het oog of de commentaar van “ de mensen”? Voor anderen daarentegen is het een zeer zinvol moment en daar heb ik ook alle respect voor!
Ik kom nog uit de tijd dat men de overledene thuis hield en dat voor de deur een grote zwarte rouwdoek werd gehangen met naast de deur een zwarte stok met bovenaan een zilveren kruis. De pastoor kwam zelfs te voet met de monstrans in zijn handen en de misdienaren met het wijwatervat en kwispel de zieke de laatste sakramenten toedienen en wij knielden langs de straat als hij voorbijkwam . De kist werd vaak gedragen, of vervoerd met paard en kar. Zo ging dat op de West Vlaamse buiten.
Nadien deed de wagen zijn intrede en kon de rouwstoet achter de uitlaten lopen. Men wou mee evolueren en de laatste jaren vind ik dat de handel rond een overlijden meer en meer het verdriet overstelpt. Ook de dood is aan het modernisme onderworpen. Zo heeft men nu de keuze uit honderden verschillende kisten en uit verschillende vervoermiddelen. Namen worden in de duurste marmer gehouwen en zelfs de koffietafels gaan meer en meer op recepties lijken. Ja, er wordt op geen Euro gekeken voor onze geliefde, hoewel ik met de vraag blijf zitten, of de dood van een arme dan toch anders is dan deze van een rijke?
Mensen dragen soms hun rijkdom mee in de rouwstoet maar éénmaal begraven, liggen rijk en arm naast elkaar . Ja, je zal maar als arme sterven en met Allerheiligen de blikken voelen die gericht zijn op meer luxueuze zerken. Rijkdom springt nu éénmaal in het oog en zo lopen we vaak het verdriet van minderbedeelden voorbij.
Met Allerheiligen gaat men de stenen nog eens poetsen met spons en water, zodat de dood terug wat kan blinken daar waar de arme het onkruid trekt en even de aarde harkt. Maar voor de dood is iedereen gelijk. Dat is voor mij ook een voordeel van cremeren rijk of arm…hun as wordt altijd gedragen door dezelfde wind, de dood kent geen verschil.
Aan het winteruur zijn we snel aangepast al was ik de eerste morgen wel op mijn normaal uur wakker geworden maar zo kon ik nog een uurtje blijven liggen. Dat komt goed uit want het is nu wel wennen aan die eerste koudeprik! Vandaag waait er een kille NO wind en bij amper 6 gr C voelt dat koud aan. Onze Afrikaanse broeders zouden zeggen " The wind bites in my legs " zoals een steward van één van de vroegere collega's van mijn man ooit zei toen hij in de winter mee op verlof kwam naar België.
Tegen het einde van de week beloven ze terug zachter weer ... een beetje pech dus voor onze schoolgangers die juist nu van een week vakantie profiteren. Voor de rest van dit front geen speciaal nieuws te melden! Geniet van deze laatste week van oktober
We zijn terug overgeschakeld naar het winteruur en naar het schijnt mag je dan een uurtje langer slapen. Ja dat zal wel! Ik heb die uitvinders van het winter -of zomeruur nooit begrepen. We moeten onze wekker van 3u naar 2u zetten en dan stel ik mij de vraag waarom juist in het midden van de nacht? Ik overloop even in gedachten de nacht!
Daar gaan we:
Toen ik gisteren ben gaan slapen heb ik dus mijn wekker gezet om zeker wakker te zijn om 3u. Als ik ’s nachts moet opstaan slaap ik altijd heel nerveus en dan duurt het soms lang eer ik in slaap val. Maar bon, rond één uur moet ik dan toch in slaap gevallen zijn en voor ik de kans had het menu van mijn dromen te raadplegen ging daar om 3u de wekker af. Ik draaide de wijzer van mijne wekker van 3u naar 2u en ik zat even te denken in mijn bed hoe het nu juist zat. Ja, ik had tussen 2 en 3 al geslapen en nu ik de wekker had verzet stond hij terug op 2u. In feite lag ik daar nu met een uur waar ik niets kon mee doen want ik had het uur op zich al meegemaakt en met het terugdraaien van de wijzer was ik een uur terug in de tijd gekeerd.
Toen ik het licht terug had uitgedaan vielen mij plots de fluorescerende wijzers van mijn polshorloge op die nog steeds op 3u stonden.Ja wadde, ik moest niet alleen mijne wekker verzetten maar ook al de rest! Mijn polshorloge verzetten is een werk op zich en dat nam even tijd in beslag. Maar ik moest ook nog eens mijn sloffen aantrekken want er was nog werk.
In de keuken was het de muurklok gelukkig geen koekoeksklok want stel je voor dan moet je die koekoek wakker maken om hem te vertellen dat hij een uur moet achteruitvliegen om straks terug 3u te koekoeken terwijl hij dat juist had gedaan. Ppfff eer die vogel dat verstaan heeft !
Gelukkig passen de gsm, de radio, de tv en de computer zich zelf aan anders ben je midden in de nacht een uur bezig. Ja, waarschijnlijk is het daarom dat een mens langer mag slapen, omdat hij gewoon een uur bezig is met alles te verzetten midden in de nacht.
Nee, voor mij hoeft het niet en als ze mij komen vertellen dat we met een uur terug te keren in de tijd geld besparen moeten ze mij eens uitleggen hoe want daar waar ik anders gewoon de nacht in het donker doorbreng met mijn ogen toe heb ik nu alle lichten moeten aansteken om overal het uur te verzetten en dus zal de factuur wel op tijd in de bus vallen.
Ja, ik loop er al een ganse morgen nerveus van en dus ga ik mij nu maar even op de zetel leggen om de tijd in te halen die ik verloren heb met de tijd te verzetten.
Euh ….. dat was gewoon fantaseren hoor mannekes. Ik heb lekker geslapen en de meeste klokken hebben zichzelf aangepast maar eerlijk? Voor mij mogen ze overschakelen naar één tijd maar ja daar begint de miserie opnieuw welke tijd, zomertijd of wintertijd?
Even terugdraaien naar dat herfstgevoel ... stel je voor het is half één ’s middags. Het regent. Ik zit thuis door ’t raam naar buiten te staren, door de regendruppels heen omhoog. De wolken verschuiven razendsnel van vorm en kleur, maar toch lijkt het één en dezelfde grijsblauwe, koude massa. Dit is de tijd dat de natuur met geweld laat zien dat zij nog steeds de baas is, door middel van stormen en opkomende vorst. De regen houdt nu al een aantal dagen aan en het ziet er niet naar uit dat het weer beter wordt. Eigenlijk heb ik zin om te gaan wandelen... straks als de regen stopt dan waag ik me er aan. Nu is het vanaf mijn huis maar ongeveer drie minuten stappen lopen naar de rand van het bos.
In het bos is direct alles anders. Het is een andere, magische wereld. De enorme bomen langs de kant van het weggetje waar ik wandel zijn als pilaren die het hemeldak lijken te dragen. Hun bladeren, gebrand door het sombere herfstlicht, geuren naar het aroma van het bos.Door het vochtige weer is het een beetje mistig in het bos, zodat de paar zonnestralen die sterk genoeg zijn om door te breken en het bos warm kleuren, goed te zien zijn. Als ik naar boven kijk, zie ik vallende bladeren. Net vlinders, vind ik. Ik vang er een, het is een scharlaken rood blad en leg houd het tegen mijn oor. Ik ben er heilig van overtuigd dat bladeren heel wat te vertellen hebben op de weg naar beneden. Ze zijn gevoed door de levenssappen van de aarde en hebben hun hele leven met de wind geleefd, die overal komt.
Ik luister, maar hoor niets. Laatst zag ik een programma waarin er toch echt iemand met bomen praatte. Zouden ze gewoon niet willen praten tegen mij? Ik zie het al helemaal voor me, bladeren met een individuele bewustzijn en een collectieve arbeidsovereenkomst om te voorkomen dat jan en alleman zomaar hun verhalen kunnen beluisteren. Ik schud mijn hoofd, ik ben volgens mij al te lang in de koude namiddag aan het wandelen.
“Sukkel!”, hoor ik mijn gezicht tegen mezelf zeggen. Ik begin terug te verlangen naar mijn droge living en een lekkere kop warme koffie. Ik probeer nog een paar herfstvlinders te pakken maar als ik me omdraai om naar huis te lopen, lijkt het net of ik iemand hoor lachen. Niet zo’n lekkere, gezellige lach maar een beetje geniepige lach, meer gegrinnik. Ik kijk om, maar zie of hoor niemand. Nee, ik heb het me verbeeld trouwens de bomen willen toch niet met me praten ....ik ben blijkbaar geen bomenfluisteraar!
Vandaag is onze zoon jarig. Wat vliegt de tijd, hij was zo klein toen hij geboren werd 46 j geleden.Toen ging onze droom in vervulling - weliswaar 3 weken vroeger dan gepland - hij was pas op 14 nov verwacht! Mijn schoonouders hadden speciaal een reis naar Venezuela gepland tegen die tijd om hun eerste kleinzoon te zien maar dat manneke stuurde alle plannen in de war en was al 3 weken oud toen ze eraan kwamen om toch een heerlijke 6 weken samen met ons van hun kleinzoon te genieten! Had hij zijn tijd uitgedaan zoals voorzien dan zou hij nu op dezelfde dag jarig geweest zijn als zijn tweelingdochters. Ik vrees dat hij wilde weten wie hem daar elke dag in zijn slaapje stoorde door tegen hem te praten …of hij koos voor de vrijheid en het ontdekken van de wijde wereld, een trekje dat hij nog steeds heeft.
We hebben een paar nederlandse vienden en ik moet vaak glimlachen als ik namen van hun landgenoten hoor! Sorry voor onze Nederlandse vrienden maar soms vraag ik me af hoe sommigen in 's hemels naam aan hun familienaam komen! Vindingrijk en origineel zijn ze vaak wel!
Hoe ontstaan namen eigenlijk? En wie bepaalt dat iets goed is en iets anders niet?
Neem nu de namen van bewoners van landen.
Er zijn een aantal landen die eindigen op land: Nederland, Zwitserland, IJsland, Griekenland, Schotland, Engeland en Ierland, om er een paar te noemen. Nu zou je denken dat de namen van de inwoners op dezelfde wijze vervoegd worden. Maar dat is niet zo.
)
