Pakkend getuigenis van Steve Jobs, medeoprichter en topman van Apple, tevens pionier van de computerindustrie ...
De laatste woorden van Steve Jobs: Hij stierf als miljardair op 56 jarige leeftijd aan alvleesklierkanker. Hier zijn z’n laatste woorden op het ziekbed:
"Ik bereikte het toppunt van succes in de zakenwereld, in andermans ogen is mijn leven een toonbeeld van succes. Afgezien van mijn werk heb ik echter weinig vreugde. Uiteindelijk is rijkdom slechts een feit van het leven waar ik aan gewend ben. Op dit moment, liggend op het ziekbed en herinnerend aan mijn hele leven, realiseer ik me dat alle erkenning en rijkdom waar ik zo trots op was, verbleekt en wordt zinloos in het gezicht van een dreigende dood.
U kunt iemand in dienst nemen om de auto voor u te laten rijden, geld voor u verdienen, maar u kunt niet iemand hebben die de ziekte voor u kan verdragen.
Er kunnen materiële dingen verloren worden gevonden. Maar er is één ding dat nooit kan worden gevonden als het verloren is - "Leven".
Wanneer iemand de operatiekamer binnengaat, zal hij beseffen dat er één boek is dat hij nog moet lezen - "Boek van gezond leven".
In welke fase van het leven we nu zijn, met de tijd, zullen we de dag tegemoet zien wanneer het doek naar beneden valt.
Treasure Love voor je familie, liefde voor je partner, liefde voor je vrienden ...
Trakteer jezelf goed. Koester anderen.
Naarmate we ouder worden, en dus wijzer, realiseren we ons langzaam dat het dragen van een horloge van $ 300 of $ 30 - ze vertellen beiden dezelfde tijd ...
Of we nu een portemonnee / handtas van $ 300 of $ 30 meenemen - de hoeveelheid geld binnenin is hetzelfde;
Of we nu een auto van $ 150.000 of een auto van $ 30.000 rijden, de weg en afstand zijn hetzelfde en we komen op dezelfde bestemming aan.
Of we nu een fles van $ 300 of $ 10 wijn drinken - de kater is hetzelfde;
Of het huis waarin we wonen 300 of 3000 vierkante meter is - eenzaamheid is hetzelfde.
Je zult je realiseren dat je ware innerlijke geluk niet uit de materiële dingen van deze wereld komt. Of je nu als eerste class vliegt of economy class, als het vliegtuig neerstort, ga je evengoed ...
Daarom .. Ik hoop dat je realiseert, wanneer je maatjes, vrienden en oude vrienden, broers en zussen hebt, met wie je chat, lacht met, praat met, liedjes zingt met, praat over noord-zuid-oost-west of de hemel en aarde, .... Dat is echt geluk !!
Vijf onmiskenbare feiten van het leven:
1. Onderwijs uw kinderen niet om rijk te zijn. Leer ze om gelukkig te zijn. Dus wanneer ze opgroeien, zullen ze de waarde van dingen kennen, en niet de prijs.
2. Best bekroonde woorden in Londen ... "Eet uw voedsel als uw medicijnen, anders moet u medicijnen eten als uw voedsel."
3. Degene die van je houdt, zal je nooit voor een ander opgeven, want zelfs als er 100 redenen zijn om op te geven, zal hij of zij een reden vinden om het vast te houden.
4. Er is een groot verschil tussen een mens en mens zijn. Slechts enkelen begrijpen het echt.
5. Je wordt bemind als je geboren wordt. Je zult bemind worden als je sterft. Daartussen moet je het doen!
LET OP: als je gewoon snel wilt lopen, loop dan alleen! Maar als je ver wilt lopen, loop dan samen!
Zes beste artsen ter wereld
1 Zonlicht
2 Rust
3. Oefening
4. Dieet
5. Zelfvertrouwen en
6. Vrienden
Onderhoud ze in alle levensfasen en geniet van een gezond leven.
Die gedachte vond ik de moeite waard om te posten omdat de laatste dagen alles in de media en het gewone leven in het teken van de dood staat!
Het was hier even stil want we hebben een drukke week achter de rug. Ik vrees zelfs dat het tot eind december eerder druk dan rustig zal zijn hier. Maar wat me vooral bijblijft van de voorbije week is dat een lieve blogvriendin haar dochter verloren heeft . Het kruipt in de kleren als je zoiets verneemt temeer omdat onze dochter even oud is als die van mijn vriendin en dat is even slikken als je denkt welk impact zoiets heeft!
Dinsdag nemen samen met ons groepje afscheid van dat jong leven en ook om onze vriendin te steunen..Het laat je even stilstaan bij leven en dood en hoe bepalend die twee elementen zijn in ons leven…
Vandaag is het 10 jaar geleden dat ma ons verliet. Ik heb vrede met haar dood. Maar soms overvalt me nog steeds het gemis. Ik zou zo graag even nog wat vragen of vertellen. Zo graag nog even terug naar vroeger. Nog even kind zijn. Maar dat zit er niet meer in......
Ma, soms heb ik die gedachte: stop nu maar eens met dat dood zijn, ik ben er klaar mee. Kom gewoon koffie drinken, dan kletsen we bij. Maar zo werkt het niet!
Volgens de temperaturen van de voorbije weken zou men er niet bij stilstaan dat het morgen Allerheiligen is al voelt het momenteel toch stukken kouder aan.
Het is voor velen terug sleuren met chrysanten en andere bloemstukken tot aan de grafzerk van de geliefden. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, want op verschillende kerkhoven zijn er veel grafstenen verdwenen omdat de “ligtijd” verstreken is of omdat men parkeerruimte nodig heeft. Ja, als zelfs de dood aan het uitsterven is dan kunnen de chrysanten weldra de koppen laten hangen.
Ik ben geen kerkhofbezoeker voor mij is het niet zinvol om 1 keer per jaar tussen de dood te lopen. Het is niet omdat je niet bij een graf staat dat dierbaren vergeten worden, ze staan gewoon in je hart gegrift. Ik vraag me zelfs af hoe velen dat kerkhofritueel op Allerheilige volgen gewoon voor het oog of de commentaar van “ de mensen”? Voor anderen daarentegen is het een zeer zinvol moment en daar heb ik ook alle respect voor!
Ik kom nog uit de tijd dat men de overledene thuis hield en dat voor de deur een grote zwarte rouwdoek werd gehangen met naast de deur een zwarte stok met bovenaan een zilveren kruis. De pastoor kwam zelfs te voet met de monstrans in zijn handen en de misdienaren met het wijwatervat en kwispel de zieke de laatste sakramenten toedienen en wij knielden langs de straat als hij voorbijkwam . De kist werd vaak gedragen, of vervoerd met paard en kar. Zo ging dat op de West Vlaamse buiten.
Nadien deed de wagen zijn intrede en kon de rouwstoet achter de uitlaten lopen. Men wou mee evolueren en de laatste jaren vind ik dat de handel rond een overlijden meer en meer het verdriet overstelpt. Ook de dood is aan het modernisme onderworpen. Zo heeft men nu de keuze uit honderden verschillende kisten en uit verschillende vervoermiddelen. Namen worden in de duurste marmer gehouwen en zelfs de koffietafels gaan meer en meer op recepties lijken. Ja, er wordt op geen Euro gekeken voor onze geliefde, hoewel ik met de vraag blijf zitten, of de dood van een arme dan toch anders is dan deze van een rijke?
Mensen dragen soms hun rijkdom mee in de rouwstoet maar éénmaal begraven, liggen rijk en arm naast elkaar . Ja, je zal maar als arme sterven en met Allerheiligen de blikken voelen die gericht zijn op meer luxueuze zerken. Rijkdom springt nu éénmaal in het oog en zo lopen we vaak het verdriet van minderbedeelden voorbij.
Met Allerheiligen gaat men de stenen nog eens poetsen met spons en water, zodat de dood terug wat kan blinken daar waar de arme het onkruid trekt en even de aarde harkt. Maar voor de dood is iedereen gelijk. Dat is voor mij ook een voordeel van cremeren rijk of arm…hun as wordt altijd gedragen door dezelfde wind, de dood kent geen verschil.
Aan het winteruur zijn we snel aangepast al was ik de eerste morgen wel op mijn normaal uur wakker geworden maar zo kon ik nog een uurtje blijven liggen. Dat komt goed uit want het is nu wel wennen aan die eerste koudeprik! Vandaag waait er een kille NO wind en bij amper 6 gr C voelt dat koud aan. Onze Afrikaanse broeders zouden zeggen " The wind bites in my legs " zoals een steward van één van de vroegere collega's van mijn man ooit zei toen hij in de winter mee op verlof kwam naar België.
Tegen het einde van de week beloven ze terug zachter weer ... een beetje pech dus voor onze schoolgangers die juist nu van een week vakantie profiteren. Voor de rest van dit front geen speciaal nieuws te melden! Geniet van deze laatste week van oktober
We zijn terug overgeschakeld naar het winteruur en naar het schijnt mag je dan een uurtje langer slapen. Ja dat zal wel! Ik heb die uitvinders van het winter -of zomeruur nooit begrepen. We moeten onze wekker van 3u naar 2u zetten en dan stel ik mij de vraag waarom juist in het midden van de nacht? Ik overloop even in gedachten de nacht!
Daar gaan we:
Toen ik gisteren ben gaan slapen heb ik dus mijn wekker gezet om zeker wakker te zijn om 3u. Als ik ’s nachts moet opstaan slaap ik altijd heel nerveus en dan duurt het soms lang eer ik in slaap val. Maar bon, rond één uur moet ik dan toch in slaap gevallen zijn en voor ik de kans had het menu van mijn dromen te raadplegen ging daar om 3u de wekker af. Ik draaide de wijzer van mijne wekker van 3u naar 2u en ik zat even te denken in mijn bed hoe het nu juist zat. Ja, ik had tussen 2 en 3 al geslapen en nu ik de wekker had verzet stond hij terug op 2u. In feite lag ik daar nu met een uur waar ik niets kon mee doen want ik had het uur op zich al meegemaakt en met het terugdraaien van de wijzer was ik een uur terug in de tijd gekeerd.
Toen ik het licht terug had uitgedaan vielen mij plots de fluorescerende wijzers van mijn polshorloge op die nog steeds op 3u stonden.Ja wadde, ik moest niet alleen mijne wekker verzetten maar ook al de rest! Mijn polshorloge verzetten is een werk op zich en dat nam even tijd in beslag. Maar ik moest ook nog eens mijn sloffen aantrekken want er was nog werk.
In de keuken was het de muurklok gelukkig geen koekoeksklok want stel je voor dan moet je die koekoek wakker maken om hem te vertellen dat hij een uur moet achteruitvliegen om straks terug 3u te koekoeken terwijl hij dat juist had gedaan. Ppfff eer die vogel dat verstaan heeft !
Gelukkig passen de gsm, de radio, de tv en de computer zich zelf aan anders ben je midden in de nacht een uur bezig. Ja, waarschijnlijk is het daarom dat een mens langer mag slapen, omdat hij gewoon een uur bezig is met alles te verzetten midden in de nacht.
Nee, voor mij hoeft het niet en als ze mij komen vertellen dat we met een uur terug te keren in de tijd geld besparen moeten ze mij eens uitleggen hoe want daar waar ik anders gewoon de nacht in het donker doorbreng met mijn ogen toe heb ik nu alle lichten moeten aansteken om overal het uur te verzetten en dus zal de factuur wel op tijd in de bus vallen.
Ja, ik loop er al een ganse morgen nerveus van en dus ga ik mij nu maar even op de zetel leggen om de tijd in te halen die ik verloren heb met de tijd te verzetten.
Euh ….. dat was gewoon fantaseren hoor mannekes. Ik heb lekker geslapen en de meeste klokken hebben zichzelf aangepast maar eerlijk? Voor mij mogen ze overschakelen naar één tijd maar ja daar begint de miserie opnieuw welke tijd, zomertijd of wintertijd?
Even terugdraaien naar dat herfstgevoel ... stel je voor het is half één ’s middags. Het regent. Ik zit thuis door ’t raam naar buiten te staren, door de regendruppels heen omhoog. De wolken verschuiven razendsnel van vorm en kleur, maar toch lijkt het één en dezelfde grijsblauwe, koude massa. Dit is de tijd dat de natuur met geweld laat zien dat zij nog steeds de baas is, door middel van stormen en opkomende vorst. De regen houdt nu al een aantal dagen aan en het ziet er niet naar uit dat het weer beter wordt. Eigenlijk heb ik zin om te gaan wandelen... straks als de regen stopt dan waag ik me er aan. Nu is het vanaf mijn huis maar ongeveer drie minuten stappen lopen naar de rand van het bos.
In het bos is direct alles anders. Het is een andere, magische wereld. De enorme bomen langs de kant van het weggetje waar ik wandel zijn als pilaren die het hemeldak lijken te dragen. Hun bladeren, gebrand door het sombere herfstlicht, geuren naar het aroma van het bos.Door het vochtige weer is het een beetje mistig in het bos, zodat de paar zonnestralen die sterk genoeg zijn om door te breken en het bos warm kleuren, goed te zien zijn. Als ik naar boven kijk, zie ik vallende bladeren. Net vlinders, vind ik. Ik vang er een, het is een scharlaken rood blad en leg houd het tegen mijn oor. Ik ben er heilig van overtuigd dat bladeren heel wat te vertellen hebben op de weg naar beneden. Ze zijn gevoed door de levenssappen van de aarde en hebben hun hele leven met de wind geleefd, die overal komt.
Ik luister, maar hoor niets. Laatst zag ik een programma waarin er toch echt iemand met bomen praatte. Zouden ze gewoon niet willen praten tegen mij? Ik zie het al helemaal voor me, bladeren met een individuele bewustzijn en een collectieve arbeidsovereenkomst om te voorkomen dat jan en alleman zomaar hun verhalen kunnen beluisteren. Ik schud mijn hoofd, ik ben volgens mij al te lang in de koude namiddag aan het wandelen.
“Sukkel!”, hoor ik mijn gezicht tegen mezelf zeggen. Ik begin terug te verlangen naar mijn droge living en een lekkere kop warme koffie. Ik probeer nog een paar herfstvlinders te pakken maar als ik me omdraai om naar huis te lopen, lijkt het net of ik iemand hoor lachen. Niet zo’n lekkere, gezellige lach maar een beetje geniepige lach, meer gegrinnik. Ik kijk om, maar zie of hoor niemand. Nee, ik heb het me verbeeld trouwens de bomen willen toch niet met me praten ....ik ben blijkbaar geen bomenfluisteraar!
Vandaag is onze zoon jarig. Wat vliegt de tijd, hij was zo klein toen hij geboren werd 46 j geleden.Toen ging onze droom in vervulling - weliswaar 3 weken vroeger dan gepland - hij was pas op 14 nov verwacht! Mijn schoonouders hadden speciaal een reis naar Venezuela gepland tegen die tijd om hun eerste kleinzoon te zien maar dat manneke stuurde alle plannen in de war en was al 3 weken oud toen ze eraan kwamen om toch een heerlijke 6 weken samen met ons van hun kleinzoon te genieten! Had hij zijn tijd uitgedaan zoals voorzien dan zou hij nu op dezelfde dag jarig geweest zijn als zijn tweelingdochters. Ik vrees dat hij wilde weten wie hem daar elke dag in zijn slaapje stoorde door tegen hem te praten …of hij koos voor de vrijheid en het ontdekken van de wijde wereld, een trekje dat hij nog steeds heeft.
We hebben een paar nederlandse vienden en ik moet vaak glimlachen als ik namen van hun landgenoten hoor! Sorry voor onze Nederlandse vrienden maar soms vraag ik me af hoe sommigen in 's hemels naam aan hun familienaam komen! Vindingrijk en origineel zijn ze vaak wel!
Hoe ontstaan namen eigenlijk? En wie bepaalt dat iets goed is en iets anders niet?
Neem nu de namen van bewoners van landen.
Er zijn een aantal landen die eindigen op land: Nederland, Zwitserland, IJsland, Griekenland, Schotland, Engeland en Ierland, om er een paar te noemen. Nu zou je denken dat de namen van de inwoners op dezelfde wijze vervoegd worden. Maar dat is niet zo.
Elke morgen wordt de krant hier mooi gedeeld.. sport en puzzelbladzijden voor mij, al de rest voor mijn slaapgenoot… ik neem dat gewoonlijk later wel onder de loep en wat ik vandaag onder die fameuze loep zag, deed me weer fronsen..
Een brasserie aan de kust verbiedt kinderen in de zaak! Het label “ kinderen niet toegelaten” in de cinema dat kennen we maar dat een brasserie nu ook die jongsten weert dat zorgt voor heel wat controverse….
Studente serveert koekjes met as van grootvader er in…Het meisje zou haar klasgenoten huisgemaakte koekjes geserveerd hebben met een luguber ingrediënt erin nl de as van haar gecremeerde grootvader.. Modern kannibalisme noem ik dat!
Na de Chinese muur , de Chinese brug…Terwijl in ons landeke het aanleggen van een ring rond een stad of dorp decennia aansleept, slagen ze er in China in om in 10 j de langste zeebrug ter wereld te bouwen.. de brug is 55 km lang en om schepen doorgang te geven, bestaat de constructie ook voor een deel uit een tunnel.. een huzarenstukje waar onze politici nog niet kunnen van dromen!
Voor jan en februari is er blijkbaar nog veel werk aan de winkel om voldoende stroom te vinden voor ons landeke…Gaan we terug naar de Leuvense stoof en de kaars?
Vanaf 2019 zal een brief er maximum 3 dagen over doen om aan te komen! Wie dat sneller wil zal een prior-postzegel moeten plakken die dan een stuk duurder is dan een gewone….Dus je zal je verjaardagskaartje goed moeten plannen in de toekomst.
Horror in Amerikaanse en Russische scholen…. Wat gaat er door het hoofd van sommige jongeren de dag van vandaag? En NEEN het heeft niets te maken met de gewelddadige games en spelletjes waar ons nageslacht al van kinds af aan mee geconfronteerd wordt…ik moet daar toch nog eens goed over nadenken!!
Moet ik nog verder gaan.. of gewoon terugkeren naar de sport! Tsja daar is het echter ook allemaal kommer en kwel … neen geef me maar de kruiswoordraadsels, de woordzoekers en de suduku’s…heerlijk ontspannend.
We wonen hier in een bosrijke buurt en wandelaars met hun hond zijn schering en inslag. De tijden dat men een hond had om te helpen is vervlogen tijd. Het kleine salonhondje is ondertussen uitgegroeid tot een volwassen Deense dog die uit de zetel puilt of de Yorkschire die de voeten warmt.
De hond weerspiegelt vaak het imago van het baasje, maar het baasje is vaak in zijn dierenliefde de betekenis van het woord “baasje “ vergeten. Soms denk ik dat het baasje de hond is en dat de hond het baasje vervangt.
Toen we gisteren ( mijn half bedde en ik ) rustig zaten te genieten samen met nog een koppel van een nazomerse dag op de bank van een prieeltje aan de rand van het bos keken we ook naar de voorbijgangers en hun huisdier. Wat dacht je van de hond die aan de lange leiband liep en tot aan onze bank kwam om gewoon zijn poot op te heffen tegen de bank zodat de urine bijna op de broek van onze gezel spoot tot het baasje aan de leiband trok en de hond wat dichter haalde met de sussende woordjes van “wat doe je nu” ? Je kon zo zien dat hij met moeite een lach onderdrukte en hij een gezicht had in de aard van “ dit heeft toch iets leuks en het zou passen in een programma van verborgen camera”! “Het slachtoffer” keek gewoon met boze blik terwijl hij de hond waarschijnlijk een stamp tegen zijn klokkenspel wilde geven. Wij hielden ons voor één keer koest zoals ook een hond zou moeten aangeleerd zijn.
Natuurlijk zijn alle honden de braafste en zijn alle baasjes de beste maar een hond aan de leiband houden is nog niet door iedereen begrepen. Je moet maar eens in het najaar naar onze Belgische kust gaan en je ziet nog steeds dat de “Bruine dolfijn” af en toe zijn intrede doet, maar in feite is het niet meer dan de zoveelste str..t die tussen de schelpen. Och…we kunnen ons ongenoegen eens uiten en de zaken van op afstand bekijken. In feite is het zoals vele zaken, iedereen betekent voor zijn huisdier wat hij wil en het huisdier is voor velen het perfecte huisdier als men de ogen sluit voor wat niet kan.
Moet men nu de baasjes gaan opvoeden om de hond uit te laten? Nee hoor, want ik ken er verschillenden die naar school gaan om te leren. Ik bedoel dan wel de hondenschool hé maar dat haalt blijkbaar niet veel uit als het op de mentaliteit van de mens aankomt. Ja, stel je voor dat ik iets zou willen zeggen, dan zou ik ook terug naar ’t school moeten om te weten tegen wie ik iets zou moeten zeggen. Tegen de hond? Tegen het baasje? Tegen de twee? Och…ik heb door de jaren heen geleerd te relativeren en te filosoferen .
Onlangs kreeg ik zelfs te horen dat het trappen in een hondenstront geluk brengt op financieel gebied. Wel ik heb deze morgen staan springen in een str..t aan de zijkant van de weg voor ik mijn lottoformulier heb binnen gedaan. Ik hoop maar juist dat hij groot genoeg was, want anders zal ik het baasje eens moeten aanpakken om te vragen of zijn hond geen grotere drol kan achterlaten op de berm want mijn financiële toekomst hangt er toch maar vanaf hé.
Spinnen en ik... geen match en dan heb ik het niet over het werkwoord spinnen maar de "lieve" beestjes.
Waar komen die spinnen in het najaar toch zo plotseling vandaan? Opeens zitten ze overal in de tuin. En het gekke is, dat ze ook meteen zo groot zijn!
Bij elke ronde die ik door de tuin maak, kom ik in aanraking met spinnenwebben. Ze kleven in mijn haar en op mijn armen. Als je er op let, zie je heel veel verschillende soorten spinnenwebben. Sommige zijn heel dicht geweven. Een spin kan ik daar niet in ontdekken. Maar er zijn ook klassieke webben in de tuin, met de kruisspin in het midden. Wanneer ik voor de zoveelste keer een web beschadig, heb ik wel een beetje medelijden met de spin die telkens weer opnieuw een web moet maken.
Medelijden met spinnen…. Nou, dat is wel tot op zekere hoogte. Zodra de spinnen in huis zitten komt er een heel ander aspect van mijn karakter tevoorschijn. In de tuin mogen spinnen dan veilig zijn, maar niet in huis! Ik heb namelijk de volgende afspraak: op alle spinnen in huis mag ik jacht maken. De spinnen zijn niet onder de indruk van deze afspraak. Er zijn spinnen in de douche, de gang, in de keuken, achter de gordijnen. Ik mep en ik moord er op los, maar er komt geen einde aan de spinnen. Het lijkt wel of ze reïncarneren.
Spinnen, het is een heilloze strijd. Of zou ik minder tijd in de tuin moeten doorbrengen en meer tijd aan het huishouden moeten besteden?
Mocht iemand nog twijfelen, ik ben altijd klaar om te helpen of een oplossing voor te stellen...
Omdat ik vermoed dat alle politici teveel naar Boney M en hun song "Ma baker" luisteren waar het ook om geld draait ".. give me all your money", besloot ik het voor mezelf simpel te maken dan ben ik tenminste zeker waar mijn spaarcenten naar toe gegaan zijn . Ik stem voor ...
Voor de echte supporters van ons Belgisch voetbal is wat er nu gebeurt de zoveelste kaakslag!
Woensdagochtend vonden verspreid over het hele land 44 huiszoekingen plaats, dat bevestigt het federaal parket.
Exact de helft van de 16 eersteklassers kreeg bezoek van speurders: Club Brugge, Anderlecht, Standard, RC Genk, AA Gent, KV Oostende, KV Kortrijk en Lokeren, net als tweedeklasser KV Mechelen. Daarbij werden naar verluidt vooral dossiers over transfers meegenomen, alle clubs laten weten “hun volledige medewerking aan het onderzoek te verlenen”. Nu maar hopen dat mijn club met propere handen uit die onderzoeken komt!
De webwinkel Bol.com maakt van het voetbalschandaal gretig gebruik om met een rake marketingboodschap stevig te scoren. Bij een foto van wasmiddel Robijn plaatste Bol.com op z’n Facebook-pagina een niet mis te verstane maar tegelijk heerlijke boodschap. “Voordelig wit wassen. Om na een match je shirt te fixen, bijvoorbeeld.” Een weldoordachte verwijzing naar de witwaspraktijken waar verscheidene Belgische voetbalfiguren mogelijk in betrokken zijn.
We leven in een land waar vrije meningsuiting kan en mag, gelukig maar ,daarom dat ik even mijn onverbloemde mening geef!
Trump Ja, ooit werd er gelachen met Donald Trump. Een soort clown, dachten we. Een paljas, lachten we. Een curiosum, verwachtten we. Nooit wordt hij de officiële kandidaat van de Amerikaanse Republikeinen, hij haalt het nooit. President Trump, alleen al het idee... Vandaag lachen we niet meer.
Op zijn best is het een wat merkwaardige clown en een wat grove meneer. En op zijn slechtst is het iemand die niet alleen het aanzien van Amerika schaadt maar daardoor ook de betrouwbaarheid en de slagkracht van het Westen ondergraaft.
Kinderen houden het meest van het circusnummer dat eigenlijk bedoeld is om ze af te leiden. Als de clown opkomt, hebben ze nog nergens anders oog voor. Ze hebben amper in de gaten wat er op de achtergrond wordt veranderd. Olifanten kunnen plaatsmaken voor trapezewerkers. Leeuwen worden vervangen door vuurvreters. Maar de kinderen zien alleen de clown in de schijnwerpers. Wat Donald Trump ten beste geeft is zo’n circusnummer. Vanaf zijn aantreden als president heeft hij de Amerikaanse regelgeving overhoop gehaald. De laatste dagen verscheen hij weer in alle kranten en op alle omroepen omdat hij de zeer besproken kandidaat Kavanaugh steunde.
Gisteren kreegTrump weer zijn zin: Kavanaugh treedt toe tot Hooggerechtshof. Nog nooit is de kandidatuur van een lid van het Hooggerechtshof zo omstreden geweest. Tot de beslissende stemming toe bleven Democraten en vrouwenactivisten bij de Senaat protesteren tegen de benoeming van Kavanaugh. Op de trappen van het Capitool, het parlement, arresteerde de politie betogers die niet achter de dranghekken wilden blijven. ,,Dit is een duidelijk signaal aan alle vrouwen in Amerika’’, aldus de Democratische senator Patty Murray. ,,De Republikeinen zeggen nu dat jullie stem er niet toe doet. Jullie ervaringen, jullie trauma’s, pijn, woede, dat doet er allemaal niet toe. Hun boodschap is: We hoeven er niet naar te luisteren. We hoeven er ons niet druk over te maken. Ga zitten en houd je mond.’’
Het gaat uiteindelijk om de vraag hoe boos moeten de vrouwen worden voor er naar hen geluisterd wordt!
Arme States .... Geen rook zonder vuur , zeg ik dan ...
Eens trekt het circus weer verder. Wat blijft er dan achter?
'Moet' je ook nog even dit of dat? Breng je het grootste gedeelte van de dag door in je hoofd, binnen de muren van je eigen gedachten? Heb je het gevoel dat wat je ook doet, het nooit goed genoeg is? Je bent niet de enige.
Probeer maar eens een afspraak te maken met vrienden, familie , zelfs met je eigen kinderen… Dan komt de agenda boven en hoor je enkel … wij hebben het zo druk. Dan vraag ik me soms af hoe deden onze ouders en grootouders dat ,zelfs met een “ kroostrijk” gezin? Tsja… heel simpel ze hadden die sociale media druk niet want hoe ziet het leven er vandaag de dag voor werkende mensen uit?
E-mail checken tijdens het ontbijt, ploeterend de dag door, altijd achter de feiten aan rennen, onophoudelijk onderbroken worden, al telefonerend thuiskomen, kinderen geïrriteerd het bed in werken, mail checken, te weinig rust om recreatief te lezen, te weinig tijd om een vriend te zien, te weinig zin om te sporten, half uurtje op Facebook, een glas wijn, nog een glas wijn, een rusteloze nacht en de volgende dag begint het opnieuw: de eerste blik gaat naar de telefoon op het nachtkastje. Met als resultaat het knagende gevoel tekort te schieten ten opzichte van partner, kinderen, vrienden, familie, de echte carrièredoelen, de eigen gezondheid, de eigen idealen. Dat “proberen” wij als senioren anders te doen al zijn we ook al een beetje van dezelfde microbe gebeten!
I come to bury The politicians, not to praise them.
The evil that men do, lives after them,
the good is often interred with their bones.
So let it be with the politicians.
We believed the politicans were ambitious,
If it were so, it was a grievous fault
and grievously has the citizen answered it.
Here, under leave of the “ famous” and the rest
– Who are all honourable men -
Come I to speak to speak for …..
( diegenen die ooit Hamlet bestudeerd hebben ,weten waar ik hier de mostard haalde )
En hier stop ik want voor wie moet ik spreken?
Ze beloven allemaal weer heel veel, zijn allemaal weer de besten, gooien weer met drek naar mekaar , “To roddel or not to roddel “ that’s the question en daaruit moeten we dan kiezen!
Mijn blogje bestaat sinds zaterdag al 11 jaar en dat was zelfs mij ontgaan tot een attente bezoekster ( Rebecca) me erop wees.. Waar vliegt de tijd... .
Ooit ben ik aan het bloggen gegaan omwille van een buurvrouw die hier actief was en zo bepaalde mensen leerde kennen die intussen vriendinnen geworden zijn. Het leek me wel wat om regelmatig mijn bedenkingen en hersenkronkels neer te pennen en zo probeerde ik het ook! Intussen heb ook ik hier mensen leren kennen die me heel dierbaar geworden zijn en die ik zou missen mocht ik stoppen. Zij houden me hier aan het lijntje hahaha...
Als ik even door mijn blog scroll dan lees ik veel zin en onzin veel waarheden en ook vaak emoties... Wat een uitlaatklepje is dat hier geworden!
)
