'Moet' je ook nog even dit of dat? Breng je het grootste gedeelte van de dag door in je hoofd, binnen de muren van je eigen gedachten? Heb je het gevoel dat wat je ook doet, het nooit goed genoeg is? Je bent niet de enige.

Probeer maar eens een afspraak te maken met vrienden, familie , zelfs met je eigen kinderen… Dan komt de agenda boven en hoor je enkel … wij hebben het zo druk. Dan vraag ik me soms af hoe deden onze ouders en grootouders dat ,zelfs met een “ kroostrijk” gezin? Tsja… heel simpel ze hadden die sociale media druk niet want hoe ziet het leven er vandaag de dag voor werkende mensen uit?

E-mail checken tijdens het ontbijt, ploeterend de dag door, altijd achter de feiten aan rennen, onophoudelijk onderbroken worden, al telefonerend thuiskomen, kinderen geïrriteerd het bed in werken, mail checken, te weinig rust om recreatief te lezen, te weinig tijd om een vriend te zien, te weinig zin om te sporten, half uurtje op Facebook, een glas wijn, nog een glas wijn, een rusteloze nacht en de volgende dag begint het opnieuw: de eerste blik gaat naar de telefoon op het nachtkastje. Met als resultaat het knagende gevoel tekort te schieten ten opzichte van partner, kinderen, vrienden, familie, de echte carrièredoelen, de eigen gezondheid, de eigen idealen. Dat “proberen” wij als senioren anders te doen al zijn we ook al een beetje van dezelfde microbe gebeten!

bijzonder goed geschreven, maar vandaag alle drukte op zij gezet,

want vader werd vandaag 92 jaar!

08-10-2018 om 21:22 geschreven door Maarten

08-10-2018 om 10:21 geschreven door Dirk

Ja Natoken ik vind het ook fijn U te leren kennen hebben .bedankt voor U vriendschap . Het weekend is alweer voorbij , we beginnen weer aan een nieuwe week , laten we U dan maar vlug een hele fijne maandag wensen , met vriendelijke groetjes erbij liefs Ingrid.

08-10-2018 om 09:59 geschreven door Ingrid

08-10-2018 om 07:53 geschreven door noella

Het grote verschil zit 'm volgens mij in het feit dat in bijna alle gezinnen beide ouders (voltijds) buiten huis (moeten) werken om rond te komen. Wij hebben het ook gedaan en ik ken de rat race vanbinnen en vanbuiten.

Daar bovenop leggen werkgevers ook steeds meer beslag op de (organisatie van) de privé-tijd. Flexibiliteit is hun toverwoord en in feite komt het erop neer dat je 24/7 aan een haakje moet klaarhangen voor als het hen uitkomt (en voor hetzelfde geld, want anders kan je beschikken). Je "krijgt" een smartphone en pc van het werk (dan kunnen ze je ten allen tijde bereiken), je "krijgt" een auto van het werk (om voortdurend en onafhankelijk van OV) te pendelen als die rottelefoon gaat. Je "mag" thuiswerken (als de job er zich toe leent), want dan verlies je geen tijd in de file en heb je geen controle meer over je rustpauzes en arbeidsuren, je draait zelf op voor werkruimte, de inrichting ervan, verwarming en elektriciteit, ...

"Thuis" wordt gewoon je nieuwe buitenhuiswerkplaats. Je werkt er, je slaapt er (nog maar weinig vanwege stress), en je bent nergens meer veilig voor alle aanslagen op je privé-leven. Zelfs niet als je met vakantie bent. En dan wordt het een zware opdracht om van die gestolen vrije tijd (die je nodig hebt om je huishouden te doen, je kinderen naar allerlei sport- en andere evenementen te brengen, boodschappen te doen, ...) ook nog eens een deel "af te staan" aan familie en vrienden. Het enige wat je dan nog verlangt, is om ergens op een zetel in te storten en je dood te houden.

Tegen de tijd dat de kinderen het huis uit zijn en een eigen gezin hebben, ben je een robot die zich voortbeweegt tussen werk (want stoppen vóór 67 is alleen voor lottowinnaars), opvang van kleinkinderen en zorg voor de oudjes. Pendelen dus tussen job, pampers en incontinentieluiers. 

Wij hadden allebei het geluk nog bij de laatsten te zijn die vroeger konden beschikken, zodat we toch nog een paar extra jaartjes konden genieten van datgene waar we ons hele leven voor hadden gewerkt en gespaard. Sindsdien hebben we al een flink deel van onze "vrijdeid" besteed aan het recupereren van en revalideren na operaties, die de opgelopen slijtage heeft teweeg gebracht.

Goddank dat er nog smartphones, skype, ... bestaan. Dan kan je toch nog even contact hebben met de mensen die er toe doen.

08-10-2018 om 05:45 geschreven door Affodil

jongeren van NU betalen daar de prijs voor  , de evolutie hé !<BR> net telefoon van mijn glorie , vanaf ( weeral ) een airport druk druk , telt daar zeker !! maar ik hoor hem steeds van overal ter wereld ( smile = ben dat ook gewoon  )<BR> ikzelf  heb geen tv of gsm in mijn slaapkamer ( ouderwets op dat gebied = om te slapen !!<BR> genoten van de zon dit weekend ?? niet teveel pijn ? liefs

07-10-2018 om 17:04 geschreven door ani

Inderdaad... ons leven is heel wat drukker maar ook boeiender dan in de vorige eeuw... we worden overspoeld door allerlei nieuws... elke dag worden er nieuwe ontdekkingen gedaan en zaken uitgevonden... van tijd tot tijd de knop even draaien en je terug trekken in jezelf om tot rust te komen... voor ons gependioneerden is dat mogelijk maar voor de jonge mensen met een drukke baan en kinderen wordt het moeilijk... teveel mogelijkheden met de nodige stress.

07-10-2018 om 16:07 geschreven door Myette

Ja Natoken we komen steeds tijd tekort en het leven is haastig waarom weet ik niet . Ik ga dat eens veranderen en rustig aan doen . Ik ben zo fier als deze pauw op jou, omdat ik U heb leren kennen en steeds de vriendschap van U mag ontvangen bedankt daarvoor . Een fijne zondag wens ik U toe liefs Ingrid.

07-10-2018 om 10:18 geschreven door Ingrid

Nog een leuke zondag en mooie week kom ik
jou wensen. Ik vond het heel fijn hier
en je blogvriendinnetje Rebecca, geeft jou



Nou, "persoonlijk" denk ik toch dat het internet er wel iets aan doet lieve Natoken.Die gsm gaat werkelijk NIET meer uit hun handen, niet te geloven als je dat ziet.Zo verliest men natuurlijk vele persoonlijke contacten, maar wij, als senioren hebbenméér tijd om b.v. met ons blogje bezig te zijn, en neem ons nu nog die pc eens af, hihi...P.S. : destijds schreef je mij eens dat mijn boekje zo laag staat op mijn blogje.Nu pas is mijn maar gevallen. Ik (denk) dat je hebt gescrolld tot hélemaal naarbeneden, maar onder mijn eerste rand links, staat een kleine crea, en DAT is dusmijn boekje, hoef je maar gewoon te klikken op dat creake, ook mijn e-mail is zo.Tot later eens lieve Natoken, hopelijk is je knie nou volledig in orde. xxxxxxxxxx

07-10-2018 om 10:00 geschreven door Rebecca

07-10-2018 om 07:51 geschreven door noella