De reacties op mijn vorig logje bewijzen nog eens dat er nog altijd een zekere taboe is als je over bepaalde zaken spreekt. Ik ben daar realistisch in en vind dat je voor jezelf en je kinderen duidelijkheid moet scheppen over delicate onderwerpen zoams het einde van je leven en zo. Dat gezegd zijnde ( hahaha) sluit ik dat hoofdstuk af en om te tonen dat ik nog altijd met een smile door het leven ga mijn volgend blogje!!
Nog een paar dagen en het is weer zover dan beginnen we aan de herfst het seizoen dat je rustig met je ongeschoren benen in je fleecetrui in de zetel binnen zit met een kop herfstthee en geurkaarsjes en je favoriete boek of TV programma!
En dat de herfst ook supertof kan zijn, bewijs ik hier met een paar fotootjes!!
- Af en toe een buitje is goed voor de plantjes
- Er staat vaak een gezellig briesje.
- Je hoeft je auto niet naar de carwash te brengen.
- Je kan supergezellig binnen spelletjes doen.
- Je kan eindelijk je favoriete sweater weer eens aantrekken.
- De natuur krijgt schitterende kleuren.
- Kastanjes een pest? Bij lange niet, je kan er echt supermooie dingen van maken .
- Je kan op het strand makkelijk een plekje vinden.
- Je kan lekker gezellig een kaarsje aansteken. Romantisch!
- Er groeien hele bijzondere paddenstoelen in het bos.
En zo kan ik er nog een paar bedenken!
Wie zegt nu nog dat de herfst niet supergeweldig tof is?
Haha, ik heb me nu al lekker uitgeleefd en de herfst moet officieel wel nog beginnen…..
Regelmatig horen we van kennissen of vrienden dat ze hun laatste adem uitgeblazen hebben zoals vorige week nog en dan zit ik te denken dat ik ook in de periode van het aftellen zit al sta ik er niet te lang bij stil... Het leven is nog te mooi om het met donkere gedachten te verpesten! Maar ik blijf een realist!
De vraag is dan vaak of ik voor cremeren kies of om begraven te worden. Een mogelijkheid zou ook kunnen zijn dat ik mij laat invriezen maar nadat ik inlichtingen had genomen, kreeg ik van O 'Cool en van den Aldi geen toestemming. Nee, ik kreeg geen laatste rustplaats tussen de diepvrieskiekens en dus kon ik deze wijze alvast schrappen. Ik hoor nu al een diepe zucht van opluchting bij het nageslacht!!!
Ik kan ook kiezen om begraven te worden. Mensen hoeven daarvoor niet voor mij stil te staan aan het graf maar wel zou ik ze graag iets geven om over na te denken tijdens hun leven als ze voor de dood staan. Het liefst zou ik een tekst op de grafsteen laten zetten of er een draaiboek leggen waar ieder zijn levenservaring in kwijt kan. Allé ik zou toch iets speciaals willen. Maar echte kerkhofgangers zijn onze nakomelingen niet en ik vind het altijd zielig als ik voorbij een zerk komt die groen uitslaat omdat niemand er zich om bekommert en zonder bloemen er triestig en verlaten bijligt alsof diegene die daar ligt nooit bestaan heeft...
Neen, om de achterblijvers de moeite te besparen of ze me nu op de brandstapel moeten leggen of aan de pieren geven, heb ik nu al duidelijk gemaakt dat voor mij crematie de meest milieu vriedenlijke manier is - al kan ik niet zo goed tegen grote hitte - en laat me dan maar waaien gejaagd door de wind!!
Als wij, al een tijdje vijftigplussers (zoals ze ons nu noemen, niet meer senioren of ouderlingen), de leeftijd van 100 jaar willen bereiken, moeten wij sterker in ons schoenen staan dan ooit, want:
Als de jeugd moe is, is ze aan vakantie toe.
Als wij moe zijn, zegt men "ze takelen af".
Als de jeugd bezwaren maakt, heeft zij een uitgesproken mening.
Als wij bezwaren maken, hebben we het niet begrepen.
Als de jeugd iets vergeet, hoor je hen zeggen "ik heb het waanzinnig druk" gehad.
Als wij iets vergeten, zegt men "dat is de ouderdom, of Alzheimer".
Maar wij ouderen zijn overlevers kijk maar naar de veranderingen die wij hebben meegemaakt, meebeleefd én overleefd:
Wij werden geboren vóór dat er sprake was van televisie, diepvries, flitscamera's, creditcards, computers, afwasmachines, microgolfovens, inductieplaten, droogkasten en stoomstrijkijzers.
Wij trouwden eerst en woonden dàn samen zonder kennis van zaken en zonder ondervinding (allez, dat was bij mij toch het geval).
Wij werden geboren vóór er huismannen waren of deeltijdse banen, kinderdagverblijven, groepstherapieën, samenlevingscontracten of generatiepacten.
Wij hadden nooit gehoord van jongens met piercings, van bom-moeders en van H5N1.( variant van vogelpest virus).
Wij waren er al vóór de E40, de B747 jumbo, de shuttle , de TGV........
Wij gebruikten alleen ons geheugen met hersencellen, nu hebben ze daarvoor nog RAM en ROM en geheugens met Harde Schijven vol Mega- en Gigabytes.
Toen betekende "Made in Japan” rommel.
Een i-POT(D) was bij ons een stoofpotje om een ei in te koken.
Wij dansten op 45 en 33 toeren platen, nu heeft men Cd’s, DVD's , MP3's......
Konijnen en ook andere zoogdieren aten nog selder, nu beschikken wij voor hetzelfde effect over Viagra en Vibrators.
Aids was het Engels woord voor helpers.
Een relatie met iemand hebben, had te doen met zaken en niet met een bed.
Wij zaten nog buiten op de stoep met buren te praten, nu gebruiken ze SMS, Twitter, Whatsapp enz om elkaar iets te vertellen, zo mogelijk met een webcamera.
Wij hadden nog een kodakske met zwart-wit film, nu nemen ze kleurenfoto's met een GSM die ze dan versturen met Bluetooth of ze gebruiken een Blackberry Pda of nog ingewikkelder.
Het muziekpostje met koptelefoon is nu een homestudio met surround klank geworden.
De facteur bracht nog te voet de krant op zondag en de gratis gazet met de uitslag van de Ronde van Vlaanderen werd uit een vliegtuig van Het Volk naar beneden gesmeten.Nu krijgt men 's zondags de krant op de PC of tablet of GSM.
Wij wisten niet wat geld uit de muur halen was noch brood , drank , snoepjes enz uit de automaat.
Wij hadden een afspraak met ons lief, nu is dat een "dating" met een "babe".
Als je nu iemand naar de maan wenst, kan het zijn dat hij er echt naar toe gaat.
Wij noemden het nieuws op de radio nog "het gesproken dagblad", nu slaat men ons om de oren met digitale radio DAB en HDTV.
De kleur "roze" had enkel met baby's te maken en "homo" betekende 'mens'.
Wij waren nog bij de scouts of bij de Chiro en jongens moesten bij den troep.Nu moet de jeugd zich afreageren als hooligan bij voetbalmatchen of andere sportevenementen of door een joint op te steken.
Wij zijn de laatste generatie waarbij men een man moest hebben om baby's te krijgen.
Wij keken vroeger op een landkaart of zelfs op een kompas om de weg te zoeken, nu gebruiken ze een GPS.
Maar beste blogvrienden wij zijn ook al die toer op gegaan .
Wij sturen ook nog weinig brieven met de post, maar gaan e-mailenof SMSsen en met onze GSM luisteren we naar muziek, nemen we foto's en we kunnen er zelfs mee telefoneren .
Wij zullen ons nog maar eens aanpassen zeker? Zo slecht is het nu toch niet hé?
Misschien komen ze bij jullie langs maar hier heb ik die zo vaak besproken bezige wezentjes - ook kabouters genoemd - nog nooit gezien.
Vandaag ben ik dan maar zelf weer in gang geschoten want de bloementuin ligt er echt abominabel slecht bij. Na een paar regenbuien schoot het onkruid uit alsof het zijn schade moest inhalen. Mijn knie is nog steeds niet zoals het moet, blijkbaar zit in met en lichte ontsteking op de plaats van de ingreep en daardoor verwaarloosde ik mijn tuin een beetje. Ik heb dan maar al mijn moed bijeengeraapt en ben er vandaag in gevlogen. Nu zit ik hier met een grimas de kniezende knie te verwensen want er wacht nog heel wat werk binnen en buiten. Maar ligt het nu aan de lange hete zomer die een mens lui maakte of aan mezelf ... ik weet het echt niet maar overal zie ik karweitjes die dringend moeten gedaan worden maar de schwung is er niet dus als jullie de kaboutertjes tegen komen ,zend ze maar naar hier.
Adem teruggevonden en mond terug in de juiste stand na mijn rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbecue ( slik en diep ademhalen )..... logje, dan kunnen we weer verder.
Even serieus nu ...
Dit artikel gelezen en wilde het toch even posten want we staan er niet voldoende bij stil dat 12u al lang voorbij is!
Het noordpoolgebied warmt twee tot vier keer sneller op dan de rest van de aarde en dat kan rechtstreekse gevolgen hebben voor het weer bij ons. Dat blijkt nog maar eens uit een nieuwe wetenschappelijke studie. Door die opwarming zullen wij meer weersextremen krijgen. Warme dagen worden hittedagen, die dan hittegolven veroorzaken. Regendagen worden dagen van extreme regen, die dan overstromingen veroorzaken.
De poolgebieden zijn bijzonder gevoelig voor klimaatverandering. Volgens schattingen warmt het noordpoolgebied zo twee tot vier keer sneller op dan de rest van de aarde. En dat kan dan weer rechtstreekse gevolgen hebben voor het weer in ons land. Met maar liefst twee achtereenvolgende hittegolven was dat ook de voorbije zomerperiode al duidelijk.
Oorzaak van de eerder uitzonderlijke zomer was een tragere straalstroom, een (gewoonlijk) zeer sterke wind die op grote hoogte van ongeveer tien kilometer waait. De vertraging van die straalstroom is een gevolg van de opwarming van de noordpool, die met zijn grote temperatuurverschil warme zuiderse winden afkoelt en weer naar de afzender stuurt, waarna ze opwarmen en weer richting noordpool gaan. Maar als de noordpool alsmaar warmer wordt, wordt de ‘motor’ die de straalstroom aandrijft ook alsmaar zwakker. Een zwakkere motor betekent minder snelheid. En een minder krachtige straalstroom kan drukgebieden moeilijker verplaatsen en verliest de kracht om het weer te veranderen. Grote lussen warme - of koude - lucht blijven zo als het ware ‘geparkeerd’ staan boven een bepaalde regio.
Dat heeft grote gevolgen voor de gematigde zones in China, Rusland, de Verenigde Staten, Europa en dus ook in België.
De wereld kleurde deze zomer rood Foto: Universiteit van Maine
Concreet zal dat ervoor zorgen dat we steeds meer met extremen te maken zullen krijgen. Tijdens onze zomers zal het weer vaak vast komen te zitten. De onderzoekers waarschuwen voor lange droogtes, met waterschaarste en een nog hoger risico op bosbranden. Maar ze waarschuwen evengoed voor overstromingen. Warme dagen worden nog warmer. Droge dagen worden nog droger. Regen wordt een overstroming.
Wanneer schieten de wereldleiders eindelijk wakker en dan bedoel ik iedereen!!!
Vandaag is het al 10 j geleden dat ik mijn gal liet wegnemen … Het verlies is stilaan verwerkt. Mijn afscheidsbrief van toen kwam ik toevallig tegen.
"Al die jaren was je mijn trouwe gezel. Je was er steeds voor mij zonder dat ik het besefte. We waren zo innig met elkaar verbonden tot je opeens mijn leven kwam vergallen...Waarom verstoorde je zomaar mijn dagen met je bittere oprispingen? Jij, die mij zo eigen was, lag stilaan als een steen op mijn maag, je maakte mij het leven zuur, ik begon mijn vertrouwen in jou te verliezen. We hebben samen onze problemen proberen uit te praten ze zelfs vanuit een ander licht bekeken...
Iedereen zei: " Je bent beter af zonder ... kan alleen maar je leven vergallen" . Maar niemand besefte hoe intens we met elkaar verbonden waren.
Je was er al vanaf mijn eerste levensdag. Je was er als ik je nodig had. Stil en ongemerkt deed je je taak mijn trouwe vriend. Tot het bittere einde hield jij het vol. Waarom ga je nu plots een andere weg op? Is het zo moeilijk om ook in de herfst van mijn leven trouw aan mijn zijde te staan? Hoe moet ik nu die leegte in mij opvullen? Het is zo moeilijk om uit te leggen hoe het aanvoelt om een intieme levensgezel te moeten missen, jij die een stuk van mezelf was. Nooit zal ik mij nog compleet voelen! Hoe graag had ik jou op je vertrouwde plekje gelaten we waren zo intens met elkaar vergroeid, maar ons vertrouwen is definitief gebroken. Je bent al een tijdje jezelf niet meer en sleept mij mee in je bitterheid. Vaarwel dan maar, mijn vriend.
Ik staar nu vanuit mijn bed naar jouw tergend aandenken dat jij achterliet... 1 luttele steen..De kleintjes waren het aanschouwen niet waard. Is dit jouw gram omdat men jou weggerukt heeft uit mijn leven? Is dit het einde van onze levenslange relatie? Toch zeg ik zeg je nog éénmaal "dank" mijn trouwe gezel voor wat je al die jaren voor mij deed. Je was een stuk van mezelf geworden Maar hier scheiden onze wegen... Ga nu maar ergens anders je gal spuwen!"
De vakantie is gedaan, de scholen zijn opnieuw geopend om de slapende grijze massa van onze jeugd na 2 volle maanden terug wakker te maken! Wij senioren willen niet achterbollen hé en daarom deze eenvoudige oefening!!
Rustig blijven, diep inademen, langzaam articuleren en volgorde respecteren en het lukt!! Allé hier toch
In een zeemansdorpje woonde eens een meisje, Barbara genaamd. Barbara maakte de allerlekkerste rabarberpudding in de verre wijde omtrek, en iedereen was zo gek op de rabarberpudding van Barbara dat iedereen haar Rabarberbarbara noemde.
Omdat Rabarberbarbara op een gegeven moment zo bekend was geworden met haar rabarberpudding, besloot ze om haar eigen bar te openen. Natuurlijk werd de bar de Rabarberbarbarabar genoemd. Rabarberbarbara had in haar Rabarberbarbarabar nogal wat vaste klanten, maar veruit de meest bekende klanten waren wel 3 barbaren die regelmatig van rabarberbarbara's rabarberpudding genoten in de rabarberbarbarabar. En omdat deze barbaren zo vaak in de rabarberbarbarabar kwamen om rabarberbarbara's rabarberpudding te eten kregen zij op een gegeven moment de bijnaam ' Rabarberbarbarabarbarbaren'.
De e Rabarberbarbarabarbarbaren hadden natuurlijk ook lange stoere baarden en deze werden natuurlijk de rabarberbarbarabarbarbarenbaarden genoemd. Als de rabarberbarbarabarbarbaren hun rabarberbarbarabarbarbarenbaarden wilden verzorgen, dan gingen zij altijd naar de barbier: De rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbier.
De rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbier besloot om samen met de rabarberbarbarabarbarbaren een barbecue te organiseren: Een rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbecue.
Als je dit kunt uitspreken zonder fouten dan ben je ook uitgenodigd!
Na die lange hete zomer ben ik eindelijk terug uit mijn cocon geraakt en had direct zin om er terug in te kruipen als ik zie wat er allemaal ligt te wachten in de groenten - en bloementuin.
Sommige groenten hebben de hitte getrotseerd en leveren nu een oogst die we met zijn tweetjes nooit op kunnen! Oma is dus aan het invriezen en verwerken om vooral uit te delen aan de kids! Sommige bloemen hebben zich herpakt na die paar regenbuien en kleuren uiteindelijk toch mijn tuin , andere zijn aan een serieuze snoeibeurt toe .. dus vervelen zal ik me de eerste weken niet!
September staat hier ook genoteerd als een bijzondere drukke maand met elk weekend wel ergens een etentje en bezoek! De weegschaal steek ik dus best even weg alhoewel… alles gaat hier met mate hoor!!
Ik kijk vol verwachting uit of we nu al dan niet bij de zomertijd blijven want voor mij hoeft die omschakeling echt niet!
Als ik jullie vertel dat we morgen nog gaan “ nieuwjaren” geloven jullie het nooit maar inderdaad pas nu is er een geschikte datum gevonden om dat bij het nodige natje en droogje te doen!! Meteen kan ik de 4 van de zoon ( die er ook zullen zijn) een goeie start wensen in het 5e, 3e, 2e middelbaar! Of ze dat even tof zullen vinden als oma is nog maar de vraag!!
En voor de rest.. de boer ploegde voort en wij ook!!!
Vergeetachtigheid, ik dacht er geen last van te hebben en toch…de laatste tijd overvalt het me af en toe. Ze hadden mij altijd gezegd dat het vergeten te linken was aan de ouderdom en dus dacht ik maar ik heb nog tijd. Maar wanneer ben je nu oud en vooral oud genoeg om te vergeten?
Ik ben nog niet oud – zo denk ik toch - maar toch betrap ik me er op dat ik soms iets vergeet zoals gisteren .Ik moest dringend naar het dorp om papieren af te geven bij CM. Kom ik daar aan zie ik dat ik vergeten was om die papieren mee te nemen! Och…het kan gebeuren.
Maar nu ik er aan denk, verleden week was ik ook al een paar zaken vergeten en zelfs de week ervoor.Ik herinner me zelfs dat ik verleden jaar verschillende zaken op het programma of in mijn agenda staan had die ik totaal vergeten ben. En zelfs verder in de tijd vergat ik niet van iets te vergeten. Naar het schijnt vergat ik soms zelfs te luisteren naar ons ma. Ja, als ik zover moet terugkeren in de tijd dan wil dit zeker zeggen dat ik al oud was op jonge leeftijd.
Och…het compenseert dat ik me vandaag zoveel zaken herinner die ik vroeger vergeten ben. Hoewel, vandaag is het te laat en vergeten is vergeten. Te laat om nu nog te doen of te hernemen wat al veel vroeger moest gedaan zijn. In feite zet het mij aan het denken en stel ik mij de vraag of ik sommige zaken nu echt vergeten ben of dat het bewust gewist heb uit mijn geheugen.
Ach, hoe meer ik er zit aan te denken hoe meer ik besef dat vergeten niet bestaat. Als men iets vergeet en men er vroeg of laat terug aan denkt is het niet helemaal vergeten hé. En herinnert men zich helemaal niets dan is het er misschien nooit geweest en hoeft men nog geen schrik te hebben om iets vergeten te zijn. En toch twijfel ik soms….Soms denk ik…mijn verstand draait op volle toeren om mij toch iets te herinneren dat ik misschien had moeten doen. Maar nee er komt niets en blijkbaar ben ik het dan echt vergeten!
Nee…ik noem dit niet vergeten en zolang ik het niet zeker weet of mij kan herinneren ,noem ik het “twijfelen” of “onzekerheid”. Ik kan dus besluiten dat men zeker niet mag twijfelen of onzeker zijn wil men echt vergeetachtig zijn! Volgen jullie nog?
Even mijn gal spuwen ( al heb ik geen gal meer) !!
Eigenlijk is politiek voor mij een “ver van mijn bed show” want politiekers zijn allemaal gelijk .. een groep kleuters jaloers op het speeltje van een ander en als ze het zelf in handen krijgen dat speeltje alleen maar gebruiken voor eigen lof en glorie .. egotrippers van het bovenste knoopsgat. Sorry als ik daarmee op iemands tenen trap maar tot het tegendeel bewezen is en iemand eens optreedt met degelijke wetten zal ik nooit een aanhanger van politiek worden! Gemakkelijk is het zeker niet al laten die vele lege plaatsen in de senaat en het parlement iets anders vermoeden zonder van de slapers en GSM verslaafden tijdens debatten te spreken….
Maar mijn ergernis vandaag gaat over Trump zoals die nu weer spartelt als een vis op het droge. Cohen – de ex- advocaat van Trump - lekte onlangs een tape waarop te horen is hoe hij met Trump bespreekt zwijggeld te betalen aan een naaktmodel. Ook liet hij weten dat Trump wel degelijk wist van de ontmoeting tussen zijn campagneteam en een Russische delegatie. Natuurlijk is Cohens bekentenis belastend, maar reken maar dat Trumps dream team zal proberen gehakt van die verklaringen te maken. Trump zal zich wel weer uit die zwijggeld affaire weten te klappen!! Z’n kiezers zullen hem nooit laten vallen, zeker niet nu het zo fantastisch gaat met de VS-economie: de Dow Jones op een all time high, de werkloosheid op het laagste niveau van deze eeuw en ten slotte een economische groei van zo’n 4% op jaarbasis. En zoals we allemaal weten, althans zouden horen te weten, gaat het om de economie. Nog zes jaar doorbijten mensen..
Wij aardbewoners zijn toch een zootje onvoorspelbare globetrotters… hoe gekker en extremer hoe meer succes dat lijkt te verzekeren…
Stel je eens voor dat er buitenaards leven is - het zou arrogant zijn om te geloven dat wij de enige levende wezens in het heelal zijn in welke vorm dan ook - hoe verkopen we het aan hen dat een man als Trump aan het hoofd van zo’n land kan staan… Maar ja we zouden nog meer te verklaren hebben.. de terreur, de discriminatie van rassen en vrouwen, de vervuiling… het verstoren van ons ecosysteem door overbevissing en houtkapping… moet ik nog verder gaan? Je krijgt het schaamrood op je wangen als je eraan denkt dat je aan andere levende wezens moet verklaren dat je je eigen rommel niet opgekuist krijgt dat je de wc van onze samenleving vergat door te trekken…
Tijdens een wandeling door het woud hoorde een atheïst geritsel in het struikgewas. Hij draaide zich om en zag een enorme grizzlybeer op zich afkomen. De man probeerde zich uit de voeten te maken, maar struikelde over een boomstronk en viel. Terwijl de beer zijn machtige voorpoten ophief om toe te slaan gilde de man:
"God! Help me!"
De tijd stond stil. De beer bleef als bevroren staan, het bos zweeg en het beekje hield op met kabbelen. Toen hoorde de atheïst een machtige stem:
"Je ontkent mijn bestaan al jaren, hebt anderen verteld dat ik een verzinsel ben en al mijn werken toegedicht aan een samenloop van kosmische omstandigheden. Waarom zou ik je helpen?"
"Ja, het zou hypocriet zijn om u nu om hulp te vragen", gaf de atheïst toe. Maar misschien kunt u de beer bekeren?"
Op hetzelfde moment kwam het bos weer tot leven en begon de beek opnieuw te stromen. De beer viel op zijn knieën, vouwde zijn klauwen en sprak:
De tijd dat vrouwen bovenop de barricades kropen en hun bh’s ritueel verbrandden om verandering te eisen, ligt achter ons. Dat van die bh’s verbranden, bedoel ik dan. De harde korsetten veranderden in bodyfit en ultrasofte stofjes met nauwelijks voelbare beugels. Geen strakke keurslijven meer, maar ademend katoen en zijdezachte kant. Enfin. De bh’s zijn niet de reden dat ik hier schrijf dan was ik wel tot bij Marie Jo of zo gereden. Geef toe, ’t trok wel jullie aandacht. Die wilde ik. En - no worries - ik hou m’n kleren aan. Ik begin oud te worden, versleten. Mijn lijf 73, mijn hoofd gelukkig nog steeds euh….40 kan dat? . Of is het omgekeerd?
Versleten, klink zwaar, maar toch. ..Kleermakerszit op de grond vergeet het ik geraak nooit meer recht tenzij ik me laat vallen en op handen en voeten probeer recht te komen want ook geen zicht is dus kleermakerszit .. afgedaan!
Opstaan na een zware nacht die al bij al niet eens meer zo zwaar is de dag van vandaag..een ramp! Onlangs kreeg ik zelfs een kater van twee gin-tonics, éentje is geentje hé. Een vriendin die ook op trammeke 7 zit, stond er zelfs mee op, met die kater bedoel ik niet met de drank.
Zo’n schapenvachtje op m’n fietszadel vb (Heb ik niet) maar ‘k geef toe dat het me erg comfortabel lijkt.
Maar het aanlokkelijkste van al? Een middagdutje in de zetel voor de TV terwijl het nieuws loopt .Zo’n powernapje waar je wat verdwaasd uit wakker wordt.. De plooien van het kussen donkerrood in je wang gedrukt. Je krijgt ze niet weg, die lijnen, niet met wrijven niet met fond de teint of blush. Het brandmerk van vrouwen die af en toe eens een momentje stelen voor zichzelf, die van de schamele momentjes tussen werk-strijk-koken en partner eens een keertje me-time hebben gemaakt. Het doet zo’n deugd.
Dus als je me – héél af en toe – bij het aanbellen aan de deur ziet staan met rode strepen op m’n wang, een lichtjes krokant haarpuntje vooraan omdat het opdroogde in een straaltje speeksel dat langs mijn mondhoeken sijpelde, ietwat verkreukelde kleren en ogen die er nog wat wazig bij staan… kom dan maar binnen om met me te babbelen. Fijn! Heel graag. Maar doe het zachtjes, voorzichtig, geen kreetjes en geen lachjes. Ik ben dan maar net wakker.
Ik heb een persoonlijke vraag aan jullie en ik ben heel benieuwd naar het antwoord.
Baal jij wel eens, wanneer je in de auto zit en je opeens honderden rode remlichten ziet opgloeien, zodat je je realiseert dat je in een ongelooflijke file terecht bent gekomen?
Of de keren dat je door een gigantische regenbui bent gerend, waardoor je met een badmutskapsel in de trein/bus/tram zit, op weg naar een afspraak?
Dat je fiets je trouwe bondgenoot is, behalve als het regent en de wind plots is opgelopen tot windkracht 6, zodat je je slingerend moet voortbewegen op het fietspad?
Eén ding hebben ze allemaal gemeen: woon- werk- of winkelverkeer is nooit saai. Er gebeurt altijd wel wat!
Iemand zei me ooit dat welk vervoersmiddel je ook gebruikt, er altijd wel manieren zijn om je tocht op te vrolijken, zelfs als je in de file staat of met een verregend hoofd bijna van je fiets wordt geblazen. Alleen herinner ik me die "vrolijke manieren" niet meer tenzij ik ze zelf moest verzinnen!
Het zou zo maar kunnen dat nu een aantal mensen zich hoofdschuddend afvragen waarom alles leuk moet zijn. Ik ben eerder benieuwd wat jullie kunnen bedenken om bij file -of ander verkeersleed jezelf op te vrolijken?
Even een plaatje scheppen: je bent jarenlang een bewuste moeder/ oma geweest (dat klinkt pas echt suf, maar goed). Je stroomlijnt de dagelijkse activiteiten van je gezinsleden, je regelt het huishouden maar je bent eigenlijk vooral bezig met opruimen, boodschappen doen, cateren, opruimen, wassen, opruimen, cadeautjes kopen, opruimen, afspraken maken bij tandartsen, fysiotherapeuten, huisartsen, leerkrachten, opruimen, kapotte kledingstukken (laten) repareren, opruimen, schoonmaken, opruimen, sokken bij elkaar rapen, opruimen enz. enz. Kort samengevat als je jong bent hol je dagelijks van hot naar her en hebt oneindig veel taken, verantwoordelijkheden en andere besognes die je aandacht vragen. Voor je het weet hol je jezelf voorbij en is het steeds moeilijker om rust te vinden. Maar die periode heb ik toch al een tijdje achter me liggen hoewel ik nog steeds actief ben . Ik zeg steeds “ niets moet , alles mag” en toch…
Zou dat dat toch een teken van “ ouder” worden of beter “ ouder zijn” betekenen als ik mezelf erop betrap dat ik stilaan even stilte wil rondom mij? Ik heb de gewoonte als ik opsta om de radio op te zetten en dat blijft zo voor de rest van de voormiddag terwijl ik bezig ben in huis. Meestal is het de bedoeling om met die muziek op de achtergrond gezellig bezig te zijn soms eens mee te neuriën als de song bekend is …gewoon een huiselijk sfeer te creëren…Tot nu toe was dat een dagelijkse routine tot ik me er al een paar keer op betrap hebt dat ik na een uur of twee gewoon de muziek afzet omdat ik snak naar stilte en rust….
Moet ik me nu ongerust maken dat het daar binnen allemaal soms een beetje te druk wordt of is het “vadertje Abraham”…of neen in mijn geval “Sara” die de bovenhand probeert te nemen in mijn hoofd en bedoeningen? Of moet ik gewoon Miss Perfect de deur uit bonjouren en gewoon genieten van elke dag zoals die zich aanbiedt?
Och, neen, maak jullie geen zorgen , ik heb ze nog allemaal op een rij ik wilde hier gewoon even een bedenking neerzetten!
Bij zo'n weer als de laatste weken zijn ze aan zee weer in alle maten en modellen te bewonderen dit jaar en deden me terugdenken aan de badpakken die ooit mijn leven kleurden.
Van de meeste weet ik niet eens meer hoe ze eruit zagen of hoe ze zaten. Waren ze billenkruipers of slobberaars, snelle drogers of lange druipers, doorschijnend of bedekkend? Een paar stuks waren wel memorabel zoals die ene witte bikini. Wit en water need I say more? Het ding ging zijn levensdoel vlot voorbijen kreeg daarom al snel een andere bestemming. Bikini’s -en zeker witte - kunnen prima dienen als vlag. ’t Was dus een kort leven voor De Witte
Vòòr De Witte was er De Zwarte gevolgd door de Oranje met maar één beugel. Ondersteuning? Doe het maar zelf. De zwaartekracht won. De beugelloze flap bleek trouwens niet bestand tegen de stuwing van het water en na een duik ben ik net iets te vaak boven gekomen met een avant-gardistische look of met één borst bloot. De Oranje verdween daarom ook in de kast met het idee ooit opnieuw gebeugeld te zullen worden terwijl we beiden wisten dat dat niet zou gebeuren en dat de kast het vagevuur was, de plaats van vergetelheid.
Naast die badpakken waren er ook nog de badmutsen. Ik heb ze in 4 kleuren gehad want in mijn tijd was zwemmen met badmuts op verplicht .De blauwe en rode waren zeer duidelijk de grootste. Ik kon ze tot ver over mijn oren trekken! Over het nut van stoffen badmutsen heb ik me lang het hoofd gebroken. Water tegenhouden deden ze niet. Haren bijeenhouden evenmin.
De verplichting om ze te dragen werd netjes nageleefd, maar over de manier van opzetten bestonden weinig regels. Zo waren er achterdragers die de badmuts zo ver mogelijk naar de achterkant van hun hoofd schoven een beetje achteloos tot meneer de badmeester hen erop wees dat ze mutsloos waren. Er waren zijdragers die hetzelfde doel hadden als de achterdragers maar de schuine bedekking cooler vonden. Er waren puntdragers, met een teut bovenop hun hoofd en de strakkerds die met laag getrokken badmuts verwoed baantjes bleven trekken en zich weinig zorgen maakten over hun imago. ’t Was het eerste ding dat de zwemzak in ging bij zwemmen en het laatste dat eruit kwam.
Mijn kindertijd ligt intussen al veel decennia achter mij. Ik vraag me af of ze die dingen nu nog verplicht moeten dragen?Aaan het strand is daar gelukkig niets van te zien!
Terwijl velen een ode brengen aan de zonnegoden en hopen dat deze zomer nog lang mag duren en er ons zelfs nog een Indian summer te wachten staat, denk ik toch een beetje verder dan mijn neus lang is zeker als ik het volgende artikel lees:
"De bosbranden die Portugal, Griekenland en Zweden teisteren zijn slechts een voorproefje van wat Europa te wachten staat, zegt Jouzel. De 71-jarige Franse klimatoloog is niet zomaar iemand. Hij is lid van het Internationaal Klimaatpanel van de Verenigde Naties, het belangrijkste wetenschappelijke klimaatorgaan, en geldt met vijftig jaar ervaring als een van de experts bij uitstek. “Dit is slechts het begin”, vertelt Jouzel als Franse media naar zijn mening vragen.
Hij laakt de Europese houding waaruit blijkt dat we denken dat de ergste gevolgen van klimaatverandering aan ons voorbij zullen gaan. Dat eilanden in de Stille Oceaan en regio’s in Afrika zwaarder onder druk staan, dat klopt. Maar klimaatverandering zal bij ons niet enkel leiden tot meer wijngaarden en zwembaden. “Wat vandaag gebeurt, hebben we al dertig of zelfs veertig jaar geleden voorspeld”, zegt Jouzel in een interview met Le Monde.
Extreme weerfenomenen worden intenser en komen steeds vaker voor. Als de strijd tegen klimaatverandering niet versneld wordt, dan krijgen we volgens Jouzel tegen het einde van de eeuw uitschieters tot 55 graden in Ukkel. “Elk jaar zijn in Europa 3.000 doden toe te schrijven aan het klimaat”, vertelt de klimatoloog aan L’Echo en De Tijd. “Dat kan oplopen tot 150.000. Dat zijn toch cijfers om bij stil te staan.
Het klimaatakkoord van Parijs stelt als doel om de opwarming van de aarde tot 2 graden of zelfs 1,5 graad te beperken. Jouzel vreest dat zelfs als het akkoord nageleefd wordt, de gemiddelde temperatuur tegen het einde van de eeuw met 3 tot 3,5 graden zal stijgen. “Het risico dat we worden blootgesteld aan extreme weerfenomenen vermenigvuldigt tegen dan met vijftig.” Jouzel rekent op meer politieke daadkracht, maar net hieraan ontbreekt het. De Verenigde Staten hebben zich al een tijdje geleden uit het akkoord teruggetrokken. “Net toen het klimaatscepticisme verdwenen leek, kwam Trump aan het hoofd van de grootste wereldmacht.”
Het absolute record aan zomerdagen verbreken kan nog. “Dat is moeilijk te voorspellen. Zomerse dagen kunnen nog tot in oktober voorkomen”, zegt weerman David Dehenauw. Het einde van de huidige hittegolf is wel in zicht. Donderdag neemt de temperatuur een flinke duik, waarschijnlijk tot onder de 25 graden. Daarvoor moeten we wel nog twee bloedhete dagen doorstaan."
Ik trek me op aan het gedichtje dat ik in mijn vorig logje plaatste want momenteel heb ik niet veel zin om iets te doen. Sinds een paar dagen zit ik op een carrousel omdat de kristallen in mijn linker oor weer eens op zwier gaan en zo voor vertigo ( klinkt ernstiger dan duizeligheid ) zorgen…Ik heb daar af en toe last van maar nu was het toch al een tijdje geleden! Door de hitte zet alles uit en die kristallen ook zeker zodat ze er dan maar niets beters op vinden dan even een toertje te maken…
Daarom lieve mensen houd ik het kort vandaag! Houd jullie lekker fris , vergeet niet om regelmatig te drinken en tot de volgende bij leven en welzijn!
)
Och…het kan gebeuren. 
