Wij zitten hier sinds gisteren met een loopneus van jewelste precies alsof ze de marathon moet lopen, een pijnlijke keel, hoesten, niezen en hoofdpijn. Ons spuitje tegen de griep zal ons misschien van erger behoeden maar het is nu even uitzieken en rusten .. Gelukkig behoren we tot de categorie die stilaan mag genieten van een “oude” dag al moet je dit ook vaak met een korreltje zout nemen.. Maar soit, er zijn ergere dingen in het leven zeker, dus ik hoop nu maar dat jullie bij het lezen van dit logje niet besmet worden.
Maar ik wilde me toch even laten horen want voor de rest is alles ok!
Na maanden zonder vlees en alcohol nu 30 dagen zonder klagen. Dat de zon al veel te lang niet heeft geschenen. Dat het leven toch wel duur geworden is, de trein nog maar eens vertraging had, de kassierster niet vriendelijk was. Dat je haar niet goed ligt, je wallen onder de ogen heb, het kilootje dat er is bijgekomen. We staan elke dag voor de spiegel en zijn geneigd te kijken naar wat níét goed is terwijk het zo gemakkelijk anders zou kunnen.Allemaal hebben we onze eigen redenen om van tijd tot tijd een stevig potje te klagen. Maar één iets hebben we gemeen: we worden er niet gelukkig van.
Met de nieuwe actie ‘30 Dagen zonder Klagen’ willen Isabelle Gonnissen (43) en Greet Van Hecke (46) daar verandering in brengen. Campagnes als Dagen zonder Vlees en Tournée Minérale hebben duizenden mensen aangesproken.
30 Dagen zonder Klagen’ begint niet toevallig volgende maandag. De derde maandag van januari staat bekend als Blue Monday, “de meest depressieve dag van het jaar .Dé dag bij uitstek voor de start van een actie die de mensen positiever in het leven wil doen staan”, zegt Isabelle Gonnissen.
Ik heb besloten om te “proberen” eraan mee te doen jullie ook?
Misschien lukt het ons met gemak om dertig dagen niet te klagen. Maar zelfs als we nu al weten dat we daar niet in zullen slagen, is dat geen schande. Want klagen heeft ook z’n voordelen. Het lucht bv op en eigenlijk is het net heel sociaal: we starten er een gesprek door.
Ik ben niet ziek, ik ben jullie niet vergeten ....
t Is hier een beetje stilletjes hé? Inderdaad, liefste bezoeker. Hoe dat komt het,? Goh, daar vraag je me wat. Als ik zou zeggen geen tijd, vinden jullie dat wellicht een flauw excuus en daar hebben jullie eigenlijk gelijk in. Ik kàn wel tijd vrijmaken, maar momenteel spendeer ik mijn vrije uurtjes aan andere zaken . Jullie denken misschien ,maar allé, wat kan er nu belangrijker zijn dan blogjes schrijven? Ik verwaarloos jullie maar ik kom zeker af en toe terug als ik wat inspiratie heb. Ik vergeet jullie niet maar momenteel zijn er andere prioriteiten . Bedankt dat jullie blijven aankloppen!
Heb jij ook die indruk dat de donkere dagen van de laatste weken precies nóg donkerder zijn? Zeker weten dat het gebrek aan zonlicht er voor veel tussen zit maar door de bewolking en mist en regen moeten we er niet op rekenen dat we die zonnebril rap moeten bovenhalen.
Volgens mij viel ook nog uitzonderlijk wat regen de voorbije maand wat het weer nog treuriger maakt. Dat wegblijven van de zon heeft veel invloed op mensen want daglicht heeft nu eenmaal invloed op ons slaap- en waakritme. Ons lichaam denkt dat we moeten gaan slapen als het donker is. Wat betekent dat je blijkbaar al vanaf vier uur 's middags slaaphormonen aanmaakt. Ik val al op de middag in slaap terwijl ik naar het nieuws kijk op TV .. om dan wakker te schieten als de weerman met een glimlach nog steeds nat en koud weer voorspelt.
Weinig daglicht heeft zeker invloed op je humeur en werkt vermoeiend. Zo loop ik hier de laatste dagen rond op automatische piloot, er is van alles te doen en te regelen maar de drive wil maar niet komen. Normaal gaat zo'n bui rap voorbij maar nu heb ik er precies wat meer last van. Maar het kan alleen maar beteren, zeggen ze dan. Daarom sluit ik af met volgende winterspreuk.
“ Een druilerige nieuwjaarsdag voorspelt veel vreugde en gelach”..
We zijn weer vertrokken voor de volgende 365 dagen.. Wat 2018 in petto heeft daar kunnen we enkel maar naar raden. We moeten het nemen zoals het zich aanbiedt en hopen dat er geen te grote problemen dit jaar ons pad kruisen.
Het nieuwe jaar werd in ieder geval overal met veel toeters en bellen verwelkomd. Bij ons in de straat was het rustig, het jong volkse is weg en de “oudjes” weten hun centen blijkbaar beter te besteden! Niet iedereen dacht er zo over want het knallen van het dorpscentrum waaide tot hier over, het leek wel oorlog zo’n salvo’s die te horen waren , het hield niet op , zeker 10 min lang een lawaai van je welste ,spijtig genoeg zagen we niets. We hebben dan maar het vuurwerk op TV gevolgd en om klokslag middernacht was het weer het klassieke knuffelmoment , weliswaar met zijn tweetjes… Wat we mekaar gewenst hebben? Een goede gezondheid en dat we op het einde van 2018 weer knus samen mogen genieten van de volgende eindejaarsdrukte. Meer moet het op ons trammetje niet zijn!
Ik hoop dat iedereen de overgang overleefd heeft en er ook met volle moed tegenaan gaat!
Voor het feest losbarst zijn de laatste dagen van een jaar gereserveerd om even terug te kijken. De kranten staan vol met lijstjes van de beste boeken, cd’s, films ...... Op televisie zie je alle ellende die je eigenlijk niet had willen weten, nog een keer voorbij komen, in ontelbare jaaroverzichten. Op de radio zijn ze bezig aan de top 1000 en zo gaat het verder. Ik lees, kijk en luister er liever niet naar.
Als het einde van een jaar nadert dan voelt het alsof je iets verloren hebt… tijd die voorbij gevlogen is zonder dat je er erg in had. Dan heeft een mens vaak de neiging om eens achterom te kijken om te zien of je niets vergeten bent, wie je verloren bent in de loop van het jaar maar ook naar de mooie momenten. Ik betrap mezelf ieder jaar weer op dat evaluatie moment. Wat heb ik het afgelopen jaar allemaal gedaan?
Globaal genomen was het voor ons best een goed jaar. Voor sommige blogvrienden dan weer wat minder en kan het niet snel genoeg voorbij zijn! Naast de grote lijn en vele hoogtepunten, waren er ook mindere punten. Er waren nog genoeg fouten te maken en diepe kuilen om in te vallen. Maar dat maakt niet uit. Ik ben dit jaar gelukkig geweest en er is niets dat ik anders had willen doen.
De volgende stap is het bedenken van goede voornemens. Ik weet geen dingen die ik het afgelopen jaar gedaan heb, die ik komend jaar niet meer wil doen. Goede voornemens, zeker als ze ingaan op 1 januari, zijn volgens mij gedoemd te mislukken.
Daarom blijf ik mijn leuze “ carpe diem” trouw en geniet met volle teugen van elke dag ook tot het einde van dit jaar en dan opnieuw beginnen zeker?
Daar komt ie weer al in het zicht die laatste dag van het jaar, vol sfeervolle lichtjes en feesten in welke vorm en betekenis ook. We komen bij elkaar, bijvoorbeeld om samen te eten, vaak lekker en meestal te veel. We verrassen elkaar met iets extra’s, knallen met kurken en vuurwerk en genieten van de tijd samen. Dat allemaal is bedoeld om er iets aangenaams van te maken, een knusse boel, alleen wordt voor mij al dat geloop vooraf soms een beetje van het goede teveel! Maar....
Hier ten huize Natoken is die drukte al wat gaan liggen omdat we zondag gezellig bijeen waren voor een verjaardagsdrankje en een Kerstmaaltijd.
Voor de blogvrienden die tot aan de laatste dag van het jaar trouw blijven langskomen.. houd het hoofd koel en het hart warm!
Vandaag houd ik het kort want vanavond valt hier ons " bende" binnen om de verjaardag van de dochter te vieren en dan ook traditiegetrouw Kerstavond ...Als ik wil dat al die " hongerigen" hun buikje vol krijgen dan is het alle hens aan dek bij Natoken!
De Kerstboom schittert en de pakjes eronder liggen al uitnodigend te kijken. De kalkoen zal in de late namiddag zijn uurtjes aan het spit draaien want een beest van 4 kg heeft tijd nodig om heerlijk mals te worden,
Wacht, even alle to do's op een rij zetten...
Ik moet nog de hapjes voor bij een glas bubbels maken.
Als voorgerechtje heb ik garnalencoctail voorzien dat lust iedereen, gelukkig kan je die "krulbeestjes" al gepeld kopen want voor 12 personen zelf aan het pellen slaan, is niet te doen! Mijn " coupkes" en groenten staan klaar om af te werken .
De soep ( pompoensoep)en de 120 balletjes die erin gaan, heb ik gisteren al gemaakt...De peterselie moet ik nog fijn maken...
De groenten voor bij " the beast" , het hoofdgerecht, heb ik ook al in mijn hoofd.. veenbessen voor een paar kleinkinderen die er verzot op zijn, erwtjes en worteltjes voor een ander groepje en campignons voor de volwassenene! 100 Duchesseaardappeltjes .. dat zal genoeg zijn zeker? Als 6 tieners en 6 volwassenen hun voeten onder tafel steken dan zie je de " patatjes" zo vliegen!
Als dessert heb ik ijscrème gepland met fruit en een bavaroise taartje en dat kan ik pas op het moment zelf klaarmaken!
Bij de koffie/ thee heb ik 2 taarten voorzien, eentje voor de jarige en een buche voor Kerst . Ik heb ze gisteren gebakken en vandaag worden ze versierd.
De tafel en het versieren ervan dat is voor mijn slaapgenoot.... ik heb mijn " instructies" al klaar ....
Jaja ik zie het voorlopig nog zitten hoor...
Voor de dochter alvast een dikke proficiat met je 43 lentes .. ( ik voel me oud als ik dat lees) en vanavond drinken we erop!
Het einde van het jaar komt er weer aan en omdat ik niet op het laatste moment in de drukte van de eindejaarsdagen wil winkelen, trokken we naar een supergrote winkelketen waar je bijna alles in één zaak vindt!
Normaal doe ik mijn inkopen hoofdzakelijk in dezelfde voordelige winkelketen. Op die dag valt dan de beslissing van wat er ten huize Natoken de komende dagen zal gegeten en gedronken worden. De benodigdheden hiervoor schrijf ik nauwgezet en gedetailleerd op een boodschappenlijstje, eventueel aangevuld met niet eetbare huishoudproducten. Die notities worden al winkelend bijzonder strikt opgevolgd al vindt er af en toe wel eens een 'spontane' extra aankoop de weg naar m'n boodschappentas. Alleen het hoogst noodzakelijkste belandt uiteindelijk in m'n kasten, dus weggooien komt hier zo goed als nooit voor.
Een bezoek aan zulk een reuzegrote hypermarkt laat je altijd wat in shock achter! Absoluut àlles kan je er kopen, àlle soorten voedingswaren van àlle denkbare merken in àlle mogelijke grootten en in àlle smaken, kleuren en verpakkingen die je in je wildste fantasie maar kan verzinnen. Torenhoog. Rek na rek. Rij na rij na rij na rij....
De onmetelijke hoeveelheid producten overspoelde me als een ware tsunami en meteen zat m'n hoofd vol prangende vragen. Wie produceert dat allemaal? En wie kóópt dat dan allemaal? Eten ze dat àllemaal op? En, in godsnaam, wie heeft er zóvéél nodig???...
Onmiddellijk zie ik dan op m'n netvlies de weerzinwekkende beelden van de televisieprogramma's over de kolossale hoeveelheden waardevol en perfect eetbaar voedsel, al tijdens de teelt gedumpt wegens 'nét niet volmaakt genoeg' samen met de enorme berg wél goedgekeurde zaken, ook nog perfect eetbaar doch onverkocht, die bij de supermarkten in de afvalcontainers verdwijnen.
Hoeveel dieren kweekt en slacht men - al dan niet onder vreselijke omstandigheden - om dan op zaterdag, zélfs aan halve prijs door niemand gewild en door niemand opgegeten, achteloos als vuilnis afgedankt te worden? En dan zijn er ook nog de ontelbare uiteindelijk tóch aangekochte voedingswaren die, onaangeroerd, overbodig en vergeten, wegrotten in ijskasten, diepvriezers en andere opbergruimtes...
Dat ene bezoekje aan die reuzegrote supermarkt drukte me genadeloos weer op de feiten: we leven zonder enige twijfel in een échte consumptie- en wegwerpmaatschappij.
Ach, ik wil hier niets prediken, hoor, of iemand de les lezen. Ik weet alleen heel erg goed dat je perfect gelukkig, voldaan en tevreden kan zijn met zoveel minder. Dat hebben we gedurende onze 13 jaar in ontwikkelingslanden ervaren! We zijn té gewend aan overvloed en aan 'vervangbaarheid' want wat koester je nog, wat schat je nog naar waarde, als er van alles toch veel te veel is....? En zeg eens eerlijk: wat heb je uiteindelijk écht nódig?
Het woord 'genoeg' speelt hierin een grote rol, denk ik...
We sloten dat shoppen af met een deugddoende koffie en thee, mijn slaapgenoot en ik. En ik durf hier gerust neerschrijven dat ik die thee toen echt wel 'nodig' had, maar met ééntje ook ruimschoots 'genoeg'!
Half december, grijs en donker, een mens zou van minder de winterblues krijgen. Mijn ziel snakt naar kleur en zon. Maar er is licht aan het einde van de donkere wintertunnel, binnen twee weken beginnen de dagen alweer te lengen.
Het voordeel van deze korte dagen is dat we 's morgens lekker in ons bed, lepeltje/lepeltje, naar ons klokradiootje horizontaal blijven luisteren. Geen reden om in het halfduister op te staan, dicht bij elkaar liggen soezen, heerlijk. Als het frisse lentegroen het land binnen enkele maanden een dynamische boost zal geven, dan heeft de morgenstond weer goud in de mond.
Maar dit is het perfecte seizoen om mijn computer te laten draaien en te mailen, het internet te verkennen en mijn klavier te verslijten door deze blog te vullen met een woordenmassa. De winterblues afreageren met wat geschrijf is blijkbaar therapeutisch voor mij. Maar muziek blijft de perfecte opkikker. Hoe komt het dat muziek zo een goed gevoel kan opwekken? Wonderbaarlijk omdat een liedje van amper drie minuten een hele sfeer kan oproepen. Zeker als Adele zingt over "someone like you". Muziek dat kan als een wondermedicijn werken. Dus zing maar mee...
Deze week gehoord en gelezen: Vlaamse leerlingen presteren ondermaats voor begrijpend lezen. Dat blijkt uit een internationaal onderzoek.
In vergelijking met tien jaar geleden is het gemiddelde niveau fors gedaald. Leerlingen in Vlaanderen doen het minder goed dan gemiddeld in West-Europa. De resultaten komen uit het PIRLS-onderzoek (“Progress in International Reading Literacy Study”), dat de prestaties van leerlingen op het vlak van begrijpend lezen bekijkt. Bijna alle Vlaamse leerlingen (97 procent) slagen erin om het basisniveau begrijpend lezen te halen. Maar in vergelijking met tien jaar geleden daalt het gemiddelde niveau fors, zowel bij sterk presterende als bij zwak presterende leerlingen.
De Vlaamse leerlingen doen het minder goed dan leerlingen in Nederland, Duitsland, Engeland of Scandinavië. Binnen West-Europa is Vlaanderen echter de grootste daler. Het onderzoek geeft aan dat scholen in Vlaanderen duidelijk minder tijd besteden aan taal en lezen dan in andere landen. De “instructietijd” voor taal en lezen is in de loop van de jaren gedaald.
Veel leerlingen en ouders staan ook weinig positief tegenover lezen. Leerlingen die elke dag lezen, schoren nochtans merkelijk beter. Dit baart mij zeer grote zorgen,” zegt Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits (CD&V). “Geletterdheid betekent niet alleen dat je technisch goed kan lezen, je moet ook begrijpen wat er in teksten staat”. De minister wil alvast dat de inspectie de focus op begrijpend lezen versterkt. Ze gaat ook met het onderwijsveld overleggen over de aanbevelingen die de onderzoekers doen.
Tot daar het verslag.
Mijn mening…
Laat Nederlands de enige gebruikstaal zijn in de lessen… pas zo wordt men een taal machtig. Elk kind wil een goed AV niveau halen en daarom zijn de meesten door de tekst aan het 'racen'. Met het gevolg dat het lijkt op een robot, zo monotoon en snel. Geen tijd voor punten of uitroeptekens. Dat aangeleerde getrainde sneller lezen is mede de reden van een zwak begrijpend lezen maar als ze rustiger moeten lezen om in een keer de tekst te begrijpen, halen ze hun gewenste AV niet.
Moet dat zo nodig op zo’n tempo .. leer een kind begrijpen wat het leest, dat is veel belangrijker .. Kauw niet alles voor qua schrijven en noteren… Waar wij uren zoet waren in de klas met het neerpennen van lessen en het instuderen ervan zien we dat de dag van vandaag kinderen gewoon woordjes moeten invullen .. nogal snel kennen ze die van buiten maar of ze de context begrijpen waarin die staan is maar de vraag .
Universiteit en hogeschool professoren klagen steen en been dat de jeugd niet meer foutloos kan schrijven en met de huidige SMS taal zal dat niet beteren! Waarmee ik niet pleit om terug te gaan naar onze tijd maar een beter alternatief moet er toch bestaan!
Hoeveel schoolkinderen slijten uren in een zetel met een tof boek zoals wij deden? De cyberwereld , GSM en Ipads hebben dat lezen overwonnen….Vandaag zag ik TV dat de sint een tablet gebracht had voor lagere school kinderen .. waar zijn de poppen en legodozen en puzzels , springtouwen , leesboekjes of strips enz naar toe ? Nochtans wie veel leest zal de taal ook beter begrijpen…
Wij moesten per maand minstens 1 boek lezen… ik las er twee of meer per week! Misschien moeten ze dat nu per jaar …….!
Tsja…. En dan maar klagen dat het niveau van begrijpend lezen daalt!
Om verder te gaan op wat ik gisteren schreef .. de stoten van die groten zijn nog niet voorbij! Ze bedreigen niet alleen de wereld vrede maar dat KIEKEN van een Trump ook nog eens de natuur …en waarom ? Geld , geld en nog een eens geld ..
Hierover gaat die monumentale blunder.
De Amerikaanse president Donald Trump heeft maandag in Utah aangekondigd dat hij (de omvang van) twee nationale monumenten in die deelstaat drastisch gaat inkrimpen. De beschermde gebieden in kwestie zijn Bears Ears National Monument, in december vorig jaar door Trumps voorganger Barack Obama als monument gedecreteerd, en Grand Staircase-Escalante, in 1996 door toenmalig president Bill Clinton tot beschermd gebied uitgeroepen.Bears Ears, genoemd naar twee mesas (tafelplateaus) in het gebied, strekt zich momenteel als beschermd gebied uit over 5.471 vierkante kilometer. De Grand Staircase-Escalante, een paradijs voor geologen, telt in zijn huidige omvang 7.571 km2. Trump wil de oppervlakte van zowel Bears Ears als van Grand staircase met 85 procent inkrimpen.
Naar de VS-president bij de aankondiging verklaarde, wil hij met het besluit de federale bemoeienis terugdringen en publieke eigendom 'aan het publiek teruggeven'.
Dat publiek zou wel eens kunnen bestaan uit prospectoren naar gas, olie en mineralen.
Volgens milieubeschermers begaat Trump dan ook een -uit ecologisch standpunt- monumentale blunder. Afgevaardigden van de vijf Native Tribes (Indianen) in Bear Ears hebben al aangekondigd dinsdag de regering-Trump gerechtelijk te zullen vervolgen. Overigens zitten nog 25 andere nationale monumenten op de schop, waaronder Gold Butte in Nevada en Vermillion Cliffs in Arizona.
Stilaan zou ik de vraag van het boek van de Vlaamse schrijver Lode Zielens uit 1932 willen herhalen:
Als lid van de club zeventigers ben ik aangekomen in de ouderdom van de jeugd of je kan het ook anders zeggen in de jeugd van de ouderdom en het houdt mij natuurlijk bezig................
Maar wat me nog meer bezig houdt is de gedachte aan de toekomst van onze kleinkinderen. In welk een wereld komen die terecht? Kunnen we onszelf nog in de spiegel in de ogen zien?
Wetenschappers beweren dat de wereldbevolking tegen 2045 groeit naar 9 miljard. De uitdaging is: hoe verdelen we de eindige hulpbronnen van onze planeet eerlijk, terwijl de levensstandaard van steeds meer mensen toeneemt?
We hebben 38% van het niet door ijs bedekte aardoppervlak nodig om 7 miljard monden te voeden en er komen er nog minimaal 2 miljard bij. Kunstmest en pesticiden staan aan de basis van rijke oogsten en perfecte producten. Maar de bemesting brengt stikstof in het milieu, waardoor er in veel riviermondingen geen leven meer zit.
Grootschalige, wereldwijde houtkap zorgt voor toename van erosie en leidt tot het uitsterven van veel soorten.
De belangrijkste verandering, vanuit geologisch oogpunt is met het oog niet waar te nemen: de gewijzigde samenstelling van de atmosfeer. De uitstoot van kooldioxide is kleurloos, geurloos en op zeer korte termijn onschadelijk. Maar de opwarming die het veroorzaakt, zou de temperatuur op aarde gemakkelijk kunnen opstuwen tot een hoogte die de aarde in geen miljoenen jaren heeft gekend. De zeespiegel kan tot wel 6 meter of nog meer stijgen. Ik wil me niet voorstellen wat er dan nog van ons landeke overblijft!
De dreiging van atoomwapens wordt steeds actueler met alle gevolgen van dien .
Bij alle 5 massa-uitroeiingen die zich op aarde de afgelopen half miljard jaar hebben voorgedaan, was de recentste, die veroorzaakt zou zijn door de inslag van een planetoïde 65 miljoen jaar geleden, de oorzaak van het uitsterven van dinosauriërs en zo meer. Er bestaat een grote kans dat de mens mogelijk de zesde uitroeiing veroorzaakt zeker met staatshoofden à la Trump en Kim Jong-un en hun scherpe en onheilspellende bedreigingen.Wanneer wordt de mens echt wakker?
Wij babyboomers groeiden op in een tijd van economische opbouw, technologische vooruitgang en maatschappelijke ontwikkeling. We werden opgevolgd door de generatie, tussen 1965 en 1979. Volgens velen is dit de verloren generatie, die het nooit goed is gelukt onder de vleugels van de babyboomers uit te komen. Geboren vanaf 1980 spreken we van de generatie die opgegroeid is met internet, mobiele telefoon en e-mail, maar ze kan zich nog wel een wereld zonder herinneren. Vanaf 1992 hebben we de generatie die nu al ziet dat het tekort aan natuurlijke bronnen (zoetwater, energie, voedsel, schone lucht en klimaat) veel invloed zal krijgen. Zij willen vooruit en alles oplossen.
Onze kleinkinderen behoren tot die laatste generatie. Straks zijn die kleinkinderen groot en dreigt voor hen een planetaire roodstand: hun planetair kredietlimiet is nagenoeg overschreden. Straks kunnen ze niet meer pinnen, want er staat hoegenaamd geen tegoed meer op hun rekening. Het natuurlijk kapitaal van de aarde raakt uitgeput.
Mijn pleidooi dus: Geef deze laatste generatie alle inspiratie die hiervoor nodig is. Stop de overbevolking, overbevissing, ontbossing. Verminder de CO2 uitstoot, de defensie uitgaven, inclusief de atoomwapens en bescherm het milieu wereldwijd.
Vandaag bij de bakker de krant " De Zondag" meegenomen en wat ik daarin las onder de zondag van Sven deed me weer even zuchten. Lees zelf maar en spaar jullie commentaar niet.
"Voor mij hoefde die hele discussie over Zwarte Piet niet. Zes december is een kinderfeest en dat moet het ook gewoon blijven. Zwarte Piet mocht er van mij dus gerust schoensmeerzwart blijven uitzien want in mijn ogen was de zwartgeverfde knecht van de Sint nooit een racistisch statement. Maar kijk in de ogen van andere mensen dus wel en wie ben ik om iemand anders zijn gevoelens in te schatten? De belangrijdkste vraag blijft: is het feest van de Sint nu minder leuk geworden omdat de Pieten enkel onder het roet zitten omdat ze door al die schoorstenen moeten kruipen? Het antwoord is natuurlijk neen, de kinderen liggen daar heus niet van wakker! Dus laat ons het nostalgisch argument dat we met die Zwarte Pieten opgegroeid zijn niet tot in de treure blijven uitputten. We zijn intussen allemaal grote jongens en meisjes en zullen die roetpieten dus ook wel overleven!
Maar dat het Kruis nu ook al van de mijter van de Sint moet, kijk daar heb ik het wel moeilijk mee! Drie sterretjes of bolletjes of steepjes in plaats van het kruis? Werkt Klaas nu voor de Nationale loterij of wordt hij door Adidas gesponserd? Ik zeg bewust Klaas en niet Sinterklaas want die Sint krijgen ze binnenkort wellicht ook van zijn naam net zoals "Kerstmarkten" de dag van vandaag " wintermarkten" worden. Ik ben dan misschien een afvallige katholiek en niet meer zo gelovig om eerlijk te zijn, maar hoe harder ze mijn roots willen wegvegen, hoe meer ik weer zou willen leren geloven!
De Kerk heeft veel dingen verkeerd gedaan dat is zeker zo, maar " het geloof" uit mijn kindertijd met de rituelen en de zaligheid van de blijde boodschap, ik heb daar ooit veel aan gehad!
Kerstmis gaat niet enkel over jingle bells, kalkoenen en cadeautjes, het gaat vooral over het kindeke Jezus dat geboren werd in een stal omdat niemand zijn familie wou opvangen! Hij was de Zwarte Piet van zijn generatie, ik wil dat nooit vergeten. Bijna zou ik weer naar de Zondagse mis gaan om te bidden voor Sinterklaas die zalige heilige uit een ver verleden!"
Toen ik dat gelezen had vroeg ik me af : wanneer stoppen die haarklieverijen ... moeten we nu helemaal onze tradities afzweren omdat we stilaan overrompeld worden door mensen met een ander geloof die wel hun stempel willen drukken op onze maatschappij? Ik wil geen racist worden maar laat me dan verder mijn waarden en gewoontes behouden.. ze gaan al eeuwen lang mee.
Vanmorgen opgestaan met mist die wat aangevroren is en dat bij -0,7 momenteel. Het wordt dus een dag om binnen te blijven en hier wat orde te scheppen want de voorbije dagen waren druk. Donderdag hebben we geholpen met een verhuis van iemand die na zoveel jaren noodgedwongen zijn huis ruilt voor een appartement, niet altijd gemakkelijk! Wat een mens in al die jaren niet bijeenhaalt.... keuzes maken is dan zo moeilijk! Ik mag/ wil er niet aan denken dat we hier ooit dezelfde keuze zouden moeten maken .. Al die herinneringen, je kan er zo moeilijk van scheiden! Het "jonge" volkje -als je 40ers jong kan vinden - had bedenkingen bij de vele dozen die maar bleven komen. Er komt een tijd dat ze evenveel herinneringen zullen hebben , wees daar maar zeker van!
In ieder geval, na een dag druk bezig te zijn , begon mijn rug te protesteren en doet dat nog. Gisteren was dan wel weer mijn rustdag en welk een dag .. de eerste vrijdag van de maand die in het teken staat van ons uitje met een groepje blogvriendinnen. Er wordt daar gelachen, geklets wat gedronken en geloof me, het spaart telkens voor de één of andere een bezoek aan de psychiater uit. Neen, zover gaat het niet maar eens vrij over wat er wringt of wat stroef loopt kunnen praten dat doet wonderen.
Vandaag kom ik tot de " heerlijke" vaststelling dat ik nog een paar wasjes en plasjes moet doen, dat de keuken en co wel een dweilbeurt kan verdragen, dat er na dat wasje een strijkje wacht en dat ik graag of niet toch mijn neus moet buiten steken om te zorgen voor de inwendige mens want geloof me ..als je die niet zoet houdt dan kan die nogal opspelen!!
Ik wens jullie in ieder geval een fijn weekend,de studenten zullen ook een tandje mogen bijsteken want volgende week beginnen voor de meesten de examens... je zal zo de stress coëfficient in de lucht voelen toenemen... als dat maar geen winters weer oplevert !
)
Ik verwaarloos jullie maar ik kom zeker af en toe terug als ik wat inspiratie heb. Ik vergeet jullie niet maar momenteel zijn er andere prioriteiten . Bedankt dat jullie blijven aankloppen!
