Om verder te gaan op wat ik gisteren schreef .. de stoten van die groten zijn nog niet voorbij! Ze bedreigen niet alleen de wereld vrede maar dat KIEKEN van een Trump ook nog eens de natuur …en waarom ? Geld , geld en nog een eens geld ..
Hierover gaat die monumentale blunder.
De Amerikaanse president Donald Trump heeft maandag in Utah aangekondigd dat hij (de omvang van) twee nationale monumenten in die deelstaat drastisch gaat inkrimpen. De beschermde gebieden in kwestie zijn Bears Ears National Monument, in december vorig jaar door Trumps voorganger Barack Obama als monument gedecreteerd, en Grand Staircase-Escalante, in 1996 door toenmalig president Bill Clinton tot beschermd gebied uitgeroepen.Bears Ears, genoemd naar twee mesas (tafelplateaus) in het gebied, strekt zich momenteel als beschermd gebied uit over 5.471 vierkante kilometer. De Grand Staircase-Escalante, een paradijs voor geologen, telt in zijn huidige omvang 7.571 km2. Trump wil de oppervlakte van zowel Bears Ears als van Grand staircase met 85 procent inkrimpen.
Naar de VS-president bij de aankondiging verklaarde, wil hij met het besluit de federale bemoeienis terugdringen en publieke eigendom 'aan het publiek teruggeven'.
Dat publiek zou wel eens kunnen bestaan uit prospectoren naar gas, olie en mineralen.
Volgens milieubeschermers begaat Trump dan ook een -uit ecologisch standpunt- monumentale blunder. Afgevaardigden van de vijf Native Tribes (Indianen) in Bear Ears hebben al aangekondigd dinsdag de regering-Trump gerechtelijk te zullen vervolgen. Overigens zitten nog 25 andere nationale monumenten op de schop, waaronder Gold Butte in Nevada en Vermillion Cliffs in Arizona.
Stilaan zou ik de vraag van het boek van de Vlaamse schrijver Lode Zielens uit 1932 willen herhalen:
Als lid van de club zeventigers ben ik aangekomen in de ouderdom van de jeugd of je kan het ook anders zeggen in de jeugd van de ouderdom en het houdt mij natuurlijk bezig................
Maar wat me nog meer bezig houdt is de gedachte aan de toekomst van onze kleinkinderen. In welk een wereld komen die terecht? Kunnen we onszelf nog in de spiegel in de ogen zien?
Wetenschappers beweren dat de wereldbevolking tegen 2045 groeit naar 9 miljard. De uitdaging is: hoe verdelen we de eindige hulpbronnen van onze planeet eerlijk, terwijl de levensstandaard van steeds meer mensen toeneemt?
We hebben 38% van het niet door ijs bedekte aardoppervlak nodig om 7 miljard monden te voeden en er komen er nog minimaal 2 miljard bij. Kunstmest en pesticiden staan aan de basis van rijke oogsten en perfecte producten. Maar de bemesting brengt stikstof in het milieu, waardoor er in veel riviermondingen geen leven meer zit.
Grootschalige, wereldwijde houtkap zorgt voor toename van erosie en leidt tot het uitsterven van veel soorten.
De belangrijkste verandering, vanuit geologisch oogpunt is met het oog niet waar te nemen: de gewijzigde samenstelling van de atmosfeer. De uitstoot van kooldioxide is kleurloos, geurloos en op zeer korte termijn onschadelijk. Maar de opwarming die het veroorzaakt, zou de temperatuur op aarde gemakkelijk kunnen opstuwen tot een hoogte die de aarde in geen miljoenen jaren heeft gekend. De zeespiegel kan tot wel 6 meter of nog meer stijgen. Ik wil me niet voorstellen wat er dan nog van ons landeke overblijft!
De dreiging van atoomwapens wordt steeds actueler met alle gevolgen van dien .
Bij alle 5 massa-uitroeiingen die zich op aarde de afgelopen half miljard jaar hebben voorgedaan, was de recentste, die veroorzaakt zou zijn door de inslag van een planetoïde 65 miljoen jaar geleden, de oorzaak van het uitsterven van dinosauriërs en zo meer. Er bestaat een grote kans dat de mens mogelijk de zesde uitroeiing veroorzaakt zeker met staatshoofden à la Trump en Kim Jong-un en hun scherpe en onheilspellende bedreigingen.Wanneer wordt de mens echt wakker?
Wij babyboomers groeiden op in een tijd van economische opbouw, technologische vooruitgang en maatschappelijke ontwikkeling. We werden opgevolgd door de generatie, tussen 1965 en 1979. Volgens velen is dit de verloren generatie, die het nooit goed is gelukt onder de vleugels van de babyboomers uit te komen. Geboren vanaf 1980 spreken we van de generatie die opgegroeid is met internet, mobiele telefoon en e-mail, maar ze kan zich nog wel een wereld zonder herinneren. Vanaf 1992 hebben we de generatie die nu al ziet dat het tekort aan natuurlijke bronnen (zoetwater, energie, voedsel, schone lucht en klimaat) veel invloed zal krijgen. Zij willen vooruit en alles oplossen.
Onze kleinkinderen behoren tot die laatste generatie. Straks zijn die kleinkinderen groot en dreigt voor hen een planetaire roodstand: hun planetair kredietlimiet is nagenoeg overschreden. Straks kunnen ze niet meer pinnen, want er staat hoegenaamd geen tegoed meer op hun rekening. Het natuurlijk kapitaal van de aarde raakt uitgeput.
Mijn pleidooi dus: Geef deze laatste generatie alle inspiratie die hiervoor nodig is. Stop de overbevolking, overbevissing, ontbossing. Verminder de CO2 uitstoot, de defensie uitgaven, inclusief de atoomwapens en bescherm het milieu wereldwijd.
Vandaag bij de bakker de krant " De Zondag" meegenomen en wat ik daarin las onder de zondag van Sven deed me weer even zuchten. Lees zelf maar en spaar jullie commentaar niet.
"Voor mij hoefde die hele discussie over Zwarte Piet niet. Zes december is een kinderfeest en dat moet het ook gewoon blijven. Zwarte Piet mocht er van mij dus gerust schoensmeerzwart blijven uitzien want in mijn ogen was de zwartgeverfde knecht van de Sint nooit een racistisch statement. Maar kijk in de ogen van andere mensen dus wel en wie ben ik om iemand anders zijn gevoelens in te schatten? De belangrijdkste vraag blijft: is het feest van de Sint nu minder leuk geworden omdat de Pieten enkel onder het roet zitten omdat ze door al die schoorstenen moeten kruipen? Het antwoord is natuurlijk neen, de kinderen liggen daar heus niet van wakker! Dus laat ons het nostalgisch argument dat we met die Zwarte Pieten opgegroeid zijn niet tot in de treure blijven uitputten. We zijn intussen allemaal grote jongens en meisjes en zullen die roetpieten dus ook wel overleven!
Maar dat het Kruis nu ook al van de mijter van de Sint moet, kijk daar heb ik het wel moeilijk mee! Drie sterretjes of bolletjes of steepjes in plaats van het kruis? Werkt Klaas nu voor de Nationale loterij of wordt hij door Adidas gesponserd? Ik zeg bewust Klaas en niet Sinterklaas want die Sint krijgen ze binnenkort wellicht ook van zijn naam net zoals "Kerstmarkten" de dag van vandaag " wintermarkten" worden. Ik ben dan misschien een afvallige katholiek en niet meer zo gelovig om eerlijk te zijn, maar hoe harder ze mijn roots willen wegvegen, hoe meer ik weer zou willen leren geloven!
De Kerk heeft veel dingen verkeerd gedaan dat is zeker zo, maar " het geloof" uit mijn kindertijd met de rituelen en de zaligheid van de blijde boodschap, ik heb daar ooit veel aan gehad!
Kerstmis gaat niet enkel over jingle bells, kalkoenen en cadeautjes, het gaat vooral over het kindeke Jezus dat geboren werd in een stal omdat niemand zijn familie wou opvangen! Hij was de Zwarte Piet van zijn generatie, ik wil dat nooit vergeten. Bijna zou ik weer naar de Zondagse mis gaan om te bidden voor Sinterklaas die zalige heilige uit een ver verleden!"
Toen ik dat gelezen had vroeg ik me af : wanneer stoppen die haarklieverijen ... moeten we nu helemaal onze tradities afzweren omdat we stilaan overrompeld worden door mensen met een ander geloof die wel hun stempel willen drukken op onze maatschappij? Ik wil geen racist worden maar laat me dan verder mijn waarden en gewoontes behouden.. ze gaan al eeuwen lang mee.
Vanmorgen opgestaan met mist die wat aangevroren is en dat bij -0,7 momenteel. Het wordt dus een dag om binnen te blijven en hier wat orde te scheppen want de voorbije dagen waren druk. Donderdag hebben we geholpen met een verhuis van iemand die na zoveel jaren noodgedwongen zijn huis ruilt voor een appartement, niet altijd gemakkelijk! Wat een mens in al die jaren niet bijeenhaalt.... keuzes maken is dan zo moeilijk! Ik mag/ wil er niet aan denken dat we hier ooit dezelfde keuze zouden moeten maken .. Al die herinneringen, je kan er zo moeilijk van scheiden! Het "jonge" volkje -als je 40ers jong kan vinden - had bedenkingen bij de vele dozen die maar bleven komen. Er komt een tijd dat ze evenveel herinneringen zullen hebben , wees daar maar zeker van!
In ieder geval, na een dag druk bezig te zijn , begon mijn rug te protesteren en doet dat nog. Gisteren was dan wel weer mijn rustdag en welk een dag .. de eerste vrijdag van de maand die in het teken staat van ons uitje met een groepje blogvriendinnen. Er wordt daar gelachen, geklets wat gedronken en geloof me, het spaart telkens voor de één of andere een bezoek aan de psychiater uit. Neen, zover gaat het niet maar eens vrij over wat er wringt of wat stroef loopt kunnen praten dat doet wonderen.
Vandaag kom ik tot de " heerlijke" vaststelling dat ik nog een paar wasjes en plasjes moet doen, dat de keuken en co wel een dweilbeurt kan verdragen, dat er na dat wasje een strijkje wacht en dat ik graag of niet toch mijn neus moet buiten steken om te zorgen voor de inwendige mens want geloof me ..als je die niet zoet houdt dan kan die nogal opspelen!!
Ik wens jullie in ieder geval een fijn weekend,de studenten zullen ook een tandje mogen bijsteken want volgende week beginnen voor de meesten de examens... je zal zo de stress coëfficient in de lucht voelen toenemen... als dat maar geen winters weer oplevert !
Ik vroeg me af waar ze dat nu weer vandaan haalden , dus ging ik op zoek . Dat is wat ik vond
Doorheen de tijd is er altijd een evolutie geweest, van mens tot aap en van brief tot mail. Door veranderingen doorheen de tijd zijn ook de mensen gaan veranderen. Niet enkel lichamelijk maar ook geestelijk. Vijftig jaar geleden bestond er nog geen internet en was directe communicatie met de andere kant van de wereld science fiction. Nu kan het allemaal wel. Toch gaan de verschillende generaties mensen hier anders mee om. Dit heeft te maken met het verschil of ze ermee zijn opgegroeid of niet. Hierdoor gaan ze het zien als een vernieuwing of een gewoonte.
De mensen die nu op deze aarde wonen worden op gedeeld in vier verschillende soorten generaties. De Babyboomers, de generatie x, generatie Y en de generatie Z. Elke generatie wordt gekenmerkt door andere eigenschappen en karakter trekken naar gelang de mentaliteit waarin ze zijn opgegroeid.
De eerste generatie die werd vernoemd zijn de Babyboomers, zij zijn geboren vlak na de eerste wereldoorlog. De generatie gaat van 1946 tot 1955. Na de oorlog zagen veel mensen de toekomst rooskleurig en begonnen veel gezinnen aan kinderen. Hierdoor werden zeer veel baby’s te gelijk geboren, vandaar de naam Babyboom.
Na deze generatie kwam de x-generatie, zij zijn geboren van 1956 tot 1980. De generatie x werd ook wel de verloren generatie of de generatie nix genoemd. Deze generatie kreeg te kampen met stijgende jeugdwerkloosheid en experimenteerden met verschillende samenlevingsvormen. Maar ze maakten een kanteling. Door deze generatie werd de nadruk verschoven naar de kwaliteit van ons leven. Deeltijdswerken en vrijetijd deden hun intrede. Kernwoorden voor deze generatie zijn praktisch, zelfredzaam, relativerend en no-nonsense. Deze generatie is vooral gericht op gericht op samen doen, toegevoegde waarde, duurzame processen en het constructief benutten van de toenemende diversiteit.
De volgende generatie is geboren in de periode van 1980 tot 2001, zij worden de y-generatie genoemd of de pragmatische generatie. Deze generatie kreeg veel kansen , vrijheden en keuzes. Opkomen voor jezelf werd normaal en risico’s mochten genomen worden. Vanuit de marketing wordt deze generatie benaderd als de achterbankgeneratie (ouders regelen alles voor hen) , knip-en-plakgeneratie (alles is al eens bedacht), mediageneratie (communiceert gemakkelijker digitaal dan van persoon tot persoon).
Mensen die vanaf 1986 werden geboren worden ook wel grenzeloze generatie, digitale generatie, screenagers, generatie Einstein genoemd. Zij zijn nog zelfstandiger en individualistischer dan hun leeftijdsgenoten van tien jaar eerder.We beschrijven heel de generatie y als vertroeteld, zelfverzekerd en opgegroeid met grote technologische vooruitgang.
De nieuwste generatie zijn de mensen geboren vanaf 1990 tot en met heden. Zij mogen zichzelf generatie Z noemen of digital natives. Mark Prensky (2001) bedacht de term digitale natives omdat hij stelt dat deze generatie geboren is in een tijdsgewricht waarin de vergaande aanwezigheid van digitale technologie de norm is, dit in tegenstelling tot alle voorgaande generaties.
De digitale natives gaan in tegenstelling tot hun ouders op een andere manier om met de technologieën. Het verschil tussen de twee generaties zit hem in hun mentaliteit. De oudere generatie is opgegroeid met drie mogelijkheden voor het voeren van een gesprek: via face-to-face, telefoon of de brief. Terwijl de digitale natives verschillende manieren hebben aangeleerd om contact te onderhouden: sms, chat, sociale media, blogs,….
Binnen tien jaar komt een groot deel van de digitale native generatie op de arbeidsmarkt. Wat het effect hiervan zal zijn is nog niet duidelijk. Deze generatie is een 24/7 informatie maatschappij gewoon en zappen door het leven. Ze zullen ook niet zo trouw zijn aan hun job door hun nood aan variatie. De nieuwste generatie zal de arbeidsmarkt grondig veranderen, op welke manier valt nog af te wachten. De mentaliteit van de komende generaties zullen ook nog veranderende, maar met een open geest zal dit geen probleem vormen.
Vandaag is het een sombere en koude dag, de eerste winterprik lijkt er aan te komen en daarom zocht ik vandaag de warme op van blogvrienden. Een aangenaam tijdverdrijf want de onderwerpen waren heel variërend. Zie maar...
Eentje had het over de rellen in Brussel …
Inderdaad een enorm probleem voor de overheid want zaterdag mondde een aanvankelijk onschuldige betoging tegen slavernij opnieuw uit in baldadigheden. Tientallen relschoppers richtten vernielingen aan in winkels in de chique Louizalaan. Een politieman liep een schedelbreuk op. Een spontane of geplande betoging wordt de dag van vandaag geïnfiltreerd door herrieschoppers. Het gaat vaak om dezelfde personen. Het is al de derde maal in drie weken tijd dat een dergelijk incident zich heeft voorgedaan in de hoofdstad van Europa. Je zou er moedeloos van worden als je als zelfstandige in die stad je kost moet verdienen en je inboedel telkens opnieuw kapot geslagen of geplunderd wordt.
Eentje zegt dat ze op de leeftijd gekomen is dat haar lichaam de volgende dag in haar oor fluistert dat ze dat niet meer moet doen.
Als het een troost is Ani...ik krijg dezelfde boodschappen door , nu alleen nog luisteren
Een andere had iets te zeggen oven Black Friday..
Tsja ik heb daar ook mijn bedenkingen bij. Zijn we nu echt zo’n sukkelaars geworden dat we alles zomaar klakkeloos van de States overnemen? Hebben we dan zelf geen intiatieven meer? Geld besparen op een klantvriendelijke manier zegt men dan. Vergeet het.. het is gewoon een verkapte vorm van vervroegde solden. Wat namen we al niet over van die Amerikanen.. Halloween, Thanksgiving, black Friday , cyber monday.. …Zolang het maar daar bij blijft en we Trump maar niet overnemen zoals Myette schreef haha
Een dierenvriend vond dat katten slimmer zijn dan je denkt.
Natuurlijk zijn katten slimme beestjes, heb je een poes al eens goed bezig gezien hoe ze haar prooi beloert en vangt, hoe ze ons signalen stuurt of ze al dan niet goed gezind is en .. hoe ze perfect weet wat te doen als de haren in haar maag het haar even moeilijk maken? Als je de signalen van een kat eenmaal snapt maak je het communiceren met je viervoeter een stuk gemakkelijker.
Eentje wil al ontsnappen aan de komende winter ..
Toekomstplannen maken. Het koude weer dat eraan komt ,nodigt sommige blogsters blijkbaar al uit om uit te kijken naar warmere vakantieoorden om zo de kilte even te vergeten. Ik doe mee !
Iemand ontdekte de kracht van kleuren in ons leven.
Natuurlijk oefenen kleuren een enorme invloed uit op de mens . Zij zetten bepaalde psychologische en biologische processen in gang en kleuren op die manier onze gedachten. Je kunt blij worden van een bepaalde kleur of er juist een uitgesproken hekel aan hebben. In het eerste geval zal de energie van die favoriete kleur goed bij je passen en/of je eigen energie aanvullen. In het tweede geval zal de energie van de gehate kleur niet bij je passen en/of je hebt zelf al genoeg van deze kleurenergie in je lichaam (of aura) opgeslagen.
Daarom dat mijn omgeving kleurvol is, het geeft energie en warmt mijn “ ouder wordende” botten op..
Nog een groepje hield het bij het plaatsten van een spreuk in een mooie PPS ..
Zo zingt ieder vogeltje zoals het gebekt en dat maakt bloggenland soms toch boeiend!
Intussen zit ik hier weer al een paar uurtjes achter mijn scherm! Ik ga mijn halfbedde eens verrassen op een kopje koffie en ik doe gezellig mee!
Mooie herfstfoto's zoals bij Ani op haar blog en de taferelen die we zelf zien op onze dagelijkse wandeling ( als het niet regent!!) hebben toch een effect op mij!
Al is de herfst niet echt mijn favorietste seizoen toch kan ik het niet nalaten om met open mond de gigantische diversiteit van najaarstinten vol bewondering in me op te nemen.
Ik zie het vlammende warm oranje, het bijna lichtgevende goudgeel, het intens diepe fluweelrood, het zandstrand oker, het knuffelzachte bruin, in alle mogelijke nuances en met alle denkbare schakeringen er tussen waarmee plots als bij toverslag elke boom zich zelfverzekert en zonder enige vorm van terughoudendheid meer dan overdadig flamboyant tooit. Alles schittert en gloeit in de laatste zonnestralen of blinkt en glimt na een plenzende regenbui. Van superlatieven gesproken...
Sommige bomen gaan voluit voor één enkele kleur, soms met z'n allen, soms opvallend contrasterend tussen soortgenoten. Andere bomen kiezen voor meer ingetogen schakeringen en één enkeling was blijkbaar zo danig besluiteloos dat hij dan maar àlle kleuren door elkaar aantrok, soms zelfs 3 of 4 op één blad...
De voorbije warme nazomerdagen genoot ik met volle teugen van al die pracht en praal. Wandelend met knisperend lover onder mijn schoenen bekeek ik de bomen van kop tot teen, allé ja, hun volledige kruin dus, nog mooi dik in 't blad, maar niet meer in een vertrouwde groene tint. De reeds losgelaten blaadjes dansten en huppelden speels en vrolijk achter de passerende auto's aan. Hier en daar vormden ze het begin van een sierlijk tapijt, een beetje als een knus warm deken op de al koude aarde en verbergen, alsof ze er toch wat beschaamd over zijn, de fenomenale overdosis aan eikels, kastanjes, noten en andere voortbrengsels dit jaar.
In de grauwheid van vanochtend bleken ineens vele bomen zich toch te hebben overgegeven aan de winter: hun opgewekt fladderende herfstkostuum maakt stilaan plaats voor een naakt bewegingloos takkenschouwspel. Het aroma van het onverwacht dikke bladerdek op de grond is zwaar en bijna tastbaar. Ook daar geniet ik intens van, al maakt het me eveneens weemoedig, deze zo aardse zoete geur van vergankelijkheid en sterfelijkheid lijkt wel een melancholische parfum die herinnert aan de eindigheid der dingen.
Mijn meter zei altijd dat een najaar, met zeer veel vruchten en lang blad aan de bomen, de voorbode is van een uitzonderlijk koude winter met, vast en zeker, behoorlijk wat sneeuw- en ijspret.
Dat is al lang geen zekerheid meer, de winters zijn niet meer wat ze waren. In afwachting van wat komen zal, snoep ik behaaglijk diep weggedoken in mijn comfortabele zachte sofa, van kastanjes ( de laatste die ik in de buurt vond) en noten ( eigen kweek) en bereid ik me voor op een zalig lange en deugddoende winterslaap. ;-). Soes jij mee?
Vandaag was het prachtig herfstweer en we profiteerden ervan om een laatste keer in 2017 het gras af te rijden !
Meteen was dat voor mij het moment om nog rap een paar shoots te nemen . Wat me zomaar in het oog viel waren de late paddenstoelen die stilaan ook aan het afsterven zijn . Een witte en zwarte paddenstoel rustig naast elkaar trokken mijn aandacht... zo simpel kan het zijn in de plantenwereld. Waarom niet bij de mens?
Je kan het ook van de grappige kant bekijken en er een tijdsgebonden symboliek in zien zoals dat er blijkbaar ook in de plantenwereld Zwarte Pieten zijn?
Nu het in de vroege ochtend weer donker is, slaap ik langer. Een maand geleden was ik voor de wekker meestal helemaal uitgeslapen.. Maar nu schrik ik vaak wakker van de wekker. Waarschijnlijk is mijn bio-ritme zich nog aan het aanpassen of ligt het aan de nieuwe matras die heel goed meevalt?
Ik las dat weinig behoefte aan slaap te maken heeft met de mutatie van een gen. Er zijn mensen die maar 4 tot 5 uur slaap nodig hebben en toch goed functioneren. Dat lijkt me plezierig. Zij hebben meer vrije tijd dan de gemiddelde mens.
Maar onderzoeken wijzen ook op de risico's van een chronisch slaaptekort. Vooral het gebrek aan concentratie en minder heldere besluitvorming treden al snel op. Soms denk ik wel eens aan jonge artsen, die hele lange werkweken maken en dus te weinig slapen. Je zult maar een consult of behandeling hebben als ze er al 50 uur op hebben zitten. Of een buschauffeur met een huilbaby, die zal dan ook minder alèrt zijn.
Als ik dan lees dat zoveel mensen slaapproblemen hebben dan besef ik bij de kleine groep redelijk goede slapers te horen. Ik kan wel eens een slapeloze nacht hebben maar dat is niet elke nacht zo. Zelfs overdag doe ik moeiteloos een power-nap vooral 's middags bij het TV nieuws!! Dan vallen mijn ogen vanzelf dicht en schrik ik na zo'n 15 min wakker meestal op tijd om het weerverslag te volgen want al dat politiek gedoe is blijkbaar slaapverwekkend!
Waarmee ik wil zeggen dat slapen momenteel nog geen erg probleem is....en dat ik zo weer een logje in mekaar geflanst heb.
Heb je woensdagavond ook gekeken naar telefacts over cyborgs en heb je ook je bedenkingen gehad na het zien van het programma?
Om het even kort uit te leggen cyborgs zijn mensen met een fysieke samensmelting van mens en machine.
Het programma toonde hoe Neil niet langer kleurenblind is, dankzij een chip en antenne in zijn hoofd en hoe Magnus met zijn bionische arm meer kan dan hij ooit kon met zijn echte arm!
Mens en machine in één zijn geen sciencefiction meer maar bevinden zich onder ons!
In een wereld vol oorlog, geweld, crisissen en chaos zijn slechts weinig mensen op de hoogte van het feit dat binnen de wetenschap en de technologie ontwikkelingen plaatsvinden die ons mens-zijn volledig dreigen te veranderen, met zelfs het risico van het einde van de menselijke soort.
Talloze topwetenschappers werken momenteel aan de zogenaamde ‘verbetering’ van de mens, aan een nieuw type mens, een soort übermensch, een kruising tussen mens en machine, de cyborg.
Ik sta volledig achter de vooruitgang en het comfort van de moderne technologie maar hier roept het bij mij vraagtekens op of ik het voor mezelf zou willen. Technologie in mijn lijf of technologie die ervoor zorgt dat ik weer menswaardig kan functioneren ok maar om me de grens van de ouderdom te laten overschrijden , daar heb ik mijn bedenkingen bij! Het klinkt allemaal als science fiction maar dat wordt het steeds minder.
We bouwen al een poosje machientjes en chips in bij mensen en dan denk ik aan mensen met een pacemakers of een robotarm of - been. Ook hen kunnen we in zekere vorm als cyborgs zien .Zij hebben ten slotte een werkend apparaat binnenin of bevestigd aan hun lichaam dat hen in staat stelt iets te doen dat ze zonder het apparaat niet zouden kunnen doen, zoals een arm gebruiken die ze niet meer hebben of doorleven met een zwak hart.
Voor mensen met een fysieke handicap is die technologie wellicht het redmiddel. Maar wat als en wanneer gaat technologie ook bij mensen zonder handicap een rol spelen?
Eigenlijk doet dat het nu al. In hoeveel gevallen nemen robots en technologische snufjes het al niet over van de mens? De mens van de toekomst zal steeds meer een samensmelting vormen van lichaam en techniek. Het klinkt allemaal aanlokkelijk en dat is het ook voor de enkelingen met specifieke problematiek. Maar veroudering is een generisch proces en als men dan de technoligie misbruikt om de mens een “ eeuwig leven “ aan te kaarten dan haak ik af!
Als we eenmaal zover staan hoe groot is dan niet de kans dat we allemaal het loodje leggen door een virus of bacterie en dan bedoel ik een computervirus natuurlijk, want als computers deel gaan uitmaken van ons, kunnen we ons maar beter flink zorgen maken over een nieuwe uitbraak van een internetworm.
Maar voorlopig kunnen we nog allemaal rustig gaan slapen : cyborgs zijn nog niet massaal onder ons en ook jij en ik zijn geen cyborgs – niet in de letterlijke zin tenminste. Wat voor technologie je ook in je lichaam stopt, zolang er geen onbewuste communicatie tussen jou en de technologie is, ben je niets meer dan een mens met een stukje elektronica in zich.
Na het programma hebben we hier onder ons tweetjes nog wat nagekaart… Voor velen is die evolutie een schrikbeeld maar voor sommigen de ultieme droom. De mens die versmolten is met technologie. Angstaanjagend, droom of realiteit?
Herken je dat? Je bent aan het wandelen, je komt mensen tegen die alleen maar met elkaar aan het praten zijn. Ik vraag me dan wel eens af waarom ze zo aan het praten zijn. Is het omdat het niet hoort dat je stil bent? Is het daadwerkelijke interesse in elkaar? Het tegenovergestelde komt dan natuurlijk ook naar voren. Is stil zijn dan desinteresse in elkaar? Hoe eng is het als je niet praat?
Al ben ik normaal wel een tateraar, ik vind het heerlijk om af en toe in stilte te lopen, alles te zien en te horen wat er om mij heen gebeurt. Als je in stilte wandelt… dan hoor je de vogels, je hoort het ruisen van de bladeren, je hoort de wind door de takken en misschien nog wel het belangrijkste, je hoort de stilte. Je zou bijna de grassprietjes kunnen horen bewegen. Ook als ik met mijn slaapgenoot wandel, is er ruimte voor stilte en voor gesprek. Door de stilte geef je ook je eigen gedachten de ruimte en kan je ook datgene wat gezegd is laten bezinken.
Op het moment dat je met aandacht wandelt zie je ook meer. Ineens valt een boom op, die je misschien al veel vaker hebt gezien omdat je regelmatig hetzelfde rondje wandelt. Ik blijf dat bijzonder vinden… We lopen zo vaak in hetzelfde bosgebied en toch zijn er af en toe weer andere dingen die opvallen, bomen, takken, paddenstoelen die je ineens echt ziet, het licht dat anders valt, de seizoenen die invloed hebben, het vallen van de blaadjes maar ook de eerste groene knoppen die weer ontluiken. De vergankelijkheid en de groei, situaties afsluiten en nieuwe situaties omarmen.
Hoe ervaar jij het om stil te zijn als je samen wandelt?
Onze tweeling , zo noem ik de meisjes van de zoon, wordt vandaag 12. Wat op die dag - 12 j geleden- even diep ademhalen was - want er was al een broer van 3 en een zus van 2 - lijkt nu alsof het zo moest zijn en iets anders ondenkbaar is.
In september zetten ze al hun eerste stappen in het middelbaar en vinden er voorlopig allebei goed hun weg! Kleine kindjes worden groot maar toch genieten ze ook nu nog van een kaartje en een cadeautje voor hun verjaardag!
Een dikke knuffel voor beiden. We kunnen ons de wereld zonder hen niet meer voorstellen!
Geen voetbal in de Jupiler League dit weekend want onze Rode Duivels spelen twee oefenmatchen. Ik ben een voetbalfan en ook een beetje van onze Rode Duivels
Ik heb het volkslied van de Belgen vrijdag nog eens teruggespoeld. Niet omdat de Brabançonne het meest briljante stuk uit de muziekgeschiedenis is, maar om de smoelewerken van onze Rode Duivels te bestuderen. Die geven op zulke momenten altijd een stukje van hun karakter prijs.
Eden Hazard bv zingt nooit mee. Dat stukje playbacken kan zijn rug op. Hij staat er gewoonlijk bij alsof hij op het punt staat een gintonic te gaan bestellen aan de bar van de Carré. Nonchalant en stressloos.
Kevin De Bruyne kijktmet de zelfzekere blik van een speler die graag voor de Rode Duivels speelt maar van zijn gezicht lees je af “Zingen is voor janetten.”
Romelu Lukakuis Cool, zoals hij wil zijn maar prevelt toch mee.
Thibaut Courtois zingt met het zelfvertrouwen van de keeper in vorm.
Mertens tussen Ciman en Witsel houdt wijselijk de mond want die Franse versie ligt hem niet
En zo kan ik verder gaan maar ik heb ze niet allemaal lang kunnen bekijken!
Aan de vurigheid waarmee een elftal zijn volkslied zingt, kan je de vaderlandsliefde van een volk afmeten. Denk aan de manier waarop de Brazilianen op het WK, dat hún WK moest worden, de Hino Nacional Brasieliero meebrulden. Met de hoeveelheden stoom die uit hun oren kwam, hadden ze zelfs hun ex-speerpunt Ronaldo uit zijn zetel kunnen blazen. Daar stonden geen 11 verwende miljonairs die een balletje gingen trappen. Daar stond een hele natie, schuimbekkend van de goesting, met maar één doel: winnen.
Het kan ook in Europa. De manier waarop de Engelsen én hun supporters van God Save the Queen telkens een nationale viering van hun voetbalcultuur maken, is al even indrukwekkend. Op dat vlak hebben de Belgen nog wel een weg te gaan.
Bondscoach Marc Wilmots kreeg van de Rode Duivels gedaan dat ze voortaan hun hand op hun borst leggen en dat er hier en daar eentje mee fluistert. Onder Martinez blijft die gewoonte verder bestaan. Een verbetering ten opzichte van de jaren ervoor toen ze alle 11 het gezicht trokken van een plechtige communicant die hoopt dat de misviering stilaan op zijn einde loopt. Maar veel nationale eenheid stralen we met dat rondje playback nog altijd niet uit. Laat staan dat we op dat punt de tegenstander angst inboezemen.
Daarom: laat onze jongens eens iets strafs doen. Dat afschrikwekkend choreonummertje van de nationale rugbybeesten van Nieuw-Zeeland, bijvoorbeeld. Een Belgische haka met Kompany, Naingolan en Defour vooraan ( als die al meespelen!) . Een vurig “Waar is da feestje!”, ingezet door Eden Hazard. Of een rondje “Al wie dan nie springt, waarbij iedereen naar de scheidsrechter wijst.” Concentratieverlies bij de tegenstander verzekerd!
Dinsdag zullen we zien of mijn verzoek gehoord werd
Ja ze bestaan nog die landelijke kapelletjes. Ik heb dit dinsdag ontdekt en dat op de eerste wintermorgen van 2017... Het past eigenlijk bij mijn herinneringen aan vroeger, toen vond je die overal " ten velde" !
Vooral in de meimaand waren die OLV kapelletjes heel populair Ik herinner me nog hoe we dan het lied zongen van O.L.Vrouw van Vlaanderen
Liefde gaf U duizend namen
Groot en edel, schoon en zoet
Maar geen een die 't hart der Vlamen
Even hoog verblijden doet ......
Neen ik ben het nog niet vergeten.... ik denk dat al die gewoontes van vroeger er zo ingeprent werden dat ze op ons netvlies blijven hangen of we nu nog al dan niet praktiserend zijn....
In ieder geval leverde het een mooie, landelijke streekfoto op!
Ken je dat liedje van Joe Dassin. L'été indien? Ik blijf het een pracht lied vinden en daarom koos ik een stukje eruit om onze 48 j samen vandaag in de picture te zetten. Het is onze leiddraad geweest toen we 13 j lang van het ene land naar het andere uitweken voor het werk van T! Maar nog steeds is het zo...
Deze morgen opgestaan met zon zowel buiten als binnen want gisteren een gezellig namiddag gehad met een paar vriendinnen bij ons jaarlijks etentje! Hoewel ik misschien met mijn West Vlaams voor een beetje babylonisch verwarring zorg, klikt het toch goed hoor en is het altijd een positieve duw in de rug na een namiddag bijpraten bij een natje en een droogje! Spijtig dat we van de 6 maar met drie meer bloggen en dat is ook niet meer met de regelmaat van de klok maar de klik blijft en daar draait het om!
De dag voordien waren we in de Ardennen om de verjaardag van onze kleinzoon 2 te vieren die 13 geworden is en het weer zat echt mee zodat we zelfs een wandeling konden maken! Vandaag dan maar wat bezig geweest met klusjes die de voorbije 2 dagen zijn blijven liggen en zo vliegt de tijd!
Toen ik gisteren thuiskwam lag een doodsbrief te wachten van een klasgenote uit de jaren 1960 ( humanioratijd) die opeens gestorven is wellicht door een hartprobleem want ze hebben haar maar na twee dagen gevonden. Ze is alleenstaande en toen het gebeurde was er blijkbaar niemand in de buurt! In april zijn we nog samengekomen voor ons jaarlijks etentje met de klasgenoten van toen en niets wees erop dat ze er volgend jaar niet meer zal bijzijn! Het is toch even slikken.
En zo gaat het leven verder met zijn mooie en droevige gebeurtenissen en kan ik alleen maar blijven zeggen.. geniet lieve mensen van elke extra dag die je krijg want lang leven is geen evidentie!
Allerzielen is weer voorbij. Voor ons blijft het altijd een speciale dag omdat ons ma op een Allerzielen gestorven is maar al sinds mensenheugnis is Allerzielen een speciale dag.
Van oorsprong was dit de dag waarop gelovige rooms-katholieken hun dierbare overledenen ‘de hemel in’ konden bidden. Van die hemel hebben velen intussen afstand genomen, maar daarmee is de behoefte aan een ritueel om onze doden te herdenken natuurlijk niet gestild. En dus zie je op 2 november steeds meer moderne herdenkingsrituelen ontstaan, bijvoorbeeld in de vorm van lichtjestochten op begraafplaatsen. Samen staan we stil bij al die geleefde levens, samen vieren en gedenken we die in het openbaar. We laten ermee zien dat ze – ook zonder hemel – heus niet ‘weg’ zijn, onze doden.
Op de vraag waar ze dan wel zijn, antwoordde ene Carel ter Linden eens dit: "ze hebben zich verplaatst, ze gingen van buiten naar binnen. Buiten kan je ze niet meer ontmoeten, van binnen des te beter: in de herinnering, in je hart, in je levensverhaal. Daar leven ze verder."
En op Allerzielen maken we die doorgaande verbinding tastbaar en zichtbaar, door haar weer eventjes buiten, in het licht te zetten.
Het is bijna weer zover, morgen vieren we halloween...
In tegenstelling tot wat iedereen denkt is Halloween van origine géén Amerikaans feest! Halloween is afgeleid van Hallow Even (Hallow-e'en), oftewel All Hallows Eve: de avond voor het Katholieke 'Allerheiligen'. Op die dag worden de heiligen herdacht, de volgende dag, op 2 november (Allerzielen) herdenkt men de doden.
In Amerika vieren ze op 31 oktober Halloween. Zowel Halloween als Allerzielen verwijzen dus naar de herdenking van de doden. Eén van de rituelen bij het vieren van Halloween is Trick or Treat, het bedelen om snoep.
Voor wie veel tijd en interesse heeft even wat historische uitleg .
OORSPRONG VAN HALLOWEEN
Bij de oude Kelten speelden doden en geesten een belangrijke rol. Al in de 5e Eeuw voor Christus vierden de Kelten (Groot Brittanië) Samain of Samhain, het Keltische nieuwjaarfeest aan de vooravond van 31 oktober. De overgang van de zomer naar de winter werd dan gevierd. De Kelten geloofden dat op Samain (All Hallows Eve) alle doden van het voorbije jaar samen kwamen om een lichaam van mens of dier te kiezen waarin ze de komende 12 maanden zouden blijven wonen, totdat ze in vrede mochten gaan rusten in het hiernamaals. Keltische gezinnen maakten daarom hun huizen zo onaantrekkelijk en koud mogelijk voor de dwalende geesten. Ze doofden hun haard en verzamelden zich buiten rondom een groot vuur, ontstoken door de Druide priester, om de zonnegod te eren en de geesten af te schrikken.
Daarom maakten de Kelten zichzelf zo weerzinwekkend mogelijk door zich te vermommen als demonen, heksen, gnomen en andere boosaardige wezens. Om de geesten af te weren paradeerden ze met zoveel mogelijk herrie in en om het huis en vervolgden een optocht naar het grote vuur buiten het dorp. Wanneer een dorpeling de indruk wekte te zijn bezeten door een geest, werd hij geofferd aan het vuur, als een lesje voor de andere dwalende geesten die mensen probeerden te bezitten.
De Romeinen die later binnenvielen namen de viering over, maar verboden het offeren van mensen. Het geloof in bezetenheid door geesten vervaagde langzaam maar zeker en Halloween werd meer en meer een feest voor het vermaak.
In de negende eeuw steekt het christendom de zee over. Het heidense Halloweenfeest wordt geconformeerd aan de christelijke religie: Allerzielen. In lompen gehuld bedelde men van deur tot deur om zielencake (brood met krenten). Voor elk brood beloofden ze te bidden voor dode verwanten van de schenker, zodat deze sneller in de hemel zouden worden toegelaten. Het "Trick or Treat" spelletje vindt wellicht daar zijn oorsprong.
De pompoen lantaarn (Jack-o-lantern in het Engels) komt waarschijnlijk uit een Iers volkslied. Het gaat over Jack, een dronkaard en een bedrieger die de duivel in een boom opsluit. Hij belooft de duivel weer vrij te laten, maar dat doet hij niet. Wanneer Jack sterft, mag hij niet naar de hemel, omdat hij zo slecht is geweest. Omdat hij de duivel heeft belazerd, mag hij ook niet naar de hel. De duivel geeft hem een gloeiend kooltje waarmee hij zijn weg door het enge duister kan verlichten. Om dit kooltje langer te laten branden, stopt Jack het in een uitgeholde biet. De immigranten die dit feest in Amerika introduceerden, vonden een pompoen mooier. Zo werd de pompoen een onderdeel van Halloween.
Toch interessant om te weten hoe gebruiken uit een heel ver verleden nu op de één of andere manier nog verder leven!
)
had bedenkingen bij de vele dozen die maar bleven komen. Er komt een tijd dat ze evenveel herinneringen zullen hebben , wees daar maar zeker van!
