Vandaag is het een sombere en koude dag, de eerste winterprik lijkt er aan te komen en daarom zocht ik vandaag de warme op van blogvrienden. Een aangenaam tijdverdrijf want de onderwerpen waren heel variërend. Zie maar...
Eentje had het over de rellen in Brussel …
Inderdaad een enorm probleem voor de overheid want zaterdag mondde een aanvankelijk onschuldige betoging tegen slavernij opnieuw uit in baldadigheden. Tientallen relschoppers richtten vernielingen aan in winkels in de chique Louizalaan. Een politieman liep een schedelbreuk op. Een spontane of geplande betoging wordt de dag van vandaag geïnfiltreerd door herrieschoppers. Het gaat vaak om dezelfde personen. Het is al de derde maal in drie weken tijd dat een dergelijk incident zich heeft voorgedaan in de hoofdstad van Europa. Je zou er moedeloos van worden als je als zelfstandige in die stad je kost moet verdienen en je inboedel telkens opnieuw kapot geslagen of geplunderd wordt.
Eentje zegt dat ze op de leeftijd gekomen is dat haar lichaam de volgende dag in haar oor fluistert dat ze dat niet meer moet doen.
Als het een troost is Ani...ik krijg dezelfde boodschappen door , nu alleen nog luisteren
Een andere had iets te zeggen oven Black Friday..
Tsja ik heb daar ook mijn bedenkingen bij. Zijn we nu echt zo’n sukkelaars geworden dat we alles zomaar klakkeloos van de States overnemen? Hebben we dan zelf geen intiatieven meer? Geld besparen op een klantvriendelijke manier zegt men dan. Vergeet het.. het is gewoon een verkapte vorm van vervroegde solden. Wat namen we al niet over van die Amerikanen.. Halloween, Thanksgiving, black Friday , cyber monday.. …Zolang het maar daar bij blijft en we Trump maar niet overnemen zoals Myette schreef haha
Een dierenvriend vond dat katten slimmer zijn dan je denkt.
Natuurlijk zijn katten slimme beestjes, heb je een poes al eens goed bezig gezien hoe ze haar prooi beloert en vangt, hoe ze ons signalen stuurt of ze al dan niet goed gezind is en .. hoe ze perfect weet wat te doen als de haren in haar maag het haar even moeilijk maken? Als je de signalen van een kat eenmaal snapt maak je het communiceren met je viervoeter een stuk gemakkelijker.
Eentje wil al ontsnappen aan de komende winter ..
Toekomstplannen maken. Het koude weer dat eraan komt ,nodigt sommige blogsters blijkbaar al uit om uit te kijken naar warmere vakantieoorden om zo de kilte even te vergeten. Ik doe mee !
Iemand ontdekte de kracht van kleuren in ons leven.
Natuurlijk oefenen kleuren een enorme invloed uit op de mens . Zij zetten bepaalde psychologische en biologische processen in gang en kleuren op die manier onze gedachten. Je kunt blij worden van een bepaalde kleur of er juist een uitgesproken hekel aan hebben. In het eerste geval zal de energie van die favoriete kleur goed bij je passen en/of je eigen energie aanvullen. In het tweede geval zal de energie van de gehate kleur niet bij je passen en/of je hebt zelf al genoeg van deze kleurenergie in je lichaam (of aura) opgeslagen.
Daarom dat mijn omgeving kleurvol is, het geeft energie en warmt mijn “ ouder wordende” botten op..
Nog een groepje hield het bij het plaatsten van een spreuk in een mooie PPS ..
Zo zingt ieder vogeltje zoals het gebekt en dat maakt bloggenland soms toch boeiend!
Intussen zit ik hier weer al een paar uurtjes achter mijn scherm! Ik ga mijn halfbedde eens verrassen op een kopje koffie en ik doe gezellig mee!
Mooie herfstfoto's zoals bij Ani op haar blog en de taferelen die we zelf zien op onze dagelijkse wandeling ( als het niet regent!!) hebben toch een effect op mij!
Al is de herfst niet echt mijn favorietste seizoen toch kan ik het niet nalaten om met open mond de gigantische diversiteit van najaarstinten vol bewondering in me op te nemen.
Ik zie het vlammende warm oranje, het bijna lichtgevende goudgeel, het intens diepe fluweelrood, het zandstrand oker, het knuffelzachte bruin, in alle mogelijke nuances en met alle denkbare schakeringen er tussen waarmee plots als bij toverslag elke boom zich zelfverzekert en zonder enige vorm van terughoudendheid meer dan overdadig flamboyant tooit. Alles schittert en gloeit in de laatste zonnestralen of blinkt en glimt na een plenzende regenbui. Van superlatieven gesproken...
Sommige bomen gaan voluit voor één enkele kleur, soms met z'n allen, soms opvallend contrasterend tussen soortgenoten. Andere bomen kiezen voor meer ingetogen schakeringen en één enkeling was blijkbaar zo danig besluiteloos dat hij dan maar àlle kleuren door elkaar aantrok, soms zelfs 3 of 4 op één blad...
De voorbije warme nazomerdagen genoot ik met volle teugen van al die pracht en praal. Wandelend met knisperend lover onder mijn schoenen bekeek ik de bomen van kop tot teen, allé ja, hun volledige kruin dus, nog mooi dik in 't blad, maar niet meer in een vertrouwde groene tint. De reeds losgelaten blaadjes dansten en huppelden speels en vrolijk achter de passerende auto's aan. Hier en daar vormden ze het begin van een sierlijk tapijt, een beetje als een knus warm deken op de al koude aarde en verbergen, alsof ze er toch wat beschaamd over zijn, de fenomenale overdosis aan eikels, kastanjes, noten en andere voortbrengsels dit jaar.
In de grauwheid van vanochtend bleken ineens vele bomen zich toch te hebben overgegeven aan de winter: hun opgewekt fladderende herfstkostuum maakt stilaan plaats voor een naakt bewegingloos takkenschouwspel. Het aroma van het onverwacht dikke bladerdek op de grond is zwaar en bijna tastbaar. Ook daar geniet ik intens van, al maakt het me eveneens weemoedig, deze zo aardse zoete geur van vergankelijkheid en sterfelijkheid lijkt wel een melancholische parfum die herinnert aan de eindigheid der dingen.
Mijn meter zei altijd dat een najaar, met zeer veel vruchten en lang blad aan de bomen, de voorbode is van een uitzonderlijk koude winter met, vast en zeker, behoorlijk wat sneeuw- en ijspret.
Dat is al lang geen zekerheid meer, de winters zijn niet meer wat ze waren. In afwachting van wat komen zal, snoep ik behaaglijk diep weggedoken in mijn comfortabele zachte sofa, van kastanjes ( de laatste die ik in de buurt vond) en noten ( eigen kweek) en bereid ik me voor op een zalig lange en deugddoende winterslaap. ;-). Soes jij mee?
Vandaag was het prachtig herfstweer en we profiteerden ervan om een laatste keer in 2017 het gras af te rijden !
Meteen was dat voor mij het moment om nog rap een paar shoots te nemen . Wat me zomaar in het oog viel waren de late paddenstoelen die stilaan ook aan het afsterven zijn . Een witte en zwarte paddenstoel rustig naast elkaar trokken mijn aandacht... zo simpel kan het zijn in de plantenwereld. Waarom niet bij de mens?
Je kan het ook van de grappige kant bekijken en er een tijdsgebonden symboliek in zien zoals dat er blijkbaar ook in de plantenwereld Zwarte Pieten zijn?
Nu het in de vroege ochtend weer donker is, slaap ik langer. Een maand geleden was ik voor de wekker meestal helemaal uitgeslapen.. Maar nu schrik ik vaak wakker van de wekker. Waarschijnlijk is mijn bio-ritme zich nog aan het aanpassen of ligt het aan de nieuwe matras die heel goed meevalt?
Ik las dat weinig behoefte aan slaap te maken heeft met de mutatie van een gen. Er zijn mensen die maar 4 tot 5 uur slaap nodig hebben en toch goed functioneren. Dat lijkt me plezierig. Zij hebben meer vrije tijd dan de gemiddelde mens.
Maar onderzoeken wijzen ook op de risico's van een chronisch slaaptekort. Vooral het gebrek aan concentratie en minder heldere besluitvorming treden al snel op. Soms denk ik wel eens aan jonge artsen, die hele lange werkweken maken en dus te weinig slapen. Je zult maar een consult of behandeling hebben als ze er al 50 uur op hebben zitten. Of een buschauffeur met een huilbaby, die zal dan ook minder alèrt zijn.
Als ik dan lees dat zoveel mensen slaapproblemen hebben dan besef ik bij de kleine groep redelijk goede slapers te horen. Ik kan wel eens een slapeloze nacht hebben maar dat is niet elke nacht zo. Zelfs overdag doe ik moeiteloos een power-nap vooral 's middags bij het TV nieuws!! Dan vallen mijn ogen vanzelf dicht en schrik ik na zo'n 15 min wakker meestal op tijd om het weerverslag te volgen want al dat politiek gedoe is blijkbaar slaapverwekkend!
Waarmee ik wil zeggen dat slapen momenteel nog geen erg probleem is....en dat ik zo weer een logje in mekaar geflanst heb.
Heb je woensdagavond ook gekeken naar telefacts over cyborgs en heb je ook je bedenkingen gehad na het zien van het programma?
Om het even kort uit te leggen cyborgs zijn mensen met een fysieke samensmelting van mens en machine.
Het programma toonde hoe Neil niet langer kleurenblind is, dankzij een chip en antenne in zijn hoofd en hoe Magnus met zijn bionische arm meer kan dan hij ooit kon met zijn echte arm!
Mens en machine in één zijn geen sciencefiction meer maar bevinden zich onder ons!
In een wereld vol oorlog, geweld, crisissen en chaos zijn slechts weinig mensen op de hoogte van het feit dat binnen de wetenschap en de technologie ontwikkelingen plaatsvinden die ons mens-zijn volledig dreigen te veranderen, met zelfs het risico van het einde van de menselijke soort.
Talloze topwetenschappers werken momenteel aan de zogenaamde ‘verbetering’ van de mens, aan een nieuw type mens, een soort übermensch, een kruising tussen mens en machine, de cyborg.
Ik sta volledig achter de vooruitgang en het comfort van de moderne technologie maar hier roept het bij mij vraagtekens op of ik het voor mezelf zou willen. Technologie in mijn lijf of technologie die ervoor zorgt dat ik weer menswaardig kan functioneren ok maar om me de grens van de ouderdom te laten overschrijden , daar heb ik mijn bedenkingen bij! Het klinkt allemaal als science fiction maar dat wordt het steeds minder.
We bouwen al een poosje machientjes en chips in bij mensen en dan denk ik aan mensen met een pacemakers of een robotarm of - been. Ook hen kunnen we in zekere vorm als cyborgs zien .Zij hebben ten slotte een werkend apparaat binnenin of bevestigd aan hun lichaam dat hen in staat stelt iets te doen dat ze zonder het apparaat niet zouden kunnen doen, zoals een arm gebruiken die ze niet meer hebben of doorleven met een zwak hart.
Voor mensen met een fysieke handicap is die technologie wellicht het redmiddel. Maar wat als en wanneer gaat technologie ook bij mensen zonder handicap een rol spelen?
Eigenlijk doet dat het nu al. In hoeveel gevallen nemen robots en technologische snufjes het al niet over van de mens? De mens van de toekomst zal steeds meer een samensmelting vormen van lichaam en techniek. Het klinkt allemaal aanlokkelijk en dat is het ook voor de enkelingen met specifieke problematiek. Maar veroudering is een generisch proces en als men dan de technoligie misbruikt om de mens een “ eeuwig leven “ aan te kaarten dan haak ik af!
Als we eenmaal zover staan hoe groot is dan niet de kans dat we allemaal het loodje leggen door een virus of bacterie en dan bedoel ik een computervirus natuurlijk, want als computers deel gaan uitmaken van ons, kunnen we ons maar beter flink zorgen maken over een nieuwe uitbraak van een internetworm.
Maar voorlopig kunnen we nog allemaal rustig gaan slapen : cyborgs zijn nog niet massaal onder ons en ook jij en ik zijn geen cyborgs – niet in de letterlijke zin tenminste. Wat voor technologie je ook in je lichaam stopt, zolang er geen onbewuste communicatie tussen jou en de technologie is, ben je niets meer dan een mens met een stukje elektronica in zich.
Na het programma hebben we hier onder ons tweetjes nog wat nagekaart… Voor velen is die evolutie een schrikbeeld maar voor sommigen de ultieme droom. De mens die versmolten is met technologie. Angstaanjagend, droom of realiteit?
Herken je dat? Je bent aan het wandelen, je komt mensen tegen die alleen maar met elkaar aan het praten zijn. Ik vraag me dan wel eens af waarom ze zo aan het praten zijn. Is het omdat het niet hoort dat je stil bent? Is het daadwerkelijke interesse in elkaar? Het tegenovergestelde komt dan natuurlijk ook naar voren. Is stil zijn dan desinteresse in elkaar? Hoe eng is het als je niet praat?
Al ben ik normaal wel een tateraar, ik vind het heerlijk om af en toe in stilte te lopen, alles te zien en te horen wat er om mij heen gebeurt. Als je in stilte wandelt… dan hoor je de vogels, je hoort het ruisen van de bladeren, je hoort de wind door de takken en misschien nog wel het belangrijkste, je hoort de stilte. Je zou bijna de grassprietjes kunnen horen bewegen. Ook als ik met mijn slaapgenoot wandel, is er ruimte voor stilte en voor gesprek. Door de stilte geef je ook je eigen gedachten de ruimte en kan je ook datgene wat gezegd is laten bezinken.
Op het moment dat je met aandacht wandelt zie je ook meer. Ineens valt een boom op, die je misschien al veel vaker hebt gezien omdat je regelmatig hetzelfde rondje wandelt. Ik blijf dat bijzonder vinden… We lopen zo vaak in hetzelfde bosgebied en toch zijn er af en toe weer andere dingen die opvallen, bomen, takken, paddenstoelen die je ineens echt ziet, het licht dat anders valt, de seizoenen die invloed hebben, het vallen van de blaadjes maar ook de eerste groene knoppen die weer ontluiken. De vergankelijkheid en de groei, situaties afsluiten en nieuwe situaties omarmen.
Hoe ervaar jij het om stil te zijn als je samen wandelt?
Onze tweeling , zo noem ik de meisjes van de zoon, wordt vandaag 12. Wat op die dag - 12 j geleden- even diep ademhalen was - want er was al een broer van 3 en een zus van 2 - lijkt nu alsof het zo moest zijn en iets anders ondenkbaar is.
In september zetten ze al hun eerste stappen in het middelbaar en vinden er voorlopig allebei goed hun weg! Kleine kindjes worden groot maar toch genieten ze ook nu nog van een kaartje en een cadeautje voor hun verjaardag!
Een dikke knuffel voor beiden. We kunnen ons de wereld zonder hen niet meer voorstellen!
Geen voetbal in de Jupiler League dit weekend want onze Rode Duivels spelen twee oefenmatchen. Ik ben een voetbalfan en ook een beetje van onze Rode Duivels
Ik heb het volkslied van de Belgen vrijdag nog eens teruggespoeld. Niet omdat de Brabançonne het meest briljante stuk uit de muziekgeschiedenis is, maar om de smoelewerken van onze Rode Duivels te bestuderen. Die geven op zulke momenten altijd een stukje van hun karakter prijs.
Eden Hazard bv zingt nooit mee. Dat stukje playbacken kan zijn rug op. Hij staat er gewoonlijk bij alsof hij op het punt staat een gintonic te gaan bestellen aan de bar van de Carré. Nonchalant en stressloos.
Kevin De Bruyne kijktmet de zelfzekere blik van een speler die graag voor de Rode Duivels speelt maar van zijn gezicht lees je af “Zingen is voor janetten.”
Romelu Lukakuis Cool, zoals hij wil zijn maar prevelt toch mee.
Thibaut Courtois zingt met het zelfvertrouwen van de keeper in vorm.
Mertens tussen Ciman en Witsel houdt wijselijk de mond want die Franse versie ligt hem niet
En zo kan ik verder gaan maar ik heb ze niet allemaal lang kunnen bekijken!
Aan de vurigheid waarmee een elftal zijn volkslied zingt, kan je de vaderlandsliefde van een volk afmeten. Denk aan de manier waarop de Brazilianen op het WK, dat hún WK moest worden, de Hino Nacional Brasieliero meebrulden. Met de hoeveelheden stoom die uit hun oren kwam, hadden ze zelfs hun ex-speerpunt Ronaldo uit zijn zetel kunnen blazen. Daar stonden geen 11 verwende miljonairs die een balletje gingen trappen. Daar stond een hele natie, schuimbekkend van de goesting, met maar één doel: winnen.
Het kan ook in Europa. De manier waarop de Engelsen én hun supporters van God Save the Queen telkens een nationale viering van hun voetbalcultuur maken, is al even indrukwekkend. Op dat vlak hebben de Belgen nog wel een weg te gaan.
Bondscoach Marc Wilmots kreeg van de Rode Duivels gedaan dat ze voortaan hun hand op hun borst leggen en dat er hier en daar eentje mee fluistert. Onder Martinez blijft die gewoonte verder bestaan. Een verbetering ten opzichte van de jaren ervoor toen ze alle 11 het gezicht trokken van een plechtige communicant die hoopt dat de misviering stilaan op zijn einde loopt. Maar veel nationale eenheid stralen we met dat rondje playback nog altijd niet uit. Laat staan dat we op dat punt de tegenstander angst inboezemen.
Daarom: laat onze jongens eens iets strafs doen. Dat afschrikwekkend choreonummertje van de nationale rugbybeesten van Nieuw-Zeeland, bijvoorbeeld. Een Belgische haka met Kompany, Naingolan en Defour vooraan ( als die al meespelen!) . Een vurig “Waar is da feestje!”, ingezet door Eden Hazard. Of een rondje “Al wie dan nie springt, waarbij iedereen naar de scheidsrechter wijst.” Concentratieverlies bij de tegenstander verzekerd!
Dinsdag zullen we zien of mijn verzoek gehoord werd
Ja ze bestaan nog die landelijke kapelletjes. Ik heb dit dinsdag ontdekt en dat op de eerste wintermorgen van 2017... Het past eigenlijk bij mijn herinneringen aan vroeger, toen vond je die overal " ten velde" !
Vooral in de meimaand waren die OLV kapelletjes heel populair Ik herinner me nog hoe we dan het lied zongen van O.L.Vrouw van Vlaanderen
Liefde gaf U duizend namen
Groot en edel, schoon en zoet
Maar geen een die 't hart der Vlamen
Even hoog verblijden doet ......
Neen ik ben het nog niet vergeten.... ik denk dat al die gewoontes van vroeger er zo ingeprent werden dat ze op ons netvlies blijven hangen of we nu nog al dan niet praktiserend zijn....
In ieder geval leverde het een mooie, landelijke streekfoto op!
Ken je dat liedje van Joe Dassin. L'été indien? Ik blijf het een pracht lied vinden en daarom koos ik een stukje eruit om onze 48 j samen vandaag in de picture te zetten. Het is onze leiddraad geweest toen we 13 j lang van het ene land naar het andere uitweken voor het werk van T! Maar nog steeds is het zo...
Deze morgen opgestaan met zon zowel buiten als binnen want gisteren een gezellig namiddag gehad met een paar vriendinnen bij ons jaarlijks etentje! Hoewel ik misschien met mijn West Vlaams voor een beetje babylonisch verwarring zorg, klikt het toch goed hoor en is het altijd een positieve duw in de rug na een namiddag bijpraten bij een natje en een droogje! Spijtig dat we van de 6 maar met drie meer bloggen en dat is ook niet meer met de regelmaat van de klok maar de klik blijft en daar draait het om!
De dag voordien waren we in de Ardennen om de verjaardag van onze kleinzoon 2 te vieren die 13 geworden is en het weer zat echt mee zodat we zelfs een wandeling konden maken! Vandaag dan maar wat bezig geweest met klusjes die de voorbije 2 dagen zijn blijven liggen en zo vliegt de tijd!
Toen ik gisteren thuiskwam lag een doodsbrief te wachten van een klasgenote uit de jaren 1960 ( humanioratijd) die opeens gestorven is wellicht door een hartprobleem want ze hebben haar maar na twee dagen gevonden. Ze is alleenstaande en toen het gebeurde was er blijkbaar niemand in de buurt! In april zijn we nog samengekomen voor ons jaarlijks etentje met de klasgenoten van toen en niets wees erop dat ze er volgend jaar niet meer zal bijzijn! Het is toch even slikken.
En zo gaat het leven verder met zijn mooie en droevige gebeurtenissen en kan ik alleen maar blijven zeggen.. geniet lieve mensen van elke extra dag die je krijg want lang leven is geen evidentie!
Allerzielen is weer voorbij. Voor ons blijft het altijd een speciale dag omdat ons ma op een Allerzielen gestorven is maar al sinds mensenheugnis is Allerzielen een speciale dag.
Van oorsprong was dit de dag waarop gelovige rooms-katholieken hun dierbare overledenen ‘de hemel in’ konden bidden. Van die hemel hebben velen intussen afstand genomen, maar daarmee is de behoefte aan een ritueel om onze doden te herdenken natuurlijk niet gestild. En dus zie je op 2 november steeds meer moderne herdenkingsrituelen ontstaan, bijvoorbeeld in de vorm van lichtjestochten op begraafplaatsen. Samen staan we stil bij al die geleefde levens, samen vieren en gedenken we die in het openbaar. We laten ermee zien dat ze – ook zonder hemel – heus niet ‘weg’ zijn, onze doden.
Op de vraag waar ze dan wel zijn, antwoordde ene Carel ter Linden eens dit: "ze hebben zich verplaatst, ze gingen van buiten naar binnen. Buiten kan je ze niet meer ontmoeten, van binnen des te beter: in de herinnering, in je hart, in je levensverhaal. Daar leven ze verder."
En op Allerzielen maken we die doorgaande verbinding tastbaar en zichtbaar, door haar weer eventjes buiten, in het licht te zetten.
Het is bijna weer zover, morgen vieren we halloween...
In tegenstelling tot wat iedereen denkt is Halloween van origine géén Amerikaans feest! Halloween is afgeleid van Hallow Even (Hallow-e'en), oftewel All Hallows Eve: de avond voor het Katholieke 'Allerheiligen'. Op die dag worden de heiligen herdacht, de volgende dag, op 2 november (Allerzielen) herdenkt men de doden.
In Amerika vieren ze op 31 oktober Halloween. Zowel Halloween als Allerzielen verwijzen dus naar de herdenking van de doden. Eén van de rituelen bij het vieren van Halloween is Trick or Treat, het bedelen om snoep.
Voor wie veel tijd en interesse heeft even wat historische uitleg .
OORSPRONG VAN HALLOWEEN
Bij de oude Kelten speelden doden en geesten een belangrijke rol. Al in de 5e Eeuw voor Christus vierden de Kelten (Groot Brittanië) Samain of Samhain, het Keltische nieuwjaarfeest aan de vooravond van 31 oktober. De overgang van de zomer naar de winter werd dan gevierd. De Kelten geloofden dat op Samain (All Hallows Eve) alle doden van het voorbije jaar samen kwamen om een lichaam van mens of dier te kiezen waarin ze de komende 12 maanden zouden blijven wonen, totdat ze in vrede mochten gaan rusten in het hiernamaals. Keltische gezinnen maakten daarom hun huizen zo onaantrekkelijk en koud mogelijk voor de dwalende geesten. Ze doofden hun haard en verzamelden zich buiten rondom een groot vuur, ontstoken door de Druide priester, om de zonnegod te eren en de geesten af te schrikken.
Daarom maakten de Kelten zichzelf zo weerzinwekkend mogelijk door zich te vermommen als demonen, heksen, gnomen en andere boosaardige wezens. Om de geesten af te weren paradeerden ze met zoveel mogelijk herrie in en om het huis en vervolgden een optocht naar het grote vuur buiten het dorp. Wanneer een dorpeling de indruk wekte te zijn bezeten door een geest, werd hij geofferd aan het vuur, als een lesje voor de andere dwalende geesten die mensen probeerden te bezitten.
De Romeinen die later binnenvielen namen de viering over, maar verboden het offeren van mensen. Het geloof in bezetenheid door geesten vervaagde langzaam maar zeker en Halloween werd meer en meer een feest voor het vermaak.
In de negende eeuw steekt het christendom de zee over. Het heidense Halloweenfeest wordt geconformeerd aan de christelijke religie: Allerzielen. In lompen gehuld bedelde men van deur tot deur om zielencake (brood met krenten). Voor elk brood beloofden ze te bidden voor dode verwanten van de schenker, zodat deze sneller in de hemel zouden worden toegelaten. Het "Trick or Treat" spelletje vindt wellicht daar zijn oorsprong.
De pompoen lantaarn (Jack-o-lantern in het Engels) komt waarschijnlijk uit een Iers volkslied. Het gaat over Jack, een dronkaard en een bedrieger die de duivel in een boom opsluit. Hij belooft de duivel weer vrij te laten, maar dat doet hij niet. Wanneer Jack sterft, mag hij niet naar de hemel, omdat hij zo slecht is geweest. Omdat hij de duivel heeft belazerd, mag hij ook niet naar de hel. De duivel geeft hem een gloeiend kooltje waarmee hij zijn weg door het enge duister kan verlichten. Om dit kooltje langer te laten branden, stopt Jack het in een uitgeholde biet. De immigranten die dit feest in Amerika introduceerden, vonden een pompoen mooier. Zo werd de pompoen een onderdeel van Halloween.
Toch interessant om te weten hoe gebruiken uit een heel ver verleden nu op de één of andere manier nog verder leven!
In de nacht van zaterdag op zondag is het klokverzetcircus weer eens actief geweest en schakelden we over van zomertijd op wintertijd. De klok gaat één uur achteruit en we mogen een uur langer in bed blijven liggen. Vanaf dan komt de zon een uur vroeger op en gaat ze een uur vroeger onder en dat tot 25 maart 2018, wanneer we opnieuw overschakelen op zomertijd.
De meeste klokken en toestellen hebben zich al aangepast al zijn er ook nog een reeks die een manuele terugduw moeten krijgen!
“De zomertijd heeft zijn beste tijd gehad.” Het is inmiddels een bekende uitspraak van weerman Frank Deboosere. Hij is een grote fan van de wintertijd, die eigenlijk de ‘echte’ tijd is.
Is die omschakeling nu de laatste keer en waarom de zomertijd afschaffen en niet de wintertijd?
Algemeen gezien is het gepruts met de tijd een erg ingrijpend gebeuren. Wereldwijd zorgt het voor een hoop ellende en gemiste afspraken, aanpassingsproblemen in het gezin en het bedrijfsleven. De overgang van winter- naar zomertijd en omgekeerd heeft volgens studies ook een niet te negeren invloed op onze biologische klok en onze gezondheid. In de dagen na een tijdsovergang is er een stijging in het aantal beroertes, hartaanvallen en verkeersongevallen. Kortom, het artificiële spelletje met de tijd heeft een heleboel nadelige effecten. En dat twee keer per jaar.
“Blijf gewoon van de tijd af”, argumenteert weerman Frank Deboosere geregeld. Als het aan een groep van 70 Europarlementsleden ligt, is het in ieder geval mogelijk een van de laatste keren dat we ‘sjoemelen’ met de tijd. De afwisseling tussen zomer- en wintertijd heeft volgens de Europarlementsleden, uit alle acht fracties van het parlement, veel meer nadelen dan voordelen. In december wordt gestemd over een resolutie en als die wordt aangenomen, buigt de Europese Commissie zich over het vraagstuk. Als een meerderheid van de EU-landen voorstander blijkt van afschaffing, dan komt er een eind aan de zomer- en wintertijd. Maar welke tijd zullen we dan gebruiken? De zomertijd of de wintertijd?
Stof voor nieuwe discussies en ik vrees dat de oplossing nog niet in de directe toekomst ligt.
Wij hebben de laatste tijd weer last van gluurders. Niet dat er bij ons veel te zien valt, maar toch zijn er steeds van die ongewenste ogen die ons gadeslaan. We proberen het zoveel mogelijk te negeren en doen, vanwege onze privacy, maar vroeg de gordijnen dicht.
Het begon met één, maar inmiddels zijn het er meer geworden. Ze hebben het zich makkelijk gemaakt door zich tegen een raam of deur te installeren . Wie vraag je?
September / oktober is de tijd van het jaar dat de spinnenbevolking zich nog een laatste keer lekker kan vol eten voordat ze aan hun winterslaap gaan beginnen. Hun nevelige webben hangen zomaar ineens voor het raam en tussen de struiken. Eigenlijk zitten ze ons niet in de weg zolang ze maar op gepaste afstand van de deur blijven, maar dat is niet altijd het geval. Soms verlaat ik het huis als een wijwater sprenkelende priesteres als ik 's morgens de krant uit de brievenbus haal om maar niet in aanraking te komen met die kleverige draden die zich op korte tijd ergens vastplakken. Als het een beetje tegenzit, kan je nog uren het gevoel hebben dat behalve het web ook de bewoner zich tussen je kleren heeft gehuisvest.
Dat ze buiten hun web spinnen daar kan ik nog inkomen, maar binnen zijn die snelle "monsters" op acht poten niet echt welkom al denken ze soms van wel. Ik loop regelmatig op speurtocht ( ik wil niet dat men denkt dat ik ons huis niet netjes houd ) en kom ik er eentje tegen dan maken we daar snel korte metten mee. Zei ik we? Ik bedoel natuurlijk mijn slaapgenoot want ikzelf heb het er moeilijk mee al ben ik niet zo'n voorstander van die beestjes.
Nog even geduld en dan zijn ze weer in diepe slaap, waarmee ook de zomer en al een groot deel van de herfst voorbij zal zijn.
)
