Ik ben absoluut stapelzot van bloemen en zoals elk voorjaar fleuren narcissen als mini-zonnekes m'n tuin langs het terras op. Van dat uitzicht geniet ik weken lang met volle teugen.
De bloembakken zitten ook behoorlijk vol, maar dat houdt me niet tegen elk najaar weer wat nieuwe bollen bij te kopen en dan liefst niet het doorsnee model, maar wel de speciallekes! Witte met gele, oranje of zelfs roze trompetjes bijvoorbeeld. Of drie-dubbele met een hart als een pomponneke, ook in vele verschillende kleurencombinatie. Of met van die rafelrandjes. Of hele spitse oude soorten. Of sterk geurende. Of...
Volgens mij word ik, bij élke aankoop weer, dik in 't zak gezet, want wat ik ook koop en plant, elke lente opnieuw staat het hele terras te schitteren in 't geel en in 't geel alleen, niets dan hele gewone, doorsnee-gele narcissen. Hier en daar een enkele variant maar minder dan ik verwacht had! Schoon, hoor, ik klaag niet, maar 't is toch ook lichtjes teleurstellend...
Ik was dan ook extra nieuwsgierig naar wat er uit die 50 nieuwe tulpenbollen tevoorschijn zou komen die op de verpakking rood gevlekt, driedubbel roze met rafelrandjes en papegaai-vormig purper beloofden te zijn... Er staan er al heel wat open maar ik verwacht nog meer variaties....Wordt vervolgd! ;-)
Stilaan naderen de communiefeesten en ik dacht eraan dat ik nog ergens een Catechismus had liggen ! Die moet ik aan de kleinkinderen tonen, dacht ik.
Cathechismus!! Wat een woord als kind kon je dat woord al bijna niet uitspreken ! Toen ik dit woord voor het eerst hoorde dacht ik aan een kat en een mus.....
De meesten onder ons zullen misschien nog stukjes uit dat boekje van buiten kennen en voor diegenen die er nog nooit van gehoord hebben even een toelichting. Ik zou écht niet willen dat zij een belangrijk deel van de lijdensweg van onze jeugd moeten missen…
In dat nietig boekje stonden vragen en antwoorden en die moesten we klakkeloos van buiten leren. Een paar vb.
“Waar is God"? “
God is overal : in de hemel, op de aarde, en op alle plaatsen.”
Maar dat was nog een heel simpele. Qua tekst althans want begrijpen deed ik daar geen snars van. God hing ’s avonds ergens onzichtbaar boven mijn bed te kijken of ik wel braaf ging slapen en waar Hij voor de rest van de dag uithing daar had ik niet het minste benul van. Maar één ding wist ik zeker. Hij kon nooit op twee plaatsen tegelijk zijn.
Erger was de vraag : “Hoeveel Goddelijke Personen zijn er?”
Het antwoord : “Er is slechts één God, maar er zijn drie Goddelijke Personen. Te weten : God de Vader, God de Zoon en de God de Heilige Geest".
Dat vond ik helemaal onbegrijpelijk. Bij mijn weten waren dat dan wel niet één maar drie goden… Als de zuster al niet fatsoenlijk kon tellen, hoe moesten wij dat dan “in godsnaam” leren… Catechismus, geef toe dat was nog een pak moeilijker dan de eerste rekenles... Toen was 1+1+1=3 nog juist.
En wat te denken over: “Wat zijn onkuise gedachten?”
In mijn ogen moest het iets met Javel te maken hebben maar dat bleek onmogelijk te kunnen kloppen volgens de tekst van het antwoord.
En dan nog de griezeligste vraag van allemaal : "Ziet en weet God alles"?
In koor rammelden we dan af : "God ziet alles, zelfs onze geheimste gedachten. Hij weet alles, ook de toekomstige dingen." Beangstigend gewoon!
Ik had nog geen weet van George Orwell’s boek “1984” en toch werd ik al geconfronteerd met een “Big Brother” die het zelfs zag als we op de toilet eens in onze neus zaten te peuteren…
Er bestond ook zoiets als het woord “eucharistieviering”. Probeer dat als kind maar eens te schrijven zonder fouten! En dat bleek dan simpelweg “de mis” te zijn… Volwassenen hadden er toch wel talent voor om ’t leven van een kind moeilijk te maken.
Maar het allerergste was de zonde!
Leg maar eens uit aan een zesjarige wat een dagelijkse zonde en een doodzonde is . Ik dacht dat een dagelijkse zonde iets met vingers in confituurpotten te maken had en met “zagen” tegen ons ma… En toen dacht ik ook wel dat ons ma wel veel doodzonden deed, zij zei regelmatig “Nee, dat restje patatjes moogt ge niet in de vuilbak gooien, ik zal dat vanavond nog wel opeten, das toch doodzonde om dat weg te gooien!”
En : “Och, hoe spijtig! Das nu toch wel doodzonde dat ik die vlek niet meer uit uw ’s zondags kleedje gekregen heb!!"
Dat zag er dus niet goed uit. Ons ma zou zeker naar de hel gaan! Ik dacht toen, dan moet ik ook dringend wat serieus gaan zondigen want ik wil niet in de hemel zitten als ons ma ergens anders zit!
Ik vond die catechismus echt een dramatisch boekje !
En zo kan ik doorgaan!
Die catechismus... stel je voor dat de kinderen die nu nog moet leren!!
Hebben we er iets uit geleerd? Een open vraag maar wat ik wel weet is dat door het afdreunen van al die aktes elke dag en het onthouden van al die catechismus vragen .. we er een fantastisch geheugen aan over gehouden hebben Geen betere drill !!!
Het is eindelijk mooi weer, dan MOET je ervan profiteren! Je partner wil graag barbecueën maar jij bent daar niet op voorzien! Een vriendin belt of je zin hebt in een fietstochtje maar jij hebt andere plannen want de tuin moet zijn winterjas kwijt…Blijkbaar schiet alles en iedereen wakker...
Maar als het mooi weer komt, gaat een nieuw gebod in werking: "Gij zult genieten!" Een gebod dat geldt voor ons kikkerland en buren met een soortgelijk klimaat.
Zelf wil je met mooi weer ook van alles : wandelen, buiten bezig zijn, relaxen in de zon, met vrienden genieten bij een BBQ of ten minste een terrasje pakken. En dan is er ook nog dat verhaal over vitamine D. Genieten van de zon dat is prima voor de aanmaak van deze essentiële vitamine. En die aanmaak vereist grote delen van je lichaam in de zon. Dus waarom geen zonnebadje nemen?
Binnen wacht een stapel was of een lenteschoonmaak maar je wil naar buiten want de zon schijnt. Kwestie van prioriteiten stellen. De was loopt niet weg, maar voor je het weet; die zon wel. Of liever gezegd winnen de wolken weer in het spel.
Onlangs had ik het over de uitdrukking ‘balen als een stekker’, vandaag wil ik even een nieuwe gezegswijze onder de loupe nemen.
Vandaag doen we “zo zot als een achterdeur.” Vreemde spreuk, vooral gezien mijn achterdeur behoorlijk saai is. Naar de etymologie-mobiel! Het woord deur in deze uitdrukking is een oud woord voor nar of zot. Dus eigenlijk zeg je zo zot als een zot. Logica wins! Deur is verwant met duizelen, en bijvoorbeeld ook met het Engelse dizzy en het Duitse der Tor (‘de dwaas’). Weinig te maken met het object dat ruimtes van elkaar afsluit dus. Je kan trouwens ook zo dronken zijn als een deur! Dat deur in zo gek als en deur ‘dwaas’ betekent, is allang niet meer bekend. Doordat men uitging van de bekende deur, konden uitgebreide versies ontstaan als zo gek als een looien deur, zo gek als een klapdeur, zo gek als een wc-deur, zo gek als een voordeur en zo gek als een achterdeur.
De eigen uitleg Saaaaaaaai! Die uitleg kan beter.
Volgens mij is er een hele andere verklaring. De uitspraak komt van de daklozen, algemeen gekend om hun grote invloed op de Nederlandse taal. En daklozen slapen in dozen. Ooit al een doos met een achterdeur gezien? Nee natuurlijk niet, want voor-en achterkant definiëren bij een doos is een pak moeilijker. Ook naar functionaliteit toe niet meteen een handig iets. Integendeel. De dakloze kan gewoon rechtstaan in zijn doos en het ding 180 graden draaien. Vandaar dat zij zeggen “dat is gek, bijna even gek als een achterdeur hebben.” En dat werd dan later “zo zot als een achterdeur.”
Toevallig botste ik op de hiernavolgende bedenking en die herinnerde mij aan die keer toen we in de cinemazaal zaten en op het toppunt van spanning een langerekte knal de stilte verbrak ...gelach alom ..
Ochtend humeur dat kennen we misschien ben je er zelf ook al eens het slachtoffer van geworden maar ik vroeg me af of een avondhumeur ook bestaat?
Als je iedere dag heel vroeg begint omdat je verplichtingen hebt en dan in de avond moe en afgedraaid bent terwijl in de avond sociaal gezien de meest interessante dingen plaatsvinden dat kan je best pissig maken.
Wat doe je ermee als je heerlijk op je bank ligt met je laptop en geen zin hebt om je op te tuigen en op zwier te gaan met je vriendinnen. Word je dan een kluizenaar omdat je gewoon een avondhumeur hebt?
Ik las een artikel dat ochtendmensen veel minder vaak depressieklachten hebben. Ochtendmensen schijnen ook het gezondst te zijn. Wetenschappelijk wordt aangetoond dat avondmensen vaker neerslachtig of zwaarmoedig zijn en fysiek minder fit.
Ik kan me er niet over uitspreken want ik heb geen ochtendhumeur noch een avondhumeur! 's Morgens vlieg ik er in en 's avonds ben ik dan bekaf en blij dat ik in mijn luie stoel kan genieten van een boek of TV.
Ik vroeg me af of een ritme om te draaien is. Wat zou er gebeuren als een avondmens in een heel strak schema een jaar lang iedere ochtend vroeg zou moeten opstaan en ’s avonds bijtijds naar bed gestuurd zou worden?
Zou het ritme na verloop van tijd veranderen, als we dit heel consequent zouden volhouden? Zouden we dan minder psychiaters nodig hebben?
Zouden we dan veel minder of geen zwaarmoedige mensen meer om ons heen hebben?
Zouden de fabrieken van slaap of depressiepillen dan kunnen sluiten?
Zouden we ons allemaal laven aan het daglicht en daardoor de wereld op waarde schatten?
Zouden we liever en blijer zijn en met elkaar feesten in plaats van met elkaar vechten?
Wij zeggen hier bijna elke dag "wat vliegt de tijd" !De dagen , weken , maanden zijn zo voorbij. Beseffen jullie het ook dat we al terug in april zitten ? Na die aprilse grillen mogen we hopelijk genieten van een mooie lente en dan op naar een warme zomer...Je hoort het, ik vlieg mee met de tijd...en of die rap gaat...volg mij maar eens.
73 j in vogelvlucht!!
Vroeger toen ik nog in de wieg lag, gingen ze met mij wandelen in een "voiture" voor de niet West Vlamingen dat is een kinderwagen! Maar dat ging niet vooruit! Een paar maanden later kon ik al op mijn eigen benen staan en moesten mijn pa en mijn ma al een paar keer achter mij lopen en dat ging al wat rapper.
Toen ik mijne eerste "velo" kreeg, begon de tijd nog rapper te gaan.
Een tijd jaar later haalde ik mijn rijbewijs en hoe meer gas ik gaf hoe meer de tijd vloog. In die tijd moest ik mij haasten om overal op tijd te zijn en soms was ik toch nog te laat.
Toen ik mijn eerste vriendje leerde kennen dan vloog de tijd voorbij zeg en dat terwijl we geen stap vooruit gingen.
We trouwden en vertrokken voor 13 naar het buitenland de wereld rond. De kindjes kwamen, groeiden op, zwierven uit en we hadden het zo druk dat we na een tijdje weer met zijn 2tjes waren voor we het beseften. We werden 6 keer oma en opa en nu zitten we al in onze krediettijd zoals ik dat noem!
Nu sta ik soms nog bij al die evenementen die de tijd deden vliegen. Maar terwijl ik stil sta, gaat die tijd toch nog verder. En terwijl die tijd verder loopt, zijn we niet verplicht hem in te halen. Nee we lopen gewoon mee op ons ritme van de tijd die ons leven is. Dag na dag vliegt de tijd en af en toe denk ik ook dat hij vlugger loopt dan andere jaren. Zeker naarmate ik ouder wordt.
En als ik dan 's morgens voor de spiegel sta, dan denk ik dat vooral 's nachts de tijd vlugger gaat omdat er daar plots weer een grijs haar of rimpeltje in de spiegel verschijnt. En als ik dan denk dat de tijd plots te vlug loopt, kijk ik op mijn horloge maar zie niets abnormaals. Het is maar juist als ik naar een begrafenis moet dat men twee verschillen heeft! De mensen bij de uitvaart blijven op de tijd verder of vooruit lopen, maar bij de persoon in de kist of urne is de tijd blijven stilstaan.
Weet je wat? Ik stel voor om nu ook even bij de tijd stil te staan en dan gewoon te zeggen, "Vlug of traag, laat de tijd maar lopen" en dat ieder op zijn eigen ritme.
De kinderen weten dat ik niet van stokjes houd anderen blijkbaar niet want dat kind in mij heeft zich laten overtuigen om eens met stokjes te eten bij de Chinees en enkel omdat ik me nu eenmaal jonger voel dan ik in werkelijkheid ben. Of eten met stokjes lukte dat laat ik in het midden .
Soms willen mijn kinderen me liever niet kennen als ik "infantiel" begin te doen zoals wanneer ik bijvoorbeeld een sprintje tot de kassa maak en zwaar geladen karretjes en hun droogstoppelige bestuurders op het laatste moment nog voorbij wil steken. Soms ontlokt dit hilarische taferelen, enkel dan als het mannen zijn die de bepaalde karretjes voortduwen. Vrouwen zijn daar namelijk minder soepel in en zien het hilarische daarvan meestal niet in!
Laatst liet een heer mij zelfs passeren, hij was echt schattig, hij lachte zelfs mee met mijn kinderlijkheid. Laat me toch die illussie.
Met lange rokken zal je me ook zelden of nooit zien, ik haat ze omdat ik me er niet kan in bewegen zoals ik wil dan verlies ik precies mijn bewegingsvrijheid, mijn eigendunk en word daar niet happy van. Mijn benen hebben frivoliteit nodig, zo lang ik ze kan blijven strekken voel ik me jong, ook al kan ik ze al laten kraken. Dus loop ik nog steeds rond in korte rokjes of broeks, het kan me ook niet schelen wat anderen daarvan denken. Een zeldzame keer, als het niet anders kan, zie je mij in een langere en "elegante" outfit ...
Schelpjes rapen zal ik ook altijd blijven doen, ook nog met mijn achterkleinkinderen ( optimist tot in de kist!! ) en hartjes maken in het zand en flessen achterlaten met berichtjes opdat een prins ze ooit zou vinden, ginder ver, in Groot-Brittannië, helemaal over de grote zee .
Ik trek me weinig aan van mijn leeftijd zolang er niets knaagt en kraakt. Je zal me nog niet direct tegenhouden om activiteiten te doen ook al moet mijn rug de volgende dag een uur roderen. Als ik morgen zou sterven dan hoop ik nog steeds met de jeugd in mijn hart..... oud zijn daar wil ik niet te lang blijven bij stilstaan!
Neen voor mij moet er niet teveel veranderen laat mij mijn gang maar gaan en by the way - dat schiet me juist te binnen maar waarom ik weet het ook niet - maar zo lang ik leef zal ik naar de post blijven gaan in plaats van naar de " bie powst." Wat een belachelijk gedoe we leven toch niet in Amerika, begot!
Ik heb mijn gal gespuwd ...euh ... ik heb geen gal meer....ik heb dus gewoon een logje met onzin gevuld .
Overmorgen is het alweer Pasen en daar hoort, volgens de kinderen wat lekkers bij. Ze verwachten paaseitjes! De klokken zullen weer voor veel kinderen paaseitjes brengen. Dat is duidelijk voor alle kinderen, toch? Of niet?
In sommige landen komen de paasklokken, in andere landen komt de paashaas. Soms komen de twee naast elkaar voor. Maar wie brengt de eieren nu eigenlijk? En wat is de oorsprong van deze twee gebruiken? En waarom zijn het specifiek eieren die rondgebracht worden? Tijd om even te googlen!
De paasklokken.
"Bim bam beieren, de klokken leggen eieren". Wie heeft dit deuntje niet gezongen toen hij klein was? Ja hoor, op sommige plaatsen en in sommige families komt niet de paashaas, maar zijn het wel de paasklokken die eieren brengen. Sommige gaan zelfs zo ver om te zeggen dat het de klokken van Rome zijn.
De klokken worden voorgesteld als kleine kerkklokken, al dan niet met vleugeltjes en een gezichtje. Je vindt ook paasklokken als versiering of in de vorm van chocolade snoepgoed.
Oorsprong
De oorsprong van de paasklokken is katholiek. Tussen Witte Donderdag en Stille Zaterdag luiden de klokken van de kerk niet. Men herdenkt dan het lijden van Christus. Om aan de kinderen uit te leggen waarom de klokken niet luiden op deze twee dagen, werd vroeger een verhaaltje verzonnen. Na het luiden van het Gloria van de Heilige Mis op Witte Donderdag vertrekken de klokken naar Rome om eitjes te gaan halen. De klokken komen pas terug tijdens de Paasnacht en laten hun lading eitjes vallen in tuinen, in parken en op balkons. Het eerste klokkengelui de volgende morgen is voor de kinderen het startsein om naar deze eitjes te gaan zoeken.
De paashaas
De Paashaas kan wit zijn, maar ook bruin of grijs. Meestal heeft hij een draagmand op zijn rug met daarin felgekleurde eieren. De Paashaas heeft mensenmanieren en kan ook praten.
Voor de oorsprong van het paashaasfenomeen moeten we volgens sommigen terug naar de zevende eeuw voor Christus, naar Babylonië. Astoreth, de godin van de vruchtbaarheid, werd hevig aanbeden door de Babyloniërs. Haar symbolen waren de haas en het ei.
Anderen zoeken de oorsprong vijf eeuwen later. In de tweede eeuw voor Christus vereerde de Germaanse stam de Teutonen de vruchtbaarheidsgodin Eastra of Ostara. Zij vertoonde zich vaak in de gedaante van een haas. Mogelijk komt hiervan het Engelse Easter voort en het Duitse Ostern. Ons woordje "Pasen" komt dan weer van het Joodse Pascha-feest.Sommige bronnen vermelden ook een verhaal van een meisje dat een gewond vogeltje naar Eastra had gebracht. Omdat het vogeltje verloren was en niet meer kon vliegen, maakte Eastra er een haas van. Deze haas mocht dan elk jaar bij het begin van de lente eitjes brengen.
Een derde mogelijkheid is dat de paashaas is ontstaan uit een Duitse legende. Een oude vrouw had geen geld voor snoepgoed voor haar kinderen. Zij versierde dus eieren en verstopte ze in haar tuin. Toen de kinderen de eitjes gingen zoeken, zagen ze een haas wegrennen. De kinderen dachten dus dat de haas de eitjes had gebracht. Ze maakten een nest voor de haas en hoopten dat hij iedere nacht eitjes zou brengen.
Nog anderen zien de paashaas als een kinderritueel met een opvoedend karakter, in de lijn van de Sint en de Kerstman. Brave kinderen worden beloond, stoute kinderen krijgen niets.
Waarom eieren als symbool voor Pasen?
Of het nu een Paashaas, een Paaskonijn, de Paasklokken of een vos is die de eitjes brengt, vraag blijft waarom het eitjes zijn die ze allemaal brengen.
Eitjes zijn het symbool van de wedergeboorte. Ze symboliseren met Pasen het feit dat Christus de dood overwon en dat hij uit de dood is opgestaan. In Amerika worden er op tweede Paasdag wedstrijdjes eirollen georganiseerd op het grasveld van het Witte Huis. De eieren staan symbool voor de grafsteen die voor het graf van Christus werd weggerold wanneer hij is opgestaan. In de Oudheid waren de eieren ook de eerste voedingsmiddelen die terug in overvloed voorradig waren na een lange winter.
Nu zijn de echte eieren vaak vervangen door chocolade eieren.
Bij gebrek aan andere inspiratie even naar een voorbij TV programma verwijzen nl "Belgium got talent"
Heb je ze ook gezien die mannen die op hoge hakken danspassen uitvoerden? Chapeau want zo'n stiletto's noem ik zelfmoordschoenen!"
Misschien ben jij zo iemand die dan met opgetrokken wenkbrauwen, geweldig verbaasd, bijzonder verrast en een beetje van haar/zijn apropos vraagt waaróm dan wel... ?
"Hewel omdat je, als je van zo een enorme hoogte naar beneden springt of valt, zeker en vast morsdood bent!"
Die had je niet zien aankomen hé ?
In alle ernst, het is wel een feit dat je met zulke schoenen beter een beetje oppast. Voor je 't weet breek je er, inderdaad, je nek mee! Niet door er af te springen uiteraard, maar dit soort schoeisel vraagt een aangepaste manier van stappen. Je moet je tijd nemen, op 't gemakske wandelen, rustig en elegant schrijdend, met van die schattig kleine pasjes, very ladylike, en dit is buitengewoon belangrijk, ten allen tijde uitermate gefocust zijn en blijven op waar en hoe je je edele voetjes neerzet. Pffff een beetje teveel van het goeie als je het mij vraagt . Verstuikte enkels zijn nog het minste van je zorgen, als je niet goed oplet ga je met zekerheid straal tegen de vlakte, met faliekant gezichtsverlies tot gevolg. Figuurlijk... of zelfs létterlijk!
Hoe die mannen daar echter mee omsprongen ( letterlijk dan nog wel ), mag je gerust een dikke duim geven!
Neen ,geef mij maar schoenen die gemakelijk zitten, die me stevig op mijn twee voeten houden en als het kan er toch nog een beetje elegant uit zien maar plat of met een mini hakje...
En jij lieve bezoekster, ben je een zelfmoordkandidate wat schoenen betreft of houd je het ook alledaags plat?
We gebruiken ze allemaal wel eens die speciale uitdrukkingen . Onze taal zit er vol van , het is me wat. Boemvol gekke uitdrukkingen. Balen als een stekker bijvoorbeeld. Wie bedenkt nu zoiets? Of waar komt het vandaan?
Dus ikke de geschiedenisboeken in!
Volgens de Van Dale is balen als een stekker een verbastering van balen als een stier want ja, stieren balen nogal veel! Daar zijn we dus niet veel slimmer van geworden . Wat heeft die stier met dat balen te maken?
Balen als een stier is een variant op de spreuk het land hebben als een stier (nog nooit van gehoord maar soit!).
Het land hebben komt uit de zeemanstaal en betekent ‘je voelen als een zeeman op het land’ en dat is niet al te best dus ofte zwaar balen. Als een stier werd later toegevoegd aan het land hebben omdat dat land vaak geassocieerd werd met het land van boeren. En later werd het land hebben dan gewoon vervangen door het woord balen en hop balen als een stier was geboren, later balen als een stekker.Volgen jullie nog, ik niet maar kom!
Balen als een tijger en balen als een paard bestaat trouwens ook.
Mijn eigen theorie?
Eigenlijk vind ik de uitleg hierboven behoorlijke saaie nu ik er bij stilsta. Dan maar een eigen verklaring bedenken.
Een stekker is meest gekend als een stopcontact. Maar we moeten verder durven denken mensen. Een stekker is ook een puntig voorwerp op bijvoorbeeld een plant. Een doorn. En daar zit de uitleg! Stekkers zijn eigenlijk miskende flora. Die stekkers hebben namelijk een beschermende functie. Ze doen er alles aan om hun plant te vrijwaren van hongerige beesten. In de hooggebergten zijn er zelfs planten die klimmen met hun stekkers. Oerrozen bijvoorbeeld. Ze helpen ook bij vochtregulatie en zo.
Maar wat doen wij mensen? Ons prikken aan die stekkers en ze daarom uitschelden. Nochtans waren zij er meestal eerst of stonden ze daar maar. Dus ze krijgen de schuld van iets waar eigenlijk een ander voor verantwoordelijk is. En daar gaan ze van balen!
Voilà zo simpel is het .... en ik heb weer een extra logje
Zou de wereld niet beter zijn als iedereen die je ontmoet zou zeggen: " Ik weet iets goeds van jou!" en dan spontaan: " jij deed wat goed" ?
Zou het niet fantastisch en heerlijk zijn als elke handdruk zou zeggen -van harte en oprecht gemeend- " zeg,.....ik weet iets goed van jou"?
Zou het leven niet blijer zijn als men het goede steeds zou prijzen? Want werkelijk, bij al het kwaad is er zoveel goeds in jou en mij!
Zou het niet een fijne houding zijn als iedereen zo denken zou, jij weet een beetje goed van mij en ik, ik weet iets goeds van jou!!.
Neen, ik laat mij niet demotiveren, door al het geweld en extremisme!
Neen, ik laat mij niet beïnvloeden, door haat, fanatisme en fascisme!
En neen, ik ben totaal niet ongevoelig, om wat er in de wereld gebeurt! Maar ik blijf houden van het leven, zoals het dagelijks is, thuis en in de buurt.
Ik blijf houden van de mensen om me heen; familie, vrienden, kennissen en buren. Zij zijn mijn houvast !
Een rustig en knus weekend voor iedereen die langskomt! Ik vind jullie toppie!!
We kennen dat allemaal die examenperiode. Sommigen onder ons hebben kinderen of kleinkinderen die nu in die stressperiode zitten. Soms valt er al eens een "verspreking" in zo'n examen. Hier zijn er een paar..
* Hij is niet meer zo vriendelijk als vroeger. Hij zegt nog wel een dag, maar geen goeie.
* Ze sloegen de ruiten kapot van alle auto's en fietsen die daar stonden
* Ze hebben daar een grote hond. Als er iemand van voor belt, begint hij vanachter te blaffen.
* We hadden veel werk, want er waren boterkoeken voor 300 mensen die allemaal opengesneden en gesmeerd moesten worden.
* Reeds van aan De Kromme Elleboog kunnen we het achterste van tante Martha zien blinken als de zon erop zit.
* Velen gaan naar de winkel om een groot stuk vlees zoals mijn moeder.
* We mochten spelen met oude kleren van mijn grootouders die netjes gewassen en gestreken in hun kist liggen.
* Nu ik miljonair ben, koop ik een kasteel van wel vijf miljard
* Hoe noemt men de plaats waar beenderen samenkomen? (gewricht) - De beenderen komen samen op het kerkhof.
* De beroemdste schilder uit die tijd was Pieter Breughel Rubens.
* Vader is een echte mopperaar. Hij kent altijd de laatste moppen.
* Gelukkig dat onze stofzuiger nogal langdradig is.
* Er was waarschijnlijk een ongeval gebeurd, want de politie stak ons al voorbij in zijn flikker.
* Omdat het zo'n mooi weer was, mochten we nog enkele minuutjes overspel doen.
* Toen ik de brug overreden had, sloeg ik rechtsaf.
* Ik ben gestraft omdat ik naar de WC ben geweest achter de bel.
* Spaghetti smaakt naar macaroni, maar een beetje langer.
* Als grootvader nog leefde, zou hij zich doodgelachen hebben.
* Zus heeft pilletjes gekregen voor de afgang van de dokter.
* Ik ging mijn neef bezoeken die ziek was om hem geluk te wensen.
* We gaven haar een klein pakje met een grote theepot erin.
* " En nu, beste vrienden, gieten we het glas uit op onze dierbare jubilarissen."
* Ik vind dat het gymnastiekuurtje het rapst voorbijgaat. Dat komt misschien omdat het maar een half uurtje is.
* We mogen geen vuile spelletjes spelen op school, want we hebben daar onze kleren aan.
* We mogen de speelplaats niet verlaten, want we zouden onder een auto kunnen lopen en verongelukken en daarvoor moeten we toelating hebben.
"Jongens, jullie moeten allemaal een spreekwoord tekenen."
Dus Jantje tekent op zijn blad een hoek met de meester erin. Vraagt de meester:
"Jantje, wat is dat voor spreekwoord?" "
Een ongeluk zit in een klein hoekje!" antwoordt Jantje.
De meester wordt zo kwaad dat hij Jantje naar het hoofd van de school stuurt. Het schoolhoofd vindt het wel meevallen en vraagt aan Jantje om nou eens een goed spreekwoord te tekenen.
Dus Jantje begint weer te tekenen en tekent het schoolhoofd en de meester. Waarop het schoolhoofd vraagt:
Wat doen we als een kind gaat slapen? Een verhaaltje vertellen...hewel eens zien of dat voor " senioren" ook helpt...
Voor alle duidelijkheid en antwoord op Ani haar vraag .. dat vertelselke vond ik op internet! Ik vond het zo toepasselijk dat ik het hier graag vertelde!
Er was eens een tak en ze hadden die in de grond gestoken. Nu wou dat toch wel lukken zeker dat die tak begon wortel te schieten. En groeien dat die tak deed! Dat werd een boom die je niet overal zag. Er stond zo maar ene! Het was de EZW boom. De geleerden hadden die afkorting gegeven voor Eik zonder wetten.
Op den duur begon die boom zo te groeien, dat er daar na een paar maand al 'k weet niet hoeveel takken aanstonden. Vogels van alle pluimage streken neer op de takken van die boom. Er zaten er tussen die verhaaltjes floten en anderen konden over hun snavel lezen. Van 's morgensvroeg zaten ze te fluiten tot 's avonds laat. Er zaten dus lettervinken en woordlijsters op die boom. Er zaten papegaaien en beo's. Na enige tijd kon men in de boom verschillende nesten zien. Maar in sommige nesten zaten vogeltjes met gebroken vleugels. Iets verder een nest met zieken. Sommige vogels zaten eenzaam op hun tak. Maar de welgebekte vogels zongen elke dag hun verhaal voor al deze die rond hen op de takken zaten.
De schrijfspechten klopten de teksten in de schors en de zwakkeren trokken er zich aan op. De eenzamen kropen uit hun schelp en al vlug werd de boom bevolkt door een hechte groep vogels. Er was geen onderscheid tussen bek of pluimage. Iedereen droeg zijn takje bij om het nest mooier en mooier te maken. De vogels trokken zich aan elkaar op en vlogen al fluitend door elkaar. Van 's morgens tot 's avonds was het een heen en weer gevlieg van tak tot tak.
Maar op een dag zat er daar zoveel volk in die boom dat er een koekoek in een ander zijn nest gevallen was. Ze keken allemaal van op hun takken naar beneden en ieder floot zijn commentaar. Er moesten maar eens wetten komen om iedere vogel op zijn tak te houden.
De leesvogels gingen aan ene kant zitten en de schrijfvogels aan de andere kant! Vermits de schrijfvogels met veel minder waren, hadden ze die wetten aan hun tak gehangen. Er was plaats genoeg! Maar nu was die wet-tak toch ook wel beginnen groeien zeker! Maar dat was zo ne wet-tak met wreed veel stekels op. Geen enkele schrijfvogel kon zich daar nog recht houden. De schrijfvogels begonnen het zeer moeilijk te krijgen. Op den duur waren er daar zelfs al een paar weggevlogen en anderen vlogen met hun klikken en klakken op de grond. Ze moesten iets ondernemen want er zaten er daar een paar tussen die stonden te fladderen en te fluiten dat het zo niet meer verder kon.
Terwijl ze daar uit volle vogelborst aan het manifesteren zijn, breekt dien tak daar toch wel af zeker. Al de schrijfvogels lagen daar onder het gebladerte op de grond. Terwijl ze daar beneden gekwetst op de grond lagen, werd er van boven geroepen dat ze maar niet zo wild hadden moeten staan springen op die tak! Maar nu al die schrijvers op de grond lagen en omdat de leesvogels aan de andere kant in de boom zaten, was dien boom wreed beginnen overhellen. Ze moesten er daar boven iets aan doen om die schrijfvogels weer in die boom te krijgen om hem weer in evenwicht te krijgen.
Ondertussen waren de jonge, zieke en trieste vogeltjes achter letterkes aan het fluiten. Maar de afstand was te groot. Na ne ganse tijd rond de pot te vliegen werd er besloten een nieuwe tak te enten aan dien boom. Die tak groeide niet zo snel omdat het van een andere soort boom kwam. De schrijfvogels lagen ondertussen nog gekwetst op de grond. Sommigen zouden niet meer tot boven geraken en anderen hadden schrik om terug plaats te nemen op de geënte tak. Ja een ent is nooit zo sterk als een echte tak hé. Mischien moet die tak wel weer een paar bladeren krijgen om stevig genoeg te zijn!
Ik heb altijd gehoord dat een vogel nooit terugkomt daar waar hij gekwetst geweest is behalve als je een lokvogel hangt. Maar bij de lokvogels zijn er ook twee soorten. Men heeft de lokvogel die de andere lokt met zijn gefluit. Maar men heeft ook de lokvogel die men dood ondersteboven aan een koord hangt. De wind doet hem dan bewegen en het lijkt dan voor de anderen alsof hij vliegt.
Totdaar mijn vertelseltje. Conclusie?
Als je een vogelke in een boom ziet zitten dan moet je het zijn vrijheid laten. Soms kan je er ééntje in een kooi steken, maar daar zit het dan eenzaam en verlaten met de verplichting te fluiten. In volle vrijheid fluit het wanneer het hem past en veel mooier dan in gevangenschap. Soms zijn er teveel van bepaalde soorten vogels. Men stemt dan wetten om ze te vangen. Maar al vlug ziet men dat de wetten vlugger vliegen dan de vogels zelf. Ze worden dan een zeldzame soort en de jacht wordt gesloten. Het is op dat moment dat de vogel terug moet kunnen kweken en niet door een stroper moet gevangen worden.Euh... had ik het nu over vogels of mensen? Even nadenken!
Allé ik ga nu een nachtuilke vangen en hoop dat morgen elk vogeltje weer zingt zoals het gebekt is in de vrije natuur.
Ik heb altijd gedacht dat vergeetachtig worden een teken is van de begonnen aftakeling, nu blijkt het een teken van intelligentie te zijn. Er gaat een wereld voor mij open.
Het is dus helemaal niet stom als ik mijn sleutels niet meer terug kan vinden, voor twee boodschappen weg ga en maar met één of erger met 4 terugkom. Het is per definitie zelfs slim. Wie zei er dat ik aan de aftakeling was begonnen?
Volgens een studie van wetenschappers aan de universiteit van Toronto dat werd gepubliceerd is het vergeten een natuurlijk proces van je brein en maakt je dat op de langere termijn zelfs slimmer. Het gaat er vooral om, schrijft men in het in het vooraanstaand blad Neuron Journal, dat je niet alles tot in detail moet onthouden. De grote lijnen onthouden is beter dan wanneer je de kleinste details moeiteloos kan oplepelen. Dat komt doordat onze hersenen van zichzelf al extreem slim zijn.
De hippocampus – het deel in de hersenen waar ‘de herinneringen worden opgeslagen – is namelijk in staat om zelf de belangrijkste details van gebeurtenissen eruit te filteren en op te slaan. Niet belangrijk genoeg, wordt dus vaak ook niet opgeslagen en in de denkbeeldige grijze ordner gedeponeerd. En dat is belangrijk, want wanneer een brein te vol zit met gedachten, dan is het lastig om efficiënt beslissingen te maken.
Maar het helpt ook op andere manieren.
Zo zorgt dit ervoor dat er heel makkelijk foute gedachten worden verwijderd of overschreven. Stel dat je altijd hebt gedacht dat een bepaalde zangeres een Amerikaanse is, en je komt erachter dat ze toch echt uit Jamaica komt, dan is het verwijderen of overschrijven van die foutieve aanname makkelijker wanneer je geheugen niet perfect is. Overigens in de hedendaagse maatschappij is het onthouden van de details steeds minder belangrijk geworden. Je hoeft niet meer te onthouden hoe je precies dit of dat moet doen als je maar wel weet waar je het instructiefilmpje op YouTube terug kan vinden.
Het lijkt zelfs steeds lastiger om dingen te kunnen vergeten, bijna alles in ons leven wordt vastgelegd. Steeds meer van ons leven voltrekt zich online, waar alles wordt opgeslagen. Zo kun je op Facebook of je blog terugkijken op je tijdlijn en zien wat je drie, vier of zelfs vijf jaar geleden allemaal zei en deed en publiceerde. Het geheugen herkent het als het weer wordt weergegeven. Toch denk ik dat het loslaten en vergeten niet de manier is om bij te blijven. Natuurlijk de bovenkamer kan nooit vol zijn, er hoeft geen schijf te worden gewisseld, geen bestanden worden gewist. Het brein regelt het allemaal zelf, gelukkig.
Dus onthoud het mensen een keertje iets vergeten is geen ramp je wordt er zelfs slimmer door!
Vandaag wil ik het eens over iets alledaags hebben al zullen jullie op het einde zien dat het toch niet zo alledaags is. Curieus?
Soms stel ik mij vragen bij de doodeenvoudigste dingen en toen ik onlangs weer een deur achter mij dichtdeed was het weer van dat. Ik vroeg mij af hoeveel keer ik in mijn leven al een deur had geopend om de een af andere reden? Sommige deuren gingen vlot open en bij andere moest ik wreed hard duwen terwijl er zelfs deuren waren die ik op mijn neus gekregen heb.Volg me maar!
De eerste deur die ze voor mij geopend hebben moet die van het moederhuis in Izegem geweest zijn toen ze mij daar uit de verloskamer gevoerd hebben. Daarna draaiden mijn ouders de sleutel in het sleutelgat van onze huisdeur. Zeer speciaal want meestal was die voordeur gesloten en werd enkel geopend als de gang gekuist moest worden of een speciaal iemand langskwam. Voor de rest kwam iedereen via de achterdeur in de veranda binnen. Ja, in de tijd dat de Oostbloklanden nog verder van bij ons lagen, stonden de deuren altijd op een kier en liepen familie, buren en kennissen binnen zonder kloppen maar met de kreet…” goed volk”!
Sommige deuren hadden iets speciaals zoals die van de veranda. Daar zat een ruit in zodat we een schoon zicht hadden op de bloemen die in de "lochtink" groeiden. De wc die vroeger buiten stond, was ook voorzien van een deur en wat er mij altijd opviel was dat er een kleine opening in de vorm van een hartje in gemaakt was. Was dat om naar binnen te kijken om te zien of tante Marie of nonkel Omer op de troon zaten of was het om de stank naar buiten te laten en de vliegen een vluchtroute naar binnen te geven?
Ja, elke deur had wel zijn eigen karakter, sommigen waren vernist anderen geverfd . Er waren deuren die een schurend scharniertje hadden en waar we met de snelheid van het openen wisten wie er binnen gekomen was.
Op bepaalde uren moesten we de deuren voorzichtig openen en stilletjes sluiten omdat er nog iemand sliep en als op een zomerse dag alle deuren openstonden om te verluchten dan was het vaak de wind die de deur met een harde smak dichtsloeg. Bij fel onweer rammelden sommige deuren en af en toe moest ma met een mes een steentje van onder de deur verwijderen omdat ze anders bleef haperen en knarsen. En hoewel het verhaal de ronde deed dat Sinterklaas door de schouw kroop om snoep en zo in onze schoenen te steken toch kwam hij steeds met een harde klop op de deur en met veel zwier de snoep naar binnen gooien.
Ja, iedereen kwam via de deur naar binnen, meneer Pastoor, meneer doktoor, de postbode en zoveel anderen en allemaal wreven ze hun voeten aan dezelfde mat als deze waar de werkman zijn vuile voeten aan wreef.
Naarmate het modernisme zijn intrede deed, zijn ook de deuren geëvolueerd. Een modern huis vroeg om trendy deuren en sommigen werden zelfs van een naamplaatje zoals Keuken, badkamer, slaapkamer1 en slaapkamer2 voorzien.
Maar niet alleen het huis opent zijn deuren! Nee, nee, de kleerkast, de koelkast, de keukenkast, allen hebben ze deuren om iets af te schermen. De auto, de tram, de trein hebben allen hun eigen deur met aangepast klinken. Daarom dat ik zeg ..Duizenden keren heb ik al een deur geopend en gesloten en je kan het zo zot niet bedenken of je staat wel ergens voor een deur.
We staan er gewoon niet bij stil welke functie en invloed een deur op ons leven wel heeft.. Voor sommige deuren stond ik met schrik zoals de deur van meneer doktoor toen ze een gat in mijn hoofd moesten dichtnieten of bij de tandarts waar de deur tussen de wachtzaal en de praktijk de grens was van schudden en beven. Och ja…dan waren er ook nog die deuren waar ons katholiek geloof achter verscholen zat en waar God langs beide kanten van de deur kon kijken. Sommige deuren waren er om onderscheid te maken tussen de gewone mens en deze van standing of gewoon tussen werknemer en werkgever.
Tsja en dan zijn er nog van die dagen waar ze in het leven voor u een deur openen terwijl er helemaal geen deur te bespeuren valt en dat zullen dus eerder ingebeelde deuren zijn. Geen mens die kan zeggen hoeveel deuren hij al geopend heeft en niemand die ooit statistieken zag van de deurgang in ons leven.
Ik weet het ’t is onnozel omdat niemand er bij stilstaat en toch stel ik er mij vragen bij zoals onlangs nog toen iemand zijn kaars uitblies en de laatste deur achter zich sloot om dan plots voor de hemelpoort te komen staan. Maar ja, over poorten ga ik niet uitweiden want dat is weer een ander verhaal, zeker als men weet dat men sommige deuren of poorten beter gesloten houdt.
Ook de deur van dit log(je) gaat dicht! Genoeg gezeverd!
Heb ik moeite met de snelheid van de tijd? Op zich niet al lijken sommige dingen nu veel sneller te gaan dan andere. Veel tijd om daar bij stil te staan is een luxe die ik me met mijn 73 lentes niet kan permitteren. Toen ik jong was, wist ik niet dat je soms eens van de sneltrein moest stappen om stil te staan bij de vragen:" Wie ben ik" of " Wat ben ik aan het doen?" De tijd heeft het me geleerd!
Voor een kind duurt een uur een eeuwigheid terwijl later het leven soms voorbij lijkt te razen. Als kind heb je tijd om te niksen of je te vervelen. Zodra je enige verantwoordelijkheid hebt, ontstaat er abdrupt een nieuw tijdsbesef.
Op mijn " 30" was ik moeder van 2 kinderen die me plots elke seconde van de dag bezig hielden en omdat we toen in Zuid Amerika en Afrika woonden was dat niet altijd simpel! Nu ben ik oma van 6 kleinkinderen die stilaan ook hun eigen weg kiezen en door het leven " vliegen". C'est la vie!
Ik zit nu al 3 jaar op tram zeven en vraag me soms af : " Wat is er mis met die tram?" want ik voel me nog steeds te jong om onder de noemer " senioren" uitgerangeerd te worden. Als ik een compliment krijg dat ik er verre van 73 uitzie dan vraag ik me toch af : Hoe moet je er dan op die leeftijd uitzien?
Ik vind het leuk dat ik in de periode van het leven gekomen ben waarin alles kan. Je kan " foert" zeggen en je laten verrimpelen en achter je rozen kruipen, maar je kan je leeftijd ook als een krediettijd zien waarbij de sky the limiet is ( Figuurlijk en spijtig genoeg ook letterlijk !)
Kijk ik hou niet zo van die termen " jong" en "oud" . Je kan niet langer iemand van boven de 60 in een vakje stoppen, de grenzen zijn vervaagd. Je bent wel uit de luiers en de kinderen zijn het huis uit maar je kan toch nog heel actief bezig zijn. Natuurlijk zijn er lichamelijke veranderingen. Ik heb gewoon meer rimpeltjes dan vroeger, maar is dat per definitie slechter? Op foto's van zo'n 25 j terug had ik nog een " blote billen" gezicht, terwijl je nu ziet dat ik geleefd heb ( en nog leef ) en dat vind ik schoon! Raar toch dat rimpels bij een man uitnodigen om er een fotocollage van te maken die bijna op poëzie lijkt terwijl de meeste vrouwen bij het zien van diezelfde rimpels op hun gezicht het zouden uitgillen! Gelukkig kan een beetje fond de teint en wat mascara wat camoufleren al houd ik het meestal bij wat lippenstift.
Iemand vroeg me onlangs :" Wat vond je tot nu toe de mooiste periode in je leven?"
Een moeilijke vraag want wat is mooi? Als ik elke keer uit de 24 uur gehaald heb wat ik kon dan kan ik ook niet anders dan terugblikken op een goed gevuld leven! Daarom is het ook zo moeilijk om een periode uit te pikken . Neen, het was niet altijd rozengeur en maneschijn, er waren ook donkere bladzijden maar het verleden houdt me niet uit mijn slaap en aan morgen durf ik nog steeds te denken. Tegelijk besef ik dat verleden en toekomst maar weinig belangrijk zijn en dat je vooral in het nu moment moet zitten en leven!
Wil ik 100 worden?
Dat mag op voorwaarde dat ik niet teveel lichamelijke beperkingen heb, mentaal nog alles op een rij heb en de eenzaamheid mijn leven niet domineert!
)
