|
Stilaan naderen de communiefeesten en ik dacht eraan dat ik nog ergens een Catechismus had liggen ! Die moet ik aan de kleinkinderen tonen, dacht ik.
Cathechismus!! Wat een woord als kind kon je dat woord al bijna niet uitspreken ! Toen ik dit woord voor het eerst hoorde dacht ik aan een kat en een mus..... 
De meesten onder ons zullen misschien nog stukjes uit dat boekje van buiten kennen en voor diegenen die er nog nooit van gehoord hebben even een toelichting. Ik zou écht niet willen dat zij een belangrijk deel van de lijdensweg van onze jeugd moeten missen…
In dat nietig boekje stonden vragen en antwoorden en die moesten we klakkeloos van buiten leren. Een paar vb.
“Waar is God"? “
God is overal : in de hemel, op de aarde, en op alle plaatsen.”
Maar dat was nog een heel simpele. Qua tekst althans want begrijpen deed ik daar geen snars van. God hing ’s avonds ergens onzichtbaar boven mijn bed te kijken of ik wel braaf ging slapen en waar Hij voor de rest van de dag uithing daar had ik niet het minste benul van. Maar één ding wist ik zeker. Hij kon nooit op twee plaatsen tegelijk zijn.
Erger was de vraag : “Hoeveel Goddelijke Personen zijn er?”
Het antwoord : “Er is slechts één God, maar er zijn drie Goddelijke Personen. Te weten : God de Vader, God de Zoon en de God de Heilige Geest".
Dat vond ik helemaal onbegrijpelijk. Bij mijn weten waren dat dan wel niet één maar drie goden… Als de zuster al niet fatsoenlijk kon tellen, hoe moesten wij dat dan “in godsnaam” leren… Catechismus, geef toe dat was nog een pak moeilijker dan de eerste rekenles... Toen was 1+1+1=3 nog juist.
En wat te denken over: “Wat zijn onkuise gedachten?”
In mijn ogen moest het iets met Javel te maken hebben maar dat bleek onmogelijk te kunnen kloppen volgens de tekst van het antwoord. 
En dan nog de griezeligste vraag van allemaal : "Ziet en weet God alles"?
In koor rammelden we dan af : "God ziet alles, zelfs onze geheimste gedachten. Hij weet alles, ook de toekomstige dingen." Beangstigend gewoon!
Ik had nog geen weet van George Orwell’s boek “1984” en toch werd ik al geconfronteerd met een “Big Brother” die het zelfs zag als we op de toilet eens in onze neus zaten te peuteren…
Er bestond ook zoiets als het woord “eucharistieviering”. Probeer dat als kind maar eens te schrijven zonder fouten! En dat bleek dan simpelweg “de mis” te zijn… Volwassenen hadden er toch wel talent voor om ’t leven van een kind moeilijk te maken.
Maar het allerergste was de zonde!
Leg maar eens uit aan een zesjarige wat een dagelijkse zonde en een doodzonde is . Ik dacht dat een dagelijkse zonde iets met vingers in confituurpotten te maken had en met “zagen” tegen ons ma… En toen dacht ik ook wel dat ons ma wel veel doodzonden deed, zij zei regelmatig “Nee, dat restje patatjes moogt ge niet in de vuilbak gooien, ik zal dat vanavond nog wel opeten, das toch doodzonde om dat weg te gooien!”
En : “Och, hoe spijtig! Das nu toch wel doodzonde dat ik die vlek niet meer uit uw ’s zondags kleedje gekregen heb!!"
Dat zag er dus niet goed uit. Ons ma zou zeker naar de hel gaan! Ik dacht toen, dan moet ik ook dringend wat serieus gaan zondigen want ik wil niet in de hemel zitten als ons ma ergens anders zit!
Ik vond die catechismus echt een dramatisch boekje !
En zo kan ik doorgaan!
Die catechismus... stel je voor dat de kinderen die nu nog moet leren!!
Hebben we er iets uit geleerd? Een open vraag maar wat ik wel weet is dat door het afdreunen van al die aktes elke dag en het onthouden van al die catechismus vragen .. we er een fantastisch geheugen aan over gehouden hebben Geen betere drill !!!
|
)
