De zee en omgeving is altijd aantrekkelijk, ongeacht het seizoen. Wij hadden een paar dagen zee gepland en het programma van de eerste dag was het Zwin bezoeken. Een prachtig natuurgebied dat vernieuwd werd en pas vrijdag terug opengesteld werd voor bezoekers!
We wandelden tussen struiken en grassen en over de verharde wegen. Hier en daar zagen we nog een restant van een bunker uit de Tweede Wereldoorlog.
Het was een fikse wandeling, maar we genoten van de stilte die enkel doorbroken werd door het geschreeuw van de meeuwen en onze stemmen. Nog één helling op en daar was hij: de Haas.
De Brit Barry Flanagan is een van de markantste figuren uit de naoorlogse beeldhouwkunst. Hij behoort tot de zeldzame groep hedendaagse kunstenaars die te bevatten zijn voor de brede lagen van de bevolking. Je vindt zijn werken zowat overal in Europa, Noord- en Zuid-Amerika, Azië, Australië, ... Al heel wat jaren gebruikt Flanagan de haas als uitgangspunt voor het formuleren van zijn ideeën. Voor de kunstenaar is de haas synoniem voor vrijheid, onafhankelijkheid, dynamiek, vruchtbaarheid, kracht en individualiteit. Dit bronzen werd niet toevallig geplaatst op een van de mooiste plekken van het Zwin.
De haas staat hier voor gastvrijheid “hospitality”, en dat is in deze badstad zeker een begrip. “Hospitality” kreeg echter heel vlug een reeks bijnamen, zo wordt het beeld “keuning van ’t Zwin”, “Bugs Bunny” of simpelweg “’t Keun” genoemd. Wij kwamen even op adem en genoten van het uitzicht.
Even overwogen we om helemaal langs de Zeedijk en de binnenweg terug naar onze auto te wandelen, maar T had pannenkoeken op de lijst van de bistro zien staan en had daar zin in. Op de terugweg zagen we iets moois…
En zo gebeurde het! We keerden terug op onze stappen en even later zaten we met een grote pannenkoek voor ons. Een lekkere afsluiter van een heerlijke wandeling!
Ik blijf er bij een dag niet gelachen is een dag niet geleefd ook al is dat lachen momenteel eerder grimassen trekken!!
Een wetenschapper had een smeersel uitgevonden dat levenloze voorwerpen tot leven kon brengen. Hij besloot het uit te proberen op het standbeeld van een beroemde generaal in het stadspark. En ja hoor, het beeld trilde en een ogenblik later klom de generaal, met nog ietwat krakende gewrichten, van zijn voetstuk.
"En, generaal, wat wordt uw eerste daad?", riep de wetenschapper opgewonden uit.
"Dat ligt voor de hand", baste de generaal en hij trok zijn pistool uit de holster. "Ik ga zo'n twee miljoen duiven doodschieten!"
Vandaag nog maar eens langs de dokter geweest omdat mijn probleem niet verbetert, integendeel... Intussen heb ik ook pijn gekregen achteraan mijn kaak bij het geeuwen of als ik mijn mond te ver opendoe. Ja, mond dan maar dichthouden zeker? Blijkt dat er daar op het kaakgewricht een liche ontsteking zit veroorzaakt door artrose maar dat heeft absoluut geen verband met mijn duizeligheid. De dokter suggereerde om via de oorspecialist naar een evenwichtscentrum te gaan waar ze specifieke oefeningen doen met het hoofd om de evenwichtsorganen weer in balans te krijgen.
Waar ik nu mee te doen heb is BPPD = kortdurende bewegingsafhankelijke duizeligheid of Benigne Paroxysmale Positie Duizeligheid.
BPPD kenmerkt zich door acute draaiduizeligheid die ontstaat bij bewegingen, bijvoorbeeld als u gaat liggen en/of vanuit liggende houding overeind komt. De draaiduizeligheid is zeer heftig maar duurt kort, gewoonlijk minder dan een minuut. Soms gaat de duizeligheid gepaard met een misselijk gevoel.
Het woord ‘benigne’ geeft aan dat het hier om een goedaardige vorm van duizeligheid gaat, die binnen enkele weken tot maanden spontaan kan verdwijnen. In enkele gevallen komt de duizeligheid terug of blijkt de duizeligheid toch langer aan te houden.
Wat is de oorzaak?
BPPD wordt veroorzaakt door een stoornis van het evenwichtsorgaan in het binnenoor. In het evenwichtsorgaan bevinden zich kristallen. Bij patiënten met BPPD zijn deze kristallen losgeraakt en hebben zich verplaatst naar een andere plek in de halfcirkelvormige kanalen in het evenwichtsorgaan dan waar ze horen. Bij bewegen van het hoofd bewegen de kristallen mee met de vloeistofstroom in de halfcirkelvormige kanalen. Dit leidt tot prikkeling van het evenwichtsorgaan; wanneer kristallen niet op de goede plaats liggen, kan dit leiden tot klachten van duizeligheid. Het loslaten van de kristallen treedt vaak spontaan op, zonder dat er sprake is van een aanwijsbare onderliggende oorzaak. Soms is er sprake van een voorafgaand hoofdtrauma, een (chronische) oorontsteking of een periode van bedlegerigheid.
BPPD komt vooral voor bij mensen ouder dan vijftig jaar.
Oefeningen volgens Brandt-Daroff die doeltreffend zijn bij BPPD
Uitleg bij de figuur:
Positie 1. U begint zittend op de rand van het bed. Blijf voordat u begint even rustig zitten gedurende 30 seconden.
Positie 2. Ga van zit naar lig op de rechterzij. Belangrijk is dat u deze beweging snel, binnen twee seconden, uitvoert. Houdt het hoofd een halve slag gedraaid. Houdt deze houding, ook het gedraaide hoofd, 30 seconden aan.
Positie 3. Ga na 30 seconden weer rechtop zitten. Blijf 30 seconden rechtop zitten
Positie 4. Ga van zit naar lig op de linkerzij. Belangrijk is dat u deze beweging snel, binnen twee seconden, uitvoert. Houdt het hoofd een halve slag gedraaid. Houdt deze houding, ook het gedraaide hoofd, 30 seconden aan. Hoe vaak oefenen?
Er wordt aangeraden de oefeningen twee weken lang, drie keer per dag uit te voeren.
De oefening (van positie 1 tot en met positie 4) duurt in totaal twee minuten. Herhaalt u de oefening steeds vijf keer, volgens onderstaand schema. Het kan zijn dat u in het begin juist duizelig wordt; deze duizeligheid verdwijnt vanzelf als u doorgaat met de oefeningen.
Bij de meeste patiënten hebben de oefeningen na ongeveer tien dagen effect, de klachten zullen dan vrijwel zijn verdwenen.
Als u klachtenvrij bent is het verstandig de oefeningen nog een aantal dagen voort te zetten.
Tijd Aantal oefeningen
Duur Ochtend 5 keer 10 minuten
Middag 5 keer 10 minuten
Avond 5 keer 10 minuten.
IK ben nu met die oefeningen begonnen en geloof me geen lachertje!! Oud worden .. heerlijk toch!!
Het wordt een kort berichtje want al leek het na een paar dagen mee te vallen met die draaingen dan heb ik sinds gisteren terug een serieuze terugval en hang ik meer in de zetel dan me lief is. En als toemaatje fluit mijn rechteroor ook nog. Van blogbezoekjes komt daarom niet veel terecht want het gaat me niet af dus langs deze weg een hartelijke groet aan de bezoekers en vooral aan diegenen die de moeite doen om even te reageren! Hopelijk tot heel binnen kort!
Er was eens een koning die wilde gaan vissen. Hij ontbood de koninklijke weersvoorspeller om het weer voor de volgende dagen te voorspellen.De weerman verzekerde hem dat er zeker geen regen zou vallen. Dus gingen de koning en de koningin vissen. Onderweg ontmoetten ze een boer met zijn ezel. De boer zei:
‘Uwe Hoogheid, U zou beter terugkeren naar Uw paleis want spoedig zal er een aanzienlijke hoeveelheid regen vallen.’
De koning was beleefd en terughoudend en antwoordde:
" Ik heb een zeer gewaardeerde weersvoorspeller die hoog opgeleid is en bovendien jarenlange ervaring heeft. Ik betaal hem een hoog loon. Hij gaf me een zéér verschillende voorspelling. Ik vertrouw hem en dus zal ik niet terugkeren."
En dus ging de koning verder naar het meer. Maar een korte tijd later viel er een verschrikkelijke hoeveelheid regen. De koning en de koningin waren doorweekt en hun gevolg gniffelde om hen in zo’n beschamende toestand te zien. Woedend keerde de koning terug naar het paleis en beval de koninklijke weersvoorspeller te ontslaan. Dan commandeerde hij de boer naar zijn paleis en bood hem de prestigieuze en vet betaalde baan van weersvoorspeller aan. De boer zei:
"Uwe Hoogheid, ik weet niets over weervoorspellen. Ik krijg mijn informatie van mijn ezel. Hoe meer de oren van mijn ezel hangen, hoe harder het gaat regenen."
Dus gaf de koning de baan van weersvoorspeller aan de ezel. Vanaf toen begon men bij de overheid ezels aan te stellen en hen de hoogste en invloedrijkste posities te doen bekleden. En tot nog toe wordt deze traditie in stand gehouden......
Vorige nacht wakker gekomen zoals naar gewoonte om het kleinste kamertje te bezoeken maar bij het neerliggen in bed kreeg ik daar opeens een sjas patat die niet gewoon was. Dan heb ik me maar stilletjes neergelegd en durfde niet meer te bewegen. Toen ik dan 's morgens het bed wilde opmaken was het alsof ik in een zwierder zat, ik draaide als een tol en viel pardoes op het bed neer. Bij het rechtkomen, bleef de kamer draaien als een tol... Na een tijdje dan toch bij T geraakt die het niet zag zitten. Hij nam mijn bloeddruk en hartslag op . Bloeddruk normaal , hartslag tegen de 100 dus versneld en meteen wilde hij naar de spoed. Ik heb hem dan maar zover gekregen dat we eerst bij de dokter langs gingen waar we gelukkig niet lang moesten wachten. Daar als een oud meeke aan de arm zijn cabinet binnengewaggeld... maar toch wat gerustgesteld teruggekomen. Die " vertigo" zoal hij dat beestje noemt, komt nog voor en kan door een virus veroorzaakt zijn waardoor mijn evenwichtsorgaan ontregeld is. Neen lieve mensen ik had me niet bezat en ik denk dat geen enkele zatlap zo kan tollen!! Voor de rest van de dag werd ik rust opgelegd en de komende dagen moet ik bruske bewegingen vermijden en mijn medicatie mooi innemen!! Hopelijk gaat dat snel over want vrijdag ga ik zonder pardon naar de bijeenkomst van de blogvrienden...Maar ik kan je verzekeren dat die kermismolen in mijn hoofd niet mijn dada is en dat stil zitten nog minder .
Oud worden hé ,zelfs al krijg ik " complimenten" over de verpakking .. vanbinnen is het dat het telt!! Maar ik trek me dan op aan het gezegde .. onkruid vergaat niet !!
Wie in het voorjaar niet alleen van veel kleur, maar ook van die heerlijke lentegeur wil genieten, kiest natuurlijk voor de hyacint. Met zijn natuurlijke, verleidelijke geur hult de hyacint het hele huis in lentesfeer. Dus zelfs als het mooie weer buiten nog even op zich laat wachten, bezorgt deze voorjaarsbloem je binnenshuis een vrolijk gevoel. Die prachtige bloemen hebben blijkbaar ook een voorgeschiedenis. Dat is wat ik vond op de Druivelaar.
Apollo was verliefd op de jonge prins Hyakinthos. Dat wekte afgunst op van Zephyros, de Westenwind. Toen beiden zich eens verlustigden in het discuswerpen, deed Zephyros een door Apollo geworpen discus van zijn koers afwijken en terechtkopmen tegen het hoofd van de geliefde prins. Die viel dood ter aarde neer. Uit het bloed van de jongeling liet Aplool een bloem spruiten, de hyacint, op wier bladeren hij " AI-AI" schreef, de weeklacht van de treurende God.
Het is maar dat we het weten hé, nu zal ik telkens als ik die bloem zie aan die arme Zephyros denken!
Mijn week eindigde gisteren met een positieve noot. Ik moest op controle voor mijn jaarlijks gynaecologisch onderzoek en blijkbaar is het daar binnenin nog ok, meer moet het niet zijn na 71 lentes!!
Het was het startsein om er in de namiddag tijdens de gymles nog eens in te vliegen om de spiertjes los te gooien of iets in die aard want met mijn rug moet ik altijd uitkijken wat ik doe.. daarna wat aquagym om alles terug op zijn plaats te krijgen en zo zat mijn dagactiviteit er wel op. Gelukkig had ik de dag voordien de tuin een serieuze beurt gegeven zodat ik na mijn " esbattementen" met een goed gevoel kon " neerploffen" in de terraszetel en nog even genieten van de zon want als we de weerman mogen geloven dan gaan de volgende dagen de sluisdeuren weer open.
Voor mijn part mag het nu toch zomer worden ,die lenteschoonmaak waar ze hierboven mee bezig waren zal toch stilaan gedaan zijn zeker want zo vuil zal het daar toch niet zijn met die rijstpap en die gouden lepels...? Alhoewel als het waar is wat ze voorspellen dan zit het er aan te komen dat hierboven een paar buizen van de waterleidingen zullen springen en blijkbaar zijn daar geen loodgieters . Gelukkig ben ik qua humeur niet zo afhankelijk van het weer, mijn slaapgenoot daarentegen... Niet dat hij er dan constant als een donderwolk bijloop maar het scheelt niet veel.
De enigen die zich ook niet veel van regen aantrekken zijn de merels die na zo'n bui vrolijk pieren uit onze gazon pikken. Als ik ze dan wil fotograferen, vliegen de meeste vaneigens weg.
Ah ja....ik heb ook nog even een heerlijke cake gebakken om de week af te sluiten, goed voor de moraal van mijn slaapgenoot hij moet toch niet op de kilootjes letten!
Enne ....we gaan later nog eens over de moraal spreken als het zomerweer daar is.....en ik aan mijn frisse zomerkledij merk dat ik een stukje cake teveel gegeten heb.
Wachten.. is geen literair hoogtepunt en ik weet niets eens maar waar ik het tekstje gelezen heb, maar ik zou het eigenlijk iedere dag moeten lezen!
Als ik wacht op de zomer
voor een ijsje
als ik wacht op een reden
voor mijn reisje
als ik wacht op de zon
om te kunnen stralen
als ik wacht op succes
zonder te willen falen …
als ik wacht
Is vandaag minder leuk
is vandaag minder fijn
is vandaag minder spannend
dan vandaag zou kunnen zijn.
'k Zei het je al, niets hoogstaands en toch ‘bots’ ik er keer op keer ‘tegen’. Niet tegen het versje, maar het feit dat ik soms teveel wacht. Wachten tot de omstandigheden ideaal zijn, tot ik het helemaal zeker ben. Wachten tot iedereen het met mij eens is. Tot mijn to-do-list is afgewerkt, tot ik een beetje slanker ben. Wachten op het moment dat ik een beetje minder moe ben. Dat ik wat meer tijd heb. Alleen zijn de omstandigheden nooit ideaal. Er is wel altijd iemand die een kritische noot heeft en mijn to do lijst is nooit af. Ik zal wellicht nooit zo slank zijn als ik zou willen zijn en nooit geheel van vermoeidheid bevrijd. En tijd, die zal er ook nooit in overvloed zijn. Dus waarom zou ik nog wachten ?
Daarom vlieg ik er in om datgene te doen wat ik graag wil doen er gewoonweg voor gaan! En als ik faal, dan leer ik toch ? Trouwens, wie vond dat uit die werkwoorden slagen en falen ? Waarom niet gewoon meemaken, ervaren, leren !
Ik was niet van plan om het te doen, echt niet maar plots zag ik een merel wegvliegen weg van de stapel hout die met een plaat afgedekt is recht naar de plaats met vogelsnoepjes. Blijkbaar lukte het niet zo goed om er een eentje uit te halen want de merel bleef maar op en rond de hanger fladderen....en toen vond ik dat ik toch eens van haar 'miserie' moest profiteren om te zien of zij eten ging halen voor vogeljongen of voor eigen gebruik. Snel nam ik mijn fototoestelletje, piepte stiekem in het nestje en klikte. Afwachten wat de foto zou ontsluieren.
Wat bleek:
Het wordt een vijfling .
Kort nadien zag ik de moedervogel terug in het nest vliegen, na een tijdje vloog ze weer naar de hanger, van daar terug naar haar nest....ze heeft aan mijn nestbegluring geen trauma overgehouden .
De tijd vliegt hier voorbij en we zijn alweer half mei. Mei is altijd een heerlijke maand in de tuin. De lentebollen maken langzamerhand plaats voor "echte" bloeiers, alles is groen (van dat mooie, frisse lichtgroen), het weer wordt steeds beter, de vogels zingen dat het een lieve lust is. Ik heb enorm zin in deze lentemaand. Jij ook?
De lente!
Misschien is dit wel het mooiste seizoen van het jaar? Lammetjes, een voorzichtig zonnetje en prachtige bloemenvelden. Maar als ik dan hoopvol naar buiten kijk, lijkt het nog niet helemaal zover. Een fris windje trekt soms nog langs het raam. Mijn buurman schuilt achter een paraplu als hij naar zijn auto gaat want de veelbesproken regen komt er aan. Zachtjes en hoopvol herhaal ik mijn mantra ‘de lente is er, de lente is er.... in de hoop dat het inderdaad zo is.
De lente is eindelijk in het land. We kunnen dit overal vaststellen aan de hogere temperaturen. Er staan reeds volop bladeren aan de bomen, bloesems her en der. We zien soms koolmeesjes driftig rondvliegen en een wild paringsdansje uitvoeren en straks dan dat ei in mei!!
Af en toe zweeft een duif voorbij, een tak in de bek die hij dan veelzeggend ergens deponeert, met zo’n blik van ‘kijk mij eens’. Ook het gras is reeds sinds een tijdje terug volop aan het groeien. Fauna en flora herleven. Ik ben met de camera de tuin ingetrokken om de eerste hommel vast te leggen die wat in mijn eerste bloemen zat te snuisteren.(azalea) Ik denk dan dat het een vrouwtje is want die zijn iets actiever en het mannetje komt pas later - als alles in kannen en kruiken is - met zo’n blik van , ‘en waar zijn m’n pantoffels’. Dat de lente in het land is, had laatst ook als gevolg dat op zo’n zon overgoten , mei-dag een devoot mans persoon langs het zijpad de tuin inkwam ( wat ik al niet echt ok vond) en in zijn hand hield hij enige stichtende folders . Maar wat vooral opviel was de pedante glimlach op zijn gelaat als van iemand die u de blijde boodschap komt verkondigen op een wijze dat men er zwaarmoedig van wordt.
“Geloof jij dat al deze mooie dingen die je ziet ‘de natuur’, de bloemen, de bomen er zo maar gekomen zijn door bv. evolutie, geloof jij niet eerder in het woord van God?” en hierbij keek hij veelzeggend naar een boekje dat hij angstvallig tussen zijn vingers geklemd hield en wees omstandig naar de planten in mijn tuin, met een wijzende vinger alsof hij er zelf voor gezorgd had. Hierna stak hij verder van wal op het toontje van oude schoolmeesterfiguren die hun oude lessen nog eens willen afdreunen en u op het goede pad willen brengen en dat op zo’n mooie dag. Ik keek de man enigszins schuin aan , op een peilende wijze, en trachtte argumenten te verzamelen om zijn ideeën te ontkrachten. De essentie van het geloof is nu echter dat men het moet geloven, argumenten hebben hier geen kracht van wet.
Daarom antwoordde ik hem “ het geloof moet men geloven, zonder te rationaliseren “, want dergelijke heerschappen trachten allerlei theorieën te ontkrachten zonder met dezelfde kritische blik het eigen geloof te bekijken. Ze voelen zich enkel goed bij het eigen gelijk. Soms vraag ik me zelfs af, of het hen zou kunnen schelen moest God niet bestaan en ze enkel schijnbaar religieus zouden moeten zijn. Ik bekeek hem dus verdere met montere blik en vervolgde ,
“Op zo’n mooie dag ga ik in elk geval verder werken in mijn tuin” goie dag ..na nog wat aarzelen droop hij af. Hij had nog andere zielen te redden van de duisternis.
Hop, hop, hop mijn ploeg aan de top en mijn weekend kan al niet meer stuk!
Wie mij een beetje kent die weet wat ik bedoel... Na 11 j is mijn club eindelijk nog eens kampioen en dat met nog 2 speeldagen te gaan maar het schoonste is dat we kampioen speelden tegen de aartsrivaal...Ik vrees dat de inwoners van Brugge een zware afsluiter van het Pinksterenweekend in gaan ..
Ik zal heerlijk genieten thuis bij de beelden van een winnende ploeg!
Ik had gisteren een afspraak met mijn tuin. Het was nog droog en zonnig buiten en ik kuierde wat rond tot mijn blik op een ekster viel . Normaal heb ik geen diepe affectie voor die vogel omdat zijn soortgenoten ooit teveel jonge eendjes uit ons vijvertje roofden. Maar nu werd mijn aandacht toch getrokken door de zonnestralen die zijn veren goed belichtten. Wit, zwart en blauw. Hij trippelde wat rond in de tuin op zoek naar een worm of iets eetbaars…Nog steeds waren mijn ogen gericht op die verenpracht.
Als een mens zou vragen welke kleuren hij moet combineren, wordt zelden blauw en zwart gekozen tenzij je een supporter bent van club Brugge!
De ekster pronkte echter blij rond met deze kleurencombinatie. Hij geneerde zich niet, streek met zijn snavel door de veren en leek echt happy met zijn verschijning.
Ik dacht na over de "kostuums" van andere vogels die hier in onze tuin rondvliegen.
De kraai kiest voor een stemmig zwart pak dat past bij elke gelegenheid. Omdat zijn snavel ook zwart is, komt hij wel erg donker en somber over.
De mannetjesmerel daarentegen heeft kleurige accenten die een mooi effect geven aan zijn zwarte verenpak, daarbij dan nog een oranjekleurige snavel en gele eyeliner en zo krijgt het mannetje een vrolijke uitdrukking.
De roodborst is te vergelijken met de student. Een klein vogeltje met kwieke kraaloogjes. Zijn donker en lichtgrijze pak voorziet hij van een warme, rode sjaal die vooral zichtbaar is als hij zingt.
Is er dan geen vogel die er minder uitgesproken uitziet? Ik denk de mus hoewel als je ze in een groepje ziet samenzitten dan bemerk je dat de veerinplanting bij elke mus toch anders geregeld is. Opeens zie je de verschillen.
Toen ik klaar was met het bekijken van deze modeshow, keerde ik terug naar mijn tuin want daar wil ik over een paar weken ook door verrast worden. .
)
Blijkt dat er daar op het kaakgewricht een liche ontsteking zit veroorzaakt door artrose maar dat heeft absoluut geen verband met mijn duizeligheid. De dokter suggereerde om via de oorspecialist naar een evenwichtscentrum te gaan waar ze specifieke oefeningen doen met het hoofd om de evenwichtsorganen weer in balans te krijgen.
maar plots zag ik een merel wegvliegen weg van de stapel hout die met een plaat afgedekt is recht naar de plaats met vogelsnoepjes. Blijkbaar lukte het niet zo goed om er een eentje uit te halen want de merel bleef maar op en rond de hanger fladderen....en toen vond ik dat ik toch eens van haar 'miserie' moest profiteren om te zien of zij eten ging halen voor vogeljongen of voor eigen gebruik. Snel nam ik mijn fototoestelletje, piepte stiekem in het nestje en klikte. Afwachten wat de foto zou ontsluieren. 
