|
Er was eens een koning die wilde gaan vissen. Hij ontbood de koninklijke weersvoorspeller om het weer voor de volgende dagen te voorspellen.De weerman verzekerde hem dat er zeker geen regen zou vallen. Dus gingen de koning en de koningin vissen. Onderweg ontmoetten ze een boer met zijn ezel. De boer zei:
‘Uwe Hoogheid, U zou beter terugkeren naar Uw paleis want spoedig zal er een aanzienlijke hoeveelheid regen vallen.’
De koning was beleefd en terughoudend en antwoordde:
" Ik heb een zeer gewaardeerde weersvoorspeller die hoog opgeleid is en bovendien jarenlange ervaring heeft. Ik betaal hem een hoog loon. Hij gaf me een zéér verschillende voorspelling. Ik vertrouw hem en dus zal ik niet terugkeren."
En dus ging de koning verder naar het meer. Maar een korte tijd later viel er een verschrikkelijke hoeveelheid regen. De koning en de koningin waren doorweekt en hun gevolg gniffelde om hen in zo’n beschamende toestand te zien. Woedend keerde de koning terug naar het paleis en beval de koninklijke weersvoorspeller te ontslaan. Dan commandeerde hij de boer naar zijn paleis en bood hem de prestigieuze en vet betaalde baan van weersvoorspeller aan. De boer zei:
"Uwe Hoogheid, ik weet niets over weervoorspellen. Ik krijg mijn informatie van mijn ezel. Hoe meer de oren van mijn ezel hangen, hoe harder het gaat regenen."
Dus gaf de koning de baan van weersvoorspeller aan de ezel. Vanaf toen begon men bij de overheid ezels aan te stellen en hen de hoogste en invloedrijkste posities te doen bekleden. En tot nog toe wordt deze traditie in stand gehouden......
|
)
.
.