Mijn week eindigde gisteren met een positieve noot. Ik moest op controle voor mijn jaarlijks gynaecologisch onderzoek en blijkbaar is het daar binnenin nog ok, meer moet het niet zijn na 71 lentes!!
Het was het startsein om er in de namiddag tijdens de gymles nog eens in te vliegen om de spiertjes los te gooien of iets in die aard want met mijn rug moet ik altijd uitkijken wat ik doe.. daarna wat aquagym om alles terug op zijn plaats te krijgen en zo zat mijn dagactiviteit er wel op. Gelukkig had ik de dag voordien de tuin een serieuze beurt gegeven zodat ik na mijn " esbattementen" met een goed gevoel kon " neerploffen" in de terraszetel en nog even genieten van de zon want als we de weerman mogen geloven dan gaan de volgende dagen de sluisdeuren weer open.
Voor mijn part mag het nu toch zomer worden ,die lenteschoonmaak waar ze hierboven mee bezig waren zal toch stilaan gedaan zijn zeker want zo vuil zal het daar toch niet zijn met die rijstpap en die gouden lepels...? Alhoewel als het waar is wat ze voorspellen dan zit het er aan te komen dat hierboven een paar buizen van de waterleidingen zullen springen en blijkbaar zijn daar geen loodgieters . Gelukkig ben ik qua humeur niet zo afhankelijk van het weer, mijn slaapgenoot daarentegen... Niet dat hij er dan constant als een donderwolk bijloop maar het scheelt niet veel.
De enigen die zich ook niet veel van regen aantrekken zijn de merels die na zo'n bui vrolijk pieren uit onze gazon pikken. Als ik ze dan wil fotograferen, vliegen de meeste vaneigens weg.
Ah ja....ik heb ook nog even een heerlijke cake gebakken om de week af te sluiten, goed voor de moraal van mijn slaapgenoot hij moet toch niet op de kilootjes letten!
Enne ....we gaan later nog eens over de moraal spreken als het zomerweer daar is.....en ik aan mijn frisse zomerkledij merk dat ik een stukje cake teveel gegeten heb.
Wachten.. is geen literair hoogtepunt en ik weet niets eens maar waar ik het tekstje gelezen heb, maar ik zou het eigenlijk iedere dag moeten lezen!
Als ik wacht op de zomer
voor een ijsje
als ik wacht op een reden
voor mijn reisje
als ik wacht op de zon
om te kunnen stralen
als ik wacht op succes
zonder te willen falen …
als ik wacht
Is vandaag minder leuk
is vandaag minder fijn
is vandaag minder spannend
dan vandaag zou kunnen zijn.
'k Zei het je al, niets hoogstaands en toch ‘bots’ ik er keer op keer ‘tegen’. Niet tegen het versje, maar het feit dat ik soms teveel wacht. Wachten tot de omstandigheden ideaal zijn, tot ik het helemaal zeker ben. Wachten tot iedereen het met mij eens is. Tot mijn to-do-list is afgewerkt, tot ik een beetje slanker ben. Wachten op het moment dat ik een beetje minder moe ben. Dat ik wat meer tijd heb. Alleen zijn de omstandigheden nooit ideaal. Er is wel altijd iemand die een kritische noot heeft en mijn to do lijst is nooit af. Ik zal wellicht nooit zo slank zijn als ik zou willen zijn en nooit geheel van vermoeidheid bevrijd. En tijd, die zal er ook nooit in overvloed zijn. Dus waarom zou ik nog wachten ?
Daarom vlieg ik er in om datgene te doen wat ik graag wil doen er gewoonweg voor gaan! En als ik faal, dan leer ik toch ? Trouwens, wie vond dat uit die werkwoorden slagen en falen ? Waarom niet gewoon meemaken, ervaren, leren !
Ik was niet van plan om het te doen, echt niet maar plots zag ik een merel wegvliegen weg van de stapel hout die met een plaat afgedekt is recht naar de plaats met vogelsnoepjes. Blijkbaar lukte het niet zo goed om er een eentje uit te halen want de merel bleef maar op en rond de hanger fladderen....en toen vond ik dat ik toch eens van haar 'miserie' moest profiteren om te zien of zij eten ging halen voor vogeljongen of voor eigen gebruik. Snel nam ik mijn fototoestelletje, piepte stiekem in het nestje en klikte. Afwachten wat de foto zou ontsluieren.
Wat bleek:
Het wordt een vijfling .
Kort nadien zag ik de moedervogel terug in het nest vliegen, na een tijdje vloog ze weer naar de hanger, van daar terug naar haar nest....ze heeft aan mijn nestbegluring geen trauma overgehouden .
De tijd vliegt hier voorbij en we zijn alweer half mei. Mei is altijd een heerlijke maand in de tuin. De lentebollen maken langzamerhand plaats voor "echte" bloeiers, alles is groen (van dat mooie, frisse lichtgroen), het weer wordt steeds beter, de vogels zingen dat het een lieve lust is. Ik heb enorm zin in deze lentemaand. Jij ook?
De lente!
Misschien is dit wel het mooiste seizoen van het jaar? Lammetjes, een voorzichtig zonnetje en prachtige bloemenvelden. Maar als ik dan hoopvol naar buiten kijk, lijkt het nog niet helemaal zover. Een fris windje trekt soms nog langs het raam. Mijn buurman schuilt achter een paraplu als hij naar zijn auto gaat want de veelbesproken regen komt er aan. Zachtjes en hoopvol herhaal ik mijn mantra ‘de lente is er, de lente is er.... in de hoop dat het inderdaad zo is.
De lente is eindelijk in het land. We kunnen dit overal vaststellen aan de hogere temperaturen. Er staan reeds volop bladeren aan de bomen, bloesems her en der. We zien soms koolmeesjes driftig rondvliegen en een wild paringsdansje uitvoeren en straks dan dat ei in mei!!
Af en toe zweeft een duif voorbij, een tak in de bek die hij dan veelzeggend ergens deponeert, met zo’n blik van ‘kijk mij eens’. Ook het gras is reeds sinds een tijdje terug volop aan het groeien. Fauna en flora herleven. Ik ben met de camera de tuin ingetrokken om de eerste hommel vast te leggen die wat in mijn eerste bloemen zat te snuisteren.(azalea) Ik denk dan dat het een vrouwtje is want die zijn iets actiever en het mannetje komt pas later - als alles in kannen en kruiken is - met zo’n blik van , ‘en waar zijn m’n pantoffels’. Dat de lente in het land is, had laatst ook als gevolg dat op zo’n zon overgoten , mei-dag een devoot mans persoon langs het zijpad de tuin inkwam ( wat ik al niet echt ok vond) en in zijn hand hield hij enige stichtende folders . Maar wat vooral opviel was de pedante glimlach op zijn gelaat als van iemand die u de blijde boodschap komt verkondigen op een wijze dat men er zwaarmoedig van wordt.
“Geloof jij dat al deze mooie dingen die je ziet ‘de natuur’, de bloemen, de bomen er zo maar gekomen zijn door bv. evolutie, geloof jij niet eerder in het woord van God?” en hierbij keek hij veelzeggend naar een boekje dat hij angstvallig tussen zijn vingers geklemd hield en wees omstandig naar de planten in mijn tuin, met een wijzende vinger alsof hij er zelf voor gezorgd had. Hierna stak hij verder van wal op het toontje van oude schoolmeesterfiguren die hun oude lessen nog eens willen afdreunen en u op het goede pad willen brengen en dat op zo’n mooie dag. Ik keek de man enigszins schuin aan , op een peilende wijze, en trachtte argumenten te verzamelen om zijn ideeën te ontkrachten. De essentie van het geloof is nu echter dat men het moet geloven, argumenten hebben hier geen kracht van wet.
Daarom antwoordde ik hem “ het geloof moet men geloven, zonder te rationaliseren “, want dergelijke heerschappen trachten allerlei theorieën te ontkrachten zonder met dezelfde kritische blik het eigen geloof te bekijken. Ze voelen zich enkel goed bij het eigen gelijk. Soms vraag ik me zelfs af, of het hen zou kunnen schelen moest God niet bestaan en ze enkel schijnbaar religieus zouden moeten zijn. Ik bekeek hem dus verdere met montere blik en vervolgde ,
“Op zo’n mooie dag ga ik in elk geval verder werken in mijn tuin” goie dag ..na nog wat aarzelen droop hij af. Hij had nog andere zielen te redden van de duisternis.
Hop, hop, hop mijn ploeg aan de top en mijn weekend kan al niet meer stuk!
Wie mij een beetje kent die weet wat ik bedoel... Na 11 j is mijn club eindelijk nog eens kampioen en dat met nog 2 speeldagen te gaan maar het schoonste is dat we kampioen speelden tegen de aartsrivaal...Ik vrees dat de inwoners van Brugge een zware afsluiter van het Pinksterenweekend in gaan ..
Ik zal heerlijk genieten thuis bij de beelden van een winnende ploeg!
Ik had gisteren een afspraak met mijn tuin. Het was nog droog en zonnig buiten en ik kuierde wat rond tot mijn blik op een ekster viel . Normaal heb ik geen diepe affectie voor die vogel omdat zijn soortgenoten ooit teveel jonge eendjes uit ons vijvertje roofden. Maar nu werd mijn aandacht toch getrokken door de zonnestralen die zijn veren goed belichtten. Wit, zwart en blauw. Hij trippelde wat rond in de tuin op zoek naar een worm of iets eetbaars…Nog steeds waren mijn ogen gericht op die verenpracht.
Als een mens zou vragen welke kleuren hij moet combineren, wordt zelden blauw en zwart gekozen tenzij je een supporter bent van club Brugge!
De ekster pronkte echter blij rond met deze kleurencombinatie. Hij geneerde zich niet, streek met zijn snavel door de veren en leek echt happy met zijn verschijning.
Ik dacht na over de "kostuums" van andere vogels die hier in onze tuin rondvliegen.
De kraai kiest voor een stemmig zwart pak dat past bij elke gelegenheid. Omdat zijn snavel ook zwart is, komt hij wel erg donker en somber over.
De mannetjesmerel daarentegen heeft kleurige accenten die een mooi effect geven aan zijn zwarte verenpak, daarbij dan nog een oranjekleurige snavel en gele eyeliner en zo krijgt het mannetje een vrolijke uitdrukking.
De roodborst is te vergelijken met de student. Een klein vogeltje met kwieke kraaloogjes. Zijn donker en lichtgrijze pak voorziet hij van een warme, rode sjaal die vooral zichtbaar is als hij zingt.
Is er dan geen vogel die er minder uitgesproken uitziet? Ik denk de mus hoewel als je ze in een groepje ziet samenzitten dan bemerk je dat de veerinplanting bij elke mus toch anders geregeld is. Opeens zie je de verschillen.
Toen ik klaar was met het bekijken van deze modeshow, keerde ik terug naar mijn tuin want daar wil ik over een paar weken ook door verrast worden. .
Het was goed , het was gezellig en hartverwarmend maar ook heel vermoeiend al moesten we niets anders doen dan in de kerk zitten en daarna feesten en de voeten onder tafel steken!
Het turnfeest zondag was natuurlijk tof voor de meisjes en voor hen ga je ook zien want die harde banken waar we twee uur op schoven en met een vierkanten poep afkwamen , waren geen zegen voor de rug. Maar de zon was een ganse week van de partij en dat is al een treffer in de lente in ons Belgiekse!
Gisteren zijn we dan maar weer op dagdagelijkse modus overgeschakeld en geloof me dat deed deugd al hebben we hard gewerkt. De voortuin was meer mos dan gazon en werkte al een tijd op mijn systeem . Daarom vlogen we er gisteren in ( na wat pushwerk van mij) en nu ligt de tuin mooi ingezaaid te wachten op wat regen ( die we intussen al kregen) en nu nog wat zon om dan over een paar weken mooi groen te zien .. En dan maar weer gras afrijden ipv mos!!
Natuurlijk hebben we alle twee goed geslapen na onze “ corvee” maar deze vermoeidheid heeft een reden , vorige week waren we ook stikkapot en we wisten niet waardoor!! Maar je hoort mij niet klagen hoor we hebben het maar weer eens gehad en genoten van onze kinderen en kleinkinderen rondom ons!
Ik kwam gisteren terecht in een wereld die ik alleen nog vanuit de verte ken. Een “plechtige communieviering”.
De kerk zat afgeladen vol, ouders glunderend om hun kind, maar evengoed onhandig in de eeuwenoude rites van zitten en staan, zich een weg banend door woorden die voor velen wereldvreemd klinken. Voor mij zaten een paar ouders die er maar niet uitraakten of ze “een hostie moesten halen” of niet.
“Zou dat verplicht zijn of niet ?” vroeg de vader en keek vertwijfelend naar de op zijn schoot ingeslapen dochter. Met enige schuldgevoel in de ogen bleef hij zitten. Na nipt twee uur werd de dochter wakker door het daverend applaus als afsluiting van de viering.
“Is het gedaan ?”, zei ze hoopvol.
De man knikte enthousiast, bijna opgelucht.
“Ik wil naar huis”, zei het meisje.
“Wij ook”, zeiden de ouders. En toch was die viering, waarin ze zich duidelijk niet thuisvoelden en waar ze weinig boodschap aan hadden, belangrijk voor hen.
“Kijk, dit is mijn zoon”, zei de vader fier na afloop van de viering. Zoonlief had zich bij de ouders gevoegd.
“Proficiat”, zei ik. Ze glunderden allemaal.
Proficiat ook aan Thanis onze kleinzoon die gisteren zijn Plechige Communie vierde! Het was een beetje met een krop in de keel dat ik hem daar doende zag vooraan in de kerk.. onze puber/ adollescent in spe!
Als je mijn vorig logje gelezen hebt dan begrijp je wel wat ik bedoel als ik zeg dat ik het weet dat ik inderdaad nog steeds niet altijd mijn kracht ken of wat te enthousiast kan zijn en ik vrees dat dit de aard van het beestje is en daar niet direct verandering in zal komen tenzij.. en daar wil ik niet aan denken. Maar soms heb je pech ook niet onder controle zoals deze morgen.
Omdat we straks naar een communiefeest moeten, wil je er toch pico bello fris en goed bijlopen ook als je op trammetje 7 zit dus ik onder de douche en als ik daar in mijn " prille eva kostuummeke " sta ,draai ik de kraan open en ..nopens , nougabollen geen water. Grote paniek, groot alarm, T erbij geroepen ....en intussen maar sakkeren... T ging in de garage naar de leiding zien, het water kwam wel binnen via de hoofdleiding maar daar stopte het verhaal... Een klopje hier, een klopje daar, kraantjes open en toe , van alles en nog wat checken ( intussen had ik al wat heviger geklopt op de buis maar niets, nada ) .. Pidpa gebeld in de hoop dat er iemand voor permanentie zou zorgen maar die mensen hebben vandaag blijkbaaar ook een vrijaf, nondepietjes is het zwakste scheldwoord wat uit mijn mond kwam .
Gelukkig hebben we buiten regenwater met liters dus maar de oude toer opgegaan en een emmer water uit de put gehaald en in grote kommen opgewarmd en daarna gewassen zoals in mijn kindertijd met dat verschil .. geen zinken bad maar een emmer met kan en warm water in het grote bad en maar zepen en spoelen... ne mens moet zijn plan trekken hé en ik zal fris naar het feest gaan!!
Wat zijn we toch aan al die hedendaagse luxe verwend!
Ik was juist gewassen en afgedroogd toen T de badkamer binnenkwam met die ene verlossende zin....we hebben terug water! Blijkbaar was de terugslagklep geblokkeerd en heeft hij die met een duw weer aan de praat gekregen.. Morgen of één van de komende dagen zal hij dat stuk vervangen want mijn eeuwige verzamelaar die van niets kan scheiden heeft nog de terugslagklep van onze vorige verwarmingsketel liggen en die zou hij gebruiken om dat rotding te vervangen...
Ik weet het, ik mag niet klagen want ik heb één uit de duizend in huis maar moet dat altijd op de meest ongelegen momenten gebeuren ?? Hoewel wanneer is het beste moment om zonder water te vallen...
We zijn weer eens van een probleem verlost .. ik houd stilaan mijn hart vast voor het volgende..
Maar straks gaan we feesten en hopelijk zonder troubles!!
PS Dit moet STOPPEN!
Ik had juist mijn logje gepost en ging even zien naar mijn glutenbrood dat ik aan het bakken was om straks mee te nemen voor ons glutenkindje en ... mijn broodmachine heeft het opgegeven zomaar midden het bakken. Zelfs mijn altijd rustige slaapgenoot slaakt nu een diepe zucht met een lelijk woord erna en de zin .. hoe kan dat nu ... Zijn we nu behekst of wat is dat allemaal , de ene tegenslag na de andere weliswaar steeds materieel maar trop is teveel en teveel is trop! Geen brood en grote frustratie.. en mijn manneke heeft nu geen tijd om te zien wat er scheelt met dat rotding dat nog maar een jaar oud is!!
Als het kan mislopen en het moet dan loopt het ook fout!
Gisteren wilde ik brood bakken in mijn combi microgolfoven maar dat ding heeft de pijp aan Maarten gegeven ,allé het hete lucht gedeelte, de microwave werkt nog... Omdat het toestel toch al wat jaren oud is, besloten we een nieuw aan te schaffen maar owee, die inbouwdinges kosten ook al een fortuin! Maar ja, ik kan dat echt niet missen dus zullen we de riem waar wat aanspannen hé ..
Maar daar stopt het niet bij...
Voor mijn Kerst (2014) kreeg ik van de zoon een koffiezetapparaat. Ik blij natuurlijk en wilde het de volgende dag meteen uitproberen .. Maar helaas ,drie werf helaas ik liet de glazen pot vallen en dat ding was al stuk voor ik het geprobeerd had. Ik wist in welke winkel hij het gekocht had en omdat ik niet graag vertelde dat mijn cadeau al stuk was, ging ik een nieuwe pot bestellen maar kreeg als antwoord dat ik beter een volledig nieuw apparaat bestelde want dat het verschil maar 10 euro was!! Ik kon mijn oren niet geloven maar ja, bestelde dan maar een identiek nieuw koffiezetapparaat. Dat gebruikte ik tot deze week maar stelde nu opeens vast dan er een barst in de glazen pot was al lekt die nog niet.. Omdat ik de één of andere dag toch prijs zal hebben, stapte ik vandaag de winkel binnen en bestelde een nieuw koffiezetapparaat maar nu met een unox koffiekan, die kon in ieder geval niet meer breken, dacht ik!
Ja Jan en jij gelooft dat...!!
Thuis gekomen wilde ik het toestel uitproberen, dus haalde het uit de doos maar het klemde nogal in de kartonnen verpakking die errond was . Dus trok Biebie uit alle macht aan de plastiek zak waar dat ding in zit en hoera er kwam beweging in ..Maar dat was te vroeg victorie gekraaid, de zak met alles er in vloog met een ruk omhoog , de unox kan die niet in zak verpakt was, vloog omhoog en op de grond en wat dacht je .. precies op het kunststoffen handvat en lap .. ik zag de stukken in het rond vliegen. Mijn koffiezet is al goed voor de recyclage nog voor ik het aangesloten heb! Als het ergens gedonderd heeft deze namiddag dan vrees ik dat het van hier kwam want ik heb toch even heel luid gekafferd op mezelf en op alles en iedereen...
Het toestel is wel in garantie maar dat geldt natuurlijk niet voor dit geval. Ik heb dus iets met nieuwe koffiezetaparaten . Maar al met al zit ik dus nog steeds met een gebarsten kan en een spiksplinternieuw apparaat dat alleen nog voor de vuilbak goed is want een andere kan bestellen is hetzelfde verhaal als mijn vorig set! Schandalig gewoon!!
Nu heb ik gezworen dat ik een volgend apparaat niet als eerste gebruik maar aan T overlaat , pas als het de koffiedoop gehad heeft , zal ik het onder handen nemen...
Mijmerend bij vandaag... Het zou een regenachtige dag worden, dachten we nog vorige week. Niets was minder waar, de zon scheen. Het was wel niet bloedheet, maar geen druppel nat.
Zit ik daar in de kerk te kijken naar onze jongste schat. Héél ingetogen kon ik haar niet direct noemen zij zou wel voor de eerste keer een hostie "gaan eten", maar daar stopte het bij haar wel mee. Toen het haar beurt was om een tekstje voor te lezen, zat ik daar natuurlijk weer te slikken. Op zo’n moment kreeg ik het even moeilijk omdat de andere oma er niet meer bij was….. Maar toch vlug die gedachte weggedrukt, want voor die mijmeringen was ik niet gekomen.
Ik zie haar staan, stralend van onschuld. Haar blonde haren werden - voor deze gelegenheid - heerlijk, speels gekapt en ze heeft een lach op haar gezichtje waardoor Hij, diegene waar het vandaag allemaal om draait, al haar kattenkwaad en andere ‘zondekes’ op slag vergeeft. Daar ben ik wel zeker van! Ze is zo mooi in haar prachtige kleedje en met die ogen vol verwondering om al die aandacht die ze vandaag krijgt, lijkt ze nu op een prinsesje, ons prinsesje.
Op een dag als vandaag besef ik hoe gelukkig ik kan zijn om dingen, gebeurtenissen waar anderen misschien klakkeloos aan voorbij gaan. Nooit heb ik vermoed, toen ik zelf nog zo klein en onschuldig was, dat ik ooit een oma zou worden die stapelzot zou zijn van haar kleinkindjes. Als in een droom danste ik door het leven, soms met wervelende pasjes en in een short als de dagen zonnig waren, maar af en toe brachten slecht nieuws me ook wel eens aan ’t wankelen. Maar dit geluk is sprankelend, fris en zo vol energie, dat er bergen kunnen worden verzet. Zie haar daar nu staan en … zie mij nu hier zitten, stràlend.
Onlangs had ik nog een ‘serieus’ gesprek met mijn ‘kleine’ meid, of mag ik haar nu niet zo meer noemen? Ze vertrouwde me toe dat ze onlangs een hostie had gekregen van mijnheer pastoor. Na mijn vraag hoe deze smaakte, antwoordde ze ‘een beetje als karton en zou dat glutenvrij zijn oma’? Lekker leek zij deze niet te vinden! Na mijn ‘deskundig advies’ dat de èchte hostie bij haar communie zelf veel beter zou smaken dan die proef-hostie, bleef zij vol verwachting uitzien naar de grote dag en het bewijs!
En wat blijkt nu: oma had gelijk! Een beetje toch, want over de smaak valt, volgens haar, te redetwisten, maar in haar stralende kijkers zie ik nu de euforie en het geluk om deze grote belevenis.En .. de hostie was glutenvrij.. speciaal vor haar hadden ze ervoor gezorgd!
Na de mis komt ze op me toegelopen en als ik haar in mijn armen sluit en haar gelukwens, voel ik weer die liefde tussen ons. Mijn kleine, grote meid. Mijn betwetertje en snedig mondje, mijn heerlijke spring-in-’t veld en grapjas, mijn knuffeltje: ik zie je zo graag.
Als we na de mis naar hun huis gaan om een vervolg te breien aan deze mooie dag streel ik haar haren en trek haar even dicht tegen me aan. Heel even. Dan deel ik haar weer met al die anderen, al diegenen die haar ook zo graag zien. Ik ben immers niet alleen! Soms hebben wij die tijd-tussen-ons-tweetjes echt nodig.
Ik hoop dat het zo mag blijven, ook al weet ik dat dit niet kan. Want zij gaat later haar eigen weg. Zo hoort het ook! Al mag het, wat mij betreft, toch nog even duren …
Lieve Kitiara en alle andere communicantjes of kindjes die hun communiefeest vieren: ik wens jullie een hele dikke proficiat en ongelooflijk veel geluk in jullie prille leven!
Als jullie dit lezen dan zijn we ons aan het klaar maken voor de dag van ons communicantje of zijn we al aan de viering bezig...JIj was een dag te vroeg Myette met jouw reactie
Die van hierboven is zeker een " sos" want hoe vaak is het al niet dat na een slechte periode 1 mei toch nog meevalt qua weer? Hewel dat zou dus ook vandaag zo kunnen zijn en je hoort me niet klagen
De natuur loopt wel wat achter met dit weer, maar dit vond ik toch toepasselijk . Lees je met mij mee?
Als je in april gaat kijken, wat er in het bos gebeurt , hoe de grond zich aan jouw voeten, als een schilderijtje kleurt , hoe de bosviooltjes bloeien , kijk dan ook eens gauw naar boven, of de kersenboom er staat !
Witte bloesem teer en zacht, sierlijk op hun lange stelen, hebben al zo lang gewacht, om met jou te kunnen spelen.
En in mei dan heerlijk snoepen kersen hangen aan je oor ook de vogeltjes gaan zingen, en ook snoepen tussendoor.
Het voorjaar met zijn zachte dagen, geven jouw een goed gevoel, Want die prilheid en die schoonheid.... wat er in dat bos gebeurt, is gewoon een wereldwonder, dat elk jaar opnieuw gebeurt!
En nu maar hopen dat dit wonder zich inderdaad stilaan voltrekt!
Zoals de weergoden de laatste dagen bezig zijn zo moet het toch niet te lang meer duren. Al een paar dagen krijgen we hier afwisselend hagel, sneeuwregen met tussendoor een streepje zon en om het af te maken een paar donderslagen… en dat allemaal bij zo’n 7,5 gr. Moet er nog zand zijn?
Mijn pceeke heeft dan ook overuren gedraaid de laatste dagen. Een paar mails moesten dringend beantwoord worden, daarnaast heb ik even geskypet met Spanje en werd ik jaloers van hun zon, ik heb ook geblogd en op FB een paar dingen gepost . Tussendoor heb ik ook spelletjes gespeeld, chainz is momenteel mijn topper.. houdt mij alert en opmerkzaam .
Zoals het echte optimisten past, probeerde we onze dagelijkse wandeling te maken tussen de buien door maar we maakten nogal snel een demi tour want amper een kwartier bleef het droog...
Maar ik was ook productief want heb soep gemaakt, een eigen pizza in mekaar gestoken en die is stukken hartiger, knapperig en smakelijker dan één uit de supermarkt. Daarnaast ook 2 glutenvrije broden gebakken voor ons glutenkindje... Ik heb er al aan gedacht om als grap zondag voor haar communie nog eens een supergroot brood te bakken en dat met een strik errond af te geven als cadeau... Ben benieuwd naar haar reactie!!.. IK vertel het wel .
Wat heb ik nog gedaan? In de krant van de dag alle puzzels en kruiswoordraadsels opgelost dat houdt mij grijze massa aan het werk.. en het TV boekje van deze week eens doorgebladerd en natuurlijk de kruiswoordraadsels opgelost.
Als ik het zo bekijk dan was het precies toch een goed gevulde dag... ’s Avonds wilde ik TV kijken maar het trok weer op niets dus heb ik nog maar verder geblogd en patience gespeeld ...Het leven van een gepensioneerde kan toch druk zijn hé ?
Bij zo'n weer kan je niet veel meer dan binnen blijven en eventueel op je PC de tijd doden en zo waarom ook niet?
Ik ben op een leeftijd gekomen dat ik aardiger ben voor mezelf en minder kritisch. Ik ben mijn eigen vriendin geworden. Ik heb al te veel dierbare vrienden deze wereld zien verlaten, te vroeg voordat zij konden begrijpen hoe groot de vrijheid is met het ouder worden.
Wiens zaak is het als ik ervoor kies om te lezen of om te computeren tot 04:00 uur in de morgen, of te slapen tot 's 12.00 uur ’s middags ( niet dat ik me daar al aan bezondig want ik ben geen langslaper) ?
Wie kan er iets tegen in brengen als ik dans met mezelf op die prachtige muziek van de 60 & 70 ’s en 80’s en als ik op hetzelfde moment zou willen huilen zal ik dat ook doen.
Ik mag op het strand lopen in een badpak dat strak is gespannen over mijn lichaam of vol overgave in de golven pletsen als ik daarvoor kies, ondanks de medelijdende blikken van de jetset. Ook zij zullen er ooit oud uitzien.
Ik weet dat ik af en toe vergeetachtig zal worden ben maar gelukkig herinner ik me nog steeds de belangrijkste dingen van mijn leven.
Zeker, door de jaren heen, is mijn hart wel eens gebroken. Hoe kan je hart niet breken, als je een geliefde verliest, of wanneer een kind lijdt, of zelfs als iemand 's geliefde huisdier wordt aangereden door een auto? Maar, gebroken harten geven ons kracht begrip en mededogen.
Ik ben gezegend want ik mag lang genoeg leven om mijn haar grijs te zien worden en te zien dat mijn lachen voor altijd zal worden geëtst in de groeven op mijn gezicht. Zo velen hebben nooit gelachen en zo velen zijn gestorven voordat hun haar zilver kon worden.
Als je ouder wordt kan het je steeds minder schelen wat andere mensen van je denken. Ik twijfel niet meer aan mezelf. Ik heb zelfs het recht verdiend om het fout te hebben. Ik hou van de persoon die ik ben geworden.
Ik zal niet eeuwig voortleven, maar in de tijd die me nog gegund is, zal ik proberen er het maximum uit te halen en zo weinig mogelijk tijd verspillen met klagen over wat had kunnen zijn, of mij zorgen te maken over wat er nog zal komen. En ik zal ieder dag een dessert eten. (als ik daar tenminste lust toe heb) ...
En dat allemaal schoot door mijn hoofd terwijl ik ongestoord genoot van een namiddag met mijn pc op een koude , natte dag in april.
Vergeet wat ik in mijn vorig logje zei over de lente en de wolken....Alsof we er nog niet genoeg van kregen , "verwennen" ze ons hierboven met nog wat aprilse grillen. Voor mij hoeft het niet al ligt de gazon wel te slurpen van het hemelvocht terwijl de planten hun blaadjes wassen met het frisse verkwikkende water. Het gras ( of wat op gras moet gelijken!!) beloont mij reeds met een felle donkergroene kleur en de prille uitlopertjes van de tuinplanten staan rechtop die lentebuien te trotseren. Het egaal grijze uitspansel en de gestaag neervallende druppels laten mij vermoeden dat dit weertje wel de hele dag zal aanhouden. Ik vind wel een goed boek of een gezellige film om de dag mee door te komen. En er is natuurlijk nog altijd de koers en het voetbal al wil ik over dat laatste niet teveel zeggen want mijn club is aan het kwakkelen!! Correctie gisterenavond hebben ze toch al wat rechtgezet, nu niog zo verder gaan tot het einde!!
Over een paar dagen schijnt misschien opnieuw de zon. Het is tenslotte nog nooit 'blijven' regenen. Optimist tot in de kist zeggen ze dan!!
)
maar plots zag ik een merel wegvliegen weg van de stapel hout die met een plaat afgedekt is recht naar de plaats met vogelsnoepjes. Blijkbaar lukte het niet zo goed om er een eentje uit te halen want de merel bleef maar op en rond de hanger fladderen....en toen vond ik dat ik toch eens van haar 'miserie' moest profiteren om te zien of zij eten ging halen voor vogeljongen of voor eigen gebruik. Snel nam ik mijn fototoestelletje, piepte stiekem in het nestje en klikte. Afwachten wat de foto zou ontsluieren. 
Correctie gisterenavond hebben ze toch al wat rechtgezet, nu niog zo verder gaan tot het einde!!
