Over het weer? Ik denk niet dat iemand daar nog op zit te wachten!
Over de winter van 2016..?
Hoe winter, wat winter, waar winter... niet in onze contreien….
Over de voetbal of het veldrijden?
Met sommigen hier kan ik daar een boom of boompje over opzetten en dan doen we dat ook…
Even nadenken? Over de gezondheid?
Och het zal bij iedereen wel hetzelfde zijn zeker .. kraken en piepen en bij de ene al wat meer dan bij de andere.
Over wat er in de maatschappij gebeurt?
Verkrachtingen die ongestraft blijven, oorlogen en homicides al over, vluchtelingen die maar blijven binnensijpelen en voor tweespalt zorgen in veel landen..Muggen die nu ook al de wereld op zijn kop zetten na aids en ebola en andere epidemieën…Neen , allemaal onderwerpen waar er volgens mij al genoeg over gepalaverd wordt.
Waarover dan wel?
Vriendschap, gezellig bij elkaar zijn, verdraagzaamheid, liefde misschien? Waarom niet, of ben je ouderwets of naïef als je het over die boeg gooit? Toch nog altijd beter dan naast elkaar te zitten met een mobieltje in de hand en druk tikkend om contact te leggen met de buitenwereld… Als de huidige generatie over x aantal jaren niet allemaal lijden aan duimartritis dan weet ik het ook niet meer . Spijtig genoeg zal ik niet lang genoeg leven om te zien of die voorspelling uitkomt …
Daarom… geen thema vandaag lieve mensen gewoon een aangenaam weekend aan iedere bezoeker!
Op 2 februari is het Maria-Lichtmis. Dat wil zeggen: tijd om kaarsjes aan te steken en pannenkoeken te smullen. Met Lichtmis wordt de terugkeer van het licht gevierd: de donkerste dagen zijn voorbij en de lente staat bijna weer voor de deur. De ronde, goudkleurige pannenkoeken symboliseren de zon.
Blijkbaar is het , in de meeste Europese landen, al van oudsher een gewoonte dat op 2 februari pannenkoeken worden gebakken. Vandaar ook het gezegde: "Geen vrouwtje zo arm, of ze maakt op Lichtmis haar pannetje warm."
Daarom mijn vraag…Heb je gisteren ook pannenkoeken gegeten?
Maar wat ik vooral wil weten … heb je het goed gedaan?
Lichtmis wordt beschouwd als een dag van voorspoed. Zo zou het geluk brengen om met je rechterhand een pannenkoek omhoog te gooien terwijl je met je linkerhand iets van goud vasthoudt.
Dat goud heb ik maar achterwege gelaten en gewoon genoten van mijn pannenkoek met wat suiker .
Vandaag was het de dag van het gedicht. De kranten en andere media hebben het ons verteld en ook bij Ani kan je dat lezen... Heel even ging ik er ook in mee..
Wat we nu in Amerika en op andere delen van de wereld meemaken ( extreme sneeuwval, lage temperaturen of overstromingen) worden toegeschreven aan het fenomeen El Niño .
Die naam hoorden we voor het eerst in 1974 toen we in Peru woonden en er zich ook toen extreme klimaatverschijnselen voordeden. Het waren de Peruvianen die ons erop wezen dat El Niño de oorzaak was.
Maar wie of wat is El Niño ?
Langs de evenaar in de oostelijke Grote Oceaan komt in de loop van sommige jaren een sterke opwarming van normaal koel zeewater voor die van invloed is op het weer in grote delen van de wereld, waaronder soms ook Europa. Dit verschijnsel wordt El Niño genoemd (= De Kleine Jongen, refererend aan het 'Kerstkind', aangezien dit fenomeen vooral rond die periode voorkomt), een benaming die vissers in Peru hebben gegeven.
Eigenlijk bedoelen zij daarmee het warme water dat steeds in januari voor de kust van Peru verschijnt en dat daar een eind maakt aan het visseizoen. Onregelmatig, maar toch gemiddeld eens in de drie tot zeven jaar, leidt El Niño tot zo'n uitgebreide en sterke verwarming van het oceaanwater dat de hele atmosfeer daar gedurende langere tijd door wordt beïnvloed. Blijkbaar speelt die “ kleine jongen” weer met ons voeten want we zien overal weer heel extreme verschijnselen .. Opwarming van de aarde? ..
Ik weet het niet, feit is dat die El Niño al heel lang bekend is en nog steeds ons klimaat beïnvloedt…Gelukkig hebben we in ons Belgiekske niet zo'n negatieve last van dit fenomeen want van een strenge winter kunnen we echt niet spreken..Maar niemand die daar boos om is denk ik!!
Gisteren kwamen voorbij een gelegenheid waar blijkbaar een karaoke aan de gang was, moet kunnen hé mensen... en wat hoorden we daar?
Ik vraag alleen een hutje op de heide
Daarbij een meisje en dat ben jij
Een zalig leven zal ik je geven
Heel dicht bij mij in ons hutje op de hei…
Natuurlijk bleef dat refreintje een godganse dag hangen … en ik liep met een glimlach rond alleen al bij de gedachte wat de reactie zou zijn van onze kinderen en co moesten ze die oldie horen.
Het was inderdaad even heel diep teruggrijpen in mijn arsenaal van oude liederen.. Ik heb altijd veel gezongen, dat doe ik nu ook nog wel af en toe als ze een “schoontje “ uit mijn jonge jaren spelen . Ik denk dat het een gewoonte is die ik overnam van ons ma, zij liep ook altijd zingend rond terwijl ze bezig was en ik verzeker je dat onze oldies nog niet kunnen tippen aan de liedjes uit haar jeugd…waarvan ik er ook nog een paar ken!
Geheugen dat is toch een raar beest… gedichtjes van in de lagere school die kan ik nog zo afdreunen met gebaren en al want dat hoorde er in die tijd bij…. Nu iets memoriseren vraagt toch wat meer tijd al mag ik nog niet klagen.. alleen dat op lange termijn onthouden is wat moeilijker geworden …Maar ach, wat zou ik klagen, ik ben echt niet alleen met dat probleem dus laten we samen vergeten en vooral genieten van wat we wel nog herinneren!
Soms vind je een onderwerp voor een logje bij het lezen van hersenkronkeltjes van anderen, zo gaf Myette mij een push.
Mijn vraag is, wanneer ben je preuts of juist niet?
Ik denk dat de meesten zullen zeggen: " wat is preuts?"..
Raar maar hoe vrij en open de meeste jongeren de dag van vandaag opgevoed worden, ik zie toch dat ook onze kleinkinderen vanaf een bepaalde leeftijd op hun privacy staan als ze in de badkamer zijn.. Ik heb er geen probleem mee ,sluit ook nooit de deur als ik zelf in de badkamer bezig ben maar zal ook nooit zomaar naakt rondhuppelen ..eigenlijk heb ik dat ook nooit gedaan.. en dat is zeker voor een groot deel te wijten aan mijn opvoeding ( 6 j internaat!!) ...
Als je de nonnen van toen mocht geloven , was zelfs het wassen van bepaalde delen van je corpus bijna zondig als je er even te lang op wreef....Noch in de slaapkamer , noch in de douches hadden we spiegels... jezelf zien en bekijken was des duivels!! Ik herinner mij dat een interne ooit een spiegel van zo'n 20 op 20 meehad om in haar kamer te hangen... Jongens, dat was direct een gesprek met moeder overste maar vooral het verwijderen van dat ding des duivels!!
Intussen zijn er gelukkig veel jaren voorbij gegaan, heb ik alles leren relativeren en zeker al die dwaze opvattingen naast mij gelegd alleen.... ik heb echter nog steeds geen behoefte om met mijn " tabernakel" - zo heette dat in mijn internaatstijd - naakt te paraderen...maar kan gerust van een mooi lichaam genieten zolang het niet een erotisch opwinden als bedoeling heeft...daar blijf ik me ongemakkelijk bij voelen.
En toch blijft een zekere gene hangen. Een paar jaar terug waren we in Grand Canaria aan het wandelen langs de kustlijn tot we opeens wandelende naakte koppels tegenkwamen .. ik voelde me meer verlegen dan zij zelf , zeker toen bleek dat we langs een stuk naaktstrand aan het wandelen waren.. Ben ik preuts? Ik weet het niet maar zomaar die personen vrank en vrij aankijken dat doe ik niet misschien omdat ik niet de titel voyeur ( of euse) wil opgekleefd krijgen?
Naaktheid thuis dat is voor mij iets anders.. Zou ik het aankunnen om zoals Myette vertelt naakt op een toneeel te staan? Ik vrees dat het antwoord neen is.. zeker als de natuur stilaan tekenen van de herfst vertoont .
Ik weet nog dat in de lessen geschiedenis de Griekse kunst altijd een onderwerp van frustratie was bij die nonnen zeker bij foto's van Griekse adonissen en wij er wat gniffelend naar keken... Pagina omslaan werd toen geroepen!
Maar heel die taboe houding draag je heel diep toch lang mee al heb ik er - gelukkig- grotendeels komaf kunnen mee maken. Maar draai en keer het zoals je wil, een mens blijft voor een deel een produkt van zijn opvoeding!!
Er bestaan dus toch nog seizoenen en kan de natuur eindelijk rusten en zich klaarmaken voor de volgende lente en zomer want dat komt er aan mensen of we het willen of niet. Hopelijk niet teveel vuiligheid op de baan want een accident is zo gebeurd. En voor de zomerklopers... even cocoonen met een boek of bij de Tv dat kan best ook gezellig zijn... Hou jullie goed dat doen wij ook!
De vogeltjes kijken nog niet eens naar het huisje met wintereten dat ik eind van het vorige jaar opgehangen heb. Ik heb het dan ook maar terug weggenomen want die regen maakt er toch maar een papje van. De eekhoorntjes zitten speels achter elkaar over de gazon te rennen om dan boom in en boom uit te klimmen, in slapen schijnen die ook nog geen zin te hebben . Op de nieuwe bermen die ze hier onlangs aangelegd hebben na het rooien van de bomen verschijnen in groot aantal molshopen en je ziet zelfs de route die die beestjes volgen .. Winterslaap is ook daar niet van doen. In mijn tuin blijven er maar nieuwe aronskelken komen en ik krijg het maar niet over mijn harte om de plant volledig af te snijden en te bedekken voor het geval er winter komt. Mijn slaapgenoot zegt dat bij vorst de grote bladeren wel zullen ineen vallen en dat dit ook een beschermlaag geeft.. Ik heb er mijn bedenkingen bij want het is een waterplant maar ik geef hem nu eens het voordeel van de twijfel .De tijd zal het wel uitwijzen wie gelijk had!!
Ik twijfel nog steeds tussen moet ik nog rap een korte vervroegde lenteschoonmaak doen of laat ik alles rustig overwinteren.. Maar winter wat is dat?
Gelukkig kunnen we terugvallen op herinneringen uit het verleden toen ijskoude winterdagen nog bestonden en in het ander geval … aan de overkant van de plas is het wel degelijk aan het winteren en spreken de beelden boekdelen en daar zitten we nu ook niet bepaald op te wachten..
Ach, ne mens is nooit content zeker? Eén ding weet ik wel… die zachte winter is goed voor de portemonnee .. de gas -elektriciteit of mazout rekeningen zullen een stuk lager liggen en dat is dan weer meegenomen in een tijd waar vadertje staat steeds meer in onze zakken zit!!
En de tonen van dit lied brengen me bij deze namiddag....
Vandaag weer een eerste samenkomen van het jaar gehad met de blogvrienden... Ieder met zijn wens voor een goede gezondheid bij een warme knuffel en dan maar hopen dat we op het eind van dit ritje 16 nog steeds samen zijn want vorig jaar moesten we er eentje laten gaan en dat is nog steeds een gemis. Maar zo is het leven, een komen en gaan in mekaars leven om uiteindelijk bij het grote afscheid enkel verder te leven in de herinneringen van iemands hart. Soms vraag je je af hoe je tot ontmoetingen komt? Toeval, het lot... niemand weet het antwoord maar het kan goed zijn om mensen in je leven toe te laten, het werkt verrijkend, vind ik hoe verschillend mensen soms ook zijn. Een mens is niet gemaakt om alleen te zijn al kan het lot soms toch confronterend zijn en jou af en toe te vroeg dierbaren ontnemen ... Maar daar wil ik bij het begin van het jaar niet teveel bij stilstaan , dus lieve bezoekers... bedankt dat ik jullie ook dit jaar weer mag ontmoeten en laten we er iets tofs van maken!
Denken bij het begin van een nieuw jaar... Ik veronderstel dat wanneer ik hardop zou denken, ik werkelijk gevaarlijk zou worden. Dan zou ik spiegels willen zetten, overal. Zo’n magische waardoor mensen zien wat ze doen, hoe ze zichzelf van alles wijsmaken, hoe ze in woorden van alles zeggen maar uit hun daden blijkt dat ze toch voornamelijk met zichzelf bezig zijn. Ik zou aan ieder mens willen vragen : wat doe jij voor je medemens ? Voor wie laat jij dingen die je lief zijn ? Tuurlijk, ik zou ook voor de spiegel moeten. Daarom ben ik – de bezoekers hier weten dat al - ook zo diep aan het nadenken. Ik wil daar niet meer in mee gaan : altijd meer en meer. Het beangstigt mij om in de ratrace van de tijd te zitten : meer, meer. Ik wil dit, ik wil dat, ik wil meer geld, ik wil meer zus en zo. Ik word er stapel van, meer en meer en meer. Ik wil niet meer ! Ik wil gewoon genieten van dat trammetje 7 want zovelen krijgen daar zelfs de kans niet meer toe.. Voilà dat moest ik gewoon even zeggen...
Drie Koningen is een christelijke feestdag en herinnert aan de reis van de drie koningen Caspar, Balthasar en Melchior. Ze worden ook wel de drie wijzen uit het Oosten genoemd.
De drie wijzen hadden verstand van sterrenkunde en konden de toekomst voorspellen. Volgens de bijbel waren de drie wijzen op zoek naar de nieuwe koning van het Joodse volk. Een heldere ster wees hun de weg naar het dorp Bethlehem. In een stal vonden ze het pasgeboren kindje Jezus. Zij brachten hem geschenken: mirre, goud en wierook. Mirre (een parfum waarmee de doden ingewreven werden) als teken dat hij zou lijden en sterven, goud als teken dat hij de koning der koningen zou zijn en wierook om aan te geven dat hij zou worden vereerd.
Tradities
Met Drie Koningen werden vooral vroeger de huizen gezegend. Tegenwoordig gebeurt dit niet zo vaak meer. Men zegende de huizen door er C+M+B op te schrijven. Dit in combinatie met het jaartal.. C+M+B staat voor de Latijnse spreuk Christus Mansionem Benedicat en het plusteken staat voor een kruis. Deze Latijnse spreuk betekent in het Nederlands “Christus zegene dit huis”.
IK geloof niet dat dit nog gebeurt!
Een traditie die nog wel vaak voorkomt zijn de Drie Koningen optochten. Tijdens deze optochten lopen kinderen met zelf gemaakte lampionnen en als Koningen verkleed langs de deuren. Ze zingen liedjes en krijgen hiervoor vaak snoep of geld. Eens zien wat ik van jullie krijg….
Maak jij nog plannen bij het begin van een jaar? Ik wel en deze keer is mijn plan om terug te grijpen naar mijn oude passie: boeken lezen.
Ooit was ik een boekenworm, verslond ik boeken in alle maten en verhalen .. toen kwam een tijd dat het " leven" me totaal opeiste , daarna de pc en zijn verleidingen om uiteindelijk in de winter van mijn leven terug te keren naar mijn eerste tijdsverdrijf passie ... en daar wil in in 2016 aan werken!
Hoe ik ertoe kwam?
Onlangs las ik ergens een smaakmakertje met als titel: “Het ontstaan van de kloof tussen man en vrouw”. Dit stukje komt uit het boek : De prinses op het witte paard .
Omdat alles zo relatief is, heb ik er van genoten. Even zien wat jullie ervan vinden.
“Hoe gaan we ons voortplanten?”; vroeg Eva.
Adam keek haar wellustig aan.
“Oh, ik heb wel enkele ideetjes”, zei hij glunderend terwijl hij opgewonden een bedje van vijgenbladen maakte.
“Nee, dat bedoel ik niet”, snauwde Eva.
“Ik bedoel : hoe zorgen we voor onze voortplanting? Ik meen toch begrepen te hebben dat die Boze Man verwacht dat we voor nakomelingen zorgen?”.
Adam zuchtte. Ze had gelijk. Na de belachelijke historie met de slang en de appel had God tijdens zijn furieuze uitbrander iets gezegd over een nageslacht.
“Pff, ik stel voor dat we elk om beurt een ei leggen en samen broeden tot er een levend wezen uit komt… Dus, kunnen we dan nu…. ? En hij gooide zijn vijgenblad ongeduldig op de grond.
“Een ei?” riep Eva boos.
“Een ei? Het is niet omdat jij elke dag jouw belachelijke haantjesgedrag etaleert, dat ik een dom kieken ben, meneer de-rib-donor. Want dat is wat je bedoelt hé? Zeg het nu maar. Zeg het maar: Je vindt me een ordinair stom kieken. Met een dikke kont. Dat is wat je eigenlijk denkt hé. Oh, … ik haat mannen!”
“Mannen?”, riep Adam op zijn beurt terwijl hij zijn vijgenblad opraapte. “Mannen?”
Tot nader order ben ik hier de enige man op deze planeet hé. Waarom overdrijf jij toch altijd? Jij stelde me een vraag. Ik gaf een logisch antwoord. Ik stel gewoon objectief vast dat de wezens rondom ons eieren leggen om zich voort te planten, dus ga ik er gewoon van uit dat jij en ik hetzelfde doen. Elk om beurt een ei. Eerlijk verdeeld. Dat is toch de evidentie zelve?”
Eva draaide haar ogen naar de hemel. “Ach daar gaan we weer. Het is weer ‘evident’. En hoe denkt meneer Adam een ei te leggen?”
Daar had Adam nog niet over nagedacht.
“Euh… uit mijn poep…”
“Uit je poep…? Uit je poep…?” Eva plooide dubbel van het lachen.
“Maar ventje toch. Jij kermde al van de pijn toen je lichtjes geconstipeerd was na het eten van mijn vijgenpaté. Wat zou dat dan betekenen mocht je een ei met een diameter van 20 centimeter uit dat poepje moeten persen?”
Adam zweeg gekrenkt, maar dacht : “Ze heeft een punt. Misschien kan ik dit taakje beter delegeren”.
Hij keek haar recht in de ogen en zei: “Oké liefste Eva, je hebt gelijk. Zo’n ei leggen is niets voor mij. Misschien laat ik dit beter aan jou over. Wat stel je voor?”
Eva keek hem lief en triomfantelijk aan en terwijl haar hand op zijn vijgenblad neervlijde, sprak ze:
“Dank u, manlief. Ik wist wel dat je me zou begrijpen. Hier zijn mijn twee voorwaarden. Ten eerste zie ik het ei-idee niet zitten. Ik ben geen kip, en bovendien hou ik niet van half werk. De productie gebeurt zo lang mogelijk in mijn eigen buik en pas wanneer het prototype levensvatbaar is, pers ik het door één of andere lichaamsopening. Ik heb er immers meer dan jij….”
Ter illustratie, en met een verleidelijke knipoog, liet Eva de split van haar vijgenblad openvallen. “Oef”, dacht Adam, “dat valt goed mee…
En ten tweede?”
“Ten tweede”, sprak Eva “wil ik niet dat jij ondertussen zit te niksen. Jij gaat elke dag jagen, zorgt voor vers vlees, maakt een dak boven ons hoofd, en zorgt voor onze veiligheid.”
Adam verbleekte.
“Maar Eva, dat meen je toch niet? We zijn hier wel verondersteld in het ‘paradijs’ te leven hé! Ik zal me kapot moeten werken. Ik zal…”
“Tut, tut, tut”, onderbrak Eva hem.
“Voor wat hoort wat. En als ’t u niet aanstaat, ga op een ander!”
“Maar hier is geen ander…!”, riep Adam dramatisch.
“Komaan Eva, wees nu eens redelijk. Het zou toch logischer zijn, mochten we de taken eerlijk verdelen? Jij zet meisjes op de wereld, ik jongetjes. Ik vind wel een opening…
Maar Eva was vastberaden: “Ik de kinderen. Jij het werk. Hoor ik je nog?”
Adam’s verzet was hopeloos. Hij keek haar moedeloos aan, draaide zich om, nam zijn jachtspeer, en prevelde net luid genoeg zodat ze het kon horen:
“Durf later niet te klagen over emancipatie, genderkloven en glazen plafonds… Durf het niet hé! En voor het eerst in de geschiedenis van de mensheid klonken uit een donker oerwoud de historische woorden: God-ver-domme”
Benieuwd naar het hele verhaal? Misschien het boek aankopen? Ik ben in ieder geval benieuwd!
Elk jaar opnieuw overvalt me het op het einde van het jaar een gevoel van weemoed en een zekere droefheid en dan krijg ik het moeilijk met die massale nieuwjaarswensen.
Ik vraag me dan af hoe dat zou komen? Is het de gedachte dat ik weer een jaartje ouder word en in dat rijtje van afvallers verder naar voor geduwd word? Of komt het doordat de laatste dag van het oude jaar en de eerste dag van het nieuwe jaar meestal sombere dagen zijn?
Je moet eens even stilstaan bij de krant van het einde van het jaar of bij de TV programma’s met hun foto-jaaroverzicht … Meestal zie je dan een jaartje ellende gebundeld in foto’s. Hoe subliem de beelden ook mogen zijn, het blijft één doffe troep miserie. En het blijft me raken. Ik word er niet happy van. En alsof het nog niet genoeg is, beland ik op die laatste dag op de één of andere manier toch ook steeds in een winkel. Die mensensmassa. Shoppen, shoppen, shoppen. Gespannen gezichten. “Wachtmerries “ aan de kassa. Agressieve ongeduldigen. Zucht.
Die realiteit maakt mijn Nieuwjaar eerder somber. Ik heb dan even geen zin in feestgedruis, vuurwerk en kleffe zoenen.
Maar ik wil niet stilstaan bij sombere gedachten bij het begin van een nieuw jaar dus zeg ik kop omhoog we moeten er blijven voor gaan voor een betere toekomst voor iedereen en genieten van elke dag die we krijgen!
Natuurlijk moeten we elkaar het beste wensen.
Dus bij deze speel ik dus weer het spelletje mee.
Hoe is de formule ook weer ?
U zegt : “Beste wensen hé !”
Ik antwoord : “Dank u. En een goeie gezondheid hé“.
"U antwoordt :”Ja, da’s het belangrijkste hé“.
Waarop ik zeg : “En al de rest moet je zelf kopen…”.
En vooral met dat laatste is werkelijk alles gezegd.
Geen nieuws is goed nieuws.... Een mens moet zijn eigen met iets paaien als er geen inspiratie tot schrijven (typen) is . Niettemin wil ik allen die hier komen lezen een goed jaareinde en een goed jaarbegin toewensen. Nieuwjaarswensen klinken meestal heel cliché: een goede gezondheid en veel geluk. Toch vind ik, cliché of niet, dat dit zowat het beste is wat je iemand kan toewensen.
Daarom, beste mensen: Proost op een gezond en heel gelukkig nieuw jaar!!
Voor hen die het (om het even op welk gebied) wat moeilijker hebben, ik wens jullie oprecht heel veel moed om door te gaan en te blijven hopen op beterschap.
)
Spijtig genoeg zal ik niet lang genoeg leven om te zien of die voorspelling uitkomt …
.
Dan zou ik spiegels willen zetten, overal. Zo’n magische waardoor mensen zien wat ze doen, hoe ze zichzelf van alles wijsmaken, hoe ze in woorden van alles zeggen maar uit hun daden blijkt dat ze toch voornamelijk met zichzelf bezig zijn. Ik zou aan ieder mens willen vragen : wat doe jij voor je medemens ? Voor wie laat jij dingen die je lief zijn ? Tuurlijk, ik zou ook voor de spiegel moeten. Daarom ben ik – de bezoekers hier weten dat al - ook zo diep aan het nadenken. Ik wil daar niet meer in mee gaan : altijd meer en meer. Het beangstigt mij om in de ratrace van de tijd te zitten : meer, meer. Ik wil dit, ik wil dat, ik wil meer geld, ik wil meer zus en zo. Ik word er stapel van, meer en meer en meer. Ik wil niet meer ! Ik wil gewoon genieten van dat trammetje 7 want zovelen krijgen daar zelfs de kans niet meer toe.. Voilà dat moest ik gewoon even zeggen...
