Denken bij het begin van een nieuw jaar... Ik veronderstel dat wanneer ik hardop zou denken, ik werkelijk gevaarlijk zou worden. Dan zou ik spiegels willen zetten, overal. Zo’n magische waardoor mensen zien wat ze doen, hoe ze zichzelf van alles wijsmaken, hoe ze in woorden van alles zeggen maar uit hun daden blijkt dat ze toch voornamelijk met zichzelf bezig zijn. Ik zou aan ieder mens willen vragen : wat doe jij voor je medemens ? Voor wie laat jij dingen die je lief zijn ? Tuurlijk, ik zou ook voor de spiegel moeten. Daarom ben ik – de bezoekers hier weten dat al - ook zo diep aan het nadenken. Ik wil daar niet meer in mee gaan : altijd meer en meer. Het beangstigt mij om in de ratrace van de tijd te zitten : meer, meer. Ik wil dit, ik wil dat, ik wil meer geld, ik wil meer zus en zo. Ik word er stapel van, meer en meer en meer. Ik wil niet meer ! Ik wil gewoon genieten van dat trammetje 7 want zovelen krijgen daar zelfs de kans niet meer toe.. Voilà dat moest ik gewoon even zeggen...
Drie Koningen is een christelijke feestdag en herinnert aan de reis van de drie koningen Caspar, Balthasar en Melchior. Ze worden ook wel de drie wijzen uit het Oosten genoemd.
De drie wijzen hadden verstand van sterrenkunde en konden de toekomst voorspellen. Volgens de bijbel waren de drie wijzen op zoek naar de nieuwe koning van het Joodse volk. Een heldere ster wees hun de weg naar het dorp Bethlehem. In een stal vonden ze het pasgeboren kindje Jezus. Zij brachten hem geschenken: mirre, goud en wierook. Mirre (een parfum waarmee de doden ingewreven werden) als teken dat hij zou lijden en sterven, goud als teken dat hij de koning der koningen zou zijn en wierook om aan te geven dat hij zou worden vereerd.
Tradities
Met Drie Koningen werden vooral vroeger de huizen gezegend. Tegenwoordig gebeurt dit niet zo vaak meer. Men zegende de huizen door er C+M+B op te schrijven. Dit in combinatie met het jaartal.. C+M+B staat voor de Latijnse spreuk Christus Mansionem Benedicat en het plusteken staat voor een kruis. Deze Latijnse spreuk betekent in het Nederlands “Christus zegene dit huis”.
IK geloof niet dat dit nog gebeurt!
Een traditie die nog wel vaak voorkomt zijn de Drie Koningen optochten. Tijdens deze optochten lopen kinderen met zelf gemaakte lampionnen en als Koningen verkleed langs de deuren. Ze zingen liedjes en krijgen hiervoor vaak snoep of geld. Eens zien wat ik van jullie krijg….
Maak jij nog plannen bij het begin van een jaar? Ik wel en deze keer is mijn plan om terug te grijpen naar mijn oude passie: boeken lezen.
Ooit was ik een boekenworm, verslond ik boeken in alle maten en verhalen .. toen kwam een tijd dat het " leven" me totaal opeiste , daarna de pc en zijn verleidingen om uiteindelijk in de winter van mijn leven terug te keren naar mijn eerste tijdsverdrijf passie ... en daar wil in in 2016 aan werken!
Hoe ik ertoe kwam?
Onlangs las ik ergens een smaakmakertje met als titel: “Het ontstaan van de kloof tussen man en vrouw”. Dit stukje komt uit het boek : De prinses op het witte paard .
Omdat alles zo relatief is, heb ik er van genoten. Even zien wat jullie ervan vinden.
“Hoe gaan we ons voortplanten?”; vroeg Eva.
Adam keek haar wellustig aan.
“Oh, ik heb wel enkele ideetjes”, zei hij glunderend terwijl hij opgewonden een bedje van vijgenbladen maakte.
“Nee, dat bedoel ik niet”, snauwde Eva.
“Ik bedoel : hoe zorgen we voor onze voortplanting? Ik meen toch begrepen te hebben dat die Boze Man verwacht dat we voor nakomelingen zorgen?”.
Adam zuchtte. Ze had gelijk. Na de belachelijke historie met de slang en de appel had God tijdens zijn furieuze uitbrander iets gezegd over een nageslacht.
“Pff, ik stel voor dat we elk om beurt een ei leggen en samen broeden tot er een levend wezen uit komt… Dus, kunnen we dan nu…. ? En hij gooide zijn vijgenblad ongeduldig op de grond.
“Een ei?” riep Eva boos.
“Een ei? Het is niet omdat jij elke dag jouw belachelijke haantjesgedrag etaleert, dat ik een dom kieken ben, meneer de-rib-donor. Want dat is wat je bedoelt hé? Zeg het nu maar. Zeg het maar: Je vindt me een ordinair stom kieken. Met een dikke kont. Dat is wat je eigenlijk denkt hé. Oh, … ik haat mannen!”
“Mannen?”, riep Adam op zijn beurt terwijl hij zijn vijgenblad opraapte. “Mannen?”
Tot nader order ben ik hier de enige man op deze planeet hé. Waarom overdrijf jij toch altijd? Jij stelde me een vraag. Ik gaf een logisch antwoord. Ik stel gewoon objectief vast dat de wezens rondom ons eieren leggen om zich voort te planten, dus ga ik er gewoon van uit dat jij en ik hetzelfde doen. Elk om beurt een ei. Eerlijk verdeeld. Dat is toch de evidentie zelve?”
Eva draaide haar ogen naar de hemel. “Ach daar gaan we weer. Het is weer ‘evident’. En hoe denkt meneer Adam een ei te leggen?”
Daar had Adam nog niet over nagedacht.
“Euh… uit mijn poep…”
“Uit je poep…? Uit je poep…?” Eva plooide dubbel van het lachen.
“Maar ventje toch. Jij kermde al van de pijn toen je lichtjes geconstipeerd was na het eten van mijn vijgenpaté. Wat zou dat dan betekenen mocht je een ei met een diameter van 20 centimeter uit dat poepje moeten persen?”
Adam zweeg gekrenkt, maar dacht : “Ze heeft een punt. Misschien kan ik dit taakje beter delegeren”.
Hij keek haar recht in de ogen en zei: “Oké liefste Eva, je hebt gelijk. Zo’n ei leggen is niets voor mij. Misschien laat ik dit beter aan jou over. Wat stel je voor?”
Eva keek hem lief en triomfantelijk aan en terwijl haar hand op zijn vijgenblad neervlijde, sprak ze:
“Dank u, manlief. Ik wist wel dat je me zou begrijpen. Hier zijn mijn twee voorwaarden. Ten eerste zie ik het ei-idee niet zitten. Ik ben geen kip, en bovendien hou ik niet van half werk. De productie gebeurt zo lang mogelijk in mijn eigen buik en pas wanneer het prototype levensvatbaar is, pers ik het door één of andere lichaamsopening. Ik heb er immers meer dan jij….”
Ter illustratie, en met een verleidelijke knipoog, liet Eva de split van haar vijgenblad openvallen. “Oef”, dacht Adam, “dat valt goed mee…
En ten tweede?”
“Ten tweede”, sprak Eva “wil ik niet dat jij ondertussen zit te niksen. Jij gaat elke dag jagen, zorgt voor vers vlees, maakt een dak boven ons hoofd, en zorgt voor onze veiligheid.”
Adam verbleekte.
“Maar Eva, dat meen je toch niet? We zijn hier wel verondersteld in het ‘paradijs’ te leven hé! Ik zal me kapot moeten werken. Ik zal…”
“Tut, tut, tut”, onderbrak Eva hem.
“Voor wat hoort wat. En als ’t u niet aanstaat, ga op een ander!”
“Maar hier is geen ander…!”, riep Adam dramatisch.
“Komaan Eva, wees nu eens redelijk. Het zou toch logischer zijn, mochten we de taken eerlijk verdelen? Jij zet meisjes op de wereld, ik jongetjes. Ik vind wel een opening…
Maar Eva was vastberaden: “Ik de kinderen. Jij het werk. Hoor ik je nog?”
Adam’s verzet was hopeloos. Hij keek haar moedeloos aan, draaide zich om, nam zijn jachtspeer, en prevelde net luid genoeg zodat ze het kon horen:
“Durf later niet te klagen over emancipatie, genderkloven en glazen plafonds… Durf het niet hé! En voor het eerst in de geschiedenis van de mensheid klonken uit een donker oerwoud de historische woorden: God-ver-domme”
Benieuwd naar het hele verhaal? Misschien het boek aankopen? Ik ben in ieder geval benieuwd!
Elk jaar opnieuw overvalt me het op het einde van het jaar een gevoel van weemoed en een zekere droefheid en dan krijg ik het moeilijk met die massale nieuwjaarswensen.
Ik vraag me dan af hoe dat zou komen? Is het de gedachte dat ik weer een jaartje ouder word en in dat rijtje van afvallers verder naar voor geduwd word? Of komt het doordat de laatste dag van het oude jaar en de eerste dag van het nieuwe jaar meestal sombere dagen zijn?
Je moet eens even stilstaan bij de krant van het einde van het jaar of bij de TV programma’s met hun foto-jaaroverzicht … Meestal zie je dan een jaartje ellende gebundeld in foto’s. Hoe subliem de beelden ook mogen zijn, het blijft één doffe troep miserie. En het blijft me raken. Ik word er niet happy van. En alsof het nog niet genoeg is, beland ik op die laatste dag op de één of andere manier toch ook steeds in een winkel. Die mensensmassa. Shoppen, shoppen, shoppen. Gespannen gezichten. “Wachtmerries “ aan de kassa. Agressieve ongeduldigen. Zucht.
Die realiteit maakt mijn Nieuwjaar eerder somber. Ik heb dan even geen zin in feestgedruis, vuurwerk en kleffe zoenen.
Maar ik wil niet stilstaan bij sombere gedachten bij het begin van een nieuw jaar dus zeg ik kop omhoog we moeten er blijven voor gaan voor een betere toekomst voor iedereen en genieten van elke dag die we krijgen!
Natuurlijk moeten we elkaar het beste wensen.
Dus bij deze speel ik dus weer het spelletje mee.
Hoe is de formule ook weer ?
U zegt : “Beste wensen hé !”
Ik antwoord : “Dank u. En een goeie gezondheid hé“.
"U antwoordt :”Ja, da’s het belangrijkste hé“.
Waarop ik zeg : “En al de rest moet je zelf kopen…”.
En vooral met dat laatste is werkelijk alles gezegd.
Geen nieuws is goed nieuws.... Een mens moet zijn eigen met iets paaien als er geen inspiratie tot schrijven (typen) is . Niettemin wil ik allen die hier komen lezen een goed jaareinde en een goed jaarbegin toewensen. Nieuwjaarswensen klinken meestal heel cliché: een goede gezondheid en veel geluk. Toch vind ik, cliché of niet, dat dit zowat het beste is wat je iemand kan toewensen.
Daarom, beste mensen: Proost op een gezond en heel gelukkig nieuw jaar!!
Voor hen die het (om het even op welk gebied) wat moeilijker hebben, ik wens jullie oprecht heel veel moed om door te gaan en te blijven hopen op beterschap.
TIJD is te traag voor wie hoopt TIJD IS te snel voor wie vreest TIJD is te lang voor wie treurt TIJD is te kort voor wie lacht TIJD is een eeuwigheid voor wie liefheeft
BABY-SITTER: Jongeling die zich moet gedragen als een volwassene opdat de volwassenen zouden kunnen uitgaan en zich gedragen als jongelingen.
BANKIER: Persoon die je een lening wil toestaan als je kan bewijzen dat je er geen nodig hebt.
SCOUT: Een kind dat gekleed is als een idioot en geleid wordt door een idioot die gekleed is als een kind.
KAPITALIST: Persoon die vanuit zijn kantoor met airco in een wagen met airco naar zijn club met airco rijdt om daar in de sauna te gaan.
ECONOMIST: Expert die morgen zal weten waarom vandaag niet uitgekomen is wat hij gisteren voorspeld heeft.
GYNECOLOOG: Persoon die op een plaats werkt waar anderen zich amuseren.
INTELLECTUEEL :Persoon die gedurende twee uur aan iets anders kan denken dan aan sex.
HOOFDPIJN: Het door de vrouw meest gebruikte voorbehoedsmiddel.
HUWELIJK: Verbond dat twee personen toelaat problemen op te lossen die ze niet zouden gehad hebben als ze vrijgezel gebleven waren.
ORTHODONTIST :Tovenaar die een deel van wat hij uit je zakken haalt in je mond steekt.
PESSIMIST: Optimist met ervaring.
PROGRAMMEUR: Onbegrepen persoon die op een onbegrijpelijke manier een onbegrijpelijk probleem oplost, dat enkel door een programmeur gecreëerd kon worden.
PSYCHOLOOG :Iemand die andere mensen bekijkt als er een mooie vrouw binnen komt.
SARDIENTJE :Visje zonder kop dat in olie leeft.
GEHEIM : Informatie die men slechts aan een persoon per keer doorgeeft.
SNOBISME: Zaken kopen die men niet graag ziet met geld dat men niet heeft om indruk te maken op mensen die men niet mag.
SYNONIEM :Woord dat men gebruikt in de plaats van een ander waarvan men de schrijfwijze niet kent.
GROEPSWERK :Mogelijkheid om fouten op de rug van een ander te schuiven.
VEDETTE: Persoon die zijn hele leven hard werkt om bekend te geraken en dan een donkere bril opzet om niet herkend te worden.
Ze zijn weer achter de rug de twee drukke dagen van Kerst.
Eerst was het hier op Kerstavond volle bak met 6 volwassenen en 6 kleinkinderen. Het begon met de dochter in de verjaardagsbloemetjes ( lees cadeautjes) te zetten. Ik heb daar al van kinds af aan een gewoonte van gemaakt om Kerst en verjaardag qua cadeautjes niet te combineren want als een kind in het jaar verjaart krijgt het ook iets extra en dat blijft ook nu zo!
Daarna was het gezellig eten en tussendoor een pakje van onder de kerstboom kiezen en verder eten en als afsluiter de nieuwjaarsbrieven van de kids van de zoon want die zien we niet op 1 jan, die van de dochter wel!
Mijn stapeltje brieven dikt elk jaar flink aan met 6 kleinkinderen (dit jaar maar 5 de oudste zit in het middelbaar) die op “ het toneel” verschijnen. Ik bewaar die brieven in mapjes per kind samen met alle briefjes en tekeningen en creaties die elk kind ons al gaf.. Ooit ..als ze trouwen of samenwonen of wie weet wat, verzamel ik dan hun hebbedingetjes en krijgen ze die met een strik terug!!
Maar ik dwaal af…
Bekaf en doodop vielen we hier op Kerstnacht rond 2 u in bed. Normaal heb ik dan al flink opgeruimd maar dit jaar bleef het meeste staan tot ’s morgens …Alleen de vaatwasser deed zijn nachtwerk … wat een verwondering toen ik ’s morgens opstond en dat ding nog aan het draaien was…Eerst dacht ik dat de kabouters ’s nachts de vaat eruit gehaald hadden en een tweede lading erin gestoken hadden.. maar helaas, twee maal helaas.. mijn vaatwasser was blijven hangen en heeft gans de nacht gedraaid voor niets want de vaat was niet gedaan en dat rotding weigerde dienst!!.. Dus mijn Kerst begon goed .. een huis op stelten of beter vol met pakjespapier en alles wat herinnert aan een gezellig bijeenzijn van 12 personen, een keuken nog vol met de herinneringen van de avond ervoor in geuren en kleuren en een stapeltje vaat om U tegen te zeggen.. Gelukkig mochten we tegen de middag de voetjes onder tafel steken bij de dochter .. dat was een zorg minder.
Mijn halfbedde heeft dan maar weer eens zijn magische handen bovengehaald terwijl ik probeerde om het kaf van het koren te scheiden of beter het vet van de vaat te halen en glazen te wassen en op te blinken tot ik er scheel van zag!! Vandaag werkt mijn vaatwasser terug maar ik vertrouw hem niet meer.. als hij nog eens blijft hangen hebben we misschien niet zoveel geluk meer want stel je voor wat er kan gebeuren met een machine die meer dan 5 uur op éénzelfde stand blijft draaien .. Dat ding stond bloedheet!! Het had eens letterlijk een hete kerst kunnen zijn …
Tot daar de perikelen, wat dan volgde was goed. Samen met de dochter , haar gezinnetje en de schoonpapa hebben we genoten van een lekker, origineel Kerstdiner.
We waren gisterenavond nog steeds moe maar eerder van de drukte … Vandaag is het relaxen en genieten van de stilte en de rust ten huize van Natoken..Op die vaatwasser na hebben we een heerlijke kerst gehad om weer met stip op te bergen in mijn geheugenkastje!
En nu op naar 31 december.. Tot dan staat mijn weegschaal gestraft in de hoek van de badkamer.. dat ding werkt tegen!!
Ik heb twee fantastische blind dates gehad in mijn leven.. de eerste in 1972 bij de geboorte van de zoon en de tweede 41 j terug bij de geboorte van onze dochter. Die tweede vieren we vandaag …. een dikke verjaardagskus lieve Nesky
Blijkbaar was het gisteren in bepaalde streken Sluiterkensdag. Ik heb dat ook vaak gedaan toen ik nog kind was ,maar wat is Sluiterkensdag?
Sluiterkensdag is een traditie die stilaan aan het verdwijnen is. Vandaag de dag weten nog maar weinig mensen wat sluiterkensdag inhoudt terwijl deze traditie vroeger algemeen gekend en verspreid was in Vlaanderen.
Op sluiterkensdag mocht iemand worden buiten- of opgesloten. Het zogenaamde slachtoffer werd pas weer vrijgelaten wanneer hij of zij beloofd had iets (niet) te zullen doen of wanneer hij of zij beloofd had de zogenaamde daders te zullen trakteren.
Oorspronkelijk werd het zowel door volwassenen als door kinderen gedaan, maar na verloop van tijd sloten enkel kinderen iemand buiten of op. De persoon die werd buiten- of opgesloten was meestal één van de ouders of de onderwijzer of de onderwijzeres. Wanneer bijvoorbeeld de leerkracht buiten de klas werd gesloten, moest deze eerst beloven geen huiswerk te zullen geven die dag. In bepaalde streken werd er gesproken over “iemand thomassen”. Dit refereert naar de heilige Thomas die vroeger op 21 december werd gevierd.
Sluiterkensdag wordt echter in verschillende streken op verschillende data gevierd. Zowel op de vier dagen voor Aswoensdag als op 21 december en ook op 28 december kon iemand worden buitengesloten of opgesloten, afhankelijk van de streek.
Ik denk dat die traditie vergeten is... spijtig want het was toch altijd spannend om te zien wat je kon " losweken" bij de opgeslotene.
December is alweer ruim twee weken onderweg. Mocht je dit nog niet gemerkt hebben aan die oude gek met dat wit paard die over de daken wandelde, dan heb je het wel gemerkt aan de wildgroei van kerstmarkten op dit moment. De kerst- en eindejaarsdagen zijn duidelijk in zicht. De winkeletalages, de straten, boompjes zijn weer versierd met wel duizend lichtjes. Ze geven een feeëriek schijnsel, een sprookje om in te wandelen..
Voor sommigen is het heerlijk al die standjes van een kerstmarkt " af te dweilen", de één nog meer troep dan de andere. Rondkuieren op zo'n kerstmarkt met al die hebbedingetjes, een kerstman die rondborstig en vrolijk roept: “ Ho, Ho, Ho”. De geur van glühwein en warme wafels, het heeft wel iets. Maar één kerstmarkt volstaat voor mij.
Af en toe kom je dan vrienden of bekenden tegen van wie er hier en daar soms ééntje rondloopt met een neus zo rood als een tomaat en dit jaar zeker niet van de koude dat is duidelijk te zien. Ik vraag me zelfs af of het dit jaar nog zal winteren?
Een bekende figuur tijdens de kerstdagen is de Kerstman. Met zijn arrenslee en rendieren brengt hij tijdens de kerstdagen cadeautjes rond. Vooral in Amerika is de Kerstman heel erg beroemd.Maar wist jij dat de Kerstman eigenlijk uit Nederland komt?
Rond 1600 gingen er Nederlanders in Amerika gingen wonen. Thuis vierden zij in december Sinterklaas. In Amerika vertelden deze Nederlanders het verhaal over Sinterklaas door aan de Amerikanen. Zo ontstond ook in Amerika een soort Sinterklaasfeest. Onder invloed van andere culturen veranderde deze Amerikaanse Sint Nicolaas wel steeds een beetje. Er kwamen rendieren, een arrenslee en elfjes bij. Ook werd hij (in 1773 voor het eerst) St. A Claus (St. er Klaas) genoemd. Later werd dit Santa Claus, de Amerikaanse naam voor de Kerstman. De datum van het Amerikaanse Sinterklaasfeest verschoof naar eind december. Zo kwam het feest samen te vallen met het Kerstfeest.
De Kerstman werd pas echt bij veel Amerikanen bekend door het bedrijf Coca Cola. In 1931 tekende een Amerikaanse reclamemaker voor een advertentie van Coca Cola een tekening van de Kerstman. De advertentie was een succes en de Kerstman werd beroemd. Omdat de Amerikaanse cultuur zo populair is, is de Kerstman ook hier bekend geworden. Nu vieren wij dus op 6 december Sinterklaas en komt met Kerstmis de Kerstman langs. Maar stiekem zijn zij dus dezelfde persoon!
De kerstboom staat er weer mooi bij, de pakjes liggen er onder en met 6 kleinkinderen kan dat al een stapeltje worden en dan willen de groten ook nog wat.. Het is elk jaar een hele opgave om altijd maar weer iets te bedenken al roep ik de laatste tijd de mama’s erbij , die weten beter wat er door het verlanghoofdje van de kleinkinderen gaat en we kopen liever iets dat ze willen dan zomaar lukraak te kiezen. Ik weet alleen dat tegen het einde van het jaar onze beurs altijd heel wat lichter is!! Maar ja we moeten de economie laten draaien hé lieve mensen , bij deze hebben we ons steentje weer bijgedragen!
Ook buiten zorgden we zoals naar jaarlijkse gewoonte voor kerstsfeer. Mijn ventje kroop nog maar eens in de mast met zijn zelfgemaakte lichtkrans die een ster op een kerstboom vormt in de grootte van die mast en de buren zijn weer blij met de lichtjes die je van ver in de straat al ziet stralen!
Normaal is T niet zo’n aanhanger van al dat kerstgedoe maar de mast dat is zijn terrein en een versierde mast hoort er nu eenmaal bij in deze periode van het jaar. En eerlijk, als die lichtjes er hangen dan kan ik het ook best smaken al ben ik anders niet zo’n voorstander van buitenversiering…!! En zo geraken we langzaam in de sfeer Toch een speciale periode van het jaar die decembermaand ..
Examens afschaffen in het middelbaar onderwijs of niet?
Sommige scholen denken eraan om de kerstexamens bijna volledig af te schaffen. Enkel voor de hoofdvakken zou er nog een examen zijn voor de kerstvakantie, voor de andere vakken komt er dan een permanente evaluatie.Volgens de scholen biedt dat twee voordelen: de leerlingen hebben minder stress en de leerkrachten kunnen langer les geven.
De gedachte is wel een beetje misleidend. Scholen zijn momenteel vrij om een evaluatiemethode te hanteren. Permanente evaluatie is er in elke Vlaamse secundaire school en moet er uiteraard blijven zijn. We zijn ten slotte met kinderen bezig, die niet altijd even veel zin hebben om uit zichzelf te studeren en op tijd en stond nood hebben aan bijsturing. Dat is onmogelijk zonder permanente evaluatie. Maar toch geloof ik dat examens een goede voorbereiding zijn op hoger onderwijs.
Studenten op het eerste jaar unief of hoger onderwijs zijn nu al weinig of niet voorbereid op de hoeveelheid examenleerstof en dan spreekt men van examens afschaffen in het middelbaar, dat gaat helpen! Manmanman
Zowel in hoger onderwijs als in een werksituatie moet je een grote hoeveelheid informatie op korte tijd kunnen verwerken. Een diploma zegt ook iets over stressbestendigheid. We kunnen de lat in het onderwijs zo laag leggen dat diploma’s helemaal niets meer waard worden. Dan wordt de finale test - en de rekening - naar de latere werkgever verschoven.
Examens hebben zoals alles hun voor- en nadelen maar ze zijn ook een karaktertest, vereisen discipline en planning, ze leren jongeren met stress en tegenslag om te gaan... ik denk dat iedereen daar op lange termijn alleen maar baat bij heeft . Daarom lijkt het mij verkeerd om examens definitief af te schaffen. Permanente evaluatie is goed, maar er dient een moment van spanning en hoogtepunt worden ingebouwd, waarbij studenten leren een extra inspanning te leveren die hen onder druk in een situatie van challenge plaatst.
Wat mij echter het meest bezorgd maakt is dat we stilaan het kind met het badwater weggooien en dat op allerlei gebieden!
"Stop het gepamper, doe normaal met onze jeugd en maak aub geen watjes van de jonge generatie!"
Ik vrees dat de minister een stok in het hoenderhok gegooid heeft met dit voorstel. En zoals bij elk voorstel zijn er voor en nadelen maar bij mij blijft de vraag hangen..”
Waren wij in het verleden dan zo fout bezig dat alles moet omver gegooid worden of in twijfel getrokken?”
Maar er is een alternatief...
In het Don Bosco college in Zwijnaarde doen ze het zo...
Veel belangrijker is het dat eerstegraadsleerlingen leren organiseren, routine aankweken, regelmatig studeren. Zodat ze niet de mentaliteit hebben van uitstellen en punten tellen. Daarom evalueren wij in onze eerste graad alleen met kleine en grote overhoringen. In de tweede graad hebben we examens voor de hoofdvakken, maar voor een beperkt aantal punten. Pas in de derde graad en vooral omdat we de druk van het hoger onderwijs voelen, is er een examensysteem. Leerlingen weten wanneer ze die grote overhoringen hebben. Ze krijgen een schema en kunnen dus plannen. In een klassiek systeem met een examenperiode gebeurt het wel eens dat alle leerkrachten gezamenlijk overhoringen beginnen te geven als het rapport eraan komt. Dat kan bij ons niet. De medaille heeft uiteraard wel een keerzijde: er is geen examenstress, maar wel gespreide stress. Leerlingen zijn eigenlijk nooit echt ‘gerust’ en daar klagen sommigen af en toe eens over. Elk vak komt zo’n vijf à zes keer aan bod. We verliezen op die manier geen vier weken voor examenperiodes. Bovendien hebben we veel vlugger al degelijke informatie over de leerlingen, zodat we vlugger kunnen remediëren. Bij ons rinkelt de alarmbel nooit pas met het kerst- of junirapport.»
De tijd zal wel uitwijzen wie gelijk had, denk ik dan maar!
Reeds 10 jaar kennen we mekaar ttz op mezelf na ik ben er pas twee jaar later bijgekomen. We? Een groepje van gezellige senioren die mekaar via sennet en de blog hebben leren kennen ( al zijn de meesten nu al terug weg van sennet) en op een bepaald moment afspraken om eens bijeen te komen. Het groeide uit tot één keer per maand samenkomen om ditjes en datjes uit te wisselen bij een koffie ofte drankje. Van het ene kwam het andere en nu vormen we een toffe vriendengroep die weet dat ze op elkaar kunnen rekenen.
Die 10 jaar, dat hebben we gevierd bij - wat hadden jullie gedacht- een lekker etentje op een gezellig locatie. Alleen spijtig dat onze lieve vriend Louis -die nu bijna 2 maanden gestorven is - dat niet heeft mogen meemaken. Hij zou nogal genoten hebben tussen zijn dames!!!! Maar in gedachten was hij bij ons.
Hoe verschillend we ook zijn, er is een klik die verder gaat dan gewoon hier een paar logjes neerzetten..We zijn van plan om dat etentje vanaf nu elk jaar te herhalen want er kan zoveel gebeuren in korte tijd en nog eens 10 j wachten...
Om jullie een idee te geven en te laten likkebaarden even een paar schoteltjes .. want er waren er meer omdat iedereen nam waar haar maagje zin in had.
De goede Sint en Zwarte Piet zijn weerom met lege zakken terug naar Spanje en zo zijn onze schoorstenen terug gekuist en kan Zwarte Piet het roet van zich afwassen met goed veel zeep. Fris en kort zijn nu de winterdagen aan het worden. In ons warme stulpje is het superdruk. De Kerstboom staat zoals elk jaar half december weer te flikkeren, de pakjes wachten aan zijn voet op Kerstavond om dan weer vol verwachting geopend te worden. Ik maakme ook dit jaar klaar om " de boom" te zetten maar eerst nog wat andere klusjes onder handen nemen.
Ik loop rond op roze pluchen pantoffeltjes (om een kat jaloers te maken ) een plumeau in de hand die dartel het stof wegborstelt. Op de radio klinken na de sinterklaas liedjes nog even de dagelijkse deuntjes want straks is het weer al kerstmuziek dat de klok slaat! Een keer per jaar wil ik de traditie eer aan doen! Mijn slaapgenoot zit in de zetel de gazet lezen. Als ik voorbij “dans” , kijkt hij even op en vraagt:
“ Wat is’t, zijt ge gebeten door mister Proper?” .
Tsja… hoe maak je een man duidelijk dat niet alleen de schoorsteen af en toe een beurt nodig heeft zeker met de feestdagen in het vooruitzicht?
Ja December is inderdaad al weer vier dagen oud maar de winkels zijn al een hele tijd bezig om zich voor te bereiden op het grote kinderfeest. Speculaas, chocolade, marsepein en veel meer zoetigheid liggen in alle vormen en kleuren al weken uitnodigend ons aan te staren.. niet goed voor de lijn ook niet voor onze jongsten . Maar voor deze ene keer maakt het niets uit als je die blije gezichtjes van de kinderen ziet. In veel huiskamers zitten ze af en toe uit volle borst te zingen van de Sint en zijn stoomboot, want als je lief bent geweest zit er zeker een cadeautje voor je in de zak van zwarte piet. Geen enkele volwassenen die zich op zo’n moment schuldig voelt al weten we allemaal dat we de leugen in stand houden van die man met die lange baard en de donker gekleurde piet in zijn mooie pak.
Niemand wacht op het moment dat je die kinderen moet vertellen dat Sinterklaas en Zwarte Piet eigenlijk niet bestaan en dat jij diegene bent die de beurs gebruikt om de cadeautjes in te slaan. Wij hebben er nog ééntje lopen dat echt in de Sint gelooft en zich helemaal geen vragen stelt wie dit alles toch betaalt.. Ze stelde alleen maar de vraag hoe het mogelijk is dat Klaas over het dak kan lopen mét paard en al? Het zaadje van de twijfel is gezaaid, vrees ik… maar voorlopig houdt ze zich aan de wetenschap dat - als je zorgt dat je het hele jaar lief bent en op 5 dec lekker meezingt met de deuntjes van al die Sinterklaas liedjes - er altijd wel iets in de zak zit, hoe klein dan ook.
)
Dan zou ik spiegels willen zetten, overal. Zo’n magische waardoor mensen zien wat ze doen, hoe ze zichzelf van alles wijsmaken, hoe ze in woorden van alles zeggen maar uit hun daden blijkt dat ze toch voornamelijk met zichzelf bezig zijn. Ik zou aan ieder mens willen vragen : wat doe jij voor je medemens ? Voor wie laat jij dingen die je lief zijn ? Tuurlijk, ik zou ook voor de spiegel moeten. Daarom ben ik – de bezoekers hier weten dat al - ook zo diep aan het nadenken. Ik wil daar niet meer in mee gaan : altijd meer en meer. Het beangstigt mij om in de ratrace van de tijd te zitten : meer, meer. Ik wil dit, ik wil dat, ik wil meer geld, ik wil meer zus en zo. Ik word er stapel van, meer en meer en meer. Ik wil niet meer ! Ik wil gewoon genieten van dat trammetje 7 want zovelen krijgen daar zelfs de kans niet meer toe.. Voilà dat moest ik gewoon even zeggen...
