Elk jaar opnieuw overvalt me het op het einde van het jaar een gevoel van weemoed en een zekere droefheid en dan krijg ik het moeilijk met die massale nieuwjaarswensen.
Ik vraag me dan af hoe dat zou komen? Is het de gedachte dat ik weer een jaartje ouder word en in dat rijtje van afvallers verder naar voor geduwd word? Of komt het doordat de laatste dag van het oude jaar en de eerste dag van het nieuwe jaar meestal sombere dagen zijn?
Je moet eens even stilstaan bij de krant van het einde van het jaar of bij de TV programma’s met hun foto-jaaroverzicht … Meestal zie je dan een jaartje ellende gebundeld in foto’s. Hoe subliem de beelden ook mogen zijn, het blijft één doffe troep miserie. En het blijft me raken. Ik word er niet happy van. En alsof het nog niet genoeg is, beland ik op die laatste dag op de één of andere manier toch ook steeds in een winkel. Die mensensmassa. Shoppen, shoppen, shoppen. Gespannen gezichten. “Wachtmerries “ aan de kassa. Agressieve ongeduldigen. Zucht.
Die realiteit maakt mijn Nieuwjaar eerder somber. Ik heb dan even geen zin in feestgedruis, vuurwerk en kleffe zoenen.
Maar ik wil niet stilstaan bij sombere gedachten bij het begin van een nieuw jaar dus zeg ik kop omhoog we moeten er blijven voor gaan voor een betere toekomst voor iedereen en genieten van elke dag die we krijgen!
Natuurlijk moeten we elkaar het beste wensen.
Dus bij deze speel ik dus weer het spelletje mee.
Hoe is de formule ook weer ?
U zegt : “Beste wensen hé !”
Ik antwoord : “Dank u. En een goeie gezondheid hé“.
"U antwoordt :”Ja, da’s het belangrijkste hé“.
Waarop ik zeg : “En al de rest moet je zelf kopen…”.
En vooral met dat laatste is werkelijk alles gezegd.
De marketeer wint altijd.
|