Hier en daar lees ik op blogs dat het geheugen het soms laat afwegen. Tot nu toe mag ik niet klagen, alleen met namen heb ik het soms moeilijk maar dat is al een paar jaren zo.

Ik heb 25j Engelse les gegeven aan volwassenen ( namiddaglessen) .. dat maakt dat ik hier op de gemeente gekend ben als slecht geld.   Het gebeurt dan ook vaak dat ik mensen tegen kom die ooit bij mij les gevolgd hebben .. en daar wring hem nu het schoentje.. Ik kan hen meestal nog perfect plaatsen in het klaslokaal maar kan er geen naam meer op plakken.. Dat ik die plaats nog weet komt doordat ik elk jaar bij de start van een nieuw lesjaar vroeg om een kaartje met hun naam te zetten ..zo kon ik behoorlijk snel hun namen onthouden anders was dat een ramp! Blijkbaar heb ik een visueel geheugen…

Bij zo'n ontmoeting draai ik dan maar wat rond de pot want vind het vervelend dat ik hen niet bij hun naam kan aanspreken. De laatste tijd trek ik me dat echter niet meer aan en vraag ik gewoon hun naam want nu die 7 ervoor staat, verschiet niemand meer dat je vergeetachtig wordt!

De angst voor mentaal verval en ziekten als Alzheimerdementie, maakt dat vooral ouderen zich makkelijk fixeren op geheugenklachten en snel in paniek raken wanneer ze wat vergeetachtig worden. Naslagwerk leerde me dat dit meestal onterecht is en dat het om een onschuldig en natuurlijk fenomeen gaat. De snelheid waarmee informatie kan worden verwerkt neemt wat af met de leeftijd. Ook de opslagruimte in het zogeheten werkgeheugen of het korte termijn geheugen wordt wat minder. Tenslotte kan men zich met het ouder worden minder lang concentreren. Dat laatste heeft echter niet zozeer met het geheugen te maken, maar met het feit dat men sneller vermoeid raakt. Al die elementen samen betekenen dat men minder informatie kan opslaan en ook minder gemakkelijk opnieuw kan oproepen. Overigens gaat het geheugen, en dan vooral de snelheid waarmee informatie kan worden verwerkt, al vanaf 25, 30 jaar stilaan achteruit.

Wat moet het dan niet zijn als je op trammetje 7 zit!!

Wat ben ik altijd blij dat anderen het ook hebben... niet direct op een naam of zo komen... het is frustrerend maar niet echt gevaarlijk... las ik toch... we zullen het maar geloven.

28-09-2016 om 22:14 geschreven door Myette

Mijn geheugen liet me toch even in de steek....je mooie logje is morgen pas 9 jaar
oud. Voel me ook niet top fit vandaag, dus vandaar die domme fout. Forgive me please...toch een fijne dag verder, met een lieve groet van Rozemarijn xx

28-09-2016 om 14:27 geschreven door roze

Vandaag even tijd genomen om langs te komen, de vorige dagen waren nogal vol met allerlei toestanden.  Nu over dat geheugen, welja, ook ik had gisteren ergens wat verloren.  Ik had me fris gewassen, trok de kledij aan, nam mijn horloge, mijn oorhangers en toen zocht ik nog naar mijn halssnoer.

De dag ervoor had ik de deur horen open gaan, dacht ik toch, later terug dicht doen maar ik dacht bij mezelf : ge droomt want dat kan niet hier bij ons, er kan echt niemand binnen !  En toen ik dat halssnoer niet meer zo dadelijk vond dacht ik daar aan terug, 't kan toch niet ?!  Nog maar eens zoeken naar dat halssnoer, neen, het was niet te vinden op de plek waar het thuis hoorde.  In de badkamer misschien ?  Of in de slaapkamer, je weet maar nooit, al laat ik daar zelden of nooit wat liggen ?!  Neen, niks gevonden.  Ik ging in de badkamer om wat aan mijn gezicht te smeren, mijn wenkbrauwen weer toonbaar te maken en ook de lippen wat aan te stiften . . . en toen zag ik het : ik droeg dat halssnoer al de gehele tijd !!!  Waarschijnlijk dat halssnoer eerst en vooral om gedaan en het is dan ook zo licht dat je het bijna niet voelt als je dat draagt . . . 'k was wel blij dat ik het had gevonden.  Toen ik het aan de wederhelft vertelde moest hij eens lachen, zo heeft iedereen wel eens iets zeker dat je niet vindt of dat je vergeet.

En dat de dag ervoor onze deur open werd gedaan en ook terug toe, wel dat had ik wel degelijk goed gehoord.  Maar die wannes van mij vond het niet nodig om eens wat te zeggen toen hij binnen was, neen, hij is met stille trom terug vertrokken en liet mij hier zitten met die prangende twijfel . . . die ik dus de dag erna nog niet was vergeten.  Ik dus maar blijven twijfelen of ik dat wel goed gehoord had. Hij weet zeker niet hoe bang ik soms kan worden als ik zulke geluiden hoor en die blijken dan later niet te kloppen . . . of wel zoals nu ?!

28-09-2016 om 12:24 geschreven door Chris

28-09-2016 om 11:37 geschreven door rudi

Dat van mij werkt zo perfect dat ik er soms last van
heb...heb meer moeite gezichten te onthouden van
mensen die ik tegen kom. Maar alle gekheid op een
stokje ....vandaag bestaat jouw blog alweer 9 jaar
en dat is toch een gelukwens waard. Hopelijk plak
je er nog wat jaartjes bij want je hebt altijd wel een
goed verhaal te vertellen en ik kom graag lezen wat
je weer uitgevogeld hebt. Nog heel veel blogplezier
wens ik je toe, met lieve groetjes en een warme
knuffel van Rozemarijn xx

28-09-2016 om 11:28 geschreven door roze