|
Ik kreeg gisteren een PPs door en vond die zo prachtig dat ik hem vertaald hier neeschrijf!
Ik zal doorgaan met te beminnen zelfs als anderen zich wentelen in de haat.
Ik zal doorgaan met te geloven zelfs als de wereld haar hoop verliest.
Ik zal doorgaan met opbouwen zelfs als anderen verwoesten.
Ik zal doogaan met te spreken over vrede zelfs temidden van de oorlog.
Ik zal doogaan met licht te geven zelfs in het midden van de duisternis.
Ik zal doogaan met te zaaien zelfs als anderen weigeren om te oogsten.
Ik zal doogaan met roepen zelfs als anderen zwijgen.
En ik zal een glimlach toveren op de betraande gezichten.
Ik zal verlichting brengen als men enkel nog de pijn ziet.
Ik zal een reden tot vreugde geven zelfs daar waar er enkel nog droefheid is.
Ik zal diegenen die besloten hebben om stil te staan uitnodigen om te stappen .
Ik zal een schouder geven aan zij die zich uitgeput voelen.
Want in het midden van de verlatenheid zal er altijd een kind zijn dat naar ons kijkt vol hoop en wachtend op een teken van onszelf en zelfs als we in het midden van de kwelling zitten zal de zon ergens opgaan en ergens in het midden van de woestijn zal er steeds een plant groeien.
Maar als je op een dag ziet dat ik niet meer stap, niet meer lach en zwijg, kom dan dichterbij , geef me een kus en hou me even vast of geef me een glimlach. Dat zal volstaan want misschien was ik dat allemaal vergeten omdat het leven me even verpletterd heeft of me op een moment overrompeld heeft. Enkel een gebaar van jou zal me naar mijn weg terugbrengen, vergeet dat nooit!
Er zal altijd een vogel zijn die zingt , een kind dat lacht of een vlinder die ons zijn schoonheid cadeau doet!
|
)
.
.
