Ik kreeg gisteren late verjaardgaswensen al ben ik intussen 71 + 1 week. Die cijfers deden me even in de spiegel kijken maar ik zie sinds vorige week geen veranderingen. Er zijn overnacht geen rimpels bijgekomen, geen extra kilo's, ook geen nieuwe wallen of kwalen. En toch ... sinds vorige dinsdag ben ik één en zeventig. Een mijlpaal. Nog heb ik niet het gevoel dat ik dingen niet meer mag doen.
Conclusie: ik mag nog altijd dansen en swingen, ook als ik poets. Ik mag nog altijd luidkeels meezingen in de wagen als er een oude hit op de radio komt - en daarbij de vreemde blikken van andere chauffeurs aan de stoplichten negeren. Ik mag nog altijd leuke kleren dragen en ik hoef me niet af te vragen of dit jurkje, dat truitje, die laarzen of dergelijke ensembles niet meer kunnen. Nee, er is niets veranderd. Ik slaap nog altijd even goed, mijn appetijt is wat hij moet zijn, niet te veel, niet te weinig en ik geniet van een glaasje goede wijn.
En toch ... als ik zeg dat ik 71 ben, dan krijg ik te horen dat ik er goed uitzie voor mijn leeftijd al wordt dat laatste niet uitdrukkelijk geformuleerd. Daar ligt het keerpunt, beste lezer.
Zolang je jonger bent, zie je er goed uit. Punt. Vanaf zeventig zie je er goed uit - voor je leeftijd.
Anderzijds: zolang iedereen denkt dat ik nog lang geen zeventig ben, mag ik mezelf een senior noemen en denken: tussen mijn oren voel ik me nu ongeveer 55.
Een dierbare vriendin van me wordt al 81. Geen mens die het geloven wil. Ze ziet er amper 70 uit, heeft de dynamiek en de uitstraling van een vijftigjarige en de belangstelling en de agenda van een drukbezette veertiger. Elk gesprek met haar is een herbronning en een verruiming van je horizon. Spits, gevoel voor humor, wijs, de tijd vliegt voorbij.
En goede oude vriend is er vierentachtig.. Zijn taal is nog steeds veerkrachtig, zijn blik nog voor geen greintje vertroebeld.. Uren kan hij filosoferen over "zijn" en "niet zijn", over de vrije wil, over zen en boeddha en de andere godsdienstmeneren.
Twee "bejaarden" bekeken door de bril van een jongbejaarde, wat zeg ik, een piepkuiken - in hun ogen! Ik wil hun voorbeeld graag voor ogen houden! En intussen geniet ik van wat de dag me brengt.
Lieve blogvrienden en vriendinnen, jullie hebben samen met de familie en vrienden hier mijn dag tot een topdag gemaakt. Bedankt voor jullie wensen, het is zo hartverwarmend te zien dat er mensen zijn die met een kleine attentie laten voelen dat je er toch wat toe doet.. meer moet het echt niet zijn.
Vanaf vandaag zou ik mijn logje moeten tekenen met Natoken al 71 jaar een hoofd, een romp, twee armen, twee handen die hier af en toe iets zinnigs of onzinnigs neerpennen, twee benen, twee voeten die een amoureuze relatie hebben met gemakkelijk maar toch elegante schoenen en dito kledij, donker haar dat helaas de tand des tijds niet ontloopt en 50 tinten grijs krijgt , wat overtollige Michelinbandjes hier en daar, maar vooral met een gigantische liefde voor het leven en die zich steeds overal probeert aan te passen zelfs als ze een jaartje ouder is…
Een dom blondje ( daar gaan we weer ) koopt op de markt een hondje voor tien euro. Niks te veel zou je zeggen, maar thuis gekomen zet ze het hondje in de woonkamer op de grond en bekijkt het nog eens goed. Ze merkt dan pas dat het beestje maar drie pootjes en een oog heeft. Dat vindt ze maar zielig en ze besluit met het diertje naar de dierenarts te gaan. De arts laat het beestje op de onderzoektafel plaatsen. Hij onderzoekt het hondje, luistert naar zijn hartslag en zijn ademhaling, zet een stap terug en vraagt met een bedenkelijke uitdrukking op zijn gezicht aan het blondje:
“Er is heel wat mis met het beestje. Zal ik hem maar afmaken?”
Het blondje vraagt daarop aan de arts hoeveel dat kost. Het antwoord in overweging nemend, zegt ze vervolgens tegen de arts dat dat goed is en vertrekt.
Een week later staat ze opnieuw bij de dierenarts voor de deur en vraagt: “En, is mijn hondje al af?”
Geniet van het weekend lieve vrienden en van het leven, je hebt het maar even!
Op het strand durf ik nog schelpen rapen, met glinsterende ogen kan ik nog langs de waterlijn lopen genietend van de zee en en de rust die het ebben van het water met zich meebrengt.. maar in hangmatten hangen en op grassprietjes fluiten... die tijd is voorbij vrees ik ....Stel je voor dat ik niet meer alleen uit zo'n hanglat zou geraken
Iedereen kent ze, de kleinkinderen dragen ze en dan heb ik het over die fluovestjes...een keerpunt in de geschiedenis van de mensheid. Ik zag ze hier in de buurt onlangs ook en masse verschijnen en dacht...
Die kleurige hebbedingetjes veranderden toch het uitzicht van de wereld of niet? Niets is ooit meer als voorheen! Vanaf nu is de mens immers zichtbaar in het donker, net als de glimwormen en de vuurvliegjes! Kortom, een doorbraak om u tegen te zeggen! En nu het vroeger donker wordt (of later licht) duiken ze dan ook weer op: vrolijke streepjes kleur in de duisternis, lichtpuntjes in donkere dagen. Het ziet er bijna feestelijk uit, zelfs het meest chagrijnige hoofd klaart ervan op! Ja, ja, héél blijmakend allemaal, maar dan wel van op afstand.
Ooit vroeg een kleinkind waarom oma geen fluovestje draagt als ze fietst want fluovestjes zijn namelijk zo praktisch, zo verantwoord en vooral zo zichtbaar (daar was het ‘m ook om te doen natuurlijk). Die kleine had goed geluisterd en oma stond even zonder deftig antwoord
Maar laten we er geen doekjes om winden: met een fluovest aan ziet biebie er in allerbeste omstandigheden uit als een vriendelijke glimworm, maar vaker nog heeft zij een treffende gelijkenis met een buitenissig ruimtewezen of een kabouter met profileringsdwang. Neen gehuld in deze lichtende kleurenpracht heeft ze zelden iets weg van een elegant vuurvliegje, helaas.
Ik zit dus nog steeds in dubio, ga ik mee in de vooruitgang ? Laat ik de rede zegevieren boven de ijdelheid? Stapt ik in de toekomst verantwoord op de velo? We zullen het zien, zelfs in het donker!
Voilà weer iets om over na te denken nu ik even de tijd heb
Breekt het angstzweet je uit bij het idee dat je veertig dagen geen steak of hamburgers mag eten? Geen nood, dat hoeft ook helemaal niet. Maar wie af en toe vlees of vis laat staan, kan een paar euro's besparen, wat gezonder gaan leven en vooral: het klimaat een handje helpen. “We willen vooral dat wie deelneemt, zich bewust is van de impact van vlees eten op het milieu”.
Dat las ik op google naar aanleiding van de campagne die nu gelanceerd is.
Of je nu al dan niet meedoet , speelt geen rol , hoofdzaak voor mij is dat er variatie in mijn eten zit, veel groenten en afwisselend vlees of vis. Vasten zoals vroeger is nu bijna ondenkbaar omdat de maatschappij is geëvolueerd. Vroeger gingen de mensen minder vlees eten en stopten ze met snoepen. Alleen op zondag mocht het iets meer zijn. Dat is nu allemaal niet meer van toepassing. Die katholieke traditie is nogal vervaagd, als je het mij vraagt. Vroeger was dat een onderdeel van het geloof en werd het opgedrongen door de kerk.
En dan ga ik natuurlijk terug in de tijd toen we gedurende de vastenperiode op woensdag en zeker op vrijdag nooit vlees aten. Bij ons thuis was dat in ieder geval de gewoonte, dan stonden er eieren, kaas of vis op het menu en dat was ook lekker! Maar in mijn geheugen staat vasten eerder gelijk met niet snoepen , 40 dagen lang werd elk stukje snoep opzij gelegd tot paaszaterdag .. dan mocht de doos terug open om de plakkerige snoepjes en karamellen aan te vallen!!
Intussen is die traditie al lang vervlogen en zijn visschotels of eiergerechten ook vaak delicatessen…en in hoever dat nog naar vasten verwijst , weet ik niet hoor! Ja tijden kunnen veranderen hé
Over het weer? Ik denk niet dat iemand daar nog op zit te wachten!
Over de winter van 2016..?
Hoe winter, wat winter, waar winter... niet in onze contreien….
Over de voetbal of het veldrijden?
Met sommigen hier kan ik daar een boom of boompje over opzetten en dan doen we dat ook…
Even nadenken? Over de gezondheid?
Och het zal bij iedereen wel hetzelfde zijn zeker .. kraken en piepen en bij de ene al wat meer dan bij de andere.
Over wat er in de maatschappij gebeurt?
Verkrachtingen die ongestraft blijven, oorlogen en homicides al over, vluchtelingen die maar blijven binnensijpelen en voor tweespalt zorgen in veel landen..Muggen die nu ook al de wereld op zijn kop zetten na aids en ebola en andere epidemieën…Neen , allemaal onderwerpen waar er volgens mij al genoeg over gepalaverd wordt.
Waarover dan wel?
Vriendschap, gezellig bij elkaar zijn, verdraagzaamheid, liefde misschien? Waarom niet, of ben je ouderwets of naïef als je het over die boeg gooit? Toch nog altijd beter dan naast elkaar te zitten met een mobieltje in de hand en druk tikkend om contact te leggen met de buitenwereld… Als de huidige generatie over x aantal jaren niet allemaal lijden aan duimartritis dan weet ik het ook niet meer . Spijtig genoeg zal ik niet lang genoeg leven om te zien of die voorspelling uitkomt …
Daarom… geen thema vandaag lieve mensen gewoon een aangenaam weekend aan iedere bezoeker!
Op 2 februari is het Maria-Lichtmis. Dat wil zeggen: tijd om kaarsjes aan te steken en pannenkoeken te smullen. Met Lichtmis wordt de terugkeer van het licht gevierd: de donkerste dagen zijn voorbij en de lente staat bijna weer voor de deur. De ronde, goudkleurige pannenkoeken symboliseren de zon.
Blijkbaar is het , in de meeste Europese landen, al van oudsher een gewoonte dat op 2 februari pannenkoeken worden gebakken. Vandaar ook het gezegde: "Geen vrouwtje zo arm, of ze maakt op Lichtmis haar pannetje warm."
Daarom mijn vraag…Heb je gisteren ook pannenkoeken gegeten?
Maar wat ik vooral wil weten … heb je het goed gedaan?
Lichtmis wordt beschouwd als een dag van voorspoed. Zo zou het geluk brengen om met je rechterhand een pannenkoek omhoog te gooien terwijl je met je linkerhand iets van goud vasthoudt.
Dat goud heb ik maar achterwege gelaten en gewoon genoten van mijn pannenkoek met wat suiker .
Vandaag was het de dag van het gedicht. De kranten en andere media hebben het ons verteld en ook bij Ani kan je dat lezen... Heel even ging ik er ook in mee..
Wat we nu in Amerika en op andere delen van de wereld meemaken ( extreme sneeuwval, lage temperaturen of overstromingen) worden toegeschreven aan het fenomeen El Niño .
Die naam hoorden we voor het eerst in 1974 toen we in Peru woonden en er zich ook toen extreme klimaatverschijnselen voordeden. Het waren de Peruvianen die ons erop wezen dat El Niño de oorzaak was.
Maar wie of wat is El Niño ?
Langs de evenaar in de oostelijke Grote Oceaan komt in de loop van sommige jaren een sterke opwarming van normaal koel zeewater voor die van invloed is op het weer in grote delen van de wereld, waaronder soms ook Europa. Dit verschijnsel wordt El Niño genoemd (= De Kleine Jongen, refererend aan het 'Kerstkind', aangezien dit fenomeen vooral rond die periode voorkomt), een benaming die vissers in Peru hebben gegeven.
Eigenlijk bedoelen zij daarmee het warme water dat steeds in januari voor de kust van Peru verschijnt en dat daar een eind maakt aan het visseizoen. Onregelmatig, maar toch gemiddeld eens in de drie tot zeven jaar, leidt El Niño tot zo'n uitgebreide en sterke verwarming van het oceaanwater dat de hele atmosfeer daar gedurende langere tijd door wordt beïnvloed. Blijkbaar speelt die “ kleine jongen” weer met ons voeten want we zien overal weer heel extreme verschijnselen .. Opwarming van de aarde? ..
Ik weet het niet, feit is dat die El Niño al heel lang bekend is en nog steeds ons klimaat beïnvloedt…Gelukkig hebben we in ons Belgiekske niet zo'n negatieve last van dit fenomeen want van een strenge winter kunnen we echt niet spreken..Maar niemand die daar boos om is denk ik!!
)
Spijtig genoeg zal ik niet lang genoeg leven om te zien of die voorspelling uitkomt …
