Reclames, we worden er op TV mee overladen, iedere zender doet zijn best om de andere te overtreffen. Soms zitten daar waarlijk bloedmooie pareltjes tussen maar anderzijds worden we zo nu en dan geconfronteerd met regelrechte vehikels: misbaksels die zo stuntelig in elkaar gehikt zijn dat ik bijna naar een andere zender overschakel!
Zo erger ik me ( en blijkbaar nog anderen) blauw aan dat kapsones gevalletje waarmee SodaStream uitpakt, om aan de kijker een toestel te slijten, dat ordinair leidingwater in verfrissend bruisend water verandert. Ze voeren daar een ongehoord onbeschofte en niet eens tot wasdom gekomen helleveeg op. Dat feeksje wijst haar met petflessen zeulende vader terecht en eist dat hij zich zo’n bruiswatermaker aanschaft, teneinde het milieu te ontlasten.
Daar valt wat voor te zeggen, maar door de uitermate botte manier waarop ze dat doet, zet ik meteen mijn stekels op. Op zo'n toon tegen je ouders bezig zijn dit stuit tegen de borst !
Wellicht heeft dat kind niet zelf de aanpak gekozen maar vinden de reclamemakers die manier van praten ok. IK niet dus!!
Als ik nooit ofte nimmer zo’n SodaStream zal kopen, is dat de schuld van dat kapsones gevalletje !
Onze oudste kleinzoon start vanaf maandag aan de universiteit en van dan is loslaten stilaan een feit.
Een grote stap vind ik want ik herinner me nog zo goed hoe moeilijk ik het had toen onze kinderen het huis verlieten om op eigen benen te staan.
Het is niet altijd simpel om een kind los te laten . Je hebt dat klein hulpeloos hummeltje vanaf dag 1 opgevoed, al die eerste dingetjes geleerd, eerste stapje, eerste hapje, eerste woordje, kortom alles voor de eerste keer meegemaakt en dat gaf je zo`n overheersend gevoel van liefde. Maar de tijd staat niet stil, je kent je kind door en door en leeft met alles mee wat weer nieuw is voor jullie allebei. Hogere school, zelfstandigheid, eerste liefdesverdriet, eerste buitenlandse reis zonder ouders enz.
Een heel groot deel van je leven heb je samen met je kind doorgebracht. Je bent zo aan de dagelijkse vaste momenten samen gewend, dat het heel erg wennen is als je ineens die vaste rituelen, de interactie die er altijd was moet missen.. Je weet dat je dat kind moet loslaten om dat te doen waarvoor jij hem/haar hebt 'opgeleid' namelijk een eigen leven op te bouwen. Je weet dat je je kind de goede basis heeft meegegeven, dat het niet van de wal in de sloot springt, dat het goede inzichten heeft, met geld kan omgaan en een gezonde levensinstelling heeft, zelfstandig is en zelfverzekerd, kortom je kan hem/haar met een gerust hart op de wereld loslaten en toch blijft het nog altijd een beetje moeilijk, ook al weet je dat je je geen zorgen hoeft te maken.
Neen , loslaten niet altijd makkelijk, want je houdt over het algemeen zo vreselijk veel van je kind dat je het liefst alles voor hem/haar zou willen doen en het de hele dag zou willen beschermen voor alle mogelijke gevaren. Dit is ook waarom 'loslaten' zo moeilijk is misschien voor een moeder nog meer dan voor een vader, omdat een moeder vaak zo gewend is om te zorgen, dat ze tegen de tijd dat de kinderen het huis uit gaan, vaak vergeet dat haar kind dingen al zelfstandig kan.
Daarnaast komt ook het feit dat als kinderen het huis uit gaan ze een leeg gevoel achterlaten. Er was immers altijd leven in huis. Je leefde 18/25 jaar of nog langer voor je kind en zette vaak je eigen behoeftes opzij. Het voelt ineens heel raar wanneer je als moeder ineens weer op jezelf gewezen bent als je kinderen uit huis zijn, of je niet meer zo nodig hebben. Dat groot verantwoordelijkheidsgevoel, graag de controle willen hebben en heel veel liefde maken het soms moeilijk om je kind los te laten.
Nu kan ik dat allemaal van op afstand bekijken al voel ik diep in mijn hart opnieuw een beetje dat loslaten….. Van hieraf moet je gaan, met vallen en opstaan liefste kleinzoon...
Als katholiek opgevoed meisje van juist na de oorlog toen seks nog taboe was en enkel mocht met het oog op de voortplanting, las ik met contentement het artikel van Lotte Debrouwere in de krant.
Ik las dat we mogen van de paus. We mogen vrijen. De liefde bedrijven. Seks hebben.
“Seksueel plezier is simpelweg goddelijk”, zei paus Franciscus.
Niet dat een mens van tegenwoordig zich nog inhoudt voor de paus, maar het deed toch deugd om dat te lezen. Het zal minder deugd gedaan hebben bij die oude vastgeroeste heren die daar in hun soutanes tussen de pracht en praal van het Vaticaan belangrijk lopen te wezen. Die zullen zich wel verslikt hebben in hun gouden kopje koffie en zwetend naar de paternoster hebben gegrepen. De rozenkrans gebeden. Wees gegroet Maria, vol van genade. De Heer was even niet met hen.
En ondertussen ergens in het diepe West-Vlaanderen zal ene Willem Vermandere in zijn huisje in Steenkerke breed glimlachen. In het geweldig lied God & co van zo’n 32 jaar geleden schreef hij :
“Ik moet je eerlijk vertellen, ik heb me altijd kostelijk geamuseerd, als die horde oude vrijgezellen de seksuele moraal dicteert. Laat die kamerheren toch zitten, die mannen zijn noch mossel noch vis. Ze piekeren en peinzen en vitten als het deugd doet, dat het zonde is.”
En zie, wat deugd doet, is geen zonde meer. Het is goddelijk geworden. Eindelijk. Finalmente..
Komaan Franciscus, de ‘progressiefste onder alle pausen’ doe nog maar een voetje vooruit. Er is nog veel werk aan “uwen winkel”.
Vermandere gaf in zijn zelfde lied al een voorzet: “En waarom nog geen één priesteresse, in uw mannendictatuur. Is de vrouw enkel geschikt als kokesse, of voor het blussen van het minnevuur?”
Voila, paus Franciscus er is nog werk aan de winkel
Voor diegenen die het lied niet kennen, ga via google naar de volgende link, ik beloof je het is de moeite al is het in het West Vlaams gezongen https://youtu.be/EmDInhmw7vY.
Organiseren jullie je BBQ op dezelfde manier ???? Enkele tips om lekker te barbecueën: Heel belangrijk is om te weten dat een man ook bepaalde kookkunsten vertoont. Gedetailleerd in 24 stappen, vind je alles hieronder voor een gezellig samenzijn, zonder mondkapje.
MAN VROUW
1. Man haalt barbecue en kolen uit de schuur. 2. Vrouw maakt de grill van de barbecue schoon.
3. Vrouw gaat naar de winkel.
4. Vrouw gaat naar de slager.
5. Vrouw gaat naar de bakker.
6. Vrouw maakt de salades klaar en bereidt de groenten.
7. Vrouw bereidt de diverse vleessoorten.
8. Vrouw legt al het vlees op een schaal samen met alle andere
barbecue benodigdheden, zoal kruiden enz
9.Vrouw brengt de schaal en de schoongemaakte grill naar de man
die bij de BBQ staat te wachten met een biertje in de hand
10.Man legt het vlees één voor één op de barbecue.
11.Vrouw gaat de tafel dekken.
12.Vrouw checkt de groenten die ze aan het koken is.
13.Vrouw bereidt het dessert.
14.. Vrouw gaat naar buiten om de man te vertellen dat het vlees op
de barbecue aanbrandt
15. Man pakt het aangebrande vlees van de barbecue
en geeft het op een schaal aan de vrouw.
16. Vrouw pakt de borden en serveert het serviesgoed uit.
17. Man schenkt de drankjes in.
18. Vrouw ruimt tafel af en gaat koffie zetten.
19. Vrouw serveert koffie en dessert.
20. Vrouw ruimt tafel weer af.
21. Vrouw gaat afwassen en de keuken opruimen.
22. Man laat de barbecue staan;
er branden immers nog wat kooltjes.
23.. Man vraagt aan vrouw of ze vandaag blij is
dat ze niet hoefdete koken.
24.. Man ziet vrouw verbaasd kijken en concludeert
dat het onmogelijk is om vrouwen gelukkig te maken.
Ik denk dat een nieuwe week starten met een glimlach positieve energie geeft vandaar..
Een echtpaar winkelt in de plaatselijke Colruyt. Op een bepaald moment neemt de man een bak Duvel en plaatst die in het winkelkarretje.
" Wat denk je dat je doet ? ", vraagt zijn vrouw.
" ’t Is een koopje, vrouw, 22 Euro, want den Duvel staat in reclame “, antwoordt hij..
" Zet die bak maar snel terug, we kunnen ons dat echt niet veroorloven, " zegt de vrouw.
Dus hij doet dat en ze vervolgen hun weg tussen de rekken. Een paar gangpaden verder neemt de vrouw een pot gezichtscrème van 50 Euro en zet die in het winkelwagentje.
" Wat denkt ge dat ge doet ? ", vraagt de man.
" Dat is voor de verzorging van mijn gelaat, schat, die crème gaat er voor zorgen dat ge me beeldschoon zult vinden.”
Waarop haar man reageert : “Awel, dat doet nen bak Duvel ook en dat voor den helft van de prijs ! “ ·
Er wordt de dag van vandaag weer ‘gewielrend’ dat het een lieve lust is. Als de televisie een wedstrijd uitzend en dat durven ze soms te doen, 🙂 kijk ik daar graag naar vooral als Michel Wuyts het commentaar verzorgt, want dan zit ik me werkelijk te verkneukelen. Zijn woordgebruik is namelijk een niet te onderschatten aanwinst voor onze taal.
Als liefhebber van alles wat met taal verband houdt, is dat iets dat ik van harte verwelkom. Tijdens de voorbije reportages is bijvoorbeeld onderstaande kippetjespraat vrolijk uit zijn mond en over zijn lippen gestruikeld:
– “Er is geen vuiltje aan de hand.”
Vroeger moest dat vuiltje zich aan de lucht bevinden, maar voor velen is dat toch iets te hoog gegrepen.
– “Er is een kleine kink in het peloton.”
Wellicht bij gebrek aan een kabel.
– “De start werd verdonkeremaand.”
Ik had die nochtans gezien, al zorgde een losgeraakte reclamedoek wel voor wat geharrewar.
– “Brutaliteit wordt genadeloos afgeslacht.”
Bij mij zou afgestraft volstaan, want ik ben niet zo’n bloeddorstig type.🙂
Om zo'n versprekingen alleen al geef ik elke dag vanzelfsprekend acte de présence met pen en papier in de aanslag. Ik ben telkens benieuwd wat de heer Wuyts weer allemaal uit zijn botten zal slaan, om het eens met een Belgisch-Nederlandse staande uitdrukking te zeggen. 🙂 Belgisch Nederlands?! Het is me een raadsel waarom van Dale hardnekkig weigert om deze taalvariant Vlaams te noemen. Ik ben geen Belgische Nederlander maar een Vlaming en ik spreek geen Belgisch-Nederlands, maar Vlaams … ja, zelfs West-Vlaams. 🙂
Maar soms heb ik van die “ herkauwdagen ” en zeker in deze coronatijd ( ik kan het woord niet meer horen!!) en dan ga ik meestal even terug naar wat er de laatste dagen, weken zoal gebeurde en dan komt er altijd wel één of andere vaststelling of bedenking naar boven! Vandaag was het deze zekerheid!
Ik ben katholiek opgevoed en heb het hele parcours doorlopen van eerste communie, vormsel tot mijn plechtige communie en trouwen voor de Kerk. Nu beperkt mijn aanwezigheid in de kerk zich tot huwelijken, communies en begrafenissen. Zelf verkies ik crematie en een afscheid in een begrafeniscentrum waar alles veel intiemer en intenser verloopt dan in een kerk . Intimiteit, verbonden zijn met anderen stonden en staan nog steeds centraal in mijn leven en voor mijn definitief afscheid kies ik dan ook voor die persoonlijke touch . Troost putten uit het idee van het eeuwige leven zoals je in Kerkelijke begrafenissen hoort, vind ik een typisch menselijke, bijna opportunistische gedachte. Ik heb er al veel bij stil gestaan maar weet nog steeds niet of God bestaat. Wat de hersenen niet kunnen bevatten, kunnen ze niet bevatten denk ik dan maar.
Door veel te lezen en te luisteren heb ik wel een soort eigen religie ontwikkeld: ik geloof in een perpetuum mobile, een soort eeuwigdurende energie. Het organische verdwijnt, maar de ziel, of hoe je het ook wil noemen, blijft ergens bestaan zij het in je kinderen en kleinkinderen, een werk of één of andere prestatie in je leven die heel zinvol was voor jezelf of anderen!
En morgen gooi ik het hopelijk weer over een meer luchtige boeg!
Eén blik in de spiegel en de opkomende rimpels en grijze haren bewijzen wel degelijk dat ik in de herfst van mijn leven ben die grijze sprieten laten zien dat mijn lichaam niet meer in de opbouw is, maar langzaam richting verval gaat.
Mensen roepen misschien dapper dat iemand ‘mooi oud wordt’ en ‘karakteristieke rimpels’ heeft, maar feit is toch dat een strak huidje of kontje er appetijtelijker uitziet dan al dat losse vel en pigment op de verkeerde plekken .Dus samenvattend: ik word steeds lelijker en dan ga ik dood. Goed, tot zover de reaiteit.
Het is misschien wat voorbarig om te zeggen dat ik mijn grijze lokken omarm, of de rimpels een helpende hand toesteek maar ach, ze even lief toespreken dat helpt misschien? Daarom ....
Lieve nek- en oog rimpels, lieve wangzakjes, lieve wallen van me, laat ik maar meteen met de deur in huis vallen niet dat ik daar erg naar uitkeek, maar in theorie wist ik natuurlijk dat jullie op een dag in mijn leven zouden stappen en dat deden jullie ook, geruisloos maar onomkeerbaar. Waar jullie eerst nog alleen verschenen na een wilde avond of te weinig slaap, zijn jullie intussen “here to stay.” Ik heb dan maar besloten dat ik jullie accepteer. Sterker nog, ik heb besloten dat ik jullie ga verwelkomen. En daarna helemaal ga doodknuffelen, dat vooral.
Het is niet dat ik te klagen heb. Maar het verval slaat op mijn 75ste, gewoon toe. Voor corona kwam ik onverwacht een vriendin tegen die ik al een tijd niet in het echt had gezien. Even monsterden we elkaars gezicht. En ik weet zeker dat we allebei hetzelfde dachten: "Zozo. Die. Is. Oud. Geworden." Maar mooi oud is niet lelijk. Sterker nog, we hielden natuurlijk niet op over hoe goed die andere eruitzag. En ik meende dat ook echt. Zij had nog steeds diezelfde twinkeling in haar ogen waar ik altijd zo om moet lachen. En ik had nog steeds dezelfde ogen maar intussen grijs wordend haar en dus ook nekrimpels en wangzakjes die in een heel zure stand kunnen blijven staan als ik vergeet om regelmatig te glimlachen.
Daarom ...
Lieve nekrimpels en wangzakjes, ik weet nu al dat jullie de komende tijd meer vrienden ongevraagd gaan uitnodigen dus ik kan er maar beter aan wennen nietwaar? En hoewel ik veel beweeg en water drink en matig probeer te eten, weet ik ook: leven is ouder worden. En daar hoort dit dus bij. En aangezien het alternatief betekent dat ik er niet meer zou zijn, wilde ik maar even zeggen dat jullie van harte welkom zijn.
Dus kom er maar bij: grijze haren, kipfilet-bovenarmen - en hé, zijn dat nou ineens pigmentvlekjes op mijn hand- want ik omarm jullie, ik let op jullie en ik leef naar jullie. Ik hoop dat ik dat nog heel lang mag doen. En al die tijd knuffel en prijs ik jullie en dat zal ik blijven doen net zolang tot jullie misschien even genoeg van mijn liefde hebben en me een tijdje links laten liggen en niet meer vermenigvuldigen.
Niet dat jullie daarna niet meer welkom zijn hoor, dat wil ik niet zeggen, maar soms blaast een beetje afstand ook ineens weer passie in een relatie he? En allemaal tegelijk langskomen hoeft van mij trouwens ook niet hoor. Ik vind dat natuurlijk heel gezellig, maar wil jullie wel stuk voor stuk de aandacht geven die jullie verdienen, begrijp je dat?
Misschien kunnen we dus eens praten over een soort bezoekregeling? Zou zoiets kunnen denk je? Zo, denk er maar even over na. We hebben alle tijd. Want jullie gaan misschien niet meer weg, maar ik ben dat voorlopig ook nog niet van plan. Wat mij betreft maken we er dan ook een mooie tijd van samen!
Dus daag lieverds, don’t be a stranger! Maar bellen jullie wel eerst even dan kan ik me een beetje op jullie komst voorbereiden want dat hebben vrouwen van mijn leeftijd inmiddels wel nodig, vrees ik. Maar dat hoef ik jullie niet te vertellen.
Een gesprek tussen opa en zijn achterkleininderen later...🙈😅
Nou jongens, gaan jullie nog iets leuks doen dit weekend?
Jan (20): Ik ga dit weekend online daten.
Piet (18): nou ik niet hoor! Ik wil nog niet trouwen en chatten kan ik ook wel met mijn vrienden. Dat ga ik dan vanavond ook doen, online chatten. Met een biertje er bij natuurlijk, want dat mag ik nu eindelijk hebben.
Truus (16): Ik ga dansen en dan het filmpje op tiktok zetten.
Opa: goh.. toen ik jong was gingen we met zijn allen op stap, dan kon je al die dingen tegelijk doen...
Op stap Opa? Hoe ging dat dan?
Nou, dan ging je naar een bar dancing met je vrienden om een biertje te drinken en/of te dansen en als je geluk had dan kwam je iemand tegen die je leuk vond.
Dansen? Binnen? Maar kon je elkaar wel verstaan dan met de muziek aan?
Opa: nou dat was wel eens moeilijk, je moest dan heel dicht bij elkaar staan en soms moest je zelfs schreeuwen om elkaar te verstaan.
Schreeuwen Opa? Mocht dat zomaar? En hoefde je dan geen 1.5 meter afstand te houden?
Opa: Nee dat hoefde toen nog niet. We stonden, zaten, zongen en dansten heel dicht bij elkaar.
Zingen? Met zijn allen? Mocht dat ook?
Opa: Jazeker! Er werden toen zelfs hele festivals gehouden waar duizenden mensen samen kwamen om te zingen en dansen.
Werd dan niet iedereen ziek?
Opa: Och, iedereen was wel eens verkouden, maar dan ging je gewoon aan het werk.
Jan: Aan het werk, terwijl je verkouden was😱???
Ja hoor, alleen de aanstellers bleven thuis. Er werd toen ook gewoon nog gezoend.
Truus: Gezoend??? Ieuw!!😣 Met mensen van buiten je eigen huishouden opa?
Ja hoor, dat deden mensen vroeger als ze gingen daten. Het was zelfs zo dat mensen elkaar vaak begroetten met 3 kussen op de wangen. Zo feliciteerde je mensen ook, met een hand en 3 zoenen. Met oud en nieuw gaven veel mensen zelfs iederéén een hand en 3 zoenen.
Truus: Jakkes, wat smerig! 😨 Had iedereen dan wel alcohol bij zich om zijn/haar handen te desinfecteren?
Opa: Ja, we hadden met oud en nieuw meestal wel alcohol bij ons, maar dat smeerden we niet op onze handen hoor, dat dronken we lekker op! 😁
Piet: Er was toen ook nog overal vuurwerk toch Opa?
Opa: Ja dat klopt! Iedereen mocht dat gewoon nog afsteken.. en je had op sommige plekken vuurtjes en feesten.
Jan: Ging iedereen dan naar die feesten?
Nou, niet iedereen natuurlijk, sommige mensen stonden gewoon in groepjes op straat.
Jan: In groepjes? Meer dan 3 mensen?
Ja hoor, dat mocht toen gewoon. Als het koud werd, mocht je zelfs met zijn allen naar binnen gaan. Echt?
Met zijn allen in 1 huis? Kwam dan de politie niet?
Nee joh, dat was toen heel normaal. Zo lang de buren er maar geen last van hadden..
Truus: vertel nog eens iets meer opa, wat er vroeger was en nu niet meer..
Opa: Toen opa klein was, hadden we Sinterklaas en zwarte Piet.
Wat was dat voor feest dan Opa?
Dat was een feest waarbij kinderen chocola, snoep en cadeautjes kregen. Er is toen nog een heel gedoe om geweest omdat sommige mensen vonden dat zwarte piet racistisch was en andere mensen wilden zwarte piet houden omdat ze vonden dat het bij onze cultuur hoorde. Enorme rellen zijn er om geweest!
Hoe is dat afgelopen Opa?
Och, na het eerste corona virus mochten er niet meer zo veel mensen naar de intocht komen en trakteren op scholen mocht ook al niet meer. Uiteindelijk hebben ze het hele feest maar afgeschaft. Een hoop gedoe om niks...
Wat is trakteren?
Dat mochten kinderen vroeger op school als ze jarig waren. Dan namen ze voor alle kinderen uit de klas iets lekkers mee en nadat er voor ze gezongen was, deelden ze dat uit.
Pakten alle kinderen dan iets uit dezelfde bak?
Ja hoor, ook dat was vroeger heel normaal. In sommige culturen aten mensen zelfs van dezelfde borden, of uit dezelfde pan!
Een uur lang was ik in de bank met mijn vader, omdat hij een bankoverschrijving wilde uitvoeren. Ik kon mezelf niet inhouden, en ik vroeg:
"Papa, waarom doe je niet gewoon aan internetbankieren?"
"Waarom zou ik dat doen?" zei hij..
."Wel, dan moet je niet een uur lang wachten om een overschrijving uit te voeren."
"Je kunt nu zelfs je inkopen via internet doen. Alles is zoveel gemakkelijker!" zei ik. Ik was zo enthousiast om hem te vertellen over internetbankieren.
"Als ik dat doe, moet ik dan het huis niet meer verlaten?" antwoordde hij.
"Ja, inderdaad!" zei ik. Ik vertelde hem hoe al je boodschappen geleverd kunnen worden via internet, met diensten zoals Amazon! Ik was sprakeloos door zijn antwoord:
"Toen ik de bank binnen wandelde, kwam ik vier vrienden tegen en sloeg ik een praatje met de bankbediende die me intussen goed kent." "Ik ben alleen", weet je... dit is het gezelschap dat ik nodig heb. Ik vind het leuk om me klaar te maken om naar de bank te gaan. Ik heb tijd op overschot, het is de lichamelijke connectie waar ik naar smacht."
Twee jaar geleden werd ik ziek. De eigenaar van de groentewinkel kwam me groeten en zat naast mijn bed, en huilde. Toen je moeder enkele dagen op de grond viel tijdens haar ochtendwandeling, zag onze kruidenier dit gebeuren. Hij hielp haar in zijn wagen en bracht haar naar huis, omdat hij weet waar ik woon.
"Zou ik die "menselijke" aanraking ook hebben als alles via internet verliep?"
Waarom zou ik alles thuis laten leveren en alleen maar met mijn computer bezig zijn? Ik weet graag met welke personen ik bezig ben, en niet alleen de "verkoper" erachter. Het schept een band.
Levert Amazon dit ook?
Technologie is niet het echte leven. Breng tijd door met mensen... niet met toestellen. 🥰🥰🥰
Ben jij zo iemand die na het afgaan van de wekker direct naast je bed staat? Of ben je met geen stok uit bed te krijgen en bestaat jouw ochtendritueel vooral uit snoozen?
De wekker, noodzakelijk, maar door velen van ons gehaat, onderbreekt abrupt je slaap, of dat nu door een irritant geluid of een prettig muziekje is dat maakt het opstaan niet gemakkelijker tenzij je een ochtendmens bent en de nieuwe dag fris en fruitig begroet. Voor de meeste mensen blijft opstaan echter lastig en vervelend. Lang leve de snoozeknop dus! Want wat is er nu lekkerder dan je na het afgaan van die irritante wekker nog even lekker om te kunnen draaien? En nog eens, en nog eens…
Ik heb deze boodschap meegepikt uit een mail want bij mij is het door de “ braincooking” stil hierboven!!!
" De economen hadden er niet aan gedacht maar de CEO van een bank zette de economen aan het denken toen hij zei: "Een fietser is een ramp voor de economie van het land! Hij koopt geen auto en neemt geen autolening, koopt geen autoverzekering , koopt geen brandstof. Hij stuurt zijn auto niet naar onderhoud en reparaties, gebruikt geen betaald parkeren, veroorzaakt geen grote ongelukken, heeft geen meer baanwegen nodig, wordt niet zwaarlijvig."
Ja zeg als men zo begint, wat dan met gezonde mensen? Die zijn ook niet goed voor de economie. Denk eens na...
Ze kopen geen medicijnen.
Ze gaan niet naar ziekenhuizen en dokters.
Ze voegen niets toe aan het BBP van het land want elke nieuwe McDonald's outlet vb creëert ten minste 30 banen zoals :
10 cardiologen,
10 tandartsen,
10 gewichtsverliesdeskundigen naast al de mensen die in de McDonald's outlet werken.
Daarom mensen kies verstandig: een fiets of een McDonald's?
Het is de moeite waard om er over na te denken.
Ps .De voetgangers zijn nog erger. Ze kopen niet eens een fiets.
)
. 
