Ik denk dat een nieuwe week starten met een glimlach positieve energie geeft vandaar..
Een echtpaar winkelt in de plaatselijke Colruyt. Op een bepaald moment neemt de man een bak Duvel en plaatst die in het winkelkarretje.
" Wat denk je dat je doet ? ", vraagt zijn vrouw.
" ’t Is een koopje, vrouw, 22 Euro, want den Duvel staat in reclame “, antwoordt hij..
" Zet die bak maar snel terug, we kunnen ons dat echt niet veroorloven, " zegt de vrouw.
Dus hij doet dat en ze vervolgen hun weg tussen de rekken. Een paar gangpaden verder neemt de vrouw een pot gezichtscrème van 50 Euro en zet die in het winkelwagentje.
" Wat denkt ge dat ge doet ? ", vraagt de man.
" Dat is voor de verzorging van mijn gelaat, schat, die crème gaat er voor zorgen dat ge me beeldschoon zult vinden.”
Waarop haar man reageert : “Awel, dat doet nen bak Duvel ook en dat voor den helft van de prijs ! “ ·
Er wordt de dag van vandaag weer ‘gewielrend’ dat het een lieve lust is. Als de televisie een wedstrijd uitzend en dat durven ze soms te doen, 🙂 kijk ik daar graag naar vooral als Michel Wuyts het commentaar verzorgt, want dan zit ik me werkelijk te verkneukelen. Zijn woordgebruik is namelijk een niet te onderschatten aanwinst voor onze taal.
Als liefhebber van alles wat met taal verband houdt, is dat iets dat ik van harte verwelkom. Tijdens de voorbije reportages is bijvoorbeeld onderstaande kippetjespraat vrolijk uit zijn mond en over zijn lippen gestruikeld:
– “Er is geen vuiltje aan de hand.”
Vroeger moest dat vuiltje zich aan de lucht bevinden, maar voor velen is dat toch iets te hoog gegrepen.
– “Er is een kleine kink in het peloton.”
Wellicht bij gebrek aan een kabel.
– “De start werd verdonkeremaand.”
Ik had die nochtans gezien, al zorgde een losgeraakte reclamedoek wel voor wat geharrewar.
– “Brutaliteit wordt genadeloos afgeslacht.”
Bij mij zou afgestraft volstaan, want ik ben niet zo’n bloeddorstig type.🙂
Om zo'n versprekingen alleen al geef ik elke dag vanzelfsprekend acte de présence met pen en papier in de aanslag. Ik ben telkens benieuwd wat de heer Wuyts weer allemaal uit zijn botten zal slaan, om het eens met een Belgisch-Nederlandse staande uitdrukking te zeggen. 🙂 Belgisch Nederlands?! Het is me een raadsel waarom van Dale hardnekkig weigert om deze taalvariant Vlaams te noemen. Ik ben geen Belgische Nederlander maar een Vlaming en ik spreek geen Belgisch-Nederlands, maar Vlaams … ja, zelfs West-Vlaams. 🙂
Maar soms heb ik van die “ herkauwdagen ” en zeker in deze coronatijd ( ik kan het woord niet meer horen!!) en dan ga ik meestal even terug naar wat er de laatste dagen, weken zoal gebeurde en dan komt er altijd wel één of andere vaststelling of bedenking naar boven! Vandaag was het deze zekerheid!
Ik ben katholiek opgevoed en heb het hele parcours doorlopen van eerste communie, vormsel tot mijn plechtige communie en trouwen voor de Kerk. Nu beperkt mijn aanwezigheid in de kerk zich tot huwelijken, communies en begrafenissen. Zelf verkies ik crematie en een afscheid in een begrafeniscentrum waar alles veel intiemer en intenser verloopt dan in een kerk . Intimiteit, verbonden zijn met anderen stonden en staan nog steeds centraal in mijn leven en voor mijn definitief afscheid kies ik dan ook voor die persoonlijke touch . Troost putten uit het idee van het eeuwige leven zoals je in Kerkelijke begrafenissen hoort, vind ik een typisch menselijke, bijna opportunistische gedachte. Ik heb er al veel bij stil gestaan maar weet nog steeds niet of God bestaat. Wat de hersenen niet kunnen bevatten, kunnen ze niet bevatten denk ik dan maar.
Door veel te lezen en te luisteren heb ik wel een soort eigen religie ontwikkeld: ik geloof in een perpetuum mobile, een soort eeuwigdurende energie. Het organische verdwijnt, maar de ziel, of hoe je het ook wil noemen, blijft ergens bestaan zij het in je kinderen en kleinkinderen, een werk of één of andere prestatie in je leven die heel zinvol was voor jezelf of anderen!
En morgen gooi ik het hopelijk weer over een meer luchtige boeg!
Eén blik in de spiegel en de opkomende rimpels en grijze haren bewijzen wel degelijk dat ik in de herfst van mijn leven ben die grijze sprieten laten zien dat mijn lichaam niet meer in de opbouw is, maar langzaam richting verval gaat.
Mensen roepen misschien dapper dat iemand ‘mooi oud wordt’ en ‘karakteristieke rimpels’ heeft, maar feit is toch dat een strak huidje of kontje er appetijtelijker uitziet dan al dat losse vel en pigment op de verkeerde plekken .Dus samenvattend: ik word steeds lelijker en dan ga ik dood. Goed, tot zover de reaiteit.
Het is misschien wat voorbarig om te zeggen dat ik mijn grijze lokken omarm, of de rimpels een helpende hand toesteek maar ach, ze even lief toespreken dat helpt misschien? Daarom ....
Lieve nek- en oog rimpels, lieve wangzakjes, lieve wallen van me, laat ik maar meteen met de deur in huis vallen niet dat ik daar erg naar uitkeek, maar in theorie wist ik natuurlijk dat jullie op een dag in mijn leven zouden stappen en dat deden jullie ook, geruisloos maar onomkeerbaar. Waar jullie eerst nog alleen verschenen na een wilde avond of te weinig slaap, zijn jullie intussen “here to stay.” Ik heb dan maar besloten dat ik jullie accepteer. Sterker nog, ik heb besloten dat ik jullie ga verwelkomen. En daarna helemaal ga doodknuffelen, dat vooral.
Het is niet dat ik te klagen heb. Maar het verval slaat op mijn 75ste, gewoon toe. Voor corona kwam ik onverwacht een vriendin tegen die ik al een tijd niet in het echt had gezien. Even monsterden we elkaars gezicht. En ik weet zeker dat we allebei hetzelfde dachten: "Zozo. Die. Is. Oud. Geworden." Maar mooi oud is niet lelijk. Sterker nog, we hielden natuurlijk niet op over hoe goed die andere eruitzag. En ik meende dat ook echt. Zij had nog steeds diezelfde twinkeling in haar ogen waar ik altijd zo om moet lachen. En ik had nog steeds dezelfde ogen maar intussen grijs wordend haar en dus ook nekrimpels en wangzakjes die in een heel zure stand kunnen blijven staan als ik vergeet om regelmatig te glimlachen.
Daarom ...
Lieve nekrimpels en wangzakjes, ik weet nu al dat jullie de komende tijd meer vrienden ongevraagd gaan uitnodigen dus ik kan er maar beter aan wennen nietwaar? En hoewel ik veel beweeg en water drink en matig probeer te eten, weet ik ook: leven is ouder worden. En daar hoort dit dus bij. En aangezien het alternatief betekent dat ik er niet meer zou zijn, wilde ik maar even zeggen dat jullie van harte welkom zijn.
Dus kom er maar bij: grijze haren, kipfilet-bovenarmen - en hé, zijn dat nou ineens pigmentvlekjes op mijn hand- want ik omarm jullie, ik let op jullie en ik leef naar jullie. Ik hoop dat ik dat nog heel lang mag doen. En al die tijd knuffel en prijs ik jullie en dat zal ik blijven doen net zolang tot jullie misschien even genoeg van mijn liefde hebben en me een tijdje links laten liggen en niet meer vermenigvuldigen.
Niet dat jullie daarna niet meer welkom zijn hoor, dat wil ik niet zeggen, maar soms blaast een beetje afstand ook ineens weer passie in een relatie he? En allemaal tegelijk langskomen hoeft van mij trouwens ook niet hoor. Ik vind dat natuurlijk heel gezellig, maar wil jullie wel stuk voor stuk de aandacht geven die jullie verdienen, begrijp je dat?
Misschien kunnen we dus eens praten over een soort bezoekregeling? Zou zoiets kunnen denk je? Zo, denk er maar even over na. We hebben alle tijd. Want jullie gaan misschien niet meer weg, maar ik ben dat voorlopig ook nog niet van plan. Wat mij betreft maken we er dan ook een mooie tijd van samen!
Dus daag lieverds, don’t be a stranger! Maar bellen jullie wel eerst even dan kan ik me een beetje op jullie komst voorbereiden want dat hebben vrouwen van mijn leeftijd inmiddels wel nodig, vrees ik. Maar dat hoef ik jullie niet te vertellen.
Een gesprek tussen opa en zijn achterkleininderen later...🙈😅
Nou jongens, gaan jullie nog iets leuks doen dit weekend?
Jan (20): Ik ga dit weekend online daten.
Piet (18): nou ik niet hoor! Ik wil nog niet trouwen en chatten kan ik ook wel met mijn vrienden. Dat ga ik dan vanavond ook doen, online chatten. Met een biertje er bij natuurlijk, want dat mag ik nu eindelijk hebben.
Truus (16): Ik ga dansen en dan het filmpje op tiktok zetten.
Opa: goh.. toen ik jong was gingen we met zijn allen op stap, dan kon je al die dingen tegelijk doen...
Op stap Opa? Hoe ging dat dan?
Nou, dan ging je naar een bar dancing met je vrienden om een biertje te drinken en/of te dansen en als je geluk had dan kwam je iemand tegen die je leuk vond.
Dansen? Binnen? Maar kon je elkaar wel verstaan dan met de muziek aan?
Opa: nou dat was wel eens moeilijk, je moest dan heel dicht bij elkaar staan en soms moest je zelfs schreeuwen om elkaar te verstaan.
Schreeuwen Opa? Mocht dat zomaar? En hoefde je dan geen 1.5 meter afstand te houden?
Opa: Nee dat hoefde toen nog niet. We stonden, zaten, zongen en dansten heel dicht bij elkaar.
Zingen? Met zijn allen? Mocht dat ook?
Opa: Jazeker! Er werden toen zelfs hele festivals gehouden waar duizenden mensen samen kwamen om te zingen en dansen.
Werd dan niet iedereen ziek?
Opa: Och, iedereen was wel eens verkouden, maar dan ging je gewoon aan het werk.
Jan: Aan het werk, terwijl je verkouden was😱???
Ja hoor, alleen de aanstellers bleven thuis. Er werd toen ook gewoon nog gezoend.
Truus: Gezoend??? Ieuw!!😣 Met mensen van buiten je eigen huishouden opa?
Ja hoor, dat deden mensen vroeger als ze gingen daten. Het was zelfs zo dat mensen elkaar vaak begroetten met 3 kussen op de wangen. Zo feliciteerde je mensen ook, met een hand en 3 zoenen. Met oud en nieuw gaven veel mensen zelfs iederéén een hand en 3 zoenen.
Truus: Jakkes, wat smerig! 😨 Had iedereen dan wel alcohol bij zich om zijn/haar handen te desinfecteren?
Opa: Ja, we hadden met oud en nieuw meestal wel alcohol bij ons, maar dat smeerden we niet op onze handen hoor, dat dronken we lekker op! 😁
Piet: Er was toen ook nog overal vuurwerk toch Opa?
Opa: Ja dat klopt! Iedereen mocht dat gewoon nog afsteken.. en je had op sommige plekken vuurtjes en feesten.
Jan: Ging iedereen dan naar die feesten?
Nou, niet iedereen natuurlijk, sommige mensen stonden gewoon in groepjes op straat.
Jan: In groepjes? Meer dan 3 mensen?
Ja hoor, dat mocht toen gewoon. Als het koud werd, mocht je zelfs met zijn allen naar binnen gaan. Echt?
Met zijn allen in 1 huis? Kwam dan de politie niet?
Nee joh, dat was toen heel normaal. Zo lang de buren er maar geen last van hadden..
Truus: vertel nog eens iets meer opa, wat er vroeger was en nu niet meer..
Opa: Toen opa klein was, hadden we Sinterklaas en zwarte Piet.
Wat was dat voor feest dan Opa?
Dat was een feest waarbij kinderen chocola, snoep en cadeautjes kregen. Er is toen nog een heel gedoe om geweest omdat sommige mensen vonden dat zwarte piet racistisch was en andere mensen wilden zwarte piet houden omdat ze vonden dat het bij onze cultuur hoorde. Enorme rellen zijn er om geweest!
Hoe is dat afgelopen Opa?
Och, na het eerste corona virus mochten er niet meer zo veel mensen naar de intocht komen en trakteren op scholen mocht ook al niet meer. Uiteindelijk hebben ze het hele feest maar afgeschaft. Een hoop gedoe om niks...
Wat is trakteren?
Dat mochten kinderen vroeger op school als ze jarig waren. Dan namen ze voor alle kinderen uit de klas iets lekkers mee en nadat er voor ze gezongen was, deelden ze dat uit.
Pakten alle kinderen dan iets uit dezelfde bak?
Ja hoor, ook dat was vroeger heel normaal. In sommige culturen aten mensen zelfs van dezelfde borden, of uit dezelfde pan!
Een uur lang was ik in de bank met mijn vader, omdat hij een bankoverschrijving wilde uitvoeren. Ik kon mezelf niet inhouden, en ik vroeg:
"Papa, waarom doe je niet gewoon aan internetbankieren?"
"Waarom zou ik dat doen?" zei hij..
."Wel, dan moet je niet een uur lang wachten om een overschrijving uit te voeren."
"Je kunt nu zelfs je inkopen via internet doen. Alles is zoveel gemakkelijker!" zei ik. Ik was zo enthousiast om hem te vertellen over internetbankieren.
"Als ik dat doe, moet ik dan het huis niet meer verlaten?" antwoordde hij.
"Ja, inderdaad!" zei ik. Ik vertelde hem hoe al je boodschappen geleverd kunnen worden via internet, met diensten zoals Amazon! Ik was sprakeloos door zijn antwoord:
"Toen ik de bank binnen wandelde, kwam ik vier vrienden tegen en sloeg ik een praatje met de bankbediende die me intussen goed kent." "Ik ben alleen", weet je... dit is het gezelschap dat ik nodig heb. Ik vind het leuk om me klaar te maken om naar de bank te gaan. Ik heb tijd op overschot, het is de lichamelijke connectie waar ik naar smacht."
Twee jaar geleden werd ik ziek. De eigenaar van de groentewinkel kwam me groeten en zat naast mijn bed, en huilde. Toen je moeder enkele dagen op de grond viel tijdens haar ochtendwandeling, zag onze kruidenier dit gebeuren. Hij hielp haar in zijn wagen en bracht haar naar huis, omdat hij weet waar ik woon.
"Zou ik die "menselijke" aanraking ook hebben als alles via internet verliep?"
Waarom zou ik alles thuis laten leveren en alleen maar met mijn computer bezig zijn? Ik weet graag met welke personen ik bezig ben, en niet alleen de "verkoper" erachter. Het schept een band.
Levert Amazon dit ook?
Technologie is niet het echte leven. Breng tijd door met mensen... niet met toestellen. 🥰🥰🥰
Ben jij zo iemand die na het afgaan van de wekker direct naast je bed staat? Of ben je met geen stok uit bed te krijgen en bestaat jouw ochtendritueel vooral uit snoozen?
De wekker, noodzakelijk, maar door velen van ons gehaat, onderbreekt abrupt je slaap, of dat nu door een irritant geluid of een prettig muziekje is dat maakt het opstaan niet gemakkelijker tenzij je een ochtendmens bent en de nieuwe dag fris en fruitig begroet. Voor de meeste mensen blijft opstaan echter lastig en vervelend. Lang leve de snoozeknop dus! Want wat is er nu lekkerder dan je na het afgaan van die irritante wekker nog even lekker om te kunnen draaien? En nog eens, en nog eens…
Ik heb deze boodschap meegepikt uit een mail want bij mij is het door de “ braincooking” stil hierboven!!!
" De economen hadden er niet aan gedacht maar de CEO van een bank zette de economen aan het denken toen hij zei: "Een fietser is een ramp voor de economie van het land! Hij koopt geen auto en neemt geen autolening, koopt geen autoverzekering , koopt geen brandstof. Hij stuurt zijn auto niet naar onderhoud en reparaties, gebruikt geen betaald parkeren, veroorzaakt geen grote ongelukken, heeft geen meer baanwegen nodig, wordt niet zwaarlijvig."
Ja zeg als men zo begint, wat dan met gezonde mensen? Die zijn ook niet goed voor de economie. Denk eens na...
Ze kopen geen medicijnen.
Ze gaan niet naar ziekenhuizen en dokters.
Ze voegen niets toe aan het BBP van het land want elke nieuwe McDonald's outlet vb creëert ten minste 30 banen zoals :
10 cardiologen,
10 tandartsen,
10 gewichtsverliesdeskundigen naast al de mensen die in de McDonald's outlet werken.
Daarom mensen kies verstandig: een fiets of een McDonald's?
Het is de moeite waard om er over na te denken.
Ps .De voetgangers zijn nog erger. Ze kopen niet eens een fiets.
Omdat we gisterenavond zo’n 11 l regen kregen, lijkt het vandaag precies een sauna! Daarom zit ik weer binnen en achter mijn scherm te denken hoe ik jullie dag kan opfleuren in deze moeilijke tijden en .. ik denk dat ik iets gevonden heb!
Poëtische minnaar zegt :
- “Jij bent de zonneschijn van mijn ziel. Jij verdrijft de wolken van mijn wanhoop. Jij zult mijn hart altijd regeren en met koele regendruppels laven. Mijn liefde voor jou zal nooit afkoelen. Jij zult…..”
Modern meisje: “Mag ik je even onderbreken? Is dit een huwelijksaanzoek of een weerbericht?”
Of wat dacht je van volgende versprekingen … Bijna juist zeg je?
- “Ik kreeg me daar een sneer uit de pan”, pruilde mijn vriendin. “Ik ben er nog steeds niet goed van.”
(Ik kan het me voorstellen. Als je iets uit een pan krijgt dat niet eetbaar is en ook geen veeg is, kan dat je zuur opbreken. )
- “Dat heeft ze op de vangrail kunnen redden!” bejubelde quizmaster Ben Crabbé een kandidate die net op tijd een woord raadde.
(Als hij zich wat meer met het Nederlandse taaleigen zou bemoeien in plaats van met Blokken te spelen, had hij zich op de valreep misschien bedacht en het correcte woord gebruikt. )
- “Ik ben helemaal over m’n stuur“, zei de dame die net bijna van haar fiets en van de sokken gereden was.
( Ze mag van geluk spreken dat ze niet op die vangrail van Ben Crabbé terechtgekomen is, want dan zou ze pas overstuur geweest zijn.)
-- “Mag ik morgen eens bij je langs komen wippen?” vroeg de jongeman aan wie ik af en toe Franse lessen geef.
( Dat langskomen vind ik best. Dat wippen ietsje minder, of eigenlijk helemaal niet. )
- De supermarkt waar ik klant ben, maakte reclame voor extra observerend keukenpapier.
( Ze zullen ongetwijfeld absorberend bedoeld hebben, maar anderzijds kan ik me niet van de indruk ontdoen dat ik in mijn keuken in de gaten wordt gehouden.)
De zin om buiten bezig te zijn, staat op een laag pitje met de hitte die we nu krijgen dus blijven buitenklusjes in een comateuse toestand wachten op frissere moementen!
Daardoor heb ik tijd zat om van mijn geliefde bezigheid te genieten nl zin / onzin schrijven!
Ja dat schrijven, vroeger ontving deze kwebbelmie graag brieven van die echte, persoonlijke papieren exemplaren met mooie postzegels erop met warme gedachten en beheerste krullenletters en met lieve woordjes en fijne wensen , daar kan ik nog steeds van genieten… Trouwens al die uren “ schoonschrift” in de lagere school.. dat moesten we toch onderhouden hé! Maar, hoe kan je in deze moderne tijd de post elegant in ontvangst nemen? Voor de duidelijkheid: ik heb het niet over acties als het werpen van smachtende blikken, het dramatisch zuchten of het expressief rollen met de ogen. Néé, ik heb het over het object waarin men de brieven deponeert.
Bij onze dagelijkse wandeling keur ik hier en daar brievenbussen en daarover wil ik het nu even hebben. Ooit - toen er nog ridders en freules leefden- was er een tijd dat men op romantische wijze de post kon ontvangen door de installatie van een duiventil !!
Later opteerden de meesten voor een zakelijkere oplossing: namelijk een postgat (tevens tochtgat) in de voordeur.
Maar als je het allemaal net iets creatiever wil aanpakken, dan moet je – als het terug mag/kan- eens een autoritje maken inspiratie te over! Bij nadere analyse kan ik zelfs de geschiedenis van de brievenbus feilloos reconstrueren. Bij deze een historische schets, ter lering en vermaak!
We beginnen onze tijdreis in de jaren ’40. Oorlogstijd, weet u wel. Creatief met minder. En dus werden melkbussen omgevormd tot brievenbussen al dan niet met een vrolijk likje verf! Recyclage op z’n best en nog steeds vatbaar voor navolging!
In de jaren ‘50 leefde de economie weer op. Blijkbaar waren in die dagen de zogenaamde “smurfenhuisjes” bijzonder trendy. Het waren een soort kabouterwoninkjes, voorzien van echte raampjes en dakpannetjes. Vaak droegen zij het Eftelingachtig opschrift “BRIEVEN” (handig, zo wisten passerende kabouters meteen dat deze gerieflijke optrekjes niet voor hen beschikbaar waren. Sommige misverstanden kan je maar beter voorkomen!)
Een andere variant uit die zelfde tijd is de prehistorisch uitziende plastieken boomstam.
Iets later, waarschijnlijk in de jaren ’60, deed een vrolijker type brievenbus haar intrede nl een wijnvat waarop een luidkeels grinnikend cherubijntje had plaatsgenomen al dan niet met druivenrank en schaterlach. Smaakvol, althans voor wie graag als levensgenieter of wijnbaron te kijk wilde staan. (De bierbuik en bakkebaarden van de eigenaar denken we er ook spontaan bij, geen idéé hoe dat komt!)
De jaren ’80 zorgden voor metaalconstructies, al dan niet in fletse kleuren.
En de jaren ’90 stonden dan weer garant voor sobere natuurstenen zuilen. Niet echt iets om over naar huis te schrijven dus, laat staan om er een column aan te wijden.
Opeens kwam er een gloednieuw type brievenbus overgewaaid van over de grote oceaan en bood zich aan. Het was eigenlijk een heruitvinding van de ouwe melkbus, deze keer in vlekkeloos glanzend aluminium, met vrolijk wapperend wimpeltje. Het ding in kwestie riep nog net niet “jiiiiihaaaaa!”, maar we zijn er echt niet ver van verwijderd.
De dag van vandaag zijn het vooral stenen of aluminium brievenbussen die de opritten sieren .
Droom jij echter nog stiekem van zo’n smurfenhuisje uit de fifties, houd dan maar het groot vuil in de gaten misschien vind je daar nog wel zo’n unicum !
Vandaag zag ik langs de weg een keurig , mooi gesnoeide boom die een voortuin sierde en spontaan vroeg ik me af:
“ Moest ik een boom zijn, hoe zou ik me daar bij voelen?”.
Als wij “ mensen” er mooi willen uitzien en als een “ afgelikte talloor” door het leven willen gaan dan is het onze keuze. Willen we er bij lopen als een verlepte bloem of bohemer dan moet dat ook kunnen, maar de natuur heeft meestal geen keuze! Eenmaal de mens de snoeischaar of de machines erin zet dan kan die natuur enkel ondergaan.
Ik weet hoe ik reageer als mijn vrijheid of eigen keuze onderdrukt wordt en dan denk ik aan wat die boom misschien voelt …..
Zegt hij : “ Mijn leven was zo mooi. Ik had mijn bladeren en takken nog waar de vogels op kwamen zitten. Mijn stam groeide vol verwachting naar de wolken toe. Met mijn wulpse zijtakken kon ik de wereld omarmen . Soms speelde de wind door mijn wilde kruin, ik was vrij en genoot! Ik heb vele stormen meegemaakt en overleefd. Ik sta wat schuin, maar dat geeft niet. Kwetsuren maakten dat ik een eigen gezicht kreeg, een eigen tekening. Sommige kwetsuren zijn niet direct meer te zien, maar zijn niet altijd helemaal genezen. Dat is ook zo met mensen. Wonden en kwetsuren horen nu eenmaal bij het leven van bomen. Maar toen kwam de mens en vond me te wispelturig, wanordelijk en hij snoeide mijn takken en stak me in een strak pak. “Hoe mooi “, zei hij maar heeft me tot op vandaag nog nooit gevraagd hoe ik mij hierbij voel!
Of zegt hij: “ Door mijn snelle groei had ik uiteindelijk een eigen vorm aangenomen en zag er wat eigenaardig uit met mijn weelderige bos. Sommige mensen vonden dat ik niet op een 'normale' boom leek en gingen mij achteloos voorbij . Ze vonden mij scheef en lelijk! Eindelijk ben ik van die ballast verlost, mijn lange wulpse en scheve takken kunnen geen verwondingen meer oplopen of door de wind afgebroken worden of beschadigd. Ik heb het niet meer superkoud in de winter want ik vorm nu een strak compact geheel. Niemand gaat mij nog klakkeloos voorbij. Nu blijven ze staan en bewonderen mijn snit .”
Zo is het ook een beetje met het leven van elke mens die “balanst “ tussen vrijheid en een eigen weg gaan of strak tussen de lijntjes lopen en een stuk eigenheid verliezen….Het evenwicht vinden tussen de twee dat is een levenswerk!
Euh…. Ik had eigenlijk alleen maar een keurig gesnoeide boom gezien deze morgen ……
Omdat de hitte mij binnenhoudt en een mens daardoor niet in zijn dagelijks ritme geraakt, kan dat wel eens op mijn zenuwen werken. En dan stel ik aan jou, lezer, de vraag:
“Zijn er ook dingen die soms op jouw zenuwen werken?
Wacht mannekes, even relativeren. Ik verwacht hier geen klaaglitanie maar het leek me enigszins grappig om daar iets over te schrijven zo in de zin van :” Hé ik ga hier iets over schrijven en dan lijkt het allemaal minder irritant. Zzz… Zzzzz… Zzzzzzz…”
Klinkt het bekend .. je ben aan het shoppen in de supermarkt en ziet wat verder een bekende die je liever niet tegenkomt omdat die altijd aan het klagen en zagen gaat .. je draait jouw karretje en vlucht een andere gang in?
Hewel, dat had ik ook vandaag…niet dat ik er niet mee om kan als iemand even zijn gal spuwt maar sommigen hebben daar blijkbaar een patent en omdat ik weinig tijd had en corona een lang verblijf in de supermarkt afraadt, heb ik ook maar mijn karretje gedraaid!
Nog zo iets . Elke lente en zomer is het hetzelfde liedje. Wanneer ik in de zetel TV kijk of wanneer ik op het toilet zit en vooral – want dat hebben die kleine zoemende zuigers graag – wanneer ik rustig liggen te slapen dan zijn ze daar. Hen wegslaan helpt niet, hen platslaan daarentegen…De enige remedie is muggenspray gebruiken dan ben je een tijdje van hen verlost!
Of wat denk je van het volgende? Op het toilet zitten, naar het toiletpapier willen grijpen en dan beseffen dat er nog maar één velletje is en er is geen nieuwe rol in de buurt… Dan verwens je de laatste gebruiker toch naar de maan!!
Of die opdringerige telefoonverkopers! We kennen ze allemaal: ze bellen altijd tijdens het eten of wanneer je bezig bent met andere belangrijke dingen. En als we 'nee bedankt' zeggen, blijven ze doordrammen over de vele 'voordelen'. Vandaag zo’n telefoontje gehad ivm energie besparingen….Ik heb hen heel beleefd gezegd : “ Geen interesse..” en dank je dat ze dan afhaken?
Of die broodrooster die altijd heel enthousiast is als ie bokes mag roosteren maar nog enthousiaster als ze klaar zijn. Wij hebben ook zo’n enthousiast! Mijn boterhammen vliegen vaak in de lucht en belanden dan op de grond. Ik maak er nu zelfs een sport van om in te schatten waar ze zullen landen en daar dan mijn bord te zetten haha.
Of dat de winkelkarren van Aldi of Colruyt die heel erg zwaar en lomp zijn om mee te rijden zodat ik me in een permanente staat van spierverrekking bevind als ik een poging doe om zo’n volgeladen ding naar de auto te duwen zonder brokken te maken. ..
Of het feit dat mijn haar bij deze hitte op niets gelijkt, geen volume, rare rechtstaande pieken en alsof dat nog niet stom genoeg is heel vaak door de hitte tegen mijn gezicht plakt.
En zo zijn er nog wel een paar items die ik aan mijn ergernislijstje kan toevoegen. Eigenlijk ben ik een optimist en positivo maar af en toe eens ventileren is wel tof …. En ventilatie kunnen we nu bij + 30 graden goed gebruiken
Gisteren haalden we hier lokaal 35,5 gr ... gewoon van het goede teveel tenzij je wil geroosterd worden!!
Braden in de oven wordt vaak toegepast bij grotere stukken vlees, wild of gevogelte, want het is makkelijker om deze producten in de oven te bereiden, dan in een pan of aan het spit.
Ok, maar wat met al die honderden of duizenden die als een mals of taai stuk vlees op de stranden liggen te braden weliswaar niet aan het spit maar het scheelt niet veel? Ze worden eerst dichtgeschroeid door een kwartier bij zo'n hitte van de zon te braden" , dit is handig bij grote stukken vlees . Vervolgens garen ze verder.
Magere individu’s garen beter afgedekt verder om uitdroging te voorkomen. Dit kan gebeuren door een flinke laag zonnecrème over het stuk vlees te smeren! Vetter vlees kan beter met de vetlaag naar boven in de zon liggen zo kan tijdens het braadproces het vlees meerdere malen bedropen worden met het braadvocht in dit geval het zweet om uitdroging te voorkomen.
Normaal geniet men als een mals stukje geroosterd vlees geserveerd wordt , maar in ons geval hier wordt dat gegarandeerd " blaasje prik" , “ velletje trek” en veel ai's en oei's na een paar dagen afzien en ongemak!
Dus lieve mensen …bak en braad zoveel je maar wil maar dan liever met een “ lekker eetbaar” stukje vlees!
Dr Stella Immanuel van Kameroense afkomst en gediplomeerde Nigeriaanse arts schrikt niet terug voor controversiële inzichten zoals haar bewering dat cysten ontstaan door de demonen die tijdens het dromen seks hebben gehad met de patiënt. Dat miskramen en soa’s het gevolg zijn van seks met de spirituele echtgenoot van een sjamaan ( een soort priesteres / zieneres) ! Dat zij tegen vaccinatie is omdat ze ervan overtuigd is dat in vaccins DNA van aliens verwerkt is!!! Ze beweert zelfs dat er nu een vaccin in de maak is dat mensen afkerig maakt van religie!... Is zij een voodoo dokteres of wat?
Ook politiek laat ze zich gelden want in 2015 beweerde ze stellig dat het land vanuit Washington gerund wordt door wezens die half mens , half reptiel zijn al is dat volgens haar verbeterd sinds Trump aan de macht is. En zo kan ik nog verder gaan maar ik vraag me gewoon af is die dokteres een prettig gestoorde geest of een verward individu?
Waarom ik haar vernoem ?
De Amerikaanse president Donald Trump heeft eergisteren een persconferentie aangegrepen om opnieuw het oud-malariamedicijn hydroxychloroquine te promoten en tot grote vreugde van Trump verdedigt de omstreden dokter dit product als wondermiddel tegen corona! Onnodig te zeggen dat ze een fervente aanhangster is van Trump en dat hij daar gretig gebruik van maakt!
De negatieve rapporten over dit geneesmiddel zouden het werk zijn van de Democraten die het virus willen laten woekeren tot na de verkiezingen. Dixit het kamp Trump!! Zijn wij buitenstaanders nu allemaal dwazeriken of debielen en zien we het licht niet?
Zijn laatste zet is nu dat hij voorstelt om de verkiezingen uit te stellen . Hij vreest naar eigen zeggen voor kiesfraude, omdat de Amerikanen door corona massaal per brief zullen stemmen. En daarom wil Donald Trump de verkiezingen van 3 november uitstellen. De oproep komt niet toevallig net nadat dramatische economische cijfers werden gepubliceerd. Bovendien lijkt Trump vooral het pad te effenen om een mogelijke overwinning van tegenstander Joe Biden te betwisten zeker nu hij terrein aan het verliezen is tov de democraat! Maar wat als hij toch opnieuw verkozen wordt? Mensen houdt uw hart dan maar vast!!! Ik heb het al gezegd: corona doet heel rare dingen met de mensen maar de geluiden die van over de grote plas komen zijn eerder verontrustend dan bemoedigend!
)
. 
Daarom ....
