|
Het leven is nu. Het zou een online wijsheid kunnen zijn - en dat is het waarschijnlijk ook - maar dit zinnetje heb ik niet van één of ander scherm geplukt. Het is een zinnetje dat ik mezelf af en toe voorzeg als ik pieker over gisteren en me al druk maak over morgen.
'Het leven is nu', dacht ik innig tevreden in mijn luie stoel tijdens onze vakantie nadat we 's morgens van de zon hadden genoten en in de namiddag door de Spaanse bergen gewandeld hadden.
'Het leven is nu', dacht ik toen we 's avonds nog even in de buurt rondwandelden en genoten van de lichtjes die hier en daar brandden terwijl mensen zacht keuvelden bij een fles Rioja of weggedoken in een boek.
'Het leven is nu', flitst het zo vaak door mijn hoofd sinds we terug zijn na die enge ervaring op het einde van ons verblijf en de harde realiteit van corona!
Op vakantie is het makkelijk om dat zinnetje te zeggen, de dagen zijn vol en traag. Maar nu, met een lente die er zit aan te komen en met heel wat to do's die door corona op de lange baan geschoven worden , denk ik soms heel stiekem: 'Ik wou dat het leven nog was zoals het in februari was.
Maar 't kan verkeren zei Brederode en hij wist wat hij zei .. dus zeg ik het ook .. als corono ons eindelijk verlaten heeft en de wonden die dat ding geslagen heeft wat geheeld zijn en als de zon er eenmaal voor echt is , dan herpakken we ons en gaan we er voor. Dan zeggen we weer "het leven is nu."
|
)
