Als het Moederdag is, heb ik geen moeder meer om te vieren, op Vaderdag ontbreekt mijn pa op het appel, de klokken van Rome plegen me straal te negeren, net als dat stom duinkonijn … eh … de paashaas. Sinterklaas, de kindervriend, laat me compleet links liggen. Nu schuiven ze zelfs al een tijdje Valentijnsdag in onze schoenen… en mijn Valentijn, de liefde van mijn leven, ma grande passion, mon amour pour toujours, meine Leidenschaft, my love vindt al dat opgefokt gedoe niet zijn ding en eerlijk..voor mij is het ook geen must..
Daarom mogen ze voor mijn part het moeras inzakken met al die feestjes, ik laat me niet kennen: tevreden strompel ik voort met een onbeschadigd humeur als we maar gezond zijn!
Ok, romantiek maakt van het leven misschien nét dat tikkeltje meer maar dat kan ook zonder dure cadeaus om je partner op tijd en stond te verrassen. Het hoeft heus niet (alleen) met Valentijn. Nee , commerciële onzin vind ik dat. Als je van elkaar houdt, hoef je dat toch niet op een bepaalde dag aan elkaar te tonen? Bij ons is het elke dag Valentijn. Ik hoef vandaag geen cadeautje, want hij is het cadeautje. Liefde laat zich niet vangen in commercie.
Voor diegenen die wel Valentijn vieren....maak er een mooie dag van!
Ik heb me voorgenomen om tijdens de wintermaanden een fotoalbum te maken van ons 50j huwelijksfeest dat we in november gevierd hebben. Ik heb al wat albums gemaakt vol met mooie herinneringen die ons leven kleurden want voor je het weet is je leven zo voorbij gevlogen! Nochtans, iedereen heeft een virtuele fotoalbum van zijn/haar leven. Volg eens mee…
Het begon al in jouw moeders schoot toen die langzaam dikker werd ( nu zien ze jou bij die eerste echografie,) de eerste weken van je prille leven, je mama en papa konden hun ogen niet geloven, nog enkele maanden te gaan, vanaf dan nam jij bezit van hun leven en van hun bestaan.
Je babytijd was zalig, geen besef van wat er zoal rondom jou gebeurde, een levende pop was jij, tot het eerste woordje in je mondje werd gelegd en door jou brabbelend werd gezegd. De kleutertijd was heerlijk, dat mondje stond niet meer stil, je energie was niet te bedwingen, de kleuterschool was als een speeltuin voor je en daarna voor het eerst naar de lagere school, je leerde lezen en schrijven, al die letters werden zinnen, je leerde zoveel dat eerste jaar. Het duurde nog wel even voor je het allemaal begreep, maar na één jaar was je geen kleuter meer, neen je kon lezen, schrijven en tellen, krijg je eerste schoolrapport.
De volgende jaren waren een revolutie, je spartelde door jouw woelige tienerjaren, je volwassen leven kon beginnen. Beverig op je benen stapte je het echte grote mensenleven binnen , je ging werken of studeerde verder. Je werd ingenieur of schooljuf , houtbewerker of verpleegster, dokter of bediende , boer of bakkersvrouw keuzes te over waren er. Jij maakte je keuze links, rechts of gewoon rechtdoor, verliefd, verloofd, getrouwd en voor je het wist was jij vader of moeder, had je zelf kinderen , een job, een huis je eigen leven en voor je het besefte was je oud.
Die album van je leven is in jouw geheugen van begin tot het einde volgeplakt met foto's, volgeschreven, jouw fotoalbum vol met herinneringen uit je leven die je zo graag wil bewaren voor je kinderen en aan hen doorgeven.
Daarom probeer ik – als het kan- intense momenten visueel vast te leggen. En geloof me .. het gaat vooruit!
Dat slijmgedoe heeft lang genoeg geduurd en als mijn body het nu nog niet begrepen heeft dan zal het ok niet meer komen . Maar ja soms is dat deel van mij " dur de comprenure".
Waarover kan ik het nog hebben? Over februari die zich ook weer heeft aangemeld en dat de winter verder gaat zoals hij nu al een maar maanden bezig is nl met herfstig te zijn. Als Bozerke nu nog durft beweren dat het grondwater alarmerend laag staat dan zullen de boeren stilaan protesteren want veel velden en weiden liggen er blijkbaar al oververzadigd bij.
Doet die kwakkelwinter iets met jou of ben je al blij dat het niet ijzig koud is? Onze generatie heeft andere winters gekend en eigenlijk mis ik die wintertafereeltjes wel...je kon er mooie foto's van maken.
Voor diegenen die dromen van zon en mooi weer heb ik een goeie tip!
Wees niet sip in de winter, draag een bikini onder je coltrui!
Niet verschieten dat ik het eens over een andere boeg gooi! Voor ik weer een cijfertje bijzet op mijn levenslijn wil ik even slijmen tegen die corpus van mij!
Dag Lief Lijf, we kennen mekaar al lang ,74 Jaar en 11 maanden om precies te zijn. Maar ’t is de eerste keer dat ik je een brief schrijf.
Ik heb je leren kennen als iets vanzelfsprekends. Je bent er immers altijd al geweest. Ik kan mijn leven niet voorstellen zonder jou. Waar ik ben, ben jij en omgekeerd. Je hebt me naar veel plekken gebracht eerst gedragen door anderen maar al snel wilde ik het zelf uitzoeken. Je hebt me dingen geleerd met vallen en opstaan, eerst op handen en knieën , later voetje voor voetje, soms hollend, huppelend of struikelend of op m’n tanden bijtend of met kriebels in m’n buik of met mijn hoofd in de wolken , met knikkende knieën en rillingen over m’n rug. Daarvoor heb ik je nooit bedankt . Nu accepteer ik je (wat meer). Hoewel.’t Is soms toch lastig want een paar onderdelen vertonen slijtage verschijnselen . Tot nu toe ging het allemaal van een leien dakje of toch zo goed als. (Bedankt voor de selectieve herinneringen) .
Telkens na een paar drukke weken ,moet ik me neerleggen bij het feit dat ik geen 3x7 meer ben ,dat kwistig omgaan met mijn krachten gestraft wordt, dat feesten ok is als ik daarna maar de tijd neem om terug de "oude" te zijn.
Misschien heb ik je niet altijd genoeg gerespecteerd, je niet altijd gegeven wat je nodig had rust, slaap en vitamines. Ik heb je af en toe volgestouwd met suiker, vette rommel en niet altijd geluisterd wanneer je ziek was. Maar ik ga m’n leven beteren.( het mag wel na 74 j!!) Ik zal rekening met je houden, je horen wanneer je roept, je op een fiets zetten als het kan, je voldoende zuurstof geven door veel te wandelen, bewegen als je het toelaat en rusten als je het nodig hebt. Ik wil je nog een hele tijd meenemen op mijn tocht ....
Gisteren kwamen voorbij een gelegenheid waar blijkbaar een karaoke aan de gang was, moet kunnen hé mensen waar je ook bent... en wat hoorden we daar?
Ik vraag alleen een hutje op de heide
Daarbij een meisje en dat ben jij
Een zalig leven zal ik je geven
Heel dicht bij mij in ons hutje op de hei…
Natuurlijk bleef dat refreintje een godganse dag hangen … en ik liep met een glimlach rond alleen al bij de gedachte wat de reactie zou zijn van onze kinderen en co moesten ze die oudjes bezig gehoord hebben.
Het was inderdaad even heel diep teruggrijpen in mijn arsenaal van oude liederen.. Ik heb altijd veel gezongen, dat doe ik nu ook nog wel af en toe als ze een “schoontje “ uit mijn jonge jaren spelen . Ik denk dat het een gewoonte is die ik overnam van ons ma, zij liep ook altijd zingend rond terwijl ze bezig was en ik verzeker je dat onze oldies nog niet kunnen tippen aan de liedjes uit haar jeugd…waarvan ik er ook nog een paar ken!
Geheugen dat is toch een raar beest… gedichtjes van in de lagere school die kan ik nog zo afdreunen met gebaren en al want dat hoorde er in die tijd bij…. Nu iets memoriseren vraagt toch wat meer tijd al mag ik nog niet klagen.. alleen dat op lange termijn onthouden is wat moeilijker geworden …Maar ach, wat zou ik klagen, ik ben echt niet alleen met dat probleem dus laten we samen vergeten en vooral genieten van wat we wel nog herinneren!
Hebben jullie het een tijdje geleden ook gehoord op canvas in terzake.... het West Vlaams is het schoonste dialect ter wereld!
Als de ministers op You-Tube hun sappigste West-Vlaams laten horen en dat een grote hit op de sociale media blijkt te zijn dan wil ik jullie ook helpen om nog wat bij te leren. Ani en Jos zitten al op d'eerste réke en zij zullen jundre elpne, ze weetner olles van!!
t Zwien deur de bjèten joagen is verkozen tot de populairste West-Vlaamse uitdrukking en betekent " uit de bol gaan"
In de top tien stond ook nog:
-Jet gene nagle vu aan zijn gat te scharten (heel arm zijn),
-'t Schoap ès de preute of (heel moe zijn).
-Aj moe kak'n moej ka'n ( je moet doen wat je niet laten kan, uit het Eén programma De Ronde)
Toen ik dat hoorde ...wat dacht je ? Toen besloot ik ook 't zwien deur de bjèten te joagen met veel meer van dat.... hopelijk kunnen jullie me volgen!
-z'ed een muule van lintjes: veel praatjes.
- tis n echte zurkeltrutte.( een naïeve, belachelijke vrouw of kwezel; iemand die alles verkeerd begrijpt of doet.)
- woar is den ullewupper?: flessenopener
-'t ging were in een schoffelscheute; gejaagd , zonder nadenken
- dat klièt is bemokkeld: wat bevuild
- Kwitsoender wat dat ie goat doen? : ik ben benieuwd..
- Wuk zeg je? Wat zeg je?
- Kunt ge tne kee herhaolen altemets? Kan je het soms eens herhalen?
- Doavanswege: Wat dat betreft
- Katjeduk spelen: Verstoppertje spelen
- Zis oaltied kontekeravregs :Ze is altijd tegendraads
- Pas op ‘t gaot ommeklooin: pas op het zal omver vallen of omkeren
- Ge moet da piaenewies doen: Heel zachtjes
- Ze zin were aan trottekotten: ze zijn de boel overhoop aan het zetten
- Zis were nogal getuttematooid: Opgedirkt
- Da is echt zin weegaorde: Zijn evenbeeld
Mijn buren en vrienden doen echt hun best om mij Antwaorps te leren vandaar dat ik hen een wederdienst wilde bewijzen!!
Als je af en toe met Franstalige landgenoten in contact komt, word je geconfronteerd met de taaleigenheden van het Nederlands en het Frans. Zo zie je maar dat iedereen verschillend denkt!
-Feit is dat wij iets uit het hoofd leren, terwijl Franstaligen l' apprennent par coeur.
-Hoe oud bent u? Nederlandstaligen zijn 25 jaar, Franstaligen ont 25 ans.
-Franstaligen maken van oud brood pain perdu, maar Vlamingen spreken van gewonnen brood.
-Wie een beetje in het ootje wordt genomen, gaat groen lachen. Franstaligen zien het anders: rire jaune.
-Een onervaren iemand is een groentje, voor de Franstaligen echter un bleu.
-Een blauw oog daarentegen is un oeil au beurre noir!
-Bij zoveel kleurnuances is het geen wonder dat Van Gogh eropuit trok met een schildersezel, terwijl Gaugain gebruikmaakte van un chevalet de peintre.
-Van dieren gesproken: er is iets merkwaardigs aan de hand met de kat. De kat, zij ; le chat, hij. Avoir un chat dans la gorge is een kikker in de keel hebben. Slapende honden wakker maken vertaal je als éveiller le chat qui dort.
-De Nederlandstalige geeft de pijp aan Maarten. De Franstalige daarentegen donne sa langue au chat.Ik kies voor die pijp hoor!!
-Wie graag een appeltje voor de dorst heeft, moet in Wallonië garder une poire pour la soif.
-Voor één keer mag je appels met peren vergelijken. Maar niet met citroenen natuurlijk.
-In een restaurant krijg je wel eens een gepeperde rekening. Franstaligen vinden une note salée al erg genoeg.
Ik ben zeker dat ik hier een berichtje geplaatst had maar dat is precies ergens in de ruimte verdwenen. Alles is ok met mij en mijn slaapgenoot alleen hebben we het nu even druk met andere prioriteiten en moet het bloggen op een lager pitje verder gaan..maar ik vergeet jullie niet. Ik bedank zelfs diegenen die toch dagelijks langskomen om een groet of een woordje na te laten. Chapeau, jullie zijn de echte die hards hé .
Houd jullie goed, we zien mekaar wel af en toe hier of op jullie blog ...Het is voor mij niet uit het oog uit het hart want ik denk aan jullie. Nog een rustige avond , slaapwel en morgen gezond weer op!
Binnenkort wordt het verplicht dat senioren niet alleen hun identiteitsbewijs bij zich moeten hebben, maar ook hun verzekeringspapieren, hun medicijnenkaart, een compacte versie van hun medisch dossier, hun wens om al dan niet gereanimeerd te worden na een hartstilstand, enzovoort. Kortom, er moet heel wat papierwerk meegevoerd worden als een oudere even de deur uitgaat. Daarom is er sinds kort een speciale USB stick voor senioren ontwikkeld.
Kijk zelf maar hieronder ... Binnenkort verkrijgbaar, enkel op voorschrift !
Iedereen kent ze wel: de heerlijke Petit Beurre-koekjes waar je onmogelijk af kunt blijven. Maar weet je ook waarom ze zo’n specifieke vorm hebben?
Eerlijk is eerlijk: een Petit Beurre-koekje in handen krijgen, staat gelijk aan het zo snel mogelijk naar binnen smikkelen. We hebben ons dan ook nog geen vragen gesteld over de vorm ervan en hebben al zeker niet geteld hoeveel rondjes er langs de zijkanten van de koekjes zitten. Maar nu blijkt dat de vorm niet zomaar willekeurig gekozen is.
De betekenis:
- De 4 hoeken van het beroemde koekje vertegenwoordigen de 4 seizoenen.
- De rondjes aan de zijkanten, 52 om precies te zijn, staan voor de 52 weken van het jaar.
- Het koekje meet ook 7 cm, voor de 7 dagen van de week,
- De 24 puntjes in het midden staan voor de 24 uren in een dag.En dat sinds 1882!
Conclusie:
de vorm heeft meer betekenis dan je dacht, maar voor ons wil dit maar één ding zeggen: het is perfect oké om op elk moment van de dag van zo’n heerlijk koekje te genieten.
"Die goeie oude tijd, ik weet nog goed dat ik hier telkens om lachte toen mijn grootmoeder die uitspraak te pas en te onpas gebruikte. Maar verdorie ik zal haar gelijk moeten geven. Af en toe gaat het de verkeerde kant op met onze aardbol. De mensen van nu zien onze wereld en zij denken de normale wereld te zien. Maar ze zien een lijk, een afgekloven been en ze menen dat deze vernietiging de logica zelve is, niet het resultaat van een neergang. En zij hebben er vrede mee. Het lijkt alsof het altijd zo is geweest, alsof we nooit zijn kwijtgeraakt wat wij ooit hebben gehad." LUC DE VOS
Ik las bovenstaand citaat van Luc De Vos en het bleef even nazinderen en roept bedenkingen op omwille van het hoge waarheidsgehalte en de tijdloosheid ervan. Daarom ben ik vandaag even ernstig, morgen draai ik wel weer op " gewone" toeren!
Ik vond de wereld en hoe hij eruit zag in mijn kindertijd best ok (logisch mijn kinderjaren waren zorgeloos) en plots kwam de ommekeer en kreeg het vaak gehoorde gezegde "vroeger was het toch anders en beter" plots meer kracht.
Vroeger dacht ik :" t is logisch dat mensen naarmate ze ouder worden kritischer worden ze hebben gewoon meer opgestapelde zorgen." Maar nu denk ik er anders over, er is echt wel iets niet normaal in onze tijdsgeest. Alles lijkt veel te snel te moeten gaan. De meesten volgen de kudde gewoon zonder nadenken. Slimme politici spelen in op de frustraties van de man uit de straat en vergroten uit wat hen past. We worden grotendeels geleefd.
Er zijn zoveel dingen die ons opgelegd worden, de media schept een beeld van de wereld die - zo hoop ik - mijlenver afstaat van de werkelijkheid al vrees ik dat die kloof steeds kleiner wordt. Zinloos geweld bestond dit vroeger ook op de schaal van vandaag? Wie ligt er wakker van? Zitten we nog in met elkaar of worden we enkel nog wakker geschud als het ons eigen vlees en bloed treft?
Ofwel begin ik oud te worden maar het normbesef van sommige jongeren is toch allesbehalve je dat en het ergste is dat velen het normaal lijken te vinden. Maar wat wil je , de volwassenen geven ook niet altijd het goede voorbeeld! Ik maak me zorgen als ik zie wat er de dag van vandaag allemaal gebeurt...Kijk maar naar 2 recente feiten : de aanval van Trump op Iran en de reacties daarop en de wereldvrede die weer op het spel staat en de maandenlange bosbranden in Australië . Vandaag las ik dat er al verschillende mensen opgepakt zijn op verdenking van brandstichting? Wat bezielt die mensen toch?
Wat zong Louis Neefs? " De wereld moet nog een eeuwigheid mee, een eeuwigheid mee , een eeuwigheid mee........
- Wat is het toppunt van sadisme? Een blinde voor de rand van de afgrond zetten en zeggen "pas op voor het afstapje"
- Wat is het toppunt van geduld? Een olifant bekogelen met watjes en wachten tot hij omvalt.
- Wat is het toppunt van netheid? Met mes en vork uit je neus eten.( sorry )
-Wat is het toppunt van brutaliteit? Een baksteen door de ruit van een politiewagen gooien en vragen of je hem terug mag .
- Wat is het toppunt van heimwee? Niet gaan logeren.
-Wat is het toppunt van blind zijn? Op de gayparade geen flikker kunnen zien.
- Wat is het toppunt van sadisme? Een dove een klap geven en zeggen: "Wie niet horen wil, moet maar voelen".
- Wat is het toppunt van arrogantie? Denken dat je op mij lijkt.
- Wat is het toppunt van automatisering? Een stewardess die zwanger wordt van de automatische piloot. - Wat is het toppunt van beleefdheid? Op je eigen tenen trappen en pardon zeggen.
- Wat is het toppunt van binnenpret? Een tampon met jeukpoeder.
Wat is het toppunt van blijheid? In de gevangenis het liedje zingen 'We gaan nog niet naar huis'
We zitten weer in een nieuw jaar en naar jaarlijkse gewoonte pieker ik me suf over wat ik jou dit jaar zal wensen want hoe weet ik wat jij graag toegewenst wordt?
Hoe weet ik welke wens bij jou past? Misschien kies ik er wel één die, tot op de draad versleten, jou al duizend keer is toegewenst zodat je hem - met een verveelde zucht - bij de verzameling eendere wensen legt en dat terwijl misschien ergens een piepklein, heel speciaal, innig wensje al jàrenlang ongezien ligt te wachten?Misschien is er een wens waarvan je al honderden keren hebt gedacht: waarom wenst me niemand déze? Stel je eens voor?
Daarom denk ik, vraag ik je : wat als je nu zelf eens jouw wens mag kiezen?
Zoek maar uit, rommel lekker in de grote stapel. Neem er gerust meer dan één, je mag best een beetje gulzig zijn. Wat denkt je van een stuk of zeven? Een geluksgetal zegt men! Trek ze één voor één uit de stapel. Draai ze om en om in jouw hand. Wik ze. Hou ze een eindje van je af zodat je ze beter kan bekijken. Ruik eraan,proef, vergelijk en voel je helemaal vrij om te kiezen. Eén voorwaarde slechts: het moeten goede wensen zijn ingoede wensen. Wensen waarvan de vervulling je diep gelukkig maakt en als het kan ook anderen. Maar dat had je natuurlijk al begrepen.
Eenmaal goedgekeurd, leg dan de wensen behoedzaam op een rij. De vurigste vooraan. Wissel nog als je dat beter lijkt. Neem rustig je tijd. Ik wacht wel tot je klaar bent. En dan, ja dan...
Dan is daar het moment. Het moment dat ik jou, een beetje plechtig, die bedachtzaam gekozen wensen zal toewensen en hoop dat die in vervulling mogen gaan in
Op oudejaarsavond om klokslag 12 zitten de waterlanders meestal niet veraf. Bij de knuffel met mijn halfbedde denk ik stilletjes … laat het weer een goed jaar zijn samen . Dat is voor mij echt het moment van afsluiten en dankbaar zijn, een moment van terugkijken en iedereen die niet meer in mijn leven is, komt in mijn gedachten voorbij. Een paar minuutjes heb ik nodig om het jaar achter me te laten.
En dan wens ik in gedachten ons gezin- kinderen en kleinkinderen- en vrienden een mooi en gelukkig nieuwjaar.
Ik wens iedereen een mooi, maar vooral gezond 2020. Dat veel van je dromen uit mogen komen (je moet altijd nog iets te dromen hebben ) en dat je gelukkig mag zijn, worden en blijven. Geniet van al het moois wat komen gaat en slaat het al eens tegen onthoud dat je door dalen moet om van je pieken te kunnen genieten.
)
