Mannekes, mannekes heb ik me daar vannacht een droom gehad! Ik wil nu niet van een mug een olifant maken maar als je even tijd hebt dan neem ik je mee naar de wereld van Klaas Vaak. Voor diegenen die niet veel tijd hebben " salut en de kost" wat dit gaat toch even duren!
Toen we gisteren gingen slapen, trok ik de slaapkamerdeur dicht en dook ik onder ons donskieken. Ik was juist het lijstje van mijn dromen aan het aflopen om te zien wat ik nu wel of niet wou dromen. Och…een droom blijft maar een droom, maar ne mens kan beter over iets plezant dromen hé zeker als je op de blaren ligt!!!
Ik zag daar dromen staan over ruzie en ambras en dacht nog als ik daar moet van dromen is het om een ganse nacht wakker te liggen hé.
Dromen over de liefde moet ik ook niet doen, want ik heb mijn liefste nog naast mij! Maar ik weet niet of jullie zo’n droomlijst hebben, maar daar staan soms rare titels op hoor! Ik zag daar plots staan: de kuchende mug. Awel, ik was zo curieus dat ik die droom heb aangestipt. Omdat ik niet meer moest wakker liggen om verder mijn droom te kiezen, was ik dus ook rap in dromenland verzeild. Ik was nog bezig met het deuntje te kiezen dat ik zou snurken in mijn slaap, als ik daar plots hoor hoesten. Ja, dat is verschieten ! Ik luisterde nog eens en ja hoor, iets later was het weer van dat.
Wat raar was, eerst kwam het gehoest van boven mijn hoofd en dan van tegen de muur. Ik stak - in mijn droom - het licht aan en terwijl ik zat te zoeken of er daar ene onder mijn bed zat te hoesten, hoorde ik plots terug hoesten boven de kleerkast. Maar toen ik aan de kleerkast zat, kwam het gehoest van tegen de verwarming. Stilletjes ging ik op zoek naar de onzichtbare hoester als ik daar plots tegen het raam terug hoorde hoesten. Ik wreef eens in mijn ogen en zie ik daar toch wel een mug zitten zeker
Ik wilde haar een klop geven zodat ze geen ganse nacht boven mijn hoofd zou zoemen maar toen begon die daar toch wel weer te hoesten zeker.
-Euh…wat is dat hier, een mug die hoest, dat heb ik nog nooit gezien!
-Ja Natoken, er zijn geen seizoenen meer hé…..hoest kuch…hoest.
-Hoe…jij kan niet alleen hoesten, maar ook praten?
-Vaneigens …hoest…in jouw droom ...hoest... kan iedereen toch spreken?
-Euh….allé dan, dan kan ik je ook vragen waarom je hier zo zit te hoesten, kan je niet zoemen zoals iedere mug?
-Ik zou wel willen maar ik heb een valling opgedaan door al die regen en ik zit met een klein zoemstemmetje en moet alsmaar hoesten.
-Jamaar, je moet je verzorgen hé!
-Och…Natoken, met de klimaatsveranderingen is het geen leven meer hé. Vroeger konden we nog eens lachen als mug als we zo een ganse nacht iemand konden wakker houden, maar nu zit ik hier met rillingen op mijn natte vleugels en is het plezante eraf hoor.
-Ach, je moet de moed niet laten zakken hé.
-Hoest…kuch…nies…zoem…kuch
-Allé, kan ik iets doen?
-Ik heb dorst.
Ik nam de mug op en zette ze bij het raam waar ze van een druppel kon drinken die naar beneden liep door de condensatie. Maar ze zag zo bleek, dat ze zelfs de kracht niet meer had om iemand te steken. Ik zag in die kleine natte oogjes dat ze haar eigen gezoem miste.
-Natoken, kan je het licht niet uitdoen, want het doet zeer aan mijn ogen en wil je liefst niet te luid praten, want ik heb zeer aan mijn hoofd.
-Jamaar, dat is straf , als jij hier de ganse nacht rond mijn kop zoemt, heb ik ook zeer aan mijn hoofd hoor!
-Ja, maar dat is het leven hé, we zijn er om te zoemen.
Ik heb de mug dan maar op mijn hoofdkussen gezet en de ganse nacht mijn adem in haar richting geblazen om haar warm te houden hé. ( dat van dienen warme adem had ik eens in een kerststal gezien ).
Toen deze morgen in mijn droom mijn wekker afliep, sprong die mug daar toch wel ineens recht zeker. -Zoem….zoeeeeeem….bzzzzzz….zoembzzzzzzzzz
-Awel, awel, wat krijgen we nu?
-Ja, bzzzzzzzzz ’t is al veel beter .
Ik stak het licht aan en ze vloog tot op de kast, waar ze in het licht van die mooie schaduwen vormde op de muur. Ik keek bewonderend toe, want het is niet elke dag dat je een mug ziet dansen in het licht hé. Ineens begint ze zich daar te rekken en te kronkelen zodat haar schaduw een olifant op mijn muur tekende.
-Bedankt voor uw goede zorgen Natoken, dank zij u kan ik volgende nacht weer boven je hoofd komen zoemen.
-Hélaba, je gaat juist niks..
-Jamaar Natoken, een mug is er om te zoemen hé.
-Euh…ja dat is ook waar, maar moet dat juist boven mijn hoofd?
-Nee ik kan het ook op het plafond of op de muur.
-Jamaar dan ben ik ook wakker!
-Ja, dat is het leven hé en daar kan ik ook niks aan veranderen , ook niet in jouw dromen, maar weet je wat? Ik zal elke morgen voor u een paar schaduwen op de muur komen dansen.
-Awel ’t is goed, dat zie ik graag, vooral die schaduw van die olifant.
-Jamaar Natoken, dat is nu juist de moeilijkste schaduw, want van een mug een olifant maken is juist de moeilijkste schaduw.
-Bah nee, je deed dat goed.
-Nee nee, dat hangt ervan af hoeveel licht er op mij schijnt.
-Ha, nu begrijp ik het, hoe meer je in de schijnwerpers staat, hoe meer je van een mug een olifant kan maken?
-Juist !
Toen ik op deze morgen echt wakker werd, was mij dat toch wel bijgebleven en naar het schijnt neemt je uit jouw droom altijd iets mee naar de realiteit van het leven.
Ja, van een mug een olifant maken kan ook in de realiteit hé. Hoe meer je iets klein in de schijnwerpers zet, hoe groter het wordt.
In feite is dat nogal een geluk dat ne mens eens iets speciaal droomt voor hij wakker wordt in de pijnlijke realiteit momenteel.
’t Is nu maar te hopen dat ik volgende nacht niet van een olifant droom die zit te zoemen op de kleerkast. :)
|