|
Het was net geen 9 uur toen er werd aangebeld. Toen ik opendeed stonden er twee vrouwen voor de deur waarvan er meteen ene een stap vooruit deed zodat ze met één voet op de dorpel stond.
"Wij komen eens spreken met de mensen over wat er in de bijbel staat", zei ze met een zachte stem. Getuigen van Jehova ging er door mijn hoofd! En ik die dacht dat ze het uiteindelijk opgegeven hadden om hier aan te bellen!! Om de één of andere reden krijg ik steeds de neiging om meteen de deur dich te gooien als ze voor de zoveelste keer aanbelen. Heel onbeleefd natuurlijk en ik doe het dan ook niet. Zelfs als ik het echt had gewild, zou het niet mogelijk geweest zijn want die ene voet stond in de weg.
"Nee...dank u geen interesse", floepte ik eruit terwijl ik me weer afvroeg waarom mensen persé hun geloof willen verkondigen bij wildvreemden. Wie getuige wil worden zal zijn eigen wel aanmelden zeker?
"Mag ik hier een foldertje achterlaten", vroeg ze met een vastberaden glimlach. Voor eventjes had ik echt genoeg van foldertjes. Er vallen hier zoveel foldertjes in de brievenbus dat ik er bijna een folderallergie aan overhoud. Ik heb al eens een sticker " geen reclame" op de bus gehagen maar veel haalt dat niet uit.
"Neen...dank u", zei ik nogmaals terwijl ik voorzichtig de deur begon dicht te doen (een hele opluchting dat ze meteen haar voet achteruit zette). Net voor de deur helemaal dicht was zei ze nog iets maar ik had alleen het woord 'bijbel' verstaan. Het maakte niets uit, ik had geen interesse. Ga in vrede, mompelde ik in gedachten. Ik heb respect voor eenieder die gelovig is, wat voor geloof dan ook, maar ik wil niet in mijn eigen huis (en nergens) iets opgedrongen worden met de bedoeling mij te bekeren.
|
)
.
.
.
.
