Als alles aan mijn lijf staakt bij die hitte dan heb ik gelukkig nog een bovenkamer die perfect werkt en waar ik me kan in terugtrekken en dan onstaat een logje...
Omdat het buiten echt te heet was , besloot ik even op bloggenronde te gaan. Sommigen waren thuis, anderen aan het fietsen of rollerskaten , nog anderen aan het lezen in de tuin en dan ook een paar die me niet vertelden waarmee ze zich bezig hielden en dan heb je direct inspiratie..
Wat dat lezen in de tuin betreft .. sorry Myette maar dat is bij zo'n weer echt niet aan mij besteed . Buiten zitten bij zo'n hitte werkt op twee manieren bij mij .. het maakt me lui en dan wil ook de concentratie nodig om een boek te lezen niet mee of ik hoor en zie zoveel in de natuur dat al die indrukken die op me afkomen me aan het lijntje houden en me niet meer loslaten en dan denk ik wat een weelde en geluk heb ik toch dat ik dat allemaal nog mag beleven en ervan genieten. We staan er niet echt bij stil dat er momenteel mensen zijn die in ziekenhuizen liggen of ernstig ziek zijn of ergens in een stoel of rolstoel hangen te wachten op dat ene teken dat ze terug naar hun kamer mogen en meestal al dat moois moeten missen. Ja Meeuw heeft het mooi verwoord in haar " ode aan het leven"...Wat we allemaal zo normaal vinden is dat voor velen niet!
En we hebben zon gevraagd en voor één keer heeft "die van hierboven " echt geluisterd (nogal wat anders dan onze regering die helemaal niet luistert naar ons) en krijgen we een zomer on U tegen te zeggen! We zullen maar niet teveel zagen zeker want zoals de tijd vliegt is het straks weer herfst en winter en moeten we die weelde terug lang missen! Al durf ik het toch om een kleine nota te zetten bij het werk van "die van hierboven"...alles met mate en iets langer .. dan zou het perfect zijn!
Dit gezegd zijnde is mijn inspiratie weer op! Geniet lieve mensen, geniet van elke dag , elk moment .... dan is het leven mooi!
En hier ben ik dan toch nog steeds. Sommige bezoekers hier hebben me toch maar weer over de streep getrokken en ik zal jullie dan maar wat langer lastig vallen met mijn blablabla en overpeinzingen... Het contact met een paar mensen hier wil ik echt niet verliezen en dan is er maar één oplossing ... blijven bloggen.
Ach in de zomermaanden is het hier altijd wat hectisch.. de bloementuin en de moestuin vragen veel aandacht, onze jaarlijkse BBQ's nemen ook veel tijd in beslag en dan wil ik ook nog wat genieten van het mooie weer dit jaar vandaar misschien mijn eerdere bedenking.
Vroeger en dan spreek ik in een kort verleden, hadden we hier ook elke zomer de kleinkinderen afwisselend op logement omdat de ouders moesten werken maar intussen zijn ze groter geworden en is dat ook niet meer van doen. Mis ik dat een beetje? Ja, al kan het stilaan behoorlijk zwaar zijn met zo 2 of 4 extra mondjes om te vullen en voetjes die voor de mijne lopen . Maar nu hebben ze kampen en een reisje met hun gezinnetje en weten ze zelf beter hun tijd in te vullen.. Jaja , zij worden groter en wij ouder! Hoe je het ook draait en keert dat is de realiteit!
Ik wens jullie dan ook allemaal een goeie start van een nieuwe maand. Augustus al, wat vliegt de tijd! Bij leven en welzijn tot de volgende!
Enkel de contacten met sommige mensen overtuigen me ervan om hier door te gaan want ik wil het korte contact met hen niet verliezen maar soms overvalt me toch de twijfel..
Zoals sommigen nog weten moest T vandaag een MR van de buik laten maken. Dat is intussen gebeurd en vlot verlopen en nu moeten we gewoon een 5tal dagen geduld hebben om het resultaat te weten. Hopelijk zijn we dan wat wijzer en weten ze wat er kan gedaan worden.. zoalang het verdict maar niet te negatief is, blijven we hopen dat alles ok komt!
Voor iedereen alvast een mooi , gezellig en zonnig weekend!
Nu het wat minder heet is , heb ik ervan geprofiteerd om het huis eens een volledige schuurbeurt te geven zodat alles terug fris ruikt en blinkt. Dat fris ruiken was welkom.
Gisteren had ik wat rabarber gesneden om te laten stoven en intussen bracht ik de de afval naar de composthoop. Terug naar de keuken kwam ik langs mijn " saladetuin" en zag ik hier en daar onkruid tussen de kropjes. Dat moest er natuurlijk uit en terwijl ik bezig was dacht ik .. amai iemand laat hier iets goed verbranden .. Opeens schoot me te binnen dat mijn rabarber nog op het vuur stond .. met de keukendeur open kon je zo de verkoolde brokjes ruiken.. Ik wist niet dat ik nog zo'n sprintje in de benen had.. De pot was zo zwart als de nacht ,de rabarber verkoold maar jongens wat een stank! Mijn halfbedde kwam " eindelijk" uit zijn zendkamer met de opmerking.. "er brandt hier iets aan... " Allé zeg dat had hij vroeg geroken!! .
De rest van de dag hebben we hier alles opengezet, ramen en deuren maar de geur hing er deze morgen nog wat . Dat was meteen het startsein voor mijn kuisfurie en nu geurt alles weer naar spic en span of neen naar zwarte zeep ...en boenwas.
Vergeten... is dat het begin van? Niet aan denken het is gewoon dat ik niet kan nalaten om meerdere zaken samen te doen en blijkbaar kan dat toch eens mislopen! Die pot was voor mij eentje voor het stort maar mijn slaapgenoot heeft met een electrische schuurborstel de innoxbodem weer stralend gekregen .. Toch handig zo'n man in huis!!
Op deze nationale feestdag wil ik het over een totaal andere boeg gooien... ver van politiek en zo..
Het leven is een doolhof van deuren Soms stel ik mij vragen bij de doodeenvoudigste dingen en onlangs toen ik onze voordeur opende was het weer van dat. Ik vroeg mij in feite af hoeveel keer ik die deur al had geopend en hoeveel keren ik in mijn leven al een deur had geopend om de één af andere reden. Sommige deuren gingen vlot open en bij andere moest ik heel hard duwen terwijl er zelfs deuren waren die ik op mijn neus gekregen heb.
De eerste deur die ze voor mij geopend hebben moet deze in de kliniek van Izegem geweest zijn toen ze mij daar uit de verloskamer gevoerd hebben. Daarna draaiden mijn ouders de sleutel in het sleutelgat van ons huis in Ingelmunster. Zeer eigenaardig was dat die voordeur meestal gesloten was en maar juist werd geopend als de gang gekuist moest worden en voor de rest kwam iedereen via de achterdeur in de veranda binnen. Ja, in de tijd dat de Oostbloklanden nog verder van bij ons lagen stonden de deuren altijd op een kier en liepen familie, buren en kennissen binnen zonder kloppen. Dat was nog in de tijd waar de deur voor iedereen openstond en dat terwijl een deur een beetje de grens van het huis is.
Sommige deuren hadden iets speciaals, De wc die buiten stond was ook voorzien van een deur en wat er mij opviel was dat er kleine opening in de vorm van een hartje in gemaakt was. Was dat om naar binnen te kijken en te zien hoe je op de troon zat of was het om de stank naar buiten te laten en de vliegen een vluchtroute naar binnen te geven?
Ja, elke deur had wel zijn eigen karakter, sommigen waren vernist anderen geverfd . Er waren deuren die een schurend scharniertje hadden en waar we met de snelheid van het openen wisten wie er binnen gekomen was. Op bepaalde uren moest men de deuren voorzichtig openen en stilletjes sluiten omdat er nog iemand sliep of je stiekem naar binnen kwam...en als op een zomerse dag alle deuren openstonden om te verluchten dan was het vaak de wind die de deur met een harde smak dichtsloeg. Bij fel onweer rammelden sommige deuren en af en toe moest je dan met een mes een steentje van onder de deur verwijderen omdat ze anders bleef haperen en knarsen. En hoewel het verhaal de Ronde deed dat Sinterklaas door de schouw gekropen kwam om mijn pop en mijn puzzel in mijn twee schoenen te steken, kwam hij meestal met een harde klop op de deur en met veel zwier de snoep naar binnen gooien. Ja, iedereen kwam via de deur naar binnen, meneer Pastoor, meneer de dokter, de buren en zoveel anderen die hun voeten aan dezelfde mat wreven.
Naarmate het modernisme zijn intrede deed, zijn ook de deuren geëvolueerd. Een modern huis vroeg trendy deuren en sommigen werden zelfs van een naamplaatje zoals keuken, badkamer, slaapkamer enz voorzien. De herenhuizen hadden grote hoge deuren volgens de standing van de bewoners en op een boerenhof was een kleine deur voldoende om de warmte binnen te houden.
Maar niet alleen het huis opent zijn deuren ook de kleerkast, de koelkast, de keukenkast, allen hebben ze deuren om iets af te schermen. De auto, de tram, de trein hebben allen hun eigen deur met aangepast klinken. Duizenden keren heb ik al een deur geopend en gesloten en je kan het zo zot niet bedenken of je staat wel ergens voor een deur. Ja, er bestaan zelfs virtuele deuren waar je via de computer de digitale klink kunt bedienen om in een andere wereld of bij anderen binnen te stappen.
Men staat er niet bij stil welke functie en invloed een deur op ons leven wel heeft. Men voelt zich veiliger bij het afsluiten van de deur ’s avonds en als ik zo eens goed nadenk heeft een groot gedeelte van mijn jeugd zich afgespeeld tussen twee soorten deuren. De deuren thuis maar ook op op internaat waar ik opgesloten zat, zelfs al vloog ik voor straf in de gang en stond ik plots aan de andere kant van de deur. Voor sommige deuren stond ik met schrik zoals de deur van de dokter toen ik met buikpijn op visite ging en direct naar het ziekenhuis gevoerd werd met een accute appendix. Of de deur bij de tandarts waar de deur tussen de wachtzaal en de praktijk de grens was van schudden en beven.
En dan zijn er nog van die dagen waar ze in het leven voor u een deur openen terwijl er helemaal geen deur te bespeuren valt en dat zullen dus eerder ingebeelde deuren zijn.
Geen mens die kan zeggen hoeveel deuren hij al geopend heeft en niemand die ooit statistieken zag van de deurgang in ons leven. Ik weet het ’t is misschien onnozel omdat niemand er bij stilstaat en toch stel ik er mij vragen bij. En blijkbaar zal je als je je kaars uitgeblazen hebt ook nog voor een deur komen te staan .. die van Sint Pieter of is dat eerder een poort? Maar ja, over poorten ga ik niet uitweiden want dat is weer een ander verhaal, zeker als men weet dat men sommige deuren of poorten beter gesloten houdt.
Af en toe ben ik in een opruimbui en dan worden de kasten eens grondig onder handen genomen en wat blijkt… af en toe bots je dan op iets uit een ver verleden… in dit geval 58 j terug in de tijd...
Dat gebeurde deze week toen ik diep weggestoken in een kast mijn ‘grote missaal' vond, mijn grootste cadeau ter gelegenheid van mijn ‘Plechtige Communie' in 1957 Kennen jullie het ook nog dat misboek voor de leken-gelovigen waarmee we de misviering perfect konden volgen? Het bevat de Latijnse misgebeden aan de ene kant en de vertaling in het Nederlands aan de andere kant, zodat we de gebeden en Bijbelteksten zelf konden meebidden en begrijpen. Mijn missaal bestaat uit zo’n 1700 flinterdunne pagina's, met ‘goud-op-snee' en hier en daar steken oude gebedsprentjes met kanten boordjes en spreuken of bijbelteksten op tussen de blaadjes . Wat een herinnering aan die belangrijke dag uit mijn jeugd! Naast dat kerkboek lag ook nog een klein lederen zakje met mijn paternoster erin.. Ik zie mij nog gaan vanaf de meisjesschool in processie naar de kerk. De jongens droegen hun eerste kostuum, de meisjes waren in het wit uitgedost, precies alsof het hun trouwdag was. Jongens en meisjes liepen als koppeltjes naast elkaar . Allen hielden we een kaars in de ene hand en een missaal in een wit kanten zakdoekje in de andere hand . Weken hadden we uitgekeken naar die grote dag en dat missaal daar waren we fier op.
Zoals jullie zien is dat misboekje veel gebruikt en mijn paternoster is blijkbaar ook heel dikwijls door mijn vingers gegleden...
Ik wist niet dat ik er ooit zo " braaf" uitgezien heb en trots dat ik was op mijn missaal..
Vanaf vandaag tuf ik niet meer alleen op dat trammetje 7 maar krijg ik het gezelschap van mijn levengezel .. en nu maar hopen dat we samen de volle rit mogen uitrijden en nog veel verder!
Ik wilde vandaag een brief posten maar 'k vond dat de brievenbus vandaag toch wat laag hing. En ik vond de brievengleuf ook zo smal... raar... Waarschijnlijk een nieuw model...?
Enne... Het was al na 16 u normaal komt de postbode dan toch niet meer? Ik meen nochtans aan de brievenbus de man herkend te hebben. Ben niet zeker hoor... had mijn bril niet op. Heb voor alle zekerheid een foto genomen toen mijn buurvrouw ook een briefke ging posten...
Terwijl ik deze morgen de regendruppels van de tuinstoelen wreef, hoorde ik een gezoem dichtbij mijn oor: een bij. Ik heb niets tegen bijen maar liefst heb ik ze niet te dicht in mijn buurt want één steek is voldoende om een hevige reactie uit te lokken. Ik nam mijn zeemvel en mepte naar de bij die verdween...evenals het zeemvel dat ik niet zo goed vasthad. Het was blijven hangen in de rozenstruik achter mij. Ik moest reiken om er aan te kunnen en eventjes raakte mijn arm de fijne doorntjes , heel even maar ,maar dat was voldoende om een flinke kras op mijn arm te hebben... Tsja.. geen rozen zonder doornen zeker?
Maar dat is minder erg dan die jeukende arm als ik langs de sparren of bepaalde planten wrijf. Mijn lijf is de laatste tijd precies overgevoelig aan het worden aan van alles en nog wat. Als ik geen bobbels krijg van de kersen, dan krijg ik ze wel door aardbeien te eten...en nu ook door contact met een spar. In een volgend leven kom ik zeker terug als een knobbelzwijn....
Er was een tijd dat dit woord niet in mijn woordenschat stond altijd had ik wel iets om handen maar ik betrap me er op dat ik stilaan kan " genieten" van een dag niets doen of van gewoon te doen waar ik zin in heb..Zoals gisteren even bijlezen in de krant en weekboekje, voor de TV hangen en opschrikken bij die massale valpartij in de tour...(amai die mooie bodys die zo gehavend zijn), door de tuin wandelen zonder onkruid weg te halen of bij te snoeien of op te ruimen...de fiets nemen en gewoon even rondtoeren in het naburig bos of de verkaveling om te zien hoe ze bomen verwijderen om een fiets -en ruiterspad aan te leggen...en dat allemaal bij een heerlijk draagbare temperatuur! Zalig ..en al smeekt de tuin om water en regen , ik durf het niet luid uit te spreken want als Hij hierboven voor één keer luistert dan maakt hij een bocht van 180° en dat is nu ook niet nodig. Maar dat wat regen welkom zou zijn dat voelt mijn kleine teen aan. Zondag gingen we met onze gasten wat rondlopen in de tuin en lieten hen de verbrande appeltjes zien op de fruitbomen. Inderdaad hier en daar hebben de kleine vruchtjes verbrande plekken dat hebben we nog nooit meegemaakt maar hier in de Kempen was het de voorbije dagen echt niet te doen in die blakende zon... Maar de zomer is nog lang en hopelijk krijgen we nog veel mooie , zonnige dagen bij een verdraagbare temperatuur!
Gisteren een gezellige maar drukke dag gehad. De BBQ is prima geslaagd , de ambiance was verzekerd, het weer startte zelfs wat te heet. Ik vreesde dat door de warmte niemand veel eetlust zou hebben en de aperitief misschien wel iets te lang zou kunnen duren zodat we van het terras alles naar de schaduw onder de bomen verhuisden. T bakte en braadde onder een parasol want even na de middag was het dan toch wat te heet aan het worden tot er zo rond 15u30 een wind van jewelste opstak en het daar zelfs even te fris werd nu iedereen voor zomerse kledij gekozen had! Daarom dat we na een poosje alles maar weer naar het terras sleepten waar de zon ons snel weer opwarmde! Gelukkig waren er nu genoeg handen om te helpen!
Na de koffietafel zowat rond 17 u kregen we toch wel een bui op onze appel zeker zodat we naar binnen moesten vluchten. De bui was echte maar van korte duur , voldoende om nat te worden maar te weinig om de tuin content te stellen. Voor het avondeten opteerden we dan maar meteen om binnen te eten en toen iedereen rond 22u naar huis reed waren de buikjes volgeladen, de dorst gelest, de tatertjes stilaan heetgedraaid en de benen , rug en corpus loom en moe maar het hart vol van blijheid, hartelijkheid en gezelligheid. Terug afspraak volgend jaar werd er al gepolst? Zolang wij " oudjes" het aankunnen GRAAG! Onze eerste BBQ heeft dan ook de stempel prima geslaagd gekregen!
Vandaag is biebie aan het bekomen al ben ik wel al gans de voormiddag aan het opruimen en kuisen om alles terug op zijn plaats tezetten. . Gelukkig doet de vaatmachine overuren en ben ik van die klus gespaard want voor 15 man middageten, koffietafel en avondeten ( broodjes weliswaar) dan krijg je nogal wat vaatwerk bij elkaar! Maar ik heb mezelf beloofd dat ik deze namiddag in het lang en het breed naar de tour de France kijk om even terug bij te tanken.
Daarstraks ook nog het bericht gekregen dat voorlopig alle onderzoeken van T negatief zijn dus dat is goed nieuws hé? Nu nog even geduld tot 31 juli voor de MRI scan en dan hopelijk een grote zucht van opluchting slaken!
Teveel is trop en trop is teveel. Ik heb het al gezegd maar blijf het herhalen... Normaal moet ik nu volop bezig zijn om de dag van morgen voor te bereiden want we onvangen zo'n 15 gasten om te BBQen maar eerlijk... ik zit hier te puffen en even te bekomen achter mijn PC. Ik denk dat ik vanavond - als de zon weg is - wel in gang schiet want momenteel is het bij 36,8 gr niet te doen!! Morgen zou het iets frisser zijn. Ik hoop het echt want anders wordt het een drinkpartij en blijf ik met al het eten zitten want honger heeft niemand bij zo'n weer!!
Voor iedereen die nog de moed heeft om even langs te komen .. nog een fijn weekend en bij leven en welzijn tot maandag!!
)
en dan heb je direct inspiratie..
Opeens schoot me te binnen dat mijn rabarber nog op het vuur stond .. met de keukendeur open kon je zo de verkoolde brokjes ruiken.. Ik wist niet dat ik nog zo'n sprintje in de benen had.. De pot was zo zwart als de nacht ,de rabarber verkoold maar jongens wat een stank! Mijn halfbedde kwam " eindelijk" uit zijn zendkamer met de opmerking.. "er brandt hier iets aan... " Allé zeg dat had hij vroeg geroken!! 
.
