De laatste weken was het weer het beeld in de winkels .. Valentijn kwam er aan en iedereen werd er warm voor gemaakt! Ik herinner me niet dat in onze " jonge jaren" die 14e febr zo'n impact had . Sommigen zullen het wel gevierd hebben maar het was geen feest waar je moest aan meedoen om te bewijzen dat je partner je geliefde is!
Wij houden het hier bij een etentje met vrienden , de oudjes onder elkaar die niet zonodig 14 febr nodig hebben om te bewijzen dat je je goed voelt bij je levensgezel! Maar voor diegenen die er wel behoefte aanhebben... laat jullie maar gaan, elke reden is goed genoeg om te vieren zeker... ik heb er niets tegen in te brengen....alleen hou ik er niet van om door de media of de comerce in een vakje geduwd te worden!
Zij antwoordt gewoon : "Geen druk meer van leeftijdsgenoten".
Het voordeel van seniel worden is
dat je je eigen Paaseieren kunt verstoppen en er plezier aan beleeft ze te zoeken.
Ik ben zeker oud geworden!
'k Heb al twee overbruggingen, een nieuwe heup, nieuwe knieën, overwon prostaatkanker en diabetes.
'k Ben halfblind. 'k Hoor niks dat stiller is dan een jet-motor. 'k Slik per dag 40 medicaties die me duizelig, verdwaasd maken en me black-outs bezorgen.
'k Krijg symptomen van dementie.
'k Heb een slechte bloedcirculatie.'k Voel bijna m'n handen en voeten niet meer.
'k Weet niet meer of ik 86 of 92 jaar ben. 'k Ben al mijn vrienden kwijt.
Dank zij God heb ik m'n rijbewijs nog.
Mijn lichaam wil niet meer mee, m'n dokter stuurt me naar een fitness club. 'k Schrijf me in bij de aerobicgroep voor senioren. Ik buk, draai, duizel, spring op en neer, zweet een uur lang. Als ik mijn gymschoenen aan heb, is de aerobics voorbij.
Een oudere dame wil haar testament opstellen en stapt naar haar notaris. Ze heeft twee punten die zeker uitgevoerd moeten worden.
"Ik wil gecremeerd worden" zegt ze "en ... 'k wil in het winkelcentrum gestrooid worden".
"In het winkelcentrum ... gestrooid worden?" vraagt de notaris.
"Dan heb ik m'n dochter minstens 2x per week op bezoek" zegt ze.
Hoe vermijd je rimpels? Blijf eten tot je huid strak zit.
De koorts is weg, de hoest vermindert alleen dat slappe gevoel in de benen hangt er nog wat maar we zijn stilaan op de weg terug lieve mensen. Bedankt voor de vele beterschapsknuffels, ik heb ze tot hier gevoeld en dat deed deugd! We hebben wel een griepspuit gehad dit jaar maar blijkbaar was de griep resistent tegen dat goedje en ja..als we iets doen dan doen we het goed hé vandaar dat we hier bijna een week ziek lagen, ook onze vrienden geraken stilaan boven water... maar zo te horen zijn we niet alleen ..Nog een hartelijke groet en knuffel.
Ik heb het hier goed te pakken lieve mensen die griepmicroben hebben mijn corpus volledig in hun macht zodat de lust en de fut om te bloggen er niet is momenteel. Daarnaast heb ik bij momenten moeite om op sommige blogs te geraken door de vele plaatjes ... Dus geef me even de tijd om uit te zieken en dan zien we mekaar terug!
Luister naar je lichaam. Deze wijsheid gaf mijn ventje weg toen biebie toegegeven had dat ze zieker was dan nodig omdat ze niet meteen aan de signalen van haar vege lijf had toegegeven.
Ik stel mij een dialoog voor met mijn corpus .. zo zou het gaan, denk ik....
Gaan slapen. Mijn lichaam: Het is middernacht. Zou je niet gaan slapen? Biebie: Naah! Ik wil nog surfen en de blogjes lezen en het nieuws lezen. Mijn lichaam: Ik wil gaan liggen. Ik ben moe. Biebie: Hoe kun jij moe zijn. Je hebt niks gedaan vandaag. Mijn lichaam: Dat denk jij! Je hebt gekookt, je hebt de lakens ververst en je hebt de was gedaan. Ik ben echt aan rust toe! Biebie: Ok, Ok! Ik ben al weg, zaag!
Opstaan Biebie: t Is al licht buiten. Mijn lichaam: So what! Biebie: Dan is het tijd om op te staan. Mijn lichaam: Ik wil nog een uur blijven liggen. Biebie: Waarom? Mijn lichaam: Omdat ik nog niet uitgerust ben, tiens! Biebie: Ik moet gaan strijken Mijn Lichaam: Dat kan je deze namiddag ook. Biebie: t Is al goed, lui ding. Ik zal me nog eens omdraaien.
De strijk. Biebie: Ik moet strijken. Mijn lichaam: Ik heb geen goesting. Biebie: Ja maar, er staat wel een hele mand strijk, hè. Mijn lichaam: Er hangen nog kleren genoeg in de kast om aan te trekken. Biebie: Dat is waar. Mijn lichaam: Waarom zou je dan strijken? Ga voor je computer zitten. Dan word ik tenminste niet moe. Biebie: Ja zeg, wanneer heb jij terug goesting om te werken? Mijn lichaam: Morgen misschien, maar vandaag zeker niet.
De boodschappen. Biebie: Ik moet boodschappen doen. De kast is leeg. Mijn lichaam: Dat zou ik niet doen als ik jou was. t Is bitter koud en glad op de baan. Je gaat schuiven met de auto. Biebie: Jij weet wel mijn zwakste punten te bespelen, hè. Mijn lichaam: We are one, darling! Biebie: Maar wat moeten we dan eten? Mijn lichaam: Wat?! Je hebt verdorie een volle diepvriezer! Biebie: (zucht) Je wint weeral. Maar morgen, dans jij naar mijn pijpen. Capice! Mijn lichaam: Morgen ben jij helemaal van je griep en bronchitis vanaf. Dan sta ik weer helemaal ter beschikking, my lady.
AWELLLLLL… DAS DE OPLOSSING VAN ONZE GELDPROBLEMEN!
Het is september in een dorpje in onze mooie Ardennen. Het regent en het dorpje lijkt verlaten. Het is een moeilijke tijd. De inwoners hebben allemaal schulden, en leven op krediet.
Plots verschijnt een rijke toerist ter plaatse ... en stapt het enige hotel van het dorpje binnen. Hij legt een bankbiljet van €100 op de balie, en gaat naar de eerste verdieping om een kamer uit te zoeken. De hoteleigenaar pakt vlug de € 100, en rent naar de slager om zijn schulden te betalen. De slager pakt die €100 aan, en gaat spoorslags naar de varkensboer om zijn schulden te betalen. Op zijn beurt rent die naar de verpachter, en betaalt zijn schulden af. De verpachter haast zich naar de enige prostituee in het dorp die, vanwege de crisis, haar diensten op krediet aanbiedt... en betaalt haar zijn schulden. De prostituee haast zich naar het hotel, en betaalt de hotelier de kamerhuur. De hotelier legt de €100 weer op de balie. Op dat moment komt de rijke toerist naar beneden, neemt de €100 van de balie, omdat hij niet tevreden is over de kamer.
Niemand heeft iets verdiend, er is niets veranderd, maar het hele dorp is wel schuldenvrij…
De wereldeconomie teruggebracht tot de basics!!!!!
Moet je daar nu jaren voor naar de universiteit!!!!!
Als er niets anders te vertellen valt ..dan is er nog altijd een vleugje humor
Een man en een vrouw gingen met vakantie naar Jeruzalem. Tijdens hun verblijf aldaar overleed de echtgenote. De begrafenisaannemer troostte de echtgenoot en zei:
'Je kan het lichaam per schip naar huis sturen voor 5.000 dollar of je kan haar hier begraven, in het Heilige Land, het Uitverkoren Land tegen de prijs van 150 dollar.'
Wat denkt u dat de echtgenoot zal doen? En waarom hij doet wat hij meent te moeten doen?
De echtgenoot dacht even na maar zei uiteindelijk dat hij haar liever naar huis wou verschepen.
'Waarom toch', zei de begrafenisaannemer die niet begreep waarom de man zoveel geld wilde betalen.
'Waarom wil je 5.000 dollar uitgeven om haar per boot mee te nemen naar huis, terwijl het voor u toch heerlijk moet zijn te weten dat ze hier in het Beloofde Heilige Land kan begraven worden voor slechts 150 dollar?'
De man antwoordde op de koele, ernstige toon die hem al die jaren had getypeerd. 'Lang geleden,' zei de man, ' stierf hier een man, werd hier ook begraven en drie dagen later verrees hij. Ik kan dat risico niet nemen.'
Ken je de oorsprong en de betekenis van het woord: NACHT ?
Ziehier de uitleg
In heel wat Europese talen wordt het woord NACHT gevormd door de letter 'N' gevolgd door het cijfer '8' in de respectievelijke taal. De letter 'N' is het wiskundig symbool voor het oneindige, gevolgd door het cijfer 8, dat eveneens symbool staat voor het oneindige.
Dus, in al die talen, betekent NACHT de eenheid van oneindigheid.
Enkele voorbeelden:
PORTUGEES : noite = n + oito (8)
SPAANS : noche = n + ocho (8)
FRANS: nuit = n + huit (8)
ITALIAANS : notte = n + otto (8)
ENGELS : night = n + eight (8)
DUITS: Nacht = n + acht (8)
NEDERLANDS : nacht = n + acht (8)
Interessant, toch? Trouwens, als je 8 horizontaal neerlegt is dit ook het symbool voor... het oneindige!
Zalig diegene die de kennis doorgeeft en die je ten minste 8 uren slaap aanraadt!
Zondag nog een samen geweest met de familie langs T zijn kant .. een gezellige West Vlaamse bende waar een grol en geplaag niet uit de lucht is en dat allemaal overgoten in sappig West Vlaams.
Al zo lang ik hier op deze bol rondloop als Westvlaamse heb ik het gevoel dat wij meestal bekeken worden als “ die van achter de kuppe”… maar geloof mij die tijd van schuchtere en onmondige WVLamingen ligt allang achter ons.. Trouwens de geschiedenis heeft bewezen dat missionarissen en ondernemers vaak uit die verloren hoek kwamen.
Toen we hier in het Antwerpse kwamen wonen ( al zo’n 32jaar geleden) werd er vaak met een glimlach gereageerd op ons taaltje en het feit dat we van uit dat hol van pluto kwamen. Soms kon ik me eraan ergeren maar geloof me ik wist mijn mannetje te staan tussen “die Stedelingen”. Intussen trek ik me dat al lang niet meer aan en wordt er nog eens lachend verwezen naar mijn roots dan deert het me niet meer integendeel ik ben er fier op want wij hebben intussen die “ stedelingen” al lang bijgebeend!
Het was voeger wel zo dat veel mensen onze provincie verlieten na het studeren, maar dat betekent niet dat zij zich geen West-Vlaming meer voelen. En ga ik zo eens kijken dan valt me op dat onze maatschappij toch kleur krijgt dank zij bepaalde West Vlamingen. Wat zou het cabaretwereldje zonder Wouter Deprez, Kama, en Geert Hoste zijn? Wat zou de ruimtevaart zonder Dirk Frimout zijn? Wie heeft er nooit over het zogenaamde Flanders Language Valley gehoord met de oprichters Jo Lernout en Pol Hauspie? Weliswaar is dat fout afgelopen maar de basis van de spraaktechnologie komt toch uit die hoek! Er zou nooit een Omega Farma geweest zijn zonder Marc Coucke en zo kan ik ook in het verleden belangrijke West Vlamingen opnoemen.
Kortom West-Vlamingen blinken op veel domeinen uit, maar zijn vaak nog altijd veel te bescheiden. Daarom willen wij even stellen dat West-Vlamingen niet altijd bescheiden hoeven te zijn en best wel trots mogen zijn op hun cultuur, taal en inwoners. Uit onderzoek blijkt trouwens dat West-Vlamingen de slimsten van België zijn. Zij zouden de grootste slaagkansen hebben om hun bachelor in drie jaar af te werken.
Ik zou willen dat het spreekwoord “ Doe voort en zie niet om” veranderd wordt in “Doe voort, maar wees trots dat je West-Vlaming bent”
In ons Belgenland is het deze winter tot nu vooral al heel nat en regenachtig geweest al kregen we de laatste dagen toch een winterprikje.
Ik ging eens zien naar vroeger en vond dat in de overgang van 1962-63 Koning winter Europa zodanig in zijn greep had dat deze geboekt staat als de strengste winter van de 20e eeuw en de koudste sinds de revolutiewinter van 1789. Maar ik veronderstel dat velen van jullie zich dat niet meer zullen herinneren. Ik ben benieuwd of de 21ste eeeuw dat record ooit nog zal breken met de opwarming van onze aarde?
In 1962-63 heeft het van eind november tot half maart onafgebroken gevroren en regelmatig gesneeuwd. Door de langdurige vorst raakten bevaarbare waterlopen dicht gepakt van het ijs en ook de Schelde en het Albertkanaal moesten met de zware middelen open gehouden worden.
Op 15 januari 1963 werd zelfs een deel van de Noordzee in ijsschotsen herschapen, nooit meer gezien sedertdien. Het openbaar leven werd zwaar beïnvloed door deze barre Siberische toestanden. Scholen werden een tijdlang gesloten, de bevoorrading werd erg bemoeilijkt en het leger en de civiele bescherming werden ingezet om de bevolking van levensnoodzakelijke behoeften te voorzien. Isolatie in een woning was een onbekend begrip in die tijd en vele gezinnen vielen zonder water omdat de waterleidingen kapot vroren. Ook behoorlijke verwarming was een probleem, velen verwarmden toen hun huis met een kolenkachel en de bevoorrading van kolen verliep erg stroef.
Of het deze winter was, weet ik niet meer maar ik kan me wel nog strenge winters herinneren en hoe ons ma dan regelmatig emmertjes antraciet in het kot moet scheppen of de sneeuw van het trottoir moest ruimen om langs het huis te geraken en hoe de vorst kanten tekeningentjes op de slaapkamervenster toverde. Het was dan letterlijk alle hens aan dek . We hebben inderdaad geen winters meer als vroeger … gelukkig maar.
Pazke vroeg in een reactie of dat glijden op ijs van mij ( of de poging daartoe !!) betekent dat ik nog steeds een stukje kind in mij heb of dat het oud zot zich laat voelen?
Ik denk dat het beide is Paz…Ik verzet me nog steeds met hand en tand tegen dat cijfer dat er binnenkort bijkomt en eerlijk? Ik voel me nog relatief jong , niet meer piep maar dat hoeft ook niet want als ik de fratsen van mijn jeugd moet herhalen dan weet ik maar één plaats waar ze “oudjes” met zo’n gedrag steken en dat is geen optie..
En wat dat "oud zot " betreft… heerlijk toch zo af en toe , je krijgt er zelfs de slappe lach van en voor zover ik weet is lachen nog steeds een goede medicijn tegen alles en nog wat! Ik voel me bij lange na nog niet rijp om gewoon elke dag kaartje te leggen in een rusthuis… geef me maar de vrijheid en ik zal dat wel op mijn manier invullen en een stukje kind behouden .. als dat kan .. zalig gewoon! !
De winter laat zich eventjes voelen. Het wordt vroeg donker en de temperatuur daalt. Voor mij hoeft dat niet echt want ik heb niet direct iets met de winter. Kou, sneeuw, ijs, gladheid… ik moet er niets meer van hebben . Dat was vroeger wel anders. In de tijd dat ik nog een klein Natoken was, vond ik dat juist heel mooi. Spannend ook wel. Het kon me niet vroeg genoeg gaan vriezen en sneeuwen. Vooral sneeuwval in de avonduren vond ik prachtig. Er heerste dan een serene rust, de omgeving lichtte op. Dan zat ik met mijn neus tegen het raam gedrukt te kijken naar de neerdwarrelende sneeuwvlokken. En als ik dan de volgende ochtend naar buiten stapte en bij elke voetstap de sneeuw onder mijn botten hoorde knisperen, genoot ik met volle teugen. En dan ging ik samen met mijn zus een lange glijbaan maken. Dan werd eerst de sneeuw stevig platgetrapt en daarna aanloopjes en glijden maar. Langzaam maar zeker verscheen er dan een spiegelgladde ijsbaan. Het was dolle pret.
Maar ja, dat was toen. Inmiddels meer dan een halve eeuw geleden. Met het klimmen der jaren ben ik steeds minder van de winter gaan houden. Het gekke is dat ik het eigenlijk wel mooi vind als het sneeuwt. Er heerst dan nog altijd een serene rust en de omgeving licht mooi op. Maar ik zit niet meer met mijn neus tegen het raam gedrukt te kijken naar de neerdwarrelende sneeuwvlokken. Dat ik dan geen glijbaan meer maak in mijn tuin, vind ik niet erg ook die behoefte heb ik allang niet meer hoewel.... Ik heb me er toch ook een paar weken terug op betrapt dat ik nog even probeerde of de sneeuw wel glad genoeg was...Toch nog een restantje van vroeger?
Elke dag een stapje dichter bij dat volgend trammetje, dat is wat ik bij momenten denk de dag van vandaag. Maakt het mij blij of droevig of weemoedig? Het maakt mij in de eerste plaats blij dat ik dat wellicht haal wat 4 van mijn vriendinnen niet gegund was... en dan gaat een mens al eens mijmeren....
Kennen jullie het liedje “ Spiegelbeeld” van Willeke Alberti nog?
Ik maak er even een persoonlijke versie van …
Spiegelbeeld.
Ben ik heus zo oud als jij?
Is het waar, ben ik al bijna zeventig?
'k Zou zo graag hier en daar nog eens iets overdoen .
Spiegelbeeld.
'k Kan je haten
want je geeft geen dag terug.
Waarom gaan toch die jaren
als je jong bent zo vlug?
Er is enkel nog zoveel herinnering.
Spiegelbeeld.
Uit al die jaren
vergeet ik geen ding.
'k Heb alleen nog wat foto's en die zeggen het me weer
Het was voor ons hier niet de eerste sneeuw maar wat ik gisteren op de Druivelaar las , past volledig bij wat de sneeuw met me doet ....
Als de eerste sneeuw gevallen is, lijkt het alsof het huis waarin je woont , in een ander werelddeel is neergelaten. Zelfs binnen ziet het er anders uit! . Alle kamers lijken kleiner en gezelliger. Buiten, waar gisteren nog de tuin was, ligt nu een witte , glinsterende vlakte en het dorp daarachter lijkt op een sprookje van Grimm. Natuurlijk zijn de kinderen opgewonden, maar ook de volwassenen hangen langer rond en praten langer dan gewoonlijk voor ze aan het werk gaan. Niemand kan bij de ramen vandaan blijven. Het is niet zozeer de sneeuw zelf, de aanblik van de toegedekte wereld die zo betoverend is, als wel de komst van de sneeuw, de plotselinge verandering, een toverachtige gebeurtenis! ...
Jeske merkte op dat het al maandag is en inderdaad .. ik had het logje voor het weekend geschreven maar om de een of andere reden een verkeerde datum op gezet en daardoor nu pas geplaatst.. ik vrees dat die lumbago zich ook wat in mijn kopje genesteld heeft .. soit... intussen betert het verder elke dag een beetje dus zo ging het " verhaal" ...
Weeral een weekend voor de deur met gelukkig wat zon... De eerste zonnige dag van het jaar denk ik en daar hebben we van geprofiteerd om een wandeling te maken en wij waren niet de enigen die blij waren met die zon. Een dikke jas , muts op en dan goed doorstappen en zo krijg je het nog lekker warm ook!
Zelf ben ik een paar dagen uit circulatie geweest met een lumbago .Dat ding is nog niet helemaal weg maar kine en oefeningen doen hun werk.
Het begon vorig weekend na een pijnlijke nacht en een nog "pijnlijkere" rug bij het opstaan..
Wat had ik verkeerd gedaan? Google wist dat slijtage aan de basis kan liggen maar daar wil ik niet aan denken en nog minder bij stilstaan
T vroeg wat ik gedurende de nacht uitgespookt had want hij had me de dag voordien niet horen klagen.. Maar ik had het voelen aankomen al weet ik waarachtig niet waardoor het gebeurd is! De kine dacht dat turnen vrijdag niet direct een goed gedacht was maar ja .. biebie wilde het toch proberen ... De opwarming viel mee maar die grondoefeningen voor rug- en buikspieren kwamen inderdaad nog wat te vroeg... Ik heb dan maar gewoon wat zelfstandig geïnproviseerd met de beentjes in de lucht tot groot jolijt van de bende maar frustratie van mezelf. Tsja, hoe meer dat trammetje 7 nadert hoe "krakelmiekerig" het hier wordt en dat willen we niet hé?
Maar "' kzal moa ni kriepen zekre, kzin doa te out voorn?"
Vliegt er ergens een heks op een bezem rond en steelt ze mijn blogtijd ... of is het een voodoovloek? Nuchter blijven Natoken... ik moet het in die hoek niet zoeken het ontbreekt me momenteel gewoon aan tijd.
Al eens nagegaan in hoeveel uitspraken het woord tijd voorkomt?
- Je tijd verprutsen ( nodeloos werk doen)
- tot in de pruimentijd ( tot later )
- met tijd en boterhammen komt alles ok. ( iemand geruststellen)
- kwaliteitstijd ( tijd voor jezelf nemen)
- de goede oude tijd...daar moet ik geen tekeningetje bij maken zeker want wij senioren zijn in die tijd geboren.
En zo kan ik blijven doorgaan en wordt dit een ellenlang epistel maar het is slapendstijd dus...
Wij zijn de spruiten uit liefde gemaakt, meestal in het donker of met het licht uit..
Dit vond ik in mijn mailbox en dacht ... zo is het toch?
Geboren in de jaren 1940- 1960 , of sommigen (die nog taaier zijn) nog iets vroeger.
Wij waren de sterken uit de jaren '50... 60... 70 Vooreerst hebben wij een normale geboorte overleefd. Onze moeders namen aspirines, aten vinaigrettesaus, mayonaise en desserten en zij werden niet getest op suikerziekte of cholesterol. En na dat trauma werden wij op onze buik te slapen gelegd in kinderbedden geverfd met mooie blinkende loodverf. Er waren geen kindersloten op de deuren en als wij met de fiets reden, hadden wij basketbalpetten op en geen helmen. Als baby of kind reden wij mee op de schoot van moeder in auto’s zonder gordels, noch kinderstoelen of opblaasbare kussens. In de bak van een camionnette zitten, of op het paard van Boer Zutter, op een zonnige dag, was altijd een belevenisen iets héél speciaal. Wij dronken putwater of water van de kraan en geen water uit een plastic fles. Wij aten taartjes, wit brood, echte boter, spek met eieren en beukennootjes en walnoten die al op de grond lagen. Wij dronken warme chocolademelk met echte suiker erin. We hadden geen last van obesitas. WAAROM ? Omdat wij steeds buiten speelden. Daarom!!
Wij verlieten de woning ’s morgens vroeg om naar school te FIETSEN (er waren toen geen moeders die ons met de auto even konden brengen), of om heel de dag te spelen in de frisse lucht en dit op voorwaarde dat we ‘s avonds bij donker thuis waren. (of als de straatverlichting begon te branden) Onze ouders wisten helemaal niet waar we uithingen. We hadden geen gsm, maar we hadden ook Dutroux nog niet meegemaakt. We hadden "vuile kleren om te spelen" en "schone kleren" om op bezoek te gaan. Wij hadden uren nodig om ons speelgerief zelf te maken. Wij hadden geen Playstations, Nintendos, X-box, iPod enz. Er waren geen videospelen, geen 150 tv kanalen, geen videofilms of Dvd’s geen stereoketens. Voor 18 uur keek je alleen naar het 'testbeeld' (als er al een TV was) Er waren geen computers of internet.
WIJ HADDEN NOG VRIENDEN en wij gingen buiten om met hen te spelen. Wij vielen uit bomen, sneden ons, braken af en toe een arm, been of een tand, We gingen appels en peren "plukken" en er waren daar geen gerechtelijke vervolgingen voor, om iemand daarvoor de schuld te geven. Als we dan toch gepakt werden, dan kregen we een pak slaag en thuis hielden wij wijselijk onze mond. Wij kregen voor onze 12de verjaardag een grote fiets, speelden met stokken als degen, een deksel van de vuilbak als schild, katapulten, slingers, boog en rieten pijlen met vooraan een grote nagel... We maakten van oude messen, goede werpmessen en oefenden ons op een boomstam of een oude vogelpikdoel uit het café. Ondanks dat men ons vertelde dat wij ons ogen konden verliezen of ons gingen kwetsen met die dingen hebben wij dat allemaal overleefd.
Wij reden met de fiets of gingen te voet tot aan de woning van een vriend en gingen gewoon langs achter binnen. Wij waren er van harte welkom en schoven soms mee aan tafel voor het middagmaal. Het idee dat onze ouders ons uit de gevangenis dienden te halen, was absurd, dat bestond gewoon niet. Zij waren Met en Voor de wet en Met de leraars.Als we op school een straf kregen, kregen we thuis nog eens extra straf erbij!
Onze generaties hebben enkele van de beste ondernemers, denkers en uitvinders van alle tijden en van heel de wereld voortgebracht. Deze jaren brachten een explosie van nieuwigheden en nieuwe ideeën. Wij hadden de vrijheid om te proberen, de schrik voor het falen, het succes en de verantwoordelijkheid die er mee gepaard ging. Wij hebben geleerd om dat te beheersen en om daar mee om te gaan.
)
