Welke winter het was weet ik geeneens meer. Maar ik herinner me nog heel goed dat heel het "broek", de boerenakkers dus langsheen de Demer gelegen, was ondergelopen met water, overstroming overal. Dan vroor het nog zo hard dat je kon schaatsen op de verschillende plassen die werden gevormd, ieder kind was dan op pad, met of zonder ijsstoel, met of zonder begeleiding. Ik weet dat ik nog echt heel jong was en dat ik graag had dat mijn vader me verder trok met de slee.
Maar eens op de grote plekken ijs mocht ik alleen verder spelen, ik had dus twee stokken bij me waarin onderin een nagel was geslagen, daarmee duwde ik me voort. Tot ik op een moment op een plek was aangekomen waar een gracht of beek was en daar lag het ijs was lager. Met het gevolg dat ik door de gladheid niet meer uit die put geraakte en niet meer kon spelen, tot mijn vader me dan kwam redden natuurlijk.
Raar maar waar, daar droom ik nog eens regelmatig van als er spoken in mijn hoofd rondwaren, als ik ergens een probleem heb waar ik niet kan uit geraken, dan zit ik weer in die put op het ijs. Dan zijn mijn gebreide wanten helemaal nat van het water, dan ben ik bevroren van de kou en . . . wordt ik wakker met een wrang gevoel.
Verder hou ik van de sneeuw die we in de voorbije dagen toch ook hadden, dan is alles zo licht en mooi, alleen wil ik daar dan weer niet door gaan, kwestie van me lekker warm te houden hier binnen.
26-01-2015 om 14:05
geschreven door Chris
|