En voor de anderen natuurlijk ook. Met al die drukte hier was ik het totaal vergeten maar ja daar heb je kinderen voor hé?
Ik heb wel al mijn "deel" gehad in mei met het West Vlaams moederdagfeest .. maar ik profiteer 2 keer, haha!
Ik kan niet lang blijven hangen want straks vallen hier de gasten binnen! Ik ben er klaar voor, nu afwachten wat het weer doet! Momenteel bewolkt en dreigend... Maar wie weet blijft het droog!
Ik weet het ne mens mag niet vloeken vandaar die variant maar je zou voor minder. Elk jaar op 15 augustus komen de zussen en partners van T naar hier om te BBQen en laat het nu uitgesproken zaterdag slecht weer worden zeker met regen en zo! Ik had het allemaal al zo mooi gepland, de tuin ok, de bestelling ok, de hapjes al mooi in mijn hoofd voorbereid om samen gezellig buiten te eten ... Maar neen die van hierboven steekt weer stokken in de wielen. Ik denk dat ik toch eens ernstig met hem ga praten want vanaf zondag zou het terug droger worden en al voorspellen ze geen 30 gr meer zoals nu, een temperatuur ts de 22 en 25 is best goed ...
Mocht er iemand van jullie daar wat invloed hebben of de wolken boven onze locatie kunnen manipuleren... ik zou heel dankbaar zijn! Ik heb nog een sprankeltje hoop maar als ik naar de weersvoorspellingen kijk dan is dat hopen tegen beter weten in! Sakkerde nondepietjes!!
Is het jullie ook opgevallen dat er veel vliegen zijn, geen gewone vliegen maar van die dikke, vette, vuile strontvliegen.
Terwijl ik deze week wat in de tuin rondliep, zag ik hoe ze rond en op de bloemen vlogen en dacht: hmmm, ze houden niet alleen van drol (ik dacht een ander woord maar " durf" het hier niet zeggen ). Ik wou er niet veel aandacht aan schenken, leven en laten leven hé. Zolang ze mij niet ambeteerden of mijn huis binnendrongen, mochten ze vliegen waar ze wilden. Maar ineens werd ik er niet gerust in. Er zou toch nergens een kadaver liggen te rotten, een vogel of een muis die door de hitte de pijp aan Maarten gegeven had? Het was warm en ik had echt geen zin om ook maar iets te doen. Ik wou genieten (luieren), niets meer dan dat, maar besloot toch om een inspectie uit te voeren. Geen lijken in de tuin, blijkbaar komen die vieze wezens gewoon voor de gezelligheid
Gisteren was het nog warmer, veel warmer geen temperatuur om zware inspanningen te doen maar dat was buiten één van die zoemende misbaksels gerekend die op de één of andere manier toch binnengedrongen was. Ik hoorde ze zoemen, zag ze vliegen en zei: "Doe maar, het zal niet lang duren!"
De vliegenmepper werd uit de berging gehaald en de jacht begon. Zo lomp dat die rotvlieg eruitzag, zo snel kon ze vliegen! Ze vertikte het om ergens te gaan zitten, ze bleef maar vliegen en vliegen, zoemen en zoemen..... En ik bleef maar meppen en meppen....het zweet regende van mij.
"Lelijk, vuil strontdinges..," siste ik terwijl ik de vliegenmepper nog eens door de lucht liet gaan, zomaar, eentje om de frustratie kwijt te raken. Ik voelde en hoorde het tegelijk: ik had iets geraakt. Ik had ze geheel per toeval maar dat deed er niet toe, het mormel was dood....en ik kon gaan douchen.
Ik heb het lijk opgeschept en buiten gelegd zodat haar vrienden en familie konden zien wat er hen te wachten staat als ze het wagen mijn woning binnen te dringen.
Vandaag laat de zon het wat afweten maar we mogen echt niet klagen wat het weer betreft dit jaar! Gisteren gezellig een BBQ gehad met vrienden en lekker buiten kunnen genieten. Het was goed om bij een hapje en een drankje samen een dag onbezorgd door te brengen.
Sommigen vragen zich af waarom mijn vorig logje zo weemoedig was nu het nieuws hier toch ok was wat T betreft... Ach lieve mensen , soms ben je zo blij met een bericht en krijg je kort daarop een ander triestig bericht te verwerken. Een dierbare vriend is aan zijn laatste dagen bezig, geen kans op herstel of verbetering .. gewoon wachten op dat laatste moment en dat stemt me nu al een paar dagen wat weemoedig want het leven is zo relatief! Daarom dat ik gisteren blij was dat we genoten hebben van een samenzijn met leeftijdsgenoten . Niets moet nog, alles mag en kan .. heerlijk toch! Het is niet iedereen gegund dat leert het leven ons ook! Vandaar .. meer moeten jullie er niet achter zoeken .
Gisteren dan eindelijk de resultaten van de MR binnen gekregen. Op een paar details na, alles ok dus geen ernstige vaststellingen bij T. Nu weten we nog steeds niet wat de oorzaak van zijn probleem is maar de schrik voor die grote K is toch weg en geloof me dat is een hele opluchting!
We komen in een leeftijdsgroep waar er wel eens iets kan foutlopen en als we rondkijken in onze vrienden/ kennissenkring dan zien we zoveel darm-of buikkanker dat je altijd het ergst vreest! Ik zal mijn ventje maar blijven " soigneren" zoals ik bezig ben.Hij profiteert ervan en ik doe het graag We plannen wel nog een afspraak met de arts maar dan eerder om praktische tips.
Mijn zomer kan niet meer stuk en die van mijn lieve slaapgenoot ook niet... Als je daar straks twee "oudjes" ziet dollen op trammetje 7 ... wij zouden het wel eens kunnen zijn na die weken van spanning!
Bedankt lieve bezoekers die met ons meeleefden of interesse betoonden.. Jullie zijn de max!
Als alles aan mijn lijf staakt bij die hitte dan heb ik gelukkig nog een bovenkamer die perfect werkt en waar ik me kan in terugtrekken en dan onstaat een logje...
Omdat het buiten echt te heet was , besloot ik even op bloggenronde te gaan. Sommigen waren thuis, anderen aan het fietsen of rollerskaten , nog anderen aan het lezen in de tuin en dan ook een paar die me niet vertelden waarmee ze zich bezig hielden en dan heb je direct inspiratie..
Wat dat lezen in de tuin betreft .. sorry Myette maar dat is bij zo'n weer echt niet aan mij besteed . Buiten zitten bij zo'n hitte werkt op twee manieren bij mij .. het maakt me lui en dan wil ook de concentratie nodig om een boek te lezen niet mee of ik hoor en zie zoveel in de natuur dat al die indrukken die op me afkomen me aan het lijntje houden en me niet meer loslaten en dan denk ik wat een weelde en geluk heb ik toch dat ik dat allemaal nog mag beleven en ervan genieten. We staan er niet echt bij stil dat er momenteel mensen zijn die in ziekenhuizen liggen of ernstig ziek zijn of ergens in een stoel of rolstoel hangen te wachten op dat ene teken dat ze terug naar hun kamer mogen en meestal al dat moois moeten missen. Ja Meeuw heeft het mooi verwoord in haar " ode aan het leven"...Wat we allemaal zo normaal vinden is dat voor velen niet!
En we hebben zon gevraagd en voor één keer heeft "die van hierboven " echt geluisterd (nogal wat anders dan onze regering die helemaal niet luistert naar ons) en krijgen we een zomer on U tegen te zeggen! We zullen maar niet teveel zagen zeker want zoals de tijd vliegt is het straks weer herfst en winter en moeten we die weelde terug lang missen! Al durf ik het toch om een kleine nota te zetten bij het werk van "die van hierboven"...alles met mate en iets langer .. dan zou het perfect zijn!
Dit gezegd zijnde is mijn inspiratie weer op! Geniet lieve mensen, geniet van elke dag , elk moment .... dan is het leven mooi!
En hier ben ik dan toch nog steeds. Sommige bezoekers hier hebben me toch maar weer over de streep getrokken en ik zal jullie dan maar wat langer lastig vallen met mijn blablabla en overpeinzingen... Het contact met een paar mensen hier wil ik echt niet verliezen en dan is er maar één oplossing ... blijven bloggen.
Ach in de zomermaanden is het hier altijd wat hectisch.. de bloementuin en de moestuin vragen veel aandacht, onze jaarlijkse BBQ's nemen ook veel tijd in beslag en dan wil ik ook nog wat genieten van het mooie weer dit jaar vandaar misschien mijn eerdere bedenking.
Vroeger en dan spreek ik in een kort verleden, hadden we hier ook elke zomer de kleinkinderen afwisselend op logement omdat de ouders moesten werken maar intussen zijn ze groter geworden en is dat ook niet meer van doen. Mis ik dat een beetje? Ja, al kan het stilaan behoorlijk zwaar zijn met zo 2 of 4 extra mondjes om te vullen en voetjes die voor de mijne lopen . Maar nu hebben ze kampen en een reisje met hun gezinnetje en weten ze zelf beter hun tijd in te vullen.. Jaja , zij worden groter en wij ouder! Hoe je het ook draait en keert dat is de realiteit!
Ik wens jullie dan ook allemaal een goeie start van een nieuwe maand. Augustus al, wat vliegt de tijd! Bij leven en welzijn tot de volgende!
Enkel de contacten met sommige mensen overtuigen me ervan om hier door te gaan want ik wil het korte contact met hen niet verliezen maar soms overvalt me toch de twijfel..
Zoals sommigen nog weten moest T vandaag een MR van de buik laten maken. Dat is intussen gebeurd en vlot verlopen en nu moeten we gewoon een 5tal dagen geduld hebben om het resultaat te weten. Hopelijk zijn we dan wat wijzer en weten ze wat er kan gedaan worden.. zoalang het verdict maar niet te negatief is, blijven we hopen dat alles ok komt!
Voor iedereen alvast een mooi , gezellig en zonnig weekend!
Nu het wat minder heet is , heb ik ervan geprofiteerd om het huis eens een volledige schuurbeurt te geven zodat alles terug fris ruikt en blinkt. Dat fris ruiken was welkom.
Gisteren had ik wat rabarber gesneden om te laten stoven en intussen bracht ik de de afval naar de composthoop. Terug naar de keuken kwam ik langs mijn " saladetuin" en zag ik hier en daar onkruid tussen de kropjes. Dat moest er natuurlijk uit en terwijl ik bezig was dacht ik .. amai iemand laat hier iets goed verbranden .. Opeens schoot me te binnen dat mijn rabarber nog op het vuur stond .. met de keukendeur open kon je zo de verkoolde brokjes ruiken.. Ik wist niet dat ik nog zo'n sprintje in de benen had.. De pot was zo zwart als de nacht ,de rabarber verkoold maar jongens wat een stank! Mijn halfbedde kwam " eindelijk" uit zijn zendkamer met de opmerking.. "er brandt hier iets aan... " Allé zeg dat had hij vroeg geroken!! .
De rest van de dag hebben we hier alles opengezet, ramen en deuren maar de geur hing er deze morgen nog wat . Dat was meteen het startsein voor mijn kuisfurie en nu geurt alles weer naar spic en span of neen naar zwarte zeep ...en boenwas.
Vergeten... is dat het begin van? Niet aan denken het is gewoon dat ik niet kan nalaten om meerdere zaken samen te doen en blijkbaar kan dat toch eens mislopen! Die pot was voor mij eentje voor het stort maar mijn slaapgenoot heeft met een electrische schuurborstel de innoxbodem weer stralend gekregen .. Toch handig zo'n man in huis!!
Op deze nationale feestdag wil ik het over een totaal andere boeg gooien... ver van politiek en zo..
Het leven is een doolhof van deuren Soms stel ik mij vragen bij de doodeenvoudigste dingen en onlangs toen ik onze voordeur opende was het weer van dat. Ik vroeg mij in feite af hoeveel keer ik die deur al had geopend en hoeveel keren ik in mijn leven al een deur had geopend om de één af andere reden. Sommige deuren gingen vlot open en bij andere moest ik heel hard duwen terwijl er zelfs deuren waren die ik op mijn neus gekregen heb.
De eerste deur die ze voor mij geopend hebben moet deze in de kliniek van Izegem geweest zijn toen ze mij daar uit de verloskamer gevoerd hebben. Daarna draaiden mijn ouders de sleutel in het sleutelgat van ons huis in Ingelmunster. Zeer eigenaardig was dat die voordeur meestal gesloten was en maar juist werd geopend als de gang gekuist moest worden en voor de rest kwam iedereen via de achterdeur in de veranda binnen. Ja, in de tijd dat de Oostbloklanden nog verder van bij ons lagen stonden de deuren altijd op een kier en liepen familie, buren en kennissen binnen zonder kloppen. Dat was nog in de tijd waar de deur voor iedereen openstond en dat terwijl een deur een beetje de grens van het huis is.
Sommige deuren hadden iets speciaals, De wc die buiten stond was ook voorzien van een deur en wat er mij opviel was dat er kleine opening in de vorm van een hartje in gemaakt was. Was dat om naar binnen te kijken en te zien hoe je op de troon zat of was het om de stank naar buiten te laten en de vliegen een vluchtroute naar binnen te geven?
Ja, elke deur had wel zijn eigen karakter, sommigen waren vernist anderen geverfd . Er waren deuren die een schurend scharniertje hadden en waar we met de snelheid van het openen wisten wie er binnen gekomen was. Op bepaalde uren moest men de deuren voorzichtig openen en stilletjes sluiten omdat er nog iemand sliep of je stiekem naar binnen kwam...en als op een zomerse dag alle deuren openstonden om te verluchten dan was het vaak de wind die de deur met een harde smak dichtsloeg. Bij fel onweer rammelden sommige deuren en af en toe moest je dan met een mes een steentje van onder de deur verwijderen omdat ze anders bleef haperen en knarsen. En hoewel het verhaal de Ronde deed dat Sinterklaas door de schouw gekropen kwam om mijn pop en mijn puzzel in mijn twee schoenen te steken, kwam hij meestal met een harde klop op de deur en met veel zwier de snoep naar binnen gooien. Ja, iedereen kwam via de deur naar binnen, meneer Pastoor, meneer de dokter, de buren en zoveel anderen die hun voeten aan dezelfde mat wreven.
Naarmate het modernisme zijn intrede deed, zijn ook de deuren geëvolueerd. Een modern huis vroeg trendy deuren en sommigen werden zelfs van een naamplaatje zoals keuken, badkamer, slaapkamer enz voorzien. De herenhuizen hadden grote hoge deuren volgens de standing van de bewoners en op een boerenhof was een kleine deur voldoende om de warmte binnen te houden.
Maar niet alleen het huis opent zijn deuren ook de kleerkast, de koelkast, de keukenkast, allen hebben ze deuren om iets af te schermen. De auto, de tram, de trein hebben allen hun eigen deur met aangepast klinken. Duizenden keren heb ik al een deur geopend en gesloten en je kan het zo zot niet bedenken of je staat wel ergens voor een deur. Ja, er bestaan zelfs virtuele deuren waar je via de computer de digitale klink kunt bedienen om in een andere wereld of bij anderen binnen te stappen.
Men staat er niet bij stil welke functie en invloed een deur op ons leven wel heeft. Men voelt zich veiliger bij het afsluiten van de deur ’s avonds en als ik zo eens goed nadenk heeft een groot gedeelte van mijn jeugd zich afgespeeld tussen twee soorten deuren. De deuren thuis maar ook op op internaat waar ik opgesloten zat, zelfs al vloog ik voor straf in de gang en stond ik plots aan de andere kant van de deur. Voor sommige deuren stond ik met schrik zoals de deur van de dokter toen ik met buikpijn op visite ging en direct naar het ziekenhuis gevoerd werd met een accute appendix. Of de deur bij de tandarts waar de deur tussen de wachtzaal en de praktijk de grens was van schudden en beven.
En dan zijn er nog van die dagen waar ze in het leven voor u een deur openen terwijl er helemaal geen deur te bespeuren valt en dat zullen dus eerder ingebeelde deuren zijn.
Geen mens die kan zeggen hoeveel deuren hij al geopend heeft en niemand die ooit statistieken zag van de deurgang in ons leven. Ik weet het ’t is misschien onnozel omdat niemand er bij stilstaat en toch stel ik er mij vragen bij. En blijkbaar zal je als je je kaars uitgeblazen hebt ook nog voor een deur komen te staan .. die van Sint Pieter of is dat eerder een poort? Maar ja, over poorten ga ik niet uitweiden want dat is weer een ander verhaal, zeker als men weet dat men sommige deuren of poorten beter gesloten houdt.
Af en toe ben ik in een opruimbui en dan worden de kasten eens grondig onder handen genomen en wat blijkt… af en toe bots je dan op iets uit een ver verleden… in dit geval 58 j terug in de tijd...
Dat gebeurde deze week toen ik diep weggestoken in een kast mijn ‘grote missaal' vond, mijn grootste cadeau ter gelegenheid van mijn ‘Plechtige Communie' in 1957 Kennen jullie het ook nog dat misboek voor de leken-gelovigen waarmee we de misviering perfect konden volgen? Het bevat de Latijnse misgebeden aan de ene kant en de vertaling in het Nederlands aan de andere kant, zodat we de gebeden en Bijbelteksten zelf konden meebidden en begrijpen. Mijn missaal bestaat uit zo’n 1700 flinterdunne pagina's, met ‘goud-op-snee' en hier en daar steken oude gebedsprentjes met kanten boordjes en spreuken of bijbelteksten op tussen de blaadjes . Wat een herinnering aan die belangrijke dag uit mijn jeugd! Naast dat kerkboek lag ook nog een klein lederen zakje met mijn paternoster erin.. Ik zie mij nog gaan vanaf de meisjesschool in processie naar de kerk. De jongens droegen hun eerste kostuum, de meisjes waren in het wit uitgedost, precies alsof het hun trouwdag was. Jongens en meisjes liepen als koppeltjes naast elkaar . Allen hielden we een kaars in de ene hand en een missaal in een wit kanten zakdoekje in de andere hand . Weken hadden we uitgekeken naar die grote dag en dat missaal daar waren we fier op.
Zoals jullie zien is dat misboekje veel gebruikt en mijn paternoster is blijkbaar ook heel dikwijls door mijn vingers gegleden...
Ik wist niet dat ik er ooit zo " braaf" uitgezien heb en trots dat ik was op mijn missaal..
Vanaf vandaag tuf ik niet meer alleen op dat trammetje 7 maar krijg ik het gezelschap van mijn levengezel .. en nu maar hopen dat we samen de volle rit mogen uitrijden en nog veel verder!
)
). Ik wou er niet veel aandacht aan schenken, leven en laten leven hé. Zolang ze mij niet ambeteerden of mijn huis binnendrongen, mochten ze vliegen waar ze wilden. Maar ineens werd ik er niet gerust in. Er zou toch nergens een kadaver liggen te rotten, een vogel of een muis die door de hitte de pijp aan Maarten gegeven had? Het was warm en ik had echt geen zin om ook maar iets te doen. Ik wou genieten (luieren), niets meer dan dat, maar besloot toch om een inspectie uit te voeren. Geen lijken in de tuin, blijkbaar komen die vieze wezens gewoon voor de gezelligheid 
en dan heb je direct inspiratie..
Opeens schoot me te binnen dat mijn rabarber nog op het vuur stond .. met de keukendeur open kon je zo de verkoolde brokjes ruiken.. Ik wist niet dat ik nog zo'n sprintje in de benen had.. De pot was zo zwart als de nacht ,de rabarber verkoold maar jongens wat een stank! Mijn halfbedde kwam " eindelijk" uit zijn zendkamer met de opmerking.. "er brandt hier iets aan... " Allé zeg dat had hij vroeg geroken!! 
