Ooit viel het me zwaar mijn kinderen los te laten
zij die ik gedragen heb vanaf het prille begin
onder mijn hart.
Ik heb ze leren praten,
leren kijken naar de wereld rondom hen.
Intussen mocht ik hen met al mijn liefde omringen
en koesteren in liefde warm en groot.
Ik mocht hen wijzen op goede dingen,
als ze verdrietig waren nam ik hen op mijn schoot!
Maar ik wist dat ook voor hen de tijd zou komen
om als man of vrouw op eigen benen te staan.
Vergeten zouden zij hun kinderdromen
en los van mij een andere kant opgaan.
Ach ja , ik heb dat allemaal geweten
ik had - dacht ik- me er goed op voorbereid.
En toch wil een moeder vaak vergeten
dat ieder kind ooit zijn eigen leven leidt.
|