Als een mens zo eens op straat loopt en hij komt toevallig iemand tegen, dan moet ge toch weten waarover te praten hé. Meestal begint het met de vraag “en hoe is ’t nog met u”, om dan meestal te eindigen over het weer.
Ja, dat zijn de grote klassiekers in de straatgesprekken als er geen verkiezingen zijn.
De laatste tijd kunnen we potverdekke elke dag over het weer klappen. Och…er is wel altijd kritiek te geven hoor! Vandaag is het te warm en morgen te koud. De aarde warmt op en daar gaan we de fout rap bij een ander leggen om zeker niet in een slecht daglicht te komen, want je weet maar nooit dat je tegen een groene aan het klappen bent. We hebben de zomer bijna kunnen rekken tot in december en ook nu is het weer te zacht voor de tijd van het jaar
Voeger zaten de mensen te klagen over hun stookkosten en dat hun lippen aan het slot van de wagen gevroren waren tijdens een poging om alles te ontdooien. Ja, dat waren nog eens winters. Waar is de tijd dat het varken van mijn grootouders dood gevroren was?Ja ja, vroeger hielden de mensen op den buiten een varken om vet te mesten, maar dat jaar was het al ingevroren voor ze het konden slachten. Ze gaven hun varken elk jaar een naam en toevallig heette het toen “Markies" om toch iets van adel in huis te hebben zeker? Maar tijdens die fameuse winter had het niet alleen blauw bloed zoals de adel het wil, maar zagen ook de varkenspoten en zijn krulstaartje blauw. Daar zal nu geen gevaar voor zijn!
Naar het schijnt zijn de seizoenen aan het opschuiven en begint de wereld vierkant te draaien.
Allé, neem nu de laatste stormen ergens in dec waar je die normaal in oktober /nov verwacht! Op zee een 12 beaufort gemeten, wat gelijkstaat met orkaankracht en in het binnenland kwamen we ook aan 9 beaufort. Ja, de storm raasde aan zee en over onze kleine dorpen! De hanen op de kerktorens konden niet rap genoeg hun gat draaien om te zien vanwaar de wind nu juist kwam. Ja, naar het schijnt zou het één van de zwaardere stormen geweest zijn die onze contreien te verduren kregen hoewel het al bij al nog meeviel. En als de storm dan gaat liggen, dan komt de mens terug naar buiten. Eerst om de schade op te nemen om daarna het gesprek over het weer terug aan te gaan met één of andere passant. Ondertussen staan onze monumenten al eeuwen de weergoden te trotseren en is het klappertanden van de dakpannen op één of ander huis of schuur de normaalste zaak. Het is soms eigenaardig hoe oude constructies stand houden tijdens zware stormen, daar waar de nieuwe al vlug een paar pluimen verliezen.
Ja, waar is den tijd van vroeger hé. Ik zit nu wel te praten over die storm omdat het winterweer uitblijft, maar met dubbel glas en een perfecte isolatie is daar niet veel meer van te merken.
Vroeger moest het zelfs niet stormen! Nee, dan lag ik in mijn bed dood van schrik te luisteren hoe de wind zijn deuntjes floot tussen de kieren van deur of raam. En in de gang voelde je zelfs hoe de koelte op je schouders viel en hoe de wind door je haren blies door de dakpannen van de zolder. Ik herinner me zelfs nog een jaar dat er op onze zolder een laagje sneeuw lag, omdat de stofsneeuw gewoon onder de dakpannen werd geblazen. Het is pas daarna dat mijn ouders het dak langs de binnenkant toegestoken hebben met platen.
’s Morgens waren er op mijn kamerraam mooie ijstekeningen te zien en onderaan schreef ik dan mijn naam alsof ikzelf de kunstenaar was. Buiten kraakte het gras onder je voeten en in een zinken emmer stond een grote klomp ijs. Water drinken van de pomp was in de winter onmogelijk want alles was bevroren.
Och…de weergoden met hun zachte winter geven mij de kans om eens terug te blikken naar vroeger en dat is een enorme waarde. Of het weer door de jaren veranderd is of dat het plots unieke weersverschijningen zijn zou ik niet durven zeggen.
Als ik vroeger mijn grootvader hoorde praten, werd er niet gezegd dat het weer aan het veranderen was en was het dan eens een jaar van extremen, dan moest de mens er maar tegen kunnen. In de zomer stonden de boeren ook onder de brandende zon te oogsten. De jonge gasten kwamen helpen in hun bloot vel, om ’s avonds met een rode rug aan tafel in een dikke boterham te bijten. Maar de echte boeren hielden hun hemd aan en na een paar sikkelslagen veegden ze hun zweet aan de mouw van hetzelfde hemd. Ik kan het mij nog zo goed voorstellen want één van mijn speelmaatjes was een boerendochter!
In de winter deed ma een paar extra scheppen kolen op de stoof en af en toe staken we de voeten tegen de stoof tot onze kousen begonnen te dampen. Ze lieten thuis de stoof uitbranden en we kropen ingeduffeld of met een warme waterkruik in het bed. En ondertussen gierde de wind tussen de spleten en maakte kunstenaar winter zijn ijstekeningen. Ja, waar is de tijd?
Vandaag waait het wel af en toe maar de ijstekeningen blijven achterwege. ’t Is zelfs warm voor de tijd van het jaar. Ja, het is al een paar jaar op rij dat we een weersverandering zien, maar of daarom alles gaat veranderen?
De geleerden praten over het weer in termen die we niet altijd verstaan en als we dan al eens iets verstaanbaars opgevangen hebben, dan is het om schrik van te krijgen. Ja, de vraag is wat we nu juist willen hé?
De mensen willen een warme zomer en trekken zelfs naar de heetste landen op vakantie. Anderen kunnen dan weer niet tegen de warmte en zitten een ganse zomer onder de parasol. Sommigen willen een echte winter, met een witte kerst en bevroren meren waar ze de schaatsen kunnen onderbinden. En anderen houden niet van de kou en willen de stookkosten beperken en kijken telkens uit naar een zachte winter.
En zo zitten we weer met het probleem dat we telkens ontmoeten bij de mens. Goed doen voor iedereen is onmogelijk en daarom zullen de weergoden zelf af en toe aanpassingen doen zeker?
Och…het weer is altijd een wreed spel geweest in de volksmond, gewoon omdat iedereen het anders aanvoelt.
Ik zou zeggen, laat de zon schijnen voor iedereen en het mag af en toe ook eens waaien of winteren.
Op sommige blogjes lees je .. "Tijd tekort, druk druk, ik geraak gewoon niet rond ", op andere " ik verveel me dood in de winter" ik sleep me door de dagen..."
Herken je dit, elke minuut van je dag die goed gevuld is? Je bent altijd bezig. Je agenda puilt uit, je haast je continu van hot naar her, je werkt hard om je planning en resultaten te halen… en als je even niets doet dan ben je wel extra hard bezig in je hoofd omdat je nog 1000 dingen moet doen.
‘s Avonds na een gevulde werkdag plof je in de zetel neer om tv te kijken of ga je toch nog maar even door met facebook, twitter of surfen op het internet. Op die manier probeer je je hoofd ‘leeg’ te maken want je hebt eindelijk tijd voor jezelf! Het gevolg: je doet weer IETS terwijl je eigenlijk misschien behoefte hebt aan NIETS. En wees gerust, dat is precies wat wij allemaal geleerd hebben. Tijd is schaars, dus besteed je tijd maar beter goed en nuttig! En, niet te vergeten: Tijd is geld!
Daarnaast zijn we allemaal wel bang om ons te vervelen omdat we dat als onprettig ervaren even niets doen .
En hoe zit dat dan eigenlijk met NIETS doen?
“Dat kan toch helemaal niet!” hoor ik mijn dochter al zeggen. Jawel hoor tenminste als we er even niet aan denken dat zitten, liggen, ademen ook iets doen is. Het kenmerk van deze laatste werkwoorden is dat zij allemaal geen lijdend voorwerp nodig hebben en dus op zich zelf kunnen bestaan .
Maar NIETS doen… Lege tijd… die moet je toch ergens mee vullen?! Je kunt toch niet zomaar NIETS doen ,je tijd verspillen?
Jawel. En sterker nog: het is heel erg goed om dat regelmatig te doen! Onze hersenen hebben gewoon af en toe hersteltijd nodig om de volgende dag weer op volle toeren aan het werk te kunnen. Als je je regelmatig deze luxe veroorlooft – ja, in deze tijd is lege tijd een absoluut luxe artikel! – zal je merken dat alle stress meteen is verdwenen.
Ik heb " gelezen" dat sommigen rebusjes zelfs " gezellig" vinden anderen smeekten om uit hun pijn verlost te worden al waren er toch twee " zonderling(en) " die de juiste oplossing zagen , hé Klaproosje en Michka?
Wat zag je?
Je leest gewoon wat je ziet:
z
onder
l
in g
=zonderling
na een tijdje heb je de manier van denken wel door! Ik heb er nog wat liggen maar ik laat jullie telkens wat bekomen
Glamour en glitter niet echt mijn ding maar soms is het zo dat " a woman has to do what a woman has to do" ! Maar..... Het wilde weer lukken. Net nu we 's avonds een etentje hadden, stond ik op met een koortsblaas op mijn lip en wallen onder mijn ogen. Ook zaten mijn haren in de war en zag ik er uit alsof ik er net een zware nacht had opzitten. Ik knipte gisteren nochtans uitzonderlijk vroeg - rond 12u - het licht uit. Manlief temperde mijn gezeur over mijn uiterlijk door te zeggen dat ik de kapper en mijn make-up maar hun werk moest laten doen. Zelf dacht ik dat gezonde voeding ook een handje kon helpen en dus perste ik alvast een sapje, at ik veel fruit en een volkoren boterham. Als dat op was, smeerde ik een zalfje op mijn koortslip. Dat deed ik de rest van de dag om het half uur. Ik ging ook even naar de kapper die me er wat glamoureuzer liet uitzien ( haha). Een tintje make up deed de rest.
Ik trok mijn betere kleren aan en dacht : " Ze zitten precies wat strak" maar volgens Manlief dacht ik dat alleen maar. Mijn schoenen en mijn tas nog en ik was klaar. Mij slaapgenoot keekt me goedkeurend aan en heel even vergat ik die verdomde koortsblaar.
We reden naar onze plaats van afspraak en ik voelde me stilaan stukken beter. Daar aangekomen stapte ik zelfzeker het plein over. Ik keek goed uit waar ik mijn voeten zette, want de kasseien lagen er wat nat bij. Net als ik daarover tegen mijn slaapgenoot iets wilde, voelde ik ‘platsch’… iets nats op mijn hoofd en nat in mijn gezicht. Een wit met zwarte smurrie drupte op mijn jas. Weg was het glamourgevoel. Met een "tissue " en een weggemoffelde lach depte Manlief zo goed en kwaad als het ging de viezigheid van mijn jas en uit mijn haar. Zelf veegde ik over mijn gezicht. Alle zakdoekjes die ik bij me had waren net opgebruikt toen de vrienden waarmee we een afspraak hadden eraan kwamen.
‘Niemand merkt het,’ knipoogde mijn schat . Maar eerlijk, elke cel in me verwenste het onrecht dat me was aangedaan. Ik wilde gewoon veel liever terug naar huis rijden. Gelukkig beterde mijn humeur na enkele aperitiefjes en een gezellig etentje. Het werd zelfs nog een fijne avond. De duivengrapjes lachte ik met gemak weg.
Amper halfweg januari en er komt al leven in de tuin. Als er toch nog een koude prik komt dan vrees ik voor de bloem en- bladknoppen.
Als in de zomer de bodeminsecten veelvoudig " wreten" aan de planten en groenten dan weten we ook al waar ze hun " mosterd" gehaald hebben .. in een kwakkelwinter!
Ik ben zo iemand die vaak rondloopt met een fototoestel. Zelfs mijn handtassen zijn erop voorzien dat mijn fototoestel er altijd in past.
Dit is nu het resultaat van zo'n momentopname niet zo lang geleden!
Ik was onderweg met de auto terwijl regen en wolken overwaaiden. Ik zette me langs de kant om een foto te nemen.
Ik vind de foto persoonlijk behoorlijk geslaagd. Het is alleen jammer dat er een deel van een huis op staat, maar het was me niet gelukt om én de lucht én de dikke en de dunne boom te fotograferen (ik vond de takken van de dikke schoon als contrast) zonder een stukje huis erbij… Misschien zou het gelukt zijn als ik op een ladder stond, maar die heb ik helaas niet altijd bij. (en op het dak van een natte auto kruipen leek me geen zo’n goed idee).
Normaal trek ik er rond deze tijd van het jaar op uit om foto's te nemen van witte landschappen, want ik hou van witte landschappen (om te fotograferen dan toch, erover uitglijden vind ik iets minder leuk).
Maar dit jaar zit het er voorlopig niet in. Het is trouwens nog niet écht koud geweest. Een muts en handschoenen draag ik enkel uit gewoonte (en dus niet omdat mijn vingertopjes of oorlelletjes er anders zonden afvriezen) en de andere helft het dubbel donsdeken ligt nog steeds in dekast… Vreemde winter dus.
Hier en daar lees ik ook over het dieren- en plantenrijk dat een beetje in de war is: vogels die te lang in ons Belgenlandje blijven, muggen en andere krioelende beestjes die je nu normaal niet meer tegenkomt, planten die terug beginnen uit te lopen.…
Zou het klimaat dan toch aan het veranderen zijn? Of zou de winter er alsnog aankomen? Wie weet…
Chapeau voor Roze, ze was blijkbaar de enige die de rebus doorzag. Voor diegenen die niet goed weten hoe je een rebus aanpakt.. je kijkt gewoon naar wat je ziet en waar het staan en dat verbind je aan elkaar zoals hier:
Onder vin den = ondervinden
Voor wie nog niet volgt:
onder de vin staat een den , link die woorden aan elkaar zoals hierboven en je hebt de oplossing : ondervinden!
Toen Louis Neefs in 1971 het liedje “ Laat ons een bloem “ schreef moet hij wel profetische gedachten gehad hebben want alles wat hij bezingt, wordt spijtig genoeg beetje bij beetje de waarheid.
We kunnen er niet genoeg over schrijven en praten om iedereen wakker te schudden of we laten een chaos over voor onze nakomelingen.
Beoordeel zelf maar na dit gelezen of meegezongen te hebben….
Dit is een lied voor de mensen die zorgen,
dat morgen de mensen al dood zullen zijn,
dit is een lied voor de doden van morgen,
begraven gekist in een stenen woestijn.
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is,
laat ons een boom en het zicht op de zee
vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is,
de wereld die moet nog een eeuwigheid mee.
Je preekt en je hakt en je boort door de bergen,
je maakt elke heuvel gelijk met de grond,
de reuzen van nu lijken morgen maar dwergen,
vooruitgang vernieuwd wat er gisteren nog stond.
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is,
laat ons een boom en het zicht op de zee
vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is,
de wereld die moet nog een eeuwigheid mee.
De vis in de zeeën vergiftigd gestorven,
het zand op de stranden vervuild door mazout,
en jij door je tankers en chequeboek bedorven,
je weet zelfs niet meer waar de meeuw heeft gebroed.
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is,
laat ons een boom en het zicht op de zee
vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is,
de wereld die moet nog een eeuwigheid mee.
En zo zal dan morgen het leven verdwijnen,
verslagen door staal en gewapend beton,
de maan zal dan koud op je nachtmerries schijnen,
geen mens die nog weet hoe het einde begon.
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is,
laat ons een boom en het zicht op de zee
vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is,
Nieuwjaar of ...een nieuw jaar met een nieuwe start...?
De feestroes is nu wel echt voorbij. Het leven herpakt zich met een slakkengangetje. Allerlei beloftes, veel wensen en nog meer goeie voornemens werden er gemaakt en gegeven. ’t Heeft iets dat nieuwjaarswensen-gedoe...en toch...er komt sleur op... We wénsen wel en maken wel goede voornemens maar diep in ons hart weten we allemaal dat de maand nog niet ten einde zal zijn of er sneuvelen al een deel van al die prachtige intenties... Een nieuw jaar...maar verandert dat iets aan ons leven, onze houding, onze opvattingen...? En als dat niet zo is, kan je dan spreken van een nieuwe start..? Ik denk het niet...Je kan nauwelijks spreken van een verlenging van het vorige jaar...De sleur blijft, de irritaties, de problemen, de dingen die je kotsbeu bent, je boekt ze gewoonweg over naar het nieuwe jaar,net als in de boekhouding... En mettertijd gaan die overgeboekte items doorwegen, je belasten...maar overboord werpen? Nieuwe, betere en aangenamere dingen en dingetjes in ons leven toelaten?...No way...! We zijn allemaal zo vastgeankerd aan gewoontes en routines dat we er bang van worden als we nog maar dénken aan enige aanpassing in ons leefpatroon, laat staan zo’n ingrepen uitvoeren!... En toch...toch zou het af en toe moeten... vernieuwen... aanpassen... mensen zouden er dan iets meer tevreden, iets zonniger, iets vrolijker uitzien. We zouden er weer meer zin in hebben, in leven, in beleven...We zouden weer kunnen genieten, koesteren...We zouden.. Ach...laat maar dit is een droomzeepbel van me...en als ik op enter duw, spat ze zomaar uiteen...
Gisteren mijn scheurkalender niet vergeten en dit is wat ik erop las en ik vond het de moeite om door te geven.
Driekoningen.
Een mooie beschrijving van het Nederlands Driekoningenfeest is die van de Spaanse kapitein Alonso Velasquez in een kroniek in 1614!!
" Op driekoningendag en de avond tevoren wordt in elk huishouden een koning door het lot aangewezen. Ieder moet hem gehoorzamen en onderdanig dienen! Als hij drinkt, juicht men hem luidruchtig toe.
Van daags voor Kerstmis tot Driekoningen toe -die zij dertiendag noemen - plaatsten ze in huis achter de vesters die op straat uitkomen, dertien waskaarsen op een rij. Die kaarsen zijn ter herdenking van de dertien nachten tussen Kerstmis en Driekoningen. Al die nachten lopen ze bij elkaar in en uit en bedrinken zich! "
Voilà Driekoningen eens op een andere manier bekeken . Ik heb de indruk dat het in de 17e eeuw feestgangers waren.
In de keuken hangt hier traditioneel de scheurkalender " de Druivelaar" maar als je die niet bekijkt of dagelijks een blaadje afscheurt dan sla je de bal mis zoals ik vandaag! Maar met een zieke slaapgenoot in huis had ik andere dingen te doen. Iedere vrouw die langskomt begrijpt me wel en dan vergeet een mens al eens iets hé?
Tsja als dat de trend van het jaar wordt dan is dat niet veelbelovend in mijn geval....
Ik was er gisteren heilig van overtuigd dat het Driekoningen was maar ook verwonderd dat niemand kwam zingen aan de deur. Daarom trok ik vandaag naar de bakker om verloren maandag te vieren met worstenbrood en appelbollen.. ( als een echte Antwerpse inwijkelinge wil je niet achter blijven!!) om tot mijn verbazing vast te stellen dat het anormaal kalm was en er ook niets was dat erop wees dat het verloren mandag was... Ik heb dan toch maar voet bij stuk gehouden en die broden en bollen besteld maar moet toegeven dat mijn interne jaarkalender blijkbaar niet juist staat!!
T wist de oplossing: " Volgende week opnieuw".. en zeggen dat ik vanaf morgen de riem wil aantrekken want mijn weegschaal heeft echt kuren .. ze blijft maar extra kilo's aanduiden sinds de feesten ....
Dit jaar wil ik met jullie even bekijken hoe de maanden aan hun naam gekomen zijn of welke volksnaam ze ook wel krijgen?
JANUARI
Januari is de eerste maand van het jaar op de Gregoriaanse kalender. Het is afgeleid van de Latijnse woorden mensis Ianuaris, de maand van Janus. Janus wordt in de Romeinse mythologie gezien als de god van de deuren, maar ook als de god van het begin en het einde. Janus wordt afgebeeld met twee gezichten, hij kijkt terug naar het verleden, maar kijkt ook vooruit naar de toekomst.
Januari bestaat uit 31 dagen en wordt in het Oud-Nederlands ook wel de louwmaand of wintermaand genoemd. Het woord ‘louw’ komt van het woord (leer)looien. Het was vroeger de gewoonte om de huiden van geslachte dieren in januari te looien.
Januari wordt gezien als de koudste maand van het jaar, met een gemiddelde van 2,6 graden Celsius.
Maar elke maand heeft ook zijn weerspreuken
Hier een greep uit de grote voorraad spreuken rond januari
Geeft januari een sneeuwtapijt, dan zijn we gauw de winter kwijt.
Gelijk januari, zo ook juli.
Groeide in januari het gras, nooit de zomer goed en was.
Heeft januari koude en droge dagen, dan zal in februari de sneeuw u plagen.
Heeft januari koude en droge dagen, dan zal in februari de winter u plagen.
Staat groen en fris het gras, het hele jaar heeft vaak een schraal gewas.
In januari veel regen, brengt de vruchten weinig zegen.
Wellicht hebben jullie ook genoten of een traantje weggepinkt terwijl één van de kleinkinderen vlot of moeizaam maar met zo'n overtuiging zijn /haar nieuwjaarsbrief aflas om dan met een zucht van opluchting te eindigen :
van je lieve kapoen
1 januari 2014.
Voor kinderen is het meestal een hele opdracht om een nieuwjaarsbrief voor te lezen voor een familie publiek. We weten intussen allemaal dat het voorlezen van de nieuwjaarsbrieven een zeer emotioneel moment is. We worden geraakt door het feit dat de kleintjes, maar ook de groten met een eigen inlevingsvermogen hun brief komen voorbrengen vol goede wensen en prachtige verzen. Er wordt dan ook altijd een zeer warme boodschap overgedragen waar het cruciaal is dat hierbij het beste gewenst wordt voor elkaar in het nieuwe jaar en dat men goede voornemens voor ogen neemt.
Ook dit jaar staan ze hier weer de op de kast die 6 nieuwjaarsbrieven, de trots van oma en opa, pareltjes stuk voor stuk!
Als je dat aan je voordeur hoort ( en dat hebben we gehoord!!) dan is het eind december en mag je de balans van een jaar opmaken.
Ik denk aan het afgelopen jaar met een glimlach, ik heb zo van alles genoten. Ik denk ook aan het afgelopen jaar met een traan, die traan is vooral voor die mensen die me zo na stonden en voor wie 2013 het eindstation was en die met deze feestdagen erg gemist worden! Een glimlach en een traan, ze zijn er beide om beurten het hele jaar door steeds geweest. Maar wat ik zeker vooraan zet is dankbaarheid voor zoveel in het voorbije jaar! Ik wil iedereen voor het komende jaar dat gevoel van dankbaarheid toewensen, in zware tijden valt dat soms niet mee, maar er blijft nog zoveel: de lach van je kinderen en kleinkinderen, de mensen die je groeten of je pad kruisen, de zon die elke morgen opkomt en al of niet straalt, het mogen genieten van een goede gezondheid.. en nog zo onnoemelijk veel meer dingen. En ik wens jullie nog veel meer.. Ik wens iedereen een jaar vol liefde... Ik wens iedereen een jaar vol zachtheid.. Ik wens iedereen vrede in zichzelf en innerlijke rust.. Ik wens iedereen vriendschap en vertrouwen...
Maar bovenal wens ik iedereen een goede gezondheid want daar start alles mee.
De hemel vertoont op oudejaarsnacht alle kleuren van de regenboog: het effect van heel wat vuurpijlen. Maar dat is pas zo sinds de jaren zestig.
Vroeger maakten mensen vooral héél véél herrie tijdens de jaarwisseling. De behoefte lawaai te maken aan het begin van het nieuwe jaar is eeuwenoud. De Germanen deden het al. Ze verjoegen zo de kwade geesten van het voorbije jaar en verwelkomden het nieuwe. Deze gewoonte om herrie te maken in de nacht van 31 december op 1 januari bleef bestaan.
Toen in de Middeleeuwen het buskruit naar Europa kwam, was dat meteen een geliefd middel om harde knallen mee te maken met oudjaar. Het schijnt zelfs zo te zijn dat later, in de achttiende eeuw, veel Amsterdammers een klein kanonnetje hadden! Dat haalden ze op oudejaarsnacht tevoorschijn om mee te knallen. Maar de feestvierders gebruikten niet alleen buskruit om kabaal mee te maken. Ook luidden ze de kerkklokken, sloegen ze op trommels en liepen met ratels, kleppers en fluitjes.
In de loop van de negentiende eeuw begonnen de herrie en het overmatige drankgebruik de burgerij steeds meer te storen. Die zorgde ervoor dat het grote, losbandige feest op oudejaarsnacht vrijwel verdween. Maar niet voor altijd!
Na de Tweede Wereldoorlog (1945) hadden de meeste mensen wel even genoeg knallen gehoord. Maar halverwege de jaren zestig gingen de mensen, net als vóór de negentiende eeuw, weer massaal de straat op om herrie te maken. Nieuw was het siervuurwerk. Eerder werd dat vrijwel alleen ter ere van keizers en koningen afgestoken. Vanaf de twintigste eeuw waren de vuurpijlen bereikbaar voor iedereen. Niemand weet precies waar en wanneer vuurwerk is uitgevonden. Waarschijnlijk bij toeval, doordat iemand per ongeluk salpeter morste (een chemische stof die vroeger wel eens gebruikt werd als vervanger van zout), tijdens het koken. Dat poeder viel in het houtvuur en begon enorm te knetteren.Hoe dan ook, in China gebruikte men al 2000 jaar geleden vuurwerk. Voor feesten, maar ook omdat men dacht dat de knallen boze geesten weg zouden jagen.
Bij ons is vuurwerk nog niet zo lang bekend, pas sinds de middeleeuwen. Toen werd het vooral bij oorlogen gebruikt: bommen vol kruit waarmee kasteelmuren kapotgeschoten werden en vuurpijlen die de vijand doodsbang moesten maken. Vuurwerkmaker was toen een heel belangrijk en geheimzinnig beroep. Maar ze rommelden maar wat aan en er zijn dan ook heel wat vuurwerkmakers zelf met kruit en al de lucht in gevlogen.
Tot daar wat achtergrondkennis op deze laatste dag van het jaar..
Nu kan je vuurwerk in alle soorten en maten kopen en hoef je geen expert te zijn om af te steken zolang je het maar veilig doet en je je vuurwerk niet bij een dubieuze handelaar hebt gekocht. Na de laatste klok van 12 uur knalt het langs allekanten dat het een lieve lust is. Als jij ook van plan bent om te knallen doe het dan veilig en dan zien we mekaar volgend jaar terug same place same time en wensen we mekaar een ...
Ik kan het niet helpen, ik ben zwanger, hoogzwanger van het nieuwe jaar, ik wacht op het moment dat het vuurwerk al mijn eindejaarsblues wegneemt. Ik wacht op het moment dat ik mijn familie en vrienden eindelijk mag verklappen dat ik ook dit jaar weer geen goede voornemens heb, omdat je dingen niet moet voornemen maar gewoon moet doen.
In de koelkast leg ik al de fles champagne die me over enkele dagen in één klap zal verlossen van mijn weemoed....Knal je mee?
Ik ben al 2 dagen wat grieperig maar dank zij mijn spuitje tegen griep hoop ik dat ik er snel van af geraakt want maandag en dinsdag komen hier 4 schatten logeren tot 's avonds dan hebben T en ik eindejaasavond voor onszelf!
)
Maar tijdens die fameuse winter had het niet alleen blauw bloed zoals de adel het wil, maar zagen ook de varkenspoten en zijn krulstaartje blauw. Daar zal nu geen gevaar voor zijn!
. 
